«Տաշիր» հիմնադրամը և «Պահանջում ենք գիտության ֆինանսավորման ավելացում» (ՊԳՖԱ) ֆեյսբուքյան նախաձեռնությունը (www.facebook.com/science.and.finance) Հայոց Ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցին ընդառաջ հայտարարում են հայոց ցեղասպանության մասին գրախոսվող՝ ինդեքսավորվող կամ ազդեցության գործակից ունեցող միջազգային գիտական պարբերականներում անգլերեն, ֆրանսերեն կամ գերմաներեն լեզուներով ՀՀ և օտարերկրյա քաղաքացիների կողմից գիտական հոդվածների տպագրության համար մրցանակաբաշխություն:

Խրախուսման ենթակա են այն գիտական աշխատանքները, որոնք հաշվառվում են (ինդեքսավորվում են) Social Sciences Citation Index, Arts and Humanities Citation Index, Thomson Reuters, Springer, Scopus, JSTOR, International Bibliography of the Social Sciences, Philosophy Documentataion Center eCollection, ERIH (European Reference Index for the Humanities), WestLaw, Linguistic Bibliography և այլ նմանատիպ միջազգային շտեմարանների ցանկերում։

Ազդեցության գործակից (Impact factor) ունեցող պարբերականների ազդեցության գործակիցը պետք է հաշվառված լինի Scopus և Web of Knowledge – Thomson Reuters շտեմարանների կողմից:

Մրցույթին կարող են մասնակցել ինչպես ՀՀ քաղաքացիները, այնպես էլ սփյուռքահայ ու օտարերկրյա գիտնականները:

Հայտերն ընդունվում են մինչև 2015 թվականի մարտի 31-ը ներառյալ: Հայտերը կարող են ներկայացվել հոդվածի տպագրությունից անմիջապես հետո՝ մինչև նշված վերջնաժամկետն անընդմեջ:

Մրցույթների արդյունքները կամփոփվեն յուրաքանչյուր տարվա ապրիլի 20-ին:

Յուրաքանչյուր տարվա մրցույթի համար դիտարկվելու են միայն նախորդ տարվա ապրիլից մինչև տվյալ տարվա մարտի 31-ն ընկած ժամանակահատվածում հրապարակված հոդվածները: Մրցանակների արժանացած հոդվածները հաջորդ մրցույթներում չեն դիտարկվելու:

Մրցույթի արդյունքները կամփոփի «Տաշիր» հիմնադրամի, ՊԳՖԱ-ի և աշխարհի հայագիտական կենտրոնների ներկայացուցիչներից կազմված հանձնաժողովը:

Մրցույթին մասնակցելու համար անհրաժեշտ է միանալhttp://www.facebook.com/science.and.finance էջին և մինչև 2015թ. մարտի 31-ը ներառյալ մրցույթի հայտարարության տակ՝ www.facebook.com/notes/պահանջում-ենք-գիտության-ֆինանսավորման-ավելացում/հայոց-ցեղասպանության-մասին-միջազգային-գիտական-պարբերականներում-հոդվածների-տպագրո/333670166715532 էջում, որպես մեկնաբանություն տեղադրել մրցույթին ներկայացվող հոդվածի և հեղինակի վերաբերյալ հետևյալ տեղեկությունները։ Նշված կետերից որևէ մեկի բացակայության դեպքում ներկայացված հայտը չի դիտարկվի։ Հետևաբար, խնդրում ենք տրամադրել պահանջվող ամբողջ տեղեկությունը՝ նշված հաջորդականությամբ.

Անուն, հայրանուն, ազգանուն (հայերեն)*
Name, father’s name, family name (English)*
Աշխատանքի վայր*
Էլ. փոստ*
Հեռախոս*
Ներկայացվող հոդվածների ամբողջական տվյալները և համացանցային հղումները.*
1.
2.
3.

Հուլիսի 9-ին, լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ գրող, հրապարակախոս Վահրամ Սահակյանն ասել է, որ ինքն անձամբ իր անձնագիրը պատռել և նետել է Ազգային ժողովի շենքի գլխին: Ըստ Սահակյանի`  այս երկրում ապրել չարժե, ինքն իր անձնագիրը պատռել է, որովհետև իրեն չի համարում այս երկրի քաղաքացի:  Չնայած այս հանգամանքին, Վահրամ Սահակյանը չի ուզում հեռանալ Հայաստանից, եթե ուզենա հեռանա, առանց անձնագրի էլ կհեռանա:

Գրողը նկատել է, որ մեր հանրապետությունում շատ են տեղի ունենում ահասարսուռ դեպքեր, օրինակ՝  երբ փորձել են մի քանի անգամ իրեն կաշառք տալ:

Ըստ նրա` այս երկրում երեք մարդ կա, որ կյանքում չհավատանք, որ կաշառք կվերցնեն, նրանք են Վարդան Պետրոսյանը, Հրանտ Թոխատյանը և Վահրամ Սահակյանը:

Հրապարակախոսը տեղեկացրել է, որ  մի քիչ հոգնել է, որևէ բանի վրա չի աշխատում, քանի որ «այս երկրում, երբ սերիալները դարձել են նորմալ երևույթ, դրանք ոչ սկիզբ ունեն, ոչ վերջ, ինքն ասելու բան չունի»:

«Ես ոչ մի բանի վրա չեմ աշխատում, գտնվում եմ ծայրահեղ աղքատ վիճակում»,-ասել է նա:

«Պահանջում ենք պատժել «Հարսնաքարում» տեղի ունեցածի բոլոր մեղավորներին» քաղաքացիական նախաձեռնությունը նամակով դիմել է ՀՀ գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանին, պահանջելով ՀՀԿ-ական գործարար պատգամավոր Ռուբեն Հայրապետյանին ներգրավել հարուցված քրգործում, որպես կասկածյալ:

Դիմումում ասվում է.

«Ձեզ ենք դիմում հունիսի 17-ին «Հարսնաքար» ռեստորանային համալիրում կայացված ինքնադատաստանի գործով, որի տուժածներից Վահե Ավետյանը դաժան ծեծի ու խոշտանգման արդյունքում մահացավ հունիսի 29-ին:

Սույն դեպքի առթիվ հարուցվել է քրգործ, որը քննվում է Ոստիկանության քննչական գլխավոր վարչությունում, կա 6 կալանավորված:

Դեպքի առաջին իսկ պահից հանրության մոտ ձևավորվել է այն կասկածը, որ ինքնադատաստանի հրամանը տվել է Հանրապետական կուսակցության անդամ, Ազգային ժողովի նախկին պատգամավոր Ռուբեն Հայրապետյանը: Դեպքից անցել է արդեն երկու շաբաթ, սակայն դեռևս չի քննարկվում նրան գործում որպես կասկածյալ ներգրավելու վարկածը: Ավելին, հանցագործության ոչ բոլոր մասնակիցներն են կալանավորվել. ըստ տուժողների հրապարակային հայտարարության` ինքնադատաստանին մասնակցել է 10-15 հոգի:

Հաշվի առնելով, որ ՀՀ Դատախազության սահմանադրական գործառույթն է` պաշտպանել հանրային իրավունքը և պետական շահը, պահանջում ենք հետևյալը.

Դեպքի առնչությամբ հարուցված քրեական գործում Ռուբեն Հայրապետյանին ներգրավել որպես կասկածյալ և ձերբակալել նրան: Ըստ մամուլի կալանավորվածների մեջ կան նաև նրա անձնական թիկնազորի անդամներ: Իր կողմից նախկինում հրավիրված ասուլիսի ժամանակ Ռուբեն Հայրապետյանը հրապարակավ հանդես է եկել բռնության կոչերով և հայտարարել է, որ մարդկանց պատժում է ծեծի միջոցով, ինչը հիմք է տալիս մեզ եզրակացնելու, որ «Հարսնաքարի» հանցագործության պարագայում ևս նա ընդունակ էր նման հրաման տալու: Բացի այդ, հուլիսի 3-ին Ազգային Ժողովի մանդատից հրաժարվելու հայտարարության մեջ նա ընդունել է իր մեղավորությունը:

Քրեական գործում ներգրավել հունիսի 17-ի հանցագործության հետ առնչված բոլոր անձանց:

Փաստի առթիվ հարուցված քրեական գործը վերցնել ոստիկանության վարույթից և տեղափոխել Հատուկ Քննչական Ծառայության վարույթ, քանի որ այս ընթացքում ոստիկանության քննչական գործողությունները չեն համապատասխանում անկողմնակալ հետաքննություն անցակացնելու հանրության պահանջին: Ավելին, դեպքի առաջին իսկ օրերին մի քանի բարձրաստիճան ոստիկաններ ի սկզբանե հայտարարել են, որ Ռուբեն Հայրապետյանն անմեղ է` առանց հետաքննության ավարտի եզրակացության: Մամուլում նաև շրջանառվել է այն լուրը, որ Երևանի ոստիկանապետ Ներսիկ Նազարյանը բարեկամական կապեր ունի Ռուբեն Հայրապետյանի հետ:

Հստակ քայլեր կատարել և որոշումներ կայացնել` թույլ չտալու, որ Ռուբեն Հայրապետյանը լքի Հայաստանի Հանրապետության տարածքը մինչև քննության ավարտը և չկարողանա փախչել Հայաստանից` խուսափելով արդարադատությունից: Եթե Ռուբեն Հայրապետյանը լքի Հայաստանի Հանրապետությունը և խուսափի հնարավոր պատժից, ապա դրա ողջ պատասխանատվությունը կրելու է ՀՀ դատախազությունը` ի դեմս ձեզ:

Պահանջում ենք հստակ, վճռական և շտապ գործողություններ ու որոշումներ մեր պահանջներն ի կատար ածելու վերաբերյալ, պահանջում ենք նաև հրապարակային կերպով պատասխանել մեր պահանջներին և տեղեկացնել հանրությանը գործի բոլոր մանրամասների և զարգացումների վերաբերյալ, գործել թափանցիկ և հաշվետու:

Այս գործը քննություն կլինի ՀՀ դատախազության համար`փաստելու, որ ինքը կատարում է իր Սահմանադական գործառույթները` պաշտպանում է հանրության իրավունքներն ու պետական շահը, այլ ոչ թե փոքրաթիվ արտոնյալ խավի քրեաօլիգարխիկ շահերը: Հակառակ պարագայում մենք կփաստենք, որ ՀՀ դատախազությունը անգործության է մատնված` իր բոլոր հետևանքներով, և հնարավորություն կստանանք քաղաքացիական ուղիղ գորոծողություներով ինքներս հասնելու արդարության հաստատամանը` իրավունքի գերակայության և սահմանդրական գործառույթների իրականացման հիման վրա»:

«Վահե Ավետյանի սպանության գործում, ինչպես միշտ, խառնվել են իրավական, քաղաքական և բարոյական ասպեկտները: Եթե ինձ պատկանող «Առավոտի» որևէ աշխատակից, Աստված մի արասցե, որևէ մեկին սպանի, դա դեռ չի նշանակում, որ ես մարդասպան եմ, և որևէ մեկն իրավունք ունի ինձ այդպես անվանելու: Բայց բարոյական պատասխանատվություն ես, բնականաբար, դրա համար կրում եմ, որովհետև ես պետք է իմանամ` ում և ինչի համար եմ գործի ընդունում: Ռուբեն Հայրապետյանն, իհարկե, այդ բարոյական ծանր բեռի տակ է, և ինչպես է նա այս իրավիճակից դուրս գալու` առայժմ չեմ պատկերացնում:
Քաղաքական ասպեկտի մասին: Պարզ է, որ քաղաքական ուժերն այս ողբերգությունից կքամեն ամեն ինչ, մինչև վերջին կաթիլը` քարոզելու նպատակով: Պարզ է նաև, որ քաղաքականապես ակտիվ երիտասարդների համար «Նեմեց` մարդասպան» վանկարկելը կայացման ձև է և խիզախության դրսևորում: Բայց երբ իշխանության ներկայացուցիչները կոչ են անում այդ զարհուրելի հանցագործությունը չքաղաքականացնել, դա էլ է երեսպաշտություն: Ես չեմ կարող չքաղաքականացնել երկու պատճառով. 1/ սպանությունը 90-ականների կեսերից (այսպես կոչված` երկրապահների ժամանակաշրջանից) ստեղծված համակարգի արդյունք է. իշխանությունը բուծել է օրենքի վրա թքող իր սիրեցյալներին, առաջին հերթին` օլիգարխներին, վերջիններս էլ բուծել են թիկնապահ կոչվող զոմբիներին, 2/ «Առագաստ» սրճարանում համանման հանցագործություն կատարած նախագահի թիկնապահը ստացել է երեք տարի պայմանական, քանի որ Կուկուին «պլստացրել» են, դա կարող են անել նաև այս մարդասպանի հետ:
Եվ, վերջապես, ահաբեկչության մասին: Նախ` ինձ թվում է, եթե մարդը որոշել է ինչ-որ մի շենք պայթեցնել, նա գնում և պայթեցնում է, ոչ թե մտնում է տարածք և հայտարարում է, թե ուզում է պայթեցնել` ինչ-որ անհասկանալի բանակցություններ վարելով: Բայց դա` մի կողմ: Ենթադրենք, ահաբեկչության վտանգն իրական էր: Ի՞նչ կա այստեղ ողջունելու և ուրախանալու: Եթե ռեստորանն իսկապես պայթեցվեր և զոհվեր, ասենք, «Հարսնաքարում» մաքրություն անող հավաքարարը, ապա ո՞րն է նրա մեղքը, ինչի՞ համար է նա փոխհատուցելու: Ինչո՞վ է այդ հանցագործությունը տարբերվելու Վահե Ավետյանի սպանությունից:
Մենք, կարծես թե, պայքարում ենք ընդհանրապես բռնության դեմ և հանուն նրա, որ Հայաստանում գործեն օրենքները: Այդ ֆոնի վրա վառելու, պայթեցնելու, քառատելու կոչերն ինձ հասկանալի չեն: Հանցագործների հետ ոչ մի բան պետք չէ անել` բացի նրանից, ինչը նախատեսված է օրենքով, և ինչը հնչելու է դատարանում որպես վճիռ: Խնդիրը հենց այն է, որ առայսօր նման դատավճիռներ չեն հնչել: Իսկ այն, ինչ հնչել է, ամենևին չէր համապատասխանում կատարված հանցագործություններին:
Նորվեգիայի հասարակությունը չի ընդվզում այն իրողության դեմ, որ Բրեյվիկը մահապատժի չի ենթարկվելու»:

Արամ Աբրահամյանն

Այսօր՝ ժամը 10-ին, Հայաստանի Հանրապետության բազմաթիվ քաղաքացիներ, մտավորականներ բողոքի ակցիա են կազմակերպել Ազգային ժողովի մոտ:

Վահե Ավետյանի մահվան կապակցությամբ արդար քննություն կազմակերպելու համար պայքարող հանրության ներկայացուցիչները քայլերթով Ազգային ժողովի շենքից ուղևորվեցին դեպի ՀՀ Գլխավոր դատախազության շենք:

Նրանք «Ո՛չ ամենաթողությանը», «Պահանջում ենք ԱԺ արտահերթ նիստ», «Խորհրդարանը չպետք է հանգստանա, երբ մեզ սպանում են», ցուցապաստառներով էին:
ԱԺ «Հայ Ազգային կոնգրես» խմբակցության ղեկավար Լևոն Զուրաբյանը ակտիվիստներին հայտնեց, որ հարցի կապակցությամբ արտահերթ նիստ չի գումարվի՝ քանի որ դրա համար անհրաժեշտ 44 ձայնը չի բավականացնի: Այս հայտարարությունը ակցիայի մասնակիցները ընդունեցին դժգոհություններով:

Դժգոհությունները վերաբերվում էին նրան, որ 4 խմբակցությունների պատգամավորների թիվը միասին վերցրած գերազանցում է 44-ը: Նշված 4 խմբակցությունների պատգամավորների ընդհանուր թիվը 54 է:

Սակայն ըստ Զուրաբյանի ԱԺ 4 խմբակցություններ՝ ՀԱԿ-ը, ՀՅԴ-ն, ԲՀԿ-ն և Ժառանգությունը  ստորագրել են համատեղ հայտարարություն՝ նախաձեռնելով այս թեմայով խորհրդարանական լսումներ:Նույն խմբակցությունների կողմից ստեղծվել է հատուկ հանձնաժողով, որը հանդիպելու է իրավապահ մարմինների ղեկավարության հետ և ակտիվ մասնակցություն է ունենալու գործի քննությանը:

Սակայն ցույցի մասնակիցներից ոմանք գտնում են, որ Ռուբեն Հայրապետյանի մանդատը վայր դնելուց հետո հասարակական ճնշումը չպետք է դադարի: Նրանք պահանջում են դեպքի առնչությամբ հարուցված քրեական գործում Ռուբեն Հայրապետյանին ներգրավել որպես կասկածյալ, ներգրավել հունիսի 17-ի դեպքին մասնակցած բոլոր անձանց և հեռացնել Ռուբեն Հայրապետյանին ՀՖՖ նախագահի պաշտոնից: Կազմակերպիչները նաև ստորագրահավաք են նախաձեռնել տեղեկացնելու ՈւԵՖԱ-ին և ՖԻՖԱ-ին  Ռուբեն Հայրապետյանի կատարված ապօրինությունների մասին:

Հասարակական ցանցերու մէջ հայկական հոյակապ աշխուժութիւն կը տիրէ: Երիտասարդ գործիչներու ամբողջ բանակ մը մշտարթուն կը հետեւի ազգային մեր առօրեային եւ անմիջական հակազդեցութիւն ցոյց կու տայ նշանակալից բոլոր երեւոյթներուն հանդէպ, ըլլան անոնք դրական թէ ժխտական:

Այս նոյն բանակն է (նախապէս խմբակ կամ խումբ կ՛ըսէինք), որ Մաշտոցի այգին փրկեց: Օրէ օր կը ստուարանայ այս բանակը, ի հեճուկս մեր հայրենիքի սեփական ագարակի նման նայող, մեր ժողովուրդին ճորտի տեղ դնող իշխանաւորներուն:
Այս նոյն բանակն է, որ շատ կարճ ժամանակամիջոցի մէջ յաջողեցաւ Հայաստանի եւ Սփիւռքի մէջ այնպիսի մթնոլորտ մը ստեղծել, որ «Հարսնաքար» համալիրին մէջ կատարուած ոճիրին եւ անոր պատասխանատուներուն վրայ գամուեցաւ բոլորիս ուշադրութիւնը:

Նոյն այդ բանակի ստեղծած մթնոլորտը պարտադրեց Հայաստանի նախագահին իր մօտ կանչել յանցագործներու «շեֆը»՝ Ազգային ժողովի պատգամաւոր, Հայաստանի ֆութպոլի համադաշնութեան նախագահ Ռուբէն Հայրապետեանը, եւ ստիպել զայն, որ հրաժարի պատգամաւորական իր աթոռէն:

Այս ցանցին մէջ գրող, խորհրդածող, պայքարող իւրաքանչիւր գործիչի համար յաղթանակի բերկրանքը յաւելեալ յանձնառութեան խրախոյս կը թուի ըլլալ, որովհետեւ մեր աչքին առջեւ կը պարզուի իր գործունէութիւնը առաւել վճռական, առաւել կազմակերպուած, առաւել համադրուած տանող հաւաքականութիւն մը, որ ցարդ յստակ կառոյց մը չունենալով հանդերձ, քաղաքական կազմակերպուած շատ ուժերէ աւելի արդիւնաւէտ կ՛աշխատի:
Գործիչներու այս բանակին մենք կը միանանք ու կը յայտարարենք, որ Ռուբէն Հայրապետեանի հրաժարականը Ազգային ժողովէն չի բաւարարեր մեզ, եւ կը պահանջենք, որ ան նաեւ հրաժարի Հայաստանի Ֆութպոլը ղեկավարելու պաշտօնէն եւ դատուի օրէնքով:

«Ասպարեզ» թերթի խմբագիր ԱԲՕ ՊՈՂԻԿԵԱՆ

1996 թվականին «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի հեռուստամարաթոնի ժամանակ նկարահանված մի տեսարան է տպավորվել, որը, երեւի, շատերը կհիշեն: Նվիրատվությունների արկղին անկայուն քայլքով մի 75 տարեկան տղամարդ է մոտենում եւ ծրարի մեջ ամփոփված իր թոշակը  ճեղքից նետում է արկղը: Հետո կանգ է առնում եւ հարցազրույց տալիս պետական հեռուստատեսության թղթակցին: Այդպիսի մարդիկ այն օրերին շատ էին: Ո՞ւր կորավ այս ոգեւորությունը, ինչպե՞ս ստացվեց, որ համայն հայության վստահությունը վայելող կառույցն այսօր չի կարողանում այնքան գումար հավաքել, որ համահայկական նշանակության նախագծեր իրականացնի, ինչպես, օրինակ, ճանապարհաշինությունն Արցախում եւ Հայաստանում, ջրագծերի համակարգերի կառուցումը, որոնք նախկինում օրակարգային կետեր էին հիմնադրամի աշխատանքում, իսկ այսօր գրեթե ամբողջությամբ դուրս են մղվել ծրագրերից, թեեւ ջուրն ու ճանապարհը շարունակում են մնալ ՀՀ եւ Արցախի ամենացավոտ հարցերը: Ի՞նչ պատահեց, որ հիմնադրամն իր հեղինակությունը փրկելու խնդիր ունեցավ եւ ողորմելի արդարացումներ է ուղարկում ԶԼՄ-ներին՝ փորձելով ապացուցել, որ, ախր, մասնագետները լավ են աշխատում: Գուցեեւ ներքին խոհանոցում, հոգաբարձուների եւ հիմնադրամի ղեկավարության հետ հանդիպումների ժամանակ վստահության թեման շոշափվում է, բայց այդ քննարկումների արդյունքը չկա, եւ չկա այս ամենի մասին բաց խոսելու խիզախություն:

Վերջին տարիներին կիսաբյուջետային եւ բյուջետային հաստատություններում, ինչպիսին են, օրինակ, Հանրային հեռուստատեսությունը, ազգային ուժային որոշ կառույցներ, փող մուրալու ավանդույթ է ձեւավորվում: Աշխատողների աշխատավարձից 1000-ական դրամ է պահվում «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի օգտին: Կամ՝ փոստային ծառայությունների աշխատակիցներին հրահանգ է իջեցվում իրենց դիմող քաղաքացիներից, հօգուտ հիմնադրամի, մանր կորզել: Դե, իսկ մեծահարուստ հայաստանցիների կամ ղարաբաղցիների համար համահայկական կառույցին գումար հանգանակելը ՀՀԿ-ին անդամակցելու նման մի բան է դարձել:

Զարմանալի չէ, որ  հիմնադրամի տարեկան հաշվետվություններում տպագրվող «Նվիրատուների ոսկե մատյանը» գնալով ՀՀ ընտրացուցակներն է հիշեցնում: Սա բերում է կամավոր հանգանակության գաղափարի փչացմանը: Նվիրատվություն անելը ՀՀ քաղաքացիների համար այլեւս պարտադրանք է, ոչ թե պատվի եւ հայրենասիրության հարց կամ գոնե պարկեշտ քաղաքացու բնական պահանջ կամ ավանդույթ դարձող սովորություն: Իհարկե, հիմնադրամի աշխատակիցները չեն կարող պատասխանել այսքան «ինչուների»: Գուցե հարցը հենց ծրագրերո՞ւմ է կամ նաեւ ծրագրերում: Փորփրելով հիմնադրամի կայք-էջը, մի քանի ավարտված ծրագրեր գտանք, որոնց համահայկական, սոցիալական բնույթը, համայն հայության համար օգտակարության աստիճանը խիստ կասկածելի են:

2005 թվականին հիմնադրամն ավելի քան 245 հազար դոլար ծախսել է ՀՀ նախագահի նստավայրը վերանորոգելու համար: Հիմնադրամի կայքում «նախագահական» բառը բացակայում է, այլ գրված է՝ «բնակելի շենք»: Մեր աղբյուրների միջոցով պարզեցինք, որ խոսքը թիկնապահների համար նախատեսված տարածքի մասին է: Ստացվում է, որ նախագահ Քոչարյանի  թիկնապահներին շքեղ պայմաններ տրամադրելը համազգային նշանակության խնդիր էր, որին պետք էր հենց համահայկական բարեգործականի լայն խողովակը ծառայեցնել: Հետո էլ զարմանում ենք, երբ թիկնապահներն իրենց նորմալ չեն պահում: Ռոբերտ Քոչարյանի՝ լավ շենքում նստելու ամբիցիային ոչ ոք չի կարող պատասխանել: Իսկ թե ովքեր են համաձայնել ֆինանսավորել այս նախաձեռնությունը եւ ինչ են դրա դիմաց ստացել, կայքում գրված չէ:

2007 թվականին Ծաղկաձորի ճոպանուղին է վերանորոգվել, ճոպանուղու ավտոկայանատեղին է կառուցվել: Այս բոլոր աշխատանքների, գումարած ճոպանուղու նախագծման եւ փորձաքննությունների, նաեւ տեխնիկական հսկողության համար ծախսվել է մոտ 153 հազար դոլար: Ով է «տիրություն» անում ճոպանուղուն, ում գրպանն են գնում հիմնադրամի  ֆինանսավորմամբ վերականգնված այս համահայկական եւ ոչ շատերին հասու զվարճալիքից ստացված գումարները, կճշտենք առաջիկայում:

Նույն 2007 թվականին երկրորդ նախագահի անվան եւ սպորտային նախասիրությունների հետ կապված մեկ այլ զվարճալիք կառուցվեց: Սեւանա լճի ափին կահավորվեց առագաստային ակումբը, այն համալրվեց գույքով, «յախտսմենների» թրեյնինգներ անցկացվեցին: Նոր հայերի առագաստային «կայֆերի» համար «Հայաստան» համահայկականը վճարեց անհամեմատ ավելի, քան նախագահականի եւ ճոպանուղու վերանորոգումը միասին` մոտ 1 մլն 92 հազար դոլար: Այն դեպքում, երբ այդ նույն Գեղարքունիքի մարզի սահմանամերձ գյուղերը դատարկվում են խմելու ջրի բացակայության պատճառով:

Օրինակ, Ջաղացաձոր համայնքին ջուր հասցնելու համար ընդամենը 30 հազար դոլար է պետք, եւ մինչ օրս կառավարությունը չի կարողանում այդ գումարը հատկացնել: Սահմանային այս գյուղում բնակվող, սահմանը պահող ՀՀ քաղաքացիները վաճառում են իրենց տների քարերը, մեքենան` 8 հազար դրամով, Ռուսաստան մեկնող ավտոբուսների տոմս գնում ու մեկնում երկրից միայն խմելու ջուր չունենալու պատճառով: Մեկնաբանություն պետք չէ, ուղղակի դնենք թվերն իրար կողքի, եւ դրանք կխոսեն:

Հ.Գ. – Հիմնադրամի հասարակայնության հետ կապերի բաժնից նախօրեին դժգոհություն էինք ստացել, թե մեր տեղեկություններն ինչու չենք ճշտում իրենցից, ինչու չենք հարցեր ուղղում հիմնադրամի տնօրենին, ով միշտ պատրաստ է պարզաբանումներ տալ: Ուստի հոդվածը գրելուց հետո դիմեցինք հիմնադրամին՝ խնդրելով պատասխանել նյութում տեղ գտած հարցադրումներին: Երեք օր սպասեցինք: Սակայն պարզվեց՝ Հիմնադրամը որոշել է «պատժել» մեզ եւ չպատասխանել ոչ մի հարցի:

Սյուզան Սիմոնյան

hraparak.am

Հիմնադրամի պատասխանը.

«Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի գործադիր վարչությունը` ի դեմս գործադիր տնօրեն Արա Վարդանյանի, տեղեկացնում է, որ դադարեցնում է իր համագործակցությունը «Հրապարակ» օրաթերթի եւ hraparak.am կայք-էջի խմբագրական եւ լրագրողական կազմի հետ, ներառյալ տեղեկատվության բանավոր կամ գրավոր տրամադրումը, լրատվամիջոցի մասնակցությունը Հիմնադրամի հետագա մամլո ասուլիսներին եւ այլ միջոցառումներին: Նկատի առնելով այն հանգամանքը, որ վերոհիշյալ լրատվամիջոցի ծավալուն հարցադրումներին առանձին հարցազրույցի միջոցով պատասխանելու

Հիմնադրամի առաջարկը ոչ միայն անտեսվեց լրատվամիջոցի (ի դեմս լրագրող եւ հրապարակումների հեղինակ Սյուզան Սիմոնյանի) կողմից, այլեւ շարունակվեց մեկ այլ` երրորդ հրապարակմամբ, որտեղ հնչեցվել են անթույլատրելի անձնավորված վիրավորանքներ Հիմնադրամի, գործադիր տնօրենի եւ հասարակայնության հետ կապերի բաժնի ղեկավարի հասցեին, Հիմնադրամը կատարվածը գնահատում է որպես լրագրողական էթիկայի լրջագույն խախտում, մանավանդ որ «Հրապարակի» վերոհիշյալ լրագրողը երբեւէ որեւէ մասնագիտական կամ անձնական շփում չի ունեցել Հիմնադրամի աշխատակցի հետ: Հավելենք, որ «Հրապարակի» կողմից տարածած անհիմն եւ վիրավորական լուրերը, որոնք հեռու են վերլուծություն կամ մեկնաբանություն կոչվելուց, լրջագույնս կարող են անդրադառնալ թե կառույցի եւ թե նրա աշխատակիցների հեղինակության վրա»:

«Տաշիր» բարեգործական հիմնադրամը և «Պահանջում ենք գիտության ֆինանսավորման ավելացում» (ՊԳՖԱ) ֆեյսբուքյան նախաձեռնությունը հայտարարում են երեք նոր մրցույթ։

Գիտական լրագրության հերթական մրցույթը նախատեսված է գիտության հարցերը լուսաբանող այն լրագրողների, հրապարակախոսների ու քաղաքացիների համար, ովքեր ս.թ մայիսի 10-ից մինչև նոյեմբերի 30-ը ներառյալ տպագիր կամ համացանցային մամուլում, բլոգներում, հեռուստա- և ռադիոհաղորդումներով կամ այլ հարթակներում կանդրադառնան Հայաստանում գիտության ոլորտի հիմնախնդիրներին:

Կազմակերպիչների հաղորդմամբ, մրցույթին իրավունք ունեն մասնակցելու սահմանված ժամանակահատվածում առնվազն 10 նյութ հրապարակած հեղինակները, ընդ որում, նյութերը պետք է տեղադրված լինեն համացանցում։
Հաջորդ երկու մրցույթները հայտարարվում են Հայոց Ցեղասպանության 100-ամյակին ընդառաջ: Առաջինը գրախոսվող՝ ինդեքսավորվող կամ ազդեցության գործակից ունեցող միջազգային պարբերականներում ՀՀ և օտարերկրյա քաղաքացիների կողմից Հայոց ցեղասպանության մասին գիտական հոդվածների տպագրության համար մրցանակաբաշխություն է:

Եվս մեկ մրցանակաբաշխություն հայտարարվում է միջազգային առաջատար օրաթերթերում, շաբաթաթերթերում, հեռուստա- և ռադիոհաղորդումներում, ինտերնետային պարբերականներում Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ նյութերի համար:

Վերջին երկու մրցույթների արդյունքները կամփոփվեն յուրաքանչյուր տարվա ապրիլի 20-ին՝ մինչև 2015թ.: Յուրաքանչյուր տարվա մրցույթի համար դիտարկվելու են միայն նախորդ տարվա ապրիլից տվյալ տարվա մարտի 31-ն ընկած ժամանակահատվածում հրապարակված հոդվածները: Մրցանակների արժանացած հոդվածները հաջորդ մրցույթում չեն դիտարկվելու:

Բոլոր մրցույթների արդյունքները կամփոփի «Տաշիր» հիմնադրամի, ՊԳՖԱ-ի և ճանաչված միջազգային հայագիտական կենտրոնների ներկայացուցիչներից կազմված հանձնաժողովը:

«Ժամանակ» օրաթերթն անդրադարձել է «Հարսնաքար» ռեստորանային համալիրում տեղի ունեցած դաժան ծեծին, որի հետեւանքով երեկ մահացել է Վահե Ավետյանը:

Թերթը գրում է. «Երեկ զինվորական հոսպիտալում մահացել է Վահե Ավետյանը: Նրան հունիսի 17-ին դաժանաբար ծեծի էր ենթարկել ԱԺ պատգամավոր Ռուբեն Հայրապետյանի թիկնազորը: Դեպքը տեղի էր ունեցել Ռուբեն Հայրապետյանին պատկանող «Հարսնաքար» ռեստորանում, ուր Վահե Ավետյանը այցելել էր իր մի քանի ընկերների հետ խնջույք անելու նպատակով: Վահե Ավետյանը հայկական բանակի սպա էր, մայոր, ռազմական բժիշկ: Բժիշկներ էին նաեւ նրա ընկերները, որոնք նույնպես դաժան ծեծի էին ենթարկվել, բայց, բարեբախտաբար, ողջ են մնացել: Իսկ Վահեն ուղեղի ծանրագույն վնասվածքներ էր ստացել եւ հայտնվել կոմայի մեջ, որից նա այդպես էլ դուրս չեկավ:

Սա հերթական ողբերգությունն է, որ ապրում է մեր հասարակությունը քրեաօլիգարխիկ համակարգի հետեւանքով: Վահե Ավետյանը հերթականն է ծեծվածների, սպանվածների, ինքնասպանության հասցվածների, նվաստացվածների, խաբվածների, իրավազրկվածների մեջ: Իսկ այդ շարքին արդեն ոչ սկիզբ կա ու թվում է` ոչ էլ վերջ: Վերջ չի լինի, քանի դեռ հասարակությունը չի որոշի, որ այդ ամենին պետք է վերջ դնել, քանի որ այլեւս չկա որեւէ հույս, որ ինչ-որ մեկի շնորհիվ հնարավոր է անել դա: Երբ Վահե Ավետյանի հետ այդ ողբերգական դեպքը պատահեց, շատերը բարձրաձայնում էին, որ այստեղ բանակի, սպայի պատվի խնդիրն է, ու Պաշտպանության նախարարությունը պետք է հետամուտ լինի այդ ամենին, մեղավորների բացահայտմանը: Իրականում, սակայն, սա հասարակության պատվի հարցն է, սա հասարակության գոյության հարցն է, եւ այստեղ հասարակությունն է, որ պետք է հետամուտ լինի մեղավորների պատասխանատվությանը: Բայց խոսքը միայն իրավական պատասխանատվության մասին չէ, քանի որ կան նաեւ բարոյական պատասխանատուներ՝ նրանք, ովքեր այս համակարգն են ձեւավորել, հաստատել, ամրացրել, ինստիտուցիոնալացրել, իսկ հիմա էլ վայելում են եւ ցինիկ կերպով հայտարարում, որ նման ողբերգությունների համար «բոլորս ենք պատասխանատու»:

Մյուս կողմից, այո, բոլորս ենք պատասխանատու նման ողբերգությունների համար, որովհետեւ թույլ ենք տվել, որպեսզի տականքը նվաճի երկիրը մոլախոտի նման, որպեսզի ստորությունն ու ցինիզմը ծածկի ամեն ինչ, մարսի ամեն ինչ: Եվ այսօր հասարակության պատվի հարցն է դրված սեղանին: Միեւնույն ժամանակ, մենք բոլորս հասկանում ենք նաեւ, որ հասարակությունը շատ բազմաշերտ է եւ այստեղ ոչինչ միանշանակ չէ, առավել եւս, որ մենք գիտենք, թե ինչ բազմատեսակ միջոցներով է Հայաստանի հասարակությունը դեգրադացվել, ինչպես են հետեւողականորեն տարբեր «էլիտաներ» ոչնչացրել հասարակության պատիվը, հասարակությանը թերարժեքության, պոտենցիալ զոհի բարդույթ ներշնչել, եւ այսօր մենք ունենք այն, ինչ ունենք: Եվ այսօր մենք ունենք այդ ամենի հերթական զոհը, մենք ունենք հերթական վիշտը, հերթական ողբերգությունը: Եվ չունենք էլ ասելու բառեր»:

Ժամանակ

<Ազատություն> ռադիոկայանի հետ զրույցում այսօր ՊՆ նախարար Սեյրան Օհանյանը և ՀՀ ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը խոսել են «Հարսնաքար»-ում ծեծի ենթարկված եւ մահացած Վահե Ավետյանի դեպքի շուրջ, ինչպես նաեւ զինվորական փոխգնդապետի կողմից «Հարսնաքար»-ը պայթեցնելու փորձի հետ կապված գնահատականներ տվել:

<Օրենքի խախտմանը մենք այլ օրինախախտմամբ չպետք է պատասխան տանք: -ասել է Հայաստանի Պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը,- Ես ընդհանրապես գտնում եմ, որ Հայաստանի Հանրապետությունում օրենք խախտողների նկատմամբ պետք է լինի համապատասխան խիստ վերաբերմունք: Դեպքի կատարվելուց հետո մենք դատապարտել ենք այն, քրեական գործ է հարուցված, եւ ընթացքը մեր վերահսկողության տակ է: Փառք աստծո, որ «Հարսնաքար»-ի ղեկավարությունն էլ այդ տեսակետին է, եւ իրենք, այն մարդկանց, որոնք սխալվել են, հանձնել են մեր իրավապահ մարմիններին: Կարծում եմ, որ մենք մեր հայրենիքում պետք է փոխադարձ հանդուրժողականության մթնոլորտ ստեղծենք, որովհետեւ տարիքի հետ կապված մարդիկ պետք է հասկանան, որ բոլոր խնդիրները պետք է լուծենք խոսքի միջոցով, այլ ոչ թե ձեռքի: Մենք իրավունք չունենք մարդ կորցնելու, մանավանդ զինվորականի, մանավանդ բժշկի, որը զբաղվում է մյուսների առողջությամբ>:

Հարցին, թե հանդիպե՞լ է Ռուբեն Հայրապետյանի հետ, ում Ավետյանի մահվանից հետո տեղի ունեցած բազմաթիվ բողոքի ակցիաների մասնակիցները համարում են կատարվածի մեղավորը` պնդելով, որ բժշկին ծեծողների մեջ են եղել նաեւ Հայրապետյանի թիկնապահները (Երեւանի ոստիկանապետ Ներսես Նազարյանը «Ա1+»-ի հետ զրույցում հաստատել էր, որ «Հարսնաքար»-ի գործով կալանավորվածների մեջ կան նաեւ ՀՀԿ-ական պատգամավոր Ռուբեն Հայրապետյանի թիկնազորի անդամներ), Օհանյանը պատասխանել է. — «Ես հեռախոսազրույց եմ ունեցել, եւ մենք երկուսս էլ փոխադարձաբար դատապարտել ենք այդ երեւույթը: Ես գտնում եմ, որ այստեղ մենք չպետք է ավելորդ հրապարակային միջոցառումներ կազմակերպենք: Մենք պետք է մեր խոսքը փոխանցենք իրավապահ մարմիններին, որոնք օրինական ընթացք պետք է տան: Ես կարծում եմ, որ օրինախախտմանը չպետք է այլ օրինախախտմամբ պատասխան տանք»:

Նախարարը նաեւ անդրադարձավ «Հարսնաքար»-ը պայթեցնելու` Մայրաքաղաքային գնդի հրամանատարի տեղակալ, փոխգնդապետ Վարդան Սամվելյանի փորձին. փոխգնդապետին կիրակի օրը ձերբակալել են ապօրինի զենք, զինամթերք պահելու կասկածանքով. <Մեզանից յուրաքանչյուրը կարող է այդպիսի վերաբերմունք ունենալ, բայց մենք հանդուրժող ենք եւ պետք է նաեւ օրենքները հարգենք` լինի հասարակ քաղաքացի, թե` սպա: Մենք իրավունք չունենք ինչ-որ այդպիսի խնդիրներ իրականացնել, ի վերջո ՀՀ զինված ուժերում ուժի, հզորության, զինվորական գիտելիքների, ռազմական խնդիրների առումով միակ անձնավորությունը չէ պարոն փոխգնդապետը: Եթե բոլորն այդպիսի քայլերի դիմեն, ո՞ւր կհասնի>:

Հայաստանի ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը անդրադառնալով հունիսի 1-ի գիշերը «Հարսնաքար» ռեստորանում արձանագրված միջադեպին, երբ փոխգնդապետ, Մայրաքաղաքային գնդի հրամանատարի տեղակալ Վարդան Սամվելյանը սպառնացել էր պայթեցնել ռեստորանը:

Հարցին, թե ի՞նչ է տեղի ունեցել կիրակի գիշերը «Հարսնաքար»-ում, իսկապե՞ս զինվորական փոխգնդապետը փորձել է պայթեցնել հանրապետական պատգամավոր Ռուբեն Հայրապետյանին պատկանող ռեստորանը, ոստիկանապետը պատասխանել է. — <Չեմ կարծում, որ իսկապես ուզեցել է պայթեցնել: Կարծում եմ, որ ոգելից խմիչք է օգտագործած եղել եւ նախաձեռնություն է ցուցաբերել: Կարծում եմ` նախաքննությունը կտա իր բոլոր գնահատականները>:

Ինչ վերաբերում է փոխգնդապետի կողմից Հարսնաքար բերված մեծ քանակությամբ զենք-զինամթերքին, ապա Վլադիմիր Գասպարյանն ասաց, թե զինվորականը պնդել է, թե դրանք զորամասից չի բերել:

<Նա հայտարարում է, թե զորամասից դուրս է գտել ինչ-որ տեղ… դա դեռ պետք է հիմնավորել, ապացուցել>, — ասաց նա:

Գասպարյանը անդրադարձավ նաեւ «Հարսնաքար»-ում դաժան ծեծի ենթարկված, այնուհետեւ գլխուղեղի վնասվածքներից մահացած Վահե Ավետյանի դեպքին: Ոստիկանապետը տեղի ունեցածը համարել է օրենքը արհամարհելու արդյունք: Ոստիկանապետը նշեց, որ առաջիկայում վերացնելու են օլիգարխի թիկնապահների ինստիտուտը, ասաց` թող ազնիվ աշխատեն եւ թիկնապահի կարիք չեն ունենա:

Հարցին, թե արդյո՞ք տեղի ունեցածը երկրում գոյություն ունեցող անպատժելիության մթնոլորտի ապացույց չէ, ոստիկանապետը պատասխանեց. — <Իմ կարծիքով, դա հիմարության եւ անդաստիարակության արդյունք է, օրենքներն արհամարհելու արդյունքն է, զոռբայության արդյունք է: Ես կարծում եմ, որ այդ զոռբայության դեմը մենք կառնենք: Այսպես ասած թիկնապահի ինստիտուտ այստեղ գոյություն չունի, ուղղակի հասարակության մեջ ընդունված է, օգտագործվում է այդ բառը: Թիկնապահներ կան մեր գերատեսչությունում, իսկ այդ մարդիկ, ովքեր թիկնապահ են համարվում, ուղղակի մարդիկ են, որոնք իրենց կոչել են թիկնազոր, եւ ման են գալիս: Չեն լինելու այդպիսի բաներ: Հիմա Ազգային ժողովում այդպիսի օրենքի քննարկումներ է գնում, եւ չի լինելու այդպիսի բաներ: Թող ազնիվ լինեն եւ [օլիգարխներին] դա պետք չի լինի»:

Պատասխանելով այն հարցին, թե արդյո՞ք «Հարսնաքար»-ի գործով հարցաքննվել է ՀՀԿ-ական պատգամավոր Ռուբեն Հայրապետյանը, եւ արդյո՞ք նա եւս պետք է պատասխանատվություն կրի, Գասպարյանը ասաց, թե իր կարծիքը օրենքի հետ համահունչ է եւ նախաքննությունը բոլոր այդ հարցերին կպատասխանի: