Այսօր Ազգային ժողովում, «պատգամավորների զանգվածային բացակայության պայմաններում» (բնորոշումը Վարդան Բոստանջյանինն է. «Նիստից պատգամավորների զանգվածային բացակայությունը ցույց է տալիս, որ բյուջեն բավականին լավ է կատարված»), վարչապետ Տիգրան Սարգսյանն օրենսդիր մարմնի դատին էր ներկայացնում 2010 թ. բյուջեի կատարողականը:

«2010 թվականին իրականացրած ծրագրերի ամենազգալի արդյունքն այն է, որ 2009-2010 թվականների ընթացքում մեր իրականացրած հակաճգնաժամային միջոցառումները սկսեցին տալ իրենց դրական արդյունքները: 2010 թվականը կարելի է բնութագրել որպես աստիճանաբար, բայց կայուն վերականգման տարի, որի ընթացքում մենք շարունակեցինք աշխատել շատ պարզ և հասկանալի հակաճգնաժամային ծրագրի տրամաբանության ներքո»,- այսպես սկսեց իր հաշվետվությունը հանրապետության վարչապետը:

Վարչապետի ելույթի ժամանակ «պատգամավորների զանգվածային բացակայությունն» այդքան էլ զգալի չէր, քանի որ այդ ժամանակ ներկա էին Ազգային ժողովի նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը, փոխնախագահ Սամվել Բալասանյանը և էլի մի հինգ-վեց պատգամավոր: Ներկա էին նաև Վերահսկիչ պալատի նախագահը, ֆինանսների նախարարը, Կենտրոնական բանկի ղեկավարը, գլխավոր գանձապետը, որոնք նույնպես հաշվետու էին, և բնականաբար, ներկա էին չորրորդ իշխանության ներկայացուցիչները, որոնց շնորհիվ էլ վարչապետը ստիպված չեղավ դատարկ լսարանում ելույթ ունենալ:

Տիգրան Սարգսյանը թվարկեց կառավարության ձեռնարկած բազմաթիվ առաջընթաց քայլերը, որոնք տեսանելի են կառավարությանը, սակայն, չգիտես ինչ հրաշքով, տեսանելի չեն ՀՀ շարքային քաղաքացիներին, ավարտեց ելույթը ու դուրս եկավ դահլիճից: Ո´չ Ազգային ժողովի նախագահը հարց ուղղեց վարչապետին, ո´չ պատգամավորները: Հասկացվեց, որ կարգն է հավանաբար այդպես:

Վարչապետի ու ԱԺ նախագահի հեռանալուց հետո «զանգվածային բացակայությունը» նոր թափ առավ: Այսպես, 2010 թ. տարեկան հաշվետվությունն անցավ գերմտերմիկ մթնոլորտում. Իշխան Զաքարյանը ելույթ էր ունենում՝ Կենտրոնական բանկի ղեկավարն էր լսում, Արթուր Ջավադյանն էր ելույթ ունենում՝ ՎՊ նախագահն էր լսում: Միակ հարց տվող և լսող պատգամավորը Վարդան Բոստանջյանն էր, մեկ էլ, բնականաբար, նիստը վարող Գագիկ Մինասյանը` ֆինանսավարկային և բյուջետային հանձնաժողովի նախագահը: Պատգամավորներից մեկ էլ ներկա էր ռոքեր, մոտոցիկլետով խորհրդարան հաճախող, ՕԵԿ-ական Գագիկ Բաղդասարյանը:

Միակ պատգամավորը, որը որոշեց հարց տալ՝ ԲՀԿ-ական Վարդան Բոստանջյանն էր:Սակայն, հակառակի պես, նրա հարցն էլ «խոցեց» նիստը վարող Գագիկ Մինասյանի սիրտը: Բոստանջյանը, օգտագործելով հարց տալու իրավունքը, երկար-բարակ խմորվեց արտաքին պետական պարտքի խնդիրների շուրջ՝ եզրափակելով, որ ազգովի ապրում ենք ուրիշի հաշվին: Նրա ռեպլիկը դուր չեկավ ֆինանսավարկային և բյուջետային հարցերի հանձնաժողովի նախագահ Մինասյանին: Ու քանի որ դուր չեկավ՝ հակադարձեց Բոստանջյանին. «Էն, որ ասում եք՝ ուրիշի հաշվին ենք ապրում, ձե՞զ նկատի ունեք»:

ԼՈՒՍԻՆԵ ԿԵՍՈՅԱՆ

17 տարի առաջ, երբ կնքվում էր հրադադարի հաստատման եռակողմ պայմանագիրը, բոլորը հույս ունեին, որ ԼՂ հակամարտության կարգավորումը սարերի հետևում չէ:

Լավատեսների կանխատեսումները չիրականացան: Հակամարտության կողմերի մոտեցումները տրամագծորեն տարբեր են, իսկ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության ջանքերն առայժմ արդյունք չեն տալիս:

«Ոչ պատերազմ, ոչ խաղաղություն» վիճակը երկար կշարունակվի, քանի դեռ Երևանում և Բաքվում դոմինանտ է «Ղարաբաղը մերն է» պարզունակ բանաձևը: Հակամարտության կողմերը շեշտը դնում են Ղարաբաղի տարածքային պատկանելության ասպեկտի վրա` քիչ կարևոր համարելով հակամարտության հետևանքների վերացման անհրաժեշտությունը:

Մոտ ապագայում էլ քիչ հավանական է, որ կարգավորման որևէ փաստաթուղթ ստորագրվի:

Նախ, առաջիկա տարիներին Հայաստանում և Ադրբեջանում ընտրություններ են, ինչի հետևանքով իշխանություններն ավելի են կարծրացնում իրենց դիրքորոշումները:

Մյուս կողմից, միջնորդական առաքելության ռեսուրսները չեն բավարարում` կարգավորման գործընթացում շրջադարձ ապահովելու համար: Արևմուտքը ներքաշված է աշխարհի տարբեր մասերում առկա հակամարտությունները կարգավորելու գործընթացում: Առայժմ իրենց զգացնել են տալիս նաև համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամի հետևանքները: Ռուսաստանը, որը վերջին շրջանում ամենաակտիվն է կարգավորման գործընթացում, ակնհայտորեն չի կարող միայնակ լինել այդ բարդ և ծախսատար գործընթացի դոնորը:

Համանախագահները քաջ գիտակցում են ստեղծված իրավիճակը և հիմա առավելապես կենտրոնացել են պատերազմի վերսկսման ռիսկերի չեզոքացման, իրավիճակը տարածաշրջանում վերահսկելի պահելու վրա:

Հատկապես վերջին մեկ տարում հաճախակի են դարձել հրադադարի խախտման դեպքերը` պատճառ դառնալով մարդկային կորուստների, այդ թվում` քաղաքացիական անձանց շրջանում:

Բոլորս պետք է գիտակցենք, որ «Ոչ խաղաղություն, ոչ պատերազմ» վիճակը հղի է պատերազմի վերսկսման վտանգով: Մի օր կարող են բավարար չլինել նաև իրավիճակը տիրապետելու միջնորդների ռեսուրսները:

Խաղաղությունը, Հայաստանում, Ղարաբաղում, Ադրբեջանում ապրող մարդկանց անվտանգությունը պետք է նպատակ լինեն բանակցային գործընթացի մասնակիցների համար: Այդ պատասխանատվությունը բնորոշ էր հետպատերազմյան Եվրոպայի առաջնորդների համար, որոնց հաջողվեց կարգավորել հարյուրամյակների պատմություն ունեցող տարածքային վեճերը` համաեվրոպական ինտեգրացիայի անհրաժեշտության գիտակցման համատեքստում:

Կարգավորման այլընտրանքը պատերազմն է, որի կանխումը պետք է լինի քաղաքական առաջնորդների գլխավոր նպատակը:

Սուրեն Սուրենյանց

ISNA իրանական լրատվական գործակալությունը հաղորդում է, որ Իրանում Հայաստանի դեսպանը կոչ է արել պաշտոնական Թեհրանին՝ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման հարցում միջնորդ դառնալ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև:

«Հայաստանի հետ բարեկամության վերջին 20 տարիների ընթացքում Իրանն ապացուցել է իր ազնվությունը»,- ասել է Հայաստանի դեսպանը Իրանի իշխանություններին:

Ըստ գործակալության տեղեկությունների, հայ դիվանագետը հույս ունի, որ Իրանը կօգնի Ղարաբաղում օրինական հանրաքվե անցկացնել, ինչը ժամանակին Թուրքիան չկարողացավ իրականացնել:

