Հայաստանի վճռաբեկ դատարանն աշխատավարձը փոխանցելու ցանկություն ունեցող, սակայն անչափահաս ամբաստանյալից 600 մլն դրամ պահանջող Ազգային ժողովի պատգամավոր Սպարտակ Մելիքյանին հորդորում է զերծ մնալ դատարանի նկատմամբ ճնշում գործադրելու անթույլատրելի փորձերից: Դատարանը նաեւ կոչ է անում նրան ձեռնպահ մնալ ԱԺ ամբիոնն անձնական շահերին ծառայեցնելուց եւ հնարավորություն տալ դատարաններին անկախության, անկողմնակալության եւ արդարության պահանջների պահպանմամբ լուծել իր շահերին առնչվող քրեական գործը:

Ինչպես NEWS.am-ին տեղեկացրեցին Վճռաբեկ դատարանի մամուլի ծառայությունից, Սպարտակ Մելիքյանը, օգտագործելով պատգամավորի իր կարգավիճակը, 2011 թվականի հոկտեմբերի 4-ին ԱԺ նիստում հանդես է եկել հայտարարությամբ, որն իր մեջ պարունակում է դատական իշխանության եւ նրա ղեկավարների հասցեին արված վիրավորական եւ զրպարտչական արտահայտություններ:

Փաստորեն, Սպարտակ Մելիքյանը, հանդիսանալով դատարանում քննվող քրեական գործով դատավարության մասնակից, դատական համակարգի հանդեպ ունեցած իր կարծեցյալ մտահոգություններն արտահայտելու պատրվակով, օգտագործելով ԱԺ ամբիոնը, փորձել է ճնշում գործադրել դատարանի վրա, որը, ըստ էության, արդարադատության իրականացմանն ուղղված միջամտություն է:

Մինչդեռ, նման վարքագիծը կարող է առաջացնել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 332-րդ հոդվածով սահմանված քրեական պատասխանատվություն: Ընդ որում, արդարադատության իրականացմանը խոչընդոտելու նպատակով դատարանի գործունեությանը ցանկացած ձեւով միջամտելը, որը կատարվել է անձի կողմից իր պաշտոնեական դիրքն օգտագործելով, համարվում է արարքը ծանրացնող հանգամանք:

Հիշեցնենք, որ փետրվարի 24-ին, ժամը 10:00-ի սահմաններում, Վ.Հակոբյանը, իրականացնելով ավտոմեքենայի ոչ պատշաճ ու վտանգավոր երթեւեկություն, ստեղծել է վթարային իրադրություն, որի արդյունքում Սեյրան Մելիքյանին պատճառվել են կյանքի հետ անհամատեղելի մարմնական վնասվածքներ, որի հետեւանքով տուժողը նույն օրը մահացել է:

Սեյրան Մելիքյանը ՀՀ Ազգային ժողովի պատգամավոր Սպարտակ Մելիքյանի հայրն է: Կոտայքի մարզի ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանի 2011 թվականի օգոստոսի 12-ի դատավճռով նշված արարքի համար Վ.Հակոբյանը մեղավոր է ճանաչվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 242-րդ հոդվածի 2-րդ մասով եւ նրա նկատմամբ պատիժ է նշանակվել ազատազրկում երեք տարի ժամկետով` ավտոմեքենա վարելու իրավունքից զրկելով երեք տարի ժամկետով:

«Հայաստանի Հանրապետության անկախության հռչակման 20-րդ տարեդարձի կապակցությամբ համաներում հայտարարելու մասին» ՀՀ Ազգային ժողովի 2011 թվականի մայիսի 26-ի որոշման 1-ին կետի 1-ին ենթակետի համաձայն` համաներման ակտի կիրառմամբ Վ.Հակոբյանն ազատվել է ազատազրկման ձևով նշանակված պատժից:

Տուժողի իրավահաջորդ Սպարտակ Մելիքյանի կողմից քրեական գործով ներկայացրած քաղաքացիական հայցը` 600 մլն դրամ բռնագանձելու պահանջի մասին, բավարարվել է մասնակիորեն` վճռվել է Վահե Հակոբյանից հօգուտ Սպարտակ Մելիքյանի բռնագանձել 4.804.000 դրամ:

Կոտայքի մարզի առաջին ատյանի դատարանի դատավճռի դեմ տուժողի իրավահաջորդ Ս.Մելիքյանը ներկայացրել է վերաքննիչ բողոք, որում դժգոհություն է հայտնվել ինչպես անչափահաս Վ.Հակոբյանի նկատմամբ համաներում կիրառելու, այնպես էլ 600 միլիոն ՀՀ դրամի չափով ներկայացված քաղաքացիական հայցը մասնակիորեն բավարարելու հանգամանքից, համարելով, որ Վ.Հակոբյանը պետք է վերցվի կալանքի, իսկ ներկայացված քաղաքացիական հայցը` բավարարվի ամբողջությամբ: Վերաքննիչ բողոքը դեռեւս քննության փուլում է:

«Նախարարի որոշումը մեզ համար….»

«Աշխարհի բոլոր երկրներում, երբ ինչ-որ շենք են կառուցում, մտածում են նաև դրա ֆասադին համապատասխան կանաչապատում անելու մասին: Իսկ մեզ մոտ հակառակն է. ոչնչացնում ենք բոլոր կանաչ տարածքները՝ կառույցն ամբողջությամբ երևալու համար»: Այսպիսի համեմատություն է արել «Բիոսոֆիա» ՀԿ նախագահ Գևորգ Պետրոսյանը անդրադառնալով Գյումրի քաղաքի կանաչապատ տարածքների ոչնչացմանը:

Դեռ հունիսին թվով 14 հասարակական կազմակերպություններ բողոք էին հղել ՀՀ նախագահին, ԱԺ նախագահին, վարչապետին, գլխավոր դատախազին ու Շիրակի մարզպետին Գյումրու Արագած փողոցում սկսված շինարարության վերաբերյալ: Բողոքում հայտնվում էր, որ «Երկրաշարժի զոհերի հիշատակի հուշարձանի մոտ, կանաչ տարածքում փորվել է մի մեծ փոս, որն իբրև թե արվել է ժամանակավոր շինություն կառուցելու համար: Այնինչ, իրականում 300 քմ մակերեսով տվյալ տարածքը, երկարաժամկետ (99 տարով) վարձակալության է տրվել Գյումրու քաղաքացիներից մեկին՝ կառուցապատման թույլտվությամբ, այն դեպքում, երբ ըստ Գյումրու գլխավոր հատակագծի, տվյալ հողամասը հանդիսանում է հասարակական օգտագործման կանաչ տարածք և այստեղ արգելված է կապիտալ շինարարությունը»:

Քանի որ սա Գյումրիում առաջին դեպքը չէ, նախորդ տարիներին էլ ծառահատումներ էին կատարվել՝ մասնավորապես 2008-ին հատվեցին Անկախության հրապարակի եղևնիները, որպեսզի շրջակա շինությունները երևային ողջ կազմով, 2009-ին հատվեցին Չերազ-Սպենդիարյան փողոցների միջնամասում գտնվող, Ամենափրկիչ եկեղեցու դիմացի ծառերն ու թփերը՝ Չերազ փողոցի շարունակությունը կառուցելու համար, բնապահպանները միտված էին կարծելու, որ քաղաքի կառուցապատումն իրականացվում է ոչ թե հասարակության համար հարմարավետ կենսամիջավայր ստեղծելու, այլ մի խումբ անձանց ու պաշտոնյաների անձնական շահերը բավարարելու համար:

Այս ամենն էլ հաշվի առնելով բողոքավորները հիշյալ պաշտոնյաներից պահանջել էին միջամտել ու ստիպել դադարեցնել Արագած փողոցի այդ շինարարությունը, պարտադրել տեղական իշխանություններին վերականգնել փոսից առաջ եղած վիճակը, հրատապ կանաչապատել այն: Եվ արգելել Գյումրու ՏԻՄ-ին «Կումայրի» պատմաճարտարապետական արգելոցի քաղաքաշինական տեսքի աղավաղումը:

Ճիշտ է, դրանից որոշ ժամանակ անց մարզի դատախազությունը կասեցրեց շինարարական աշխատանքների ընթացքը, սակայն տարածքը մինչ օրս չի ազատվել ու նախկին տեսքի չի բերվել: Չնայած, որ ՀՀ կառավարությունը չէր անտեսել բողոքը եւ իջեցրել էր համապատասխան հանձնարարական:

ՀՀ քաղաքաշինության նախարար Վարդան Վարդանյանը Շիրակի մարզպետ Աշոտ Գիզիրյանին հայտնում է, որ ՀՀ վարչապետի հանձնարարականով քաղաքաշինության նախարարության քաղաքաշինական պետական տեսչությունը Գյումրիում ուսումնասիրություն է կատարել և պարզել, որ առևտրի և սպասարկման օբյեկտ կառուցելու նպատակով տրամադրված 300 քմ հողամասը գտնվում է «Կումայրի» պատմական կենտրոնում և հանդիսանում է ընդհանուր օգտագործման կանաչ տարածք, որտեղ նմանատիպ կառույցի տեղադրում չի թույլատրվում: Նախարարը մարզպետից խնդրել է ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանված կարգով ձեռնարկել համապատասխան միջոցառումներ: Այդ մասին Գյումրու «Բիոսոֆիա» ՀԿ նախագահ Գևորգ Պետրոսյանին ուղարկված գրությամբ նախարարությունից հայտնում են. «Առաջնորդվելով «Տեղական ինքնակառավարման մասին» ՀՀ օրենքի 77.5-րդ հոդվածի դրույթներով, ՀՀ Շիրակի մարզպետը 2010թ. օգոստոսի 6-ի թիվ 01/06.1/3181-10 գրությամբ առաջարկել է Գյումրու քաղաքապետին չեղյալ համարել 2009թ. փետրվարի 26-ի կառուցապատման իրավունքով թիվ 300-Ա հողահատկացման որոշումը և վերացնել Ա.Անտիկյանի կողմից կիրականացված ինքնակամ շինարարական աշխատանքների հետևանքները»:

Ի պատասխան սրա, 2010թ. սեպտեմբերի 28-ին Գյումրու քաղաքապետի տեղակալ Գագիկ Մանուկյանը Գ.Պետրոսյանին ուղարկած գրությամբ հայտնում է, որ Գյումրու քաղաքապետի 2009թ. փետրվարի 26-ի թիվ 300-Ա որոշումը չի հակասում օրենսդրությանը և այն չեղյալ համարելու անհրաժեշտություն չկա: Մինչդեռ, քաղաքաշինության նախարարի գրությունում ասվում է. «Քաղաքապետի կողմից կատարված հողհատկացումն ուղեկցվել է ՀՀ հողային Օրենսգրքի 76-րդ հոդվածի առաջին կետի և ՀՀ կառավարության 2001թ. ապրիլի 12-ի N286 որոշման երրորդ կետի ՙա՚ ենթակետի պահանջների խախտմամբ: Բացի այդ, հողամասի տրամադրման, այնուհետև օբյեկտի նախագծման ճարտարապետահատակագծային առաջադրանքի տրման գործընթացներն իրականացվել են առանց նախապես ՀՀ քաղաքաշինության նախարարության հետ համաձայնեցնելու՝ խախտելով ՀՀ կառավարության 1998թ. հուլիսի 30-ի N479 և 2009թ. հունիսի 26-ի N792-Ն որոշումների պահանջները»:

Այսքանից հետո դեռ պարզ չէ՝ քաղաքապետարանու՞մ չեն հարգում նախարարի որոշումը, թե՞ նախարարը չի կարողանում ազդել քաղաքապետի վրա, բայց այն, որ Արագած փողոցում դեռ շինարարական հետևանքները վերացված չեն, փաստ է:

Երեկ խմբագրության բջջային հեռախոսին փակ համարով զանգահարել էր մի տղամարդ։ Նա ներկայացավ իբրև հոկտեմբերի 4-ին ՊՆ շենքի մոտ վրաերթի ենթարկված քննիչ Տիգրան Սահակյանի բաջանաղ։ Տղամարդը, ի դեպ, բավականին վրդովված էր. «Ես հիմա իմ վիշտը թողել եմ, զանգել եմ ձեզ, որ ասեք, թե ինչու եք գրել, թե քննիչին սպանել են, երբ վրաերթ է եղել։ Ես պատրաստ եմ ցանկացած տեղում ու ժամին հանդիպել ձեզ»: Հետո ասաց, որ ինքը կարող է նույնիսկ իրավապահների հետ գալ։

Անկեղծ ասած` շատ կասկածելի վարքագիծ բաջանաղի կողմից, հատկապես եթե հաշվի առնենք նրա խոսելու սպառնալից տոնը։ Ակնհայտորեն նա շահագրգռված էր` պարզելու, թե մեզ որտեղից այդ ինֆորմացիան, և այն ստո՞ւյգ է արդյոք։ Այնպիսի տպավորություն էր, որ նա ոչ թե որպես հարազատ էր փորձում պարզել մեր հայտնած լուրի ստույգ լինելը, այլ ուզում էր համոզվել, որ մենք հենց այնպես, ինչպես ինքն ասաց, «օդից ենք գրել» ։ Երբ երկրորդ անգամ զանգահարեց, և մենք ասացինք, թե դա մեր վարկածն է, նա մի տեսակ թեթևացած շունչ քաշեց. երևի համոզվեց, որ «օդից» ենք գրել։

Բաջանաղին տեղեկացնենք, որ մահվան դեպքում, եթե նախաքննությամբ և դատաքննությամբ չի ապացուցվել, որ դա սպանություն չէ, սպանության վարկածը բացառել չի կարելի. վրաերթի դեպքում առավել ևս. այն ՀՀ- ում համարվում է քրեորեն հետապնդելի արարք, և սա այն դեպքն է, որ վրաերթի միջոցով սպանությունը դեռևս չի հերքվել։ Իսկ նախաքննությունը դեռ երկու օր է, ինչ սկսվել է։ Եթե մեր մեկնաբանությունը չի բավարարում բաջանաղին, կարող է ծանոթանալ պաշտոնական հաղորդմանը, որ «Ազատություն» ռադիոկայանով հնչեցրել է ոստիկանության քննչական գլխավոր վարչության պետ Գագիկ Համբարձումյանը.

«Քրեական գործը հարուցվել է մահվան ելքով վրաերթի հատկանիշներով, սակայն ոստիկանությունն այս պահին էլ ստուգում է սպանության հնարավոր վարկածը, թեւ դա վարկածներից մեկն է», — «Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զրույցում նշեց ոստիկանության քննչական գլխավոր վարչության պետ Գագիկ Համբարձումյանը` հավելելով, որ այս պահին ստուգվում է կասկածյալների շրջանակը, ձերբակալված անձ չկա:

2010 թվականի հունիսի 24-ին ես ՀՀ գլխավոր դատախազին ներկայացրել եմ հանցագործության մասին հայտարարություն` ՀՀ Ոստիկանության Երևան քաղաքի Էրեբունու քննչական բաժնի կողմից 11.02.2009 թվականին հարուցված թիվ 12105809 քրեական գործի շրջանակում իմ նկատմամբ անօրինական գործողություններ կատարելու մասին: ՀՀ գլխավոր դատախազի կողմից ներկայացված հայտարարությունն ուղարկվել է ՀՀ հատուկ քննչական ծառայություն:

Չնայած նրան, որ Երևան քաղաքի դատախազ Հրաչյա Բադալյանը հայտնեց, թե Էրեբունու քննչական բաժնում Մարիամ Սուխուդյանի գործով նախաքննությունը կատարվել էր ՈՉ ՕԲՅԵԿՏԻՎ` ՀՀ Հատուկ քննչական ծառայության քննիչ Վ.Ռ.Հարությունյանի կողմից 2010 թվականի սեպտեմբերի 04-ին որոշում է կայացվել քրեական գործի հարուցումը մերժելու մասին` ՀՀ Ոստիկանության Էրեբունու քննչական բաժնի նախկին քննիչ Վիգեն Մեսրոպյանի գործողություններում հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ։

Իմ կարծիքով քննիչի կողմից նյութերը նախապատրաստվել են թերի, չեն ստուգվել գործի համար կարևոր նշանակություն ունեցող մի շարք հանգամանքներ, Էրեբունու քննչական բաժնի աշխատակիցների գործողությունները չեն արժանացել համապատասխան իրավական գնահատականի, հետևապես քրեական գործի հարուցումը մերժելումասին որոշումն անօրինական է:

Նշեմ նաև, որ քննիչի կողմից ինձանից ընդհանրապես բացատրություն չի վերցվել և չեն պահանջվել համապատասխան փաստաթղթեր գործի վերաբերյալ, ինչը նշանակում է, որ ի սկզբանե նպատակ է եղել մերժել քրեական գործի հարուցումը:

Ի դեպ որոշումը քրեական գործի հարուցումը մերժելու մասին կայացվել է օրենքով սահմանված 10 օրվա փոխարեն մոտ 2.5 ամիս հետո:

Սկսեմ նրանից, որ Հայաստանում արդեն 10 տարի ապրելով` ես երբևիցե մասնակից չեմ եղել որևէ քաղաքացիական կամ քաղաքական ակցիայի, միտինգների և այլն: Հասարակական-քաղաքացիական ակտիվությունս արթնացավ Արա Նեդոլյանի հետ մի զրույցի ընթացքում (Իշխանությունն ի´մն է և քո´նը ): Ես տեսա, որ կան մարդիկ, ովքեր ինձ նման են մտածում՝ առանց մշակութային հեղափոխության ցանկացած իշխանափոխություն ընդամենը տիրակալի փոփոխություն է, ու ժողովուրդը մնում է դիտող-սպառողի դերում: Պետք է մարդը գիտակցականորեն հասունանա, որ նրա մասնակցությամբ քաղաքականությունը դադարի լինել ռեպրեզենտատիվ՝ ներկայացուցչական:

Ինչևէ, 88-ից հետո իմ առաջին միտինգը սեպտեմբերի 17-ի միտինգն էր, որտեղ «սյուրպրիզ» պիտի լիներ: Ճիշտն ասած, 88-ից հետո էդ միտինգը ինձ «վերջին զանգ» էր հիշեցնում: Մարդիկ իրար հետ զրուցում էին, կարոտած համբուրում, քեֆ-հալ հարցնում: Տպավորություն էր, որ դա ընտանիքի պես մի բան է, ուր մարդիկ հանդիպում են միտինգից միտինգ: Լևոն Տեր-Պետրոսյանին լսում էին բոլորը` ի տարբերություն մնացյալ հռետորների, որոնց խոսքը ժողովուրդն ընկալում էր որպես ֆոն՝ բողոքելով, որ առաջնորդի ելույթն ուշանում է:

Ես չեմ վերապատմի Լևոնի ելույթը. ժամանակավրեպ է ու անիմաստ. բոլորն էլ գիտեն` ինչ է խոսել: Հաջորդ օրը՝ սեպտեմբերի 18-ին, ՀԱԿ-ի «Փոքր խորհրդի» նիստն էր, որի անդամները մտավորականներ են՝ լրագրողներ, արվեստագետներ, քաղաքագետներ, ընդհանրապես մտածող մարդիկ, ովքեր պատասխանատվություն են զգում երկրում տիրող իրավիճակի համար ու փորձում են ինչ-որ բան անել, որպեսզի ժողովուրդը դառնա գիտակից ու վերջապես լինի իր երկրի իրական տերը:

Նիստը վարում էր Զարա Հովհաննիսյանը: Օրակարգում երկու հարց կար՝ ուրբաթ օրվա միտինգի վերլուծությունն ու մշակութային քաղաքականության ծրագրի քննարկումը. քննարկվեց միայն մեկը՝ միտինգը: Մեզ միացավ նաև ՀԱԿ համակարգող Լևոն Զուրաբյանը:

Լալա Պողոսյանն ասաց. «Ժողովուրդը վերջին երկու-երեք տարին առհասարակ հիասթափված է միտինգներից: Ես միշտ ներքեւում եմ կանգնում, գուցե ավելի վերեւում՝ լիդերներին մոտ, ժողովուրդն այլ է, բայց ներքեւում կանգնում է հասարակ ժողովուրդը, չնայած երեւի թե հասարակ մարդիկ միտինգների չեն գալիս. այնտեղ շատ թե քիչ քաղաքականացված ժողովուրդն է:

Երեւի դա սովետական տոտալիտար ռեժիմի ժառանգությունն է՝ մարդիկ սպասում են, որ իրենց կասեն` ուր գնան, նրանց անպայման պետք է գնալ մեկի հետեւից: Կոնգրեսն էլ իր առջեւ խնդիր է դնում տանել այդ մարդկանց, ինքն է ստեղծում սպասողական մթնոլորտ, հետո էլ բողոքում են (ինչպես Լևոն Զուրաբյանը), որ ժողովուրդն ակտիվ չէ: Իրենք փաստորեն առաջարկում են ժամանց, վախենում են «հոգնեցնել» և այլն:

Իհարկե, պետք է ավելի էսթետիկ դարձնել միջոցառումները, ինչպես առաջարկում է Արան, թե չէ ուղարկում են տնեը և առաջարկում սպասել հաջորդ միջոցառմանը: Ժողովուրդը պետք է տեսնի, որ ինչ-որ բան է արվում. կգտնվեն իրազեկ մարդիկ, ու առողջ բանավեճ կառաջանա, դա էլ է ժողովրդին համամասնակից դարձնելու ճանապարհ:

Մասնակից դարձնել քաղաքական-ստեղծագործական պրոցեսին, դարձնել համահեղինակը սեփական վաղվա օրվա կերտման: Անհրաժեշտ է ձեւավորել գիտակցում, որ իշխանության եկողները միայն չինովնիկներ են, որ պետք է ծառայեն մեզ, իսկ իրական իշխանությունը պետք է լինի ժողովրդինը: Նրանք բոլորը պետք է հաշվետու լինեն մեր առջև:

Մենք ուղղակի սովոր չենք էս տիպի հարցադրմանը՝ չի կարելի հավատալ ոչ մի իշխանության, նույնիսկ եթե ինքդ իշխանական ես: Բրգաձեւ, ուղղահայաց իշխանական կառուցվածքն անմեղսունակ է: Բայց հարց է` ինչպես կազմակերպել երկրի կառավարումը մարդկանց մեծ քանակության կողմից: Դրա համար էլ քննարկվում են ցանցային կառույցները: Փոխանակ «մամա-պապա» լիդեր ման գալու` ուղղակի պետք է գիտակցել, որ իշխանությունը մերն է հենց հիմա, այսօր արդեն…»:

Ժողովուրդը միտինգից ուներ ավելի մեծ ակնկալիքներ և հուսախաբ եղավ: Մի աղջիկ, որը Տեր-Պետրոսյանի նախկին աշխատակազմից էր, սպասում էր սյուրպիզին, չնայած ես ասում էի, որ չսպասի հրաշքի, կհիասթափվի, չլսեց: Հետո լացում էր հուսահատությունից, որ էլի առաջնորդը ճամփա ցույց չի տալիս, չի ասում` ուր գնա, ինչ անի…

Խոսեց Արա Նեդոլյանը.«Ընդհանուր տրամադրությունը միտինգի սկզբում ու վերջում բոլորովին տարբեր էր: Երբ խոսում էին Լևոնից առաջ, մարդիկ զբաղված էին տարբեր բաներով, իսկ երբ սկսեց խոսել Լևոնը, միանգամից բոլորը լռեցին ու լսում էին: Լևոնը Լևոն, բայց դե մնացյալ հռետորները նույնպես պետք է ունենան մշակված նոր մտքեր, որոնք էլ պիտի ծագեն հանձնախմբերի ու հանձնաժողովների քննարկումներում ու ապա մատուցվեն, որպեսզի մենք ունենանք բանական ելույթ ունեցողներ` միտք ասող, բան ասող: Հույս ունեմ, որ «Փոքր խորհրդի» աշխատանքի հետևանքում նույնպես կառաջանան պրակտիկ մտքեր, ոչ շատ վերլուծական, որոնք հնարավոր կլինի հնչեցնել:

88-ին, 90-ին ՀՀՇ-ն կարողանում էր մթնոլորտ ստեղծել, այսինքն լավ ճաշակ կար այդ դաշտում, այդ նույն դաշտում կատարվում էին նաև գեղագիտական զանազան գործողություններ, ուշադրություն էր դարձվում էսթետիկային, ոճին ու մթնոլորտին… Նստացույցն էլ ուներ էսթետիկա… Հիմա այդ սահմանները չոր ու ցամաք են, զուրկ էսթետիկայից: Մթնոլորտ չկա: Ովքեր 60-ականներին Սունդուկյանի թատրոն էին գնում, էդ տարիներին գալիս էին ՀՀՇ-ի դաշտ: Հիմա ՀԱԿ-ի դաշտն այդպիսին չէ…

Բայց քանի որ հենց ՀԱԿ-ն է այսօր իրական Հայաստանի Հանրապետությունը, այլ ոչ թե այն կառույցները որ նստած են պետական շենքերում, ապա ՀԱԿ-ը պետք է իր վրա վերցնի նաև պետական մարմինների, մասնավորապես իրական հասարակական Խորհրդարանի կազմակերպումը, ստեղծումը, այսինքն՝ ձգտի ոչ այնքան իշխանափոխության, որքան երկիշխանության հաստատմանը, ինչպես ժամանակին արել էին Կոմիտեն ու ՀՀՇ-ն. Հենց այդ ճանապարհով էլ եկան իշխանափոխության»:

Լևոն Զուրաբյանն ասաց.«Չի ստացվի, որովհետև հիմա շատ ավելի լավ են ահաբեկում մարդկանց, քան թե սովետական ժամանակներում, միկրոմակարդակի վրա են կարողանում` ամեն մեկին առանձին, գործի տեղը, տանը, ամենուր… Ու ինչքան կոնգրեսին մոտ են էդ մարդիկ, էնքան իրականում ապահով են ու պաշտպանված, քանի որ մենք տեղեկանում ու գործը հասցնում ենք մինչև եվրոդատարան: Իսկ որքան մարդ կա, որ անմիջական շփում չունի մեզ հետ։ Շարքային ընդդիմադիր քաղաքացուն կարող են հալածել ու կյանքը դարձնել անտանելի»:

Առաքել Սեմիրջյանը միտինգի վերաբերյալ ասաց.«Էն ժամանակ միտք էին արտահայտում, և դա բավական էր, էն ժամանակ մարդկանց ուղեղները քաղաքականապես դատարկ էին: Հիմա մարդկային պահանջներն այլ են դարձել: Ուրիշ բան են մարդիկ ուզում լսել, նոր միտք են ուզում: Իսկ էսօր նոր միտք ասելու համար կամ պիտի շատ խոր լինել, կամ սուպեր-օրիգինալ, կամ…»:

Զարա Հովհաննիսյանն ասաց. «Պետք է խթանել հանրության մասնակցությունը և չբավարարվել դասախոսություն–հանրահավաքներով։ Դեռ դասախոսությունը լավագույնն է, այն էլ ստացվում է միայն Լևոն Տեր–Պետրոսյանի մոտ. մյուսները միայն ներկայացնում են փաստերը հպանցիկ կերպով, պաթետիկ տոնով: Այդ տոնը կարող է ներազդել ընտրությունների ժամանակ, երբ ձայն ես ուզում վաստակել, կամ էլ երբ մղում ես հանրությանը գործողության կատարման։ Այս երկու տարբերակներն էլ դեռևս ակտուալ չեն, ուրեմն այլ մեթոդաբանությամբ պետք է հանրային մասնակցությունը մեծացնել. դեպքում կոնգրեսի ազդեցությունը կմեծանա, ու սպասելիքներն էլ միայն միտինգից միտինգ չեն արդարացվի կամ էլ հակառակը, որն առավել հաճախ է պատահում»:

Նազարեթ Կարոյանը, խոսելով խոստացված սյուրպրիզի մասին, ասաց. «Մի ժամանակ սյուրպրիզը 10 «Զապարոժեց»-ներն էին. մարդը գալիս էր ստադիոն ու գիտեր, որ կա 10 մեքենա: Հիմա մարդիկ եկել են ու սպասում են նոր բանի, որ «Զապարոժեց» չէ, ու ոչինչ էլ չկա: Տեր-Պետրոսյանի՝ իր ասածին վերաանդրադառնալու արարքը փչացած ձայնապնակի աշխատանք է հիշեցնում, երբ նվագարկիչի ասեղը սահում է և անընդհատ նույն հատվածի վրա է ընկնում։ ՀԱԿ գործունեությունը միայն քաղաքական խնդիրներով սահմանափակելը, միայն միտինգի ֆորմատը գործածելը հանգեցնում է իր համակիրների շարքերի նոսրացման: Պետք չէ գովել ՀԱԿ-ի գործունեությունը. այդպես ԶԼՄ-ներն են գովում իշխանության գործունեությունը։ Դա վնասում է ընդհանուր գործին»:

Արման Գրիգորյանը մեջբերեց իր` «Լրագրին» տված հարցազրույցից. « Իմ կարծիքով նորություն կար: Համենայն դեպս, ես կարևորում եմ պատմական փորձի`կոնկրետ Մայիսյան ապստամբության վերաիմաստավորումը, իշխանությունների` Արևմուտքում և Ռուսաստանում տարածված ստերեոտիպերի վրա խաղալու հետադեմ ու վնասակար (մեր ներքին կյանքի համար վնասակար) քաղաքականության քննադատությունը և Կոնգրեսի օրակարգը, քայլերի ակտիվացումը, նաև դրանց սինխրոնիզացիան իրավունքների ու ազատություների համար պայքարող միջազգային ակտիվության հետ: Պետք է պարզ հասկանալ, որ այսօր Սահմանադրության և օրենքների պաշտպանը միայն ընդդիմությունն է»:

Ըստ Արման Գրիգորյանի` պետք է ձևավորել քաղաքական մշակույթ ու յուրաքանչյուրին հասանելի լեզվով տեղ հասցնել ասելիքը: Եթե ռոք են սիրում, ռոքի միջոցով, եթե` «ռաբիս», ապա կարելի է երգիչների խումբ գտնել, որը քաղաքական տեքստերով երգեր երգի: Դա շատ լավ կլիներ ու լավ արդյունք կտար:

Լևոն Զուրաբյանն առաջարկեց փոքր խորհրդին ամենաակտուալ հարցերի բաց քննարկումներ անցկացնել, ընդգրկել ՀԱԿ-ի երիտասարդներին:

Ես առաջարկեցի օգտագործել մեր ողջ պոտենցիալը ու համագործակցել ՀԱԿ-ի հետ: Ժողովրդին ասելիքը հասցնելու համար, օրինակ, «100 քայլը» ներկայացնել բեմադրությունների, ինչո՞ւ չէ, նաև սերիալի ֆորմատով, քանի որ մեր ժողովուրդը «նստած» է դրանց վրա: Իմ կարծիքով կուսակցությունների ծրագրերը, նույիսկ եթե դրանք շատ տարբեր են բովանդակությամբ ու ասելիքով, շարադրված են ժողովրդին ոչ այդքան հասկանալի՝ ակադեմիական լեզվով, ինչը տեքստը դարձնում է դժվարըմբռնելի: Ամենակարևոր բանն էն էր, որ մտածում էինք, թե ոնց ենք շարունակելու Փոքր խորհրդի քննարկումները, ի՞նչ ենք անելու, որ օգնենք ժողովրդին ու պետականությանը, որ գործեն օրենքն ու սահմանադրությունը, վերանա «բեսպրեդելը», որ մարդն իրեն պաշտպանված զգա: Կլինի դա իշխանափոխությա՞ն միջոցով, թե՞ ոնց. ինձ համար մեկ է: Իմ և ընկերներիս նպատակը իշխանափոխությունը չէ, այլ աշխատող համակարգի հասնելը:

Մոտակա նիստերին սպասվում է Արա Նեդոլյանի զեկուցումը մշակութային քաղաքականության մասին և Նազարեթ Կարոյանի «Խաղաղության տնտեսություն/Պատերազմի տնտեսություն»-ը:

Լուսինե Վայաչյան

Օրերս ֆեյսբուքյան հանրությունը յութուբում հայտնաբերել էր մի տեսանյութ, որտեղ բանակի սպան ստորացնում էր զինվորին։ Սա առիթ էր տվել, որ մարդիկ տարածեն տեսանյութը` բանակում տիրող բարքերը մեկ անգամ ևս առավել լայն շրջաններին հասու դարձնելու նպատակով։ Ինչքան էլ դա արվի սրտացավորեն կամ բանակում ինչ- որ բան շտկելու ակնկալքով, ի ցույց ամենքին և առաջին հերթին ՊՆ-ին, հարկ էր դա անելուց առաջ մի լավ մտածել։
Պն –ն մեկնաբանել է տեսանյութը.

ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը խստագույնս դատապարտում է ՀՀ զինված ուժերի վարկաբեկմանն ու հեղինակազրկմանն ուղղված նման կարգի նյութերի պատրաստումը և կանխամտածված տարածումը: Նախարարության տեղեկատվության և հասարակայնության հետ կապերի վարչությունը հաղորդագրություն է տարածել Youtube ցանցում շրջանառվող այդ տեսանյութի վերաբերյալ: Հաղորդագրությունում, մասնավորապես, նշված է. «Սեպտեմբերի 11-ին, «youtube» ցանցում շրջանառվում էր մի տեսանյութ, որտեղ ճնշումների, ծեծի և ստորության են ենթարկվում ՀՀ ԶՈւ համազգեստով երիտասարդներ: Տեսանյութի ցածր որակը թույլ չի տալիս պարզորոշ տեսնել դեմքեր, հստակ լսել հայերեն խոսքեր կամ արտահայտություններ:

Սակայն, քանի որ շրջանառվող տեսանյութում պատկերվածները Հայկական բանակի համազգեստով են, այն մեծ վրդովմունք է առաջացրել հասարակության շրջանում:

ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը համապատասխան միջոցներ է ձեռնարկել տեսանյութի հավաստիությունը ճշտելու, պատկերվածների ինքնությունը պարզելու և հեղինակներին հայտնաբերելու, բռնություններ կիրառողներին պատժելու ուղղությամբ»:

Երևի թե պետք չկար նախ առհասարակ մեկնաբանելու, ապա չի բացառվում, որ դա ընդամենը սադրանք է` ստուգելու ՊՆ-ի և առհասարակ մեր հանրության ռեակցիան, իսկ այսուհետ համացանցը ողողել նմանօրինակ նյութերով. դա է վկայում ադրբեջանական մամուլում հայտնված հոդվածը, որն ամբողջությամբ այսպիսի տեսք ունի.

Հայկական բանակում տեղի ունեցող ճնշման ցնցող փաստերը

Ինտերնետից օգտվող հայերը ակտիվորեն քննարկում են հայկական բանակում տեղի ունեցող ճնշումների հերթական փաստերը: Այս անգամ քննարկումների առարկա է դարձել տեսահոլովակը, որտեղ հստակ երևում է, թե ինչպես են տարիքով մեծ ու պաշտոնով բարձր զինծառայողները ճնշում ու ստորացնում հայ զինվորներին: Զարմանք է առաջացնում այն փաստը, որ հայ զինվորներին վնասել են ուզում, այլ ոչ թե ծեծել:

Ինտերնետից օգտվող հայերի խոսքերով այս դեպքը տեղի է ունեցել Ադրբեջանի ազատագրված տարածքներում, որն ավելի շատ է ցնցում երևանցիներին: Հատկանշական է, որ սկանդալային տեսահոլովակի ի հայտ գալուց անմիջապես հետո այն ջնջել են YouTube-ից, այնուհետև վերականգնել այլ աքաունթով:

Բնականաբար, սկանդալային տեսահոլովակները ջնջելով` չի կարելի վերացնել հայկական բանակում տեղի ունեցող ճնշումները: Նման հարցերը պետք է լուծի Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունը, որը սովորաբար փորձում է շրջանցել նման փաստերը կամ Սեյրան Օհանյանի նման փախչել վրդովված ծնողներից, որոնց զավակները զոհվել են հայկական բանակում տեղի ունեցող պատահարների ժամանակ:

Այս տեսահոլովակը պետք է ստիպի Սեյրան Օհանյանին վերանայել սեփական խոսքերը այն մասին, թե հայկական բանակը տարածաշրջանի ամենամարտունակ բանակն է: Հայկական բանակում տեղի ունեցող ճնշումները, ստորացումները, անդադար կրակոցները, առեղծվածային սպանություներն ու Ադրբեջան փախչող հայ զինվորները պետք է հարց առաջացնեն, թե արդյոք այն ամենամարտունակն է:

Ռուսաստանում երեկ մեծ աղմուկ էր բարձրացել: Մոսկվայի կենտրոնում վիրավորվել է հանրահայտ օրենքով գող Ասլան Ուսոյանը, որը ավելի հայտնի է Դեդ Հասան մականունով:

Դեպքից անմիջապես հետո հայտնել էին, որ Դեդ Հասանը մահացել է, սակայն այժմ պարզվել է, որ նա իր թիկնապահ Արթուր Բաղրամյանի հետ գտնվում է Մոսկվայի հիվանդանոցներից մեկում:

Ըստ նախնական տվյալների Ուսոյանը հրազենային վնասվածք է ստացել որովայնի շրջանում:

Հիշեցնենք, որ անցյալ տարի նույնպես որովայնի շրջանում ստացած հրազենային վնասվածքներից մահացել է Դեդ Հասանի ամենամոտ ընկերը`Վյաչեսլավ Իվանկովը , որը քաջ հայտնի է Յապոնչիկ մականունով:

Դեդ Հասանը և Յապոնչիկը լուրջ հակամարտության մեջ էին վրացի օրենքով գողերի հետ, որոնց գլխավորում է Տարո մականունով Տարիել Օնիանին:

Յապոնչիկի մահից հետո, Դեդ Հասանը երդվել է վրեժ լուծել վրացիներից:

Այսօր Պաշտպանության նախարարությունը հանդես կգա հայտարարությամբ, բացահայտելով այն անձին, որը ՊՆ բանակի զորամասերից մեկում նվաստացրել է զինծառայողին։ ԱԱԾ –ի օգնությամբ և Ռազմական ոստիկանության ջանքերով բացահայտված սպան ըստ հավաստի լուրերի ԼՂՀ «Եղնիկներ» կոչվող զորամասից է։ Թե ի՞նչ է կատարվել իրականում, հուսով ենք, հայտնի կդառնա հաղորդագրությունից։ Հետաքրքիր է, թե ինչպես է, որ սպան թույլ է տվել տեսագրել իր «հերոսությունները».այստեղ կարող է լինել երկու կարծիք` կամ նա չի պատկերացրել, որ որևէ մեկը այդքան համարձակություն կունենա դուրս բերելու տեսագրությունը, կամ էլ այնքան լկտի է, ու տեղի ունեցածն էլ բանակում այնքան սովորական ու ընդունված երևույթ է, որ թքած է ունեցել այդ փաստի վրա։ Կամ էլ սա, իսկապես, միտումնավոր սարքված նյութ է։

Ինչևէ, հուսով ենք, քննությունը կպարզի իրականությունը։

Մենք դեռևս դեպքի օրը տեղեկացրել ենք, որ Այգեստանում տեղի է ունեցել ջիպավոր երիտասարդների ռազբորկա, որի ընթացքում նախկին բարձրաստիճան ոստիկանի որդին` Աշոտ Աղազարյանը, գազային ատրճանակից կրակելով, հրազենային վնասվածք է պատճառել նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Կարեն Կարապետյանի որդուն։

Այսօր մամուլում տեղեկություններ կային, թե դեպքի կապակցությամբ քրեական գործ է հարուցված: Մենք փորձեցինք ճշտել` որտեղ և ինչ հատկանիշներով է հարուցվել քրեական գործը, սակայն ոստիկանությունից ասացին, որ իրենց մոտ նման գործ չի հարուցվել, այդ գործն ընդհանրապես իրենց չի առնչվել ու խորհուրդ տվեցին դիմել Ռազմական ոստիկանություն, քանի որ կրտսեր Աղազարյանը գտնվում է զինծառայության մեջ։

Ռազմական ոստիկանության պետի տեղակալ Հայկ Ստեփանյանը մեզ փոխանցեց, որ նման գործ իրենց մոտ չի քննվում։

Փաստորեն, միակ կառույցը, որտեղ կարող է գործ հարուցվել ՊՆ քննչական վարչությունն է։ Մեզ առայժմ չհաջողվեց պարզել` կա նման գործ ՊՆ ՔՎ –ում։ Առաջիկայում, կարծում ենք, հնարավոր կլինի առավել ամփոփ տեղեկություն հաղորդել դեպքի հետագա ընթացքի վերաբերյալ։