23.04.2024 | 11:42
Ադրբեջանում պահանջել են նաև չորս «անկլավային գյուղերը»...23.04.2024 | 11:23
Վաղը ուշադիր եղեք հատկապես Ոսկեվանի և Բաղանիսի մոտակա դիրքերին․ Նաիրի Հոխիկյան...23.04.2024 | 11:06
Ի՞նչ կապ ունեին Արայիկ Հարությունյանի հարցազրույցի անոնսն ու հետագա «զարգացումնե...13.04.2024 | 13:57
Մենք այլևս չունենք ԱԱԾ, այդ հաստատությունը Նիկոլի ռեժիմի հերթական գործիքն է․ Կար...13.04.2024 | 13:26
Վթարի հետեւանքով մահացած բոլոր չորս զինծառայողները ժամկետայիններ էին....13.04.2024 | 13:06
Արարատի մարզում հայտնաբերվել է 36 կգ ոսկի գողություն կատարող կասկածյալներից մեկը...13.04.2024 | 12:59
Ղազախստանում ձերբակալել են ռուսաստանցու, որը մեղադրվում է տաջիկներին այլ երկրներ...13.04.2024 | 12:28
Փաշինյանի «լռությունը» վախեցնում է «ուսապարկերին»․ «Հրապարակ»...13.04.2024 | 11:29
Գեղարքունիքում զինվորական «ԿամԱԶ» է վթարի ենթարկվել...12.04.2024 | 14:08
Ոսկեպարցի Սամվելի խոհանոցի և հողամասի մի մասը մնալու է ՀՀ-ում, իսկ տունը և տնամե...12.04.2024 | 13:56
Ավազակություն՝ հոր և որդու կողմից. հոր գործը ուղարկվել է դատարան, իսկ որդին ինքն...12.04.2024 | 13:00
Դպրոցներից տարհանման կարիք չկա. ԿԳՄՍ նախարարը` ահաբեկչության կեղծ լուրերի մասին...12.04.2024 | 2:20
Մի կողմից նույն մարդիկ մեզ ասում են, թե «սահման չկա, սահմանները հստակեցված չեն»,...10.04.2024 | 15:10
Ահազանգ ենք ստացել զինվորական ծառայությունից հրաժարվելու հիմքով ՀՀ-ում ապաստանած...10.04.2024 | 14:10
Փաշինյանը Շոլցի հետ հեռախոսազրույցում անընդունելի է համարել Պրահայի, Բրյուսելի և...10.04.2024 | 13:10
Թքած ունեմ նրանց վրա, ովքեր հրաժարվում են «Միր» քարտի ծառայություններից. Պետդում...10.04.2024 | 12:10
Մենք չգնացինք այդ ճանապարհով և հայտնի աշխարհաքաղաքական կենտրոններում որոշվեց հար...10.04.2024 | 11:10
Եթե շատ լինեք, մենք կշրջափակենք կառավարությունը․ Հրանտ Բագրատյան...09.04.2024 | 15:10
Հրաժարվելով ռուսական МИР քարտերից՝ մենք ակամայից հայտնվում ենք պատժամիջոցների տա...09.04.2024 | 14:10
Ուկրաինան և Ռուսաստանն Աբելն ու Կայենն էին. Լեոնիդ Կուչման` Կիև-Մոսկվա հարաբերու...09.04.2024 | 13:10
Մարտական հենակետում երեք զինծառայողի սպանության գործով դիրքի ավագի պաշտպանը դիմե...09.04.2024 | 12:10
Հայկազ Բարսեղյանի սպանության գործով ամբաստանյալները դատապարտվեցին 18 տարի ազատազ...09.04.2024 | 11:10
Կռիվ լինելու ա, ու ես գիտեմ, որ մենք պիտի հաղթենք. Մեր թշնամին էսօր Ադրբեջանում ...08.04.2024 | 15:10
Իսրայելի ՊՆ-ն հայտարարել է Իրանի հետ հարաբերություններում «ցանկացած սցենարի» պատ...08.04.2024 | 14:10
Անիմաստ կրակում են, ոչ մի բան չեն թիրախավորում, երևի վախից է․ Արավուսի նախկին գյ...08.04.2024 | 13:10
ԵԽ-ն Հայաստանի «լամպոչկա» իշխանություններից պետք է պահանջի անհապաղ ազատ արձակել ...08.04.2024 | 12:10
270 մլն գնահատվող աշխարհաքաղաքական վեկտորի փոփոխություն և 0 երաշխիքներ․․․Լիլիթ Գ...08.04.2024 | 11:10
Եթե Արևմուտքը Հայաստանին ինչ-որ բան տա, Թուրքիան Ադրբեջանին եռապատիկը կտա. Չավու...06.04.2024 | 14:10
Գրողների միության նախագահը տեղյակ չէ իրենց շենքը թուրքական դեսպանատանը տրամադրել...06.04.2024 | 13:10
«Նիկոլիստներ, սորոսականներ ու արևմտամոլներ, ուշադիր կարդացեք գրածս»․ Էդուարդ Շար...06.04.2024 | 12:10
Բրյուսելում Հայաստան-ԵՄ-ԱՄՆ հանդիպումը «վտանգի ևս մեկ աղբյուր է ստեղծում» Հրվ. Կ...06.04.2024 | 11:10
Որեւէ մեկը չի կարող երաշխավորել, որ Իրանի թիրախներից մեկը չի դառնա Բաքուն. Վարդա...05.04.2024 | 15:10
Ռուսաստանը գրոհել է Ուկրաինան 13 անօդաչու թռչող սարքերով, բոլորը խոցվել են. Ուկր...05.04.2024 | 14:10
8,800 դոլարի և 5 մլն դրամի կաշառք ստանալու համար մեղադրվող պաշտոնյաների վարույթի...05.04.2024 | 13:10
Զորախաչ եկեղեցին՝ ադրբեջանական թիրախում05.04.2024 | 12:10
«Կրոկուս»-ում ահաբեկչության մեջ մեղադրվող անձի հեռախոսում հայտնաբերվել են Ուկրաի...04.04.2024 | 15:10
Ցեղասպանության վտանգը տարածվել է Հայաստանի ինքնիշխան տարածքի վրա. Լեմկինի ինստիտ...04.04.2024 | 14:10
Զազրելի է, որ որոշ թունավոր տհասներ սկսում են հայհոյել դասագիրք կազմողներին՝ իրե...04.04.2024 | 13:10
Թուրքիայում 2 հայի են բռնել, որոնց կոշիկներում 109 հազար դոլարի ոսկու ձուլակտորն...Ամիսներ առաջ, երբ գիտության ֆինանսավորման հետ կապված շարժումը սկսվեց ու այն նախաձեռնողների կողմից սեմինար կազմակերպվեց Ծաղկաձորում, շա՜տ պատահաբար գիտնականներին ու սեմինարի մասնակիցներին հյուր եկավ երկրի նախագահը:
Դա կարծես ոգևորեց ներկաներին,սակայն, բոլոր այն գիտնականներին՝ ովքեր փորձեցին «պրիտենզիաներ» ներկայացնել, Սերժ Սարգսյանը ցույց տվեց իրենց տեղը. Նա շատ պարզ ասաց. մինչ այժմ երկրի սուղ միջոցներից որոշակի գումար տրամադրվել է, ուրեմն պետք է նախ տեսնել` որքանո՞վ է ճիշտ բաշխվել այդ գումարները, գիտական հաստատություններից քանի՞սն են արդյունավետ աշխատում, և միայն այս հաշվարկներից հետո խոսել ֆինանսավորման ավելացումից:
Ստացվում է, որ գիտությանը հատկացված գումարները, այսքան տարիների ընթացքում, որ ճիշտ է, շատ չի եղել, բայց քիչ էլ չէ, դեռ չեն էլ հաշվարկել ծառայե՞լ է իր նպատակին, թե՞ փոշիացել: Այսինքն՝ սա մեկ անգամ ևս ապացուցում է այն վերաբերմունքը, որ կա մեր երկրում գիտնականի ու գիտության հանդեպ:
Սակայն պետք է արդարացի լինել. Նախագահի խոսքի մեջ չի կարելի ճշմարտություն չնկատել: Միանգամայն տեղին դիտարկում. Այդ փողերի մի մասը, որ հատկացվում է գիտությանը, հոսում են անպետք ճանապարհով, այո, այսօր կան գիտական հիմնարկներ, որոնք անգործության են մատնված, այնտեղ գիտականները, կամ գիտաշխատողները, (որ չես հասկանում թե ինչո՞ւ, անհարկի ընդհանրացվում են) վատը չեն, սակայն համակերպվել են իրենց անգործությանն ու մի քանի գրոշ աշխատավարձին ու այդպես էլ տարիներ ու տասնյակ տարիներ, ապրում են, իրենք էլ չհասկանալով, թե ո՞րն է իրենց գործի իմաստը: Իսկ գիտական հիմնակները դե ֆակտո անգործության են մատնվել:
Խնդիրն այն է, որ նրանք պատվեր և ֆինանսավորում չեն ստանում: Օրինակ` գյուղատնտեսության ոլորտում կան գիտական հիմնակներ, որոնք անգործության են մատնված, որովհետև նախարարությունը համապատասխան պատվերներ չի իրականացնում, նույնը բնապահպանության ոլորտում և այլն: Այդ հիմնարկները դեռևս ունեն կադրեր, և համապատասխան ֆինանսավորման, պատվերների դեպքում կարող են լծվել աշխատանքի:
Բացի դա՝ համարվում է, որմեր երկրում ընդհանուր առմամբ կա 6500-7000 գիտնական, որոնցից 4500 ակտիվորեն զբաղվում են գիտությամբ:
Իրականում սա շատ փոքր ցուցանիշ է:
Մինչ անկախացումը Հայաստանում գիտնականների քանակի, կամ տեսակարար կշռի հետ համեմատելիս, պարզվում է, որ այսօր նրանց թիվը շուրջ երկու անգամ ավելի քիչ է, քան աշխարհի միջինը:
Եվ սա ոչ թե այն եվրոպական երկրների, որոնց կառավարությունները հայտարարում են` թե մենք պետք է ունենանք գիտելիքահեն տնտեսություն, այլ աշխարհի միջինի:
Այսինքն՝ մեզանում գիտնականների քանակը`4500-ը, ոչ թե շատ է, այլ չափազանց քիչ է, և պետք է միջոցներ ձեռնարկել այդ քանակն ավելացնելու համար:
Գիտնականի աշխատավարձի, նրա դերի ու վաստակի նկատմամաբ վերաբերմունքի հարցում մենք ևս կաղում ենք.
Ըստ The New York Times-ի Բարձրագույն կրթության միջազգային կենտրոնի փորձագետ Ֆիլիպ Ալտբախի վերջերս հրատարակված գրքում տարբեր երկրների համալսարանների դասախոսների աշխատավարձի չափերի վերաբերյալ ներկայացված տվյալներով, որտեղ նախկին ԽՍՀՄ երկրներից ցուցակում են հայտնվել Հայաստանը, Ռուսաստանը, Ղազախստանն ու Լատվիան, Հայաստանը վերջին տեղում է:
Հետազոտության արդյունքներով, դասախոսի միջին աշխատվարձը կազմել է 405 դոլար: Ցուցակում Հայաստանից առաջ է Եթովպիան, որտեղ միջին աշխատավարձը կազմում է 864 դոլար:
Դասախոսների բարձր դրույքաչափով առաջին եռյակում են Կանադան (9485 դոլար), Իտալիան (9118 դոլար), Հարավային Աֆրիկան (9330 դոլար):
Հետազոտության մեջ նաև հարց է եղել, թե արդյո՞ք բավարար է պրոֆեսորական աշխատավարձը միջին խավին վայել կենսամակարդակ ապահովելու համար:
Իր հերթին, գիտնականի նկատմամբ վերաբերմունքի փոփոխությունն անհրաժեշտ է. «եթե գիտնական է, ուրեմն սոված է», մոտցումը սխալ է, այստեղ ոչ միայն ֆինանսական կամ գնահատանքի մոտեցման հարցն է, այլ արժեհամակարգի խնդիր է դրված:
Չի կարելի համաձայնվել այն մտքին թե՝ գիտնական լինելը ըստ էության մոդայից դուրս է եկել: Մարդիկ չեն ուզում դառնալ գիտնական, որովհետև, ավելի շուտ, չեն կարող գումար աշխատել: Բանն այն է, որ ովքեր այնուամենայնիվ, այս վատ պայմաններում զբաղվում են գիտությամբ, համապատասխան հարգանք չեն զգում իրենց նկատմամբ:
Նմանատիպ մի հարց ուղղեց գիտնական Արեգ Միքայելյանը նախագահին, այցի օրը: Մեր կարծիքով, դա այդքան էլ այդպես չէ, ճիշտ է գիտնականի տեսակը դուրս է մնացել ակտիվ կյանքից, քանի որ նրանց հանրության մեջ ներկայացնելու խնդիրը չափազանց վատ է կազմակերպված, սակայն հարգանք նրանք վայելում են, հանրությունը իր գիտնականին հարգում է, սակայն հաշվի չի նստում նրա հետ: Եթե հոգևորականներին կամ մշակույթի գործիչներին պարբերաբար հանդիպում ենք, ապա գիտնականներ չկան մեր շուրջը: Նրանց նկատմամբ վերաբերմունքի, նրանց տեսակի իմիջի բարձրացման հարցն է, որ պետք է բարձրացվի: Իսկ ֆինանսական հարցերը, որ բնավ անկարևոր չէ, կարելի է ռեալ պահանջներով կարգավորել:
Հ.Գ. Ի դեպ այս նյութը պատրաստ էր հրապարակման, երբ տեղեկացանք որ «Նուշիկյան ասոցիացիա»-ն հայտարարություն է տարածել.
«Այսօր աշխարհում գոյություն ունի ցեղասպանագիտական հարցերին նվիրված ինդեքսավորվող և գրախոսվող միջազգային 3 պարբերականներ: Դրանք են` Journal of Genocide Research, Holocaust and Genocide Studies և Genocide Studies and Prevention: Հայաստանի և ոչ մի ներկայացուցիչ այս պարբերականներում տպագրած գիտական հոդված չունի: Սակայն Հայոց Ցեղասպանության ճանաչման գործընթացին նպաստելու համար մեծ նշանակություն ունի հնարավոր բոլոր միջոցներն օգտագործելը: Որոշ չափով իրավիճակը շտկելու և միջազգային պարբերականներում ՀՀ քաղաքացիների կողմից տպագրությունների առկայությունը ապահովելու նպատակով «Նուշիկյան ասոցիացիա»-ն կտրամադրի 500,000 ՀՀ դրամի խրախուսավճար ՀՀ քաղաքացի այն գիտնականներին, ովքեր նշյալ միջազգային ցեղասպանագիտական պարբերականներից որևէ մեկում կտպագրեն առնվազն 5000 բառ պարունակող համապատասխան հոդվածներ»:
Շուշան Գալստյան
Այս հարցազրույցը արվել է շուրջ մեկ տարի առաջ.
«Կոնֆուցիոսի խոսքերը լավ համահունչ են մեր երկրի հասարակական կարգերին. «Ամոթ է լինել աղքատ` հարուստ պետության մեջ, անբարոյական է լինել հարուստ` աղքատ պետության մեջ»,- այսպես է մտածում պրոֆեսոր, արվեստի վաստակավոր գործիչ, սիրված ռեժիսոր և դերասան Նիկոլայ Ծատուրյանը:
— Պարոն Ծատուրյան, վերջին ժամանակներում խիստ հազվադեպ է դարձել հայ մտավորականի հայտնությունը: Ո՞ւր են մեր մտավորականները:
— Մտավորականությունը երբեք ձեռնտու չի եղել պետական կառույցներին, որովհետև նրանց ոչխարի հոտ է պետք, ոչ թե անհատներ, որոնք քննադատեն, չհավանեն, ինչ-որ ուղղություն ցույց տան: Սովետի ժամանակ, այնուամենայնիվ, կային դասեր, կային բանվոր դասակարգ, գյուղացիություն, կար մտավորականություն: Այսօր շատ բաներ վերացել են: Ո՞ւր է բանվոր դասակարգը: Չկա: Ինչպե՞ս կարող է լինել պետություն` առանց բանվոր դասակարգի: Նշանակում է` ոչինչ չի արտադրում, բայց շատ հաջող կերպով մեր ժողովուրդը այդ բացը լրացրեց` բանվորությունը վերացավ, զարգացավ առևտրական խավը: Չորս կողմն առևտրականներ են, իսկ այս պայմաններում մտավորականները մտել են ծակերը և ննջում են: Ինչպես օրինակ` ես. մտել եմ վիրտուալ աշխարհ և չեմ ուզում շփվել այս աշխարհի հետ, որովհետև այնքան բացասական էմոցիաներ է հաղորդում մեր իրականությունը, որ չես ուզում շփվել: Մտավորականությունը հոգնել է «պայքար-պայքար մինչև վերջից»:
— Եվ ինչպե՞ս եք բնորոշում մեր հասարակությանը:
— Մեր հասարակությունը 2 մասից է բաղկացած: Կա ազգ, և կա ժողովուրդ: Հիմա 90%-ը ժողովուրդ է, 10%-ը` ազգ: Ամբողջ կյանքում ատել եմ ամբոխը, զզվել եմ հերթերից, անգամ` հերթով նախագահին բարևելուց: Սարոյանը «Փրկություն կղզում» ասում է. «Առանձին-առանձին վերցրած` բոլոր մարդկանց սիրում եմ, նույնիսկ իմ ազգի թշնամիներին, որովհետև գիտեմ, որ մարդն ընդունակ չէ գազանության, գազան է դառնում ամբոխը»: Էս բոլոր միտինգները, որ կան, պայքար չեն, պարզապես մի քանի հոգի հմայում են ամբոխին, որ հետո իրենք նստեն աթոռին ու սկսեն գռփել: Մեր ժողովուրդը կարծես զոմբիացել է, որովհետև եթե նայում են «32 ատամ», սերիալներ, որոնք հեղեղել են արվեստի աշխարհը. սա սպանդ է: Բոլոր արժեքները խեղաթյուրվել են:
— Գուցե պատճառը ուղղորդողի, առաջնորդողի բացակայությո՞ւնն է:
— Իոնեսկոյի ռնգեղջյուրի սինդրոմն է. կարծես բոլորը ռնգեղջյուր են դառնում: Այնքան է ժողովրդի ճաշակը փչացել, ուղղորդելն անգամ վտանգավոր է: Մի անեկդոտ կա` բանվորները խոսում են, մեկը ասում է` տղերք, վեր կենանք, մի բան անենք: Մյուսն ասում է` բա որ հանկարծ նորից հաղթե՞նք: Այսինքն` կարող է նորից հեղափոխություն լինի, ու ավելի վատ լինի: Դեմոկրատիան լավ բան է, բայց կարևոր է, թե ում ձեռքն ես տալիս: Շատերը հիանում են «32 ատամ»-ով կամ նմանատիպ գործերով: Այդպիսիներին համեմատում եմ գազանանոցում կապիկներով հիացող երեխաների հետ, բայց շատ քչերը` արժանապատիվներն են առյուծի վանդակին մոտենում: Այսօր մեր մտավորականները սոված, խեղճ միայնակ առյուծի նման գցված են վանդակի մեջ: Կապիկների համար վանդակը սովորական բան է, կարող են թռչկոտել, իսկ միայնակ առյուծը տխուր է: Մեր մտավորականը այսօր այդ առյուծն է:
— Ո՞րն է մեկուսացման պատճառը:
— Ձեռք են քաշել: Եթե մտավորականությունը շատ մտնի այս կյանքի մեջ, կաղքատանա, որովհետև հոգևոր սնունդ չկա: Երբ անհատներով ենք չափում, մեզ մոտ ամեն ինչ լավ է. սպորտը լավ է, անհատ նկարիչները լավ են, իսկ թատրոններում, ինչպես Սոս Սարգսյանն է ասում, օդ չկա, ինչպես օրինակ` վրաց թատրոնում, որտեղ մտավորականությունը պարտադիր հաճախում է թատրոն: Մեր մտավորականությունը ծպտված է: Ծպտված է, որովհետև աղքատ է, անփող է: Արժեքները փոխված են, և երկիրն այսօր օլիգարխների ձեռքում է: Ամեն ինչ կախված է փողից, դրա համար էլ մտավորականը լուռումունջ է: Կոնֆուցիոսի խոսքերը լավ համահունչ են մեր երկրի հասարակական կարգերին. «Ամոթ է լինել աղքատ` հարուստ պետության մեջ, անբարոյական է լինել հարուստ` աղքատ պետության մեջ»: Երկար տարիներ են պետք, որ ամեն ինչը իր տեղն ընկնի: Իզուր չէ գրված «Խաչագողի հիշատակարանը», որովհետև մեզ մոտ շատ են խաչագողերը: Մենք չենք հոգնում կրկնել մեր սխալները: Հայ մարդը միշտ անհատ է եղել, դրա համար էլ չի կարողանում պետականություն ստեղծել: Դա է պատճառը, որ ամեն ինչ մասնատված, աղճատված է, դրա համար էլ մտավորականները մտել են տները: Ցեղակույտի ենք վերածվում: Շատերը նույնիսկ տեղյակ չեն, թե ինչ հարուստ գրականություն ունենք: Հալեպում շատ գրական բացահայտումներ արեցի, որոնցից տեղյակ էլ չենք: Էսպես էլ ապրում ենք: Մենք ենք, մեր ճահիճը:
— Հատկապես որտե՞ղ եք վտանգ տեսնում:
— Վտանգն այն է, որ երկիրը կարող է երկիր չդառնալ, քանի դեռ շարունակվում է էս հսկայական արտահոսքը: Երեքուկես միլիոնանոց երկրից մեկուկես միլիոնն այստեղ չէ, և քանի դեռ շարունակվում է հայկական էս գաղթը, մենք այնքան փոքրաթիվ կդառնանք, որ արդեն չենք մտնի համաշխարհային կազմակերպությունների շարքը, օգնություններ չենք ստանա, որովհետև այն երկիրը, որը մեկ միլիոնից պակաս է, ոչ օգնություն է ստանում, ոչ էլ երկիր է: Կորցրած հողեր ենք պահանջում: Բա որ տա՞ն: Ղարաբաղ ենք վերցրել, մարդ չի ապրում: Ղարաբաղցին փախել է, եկել Երևան: Գնում ես տասնյակ կիլոմետրեր ազատագրված տարածքներով, մարդ չի ապրում: Եթե անգամ մեր հողերը տան, ոչ մի հայաստանցի այնտեղ չի գնա ապրելու, կգնան միայն արևմտահայերը: Ասենք թե` երեք միլիոն հայ մտնի ապրելու, իսկ 30 միլիոն քրդե՞րը: Վաղը, մյուս օրը եթե ընտրություններ լինեն, կստացվի պառլամենտ` երեսունը մեկի հարաբերությամբ` 30 քուրդ և 1 հայ: Մենք էլի հյուրեր կլինենք մեր հողում: Շատերի համար տարօրինակ է, բայց ես կարծում եմ, որ քանի դեռ հայը երկու երեխայից ավել չի ունենում, փրկությունը չի լինի: Շատ երեխաներ պիտի ունենանք, որովհետև երբ փոքր երկիրը շատանում է ժողովրդով, իրենից անկախ` պահանջ է ունենում տարածվելու, մի տեղ էլ ունենալու: Իսկ քանի դեռ մի բան էլ դատարկվում ենք` էսպես ենք ապրում: Երբ ակվարիումի մեջ շատ ձկներ են դնում, չեն աճում, պիտի մեծացնես տարածքը, ծաղիկը երբ դնում ես փոքր սափորի մեջ, չի աճում: Որպեսզի ազգը ծաղկի, պիտի այնքան շատանա, որ իրեն մեծ տերիտորիա պետք լինի: Ասում են` ինչ պայմաններ են, որ երեխա ունենանք, իսկ մեր պապե՞րը, որ 6-7 երեխա էին ունենում, մի՞թե լավ էին ապրում: Ախր այսպես կարող ենք և վերանալ, ինչպես Բյուզանդիան, Ասորեստանը: Ծրագիր չունենք: Ազգային ծրագիր:
— Ե՞րբ չի կարողանում լռել Նիկոլայ Ծատուրյանը:
— Ես ոչնչին լուրջ չեմ նայում և ամեն ինչում ծիծաղելին եմ տեսնում: Ցավում եմ, որ մեր ժողովուրդը հումորն էլ է կորցրել:
— Իսկ երբ խռովում եք, հուզվում…
— Երբեք չեմ խռովում, աշխատում եմ հիանալ գոնե այն փոքր խոտով, որ ասֆալտը ճեղքելով դուրս է գալիս:
— Այնուհանդերձ, հավատո՞ւմ եք մեր երկրի ապագային:
— Եթե չհավատայի, հիմա Ամերիկայում կլինեի, ինչպես շատերը: Չնայած հնարավոր է, որ վերջում ասենք` խելոքը նրանք են, բայց միևնույն է` հավատում եմ:
— Ինչի՞ վրա է Ձեր հույսը:
— Ես սիրում եմ, որ երբ մի գաղափար է ծնվում, մեր ժողովուրդը միաբանվում է: Դրա վառ ապացույցը ֆուտբոլն է, երբ հայերն են խաղում, կամ` Ղարաբաղյան շարժումն էր, թեև, ցավոք, շուն-շան որդիք օգտվեցին դրանից, բայց ազգը միավորվեց մի գաղափարի շուրջ: Ուրեմն, եթե մեր ազգը նպատակ դնի` մեր երկիրը իսկապես պետություն դարձնելու, կփրկվի: Դրա համար էլ մեզ պետք է մտավորականություն: Կառավարության անդամների ու դեպուտատների 90%-ը բութ ուղեղներ են, որ անգամ չեն հասկանում` թատրոնը ինչ բան է: Ծնվել են իրենց գյուղերում, իրենց ակումբում սուտ թատրոն են տեսել ու մինչև հիմա դրա մեջ են: Դրա համար էլ արվեստը չի զարգանում, որովհետև եթե մի ղեկավար գա թատրոն` ներկայացում դիտելու, ժողովուրդն էլ օրինակ կունենա: Չնայած թատրոնից թատրոն չեն գնում, որովհետև մեր պառլամենտի ժողովները հենց թատրոն են, որ կան: Այնուամենայնիվ, հույս ունեմ, որ մեր ազգը մի իսկական ծրագիր կմշակի, որովհետև իրականում խելոք ազգ ենք:
— Ձեր խոսքը` ուղղված մտավորականին:
— Մեր մտավորականները միշտ իրարից անջատ են գործում. երբ մեկի գաղափարը ցայտուն է և մյուսի հետ չի բռնում, անջատվում են: Բարեբախտաբար, կարող են միանալ այն խնդրի շուրջ, որը պետությանն է վերաբերում: Բայց առանձին-առանձին վերցրած` ամեն մեկը պետության զարգացման իր ուղին է տեսնում: Իսկ մասսաները` ուր տարան-տարան: Ամբողջ խնդիրն այն է, որ տանողները սխալ են տանում: Ցավոք:
— Ինչպիսի՞ երկիր եք երազում Ձեր թոռնիկների համար:
— Երազում եմ` թոռներս ապրեն նորմալ, կարգին երկրում: Իսկապես դեմոկրատական, օրենք ճանաչող երկրում: Պարզ է, որ մենք չենք տեսնի, բայց գոնե նրանք տեսնեն:
Հարցազրույցը վարեց Կարինե Ջանջուղազյանը
Փոխադարձ վիրավորանքներից ու «մարտական» հրավերներից հետո վերջապես«Արմնյուզ» հեռուստաընկերության եթերում տեղի ունեցավ մեծամասնական ընտրակարգով առաջադրված ընդդիմադիր և իշխանական պատգամավորության թեկնածուների առաջին նախընտրական բանավեճը.
