22.05.2024 | 15:10
-20 սառնամանիքին բարձրացել են Արագածի գագաթը ու գրառել՝ «Հայ, Հայաստան, Հայրենիք...22.05.2024 | 14:10
Իրանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում փոփոխություն չի լինի․ Լավրով...22.05.2024 | 13:10
Նման պայմաններում խաղաղության համաձայնագրի ստորագրումը կհանգեցնի նրան, որ ՀՀ-ն կ...22.05.2024 | 12:10
Ադրբեջանը փորձում է օգտվել ՀՀ իշխանության բացառիկ խոնարհումից և արագ մխրճվել այն...22.05.2024 | 11:10
«Զվարթնոց» օդանավակայանում հացադուլ անող ֆրանսահայ լրագրող Լեո Նիկոլյանին օդանավ...21.05.2024 | 15:10
Քաղաքացին 4 եղանակով կծանուցվի վարժական հավաքի մասին, հետո պատասխանատվություն կլ...21.05.2024 | 14:10
Ուկրաինայի կապիտուլյացիայից հետո Զելենսկին պետք է ձերբակալվի և դատարանի առաջ կան...21.05.2024 | 13:10
Եթե նույնիսկ Ադրբեջանին օգտագործել են Իրանի ղեկավարությանը վերացնելnւ հարցում, ա...21.05.2024 | 12:10
Կիրանցում պետական գրանցումները կատարվել են ոչ ճշգրիտ տվյալների հիման վրա. արդարա...21.05.2024 | 11:10
Իրանի նախագահի ուղղաթիռը վթարի է ենթարկվել տեխնիկական անսարքության պատճառով. ԻՐՆ...20.05.2024 | 15:10
Մի շարք ոստիկաններ նույնիսկ անչափահասների ծնողների uպառնացել են, որ կզրկեն ծնողա...20.05.2024 | 14:10
Ապարդյուն զանգերի հետևանքը. ինչո՞ւ հանկարծ նախկին գլխավոր դատախազ Արթուր Դավթյան...20.05.2024 | 13:10
Խափանվել է «թուրքական» կուսակցության հիմնադրումը Հայաստանում. կան ձերբակալվածներ...20.05.2024 | 12:10
«Ոչ ոք չի կարող պառակտում մտցնել Իրանի և Ադրբեջանի միջև»...20.05.2024 | 11:00
Իրանի նախագահն ու արտաքին գործերի նախարարը մահացել են ուղղաթիռի վթարի հետևանքով...18.05.2024 | 15:10
Բացի Սրբազանից վարչապետի այլ թեկնածուի քննարկումը բերելու է ակնհայտ քաղաքական խի...18.05.2024 | 13:10
Պենտագոնը հրաժարվել է թույլ տալ Ուկրաինային ամերիկյան զենքով հարվածել Ռուսաստանի...18.05.2024 | 12:10
Կիրանցեցիներին ասել են՝ պետք է լքեք ձեր տները. Գառնիկ Դանիելյան...18.05.2024 | 11:10
Ինչ են առաջարկում քաղաքական ուժերը Բագրատ Սրբազանին․ «Հրապարակ»...17.05.2024 | 15:10
Կիրանցում խնդիրներ ունենք. բայց մինչև այս պահը ինչ Հայաստանինն է՝ անցել է Հայաստ...17.05.2024 | 14:10
Տեսա Ղարաբաղում էլ մարդ չկա, եկա ՀՀ․ իմ միակ խնդիրը՝ արցախցիների հետ վերադարձն է...17.05.2024 | 13:10
Կանադահայոց թեմը հաղորդագրություն է տարածել Բագրատ Սրբազանի՝ Կանադայում պաշտոնավ...17.05.2024 | 12:10
Լուկաշենկոն, այցելելով իր եղբորը՝ Ալիևին, հիշել է «ձեր ազատագրական պատերազմի» նա...17.05.2024 | 11:10
Կիրանցում ադրբեջանական վերահսկողությանն է ապօրինաբար հանձնվում 2 տուն և մոտ 57 հ...16.05.2024 | 15:10
Եթե նոր սահմանագիծ ստեղծենք, դա կլինի էսկալացիայի և ռազմական բախումների հարատև ա...16.05.2024 | 14:10
Եթե սա է լեգիտիմությունը… ծիծաղելի է16.05.2024 | 13:10
Եթե կամուրջն Ադրբեջանին անցնի, նորակառույց դպրոցում ոչ մի աշակերտ դաս չի անելու...16.05.2024 | 12:10
Գործողությունները լինելու են կետային, թիրախային. Բագրատ Սրբազան...16.05.2024 | 11:10
Ադրբեջանի իշխանությունները երկարաձգել են Լեռնային Ղարաբաղի գերեվարված նախկին առա...15.05.2024 | 15:10
Բագրատ արքեպիսկոպոսն առաջնորդում է Փաշինյանին հեռացնելու և Հայաստանը փրկելու ջան...15.05.2024 | 14:10
Ժամանակն է Ադրբեջանի հետ ձեռք բերված համաձայնությունները ներառել խաղաղության պայ...15.05.2024 | 13:10
Փաշինյանը ցանկանում է՝ Հայաստանը 2024 թվականին դառնա ԵՄ անդամ...15.05.2024 | 12:10
Սա մարող շարժում է և այսպիսի շարժումներ վերջին տարիներին շատ ենք տեսել. Փամբուխչ...15.05.2024 | 11:10
Ռուս սահմանապահները հսկում են ՀՀ սահմանը Թուրքիայի և Իրանի հետ, Զվարթնոցի սահման...14.05.2024 | 15:10
Պուտինը հեռացրել է Շոյգուին կոռուպցիայի եւ պատերազմն արդյունավետ վարել չկարողանա...14.05.2024 | 14:10
Բագրատ Սրբազանն Արման Բաբաջանյանին կոչ է արել պատմել իր կենսագրությունը...14.05.2024 | 13:10
Նկատել ենք, որ ռուս սահմանապահները հեռանում են Ներքին Հանդից․ համայնքապետ...14.05.2024 | 12:10
Նախևառաջ պետք է օգտվել ուղեղի անվճար ծառայություններից․ Արշակ արքեպիսկոպոս Խաչատ...14.05.2024 | 11:10
Ինչքան բռնաճնշումներն ավելացնեն, էդքան մարդկանց թիվն ավելանալու է. Գառնիկ Դանիել...Չէր կարելի հպարտությամբ չլցվել՝ տեսնելով Ավետյաց երկրում՝ Երուսաղեմում, հայերիս ունեցվածքը, որը ձեռք է բերվել ազգասեր ու հավատացյալ մեր նախնիների կողմից, բայց միևնույն ժամանակ անզեն աչքով իսկ տեսանելի էր, որ մեր սրբավայրերը խնամքի ու վերաշինության կարիք ունեն, և, ցավոք, էականորեն տարբերվում են հույն և կաթոլիկ եկեղեցիների սրբավայրերից:
Ճիշտ է, ժամանակ առ ժամանակ բարերարներ են հայտնվում՝ ձեռք մեկնելու, օգնելու շեն պահել Աստծո տան «մեր բաժինը», ու նրանցից մեկն էլ գործարար Սամվել Կարապետյանն է, որի ներդրումների շնորհիվ վերջերս վերանորոգման աշխատանքներ են կատարվել Երուսաղեմի հայոց վանքերում, սակայն դա չափազանց քիչ է. այստեղ պետական մակարդակի հոգացություն է պետք:
Մինչ Երուսաղեմի հայ համայնքի խնդիրներին անդրադառնալը, նշեմ, որ սրբավայրերի պարգևած զգացողությունը այնքան վառ էր ու հրաշալի, որ նույնիսկ 14 օր նույն ճաշացանկով սնվելը ու էլի մի քանի անհարամարությունները չխանգարեցին վերադառնալ աննկարագրելի տպավորություններով…
2006 թվականից Հայաստանից ուխտագնացություններ են կազմակերպվում Ավետյաց երկիր: Փետրվարի 2 — 13-ը Երուսաղեմ այցելած 45 հոգանոց ուխտավորների մեր խումբը 65-րդն էր, որն առաջնորդում էին Մայր աթոռ սուրբ Էջմիածնի տեղեկատվական համակարգի ղեկավար տեր Վահրամ քահանա Մելիքյանը և Զորավոր սուրբ Աստվածածին եկեղեցու հոգևոր սպասավոր տեր Զենոն քահանա Բարսեղյանը:
Ուխտավորներիս ուղեկցում էին Երուսաղեմի Ժառանգավորաց վարժարանի և ընծայարանի տեսուչ Թեոդորոս վարդապետ Զաքարյանը, Անդրանիկ, Կարապետ և Ալբերտ սարկավագները, որոնք ամեն ինչ արեցին, որ մեր 12 օրյա ուխտագնացությունը բովանդակալից ու հագեցած անցնի: Յուրաքանչյուր սրբավայրի մասին նրանց պատմած մանրամասներն էլ ավելի հետաքրքիր էին դարձնում այցը:
Մի փոքր պատմական ակնարկ. Երուսաղեմի եկեղեցու առաջին հայրապետը եղել է Հակոբոս Տյառնեղբայրը: Կոստանդնուպոլսի Բ. Տիեզերական ժողովի (381թ.) որոշմամբ՝ Երուսաղեմի եպիսկոպոսությունը դարձել է պատրիարքություն:
Ասում են՝ Հայաստանն ու հայերը Իսրայելի հետ կապեր են ունեցել դեռևս Տիգրան Մեծի ժամանակվանից: Հայոց ներկայությունն էլ Երուսաղեմում Քրիստոսի ծննդից առաջ է եղել, իսկ որպես հոգևոր կայուն միավոր՝ այն թվագրվում է 154 թվականից: Արդեն 4-րդ դարից սկսած՝ հայերը ծանրակշիռ դիրք ունեն Սուրբ երկրում:
Իսրայելում 9000-10000 հայ կա, 1000 հայ էլ Երուսաղեմում է բնակվում, որտեղ գտնվում է Հայաստանյայց առաքելական եկեղեցու նվիրապետական աթոռներից մեկը` Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքությունը: Չնայած դրան՝ Երուսաղեմի հայ գաղութն աշխարհի ամենամեկուսացած համայնքն է:
Այսօր գաղութը չափազանց լուրջ հարցեր ունի, մինչդեռ Էջմիածինը մատերի արանքով է նայում իրականությանը: Հայաստանից 11-13 տարեկան տղաների այն խմբաքանակը, որ ամեն տարի ուղարկվում է Երուսաղեմ ուսանելու, չի լուծում խնդիրը. նրանք կամ դառնում են տնտեսական աշխատողներ վանքի ներսում, կամ վերադառնում Հայաստան, կամ ուսումը կիսատ թողնում ու հեռանում այլ երկիր: Քչերն են դառնում կուսակրոն վարդապետ:
Հետաքրքիր է, որ մեր հարցին, թե՝ ինչու ամուսնացյալ քահանա չի պահում պատրիարքությունը, չէ՞ որ դա կնպաստի համայնքի զորացմանը, հոգևորականներից մեկն ասաց. «Ի՞նչպես քահանան պետք է պահի ընտանիքը»:
Իսկ ինչու ոչ. մինչդեռ վանքապատկան ահռելի տարածքներ ունենք, Ձիթենու հրաշալի այգիներ, ցանկության դեպքում՝ կարելի է ինչ-որ բան կազմակերպել, ստեղծել: Սակայն դա մեծ քաղաքականության խնդիր է, որի լուծումը չեն տեսնում երուսաղեմաբնակ հայերը: Իսրայելն ինքը չի նպաստում երկրում հայերի հաստատվելուն. նրանց միայն բաժին է ընկնում սևագործ աշխատանք և ոչ մի հեռանկար:
Առանձնահատուկ մոտեցում է պետք, որպեսզի Լիբանանից, Սիրիայից, Իրաքից հայերը, որոնք նախկինում գալիս էին բնակության հաստատելու Երուսաղեմում, չհեռանան ավելի հարմարավետ երկրներ, այլ գան Իսրայել, քանի որ այդտեղի հայերը լեզվի, մշակույթային սովորությունների առումով ավելի մոտ են Երուսաղեմի հայրեին, քան հայաստանցիները:
Միայն ուխտավորներով հարցը չի լուծվի, (չնայած ուտագնացությունը բավականին գեղեցիկ և օգտակար նախձեռնություն է) պետք է լուրջ քաղաքականություն մշակել Երուսաղեմի ու այնտեղ գտնվող մեր արժեքների պահպանության առումով: Մինչդեռ Մայր աթոռը այդ հարցում ոչինչ չի ձեռնակում, իսկ իշխանությունները չտեսնելու են տալիս այս՝ իրո՛ք լրջագույն խնդիրը:
Երուսաղեմցի պատմաբան, հասարակական գործիչ, պրոֆեսոր Գևորգ Հինդլյանը մեզ հետ մասնավոր մի զրույցի ընթացքում, ի թիվս այլ մտահոգությունների, (որոնք իր հոդվածում արծարծել է «Առավոտ»-ի թղթակից Գոհար Հակոբյանը) առաջարկում է բարձրակարգ պատմաբաններ, գիտնականներ, քաղաքագետներ պատրաստել, որպեսզի յուրաքանչյուր սերունդ ունակ լինի հավուր պատշաճի միջազգային հանրությանը ներկայացնել իրականությունը և հայոց ներկայությունը Սուրբ երկրում: Այսօր այդ խնդիրը ևս ծառացած է մեր առջև:
Այսօր երբ աշխարհը արխիվներ է բացում, երբ պատմական իրողություններ են վեր հանվում, մենք մասնագետներ չունենք՝ ներկայացնելու մեր հարուստ պատմությունը: Ու դա ոչ ոքի չի հուզում:
[nggallery id=142]
Ռուզան Ավոյան
Մարտի 1-ին բյուջետային հիմնարկների աշխատակիցներին կանչել են աշխատանքի:
Նրանց ասվել է, որ գարնան 1-ին օրը շաբաթօրյակ է, և բոլորը պարտադիր պետք է ներկայանան: Տրամաբանորեն այն կապված է Մարտի 1-ի հանրահավաքի հետ՝ ինչքան շատ մարդ լինի աշխատավայրում, այնքան սակավամարդ կլինեն հանրահավաքները:
Հիշեցնենք, որ Մարտի 1-ին` ժամը 15:00-ին, Ազատության հրապարակում Հայ Ազգային Կոնգրեսը և Հայաստանի Ժողովրդական կուսակցությունը հրավիրում են հանրահավաք: Հանրահավաքից հետո տեղի կունենա երթ:
«Ոստիկանությունը, պարտադրում է պատվիրատու ընկերություններին՝ խզել պահնորդական գործունեություն իրականացնող մասնավոր կազմակերպությունների հետ ունեցած պայմանագիրը և այն կնքել իրենց ստորաբաժանումների հետ»,- բողոքում են, մասնավոր պահնորդական ընկերությունները:
Մասնավոր պահնորդական գործունեություն իրականացնող կազմակերպություններն այսօր հայտարություն են տարածել, որում նշվում է, թե ՀՀ ոստիկանությունը նպատակ ունի մենաշնորհելու ոլորտը, իրենց դուրս մղելով շուկայից:
Հարցի վերաբերյալ «Հայկական Վարկածը» զրուցեց «ԳՌԱՆԴ Ս» ՍՊԸ-ի հիմնադիր, գործադիր — տնօրեն Ռուբեն Սերոբյանի հետ, որը բացատրեց, թե ինչ ի նկատի ունեն ոլորտը մենաշնորհել ասելով:
Նրա ներկայացմամբ, ոստիկանությունը նոր նախագիծ է ներկայացնում, որում հստակ գրված է, որ տնտեսվարող սուբյեկտները պետք է պարտադիր պայմանագիր կնքեն ոստիկանությունում բացվող ստորաբաժանումների հետ:
«Ոստիկանությունը ցանկ է ներկայացնելու Կառավարություն, որում ներառելու են այնպիսի կետեր, որ մասնավորը հետ ընկնի և չկարողանա պայմանագրեր կնքել ընկերությունների հետ: Մենք դեմ ենք այդ ցանկին, այո, կան կառույցներ, որոնք պետական պաշտպանության տակ են՝ ասենք Ազգային ժողովը, և իսկապես պետք է գտնվեն ոստիկանության հսկողության տակ, իսկ ոչ պետական կառույցները գոնե թույլ տան մասնավոր ընկերությունները հսկեն, այստեղ պետք է հնարավորություն տան, որ գործարարն ինքը ընտրի՝ դիմի մասնավորին, թե ոստիկանությանը:
Մասնավոր պահնորդների մասին օրենքը հետաձգվեց մինչև 2018 թվական. (ոստիկանությունը-խմբ.) պատճառաբանում է, թե քանի որ մասնավոր պահնորդական ընկերությունները ձևավորված չեն, իբր մենք կայացած չենք, մինչև 2018 թվականը ինքը պետք է աշխատի դաշտում: Կոնկրետ մեր ընկերությունը գործում է 1996 թվականից, պայմանագիրներ ունենք շատ տարբեր միջազգային և տեղական կազմակերպությունների հետ՝ այդ թվում Համաշխարհային բանկի հետ»,-մանրամասնեց Ռուբեն Սերոբյանը:
Ըստ նրա, ամբողջ աբսուրդը նրանում է, որ մասնավոր պահնորդական ընկերությունները, որոնք այսօր մոտ 20-ն են, հարկ են վճարում, իրենց դաշտից դուրս մղելով՝ պետությունը կզրկվի մեծ գումարներից:
«Եթե տեղ տան, աշխատենք, կարող ենք հարկ վճարել պետությանը, իսկ ոստիկանությունը հարկային պարտավորություն չունի, ինքը սնվում է բյուջեից, արտաբյուջետային եկամուտները ծախսվում են նոր շենքեր, տրանսպորտային միջոցներ, անհրաժեշտ իրեր գնելու վրա: Ստացվում է, որ տարվա կտրվածքով 0 եկամուտ է գնալու բյուջե: Մեկ ժամ առաջ ենք հանդիպել Հանրային խորհրդի նախագահ Վազգեն Մանուկյանի հետ և որոշել ենք, մոտ օրերս ներկայացնել բյուջե մուտք գործող գումարների թիվը, որոնք մենք ներկայացնում ենք ամեն տարի>,-նշեց «ԳՌԱՆԴ Ս» ՍՊԸ-ի գործադիր տնօրենը:
Կոնկրետ այս ընկերությունը, որն ունի 30 աշխատող և սպասարկում է 5 ընկերություն, տարեկան կտրվածքով մուծում է 15-20 մլն դրամի հարկ, իսկ ավելի խոշոր ընկերությունները, բնականաբար, ավելի շատ:
Այն հարցին, թե արդյո՞ք որևէ առաջարկ չեն ստացել ոստիկանության կողմից, որը հնարավորություն կտա իրենց շարունակել աշխատել, թեկուզ՝ որոշակի գումարի դիմաց, Ռուբեն Սերոբյանը պատասխանեց. «Նկատի ունե՞ք կաշառք, ոչ. իսկ ինչ վերաբերում է պայմանագրին, ասեմ, որ մերը մասնավոր հիմնարկ է, մենք չենք կարող ոստիկանության հետ որևէ պայմանագիր կնքել, մենք ոչ մի կապ չունենք ոստիկանության հետ, կարող ենք պայմանագիր ունենալ, հնարավոր է երկուստեք սպասարկենք ինչ-որ միջոցառում, կամ ֆուտբոլային խաղ, ուրիշ պայմանագիր չի կարող կնքվել մեր միջև»:
Ա. Սարգսյան
Կինը թարգմանության նման է. ասում է բանաստեղծ Մերուժանը, որի հետ զրուցեցինք իր՝ բոլորովին վերջերս լույս տեսած «Պոռնեզիա» ժողովածուի շրջանակներում:
-Ձեր վերջին գիրքը, որը լույս է տեսել, կոչվում է «Պոռնեզիա», որտեղ որպես խորագիր գրված է՝ «Փառքի երգեր լքվածներին», ի՞նչ նկատի ունեք լքվածներ ասելով.
— Գրքում ամփոփված բանաստեղծությունները` իբրև փառքի երգեր, ձոնված են այն կանանց, որոնք այսօր լքված են, անտեսված հասարակության կողմից, ըստ արժանվույն գնահատված չեն, ցավոք սրտի, նրանք մերժված դասին պատկանող կանայք են: Մինչդեռ ինչպես յուրաքանչյուր կին, նրանք ևս արժանի են թե՛ գուրգուրանքի, թե՛ քնքշանքի, թե՛ մեծարանքի:
-Ի՞նչ ասել է՝ մերժված դաս.
-Մերժված դաս. իրենց սիրելիներից լքված կանայք, խաբված կանայք, չգանահատված կամ ժամանակավորապես «օգտագործված» կանայք: Դա դասակարգում է, քանի որ տղամարդիկ մեծ էգոիստներ են, ու նրանց զոհերը քիչ չեն:
-Ի՞նչ եք կարծում, մեղքի բաժինն ավելի շատ կնո՞ջն է, որը հավատում է հավերժությանը, վստահում է ասված յուրաքանչյուր խոսքին: Միգուցե հենց կինն է սխալ, որ ռեալ չի նայում իրականությանը, ի վերջո, ամեն ինչ շարժման մեջ է…
-Մեղադրել որևէ մեկին այսօր իրավունք չունենք, բայց կինն է ընտրում այն տղամարդուն, ում նկատմամբ ունենում է զգացմունք: Որպեսզի այդ հարաբերությունը տևական լինի և կնոջ էությունն ու գեղեցկությունը գնահատականքի արժանանա, տղամարդը պետք է ամեն օր հայտնաբերի նրա մեջ գեղեցիկը և ապա գնահատի այն: Իմ կարծիքով, չկան տգեղ կանայք, բոլոր կանայք էլ ունեն գեղեցկություն, սակայն կանանցից յուրաքանչյուրի մեջ գեղեցկությունն արտահայտվում է յուրովի և դժվար է այն գտնել, բայց ես գիտեմ մի բան, կինը սովորաբար դասական գրականության մեջ համեմատվում է թարգմանության հետ: Ասում են՝ թարգամանությունը նման է կնոջը. եթե հավատարիմ է, գեղեցիկ չէ, եթե գեղեցիկ է, հավատարիմ չէ: Քիչ են այն կանայք, որոնք և հավատարիմ են, և գեղեցիկ: Իրականում կնոջ ինտուիցիան չի դավաճանում իրեն, ուստի նա ավելի իրատես է և արագ կողմնորոշվող, քան տղամարդը: Ցանկացած կին իր ընտրության մեջ ավելի ռեալական է և հաստատուն, քան տղամարդը:
-Տղամարդիկ, սովորաբար, իրենց կյանքի կանանց տարբեր մասերի են բաժանում՝ տան կին, սիրելի կին, աշխատավայրի կին. կանայք, որոնք լրացնում են նրանց կյանքը, բաժան- բաժան անում իրենց: Հատկապես հայ տղամարդիկ չափազանց տնավարի են վարվում իրենց շրջապատող կանաց հետ, մտածելով թե՝ նրանց նվաճելը, իրենցով անելը տղամարդու առավերությունն է, ու շատ հաճախ ընկնում են կրակը:
— Որևէ կին չի կարող պարունակել այն ամենը, ինչ դուք ասացիք, ի վերջո, բացասականը լինում է նաև կանանց մեջ, ինչպես կարող է կինը իր մեջ համադրել գեղեցիկը, խելացին, արտաքինով հմայիչը և, այսպես ասած, ամենագետը, հնարավոր չէ այս ամենը համատեղել և խտացնել իր մեջ: Մարդն ի ծնե իր արատավոր կողմերն ունի, ինչպես նաև ունի իր առավելությունները: Կինը հրապույրի առակա է, նյութ է, դու պետք է գնաս դեպի նա և, նրա մեջ գտնելով գեղեցիկը, սիրես, այնպես սիրես, որ ինքը զգա քո կողմից տրված գնահատականը և ինքը փոխադարձի քեզ իր սերը: Ինչ վերաբերում է տղամարդու կողմից իր շրջապատող կանաց տնավարի վերաբերվելուն, ապա դա խոսում է տղամարդու մտավոր կարողությունների թուլության և անճաշակության մասին: Բարձրագույն ճաշակ ունեցող տղամարդն ընտրում է իր ճաշակին համապատասխան կին և բավարարվում միայն նրանով:
-Բայց շատ մարդիկ դժվար են հետ կանգնում սովորությունից, որովհետև սերը պահելը, անընդհատ սիրո հետ կապված աշխատանքը տղամարդկանց համար, հատկապես ծույլ տղամարդկանց, մի տեսակ հոգնեցուցիչ է: Իսկ առօրյա, զուտ ֆիզիլոգիական կարիքը բավարարող կանայք շատ են շուրջը: Այսօր տղամարդկանց հոգնած տեսակ է ի հայտ եկել, որոնք բավարավում են ձեռքի տակ եղածով:
-Չկա որևէ կին, որ չունենա հմայքի, հրապույրի, գրավչության ուժ, բոլոր կանայք ունեն, այստեղ մի բան կա, տղամարդը ոչ թե իրավիճակից ելնելով պետք է մոտենա կնոջը, այլ պետք է սիրի, սիրի այնպես, որ կարողանա նվիրվել իր արյամբ, իր ողջ էությամբ:
— Կարո՞ղ է տղամարդը մի քանի կնոջ հետ հարաբերվել, կամ սիրել:
— Ցանկացած անձնավորություն՝ կին, թե տղամարդ, եթե իր կողակցին, իր կողքին եղած անձնավորությանը, կամ նրանից առավել որևէ մեկին գտնում է, անպայման գնում է դեպի հաջորդը: Հնարավոր չէ, որ որևէ կին տեսնի ավելի արժանի տղամարդ, քան իր կողքինն է և չգնա դեպի նա: Հիմա դուք կարող եք ասել՝ բարոյականությունն ո՞ւր մնաց, ինչպե՞ս կարելի է հավատարմությունը կորցնել, դավաճանել, այսպիսի բառեր են օգտագործում: Ի վերջո, ոչ կինը, ոչ տղամարդը սահմանադրություն չեն, հայրենիք չեն, որին դավաճանում ես, պարզապես գտնում ես գերազանցող որևէ մեկին, քան դու ունես և սկսում ես սիրել նրան: Այն կինը կամ այն տղամարդը, որը պարծենում է, ասելով, թե հանուն երեխաների կամ հանուն բարոյականության զոհ է գնացել՝ հրաժարվելով սիրուց, գտնելով արժանի մարդու, սուտ է, նա ստում է, ես չեմ հիշում այդպիսի դեպք:
— Տղամարդը գտնում է իր սերը, սակայն միաժամանակ չի կարողանում կապերը խզել նախկինի հետ, որին չի սիրում, ի՞նչ է դա, իրոք, խղճում է, ինչպես հաճախ ինքն է ներկայացնում, թե՞ սովորության ուժն է պահում.
-Համարձակության բացակայությունն է, պարզապես նա վճռական տղամարդ չի, որպեսզի կողմնորոշվի և ասի՝ ես գտել եմ ավելին, քան դու ես, թույլ տուր ինձ հեռանալ քեզանից: Շատ հստակ կարելի է սա ասել: Կինն ամենից առաջ՝ սեքսուալ օբյեկտ է, նա մարմին է, նա միս է, դու հրապուրվում ես նրա ֆիզիկական էությամբ, ապա սուզվում նրա ներաշխարհը, սկսում ես հայտնաբերել նրա լավ և վատ կողմերը, բայց երբ ասում են՝ սեր առաջին հայացքից, դա նշանակում է, որ տվյալ կինը կարողացավ կլանել իր մեջ քեզ, տանել իր աշխարհը, ու այդտեղ վերջանում է խնդիրը. մնացածը սուտ են, ավելորդ են: Տղամարդու և կնոջ մեջ օրգանական միացությունը սկսվում է առաջին իսկ հայացքից, իսկ հիասթափությունը սկսվում է այն ժամանակ, երբ դու դադարում ես դիմացինին սիրել, և սկսում ես մտածել, որոնել, փնտրել նրա մեջ ինչ-որ բան, այդ դեպքում կարելի է շատ արագ հայտնաբերել նրա արատավոր կողմերը և լքել:
-Փաստորեն, կյանքի դինամիկան համալրում է լքված կանանց բանակը. ի՞նչ կասեք այդ կանանց, ի՞նչպես վարվեն լքված կանայք.
-Այդ կանայք հայտնվում են մեկ ուրիշի ուշադրության կենտրոնում:
-Այսինքն, այդ հավերժական շրջապտույտը եղել է, կա և կլինի՞.
-Միանշանակ. դա անառարկելի է, անվիճելի է, ինչո՞ւ, որովհետև աշխարհն իր մեջ երկու սիրային կիսագունդ է պարունակում: Այս մոլորակը սիրո մոլորակ է, թշնամանքի մոլորակ է, բարեկամության, մերժման, լքման, պայքարի, միմյանց արժանանալու մոլորակ է, և փառք Աստծու: Փառք նաև այն տղամարդուն, որ կգտնի իր միակին, որն իր կյանքի «վերջաբանը» կլինի:
— Ձեր գրքում փառքի երգեր են լքվածներին, դրանք անդրադառնո՞ւմ են ոչ ավանդական սեռական կողմնորոշում ունեցող կանաց կամ տղամարդկանց:
Ես իմ գրքում չեմ անդրադարձել այն մարդկանց, որոնք ատում են հակառակ սեռին, մասնավորապես կանանց, դա մի տեսակ է, որն ատում են կնոջը՝ որպես օրգանական էություն: Չնայած նրանք ևս լքված են լինում, և շատ ծանր են տանում այդ փաստը, քան կանայք:
Գաղտնիք չէ, որ մեր իշխանության բուրգում կան նման մարդիկ: Շատ է խոսվում նրանց մասին. մի մասը հավաստի է, մյուսը՝ կասկածելի: Բայց կան մարդիկ, որ մեր երկրի դեմքն են ներկայացնում: Ուզում եմ պատմել մեկի մասին, որն այսօր դեսպան է մի այլ երկրում, մեր հանրապետության դեսպանն է: Ես երկար ժամանակ մոտ եմ եղել այդ մարդու հետ, այդ ժամանակ նրա մասին ասում էին, որ նա համասեռամոլ է, անբարտավան է, անբարոյական է, մատնիչ է, գործակալ է… երբ ես մոտեցա նրա ընտանիքին, (նրա կնոջը շատ հարգում եմ, ակնածում եմ, նույնիսկ բանաստեղծություններ եմ նվիրել ՝աքրոստիկոսի տեսքով), նա դեռ այդ պաշտոնին չէր: Այսօր նա Ղազաստանում և Ղրղզստանում ՀՀ դեսպանն է, երբ նրան դեսպան նշանակեցին, բոլորն անակնկալի եկան: Անտեղյակներին ասեմ. նախկինում Արա Սահակյանը եղել է Հայոց համազգային շարժման ազգային ժողովի փոխնախագահ: Ինչպե՞ս նրան հաջողվեց հասնել այստեղ, երբ նրան անվանում էին անվտանգության գործակալ, անբարտավան մարդ, սրիկա: Ես երկար ժամանակ հետևել եմ նրա վարքուբարքին, ու վստահ եմ ասում նա համասեռամոլ է, կեղտոտ, բամբասկոտ, դավադիր, հիշում եմ՝ ինչպես նա ժամանակին դավեց ՆԳ նախարար Վանո Սիրադեղյանին ու էլի շատերին, ինքը հայտնի պրովակատոր է, այս մասին ես հրապարակայնորեն ասում եմ՝ ի գիտություն այսօրվա նախագահ Սերժ Սարգսյանի և դիմում եմ նրան հարցնելով՝ ինչո՞ւ, ինչի՞ց մղված այս մարդուն նշանակեցիք դեսպան, միայն նրա համար, որ նա ատում է և չարախոսում է առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի՞ն: Ինչո՞ւ պետք է նման որակի մեկը որպես դեսպան հանդես գա, անպատվի ու նսեմացնի իմ հայրենիքը: Նույնասեռականները աթեիստներ են լինում, նրանք մերժում են Աստծո գոյությունը, նրանք չեն հավատում Աստծուն, որովհետև չունեն մեղքի գիտակցություն, իսկ եթե մարդը չունի մեղքի գիտակցություն, նա կարող է ամեն ստորության գնալ:
-Իսկ ավանդական կողմնորոշման տղամարդիկ, որոնք մի քանի կնոջ հետ են հարաբերություններ պահպանում, ունե՞ն մեղքի գիտակցություն:
— Իհարկե չունեն: Անհնարին է, որ ազնիվ մարդը զուգահեռաբար մի քանի կանանց հարաբերվի, ինչպես կարելի է մի քանի կնոջ միևնույն ժամանակ սիրել, ուրեմն մեկին սիրում են՝ մյուսներին կեղծում, իսկ կեղծքին ինքնին Աստծուց չէ, անաստված երևույթ է, որովհետև պատվիրան է՝ մի ստիր, եթե դու կեղծում ես, դու ստում ես, ուրեմն անհավատ ես:
Զրուցեց՝ Աննա Սարգսյանը
«Հայկական Վարկած»-ին ուղղված հարցին, թե ինչո՞ւ 2000 թ. դեկտեմբերի 26-ից (ստորագրման պահից), ուժի մեջ մտած օրենքը՝ ըստ որի «Պետությունը գիտական աստիճան ունեցող անձանց կենսաթոշակից բացի տալիս է հավելավճար, որի չափը և տրամադրման կարգը սահմանում է կառավարությունը» (Գիտական և գիտատեխնիկական գործունեության մասին ՀՀ օրենք, 19-րդ հոդված, 3-րդ կետ), մինչև 2013 թիվը փաստացի չի գործել ՝ չնայած բազմաթիվ դիմում – բողոքների:
Հարցը վերահասցեագրել էինք Կառավարությանը, որից ի պատասխան՝ ստացել ենք պարզաբանում ԿԳ նախարար Արմեն Աշոտյանի կողմից.
«Գիտական և գիտատեխնիկական գործունեության մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի որոշ դրույթներ չեն գործում ՀՀ կառավարության համապատասխան որոշումների և այլ իրավական ակտերի բացակայության պատճառով: «Իրավական ակտերի մասին» ՀՀ օրենքի 68-րդ հոդվածի 4-րդ մասի համաձայն` եթե իրավական ակտում նախատեսված նորմի պահանջի կատարում կարող է միայն իրականացվել այդ իրավական ակտով նախատեսված իրավական այլ ակտի ընդունմամբ, կամ դրա կատարումն ուղղակիորեն պայմանավորված է իրավական այլ ակտի ընդունմամբ, ապա իրավական ակտն այդ նորմի մասով գործում է համապատասխան իրավական այլ ակտն ուժի մեջ մտնելու պահից:
Վերոնշյալ նորմերից է «Գիտական և գիտատեխնիկական գործունեության մասին» ՀՀ օրենքի 19-րդ հոդվածի 3-րդ կետը` «Պետությունը գիտական աստիճան ունեցող անձանց կենսաթոշակից բացի տալիս է հավելավճար, որի չափը և տրամադրման կարգը սահմանում է կառավարությունը»:
Համաձայն ՀՀ կառավարության 2008 թվականի հունվարի 10-ի N 2-Ն որոշման` գիտական աստիճանի հավելավճար են ստանում պետական բյուջեի ֆինանսավորմամբ իրականացվող պետական ծրագրերում և թեմաներում ներգրավված գիտությունների թեկնածուները և դոկտորները:
«Հայկական Վարկած»—ի զրուցակիցն է «Լեգիտիմուս» իրավաբանական ընկերության ղեկավար, իրավաբանական գիտությունների թեկնածու Տիգրան Սահակյանը:
— Անաչառ ու անկախ դատավորներ ունենալու նախադրյալները.
— Այսօր մեր իրականության մեջ ակտուալ է դատական իշխանության անկախության հարցը: Երբ ուսումնասիրում ենք օրենսդրական դաշտը, ՀՀ Սահմանադրությունը, որոնք կարգավորում են այս ոլորտը, առաջին հայացքից թվում է, թե բացարձակ անկախության սկզբունքով առաջնորդվող դատական համակարգ ունենք, որն ազատ է իշխանական և այլ ազդեցություններից: Կարծում եմ, որ իրականությունը փոքր-ինչ այլ է: Այն մեխանիզմները, որոնք դատավորի շահերը ներկայացնելու և պաշտպանելու համար են նախատեսված, չեն կարողանում արդյունավետ գործել, որի արդյունքում խոցելի է դառնում դատավորի անկախությունը:
Այժմ նոր օրենսդրական նախաձեռնություն է շրջանառվում, որտեղ արծարծվում են նաև դատավորների, կենսաթոշակների նվազեցման հարցը: Վստահություն չկա վաղվա օրվա նկատմամբ, որ դատավորն իր աշխատանքային գործունեությունը դադարեցնելուց և թոշակի անցնելուց հետո կարող է նյութապես ապահովված լինել: Երբ ծանոթանում եմ այդ փաստաթղթի հետ, տպավորությունս այնպիսինն է, թե արհեստականորեն ստեղծվում է մի իրավիճակ, որ որևէ մեկը չցանկանա և վախենա դատավոր աշխատել, էլ չեմ նշում այլ խնդիրների մասին, որոնք առկա են այսօրվա դատաիրավական համակարգում: Կարծում եմ, որ առաջնահերթ նյութական անկախությունը պետք է ապահովվի:
— Դատավորին պատասխանատվության ենթարկելու հիմքերը.
— Հարցն այնքան տարածական ու խորն է, որ դժվար է ասել, թե լուծումը, որն է, որովհետև այն իրենից ներկայացնում է մի քանի ենթախնդիրներ, որոնք էլ համակցությամբ այս խնդիրն են առաջացնում. օրինակ` ովքե՞ր և ի՞նչ կարգով են Արդարադատության խորհրդի անդամներ նշանակվում, դատավորի պատասխանատվության հարցն ինչպե՞ս է առաջ գալիս, ի՞նչ հիմքերով, արդյո՞ք ճիշտ է դատավորին պատասխանատվության ենթարկել նյութական իրավունքի նորմի ոչ ճիշտ կիրառման համար, թե՞ պատասխանատվությունը սահմանված պետք է լինի միայն դատավարական իրավունքի նորմի կոպիտ խախտման դեպքերում: Նման հարցերին իր վերջին զեկույցում անդրադարձել է Մարդու իրավունքների պաշտպանը, որտեղ ի թիվս այլ խնդիրնրի շոշափել է նաև, այն, որ երկակի ստանդարտներ են կիրառվում դատավորի աշխատանքի ընթացքում իր պրոֆեսիոնալ գործունեությունն իրականացնելիս դատավարական՝ տույժերի ենթարկելու առումով:
Ցանկացած քաղաքացի օրենքով սահմանված կարգով ունի եռաստիճան դատական համակարգով իր իրավունքների պաշտպանվածության հնարավորություն, երբ ոտնձգություններ են կատարվում իր աշխատանքային իրավունքների նկատմամբ: Նրան օրենքով սահմանված կարգով հնարավորություն է տրված, իր խախտված իրավունքները դատական կարգով պաշտպանելու համար: Այսօր ի՞նչ վիճակում է գտնվում դատավորն այս առումով: Եթե դատավորը, ըստ օմբուդսմենի բնորոշման «չսիրված» կամ «միջին» դատավորների կարգում է, ապա նրա հարցը արդարադատության խորհրդում հայտնվելու հավանականությունը շատ մեծ է:
Արդարադատության խորհուրդը դատավորի կարգապահական պատասխանատվության հարցը քննելու արդյունքում կարող է դատավորի նկատմամբ կիրառել կարգապահական տույժերի հետևյալ տեսակներից մեկը.
1) նախազգուշացում.
2) նկատողություն, որը զուգորդվում է` դատավորին 6 ամիս ժամկետով աշխատավարձի 25 տոկոսից զրկելով.
3) խիստ նկատողություն, որը զուգորդվում է` դատավորին 1 տարի ժամկետով աշխատավարձի 25 տոկոսից զրկելով.
4) դատավորի լիազորությունների դադարեցման միջնորդությամբ Հանրապետության Նախագահին դիմելը:
Դատավորին կարգապահական պատասխանատվության ենթարկելու վերաբերյալ գործի քննության արդյունքում Արդարադատության խորհուրդը կարող է կայացնել հետևյալ որոշումներից մեկը.
1) դատավորին սույն օրենսգրքով նախատեսված կարգապահական տույժի ենթարկելու մասին.
2) գործը կարճելու մասին:
Փաստորեն որևէ այլ մարմին, ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանված չէ, որն իրավասու լինի ստուգել Արդարադատության խորհրդի որոշման իրավաչափությունը, ինչն էլ հնարավոր սուբյեկտիվ մոտեցման տեղիք է տալիս որոշակի կոնկրետ դեպքերում՝ Դատավորին զրկելով իր իրավունքնների պաշտպանության որևէ օրենսդրական հնարավորությունից:
Գործնականում դատավորը խորհրդի որոշումը բողոքարկելու հնարավորություն չունի, իսկ նախագահը վեր է լուծում միայն այն փաստարկները, որոնք ներկայացվել են խորհրդի կողմից` այն սկզբունքով, որով և հարցը դարձել է խորհրդի քննարկման առարկա, այսինքն «միջին» և «չսիրված» դատավոր սկզբունքով:
Ինչո՞ւ դատավորը պետք է զրկված լինի Արդարադատության խորհրդի որոշումը գոնե մեկ ատյան դատական կարգով բողոքարկելու հնարավորությունից: Ինչո՞ւ հնարավորություն չտալ դատավորին, որպեսզի դիմի Սահմանադրական դատարան և վիճարկի խորհրդի որոշումը սահմանադրականության առումով, և դրանից հետո միայն նախագահի կողմից որոշվի՝ դադարեցվո՞ւմ է տվյալ դատավորի լիազորությունները, թե՝ ոչ:
Կարծում եմ, որ պետք է գործի արդարադատության խորհրդի որոշումը Սահմանադրական դատարանում բողոքարկելու մեխանիզմը, որը ոչ ավելորդ անգամ, բայց լրացուցիչ կապահովի ու կերաշխավորի դատավորի անկախության սկզբունքը: Դատավորն ավելի անկաշկանդ կաշխատի, այն մտավախությունը չի ունենա, թե որևէ մեկին իր կայացրած վճիռը դուր չգալու հետևանքով Արդարադատության խորհուրդը իր նկատմամբ որոշում կկայացնի, որից հետո կմնա ՀՀ նախագահի ստորագրության հարցը: Գոնե այդ ամենը ՍԴ-ում քննարկելու, բացատրելու, պարզաբանելու և սահմանադրությամբ իր անձեռնմխելիությունն ու անկախությունը երաշխավորված լինելու հնարավորություն կունենա:
ՀՀ նախագան հանդիսանում է դատավորի անկախության երաշխավորը, որը հիանալի սահմանադրական կարգավորում է տալիս այս հարցում նախագահի միանձնյա որոշման իրավասությանը, սակայն կարծում եմ, որ նախագան որոշումը կայացնելիս պետք է օբյեկտիվ, բազմակողմանի և օրինական հիմքերը վերլուծելու հնարավորություն ունենա:
— Կոռուպցիան դատական համակարգում.
— Ինչպես նշել էի, ըստ մարդու իրավունքների պաշտպանի բնորոշման, դատավորները բաժանվում են, այսպես ասած, «սիրված», «միջին» և «չսիրված» դատավորների՝ կախված նրանից, թե որքանով կդառնան ինչ-որ մեկի կամքի կատարող: Պետք է հասկանալ, որ դատավորն էլ մարդ է, ով այս իրականությունում է ապրում, հասարակության անդամ է, այսինքն՝ նրան խորթ չեն մարդկային տարրական ազդեցությունները՝ աշխատանք կորցնելու վախի զգացումը, ընտանեկան խնդիրները և այլն, նաև զերծ չի կարող մնալ հասարակական այն երևույթներից, որոնք բոլորիս են բնորոշ:
Աշխարհի առաջատար երկրներում արված է առավելագույնը, որպեսզի դատավորի անկախությունը հնարավոր լինի պահպանել, որ նա հնարավորինս զերծ լինի վերոնշյալ գործոնների ազդեցությունից, կարողանա իրականացնել այն գործունեությունը, որն օրենքով դրված է նրա վրա՝իրականացնել արդարադատություն: Դրա առաջին և կարևորագույն հիմնական գործոնը պետք է նյութական ապահովվածությունը լինի: Գուցե որոշ անձանց՝ և դատական համակարգում և իշխանական այլ թևերում ձեռնտու չէ, որ դատավորը, ինչպես ֆինանսապես, այնպես էլ այլ ազդեցություններից անկախ լինի:
Դատավորը, լինելով ֆինանսապես ապահովված, կարիք չի ունենա այլ ճանապարհներով իր նյութական բարվոքությունն ապահովել, իսկ դրա արդյունքում կվերանա նաև դատավորի նկատմամբ այլ ազդեցությունների կիրառման և նրան կամակատար դարձնելու հնարավորությունը: Ցավոք սրտի, այսօր շրջանառության մեջ են դրվում օրենսդրական այնպիսի նախաձեռնություններ, որոնք ուղղակիորեն հարվածում են այս սկզբունքին: Մենք հիմա դատաիրավական բարեփոխումների գործընթացում ենք. հակակոռուպցիոն ծրագրերի մասին է խոսվում, զեկույցներ են ներկայացվում համաշխարհային և եվրոպական ատյաններում, որ Հայաստանում այս ու այն բարեփոխումներն են արվում, բայց գործնականում նկատվում է հակառակ դրսևորումների տենդեց:
Մեկ իրականություն կա, որի մասին դեռևս Մխիթար Գոշն էր ասել. Արդարադատությունը թանկ հաճույք է: Եթե պետությունը ցանկանում է ունենալ արդարադատություն, դրա համար պետք է վճարի, եթե չի վճարում, վճարողներ կողքից միշտ կարող են գտնվել: Հակակոռուպցիոն ծրագրի շրջանակներում պետությունն առաջին հերթին պետք է ցանկանա դատավորին կայուն և արժանավայել համապատասխան աշխատավարձ տալ: Օրենքով սահմանված կարգով՝ դատավորն իրավունք չունի այլ գործունեություն իրականացնելու, հետևաբար պետք է նրա նյութական ապահովվածությունն այնքան լինի, որ չմտածի այլ եկամուտների մասին և չենթարկվի կոռուպցիոն ռիսկերի, ինչն էլ որակյալ աշխատանքի և արդարադատության իրականացման ռեալ երաշխիքներ կապահովի:
Մարինե Ամիրյան
ՀՀ-ում Ուկրաինայի դեսպանատան մոտ Մայդանի ցուցարարների հետ սոլիդարության ակցիայի ժամանակ «Համաձայնություն» կենտրոնի նախագահ, Ազգային անվտանգության ծառայության նախկին ղեկավար Դավիթ Շահնազարյանը հայտարարեց. «Այսօրվա Ուկրաինայի և 2008թ. Հայաստանի դեպքերի միջև զուգահեռները շատ են։ Ուկրաինայի դեպքերի կազմակերպիչն ու իրականացնողն այն նույն կենտրոնն է, որը 2008թ. Հայաստանում կազմակերպեց Մարտի 1-ը։ Ուկրաինայում Պուտինը փորձում է ստեղծել Յանուկովիչի բռնապետական ռեժիմ։ Երեկ Յանուկովիչը դադարեց լեգիտիմ նախագահ լինել։ Ուկրաինայի Ռադան դադարել է գոյություն ունենալ որպես քաղաքական մարմին»:
Հ.Գ.
Ի դեպ, Դավիթ Շահնազարյանն Ուկրաինայում էր նախորդ տարվա դեկտեմբերի սկզբին. երբ սրված էր իրավիճակը, նա գտնվում էր Կիևում:
Հայտնի գործարար Խաչատուր Սուքիասյանը Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցին ընդառաջ՝ կոչ է ներկայացրել: Ինքնին երևույթը վատը չէ, սակայն մեր հանրությունը հոգնել է անպտուղ կոչերից և «Պետք է անել» ձևակերպումից: Սա այն դեպքն է, երբ գործարարը, կարող էր հանդես գալ առաջարկով, նշելով թե՝ կոնկրետ ինքը ինչ է պատրաստ անելու, որ «Ամեն ընտանիքում մեկ նոր զավակ, մեկ նոր մանուկ» ծնվի»:
Ի հիշատակ մեր զոհերի, նա առաջարկել է նախագիծ՝ անվանելով այն «1.500.000 Հայ Արմատ» և կոչ է արել ամեն հայ ընտանիքին՝ 2014-2016 թվականներին ունենալ առնվազն ևս մեկ երեխա:
Սուքիասյանի կոչն՝ ամբողջությամբ.
Շուտով Հայ ազգն ու աշխարհի շատ երկրներ ու քաղաքացիներ նշելու են 20-րդ դարի՝ մարդկության դեմ կատարված ամենամեծ ոճրագործություներից մեկի` Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցը:
20-րդ դարում ցանկացած նման արհավիրքից հետո մեր ազգը միշտ դրսևորել է իր կենսունակությունը, ապրելու մեծ ցանկությունը` կյանք տալով նոր, ավելի առողջ սերունդների, որոնք կարողացել են ոչ միայն վերացնել դրանց հետևանքները, այլև՝ ապահովել ազգի դիմացկունությունը: Մեր պապերը չեն սահմանափակվել հայտարարություններով կամ բողոքով, այլ դրսևորել են ապրելու և գործելու մեծ ցանկություն: Այդպես է եղել Առաջին և Երկրորդ աշխարհամարտերից հետո, երբ Ցեղասպանությունից և պատերազմներում մեծ կորուստներից հետո ընտանիքներում ծնվել են բազմաթիվ մանուկներ, այդպես էր նաև 1988 թվականի երկրաշարժից հետո: Ընդ որում, նոր սերնդին, նոր մանուկին կյանք էին տալիս ոչ միայն մարդկային կորուստներ ունեցած ընտանիքները, այլև նրանք, ովքեր հավատացել են մեր վաղվա օրվան, տեսել են մեր ազգի վերածննդի ամենակարևոր նախապայմանը: Եվ այդ ամենն արել են սոցիալ-տնտեսական ավելի ծանր պայմաններում, քան այսօրվա իրավիճակն է։
Ուստի, Հայոց ցեղասպանության նախօրեին ՀՀ կառավարությունը, հասարակական-քաղաքական կազմակերպությունները, Սփյուռքում գործող մեր կառույցները պետք է հնչեցնեն համազգային կոչ` «Ամեն ընտանիքում մեկ նոր զավակ, մեկ նոր մանուկ»: Այդ մանուկն է, որ 2-3 տասնամյակ հետո շարունակելու է մեր կորսված սերունդների գործը, վառ է պահելու նրանց հիշատակը, հետապնդելու է ազգային և պետական շահերը: Մեր մեծերը հաճախ են ասում, որ «ես կենդանի եմ այնքան, որքան ապրում է ինձ հիշող սերունդս»: Հետևելով այս խոսքին` վերոնշյալ կարգախոսը դառնում է արդիական ու Հայաստանի Հանրապետության կենսագործունեության կարևոր նախապայման:
Այս կապակցությամբ առաջարկում եմ ՀՀ իշխանություններին, Հայ Առաքելական Եկեղեցու բոլոր թեմերին, գործարարներին, լրատվամիջոցներին, ՀԿ-ներին լծվել Ցեղասպանության 100-ամյակին նվիրված մի նախագծի, որի նպատակը կլինի Հայերի թվի կրկնապատկումը: Ի հիշատակ մեր զոհերի, անվանելով այս նախագիծը «1.500.000 Հայ Արմատ»՝ կոչ անել ամեն հայ ընտանիքին՝ 2014-2016 թվականներին ունենալ առնվազն ևս մեկ երեխա: Միևնույն ժամանակ, ծրագրի շրջանակներում ձեռնամուխ լինել միջոցառումների շարքի, որոնք կխրախուսեն ծնելիությունը: Այդ նույն ծրագրի շրջանակում կարգադրել ՀՀ բոլոր դիվանագիտական ներկայացուցչություններին՝ արագ և հեշտացված կարգով քաղաքացիություն շնորհել Սփյուռքում այս տարիներին ծնված հայ մանուկներին: Հայաստանում ծնված երեխաների համար ՀՀ բանկերում անվճար, ավտոմատ կերպով բացել անվանական հաշվեհամարներ, որոնց վրա դրվող 18 տարվա անձեռնմխելիության պայմանով գումարները կարող են ապագա սերունդներին զգալի աջակցություն լինել և կապել հայրենիքի հետ: Ինչպես նաև հանդես գալ այլ նմանատիպ նախաձեռնություններով:
Վստահ ենք, որ միայն այսօրինակ նախագծերը կարող են լավագույն պատասխանը լինել այն մարտահրավերներին, որոնց առաջ այսօր կանգնած է Հայաստանի Հանրապետությունը:
Նախանշելով հաջորդ տարվա՝ Ցեղասպանության հարյուրամյակի ոգեկոչման միջոցառումները, ս.թ. հունվարի 29-ին Հայոց ցեղասպանության հարցն առաջին անգամ քննարկվեց ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդում:
Միավորված ազգերի կազմակերպությունում Հայաստանի մշտական ներկայացուցիչ, դեսպան Կարեն Նազարյանը ելույթ ունենալով Անվտանգության խորհրդի նստաշրջանի` «Պատերազմ ու նրա դասերը. մնայուն խաղաղության որոնումը» խորագրով քննարկմանը, իր խոսքն սկսեց Թուրքիայի մասին նրբորեն ակնարկելով ՄԱԿ-ի խաղաղարար դերի վերաբերյալ. «ավելի խորացնել հաշտեցումը ժողովրդների միջև` ընդհանուր պատմության և տագնապալի անցյալի հիշողության հիման վրա: Հաճախ այս գործընթացը ենթադրում է ավելին, քան պարզապես հռչակագրերի և բանաձևերի ընդունումը, այցելություններն ու ծաղիկներ դնելը զոհերի հուշարձաններին կամ պայմանագրերի ու արձանագրությունների ստորագրումն ու ձեռքսեղմումները: Որպեսզի հաշտեցումը տևական լինի, անհրաժեշտ է կարգավորել անցյալը, ճանաչել և ընդունել կատարված հանցագործությունների ողջ պատասխանատվությունը»:
Ինչ վերաբերում է Հայոց ցեղասպանությունից դասեր քաղելուն, դեսպան Նազարյանը հատկապես նշեց, որ «հաշտեցման գործընթացը կարող է ձգձգվել տասնամյակներ կամ նույնիսկ սերունդներ: Սա արդի ժամանակաշրջանի առաջին ցեղասպանությունն էր, որն իրականացվեց Առաջին համաշխարհային պատերազմի քողի տակ»: Հայաստանի ներկայացուցիչը շարունակեց՝ պնդելով, որ «զանգվածային դաժան հանցագործությունների անպատժելիության վերացումը էական է արդարության վերականգնման համար»:
Դեսպան Նազարյանը նաև նշեց այն քայլերը, որոնք անհրաժեշտ են ժողովուրդների միջև իսկական հաշտության համար. «հաշտեցման հարցում հաջողության հասած ազգերն ու ժողովուրդները սովորաբար անցել են ընդարձակ գործընթաց արդարության վերականգնման համար, որը ներառում է նաև փոխհատուցում զոհերին և նրանց ժառանգներին` նրանց ազգային արժանապատվության և ինքնության վերահաստատման նպատակով: Նաև հրատապ է միաձայն դեմ արտահայտվել պատմության աղավաղմանը, պատմական ոճրագործությունների մերժմանը և ժխտողականությանը»:
Զարմանալի չէ, որ ՄԱԿ-ում Թուրքիայի ներկայացուցիչ Հալիթ Չեվիկը պատասխան խոսքում ավելի շատ կենտրոնացավ ապագայի, այլ ոչ թե իր երկրի արյունոտ անցյալի վրա: Չգիտակցելով, որ նա դատապարտում է իր իսկ երկիրը, թուրք պատվիրակը պնդեց, որ «բոլոր նրանք, ովքեր պատասխանատու են առավել ծանր ոճիրների, մարդկության դեմ կատարված հանցագործությունների, ցեղասպանության և պատերազմի հանցագործությունների համար, պետք է պատասխանատվության ենթարկվեն»: Այնուհետև դեսպան Չեվիկը շարունակելով խոսքը կրկնեց իր կառավարության մաշված ժխտումները, հաստատելով, որ «ցեղասպանության անհիմն պնդումները 1915 թվականի իրադարձությունների վերաբերյալ երբեք օրինականորեն կամ պատմականորեն հիմնավորված չեն եղել: Նույն կերպ, չկա ոչ քաղաքական, ոչ իրավական համաձայնություն այդ իրադարձությունների բնույթի վերաբերյալ… Մենք կարծում ենք, որ պատմությունից թշնամանք քաղելով, փորձելով ուրիշների վրա գցել մեղադրական և անցյալի վերաբերյալ միակողմանի տեսակետ, և կոչ անելով ընտրովի կարեկցանքի, ճիշտ ճանապարհ չէ հարգանքի տուրք մատուցելու համար բազմաթիվ թուրքերի, հայերի և այլոց հիշատակին, որոնք կորցրել են իրենց կյանքն Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ: Ուստի կարևոր է առերեսվել պատմությանն ամբողջությամբ, և պատմական փաստաթղթերի ու արխիվների անկողմնակալ գիտական ուսումնասիրության միջոցով միգուցե հնարավոր լինի ճիշտ դասեր քաղել պատմությունից ու հասնել ընդհանուր արդար հիշողության»:
Դեսպան Նազարյանը օգտվելով պատասխանի իր իրավունքից, խորին ափսոսանք հայտնեց լսելով թուրք ներկայացուցչի «խեղաթյուրված բացատրությունները Հայոց ցեղասպանության անհերքելի փաստի առնչությամբ, որը խլել է Օսմանյան կայսրությունում երիտթուրքերի տիրապետության օրոք ապրած 1.5 միլիոն հայ մանուկների, կանանց և տղամարդկանց կյանքը… Այն սկսվել էր 1915 թվականի Ապրիլի 24-ին և շարունակվել մինչև 1923 թվականը. դա մի ողջ ժողովրդի համակարգված և ծրագրված սպանդ էր»:
Մանրամասն նկարագրելով տեղահանություններն ու ջարդերն ընդհուպ մինչև ցեղասպանություն, դեսպան Նազարյանը հաստատեց, որ «այս ոճրագործությունը ճանաչվել է [ՄԱԿ-ի] բազմաթիվ անդամ պետությունների և միջազգային կառույցների, ներառյալ` ՄԱԿ-ի ու դրա ստորադաս մարմնի` Խտրականության վերացման և փոքրամասնությունների պաշտպանության ենթահանձնաժողովի կողմից»:
Դեսպան Նազարյանին ուղղված իր երկրորդ պատասխանում Թուրքիայի ներկայացուցիչն ավելի զգուշավոր դարձավ իր ժխտողականության մեջ. «Մենք չենք ասում, որ 1915 թվականին ոչինչ տեղի չի ունեցել: Այդ իրադարձությունները չեն համապատասխանում [ՄԱԿ-ի] 1948 թ կոնվենցիայով սահմանված ցեղասպանության նկարագրությանը: Այժմ Հայաստանի պատվիրակությունը 1915 թվականի իրադարձությունները բարձրացնում է որպես ցեղասպանություն, առանց դրա վերաբերյալ որևէ բանաձևի կամ Միջազգային դատարանի որոշման: Այսպիսով, ինչ եք ակնկալում, որ մենք …», մինչ թուրք դեսպանը կավարտեր հայտարարությունը, հնչեց նրա բջջային հեռախոսի զանգը` ընդմիջելով նրա նախադասությունը:
Շատ հավանական է, որ Հայոց ցեղասպանության հարյուրամյակին ընդառաջ բազմաթիվ նման բախումներ տեղի ունենան Թուրքիայի հետ: Թվում է, որ թուրք պաշտոնյաները չեն էլ գիտակցում, որ ինչքան շատ են ժխտում և հակազդում հայկական գործողություններին, այնքան ավելի շատ են նպաստում Հայոց ցեղասպանության և հայ ժողովրդի արդար պահանջների տարածմանը: Ընդ որում, շնորհիվ թուրքական պատվիրակության տված երկու պատասխանների դեսպան Նազարյանի հայտարարությանը, պատմության մեջ առաջին անգամ Հայոց ցեղասպանությունը լայնորեն քննարկվեց ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդում:
Հարութ Սասունյան
«Կալիֆորնիա Կուրիեր» թերթի հրատարակիչ և խմբագիր
Թարգմանությունը՝ Ռուզաննա Ավագյանի
Հրանտ Բագրատյանը ֆեյսբուքի իր էջում գրել է.
«Այսօր ականատեսն եղանք Ս.Սարգսյանի հարց ու պատասխանին ԵԿՄ համագումարի ժամանակ։ 45 րոպեանոց այդ տեսանյութը տեղադրված էր կայքերից մեկում։ Չգիտեմ, բացի այդ ՀՀ Նախագահն այլ ելույթ ունեցել է,թե՝ ոչ։ Այնուամենայնիվ այս հարց ու պատասխանը հետաքրքիր էր։ Անկեղծ ասեմ, Ս.Սարգսյանը առաջին ատիճանի տրամաբանությամբ հստակ էր պատասխանում։ Բայց միայն առաջին աստիճանի տրամաբանությամբ, չարաշահելով թվերն ու փաստերը, կապակցելով մակերեսային, փաստերի առաջին կարգի առնչություննները։ Հաճախ նա, թվում էր, գետնին էր գամոււմ իր ընդդիմախոսներին։ Բայց այստեղ նա օգտագործում էր տիգրանսարգսյանական մի հնարք. նա փոքր-ինչ խեղաթյուրում էր այն, ինչ ասում են ընդդիմախոսները (մեջբերում անելով վերջիններիս կողմից չասված կամ էլ լավագույն դեպքում մի ծայրահեղականի կողմից ասված կարծիք) և հետո այդ չասված միտքը մի լավ քլնգում էր։ Մեծ հաշվով Նախագահը, չնայած առաջին հայացքից թվացող անկեղծությանը, խորամանկում էր։ Այն տեսանյութում, որ ես եմ դիտել, նրան 4 տնտեսական հարց են տվել։ Անդրադառնամ դրանց էպիզոդ առ էպիզոդ։
1.Հարց տրվեց 2013թ. խոստացած տնտեսական աճը (7%) չպահպանելու պատճառների, կենսամակարդակի մասին։ Նախագահի պատասխանն այսպիսին էր. այս տարվա (2013թ) երկրորդ կիսամյակին համաշխարհային տնտեսության աճի տեմպերը դանդաղել են։ Իբրև փաստ նա մեջբերեց ՌԴ տնտեսական աճի տեմպի դանդաղումը տարվա կտրվածքով (1.4%), երբ տարեսկզբին կանխատեսվում էր 4, ավելի ուշ 3.4% աճ։
Նշեց նաև, որ ԵՄ տնտեսական աճն էլ վատն էր տարեվերջին (0-ին մոտ)։ Եվ ասաց, որ մեր 3.5% աճ ը (ի դեպ, առաջին անգամ է, որ բարձրաստիճան պաշտոնյան փաստեց 3.5% թիվը, քանզի մինչ այդ այն հիշատակվել էր ՏԱՑ համար) այնքան էլ վատ չէ։ Ի՞նչ ենք սրան պարտավոր ասել։ Նախ, սա Տիգրան Սարգսյանի միտքն է, որ իբր թե համաշխարհային տնտեսության դանդաղեցման պատճառով մեր աճն էլ է դանդաղում։ Եվ սա սուտ է։ 2013-ին աշխարհի տնտեսական աճը կազմել է 3 տոկոս (վերջնական թիվը չկա, բայց պարզ է, որ այն 2.9-3.1%-ի արանքում է)։ Պ-ն Նախագահ, սա վերջին 15 տարիներին (1998-2013) 7-8-րդ ցուցանիշն է։ Այն պարզապես պատմության մեջ կմնա լավ տարիներից մեկը։ Ի՞նչու եք հատկապես հիշում ՌԴ-ին։ ԱՄՆ տնտեսությունը կանխատեսված 2 տոկոսի փոխարեն աճել է 2.9%, Չինաստանինը՝7.4-ի փոխարեն 7.7%։ ԵՄ տնտեսությունն էլ, ի դեպ, 2013-ի 4-րդ եռամսյակին դուրս է եկել ռեցեսիայից (անկումից)։ Ադրբեջանի տնտեսութույնն աճել է 5.5% (առանց նավթի՝ 10 տոկոս, իսկ 2012-ին՝ 9.7%)։ Վրաստանի թվերը դեռ չկան։ Դուք հասկանում եք, որ մեր ախոյանն Ադբեջանն է։ Այդ 3.5% էլ բլեֆ է։ Նայեք, այն ստացվել 2013-ի դեկտեմբերին ֆանտաստիկ աճեր նկարելով գյուղատնտեսության ու ծառայությունների ոլորտներում։ 2013 դեկտ 2012-ի համեմատ գյուղատնտեսության աճ են ցույց տվել 16.4%. Էտ ցրտին։ Տարվա ընթացքում արտադրվել է 660.5 հազ տ կարտոֆիլ (մեկ շնչին`228 կգ), 875.9 հազ տ բանջարեղեն (1 շնչին 302 կգ), 548.8 հազ տ հացահատիկ և հատիկաընդեղեն, 338 հազ տ պտուղ, 241 հազ տ խաղող, 208 հազ տ բոստան։ Խիղճն էլ լավ բան է չ՞է։ Եթե գումարում ենք, ստացվում է, որ Հայաստանում 2013թ բնակչության մեկ շնչի հաշվով համարյա թե արտադրվել է 1000 կգ (1տ) բուսաբուծական արտադրանք։ 2013-ի ապրիլին, դրանից 1 տարի առաջ, դիմեցի Ձեզ, ասացի եկեք ստուգենք։ Անցյալ տարի խնդրեցի, որ ինձ տրամադրեն 2012թ ՀՆԱ դեֆլյատորի հաշվարկման դետալները։ Նույնիսկ Ձեր միջնորդությունից հետո այդ թվերը չստացա։ ԱՎԾ-ն, ֆինանսների նախարարը, գյուղնախարարությունը և կառավարության աշխատակազմը 48 էջանոց մի թուղթ ուղարկեցին, որոնք արտագրել էին մեթոդաբանական գրքերից։ Մյուս ճյուղերի վիճակագրությունը (ծառայություններ, հանքարդյունաբերություն) գյուղատնտեսությունից էլ վատ է։ Երկրորդ, դուք Ձեր առաջին ժամկետում (2008-2012թթ) խոստացել էիք կրկնապատկել ՀՆԱ-ն։ 100% աճելու փոխարեն այն աճել է 5.1%։ Խոսք էիք տվել ապահովել ՀՆԱ տարեկան աճ 7%։ Դուք 6 տարում (2008-2013թթ) տնտեսությունն աճեցրել եք 8.8%-ով։ Այսինքն 6 տարում եք արել այն, ինչ պիտի անեիք 1 տարում։ Երրորդ, խոսք էիք տվել 5 տարում կրկնապատկել մարդկանց եկամուտները։ Մինչդեռ 6 տարում աղքատությունը 23%-ից հասավ 35%-ի, գործազրկությունը 16.4%-ից՝ 18.5%-ի։
Պատասխանելով հարցին նշում եք, որ 2008-2013թթ գներն աճել են 40%-ով, իսկ աշխատավարձը 60%-ով։ Վա՞տ է հարցնում եք։ Հա վատ է, շատ վատ։ Նախևառաջ, 2008-2013թթ գներն աճել են 42.6%-ով, իսկ միջին ամսական անվանական աշխատավարձը (ՄԱԱԱ)՝ 60.4%-ով։ Աճը 17.8% է խոստացված 100-ի փոխարեն։ Չխոստանայիք։ Այդպես եք չէ՞ ընտրվել։ Եվ ապա, ՄԱԱԱ-ն հաշվարկվում է աշխատողների համար։ Չէ՞ որ այդ ընթացքում պակասել է զբաղվածների թիվը։ 2007-ին ունեցել ենք 1188.5 հազ զբաղված, իսկ 2013-ին՝ 1129 հազ 1-ին եռամսյակում, 1179հազ 2-րդում և 1182 հազ 3րդում։ Տարեկան միջինը դեռ չկա։ Բայց պարզ է, ինչքան էլ ԱՎԾ կեղծի մի 40-50 հազ-ով պակաս կլինի 2007-ից։ Սա էլ ի դեպ Ձեր աշխատատեղեր ստեղծելու խոստման արդյունքն է։ Հիմա, գները պետք է համեմատել բնակչության եկամուտների թվի հետ, այլ ոչ թե ՄԱԱԱ-ի հետ։
2. Կուտակայինի մասով։ Հռետորական հարց եք դնում. 80 տոկոսը դեմ է։ Բայց այդ 80 տոկոսը չի գիտակցում իր շահը։ Իսկ ահա դուք և կառավարությունը գիտակցում եք։ Մի 20 տարով մի 5% փող է թող տան էլի, ասում եք, կբազմապատկենք։ Դուք տեղյակ եք ի՞նչ է ասում ընդդիմությունն այս կապակցությամբ։ Ծանոթ եք 2009-2010թթ ընդդիմության հրապարակած ծրագրերին։ Ոչ, իհարկե ծանոթ չեք։ Նայեք ասում եք երկրին երկար փող է պետք։ Նշում եք 20 տարի թիվը։ Բայց մեր դեպքում 45 տարի է։ Հասկան՞ում եք։ Այդ կառավարիչները , նախ, մեր երկար փողի կեսը դուրս են տանելու և ապա անելու են լավագույն դեպքում 10 տարվա ներդնում։ Տեսեք փողի կեսն այստեղ է մնալու չ՞է։ Իսկ մեզ մոտ 45 տարվա ներդրման գործիք կ՞ա։ Չկա։ 10 և ոչ ավել։ Հիմա, բա ի՞նչու ենք 45 տարով տալիս։ Արտասահմանում էլ 45 տարվա ներդրման գործիք չկա։ Հիմա հասկանում եք վեճի էությունը։ Եթե ներդրման գործիքները 10 տարեկան են, ապա ի՞նչու 10 տարին մեկ մարդկանց փողը չվերադարձնենք։ Մի հատ խորացեք էլի ընդդիմության ասածի մեջ։ Կամ ինչո՞ւ եք փողը հանրապետությունից դուրս հանում։ Ինքներդ եք ասում չէ՞ մեր պետությունից դենը բան չկա։
3. Արտագաղթ, թվեր եք ասում. 200 հազ մարդ 1992-ին և 60 հազ 2001-ին և 31 հազ 2013-ին։ Բա եղա՞վ։ Ահա ձեզ թվերը. 1992թ. -228 հազ. մարդ, 1993թ՝ -141 հազ մարդ, 1994թ՝ -120 հազ մարդ, 1995թ՝ -37 հազ մարդ, 1996թ՝ -20 հազ մարդ և 1997թ՝ 31 հազ մարդ։ Լսեք, բայց 1992-1997թթ այդ 577 հազ մարդուց 330 հազարը եղել են Ադրբեջանից եկածները։ Այսինքն դուրս է եկել ՀՀ 247 հազ քաղաքացի 6 տարում։ Բայց այդ 6 տարուց 3-ը պատերազմ է եղել։ Այո դժբախտաբար ձեզ հետ միասին (այն ժամանակ դուք էլ էիք կառավարության անդամ) մենք չկարողացանք նրանց պահել։ Բա պատերազմը։ Հաղթանակների 90 տոկոսը եղել է, երբ կառավարությունում էիք իմ վարչապետության օրոք։ Այդ ի՞նչն է ձեզ այդքան վրդովեցնում։ Այն ժամանակ ասեիք, որ եկեք հաշտություն կնքենք Ադրբեջանի հետ ցանկացած գնով։ Բաքվից ու Կիրովաբադից եկած ժողովուրդն էլ երևի մնար երկրում։ Բա ի՞նչու չէիք առաջարկում։ Բացի դա, հենց հայտնվում է առաջին տնտեսական աճը (1994-1996թթ), արտագաղթը տասնապատիկ անկում է ապրում։ Ի դեպ, 2001-ին -60 հազ թիվ չկա։ Կա -22 հազար։ Հիմա 6 տարի է ղեկավարում եք երկիրը. թվերն են՝ 2008 (-23.1 հազ), 2009 (-25 հազ), 2010 (-46.7 հազ), 2011 (-43.8 հազ), 2012 (-49 հազ) և 2013թ՝ -42 հազար։ 230 հազ մարդ 6 տարում։ Պատերազմի 6 տարիները 247 հազար, ձեր 6 տարիները 230 հազար։ Բա ամոթ չ՞ի։ 1995-ն ավելի լավ է եղել, քան 2013-ը։ Բացի այդ. ասում եք արտագաղթի տեմպը նվազում է։ Դուք չգիտեք, որ փոքր թվից փոքր էլ արտագաղթ կլինի։
4. Հայռուսգազարդի մասով։ Ասում եք, ի՞նչ կարիք կար 20%-ը պահելու։ Ի՞նչ էր դա տալու։ Է որ ադպես եք մտածում, ժամանակին 80%-ը չտայիք։ Վերջին 15 տարիներին դուք կամ հայ-ռուսական հանձնաժողովի անդամ եք եղել, կամ վարչապետ, կամ նախագահ։ Այնուհետև, ասում եք 189 դոլարով գազ ենք առնում, ամենաէժանը։ Մի հատ կարո՞ղ եք նշել, այդ 189-ը ինչ գործնական նանակություն ունի Հայաստանի համար։ Ոչ մի։ Միևնույնն է, մեզ այն վաճառվում է 393 դոլարով։ Հիմա 189 + 204 է, թե 100 + 293 ի՞նչ տարբերություն։ Բացի դա դուք Նախագահ եք և ձեր ասած փաստերն անաչառ պետք է լինեն։ Ուրեմն իմացեք, Բելառուսը գազը ստանում է 166 դոլարով։ Այ այնտեղ 166-ը թիվ է։ Քանզի մանրածախն էլ 155 է։ Այնուհետև, ասում եք ընդդիմությունը պիտի հակառակն ասեր. ոչ 30 տարով, այլ 60 տարով կնքեիք պայմանագիրը։ Բա ե՞ղավ։ Ո՞վ է ձեզ տվյալ տվել 30-ամյա ներդրումների մասով։ Ներդրումների բաղադրիչը այդ պայմանագրում 11 տարի է։ Կա 9 տոկոսի շահութաբերության պահանջը։ Իսկ դա նշանակում է 11 տարի։ Իսկ վատ է ընդդիմությունը, որ հայտնաբերում է, որ փոքր և խոշոր սպառողների միջև ճիշտ բալանսի, աշխատավարձի մակարդակի ճիշտ հաշվառման և ներդրումների ռացիոնալացման հաշվին կարելի է բնակչության համար գազի գինը կրճատել 60 դոլարով։ Գիտենք չ՞է որ ասում ենք։ Ձեր կառավարությունում քանի հոգի է միջազգային կազմակերպությունում գրքեր գրել նույն Գազպրոմի մասին։ Բացեք կարդացեք էլի։ Հերիք է։ Մի անգամ ՀՀԿ-ականները ԱԺ-ում ասացին մեզ. մենք շախմատ ենք խաղում, դուք շաշկի։ Իրականում մենք շախմատ ենք խաղում, իսկ դուք շաշկի էլ չեք խաղում, այլ «չապաև» եք խաղում»։
-
-
21.05.2024 | 01:10
Եթե նույնիսկ Ադրբեջանին օգտագործել են Իրանի ղեկավարությանը վերացնելnւ հարցում, ապա փաթեթավորելու են առնվազն այնպես, որ Ադրբեջանը տեղյակ չէր -
21.05.2024 | 11:10
Իրանի նախագահի ուղղաթիռը վթարի է ենթարկվել տեխնիկական անսարքության պատճառով. ԻՐՆԱ -
18.05.2024 | 01:10
Պենտագոնը հրաժարվել է թույլ տալ Ուկրաինային ամերիկյան զենքով հարվածել Ռուսաստանին -
17.05.2024 | 11:10
Կիրանցում ադրբեջանական վերահսկողությանն է ապօրինաբար հանձնվում 2 տուն և մոտ 57 հողամաս -
18.05.2024 | 02:10
Ադրբեջանի հետ լուռ աշխատելն ավելի արդյունավետ է. Լիլիթ Մինասյան (տեսանյութ) -
17.05.2024 | 01:10
Կանադահայոց թեմը հաղորդագրություն է տարածել Բագրատ Սրբազանի՝ Կանադայում պաշտոնավարելու տարիների վերաբերյալ -
20.05.2024 | 12:10
«Ոչ ոք չի կարող պառակտում մտցնել Իրանի և Ադրբեջանի միջև» -
18.05.2024 | 11:10
Ինչ են առաջարկում քաղաքական ուժերը Բագրատ Սրբազանին․ «Հրապարակ» -
16.05.2024 | 02:10
Եթե սա է լեգիտիմությունը… ծիծաղելի է -
21.05.2024 | 12:10
Կիրանցում պետական գրանցումները կատարվել են ոչ ճշգրիտ տվյալների հիման վրա. արդարադատության նախարարություն
-
- Տեսանյութ
- Օրվա միտք
- Խմբագրի վարկած
- Ֆոտո
-
Հասցե` Հայաստան, 0023, Երևան, Արշակունյաց 2
Հեռ: +374 (10) 06 06 23 (413, 414), +374 (99) 53 58 26
Էլ. փոստ` armv12@mail.ru -
2010-2011 © Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են:
Մեջբերումներ անելիս հղումը armversion.com-ին
պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ
ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն
առանց armversion.com-ին հղման արգելվում է: -
Կայքում արտահայտված կարծիքների համընկնումը
խմբագրության տեսակետի հետ պարտադիր չէ:
Գովազդների բովանդակության համար
կայքը պատասխանատվություն չի կրում:
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Copyright “Armversion.com” 2010.