«Եվրոպական Միությանը Հայաստանի և Ադրբեջանի անդամակցումը կօգնի բնակչությանը` Լեռնային Ղարաբաղում ռազմական գործողությունների վերսկսման վտանգի դեպքում»,- ընդգծել է դիվանագետը:

Նախընտրական շրջանում ընդունված է, որ Հայաստանում քաղաքական ուժերը հանդես են գալիս տարբեր նախաձեռնություններով, հիշեցնում իրենց գոյության մասին:

Այս համատեքստում հատկապես սիրված թեմա է դաշինքներ, տարբեր միավորումներ կազմելու հարցը: Դաշինքը կամ միավորումը շատերի կողմից դիտվում է որպես ազդեցիկության, հզորության դրսևորում:

Այդ մտայնությունն իներցիայով այսօր էլ շարունակվում է:

Օրինակ, 2007-ի խորհրդարանական ընտրություններից առաջ, ի դեմս ՀՀԿ-ի, կար ակնհայտ ֆավորիտ, և ընդդիմությունը փորձում էր տարբեր միավորումների ստեղծման ճանապարհով հասնել հաջողության: Ընդդիմության մոտ դա չստացվեց:

Այսօր վիճակը մի փոքր այլ է: Քաղաքական դաշտում եղանակ են ստեղծում երկու ազդեցիկ ուժեր` Սերժ Սարգսյանի և Լևոն Տեր-Պետրոսյանի թիմերը: Մի քանի ամիս առաջ մի շարք քաղաքական ուժեր հույս ունեին դիվիդենտ շահել նրանց հակադրության վրա: Այս տրամաբանությունն ինչ-որ տեղ բնական էր, որովհետև, թեկուզև իմիտացիայի տեսանկյունից, փոքր կուսակցությունները հակադրության կողմերից մեկին անպայման պետք են գալիս: Ասենք, հանրապետականները բազմիցս շեշտել են, որ իրենց համամասնական ցուցակի դուռը բաց է եղել այնպիսի անհայտ կուսակցությունների ներկայացուցիչների առաջ, ինչպիսիք են` ԺԱԿ-ը կամ «Հզոր հայրենիքը»: ՀԱԿ-ն էլ հպարտանում է, որ միավորում է 18 կուսակցության: Փույթ չէ, որ դրանց մեծ մասի անունը հանրությանը հայտնի չէ:

Կարևորը, որ դա էր ռեսուրսային պայքարի տրամաբանությունը:

Հիմա իրավիճակը մի փոքր այլ է. իշխանությունն ու ընդդիմությունը, կարծես, որոշել են դուրս գալ հակադրության ռեժիմից և իրենց հարաբերությունները կառուցել մրցակցային միջավայրում:

Մրցակցությունն արդեն խաղի այլ կանոններ ունի. դրանք ավելի հստակ են, և կողմերից որևէ մեկը թզուկային կուսակցությունների կարիք չունի: Այլ խոսքով` շեշտը դրվում է ոչ թե քանակի, այլ` որակի վրա:

Սրանով են պայմանավորված մի շարք ուժերի այսօրվա շտապողականությունը, բարձրագոչ ու պերճախոս կարգախոսները:

Նրանք փորձում են իշխանությանը համոզել, որ իրենք նույնպես հզոր են, որ իրենց հետ ևս պետք է հաշվի նստել:

Ո՞վ չգիտի, որ Տիգրան Կարապետյանի «երրորդ ուժի» գաղափարը տապալվել է: Բոլորը գիտեն. ոչ «Ժառանգություն» կուսակցությունը, ոչ ՀՅԴ-ն և ոչ էլ Արամ Կարապետյանի կուսակցությունը չարձագանքեցին նրա հորդորներին, առաջարկներին: Ժողովուրդն էլ է դա հասկացել, ու Կարապետիչի վերջին հանրահավաքի մասնակիցների թիվն ավել չէր միջոցառումը լուսաբանելու եկած լրագրողների թվից: Բայց Ժողովրդական կուսակցության նախագահը տենչում է գոնե խորհրդարանական մանդատի մասին ու չի պատրաստվում վայր դնել զենքերը: Նա վաղը փորձելու է համախմբել հայրենասիրական ուժերին: Միայն թե պարզ չէ, թե ինչ է հայրենասիրությունն` ըստ Կարապետյանի, կամ էլ` բացի նախաձեռնության հեղինակից, ովքե՞ր են մաս կազմելու այս միությանը: Հաստատապես` ոչ մի լուրջ կուսակցություն կամ գործիչ: Բայց էականն աղմուկն է, դա է Կարապետիչի նախաձեռնության միակ մոտիվը:

Նույնը վերաբերում է մարքսիստ Դավիթ Հակոբյանին, որն այսօր հայտարարել է «Ազգային ճակատ» ստեղծելու մասին: Եթե Կարապետիչի կողքին գոնե մի քանի թոշակառու կա, Հակոբյանը կատարյալ մենության մեջ է: Էլ ի՞նչ դաշինք կամ ճակատ: Զավեշտն այն է, որ նա փորձում է կապկել Ռուսաստանի վարչապետի նախաձեռնությունը` փորձելով մի դաշինքում միավորել կուսակցականներին ու անկուսակցականներին: Սակայն միայն մարքսիստի ռուսասիրությունը բավարար չէ, որ այս կապկումը հաջող արդյունք տա. Հակոբյանը գոնե մի քիչ ռեսուրս պետք է ունենար` կազմակերպչական, քաղաքական: Բայց կես դրույքով բժիշկ, կես դրույքով քաղաքական գործիչ մարքսիստը յուրացրել է «քաղաքական բիզնեսի» տրամաբանությունը: Նա այսօր հայհոյում է ՀԱԿ-ին` իշխանության բարեհաճությունը շահելու հույսով:

Սակայն գնացքը գնացել է, իշխանությունն, ըստ ամենայնի, գերադասում է գործ ունենալ ՀԱԿ-ի հետ, նրա հետ համաձայնությունների հասնել, քան` սնել քաղաքական նախագծեր, որոնց արդյունավետությունը մոտ է զրոյի:

Սուրեն Սուրենյանց

Այսօր դարձյալ նիրհող քաղաքական դաշտը զվարթացրեց ՀՀ անկրկնելի մարքսիստը` Դավիթ Հակոբյանը.«Մեծարգո լրատվության զինվորներ, թանկարժան կոլեգաներ, այսօրվա բրիֆինգի շարժառիթը երկրում տիրող ներքաղաքական իրավիճակից բխող հետագա գործընթացների մասին է, և ես ստիպված էի ժամանակից շուտ դուրս գալ քաղաքական արենա, որովհետև վերջին շաբաթվա ընթացքում ներքաղաքական զարգացումներն ուղղակի պարտադրում են դրան»:

Նա ասուլիս էր հրավիրել հաղորդելու նոր քաղաքական դաշինքի ստեղծման մասին. «Առաջնորդությունը՝ առաքյալների սկզբունքներով. միասնությունը վեր է ամեն ինչից։ Հայե՛ր, միաբանվե՛ք»,- իր կոչը հղեց մարքսիստը, հայտնելով, որ դաշինքի վերջնական ձևավորումը կավարտվի մինչև սեպտեմբեր: Դաշինք` որի խնդիրն ըստ Հակոբյանի, ձերբազատվելն է խոնտիսկական կուսակցականությունից, նպատակ ունենալով ձևավորել պետական նոր տիպի մեքենա:

Ներքաղաքական իրավիճակը բնութագրելիս մարքսիստը չխնայեց ոչ մեկին. «Իրենց ընդդիմադիր հայտարարած քաղաքական սուբյեկտներից առաջինը, ով իրեն թմբկահարում է որպես ընդդիմություն, «Դաշնակցությունն» է. քաղաքական դիմանկարը՝ Առաջ մորթիդ, նոր՝ որդիդ, ջուր են տեսնում՝ ձուկ են դառնում, հող են տեսնում՝ մուկ են դառնում։ Այս մանրբուրժուական ուժը չափից ավելի կերպարանափոխությունների ենթարկվեց՝ չպահելով առանցքային ոչ մի դոկտրինա: Երկիրը դարձել է երեք նախագահների կռվախնձոր։ Իրենց ընդդիմադիր հայտարարած քաղաքական սուբյեկտները գործում են ազգային շահին անհարիր:

«Ժառանգություն» կուսակցությունն, էլ ստացավ իր գնահատականը. «Դեռ սպասում է՝ իրադարձությունները զարգանան, նոր դրսևորի իր մոտեցումները։ Երկրորդ հակամարտող ուժը՝ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ճամբարը, առայժմ կարծես կրիայի նման իր տաշտակից գլուխը չի հանում՝ թաղված անորոշության և անհայտության գրկում»:

Այսօր քննարկվող թիվ մեկ թեման. ՀԱԿ-ի և իշխանության երկխոսությունը, Մարքսիստյան մեկնաբանմամբ անխնա էր. Հակոբյանն իր գոհարները պահել էր հատկապես սրա համար.«Կարծում եմ ՀԱԿ-ը մինչև 2012թ. այնքան կփչանա, որ այլևս օգտագործել չի լինի: Իրեն գլխավոր հայտարարած ՀՀՇ-ն՝ կերպարանափոխված ՀԱԿ-ի, իր տասնյակ արբանյակների հետ քաղաքական և բարոյական կրախ ապրեց անդրկուլիսյան գործամոլության արդյունքում, և դարձավ արցախյան վիկինգների քաղաքական սպասավորը»:

— Պարո´ն վարչապետ, վերջին շրջանում հաճախացել են վիրտուալ շփումները Ձեր և Ազգային ժողովի նախագահի միջև, Դուք իրար հետ արդեն ֆեյսբուքով եք հաղորդակցվում, իրար հարցեր տալիս, պատասխանում:

— Առաջին հերթին ուզում եմ նշել, որ Ձեր հարցը վկայում է այն մասին, որ տեղեկատվական տեխնոլոգիաները լայն տարածում են ստանում: Ես անմիջական շփումներ եմ ունենում քաղաքացիների հետ, պատասխանում նրանց հարցերին և սա կարծում եմ` ժամանակակից աշխարհի կարևորագույն գործոններից մեկն է: Դրա մասին են վկայում նաև թվերը. 2010թ. ինտերնետ օգտագործողների քանակը Հայաստանում կրկնապատկվել է: 175 հազար ինտերնետ օգտգաործող ունենք 2010թ. արդյունքներով, իսկ այս տարի կանխատեսում ենք, որ 300 հազարը կանցնի: Եվ այդ առումով, կարծում եմ, ոչ մի տարօրինակ բան չկա, որ Ազգային ժողովի նախագահն էլ այդպիսի գործիք ունենա Ձեզ հետ շփվելու:

— Հիմա չեք պատասխանի՞ Հովիկ Աբրահամյանինն, որ ասել էր` հուսով եմ, որ նեղացած չի: Հիմա նեղացած ե՞ք, թե՞ չէ:

— Կարծում եմ, որ ճիշտ չի, երբ լրատվական միջոցները փորձում են նման հարցերով անձնավորված ինչ-որ երանգներ տան այն խնդիրներին, որոնք գտնվում են մեր քաղաքացիների ուշադրության կենտրոնում:

ՀՀ Վարչապետին տրվելիք հարցերը բազմաթիվ են, ինչքան էլ նա հանգիստ պատասխանում է, գրեթե բան չավելացնելով արդեն ասվածին, դրանք գնալով ավելի ու ավելի առարկայական են դառնում, քանի որ կառավարության ղեկավարի խոստացած լուծումները կամ չեն բավարարում հանրությանը, կամ` էլ ավելի են խճճում իրավիճակը, նոր հարցեր առաջացնելով.

— Պարո´ն վարչապետ, վերջին արտահերթում քվորումի բացակայության պատճառով Հանրային ծառայության մասին օրենքը չքվեարկվեց: Ըստ այդ օրենքի, 500 բարձրաստիճան պաշտոնյաներ և նրանց հետ փոխկապակցված անձինք պետք է պարտադիր հայտարարագրեին իրենց ունեցվածքը: Դուք այդտեղ միտում ե՞ք տեսնում, թե՞ դա էդպես ստացվեց քվորումի պատճառով:

— Մենք ուշադիր հետևում ենք այդ օրենսդրական նախաձեռնության հետ կապված զարգացվումներին: Հետևում ենք ինչպիսի քննարկումներ են անցկացվում հանձնաժողովներում, ինչպիսի կարծիքներ են հայտնվում, հնչում են նաև կարծիքներ, որոնք դեմ են այս օրենքի ընդունմանը` բերելով իրենց փաստարկները: Այսինքն, մենք տեսնում ենք, որ դա քաղաքական դիրքորոշում է այս օրենքի նախագծի հետ կապված:

— Միտումնավոր, թե՞

— Բնականաբար, եթե մարդիկ հայտարարում են, թե իրենք դեմ են այս օրենքի ընդունմանը, բնականաբար, դա արտահայտում է իրենց հստակ դիրքորոշումը:

— Պարո´ն վարչապետ, ըստ Ձեզ մեր երկրում հարկային բեռը բիզնեսի ո՞ր հատվածի վրա է:

— Կարևոր հանձնարարական է տրված Պետական եկամուտների կոմիտեին, որպեսզի տվյալների բազան, որն այսօր առկա է Պետեկամուտների կոմիտեում հասանելի լինի նաև ֆինանսների նախարարության համար, որը կկարողանա նաև առարկայական վերլուծություններ իրականացնել, թե ինչպես է ՀՀ-ում բաշխված հարկային բեռը` խոշոր, միջին բիզնեսի առումով: Մեր քաղաքականության հիմքում ընկած է այն սկզբունքը, որ  մենք էապես պետք է թեթևացնենք հարկային բեռը առաջին հերթին փոքր և միջին բիզնեսի համար, որովհետև մեր հասարակության շարժիչ ուժը մենք դիտարկում ենք միջին խավը և դա նպաստելու է միջին խավի ձևավորմանը:

— Ներքին սպառողների մասին է խոսքը: Վերջնական սպառողների համար չի թանկանալու: Իսկ ներմուծվող գազի գինը թանկանալու է՞, թե՞ չէ:

— Այդ հարցի պատասխանը Ձեզ նույնպես տրված է, որ բանակցությունները կավարտենք, կիմանանք:

— Պ-ն վարչապետ, Հազարամյակի մարտահրավերներ գրասենյակի տնօրենի այցի ընթացքում ինչ-որ մեզ համար անտեսանելի, լավատեսական, ինչ-որ հեռանկարային երանգներ հնչեցի՞ն,այլապես ինչու՞ էր նա եկել հասել Հայաստան:

— Այո, բավականին դրական գնահականաներ հնչեցին Յոհանեսի կողմից, որը այսօր Հազարամյակի մարտահրավերների գրասենյակի տնօրենն է Վաշինգտոնում: Շատ կարևոր այց էր դա նաև քաղաքական առումով, քանի որ դուք տեղյակ եք, որ ծրագիրը մտել է իր ավարտական փուլ և մենք մինչև այս տարվա վերջը պետք է ամբողջությամբ ավարտենք մեր աշխատանքները և շուրջ 170 մլն դոլարի աշխատանքներ պետք է հասցնենք իրենց տրամաբանական ավարտին և մեծ ծավալը դա ոռոգման համակարգին վերաբերվող աշխատանքներն են: Եվ բնականաբար, մենք նաև խոսում էինք ապագա համագործակցության վերաբերյալ և դրա համար կան հստակ չափանիշներ, պայմանավորվածություններ, թե ինչ քայլեր մենք պետք է համատեղ ձեռնարկենք, որպեսզի հաջորդ տարի կարողանանք սկսել նրանց հետ երկխոսությունը նոր ծրագրի վերաբերյալ:

— Այսինքն հույս կա՞, սպասելիքնե՞րը:

— Մեր սպասելիքները լավատեսական են:

Լուսինե Կեսոյան

Հարցը, որին  ՀՀ վարչապետը  պատասխանեց իբրև Հանրապետական կուսակցության լիդեր վերաբերվում էր ՀՀԿ-ի անդամակցությանը եվրոպայի ժողովրդական կուսակցությանը, որի համար իշխող կուսակցությունը հայտ է ներկայացրել.

— Պ-ն վարչապետ, երեկ դուք հանդիպել եք Եվրոպայի Ժողովրդական կուսակցության ղեկավարի հետ: Ես կուզեի իմանալ, ի՞նչ հայտարարի եք եկել, ինչ-որ չափորոշիչներ առաջադրվել են ձեզ, քանի որ ՀՀԿ—ն հայտ է ներկայացրել անդամակցել այս կուսակցությանը:

— Երեկ Եվրոպայի ժողովրդական կուսակցության նախագահ պարոն Մարտենսի հետ մենք հնարավորություն ունեցանք մեր մեսիջները Ձեզ համար պատրաստված ուղղել զանգվածային լրատվական միջոցներին և մեր քաղաքացիներին: Այդ մեսիջը հետևյալն էր` որ Եվրոպայի ժողովրդական կուսակցության ղեկավարը դրական է գնահատում այն ծրագրերը և ռեֆորմները, որը իրականացնում է Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը և թվարկեց հիմնական այդ ռեֆորմները, որոնք ըստ իրենց կարևոր նշանակություն ունեն նաև Եվրոպայի ժողովրդական կուսակցության սկզբունքների տեսակետից և նա դրական  այդ միտումները տեսնելով հայտարարեց, որ նրանք քննարկում են Հայաստանի Հանրապետության Հանրապետական կուսակցության հայտը` անդամակցելու Եվրոպայի ժողովրդական կուսակցությանը և աշնանը կլինի մի պատվիրակություն Հայաստանում` կուսակցության կողմից գործուղված, որը մեզ հետ միասին կքննարկի բոլոր այն խնդիրները, որոնք առնչվում են այդ նախապատրաստական աշխատանքների հետ` անդամակցության վերաբերյալ, որպեսզի նաև տարվա վերջում Եվրոպայի ժողովրդական կուսակցության ընդհանուր հավաքի ժամանակ այս հարցը ընդգրկվի օրակարգում:

Լուսինե Կեսոյան

Երեկվա հարցազրույցում նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը շատ հստակ ասաց, որ իր կառավարման շրջանը շատ ավելի արդյունավետ էր պետության տնտեսության կառավարման առումով: Տնտեսության վիճակի թիվ մեկ պատասխանատու վարչապետը վատ չի՞ զգում արդյոք նման գնահատականներից, երբ բացեիբաց ասում են, որ վատ եք աշխատում, որ ժողովրդի մասին չեք մտածում, որ գնալով ժողովրդի վիճակը վատանում է:

Վարչապետը այս հարցին պատասխանեց բացառիկ հավասարակշռված, անգամ հոնքը չշարժեց և հասկացվեց, որ վարչապետի համար միևնույն է, թե ով ինչ կասի իր կառավարման մասին, կամ ինչ գնահատական կտա:

— Պ—ն վարչապետ, երեկ Ռոբերտ Քոչարյանն իր հարցազրույցում ասել է, որ իրեն չեն մոռանում, քանի որ իր կառավարման շրջանը որակապես շատ ավելի լավն էր և մարդիկ համեմատություն են անում և տեսնում, որ կյանքի մակարդակը զգալի անկում է ապրել: Դա ուղղված էր Ձեզ` այսինքն վարչապետին` որպես վատ կառավարողի, թե՞ իր փոխանորդին` կոնկրետ նախագահին: Եվ համամի՞տ եք, որ ճգնաժամը չի ազդել այսօրվա սոցիալական վատ վիճակի վրա: Դրա պատճառը օբյեկտի՞վ, թե՞ սուբյեկտիվ գործոններն են:

— Դրա համար ես ձեռնպահ կմնամ մեկնաբանություններից:

— Դու՞ք ինչպես կմեկնաբանեք:

— Իմ պատասխանը հստակ էր` ես ձեռնպահ կմնամ մեկնաբանություններից: Ուզու՞մ եք երրորդ անգամ կրկնեմ:

— Պարոն վարչապե´տ, Ռոբերտ Քոչարյանը նաև ասել էր, որ Մարտի 1-ի պատասխանատովւթյունը կրում է ոչ միայն ինքը, այլև այդ ժամանակվա գործող վարչապետը և Ազգային ժողովը: Դուք դա՞ ինչպես եք գնահատում:

— Ես հատուկ Ձեզ համար երրորդ անգամ կրկնում եմ` ես ձեռնպահ եմ մնում մեկնաբանություններից:

— Պարո´ն վարչապետ, ձեռնպահ եք մնում, որովհետև Ռոբերտ Քոչարյանը վտանգավո՞ր անձնավորություն է, որովհետև սովորաբար խուսափում են նրա ասածները մեկնաբանելուց, որովհետև Դու՞ք էլ եք զգուշանում Քոչարյանից:

— Ասեմ Ձեզ  սիրելիներս, հանգիստ, ես ասեցի, որ ես ձեռնպահ եմ մնում մեկնաբանություններից, որովհետև դուք յուրովի եք ներկայացնում հանրապետության երկրորդ նախագահի հայտարարությունը: Չորրորդ անգամ եմ ասում` ես ձեռնպահ եմ մնում մեկնաբանություններից: Իրավունք ունե՞մ, խի՞ եք բռնանում իմ իրավունքների վրա:

Այսօր Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը փորձեց պատասխանել մի շարք հարցերի, որոնք հուզում են և, ընդիմությանը և, իշխանությանը.

— Պարո´ն Սարգսյան, կարող եք ասել` ընդդիմության ներկայացուցիչները մինչև մայիսի 28-ը ազատ կարձակվե՞ն, թե՞ ոչ, քանի որ Սերժ Սարգսյանը հանձնարարական էր տվել ձեր կաբինետի արդարադատության նախարարին` առաջարկներ անել: Համաներում հնարավո՞ր է:

— Չեմ կարող ասել:

— Իսկ իշխանություն-ընդդիմություն երկխոսությանն ընդհանրապես ինչպե՞ս եք վերաբերվում:

— Ես կարծում եմ, որ ընդդիմության հետ երկխոսությունը եղել է մշտապես և եղել է հրապարակային: Ես դրան վերաբերվում եմ շատ դրական: Ավելին, 3 տարի անընդմեջ մենք հայտարարել ենք դրա մասին, որ այդ երկխոսությունը խիստ անհրաժեշտ է, մենք հրավիրել ենք ընդդիմությանը համագործակցության, մասնավորապես հիշում եք` մենք ձևավորում էինք կառույցներ, որտեղ ընդդիմության մասնակցությունը մեր կարծիքով խիստ անհրաժեշտ է, մասնավորապես, հակակոռուպցիոն հանձնաժողովի մոնիթորինգի խմբում, որպեսզի ընդդիմությունը հնարավորություն ունենա մոնիթորինգի ենթարկել այն միջոցառումները, որ պետությունը ծրագրավորում է, հաստատում է և իրականացնում է: Եվ այդ տեսակետից մենք մշտապես եղել ենք բաց և մեր երկխոսությունը եղել է հրապարակային, Դուք էլ հնարավորություն եք ունեցել հետևել այդ երկխոսությանը:

— Բայց Ձեր հրաժարակա՞նն են պահանջում, պարո´ն Սարգսյան, Դուք դրական եք դրան վերաբերվու՞մ:

— Բայց Դուք աշխարհում գիտե՞ք մի ընդդիմություն, որը չպահանջի իշխանությունների հրաժարականը, չձգտի դրան:

— Չէ, բայց այնուամենայնիվ, Դուք պատրա՞ստ եք հեռանալ:

— Համարում եմ, որ դա շատ դրական է:

— Որ Դուք հեռանա՞ք` դա է՞ դրական:

— Որ օպոզիցիան այդ հնարավորությունը ունի` իր կարծիքը հայտնել և դուք էլ հնարավորություն ունեք զանգվածային լրատվական միջոցների շնորհիվ ընդդիմության ձայնը հասցնել մեր քաղաքացիներին: Դա շատ նորմալ եմ համարում և հորդորում եմ Ձեզ, որ Դուք հանգիստ ընդունեք նման գաղափարները, որովհետև դա քաղաքակիրթ երկրներին բնորոշ պայքարի ձև է:

— Նախորդ անգամ դուք Անդրանիկ Մարգարյանի օրինակը բերեցիք, արդյո՞ք դա նշանակում է, որ Դուք վճռական եք ցմահ վարչապետություն ստանձնելու:

— Ձեր հարցը իր մեջ վատ երանգներ ա պարունակում:

— Պ-ն վարչապետ, ընդդիմության և իշխանության երկխոսության արդյունքը արտահերթ նախագահական և խորհրդարանական ընտրոթյուններն են լինելու: Մեր երկրում հնարավոր համարու՞մ եք արտահերթ նախագահական և խորհրդարանական ընտրություններ և քանի որ Դուք հանրապետականի ներկայացուցիչ եք, իշխանությունը պատրաստվու՞մ է արտահերթ ընտրությունների:

— Մենք շատ ընդգծված հարգալից վերաբերմունք ենք դրսևորում ընդդիմության ցանկացած առաջարկի, հայտարարության վերաբերյալ, որովհետև դա իրենց իրավունքն է և դա իրենք ներկայացնում են քաղաքական պայքարի կանոնների ներքո: Ես դա իրատեսական չեմ համարում և իշխանությունները չեն պատրաստվում արտահերթ ընտրությունների, որովհետև դրա համար չկան հիմքեր:

Լուսինե Կեսոյան