Սակայն ինպես սպասվում էր,«Հայ ազգային կոնգրես» դաշինքի անդամ, թիվ 2 ընտրատեղամասում առաջադրված Վլադիմիր Կարապետյանի և Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության անդամ, նույն ընտրատարածքում պատգամավորի թեկնածու Սամվել Ֆարմանյանի միջև բանավեճը կոռեկտության սահմաններում չէր, ավելին՝ քիչ էր մնում՝ վերածվեր ձեռնամարտի:
Առհասարակ այս ընտրությունները նախորդից տարբերվում է՝ գրեթե բոլոր թեկնածուները ավելի շատ զբաղված են մրցակիցներին սևացնելու, քան իրենց ներկայացնելու գործով: Այս բանավեճում ևս յուրաքանչյուրը փորձեց ոչ այնքան ներկայանալ սեփական առավելություններով, որքան մատնանշել դիմացինի ու նրա քաղաքական թիմակիցների թերությունները:
Բանավեճը վարող Արտակ Ալեքսանյանը ժամանակ առ ժամանակ կողմերին հիշեցնում էր, որ ընտրական գործընթացները չեն կարող վերաճել Ավարայրի ճակատամարտի, և որ կյանքն էլ չի ավարտվում այս բանավեճով:
Կարապետյանը շեշտը դրել էր իրենց հիմնական նպատակի վրա. կոնգրեսականները երկիրը պետք է ազատեն հանցավոր ռեժիմից, որը գլխավորում է Սերժ Սարգսյանը:
Ֆարմանյանն էլ իր հերթին հիշեցրեց Լևոն Տեր-Պետրոսյանի մեղքի բաժինը, և այն հայտարարությունը թե՝ Հայաստանը դարձել է դժոխք. «Ես պահանջո՛ւմ եմ ներողություն խնդրել այն սևազգեստ մայրերից, որոնց երեխաները զոհվել են Հայաստանի ապագայի համար»: Շատ հետաքրքիր պահանջ. Նույնը պահանջում է ՀԱԿ-ը, իշխանությունից:
Ֆարմանյանն էլ հակադարձրեց թե՝ նախկին զինդատախազ Գագիկ Ջահանգիրյանն իր մեղքի բաժինն ունի խաղաղ պայմաններում բանակում զոհված՝ սևազգեստ մայրերի որդիների թափած արյան համար: Նրանից ինչու չեն պահանջում: Կարապետյանն էլ, թե՝ այդ դեպքում ինչո՞ւ նրան չեն ձերբակալում:
Ֆարմանյանը,նաև անձնական հարց ուներ, նա իր հետ բերել էր Կարապետյանի՝ դեռևս կառուցման փուլում գտնվող առանձնատան լուսնկարը, և հրապարակավ հարցադրում արեց, թե՝ 14 տարի Արտաքին գործերի նախարարությունում աշխատելով՝ ի՞նչ միջոցներով է նման շքեղ առանձնատուն կառուցում, և դա այն դեպքում, երբ մշտապես մեղադրում է իշխանություններին երկիրը թալանելու մեջ:
Կարապետյանը պարզաբանեց. Իր 14 տարվա աշխատանքի և իր ընտանիքի աշխատանքի միջոցներով է կառուցվել, և որ իր ընտանիքը կարող էր իրեն թույլ տալ նման «կիսակառույց առանձնատուն» կառուցել ու հրավիրեց ստեղծել համապատասխան հանձնաժողով, և պարզել, թե ի՞նչ ֆինանսական ռեսուրսներով է կառուցում առանձնատունը:
Մեղադրանքների անձնականացման հարցում անխնա եղավ նաև Կարապետյանը, նա Ֆարմանյանին անվանեց կարիերիստ, որին ՀՀԿ-ն քաղաքական դաշտ է բերել միայն «հարմարվող լինելու համար»:
Հետո անցան ընտրություններին ու նախընտրական ընթացքին. Կարապետյանը հայտարարեց, որ չնայած իր մրցակիցն ամեն օր արդարությունից է խոսում, սակայն իրականում ամեն բան անում է, որպեսզի ընտրությունները կեղծվեն. «Մասնավորապես, հայտարարություն եք տարածել, թե իմ գործողությունները սադրիչ են, փոխարենը՝ դիմեք ոստիկանություն և նոր միայն նման հայտարարություններ արեք», — ասաց ՀԱԿ անդամը:
Եւ չնայած փոխադարձ մեղադրանքներին՝ նախընտրական տաք «բանավեճն» ավարտվեց ձեռքսեղմումով:
«Հայկական ժամանակ». Երևանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանն Ավանում ունի հինգ հատ շենք և շինություն` ընդհանուր 6 հազար 251 ք/մ մակերեսով: Այս մասին տեղեկանում ենք նրա կողմից ԿԸՀ ներկայացված գույքի և եկամուտների մասին հայտարարագրից:
Երևանի քաղաքապետը հայտարարագրել է նաև բնակարան Թումանյան փողոցում` 190 ք/մ մակերեսով, Ջերմուկ քաղաքում` անշարժ գույք 258 ք/մ մակերեսով, հողամաս Դիլիջանում` 6 հազար 365 ք/մ մակերեսով: Ըստ նույն փաստաթղթի, նա ունի երեք ավտոմեքենա` «Մերսեդես Բենց G500», «Մերսեդես Տ450» և «Ռենջ-Ռովեր սուպեր չարջ» մակնիշների: Տարեկան աշխատավարձը կազմել 14 մլն 225 հազար դրամ: 2012-ի մարտի 1-ի դրությամբ, բանկային հաշվեհամարներում ունեցել է 115 մլն դրամ, 50 հազարական եվրո և դոլար: Նրան է պատկանում «Զեթ ընդ Զեթ» ՍՊԸ-ի բաժնետոմսերի 50 տոկոսը:
Իսպանական «Կորսան Կորվիամ Կոնստրուքսյոն Էս Ա» իսպանական ընկերությունը (Corsan Corviam Construccion S.A.) հաղթող է ճանաչվել Հյուսիս-Հարավ ճանապարհային միջանցքի 3 ճանապարհահատվածների կառուցման մրցույթում: ՀՀ կառավարությունն այսօր` ապրիլի 26-ին լիազորեց ՀՀ տրանսպորտի եւ կապի նախարարությանը` այդ ընկերության հետ կնքել կապալի համապատասխան պայմանագիր:
Պայմանագրի ընդհանուր արժեքը 250 մլն դոլար է: Ծրագիրը ֆինանսավորում է Ասիական զարգացման բանկի կողմից:
Բարեկարգումն իրականացվելու է Աշտարակ-Թալին, Երեւան-Արարատ, Երեւան-Աշտարակ ճանապարհատվածներում:
Նշենք, որ մրցույթին մասնակցելու հայտ են ներկայացրել 6 ընկերություններ` 4 չինական, եւ 2 իսպանական; Սակայն միայն «Կորսան Կորվիամ Կոնստրուքսյոն Էս Ա»-ի հայտն է ճանաչվել մրցույթի պայմաններին բավարարող: Ընկերության նախնական առաջարկը կազմել է 264 մլն դոլար, սակայն բանակցությունների արդյունքում իջեցվել է մինչեւ 250 մլն դոլար:
Ըստ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի` Հյուսիս-Հարավ ճանապարհային միջանցքի (Հայաստան-Իրան սահմանից մինչեւ Հայաստան-Վրաստան սահման) ներդրումային ընդհանուր արժեքը 1.5 մլրդ դոլար է:
Այսօր, քաղաքական զարգացումների այս բուռն ժամանակահատվածում, ձայներ կորզելու Ճանապարհին շահարկվում է այն ամենը, ինչ հնարավոր է: Հարց է առաջանում, թե որքանո՞վ են խորհրդարան գնացող քաղաքական ուժերը իրականում կարևորում գիտության ֆինանսավորումը և ոլորտի զարգացման ինչ հեռանկարներ են տեսնում:
Գաղտնիք չէ, որ գիտնականները ֆինանսավորման ավելացում ակնկալելիս բազմաթիվ դռներ ծեծեցին և բացի խոստումներից որևէ ռեալ ծրագիր չառաջարկվեց նրանց: Իսկ այսօր կուսակցություններից յուրաքանչյուրը փորձում է ավելի ընդգրկուն ձևակերպել գիտնականների պահանջը:
Շահարկո՞ւմ են նրանց գործոնը, իհարկե՜: Այսօր ընտրությունների գնացող բոլոր ուժերը խոստումներ են տալիս, նրանց պահանջները ներառում նախընտրական ծրագրի մեջ: Սակայն գիտնականները, կամ նրանց ղեկավար կորիզը շատ լավ գիտի, թե ինչ է սպասվում իրենց, երբ վերջանան ընտրություններն ու դարձյալ ֆինանսավորման հարցը մտնի բանակցությունների փուլ:
Հշեցնենք ,որ դեռ կուսակցությունների ծրագրերը կազմվելու փուլում երիտասարդ գիտնակաների մի խումբ հանդես եկավ կոչով, որով հորդորում էին բոլոր քաղաքական կուսակցություններին, կարևորել իրենց նախընտրական ծրագրերում գիտության ֆինանսավորման ավելացման հարցը:
Եվ չնայած նրան, որ հասարակությունը, կարծես թե վաղուց դադարել է հավատալ սևով սպիտակի վրա գրված կուսակցությունների ծրագրերին, այնուհանդերձ վերը նշված խնդրով անհագստացողները սպասում են, թե ինչպիսի մոտեցումներ ու նոր լուծումներ կառաջարկվեն գիտությանն ու գիտականին:
Նրանցից ՀՅԴ–ն աննխադեպ առաջարկով հանդես եկավ.
Խոստանում են տասն անգամ ավելացնել գիտության ոլորտի
պետական ֆինանսավորումը՝ հասցնելով ՀՆԱ-ի 1-2%-ին:
Ընդ որում, գիտության բնագավառի յուրաքանչյուր տարվա ծախսերը նվազագույնը կաճեն տվյալ տարվա պետական բյուջեի եկամուտների կանխատեսվող աճից ոչ ցածր։
Միջազգային բակալավրիատի դիպլոմային ծրագիրը կթարգմանվի և կներդրվի ՀՀ կրթական համակարգում։
Կստեղծվեն թվանշանային տեխնոլոգիաների հայացման համապատասխան կարելիություններ, կհիմնվի մշակութային հիմնադրամ՝ երիտասարդ տաղանդներին խրախուսելու, դեբյուտային ծրագրեր ֆինանսավորելու, արտերկրի մշակութային բարձրագույն հաստատություններում կրթությունը շարունակելու համար։ ծախսերը նվազագույնը կաճեն տվյալ տարվա պետական բյուջեի եկամուտների կանխատեսվող աճից ոչ ցածր։
«ԲՀԿ» կուսակցության նախընտրական ծրագրում հանդիպում ենք այսպիսի դրույթների. «Առաջնահերթ ենք համարում գիտության համար համապատասխան պայմանների ապահովումը և ենթակառուցվածքների զարգացումը, գիտության ոլորտում ներգրավվելու իրական մոտիվացիայի ձևավորումը, տնտեսության հետ գիտության կապիխորացումը, ոլորտի բյուջետային հատկացումների ավելացումը և գիտության ֆինանսավորման մեխանիզմների կատարելագործումը:
Կուսակցությունը կարևորում է անապահով ուսանողներին, ծնողազուրկ երեխաներին սոցիալական հասցեական աջակցության ցուցաբերումը՝ ներառյալ ուսման վարձերի ամբողջական կամ մասնակի փոխհատուցումը։ Այս շարքը համալրում է նաև անտոկոս ուսումնական վարկերի տրամադրումը։ ԲՀԿ–ն հանդես է գալիս կրթաթոշակների շարունակական բարձրացման օգտին»։
Նախընտրական ծրագրում «Ժառանգություն» կուսակցությունը խոստանում է, որ առաջին քայլերը լինելու են՝ 2013 թվականի բյուջեյում գիտությանը հատկացնել ՀՆԱ-ի առնվազն 1 տոկոսը, որը, հաշվի առնելով տնտեսական աճը, կկազմի շուրջ 50 միլիարդ դրամ: Գիտության ֆինանսավորումը հիմնականում կհատկացվի թեմատիկ ձևով, որի օբյեկտիվության համար կընդունվի «Գիտատեխնիկական փորձաքննության մասին» օրենքը, որը ներկայիս իշխանությունները, ի հեճուկս խոստումների, արդեն տարիներ շարունակ չեն ընդունում:
Իսկ հետագայում, սկսած 2014 թվականից, գիտության ֆինանսավորումը յուրաքանչուր տարի կաճի ՀՆԱ-ի 0.2 տոկոսի չափով, մինչև չհասնի ՀՆԱ-ի 3 տոկոսի: «Ժառանգության համոզմամաբ, դա է գիտության ֆինանսավորման այն չափը, որն ընդունված է զարգացած գիտություն ունեցող, այսինքն, ընդհանրապես, զարգացած երկրներում, ինչպիսին, , կլինի նաև Հայաստանը ապագայում:
Հայ Ազգային Կոնգրեսը վստահեցնում է, որ պետության կողմից հանրակրթության ֆինանսավորումը կհասցվի ՀՆԱ—ի 2,2%—ի, աճման միտումով, 10 տարվա ընթացքում հասցնելով մինչեւ 3—4%։
Ծայրամասերում, հեռավոր գյուղերում, ծնողների ցանկության դեպքում, կխրախուսվեն փոքրաթիվ աշակերտներով դասարանները կամ անհատական ուսուցման համակարգերը՝անկախ ուսուցման ինքնարժեքից։ Կվերակառուցվեն 12 տարի նորմատիվային ժամկետով գործող հանրակրթական հիմնական ծրագրերը համապատասխանաբար վերասահմանելով կրտսեր, միջին եւ ավագ դպրոցներում ուսման տեւողությունը՝ ելնելով սովորողների տարիքային ֆիզիոլոգիական զարգացման առանձնահատկություններից եւ հաշվի առնելով համաշխարհային առաջատար կրթական համակարգերի փորձը։ Միջնակարգ (կրտսեր եւ միջին) դպրոցներում ուսուցանվող ծրագրերի ծավալներից կախված, ուսման տեւողությունը կլինի կրտսեր դպրոցում՝ 6 տարի, միջին դպրոցում՝ 3 տարի, իսկ ավագ մասնագիտական դպրոցներում՝ 3 տարի։
Արհեստների ուսուցումը ավագ դպրոցներում կլինի պետության եւ հասարակության հատուկ հոգածության առարկա՝ կազմելով ուսումնառության զարգացած համակարգի կարեւոր բաղադրիչ։ Կտարվի դպրոցների մասնագիտացման հետեւողական քաղաքականություն այս կամ այն ուղղություններով։
Կվերացվի «ավագ դպրոց– բուհ» անցման ընթացքում տարատեսակ քննությունների (միասնական, կենտրոնացված և այլն) ներկայումս գործող համակարգը։
Հայաստանի Դեմոկրատական կուսակցությունն անհրաժեշտ է համարում ստեղծել գիտական հաստատությունների, արտադրական ձեռնարկությունների և բուհերի հիմքի վրագիտակրթաարտադրական համալիրներ, որոշակի գիտական հիմնահարցերի լուծմանն ուղղված մշտական եւ ժամանակավոր գործող գիտական կենտրոններ, որոնք կոոպերացման սկզբունքով կհամախմբեն գերատեսչություններում աշխատող գիտնականներին և մասնագետներին։
Նրանք գտնում են, որ պետք է հնարավորինս նպաստել միջազգային գիտական կապերի ուժեղացմանն ու ընդլայնմանը, համատեղ ծրագրերի, լաբորատորիաների, ամբիոնների ստեղծմանը, պետության հովանավորության տակ վերցնել միջազգային լայն ճանաչման արժանացած գիտական դպրոցների պահպանումը և հետագա զարգացումը, նոր ուղղությունների գիտական դպրոցների ձևավորումը, ինչը ենթադրում է համակարգային փոփոխություններ գիտության ֆինանսավորման, հատկապես՝ գիտաշխատողների վարձատրության հարցում։
Ըստ կուսակցության՝ Հայաստանի գիտությունը կանգնած է երիտասարդ կադրերով համալրելու անհրաժեշտության առջև։
«Այդ նպատակով անհրաժեշտ ենք համարում կրթական ծրագրերի վերանայումը՝ վերադարձնելով լավագույնը նախկին խորհրդային դպրոցից և ներմուծելով ամենաժամանակակից ուսումնական տեխնոլոգիաները։ Պետք է հետևողականորեն և էապես բարձրացնել ուսուցիչների ու դասախոսների աշխատավարձերը, կտրուկ ավելացնել պետական աջակցությունը ուսումնական ծրագրերի իրականացման, ուսուցողական բնույթի գիտահանրամատչելի և ուսումնական օժանդակ գրականության հրապարակման ոլորտներում»:
Շուշան Գալստյան
Հայկական ժամանակ. ՀՀ վարչապետ Սարգսյանի բանկային հաշիվներին 2012 թվականի մարտի 1-ի դրությամբ եղել է 870 հազար դոլար և 35 մլն դրամ: Այսինքն, ինքն էլ չի հետևում Հայաստանում ավանդները ՀՀ դրամով պահելու իր հանրահայտ կոչին:
Բերված տվյալները վերցված են Տիգրան Սարգսյանի կողմից ԿԸՀ ներկայացրած գույքի և եկամուտների մասին հայտարարագրից: Ըստ նույն փաստաթղթի, նա վերջին մեկ տարում ունեցել է 31 մլն 700 հազար դրամի եկամուտ, որից 12 մլն դրամը «Անելիք», իսկ 16 մլն-ը «Յունի», 214 հազարն էլ «Գյուղփոխօգնության» բանկերում ունեցած ավանդների տոկոսավճարներն են: Իբրև ՀՀ վարչապետ` նրա տարեկան աշխատավարձը կազմել է 3 մլն 340 հազար դրամ: Սարգսյանը Երևանի կենտրոնում ունի 2 բնակարան և մեկ առանձնատուն, մեկ առանձնատուն էլ ունի Կոտայքի մարզի Նուռ-Նուս գյուղում, իսկ Դիլիջանում ունի մոտ 3 հազար ք/մ մակերեսով հող: Տիգրան Սարգսյանի միակ շարժական գույքը 1979 թվականի արտադրության «Վազ 2103» մակնիշի ավտոմեքենան է: Ըստ հայտարարագրի, նա ութ մլն դրամը գերազանցող արժեքով ոչ մի գույք չունի:
Երբ պահանջում ենք գիտության ֆինանսավորում և դրա հենքի վրա գիտության զարգացում, պետք է հաշվի առնեք, թե որն է այն ներուժը, որի օգնությամբ գիտությունը առաջընթաց կգրանցի մեր երկրում: Այս համատեքստում է նաև այսօր արևելագետներին հուզող հարցերից մեկը. Հարց, որը կարծում ենք խիստ արդիական է Ո՞վ կարող է լինել ԵՊՀ արևելագիտության ֆակուլտետի դեկանը`գիտնական թե՞ կազմակերպիչ։
Ֆակուլտետն ունի կարևոր ռազմավարական նշանակություն և ըստ էության պետք է լինի ոլորտի առաջամարտիկը Հայաստանում և միջազգային ասպարեզում:
Այս հարցի շուրջ իրենց կարծիքներն են հայտնել«Ֆեյսբուք» սոցցանցի` ոլորտին առնչվող օգտատերերը ։Քննարկումը ներկայացնում ենք գրեթե առանց խմբագրման.
Anahit Gaboyan Իհարկե պարոն Գուրգեն Մելիքյանը!
Anahit Gaboyan Գուրգեն Մելիքյան
Erik Grigoryan Ընտրությունների ժամանակ պետք է առաջնային լինեն գիտական չափանիշներն ու միջազգային ճանաչումը… Պետք է համեմատել թեկնածուների գիտական հետքը, տպված հոդվածները, միջազգային կշիռը, այլ ոչ թե միայն ներքին համբավը և հարգանքը….
Erik Grigoryan Վստահ եմ նաև, որ թարմություն է պետք թե, ֆակուլտետին, թե, մյուս կրթական և գիտական հաստատություններին: Օրինակ, տեսեք թե ինչ դրական փոփոխություններ եղան Ցեղասանության թանգարան ինստիտուտում նոր և ավելի երիտասարդ ղեկավարի գալով, չնայած նրան, որ նախորդը ևս համբավ և հարգանք վայելող ու փորձառու ղեկավար էր…..
Artur Ishkhanyan Տարիքի և համբավի վերաբերյալ չեմ կարող վստահորեն դատել, սակայն ըստ իս, ֆակուլտետի և, ընդհանրապես, ցանկացած գիտաուսումնական կառույցի ղեկավարն առաջին հերթին, իհարկե, պետք է լինի գիտնական։ Փորձը ցույց է տալիս, որ
Daniel Ioannisyan Բնականաբար, պետք է մեկը, ով ունի միջազգային ճանաչում: Տարիքը հեչ կապ չունի! Կարող է և երիտասարդ լինել, բայց պիտի միջազգայգիտնականները կարող են, անգամ առանց որեէ հատուկ պատրաստության, դրսևորել իրենց որպես գիտության լավ կազմակերպիչներ։ Իսկ ոչ-գիտնականների դեպքում գիտաուսումնական կառույց ղեկավարելը սովորաբար առանց առանձնահատուկ կրթության ու պատրաստվածության հնարավոր չէ, քանի որ առանց հատուկ կրթության հնարավոր չէ պատկերացնել գիտության և գիտաուսումնական հիմնարկի էությունն ու առանձնահատկությունները՝ ո՛չ տեղական, ո՛չ էլ միջազգային հարթություններում։ ին գրախոսվող ամսագրում հոդված ունենա մասնագիտությունից!
Shaghik Gevorgyan Գուրգեն Մելիքյանը՞, լաւ էլի: Հո թագաւորություն չի՞, ամբողջ կյանքը ինքը՞ պետք է լինի: Նախ զարմացած եմ, որ դեռ ինքն է: Տեսնում ենք մեր արեւելագետներին ու իրենց վերլուծությունները: Հատկապես միջին արեւելքի իրադարձությունները ներկայացնելիս: Ուր են, որտե՞ղ են արեւելագետները, չեմ տեսնում)
Samvel Martirosyan Կարևորը գիտության մարդ լինի
Shaghik Gevorgyan Չեմ հասկանում, ամսագրում հոդված ունենալը սարքել եք կարեոր
իրադարձւություն, ո՞ւր ենք հասել, որ լաւ գիտնականի չափանիշը հոդվածն է:
Knarik Arzumanyan Հա իսկապես, ի՞նչ ամսագրում տպագրություն, ինչ բան, կարևորը լավ ուտող խմող լինի, վերևներում էլ լավ կապեր ունենա։ Բայց եթե լուրջ, ապա գիտնականի չափանիշը ո՞րն է։
Anahit Gaboyan Շաղիկ Պողոսյան ես արևելագիտականի ուսանող եմ ու շատ ուրախ եմ որ մեր դեկանը պարոն Մելիքյանն է:Աստծուց խնդրում եմ որ նրա երկար կյանք ու առողջություն տա, որ դեռ երկա տարիներ նա լինի մեր դեկանը .(ու ոչ միայն ես այլ մեր ողջ կուրսը ու ֆակուլտետը)!
Khachik Gevorgyan Որպես արևելագիտության ֆակուլտետի իրանագիտության ամբիոնի դասախոս, սիրով կարծում եմ, որ արևելագիտության ֆակուլտետի դեկան կարող է դառնալ Գառնիկ Ասատրյանը, ով միակն է այդ ֆակուլտետում, որ ունի համաշխարհային գիտական համարում, միջազգային գիտական վաստակ, գիտահրատարակչական ու գիտակազմակերպչական աշխատանքի բազմամյա փորձ։
Դեկանի թեկնածուների մասին խոսելիս, իսկապես, խնդրում եմ զգայականը մի կողմ թողնել ու խոսել հստակ, անդրդվելի չափանիշների տեսանկյունից։ Գառնիկ Ասատրյանը ԵՊՀ արևելագիտության ֆակուլտետի դեկան։
Anna Pambukhchyan Որպես Արևելագիտության ֆակուլտետի նախկին ուսանող մեծ հույսեր ունեմ, որ գոնե այս անգամ նորմալ արդար ընտրություններ կլինեն։ Նախորդ անգամվա ընտրությունները մեղմ ասած խայտառակություն էին։ Շատ կուզեի ներկա չլինել դրան, որովհետև խորապես հիասթափվեցի մի շարք մարդկանցից, որոնք նախկինում անսահման մեծ հարգանք էին առաջացնում մեջս։ Հույս ունեմ այս անգամ պայքար կլինի ոչ թե աթոռի, այլ ֆակուլտետի բարեհաջող զարգացման համար։ Գիտական ձեռքբերումներից բացի, կարծում եմ, որ նման ֆակուլտետի դեկանը պիտի կազմակերպչական ունակություն
Anahit Gaboyan Այո, պարոն Ասատրյանը, իրոք մեր ժամանակների ակնառու արևելագետներից է , բայց այնուամենայնիվ, խորին հարգանք տածելով պարոն Ասատրյանի հանդեպ, ես որպես ուսանող գերադասում եմ, որ մեր դեկանը շարունակի մնալ պարոն Մելիքյանը: Չգիտեմ, դժվարանում եմ բացատրել մտքերս , բայց ԳուրգենՄելիքյանը ինձ համար օրինակ է, մարդ ով ինձ ոգեշնչում է, և ակամայից իր օրինակով ինձ ճիշտ բաներ ուսուցանում:ներ ունենա ու ճկուն միտք` նորամուծություններ անելու համար։
Anna Pambukhchyan Իսկ հո՞ւյս կա, որ պարոն Ոսկանյանը կմասնակցի ընտրություններին։
Արմեն Արմոս Մարտիրոսյան Հետևելով Գառնիկ Ասատրյանի գիտական գործունեությանը, կարծում եմ, որ նա ավելի քան արժանի է դառնալ ԵՊՀ արևելագիտության ֆակուլտետի դեկան։
Melkonyan Ruben Վերը նշված կարծիքների հանդեպ հարգանք տածելով` ներկայացնեմ նաև իմ դիտարկումները որպես մարդ, ով արդեն երեք տարի է, ինչ ֆակուլտետի դեկանի տեղակալն է և պատիվ ունի աշխատելու Գուրգեն Մելիքյանի հետ: Նախ և առաջ ուզում եմ “անտեղյակներին” տեղեկացնեմ, որ դեկանը առավելապես ադմինիստրատիվ պաշտոն է և հետո միայն գիտական, ամ գիտակազմակերպչական: Եթե Խաչիկ Գևորգյանին թվում է, թե դեկանի պարտականությունների մեջ մտնում են գիտական պարբերականներ կամ գիտաժողովներ կազմակերպելը, ապա նա չարարչար սխալվում է և ցույց է տալիս իր անտեղյակությունը: Դեկանի պարտականությունների մեջ մտնում են ֆակուլտետի ուսումնական պրոցեսի ապահովումը, ուսումնական պլանների կոորդինացումը, դասատախտակների կազմումը և այլն:
Gohar Iskandaryan Կիսում եմ Ռուբենի կարծիքը, որ դեկանի գործը ավելի շուտ վարչականբնույթունիքանգիտական: Գիտականգործունեությամբհիմնականումզբաղվումենամբիոնիվարիչները:
Melkonyan Ruben Գալով թեկնածուներին` նշեմ, որ այստեղ զգացականը իրոք պետք է մի կողմ թողնել և առաջնորդվել անկողմնակալությամբ, ինչը Խաչիկ Գևորգյանի պարագայում բացարձակ չի երևում: Գառնիկ Ասատրյանի գիտական վաստակը, իհարկե, ակնառու է և պետք չէ այն թերագնահատել, սակայն պետք չէ նաև ֆետիշացնել: Խորին հարգանք տածելով Ասատրյանի գիտական և գիտակազմակերպչական գործունեության հանդեպ` նշեմ, որ իմ կարծիքով ադմինիստրատիվ ոլորտում նա հաստատ աչքի չի ընկել և իմ այս կարծիքը բխում է երեք տարվա համատեղ աշխատանքային փորձից: Ուսումնական և աշխատանքային պլանների, դասատախտակների, լսարանային ֆոնդի, դասախոսների և ուսանողների խնդիրների լուծման հարցում Ասատրյանը երբևէ իրեն չի դրսևորել որպես “հմուտ կազմակերպիչ”: Բացի այդ, Խաչիկ Գևորգյանի կողմնակալությունը աչքի է զարնում նաև մեկ այլ հարցում ևս. քննադատելով Գուրգեն Մելիքյանին տարբեր հարցերում` Խաչիկը երբեք չի նշել, որ Գառնիկ Ասատրյանը անգամ չի տիրապետում համակարգչին, ինչի մասին նա բազմիցս հայտարարել է: Իսկ միջազգային ամսագրերում տպագրված հո
Knarik Arzumanyan Ես նույնպես կիսում եմ Ռուբենի կարծիքը, և կարծում եմ, որ Խաչիկը շատ է չարչրկում միջազգային ճանաչում ու վարկ կոչվածները։ Որպես առավել անտեղյակ կուզեի ավելի մանրամասն կարդալ ֆակուլտետի դեկանի աշխատանքի նկարագիրը։ Ռուբեն ջան խնդրում եմ այստեղ մի հղում տեղադրել։ Դե իսկ եթե Ռուբենի գրածն ընդունենք որպես աշխատանքի նկարագրի առավել պրիմիտիվ տարբերակ, ապա այդ դեպքում արևելագիտության ֆակուլտետի դեկան կարող է դառնալ Միրզոյան Քնարիկը, ով կապ չունի գիտության հետ, սակայն ունի ադմինիստրատիվ աշխատանքի փորձ, կարող է ապահովել ֆակուլտետի ուսումնական պրոցեսն ու ինչու չէ նաև կազմել դասատախտակներ։ դվածները, իհարկե, շատ կարևոր են, սակայն այս հարցում Խաչիկը անցել է անգամ ֆետիշացման սահմանները և բռնել միջազգային ամսագրերի աստվածացման ուղին: Ես հավատացնում եմ ձեզ, որ դեկանի պաշտոնը և գործառույթները որևէ կապ չունեն միջազգային ամսագրերում տպագրված հոդվածների հետ: Եվ վերջում իհարկե չեմ կարող չխոսել Գորգեն Մելիքյանի մասին: Ինչպես նշեցի, ես բախտ ունեմ նրա հետ աշխատելու և կարող եմ վստահաբար պնդել, որ մենք գործ ունենք իրոք լեգենդար մարդու հետ, ով լիովին այլ հարթությունում է իր մտածելակերպով, իր ապրելակերպով և գործելակերպով: Գուրգեն Մելիքյանը մանկավարժ է բառիս բուն իմաստով, մարդ, ով կարողանում է իրոք հայրական վերաբերմունք ցույց տալ ֆակուլտետի հարյուրավոր ուսանողներին և փոխադարձ վերաբերմունքի արժանանալ նրանց կողմից: Ցանկացած բուհի և ֆակուլտետի համար մեծ պատիվ է նման մարդ ունենալ և մենք պետք է կարողանանք գնահատել այն ինչ հիմա ունենք: Ավելորդ չեմ համարում նշել, որ մեր ֆակուլտետի հեղինակության բարձրացման մեջ իր անուրանալի դերն ունի Գուրգեն Մելիքյանը: Եվ ամենավերջում “անկողմանակալներին” ասեմ, որ ֆակուլտետը կարող է ունենալ լավ կամ վատ ադմինիստատոր դեկան, սակայն շատ հազվադեպ է լինում, որ ֆակուլտետը ղեկավարի մարդ-լեգենդ, ով մանկավարժ է իր էությամբ և ով իր ներկայությամբ անգամ փայլուն օրինակ է սերունդների համար: Եկեք գնահատենք այն ինչ ունենք հիմա:
Մհեր Սահակյան Գառնիկ Ասատրյանը
Մհեր Սահակյան ժամանակն է, որ երկար տարիներ կառավարած մարդիկ վայր դնեն իրենց լիազորություններն ու մյուսներին էլ հնարավորություն տան ինքնադրսևորվելու և նոր լիցք հաղորդելու ֆակուլտետին: Այս առումով, թե գիտության բնագավառում ձեռք բերած հաջողություններով, թե Իրանագիտության ամբիոնը ղեկավարելու գործում ունեցած հաջողություններով պրն. Ասատրյանը լավագույն թեկնածուն է: Նորաստեղծ ՀՀ-ի թերություններից մեկն էլ այն է, որ պաշտոնները դառնում են ցմահ կամ անցնում հորից որդի: Տիգրանը նշեց, որ օրենքով սահմանված ցենզը 65 տարեկանն է, սրանով ամեն ինչ ասված է, տարօրինակ է, որ մտավորական խավը հենց առաջինն է խախտում օրենքները, էլ ինչ կարող ենք սպասել մյուսներից: Եկեք հարգենք օրենքները, եկեք հնարավորություն տանք գործի գիտնակներին…
Հայկ Քոչարյան Խաչիկին‚ անկեղծ ասած‚ չեմ հասկանում նման քննարկումն այս էջում ծավալելու նպատահարմարությունը‚ քանի որ դեկանի ընտրությունը ներֆակուլտետային գործընթաց է‚ այլ ոչ թե հասարակական և «համահայկական»: Ինչ վերաբերում է թեկնածուներին‚ ապա ֆակուլտետի պրոֆեսորադասախոսական անձնակազմը երկարատև համատեղ աշխատանքային փորձի արդյունքում և ուսանողությունը նույնպես ճանաչում են հնարավոր թեկնածուների «լավ» և «վատ» կողմերը:
Tsovinar Nazaryan Լեգենդ — մարդ, չգիտեմ ինչ: Դուք դեկա՞ն եք ընտրում թե՞ լեգենդ: Ես հարգում և գնահատում եմ և Գուրգեն Մելիքյանին, և Գառնիկ Ասատրյանին, այդ ֆակուլտետում չեմ սովորել, միայն կողքից գիտեմ, բայց շատ կուզեի թարմություն տեսնել: Մնացածը ձեր գործն է:
Gor Avagyan Պրն Քոչարյանի հետ լիովին համաձայն եմ, սա մեր ֆակուլտետի ներքին խնդիրն է: Եթե այս թեման բացողին հետաքրքիր է, թե ինչ մթնոլորտ է տիրում ֆակուլտետում, ասեմ ,որ ուսանողությունը շատ է սիրում ներկայիս դեկանին և լինելով ֆակուլտետի ՈւԽ նախագահ ասեմ, որ ուսանողության մեծամասնությունը իր դեկան տեսնում է Գ. Մելիքյանին: Այնուամենայնիվ մեծագույն հարգանք ունենալով և’ պրն Մելիքյանի և’ պրն Ասատրյանի նկատմամբ, ասեմ ,որ նրանցից ով էլ դեկան ընտրվի մեր ֆակուլտետը կշահի: Իսկ նմանօրինակ քննարկումերը անիմաստ լարվածություն են ստեղծում և այն բարի մթնոլորտը ,որ վերջապես ստեղծվել է մեր ուսանողների մեջ այսպիսի քննարկումերով կարելի է հանգիստ փչացնել:
Rouben Abrahamian Թեման բացողին խորհուրդ կտամ այս հարցը քննարկման դնել Համալսարանի FB էջում, որպեսզի թեմայի քննարկմանը մասնակցեն ավելի շատ մարդիկ, ովքեր համալսարանից են, մոտավորապես ծանոթ են կամ առնչվում են խնդրո առարկային:
Roman Kerobyan Որպես արևելագիտության դեկան, պետք է լինի առավել խստապահանջ և հետևողական, քանի որ մեր երկիրը հիմա գտնվում է նախապատերազմական իրավիճակում, իսկ մեր ֆակուլտետը կարող է շատ կարևոր դեր կատարել այդ հարցում…
Hayk Hakobyan ես չեմ ճանաչում մի մարդ այդ ֆակուլտետում, չնայած բոլորի անցյալն էլ գիտեմ, ով այքան սրտացավ լինի արևելագիտության թուրքագիտության ու արաբագիտության համար ինչքան Գասնիկ Ասատրյանը: Որովհետև էդ ֆակուլտետը իրա երեխան է, իսկ երեխային դժվար պահին չեն թողնում: Ես ոչ մի կերպ չեմ ցանկանում նվեսմացնեմ Գուգեն Մելիքյանին ու իրա արած հսկայածավալ գործը բոլոր ֆրոնտներով: Բայց կարծում եմ ահագին արդեն նորություններ այդ ֆակուլտետի համար էլ չեն լինում: Իսկ Ասաստրյանը շատ գաղափարներ ունի, որոնք իրոք պետք են մեզ ու թուրքագիտության, իրանագիտության ու արաբագիտության զարգացման համար: Պետքա ի վերջո մի կողմ դնել էդ կուսակցական ու քաղաքական շահերը ու հասկանալ, որ եթե վաղվա համար մասնագետ ենք ուզում ունենալ այլ ոչ թե դեգենառտների խումբ պետքա խնդրենք պարոն Մելիքյանին իր տեղը զիջի իրա ավանդը անգնահատելի ա, բայց արդեն ժամանակնա փոփոխության քամիների:
Самвел Сукиасян Ես չեմ սովորել արևելագիտականում, բայց լիքը ընկերներ ունեմ էնտեղից, որոնք ասում են, որ Ասատրյանը աշխարհահռչակ գիտնական ա: Ինքս նույնիսկլսելեմէդմարդուանունը: Ուինձզարմացնումէայն, որկարծիքէհնչելնաև, որֆակուլտետիդեկանիպարտականություններիմեջչիմտնումգիտականգործունեությունվարելը: Դասացուցակ, ուսումնականպլանկազմել, դասացանկմշակելկարողայուրաքանչյուրքարտուղարուհի: Փաստորենքարտուղարուհինկարողադեկանիպաշտոնզբաղեցնե՞լ :Բացիդրանից, իմկարծիքով, մարդ, որիգլխավորությամբստեղծվելէաշխարհահռչակիրանագիտությանդպրոց, չիկարողվատադմինիստրատորլինել:
Tigran Harutyunyan Ըստ իս ցանկացած ֆակուլտետի դեկան պետք էլինիլավգիտնական, լավկազմակերպիչևլավմանկավարժ, ընկալելիուընդունելիֆակուլտետիկողմից։Տարիքըիհարկեոչմիշտէկարևոր, սակայներիտասարդլինելըսովորաբարենթադրումէնաևավելիակտիվաշխատանք։Նաևչմոռանանքօրենքովսահմանվածցենզը՝ 65 տարեկան։Այս ինչ գրեցի վերաբերվում է ցանկացած ֆակուլտետի, ուսումնական և գիտական հիմնարկի։ Սա իմ ընդհանուր մոտեցումն է։
Anahit Nalbandyan Ժամանակն փոփոխություն է պահանջում, ֆակուլտետին նոր շունչ է հարկավոր: Լեգենդ մարդ չի ծնվում մարդուն լեգենդ են դարձնում նրա ծավալած աշխատանքի և լավ մարդ լինելու համար: Ոչ ոք չի կարող հերքել Գ. Մելիքյանի լավ մարդ , մանկավարժ և ինչպես ֆակուլտետում է ընդունված լեգենդ համարելը, սակայն այն ինչ ունի սկիզբ ունի նաև վերջ, և ես համոզված եմ, որ այս տարիքում մեր դեկանը կարող է գեղեցիկ հեռանալ պահպանելով իր սերն ու հարգանքն այն մարդկանց կողմից ովքեր հարգում ու սիրում են իրեն: Որպես Իրանագետ ասպիրանտ կարող եմ ասել ֆակուլտետին նոր շունչ է հարկավոր, նոր փոփոխություններ, նոր ծրագրեր և նոր առաջարկներ: Պետք է գնահատել այն ինչ ունենք, սակայն ժամանակն պահանջում է առաջ նայել, այլ ոչ թե անընդհատ հետ քայլ անել, սիրել , հարգել մարդուն մի բան է, մի այլ բան է նրա հետևից քայլել և մի ամբողջ ֆակուլտետ նրա հետևից տանել: Որքան էլ քննարկումներն թեժ լինեն ամենակարևոր հարցերից մեկն այն է, որ պետք է հստակ քայլերով առաջ գնալ և ֆակուլտետի դեկան տեսնել այն մարդուն ով իրականում կփոխի ֆակուլտետի կյանքն ու կվերադարձնի ֆակուլտետի իրական համբավն…
Mkhitar Hayrapetyan Ուսանողները Մելիքյանի հետ զրույցներից ավելինն են ստանում, քան հենց բուն դասերից…
Tsolak Akopyan Ինձ թվում է, որ նման կարևորագույն ֆակուլտետի դեկան պիտի լինի միանշանակ հայրենասեր մարդ, որը և հանդիսանում է պարոն Մելիքյանը մի խոսքով մենք իր հետ ենք:
Anahit Nalbandyan Մխիթար ջան համամիտ եմ որ Գ. Մելիքյանից ուսանողներն շատ բան են սովորում,սակայն կարող եմ ասել ավելին, եթե նույնիսկ Գ. Մելիքյանն դեկան էլ չլինի միևնույն է կզրուցեր և կսովորեցներ ուսանողներին այն ինչ նրանց հարկավոր է: Ուղակի վերջին 5 տարվա ընթացքում բացի հետընթացից ֆակուլտետում ոչինչ չի փոխվել..բացառությամբ ամբիոնային փոփոխությունների…
Tsolak Akopyan Անահիտ ջան , էս քեզ արդեն հեղափոխե՞լ են
Hayk Hakobyan Ամբողջ հարցը նրանում է, որ համաշխարհային պատմության մեջ երեք անգամ իշխանության ա էկել մենակ Ռուզվելտը ով մտքի թռիչքի անսահմանություն էր: Մելիքյանը իրան սպառելա ինչի չեք ուզում հասկանաք, որ ավելի լավա ինքը մնա որպես էն բարի պապաիկը ով լիքը ու շաաաաաաաաաաաատ ներդրումա ունեցել ֆակուլտետի կյանքում: միթե չեք հասկանում, որ փոփոխությունները ու բազմամյա փորձ ունեցող մարդիկ պետքա գնան նոր գաղափարներով նոր սկզբունքներով նոր կապերով: Չեք ուզենա ֆակուլտետի խորհուրդ գոյություն ունի նիստ արեք հանեք Ասատրյանին ձեզ ոչ ոք չի սահմանափակում: Մտածեք էլի: չեք պատկերացնում, որ մարդիկ կային որ չէին ուզում խորհրդային միությունն էլ քանդվեր, բայց որ քանդվեց ինչքան լավ բաներ էղան:
Anahit Nalbandyan Ցոլակ ջան ինչ հեղափոխելու մասին է խոսքը, Գ. Մելիքյանն ֆակուլտետի կուռքն է, բայց փոփոխություններ են պետք իր առկայությամբ կամ առանց իրեն…ֆակուլտետին նոր շունչ է պետք…
Anahit Nalbandyan Ցոլակ ջան ինչ հեղափոխելու մասին է խոսքը, ուղակի ֆակուլտետին ռեալ փոփոխություններ են պետք…
Sergey Sargsyan քննադատելով Գուրգեն Մելիքյանին տարբեր հարցերում` Խաչիկը երբեք չի նշել, որ Գառնիկ Ասատրյանը անգամ չի տիրապետում համակարգչին, ինչի մասին նա բազմիցս հայտարարել է:)
Sergey Sargsyan Ռուբեն բա վերջին նորությունները չե՞ս իմացել։ Գառնիկ Ասատրյանը արդեն վաղուց սովորել է համակարգչից օգտվել ու նույնիսկ iPad 4 է գնել։ Իսկ դու ի՞նչ ես կարծում iPadն է լավը, թե Samsung Galaxy-ն։
Մհեր Սահակյան ժամանակն է, որ երկար տարիներ կառավարած մարդիկ վայր դնեն իրենց լիազորություններն ու մյուսներին էլ հնարավորություն տան ինքնադրսևորվելու և նոր լիցք հաղորդելու ֆակուլտետին: Այս առումով, թե գիտության բնագավառում ձեռք բերած հաջողություններով, թե Իրանագիտության ամբիոնը ղեկավարելու գործում ունեցած հաջողություններով պրն. Ասատրյանը լավագույն թեկնածուն է: Նորաստեղծ ՀՀ-ի թերություններից մեկն էլ այն է, որ պաշտոնները դառնում են ցմահ կամ անցնում հորից որդի: Տիգրանը նշեց, որ օրենքով սահմանված ցենզը 65 տարեկանն է, սրանով ամեն ինչ ասված է, տարօրինակ է, որ մտավորական խավը հենց առաջինն է խախտում օրենքները, էլ ինչ կարող ենք սպասել մյուսներից: Եկեք հարգենք օրենքները, եկեք հնարավորություն տանք գործի գիտնակներին…
Artyom Tonoyan Ի տարբերություն շատերի, ովքեր չեն կարող “հեղինակել” գրքեր ու հոդվածներ առանց համակարգչի ու համացանցի, քանի որ զբաղված են բացառապես պատճենումներով, պրն. Ասատրյանը ունի մեծ արևելագիտական գրադարան ու իսկական գիտնականին վայել մասնագիտական անկախ միտք, հետևաբար համակարգչի տված “առավելություններ”-ի կարիքը չունի
Aghasi Arakelian Նախ շնորհակալություն եմ հայտնում, որ վերջապես կարևոր հարցի քննարկումը ծավալվում է սոցիալական ցանցում, որը իրենից շատ կարևոր խնդիր է: Ես Իրանում երկու անգամ եղած և տարբեր պետությունների գիտնականների հետ շփվելով հստակ կարող եմ նշել, որ պրն. Գառնիկ Ասատրյանին ճանաչում են բոլորը կամ գրեթե բոլորը, իսկ պրն. Մելիքյանին շատ -շատ քչերը: Մյուս կողմից վերցրեք իրանագիտության ամբիոնը ու տեսեք թե ինչ գիտական գործունեություն է ծավալում : Մեկ տարվա մեջ երկու կարևոր կոնֆերանսներ կազմակերպվեցին, որոնք բացի գիտական նշանակություն ունենալուց նաև մեր պետության համար մեծ կարևորություն ունեն: Իսկ մնացած ամբիոնները թե ինչ գիտական գործունեություն են ծավալում հայտնի չէ , այսինքն շատ պասիվ են: Սա ոչ միայն ամբիոնի գիատական այլ նաև կազմակերպչական գործունեության մասին է խոսում: Ես շատ եմ հարգում պրն Մելիքյանին, բայց ամբիոնի վարիչ անխոս պետք է պրն Ասատրյանը դառնա :
Sona Sahakyan Ես զարմանում եմ, ինչ «օրենքով սահմանված ցենզ»-ի մասին է խոսքը: Իրականում ցենզից դուրս է պարոն Մելիքյանին այլևս դեկանի պաշտոնում չտեսնելը:
«Արևելագիտության ֆակուլտետ» հասկացությունը անմիջականորեն կապված է Գուրգեն Մելիքյանի անվան հետ: Այլ ֆակուլտետների ուսանողները կերազեին նման դեկան ունենալ, իսկ մենք մտածում ենք փոխելու մասին: Մեր դեկանը մեր ֆակուլտետի խաղաղությունն է, ինքը մեկ առ մեկ գիտի իր ուսանողներին: Կարծում եմ` դեկանի ընտրության ժամանակ պետք է նախ հաշվի առնել ուսանողների կարծիքը, իսկ ուսանողները պարոն Մելիքյանին են ուզում տեսնել այդ պաշտոնում:
Sona Sahakyan Ես շատ ուրախ կլինեմ, որ պարոն Ասատրյանը լինի մեր դեկանը, բայց դա պետք չի անել պարոն Մելիքյանին փոխելու գնով:
Rima Kabrilyants Շատ կներեք…բայց ես՝ որպես արևելագիտության ֆակուլտետի ուսանող,հարկ եմ համարում արտահայտել նաև իմ շատ համեստ կարծիքը.
Անկեղծ ասած,Գուրգեն Մելիքյանից բացի ուրիշ ոչ ոքի չեմ պատկերացնում մեր դեկանի պաշտոնում…թեկուզ ինչ պաշտոն է,դա պաշտոն չի,«դեկանը» կոչում է,ի վերուստ տրված կոչում, մարդ դեկան պետք է ծնված լինի…հենց այդպիսի մարդ է և՛ իմ, և՛ իմ ֆակուլտետի կողմից այդքան սիրված ու հարգված Պրն. Գուրգեն Մելիքյանը:
Tsolak Akopyan Այո, ուսանողները պարոն Մելիքյանի հետ են:
Aghasi Arakelian Կներեք Ցոլակ, ինչու ես այդպիսի արտահայտություն անում, եթե տեսնում ես որ շատ ուսանողներ պրն. Ասատրյանի դեկանությանն են կողմնակից :
Anahit Gaboyan Էտ ցենզ կոչվածը պրն Մելիքյանի դեպքում ուղղակի անտեղի բառ Է…իրոք, շատ ֆակուլտետներ կերազեին Գուրգեն Մելիքյանի պես դեկան ունենալ : Արևելագիտականը բախտավոր Է գտնվել , իսկ հիմա արի ու տես , որ ոմանք փոփոխություններ են ուզում- հարգելիներս ՓՈԽՈՒՄ ԵՆ ԱՅՆ ԻՆՉԻՑ ԴԺԳՈՀ ԵՆ և ՈՉ ԹԵ ԶՈՒՏ ՓՈՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ ԿԱՏԱՐԵԼՈՒ ՀԱՄԱՐ: Էս իրավիճակը նման Է այն բանին , որ մինչև չես կորցնում չես գնահատում:.
Rafael Mamikonyan Այն մարդը ով իրեն թույլ կտա չգնահատել Մեր Հրաշք դեկանի’ Գուրգեն Մելիքյանի անգնահատելի ավանդը ֆակուլտետի և ԵՊՀ-ից դուրս կատարած փայլուն գործերի համար, ինքը ամենաստոր և նվաստ եակն է այս աշխարհում !!! Բազմից կարելի է լսել իդեալական մարդ չի լինում խոսքը — Պարոն Մելիքյանը իդեալ է ամբողջ Հայ ազգիս համար:Ոսանողության 100%-ը պաշտում է Մեր ՀՐԱՇՔ դեկանին:Նրա մեկ բարևը և ժպիտը ամենաուժեղ ստիմուլն է ուսանողի համար:Գիտական հոդվածների քանակը , այն չափանիշը չէ , որ առաջնային է դեկան լինելու համար ,ես ինքս ուսանող արդեն միքանի հոդված ունեմ :Ինչ վերաբերվում է Նոր շնչին- Իրանագիտության ամբիոն — Դուք ունեք Վարդան Ոսկանյան,(թե արգեված է քննարկել այդ թեման) ում հետ աշխատում եմ ՈՒԳԸ-ի շրջանակում և կորդինցման աշխատանքներում : Միհատ Ձեզ նայեք հետո նայեք ում եք փորձում քննադատել
Anahit Gaboyan ընդհանրապես ես զարմացած եմ , չԷ ուղղակի ապշած եմ Էս թեմայի տակ արված գրառումներից…Էնպիսի տպավորություն Է , որ որոշ մարդիկ Էստեղ պայմանավորված են գրում ( խոսքս փոփոխությունների կողմնակիցների մասին Է), քանի որ ֆակուլտետում տիրող մթնոլորտը լրիվ այլ Է ու ուսանողների 90%-ը ցանկանում են , որ դեկան շարունակի լինել պրն. Մելիքյանը:
Իսկ Արևելագիտականի հետ կապ չունեցող անձանց հետաքրքրվածությունն ու գրառումները ինձ համար հանելուկ են :Ճ
Anahit Gaboyan Ռաֆայել շատ ճիշտ նշեցիք- մեր հրաշք դեկան Գուրգեն Մելիքյանը
Aghasi Arakelian Ճիշտն ասած ինձ էլ թվում է , որ փոփոխություն չցանկացողներն են պայմանավորված խոսում և էլի ինձ մոտ հարց է առաջանում թե ոնց կարող եք նշել, որ ուսանողների 90 % կողմնկաից է Մելիքյանին այլ ոչ Ասատրյանին : Իսկ ընտրությունների ժամանակ քննարկելը ,թե որ թեկնածուն է ավելի արժանի ստորություն չէի անվանի:
Artur Hovhannisyan Աղասի ջան Ցոլակի արած արտահայտությունը շատ տեղինա, քանի որ հենց մեկը մեր կուրսի (IRAN 3) 95% եթե ոչ բոլորը ֆակուլտետի դեկան են տեսնում միայն պարոն Գուրգեն Մելիքյանին…. ու եթե դեկան ընտրելը լիներ ուսանողության ձեռքում ապա հաստատ այլ թեկնածու չէր լինի…. և այն հարգանքն ու պատիվը, որ ունի մեր սիրելի դեկանը ամեն մարդու հասու չէ…..
Anahit Gaboyan Աղասի Առաքելյան քայլեք ֆակուլտետի միջանցքով և պատահականության սկզբունքով հարցրեք 10 ուսանողի և կհասկանաք մենք պայմանավորված ենք խոսում թե ոչ!
Aghasi Arakelian Արթուր ջան ախր մեր կուրսի 90 %ն էլ կողմնակից է եղել պրն Ասատրյանին , կարող եք սրանից դուրս գալով ասել, որ 90 %ը պրն Մելիքյանի կողմնակից է?
Rafael Mamikonyan Քննարկել և քննադատել տարբեր հասկացություններ են :Այս խոսակցությանը մասնակցող ցանկացած մարդ պետք է երազի Մելիքյանի արածի 1% անի իր կյանքում ,վստահ եմ ասում կունենաք ամենառողջ հասարակությունը : Ես 2007 թվականից Արևելագիտության Ֆակուլտետում եմ սովորում, չեմ ճանաչում մի ուսանողի ով հպարտ չի Մելիքյանի պես դեկան ունենալով և կհամաձայնվի նրան փոխարինելուն !!!
Artak Davtyan ու ընդհանրապես տարիքն ինչ կապ ունի,պրն.Մելիքյանը մեզ բոլորիս դեռ էնքան բան կարող է տալ,ինչքան չի կարող տալ ոչ ոք,մենք բոլորս նրանից դեռ շաաատ բան ունենք սովորելու…ու՞մ սկսեց խանգարել պրն.Մելիքյանը,որ բարձրացրիք դեկանի փոփոխության հարցը,կամ կարո՞ղ է վատ աշխատում,կամ ի՞նչ «թարմության» մասին է խոսքը….էսօր արևելագիտության ֆակուլտետը ինչ հաջողությունների հասել է իր ոլորտում , հասել է մեծամասամբ մեր դեկանի տարիների քրտնաջան աշխատանքի շնորհիվ…..ըստ իս պրն.Մելիքյանը դեռ պետք է մնա դեկանի պաշտոնում
Marat M. Yavrumyan Առաջարկում եմ վերջ տալ քննարկմանը, սա ներֆակուլտետային խնդիր է, շահագրգիռ բոլոր կողմերը դեռ հնարավորություն կունենան արտահայտվել ։)))
Aghasi Arakelian Ռիմա նշել եմ եղել, քանի որ ավարտել ենք արդեն: Ռաֆաել էլի համաձայն չեմ քեզ հետ, քանի որ ինչ գիտես մասնակից անդամները ինչ գործունեություն են ծավալում կամ ծավալել, որ ասում ես 1 %ն էլ չի կարող կազմել(բնավ իմ համար չեմ ասում ): Իսկ պրն Ասատրյանը որ ավելի ճանաչված է ու որ ավեի շատ գործունեություն է ծավալել ու ծավալում հարց չպետք է առաջանա:Իսկ եթե իրանագիտությունից ես, ուրեմն լավ իմացի, որ ամբիոնիդ ստեղծողը Ասատրյանն է եղել ու եթե այդպիսի ամբիոն ունենք այլ ոչ պարսից լեզվի և գրականության ամբիոն ինչպես շատ երկրներում, պրն Ասատրյանի շնորհիվ է:
Angelina Gabrielyan Այն ինչի, որ հասել է մեր ֆակուլտետը ինչպես նաև ֆակուլտետի առանձին բաժիններ սխալ է մեկ մարդու կամ մենակ տվյալ բաժնին վերագրելը,մեր դեկանի ուսումը,աշխատանքը խթանող գործունեությունն է,որի շնորհիվ Արևելագիտության ֆակուլտետը օր օրի ավելի է զարգանում,ես ՄԵՐ ԱՆՉԱՓ ՍԻՐԵԼԻ ԴԵԿԱՆԻՆ տեսնելով զգում եմ հպարտություն,անսահման հարգանք ու երախտագիտության զգացում,Պարոն Մելիքյանը ամեն ուսանողին լսելու համար ժամանակ գտնում է,նա օժանդակում է ուսանողների գիտելիքների զարգացմանը նպաստող ամեն միջոցառմանը,ՆԱ ՄԱՐԴ Է ՄԵԾԱՏԱՌՈՎ,եկենք չմոռանանք նրա վաստակը,ես միայն մի բան կհավելեմ իմ գրածին,Արևելագիտության ֆակուլտետը դատարկ կլինի առանց Պարոն Մելիքյանի…
Aghasi Arakelian Հա Ռիմա Դուք ինձանից ավելի լավ գիտեք թե մեր կուրսը ում է կողմնակից, որ նշում եք թե դա ինձ թվում է ?
Rafael Mamikonyan Պարոն Յավրումյան լիովին համակարծիք եմ Ձեզ հետ և շատ եմ հարգում Ձեզ ,բայց ուսանողությունը վիրավորված է , քննադատում են մի մարդու ,ում ուսանողություը ՊԱՇՏՈՒՄ Է!!!
Lilit Martirosyan Ես էլ հաստատ կարող եմ ասել, որ եթե ուսանողներին մնա հաստատ Պրն Մելիքյանին կընտրեն,,ու ես կարծում եմ ,որ էս պարագայում թարմության հետևից ընկնելն անիմաստ է: Հավատացաց եղեք,որ մեր ֆակուլտետի համար ոչ ոք Պրն Մելիքյանից ավելի լավ դեկան չի կարող լինել,,
Gev Hakobyan Այս ամբողջ գրառումները կարդում եմ և ինձ մոտ մի հարց առաջացավ-այս մի քանի տարիների ընթացքում ինչ այստեղ սովորում եմ ես դեռ չեմ հանդիպել Արաբագիտությում և Թուրքագիտությունում սովորող մի ուսանողի,ով կցանկանար,որ մեր սիրելի պրն.Մելիքյանը փոխարինվի…Կասեք ինձ ինչի՞ց է,որ միայն Պարսկագիտության ամբիոնի ներկայացուցիչներն են ուզում,որ մեր ֆակուլտետում փոփոխություններ տեղի ունենան…Պարոն Մելիքյան մենք բոլորս ձեզ շատ ենք սիրում
Rima Kabrilyants Ես՝ որպես արևելագիտության ֆակուլտետի արաբական բաժնի 2-րդ կուրսի ավագ,ցանկանում եմ ներկայացնել,իհարկե կուրսիս անունից,մեր տեսակետը ևս.մենք կողմ ենք,որ Պրն Մելիքյանը մեր դեկանը լինի ՑՄԱՀ…..այո,այո,ճիշտ կարդացիք,ՑՄԱՀ:
Artur Hovhannisyan Agasi ջան ոչ մեկ չի ասել թե պարոն Գառնիկ Ասատրյանը քիչ բան է արել….. մեկը իմ կողմից շատ սիրված ու հարգված մարդ է նա ումով ևս կարելի է հպարտանալ…. և ես դեպքում էլ ես իրենից լավ ամբիոնի վարիրչ չեմ տեսնում…. մեր ֆակուլտետում ամենք էլ իրենց գործին արժանի մարդիկ են… ու կարելի է ասել, որ ամեն մեկն էլ իրեն վստահված գործը հիանալի է անում… և պետք չէ ինչ որ պլյուսներ կամ մինուսներ ման գալ….
Sona Sahakyan Մենք բոլորս էլ ( ես բոլոր իրանագետների անունից եմ գրում, որովհետև համոզված եմ, որ բոլորն էլ կհամաձայնվեն ինձ հետ) հպարտ ենք, որ Գառնիկ Ասատրյանի նման ամբիոնի վարիչ ունենք: Մենք տեսնում ենք նրա մեծ ավանդը Հայաստանում իրանագիտության զարգացման գործում: Ես ինքս ինձ երջանիկ եմ համարում, որ հնարավորություն եմ ունենալու երբևէ շփվել նրա նման մարդու հետ: Պարոն Ասատրյանը իմ ամենասիրելի արևելագետներից է, ու նույնիսկ ավելորդություն եմ համարում նրա խելքի ու գործունեության մասին քննարկումները, որովհետև դրանք առանց այդ էլ պարզ են, բայց կան արժեքներ, որոնք չի կարելի չընդունել: Պարոն Մելիքյանը միայն դեկան չէ, նա բարության, մարդկայնության, իսկական հայի մարմնացում է, նա ուսանողներին սովորեցնում է (օրինակ է ծառայում) ամենակարևոր բանը` լինել ՄԱՐԴ :
Anna Mesropian Դուք ինչպես եք պատկերացնում արևելագիտականը առանց Մելիքյան??Եթե հարցն էդպես հուզում է ձեզ ,,կանչեք արևելագիտականի ուսանողներին հատ-հատ հարցրեք,,վստահ եմ,որ 99տոկոսի կարծիքը ուշադիր լսելով,ՈՒՇԱԴԻՐ ԼՍԵԼՈՎ` կհասկանաք,որ մենք դեկանի պաշտոնում ուզում ենք տեսնել միայն ԳՈՒՐԳԵՆ ՄԵԼԻՔՅԱՆԻՆ
Anahit Gaboyan Գեվ Հակոբյան ես իրանագիտության ամբիոնից եմ , բայց բոլորից շատ եմ ուզում, որ պրն Մելիքյանը մնա դեկան: ու մեր ողջ կուրսն Է Էդպես ուզում:
Aghasi Arakelian դե լավ ընտրություններ կլինեն ու կտեսնենք թե ուսանողները ում են ուզում տեսնել դեկանի պաշտոնում : Ես ու շատ-շատ մարդիկ ցանկանում են տեսնել պրն Ասատրյանին այդ պաշտոնում, քանի որ ես էլ շատ բան սովորել եմ Ասատրյանից ոչ միայն որպես գիտնական այլ նաև որպես մարդ (իհարկե եթե ամեն ինչ ճիշտ կերպով ընթանա, այլ ոչ խախտումների միջոցով):
Angelina Gabrielyan Gev Hakobyan ջան,ես Իրանագիտության բաժնում եմ սովորում,բայց ես դեմ եմ փոփոխություններին,մասնավորապես դեկանի փոփոխության հարցում,Պարոն Մելիքյանը մեր ֆակուլտետով է ապրում,ուսանողները սիրում են նրան,որովհետև նա նախ մարդ է ու զգում է այն ինչ մենք էնք զգում,եթե սկսենք թվարկել այն դեպքերը,երբ նա օգնության է հասել իր ուսանողներին ժամանակը չի հերիքի ուղղակի,մենք բոլորս էլ սիրում ու հարգում էնք Պարոն Ասատրյանին,նա որպես գիտնական ու մարդ արժանի է հարգանքի,բայց եկենք իրար չխառնենք ամեն ինչ,Պարոն Մելիքյանը մեր համար դեկանի մարմնացում է ու իրանից լավ դեկան դժվար է պատկերացնելը,եթե ոչ անհնարին…երախտամոռ չլինենք ու չմոռանանք Պարոն Մելիքյանին,քանի որ Արևելագիտություն ասելիս հասկացվում է ԴԵԿԱՆ ՄԵԼԻՔՅԱՆ…
Sepoyan Vahag իմ կարծիքով արևելագիտության ֆակուլտետի ուսանողները նաև աշխատակիցները բոլորն էլ դեմ են պրն Մելիքյանի հեռանալուն..եթե ոչ բոլորը,ապա գերակշռող մեծամասնությունը,,,իսկ մարդկանց գերակշռող կարծիքը ոտնահարել չի կարելի
Gev Hakobyan Դուք ինձ սխալ հասկացաք,ես վստահ եմ,որ Պարսկագիտության ամբիոնում էլ են սիրում մեր դեկանին,ուղղակի ինչքան հակադիր կարծիք հնչեցվեց հենց Պարսկակագիտության ամբիոնի ներկայացուցիչների կողմից էր
Anna Karapetyan Եթե ամեն ինչ ճիշտ կերպով ընթանա, այլ ոչ խախտումների միջոցով ֆալուլտետի դեկան կընտրվի Գուրգեն Մելիքյանը` մարդ, ով օրինակ է ծառայում յուրաքանչյուր ուսանողի, ում սիրում և հարգում են նույնիսկ արևելագիտության հետ կապ չունեցող մարդիկ:Պարոն Մելիքյան մենք Ձեզ հետ ենք, սիրում ենք Ձեզ և ցանկանում ենք տեսնել Ձեզ մեր դեկանի պաշտոնում որքան հնարաոր է երկար:
Anahit Gaboyan Շատ-շատ հարգելով պրն Ասատրյանին, ես դեկանի տեղում եմ տեսնում միմիայն պրն Մելիքյանին..և խնդիրը ոչ թե նրանում ,Է որ պրն Ասատրյանը չի լինի լավ դեկան այլ պարզապես մեզ համար պարոն Գուրգեն Մելիքյանը անփոխարինելի Է….մեր անկրկնելի Գուրգեն Մելիքյանը….նա մեր ֆակուլտետի հոգին Է :
Ani Sarukhanian Խորապես հարգելով բոլոր մյուս թեկնածուներին՝ գոնե իմ ամբողջ կուրսը, այս թվում՝ ես, մեր ֆակուլտետը չենք պատկերացնում առանց պրն Մելիքյանի: Նրա արժանիքների մասին ես այլևս չեմ խոսի, քանի որ դրա մասին բավականին արդեն խոսվել է:Ինձ մեկ այլ բան է հետաքրքրում. ինչու՞ հանկարծ մեր “կարևոր ռազմավարական նշանակություն ունեցող” ֆակուլտետի դեկանի հարցը քննարկման առարկա դարձավ ֆեյսբուքի այս էջում՝ տեսանելի և հասանելի դառնալով “ում պատահի”՝ այդ թվում՝ մեր բոլորիս համար անցանկալի անձանց….
Anna Mesropian առանց Մելիքյան չկա արևելագիտական…էդ իմացեք…ու վերջ տվեք էս անիմաստ քննարկմանը..
Sepoyan Vahag եթե ընտրությունները <ճիշտ կերպով,առանց խախտում ընթանա> միանշանակ մեր պրն Մելիքյանը կմնա դեկան.
Sona Sahakyan Աղասի Առաքելյան, ես առաջինը կլինեմ պարոն Ասատրյանին պաշտպանող ուսանողներից, որովհետև ես իրոք հիանում եմ նրանով տարբեր առումներով, բայց այդ այն դեպքում, երբ պարոն Մելիքյանը ինքը հրաժարվի դեկանի պաշտոնից, բայց քանի դեռ պարոն Մելիքյանը ցանկանում է և կարող է դեկան լինել (Աստված իրեն առողջություն տա, որ երկար այդպես շարունակվի), մենք պարոն Մելիքյանի հետ ենք!!!
Simonyan Nelli Միանշանակ մեր սիրելի Գուրգեն Մելիքյանը պետք է մնա դեկան……
Լիանա Պողոսյան հա հա անգամ անիմաստ է խոսել այս թեմայով:Վերջացրեք:Պարոն Մելիքյան մենք սիրում ենք Ձեզ:Եթե արևելագիտության ֆակուլտետ,ուրեմն միայն Պարոն Մելիքյան:
Aghasi Arakelian Դե ես էլ նշեմ, որ եթե ամեն ինչ ճիշտ ընթանա պրն Ասատրյանը կդառնա դեկան, որ ամբողջ ֆակուլտետը զարգանա, ոչ միայն իրանագիտությունը: Սպասենք ընտրություններին :
Sepoyan Vahag մենք արևելագետ ուսանողներս միշտ պարոն Մելիքյանի կողքը կանգնած ենք ու իր հետ կլինենք ամեն հարցում
Anna Mesropian ինչ խնդիր էլ ուզումա լինի… ախր էս հարցը քննարկման ենթակա չի… Գուրգեն Մելիքյանի նման մարդ,դեկան.մասնագետ…………. որոշների մտացելակերպը չեմ հասկանում !!!
Hunan Shushanyan Բնականաբար պրն Մելիքյանն անփոխարինելի դեկանա, ու իրոք մենք հպարտանում ենք մեր դեկանով:Ուղղակի մեղմ ասած անընդունելի ա, որ ինչ-որ տափակ ցենզի պատճառով մենք զրկվենք ամեն օր մեր սիրելի դեկանի ներկայությունը վայելելու հաճույքից: Մեր ֆակւլտետի գերակշռող մեծամասնությունը հաստատ դեմ ա նույնիսկ էս քննարկմանը, որն ուղղակի անիմաստ ա իմ կարծիքով: Իսկ եթե ինչ-որ ցենզի պատճառով մենք զրկվենք մեր դեկանից, դա ուղղակի ֆակուլտետի ուսանողների նկատմամբ արհամարհանք ա ու ուսանողության կարծիքի անտեսում:
Gor Avagyan Ես բան չունեմ ավելացնելու , մեր ուսանողները ամենինչ տեղը տեղին ասեցին, ես ավարտում եմ և միգուցե իմ ուսումը դրսում շարունակեմ, բայց հեռանում եմ հանգիստ խղջով:
Sepoyan Vahag եթե ինչ-որ ցենզի պատճառով մենք զրկվենք մեր դեկանից հաստատ չենք լռի
Լիանա Պողոսյան հայ ենք չէ վերջապես,միշտ դժգոհ ինչ-որ բանից:Էս անիմաստ թեման համարում ենք փակված:Անգամ ամոթա շարունակել էս թեման:
Gor AvagyanՀարգելի ուսանողներ խնդրում և պահանջում եմ այլևս գրառումներ չկատարել այստեղ, դուք ձեր կարծիքը հայտնեցիք, և Գ.Մելիքյանը իր բոլոր մարդկային արժեքներով, և Գ.Ասատրյանը իր գիտական և այլ գործունեությամբ, հարգանքի են արժանի, ու գովելու կարիք չկա , …Տես ավելին
Ճիշտն ասած, ես այստեղ քննարկում չեմ տեսնեմ: Դեկանի թեկնածության քննարկման այս նախաձեռնությունը հավանաբար նպատակ է հետապնդել լրջորեն վերլուծելու արդեն իսկ տարիներ այդ պաշտոնում նստած պր, Գ,Մելիքյանի և հավանական թեկնածուների, այս դեպքում պր,…
Artyom Tonoyan Գոռ Ավագյան, մի հարց Ձեզ. ընտրություններում ուսանողությունն ունի իր ձայնը, թե ուսխորհրդի անդամ ուսանողներն ունեն իրենց ձայնը?
Aharon Vartaneanիսկ ինչու չշարունակենք քննարկումը, անձմաբ ինձ հետաքրքիր է, բայց լուրջ քննարկում, այլ ոչ թե էմոցիոներով համեմված, անձնական վիրավորանքներ? եթե կա նախաձեռնությունը, ապա ինչու չքննարկենք?
Միշտ չենք քննարկել, ասել ենք ներֆակուլտետային խնդիրներ ե…Տես ավելին
Arpine Arushanyan , միայն ուսխորհուրդն ունի քվեարկելու իրավունք, ուսանողները չունեն
Aghasi Arakelian Ուզում են վերջացնել, քանի որ արդեն մեծամասնություն չեն կազմում, արդեն պրն Ասատրյանի կողմնակից միայն մի հոգի չի խոսում:
Artyom Tonoyan Եթե ուսանողները չունեն քվեարկելու իրավունք, ապա ստացվում է, որ ոչ թե ուսանողությունն ունի իր ձայնը, այլ` ուսխորհուրդը, իսկ ուսխորհդի ձայնը դա դեռ ուսանողության ձայնը չի
Arman ArakelyanՈրպես ֆակուլտետի նախկին շրջանավարտ` խորը հիասթափությամբ կարդացի ողջ քննարկումը,բոլոր գրառումները…անկեղծ ասած` ևս մեկ «քննարկում» ցույց տվեց մեր ազգային ինքնության բնորոշ գծերից մեկը. սեփական լվացքը բոլորին ի ցույց դնելու բացասական հատկու…
Aharon VartaneanՀա, փաստորեն, Գոռ, քո կարծիքով, ուսանողությունը, միայն ուսխորհրդի ուսանողներն են? այո? Եթե ֆակուլտետի ուսանողության մեծ մասը չունի քվերակությանը մասնակցելու իրավունք, ապա էլ ինչի /վերջ, ուսանողությունը իր ձայնը ունի ընտրություններում, և հա…
Arpine Arushanyan Միանշանակ, նույնիսկ դասախոսների մի մասը իրավունք չունի ընտրություններին մասնակցել:
Aghasi Arakelian Հա շատ լավ հարցա սովորական ուսանողությունը ոնց է մասնակցելու ընտրություններին?
Shaghik GevorgyanԱյս քննարկումը, ինչպես նաև այն, որ փաստորեն դեկանի թեկնածուները երկուսն են , խոսում է մեր կրթական համակարգի փտածութեյան և կաշառակերության մասին: Ճիշտ նախագահների պարագան է ԼՏՊ, ՌՔ, ՍՍ: Ժողովուրդ էս մեր ազգը “տոռմուզ՞” է տվել, չկա՞ն երիտաս..
Arpine Arushanyan Շաղիկ, ներեցեք իհարկե, բայց ինչ-որ օտար լեզու ակցենտով խոսելու մեջ, կարծում եմ, որևէ խնդիր չկա, ակցենտ ունենալը լավ մասնագետ ու գիտնական լինելու հետ ինչ կապ ունի? Եվ ինչ եք հասկանում երիտասարդ ասելով? քանի տարեկանին եք համարում երիտասարդ? ի վերջո, երիտասարդը կարող է ֆակուլտետ ղեկավարել?
Aghasi ArakelianՉհասկացա Շաղիկ?Նախ մի հատ կներկայանաք, որ իմանանք ով եք ու ինչ իրավունք ունեք մեր դասախոսների վերաբերյալ ինչ որ բան ասել? Նախ առաջին պարսկերեն ակցենտով խոսալը չի նշանակում իրանագետ չլինել կամ կասկածի տակ առնել նրանց մասնագիտացվածությունը: Ա…
Artyom TonoyanՇաղիկ Գևորգյան ֆակուլտետի ամբիոններները կոչվում են իրանագիտության, արաբագիտության և թուրքագիտության, ոչ թե պարսկերեն, արաբերեն կամ թուրքերեն լեզուների ուսուցման կենտրոններ, արևելագիտությունը որպես գիտակարգ չի ենթադրում արևելյան լեզուների ան…Տես ավելին
Aghasi Arakelian Արտյոմ ջան մենակ մի փոքր ուղղում ոչ թե կարճաժամկետ կամ երկարաժամկետ գործուղղումներ այլ թե կարճաժամկետ թե երկարաժամկետ, երկուսն էլ պետք են :
Vardan Voskanian Հարգելի արևելագետներ, առաջարկում եմ և ընկերաբար խնդրում ուղղակի հենց այստեղից դադարեցնել քննարկումը: Ի վերջո, մեր ֆակուլտետում կան համապատասխան կառույցներ, որտեղ ըստ անհրաժեշտության կարելի է քննարկել ցանկացած հարց և հայտնել ցանկացած տեսակետ:
Tatev Antonyan Իսկապես ճիշտ հարց հնչեց…դուք ռազմավարական նշանակության ֆակուլտետի դեկան եք ընտրում, թե ՀՐԱՇՔ կամ ԼԵԳԵՆԴ ???? Ոչ ոք չի ժխտում Գ.Մելիքյանի մարդկային բարձր որակները, ԲԱՅՑ, հասկացեք վերջապես- բարությամբ ու ժպիտով մեր երկիրը չի կարող ունենալ …
Aram Manukyan Պարոն Ասատրյանը մեծ ճանաչում ունեցող արևելագետ է և վստահ եմ որ նա ի զորու է բարձրացնել մեր ֆակուլտետը որակական նոր աստիճանի…Ի դեպ,նա Հայաստանի ներկայիս եզակի գիտնականներից է, ով համաշխարհային ճանաչում ունի իր ասպարեզում…Ունի նաև կազմակերպչական հսկայական փորձ, որի շնորհիվ իրանագիտության ամբիոնը մեծ համարում է ստացել…
Artur MovsisyanԻնչպես հասկանում եմ մրցակցությունը երկու հոգու մեջ է՝ բարի ժպիտով մի մարդու և աշխարհահռչակ գիտնականի։ Ես ֆիզիկայի ֆակուլտետն եմ ավարտել ու մեր դեկանները միշտ եղել են աշխարհահռչակ գիտնականներ, ովքեր ունեցել են նախ և առաջ գիտական վաստակ, որի …
Melkonyan RubenԱյո, քննարկումը ընթացավ ոչ ճիշտ հունով և դա ցավալի է, սակայն այնուամենայնիվ ցանկանում եմ մի քանի դիտարկում ևս անել: Նախ և առաջ, ես նույնպես կողմնակից եմ դրական նորամուծությունների, բարեփոխումների և Գուրգեն Մելիքյանը չի արգելակում այդ բարեփո…Տես ավելին
Artur Hovhannisyan հարգելով պարոն Ոսկանյանի խոսքը կասեմ մենակ մի բան …. Արթուր Մովսիսյան արևելագիտության դեկան լինելու համար պետք չի բանձևեր անգիր արած մարդ, այլ պետք ա Գուրգեն Մելիքյան…..
Melkonyan RubenՄի հավելում ևս. բոլոր նրանց ովքեր թերահավատ կամ վերապահումով են մոտենում իմ այն գրառմանը, որտեղ նշել էի ֆակուլտետի դեկանի պարտականությունները կարող են մտնել ԵՊՀ-ի կայք և կարդալ կանոնադրության այն կետը, որը խոսում է դեկանի իրավունքների և պար…Տես ավելին
ARMACAD Շնորհակալություն քննարկմանը մասնակցելու համար։ Անչափ հետաքրքիր է։
Vahagn AramyanՀարգելիներ, ոչ ոք չի կարող ժխտել այն մեծ ավանդը, որն ունեցել է Գուրգեն Մելիքյանը արևելագիտության ասպարեզում և ֆակոլտետի կայացման գործում, բայց ժամանակնեռը փոխվում են և ֆակուլտետում անհրաժեշտ են նոր փոփոխություններ, նոր համակարգային մոտեցու…Տես ավելին
Gor AvagyanՀարգելի Ահարոն և բոլոր նրանք ովքեր հարց տվեցին ուսանողության`ընտրությունների մասնակցության վերաբերյալ ու իրենք առանց իմանալու իրենց հարցին պատասխանեցին: Ասեմ,որ ֆակուլտետի խորհրդի անդամ միայն ՈւԽ անդամները չեն կարող լինեն, կարող են լինել բո…Տես ավելին
Hrayr AzizbekyanԱսում եք, սիրում ե՞ք, բարի է՞, օրինակ է՞, չեք ուզում հեռանա՞: Շատ լավ: Լավ անհատը որպես դասախոս ավելի օգտակար է, որովհետև ստիպված չի լինում պաշտոնի էթիկետով սահմանափակված լինել: Ֆիզֆակը կարծում եմ հենց այդպիսի հրաշալի դասախոսներով է հարուս…Տես ավելի
Aharon VartaneanՈրոշել էի այլևս չմասնակցել այս քննարկմանը, քանզի, ինչպես վերևում նշել եմ, այստեղ քնարկում չտեսա:Բայց , սկսեմ վերջից, հարգելի Գոռ.Նախ, խնդրում եմ ավելի կոռեկտ արտահայտվել:Հետո, ես պրն. Ասատրյանին չեմ հարցնի, որովհետև չկա դրա կարիքը, ես …Տես ավելին
Gor Avagyan Հարգելի Ահարոն ես շատ պարզ գրել եմ և դրանից ավելի հասկանալի չեմ կարող գրել, մի գուցե մեկ անգամ ել կարդաս
Ara Sanjian Ինձմէ ալ խնդրուեցաւ կարծիք յայտնել։ Ես 1986-91-ին եղած եմ ԵՊՀ Պատմութեան ֆակուլտետի ուսանող, յետոյ` PhD ստացած եմ Միջին Արևելքի արդի պատմութեան գծով։ Հետաքրքրութիւններս աւելի արաբագիտական ու թրքագիտական են։ 1995-էն ի վեր կը դասաւանդեմ ե՛ւ …Տես ավելին
Tigran SarukhanyanԱրևմուտքում ընդունված կարգ է այն, որ ֆակուլտետների դեկանները ընտրվում են միայն շատ կարճ ժամանակով, ասենք օրինակ, Գերմանիայում, դեկանները փոխարինվում են յուրաքանչյուր երկու տարին մեկ: Բնավ չեմ հասկանում, ինչու նման սահմանափակում ՀՀ կրթության…Տես ավելին
Huri Shoushi Baghdasarianզգում եմ որ անիմաստ խոսակցություն եք տանում….չկա այնպիսի ուսանող որ դեմ լինի լավ փոփոխություններին….բոլորնել լավ ուսման կողմնակից են…իսկ լավ ուսումը միայն ֆակուլտետով չի պայմանավորվում…այսօր Հայաստանում ամբողջ ուսումնական համակարգը …Տես ավելին
Sona DavtyanՈւսանողի խոսքի ազդեցիկ լինելը, իհարկե, լավ բան է, բայց այն երբևիցե, որևէ ուսանողի համար չի ենթադրում ամոթանք տալու շռայլություն ավելի քան տասնյակ մարդկանց, որոնց մեծամասնությունն էլ տարիքով ավելի մեծ է: Ավելորդ արտահայտություններից խուսափել…Տես ավելին
խորուրդ կտամ մարդկանց քննադատելուց առաջ ճանաչել….եթե ձեր քոմմենթը իմ գրածից հետո էր ուրեմն ենթադրում եմ որ ինձ է վերաբերվում…..ամոթանք տվել եմ և եթե պետք լինի էլի կտամ…եթե մարդ իր տարիքը և իրեն հարգում է երբեք թույլ չի տա իրեն այդպիսի…Տես ավելին
Samvel Karabekyan Հարգելի Արմեն, շնորհակալ եմ գնահատանքի խոսքերի համար, բայց պիտի խոնարհաբար խնդրեմ հանել ինձ վերաբերող այս գրառումը: Չէի ցանկանա առարկա դառնալ ներբողների և պարսավանքների մի տեղատարափի, որը զարմանալիորեն «քննարկում» են անվանում:
Ժողովուրդ, մի բան հարցնեմ ու խնդրեմ, որ տեղյակները պատասխանեն: Թեմայից դուրս է, բայց քանի որ ուսխորհրդից կամ այդ կառույցի ներկայացուցիչներից էլ մարդիկ մասնակցեցին նախկին քննարկմանը, հույս ունեմ ինձ կտեղեկացնեն. երկու օր առաջ ֆակուլտետի միջա…Տես ավելին
Knarik Arzumanyan Ինչպես հասկացա առաջարկվում է պարոն Կարաբեկյանի թեկնածությունը։ Պարոն Կարաբեկյան, բարև ձեզ, Լեհաստանում ենք հանդիպել, միգուցե հիշեք։ Ներբող թող չլինի, բայց եթե իսկապես երիտասարդներն առաջարկում են ձեր թեկնածությունն, ապա միգուցե լրջորեն մտածեք դրա մասին։ Այժմ արդեն հնարավոր երեք թեկնածուներից միայն դուք եք մասնակցում այս քննարկմանն ու միգուցե ավելի հետաքրքրացնեք ու լրջացնեք այն։
Հարգելի Քնարիկ, հիշում եմ 🙂 Գիտեք, քննարկման այս ձևաչափում ինձ չեմ տեսնում մի պարզ պատճառով` համոզված եմ, որ մինչ այն պահը, երբ քննարկումները չսկսեն ծավալվել զարգացման ծրագրերի, այլ ոչ թե անձանց շուրջ, մենք շարունակելու ենք անձնական և/կամ…Տես ավելին
Anna Pambukhchyan Իսկ ինչ–որ նախնական ծրագրային առաջարկներ կա՞ն։ Կներեք, ես էնքան էլ տեղյակ չեմ էս պահին ֆակուլտետում կատարվող իրադարձություններից 🙂
Anna Pambukhchyan նայում եմ, ոչ մի լուրջ քննարկում չի եղել, միգուցե ճիշտ կլիներ, եթե այստեղ քննարկեինք ֆակուլտետի ֆակուլտետի զարգացմանը միտված ծրագրեր, թող յուրաքանչյուր թեկնածուի կողմնակից ու սատարող տա ծրագրային հարցեր՝ ակնկալելով լուրջ լուծումներ պարունակող պատասխաններ։
Շուշան Գալստյան
Երկար ժամանակ է, ինչ Արաբկիր համայնքի Աղբյուր Սերոբ փողոցի 50 շենքի բնակիչներից կոնկրետ մեկը պայքար է սկսել «Մեդիա Շանգալ» եզդիների միության հասարակական կազմակերպության նախագահ Ջընդի Ամարյանի դեմ, որից վերը նշված հասցեի բնակիչներ` Աիդա և Անժելիկա Հակոբյանները պահանջում են ճիշտ այն տարածքը, որը տարիներ առաջ գնել է նույն Ամարյանը:
Իսկ թե ինչի՞ հիման վրա են քույրերը պահանջում սույն տարածքը. մամուլում տեղ գտած բազում հրապարակումների համաձայն, քույրերի պահանջը հետևյալի մեջ է.եթե նույն տարածքը կարող էին ձեռք բերել նաև իրենք, ապա ինչու պետք է այն բաժին հասներ հենց Ամարյանին:
Կամ, ինչպես որ տարբեր առիթներով քույրեր են նշում.«Բնակիչները այդ տարածքում հողակտորներ են մշակել,որոնք սակայն չեն հասցրել սեփականաշնորհել»: Ավելին, քույրերը գտնում են, որ իրենք էլ իրավունք ունեին այդ հողատարածքները գնել, ու թեկուզ մի փոքր այգի ունենալ: Իրավունքը` իրավունք, սակայն քույրերը իրենց ցանկությունների մեջ բավականին հեռուն են գնացել. այդ առիթով նրանք դիմել են ամենատարբեր ատյաններ, պարբերաբար պահանջելով , որ Ջընդի Ամարյանի գնած հողատարածքը պետք է տրվեր ոչ թե նույն հողատարածքի սեփականատիրոջը, այլ հենց իրենց, քանի որ այդ հողատարածքը հենց իրենց է «պատկանում» այլ ոչ թե մեկ ուրիշին: Սակայն, եթե դե ֆակտո և դե յուրե հողի սեփականատերերը եղել են Աիդա և Անժելիկա Հակոբյանները, ապա ինչպես է ստացվել, որ այդ հողատարածքը դե յուրե տրվել է Ջընդի Ամարյանին, փորձենք պարզել` հարցին մոտենալով պաշտոնական տեսանկյունից, և ամեն ինչի մասին խոսել հերթով`ներկայացնելով համապատասխան, ու համարժեք փաստերը:
Ճիշտ է Անժելիկա և Աիդա Հակոբյանները պնդում են, որ իրենք էլ են ժամանակին դիմել Երևանի քաղաքապետարան, վերը նշված հասցեում նույն հողատարածքը գնելու համար, սակայն, նրանց ինչ-ինչ պատճառներով մե րժել են, և որոշ ժամանակ անց այն ձեռք է բերել Ջընդի Ամարյանը: Իսկ թե ի՞նչպես և ի՞նչ հիմունքներով փորձենք ներկայացնել ստորև.
Ջընդի Ամարյանը 2010թթ-ի հունվարի 1-ին, դիմել է քաղաքապետարան`Աղբյուր Սերոբ փողոցի հհ 48/3 և 50 հասցեներում գտնվող սեփականության իրավունքով իրեն պատկանող 604.0 քմ և 1476.0քմ մակերեսներով հողամասերին կից լրացուցիչ հողամասեր տրամադրելու խնդրանքով: Հարցի քննարկման համար հիմք են հանդիսացել անշարժ գույքի սեփականության իրավունքի գրանցման 11.07.2007 հ 2247160, 09.12.2009 թ հ 2766261 վկայականները:
Երևանի քաղաքապետարանի աշխատակազմի ճարտարապետության և քաղաքաշինության վարչությունը 17.03.2010 թ հ18-06/1-Ա-516 եզրակացությամբ`Աղբյուր Սերոբ փողոցի հ 48/3 հասցեում 604.0 քմ և 50 հասցեում 1476.0քմ մակերեսներով հողամասերին կից համապատասխանաբար լրացուցիչ 472.81 քմ, և 404.46 քմ մակերեսներով հողամասերի տրամադրման վերաբերյալ, քաղաքաշինական տեսակետից առարկություններ չի ներկայացրել, նշելով, որ հողամասերը կից են սեփականության իրավունքով Ջ. Ամարյանին պատկանող հողամասերին, ու քաղաքաշինական դիրքով չեն կարող հանդիսանալ առանձին հրապարակային սակարկությունների առարկա:
Քննարկվող հողամասերը համապատասխանում են ՀՀ հողային օրենսգրքի 64-րդ հոդվածի 2-րդ կետի, 1,2,3 ենթակետերով սահմանված պահնջներին և ընդգրկված չեն նույն օրենսգրքի 60-րդ հոդվածի սահմանափակումների ցանկում և գտնվում են տարածագնահատման 4-րդ գոտում:ակարկությունների առարկա:անության իրավունքի գրանցման 11.07.2007 հ 2247160, 09.12.2009 թ հ 2766261 վկայականները:
Հիմք ընդունելով ՀՀ կառավարության 2001 թթ-ի ապրիլի 12-ի <Պետական, և համայնքային սեփականություն հանդիսացող հողամասերի օտարման, կառուցապատման իրավունքի և օգտագործման տրամադրման կարգը հաստատելու մասին թիվ 286 որոշմամբ հաստատված կարգի 6-րդ կետը, հաշվի առնելով Երևանի քաղաքապետարանի աշխատակազմի ճարտարապետության և քաղաքաշինության վարչության 17.03.2010թ հ 18-06/1-Ա-516 եզրակացությունը:
Աղբյուր Սերոբի փողոցի հհ 48/3 և 50 հասցեներում գտնվող, գոյություն ունեցող օբյեկտների սպասարկաման տարածքների ընդլայման նպատակով ուղղակի վաճառքի միջոցով Ջընդի Ամարյանին լրացուցիչ օտարել համապատասխանաբար 472.81 քմ, և 404.46 քմ մակերեսով հողամասեր`տարածագնահատման 4-րդ գոտու կադաստրային արժեքով: և այս ամենը նշված է քաղաքապետարանի կողմից տրված համապատասխան որոշման մեջ: Իսկ թե այս պայմաններում ի՞նչ փաստերի վրա են պահանջատերերը փորձում «օդից», առանց «բարաթ»-ի սեփականություն ստանալ, պարզաբանման համար դիմեցինք նաև Ջընդի Ամարյանի փաստաբան Արմեն Օհանյանին, որն էլ մեզ հետ զրույցում իր հերթին փաստեց.«Վեճի առարկա դարձած հողատարածքը օրենքի տառին համաձայն պատկանում է իմ վստահորդ Ջընդի Ամարյանին: 2010 թթ-ին, քաղաքապետի որոշմամբ կատարվել է կադաստրային սահմանված արժեքով վաճառք, որը ստացել է պետական գրանցում, և նոտարական վավերացում: Հողատարածքը սեփականացնելուց հետո էլ, ինչպես նախկինում տարածքի բոլոր բնակիչները մշտապես ու առանց սահամանափակումների հողատարածքը շարունակել են օգտագործել իրենց կարիքների համար `բուրդ են լվացել, բանջարեղեն են աճեցրել, թեև բոլորն էլ իմացել են, որ այն Ջընդի Ամարյանի սեփականությունն է: Միայն 8 ամիս անց տարածքում բնակվող, Աբխազիայից ներգաղթած ու փախստականի կարգավիճակ ունեցող Աիդա և Անժելիկա Հոկբյանները հայցադիմում են ներկայացրել վարչական դատարան`քաղաքապետարանի որոշումն ու պետական գրանցումը անվավեր ճանաչելու պահանջով: Սակայն, վարչական դատարանը քննել է սեփականացման բոլոր գործողություններն ու կայացված որոշումների իրավաչափությունը և իր վճռով արձանագրել, որ ամեն ինչ համապատասխանում է օրենքի տառին և ոգուն: Սակայն, քույրերը, շարունակում են իրենց անվերջանալի բողոքները` հավանաբար «պատվերի» շրջանակներում, փորձելով արատավորել իմ վստահորդի բարի համբավն ու հեղինակությունը, ինչն արդեն վրդովմունք է առաջացրել եզդի համայնքում:Այլապես հարց է առաջանում, թե ոչ մի տեղ չաշխատող և սոցիալապես անապահովի նպաստ ստացող քույրերն ի՞նչպես են կարողանում վարձել հանարապետության ամենաբարձրակարգ փաստաբաններին վճարել դատական բավական մեծ ծախսեր»:
Ի դեպ վիճահարույց տարածքի հարակից շենքի բնակիչ Ռոման Կարապետյանն էլ մեզ հետ զրույցում նշեց.«Ջընդի Ամարյանը որևէ մեկին այսքան ժամանակ որևէ հարցով չի խանգարել, որևէ մեկից հողատարածք չի վերցրել, այլ ընդհակառակը ում ինչով կարողացել է, օգնել է`հաշվի առնելով, որ այս տարածքում անապահով մարդիկ շատ կան: Չեմ հասկանում, թե ինչու են բողոքում մի մարդու դեմ, որը իրենց լավից բացի վատը չի կամեցել»:
Իսկ որ ամենազավեշտալին ու ուշագրավն է`մեզ բնակիչները տեղեկացրեցին, որ նույն բողոքավոր քույրերի հարազատ մայրը`Ա.Հակոբյանը որի աղջիկներն այսօր իրենց չպատկանող տարածքի համար կռիվ են տալիս, Աղբյուր Սերոբի հարևանությամբ գտնվող Գյուլբենկյան 80 հասցեի շենքի ամբողջ բակը, ցանկապատել է, իրենով անելով բակի գրեթե ամբողջ տարածքը, որը նա սեփական բոստանի նման օգտագործում է `ի հաշիվ տեղի բնակիչների նյարդերի, որոնք նույնպես կցանկանային, ու կարող էին օգտվել այդ բոստանից, ու բակապատկան մայթից, որտեղ մի «իշավոտնուկի» տեղ էլ կարող էր հարևանների համար մնալ:Էլ չենք խոսում ավտոմեքենաների այն խցանումների մասին, որին անգամ Կենտրոն համայնքը կնախանձեր, երբ օրվա ցանկացած ժամի վրաերթի հավանականությունը աչքի առջև, պետք է կարողանան հատել իրենց ճանապարհը: Կարճ ասած, այս հատվածում ևս ճանապարհային ոստիկանությունը մեծ գործ ունի անելու`հնարավոր դժբախտ դեպքերը բացառելու նկատառումով: և այսքանից հետո, ով եկել ինչից է խոսում: Էսպես, որ գնա շատերը մի օր քնից արթնանալու են, ու որոշելու են ՀՀ-ի հրապարակն էլ իրենցով անել, ու կռիվ տալ վերին իշխանությունների հետ, թե ինչու այն չէր կարող իրենց սեփականությունը լինել, այլ ոչ պետության: Սա այն դեպքն է, որ համ սեփական, համ պետական բուրդը մարդիկ ուզում են իրար խառնել, իսկ գուցե հետագայում երևա.երբ ինչ-ինչ ականջներ ի հայտ գան, ու շատերի համար արդեն իսկ հասկանալի դառնա, թե այս պատմության մեջ ի վերջո որտեղ էր «թաղված շան գլուխը»:
ԱՆԻ ՍՈՒԼԹԱՆՅԱՆ
ԿԳՆ տարածած պաշտոնական հաղորդագրության համաձայն Գայանե Գասպարյանը նշանակվել է նշված պաշտոնին ՀՀ կրթության և գիտության նախարար Արմեն Աշոտյանի 23.04.2012թ. 61-Ա1 հրամանով, և կպաշտոնավարի այդ պաշտոնում մինչև սահմանված կարգով ռեկտորի ընտրությունն ու նշանակումը:
ՀՀ ԿԳ նախարարի տեղեկալ Մանուկ Մկրտչյանն ու ՀՀ ԿԳ նախարարության աշխատակազմի ղեկավար Մհեր Ղազարյանն այսօր ԵՊԼՀ պրոֆեսորադասախոսական կազմին ներկայացրել են ռեկտորի պաշտոնակատար Գ. Գասպարյանին:
-
-
23.04.2024 | 11:06
Ի՞նչ կապ ունեին Արայիկ Հարությունյանի հարցազրույցի անոնսն ու հետագա «զարգացումները». «Փաստ» -
23.04.2024 | 11:42
Ադրբեջանում պահանջել են նաև չորս «անկլավային գյուղերը» -
23.04.2024 | 11:23
Վաղը ուշադիր եղեք հատկապես Ոսկեվանի և Բաղանիսի մոտակա դիրքերին․ Նաիրի Հոխիկյան
-
- Տեսանյութ
- Օրվա միտք
- Խմբագրի վարկած
- Ֆոտո
-
Հասցե` Հայաստան, 0023, Երևան, Արշակունյաց 2
Հեռ: +374 (10) 06 06 23 (413, 414), +374 (99) 53 58 26
Էլ. փոստ` armv12@mail.ru -
2010-2011 © Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են:
Մեջբերումներ անելիս հղումը armversion.com-ին
պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ
ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն
առանց armversion.com-ին հղման արգելվում է: -
Կայքում արտահայտված կարծիքների համընկնումը
խմբագրության տեսակետի հետ պարտադիր չէ:
Գովազդների բովանդակության համար
կայքը պատասխանատվություն չի կրում:
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Copyright “Armversion.com” 2010.