Երեկ մի խումբ բուժաշխատողների անունից բաց նամակ է տարածվել, որտեղ նրանք ընդվզում են իրենց գործընկերների՝ կաշառակերության մեջ կասկածվող Վանաձորի թիվ 2 հիվանդանոցի ավագ նյարդաբան Գայանե Գասպարյանի (20 000 դրամ կաշառք) ու Սպիտակի բժշկական կենտրոնի հոգեբույժ-նյարդաբան Ֆիլոմենա Մոսոյանի (35 000 դրամ կաշառք) որպես խափանման միջոց անարդարացիորեն կալանքի կիրառման դեմ, համեմատության համար օրինակ բերելով մեկ այլ քրեական գործ՝ Արաբկիրի բաժնի և ՀՀ ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության աշխատանքներում տեղ գտած թերությունների, բացթողումների, կեղծիքների, աղավաղումների պատճառով դատարանի վարույթում քննվող քրեական գործի նախաքննության ընթացքում միտումնավոր դեպքի հանգամանքները խեղաթյուրելու մեղադրանքով ՀՀ ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության պետ Հովիկ Թամամյանին և ոստիկանության Արաբկիրի բաժնի պետ Վարուժան Ադամյանին:

Մեջբերում եմ՝ « Թամամյանին և Ադամյանին ազատել են աշխատանքից (ընդամենը), քանի որ իրենց զբաղեցրած պաշտոններին մնալով՝ կարող են խոչընդոտել քրեական գործի բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ քննությունը իրականացնելուն: Իսկ ինչո՞ւ բարձրաստիճան ոստիկանները չեն մեկուսացվել, ինչպես վանաձորցի բժշկուհիները: Մի՞թե վերջիններս ավելի վտանգավոր են հասարակության ու գործի նախաքննության համար»:

Նամակի հղումը տեղադրել էի իմ ֆեյսբուքյան էջում, սկզբում ուրախանալով, որ ահա, մեր բժիշկներն էլ արթնացան, նրանք էլ են ըմբոստացել, բողոքում են, գիտակից են: Մեկնաբանություններն ու քննարկումը բավականին հետաքրքիր ստացվեցին, ու ես որոշեցի հենց քննարկման տեսքով էլ ներկայացնել «ֆեյսբուքահայության» կարծիքը:

Դավիթ Մարտիոսյան, հոգեբան
Նրանք իրենց դարդն են լացում, իրանց խարաբ դարդն են լացում, Աստծու սիրուն, որ մատդ փուշ լիներ մտած, էս նույն նամակ գրող բժիշկները չէին ասի էս կնոջ իրավունք, բան, ման, պիտի ասին՝ էսքան փող տուր՝ փուշը կհանենք:

Ոմն Պողոս
Ոնց որ թե հենց կնոջ էլ թալանել են բժշկուհիները… Ճիշտ ես ասում, Դավիթ ջան, բայց… Ծնկի գալը մի քիչ շատ էր: Տրամաբանական բան են ասում՝ թող դատեին, մեղավոր ճանաչեին, հետո նստեցնեին: Նորմալ երկրներում նախ գումարային տույժի են ենթարկում, իսկ բանտ նստեցնելը ծայրահեղ միջոց է:

Գոհար Սիմոնյան, լրագրող
Լրիվ համաձայն եմ: Սա ոչ անգամ ծայրահեղ, բայց ուղղակի անամոթ գործելակերպ է մի երկրում, որտեղ քսան հազար դոլարներով ու նույնքան միլիոններո’վ են լափում ամենավերին օղակներում… Հակառակը` գետինը պիտի մտնեին, որ մարդը, ով յոթ տարի սովորում է Բժշկական համալսարանում, հանկարծ էնպիսի վիճակում է հայտնվում, որ ստիպված է լինում քսան հազար դրամի համար թքել իր ստացած կրթության, բարոյականության, մասնագիտական էթիկայի ու էլի հազարումի բանի վրա…

Ոմն Պողոս
Ես էլ գիտեմ, որ շատ բժիշկներ վաղուց առևտրականների են վերածվել, բայց համակարգն է իրենց էդպիսին դարձրել: Նորմալ համակարգի դեպքում նրանք կլինեին բացառություն, ոչ թե օրինաչափություն:

Գոհար Սիմոնյան, լրագրող
Ես էլ եմ համոզված դրանում, Ծով ջան, ասածիս իմաստը հենց դա էր: Նայիր.Անուլիս առիթով երբ կոնսուլտացիաների էի գնում, չնայած կոնկրետ իմ դեպքում մշտական հոգատարություն և ընդգծված խնամք էր դրսևորվում «նախ` բժշկուհուն շատ վաղուց գիտեի, հետո զգուշանում էին մասնագիտությունիցս…», բայց ամեն անգամ ողնաշարս սառում էր հանրապետության գլխավոր մանկաբարձ Ռազմիկ Աբրահամյանի ստեղծած գայլային համակարգից: Պատկերացնում ես՞ Կնոջը, առանց որևէ ցուցման, ուղարկում էին կեսարայան հատման միայն այն պատճառով, որ հանկարծ գիշերը ստիպված չլինեն վեր կենան հասնեն ծննդատուն, բոլոր այն ծառայությունները, որ ձրի պիտի լինեին, լավ էլ վճարվում էին, հրաշալի սարքավորումները, հիդրոմասաժյորները, մի խոսքով` ամեն բան, մատնված էր անգործության, որովհետև դրա դիմաց թվեր պիտի վճարեիր: Չասեմ արդեն մանր ժուլիկության մասին, երբ կինը տասնհինգ հազարանոց պալատ էր ընտրում, աչքերը բացում տեսնում` քսանհազարանոցի մեջ է պառկած….
Նույնիսկ գիտական աշխատանքով զբաղված մասնագետները վերածվել էին Ռազմիկի համար «հղի որոնող-հոշոտող» գայլերի, որովհետև ստանում են հիսուն հազար դրամ աշխատավարձ այն դեպքում, երբ ահռելի փողեր են մուծում դրամարկղ, մեկ էլ` տոկոսադրույքներ: Ամեն հղիից կարծեմ վեց հարյուր դրամ…
Աչքերիս առջևից չի հեռանում մի աղջիկ, ով ուզում էր ինքնուրույն ծննդաբերել, և ում իր բժշկուհին ասաց` բայց քյարս որն ա՞ Իսկ քյարը վիրահատությունն էր` դրա դիմաց ավելին էին ստանում, քան վեց հարյուր դրամը… Մինչև հիմա առանց նողկանքի չեմ կարողանում մտաբերել էդ ամենը: և դա, կրկնում եմ, էն դեպքում, երբ կոնկրետ ինձ համար արքայական պայմաններ էին ստեղծված և հիմա գուցե ասածս «ուտող –ուրացողի» խոսք հնչի… Անշուշտ, խնդիրն, ուրեմն, համակարգային է, և եթե Ռազմիկին էլ խոսացնես` կարող ա Քուշկյանի դարդից մեռնի լացելուց: Նա էլ` վերևի օղակներից դարդոտած արցունք թափի: Բոլորը գող են, մի խոսքով, բոլորը` դահիճ և միաժամանակ` զոհ…

Արթուր Խեմչյան, news.am հայկական բաժնի խմբագիր
Իսկ ես կարծում եմ, որ կաշառակեր բժիշկներին պետք է ամենախիստ պատժի արժանացնել… Նրանք մարդկանց կյանքի վրա են փող շինում: Իրենց կաշառակերությունն արդարացնել նրանով, որ «տեսեք ավելի մեծ կաշառակերներ կան», թույլ արդարացում է: Կամ «տեսեք քիչ փող ենք ստանում», նույնպես արդարացում չէ: Քիչ ես ստանում գնա ուրիշ գործով զբաղվի: Երբ դու բժիշկ էիր դառնում չգիտեի՞ր, որ աշխատավարձը ցածր է: Լավ էլ գիտեիր, բայց մտածում էիր կողքից լավ փողեր կաշխատես…. Դե եթե հենց սկզբից մտքիդ կաշառակերությունն է եղել, մի զրամացիր, որ հիմա ընդամենը 20 հազարի համար բռնել են: Տեսեք թե ինչ մի հիստերիա են բարձրացրել, իսկ եթե հիվանդանոց են բերում հիվանդին, սառը տոնով հարցնում են. «Էս հիվանդի տերն ո՞վ ա»…

Ես
Իրանց հասարակությունն է էդպիսին սարքել Արթուր, ես չեմ արդարացնում, բայց համ համաձայն եմ, որ պետք ա պատժել մի քանիսին, որ մյուսները հիշեն իրենց Հիպոկրատի երդումը, համ էլ մյուս կողմից կաշառակեր թե դասատու, թե դատավոր, թե դատախազ, թե պաշտոնյա, թե ժէկի աշխատող, պատժվելուց պետք ա նույն պայմաններում գտնվեն, իսկ ստեղ էդ կանանց նստացրել են իսկ դատավորներին թողել են ազատ… ո՞ւր ա արդարությունը… Ես իմ կյանքում քիչ չեմ հանդիպել սառնասիրտ բժիշկների, նրանց անուշադրության պատճառով 1989թ մարտի 10-ին ես երկու օրական առողջ որդի եմ կորցրել, բայց ես նաև չեմ կարող չհիշել ինձ հանդիպած շատ մեծ թվով կարգին բժիշկներին, լավ մարդկանց ու անշահախնդիր օգնողների, ովքեր միայն կարող վերցնել անալիզի կամ ինչ-որ նյութերի կամ անեստեզոլոգի փող… Ու հակառակ դրան ես ճանաչում եմ միայն մեկ դատավոր, ով կարգին մարդ է: Մտածել է պետք է´ս մասին, թե ո՞ր ոլորտում են մեր համաքաղաքացիներն ավելի աղտոտված…

Ոմն Պողոս
Արթուր ջան, համաձայն եմ, որ համակարգի արատավորությունը բժշկին չի փրկում անձնական պատասխանատվությունից, բայց մենք կփրկվեինք նորմալ համակարգի դեպքում: Իսկ համաձայն չեմ, որովհետև հարցնում եմ՝ բայց ո՞վ է պատժողը: Հենց էդ պայմանները ստեղծողը, չէ՞: Թող ապահովեր մարդկանց համար պայմաններ ու սրտի ուզածին չափ պատժեր: Հետո, ո՞վ ասեց, որ մարդը մասնագիտություն է ընտրում ապագա փողերը հաշվելով: Տենց լիներ լիքը մասնագիտությունների ֆակուլտետներ կփակվեին: Շատերը սիրով ու նվիրումով են գնացել բժիշկ դառնալու, բայց կյանքի պայմանները ստիպում են կողքից փող աշխատել: ես իհարկե նկատի չունեմ կեղծ դիագնոզ ու կեղծ բուժում անողներին կամ մարդուն ցավերի ու մահվան սպառնալիքի մեջ թողնողներին, մինչև «տերը» հայտնվի:

Արթուր Խեմչյան
Այն, որ Հայաստանի ողջ համակարգը աղտոտված է, ոչ ոքի համար գաղտնիք չէ: Բայց դա չի ազատում անձնական պատասխանատվությունից: Ստալինի ժամանակ հարևանի վրա գործ տվողին չի արդարացնում այն, որ համակարգն էր այդպիսին: Որ համակարգն էր իրենց այդպիսին դարձրել: Ես ձեր փաստարկների հետ համաձայն լինելով, չեմ կարող լղոզել իրավիճակն ու ասել, քանի դեռ համակարգը չենք գլխատել, բժիշկներին կամ ուսուցիչներին կամ դատավորներին իրավունք չունենք մեղադրելու ու դատելու… պետք է պատժվեն բոլորը: Եթե չի հաջողվում պատժել Սերժին դա չի նշանակում, որ բժիշկները հանգիստ կարող են սրիկայությամբ զբաղվել, իրենց արդարացնելով, թե «Դե համակարգն է այդպիսին, համակարգն է մեզ ստիպում…»: Ամեն մարդ պետք է անձնական պատասխանատվության ենթարկվի, բոլորն անխտիր… Թե չէ մի տեսակ ստացվում է, որ մենք համակարգին դեմ լինելով, ակամա պաշտպանում ենք այդ համակարգի առաձին հատվածների….

Ոմն Պողոս
Համաձայն եմ: Բայց արի մի բանում համաձայնվի մեզ հետ՝ կարող էին բժշկուհիներին ստորագրությամբ բաց թողնել մինչև դատավճիռը: Բանտում պահելու կարիք չկար:

Արթուր Խեմչյան
Լրիվ համաձայն եմ…. Դա մեր ոստիկանական համակարգի գործելաոճն է… նրանց համար կալանք կիրառելը ոչ թե գործի քննության անաչառության համար է, այլ ընկալվում է որպես պատիժ… Դե ո՞վ չգիտի, որ իրավապահ համակարգում մեծ մասը հարթ ուղեղներով են….

Ես
Իսկ ո՞վ չի փողով բժշկի թուղթ վերցրել, կամ տեղեկանք, մենք ինքներս էլ ենք բժիշկներին դրան բերել, մենք ենք համակարգը սնողը՝ սպառողը…

Արթուր Խեմչյան
Լուսինե ջան, իհարկե մենք ենք, բայց ես կտրականապես համաձայն չեմ իշխանությունների այն արդարացումներին, թե դուք փող մի տվեք, մենք էլ լավ կաշխատենք… Դա անուղղակի ծառայում է այդ համակարգի արատավոր վիճակի ամրապնդմանը: Պետությունը պետք է արգելի իր աշխատակիցներին կաշառք վերցնել, ոչ թե արդարանա, թե «դուք եք փող տալիս»: Նույն հաջողությամբ քաղաքապետարանը փողոցները չի ավլում, ասում է «մի կեղտոտեք, դուք եք կեղտոտում»: Ամեն մարդ պետք է իր աշխատանքը նորմալ անի… Բժիշկը մարդ բուժելու համար փող է ստանում ու պետք է իր գործը լավ անի: Իսկ ես այդ տեղեկանքը ստանալու համար փող չեմ ստանում…

Ոմն Պողոս
Ընդունում եմ, ես էլ եմ մեղավոր: Մի անգամ փորձեցի ինքս անցնել բոլոր կաբինետներով: Երեք օր տևեց: Մյուս անգամ վճարեցի: Խնդրեցի մեջքս ստուգեն, չստուգեց, ասում է՝ էս դարում ո՞վ մեջքի պրոբլեմ չունի որ… Հետո էլ ասում է՝ չեմ հասկանում՝ քեզ թուղթն է պետք թե՞ ստուգումը… Թե… Սովետը բարեփոխեց սեփական քրեական օրենսգիրքը: Նախկինում հավասար պատասխանատվության էին ենթարկվում և կաշառք տվողը, և վերցնողը: Կաշառք տվողի վրայից պատասխանատվությունը հանվեց: Ոչ թե այն պատճառով, որ շատ անմեղ բան է կաշառք տալը, այլ որովհետև նոր օրենքով արդեն ինքը չի վախենա կաշառակերի մասին հայտնել ոստիկանություն:

Ես
Երբ ես շտապ օգնություն եմ կանչում անպայման փող եմ տալիս եթե ունեմ, չնայած անվճար ծառայություն է ու ես դրա մասին գիտեմ, բայց նաև ես գիտեմ, թե ինչ գրոշներ են ստանում իրենց անքուն գիշերների դիմաց….

Ոմն Պողոս
Ես էլ եմ տալիս: Նման դեպքերում հասնում է, իսկ եթե չեն ուզում օգնություն ցույց տալ մինչև փողը չտեսնեն, դրանց նմաններին բանտարկելն էլ քիչ է:

Արթուր Խեմչյան
Լուսինե ջան դու կարող ես տալ, բայց բժիշկն իրավունք չունի վերցնել: Սա է խնդիրը… Հիմա դպրոցներում զանգվածային դրամահավաք է, իսկ դա սկսվում է նրանից, որ ուսուցիչը փող է վերցնում: Պետք է պետությունն արգելի ուսուցչին փող վերցնել: Պետք է դու զոռով ցանկանաս տալ ու չկարողանաս…. Մեր դժբախտությունն այն է, որ եթե ուսուցիչը կամ բժիշկը չի ուզում, բայց դու տալիս ես, դա կաշառք չենք ընկալում: Այնինչ ամեն ինչ հենց այդտեղից է սկսվում… Եթե բժիշկը փող չի ուզում բայց դու տալիս ես, ես տալիս եմ, Պողոսը տալիս է, նա սկսում է արդեն ակնկալիք ունենալ ու շատ մոտ ապագայում արդեն սկսում է տարբեր աչքով նայել տվողին և չտվողին… ու գնաաաաց…. Որոշ ժամանակ անց այդ նույն փող չուզող բժիշկը սկսում է ուզել, քանի որ փող ստանալը նրա մոտ ընկալվում է որպես նորմալ ու ընդունելի բան «в порядке вещей»…

Ես
Իմ ասածն էլ հենց դա է, որ պետք է մեզ էլ պատժեն, մենք էլ տվողն ենք չէ՞, մանավանդ եթե պարտադրված չես տալ… Դու ես մարդուն փչացնում, ես էլ եմ փչացնում աջուձախ, մի տեղ՝ որ արագ ստացվի, մի տեղ՝ լիազորագիր չունեմ, մի տեղ՝ կաբինետներով անցնելու զահլա չկա… Մի խոսքով, Մահաթմա Գանդիից լավ ասող դեռ չի եղել «Եթե ուզում ես փոխել աշխարհը՝ սկսիր քեզնից»:

Արթուր Խեմչյան

Լուսինե ջան դու առաջարկում ես մի բան, որն ուտոպիա է… դու ասում ես, որ պետք է մարդիկ բարի խելոք ու ազնիվ լինեն, որը դեռ ոչ մի երկրում իրականություն չի դարձել ու չի դառնա: Եթե դա հնարավոր լիներ, ոստիկանություն պետք չէր լինի ընդհանրապես… Բայց կա՞ մի երկիր, որտեղ գող ու ավազակ չկա, որտեղ ոստիկանությունն անելիք չունի: Իհարկե չկա: Հույս դնել, որ մարդիկ կփոխվեն, առնվազն միամտություն է: Պետությունը պետք է պարտադրի օրենքներ, որոնք երկար ժամանակ գործելուց հետո, մարդկանց համար սովորության նման բան են դառնում: Միշտ օրինակ են բերում այն, որ Եվրոպայում ծխախոտը չեն գցում գետնին ու որ դրա համար բարձր տուգանքներ կան: Իսկ ինչո՞ւ կան այդ տուգանքները: Դե որովհետև եթե տուգանքը չլինի, մարդիկ այդքան «մաքրասեր» չեն լինի: Երբ բժիշկն իմանա, որ այդ 2 հազար դրամի համար իրեն դուրս են շպրտելու համակարգից, նա չի վերցնի… ես միշտ տալու եմ, դու չպետք է վերցնես… երբ 10 անգամ առաջարկեմ ու չվերցնես, ես էլ չեմ առաջարկի… սա է լուծումը… ուրիշ ճանապարհ աշխարհը դեռ չի հորինել…

Այս երկրի, այդ թվում նաև առողջապահության ոլորտի խնդիրը ոչ թե համակարգի կառավարման մոդելի մեջ է, այլ համատարած կոռուպցիայի… Այս ծրագիրը կոռուպցիայի վերացման խնդիրը չի լուծում…. Այսինքն ոչ թե պետք է սիրուն-սիրուն ծրագրեր գրել, այլ ուղղակի կիրառել օրենքը…. Այ, երբ օրենքը կկիրառվի, հավատացեք, որ մարդիկ կսկսեն վստահել համակարգին… Իսկ պարտադիր բժշկական ախպահովագրությունն ընդհանրապես անընդունելի է, հատկապես երբ տեսնում ենք, թե ինչի է հանգեցնում պարտադիր ապահովագրությունը մեկ այլ ոլորտում: Իմ խորին համոզմամբ, քանի դեռ մարդկանց աշխատավարձը մինիմալ նվազագույնին մոտ է, չի կարելի նրանց պարտադրել, որ վճարեն այլոց համար…. դա անարդար է ու չի աշխատի, այլ նոր կոռուպցիայի աղբյուր կդառնա… Մենք գիտենք, որ մեկ է հիվանդանոց ընկար, վճարելու ես, եթե անգամ ապահովագրված լինես… Կրկնեմ, խնդիրը կոռուպցիան վերացնելն է, իսկ դրա համար պետք է ուղղակի կամք, ոչ թե նոր օրենքներ…

Ես
Բայց դրա համար նախ պետք է պետություն ունենալ ու աշխատող օրենք… Իսկ կաշառակեր բժիշկը, ինչպես և դատավորը պետք է օրենքի առջև հավասար լինեն ու հավասարապես կրեն համարժեք պատիժը: Արդարադատությունը չպետք է լինի ընտրովի՝ մեկին բանտարկեն, մյուսին հեռացնեն աշխատանքից, որ հետաքննությանը չխանգարի… Սա արդարադատություն չի ու օրենք չի, սա բեսպրեդել է…

Լուսինե Վայաչյան

Երևանի Աջափնյակ և Դավիթաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանում` դատավոր Դավիթ Բալայանի նախագահությամբ, շարունակվեց և ավարտվեց ցմահ ազատազրկման դատապարտված Մհեր Ենոքյանի՝ հերքման իրավունքի պահանջով քաղաքացիական հայցն ընդդեմ «Կենտրոն» հեռուստաընկերության դատավարությունը ։

Դատավճիռը կհրապարակվի մարտի 18-ին:

Խոսքը դեռևս նախորդ տարվա օգոստոսի 29-ին հեռուստաընկերության «Հետաքննություն» հաղորդաշարի ժամանակ հրապարակված տեղեկատվության մասին է` առ այն, որ Մհեր Ենոքյանը 1996 թ. սպանել էր համակուրսեցուն` Իոսիֆ Աղաջանովին, ապա վերջինիս դին բաժանել 17 մասի։ Օրենքով սահմանված կարգով, սեպտեմբերի 17–ին, Մհեր Ենոքյանը սխալ տեղեկատվությունը հերքելու պահանջով դիմել էր հեռուստաընկերություն։

Հիշեցնենք, որ «ԶԼՄ-ների մասին» ՀՀ օրենքի 8-րդ հոդվածի 1-ին կետի համաձայն` հերքումը հրապարակվում է առավելագույնը մեկամսյա ժամկետում։ Իսկ նույն հոդվածի 2-րդ կետով` անճշտություն տարածած ԶԼՄ-ն, հերքման պահանջը ստանալուց հետո, մեկշաբաթյա ժամկետում պարտավոր է տեղեկացնել հերքման եղանակի, օրվա ու ժամի մասին։

Սակայն բոլոր ժամկետները լրանալուց և «Կենտրոն» հեռուստաընկերությունից որևէ պատասխան չստանալուց հետո` նոյեմբերին Մհեր Ենոքյանը քաղաքացիական հայցով դիմել էր դատարան` հերքման իրավունքի պահանջով: Ի դեպ, դատը պարբերաբար հետաձգվում էր պատասխանող կողմի ներկայացուցչի բացակայության պատճառով: Այս անգամ ներկայացել էր հեռուստաընկերության լրատվական բաժնի լրագրող Արթուր Հակոբյանը: «Ո՞ր մարմինը կամ պաշտոնատար անձն է տրամադրել տեղեկատվություն, ըստ որի` իմ պաշտպանյալի կողմից 1996–ին համակուրսեցու դիակը բաժանվել է 17 մասի». «Կենտրոն» ՀԸ ներկայացուցչին հարցրեց Մհեր Ենոքյանի փաստաբան Վահագն Մանուկյանը։

Պատասխանողը նախ ասաց, որ «ԶԼՄ-ների մասին» օրենքն իրավունք է տալիս լրատվության միջոցին` չհրապարակել իր տեղեկատվության աղբյուրը, սակայն փաստաբանի` հարցի վերաձևակերպումից հետո լրագրողը նշեց, որ հաղորդումը պատրաստվում է ՀՀ դատախազության պատվերով, և որ հեռարձակվող նյութերը տրամադրում է հենց այդ մարմինը: Պատասխանող կողմը, «Կենտրոն» ՀԸ տնօրենի անունից, դատարան ներկայացրեց գրություն, ըստ որի` հեռուստաընկերությունն ընդունում է, որ տեղի է ունեցել անճշտություն, և 2010-ի նոյեմբերի 28-ին «Հետաքննություն» հաղորդաշարի շրջանակներում օգոստոսի 29-ին եթեր հեռարձակված անճշտությունը, թե Մհեր Ենոքյանը համակուրսեցու դին բաժանել է 17 մասի` հերքվել է։

Ենոքյանի փաստաբանը որպես ապացույց ներկայացրեց դիակի դատաբժշկական փորձաքննության արդյունքները, որոնք, ի դեպ, արձանագրված են նաև 1996-ի դատավճռում. «Այնտեղ որևէ խոսք չկա դիակի մասնատման մասին»,-հայտարարեց փաստաբան Վահագն Մանուկյանը` հիշեցնելով նաև youtube.com կայքում դեռևս պահպանվող նույն հաղորդման տեսագրության մասին, ինչին ի պատասխան` Արթուր Հակոբյանն ընդգծեց, որ հեռուստաընկերությունը համացանցում չի տեղադրում տեսագրությունները:

Հիշեցնենք, որ երկրորդ փախուստից հետո` 2010-ին Մհեր Ենոքյանին վերագրվել էին երկու և ավելի անձանց սպանություն կատարելու մեղադրանք, նաև` ավազակային հարձակում։ Այս ամենի մասին Ենոքյանն իմացել էր պատահաբար: Իր «Ես ողջ եմ, բայց վանդակի մեջ» հոդվածում նա գրում է. «Փաստերի ճնշման տակ դատարանն ընդունեց սխալը: «Մհեր Ենոքյանը երբևէ չի մեղադրվել իրեն վերագրված սպանությունների համար, ինչպես նաև երբևէ չի մեղադրվել որևիցե ավազակային հարձակման համար: Դատավճռում տեղի է ունեցել գրասխալ»:

Ինձ` Մհեր Ենոքյանիս, և ինձ հետ միասին նաև ազնիվ փաստաբաններին ու քաղաքացիներին մնում է միայն ասել` կեցցե՛ մեր «արդարադատությունը», որն իրեն մեկ տարի շարունակ կույր էր ձևացնում: Եվ միայն անդադար պահանջներից ու շատ կարևոր է` ԶԼՄ-ներում հարցը լուսաբանելուց հետո միայն, ՀՀ քաղաքացուն օդից վերցված սպանությունների մեջ մեղադրելն անվանվեց ուղղակի գրասխալ:

Զարհուրելի է, որ մեր դատարաններում քաղաքացուն այդպես հեշտ կարող են սպանությունների համար մեղադրել և հետո ասել` կներեք, պարզապես գրասխալ է տեղի ունեցել: Եվ սա այսօրվա դրությամբ` 2011 թվականին: Իսկ ի՞նչ է կատարվել 15 տարի առաջ, երբ ինձ մահապատժի դատապարտեցին…»:

Այսօր լուսաբացին Արաբկիր վարչական շրջանի Բանջարանոցային փողոցում գտնվող իր աղջկա ամուսնուն պատկանող ավտոտնակում հայտնաբերվել է 83 -ամյա Ղուկաս Թամամյանի դին: Մեզ հասած տեղեկություններով Թամամյանն ինքնասպան է կախվելու միջոցով: Հանգուցյալը, որ իր աղջկա հարևանությամբ ապրում էր նույն շենքում, ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության պետ, ոստիկանության գեներալ-մայոր Հովհաննես Թամամյանի հայրն է, որին օրերս պաշտոնանկ են արել:

Քիչ առաջ Ղուկաս Թամամյանի դին տեղափոխվեց Առողջապահության նախարարության Հանրապետական դատա — բժշկական գիտագործնական կենտրոն: Նշանակվել է դիակի դատափորձաքննություն, ինչից հետո կհրապարակվեն մահվան հանգամանքները: Հիշեցնենք, որ ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանը փետրվարի 26-ին հրամանագիր է ստորագրել ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության պետ, գեներալ-մայոր Հովհաննես Թամամյանին և Արաբկիրի բաժնի պետ Վարազդատ Ադամյանին զբաղեցրած պաշտոններից ազատելու և կադրերի ռեզերվ տեղափոխելու մասին:

Այս ազատման հիմքում ընկած է Հատուկ քննչական ծառայությունում քննվող քրեական գործը, խոսքը 150 հազար դոլարի կաշառքի և Արաբկիրի նախկին թաղապետ Հովհաննես Շահինյանի քրոջ որդու վրա սպանության մի գործ բարդելու մասին է, որը բավականին երկար ժամանակ ու խիստ ծածուկ քննվում էր ՀՔԾ — ում: Գործում առկա են մի շարք բարձրաստիճան ոստիկանների անուններ, մասնավորապես, ՀՀ ոստիկանության Արաբկիրի բաժնի պետ Վարուժան Ադամյանի, ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության պետ Հովհաննես Թամամյանի և ոստիկանության Երևանի քաղաքային վարչության պետ Ներսիկ Նազարյանի անունները։

Երևանի Կենտրոն և Նորք Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանում այսօր շարունակվեց Բելա և Սեդրակ Քոչարյաններն ընդդեմ «Ժամանակ» օրաթերթի գործի քննությունը: Դատարանում պատասխանող կողմի շահերը, ի տարբերություն նախորդ դատական նիստի (փաստաբանը Զարուհի Փոստանջյանն էր), այս նիստում ներկայացնում էր Նիկոլայ Բաղդասարյանը:

Հայցվոր Քոչարյանները պահանջում են, որպեսզի «Ժամանակ» օրաթերթը հերքի նախորդ տարի իրենց ընտանիքի մասին հրապարակած երեք հոդվածները, ինչպես նաև իրենց անունն արատավորելու համար 6 մլն դրամ վճարի: Խոսքը օրաթերթում տպագրված «Ադամանդե Ռոբ», «Վոլվո+սպայկա` հավասար է Սեդրակ Քոչարյան» և «Արյունը Քոչարյանից, կայֆը Ծառուկյանից, հակացնցումը Լֆիկից» հոդվածների մասին է:

Դատավարության ընթացքում Նիկոլայ Բաղդասարյանը նշեց, որ հայցվոր կողմը հստակ չի ձևակերպել, թե ինչն է համարում զրպարտություն և վիրավորանք, և ինչն է պահանջում հերքել: Նա հանդես եկավ միջնորդությամբ` առաջարկելով, որպեսզի հայցվոր կողմը թերթի խմբագրություն ներկայացնի գրավոր հերքման տեքստ, ինչն իրենք պատրաստ են քննարկել և տպագրել:

Քոչարյանների շահերը ներկայացնող Արփինե Մելիքբեկյանը պարզաբանեց, որ նախկինում իրենք թերթի խմբագրություն հերքում են ներկայացրել, «սակայն տպագրվել է մի հոդված, որում մեկ անգամ ևս ցիտել են նախկին հոդվածներում առկա տեղեկատվությունը»: Ըստ նրա, եթե թերթը պատրաստ է բարեխիղճ գտնվել և տպագրել իրենց ներկայացրած հերքումը, իրենք էլ պատրաստ են տեքստ պատրաստել և ներկայացնել: Ա.Մելիքբեկյանը հերքման տեքստը պատրաստելու համար դատարանից մեկ ամիս ժամկետ խնդրեց: Սակայն դատարանը որոշեց երկու շաբաթ ժամանակ տալ` հայտարարելով, որ դա ողջամիտ ժամկետ է: Դատական նիստը կշարունակվի մարտի 14-ին:

Փետրվարի 19-ին «Հայոց արծիվներ»-ի կազմակերպած միջոցառմանն արձագանքել է Սյունիքի մի բնակիչ: Նա մի հուզական նամակ է ուղարկել խմբագրություն, որում խստորեն դատապարտել է այդ միջոցառման կազմակերպչին: Հիշեցնենք. միջոցառման դրոշակակիրը «Սյունյաց արծիվներ» հասարակական կազմակերպության նախագահ, Սպորտի և երիտասարդության հարցերով փոխնախարար Խաչիկ Ասրյանն է` Սյունիքի մարզպետ

Սուրիկ Խաչատրյանի` Լիսկայի դրածոն:

Նամակի հեղինակը հենց սկզբից այսպիսի հարց է ուղղում` ո՞վ է Ասրյանը, որտեղի՞ց բուսնեց: «Խաչիկ Ասրյանը սովորական շոպլիկ տղա էր, որ կարողացավ ժամանակին ու ճիշտ կողմնորոշել իր անելիքներն ու ստրատեգիան: Նա կարողացավ մի հեռախոսով, մի հարսանիքի ծախս հոգալով իր կողմը գրավել անուղեղ երիտասարդների: Քիչ չեն Կապանում այդպիսի ծախված նորաթուխ ընտանիքները: Խաչիկ Ասրյանը մեր ազգի երիտասարդությանը դեգրադացնողն է, նրան բարոյապես ոչնչացնողը: Նա «ծնվեց» ցուրտ ու մութ տարիներից անմիջապես հետո՝ ստեղծելով «Տորնադո» դիսկոտեկը, որտեղ տժժում էր երիտասարդությունը: Դե, իսկ ի՞նչ էր պետք գավառական երիտասարդությանն այդ տարիներին՝ մի քիչ «պերյոդ» ընկնել, մի քիչ ապագայի ակնկալիքներ ունենալ: Նա էլ օգտվեց դրանից` իր կողմը գրավելով հազարավոր երիտասարդների, ամբողջ ընտանիքներ են դարձել նրա «զալոժնիկը»,- գրում է նամակագիրը:

«Իսկ էդ ջահելներից ովքե՞ր են հետաքրքրվել, թե ի՞նչ վիճակի է ինքը՝ Ասրյանը, ո՞նց է ընտանիք ղեկավարում, ունի՞ արդյոք բարոյական սկզբունքներ, թե՞ ամեն ինչ միայն շահի համար է… Իսկ Ասրյանը ողջ քաղաքում հայտնի էր կնոջը ծեծելով, չնայած կինն այնքան դաստիարակված ու ամոթը դռնից հանելու սովոր չէր, որ հատուկենտ մարդիկ գիտեին, թե կնոջ գլխին ինչ օյիններ էր դնում նա առիթ-անառիթ…»,- շարունակում է անկեղծորեն զայրանալ նամակագիրը:

«Ասրյանը ստեղծեց «Սյունյաց արծիվներ» հասարակական — երիտասարդական կազմակերպությունը: Հետո քայլ առ քայլ գնաց՝ հետույք մտնելու տեխնոլոգիայով: Հարսանիքներ էր իր վրա վերցնում: Եթե նախորդ ընտրություններում նա միայն պատահական ձայներ կարող էր բերել, ապա հաջորդին լավ կազմակերպված ու պլանավորված ձայներ ուներ, ու դրանցից ամեն մեկը գիտեր ումն են: Դրա դիմաց էլ ստացավ հատուցում՝ երտասարդության ու սպորտի գծով փոխնախարարի պաշտոն:

Ու հիմա ահուսարսափը պատել է ինձ, ես մտածում եմ` մի՞թե իմ երկիրը դրան է արժանի: Լսել եմ, պատրաստվում են Սյունիքի մարզպետ տալ նրան: Վա´յ Սյունիք, եթե մարզպետդ սա է լինելու, էս ֆաշիստը, ում նույնիսկ թիվ մեկ ֆաշիստին` Հիտլերին արտաքին նմանությունը ահաբեկում է: Մի՞թե էս ենք, սրան ենք արժանի, որ ամբիցիոզ ու ստրկամիտը ծնի, վարժեցնի մեր ջահելներին ու հետևից տանի: Մի՞թե էսքան ենք, որ թույլ տանք Սյունիքի` ամենաաննկուն գավառի մազպետը դառնա սա: Հիմա էլ քոչարի է պարում… Հիտլերը, ինձ թվում է, հերիք է մարդկության պատմության մեջ, որպեսզի մենք մեզ թույլ չտանք այլևս նմանատիպ բաներ»,- վրդովված գրում է նամակագիրն ու ավարտում. «Մի օր պետք ա վերջը գա էս ամենի, էս ամենաթողության, աչքփակոցիի, ամեն ինչի, ինչը հակասում է մարդկայնությանն ու համընդհանուր մարդկային արժեքային համակարգին: Ես եմ իմ երկրի տերը, ու ես չեմ ուզում, որ Ասրյանի նմանները դառնան կուռք»:

Իրավաբանների, մասնավորապես փաստաբանական գործունեություն ծավալող մասի նկատմամբ հանրության դժգոհությունն աճում է չշահած գործերի քանակին համընթաց, և կարծես ի հեճուկս դժգոհության ահագնացման` օրեցօր ավելանում են նմանատիպ կառույցները:
«Գլոսա» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունը հիմնադրվել է 2010-ի հունվարի 10-ին: Հիմնադիր նախագահ Աշոտ Համբարձումյանը մեզ հետ զրույցում ասաց, որ շուրջ մեկ տարվա գործունեության ընթացքում կազմակերպությունը նկատելի հաջողությունների է հասել: «Հասարակական գործունեության հետ մեկտեղ, «Գլոսա»-ի ներսում հիմնվել է «Գլոսա Գոկուս» ՍՊԸ իրավաբանական խորհրդատվության կենտրոնը, որը շահույթ հետապնդող կառույց է: Քաղաքացիները կարող են այստեղ անվճար իրավաբանական խորհրդատվություն ստանալ: Սակայն հայցվորի գործը համապատասխան դատական կամ պետական ատյաններում ներկայացնելու համար քաղաքացին կնքված պայմանագրով վճարումներ պետք է կատարի, որից հետո իրավաբանը պարտավորվում է գործին ընթացք տալ: Եթե հայցվորին չի բավարարում կայացված վճիռը, ապա գործը հասնում է մինչև Եվրոպական դատարան: Գործի բարդությունից և ծավալից է կախված իրավաբանի մատուցած ծառայությունների արժեքը, որը սկսվում է 50 հազարից»,-ասաց Աշոտ Համբարձումյանը:

Նա հավաստիացրեց, որ մինչ այժմ պարտված գործ չունեն, իսկ եթե գործի հետագա ընթացքն իրավաբանը չի երաշխավորում, այդ դեպքում գումարը վերադարձնում է հայցորդին: Մեր այն հարցին, թե հասարակական կազմակերպությունն ինչ ֆինանսական միջոցներով կամ գրանտներով է ծավալում իր գործունեությունը, պարոն Համբարձումյանը պատասխանեց.

«Գրանտային կազմակերպությունների չենք դիմում, չնայած անհրաժեշտությունն զգում ենք: Սակայն խնդիրն այն է, որ տվյալ կազմակերպությունն իր կամքն է թելադրում, և դու անընդհատ կախման մեջ ես լինում տվյալ կառույցից»:

Մայր կազմակերպության բյուջեն կազմված է Հայաստանի Հանրապետության օրենքներին համապատասխան և գոյանում է անդամավճարներից, գրանտներից ու նվիրատվություններից.

«Գրանտներ չունենք, իսկ նվիրատվություններ գրեթե չեն լինում: Այդ պատճառով մենք մտածեցինք կազմակերպության ներսում հիմնել մի քանի շահույթ հետապնդող կառույց, ինչպես, օրինակ, լինելու են Գլոսա գոկուսը, Որոնում-պոիսկ բաժինը և Ուսումնակադրային կենտրոնը, որը զբաղվելու է իրավաբան կադրերի պրակտիկայով: Իսկ այժմ մեր միջոցներով ենք ապահովում մեր գործունեությունը: Ինչպես ասացի, ՍՊԸ-ի ներսում կա նաև «Որոնում-պոիսկ» բաժինը, որը նոր ծառայություն է մեր շուկայում: Այստեղ կարող են հայտեր ներկայացնել և իրենց կորած ծանոթներին ու բարեկամներին գտնել: Հայտի ներկայացման արժեքը 3000 դրամ է: Նախատեսվում է նաև «Գլոսա» քարտերի ներմուծում Հայաստան, որի օգնությամբ քաղաքացին շտապ իրավաբանական օգնություն կստանա, և որի համար սահմանվել է շուրջօրյա հերթապահություն»,- տեղեկացրեց «Գլոսա» ՀԿ-ի տնօրենը։

Ինչևէ, առաջին հայացքից անթերի թվացող այս կառույցը, փաստորեն, ոչ այնքան անթերի գործունեությամբ է զբաղվում: Իհարկե, պարոն Համբարձումյանը ջանք չխնայեց մեզ համոզելու համար, որ ամեն ինչ ժողովրդի համար են անում, և պետք եղած տեղը նույնիսկ իրավաբանական ծառայությունն անվճար են մատուցում: Բայց այս գեղեցիկ պատմությունը խաթարեցին մեր ստացած այն բողոքները, թե ինչպես է «Գլոսա»-ն խաբեությամբ գումար վերցրել մարդկանցից և գործը կիսատ թողել:

Աշոտ Համբարձումյանը մեզ հետ զրույցում հավաստիացնում էր, որ եթե իրավաբանը գործի հետագա ընթացքը չի երաշխավորում, ապա գումարը վերադարձնում է հայցորդին: Դիմեցինք նաև «Փաստաբանների պալատ» ՀԿ-ի նախագահ Ռուբեն Սահակյանին` փորձելով հասկանալ, թե արդյո՞ք «Փաստաբաների պալատ»-ը որևէ կերպ պատասխանատու է իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունների գործունեության համար:

«Փաստաբանների պալատին անդամակցում են այն կառույցները, որոնք ժողովրդին անվճար իրավաբանական ծառայություններ են մատուցում, իսկ եթե շահույթ հետապնդող, այսինքն` ձեռնարկատիրական կազմակերպություն է, մեզ հետ գործ չունի, և մենք իրաասու չենք միջամտելու նրանց գործունեությանը: Իհարկե, այսօր շատ կան նմանատիպ կազմակերպություններ, որոնք գումար կորզելով են աշխատում: Մենք պարտավոր չենք այս դաշտում գործող բոլոր կառույցներին հետևել, իսկ եթե քաղաքացիներից ահազանգ ենք ստանում, դրանից հետո ինչ-որ հարցերում միջամտում ենք»,-լսելով հարցը` բավականին բարկացած ասաց պարոն Սահակյանը:

Անդրադառնալով «Գլոսա» ՀԿ-ին` ավելացնենք, որ այս կազմակերպության գործունեության որոշ դրվագներ չափազանց կասկածելի են: Մարդկանցից գումար կորզելու, այնուհետև պատասխանատվությունից խուսափելու մասին մենք ունենք փաստեր, որոնց կանդրադառնանք մեկ այլ հրապարակմամբ:

2002 թ. հոկտեմբերի 18-ին Մոսկվայի կենտրոնում գնդակահարել են Մագադանի մարզպետ Վալենտին Ցվետկովին: Սպանությունից որոշ ժամանակ անց հայտնաբերվել է մարդասպանների ավտոմեքենան:
Դեպքից մի քանի ժամ հետո քննիչները մի քանի վարկած են առաջադրել, սակայն դրանցից ոչ մեկը չի հաստատվել:
Ի վերջո, դատարանի առաջ կանգնեց 4 կասկածյալ` Մարտին Բաբաքեխյանը, Արթուր Անիսիմովը, Ալեքսանդր Զախարովն ու Մասիս Ակունցը:

Ըստ հետաքննության վարկածի, սպանությունն իրագործելու համար նրանք հանցախումբ են կազմել և պատվերի կատարման համար 100 հազար դոլար ստացել: Անիսիմովը, քննիչների կարծիքով, հանցագործության կազմակերպիչն է, Ակունցն օգնել է թաքցնել մարդասպանին, իսկ Բաբաքեխյանն ու Զախարովը վերահսկել են սպանության իրականացումը և հետևել Ցվետկովին:

Ամբաստանյալները չեն ընդունել իրենց մեղքը և հայտարարել են, որ մարզպետին սպանելու դրդապատճառ չունեին:

Անվտանգության համակարգերի մի քանի խանութների սեփականատեր Անիսիմովին ձերբակալել են Հայաստանում` 2003 թվականի հունիսին: Ակունցին ձերբակալել են Վլադիվոստոկում` 2004-ին: Բաբաքեխյանին և Զախարովին հայտնաբերել են Իսպանիայի հանգստավայր Մարբելում` 2006-ի հուլիսին:

Որոշ ժամանակ անց նրանց հանձնել են Ռուսաստանի իրավապահ մարմիններին:

Դատարանի վճռով Բաբաքեխյանին և Անիսիմովին դատապարտեցին 19, Զախարովին` 17, իսկ Ակունցին` 13.5 տարվա ազատազրկման:

Մեր ունեցած տեղեկություններով «Վարդաշեն» քրեակատարողական հիմնարկի պետ է նշանակվել Հ. Խլղաթյանը: Վերջինս, մինչ այդ պաշտոնին անցնելը եղել է Էջմիածնում կառուցվող ՔԿՀ-ի պետը, իսկ մինչ այդ երկար տարիներ պաշտոնավարել է «Երևան- կենտրոն», կամ ինչպես ասում են` ԿԿԲ-ի մեկուսարան, քրեակատարողական հիմնարկում: «Վարդաշենի» պետի ժամանակավոր պաշտոնակատար Էդիկ Գրիգորյանը կշարունակի աշխատել նույն հիմնարկում պետի տեղակալի պաշտոնում:

Հետաքրքիր բաներ են կատարվում փոքրիկ Սևանում:

Օրերս լրատվամիջոցներին է դիմել Սևան քաղաքի բնակչուհի Անժելա Գալստյանը և խնդրել է իր ընտանիքին ազատել Սևանի «ոստիկանական մաֆիայի խարդախություններից և հետապնդումներից»: Սակայն, երբ Սևանի փողոցում միրգ վաճառող կնոջը խնդրել են պատմել իրականությունը, տիկինը հրաժարվել է , ասելով` ես էդ Անժելան չեմ: Դեպքը, ըստ տիկին Անժելայի, իրոք տեղի է ունեցել դեկտեմբերի 20-ի երեկոյան: Ժամը հինգի կողմերը ոմն Սարգիս զանգահարել է Մարատ Գալստյանին և հրավիրել ինչ-որ օբյեկտում «նստելու»: Սևան քաղաքի օբյեկտներից մեկում նրանք հանդիպել են Մարատի եղբոր կնոջը` Աննային և Սևան քաղաքի բնակիչ, 28-ամյա Կյաժ մականունով Արմեն Հարությունյանին:

«Էդ Կյաժը ման ա գալիս մյուս հարսիս հետ (մյուս որդին մի քանի տարի է` ազատազրկված է), և Մարատս քանի անգամ ասել ա` հեռու մնա հարսիցս: Դրա համար որոշել են տղուս արանքից հանեն»,- մամուլում փակագծերը բացել է տիկին Անժելան:

Ի դեպ, մեզ հասած տեղեկություններով, Արմեն Հարությունյանը եղել է Աննայի ամուսնու մտերիմ ընկերը: Գալստյանների ընտանիքը հարսի և Արմեն Հարությունյանի կապի մասին վաղուց ի վեր տեղյակ է:

Ինչևէ, հանդիպումն աննկատ չի անցել. օբյեկտում վեճ է բռնկվել, նաև կրակոցներ են հնչել, ինչի հետևանքով Մարատ Գալստյանը թոքի վնասվածքով տեղափոխվել է Հրազդան քաղաքի հիվանդանոց:

Այս պատմությանը չէինք անդրադառնա, եթե չպարզվեր, որ չնայած Արմեն Հարությունյանը մեծահարուստ չէ, այլ ընդամենը մի փոքրիկ կրպակ ունի, սակայն չի կալանավորվել հասարակական վայրում կատարած խուլիգանության և կրակոցների համար: Ի դեպ, Արմեն Հարությունյանի դեմ ոչ մի ապացույց չի արձանագրվել, որովհետև ներկաներից ոչ ոք իր ցուցմունքում նրան չի մեղադրել, ոչ ոք նրա դեմ վկայություն չի տվել, սակայն անհերքելի է, որ միջադեպ եղել է, և ոստիկանությունը ստույգ տեղեկություն ունի դեպքի մանրամասների վերաբերյալ: Իսկ մեր օպերատիվ ու անաչառ ոստիկանության համար ինչ մի դժվար է ցանկացած ցուցմունքը ձեռք բերելը: Փաստորեն` պարզապես չեն ցանկացել…

Առայժմ միջադեպի մասնակիցներից որևէ մեկը ձերբակալված չէ. Մարատ Գալստյանը և Արմեն Հարությունյանը ազատության մեջ են, սակայն գործը դեռ փակված չէ: Ի դեպ, ըստ մամուլի հրապարակման` տիկին Անժելան պատմել է, որ Գալստյանները փորձել են «Թեժ գծի» միջոցով իրենց խնդիրը բարձրաձայնել, ինչը, փաստորեն, չարիք է դարձել հենց իրենց գլխին ու մնացել անարձագանք: 2011-ի հունվարի 28-ին Գալստյաններին զանգել և Մարատին ու կնոջը կանչել են ոստիկանություն՝ իբր իրենց հերթական ցուցմունքը տալու:

Ոստիկանությունում նրանց դիմավորել է ոչ թե գործով քննիչ Վ. Ղարիբյանը, այլ ոստիկանության քրեական հետախուզության բաժնի պետ Արմեն Հարությունյանը և ուղարկել իր տեղակալի մոտ, իսկ նա, ըստ տիկնոջ պատմածի, ասել է. «Նայի, մերդ զանգել ա «Թեժ գիծ», եթե մեր համար մի բան լինի, ուրեմն` դու պիտի Սևանից փախնես»: Հետո իբր նույն տեղակալն իր մոտ է կանչել երեք երիտասարդի՝ ներկայացնելով իբրև «Թեժ գծի» աշխատակիցներ (հետագայում, սակայն, պարզվել է, որ դրանք Աբովյանի «օրգանի» աշխատողներ են), ովքեր ասել են, թե իրենց պիտի տանեն նախարարություն:

Այսպիսի «մանր-մունր» բաներ: