Կառավարությունը հասկացել է, որ Հեռուստատեսության և ռադիոյի ազգային հանձնաժողովի անդամները առաջիկայում լուրջ փորձության առջև են կանգնելու: Փորձության անունը շատ պարզ է` կաշառք վերցնելու գաղթակղություն:

Արդեն իսկ հանձնաժողովը հայտարարել է հեռուստահաճախականությունների մրցույթ։ Մրցույթն արդեն մեկնարկել է, դրա ավարտից ց հետո մեր հեռուստաընկերություններից 4-ը լքելու են հայ հեռուստադիտողին: Իսկ թե ովքեր կարող են անցնել մրցույթով, որոշելու են հիշյալ հանձնաժողովի անդամները:

Սա թերևս խաղի ցուցադրվող մասն է, իսկ իրականում հարցերը լուծվում են շատ վերևում բարձր հովանու ներքո։ Բայց միևնույնն էխաղաքարտին ավելի քան խոշոր խաղադրույք է դրված` ամբողջ հեռուստաընկերության ճակատագիր և հանուն մրցույթն անցնելու հեռուստաընկերությունների ղեկավարները պատրաստ են ամեն ինչի, բոլորը գիտեն դրա մասին, իհարկե, պաշտոնական մակարդակով միայն խոսվում է միայն մրցունակ ծրագրեր ներկայացնելու և մրցույթում պատվով հաղթելու մասին: Այդ ֆոնի վրա կարծես թարմություն ու աշխուժություն է նկատվում նաև նրանց ծրագրերում։

Չպետք է մոռանալ, որ գործընթացը կատարվում է Հայաստանում, որտեղ բոլորը բոլորին ճանաչում են, իսկ չճանաչելու դեպքում կարող են գտնել մարդկանց, որոնք կարող են միջնորդել: Այդպես Ամալյանի հանձնաժողովն էլ երկնքից իջած սրբերի հավաքատեղի չի և չի բացառվում, որ դուրս մնալու վտանգի առաջ կանգնած հեռուստաընկերությունների ղեկավարները փորձեն վերջիններիս հետ լեզու գտնել: Հավանաբար այս հանգամանքը հաշվի առնելով էլ ՀՀ գործադիրը որոշել է հանձնաժողովը ներարկել հավելյալ 17 մլն 362 հազար 500 դրամով: ՀՌԱՀ-ի անդամները, առանց այդ էլ բավական բարձր աշխատավարձ էին ստանում, այն դեպքում, երբ նրանց համար սա ընդամենը կողմնակի մի աշխատանք է, հիմա այդ կողմնակի եկամտի չափն ավելացվել է: ՀՌԱՀ անդամի աշխատավարձի չափի վերաբերյալ մեր հարցմանն ի պատասխան, ՀՀ Ֆինանսների նախարարությունը հայտնել է.

«Հիմք ընդունելով օրենքում կատարված վերոհիշյալ փոփոխությունը` համապատասխանաբար ՀՌԱՀ անդամի պաշտոնային դրույքաչափը սահմանվել է 600.0 հազ. դրամ, նախագահի տեղակալինը` 640.0 հազ. դրամ և նախագահինը` 680.0 հազ. դրամ:

Հարկ ենք համարում նշել, որ բարձրացվել են ոչ թե ՀՌԱՀ-ի աշխատակիցների, ինչպես նշված էր 3-րդ հարցադրման մեջ, այլ ՀՌԱՀ ութ անդամների պաշտոնային դրույքաչափերը»:

Ֆինանսների նախարարությունը հանգամանալից պատասխանել է նաև, թե ինչպես են ձևավորվում ՀՌԱՀ անդամների դրույքաչափերը:

«ՀՀ ԱԺ կողմից 10.06.2010թ. ընդունվել է «Հեռուստատեսության և ռադիոյի մասին Հայաստանի Հանրապետության օրենքում փոփոխություններ կատարելու մասին» ՀՀ օրենքը (ուժի մեջ է մտել 28.06.2010թ), որի 39-րդ հոդվածի 6-րդ կետի համաձայն Հեռուստատեսության և ռադիոյի ազգային հանձնաժողովի անդամի պաշտոնային դրույքաչափը սահմանվում է յուրաքանչյուր տարվա պետական բյուջեի մասին ՀՀ օրենքով նախատեսված քաղաքացիական ծառայողների բազային պաշտոնային դրույքաչափի տասնհինգապատիկի չափով, նախագահի տեղակալինը` տասնվեցապատիկի չափով, նախագահինը` տասնյոթապատիկի չափով»:

Ինչպես տեսնում ենք, ՀՌԱՀ անդամներն իսկապես բարձր աշխատավարձ են ստանում: Սակայն նման բարձր աշխատավարձ ստանում են նաև դատավորները, բայց դա չի խանգարում նրանց եկամտի հիմնական աղբյուր դիտել ոչ թե աշխատավարձը, այլ կաշառքը: Բնական է, որքան էլ բարձրանա աշխատավարձը, այնուամենայնիվ, չի կարող համեմատվել կաշառքի այն չափի հետ, որ պատրաստակամություն կհայտնեն վճարել հեռուստաընկերությունները` միայն թե շահեն ցանկալի կապուղին: Սա մի փոքր նման է դատավորների աշխատավարձի բարձրացմանը. Այն բարձրացվեց հենց կոռուպցիայի դեմ պայքարելու, դատավորներին կաշառքից զերծ պահելու նպատակով, բայց ժամանակը ցույց տվեց, որ Հայաստանում չկա դատավոր, որ կաշառք չվերցնի, քանի որ այստեղ դատերը ավելի շատ նման են աճուրդային գործարքների` ով ավելի շատ կվճարի, նա էլ կհաղթի, ում միջնորդությունն ավելի բարձր մակարդակով կլինի, նա էլ հաղթող դուրս կգա: Հիմա նույնը արվում է ՀՌԱՀ-ում: Դատավորներին աշխատավարձի բարձրացումը հնարավորություն տվեց ավելի շատ գումար վաստակել, ՀՌԱՀ-ում ևս այս քայլը, ըստ ամենայնի, կնպաստի ընդամենը խաղադրույքների բարձրացմանը. մի բան է 150 հազար ստացողին առաջարկվող կաշառքը, մեկ այլ բան` 600 հազար ստացողին առաջարկվողը:

Լուսինե ԿԵՍՈՅԱՆ

ԱՄՆ պետքարտուղարի նախկին օգնական, ԱՄՆ Մարշալի Գերմանական Հիմնադրամի (GMF) ավագ փորձագետ Դեւիդ Կրամերը հույս է հայտնել, որ արձակուրդի ավարտից հետո Մեթյու Բրայզայի նշանակումը Ադրբեջանում ԱՄՆ դեսպանի պաշտոնում հավանության կարժանանա Արտաքին գործերի կոմիտեի, ապա` Սենատի ողջ կազմի կողմից:

Դեւիդ Կրամերը խոստովանել է, որ բարեկամական հարաբերություններ ունի Մեթյու Բրայզայի հետ: Նրա խոսքերով, Բրայզան շատ լավ է պատրաստված այդ աշխատանքի համար եւ «կդառնա հիանալի դեսպան»:

«Նա գիտի բոլոր առանցքային դերակատարներին Ադրբեջանի կառավարությունում եւ դրանից դուրս: Նա վճռականորեն եւ հմտորեն կներկայացնի ԱՄՆ շահերը եւ չի խուսափի բարդ խնդիրներից, որոնք ներառում են Ադրբեջանում ժողովրդավարության զարգացումն ու մտահոգությունները մարդու իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ»,- ասել է Դեւիդ Կրամերը:

«Երեւանում աշխատում է ԱՄՆ շատ գործունյա դեսպան Մարի Յովանովիչը, եւ Ադրբեջանում ամերիկյան լիարժեք ներկայությունը շատ կարեւոր է Ադրբեջանի, Հայաստանի եւ ողջ տարածաշրջանի համար: Հուսով եմ` Մեթյու Բրայզան կհաստատվի հնարավորինս շուտ»,- Մեդիամաքս-ի հետ հարցազրույցում ասել է ԱՄՆ պետքարտուղարի նախկին օգնականը:

Ամերիկացի վերլուծաբան Արիել Քոենը կարծում է, որ Բաքուն եւ Անկարան պետք է «զայրույթից իրենց կորցրած լինեն» ՀՀ տարածքում ռուսական ռազմական բազայի տեղակայման մասին համաձայնագրում նախանշված փոփոխությունների կապակցությամբ:

«Ժառանգություն» վաշինգտոնյան հիմնադրամի ավագ հետազոտողն այդ մասին գրում է Wall Street Journal-ում տպագրված «Reset the Russian Reset Policy» հոդվածում:

Նշելով, որ համաձայնագրում կատարված փոփոխություններից հետո ռուսական բազան Հայաստանում կմնա առնվազն մինչեւ 2049թ.` Արիել Քոենը զուգահեռներ է անցկացնում Սեւծովյան նավատորմը Սեւասոտպոլում մինչեւ 2042թ. տեղակայելու ժամեկտների երկարացման մասին վերջերս ստորագրված ռուս-ուկրաինական համաձայնագրի հետ:

«Հայաստանը պաշտպանելու Ռուսաստանի պարտավորվածությունն Ադրբեջանին դնում է չափազանց դժվարին վիճակի մեջ: Դա հստակ նախազգուշացում է սեպարատիստական Լեռնային Ղարաբաղը կամ ՀՀ կողմից գրավված 7 շրջանները վերադարձնելու Ադրբեջանի ցանկացած փորձի դեմ: Ենթատեքստը եւս պարզ է. Ադրբեջանը պետք է ետ կանգնի Արեւմուտքի հետ համագործակցությունից, կամ բախվի հետեւանքներին: Ռուս-հայկական համաձայնագիրը Ռուսաստանին դարձնում է գերիշխող ուժը Հարավային Կովկասում, քանի որ ԱՄՆ-ը եւ ՆԱՏՕ-ն չեն ցանկանում ստանձնել տարածաշրջանում երկարաժամկետ ռազմական ներկայության պարտավորություն»,- գրում է Արիել Քոենը:

Միաժամանակ, վերլուծաբանը չի բացառում, որ Ռուսաստանը հնարավորություն է գտել մեղմելու Ադրբեջանի արձագանքը` մատնանշելով Բաքվին C-300 զենիթա-հրթիռային համալիրների վաճառքի մասին վերջին հաղորդագրությունները:

«Իրանական միջուկային ծրագրի շուրջ լարվածության ուժեղացումը եւս կարող էր կարեւոր դեր ունենալ Գյումրիում ռուսական բազայի տեղակայման ժամկետների երկարացման գործում: «Թեժ հակամարտության» դեպքում Ռուսաստանն ի վիճակի կլինի կանխել Կովկասում ամերիկյան եւ դաշնային զորքերի տեղակայումը` ներառյալ ավիաբազաների օգտագործումը: Ռուսական վերահսկողությունը Հարավային Կովկասի օդային տարածքի հանդեպ Հայաստանի, Աբխազիայի եւ Հարավային Օսիայի բազաներից կարող է անհնարին դարձնել ԱՄՆ օդային գործողություններն առանց Ռուսաստանի համաձայնության»,- նշում է «Ժառանգություն» վաշինգտոնյան հիմնադրամի ավագ հետազոտողը:

Թուրքիան բացելու է սահմանը Հյաստանի հետ`ՆԱՏՕ-ի զորավարժություններին մասնակցելու համար։
Հայ-թուրքական սահմանը ժամանակավորապես բացվելու է, քանի որ սեպտեմբերի 11-17-ը Լոռիում տեղի են ունենալու ՆԱՏՕ-ի փրկարարական զորավարժությունները, որոնց մասնակցելու է նաև Թուրքիան:
Զորավարժություններին մասնակցելու են ՆԱՏՕ-ի անդամ և դաշնակից հանդիսացող 19 երկրներ: Ադրբեջանը հրաժարվել է մասնակցել վերնշյալ միջոցառումներին:

Կառավարությունն այսօրվա նիստում քննարկել է մի խումբ պատգամավորների` օրենսդրական նախաձեռնության կարգով ներկայացրած «Հակամենաշնորհային կարգավորման մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծը, որով առաջարկվում է խստացնել հակամենաշնորհային օրենսդրությունը:

Սույն նախագծով առաջարկվում է ուժը կորցրած ճանաչել «Հանրային ծառայությունները կարգավորող մարմնի մասին» և «Տնտեսական մրցակցության պաշտպանության մասին» ՀՀ օրենքները և, որպես դրա անմիջական հետևանք, միավորել այդ երկու հանձնաժողովները: Օրինագիծը քննարկելուց հետո կառավարությունը դեմ է արտահայտվել նախագծի ընդունմանը` գտնելով, որ այս նախաձեռնությունը «լուրջ հիմնավորման կարիք ունի և օրինագծի դրույթները հակասում են «ՀՀ բյուջետային համակարգի մասին» օրենքին։ Ապա նշել է, որ օրինագիծը և կառավարության եզրակացությունը սահմանված կարգով կներկայացվեն ՀՀ Ազգային Ժողով:

Կառավարությունը, ճիշտ է, դեմ է արտահայտվել օրինագծին, սակայն Ազգային ժողովում այն դեռ պետք է քննարկվի: Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովի նախագահ Ռոբերտ Նազարյանից փորձեցինք ճշտել, թե ինչպե՞ս է նա վերաբերվում իր հանձնաժողովի աշխատանքին և դրա արդյունավետությունը կասկածի տակ դնող նախագծին:

Օրինագծի ընդունումով հանձնաժողովները միավորվելու են և, ստացվում է, որ հանձնաժողովի նախագահի պաշտոնը մեկը պիտի լինի, այնպես որ Ռոբերտ Նազարյանն ու Տնտեսական մրցակցության պաշտպանության պետական հանձնաժողովի նախագահ Արտակ Շաբոյանը հայտնվում են բավական վտանգավոր դրության մեջ և նրանցից մեկը ստիպված կլնի գլխավոր պոստը զիջել, եթե, իհարկե, ավելի վատ իրադրություն չառաջանա և բոլորովին նոր մեկը չառաջադրվի նոր հանձնաժողովի նախագահի պաշտոնին: Հետաքրքիր էր իմանալ, թե պ-ն Նազարյանի գնահատականով հանձնաժողովների միավորումը որքանո՞վ արդյունավետ կդարձնի աշխատանքը` հակամենաշնորհային պայքարի գործում:

«Մենք մեր դիրքորոշումը ներկայացրել ենք կառավարությանը կետ առ կետ: Ամբողջ աշխարհը գնում է մի ձևի, մենք ուզում ենք գնալ հակառակ ձևի: Մենք ուսումնասիրել ենք աշխարհի լավագույն փորձը և ներդրել Հայաստանում. նոր հեծանիվ հորինելու կարիք չկա»,- պատասխանեց Ռոբերտ Նազարյանը:

«Նոր հեծանիվ» հորինողներից են օրենքի նախագծի աշխատանքային խմբի ղեկավար, «Պոլիտէկոնոմիա» ինստիտուտ ՀԿ նախագահ Անդրանիկ Թևանյանն ու Աժ պատգամավոր Արծվիկ Մինասյանը:

Իսկ արդարացնու՞մ են հանձնաժողովներն իրենց անջատ գոյությունը, արդյունավե՞տ է արդյոք ներկա պահին նրանց աշխատանքը հարցին` Հանրային ծառայությունները կարգավորող հանձնաժողովի նախագահն ասաց. «Արդարացնում են, թե ոչ, ժողովուրդը թող որոշի, ժողովուրդը գնահատի: Ես իմ աշխատանքն եմ անում ինձ վերապահված օրենքի շրջանակներում»: Հանձնաժողովների աշխատանքը, միգուցե, կարելի է գնահատել նրանով, թե տնտեսության մեջ քանի տոկոս են կազմում մենաշնորհից զերծ ոլորտները: Այդ տոկոսային հարաբերությունն էլ կլինի հանձնաժողովների գնահատականը` 100 տոկոսանոց սանդղակով:

Սպորտի ասպարեզում Գագիկ Ծառուկյանի մենաշնորհին վերջ է դրվում: Երևանի ավագանու խորհրդի այսօրվա նիստում համաձայնություն տրվեց Երևանի քաղաքապետի 2010թ. մայիսի 5-ի հ. 1784-Ա եւ հունիսի 3-ի հ. 2149-Ա որոշումներին` “Երևանի սպորտ կոմիտե” համայնքային ոչ առևտրային կազմակերպության կանոնադրությունը, կառուցվածքը, աշխատակիցների թվաքանակը, հաստիքացուցակը, պաշտոնային դրույքաչափերը հաստատելու մասին:

Ստեղծվելիք “Երեւանի սպորտի կոմիտեն” իր ղեկավարության տակ է վերցնելու Երեւանի 25 մարզադպրոցները. դրանք այսուհետ ենթարկվելու են ոչ թե Օլիմպիական կոմիտեի, այլ Երեւանի կոմիտեի նորանշանակ ղեկավարին: Մեր ունեցած տեղեկություններով, այն ղեկավարելու է Երեւանի քաղաքապետի խորհրդական, մինչ այդ քաղաքապետարանի Սպորտի եւ երիտասարդության նորաստեղծ եւ այդպես էլ անհասկանալի պառճառներով չգործող բաժնի ղեկավար Գոռ Վարդանյանը:

Այլ կերպ ասած, սպորտը, որ մինչ այժմ համարվում էր ԲՀԿ-ի եւ նրա ղեկավարի մենաշնորհը, քանի որ հենց նա էր ի պաշտոնե եւ իր նախասիրություններից ելնելով այստեղ ներդրումներ կատարում, հովանավորում առանձին մարզաձեւեր, պարգեւներ հանձնում, միաժամանակ տնօրինում այս ասպարեզում պտտվող գումարները, այլեւս վերցվում է ու տնօրինման է հանձնվում հանրապետականներին, դրանով իսկ, մեկ անգամ եւս հավաստելով, որ Հայաստանում արդեն հիմնովին հաստատվել են հանրապետական կարգեր:

Հատկապես, եթե հաշվի ենք առնում այն հանգամանքը, որ Երեւանը ոչ թե սոսկ Հայաստանի մայրաքաղաքն է, այլ տարածքային անհամաչափ զարգացման պատճառով հենց Երեւանին է բաժին ընկնում հանրապետության բոլոր բնագավառների բոլոր օբյեկտների գերիշխող մասը, ապա կարելի է ավելի պարզ պատկերացնել, թե ինչ ասել է Երեւանի մարզադպրոցների հանձնումը այլ կառավարման: Սա նշանակում է, որ հանրապետության մարզադպրոցների հիմնական մասն արդեն տնօրինելու են հանրապետականները: Ավագանու նիստում Գագիկ Բեգլարյանն, ի պատասխան ԲՀԿ -ական ավագանու հարցադրման, թե նոր կոմիտեի ստեղծումով կկրճատվե՞ն աշխատատեղերը, պարզաբանեց, թե դա չի լինելու սոսկ կրճատում, այլ ավելի շուտ տեղի է ունենալու հաստիքացուցակի ավելի արդյունավետ կազմակերպում, որովհետեւ քաղաքապետարանը պարզել է, որ նույն մարզիչներն ու բժիշկները գրանցված են մի քանի մարզադպրոցներում եւ բոլոր տեղերից աշխատավարձ են ստանում:

Մեր ունեցած տեղեկություններով, հենց այս հարցն էր ընկած Գագիկ Բեգլարյանի եւ ավագանու ԲՀԿ խմբակցության արդեն նախկին ղեկավար Արման Վարդանյանի տարաձայնությունների առանցքում: Վարդանյանը մինչեւ վերջ փորձել է պաշտպանել իր ղեկավարի “մենաշնորհի իրավունքը”, ինչը սակայն, ինչպես տեսնում ենք, չի հաջողվել:

Հայաստանի ավանդական կուսակցություններից մեկը վերջնականապես գնում է կործանման ճանապարհով: Այն օրից, երբ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը մնաց առանց կուսակցության, այստեղ կրքերը չեն դադարում եռալ: Վահան Շիրխանյանը կարողացավ հասնել նպատակակետին` չեզոքացնել Լյուդմիլա Սարգսյան-Գուրգեն Եղիազարյան զույգին` իր շուրջը համախմբելով երիտասարդ հնչակյաններին, նրանցից ատենապետ ընտրեց Գևորգ Պերկուպեկյանին եւ, փաստորեն, Սոցիալ-դեմոկրատ հնչակյան կուսակցության կենտրոնական վարչության ատենապետ Սեդրակ Աճեմյանի բարեհաճությունն ու Հայաստանի իշխանությունների հետ առանձնապես չգժտվելու նրա ցանկությունն օգտագործելով` կուսակցությունը վերցրեց իր ձեռքը: Միակ բանը, որ պահպանեց Լյուդմիլա Սարգսյանը, կուսակցության կնիքն էր, որի շուրջ էլ սկսվեցին դատական գործընթացներ: Հնչակյան նոր ղեկավարությունը պահանջում էր նախկին ատենապետից հանձնել կնիքը, ով ի պատասխան` դատարանից պահանջում էր իրեն վերադարձնել իշխանությունը: Ու թեեւ Հայ ազգային կոնգրեսը դեռ ճանաչում է Լյուդմիլա Սարգսյանին` իբրեւ Հնչակյան կուսակցության ղեկավար, ներկուսակցական խառնաշփոթ իրավիճակը դեռ շարունակվում է և իրականում Սարգսյանին այս կուսակցության հետ կապող ոչ մի բան էլ չկա:

Ցանկացած կուսակցության համար այն էլ` առանձնապես մեծ թվով անդամներ ու վարկանիշ չունեցող քաղաքական ուժի` նման երկփեղկված վիճակում լինելը անցանկալի է։ Բոլորն էլ հասկանում են, որ այս իրավիճակը չի կարող երկար շարունակվել: Սակայն, ինչպես երևում է, հնչակյանները չեն էլ գիտակցում, որ միմյանց բզկտելու քաղաքականությունը ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ կուսակցության` դեպի կործանում մղվելու արագընթաց ճանապարհ: Ինչպես երևում է, բզկտելու մոլուցքը ժամանակի հետ ոչ թե թուլանում է, այլ մի նոր թափ է հավաքում: Այսօր Լյուդմիլա Սարգսյանի դեմ մի ջախջախիչ նամակ է տարածել ՍԴՀԿ «Սարգիս Տխրունի» ուսանողական երիտասարդական միության ատենապետ Գագիկ Մելիքյանը. «Տիկին Լյուդմիլա»

Այսօրվա մամուլում կարդացի, որ իբր թե դուք, չունենալով միջոցներ, ստիպված եք եղել գրասենյակում նշել Հնչակյան 20 կախաղանների նահատակության տարելիցը, իսկ մենք, որ ձեր վառ երևակայության արդյունքում «տիրապետում ենք անսահմանափակ միջոցների» կարողանում ենք հրապարակային միջոցառումներ անցկացնել: Անկեղծ ասած, անգամ չէի էլ անդրադառնա ձեր հերթական հերյուրանքին, մանավանդ, որ ձեզ սպասարկելու հրահանգ ունեցող լրատվամիջոցներն առիթը բաց չեն թողնում «լուրջ դեմքով» խոսել համարյա ռահվիրայացած Լ. Սարգսյանի մասին: Բայց քանի որ խոսել եք Հերոսների մասին, որոնց անուններն անգամ կամ սխրանքների մի տոկոսը, վստահ եմ, չգիտեք, այլևս որոշեցի ձեզ ու ձեր «աջակիցներին» պատասխանել ձեր իսկ ոճով: Ուրեմն, Ծիծեռնակաբերդում ծաղիկ դնելու համար մեծ հնարավորություններ պետք չեն, իսկ դուք մի մոռացեք, որ ձեզ քաղաքական գործիչ եք համարում եւ տանտիկնոջ պես լրագրողների առաջ մի անկեղծացեք, որ սուրճի եւ ծխախոտի փող չունեք: Ունենայիք անգամ միլիոններ (իսկ ես այն ձեզ անկեղծ ցանկանում եմ, գուցե այդ դեպքում կդադարեիք երևակայել ձեզ քաղաքական գործիչ օգուտ տալով դրա կայացմանը), միևնույն է, երբեք էլ չէիք հիշի Քսանների մասին, այնպես, ինչպես ձեր տխրահռչակ ղեկավարման տարիներին գեթ մեկ անգամ չայցելեցիք Եռաբլուր, որտեղ ի թիվս հայ ազգի այլ հերոսների հետ, ննջում են նաեւ այն հնչակյանները, ովքեր իրենց կյանքը նվիրեցին Արցախի ազատագրման սուրբ գործին: Ձեր այս show-ները, «Ազատության» հրապարակում ցուցադրած փայլուն թատրոնները բոլորն էլ լավ գիտեն եւ հասկանում են: Առաջին անգամը չէ, որ մեզ` երիտասարդներիս, ասում էիք, որ երազում եք բանտ ընկնել այնտեղից, հերոսացած դուրս գալու ցանկությամբ: Վստահ ենք, որ իշխանություններն այնքան գիտակցություն կունենան, որ ձեզ եւ ձեր նմաններին նման հաճույք չեն պարգևի:Մենք ձեզ լավ ենք ճանաչում, գիտենք նաեւ ձեր բնավորությունը, որի անտանելիության պատճառով հարյուրավոր հրաշալի ընկերներ ենք կորցրել: Ձեր շուրջը նայեք, մարդ չի մնացել Ձեր կողքին, ոչ մի ընկեր, ով ունի կուսակցական հավատամք, իսկ դուք դեռ Քսաններից եք խոսում:Միայն մի խնդիր ունեք. Ձեր քաղաքական տերերի ողորմածությամբ մտնել խորհրդարան. Այս ողջ թատրոնի իմաստն էլ հենց դա է, եւ բոլորն էլ դա շատ լավ գիտակցում են: Դիմում եմ ձեզ հիշեցնելու, որ մերժված մարդ եք ողջ կուսակցության համար, ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ Սփյուռքում:

Վստահ եմ, որ րոպե առաջ կզանգահարեք մի լրագրողի եւ ,կպաղատեք ձեր պատասխանն էլ գրել, որպեսզի եւս մեկ անգամ ձեր «մեծապատիվ» քաղաքական գործունեության մասին հիշեցնեք:

«Իսկ մենք եղել ենք, կանք եւ կլինենք հնչակյաններ»:

Մեկ այլ կուսակցության դեպքում նման խժդժությունները ինչ-որ տեղ կարող էին ներելի լինել, բայց այն հանգամանքը, որ Հնչակյան կուսակցությունը բավական մեծ տարածվածություն եւ հեղինակություն ունի Սփյուռքում, իսկ Հայաստանի ՍԴՀԿ-ն գոյաեւևում է հենց սփյուռքյան կառույցների ֆինանսավորման հաշվին, առավել քան խայտառակում է ավանդական կուսակցության պատկերը: Եթե Սեդրակ Աճեմյանը շուտափույթ քայլեր չձեռնարկի` իր ղեկավարության ներքո գործող կուսակցության մասնաճյուղում իրավիճակը շտկելու համար, երեւի թե միակ փրկարար միջոցը կլինի հայաստանյան ՍԴՀԿ-ի փակումը, ինչը մեծ թվով սփյուռքահայ հնչակների հնարավորություն կտա ազատ շունչ քաշել:

20 միավոր են ստացել 2 շրջանավարտ
Եթե դիմորդների շրջանում հարցում անցկացվի եւ փորձ արվի պարզել, թե գիտե՞ն նրանք արդյոք լոկշ, զաչումարիտ, հաբռգել, գյաբռլամիշ բառերի իմաստը, կարելի է չկասկածել, որ կգտնվեն միայն հազվագյուտ չիմացողներ: Բայց եթե նույն հարցման շրջանակում խնդրվի պարզաբանել, թե ինչ ասել է գուլ, պարտասուն, լառ, մի մասը գուցե իմանա, քանի որ այս տարվա հայոց լեզու եւ գրականություն առարկայի թեստեր կազմողների մտքով անցել է, որ դիմորդները պետք է անպայման իմանան այդ բառերը, այլապես նրանք չեն կարող բարձրագույն կրթություն ստանալ: Թեստերի հեղինակներ Փառանձեմ Մեյթիխանյանն ու Աշխեն Ջրբաշյանը գտել են նաեւ, որ դիմորդները պետք է անպայման անգիր իմանան նաև Րաֆֆու «Սամվելը», «Անլռելի զանգակատան» բոլոր ղողանջները։ Բայց երբ երեկ գնահատման եւ թեստավորման կենտրոնում կազմակերպված քննարկմանը թեստերի անհեթեթությունից բողոքող մասնագետներից մեկը ընթերցեց նույն «Անլռելի զանգակատնից» մի հատված, տիկիններից ոչ մեկը գլխի չընկավ, թե դա որ ղողանջից է: Հիշյալ տիկնանց մտքի «թռիչքը» պատճառ դարձավ, որ քննությունը չհանձնելու սթրեսից դիմորդը ինքնասպանություն գործի:

Մասնագետներն ասում են. «Թեստերը բարդ չեն, թեստերը խրթին են, անորակ, բուրում են անգրագիտությամբ, առաջադրանքները` սխալ ձեւակերպումներով են, չեն համապատասխանում դասագրքերին, դուրս են ծրագրից, պատասխանները միակը չեն, մանկավարժորեն, հոգեբանորեն ճիշտ չեն ձեւակերպված, կարծես կազմողները թշնամական հուժկու հարձակման նպատակ հետապնդած լինեն»:

Երեկ թեստերի բարդությունը հրապարակավ խոստովանեց նաեւ Կրթության եւ գիտության նախարար Արմեն Աշոտյանը` դիմորդներին ու ծնողներին հավաստիացնելով, որ բողոքները հաշվի կառնվեն եւ գնահատականները կբարձրացվեն: Այսօր Գնահատման եւ թեստավորման կենտրոնի խորհրդի նախագահ, ԿԳ փոխնախարար Մանուկ Մկրտչյանը շտապել է խմբագրել նախարարի հայտարարությունը ասելով, թե շատ բանի հույս չունենաք, բարձրացնել ասելով չի նշանակում 3 — 4 բալ կբարձրացնենք, խոսքը կարող է գնալ ընդամենը 0,5-1 բալի մասին, քանի որ ընդամենը 3 — 4 առաջադրանք է սխալ եղել: Մասնագետները փոխնախարարի բերած թիվը առնվազն 10-ով են բազմապատկում եւ հավաստիացնում, որ ավելի քան երեք տասնյակ առաջադրանքներ են սխալ եղել:

Մանուկ Մկրտչյանն ասում է. «Պետք չէ թեստեր գրողներին համարել Հայաստանի եւ հայ ազգի թշնամիներ: Նրանք ունեն իրենց պատասխանատվությունը, Գնահատման եւ թեստավորման կենտրոնը` իրենը: Եթե թեստերը բարդ են, դա թեստ կազմողների դիտավորությունը չէ, դա իրենց կողմից հանձնարարությունների կատարում է: Այն, որ թեստերն այդ որակի են, միջին գնահատականներն` այս սահմաններում, դա` հանձնարարություն է, պետական քաղաքականություն»: Պետական նման քաղաքականության արդյունքում Հայոց լեզու եւ գրականություն առարկայից հունիսի 4-ի քննությանը մասնակցած 10574-ից 10,89 տոկոսը ստացել է անբավարար, 68,27 տոկոսը` 8-13 միավոր: 13,5-17 միավոր է ստացել դիմորդների 17,48 տոկոսը, իսկ 17,5-20 միավոր` ընդամենը 3,38 տոկոսը: Առավելագույն` 20 միավոր ստացել է դիմորդների 0,01 տոկոսը` 2 շրջանավարտ:

Ինչ է ցույց տալիս մայրենիի քննության այս պատկերը: Ցույց է տալիս մի բան` կա´մ Հայաստանի կրթական համակարգը վերջնականապես կործանվել է, քանի որ այս երկրում սեփական լեզուն գերազանց գիտեն ընդամենը երկու հոգի, այն էլ` ամենայն հավանականությամբ` ոչ դպրոցական գիտելիքների հաշվին, քանի որ որոշ ժամանակից սկսած միայն դպրոցի գիտելիքներով Հայաստանում բուհ ընդունվելը դարձել է անհնար և դիմորդները անպայմանորեն պարապում են կրկնուսույցների մոտ, կա´մ այս տարի Կրթության և գիտության նախարարության թույլտվությամբ այնպիսի սխալ է կատարվել, որի հետևանքով բազմաթիվ դիմորդները հոգեկան ծանր ապրումների մեջ են, նրանց հետ սթրեսային վիճակում են նրանց ծնողները, իսկ դիմորդներից մեկի համար այդ ամենն ավարտվեց եղերական վախճանով: Հարց է ծագում` արդյո՞ք հենց սա էր մշակված պետական քաղաքականության հետապնդած խնդիրը, սրա՞ն էին ձգտում հասնել վերևներում, եթե ոչ` ապա ո՞վ է մեղավոր երկու տիկնանց կազմած թեստերը շրջանառության մեջ մտցնելու և նման հետևանքներ ունենալու համար:

Արարատի մարզպետ Վարդգես Հովակիմյանը աշխատանքից ազատվելու դիմում է ներկայացրել: Անցած հինգշաբթի կառավարության նիստին քննարկվում էր Վայոց Ձորում նոր մարզպետի նշանակման հարցը, վաղվա նիստում ևս գործադիրում հերթական մարզպետի նշանակման հարցն է որոշվելու: Արարատի մարզպետ է նշանակվելու Արտակարգ իրավիճակների նախարարության փոխնախարար, Փրկարար ծառայության պետ Էդիկ Բարսեղյանը:

Բարսեղյանը Արտակարգ իրավիճակների նախարարության թիվ մեկ ֆիգուրն է: Մհեր Շահգելդյանի ազատումն անգամ վերագրվում էր հենց նրան, որ նա այդպես էլ չկարողացավ նախարարությունում վերահսկողություն իրականացնել և, որ հսկայական գումարների շրջանառությունը կարգավորում էր միմիայն Բարսեղյանը:

Արմեն Երիցյանի գործուղումն այս նախարարություն բացատրվում էր հենց նրանով, որ նախագահ Սերժ Սարգսյանը ցանկանում է այս նախարարությունում, ի վերջո, կարգ ու կանոն հաստատել: Եվ հիմնականը, որ պետք է կարողանար անել` Երիցյանը, դա Էդիկ Բարսեղյանի ազդեցության նվազեցումն էր: Հիմա, փաստորեն, Բարսեղյանն ընդհանրապես լքում է նախարարությունը և Արմեն Երիցյանը ստանում է ազատ գործունեության լայն դաշտ: Ոչ շիշը վառվեց, ոչ` խորովածը։ Խնդրի նման լուծման մեջ չի բացառվում Երիցյանի ազդեցության գործոնը։

Մյուս կողմից, Բարսեղյանի տեղափոխումը Արարատի մարզպետի պաշտոնին, այդքան էլ պատահական չի կարելի համարել: Ճիշտ է, նա ժամանակին` 2000-2004թթ., զբաղեցրել է Սյունիքի մարզպետի պաշտոնը, ծնունդով էլ ղափանցի է, սակայն Բարսեղյանը բավական լավ հարաբերություններ ունի Արարատի մարզում ազդեցիկ գործիչներից թե´ Հովիկ Աբրահամյանի, թե´ Ալիկ Սարգսյանի հետ: Վերջիններս մարզը ղեկավարել են. Հովիկ Աբրահամյանը` 1998-2000թթ- ին, Ալիկ Սարգսյանը` 2000-2008թթ –ին, պաշտոնավարումից հետո էլ շարունակելով` մարզի կարևորագույն լծակները պահել իրենց ձեռքում:

Էդիկ Բարսեղյանի տեղափոխումն էլ Արարատի մարզ պետք է վերագրել հենց Աբրահամյանի և Սարգսյանի միջնորդությանը: Ճիշտ է, մամուլում անընդհատ խոսվում է Հովիկ Աբրահամյան -Ալիկ Սարգսյանի հակամարտության մասին, սակայն դա, կարծես թե, այդքան էլ չի խանգարել Բարսեղյանին նպատակին հասնելու: Էդիկ Բարսեղյանը հատկապես մտերիմ է Ալիկ Սարգսյանի հետ, նրանք գործընկերներ են եղել թե´ ոստիկանական համակարգում, (Ալիկ Սարգսյանը քննչական ղեկավար տարբեր պաշտոններ էր զբաղեցնում, իսկ Էդիկ Բարսեղյանը նույն համակարգում ղեկավար պաշտոններ էր փոխում պետավտոտեսչության ոլորտում), թե´ գործադիրի կառույցում, երբ երկուսն էլ մարզպետի պաշտոն ունեին: Նրանց հաճախակի կարելի է տեսնել միասին, բացի դրանից չի բացառվում նաև Բարսեղյանի որոշակի դերը Ալիկ Սերգեյիչի փեսայի` Արտակարգ իրավիճակների նախարարի խորհրդականի պաշտոնում հայտնվելու հարցում :

Այնպես որ, ինչպես ժողովուրդն է ասում, ձեռքը ձեռք է լվանում…իսկ այս դեպքում տղերքը հայոց աշխարհի «շախմատ» են խաղում ու չի կարելի չասել` բավականին խելացի, միայն թե դրանից մարզի ժողովրդի համար գրեթե ոչինչ չի փոխվում ։ Ցավալին այն է, որ տեղական բդեշխները մարզերը բաժան — բաժան են արել ու տնօրինում են ոնց քեֆները տալիս է։

Լուսինե Կեսոյան

Այսօր ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը մամլո ասուլիս էր հրավիրել:

Ասուլիսի մեխը Լյուդմիլա Սարգսյանի դեմ նախկին ՍԴՀԿ-ականների դատական հայցն էր, որը դատարանը վարույթ չվերցրեց`այն համարելով վաղեմության ժամկետից դուրս: Հիշեցնենք, որ ըստ հայցվոր կողմի 2004 թվականին տեղի ունեցած ՍԴՀԿ համագումարին ընտրված ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը կեղծիքներով էր ընտրվել, և վերջիններս նրան ատենապետությունից զրկելու դատական հայց էին ներկայացրել:

Անջատողական թևից Նարեկ Գալստյանը, արձագանքելով դատարանի որոշմանը, նկատել էր, որ եթե չլիներ վաղեմության ժամկետի պատճառաբանությունը, ապա բոլոր հիմքերը կային դատը շահելու և Լյուդմիլա Սարգսյանին զրկելու ատենապետությունից:

Լյուդմիլա Սարգսյանը համոզված է, որ սկսած ՍԴՀԿ պառակտման փորձից, դատական հայցից մինչև այլ անձնական առաջարկներ, իշխանությունների ձեռքի գործն է, ինչը նպատակ ունի Հայ Ազգային Կոնգրեսից անջատել ՍԴՀԿ կուսակցության նման լուրջ գործոնի:

« Սա, փաստորեն, չհաջողվեց նրանց, քանի որ Հնչակյան կուսակցությունը մտադիր չէ շեղվել իր քաղաքական ուղղությունից, այն է` Հայ Ազգային կոնգրեսի կազմում պայքարել Հայաստանի Հանրապետությունում Սահմանադրական կարգի վերականգնման և քաղաքացիական հասրակության ձևավորման համար»,- ասաց Լյուդմիլա Սարգսյանը: Իսկ ինչ վերաբերում է նախկին կուսակիցների հետ հարաբերությունների վերականգնմանը, ապա Լյուդմիլա Սարգսյանը հայտարարեց, թե տեղական կառույցի անջատողական թևի բոլոր անդամներին պատրաստ է վերականգնել ու համագործակցել նրանց հետ:

Ա.Գ.