04.05.2024 | 14:10
Ցավում եմ, որ ՀՀ իշխանությունները շարունակաբար իջեցնում են նաև քաղաքական մշակույ...04.05.2024 | 13:10
Կրեմլը «վտանգավոր» է որակել Մակրոնի և Քեմերոնի հայտարարությունները...04.05.2024 | 12:10
ՀՀ-ում ոչ մի ՄԻՊ այսքան սիրված չի եղել իշխանության կողմից․ Իրավապաշտպան...04.05.2024 | 11:10
ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու համար պետք է առնվազն 6 ամիս շուտ ծանուցում ուղարկել. որքանով...03.05.2024 | 14:10
Գործող ռեժիմն ընդամենը սգո ծառայություններ է մատուցում. Ստեփան Դանիելյան...03.05.2024 | 12:10
ՀՀ-ում տագնապալի զարգացումներ են, անհասկանալի է ձեր հանդուրժողականությունը. Ընդդ...03.05.2024 | 11:10
Ոստիկանությունն ուժ գործադրելու լեգիտիմ իրավունք պետք է ունենա․ Նիկոլ Փաշինյան...02.05.2024 | 15:10
Լատվիայի ԱԳ ղեկավարը հայտնել է, որ Ուկրաինան ստացել է արևմտյան զենք՝ Ռուսաստանին...02.05.2024 | 14:10
«Ես գողական կյանքով ապրող եմ, պարտքի մնացած գումարը ինձ պետք է տաք». Գեղարքունիք...02.05.2024 | 13:10
Հաղթանակը մերն է լինելու․ Մեդվեդևը մայիսի 1-ի շնորհավորանքում ծաղրել է Զելենսկու...02.05.2024 | 12:10
Պահի հրամայականն է կասեցնել Տավուշում սահմանագծման անօրինական գործընթացը...02.05.2024 | 11:10
Ադրբեջանի նպատակն է՝ ամրապնդվել մեր բարձունքներում, որ շարունակի իր նվաճողական ը...01.05.2024 | 15:10
Փաշինյանը Հայաստանի խնդիրները կեղծորեն բարդում է 1915 թվականի ցեղասպանության հոգ...01.05.2024 | 14:10
Հիմա հավատում ենք, որ Հայաստանի հետ միասին քաղաքական ճանապարհով և կարճ ժամանակու...01.05.2024 | 13:10
Ճշմարտության և ներքին առողջացման շարժումը թակելու է նաև «մեծարգո»-ի սպասարկման հ...01.05.2024 | 12:13
Ողբերգական դեպք՝ Երևանում․ թիվ 90 դպրոցի 11-ամյա աշակերտուհու սիրտը կանգ է առել...01.05.2024 | 11:10
Փաշինյանը ամոթանք է տվել, թե՝ չեք ուզում ձեր մի կտոր հողը զիջել հանուն Հայաստանի...23.04.2024 | 11:42
Ադրբեջանում պահանջել են նաև չորս «անկլավային գյուղերը»...23.04.2024 | 11:23
Վաղը ուշադիր եղեք հատկապես Ոսկեվանի և Բաղանիսի մոտակա դիրքերին․ Նաիրի Հոխիկյան...23.04.2024 | 11:06
Ի՞նչ կապ ունեին Արայիկ Հարությունյանի հարցազրույցի անոնսն ու հետագա «զարգացումնե...13.04.2024 | 13:57
Մենք այլևս չունենք ԱԱԾ, այդ հաստատությունը Նիկոլի ռեժիմի հերթական գործիքն է․ Կար...13.04.2024 | 13:26
Վթարի հետեւանքով մահացած բոլոր չորս զինծառայողները ժամկետայիններ էին....13.04.2024 | 13:06
Արարատի մարզում հայտնաբերվել է 36 կգ ոսկի գողություն կատարող կասկածյալներից մեկը...13.04.2024 | 12:59
Ղազախստանում ձերբակալել են ռուսաստանցու, որը մեղադրվում է տաջիկներին այլ երկրներ...13.04.2024 | 12:28
Փաշինյանի «լռությունը» վախեցնում է «ուսապարկերին»․ «Հրապարակ»...13.04.2024 | 11:29
Գեղարքունիքում զինվորական «ԿամԱԶ» է վթարի ենթարկվել...12.04.2024 | 14:08
Ոսկեպարցի Սամվելի խոհանոցի և հողամասի մի մասը մնալու է ՀՀ-ում, իսկ տունը և տնամե...12.04.2024 | 13:56
Ավազակություն՝ հոր և որդու կողմից. հոր գործը ուղարկվել է դատարան, իսկ որդին ինքն...12.04.2024 | 13:00
Դպրոցներից տարհանման կարիք չկա. ԿԳՄՍ նախարարը` ահաբեկչության կեղծ լուրերի մասին...12.04.2024 | 2:20
Մի կողմից նույն մարդիկ մեզ ասում են, թե «սահման չկա, սահմանները հստակեցված չեն»,...10.04.2024 | 15:10
Ահազանգ ենք ստացել զինվորական ծառայությունից հրաժարվելու հիմքով ՀՀ-ում ապաստանած...10.04.2024 | 14:10
Փաշինյանը Շոլցի հետ հեռախոսազրույցում անընդունելի է համարել Պրահայի, Բրյուսելի և...10.04.2024 | 13:10
Թքած ունեմ նրանց վրա, ովքեր հրաժարվում են «Միր» քարտի ծառայություններից. Պետդում...10.04.2024 | 12:10
Մենք չգնացինք այդ ճանապարհով և հայտնի աշխարհաքաղաքական կենտրոններում որոշվեց հար...10.04.2024 | 11:10
Եթե շատ լինեք, մենք կշրջափակենք կառավարությունը․ Հրանտ Բագրատյան...09.04.2024 | 15:10
Հրաժարվելով ռուսական МИР քարտերից՝ մենք ակամայից հայտնվում ենք պատժամիջոցների տա...09.04.2024 | 14:10
Ուկրաինան և Ռուսաստանն Աբելն ու Կայենն էին. Լեոնիդ Կուչման` Կիև-Մոսկվա հարաբերու...09.04.2024 | 13:10
Մարտական հենակետում երեք զինծառայողի սպանության գործով դիրքի ավագի պաշտպանը դիմե...09.04.2024 | 12:10
Հայկազ Բարսեղյանի սպանության գործով ամբաստանյալները դատապարտվեցին 18 տարի ազատազ...Օրերս «Տաշիր» առևտրի կենտրոնի ոսկու տաղավար է այցելել առաջին տիկին Ռիտա Սարգսյանը և նվերի համար գնել 3000 դոլարանոց ադամանդե ականջողեր: ՀՀ նախագահի տիկինը սակարկել է՝ գինը իջեցնելով մինչև մոտ 2100 դոլար, հետո պարզվել է, որ այդքան գումար էլ չունի ու թիկնապահից խնդրել է գումարի պակասող մասը: Վաճառողը ասել է, թե կարող է նույնիսկ նվիրել զարդը, սակայն տիկինը վճարել է:
Ի՞նչ է սա նշանակում. արդյո՞ք առաջին տիկինն այդքան գումար չունի, թե՞ սա մեսիջ է հանրությանը՝ 70 միլիոնի հարցի շրջանակներում:
Ըստ պաշտոնական հայտարարագրի, նախագահն իսկապես այդքան գումար չունի: Նման գումարներ, սակայն, Հայաստանում կան: Այդ գումարներով է ձևավորվում Հայաստանի ներքին քաղաքականությունը՝ իշխանության և ընդդիմության ձևավորումը, մի շարք քաղաքական ու տնտեսական հարցեր:
Տվյալ պարագայում խոսակցություններ են շրջանառվում, որ 70 միլիոնը վճարել են որոշակի շրջանակներ:
Հիշեցնենք, որ տարիներ առաջ Ռոզա Ծառուկյանը, պատասխանելով «Ժամանակ Երևան» թերթի լրագրողի հարցին, թե իր որդին թաքցնում է հարկերը, բառացիորեն ասել էր.«Շատ էլ լավ ենք անում, եթե էդքան բանը բաշարում ենք, ուրեմն լավ ենք անում: Հարկ տամ, որ գնան «Մոնտե Կառլոյում» խաղա՞ն…» ( ԲՀԿ նախագահ Գագիկ Ծառուկյանի մայրն ի նկատի է ունեցել ՀՀ այդ ժամանակվա վարչապետ Սերժ Սարգսյանին)։
Սակայն, ասում են, այս անգամ ստիպված են եղել վճարել:
Սևան քաղաքն, իրավմամբ, կարող էր լինել հանրապետության ամենածաղկուն քաղաքներից մեկը. այն ընդամենը 60 կմ է հեռու մայրաքաղաքից, սակայն արի ու տես, որ այստեղ եղած խնդիրները, տարիներով չլուծվելով, դարձել են խրոնիկ:
Սևանցիները դադարել են հավատալ, որ մի օր իրենց համար լավ է լինելու: Շատ է գրվել ջրի կողքին ծարավ քաղաքի մասին, սակայն այդպես էլ ոչինչ չի փոխվել: Քարուքանդ փողոցներն այս տարի էլ այդպես կմնան:
Ասում են՝ մարզպետարանը գումար չի տալիս: Ու սևանցիները սպասում են ձյան գալուն, որ գոնե հարթվեն փոսերը ու հեշտ լինի տեղաշարժը: Քաղաքում ոչ մի բանի համար գումար չկա, բայց արի ու տես, որ մարզպետարանը 32 միլիոն դրամ է հատկացրել քաղաքային զբոսայգու շինարարության համար:
Չնայած դրան՝ այս պահին տարածքում միայն ինչ-որ անհասկանալի հիմք է փորված ու աշխատանքները կանգ են առել: Սևանի քաղաքապետ Ռուդիկ Ղուկասյանը դիմել է իր հայրենակիցներին՝ զբոսայգու շինարարության համար գումար տրամադրելու խնդրանքով:
«Մինչև չգա հետինը, չի հիշվի առաջինը»,- ասում են սևանցիները:
Ճիշտ է, քաղաքապետ Գևոն (այդպես են նրան անվանում սևանցիները) ծախեց առանց այդ էլ մի բուռ Սևանի յուրաքանչյուր թիզը՝ հնարավոր բոլոր բակերն ու հետնաբակերը, բայց ինչ-որ բան արեց քաղաքի համար:
Ներկայիս քաղաքապետը, որը Գեղարքունիքի նախկին մարզպետն է եղել, խոստացել էր անճանաչելի դարձնել Սևանը: Բնակիչներն ասում են, որ այդ օրը հեռու չէ. մի քիչ էլ և Սևանում մարդ չի մնա՝ այստեղից ամեն օր մի լիքը ավտոբուս է շարժվում դեպի ՌԴ:
«Քրեակատարողական համակարգի լուսաբանման առանձնահատկությունները» թեմայով Ծաղկաձորյան սեմինարի ժամանակ ծրագիր ղեկավար Ավետիք Իշխանյանի հետ զրուցեցինք, իմ կարծիքով, բավականին հետաքրքիր թեմաների շուրջ.
Ռ.Ա.-Խնդիրները ՔԿՀ –ում բազմաթիվ են: Դրանցից ամենակարևորն իմ կարծիքով այն է, որ մարդը կալանավայրից դուրս է գալիս շատ ավելի վատը, քան ներս էր մտել: Ստացվում է, որ ՔԿՀ-ի ֆունկցիան ոչ թե մարդուն ճիշտ ուղղու բերելն է, այլ պատժելը և մեկուսացնելը, որից հետո նա մատնվում է անտարբերության և կրախի: Ինչը ոչ միայն մարդասիրական չէ, այլև վտանգ է ներկայացնում հասարակության համար: Մի անգամ համաներման թեմայով զրույցի ընթացքում մեկն ասաց. « Թող բաց չթողնեն, ի՞նչ են ամեն տարի բաց թողում էդ ավազակներին, իբր մեր շուրջը հանցագործները քիչ են»: Ինձ թվում է, ավելի ճիշտ կլինի, որ մենք ունենանք բաց տիպի հիմնարկներ՝ աքսորատիպ վայրեր, (իհարկե ոչ այնպիսին ինչպիսին հիմա ունենք), որտեղ կարելի է պահել կալանավորների մեծ մասին: Խոսքը չի վերաբերում նրանց, որոնք լուրջ վտանգ են ներկայացնում հանրության համար:
Նպատակը մեկն է կալանավայրում հայտնված մարդը չպետք է կտրվի իր ընտանիքից, պիտի կարողանա աշխատել, հոգալ իր և յուրայինների հոգսերը, որպեսզի ի վերջո պորտաբույծ և վատ սովորույթների գերի չդառնաև և այլն:
Ա.Ի.- ՀՀ-ում գոյություն ունի քրեակատարողական հիմնարկների մի քանի տեսակ, այդ թվում նաև բաց համակարգը: Բացը նշանակում է Ձեր ասած, մոտավորապես, աքսորի տեսակը: Երբ որ մարդիկ որևէ բնակավայրում կարող են ապրել և այդ բնակավայրերի շրջանակներում բավականին ազատ են: Ցավոք սրտի, այդ բաց համակարգը, չէի ասի, ընդհանրապես չի գործում, բայց շատ թերի է գործում Հայաստանում և շատ քիչ ազատազրկվածներ կան այդ համակարգում: Մեղրի ՔԿՀ –ում հենց այդ համակարգն է, որի պայմանները շատ վատն են: Հայաստանի իշխանությունը լուրջ չի վերաբերվում բաց համակարգին, չնայած հիմա նախատեսվում է պրոպացիոն համակարգի ներդրում՝ այսինքն այլընտրանքային պատժի տեսակ, որ յուրաքանչյուր գործով ազատազրկումը չլինի պատիժ, դա համենայն դեպս, ՀՀ իշխանությունների հեռանկարային ծրագրերից է:
Մի ուրիշ կարևոր խնդիր կա՝ դատարանների կողմից կալանավորումը՝ որպես պատժի կիրառում. համատարած է, այն ինչ, կալանավորումը պետք է լինի բացառիկ դեպքերում. սա նույնպես մեծ խնդիր է, քանի որ, երբ մարդուն կալանավորում են, դատարանը հետագայում արդեն կաշկանդված է լինում նրան արդարացնելու, կամ ազատազրկումից բացի, պատժի այլ տեսակ կիրառելու հարցում, որովհետև, եթե կալանավորել են, ուրեմն, ամրագրվում է, որ մեղք է գործել, այսինքն՝ այստեղ նաև դատական համակարգի խնդիր կա, էլ չասեմ, խիստ պատիժների մասին, որ երբ հովանավորներ չեն ունենում, երկար տարիներ մնում են ՔԿՀ -ում:
Մյուս խնդիրն էլ կա. քրեկատարողական հիմնարկների վատ պայմանները, ռեաբլիտացիոն աշխատանքի զրոյական մակարդակը և հետագայում նրանց ազատվելուց հետո, նախկին դատապարտյալների ընդհանրապես անտեսումը, որոնց նկատմամբ լինում է և անվստահություն, և բազում այլ դժվարություններ: Նամանավանդ, երբ երկար տարիներ փակված դատապարտյալները դուրս են գալիս՝ ընտանիք կորցրած, ունեցվածք կորցրած և այլն, որևէ հոգատարություն, որևէ պետական ծրագիր նրանց համար գոյություն չունի: Այս բոլոր խնդիրները կան Հայաստանում:
Ռ.Ա.- Այ խոսում ենք խոշտանգումների մասին, որոնց հետ կապված դեպքերը քննելիս Եվրոդատարանը մեծ գումարների պահանջներ է ներկայացնում Հայաստանին: Սակայն կան հոգեբանական խոշտանգումներ, որոնք համատարած են, և դրանց գնահատականը մեզ մոտ չեն տրվում:Մարդուն բերման են ենթարկում, մեղավոր է նա, թե ոչ, առաջին իսկ պահից ենթարկվումէ հոգեբանական սթրեսի: Ճիշտ է, մեզ մոտ ծեծն արգելվում է, ու շատ դեպքերում չեն էլ ծեծում, բայց…
(Ի դեպ դեռ հնուց ՝ (և կարծեմ որոշ երկրներում դեռ պահպանվել է) մտրակների հարվածը որպես պատիժ է կիրառվել` թեթև հանցանքների համար, որը որոշ առումներով նույնիսկ կարելի է ճիշտ համարել, իհարկե մեղքն ապացուցելուց հետո):
Ա.Ի.-Այո, կասկածելի անձի նկատմամբ վատ վերաբերմունքը, որն իր մեջ ներառում է խոշտանգում, ֆիզիկական բռնություն, հոգեբանական ճնշում և այլն, չնայած արգելված է, բայց, ցավոք սրտի, համատարած կիրառվում է՝ և ոստիկանական բաժանմունքերում, որպես կանոն, այլ մեթոդներ չունեն: Մեր քննչական բաժանմունքներում ապացույցներ հավաքելու համար, միակ ձևը բռնությունն է և ինքնախոստովանական ցուցմունքերը: Սա համատարած է և վիճակը փոխելու համար լուրջ քայլեր այս ուղղությամբ չի արվում:
Մենք խոսեցինք, կալանքի մասին, իմ համոզմամբ, կալանքը հոգեբանական ճնշման միջոց է, որովհետև, եթե մարդը կալանավորվում է և այդ անմարդկային պայմանների մեջ է լինում, նա արդեն խոցելի վիճակում է լինում և ավելի «բաց է լինում» քննիչների համար, մտածելով՝ միայն թե այդ դժոխքից պրծնի: Էլ չեմ ասում, նախաքննության առաջին ժամերի կամ օրերի ընթացքում, երբ մարդը զրկված է լինում պաշտպանական կողմից: Անիրազեկությունից է նաև, որ ոստիկանների և քննիչների մեղքով կամ ոչ պրոֆեսիոնալ աշխատանքի արդյունքում, անձը զրկված է լինում ամենակարևոր երեք բանից՝ զանգելու, փաստաբան և բժիշկ ունենալու իրավունքից: Մարդը հենց ոստիկանական բաժանմունք մտնելիս՝ արդեն կոտրված էլինում:
Եվ խնդիրը որն է, մինչև այսօր Հայաստանում իրավապահ մարմինների նկատմամբ կա ոչ թե հարգանք, այլ կենդանական վախ, որն ունի իր պատճառները, քանի որ իրավմամբ, ՀՀ քաղաքացիները չեն գիտակցում, որ իրավապահ մարմինները կարող են օգնել պաշտպանել իրենց իրավունքերը, այլ, ընդհակառակը, նրանց ընդունում են որպես պատժիչ մեխանիզմ: Մարդիկ սարսափում են, (անկախ նրանից մեղք գործել են թե ոչ), ոստիկանություն ընկնելուց, հոգեբանորեն ճնշված են լինում: Իմ կարծիքով, ՀՀ իշխանությունների հիմնական հենարանը հենց այդ ուժային կառույցներն են, որոնց վրա հենվում են և ՀՀ քաղաքացին իրեն անպաշտպան է զգում:
Ռ.Ա.- Այսօր, ՀՀ ղեկավարների մեծ մասը, ուժային կառույցների նախկին աշխատողներ են, ու մարդը չի կարողանում ազատ լինել, քանի որ գիտի, որ իր ղեկավարը նախկին ոստիկան է, նույնիսկ նրա անմիջական աշխատողներն են ճնշված, քանի որ ոստիկանի մտածողությունն ուրիշ է: Նա, որ ցածրաստիճան ոստիկանից դարձել է գեներալ, չի կարող այլ մտածողություն ունենալ:
Ա.Ի.-Այո, միայն այն հարցը, որ պաշտոնների նշանակվում են նախկին ոստիկանապետեր կամ համակարգի աշխատողներ, նշանակում է, որ ՀՀ իշխանությունները դեռևս չեն պատկերացնում, թե ինչքան անհրաժեշտ է հոգեբանորեն փոխել այս իրավիճակը, այսինքն՝ քրեակատարողական վարչության պետը չպետք է լինի պատժիչ հոգեբանությամբ մարդ, իսկ ոստիկանները, նամանավանդ, սովետականշրջանից եկած, պատժիչ հոգեբանություն ունեն: Եվ քրեակատարողական հիմնարկներում տիրող վիճակի հիմնական պատճառը գուցե այդ է, որ անձնակազմի մեծ մասը պատժիչ հոգեբանություն ունի: Իմ կարծիքով, պետք է փոխվի անձնակազմը՝ բերվեն նոր հատուկ ուսուցում անցած իրավաբաններ, որոնք նախկինում կապ չեն ունեցել պատժիչ համակարգի հետ:
Ռ.Ա.-Այսինքն, մոտեցումը պետք է փոխվի.մարդիկ, պետք է զրկված լինեն միայն ազատությունից, իսկ մնացած հարցերում ազատ լինեն: Ազատազրկումն է պատիժ, ոչ թե պայմաններն ու վերաբերմունքը:
Ա.Ի.-Այո, բայց դրան հասնելու համար դեռ երկար ճանապարհ ունենք անցնելու:
Ռ.Ա.- Իսկ հնարավոր համարո՞ւմ եք մասնավոր բանտերի տարբերակը, որն իմ կարծիքով և կթեթևացնի պետության բեռը, և կօգնի երկրին խնայված գումարով բարելավել մյուսների պահման պայմանները: Միևնույնն է, այսօր ՔԿՀ –ներում պահվող դատապարտյալների մի ստվար մաս ապրում է իր հաշվին, պետությունից ստանալով ընդամենը 4 պատ և մահճակալի տեղ: Նրանք կարող են վճարել և ապրել իրենց հաշվին: Տեսնո՞ւմ եք նման հեռանկար Հայաստանում:
Ա.Ի.-Այսօր չեմ տեսնում.
Ռ.Ա.-Օրենսդրությամբ արգելվա՞ծ է.
Ա.Ի.-Չգիտեմ դա:Ասենք, մեկը վերցնի մասնավոր կալանավայր բացի, որտեղ կվճարի կալանավորը: Նախ կալանավորներին պահելը պետության պարտավորությունն է: Այստեղ խնդիրը հետևյալն է, եթե մասնավոր բանտ կա, ապա պետությունից պետք է ստանա սուբսիդիաներ, այսինքն՝ լրացուցիչ գումար ստանա: Եթե մասնավոր բանտ լինի, որտեղ կալանավորը վճարում է պայմանների համար, դա կլինի էլիտար բանտ: Հարց է առաջանում, պետությունը գնա մասնավոր ՔԿՀ-ի ու փող ունեցողներն այնտեղ պահվեն, իսկ մնացած գումարն ուղղվի խոցելի խմբերին, որոնց պայմաններն էականորեն կբարելավվեն: Բայց, բացառո՞ւմ եք, որ գուցե հենց այդ նույն խոցելիները նույն բարքերը շարունակեն, ինչ այսօր կա: Միևնույնն է, այդ ունևորներն հիմա էլ արտոնյալ պայմաններում են ապրում, Ձեր առաջարկությունը կարող է վերածվի նրան, որ արտոնյալներն առանձին շենքում մնան, իսկ բարքերը կմնան նույնը:
Ռ.Ա.-Համաձայն չեմ, հիմա ստվերում ահռելի գումար կա. Սննդի, կահավորման, էլ.էներգիայի և այլն… գումարներ, որ պետությունը վճարում է բոլորի համար, սակայն դատապարտյալների ոչ փոքր խումբ դրանից չեն օգտվում: Եթե վճարունակները առանձնացվեն, իսկ խոցելի խմբի մարդկանց գոնե հավասար հնարավորություններում ու նորմալ պայմաններում պահեն, այդ մարդիկ կկարողանան նորմալ սնվել և նրանց հարազատները իրենց վերջին կոպեկները իմի չեն բերի դատապարտյալին սննդով ապահովելու համար:
Ռուզան Ավոյան
«Տեքստը քննարկել ենք, բայց քանի որ փակ նիստ է եղել, չեմ կարող կոնկրետ անուններ ասել»,- ՀՀ Ազգային ժողովի պետաիրավական հարցերով մշտական հանձնաժողովի հոկտեմբերի 1-ի համաներման հարցը քննարկվող դռնփակ նիստից հետո, լրագրողների հետ զրույցում ասաց պատգամավոր, հանձնաժողովի անդամ Գագիկ Ջհանգիրյանը:
«Մի քիչ էլ սպասեք, Տիգրան Առաքելյանը բավական ժամանակ անազատության մեջ է եղել, հուսով եմ մի քանի ժամ էլ կսպասի, մինչև դրական, թե բացասական, լուրը տեղ կհասնի»,-նշեց նա:
Ջհանգիրյանը համաձայն չէ այն տեսակետի հետ, որ համաներումը Տիգրան Առաքելյանի համար է հայտարարվել. «Չեմ կարծում, քանի որ մի մարդուն ազատել — չազատելու համար ամնիստիա չեն անում: 2009, 2011 թվականների ամնիստիաներն, այո, քաղբանտարկյալներին ազատելու համար էր, բայց բավականին ստվար խումբ ազատվեց»,-նշեց նա:
Նախկին զինդատախազը բացառեց նաև համաներում կիրառելու հարցում իշխանության նկատմամբ գործադրված ճնշումները. «Իշխանությունները նույնիսկ հարյուրավոր քաղբանտարկյալների առկայության դեպքում պատին դեմ չէին առել»:
ՕԵԿ-ական Հովհաննես Մարգարյանը տեղեկացրեց, որ ի տարբերություն նախորդ համաներմանը, որը տարածվել էր շուրջ 1050 դատապարտվածների վրա, ներկա համարումն ավելի ընդգրկուն է: «Սա հերթական մարդասիրական քայլ է, ծանրաբեռնվածությունն այդքան էական նշանակություն չունի, համաներումը չեմ կապում ծանրաբեռնվածության հետ»:
Մարգարյանի ներկայացմամբ, նախորդ համաներումից հետո, այն անձանց, ում վրա տարածվել է համաներումը, ընդամենը 4.8 %-ն է կրկնահանցագործ դարձել:
Իսկ «Հայկական Վարկած»-ի այն հարցին, թե ե՞րբ կներկայացվեն հանրությանը հետաքրքրող անձանց (Տիգրան Առաքելյան, Վալոդյա Ավետիսյան, Խաչիկյան, Մարգար Օհանյան և այլն) անունները, Մարգարյանը պատասխանեց, որ իրենք որոշ մարդկանց համար առաջարկել են, իսկ քննարկման հարցը կմնա լիագումար նիստին:
Սոս Սարգսյանի՝ «Հայկական Վարկած»-ին մոտ մեկ տարի առաջ տված հարցազրույցը: Վարպետի զրուցակիցն է դերասանուհի Կարինե Ջանջուղազյանը:
«Թելադրողը ամենագռեհիկ, ամենացածր, ամենաանգրագետ տարրն է», ասում է Ժողովրդական արտիստ, « Համազգային թատրոնի ղեկավար Սոս Սարգսյանն, ու երազում այն օրերի մասին, որ հայն իր երկրին տեր կլինի:
-Վարպետ այս հարցը տալիս եմ իմ բոլոր զրուցակիցներին։ Ուզում եմ, որ մեր մտավորականները իրենց համար հստակեցնեն` ինչպիսի՞ն է մտավորականի բնորոշումը:
-Բարդ հարց է, որովհետև մի հատկությունը չէ, որ կարող է բնորոշել մտավորականին: Նախ և առաջ նա ազնվություն, աշխատասիրություն պիտի ունենա: Ազնվական մարդը չի կարող ծույլ լինել: Արժանապատվություն ունեցող, ամենագլխավորը, իր երկրի, իր ժողովրդի շահերից ավելի վեր ոչինչ չունեցող մարդն է մտավորականը: Դա շատ մեծ, ծավալուն հասկացողություն է:
-Անշուշտ, ունենք մտավորականներ, իսկ մտավորականություն ունե՞նք:
— Ցավոք, ոչ: Չունենք, որովհետև եթե ունենայինք, հսկայական ազդեցություն կգործեինք իշխանության վրա: Եթե մտավորականություն ունենայինք, այսօր կազակերպված հասարակություն կունենայինք : Բայց չունենք, որովհետև չունենք այդ մտավորականությունը, որ դառնա թելադրող: Այսօր թելադրողը ամենագռեհիկ, ամենացածր, ամենաանգրագետ տարրն է: Նրանք են թելադրում մեր պահվածքը, ապրելակերպը, խոսելաձևը և այլն:
— Ի՞նչը կարող է միավորել մտավորականներին:
— Մտավորականությունը միավորվել չի կարող: Այսինքն, չի կարող ստեղծել մի կազմակերպություն, մի համակարգ: Մտավորականության միությունը շատ խորհրդավոր, Աստվածային մի բան է: Սովետի վերջին շրջանում մենք ունեինք հրաշալի մտավորականություն, որոնցից յուրաքանչյուրն անում էր իր պարտականությունը: Փորձեք կարդալ ճարտարապետ Ռաֆո Իսրայելյանի հուշերը, հոդվածները և կտեսնեք, թե որքան հայրենասիրություն, որքան անհանգստություն, որքան տառապանք կա: Ինչու՞ եմ սա ասում, որովհետև և՚ Ռաֆո Իսրայելյանը, և՚ Սևակը, և՚ Էմինը, և՚ Սիլվա Կապուտիկյանը, և էն ժամանակների մտավորականները չունեին որևէ կազմակերպություն, բայց նրանց պահվածքը, նրանց համոզումները, գաղափարներն ու ձգտումները նույնն էին: Նրանք դրանով էին միավորված, նրանք գիտեին, որ, ասենք, չի կարող պատահել, որ Համո Սահյանը սխալ խոսի, գիտեին, որ ինչ էլ նա ասի Սևակի կամ Վահագն Դավթյանի համար` հարազատ է: ճիշտ է, ճշմարիտն է, ազգային է, ի օգուտ է, օգտակար է:
-Իսկ ի՞նչն է տարանջատում:
-Տարանջատումները շատ են: Դա բնական եմ համարում: Որովհետև մեծ մասամբ խոսքը ստեղծագործողների մասին է, ինչու չէ, նաև գիտնականների, որոնք կարող են ունենալ տարբեր կարծիքներ, տարբեր համոզումներ, տարբեր մարդկային հատկություններ և թուլություններ:
-Այսօրվա մտավորականի առջև ի՞նչ հասարակական պահանջ է դրված և դրվա՞ծ է արդյոք:
-Ցավոք, ոչ մի պահանջ չի դրված: Այսօր մեզ հայտնի չէ, թէ մեր ժողովուրդը ինչ իդեալներ ունի,և ունի արդյո՞ք: Ունեցածն էլ փողն է, կշտությունն է, վայելքն է: Ցավոք, աշխարհում էլ է այդպես: Էս տարիքիս ես տխրությամբ ու հոռետեսական եմ նայում մարդկության ապագային, որովհետև աստիճանաբար մոռացվում է մարդու հոգին, մոռացվում է Աստված: Նույնիսկ կարող եմ ասել, որ Եվրոպան այլևս քրիստոնեական աշխարհ չի: Քրիստոնեությունը որպես այդպիսին, որպես փիլիսոփայություն, որպես առաջադեմ գաղափարախոսություն այլևս գոյություն չունի, որովհետև, ինչ արվում է, հակառակ քրիստոնեության է արվում: Եթե ասենք , իսլամը ունի այնպիսի նվիրյալներ, որոնք իրենց կյանքը կարող են զոհել, քրիստոնեությունը` չունի: Լավ է որ մահապարտներ չունի, բայց վատ է, որ քրիստոնեական աշխարհի մարդը կորցնում է Աստծուն:
-Ի՞նչ դաստիարակություն է ստանում մեր հասարակությունը, որտեղի՞ց է սնվում:
-Ընդհանուր դաստիարակություն չունենք: Բայց իմ հույսն այն է, որ ամենուամենայնիվ կան առողջ մտածող ծնողներ, հասկացող ծնողներ, որոնք կարևորում են դաստիարակությունը, կրթությունը: Իմ հույսը էդ ծնողներն են, էդ ընտանիքները: Շատ տգեղ բան է, երբ աշակերտը գիտի, որ իր ուսուցիչը կաշառք է վերցնում: Դա սոսկալի բան է: Կամ ասենք, գիտի, որ իրենց դպրոցի տնօրենը ազնիվ չէ, արդար չէ: Մեր ժամանակներում այդ տեսակ երևույթները բացառվում էր: Հիմա երեխայի համար սոսկալի վիճակ է: Ծնողը մի կողմից ասում է` ազնիվ եղիր, հայրենասեր եղիր, աշխատասեր եղիր, մյուս կողմից երեխան գնում է դպրոց և չի տեսնում այդ մթնոլորտը, այդ բարձր խավի հեղինակությունը, այդ օրինակը:
-Ի՞սկ իմֆորմացիայի աղբյուրները:
-Հեռուստատեսությունը տանում է ժողովրդին չգիտեմ էլ ո՞ւր, իջեցնում է ու իջեցնում: Բոլոր ժամանակներում արվեստի խնդիրը եղել է ժողովրդին բարձրացնելը: Անդրե Մորուան մի խոսք ունի, որն ինձ դուր է գալիս. «Մասսայական կուլտուրան մասսաներին զրկում է կուլտուրայից»: Այ, հիմա մասսայական կուլտուրա է: Փոխանակ բարձրացնենք մասսաներին դեպի վեր, դեպի Աստվածայինը, դեպի վեհ մարդկայինը, մենք իջեցնում ենք ամենացածր ճաշակի: Ղեկավարներն էլ արդարանում են, թէ ժողովուրդը հավանում է: Ժողովուրդն ո՞վ է: Ժողովուրդը երեխայի նման բան է, պետք է միշտ դաստիարակես:
-Կարո՞ղ ենք որևէ «պրոգնոզ» անել:
-Կարծում եմ, որ հայերը այն ժողովուրդն են, որ ժամանակ առ ժամանակ պետք է մտածեն, և անշուշտ կմտածեն: Այդ պահը կգա, երբ որ հասկանան, որ չի կարելի աշխարհից ամեն ինչ վերցնել: Աշխարհից պետք է վերցնել այն, ինչը որ քեզ օգտակար է, օրինակ` Եվրոպայից` աշխատասիրություն, մաքրասիրություն, իսկ այլանդակությունը, ամենաթողությունը չի կարելի վերցնել: Պետք է շատ զգույշ լինել: Չի կարելի ամեն արտասահմանյան բանով հրճվել, հիանալ: Մենք հինգ հազար տարվա կյանք ենք ապրել, ունենք ավանդույթներ և իզուր չենք ապրել այս աշխարհում: Հիմքը չպետք է մոռանանք: Հայերը մի օր գլխի կնկնեն, որ էսպես վերանում են և խելքները գլուխները կհավաքեն:
-Վարպետ, ո՞րն է մտավորական մարդու տեղը:
-Մտավորականը պետք է ամեն հարցում, ամեն րոպե ակտիվ լինի։ Ամեն պահի մեջ, ամեն թերության նկատմամբ ուշադիր լինի: Ցավելը քիչ է, պետք է միջամտել, պետք է պայքարել: Էս աշխարհում ամեն ինչ գործ անելով է: Կարևոր է, թէ ինչ ես անում քո երկրի համար: Կան մարդիկ, որ ամբողջ կյանքում մի լուցկի չեն ստեղծել, բայց վայելում են կյանքը: Ճիշտ է հիմա ընդունված է բոլոր հարուստներին վատաբանել, բայց դրա հետ համաձայն չեմ, քանի որ մարդը կարողացել է իր քրտինքով մի բան ստեղծել: Հարստանալը դժվար գործ է: Հարստություն պահելն էլ դժվար է ու ամեն մարդու խելքի բանը չէ: Ասում են.«Տես ինչ տուն է կառուցել»,- ես ասում եմ,- Էդ տունը իր հետ ու՞ր է տանելու, չէ որ էստեղ է թողնելու, մի հայ մարդ է ապրելու այդտեղ: Թող լինի, գեղեցիկ տուն է»: Մտավորականի հոգին պիտի անընդհատ ապրի, անդադար աշխատի ու լավ բաների համար էլ հրճվի: Մտավորականների մեղքն է, որ մենք Արցախի պատերազմի հաղթանակը չվայելեցինք, չըմբոշխնեցինք: Գու՞ցե հաղթանակի սովոր չենք դրանից է, բայց հաղթանակն անասելի մեծ էր և մտավորականության մեղքն է, որ ժողովուրդը չի հասկանում, թէ ի՞նչ է եղել:
-Կուզենայի, որ որևէ որակական փոփոխություն առաջարկեիք մեր հասարակությանը:
-Ես ամբողջ կյանքում աշխատել եմ և դրանով հպարտ եմ: Աշխատել եմ որքան հնարավոր է ինքս լինել արժանապատիվ մարդ և որքան հնարավոր է իմ ժողովրդին դարձնել արժանապատիվ: Աշխատել է պետք, գործ է պետք: Ես արդեն 81 տարեկան եմ, բայց չեմ կարող ոչ մի բանի նկատմամբ անտարբեր լինել:
-Կա՞ մի բան, որ Դուք չասել չեք կարող:
-Իհարկե կա և շատ: Չեմ ընդունում, նամանավանդ, էն դաժանությունը, որը հայը հայի նկատմամբ է գործում: Դա չեմ կարողանում ներել: Օրինակ` չեմ կարողանում ներել էն գործարարին, որը հայ կնոջը 16 ժամ աշխատեցնում է, ասենք թե` ռեստորանում և թողնում թեյավճարի հույսին: Դա դաժանություն է: Սա մի օրինակ էր, իսկ ընդհանրապես հայի դաժանությունը հայի նկատմամբ Աստծուն հակառակ բան է, դա Աստված չի ների:
-Վարպետ, խնդրում եմ Ձեր խոսքը` մեր հայ մտավորականներին:
-Ես այսօրվա մտավորականության մասին բարձր կարծիք չունեմ: Ամենագլխավոր բանը էս աշխարհում հարգանքն է մարդու նկատմամբ: Կարևոր է կարգին լինել, բարձր կուլտուրա ունենալ, որ ասում են «պարյադչնի»: Ես ուզում եմ մեր հայերին էս խոսքը ասել. Մի անգամ սահմանապահը ինչ որ սահման անցնելիս վիրավորում է Անտուան Սենտ Էքզյուպերիին, վերջինս ասում է.«Ինչու՞ ես ինձ վիրավորում, չէ որ ես ու դու միասին այլևս այս հողագնդի վրա չենք ապրելու»: Շատ խորը, իմաստուն բան է: Հարևանը հարևանին ինչու՞ է նեղացնում, հազիվ եք իրար գտել, սիրե՚ք իրար: Կամ գոնե հարգե՚ք: Ես ուզում եմ մեր մտավորականներին ասել հետևյալը. ես Սովետի ժամանակ էլ դիսիդենտներին` այլախոհներին չէի հարգում, մանավանդ հայ այլախոհներին: Ինչու՞, որովհետև ես հասկանում էի, որ մենք փոքրիկ ազգ ենք և իրավունք չունենք մեր ժողովրդի անունը էդ հսկա երկրով մեկ վարկաբեկել: Գյոթեն մի հանճարեղ խոսք ունի.«Ավելի լավ է անարդարություն, քան անկարգապահություն»: Անկարգապահությունը կործանում է երկիրը: Անարդարության դեմ կարելի է պայքարել, իսկ անկարգությունը սոսկալի բան է, դա հեղափոխություն է, որը ես ողջ էությամբ ատում եմ: Բոլոր հեղափոխությունները եղել են արյան ծովեր: Ես ուզում եմ, որ մեր այսօրվա մտավորականությունը հասկանա, թէ Հայաստանը աշխարհագրական ո՞ր տեղում է գտնվում, ո՞ւմով է շրջապատված, քանի՞ թշնամի ունի, ի՞նչ են ուզում էդ թշնամիները և ըստ այդմ իրեն պահի: Ոչ թէ տեղի – անտեղի հայհոյի նախագահին: Ես շատ հարցերում Լևոն Տեր- Պետրոսյանի հետ համաձայն չէի, բայց ինձ երբեք թույլ չեմ տվել վիրավորական, անհարգալից խոսք ասել նրա մասին, քանի դեռ նա նախագահ էր: Ես հասկանում էի, որ նա իմ նախագահն է և վերջ: Մարդիկ կան, որ իրենց դրել են ճշմարտախոսի տեղ ու դուրս են տալիս: Դուրս մի՚ տվեք: Տես հատակում, ընդերքում ինչե՞ր կան, տես ու՞մ զավակն ես, ո՞ր ժողովրդի զավակն ես, էս ժողովուրդը ին՞չ կյանք է ապրել, ի՞նչ ճակատագիր է ունեցել, ըստ այդմ քեզ պահի:
-Վարպետ , ո՞րն է Ձեր խրատը այսօրվա երիտասարդին:
-Ես կուզեի, որ մեր երիտասարդությունը խորապես, ճշմարտապես հարգի մեր դրոշը, մեր զինանշանը, մեր պետությունը, մեր պետականությունը, մեր օրենքը: Ես կուզենամ, որ մենք սովորենք դառնալ պետականություն, պետություն պաշտող ժողովուրդ:
-Ի՞նչ է երազում Սոս Սարգսյանն իր երկրի համար:
-Իմ երազանքները շատ են, ես ամեն գիշեր եմ երազում: Երբ Գանձակեցի մարդու եմ հանդիպում լացս գալիս է, երբ նա պատմում է, թէ ինչ է թողել Գանձակում: Մեզնից էս ինչքա՞ն բան խլեցին, ես ի՞նչ արին մեզ հետ: Իմ Վանա լիճը, իմ քաղաքները, իմ Նախիջևանը, իմ Գանձակը…Էս ինչքա՞ն բան խլեցին: Եվ իհարկե ես երազում եմ, ասում եմ.Լավ, ես չեմ տեսնի, թող գա էն օրը, որ հայերը իրենց երկրին տեր լինեն»: Էդ է իմ երազանքը: Քոնն էլ է չէ՞:
«Հայկական Վարկած»-ի զրուցակիցն է թատրոնի ու կինոյի սիրված դերասան Գարիկ Չեփչյանը:
Հեռուստադիտողը նրան գիտի «Որոգայթ», «Հատուցում», «Ժառանգները», «Եղբայրներ», սերիալներից, ավելացնենք, որ նա ճանաչված դերասան Գևորգ Չեփչյանի որդին է:
—Չե՞ք կարծում, որ հեռուստասերիալներն արդեն սպառել են իրենց, արդյո՞ք ճիշտ չէր լինի, եթե դրանց փոխարեն մի քանի 10 – 15 սերիանոց ֆիլմեր նկարահանվեին. ըստ Ձեզ, հեռուստադիտողին հետաքրքրո՞ւմ են այն թեմաները, որոնք արծարծվում են սերիալում:
-Վերջին ժամանակներս հեռուստասերիալները դարձել են մոդա … որն էլ ստիպեց աշխատել քանակի վրա ,այլ ոչ թե որակի. դրա համար էլ եղավ այն, ինչ եղավ, հեռուստասերիալային ժանրը, ֆորմատն ամբողջ աշխարհում գոյություն ունի:
Այո 10-15 սերիանոց ֆիլմերն ավելի դինամիկ են լինում` սցենարի արագ զարգացումներով, սյուժետային սուր գործողություններով և հեռուստադիտողը չի հասցնում ձանձրանալ …բայց դա այնքան էլ հեշտ չի իրագործել այսօրվա պայմաններում. դրա համար պետք է ունենալ հզոր կինոարտադրություն, իր ժամանակակից տեխնիկայով, իր սցենարական դպրոցով, իր տարբեր մասնագիտական խմբերով, որոնք, համարյա թե, միաժամանակ կաշխատեն տարբեր ֆիլմերի վրա, որովհետև 10-15 սերիանոց ֆիլմերը պետք է միմյանց հաջորդեն, այսինքն մեկի ավարտից հետո սկսվի մյուսը ,որպեսզի կինոարտադրությունը չկանգնի և հեռուստաեթերն էլ հետը: Այսօր մենք դրան պատրաստ չենք, կարծում եմ , որ կարելի է ավելի երկար հեռուստասերիալներ նկարել, ուղղակի պետք է պահպանել որակը, հասկանալ, թե ինչի համար ենք դա նկարում՝ թեման լինի ակտուալ և հետաքրքիր, սյուժեի զարգացումները լինեն դինամիկ , դերասանները լինեն ընտրված: Ցավոք, մենք այսօր կաղում ենք սցենարական դպրոցով. կան լավ սցենարիստներ,բայց քիչ են, այդ դպրոցը դեռ շատ զարգանալու տեղ ունի, իսկ ինչպես հայտնի է կինոարտադրության մեջ լավ սցենարը դա լավ գործի կեսն է,եթե ոչ ավելին:
Ինչպես երաժշտության մեջ նոտաներն ընդամենը 7-ն են, բայց այդ յոթ նոտայով հզոր ստեղծագործություններ են ծնվում, այնպես էլ ֆիլմերում թեմաները շատ չեն: Բոլոր թեմաներն էլ կրկնվում են, ուղղակի պետք է նորովի մոտենալ ցանկացած թեմայի: Նոր լուծումներ տալ՝ յուրովի մտածելակերպով: Չէ ՞որ տարբեր մարդիկ նույն իրավիճակում տարբեր ձևերով են մոտենում, նույն հարցին տարբեր ելքեր գտնում:
— Բազմաթիվ կերպարներ եք մարմնավորել, որոնց մեծ մասը՝ բացասական են եղել, դա ձեր ընտրությունն է, թե՞ գտնելով դերասանի կերպարը ռեժիսորը դրանից այն կողմ չի անցնում:
-Այո,այնպես է ստացվել, որ իմ մարմնավորած կերպարներից մեծ մասը բացասական հերոսներ են եղել և ասեմ, որ դա շատ դժվարացրել է իմ աշխատանքը, որովհետև, եթե կերպարներդ միանման են և օլիգարխ հեղինակություն, մաֆիոզ , չոր դաժան վտանգավոր մարդիկ , իսկ ֆիլմերը տարբեր են, ուստի պրոֆեսիոնալ դերասանը պետք է կարողանա այնպես անել, որ մի կերպարը չնմանվի մյուսին:
Հարկ է, որ նրանք լինեն տարբեր մտածելակերպով ,տարբեր ներաշխարհով : Տարբեր արտահայտչամիջոցներով, պետք է կարողանաս նոր մարդու տեսակ բերես այդ միանման բացասական հերոսների մեջ, չնայած հենց դա էլ ստեղծագործելն է: Դե երևի ռեժիսորները ընդունել և հավանել են իմ բացասական հերոսներին, դրա համար էլ առաջարկությունները եղել են նման կերպարների:
Հուսով եմ ,որ մյուս առաջարկը կլինի դրական հերոսի դեր: Ստեղծագործող դերասանի համար միշտ հետաքրքիր է տարբեր կերպարներ մարմնավորել իր նոր ու հետաքրքիր գույներով:
— Ո՞ր սերիալային կերպարն է Ձեզ ավելի հոգեհարազատ:
-Այն կերպարներից, որ ես մարմնավորել եմ ոչ մեկն էլ ինձ հոգեհարազատ չէ, ուղղակի փորձել եմ հասկանալ նման հերոսների հոգեբանությունը, մտնել նրանց բարոյահոգեբանական ներաշխարհի մեջ և իմ գործը լավ անել:
—Ինչո՞վ եք այժմ զբաղված, մի փոքր կպատմե՞ք նոր ծրագրերի մասին.
-Նոր ծրագրերի մասին չեմ սիրում խոսել ,ուղղակի ասեմ, որ կա մի շատ գայթակղիչ առաջարկ: Այսօր չնայած դա էլ իր բարդ խնդիրներն ունի, որովհետև կապված է Հայաստանից դուրս աշխատելու հետ, իսկ ես կնախընտրեի ապրել և աշխատել այստեղ` իմ հայրենիքում, իմ հանդիսատեսի և ժողովուրդի հետ. ամեն մարդ իր երկրում է իրեն տեր: Օտար երկրում դու միշտ էլ հյուրի կարգավիճակով ես լինում և հոգեբանորեն ազատ չես զգում քեզ: Ուղղակի ցանկությունս այն է,որ արժանի գնահատված լինես քո երկրում:
—Մշտապես զբաղված լինելով՝ արդյո՞ք բողոքներ չեն լինում ընտանիքի անդամների կողմից, հասցնո՞ւմ եք նրանց ևս ժամանակ տրամադրել:
-Այո, եղել են պահեր, երբ ժամանակդ շատ սուղ է եղել, դա հիմնականում լինում է նոր պրոյեկտների առաջին ամսում, բոլորս լարված աշխատում ենք, մտածում ենք որակի մասին, և ջանք ու ժամանակ չենք խնայում, իսկ հետո ամեն ինչ իր տեղն է ընկնում և սկսվում է այսպես ասած գրդոնը և խալտուրան, որն էլ մեր բոլորիս խանգարում է, վերջինս չպետք է լինի: Պետք է կարողանալ մինչև վերջ նվիրված աշխատել, իսկ ընտանիքիս համար ժամանակ գտնում եմ ու միշտ էլ կգտնեմ:
—Ի՞նչ է Ձեզ համար թատրոնը, և առհասարակ, ի՞նչ մակարդակի վրա է այն գտնվում. ի՞նչ կփոխեիք կամ կավելացնեիք, որպեսզի ավելանա հասարակության հետաքրքրությունը դեպի թատրոնը: Որքանո՞վ է մեծ պետության դերը մշակութային կյանքում.
-Թատրոնը, բեմ սիրող դերասանի համար տան նման մի բան է: Դու այնտեղ ես ապրում, նվիրվում թատրոնին, բեմին, հանդիսատեսին: Թատրոնը քո ներաշխարհն է, քո հաղթանակները, վրիպակները, կյանքի ճանապարհը: Այսօր մեր պետությունը պետք է մեծ ուշադրություն դարձնի թատրոնին: Պետության դերը մշակութային կյանքում շատ կարևոր է, թատրոնը պետք է ունենա իր քաղաքականությունը, իր ծրագրերը, որոնք առանձնացնել չի կարելի պետությունից: Պետք է զարգացնել հասարակության կապը թատրոնի հետ: Թատրոնը դա հոգևոր սնունդ է և հասարակությունը պետք է օգտվի այդ սնունդից: Թատրոն հաճախելով՝ հասարակությունը բարոյապես է կերտվում, հոգեպես, հենց թատրոնն է սովորեցնում ճիշտ գնահատել արժեքները: Դրա համար անհրաժեշտ է պետական հովհանավորություն և ներդրումներ: Թատրոնի խաղացակն էլ շատ կարևոր է, թե այսօր որ հարցերն են հրատապ և ինչի մասին է ներկայացումը, պետք է հանդիսատեսին մտածելու տեղիք տա: Միայն հումորային ծրագրերով, ներկայացումներով ազգին չես կրթի, դրանց կողքին պետք է լինեն հզոր բարոյական արժեք ունեցող դրամատիկ ներկայացումներ, դրա համար անհրաժեշտ է պետության սերտ կապը թատրոնի հետ, դա էլ է պետության ռազմավարական ծրագրերից մեկը:
—Հետաքրքրվո՞ւմ եք քաղաքականությամբ.
-Այո,քաղաքականությամբ հետաքրքրվում եմ,արվեստագետը չի կարող հեռու մնալ և իրեն զերծ պահել այն խնդիրներից, որոնք այսօր առկա են մեր երկրում, դերասանը արվեստի ուժով է ծառայում ժողովրդին: Փորձում ինչ — ինչ հարցերի պատասխաններ տալ, բայց ամեն դեպքում քաղաքականությամբ զբաղվողների ավելի պրոֆեսիոնալ շերտ կա, թող նրանք էլ զբաղվեն, մենք ընդհամենը կարող ենք օգտակատար լինել որոշ հարցերում, որոնք կարծում եմ նույնպես կարևոր են:
— Այսօր երկիրը կանգնած է լուրջ մարտահրավերների առաջ, մասնավորապես, արտագաղթը մեծ ծավալների է հասել, ի՞նչ կարծիքի եք այս մասին, և արդյո՞ք դերասանը կարող է շարունակել զբաղվել իր գործով՝ չնկատելով իրականությունը:
-Այո, արտագաղթ կա, չեմ բացառում: Արտագաղթը, եթե անկեղծ լինենք, միշտ էլ եղել է, նույնիսկ սոցիալիստական ժամանակներում: Արտաքին քաղաքականության մեջ հիմա դժվար ժամանակներ են ,մեր պետության համար: Պետք է շատ ճկուն լինել և ճիշտ կողմնորոշվել հանուն երկրի ու ժողովրդի շահերի: Չպետք է մոռանանք, որ այսօրվա մեր որոշումներից է կախված մեր երեխաների,թոռների ապագան և բարեկեցիկ կյանքը, դերասանը հասարակության մի մասնիկն է և չի կարող իրեն հեռու պահել իրականությունից: Բոլորիս համար հիմա դժվար է:
—Ինչպե՞ս եք գնահատում այն քաղաքացիական անհնազանդությունը, որը սկիզբ է առել վերջին շրջանում :
-Քաղաքացիական անհնազանդություններ միշտ էլ եղել են և կլինեն: Դրանց դրդողներն էլ միշտ կլինեն, ուղղակի դա պետք է անել ոչ թե անձնական շահերի համար,այլ, իրոք, մտածել վաղվա մեր երկրի, մեր պետականության, մեր երեխաների ,մեր ազգի ճակատագրի համար:
—Ինչպիսի՞ երկիր եք երազում Ձեր երեխաների համար:
-Փոքր ազգի երկրները միշտ էլ կախում են ունեցել հզոր կայսրություններից: Հնարավոր չէ առանձնացված լինել և անկախացած աշխարհիկ գլոբալ քաղաքական դաշտից: Ուզես, թե չուզես, որոշ հարցերում պետք է զիջես, բայց միևնույն ժամանակ կարողանաս օգտվել այդ իրավիճակից՝ ի շահ մեր պետականության,մեր երկրի. դա դիվանագիտություն է, որը շատ դժվար է այսօր իրականացնել: Բայց անհնարին չէ, պետք է միահամուռ լինել, մեկ բռունցքի պես: Իսկ թե ինչպիսի երկիր եմ երազում մեր երեխաների համար, այսպես ասեմ, ուզում եմ երկիր, որը տեր ունենա, տիրակալ տիրոջ կարգավիճակով, չէ որ ամեն մի նորմալ ընտանիք իր տերն ունի: Մի տեղ դա տղամարդն է, մյուս տեղը` կինը, դա կապ չունի: Կարևորը տեր ունի և տեր է կանգնում իր ընտանիքին, մտածում ընտանիքի բարգավաճման, ծաղկեցման մասին:
Նույնիսկ, երբ ամուսնանում ես եկեղեցում, երդում ես տալիս՝ հնազանդ եմ և տեր եմ: Այ այդպես էլ ցանկանում եմ ,որ մեր երկիրը տեր ունենա, որը տիրոջ պես մտածի իր երկրի մասին: Ու կգա այդ օրը. համոզված եմ՝ հայ տղամարդը կարողանում է տեր կանգնել: Առաջ Աստված :
Զրուցեց Գարիկ Ավետիսյանը
Հաճախ ենք ԶԼՄ-ներով լսում Գագիկ Ծառուկյանի հերթական բարեգործության մասին, և այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ հայ օլիգարխը նաև մարդասեր է և մտածում է ազգաբնակչության մասին, սակայն ազգին նվիրված ճառերի հետևում՝ թաքնված է ագահ գործամոլ, որը մի ձեռքով տալիս է, երկու ձեռքով վերցնում:
Սեպտեմբերի 21-ի անկախության տոնից երեք օր առաջ «Մուլտի գրուպ» կոնցեռնի բոլոր լցակայաններում 1խորանարդ մետր գազը 160 դրամից դարձավ 170 դրամ, որը նշանակում է թանկացում 4 %-ով:
Սակայն չգիտես ինչու, լրատվամիջոցներն այդ մասին ոչինչ չգրեցին: Մեր խմբագրություն դիմած վարորդները զայրացած էին. «Եթե Ծառուկյանը բարեգործություն է անում ընտրովի կամ հատվածաբար, ապա նրա ագահության հասցրած վնասը մենք քաշում ենք ազգովի»:
Նրանք հաշվել են, որ ամսական ստիպված են լինելու 7000 դրամ ավել վճարել ավտոմեքենաները լիցքավորելու համար:
Ի դեպ, նրանք պատմում էին Նիկոլայիչի կատարած մի շարք նմանատիպ ընդհատակյա գործերի մասին, սակայն ասվածը հաստատող փաստեր չունեին, հետո քմծիծաղով հարցնում.
«Հնարավո՞ր է, որ պատասխանատու պետական կառույցները երբևէ մտահոգվեն Գագիկ Ծառուկյանի կողմից կատարվող գործարքներով, դժվար թե»:
Արա Հարությունյան
Քանի որ այսօր Քաջարանը նշում է քաղաքի տոնը, Կապանի մասին (Սյունիքն ինչպես որ կա | Arm Version) կշարունակեմ խոսել ավելի ուշ:
Քաջարանն իր տոնը հետաձգեց, որ ընդունի ՀՀ նախագահին, որը խոստացել էր սեպտեմբերի 25 –ին մասնակցել Քաջարանի տոնին: Սա նաև նորանշանակ մարզպետի համար իշխանությունների առաջին լուրջ ընդունելությունն է իր հարկի տակ:
Քաջարանի քաղաքապետ Վարդան Գևորգյանը մեր այցի ժամանակ տոնական պատրաստության մեջ էր. փողոցում գծանշումներ էին արվում, խաչքար էին տեղադրում:
Նոր բացվող բուժկենտրոնը՝ նախկին պոլիկլինիկայի շենքը, որը Մաքսիմ Հակոբյանի բարի կամքի շնորհիվ դարձել էր իսկապես ցուցադրության արժանի հաստատություն, պատրաստվում էր ամսի 25 –ին իր դռները բացել բարձրաստիճան հյուրերի առջև: Ինչ էլ ասեն, Գևորգյանը ժրաջան քաղաքապետ է:
Քաջարանը բարձրադիր էր, ուստի օդն անհամեմատ մաքուր էր: Քաղաքը հավաք ու մաքուր էր, քաջարանցիներն էլ գոհ էին իրենց կյանքից: Այստեղ մեծ մասն աշխատում է պղնձամոլիբդենային կոմբինատում և, ինչպես մեզ հետ զրուցած քաջարանցիներն ասացին, մարդիկ ստանում էին միջինը 250 հազար դրամ աշխատավարձ: Նրանք գոհ էին, բայց նեղվում էին, որ ծախսելու տեղ չկար: Իրոք, Քաջարանում որևէ սրճարան, որևէ հետաքրիքր ժամանցի գոտի չկար, և ժամը 20-ից քաղաքային կյանքը մեռնում էր:
Ինչևէ, շնորհավոր տոնդ, Քաջարա՛ն:
Ռ.Ա.
Շարունակելի…
[nggallery id=89]
Մեր երկրում, մեր շուրջը կատարվում են բաներ, որոնք պատկան մարմինները ոչ միայն հանրության համար չեն հստակեցնում, այլև եղածն ավելի են խճճում:
Վարդան Սեդրակյանին դատապարտեցին 14 տարվա ազատազրկման, սակայն այդպես էլ չպարզվեց, թե ինչո՞ւ էր Սեդրակյանը ցանկանում սպանել Պարույր Հայրիկյանին։ Ի՞նչ ուներ ԱԻՄ առաջնորդը, որ չուներ թեկնածուներից որևէ մեկը։ Ինչո՞ւ հենց նրան:
Ինչքան էլ տպավորություն լիներ, թե Սեդրակյանը տարօրինակություններ ունի, այնուամենայնիվ, այն վիճակին չէր, որ չգիտակցեր, թե ինքը չի լինելու ՀՀ նախագահը, ուստի Հայրիկյանն այն թեկնածուն չէր, որ կարող էր խանգարել իրեն:
Ճիշտ է, Հայրիկյանն իր բացատրությունն ունի, որին արդեն անդրադարձել ենք, (Փաստորեն Պուտինն անպատիժ մնաց | Arm Version) սակայն մի հարցում չենք կարող չհամաձայնվել նրա հետ. Սեդրակյանը վերջին մեկ տարվա ընթացքում մոտ երեք մլն դոլար է ծախսել խաղատներում: Որտեղի՞ց է այդ գումարը նրան, եթե ինքը չի աշխատում, բայց վարում է շատ թանկարժեք մեքենա, քարոզարշավի ընթացքում բավականին առատաձեռն է եղել որոշ լրատվամիջոցների նկատմամբ և այլն:
Եվ տրամաբանությունից դուրս է նաև, թե ինչո՞ւ է նա այդքան փողի մեջ ժլատություն արել և Հայրիկյանին սպանելու գործը վստահել իր գաջեգործներին:
Երևանի քաղաքապետարանում կձևավորվի հանձնաժողով, որը պետք է քննի ուղևորափոխադրող ընկերությունների՝ տրանսպորտի սակագնի թանկացման հայտերը:
Հիշեցնենք, որ Երևանում ուղևորափոխադրում իրականացնող բոլոր 62 ընկերությունները Երևանի քաղաքապետարան ուղեվարձի թանկացման հայտ են ներկայացրել: Առաջարկվել է ուղեվարձը սահմանել 150, 200 դրամ և ավելի՝ համարելով, որ միայն դա կբերի արժանապատիվ տրանսպորտ ունենալու հեռանկար: Կա նաև հակառակ կարծիքը՝ տնտեսական ճիշտ քաղաքականության դեպքում, էժանացման մասին պետք է մտածել:
Հարցի շուրջ փորձեցինք զրուցել մեր համաքաղաքացիների հետ, պարզելու՝ որպես քաղաքացի, արդյո՞ք կարծում են, որ թանկացումը կբարելավվի տրանսպորտի վիճակը և պատրա՞ստ են դրան:
Ֆիզիկոս Միքայել Հակոբյանը կարծում է, որ նախ պետք է բարելավեն, հետո թանկացնեն. «Տրանսպորտի գնի թանկացումից առաջ, նախ պետք էր հասնել նրան, որ ունենայինք գնին համապատասխան ծառայություն: Հաշվի առնելով` վարորդների անթրաշ ու Ամանորից Ամանոր լողանալու հանգամանքը, ինչպես նաև կիսապպզած ու կիսաբռնաբարված երթուղայինից իջնելու սարսափելի առօրյան, կարծում եմ, որ ծիծաղելի է այսօր խոսել տրանսպորտի գնի թանկացման մասին: Եթե հասկացել են, որ բարոյական ոտնահահարում է նման տրանսպորտ ունենալը, խնդրեմ, թող էժանացնեն ու գոնե դրանով փոխհատուցեն:
Բայց, համոզված չեմ, որ վաղը գինը բարձրացնելով` կապահովեն համարժեք սպասարկում, ուստի` շնորհակալ թող լինեն, որ դեռ 100 դրամ էլ վճարում ենք»:
Մանկավարժ Սիրանուշ Ստեփանյան. «Ոչ, իհարկե, համաձայն կլինեմ միայն այն դեպքում, երբ աշխատավարձերն էլ լավ կբարձրացնեն. հիմա հայերն այդքան էլ վճարունակ չեն, որ փող չստանան, բայց շատ հարմար երթևեկեն՝ դա մեզ հիմա պետք չի: Բացի այդ, այդ հարմարության երաշխիքն էլ չկա. որ թանկանա, ի՞նչ կլինի: Պետք է WIFI դնեն, էն էլ այդ WIFI-ով օգտվողները տաքսիներով են ման գալիս: Մեր պետության սխալն այն է, որ առանց հստակ ծրագիր ունենալու, ուզում է մի նոր ձևի անցնի»:
Դեղագործ Մարգարիտա Մաթևոսյան. «Միևնույնն է, ես 100 եմ տալու, իջնեմ, եթե որակյալ մեքենաներով երթևեկենք, խնդիր չկա, բայց ես խիստ կասկածում եմ, որ կփոխվի այս վիճակը: Ոչ մի երաշխիք չկա, որ թանկացումից հետո կմոռանան բարելավման մասին»:
Տնտեսագետ Նարինե Հարությունյան. «Դեմ եմ թանկացմանը, որովհետև ամեն ինչ թանկանում է, բայց մարդիկ աշխատանք չունեն, իսկ ով էլ ունի, ստանում է ցածր աշխատավարձ: Ճիշտ է, կան սարքին վիճակում գտնվող մի քանի գազելներ և ավտոբուսներ, բայց գոնե արագ-արագ աշխատեն, որ ժողովուրդն էլ նորմալ նստած երթևեկի: Ուզո՞ւմ են որակյալ տրանսպորտ, թող օլիգարխները հովանավորեն, ոչ թե հասարակ ժողովրդի հաշվին բարելավեն: Քիչ գռփեն, ժողովրդին օգնեն գոնե մի բանով»:
Ուսանողուհի Լիլիթ Վարդանյան. «Տրանսպորտի ներկայիս վիճակի համար վճարելուն դեմ եմ, բայց եթե փորձեն բարելավել վիճակը, ավելի շատ լինեն երթուղայինները, մարդիկ հանգիստ նստած գնան-գան, էդ դեպքում միգուցե թանկ վճարելը մի քիչ խելքին մոտ լինի: Բայց չեն մտածում, որ մարդիկ աշխատավարձի մեծ մասը տրանսպորտին են վճարում, էլ չեմ ասում մարզերից եկող ուսանողների մասին, որոնք առանց այդ էլ ամենաքիչը օրը 1500 դրամ ճանապարհների վրա են ծախսում»:
Ա. Սարգսյան
-
-
03.05.2024 | 02:10
Գործող ռեժիմն ընդամենը սգո ծառայություններ է մատուցում. Ստեփան Դանիելյան -
02.05.2024 | 01:10
Հաղթանակը մերն է լինելու․ Մեդվեդևը մայիսի 1-ի շնորհավորանքում ծաղրել է Զելենսկուն -
04.05.2024 | 12:10
ՀՀ-ում ոչ մի ՄԻՊ այսքան սիրված չի եղել իշխանության կողմից․ Իրավապաշտպան -
01.05.2024 | 03:10
Փաշինյանը Հայաստանի խնդիրները կեղծորեն բարդում է 1915 թվականի ցեղասպանության հոգեցնցման վրա -
02.05.2024 | 12:10
Պահի հրամայականն է կասեցնել Տավուշում սահմանագծման անօրինական գործընթացը -
02.05.2024 | 02:10
«Ես գողական կյանքով ապրող եմ, պարտքի մնացած գումարը ինձ պետք է տաք». Գեղարքունիքի բնակիչը սպառնացել է ընտանիքին -
02.05.2024 | 03:10
Լատվիայի ԱԳ ղեկավարը հայտնել է, որ Ուկրաինան ստացել է արևմտյան զենք՝ Ռուսաստանին հարվածելու թույլտվությամբ. Զախարովան պահանջել է այդ երկրների ցանկը -
01.05.2024 | 02:10
Հիմա հավատում ենք, որ Հայաստանի հետ միասին քաղաքական ճանապարհով և կարճ ժամանակում կհասնենք բոլոր նպատակներին. Էմիրբեկով -
03.05.2024 | 12:10
ՀՀ-ում տագնապալի զարգացումներ են, անհասկանալի է ձեր հանդուրժողականությունը. Ընդդիմադիր խմբակցությունները՝ դեսպաններին -
04.05.2024 | 11:10
ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու համար պետք է առնվազն 6 ամիս շուտ ծանուցում ուղարկել. որքանով տեղյակ ենք՝ Հայաստանը որևէ նոր քայլ չի ձեռնարկել
-
- Տեսանյութ
- Օրվա միտք
- Խմբագրի վարկած
- Ֆոտո
-
Հասցե` Հայաստան, 0023, Երևան, Արշակունյաց 2
Հեռ: +374 (10) 06 06 23 (413, 414), +374 (99) 53 58 26
Էլ. փոստ` armv12@mail.ru -
2010-2011 © Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են:
Մեջբերումներ անելիս հղումը armversion.com-ին
պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ
ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն
առանց armversion.com-ին հղման արգելվում է: -
Կայքում արտահայտված կարծիքների համընկնումը
խմբագրության տեսակետի հետ պարտադիր չէ:
Գովազդների բովանդակության համար
կայքը պատասխանատվություն չի կրում:
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Copyright “Armversion.com” 2010.