04.05.2024 | 15:10
Եթե իշխանությունը շարունակի ազգակործան քաղաքականությունը, Սփյուռքը ստիպված է ավե...04.05.2024 | 14:10
Ցավում եմ, որ ՀՀ իշխանությունները շարունակաբար իջեցնում են նաև քաղաքական մշակույ...04.05.2024 | 13:10
Կրեմլը «վտանգավոր» է որակել Մակրոնի և Քեմերոնի հայտարարությունները...04.05.2024 | 12:10
ՀՀ-ում ոչ մի ՄԻՊ այսքան սիրված չի եղել իշխանության կողմից․ Իրավապաշտպան...04.05.2024 | 11:10
ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու համար պետք է առնվազն 6 ամիս շուտ ծանուցում ուղարկել. որքանով...03.05.2024 | 14:10
Գործող ռեժիմն ընդամենը սգո ծառայություններ է մատուցում. Ստեփան Դանիելյան...03.05.2024 | 12:10
ՀՀ-ում տագնապալի զարգացումներ են, անհասկանալի է ձեր հանդուրժողականությունը. Ընդդ...03.05.2024 | 11:10
Ոստիկանությունն ուժ գործադրելու լեգիտիմ իրավունք պետք է ունենա․ Նիկոլ Փաշինյան...02.05.2024 | 15:10
Լատվիայի ԱԳ ղեկավարը հայտնել է, որ Ուկրաինան ստացել է արևմտյան զենք՝ Ռուսաստանին...02.05.2024 | 14:10
«Ես գողական կյանքով ապրող եմ, պարտքի մնացած գումարը ինձ պետք է տաք». Գեղարքունիք...02.05.2024 | 13:10
Հաղթանակը մերն է լինելու․ Մեդվեդևը մայիսի 1-ի շնորհավորանքում ծաղրել է Զելենսկու...02.05.2024 | 12:10
Պահի հրամայականն է կասեցնել Տավուշում սահմանագծման անօրինական գործընթացը...02.05.2024 | 11:10
Ադրբեջանի նպատակն է՝ ամրապնդվել մեր բարձունքներում, որ շարունակի իր նվաճողական ը...01.05.2024 | 15:10
Փաշինյանը Հայաստանի խնդիրները կեղծորեն բարդում է 1915 թվականի ցեղասպանության հոգ...01.05.2024 | 14:10
Հիմա հավատում ենք, որ Հայաստանի հետ միասին քաղաքական ճանապարհով և կարճ ժամանակու...01.05.2024 | 13:10
Ճշմարտության և ներքին առողջացման շարժումը թակելու է նաև «մեծարգո»-ի սպասարկման հ...01.05.2024 | 12:13
Ողբերգական դեպք՝ Երևանում․ թիվ 90 դպրոցի 11-ամյա աշակերտուհու սիրտը կանգ է առել...01.05.2024 | 11:10
Փաշինյանը ամոթանք է տվել, թե՝ չեք ուզում ձեր մի կտոր հողը զիջել հանուն Հայաստանի...23.04.2024 | 11:42
Ադրբեջանում պահանջել են նաև չորս «անկլավային գյուղերը»...23.04.2024 | 11:23
Վաղը ուշադիր եղեք հատկապես Ոսկեվանի և Բաղանիսի մոտակա դիրքերին․ Նաիրի Հոխիկյան...23.04.2024 | 11:06
Ի՞նչ կապ ունեին Արայիկ Հարությունյանի հարցազրույցի անոնսն ու հետագա «զարգացումնե...13.04.2024 | 13:57
Մենք այլևս չունենք ԱԱԾ, այդ հաստատությունը Նիկոլի ռեժիմի հերթական գործիքն է․ Կար...13.04.2024 | 13:26
Վթարի հետեւանքով մահացած բոլոր չորս զինծառայողները ժամկետայիններ էին....13.04.2024 | 13:06
Արարատի մարզում հայտնաբերվել է 36 կգ ոսկի գողություն կատարող կասկածյալներից մեկը...13.04.2024 | 12:59
Ղազախստանում ձերբակալել են ռուսաստանցու, որը մեղադրվում է տաջիկներին այլ երկրներ...13.04.2024 | 12:28
Փաշինյանի «լռությունը» վախեցնում է «ուսապարկերին»․ «Հրապարակ»...13.04.2024 | 11:29
Գեղարքունիքում զինվորական «ԿամԱԶ» է վթարի ենթարկվել...12.04.2024 | 14:08
Ոսկեպարցի Սամվելի խոհանոցի և հողամասի մի մասը մնալու է ՀՀ-ում, իսկ տունը և տնամե...12.04.2024 | 13:56
Ավազակություն՝ հոր և որդու կողմից. հոր գործը ուղարկվել է դատարան, իսկ որդին ինքն...12.04.2024 | 13:00
Դպրոցներից տարհանման կարիք չկա. ԿԳՄՍ նախարարը` ահաբեկչության կեղծ լուրերի մասին...12.04.2024 | 2:20
Մի կողմից նույն մարդիկ մեզ ասում են, թե «սահման չկա, սահմանները հստակեցված չեն»,...10.04.2024 | 15:10
Ահազանգ ենք ստացել զինվորական ծառայությունից հրաժարվելու հիմքով ՀՀ-ում ապաստանած...10.04.2024 | 14:10
Փաշինյանը Շոլցի հետ հեռախոսազրույցում անընդունելի է համարել Պրահայի, Բրյուսելի և...10.04.2024 | 13:10
Թքած ունեմ նրանց վրա, ովքեր հրաժարվում են «Միր» քարտի ծառայություններից. Պետդում...10.04.2024 | 12:10
Մենք չգնացինք այդ ճանապարհով և հայտնի աշխարհաքաղաքական կենտրոններում որոշվեց հար...10.04.2024 | 11:10
Եթե շատ լինեք, մենք կշրջափակենք կառավարությունը․ Հրանտ Բագրատյան...09.04.2024 | 15:10
Հրաժարվելով ռուսական МИР քարտերից՝ մենք ակամայից հայտնվում ենք պատժամիջոցների տա...09.04.2024 | 14:10
Ուկրաինան և Ռուսաստանն Աբելն ու Կայենն էին. Լեոնիդ Կուչման` Կիև-Մոսկվա հարաբերու...09.04.2024 | 13:10
Մարտական հենակետում երեք զինծառայողի սպանության գործով դիրքի ավագի պաշտպանը դիմե...Սեպտեմբերի 9-ին ձերբակալվել է դատական կարգադրիչների ծառայության պետ Արմեն Մովսիսյանը, ապա կալանավորվել:
Հիշեցնենք, որ աղմկահարույց բացահայտում էր կատարվել դատական կարգադրիչների համակարգում. չարաշահումներ էին եղել տարբեր ընդհանուր իրավասության դատարանների դատական կարգադրիչների կառույցներում:
Հանցագործության թելերը տանում են մինչև դատական կարգադրիչների ծառայության կենտրոնական համակարգ, իսկ դրանից վեր` նախաքննությունը լռում է. այսինքն՝ բացահայտումները հասել են մինչև Արմեն Մովսիսյան և չի շոշափվել Վճռաբեկ դատարանի նախագահ Արման Մկրտումյանի անունը:
Չնայած ավելի ուշ խոսակցություներ էին պտտվում, որ աշխատանքից ազատվելու է ԱրմանՄկրտումյանը, սակայն նա արձակուրդից վերադարձավ (մեր երկրում սովորաբար արձակուրդ են մեկնում պաշտոնը թողնելուց առաջ և չեն վերադառնում) ու շարունակեց պաշտոնավարել:
Ո՞վ է Արմեն Մովսիսյանը, ըստ մեզ տրված պաշտոնական պարզաբանման, նա 1999 — 2004թթ. աշխատել է ԱԱԾ համակարգում, եղել է տարբեր ղեկավար պաշտոնների: 2007թ.-ից աշխատել է, որպես Դատական կարգադրիչների ծառայության պետ:
Մեր ունեցած տեղեկությունների համաձայն, Մովսիսյանը ՀՀ Մաքսային կոմիտեի նախկին նախագահ Արմեն Ավետիսյանի վստահելի մարդկանցից է: Նա բավականին լուրջ կարողությունների տեր է: Մովսիսյանին է պատկանում մայրաքաղաքի կենտրոնում գտնվող «Մեցցո» ակումբը, որն այժմ տնօրինում է Մովսիսյանի եղբայրը:
Այժմ գործը գտնվում է նախաքննության փուլում ու, ըստ հավաստի լուրերի, պետությանը հասցված միլիոնների վնասները կամաց- կամաց վերականգնվում են, և ընթացքը տանում են նրան, որ գործը դատարան մտնելուց հետո, ամբաստանյալների մի մասն, այդ թվում և Արմեն Մովսիսյանը, համաներումով ազատ արձակվեն:
Հիշեցնենք, որ քննությամբ բացահայտվել էին մի քանի տասնյակ անձինք, ովքեր գրանցված են եղել, սակայն չեն ներկայացել աշխատանքի, իսկ նրանց աշխատավարձերը ստացել ու յուրացրել է վերադասը:
Այս գործի շրջանակում հետախուզում էր հայտարարվել Դատական կարգադրիչների ծառայության պետի տեղակալ Գեղամ Գրիգորյանի նկատմամբ, իսկ ՀՀ դատական դեպարտամենտի դատական կարգադրիչների ծառայության կենտրոնական մարմնի դատական կարգադրիչների ստորաբաժանման պետ Արմեն Ավագյանի նկատմամբ մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 178-րդ հոդվածի 3-րդ մասի առաջին կետով՝ առանձնապես խոշոր չափերի խարդախություն և 314-րդ հոդվածով՝ Պաշտոնեական կեղծիքը.մեղադրանքը խստացվել է։ Ա.Ավագյանի նկատմամբ նախկինում խափանման միջոց էր ընտրվել գրավը, սակայն նախաքննական մարմինը դիմել էր դատարան, նրա նկատմամբ որպես խափանման միջոց կալանավորումն ընտրելու միջնորդությամբ:
ՀՀ քրեական օրենսգրքի 178-րդ հոդվածի 3-րդ մասի առաջին կետով՝ առանձնապես խոշոր չափերի խարդախություն և 314-րդ հոդվածով մեղադրանք է առաջադրվել նաև Երևանի Ավան և Նոր Նորք վարչական շրջանների դատարանի դատական կարգադրիչների ստորաբաժանման ղեկավար Բագրատ Արիկյանի դեմ և նրա նկատմամբ խափանման միջոց է ընտրվել կալանավորումը:
Մեղադրանք է առաջադրվել Աջափնյակ ու Դավիթաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի դատական կարգադրիչների ծառայության պետ Արմեն Միրզոյանին՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 308-րդ՝ պաշտոնեական լիազորությունները չարաշահելը և 314-րդ հոդվածներով: Արմեն Միրզոյանը մեղադրվում էր 2012թ-ի փետրվարի 1-ից մինչև 2013թ-ի հուլիսն ընկած ժամանակահատվածում Աջափնյակ և Դավիթաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի դատական կարգադրիչների ծառայության ավագ դատական կարգադրիչի պաշտոնում նշանակված Հրանտ Դավթյանին ծառայության մեջ չներգրավելու, և պարտականությունները կատարելուց ազատելով, թաքցրել է, նրա աշխատանքի չներկայանալու հանգամանքը և կատարել պաշտոնական կեղծիք: Միրզոյանը ներկայացնելով կեղծ տեղեկագրեր, հափշտակել է կարգադրիչի ավելի քան 1,5 մլն դրամ աշխատավարձը:
Պատմական ճշմարտություն է, որ արդեն 15 տարի Հայաստանում իշխող կուսակցություն է համարվում Հանրապետական կուսակցությունը, որը և տեղական, և համապետական ընտրություններում բացարձակ հաղթանակներ է տանում և հաճախ է սիրում հայտարարել, որ ինքն է պատասխանատուն երկրի ապագայի համար: 15 տարի ունենալով բացարձակ իշխանական-պետական լծակներ՝ այդ կուսակցությունն ունեցավ երկու փայլուն հաջողություն. առաջին՝ երկրի աղքատության ցուցանիշը հասցրեց 60%-ի և երկրորդ՝ արտագաղթի ծավալները արդեն սպառնում են մեր ազգային պետականության գոյությանը:
Առաջին խայտառակությունն իշխանությունները փորձում են լուծել թոշակների ու աշխատավարձերի չնչին բարձրացմամբ, իսկ երկրորդ խնդիրը՝ ընդհանրապես իշխանությունների համար անլուծելի է: Եվ պարզապես մարդկային ցինիզմի ամենաստոր դրսևորումն է, երբ իշխանություն ներկայացնող գործիչներն աղքատության մեջ մեղադրում են «ծույլ ու անբան» ժողովրդին, ովքեր չեն ցանկանում աշխատել: Այդ գործիչները չեն ասում, որ հենց անբան իշխանություններն այսքան տարիների ընթացքում չկարողացան ոչ միայն տնտեսական զարգացում ապահովել, այլև ընդունել այնպիսի օրենքներ ու որոշումներ, որոնք թույլ տային մարդկանց արարելու սեփական երկրում:
Պարոնայք հանրապետականնե՛ր, այդ ինչպե՞ս է, որ հայը բոլոր երկրներում կարողանում է դրսևորել իր արարող հանճարը, իսկ սեփական երկրում դառնում է ծույլ ու անբան, այդ ինչպե՞ս է, որ հայի աշխատասիրությունն ու տնտեսական ջիղը բոլոր երկրներում ունի պահանջարկ, իսկ մեր երկրում՝ ոչ:
Պարզապես թող հանրապետականներն իմանան, որ հասարակությունն արհամարհում է նրանց կարծիքը, որովհետև գիտի, որ բոլոր յուղուտ ու եկամտաբեր պաշտոնները բաժանվում են օլիգարխների ու իշխանության ներկայացուցիչների ազգականների միջև, և թեկուզ պատրաստված մարդիկ այս աշխատատեղերում բաժին չունեն:
Եվ եթե իշխանություններին թվում է, որ տեղական հարկերը բարձացնելով մի քանի փողոց մաքրողների հաստիքներ բացելով հերոսական գործ է կատարել, ուրեմն այդ իշխանության ամբողջ ինտելեկտուալ մակարդակը հենց դա է, իսկ ժողովուրդն արհամարհում է իրեն նման ձևով գնահատողներին, որովհետև ժողովուրդն այս իշխանություններից ավելի խելացի է ու ավելի հպարտ:
Վերջերս լրատվամիջոցներով հանրապետական կուսակցության անդամներին անվանեցին անբաններ, ես կավելացնեի, ինքնահավան ու ցինիկ անբաններ, որովհետև նրանք իրենց ելույթներում վիրավորում են մեր ժողովրդին, որն իր գնահատականը իրենց արած գործին դեռ կտա:
Պարոնայք հանրապետականնե՛ր, ձեր բոլոր «հանճարեղ» ծրագրերն ու գործերը միայն ու միայն ավերակներ, արտագաղթ ու չքավորություն ապահովեցին հայ ժողովրդի համար: Իհարկե, ձեր շքեզ առանձնատներում ու փափուկ աշխատասենյակներում դա տեսանելի չէ, իսկ դուք չեք սիրում շփվել ժողովրդի հետ, որ դա նկատեք, ուստի ձեր կուշտ զկրտոցի միջով գնահատականների մեջ զգույշ եղեք:
Արա Հարությունյան
Նախագահական ընտրություններից անմիջապես հետո, Ադրբեջանի փոխվարչապետ, Փախստականների և բռնի տեղահանվածների հարցերով պետական կոմիտեի նախագահ Ալի Հասանովը ծրագրային ելույթ ունեցավ ադրբեջանական հեռուստածրագրերով, որտեղ ազգային կարևորագույն խնդիր հռչակեց պատերազմի միջոցով Ղարաբաղի գրավումը և Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության ապահովումը:
Ալի Հասանովը հայտարարեց, որ պետությունն ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հարցում իր առջև դրել է միայն մեկ գերխնդիր՝ պատերազմի միջոցով Ղարաբաղի գրավումը և բառացիորեն հայտարարեց հետևյալը.
«Ադրբեջանի երիտասարդությանը մենք պետք է բացատրենք ու քարոզենք պատերազմի միջոցով Ղարաբաղին տիրանալու անհրաժեշտության մասին: Մենք պետք է նրանց մեջ արթնացնենք թուրք ենիչերիի ու ասկյարի քաջագործությունների ու փառքի գաղափարական ու ազգային արժեքները: Մենք նաև պետք է ստեղծենք բոլոր պայմանները մեր երիտասարդներին ազգային խնդիրներին զինվորագրելու համար: Ճիշտ է, պետությունը հոգում է Ղարաբաղի պատերազմի վետերանների մասին, սակայն երկրի նախագահի որոշմամբ, բոլոր պետական հատկացումներն այդ նպատակով կկրկնապատկվեն:
Մենք ունենք ամենաժամանակակից տեխնիկան, ռազմական հատկացումները, որ մեր երկրում ամենամեծն են, իսկ մեր բանակի զինվորներն ամենաքաջն ու մարտունակը և մենք հաղթելու ենք: Եթե Հայաստանը կամավոր չհանի իր օկուպացիոն զորքերը Ղարաբաղից, մենք կսկսենք պատերազմն ու կհաղթենք»:
Ալի Հասանովի ռազմատենչ հայտարարությունն Ադրբեջանի պետության ու հասարակության համար հետընտրական շրջանում անմիջապես հնչում է որպես ծրագրային:
Ադրբեջանում հավաքում ու ցուցակագրում են Ղարաբաղյան պատերազմի վետերաններին և, ռեզերվային ուժերի ճշտման հետ զուգահեռ, լայն նախապատրաստական ռազմական միջոցառումներ են իրականացվում:
Իհարկե, Ադրբեջանի փոխվարչապետը կարող է այդպիսի հայտարարություն անել, ինչը չի կարելի ասել ՀՀ փոխվարչապետի մասին, որը մտածում է միայն իր անձնական շահերի և պաշտոնը հավերժորեն պահելու մասին ու ոչ մի աղերս չունի ՀՀ պաշտպանության խնդիրների հետ:
Իսկ ի՞նչ վիճակ է տիրում Հայաստանի Հանրապետությունում՝ Ադրբեջանի կարևորագույն գործիչներից մեկի հայատարարությունից հետո:
Ինչպես միշտ ՀՀ իշխանությունները լռում են և չեն արձագանքում, Արցախյան ազատամարտի վետերանները բողոքում են իրենց կարգավիճակից և նստացույցեր անում, երկրապահի հասարակ անդամներն իրենց գոյություն են քարշ տալիս աղքատության ճիրաններում, իսկ երկրապահի առաջնորդ մեծահարուստները գոհ ժպիտով հայրենասիրական քարոզներ են անում, սակայն որևէ մեկը ոչ՝ ֆիզիկապես, ոչ՝ բարոյապես չի նախապատրաստվում պատերազմի:
Բացի ՀՀ ՊՆ-ից, պաշտպանության խնդիրներով ոչ ոք չի զբաղվում: Իհարկե, այսօրվա իշխանությունները սովոր են իրենց անկարողությունն ու մասնագիտական ղեկավարման սխալները բարդել ժողովրդի վրա: Չի բացառվու, որ վերջում էլ հայտարարեն, թե ժողովուրդն ինքը չի պաշտպանել իր երկիրը, ինչպես այսօր են գործազուրկներին մեղադրում անբանության համար, մինչդեռ իրենք ոչ մի աշխատատեղ չկարողացան ստեղծել:
Եվ եթե այսօրվա իշխանություններին թվում է, որ ժողովուրդն իր զավակներին ուղարկելու է պատերազմ, որպեսզի իշխանություններն ու օլիգարխները թալալնեն ու լափեն երկիրը, սխալվում են: Պարզապես ժամանակն է սթափվելու, «հաշտություն կնքելու» հասարակական լայն շերտերի հետ և նախապատրաստվելու լուրջ արտաքին քաղաքական զարգացումների:
Ես, ճանաչելով և խորապես հարգելով երկրի նախագահին արդեն 30 տարուց ավելի, նրա ուշադրությունն եմ հրավիրում այն պարզ ճշմարտության վրա, որը կոչվում է երկրի բոլոր ուժերի համախմբման միջոցով հակահարված տալ թշնամի երկրի նկրտումներին: Ժամանակն է, որ նա իր ձեռքը վերցնի պաշտպանության խնդիրների զարգացման բոլոր լծակները և ստեղծի համաժողովրդական ու համազգային ճակատ՝ ընդդեմ առաջիկա պատերազմի:
Եթե Ադրբեջանն իր երիտասարդությանը նախապատրաստում է պատերազմի, մենք նույնպես պետք է սկսենք այդ քարոզչությունն ու խոսքից անցնենք գործի:
Ղարաբաղյան պատերազմն ավարտված չէ, այն զինադադարի փուլում է, վերջնական խաղաղությունը կնքվելու է գալիք պատերազմից հետո, որի արդյունքում շահելու է հաղթողը: Եվ եթե որևէ իշխանավոր հայտարարում է, որ որևէ երկիր գալու է ու մեր փոխարեն պաշտպանելու է մեր հողը, կամ թույլ չի տալու Ադրբեջանին պատերազմ սանձազերծել, նա ոչինչ չի հասկանում պատմությունից ու քաղաքականությունից:
Մի կողմ թողեք բոլոր տարաձայնությունները, պատրաստվեք պատերազմի: Երկրապահի բոլոր ազատամարտիկներին կոչ եմ անում համախմբվել Արցախի անկախության գաղափարի շուրջ՝ հանուն մեր ժողովրդի ապագայի ու մեր հայրենիքի անկախության:
Արցախյան ազատամարտի մասնակից,
պահեստի գնդապետ, պատմաբան Վոլոդյա Հովհաննիսյան
Լքված գյուղեր, համատարած գյուղական աղքատություն, փակվող դպրոցներ, ավերված ու անանցանելի համայնքապատկան ճանապարհներ, երիտասարդության սարսափելի արտագաղթ սահամանմերձ գյուղերից. ահա Տեղական ինքնակառավարման նախարարության գործունեության արդյունքները: Եվ հարցը, թե ինչպե՞ս է, որ միչ օրս նման ցուցանիշներ գրանցած նախարարը շարունակում է պաշտոնավարել, արդեն 10 տարի է հուզում է հանրությանը:
Եթե այս իշխանությունները գոնե մի փոքր սրտացավություն ունենային երկրի հանդեպ, ու իրականում մարզերում տիրող խայտառակ իրավիճակը հուզեր նրանց, այլ ոչ թե բակունցյան ալպյան բզեզի նման թաքնվեին մանուշակի մեջ, վաղուց արդեն ՏԿ նախարար Արմեն Գևորգյանը հեռացված կլիներ պաշտոնից և պատասխան կտար 10 տարիների պաշտոնական անգործության համար:
Ես բազմաթիվ անգամ՝ արդեն 8 տարի է, նշում եմ, որ այս երկրի կործանման հիմնական պատճառներից մեկը «արմենչիկների» առկայությունն է իշխանության բարձր ատյաններում: Երբ սովալլուկ ազատամարտիկը, որն իր կյանքն է զոհաբերել հանուն հայրենիքի իր կիսաքաղց գոյության համար պայքարում է, իշխանությունները նրան բանտ են նետում, իսկ երբ արցախյան ազատամարտի տարիներին երկրից փախած Պետրոգրադում իր բարեկեցիկ կյանքը վայելած մեկը վերադառնում ու չգիտես ինչ ճանապարհով դառնում է իշխանավոր, նա իրեն կարող է իրավունք վերապահել միլիոնավոր դրամներ ծախսել իր հաճույքների համար:
Հետո զարմանում են, թե ինչու չեն սիրում իշխանություններին. իշխանություններին չեն սիրում, որովհետև հայրենիքի պաշտպաններն այսօր արհամարհված են, իսկ հայրենիքը վտանգի պահին լքածները մսխում են այս աղքատ պետության բյուջեն, կամ դարձել են օլիգարխներ և իրենց շահերին ենթարկել երկրի սոցիալ-տնտեսական քաղաքականությունը:
Հազարավոր, լուրջ և ֆունդամենտալ կրթություն ստացած հայորդիներ իրենց բարձր գիտակցությունն ի նպաստ են բերում օտար երկրներին, որովհետև Գևորգյանի նման կասկածելի կրթություն ստացածներն այսօր կադրային ջարդ են իրականացնում և ստիպում մարդկանց արտագաղթել:
Ես՝ որպես հայ մարդ և արցախյան ազատամարտի մասնակից, վիրավորված եմ, որ մարտակերտյան դաժան կռիվներին մասնակից Վոլոդյա Ավետիսյանը կասկածելի մեղադրանքներով անազատության մեջ է, իսկ իշխանության վերին օղակներ ամաքուր ճանապարհով սողոսկածները, որոնք դժվարին պահին ստորաբար փախել են հայրենիքից այսօր որբի ու աղքատի բերանից գողացած պետբյուջեի փողերը մսխում են անխնա:
Հանրության մեջ արթնացել է ազգային ինքնապաշտպանության բնազդը, և սկսվում է մի շարժում, որի նպատակն է պայքարել երկիրը թալանողների դեմ և նրանց դեմ, ովքեր այդ թալանը հեքիաթ են անվանում:
Արցախյան ազատամարտի մասնակից, պահեստի գնդապետ, պատմաբան Վոլոդյա Հովհաննիսյան
Վերջերս մի մտահաղացման շրջանակում առիթ եղավ հանդիպելու մոտ հարյուր արցախյան ազատամարտի իրական մասնակից ազատամարտիկների, որոնց հետ զրույցներում կատարած հարցմանս ընթացքում տվել եմ երկու հարց՝ գո՞հ եք ձեր տնտեսական, սոցիալական, հասարակական վիճակից և պատերազմի դեպքում նորից զենք կվերցնե՞ք հայրենիքը պաշտպանելու համար:
Առաջին հարցի պատասխանը միանշանակ բացասական էր, առանց բացառության՝ բոլոր ազատամարտիկների մոտ առկա է դժգոհություն պետության հանդեպ: Նրանք գտնում են, որ այս իշխանություններն ամեն ինչ անում են սեփական շահի համար և ոչինչ չեն անում ազատամարտիկների ոչ միայն սոցիալական ծանր վիճակը փոփոխելու, այլև հասարակական դիրքը պատշաճ տեղում պահելու համար:
Ընդ որում, բոլորը գտնում են, որ ազատամարտիկների սոցիալական վիճակի վատթարացումն ավելի ակնհայտ է դարձել վերջին 10 տարիների ընթացքում, որի ընթացքում 3-5 անգամ թանկացել է ամեն ինչ, մինչդեռ իրենց սոցիալական նպաստներն ու թոշակները մնացել են նույնը:
Հարցմանը մասնակից 100 ազատամարտիկներից միայն 10-ն էին սոցիալական թոշակ ստանում, իսկ մնացած 80-ը գործազուրկ էին, և 10-ը գործազուրկ չէին համարվում, քանի որ ունեին սեփական գյուղատնտեսական հող:
Ազատամարտիկների համար շատ վիրավորական է, որ իշխանական բոլոր մակարդակներում իրենց օրինական պահանջներն ու դիմումները ընգծված արհամարհանքի են արժանանում: Դրա բացատրությունը նրանք համարում են այն պարզ պատճառը, որ իշխանության բոլոր մակարդակները գրաված գրեթե բոլոր իշխանավորները պատերազմի տարիներին ոչինչ չեն արել և, երբ ազատամարտիկները 4 — 5 տարի մարտնչում էին, նրանք իշխանության աթոռից աթոռ էին բարձրանում: Իսկ այսօր իրենց հայրենիքի ու ազգի նկատմամբ արհամարհանքը տեղափոխվել է այլ դաշտ՝ ազատամարտիկները դա զգում են իրենց հանդեպ:
Անկեղծ ասած, ազատամարտիկների մոտ աճել է դժգոհությունը երկրի նախագահի և Պաշտպանության նախարարի նկատմամբ, որոնք պատերազմական տարիների իսկական հերոսներից վերածվել են իշխանության բուրգի հլու կամակատարների:
Երկրորդ՝ «Պատերազմի դեպքում նորից կգնա՞ք մարտադաշտ», հարցի պատասխանը հուսադրող էր. առանց բացառության բոլորը պատասխանեցին՝ այո: Ազատամարտիկներն այո, վիրավորված են, սակայն նախկինի պես հայրենասեր են ու պատրաստ զոհվելու հանուն հայրենիքի: Որքան ճղճիմ ու փոքրոգի են մեր իշխանավորները, այնքան վեհ ու բարձր է ազատամարտիկների հայրենասիրական ոգին ու նվիրումը:
Հայրենիքը ոչնչով ու ոչնչի հետ համեմատելի չէ. այն բացարձակ արժեք է և վեր ամեն ինչից: Սա բոլորի կարծիքն է: Բայց մտահոգիչ մի փաստ արձանագրեցի՝ բոլորը մարտի գնալուց առաջ, պատրաստ են վրեժխնդիր լինել իրենց նեղացնող իշխանավորներից: Նրանք տալիս էին կոնկրետ անուններ:
Արցախյան ազատամարտի մասնակից, պահեստի գնդապետ, պատմաբան Վոլոդյա Հովհաննիսյան
Հայկական մի քանի հեռուստաալիքներով եթեր հեռարձակվող Telemarket-ի գովազդն իր գնորդներին առաջարկում է կենցաղային իրեր, որոնք անպետք են դառնում առաջին իսկ օգտագործումից հետո, իսկ դրանք հետ վերցնելու կամ փոխանակելու մասին խոսք անգամ չի կարող լինել:
Օրերս գնորդներից մեկը վրդովված պատմում էր, որ անորակ ապրանքն առաքիչը այնքան արագ է ներս խցկել, ստորագրել տվել կտրոնն ու հեռացել, որ հետո, երբ ստուգել ու տեսել են, որ ապրանքը չի աշխատում կանգնել են փաստի առջև, քանի որ զանգել են Telemarket, ու պատասխանը եղել է՝ «Դուք ստորագրել եք, ապրանքը ստացել եք, օգտագործելիս՝ դուք եք վնասել»:
«Հայկական Վարկածը» մի շարք հարցումներ կատարեց նաև իր ընթերցողների շրջանում, պարզվում է Telemarket-ից դժգոհողների թիվը շատ ավելի մեծ է, քան կարելի էր ենթադրել:
Telemarket-ի գովազդի վերջում ասվում է, որ եթե նշված ապրանքների միջոցով չկատարվի այն ամենը, ինչ ցուցադրվեց շոուի ընթացքում, ապա գնորդը կարող է հետ վերադարձնել այն 15 օրվա ընթացքում:
Վստահ ենք, որ բոլոր գնորդները պատրաստ են վերադարձնել իրենց գնած իրերը, սակայն ցավոք, դա հնարավոր չէ:
Յուրաքանչյուր գնորդի իբր տրվում է նաև գումարը վերադարձնելու երաշխիք, որն ուժի մեջ է 15 օր: Բայց, ինչպես համոզվել են Telemarket-ի գնորդները, գումարը վերադարձնելու պայմանավորվածությունն իրենց պլանների մեջ չի մտնում:
Գումարը վերադարձնելու երաշխիքում գրված է, որ երաշխիքն ուժի մեջ է, եթե ապրանքը վնասված չէ: Սա գրեթե անհնար պայման է, քանի որ հատկապես Telemarket-ի ապրանքը վնասվում է հենց առաջին օգտագործման ժամանակ:
Մենք փորձեցինք կոնկրետ գնորդի դժգոհությունները ներկայացնել Telemarket-ի տնօրինությանը, բայց այնտեղից չցանկացան մեզ հետ հեռախոսով խոսել, հրաժարվեցին հայտնել հասցեն կամ այլ հեռախոսահամար: Ստացվում ,է որ կազմակերպությունը գաղտնի՞ է գործում: Չարենցի 58 հասցեն փակ է բոլորի առջև:
Սա կարծում ենք արդեն հետաքրքիր է, նամանավանդ, որ ըստ մամուլի հրապարակումներից մեկի՝ նրանք կոնկրետ սպառնալիքներ են հնչեցնում կոնկրետ կառույցի անունից. «Օրեր շարունակ զանգելուց հետո, ես կարողացա կապվել տնօրենի հետ: Ես ասացի, որ կդիմեմ դատարան: Նա էլ պատասխանեց’ գործ կունենաս Ազգային անվտանգության ծառայության հետ: Ես էլ հո չե՞մ ընկնելու ավելորդ քաշքշուկների մեջ»,- ասաց Nicer Dicer ձեռք բերած մի կին, որը չցանկացավ հրապարակել իր անունը:
Մեր օրերում ամենատարբեր մեթոդներով խաբում են գնորդներին, ինչի հետևանքով իրական ապրանքանիշերը կորցնում են իրենց բարի անունը, և հայտնի ֆիրմաները կորուստներ կրում: Հայաստանում սպառողների իրավունքների և շահերի պաշտպանությամբ զբաղվող կամ այդ պաշտպանությունը ստանձնած ՀԿ-ները չափազանց թույլ են և հիմնականում ձևական բնույթ ունեն:
Սպառողների դիմում-բողոքների մամուլում եղած հրապարակումների արդյունքում, ՀՀ էկոնոմիկայի նախարարության շուկայի վերահսկողության պետական տեսչությունը արձանագրել է Telemarket ընկերության վաճառած ապրանքների անորակության բազմաթիվ փաստեր:
Ավելին՝ ահազանգերի շարունակականությունը տեղիք է տալիս կասկածների, որ դրանք արտադրողի կողմից կեղծված ապրանքներ են, սակայն որևէ միջոց առայսօր չի ձեռնարկվել, և Telemarket-ն անարգել շարունակում է իր գրդոնը:
Կարդացի վիրավորված դատավորների բողոքի խոսքն առ այն, որ… և այլն, և այլն: Իրենց թավադագիրն էլ շատ ազդեցիկ ձևով վերնագրել են՝ ՀՀ դատավորների միության խորհրդի հայտարարությունը դատավորների աշխատավարձի մասին: Դատաստանագրքում ինչքան պունկտ կա, կիրառել են, ասելիքն էլ էն է, որ ո՞նց թե դուք մեր փողը բարձրացնեք ընդամենը 30 հազար դրամո՞վ, այսինքն՝ մնացած սովորական մահկանացուներին ավելացրած 4 — 4.5 հազարից ընդամենը 6-7 անգամ ավե՞լ, դե գռփելը հիմի՛ դու տես:
Ռուսներն էս դեպքում ասում են՝ Чья бы корова мычала, մենք էլ ասում ենք՝ Սելը ճռռալու փոխարեն սելվորն է ճռռում:
Պահոոոոոոոոոոոոոոոոոոոոոոո՜… ժողովուրդ ջան, մի անկեղծ բան ասե՞մ՝ շատերն էլ մինչև հիմա միամտորեն կարծում էին, թե մեր երկրում ամենաանբարո խավը եկեղեցականներն են, բայց բանից դուրս եկավ, որ արդարադատության նպատակով ահռելի գումարներ գրպանող, կողքից էլ նյաշառք-մյաշառք կպցնող, բայց էլի դժգոհ մնացող անարդարադատներն են:
Ուրեմն՝ ասացեք խնդրե՜մ… նրանք վիրավորվա՜ծ են:
Բա որ էդքան արդարամիտ էիք, էսքան տարվա մեջ մի հատ դիմում գրեիք ու ասեիք՝ մենք՝ մի խումբ արդարամիտներս, նստեցինք, արդար խորհուրդ արեցինք, ու, մեղմ ասած, բարոյական չհամարեցինք, որ աշխարհի գիտական գանձարանին մե՜ծ ներդրում արած հայտնի շատ հայ գիտնականներ պիտի ստանան 60-70 հազար դրամ աշխատավարձ, 30 հազար դրամ էլ թոշակ, իսկ մենք՝ կաշառակերներս՝ միլիոնից ահագի՜ն ավել աշխատավարձ ու դեռ 1 միոն 30 հազար դրամից ավել էլ թոշակ, այսինքն՝ մենք՝ ներքոստորագրյալներս, խայտառակություն ու ամոթ ենք համարում վերոշարադրյալը: Հաշվի առնելով սույնը, խնդրում ենք՝ մեր աշխատավարձերը կիսով չափ կրճատել և ուղղել գիտությանը, որի գործիչներից շատերը հազար գլուխ բարձր են մեզնից, բայց ստանում են 20 անգամ մեզնից ցածր: Թե չէ, տնաշեննե՛ր, ձեր ուռած գրպաններին դեռ չկպած, արդեն օրենքի հազար ու մի կետ դրեցիք առաջներս, ծանր տեղներիցդ հանկարծ բարեհաճեցիք վեր կենալ ու աշխարհի առաջադեմ փորձը մեջտեղ բերել:
Բա որ գիտնականները կոտորվում էին աշխարհի փորձը մեջբերելով առ այն, որ չկա մի երկիր (գուցե բացառությամբ Գվինեաների, Մոզամբիկի, Զիմբաբվեի), որտեղ գիտնականը չհամարվի մտավոր աշխատանքով զբաղվող (բայց էդ երկրներում էլ մի տեսակ կասկածում եմ) և որտեղ գիտնականը ստանա նվազագո՛ւյն աշխատավարձը, ինչո՞ւ ոչ մեկդ չհայտնվեց ու էդ նույն առաջադեմ մարդկության փորձը մեջտեղ չբերեց: Բոլոր քիչ թե շատ խելքը գլխին երկրներում գիտնականներն ստանում են շատ բարձր աշխատավարձ: Պարոնա՛յք երդվյալ ատենակալներ, բա ինչո՞ւ տարիներ շարունակ չեք բարձրաձայնել այս խայտառակության դեմ, թե՞ ձեր արյունը կարմիր է գիտնականներինից կամ ավել հունար դուրս կգա ձեռներիցդ:
Ուրեմն՝ թավադները գա՛նգատ են գրել: Դեռ լավ է՝ չեն ասում՝ Էսքան ու էսքան բերեք, որ ներենք…
Շա՜տ լավ է ասել Սամվել Ֆարմանյանը, քեֆս բերեց, ուղիղ մեջբերում՝ պարզապես անբարոյական է ուսուցիչների, բժիշկների, զինծառայողների, թոշակառուների, հաշմանդամների և սոցիալապես խոցելի այլ խմբերին ուղղված պետական ծախսումների հիմքում դնել մեր բյուջետային հնարավորությունների հիմնավորումը՝ «տալիս ենք այնքան, որքան այսօր հնարավոր է», իսկ պետական բարձրաստիճան պաշտոնյաների վարձատրության հիմքում դնել զարգացած երկրների փորձը:
Տես է՞, ոնց տեղը-տեղին հիշեցին զարգացած երկրների փորձը: Տո դուք ո՞վ եղաք, որ զարգացած երկրներից եք խոսում: Էդ ո՞ր զարգացած երկրում կա էս անիրավությունը, որ տանուտերի խիղճ ու տանուտերի մակարդակ ունեցող դատավորը 20 անգամ ավել վարձատրվի գիտության գործչից: Ձեզ եմ հարցնում, թե պատասխանեք, թե գրեք ընդամենը 1 նման զարգացած երկրի անուն, ես՝ հայ, հայասեր, հայահպարտ Արամ Պապայանս, հրապարակավ խոստանում եմ փոխել ազգությունս:
Չէ՜… էս անիրավության, էս անարդարության, էս խայտառակության դեմն առնելու ես մի ճար գիտեմ: (Ականջդ բեր՝ ասեմ…
Երեկ իրիկուն էդ կողքիդ սընից
Կախ էին արած երեք հըրացան…)
Արամ Պապայան
«Ամոթ է լինել աղքատ՝ հարուստ պետության մեջ, անբարո է լինել հարուստ՝ աղքատ պետության մեջ»։ Այս հայտնի մտքին ես ավելացնում եմ նաև՝ անբարո է՝ լինել հարուստ և գիտությանը ներդրումներ չանել։ Անբարո է լինել աղքատ պետություն, միևնույն ժամանակ ահռելի գումարներ ծախսել ձևականությունների վրա, փոշիացնել, գրպանել՝ հազար ու մի բանի անվան տակ և համառորեն չգնալ բարեկեցիկ, հարուստ, զարգացած երկիր դառնալու հնարավոր միակ ճանապարհով՝ այդ գումարներն ուղղելով գիտությանը։ Անբարո է այդ բոլոր ծախսերը չկրճատել, երբ նոր սերունդը, հիասթափված ու դառնացած, հեռանալու պլաններ է կազմում: Պատկերացրեք մի ընտանիք, որը հազարավոր դոլարներ է ծախսում կնունքների, ծնունդների, տան եղած կահ–կարասին անընդհատ գերժամանակակիցով փոխարինելու և թարմացնելու վրա, իսկ երեխաները ցնցոտիների մեջ են, սոված ու զրկված կրթություն ստանալու հնարավորությունից։ Մի՞թե անբարո չէ։ Անբարո չէ՞ չօգնել երիտասարդին, որը ցանկանում, բայց չի կարողանում ստանալ համապատասխան կրթություն՝ ֆինանսական դժվարությունների պատճառով։ Ստանալուց հետո էլ (ընդ որում՝ հատկապես լավագո՛ւյն կրթություն ստացած երիտասարդը՝ գիտնականը) կանգնում է գլուխկոտրուկի առաջ՝ ինչպե՞ս ապրել 35 հազար դրամով: Իսկ այդպիսիք Հայաստանում՝ ինչքա՜ն ուզեք։ Ուրեմն՝ հայր–պետությունը չգիտի՞, որ իր կատարած և՛ լավ, և՛ վատ ցանկացած քայլ բումերանգի պես վերադառնալու է իրեն:
Մի հայտնի հեքիաթանման իրական պատմություն կա այն մասին, թե ինչպես գիտելիքի համար արված ներդրումը մեծագույն լավության տեսքով վերադարձել է իրեն՝ ներդնողին, ինչպես նաև մարդկությանը։ Սա տեղի է ունեցել Անգլիայում։ Մի աղքատ հողագործ, ազգանունը՝ Ֆլեմինգ, մի օր դաշտում աշխատելիս լսում է կից ճահճի կողմից եկող խեղդվող տղայի փրկելու խնդրանքով աղաղակներ, նա նետվում է՝ փրկելու նրան, որն արդեն խրվել էր գոտկատեղից ցած։ Ֆլեմինգը պարանի օգնությամբ, վտանգի ենթարկելով սեփական կյանքը, հանում է տղային ճահճից։ Հաջորդ օրը ներկայանում է մի մեծահարուստ, շնորհակալություն հայտնում՝ իր որդուն փրկելու համար և ասում՝ «Ես ուզում եմ առատորեն վճարել Ձեզ՝ որպես շնորհակալություն»: Ֆլեմինգը պատասխանում է՝ «Ներեցեք, պարոն, ոչինչ պետք չէ, դա իմ մարդկային պարտքն էր»։ Այդ պահին ներս է մտնում Ֆլեմինգի որդին, քաղաքավարի կերպով խոնարհվելով, ողջունում հյուրին։ «Ձեր որդի՞ն է»: «Այո»,– հպարտությամբ պատասխանում է գյուղացին։ «Այդ դեպքում, թույլ տվեք Ձեր որդու կրթությամբ զբաղվել։ Եթե Ձեր որդին ժառանգել է իր հոր հատկությունները, ապա մի օր մենք կհպարտանանք նրանով»։
Այդ տղան Ալեքսանդր Ֆլեմինգն էր, որին ողջ աշխարհը հետագայում ճանաչեց՝ որպես պենիցիլինի գյուտի հեղինակ։ Տարիներ անց Ալեքսանդր Ֆլեմինգը պենիցիլինի շնորհիվ փրկեց ճահճում խեղդվող տղայի կյանքը, որն այս անգամ հիվանդացել էր ծանր թոքաբորբով։
Այս տղան Ուինսթոն Չերչիլն էր՝ պետական և քաղաքական գործիչ, լրագրող և գրող, գրականության ոլորտում Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր, Բրիտանական ակադեմիայի պատվավոր անդամ, Բրիտանիայի վարչապետ:
Եթե այս պատմությունն անգամ ճշմարիտ չէ, այնուամենայնիվ շատ գեղեցիկ է, բարի, ուսուցողական։ Ուրեմն՝լավագույն ներդրումը կրթության և գիտելիքի համար ներդրումն է։ Լավագույն արդյունքն ու վարձատրությունը գիտելիքի ու նոր գյուտի ստացումն է։ Ցավոք, մեր երկրի իշխանական բարձունքներում խախտված են բարոյական շատ նորմեր։ Ոչ մի ուսուցողական օրինակ նրանց այլևս ոչինչ չի ուսուցանում, իսկ օտար երկրների փորձը եթե ընդունում են, ապա միայն իրենց գրպանն ավելի ուռճացնելու հեռանկար տեսնելու պարագայում։
Վերջին տարիներին գիտնականները, և մանավանդ՝ երիտասարդ, շատ են բարձրաձայնում ստեղծված անարդարության դեմ։ Սակայն կառավարությունը կույր է ու խուլ։ Փաստորեն, նրան ավելի ձեռնտու է կոչվել անբարո, քան արդարամիտ։ Իմ բացահայտ համակրանքը գիտնականների կողմն է, հետևաբար ես նրա՛նց եմ ուզում հիշեցնել ևս մի հետաքրքիր դեպք…
Նույն ինքը՝ Ուինստոն Չերչիլը, երբ արդեն 90 տարեկան էր, հրավիրվեց Անգլիայի լավագույն համալսարաններից մեկում զեկույց կարդալու: Հակառակ իր սովորության, այս հրավերը նա չմերժեց: Արդեն հասկանալի է, թե ինչ կատարվեց Անգլիայում, ի՜նչ լեփ–լեցուն էր դահլիճն ու ի՜նչ ծափողջյուններով էր թնդում այն: Այդ օրը Չերչիլն արտասանեց իր ամենահանրահայտ ճառը, որը տևեց մեկ րոպե և որը կազմված էր մեկ նախադասությունից՝
Երբե՛ք, երբե՛ք, երբե՛ք, երբե՛ք, երբե՛ք մի՛ հանձնվեք…
Նարե Խուդոյան
«Մոտ 4 տարի առաջ՝ 2009-ի նոյեմբերի 29-ին, իր տան մեջ երկու անչափահասների կողմից գազանաբար մորթվեց իմ թոռնիկը՝ Սոս Մելքոնյանը:
Այսօր, երբ տարիները չեն սպիացրել Մելքոնյանների ընտանիքի վերքերը, երբ կալանավայրում է սպանված Սոսի հայրն ու կրում է իր երկարատև պատիժը, ԱրմենիաTv-ի «Սուրանկյուն» կոչվող շոուն կրկին փորփրում է ցավը»,- այս մասին սրտի ցավով եմ ուզում տեղեկացնել Ձեզ, ես՝ Սոս Մելքոնյանի մորական պապիկը՝Վալերի Պատվականյանս:
Արդյո՞ք լրատվամիջոցն՝ ի դեմս «Սուր անկյուն» հաղորդաշարի, իրավունք ունի պարզապես լսարան ապահովելու, շոու սարքելու ու ռեյտինգ հավաքելու համար գնալու նման անպատասխանատու քայլի:
Դատեք ինքներդ. ներկայացնում եմ մեկ հատված 29.09.2013 թ—ի «Սուր անկյուն» հաղորդաշարից:
«Հետաքրքիր է, ի՞նչ է զգում հիմա Արտակ Մելքոնյանը՝ Գժոյանների Արտակը, որը քրեակատարողական հիմնարկում է: Մենք նախորդ տարի անդրադարձել էինք նրա մասնակցությամբ վրեժխնդրության ահասարսուռ պատմությանը, երբ Արտակը դաժանաբար սպանել էր 12-ամյա Սարգիս Վարդիկյանին (թեպետ իրականում եղել է 14 տարեկան-Վ.Պ): Տղան, մեկ այլ պատանու հետ, կասկածվում էր Արտակ Մելքոնյանի որդու սպանության մեջ, սակայն ինչպես հետագայում պարզվել էր դատաքննության ընթացքում, Սարգիսը ներկա էր եղել, բայց չէր մասնակցել սպանությանը, նույնիսկ փորձել էր խանգարել մարդասպանին, բայց դա չէր կանգնեցրել Արտակին, նա երեխային սպանել էր օրը ցերեկով՝ ծնողների աչքի առաջ», — պատմվում է հաղորդման մեջ:
Հարց է ծագում՝ արդյո՞ք թեման ներկայացնող լրագրողը ընդհանրապես տեղյակ է լուսաբանվող պատմությունը: Ստորև ներկայացնեմ իրական պատմությունն իր ապացույցներով:
2009 թ-ի նոյեմբերի 29-ին դանակի 32 հարված էր հասցվել անմեղ մի երեխայի՝13 ամյա Սոս Մելքոնյանին, ապա ընկեր համարվող 15 ամյա հրեշը՝ Ազատ Եղոյանը, կտրել էր նրա կոկորդը: Եվ ինչպես պարզել է հետագա դատաքննությունը, այդ սարսափազդու հանցագործության դրդապատճառն այն էր, որ այդ երկու անչափահաս ստահակները՝Ազատ Եղոյանը և Սարգիս Վարդիկյանը, չափից ավել շատ էին դիտել սարսափ ֆիլմեր և ընդամենը ցանկանում էին գործնականում կիրառել այնտեղ օգտագործվող հնարքները:
Այսօր այդ երկու անչափահասներից մեկի՝ Սարգիս Վարդիկյանի մայրը փորձում է տարբեր լրատվամիջոցներով, այդ թվում նաև «Արմենիա» հեռուստաընկերության միջոցով հանրությանը մոլորեցնել, թե իբր իր տղան կապ չի ունեցել Սոս Մելքոնյանի սպանության դեպքի հետ և նա Գժոյանների անմեղ զոհն է:
Ընդամենը մեջբերեմ դատավճռի մի քանի դրվագ: Հատոր 1 Գ.Թ 142-143.
«Սարգիս Վարդիկյանը սովորություն է ունեցել պարբերաբար Սոս Մելքոնյանի բացասական կարծիքները փոխանցել Ազատ Եղոյանին: Ս.Վարդիկյանը նախապես տեղյակ է եղել Ա. Եղոյանի կողմից Սոս Մելքոնյանին սպանելու մտադրության մասին»:
Դեռ ավելին, դեպքի պահին սառնասրտորեն մասնակցել է այդ սպանությանը, չի ցուցաբերել տուժողին որևէ օգնություն, իսկ սպանությունից հետո անձամբ բնակարանից կատարել գողություն և սպանված ընկերոջ արյունոտ համակարգիչը բերել և ի պահ հանձնել մորը՝ Մարինե Բալախչյանին: Այն մորը, ով ոչ միայն լռել է որդու կատարած ոճրագործության մասին, այլև հարևանի տանը տարել և թաքցրել է գողոնը, որպեսզի ոստիկանները չբացահայտեն հանցագործությունը: Այդքանից հետո մայր կոչված անձը դեռ բարոյական իրավունք է իրեն վերապահում խոսել արդարությունից, բարոյականությունից և պատժից:
Սարգիս Վարդիկայնի մեղքն ակնհայտ էր և ոչ պակաս, քան Ա. Եղոյանինը, ուստի դատարանի կողմից կայացված դատավճռում ասվում է «.. ամբաստանյալ Ազատ Եղոյանի գործած չարագործությունից ձերբազատվելու և հասարակական գիտակցության մեջ իր վարկը փրկելու համար Ս. Վարդիկյանին ձեռնտու է եղել ձեռք բերել տուժողի կարգավիճակ: Դատարանը գտնում է, որ քրեական պատասխանատվության համար օրենքով սահմանված տարիքին հասած լինելու դեպքում Ս. Վարդիկյանի գործողությունները ենթակա կլինեին համապատասխան քրեաիրավական գնահատականի»: Փաստորեն Ս. Վարդիկյանին ազատազրկումից փրկեց միայն նրա տարիքը և ոչ մեղքի բացակայությունը:
Ազատ Եղոյանի ընտանիքը գոնե հեռացավ թաղամասից, գնացին իրենց որդու ձեռքով խորտակած ընտանիքի աչքից հեռու, իսկ Վարդիկյանները ոչ միայն չգնացին, այլև իրենց ցուցադրական լկտիությամբ ամեն օր հիշեցնում էին դեպքը: Այո, այդ օրը, երբ Սարգիսը ցուցադրաբար,բարձր երաժշտություն միացրած, շվշվացնելով մեքենա է լվացել և սպանվածի հոր՝ Արտակ Մելքոնյանին դեմ առ դեմ հանդիպելով առհամարական քմծիծաղ է տվել, սպանված երեխայի ծնողի պահվածքը անկանխատեսելի էր :
Ի վերջո, Արտակն անմեղ երեխա է կորցրել, իր մինուճարին, կարելի էր ավելի խոհեմ լինել ու փոխել բնակավայրը, ոչ թե պատեհ -անպատեհ գրգռել որդեկորույս ծնողի վիշտը:
Այս ամենից հետո արդյո՞ք լրագրողն իրավունք ունի միակողմանի լուսաբանել «արյան վրեժի» թեման, եթե մի պահ ընդունենք, որ, առհասարակ, դա հանրայնացնելու թեմա է: Նրա մտքով չի՞ անցել թակել նաև իր հաղորդման «հերոսների» մասնակցությամբ կործանման հասած ընտանիքի դուռը, լսել նաև մյուս կողմին, եզրակացության հանգելու համար, միգուցե այդ ժամանակ հաղորդում պատրաստելը նպատակահարմար չդիտվեր, կամ էլ լիներ առավել անաչառ:
Հարց է ծագում. իրավունք ունի՞լրագրողը հանրային լսարանի առջև թույլ տալու կիսագրագետ կնոջը խոսել դատավորի ու դատախազի կաշառվածության մասին՝ «Արտակ Մելքոնյանին տվեցին 15 տարի, իջեցրեցին 12 տարի»:
Կարելի էր հաղորդումը պատրաստելուց առաջ, ընդամենն իրավական խորհրդատվություն խնդրել որևէ իրավաբանից և պարզել, որ 2009-ին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104 հոդվածի 1-ին մասի վերին շեմը 12 տարի էր, որը և պահանջեց մեղադրողը:
Լրագրողը ոչ միայն թույլ է տվել, որպեսզի կողմը ներկայացնի ակնհայտ սուտ փաստեր և անպատասխանատու հայտարարություններ կատարի, այլև ինքն է ակամայից խեղաթյուրել փաստերը՝ ներայացնելով Սարգիս Վարդիկյանին՝ իբր կասկածվող, որը գործում հերքվել էր դատարանի կողմից: Դեռ ավելին ասվում է, թե՝ նա ցանկացել է իբր կանխել հանցագործությունը:
Ահա թե ինչպիսի ապատեղեկատվություն և կեղծիք կարող է ներկայացնել «Սուր անկյուն» հաղորդաշարը՝ ռեյտինգ բարձացնելու նպատակով: Ի հավելումն այդ ստի՝ հաղորդման ընթացքում, հանրային լսարանի առաջ հայրը երդվում է՝ «Ես ինքս եմ պատժելու իմ ծնողական իրավունքով: Երդվում եմ տղուս գերեզմանով՝ հատիկ — հատիկ բոլորը պետք է պատասխան տան»:
Ի՞նչ է ստացվում, ակնհայտ սպառնալիքներ հնչեցնելով՝ հայրը նույնիսկ չի գիտակցում, որ վրեժի շարունակականությունը կարող է հետագայում վնասել և վտանգել իր իսկ մեկ այլ մանկահասակ որդուն:
Այս ամենի հետ մեկտեղ՝ բնավ կարիք չկա մոլորեցնել հանրությանը, թե՝ իբր Արտակ Մելքոնյանը լինելով հայտնի Գժոյանների գերդաստանի ներկայացուցիչ, գենետիկորեն հակված էր կատարել սպանություն:
Այո՛, գերդաստանը հայտնի է հանրությանը, սակայն միմիայն նրանով, որ միշտ բարձր է պահել իր ընտանիքի անունը և անպատիժ չի թողել իր ընտանիքի հանդեպ կատարված ցանկացած ոտնձգություն: Այս դեպքում հարց տանք յուրաքանչյուրս մեզ, իսկ ինչպե՞ս կվարվեինք մենք՝ հայտվելով նույն իրավիճակում: Պատասխանը՝ յուրաքանչյուրիս խղճին:
Իրականությունն այն է, որ վերը նշված պատմության մեջ չի գործել ոչ օրենքով սահմանված արդարությունը, ոչ էլ բնության արդարությունը:
Վերջինս, չի գործել այն իմաստով, որ օրը ցերեկով իր տան մեջ, իր իսկ ընկերների կողմից աննկարագրելի դաժանությամբ մորթվեց 13 ամյա անմեղ մի տղա: Օրենքի արդարությունը չգործեց այն ժամանակ, երբ սպանված երեխայի հայրը, որդու սպանողի հերթական լկտի պահվածքի հետևանքով, չկարողանալով տիրապետել իրեն, կատարեց սպանություն և դատապարտվեց անհիմն խիստ պատժով: Դատավորը հաշվի չառավ այդ գործի նախապատմությունը, որդեկորույս հոր վիշտը և որ ամենակարևորը՝ այդ պահին սպանվածի վարքագիծը, որը որոշիչ դեր է խաղացել այդ հանցագործության կատարման համար:
Արտակ Մելքոնյանը դատապարտվեց քրեական օրենսգրքի համապատասխան հոդվածի առավելագույն պատժաչափով: Արդարության համար նշենք, որ այդ պատժով կդատապարտվեր անձ, ով դուրս էր եկել փողոց և իր հաճույքի համար սպանել առաջին իսկ պատահած անմեղ անձի: Մի՞թե սա այդ դեպքն էր: Մի՞թե Արտակ Մելքոնյանը երազել է կորցնել իր միակ որդուն, դառնալ մարդասպան, կալանավայրում անցկացնել իր կյանքի լավագույն տարիները՝ դստերը և կնոջը թողնելով վշտի հետ միայնակ:
Ակամայից հարց է առաջանում, «Արմենիա» Tv-ի ղեկավարությունը տեղյա՞կ է իր եթերում մատուցվող հաղորդումներից, և ի վերջո, ո՞րն է հաղորդման նպատակը:
Վալերի Պատվականյան
«Հայկական Վարկածի» զրույցը Տեր Վահրամ քահանա Մելիքյանի հետ նպատակ ուներ լույս սփռելու մեզ հուզող մի շարք խնդիրների վրա, սակայն այն նոր հարցեր առաջացրեց, որոնց պատասխանը հուսով ենք ստանալ Արագածոտնի թեմի առաջնորդից:
— Տեր Հայր կարող ենք ձեռք բերել վերջին 10 տարիներին բարերարների կողմից կառուցված մատուռների և եկեղեցիների անվանացուցակը:
— Վերջին տասը տարում միայն Հայաստանում վերանորոգված կամ կառուցված վանքերի, եկեղեցիների ու մատուռների ընդհանուր թիվն անցել է 250-ից, ինչը, անշուշտ, հնարավոր է դարձել Հայ Եկեղեցու բարերար զավակների հավատավոր և նվիրյալ հոգիների շնորհիվ: Կառուցվող սրբավայրերի ցանկը թեմերից եկող տեղեկանքների ու զեկուցագրերի հիման վրա պարբերաբար թարմացվում և համալրվում է Մայր Աթոռում: Բարերարների անունները սովորաբար հրապարակվում են տարբեր արարողությունների կապակցությամբ, սակայն ընդհանուր ցանկ տրամադրել իրավասու չեմ:
—Եկեղեցական կանոնադրությունը՝ ինչպե՞ս է տեղի ունենում եկեղեցու կամ մատուռի օծման կարգը:
— Անկախության տարիներին արձանագրված հոգևոր կյանքի վերելքի հետ մեկտեղ մեծ թափ առավ նաև եկեղեցաշինությունը: Այս ոլորտում մեծ աշխատանք կատարվեց, սակայն եղան նաև խնդիրներ, որոնք հետևանք էին անգիտության, երբ ճարտարապետները, աչքի առջև ունենալով մեր միջնադարյան ճարտարապետության վկա գոհար եկեղեցիները, չէին պահպանում եկեղեցաշինության ավանդական եկեղեցական կանոնները, կամ էլ եկեղեցաշինության մասին չէր տեղեկացվում հոգևոր իշխանությանը, ինչը ևս հղի էր անցանկալի հետևանքներով: Մեկ այլ հարց էր կամայական շինարարությունը, որը նույնպես հանգեցնում էր մեծ խնդիրների:
Եկեղեցաշինությունը սոսկ ցանկություն, նախագծի պատրաստություն և շինարարություն չէ, այն ունի նաև իր հոգևոր շերտը, ինչը ենթադրում է և վայրի ճիշտ ընտրություն` աղոթքով ու Աստծո առաջնորդությամբ, և աղոթական ուղեկցություն շինարարության ողջ ընթացքի. օրինակ` հիմքերի օրհնություն, խաչերի օծում և արդեն կառուցված եկեղեցու օծում: Մեր հայրերը եկեղեցիները կառուցել են աղոթքի և սաղմոսերգության ներքո: Այսօր հանգամանքերը կարող է տարբեր են, սակայն կանոնները Եկեղեցին սրբորեն պահում է , և որպեսզի հարթվեն այս ոլորտում բոլոր խնդիրները և ամենքը գիտենան եկեղեցի կառուցելու հստակ կարգը, Գերագույն հոգևոր խորհրդի 2013 թ. նիստերից մեկում ստեղծվեց հատուկ հանձնախումբ, որը կմշակի եկեղեցաշինության հատուկ կանոնակարգ` անհրաժեշտ բոլոր կանոններով ու պայմաններով, որն էլ ի գործադրություն կտրվի բոլոր թեմերին:
—Արագածոտնի մարզի նախկին Նազրվան, այժմ՝ Ղազարավան գյուղում արդեն մոտ 10 տարի է գործող մատուռ կա, որտեղ տեղի են ունենում արարողություններ: Արդյո՞ք կարելի է չօծված եկեղեցում կատարել եկեղեցական արարողություններ:
— Չօծված աղոթատան մեջ ծիսական արարողություններ կարող են կատարվել միայն թեմակալ առաջնորդի արտոնությամբ: Առաջնորդն իր իշխանությամբ թեմի հոգևոր սպասավորին կարող է նման արտոնություն տալ, եթե որևէ խանգարող այլ հանգամանք չկա և եկեղեցու օծումը պարզապես ժամանակի խնդիր է: Տեղեկացնեմ նաև, որ եթե նման մատուռի մեջ պետք է Ս. Պատարագ մատուցվի, ապա դա հնարավոր է միայն օծված վեմ քարի առկայության պարագային, որն իր հետ բերում է պատարագիչ քահանան: Օրինակ` եկեղեցու ավազանում Սբ. Մկրտություն չի կարող կատարվել, որովհետև այն օծված չէ:
— Ո՞վ է նշված մատուռը կառուցած բարերարը, և ինչո՞ւ չի օծվում նրա կառուցած սրբավայրը:
— Ձեր հիշատակած մատուռը բարերարությամբ ռուսաստանաբնակ Կարո Նազարյանի Ղազարավան գյուղում սկսել է կառուցվել 1990-ականների վերջին: Մատուռի հիմնարկեքը կատարվել է 1998 թվականին` ձեռամբ Արագածոտնի թեմի առաջնորդ Տ. Նավասարդ արքեպիսկոպոս Կճոյանի: Սակայն մատուռի օծումն առ այսօր չի կատարվել եկեղեցական կանոնական ճարտարապետության սկզբունքների խախտման պատճառով: Այս պարագային, օրինակ` Ս. Սեղանը կառուցված էր հյուսիսային կողմում, մինչդեռ պիտի լինի արևելյան մասում, խորանը պետք է ունենա խորհրդանոցներ և այլն: Ըստ Արագածոտնի թեմի, որոշ աշխատանքներ կատարվեցին առկա թերությունները սրբագրելու համար, սակայն մեզ անհայտ պատճառով ավարտի չհասցվեցին: Մեկ այլ խնդիր է պատկանելության հարցը. իրավականորեն սրբավայրը չի կարող պատկանել այն կառուցող անհատին կամ էլ համայնքին, որտեղ որ գտնվում է: Կառուցապատումից հետո աղոթատունը պետք է հանձնվի եկեղեցական միավորին` թեմին, կամ էլ ուղղակի Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածնին: Անգամ պետությունն է հնամենի վանքերն ու եկեղեցիները հանձնում ու վերադարձնում իրավատիրոջը և այս լույսի ներքո` այլ կեցվածք, համաձայնեք, որ ընկալելի չէ:
-
-
02.05.2024 | 01:10
Հաղթանակը մերն է լինելու․ Մեդվեդևը մայիսի 1-ի շնորհավորանքում ծաղրել է Զելենսկուն -
04.05.2024 | 12:10
ՀՀ-ում ոչ մի ՄԻՊ այսքան սիրված չի եղել իշխանության կողմից․ Իրավապաշտպան -
01.05.2024 | 03:10
Փաշինյանը Հայաստանի խնդիրները կեղծորեն բարդում է 1915 թվականի ցեղասպանության հոգեցնցման վրա -
03.05.2024 | 02:10
Գործող ռեժիմն ընդամենը սգո ծառայություններ է մատուցում. Ստեփան Դանիելյան -
02.05.2024 | 12:10
Պահի հրամայականն է կասեցնել Տավուշում սահմանագծման անօրինական գործընթացը -
02.05.2024 | 02:10
«Ես գողական կյանքով ապրող եմ, պարտքի մնացած գումարը ինձ պետք է տաք». Գեղարքունիքի բնակիչը սպառնացել է ընտանիքին -
02.05.2024 | 03:10
Լատվիայի ԱԳ ղեկավարը հայտնել է, որ Ուկրաինան ստացել է արևմտյան զենք՝ Ռուսաստանին հարվածելու թույլտվությամբ. Զախարովան պահանջել է այդ երկրների ցանկը -
01.05.2024 | 02:10
Հիմա հավատում ենք, որ Հայաստանի հետ միասին քաղաքական ճանապարհով և կարճ ժամանակում կհասնենք բոլոր նպատակներին. Էմիրբեկով -
03.05.2024 | 12:10
ՀՀ-ում տագնապալի զարգացումներ են, անհասկանալի է ձեր հանդուրժողականությունը. Ընդդիմադիր խմբակցությունները՝ դեսպաններին -
04.05.2024 | 11:10
ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու համար պետք է առնվազն 6 ամիս շուտ ծանուցում ուղարկել. որքանով տեղյակ ենք՝ Հայաստանը որևէ նոր քայլ չի ձեռնարկել
-
- Տեսանյութ
- Օրվա միտք
- Խմբագրի վարկած
- Ֆոտո
-
Հասցե` Հայաստան, 0023, Երևան, Արշակունյաց 2
Հեռ: +374 (10) 06 06 23 (413, 414), +374 (99) 53 58 26
Էլ. փոստ` armv12@mail.ru -
2010-2011 © Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են:
Մեջբերումներ անելիս հղումը armversion.com-ին
պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ
ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն
առանց armversion.com-ին հղման արգելվում է: -
Կայքում արտահայտված կարծիքների համընկնումը
խմբագրության տեսակետի հետ պարտադիր չէ:
Գովազդների բովանդակության համար
կայքը պատասխանատվություն չի կրում:
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Copyright “Armversion.com” 2010.