– Կարելի է պատերազմի ու պարտության տանել երկիրը, կորցնել երկրիդ զգալի մասը ու դրա համար քաղաքական պատասխանատվություն չկրել։ Գոնե՝ պաշտոնաթող չլինել։

– Կարելի է իշխանությանդ օրոք տալ 5000 զոհ ու դրանից հետո ցուցադրաբար հաղթական քեֆեր անել։

– Կարելի է մերժել պատերազմը շուտ դադարեցնելու առաջարկը, դրանից հետո տալ ևս մոտ 2000 զոհ, կորցնել Շուշին և, ստանալով 700 հազար ձայն, վերընտրվել։

– Կարելի է նույն օրը Բաքվում ունենալ գերիների ստորացուցիչ դատ, Սոթքում՝ վիրավորներ, Երևանից 60 կմ հեռավորության վրա՝ կռիվ ու ԱԹՍ, ու երջանիկ քեֆերի մեջ ինքնամոռաց պար եկող իշխանություն։

Նոր Հայաստանը արդեն կայացել է։ Նոր Հայաստանի բարձրագույն ամբիոնը գռեհիկ քեֆերի բեմահարթակն է, իսկ «օրհներգը»՝ մուղամը։

Հայաստանը գուցե պատմության դասագրքերում այլևս տեղ չունենա, բայց հատուկ ծառայությունների ուսումնական ձեռնարկներում այն ունենալու է առանձին հատոր՝ ինչպես 3 տարում կործանել պատերազմ հաղթած, զարգացող պետությունը։

Պետության փլուզմանը զուգահեռ՝ ակնհայտ է հասարակական դեգրադացիան։

Այս պահին մեր հասարակության պետականության գիտակցությունը գտնվում է պետություն չունեցող՝ Սինջարի եզդիների մակարդակին։

Բայց եզդիների ներկայացուցչին ցեղասպանության ենթարկելուց հետո գոնե Նոբելյան մրցանակ տվեցին։ Մենք Նադիա Մուրադի հեռանկար էլ չունենք։

Այսպես շարունակվելու դեպքում մեզ լավագույն դեպքում սպասում են «Հեյդարի Ալիևի» հիմնադրամի«Ազգային Անարժանապատվության» մրցանակները։ Ու չկասկածեք, թե քանի´սն են հպարտությամբ ստանալու։ Մենք դեգրադացվում ենք արդեն ոչ միայն որպես հասարակություն, այլև՝ որպես ժողովուրդ՝ իր ավանդույթներով, լավի ու վատի մասին պատկերացումներով։Պատվի ու արժանապատվության մասին երգեր ու գրքեր այլևս, հավանաբար, չեն գրվի։

Իմ առաջարկը հետևյալն է. ձևավորել պետականության փրկության նոր շարժում՝ նոր ձևաչափով, նոր ասելիքով, հանրային իրական դեմքերի ներգրավմամբ, ԱԺ ընդդիմադիր խմբակցությունների և քաղաքացիների ակտիվ մասնակցությամբ։ Եթե նույնիսկ հասարակության 10 տոկոսը այս պահին գիտակցում է, որ պետությունը կորցնում ենք, ուրեմն սա պետք է անել։
Սա պետք է անել .

ա. Մեղմելու, չեզոքացնելու համար պետության ճակատագրի՝ ՄԵԿ հոգուց կախված լինելու այս հակաբնական վիճակը։ Սա պատմական անոմիալիա է։
բ. Հանրային կյանքում որոշակի էթիկական կոդեքսների ձևակերպման համար՝ թույլ չտալու լիակատար հասարակական դեգրադացիա։ Պետք է կարողանանք մնալ մարդ այս անմարդկային փուլում, որ հետո կարողանանք զարգանալ, որպես հասարակություն։

Վահե Հովհաննիսյան

Ադրբեջանցիները ինտենսիվ կրակ են բացել Գեղամասար համայնքի Կութ բնակավայրում։ Այս մասին «Փաստինֆո»— ին հայտնեց Գեղամասար համայնքի ղեկավար Հակոբ Ավետյանը։

«Կրակոցները Կութ բնակավայրում են եղել։ Այս պահին էլ կրակոցները, կարծես, նորից սկսվեցին։ Մի պահ դադարել էր։ Շտապօգնության մեքենան արագ մոտեցել է, երեք զինծառայողին օգնություն ցուցաբերվել է»։

Համայնքապետի խոսքով՝թշնամին կրակել է տարբեր տեսակի զենքերից.

«Ավտոմատ, պուլիմյոտ՝ նման զենքերից են կրակոցները հնչել, բայց ոնց որ հեռվում հրետանու ձայներ էլ է լսվել»։

Հիշեցնենք, որ Պաշտպանության նախարարությունը ավելի վաղ հայտնեց, որ ժամը 17։00-ի սահմաններում Ադրբեջանի զինված ուժերը կրակ են բացել հայ-ադրբեջանական սահմանի Գեղարքունիքի հատվածում տեղակայված հայկական դիրքերի ուղղությամբ։ Դրան նախորդել են կրակահերթեր հենց իրենց՝ ադրբեջանական մարտական հենակետերում, ինչը կարող է պայմանավորված լինել ադրբեջանցի զինվորականների միջև տեղի ունեցած՝ միջանձնային բնույթ կրող միջադեպով։ Դրա մասին է խոսում նաև փաստը, որ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարությունն իր հաղորդագրության մեջ նշում է, թե հայկական կողմի բացած կրակից հետո ադրբեջանցի զինվորական է զոհվել։ ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը հայտարարում է, որ հակազդող գործողությունների չի դիմել մինչեւ այն պահը, երբ Ադրբեջանի զինված ուժերը կրակ են բացել հայ դիրքապահների ուղղությամբ։

Ադրբեջանական կողմի հերթական սադրանքի արդյունքում սկսված ինտենսիվ փոխհրաձգության հետևանքով հրազենային թեթև վիրավորում է ստացել ՀՀ ԶՈՒ 3 զինծառայող։ Նրանց կյանքին վտանգ չի սպառնում։

Ադրբեջանական կողմը հայտնել է մեկ զոհի մասին։

Հուլիսի 23-ին, ժամը 17։00-ի սահմաններում, Ադրբեջանի զինված ուժերը կրակ են բացել հայ-ադրբեջանական սահմանի Գեղարքունիքի հատվածում տեղակայված հայկական դիրքերի ուղղությամբ։

ՊՆ-ից  հայտնում են, որ դրան նախորդել են կրակահերթեր հենց իրենց՝ ադրբեջանական մարտական հենակետերում, ինչը կարող է պայմանավորված լինել ադրբեջանցի զինվորականների միջև տեղի ունեցած՝ միջանձնային բնույթ կրող միջադեպով։ Դրա մասին է խոսում նաև փաստը, որ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարությունն իր հաղորդագրության մեջ նշում է, թե հայկական կողմի բացած կրակից հետո ադրբեջանցի զինվորական է զոհվել։ ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը հայտարարում է, որ հակազդող գործողությունների չի դիմել մինչև այն պահը, երբ Ադրբեջանի զինված ուժերը կրակ են բացել հայ դիրքապահների ուղղությամբ։

Ադրբեջանական կողմի հերթական սադրանքի արդյունքում սկսված ինտենսիվ փոխհրաձգության հետևանքով հրազենային թեթև վիրավորում է ստացել ՀՀ ԶՈՒ 3 զինծառայող։ Նրանց կյանքին վտանգ չի սպառնում։

Հայաստանի Հանրապետության պաշտպանության նախարարությունը խստիվ դատապարտում է Ադրբեջանի զինված ուժերի հերթական սադրանքը։ Իրադրության սրման ողջ պատասխանատվությունն ընկնում է Ադրբեջանի ռազմաքաղաքական ղեկավարության վրա։

Radio France Internationale-ն ծավալուն անդրադարձ է կատարել Արցախյան երկրորդ պատերազմից հետո Հայաստանի և Ադրբեջանի սահմանների փոփոխությանը` մասնավորապես պատմելով հայկական Շուռնուխի մասին, որը պատերազմի հետևանքով երկու մասի է բաժանվել: RFI-ի հատուկ թղթակիցը պատմել է` ինչպես են տեղացիները, գտնվելով սահմանագծման սպասման մեջ, սեփական գյուղում փախստական դարձել:

«Ապագա այլևս չկա», — մտածեց 34-ամյա Վարդիշաղը, երբ սկսվեց նոր 2021 թվականը: Սուրբ Ծնունդին երեք օր էր մնացել, և այդ երեք օրվա ընթացքում, ադրբեջանցիների պահանջով, 12 շուռնուխցի ընտանիք ստիպված էին լքել իրենց տները: Հունվարի 5-ին, երբ յուրաքանչյուր հայկական օջախում աստվածային լույս է մտնում, 12 տուն դատարկվեց` ընկնելով խավարի քողի տակ: Պատերազմի արդյունքում, որն ավարտվեց նոյեմբերի 9-ին Բաքվի և Երևանի միջև պայմանագրի ստորագրմամբ` Մոսկվայի միջնորդությամբ, գյուղը բաժանվեց երկու մասի: Սահմանն անցկացվեց մինչև Հայաստանի հարավ տանող մայրուղով:

Գյուղի ներքևի հատվածն Ադրբեջանը համարում է իր տարածքը: Այժմ այնտեղ ադրբեջանական լեզվով  ցուցանակ կա. «Կուբաթլի շրջան, գյուղ Շուռնուխ. Ադրբեջանի Հանրապետություն»: Գրեթե տաս մետր հեռավորության վրա գտնվում են երեք պետությունների զինվորականները՝ Հայաստանի և Ադրբեջանի սահմանապահ զորքերը, նրանց միջև՝  ռուս խաղաղապահներ:

Արդեն վեց ամիս է, ինչ Վարդիշաղ Մովսեսյանը, ամուսնու և երեք երեխաների հետ, տեղափոխվել է Շուռնուխի վերին հատված: Զինվորական ծառայության մեկնած հարևանը նրանց տրամադրել է իր բնակարանը: Այժմ ընտանիքն իր տանը, որը գտնվում է այստեղից 20 մետր հեռավորության վրա, նայում է ուրիշի տան պատուհանից, իսկ ճանապարհի մյուս կողմում արդեն ծածանվում է Ադրբեջանի դրոշը: Շուռնուխի բնակիչները հույս ունեն, որ սահմանազատման ընթացքում զինվորականները տեղափոխվեն մի կողմ, և այստեղ չեզոք գոտի կստեղծվի:

«Միայն թե նրանց այստեղ չտեսնենք, — ասում է Վարդիշաղ,-Երբ ես խոսում եմ տան մասին, ես նկատի ունեմ ոչ թե շենքը, այլ հողը, մեր հայրենի Շուռնուխի կեսը: Սրտի կեսը չկա: Հիմա ամառ է, սաղարթի հետևում այնքան էլ տեսանելի չէ, իսկ ձմռանը մերկ ծառերի ետևում սարսափելի էր դիտել, թե ինչպես են զինվորները քայլում մեր պարտեզում: Ես այնտեղ հուշեր ու երազներ եմ թողել … »:

Վարդիշաղ Մովսեսյանը հայոց լեզու և գրականություն է դասավանդում տեղի դպրոցում, որտեղ սովորում է ընդամենը 20 աշակերտ: Նրանցից չորսը փախստականներ են Լեռնային Ղարաբաղից: Նրա ութամյա որդին նույնպես այստեղ է սովորում: Վահեի դասարանում կա երեք աշակերտ:

«Ես իսկապես կարոտում եմ իմ տունը: Ես այնտեղ եմ թողել իմ գնդակը, պատերին մնացել են մեր լուսանկարները», — ասում է տղան:

Վարդիշաղի խոսքով` հնարավոր է այնտեղ գնալ, եթե խնդրեն հայ սահմանապահներին, որոնք իրենց հերթին՝ ռուսներին, իսկ ռուսները՝ ադրբեջանցիներին: 

«Բայց մենք չենք դիմել: Մենք ոչինչ չենք խնդրելու: Թող մեր երեխաների խաղալիքներն ու պարտեզի պտուղներն այնտեղ մնան: Իսկ մենք ավելի լավ է արժանապատվորեն կրթենք մեր երեխաներին, ուժեղանանք և հետ վերցնենք մեր հողերը: Լիահույս ենք: Միշտ էլ այդպես է, դատարկությունից հետո հոգին նորից հույսով է լցվում», — ասում է Վարդիշաղը:

Փախստականներ` սեփական գյուղում. այսպես են հիմա իրենց կոչում շուռնուխցիները, որոնք ճանապարհի այն կողմում մի ամբողջ կյանք են թողել: Նրանք պատրաստ են անվերջ պատմել այդ մասին, հատկապես հյուրերին, որոնց այստեղ հազվադեպ են լինում:

«Մարդիկ վախենում են հիմա այստեղ գալ», — ասում է 60-ամյա հովիվ Սասուն Ալումյանը, որը պատերազմի պատճառով կորցրել է տունը, մեղվափեթակները և հոտը: Նա ցավով է հիշում  ցրտահարված և սատկած ոչխարներին, կորցրած մեղվաբուծական փեթակները, առանց արոտավայրեր մնացած կովերին, այնտեղ միայնակ ծաղկող վարդերը, ութ թոռներին, որոնք խաղում էին պարտեզում, իսկ հիմա վախենում են պապի մոտ գալ:

«Եվ հետո էլ ո՞ւր գան»,-ասում է Սասունը` ձեռքով ցույց տալով ժանգոտած երկաթյա տնակը, որում կնոջ հետ բնակություն է հաստատել տարեսկզբից: 

«Ես այն ապառիկ եմ գնել: Ձմռանն այստեղ չափազանց ցուրտ է, իսկ ամռանն ասես վառարանի մեջ լինես», — ասում է հովիվը:

Գյուղապետ Հակոբ Արշակյանn առաջնահերթ խնդիր է համարում Շուռնուխի անվտանգության և տնտեսական զարգացման ապահովումը: Գյուղում ճանապարհներ չկան, մինչ այժմ կա միայն հողային ճանապարհ: Իշխանությունները խոստանում են ասֆալտապատել այն:

«Համայնքն ունի կովանոցների համալիր, որը նախատեսվում է վերականգնել և բնակիչներին տրամադրել արոտավայրերի կարիք չունեցող անասուններ», — խոստանում է Հակոբ Արշակյանը:

Այստեղ ոչ ոք չի խոսում իրենց տները վերադառնալու մասին, բայց ինչ կլինի ապագայում, շուռնուխցիները նույնպես գաղափար չունեն:

«Մեզ համար ողբերգություն է, երբ ծնողները մտահոգված են իրենց երեխաների անվտանգությամբ: Մենք պետք է արագ լուծենք սահմանամերձ գյուղերի խնդիրը, քանի որ հակառակ դեպքում դրանք կդատարկվեն», — ասել է Գորիսի համայնքի ղեկավարի տեղակալ Իրինա Յոլյանը: 

Նա պարբերաբար այցելում է համայնքի բնակավայրեր և ափսոսում, որ իր սեփական մարզում ստիպված է տեղաշարժվել անձնագրով, իսկ տարածքին անծանոթ մարդիկ նույնիսկ վախենում են գալ:

«Վերջերս կահույք պատվիրեցինք մանկապարտեզի համար: Երևանից տղաները հրաժարվեցին անցնել այս ճանապարհով, որտեղ նշված չէ սահմանը: Գորիսից գնացինք նրանց ուղեկցելու: Այսինքն՝  Հայաստանի քաղաքացին, գալով այստեղ, չգիտի՝ նա մեր տարածքում է, թե թշնամու կողմում», — նշել է Իրինա Յոլյանը:

Շուռնուխում բնակվող 40 ընտանիքներ արդեն ընտելացել են նոր իրականությանը: Գյուղի վերին հատվածում բարերարները նոր տներ են կառուցում Լեռնային Ղարաբաղից տեղահանվածների ու փախստականների համար: Համայնքի կողմից վերականգնվում է Ղարաբաղյան առաջին պատերազմից հետո վնասված մեկ այլ շենք:

Փաստաբան Ռոբերտ Հայրապետյանը ֆեյսբուքյան էջում գրել է․

«Սյունիքի կալանավորված համայնքապետերին տեսակցելն արգելված է, անգամ ԱԺ պատգամավորներին։

Հիշեցնեմ՝
Բաբաջանյան Արմանը Նաիրի Հունանյանին տեսակցել էր։

Արձանագրենք՝
Սյունիքի համայնքապետերի դեմ ապօրինի արշավ է, որը զուտ քաղաքական նեղ կրքերի բավարարման նպատակ ունի։

Նաիրի Հունանյանը դատապարտված է ցմահ ազատազրկման ՀՀ վարչապետի, ԱԺ նախագահի և պատգամավորների սպանության մեղադրանքով»։

Արցախի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարար Դավիթ Բաբայանը «ԱԶԱՏ ԱՐՑԱԽ»-ի հետ զրույցում  մեկնաբանել է Արցախում ռուս խաղաղապահների ներկայության վերաբերյալ քաղաքագիտական որոշ շրջանակների տարաբնույթ տեսակետները, ինչպես նաև ՌԴ և Ադրբեջանի նախագահների հանդիպման առանձնահատկությունները: Հարց ու պատասխանը՝ ստորև․

— Ինչպե՞ս կմեկնաբանեիք այն հանգամանքը, որ Մոսկվայում կայացած հանդիպմանը ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը շնորհակալություն է հայտնել Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևին` իրավիճակի կարգավորմանն ուղղված փոխզիջումների համար:

Ընդհանուր առմամբ ի՞նչը կառանձնացնեիք այդ հանդիպումից, ի՞նչն եք համարում դրական ու բացասական և ինչո՞ւ:

— Ցանկացած հանդիպման, հատկապես ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ երկրների և Ադրբեջանի ներկայացուցիչների միջև, առավել ևս, ՌԴ  և Ադրբեջանի ղեկավարության հանդիպումներին, բացառապես պետք է փորձենք նայել առանց էմոցիաների, չփորձենք փնտրել ինչ-որ բան, որն իրականում տեղի չի ունեցել: Նախ և առաջ այդ  բոլոր բարի խոսքերը, դիվանագիտության էթիկետի մաս են կազմում , հատկապես, երբ նման հանդիպումների ժամանակ  ներկա են ԶԼՄ-ները:

Կուզենայի երկու կարևոր հանգամանք ընդգծել այդ հանդիպումից. առաջին հերթին Ռուսաստանի Դաշնության նախագահը շեշտել է , որ անհրաժեշտ  է գնալ փոխզիջումների, որը շատ բարդ, ցավոտ խնդիր է, բայց պետք է գնալ: Սա ոչ այլ ինչ է, քան ԵԱՀԿ  համանախագահ երկիր ՌԴ-կողմից` ինչ-որ տեղ նաև պատգամ` որ նման ապակառուցողական քաղաքականությունը և միակողմանի քաղաքական էգոիզմի քաղաքականությունը չի ընդունվում, որովհետև, փաստորեն Ալիևի պահվածքում, Ադրբեջանի քաղաքականության մեջ որևէ դրական քայլ անգամ չկա:

  Հաջորդ կարևոր հանգամանքը Մոսկվայում ՌԴ և Ադրբեջանի նախագահների հանդիպման վայրն է: Սրահում, որտեղ հանդիպել են նրանք, Ռուսաստանի նախագահն սովորաբար ընդունում է Թուրքիայի և Ադրբեջանի ղեկավարներին, ինչպես նաև Հայաստանի:

Այդ սրահը հետաքրքիր է այն տեսանկյունից, որ հենց այնտեղ է տեղադրված է մի քանդակ, որը խորհրդանշում է ռուսական բանակի հաղթական արշավանքը Թուրքիայի դեմ: Սա պատահականություն չէ, այլ նյույնպես պատգամ է, որ  ՌԴ-ի համար անընդունելի է այնպիսի քաղաքականությունը, հատկապես` Ադրբեջանի  և Թուքիայի կողմից, որն ուղղված կլինի իրավիճակի ապակայունացմանը:

Այս ամենը մենք պետք է հաշվի առնենք և շատ սառնասրտորեն մոտենանք` չտրվելով էմոցիաների: Ընդհանրապես, նման հանդիպումներն ինքնին դրական են, քանի որ ցանկացած այդպիսի հանդիպում, նշանակում է խաղաղ գործընթացի շարունակություն և ՌԴ-ի կողմից իր ազգային շահերի հստակեցում:

Մանրամասները՝ սկզբնաղբյուր կայքում։ 

Խաչիկ համայնքում պատրաստ են անհրաժեշտության դեպքում դիմակայելու թշնամու բոլոր նկրտումներին։ Նախիջևանին սահմանակից այս համայնքի վարչական ղեկավար Հովիկ Սմբատյանը «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ՝ անդրադառնալով ադրբեջանական կողմի՝ ՀՀ տարածքում առաջխաղացումներին, վերջին օրերին հնչող կրակոցներին, նշեց, որ դրանց մի գնահատական կա.

«Ադրբեջանական կողմին տրվում են համարժեք պատասխաններ։ Ուզում են առաջանան, բայց չի ստացվի։ Գտնում եմ, որ սխալ է, չպետք է թողնենք ոչ մի քայլ առաջխաղացում»։

Համայնքում մտավախություն չունեն, որ միջադեպեր կարող են կրկնվել նաև Խաչիկում։ Հարցին՝ պատրա՞ստ են արդյոք դիմակայել ադրբեջանական սադրանքներին, նշեց, որ ցանկացած պահի պատրաստ են։

«Մենք միշտ պատրաստ ենք։ Հիմա էլ դիմակայում ենք, հենց հիմա էլ սահմանի բերանին մեր ցանքատարածություններն ենք  հնձում»։

Խաչիկում գյուղատնտեսական աշխատանքները մեկնարկել են՝ ցորեն ու գարի են հավաքում անմիջապես սահմանին։

Հարցին՝ արդյոք միջադեպեր եղել են, Սմբատյանը նշեց. «Նորմալ է, փառք Աստծո, ոչ մի նման իրավիճակ չկա։ Մեր տարածքում ամեն ինչ նորմալ է, սահմանի վրա հենց հիմա էլ հացահատիկ ենք հավաքում։ Ամբողջ գյուղացիներն էնտեղ են, աշխատանքները կատարվում է լիարժեք, դուխով ու ուրիշ բան չեմ կարող անել»,- ասաց Սմբատյանը։

Նշենք, որ Նախիջեւանին սահմանակից Երասխում վերջին օրերին ստեղծվել է լարված իրավիճակ. Թշնամին պարբերաբար կրակոցներ է արձակում հայկական դիրքերի ուղղությամբ, այդ թվում՝ ականանետերից։

Երասխի ուղղությամբ ծավալվող իրադարձությունները խորքային առումով փոխկապակցված են սահմանի մյուս ուղղություններում տեղի ունեցող զարգացումների, ինչպես նաև՝ արցախա-ադրբեջանական զորքերի շփման գծի իրադրության հետ։ Նման հայտարարությամբ է հանդես եկել «Պատիվ ունեմ» դաշինքի անդամ, «Հենակետ» վերլուծական կենտրոնի ղեկավար Տիգրան Աբրահամյանը։

Նրա ֆեյսբուքյան գրառման մեջ ասվում է.

«Պաշտպանության նախարարությունը պետք է ամբողջական տեղեկատվություն ներկայացնի Հայաստանի սահմանի տարբեր ուղղություններում վերջին օրերին գրանցվող միջադեպերի, հրադադարի ռեժիմի խախտումների, թշնամու տեղաշարժերի կամ կուտակումների վերաբերյալ:

Երասխի ուղղությամբ ծավալվող իրադարձությունները խորքային առումով փոխկապակցված են սահմանի մյուս ուղղություններում տեղի ունեցող զարգացումների, ինչպես նաև՝ արցախա-ադրբեջանական զորքերի շփման գծի իրադրության հետ:

Հատկապես ճգնաժամային իրավիճակներում, հանրության հետ արդյունավետ հաղորդակցության ապահովումն անհրաժեշություն է՝ օբյեկտիվ իրավիճակի, համապարփակ տեղեկատվության փոխանցման առումով:

Այս պահին սահմանի այլ հատվածներում տեղի ունեցող իրավիճակների կամ միջադեպերի վերաբերյալ տեղեկատվություն ստացվում է տարբեր լրատվամիջոցների նախաձեռնությունների կամ սոցիալական ցանցի տարբեր օգտատերերի միջոցով:

Երկրորդ, հասկանալի է, որ թշնամուն դիվանագիտական, քաղաքական, ռազմական առումով հակազդելու, զսպելու կամ անհրաժեշտ հարվածներ հասցնելու միջոցները, մեթոդները տարբեր են, դրանց մի մասը կարող են տեսանելի չլինել՝ հատկապես եթե խոսքը ռազմական գործոնի մասին է, սակայն տպավորություն ունեմ, որ կիրառման ենթակա մեծ թվով միջոցառումներ չեն իրականացվում»:

Սյունիքի մարզի Տեղ համայնքի սահմանին այսօր միջադեպ է տեղի ունեցել․ կոմբայնավարը պատահմամբ հատել է սահմանը, ինչից հետո ադրբեջանցիները արդեն մեր սահմանում կանգնեցրել են նրան, հաղորդում է Hraparak.am-ը:

Համայնքի ղեկավար Ներսես Շադունցը «Հրապարակ»-ի հետ զրույցում, մանրամասնելով միջադեպը, նշեց․ «Կոմբայնը մտել էր դաշտերը՝ հնձելու, մի 10 մետր մտել էր իրենց սահմանը։ Եկել էին, որ կոմբայնը տանեին։ Առավոտից սահմանապահ զորքերի հրամանատարի հետ մինչեւ հիմա բանակցությունների մեջ էինք, նոր պրծանք, ամեն ինչ ավարտվեց։ Կոմբայնավարի հետ ամեն ինչ նորմալ է, ընդամենը մի 10 մետր է խախտել, բայց արդեն մեր տարածքում են կանգնեցրել կոմբայնավարին, թե ինչո՞ւ ես մտել մեր տարածք։ Որեւէ վնաս չեն տվել կոմբայնավարին, ուղղակի առավոտից բանակցություններ էր գնում»։

Համայնքապետի խոսքով՝ ինքը տեխնիկա է բերել, հողը փորել են սահմանի երկայնքով, որպեսզի սահմանահատման դեպքեր այլեւս չլինեն․ «Իրենց ղեկավարություն էլ եկավ, պայմանավորվեցինք, որ նման դեպքեր չլինեն։ Այդ սահմանից մինչեւ ձորի բերան 12 մետր է, այն ժամանակ, թե սահմանը ո՞նց են գծել, չգիտեմ, ձորի բերանից 12 մետր դեպի մեզ են գծել, որ ձորի բերանով գծեին, կպրծներ, կգնար։ Այդ մարդը 12 մետր գնացել է, հետո հետ է եկել, դա հիմք են ընդունել եւ եկել են մեր տարածքում կոմբայնավարին կանգնեցրել են․․․․ Իրենք GPS-ն են ցույց տալիս, թե մեր տարածքն է, ես էլ գյուղատնտեսական տեխնիկա եմ բերել, ռուսների, իրենց եւ մեր ներկայությամբ գծել ենք, որ այդ տարածքները էլ չխախտվեն»։

Հուլիսի 17-ին հայտնի դարձավ, որ առաջիկայում կհայտարարվի «Հյուսիս-Հարավ ճանապարհային միջանցք ներդրումային ծրագրի» Սիսիան-Ագարակ հատվածի շինարարության մրցույթը, որի համար ԵՄ-ն 600 միլիոն եվրո գումար է տրամադրելու: Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է քաղաքագետ Գագիկ Համբարյանը:

«Շատերը ուրախացել են այս լուրից, սակայն կառուցվելիք ճանապարհի քատեզն ուսումնասիրելուց պարզ է դառնում, թե ինչու՞ է ԵՄ-ն շտապում կառուցել «Հյուսիս-Հարավ» ճանապարհի հենց այս հատվածը և պատրաստ է դրա համար վճարել…

Պատասխանը շատ պարզ է. եվրոպացիներին ոչ թե հետաքրքրում է Երևանն Իրանին կապող ճանապարհը, որքան մի նոր ճանապարհի կառուցումը, որը հեռու կլինի նորաթուխ հայ-ադրբեջանական սահմանից, ինչպես նաև ավելի անվտանգ կդարձնի Գորիսից Կապան հասնելը, քանի որ Նիկոլ Անհողի կողմից 2020 թ-ի նոյեմբերի 9-ին ստորագրված խայտառակ կապիտուլյացիայից հետո Գորիս-Կապան գործող ճանապարհը մի քանի տեղերում անցնում է Նիկոլի կողմից ադրբեջանցիներին նվիրված տարածքներով, որտեղով անցնելը ոչ միայն անվտանգ չէ հայերի համար, այլև նվաստացուցիչ է…

ԵՄ-ն շատ լավ հասկանալով, որ իրենց Նիկոլն այդ պատճառով մշտապես խնդիրներ է ունենալու և նրան միշտ հիշեցնելու են, որ նա հողատու դավաճան է, որը մեծ խնդիրներ է ստեղծել սյունեցիների անվտանգության համար, որոշել են մի կրակոցով մի քանի նապաստակ սատկացնել. 600 միլիոն եվրո գումարով «Հյուսիս-Հարավ» ճանապարհի կառուցման պատրվակով նաև ապահովել կապը Գորիսի և Կապանի միջև (քարտեզի վրա այն նշված է կապույտ գույնով), բացել նոր աշխատատեղեր, մեղմացնել սոցիալական ծանր վիճակը և կասեցնել սարսափելի մեծ արտագաղթը Սյունիքից…

ԵՄ-ի Հայաստանում իրականացվելիք 2,6 միլիարդ եվրոյի ծրագիրը ևս կաշառք է հայաստանցիներին, որոնց մեծ մասը զուրկ լինելով պետական մտածելակերպից մեծ ուրախությամբ ընդունեց Արցախի 75 տոկոսի կորուստը և թույլ տվեց Նիկոլին վերարտադրվել ՀՀ վարչապետի պաշտոնում…

Պարզվեց, Նիկոլ Անհողի կողմից Արցախի դավադրաբար հանձնումն Ադրբեջանին, մոտ 5000 զինվորների սպանդը, տասը հազարից ավելիին հաշմանդամ դարձնելը և հայաստանցիների գլխին եկած այլ արհավիրքները Եվրամիությունը գնահատել է 2,6 միլիարդ եվրո…

Եթե Եվրամիությունն իրոք ցանկանար անշահավետ օգնել Հայաստանին, ապա դա կաներ Նիկոլի իշխանության գալուց անմիջապես հետո՝ 2018 թ-ին, այլ ոչ թե Արցախի կորստից և Բաքվի կողմից Հայասատնը նսեմացվելուց և նվաստացվելուց հետո…

Հ.Գ. Եվրոպացիների և ԵՄ-ի համար ադրբեջանական նավթից և գազից ստացած փողերից հայ զինվորի արյան «հոտը չի գալիս»…

ԵՄ-ն այս օգնությունը տրամադրելով նաև իր շնորհակալությունն է հայտնում ազգադավ Նիկոլին, ով 44-օրյա պատերազմի ընթացքում չվնասեց Բաքու-Ջեյհան նավթամուղը և Բաքու-Էրզրում գազամուղը, որոնք պատերազմի օրերին միլիոնավոր դոլարների շահույթ էին ապահովում այդ պրոեկտների մասնակիցներից, որոնց մեջ ԵՄ ազդեցիկ որոշ երկրները և Մեծ Բրիտանիան մեծ չափաբաժին ունեն…

Իսկ ռուսները դեռ շատ են զղչալու, որ մտածում են, թե Նիկոլն իրենց գրպանում է…

Ի դեպ, միշտ հիշեք, անվճար պանիրը լինում է միայն թակարդում… Ո՛չ Եվրոպան, ո՛չ ԱՄՆ-ն, ո՛չ էլ Ռուսաստանը մեզ համար ոչինչ անվճար չեն արել, չեն անում և չեն անելու»,- գրել է Համբարյանը: