20.05.2024 | 15:10
Մի շարք ոստիկաններ նույնիսկ անչափահասների ծնողների uպառնացել են, որ կզրկեն ծնողա...20.05.2024 | 14:10
Ապարդյուն զանգերի հետևանքը. ինչո՞ւ հանկարծ նախկին գլխավոր դատախազ Արթուր Դավթյան...20.05.2024 | 13:10
Խափանվել է «թուրքական» կուսակցության հիմնադրումը Հայաստանում. կան ձերբակալվածներ...20.05.2024 | 12:10
«Ոչ ոք չի կարող պառակտում մտցնել Իրանի և Ադրբեջանի միջև»...20.05.2024 | 11:00
Իրանի նախագահն ու արտաքին գործերի նախարարը մահացել են ուղղաթիռի վթարի հետևանքով...18.05.2024 | 15:10
Բացի Սրբազանից վարչապետի այլ թեկնածուի քննարկումը բերելու է ակնհայտ քաղաքական խի...18.05.2024 | 13:10
Պենտագոնը հրաժարվել է թույլ տալ Ուկրաինային ամերիկյան զենքով հարվածել Ռուսաստանի...18.05.2024 | 12:10
Կիրանցեցիներին ասել են՝ պետք է լքեք ձեր տները. Գառնիկ Դանիելյան...18.05.2024 | 11:10
Ինչ են առաջարկում քաղաքական ուժերը Բագրատ Սրբազանին․ «Հրապարակ»...17.05.2024 | 15:10
Կիրանցում խնդիրներ ունենք. բայց մինչև այս պահը ինչ Հայաստանինն է՝ անցել է Հայաստ...17.05.2024 | 14:10
Տեսա Ղարաբաղում էլ մարդ չկա, եկա ՀՀ․ իմ միակ խնդիրը՝ արցախցիների հետ վերադարձն է...17.05.2024 | 13:10
Կանադահայոց թեմը հաղորդագրություն է տարածել Բագրատ Սրբազանի՝ Կանադայում պաշտոնավ...17.05.2024 | 12:10
Լուկաշենկոն, այցելելով իր եղբորը՝ Ալիևին, հիշել է «ձեր ազատագրական պատերազմի» նա...17.05.2024 | 11:10
Կիրանցում ադրբեջանական վերահսկողությանն է ապօրինաբար հանձնվում 2 տուն և մոտ 57 հ...16.05.2024 | 15:10
Եթե նոր սահմանագիծ ստեղծենք, դա կլինի էսկալացիայի և ռազմական բախումների հարատև ա...16.05.2024 | 14:10
Եթե սա է լեգիտիմությունը… ծիծաղելի է16.05.2024 | 13:10
Եթե կամուրջն Ադրբեջանին անցնի, նորակառույց դպրոցում ոչ մի աշակերտ դաս չի անելու...16.05.2024 | 12:10
Գործողությունները լինելու են կետային, թիրախային. Բագրատ Սրբազան...16.05.2024 | 11:10
Ադրբեջանի իշխանությունները երկարաձգել են Լեռնային Ղարաբաղի գերեվարված նախկին առա...15.05.2024 | 15:10
Բագրատ արքեպիսկոպոսն առաջնորդում է Փաշինյանին հեռացնելու և Հայաստանը փրկելու ջան...15.05.2024 | 14:10
Ժամանակն է Ադրբեջանի հետ ձեռք բերված համաձայնությունները ներառել խաղաղության պայ...15.05.2024 | 13:10
Փաշինյանը ցանկանում է՝ Հայաստանը 2024 թվականին դառնա ԵՄ անդամ...15.05.2024 | 12:10
Սա մարող շարժում է և այսպիսի շարժումներ վերջին տարիներին շատ ենք տեսել. Փամբուխչ...15.05.2024 | 11:10
Ռուս սահմանապահները հսկում են ՀՀ սահմանը Թուրքիայի և Իրանի հետ, Զվարթնոցի սահման...14.05.2024 | 15:10
Պուտինը հեռացրել է Շոյգուին կոռուպցիայի եւ պատերազմն արդյունավետ վարել չկարողանա...14.05.2024 | 14:10
Բագրատ Սրբազանն Արման Բաբաջանյանին կոչ է արել պատմել իր կենսագրությունը...14.05.2024 | 13:10
Նկատել ենք, որ ռուս սահմանապահները հեռանում են Ներքին Հանդից․ համայնքապետ...14.05.2024 | 12:10
Նախևառաջ պետք է օգտվել ուղեղի անվճար ծառայություններից․ Արշակ արքեպիսկոպոս Խաչատ...14.05.2024 | 11:10
Ինչքան բռնաճնշումներն ավելացնեն, էդքան մարդկանց թիվն ավելանալու է. Գառնիկ Դանիել...13.05.2024 | 14:10
Ովքե՞ր էին 24News-ի լրագրողին բռնության ենթարկող բերետավորները և ո՞ւմ հրահանգով ...13.05.2024 | 13:10
Փաշինյանին մեղադրում են Հայոց ցեղասպանությունը ժխտող թեզեր տարածելու մեջ...13.05.2024 | 12:40
Այսօրվանից Երևանի մետրոպոլիտենը կաշխատի ժամը 07։00-ից մինչև 24:00-ը...13.05.2024 | 12:10
Ինչ ունենք այս պահին13.05.2024 | 11:06
Ինքնագլորներով ու այլ միջոցներով փողոցներ են փակում. (տեսանյութ)...13.05.2024 | 11:04
Ովքեր չեն կարող լինել վարչապետի թեկնածու. շարժման առաջնորդը ներկայացրեց պահանջնե...11.05.2024 | 15:10
Սահմանազատումն իրականացվում է մեր պայմանների հիման վրա, և սա մեր հաջորդ հաղթանակ...11.05.2024 | 13:10
Արտաքին աշխարհից մեկուսացված՝ ես խորհելու շատ ժամանակ ունեմ․ Ռուբեն Վարդանյանի ո...11.05.2024 | 12:10
Պետք է վերարտադրվեն այն սահմանները, որոնք գոյություն են ունեցել ԽՍՀՄ փլուզման պա...Այսօր լուսաբացին Արաբկիր վարչական շրջանի Բանջարանոցային փողոցում գտնվող իր աղջկա ամուսնուն պատկանող ավտոտնակում հայտնաբերվել է 83 -ամյա Ղուկաս Թամամյանի դին: Մեզ հասած տեղեկություններով Թամամյանն ինքնասպան է կախվելու միջոցով: Հանգուցյալը, որ իր աղջկա հարևանությամբ ապրում էր նույն շենքում, ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության պետ, ոստիկանության գեներալ-մայոր Հովհաննես Թամամյանի հայրն է, որին օրերս պաշտոնանկ են արել:
Քիչ առաջ Ղուկաս Թամամյանի դին տեղափոխվեց Առողջապահության նախարարության Հանրապետական դատա — բժշկական գիտագործնական կենտրոն: Նշանակվել է դիակի դատափորձաքննություն, ինչից հետո կհրապարակվեն մահվան հանգամանքները: Հիշեցնենք, որ ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանը փետրվարի 26-ին հրամանագիր է ստորագրել ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության պետ, գեներալ-մայոր Հովհաննես Թամամյանին և Արաբկիրի բաժնի պետ Վարազդատ Ադամյանին զբաղեցրած պաշտոններից ազատելու և կադրերի ռեզերվ տեղափոխելու մասին:
Այս ազատման հիմքում ընկած է Հատուկ քննչական ծառայությունում քննվող քրեական գործը, խոսքը 150 հազար դոլարի կաշառքի և Արաբկիրի նախկին թաղապետ Հովհաննես Շահինյանի քրոջ որդու վրա սպանության մի գործ բարդելու մասին է, որը բավականին երկար ժամանակ ու խիստ ծածուկ քննվում էր ՀՔԾ — ում: Գործում առկա են մի շարք բարձրաստիճան ոստիկանների անուններ, մասնավորապես, ՀՀ ոստիկանության Արաբկիրի բաժնի պետ Վարուժան Ադամյանի, ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության պետ Հովհաննես Թամամյանի և ոստիկանության Երևանի քաղաքային վարչության պետ Ներսիկ Նազարյանի անունները։
Երևանի Կենտրոն և Նորք Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանում այսօր շարունակվեց Բելա և Սեդրակ Քոչարյաններն ընդդեմ «Ժամանակ» օրաթերթի գործի քննությունը: Դատարանում պատասխանող կողմի շահերը, ի տարբերություն նախորդ դատական նիստի (փաստաբանը Զարուհի Փոստանջյանն էր), այս նիստում ներկայացնում էր Նիկոլայ Բաղդասարյանը:
Հայցվոր Քոչարյանները պահանջում են, որպեսզի «Ժամանակ» օրաթերթը հերքի նախորդ տարի իրենց ընտանիքի մասին հրապարակած երեք հոդվածները, ինչպես նաև իրենց անունն արատավորելու համար 6 մլն դրամ վճարի: Խոսքը օրաթերթում տպագրված «Ադամանդե Ռոբ», «Վոլվո+սպայկա` հավասար է Սեդրակ Քոչարյան» և «Արյունը Քոչարյանից, կայֆը Ծառուկյանից, հակացնցումը Լֆիկից» հոդվածների մասին է:
Դատավարության ընթացքում Նիկոլայ Բաղդասարյանը նշեց, որ հայցվոր կողմը հստակ չի ձևակերպել, թե ինչն է համարում զրպարտություն և վիրավորանք, և ինչն է պահանջում հերքել: Նա հանդես եկավ միջնորդությամբ` առաջարկելով, որպեսզի հայցվոր կողմը թերթի խմբագրություն ներկայացնի գրավոր հերքման տեքստ, ինչն իրենք պատրաստ են քննարկել և տպագրել:
Քոչարյանների շահերը ներկայացնող Արփինե Մելիքբեկյանը պարզաբանեց, որ նախկինում իրենք թերթի խմբագրություն հերքում են ներկայացրել, «սակայն տպագրվել է մի հոդված, որում մեկ անգամ ևս ցիտել են նախկին հոդվածներում առկա տեղեկատվությունը»: Ըստ նրա, եթե թերթը պատրաստ է բարեխիղճ գտնվել և տպագրել իրենց ներկայացրած հերքումը, իրենք էլ պատրաստ են տեքստ պատրաստել և ներկայացնել: Ա.Մելիքբեկյանը հերքման տեքստը պատրաստելու համար դատարանից մեկ ամիս ժամկետ խնդրեց: Սակայն դատարանը որոշեց երկու շաբաթ ժամանակ տալ` հայտարարելով, որ դա ողջամիտ ժամկետ է: Դատական նիստը կշարունակվի մարտի 14-ին:
Փետրվարի 19-ին «Հայոց արծիվներ»-ի կազմակերպած միջոցառմանն արձագանքել է Սյունիքի մի բնակիչ: Նա մի հուզական նամակ է ուղարկել խմբագրություն, որում խստորեն դատապարտել է այդ միջոցառման կազմակերպչին: Հիշեցնենք. միջոցառման դրոշակակիրը «Սյունյաց արծիվներ» հասարակական կազմակերպության նախագահ, Սպորտի և երիտասարդության հարցերով փոխնախարար Խաչիկ Ասրյանն է` Սյունիքի մարզպետ
Սուրիկ Խաչատրյանի` Լիսկայի դրածոն:
Նամակի հեղինակը հենց սկզբից այսպիսի հարց է ուղղում` ո՞վ է Ասրյանը, որտեղի՞ց բուսնեց: «Խաչիկ Ասրյանը սովորական շոպլիկ տղա էր, որ կարողացավ ժամանակին ու ճիշտ կողմնորոշել իր անելիքներն ու ստրատեգիան: Նա կարողացավ մի հեռախոսով, մի հարսանիքի ծախս հոգալով իր կողմը գրավել անուղեղ երիտասարդների: Քիչ չեն Կապանում այդպիսի ծախված նորաթուխ ընտանիքները: Խաչիկ Ասրյանը մեր ազգի երիտասարդությանը դեգրադացնողն է, նրան բարոյապես ոչնչացնողը: Նա «ծնվեց» ցուրտ ու մութ տարիներից անմիջապես հետո՝ ստեղծելով «Տորնադո» դիսկոտեկը, որտեղ տժժում էր երիտասարդությունը: Դե, իսկ ի՞նչ էր պետք գավառական երիտասարդությանն այդ տարիներին՝ մի քիչ «պերյոդ» ընկնել, մի քիչ ապագայի ակնկալիքներ ունենալ: Նա էլ օգտվեց դրանից` իր կողմը գրավելով հազարավոր երիտասարդների, ամբողջ ընտանիքներ են դարձել նրա «զալոժնիկը»,- գրում է նամակագիրը:
«Իսկ էդ ջահելներից ովքե՞ր են հետաքրքրվել, թե ի՞նչ վիճակի է ինքը՝ Ասրյանը, ո՞նց է ընտանիք ղեկավարում, ունի՞ արդյոք բարոյական սկզբունքներ, թե՞ ամեն ինչ միայն շահի համար է… Իսկ Ասրյանը ողջ քաղաքում հայտնի էր կնոջը ծեծելով, չնայած կինն այնքան դաստիարակված ու ամոթը դռնից հանելու սովոր չէր, որ հատուկենտ մարդիկ գիտեին, թե կնոջ գլխին ինչ օյիններ էր դնում նա առիթ-անառիթ…»,- շարունակում է անկեղծորեն զայրանալ նամակագիրը:
«Ասրյանը ստեղծեց «Սյունյաց արծիվներ» հասարակական — երիտասարդական կազմակերպությունը: Հետո քայլ առ քայլ գնաց՝ հետույք մտնելու տեխնոլոգիայով: Հարսանիքներ էր իր վրա վերցնում: Եթե նախորդ ընտրություններում նա միայն պատահական ձայներ կարող էր բերել, ապա հաջորդին լավ կազմակերպված ու պլանավորված ձայներ ուներ, ու դրանցից ամեն մեկը գիտեր ումն են: Դրա դիմաց էլ ստացավ հատուցում՝ երտասարդության ու սպորտի գծով փոխնախարարի պաշտոն:
Ու հիմա ահուսարսափը պատել է ինձ, ես մտածում եմ` մի՞թե իմ երկիրը դրան է արժանի: Լսել եմ, պատրաստվում են Սյունիքի մարզպետ տալ նրան: Վա´յ Սյունիք, եթե մարզպետդ սա է լինելու, էս ֆաշիստը, ում նույնիսկ թիվ մեկ ֆաշիստին` Հիտլերին արտաքին նմանությունը ահաբեկում է: Մի՞թե էս ենք, սրան ենք արժանի, որ ամբիցիոզ ու ստրկամիտը ծնի, վարժեցնի մեր ջահելներին ու հետևից տանի: Մի՞թե էսքան ենք, որ թույլ տանք Սյունիքի` ամենաաննկուն գավառի մազպետը դառնա սա: Հիմա էլ քոչարի է պարում… Հիտլերը, ինձ թվում է, հերիք է մարդկության պատմության մեջ, որպեսզի մենք մեզ թույլ չտանք այլևս նմանատիպ բաներ»,- վրդովված գրում է նամակագիրն ու ավարտում. «Մի օր պետք ա վերջը գա էս ամենի, էս ամենաթողության, աչքփակոցիի, ամեն ինչի, ինչը հակասում է մարդկայնությանն ու համընդհանուր մարդկային արժեքային համակարգին: Ես եմ իմ երկրի տերը, ու ես չեմ ուզում, որ Ասրյանի նմանները դառնան կուռք»:
Իրավաբանների, մասնավորապես փաստաբանական գործունեություն ծավալող մասի նկատմամբ հանրության դժգոհությունն աճում է չշահած գործերի քանակին համընթաց, և կարծես ի հեճուկս դժգոհության ահագնացման` օրեցօր ավելանում են նմանատիպ կառույցները:
«Գլոսա» իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունը հիմնադրվել է 2010-ի հունվարի 10-ին: Հիմնադիր նախագահ Աշոտ Համբարձումյանը մեզ հետ զրույցում ասաց, որ շուրջ մեկ տարվա գործունեության ընթացքում կազմակերպությունը նկատելի հաջողությունների է հասել: «Հասարակական գործունեության հետ մեկտեղ, «Գլոսա»-ի ներսում հիմնվել է «Գլոսա Գոկուս» ՍՊԸ իրավաբանական խորհրդատվության կենտրոնը, որը շահույթ հետապնդող կառույց է: Քաղաքացիները կարող են այստեղ անվճար իրավաբանական խորհրդատվություն ստանալ: Սակայն հայցվորի գործը համապատասխան դատական կամ պետական ատյաններում ներկայացնելու համար քաղաքացին կնքված պայմանագրով վճարումներ պետք է կատարի, որից հետո իրավաբանը պարտավորվում է գործին ընթացք տալ: Եթե հայցվորին չի բավարարում կայացված վճիռը, ապա գործը հասնում է մինչև Եվրոպական դատարան: Գործի բարդությունից և ծավալից է կախված իրավաբանի մատուցած ծառայությունների արժեքը, որը սկսվում է 50 հազարից»,-ասաց Աշոտ Համբարձումյանը:
Նա հավաստիացրեց, որ մինչ այժմ պարտված գործ չունեն, իսկ եթե գործի հետագա ընթացքն իրավաբանը չի երաշխավորում, այդ դեպքում գումարը վերադարձնում է հայցորդին: Մեր այն հարցին, թե հասարակական կազմակերպությունն ինչ ֆինանսական միջոցներով կամ գրանտներով է ծավալում իր գործունեությունը, պարոն Համբարձումյանը պատասխանեց.
«Գրանտային կազմակերպությունների չենք դիմում, չնայած անհրաժեշտությունն զգում ենք: Սակայն խնդիրն այն է, որ տվյալ կազմակերպությունն իր կամքն է թելադրում, և դու անընդհատ կախման մեջ ես լինում տվյալ կառույցից»:
Մայր կազմակերպության բյուջեն կազմված է Հայաստանի Հանրապետության օրենքներին համապատասխան և գոյանում է անդամավճարներից, գրանտներից ու նվիրատվություններից.
«Գրանտներ չունենք, իսկ նվիրատվություններ գրեթե չեն լինում: Այդ պատճառով մենք մտածեցինք կազմակերպության ներսում հիմնել մի քանի շահույթ հետապնդող կառույց, ինչպես, օրինակ, լինելու են Գլոսա գոկուսը, Որոնում-պոիսկ բաժինը և Ուսումնակադրային կենտրոնը, որը զբաղվելու է իրավաբան կադրերի պրակտիկայով: Իսկ այժմ մեր միջոցներով ենք ապահովում մեր գործունեությունը: Ինչպես ասացի, ՍՊԸ-ի ներսում կա նաև «Որոնում-պոիսկ» բաժինը, որը նոր ծառայություն է մեր շուկայում: Այստեղ կարող են հայտեր ներկայացնել և իրենց կորած ծանոթներին ու բարեկամներին գտնել: Հայտի ներկայացման արժեքը 3000 դրամ է: Նախատեսվում է նաև «Գլոսա» քարտերի ներմուծում Հայաստան, որի օգնությամբ քաղաքացին շտապ իրավաբանական օգնություն կստանա, և որի համար սահմանվել է շուրջօրյա հերթապահություն»,- տեղեկացրեց «Գլոսա» ՀԿ-ի տնօրենը։
Ինչևէ, առաջին հայացքից անթերի թվացող այս կառույցը, փաստորեն, ոչ այնքան անթերի գործունեությամբ է զբաղվում: Իհարկե, պարոն Համբարձումյանը ջանք չխնայեց մեզ համոզելու համար, որ ամեն ինչ ժողովրդի համար են անում, և պետք եղած տեղը նույնիսկ իրավաբանական ծառայությունն անվճար են մատուցում: Բայց այս գեղեցիկ պատմությունը խաթարեցին մեր ստացած այն բողոքները, թե ինչպես է «Գլոսա»-ն խաբեությամբ գումար վերցրել մարդկանցից և գործը կիսատ թողել:
Աշոտ Համբարձումյանը մեզ հետ զրույցում հավաստիացնում էր, որ եթե իրավաբանը գործի հետագա ընթացքը չի երաշխավորում, ապա գումարը վերադարձնում է հայցորդին: Դիմեցինք նաև «Փաստաբանների պալատ» ՀԿ-ի նախագահ Ռուբեն Սահակյանին` փորձելով հասկանալ, թե արդյո՞ք «Փաստաբաների պալատ»-ը որևէ կերպ պատասխանատու է իրավապաշտպան հասարակական կազմակերպությունների գործունեության համար:
«Փաստաբանների պալատին անդամակցում են այն կառույցները, որոնք ժողովրդին անվճար իրավաբանական ծառայություններ են մատուցում, իսկ եթե շահույթ հետապնդող, այսինքն` ձեռնարկատիրական կազմակերպություն է, մեզ հետ գործ չունի, և մենք իրաասու չենք միջամտելու նրանց գործունեությանը: Իհարկե, այսօր շատ կան նմանատիպ կազմակերպություններ, որոնք գումար կորզելով են աշխատում: Մենք պարտավոր չենք այս դաշտում գործող բոլոր կառույցներին հետևել, իսկ եթե քաղաքացիներից ահազանգ ենք ստանում, դրանից հետո ինչ-որ հարցերում միջամտում ենք»,-լսելով հարցը` բավականին բարկացած ասաց պարոն Սահակյանը:
Անդրադառնալով «Գլոսա» ՀԿ-ին` ավելացնենք, որ այս կազմակերպության գործունեության որոշ դրվագներ չափազանց կասկածելի են: Մարդկանցից գումար կորզելու, այնուհետև պատասխանատվությունից խուսափելու մասին մենք ունենք փաստեր, որոնց կանդրադառնանք մեկ այլ հրապարակմամբ:
2002 թ. հոկտեմբերի 18-ին Մոսկվայի կենտրոնում գնդակահարել են Մագադանի մարզպետ Վալենտին Ցվետկովին: Սպանությունից որոշ ժամանակ անց հայտնաբերվել է մարդասպանների ավտոմեքենան:
Դեպքից մի քանի ժամ հետո քննիչները մի քանի վարկած են առաջադրել, սակայն դրանցից ոչ մեկը չի հաստատվել:
Ի վերջո, դատարանի առաջ կանգնեց 4 կասկածյալ` Մարտին Բաբաքեխյանը, Արթուր Անիսիմովը, Ալեքսանդր Զախարովն ու Մասիս Ակունցը:
Ըստ հետաքննության վարկածի, սպանությունն իրագործելու համար նրանք հանցախումբ են կազմել և պատվերի կատարման համար 100 հազար դոլար ստացել: Անիսիմովը, քննիչների կարծիքով, հանցագործության կազմակերպիչն է, Ակունցն օգնել է թաքցնել մարդասպանին, իսկ Բաբաքեխյանն ու Զախարովը վերահսկել են սպանության իրականացումը և հետևել Ցվետկովին:
Ամբաստանյալները չեն ընդունել իրենց մեղքը և հայտարարել են, որ մարզպետին սպանելու դրդապատճառ չունեին:
Անվտանգության համակարգերի մի քանի խանութների սեփականատեր Անիսիմովին ձերբակալել են Հայաստանում` 2003 թվականի հունիսին: Ակունցին ձերբակալել են Վլադիվոստոկում` 2004-ին: Բաբաքեխյանին և Զախարովին հայտնաբերել են Իսպանիայի հանգստավայր Մարբելում` 2006-ի հուլիսին:
Որոշ ժամանակ անց նրանց հանձնել են Ռուսաստանի իրավապահ մարմիններին:
Դատարանի վճռով Բաբաքեխյանին և Անիսիմովին դատապարտեցին 19, Զախարովին` 17, իսկ Ակունցին` 13.5 տարվա ազատազրկման:
Մեր ունեցած տեղեկություններով «Վարդաշեն» քրեակատարողական հիմնարկի պետ է նշանակվել Հ. Խլղաթյանը: Վերջինս, մինչ այդ պաշտոնին անցնելը եղել է Էջմիածնում կառուցվող ՔԿՀ-ի պետը, իսկ մինչ այդ երկար տարիներ պաշտոնավարել է «Երևան- կենտրոն», կամ ինչպես ասում են` ԿԿԲ-ի մեկուսարան, քրեակատարողական հիմնարկում: «Վարդաշենի» պետի ժամանակավոր պաշտոնակատար Էդիկ Գրիգորյանը կշարունակի աշխատել նույն հիմնարկում պետի տեղակալի պաշտոնում:
Հետաքրքիր բաներ են կատարվում փոքրիկ Սևանում:
Օրերս լրատվամիջոցներին է դիմել Սևան քաղաքի բնակչուհի Անժելա Գալստյանը և խնդրել է իր ընտանիքին ազատել Սևանի «ոստիկանական մաֆիայի խարդախություններից և հետապնդումներից»: Սակայն, երբ Սևանի փողոցում միրգ վաճառող կնոջը խնդրել են պատմել իրականությունը, տիկինը հրաժարվել է , ասելով` ես էդ Անժելան չեմ: Դեպքը, ըստ տիկին Անժելայի, իրոք տեղի է ունեցել դեկտեմբերի 20-ի երեկոյան: Ժամը հինգի կողմերը ոմն Սարգիս զանգահարել է Մարատ Գալստյանին և հրավիրել ինչ-որ օբյեկտում «նստելու»: Սևան քաղաքի օբյեկտներից մեկում նրանք հանդիպել են Մարատի եղբոր կնոջը` Աննային և Սևան քաղաքի բնակիչ, 28-ամյա Կյաժ մականունով Արմեն Հարությունյանին:
«Էդ Կյաժը ման ա գալիս մյուս հարսիս հետ (մյուս որդին մի քանի տարի է` ազատազրկված է), և Մարատս քանի անգամ ասել ա` հեռու մնա հարսիցս: Դրա համար որոշել են տղուս արանքից հանեն»,- մամուլում փակագծերը բացել է տիկին Անժելան:
Ի դեպ, մեզ հասած տեղեկություններով, Արմեն Հարությունյանը եղել է Աննայի ամուսնու մտերիմ ընկերը: Գալստյանների ընտանիքը հարսի և Արմեն Հարությունյանի կապի մասին վաղուց ի վեր տեղյակ է:
Ինչևէ, հանդիպումն աննկատ չի անցել. օբյեկտում վեճ է բռնկվել, նաև կրակոցներ են հնչել, ինչի հետևանքով Մարատ Գալստյանը թոքի վնասվածքով տեղափոխվել է Հրազդան քաղաքի հիվանդանոց:
Այս պատմությանը չէինք անդրադառնա, եթե չպարզվեր, որ չնայած Արմեն Հարությունյանը մեծահարուստ չէ, այլ ընդամենը մի փոքրիկ կրպակ ունի, սակայն չի կալանավորվել հասարակական վայրում կատարած խուլիգանության և կրակոցների համար: Ի դեպ, Արմեն Հարությունյանի դեմ ոչ մի ապացույց չի արձանագրվել, որովհետև ներկաներից ոչ ոք իր ցուցմունքում նրան չի մեղադրել, ոչ ոք նրա դեմ վկայություն չի տվել, սակայն անհերքելի է, որ միջադեպ եղել է, և ոստիկանությունը ստույգ տեղեկություն ունի դեպքի մանրամասների վերաբերյալ: Իսկ մեր օպերատիվ ու անաչառ ոստիկանության համար ինչ մի դժվար է ցանկացած ցուցմունքը ձեռք բերելը: Փաստորեն` պարզապես չեն ցանկացել…
Առայժմ միջադեպի մասնակիցներից որևէ մեկը ձերբակալված չէ. Մարատ Գալստյանը և Արմեն Հարությունյանը ազատության մեջ են, սակայն գործը դեռ փակված չէ: Ի դեպ, ըստ մամուլի հրապարակման` տիկին Անժելան պատմել է, որ Գալստյանները փորձել են «Թեժ գծի» միջոցով իրենց խնդիրը բարձրաձայնել, ինչը, փաստորեն, չարիք է դարձել հենց իրենց գլխին ու մնացել անարձագանք: 2011-ի հունվարի 28-ին Գալստյաններին զանգել և Մարատին ու կնոջը կանչել են ոստիկանություն՝ իբր իրենց հերթական ցուցմունքը տալու:
Ոստիկանությունում նրանց դիմավորել է ոչ թե գործով քննիչ Վ. Ղարիբյանը, այլ ոստիկանության քրեական հետախուզության բաժնի պետ Արմեն Հարությունյանը և ուղարկել իր տեղակալի մոտ, իսկ նա, ըստ տիկնոջ պատմածի, ասել է. «Նայի, մերդ զանգել ա «Թեժ գիծ», եթե մեր համար մի բան լինի, ուրեմն` դու պիտի Սևանից փախնես»: Հետո իբր նույն տեղակալն իր մոտ է կանչել երեք երիտասարդի՝ ներկայացնելով իբրև «Թեժ գծի» աշխատակիցներ (հետագայում, սակայն, պարզվել է, որ դրանք Աբովյանի «օրգանի» աշխատողներ են), ովքեր ասել են, թե իրենց պիտի տանեն նախարարություն:
Այսպիսի «մանր-մունր» բաներ:
Ցմահ ազատազրկման դատապարտված Մհեր Ենոքյանն իր փաստաբանի միջոցով լրատվամիջոցներին է ուղարկել հերթական` հասարակությանն ուղղված նամակ-հոդվածը։ Սպանության մեղադրանքով Մհերը 15 տարի է անազատության մեջ է, այդ ընթացքում երկու անգամ ՔԿՀ-ներից փախուստի է դիմել, սակայն երկու անգամն էլ իրավապահ մարմինները հայտնաբերել են նրան: Մհերը չի դադարում պայքարել, շարունակում է պնդել, որ չի գործել այն հանցանքը, ինչի համար ինքը ցմահ դատապարտվել է:
Եթե չկա կատաղած շուն, բայց մենք երևակայում ենք, թե նա կա և համապատասխան ենք վարվում նրա հետ, ապա ոչնչից առաջանում է այդ շունն ու դառնում իրական: Ոչինչ աշխարհում չի կարող իշխանություն ունենալ անձի վրա, եթե ինքներս դրան իշխանություն չտանք:
Պատժել քրիստոնեաբար
Որոշ մուսուլմանական երկրներում գողություն անելու համար գողի ձեռքն են կտրում, անհավատարիմ կնոջը քարկոծելով են սպանում և այլն: Դե՛, մենք էլ` քրիստոնյաներս, ցմահ ազատազրկման ենք դատապարտում մարդուն, այսինքն` հանում ենք աչքերը, կտրում ոտքերը և ձեռքերը…
Չհաշված առաջին (2004թ.) և երկրորդ (2009թ.) փախուստներիս շնորհիվ ազատություն մեջ գտնվելու օրերը, 15 տարի է` չորս պատից այն կողմ ոչինչ չեմ տեսնում: 15 տարի է ունեմ ոտքեր, բայց 4 մետր քայլում եմ մինչև մի պատը, հետո նույն 4 մետրը` դեպի մյուսը:
Հաշմանդամներին, ովքեր հենասայլակով են շարժվում, ուզում եմ ասել` դուք երջանիկ եք: Երբ մռայլ տրամադրություն էի ունենում, միևնույն երազն էի տեսնում, որտեղ ես, հաշմանդամի սայկլակին նստած, «զբոսնում եմ» ազատության մեջ հարազատ քաղաքիս փողոցներում, կանգ առնում պուրակներում ու երջանիկ հայացքով նայում շուրջս, այլ ոչ թե մռայլ բանտի պատերին, տեսնում եմ արևը, լուսինը, մարդկանց, տարածություն եմ տեսնում…նույնիսկ կույր մարդկանց կասեմ, որ շատ չտխրեն. դիպե՛ք ձեր հարազատներին, զրուցե՛ք նրանց հետ, լսե՛ք թռչունների ծլվլոցը, լսե՛ք բնության ձայները: Ես այդ հնարավորությունն էլ չունեմ, չնայած, որ տեսողություն ունեմ, ունեմ ձեռքեր ու ոտքեր:
Քրիստոնյա, մուսուլման, բուդդիստ կամ հուդայական…մարդը մարդ լինի: Իսկ ո՞ւր է մարդկությունը: Ա՛խր, չեմ արել այն հանցանքը, որի համար ինձ մեղադրել են 15 տարի առաջ: Ե՞րբ կբավարարվի արյունախում ու դաժան համակարգը: Փորձում են ուղղե՞լ մարդուն: Մի՛ ծիծաղեցրեք ինձ: Այս համակարգը` բերդը, կալանքը չի ուղղում կամ դաստիարակում մարդուն: Հակառակը` այլանդակում է: Հրեշներ է պատրաստում ու բաց թողնում: Ես, փառք Աստծո, մարդ եմ մնացել: Ո՞վ է որոշում մարդուն 2 կամ 5 տարի ավելի տանջել, որ ուղղվի…դատավո՞րը, դատախազնե՞րը, երկրի նախագա՞հը, ով իրավունք ունի ներում շնորհել անմարդկային պայմաններում մարդ մնացածներին:
Հազարամյակ փոխվեց, Հայաստանը քրիստոնեության ընդունման 1700-ամյակ տոնեց, բայց ոչ մի գթասրտություն, ոչ մի ներում նույնիսկ: Գոնե Վեհափառ հայրապետը գթասիրտ գտնվեր ու հիշեր միջնադարյան փիլիսոփայի հետևյալ միտքը. «Երբ սկսվել էր վհուկների որսը, անմեղ մարդկանց կախաղան էին բարձրացնում ու վառում խարույկի վրա»:
Այս տողերը արտասանեցի նաև դատարանում.«Մինչ մարդկանց մահվան դատապարտելը, հիշե՛ք մարդկության պատմության ամենաանարդար «արդարադատությունը», որ Աստծո որդուն` Հիսուսին, խաչ բարձրացրեց: Մի՛ մոռացեք նաև, որ Հիսուսի հետ խաչված չարագործներից մեկը ներվեց…»
Ցմահ ազատազրկո՞ւմ, թե՞ մահապատիժ
Ծննդյան տոներից առաջ գրածս դիմում-նամակում խոստացել էի համեմատություն անցկացնել ցմահ ազատազրկման և մահապատժի միջև: Արեցի: Հետևությունները ձեզ եմ թողնում: Ավելացնեմ միայն, որ երբ մեկ տարի առաջ Ամիրյան փողոցում ինձ ձերբակալեցին և տարան Ազգային անվտանգության ծառայության շենք, այնտեղ ես փորձեցի ավարտել իմ երկրային ճանապարհը: Աստված չկամեցավ: Մահամերձ վիճակում ինձ տեղափոխեցին Երևանի թիվ 1 Համալսարանական հիվանդանոց, որտեղ բժիշկները փրկեցին կյանքս:
Վիրահատությունից անմիջապես հետո` կաթիլայինը միացված և գիտակցությունս դեռ չվերականգնված, տեղափոխեցին բերդ: Ես մահը գերադասեցի ցմահ բանտարկությունից:
Ազատությունը գերադասում եմ մարմնի ստրկությունից: Աստվածաշնչում է ասված, որ չվախենանք մարմինը սպանողներից, այլ` հոգին:
Օգտվելով առիթից` շնորհակալությունս եմ հայտնում վիրաբույժ Արտավազդ Սահակյանին և նրա հետ միասին կյանքս փրկող բժիշկներին: Չեմ կարող մոռանալ նաև բանտի բուժանձնակազմի մոտեցումը` ի դեմս գլխավոր բժիշկ Հրանտ Մուրադյանի. զգացված էի, երբ իմացա, որ նրա կինը, ինձ անձամբ չճանաչելով, ապուրներ էր պատրաստում և ուղարկում, իսկ Հրանտն իր ձեռքով խողովակի միջոցով կերակրում էր ինձ:
Այդ օրերին, երբ ես դեռ կաթիլայինի տակ էի ու ինձ զոնդով էին կերակրում և կապել էին մահճակալին, ինձ բանտում այցելեց Հելսինկյան կոմիտեի նախագահ Ավետիք Իշխանյանը: Բռնեց ձեռքս և խոստացավ անել հնարավորը` արդարությունը վերականգնելու համար:
Գրասխալով դատավճիռը
Որպեսզի չկրկնեմ նույնը, ընթերցողը կարող է «Ես մարդ չեմ սպանել» վերնագրով իմ նախորդ հոդվածից ծանոթանալ բարձրացված հարցին: Խոսքն այն մասին է, որ ինձ էին վերագրել 2 և ավելի անձանց սպանություն, ավազակային հարձակում և այլն, ինչն իսպառ բացակայում է իմ քրեական գործից: Եվ այս կեղծիքը տեղի էր ունեցել ոչ թե 15 տարի առաջ, այլ 2-րդ փախուստիցս հետո` 2010 թ.-ին: Վեց ամիս շարունակ իմ փաստաբան` Հայաստանի Հելսինկյան կոմիտեն ներկայացնող Ռոբերտ Ռևազյանը և ես այս հարցով դիմեցինք պատկան մարմիններին: Հարցը բարձրացվեց նաև ԶԼՄ-ների օգնությամբ: Վերջապես դատական նիստ հրավիրվեց, որտեղ ներկա էր նաև դատախազության ներկայացուցիչը: Փաստերի ճնշման տակ դատարանն ընդունեց սխալը: «Մհեր Ենոքյանը երբևէ չի մեղադրվել իրեն վերագրված սպանությունների համար, ինչպես նաև երբևէ չի մեղադրվել որևիցե ավազակային հարձակման համար: Դատավճռում տեղի է ունեցել գրասխալ»:
Ինձ` Մհեր Ենոքյանիս, և ինձ հետ միասին նաև ազնիվ փաստաբաններին ու քաղաքացիներին մնում է միայն ասել` կեցցե՛ մեր «արդարադատությունը», որն իրեն մեկ տարի շարունակ կույր էր ձևացնում: Եվ միայն անդադար պահանջներից ու շատ կարևոր է` ԶԼՄ-ներում հարցը լուսաբանելուց հետո, ՀՀ քաղաքացուն օդից վերցված սպանությունների համար մեղադրելն անվանվեց ուղղակի գրասխալ:
Զարհուրելի է, որ մեր դատարաններում քաղաքացուն այդպես հեշտ կարող են սպանությունների համար մեղադրել և հետո ասել` կներեք, պարզապես գրասխալ է տեղի ունեցել: Եվ սա այսօրվա դրությամբ` 2011 թ.-ին: Իսկ ի՞նչ է կատարվել 15 տարի առաջ, երբ ինձ մահապատժի դատապարտեցին…
Շնորհակալություն, որ անտարբեր չեղաք Մեկ ամիս առաջ գրածս դիմում-նամակին, Նոր Տարվա ու Սուրբ Ծննդի շնորհավորանքներին եղան արձագանքներ` պատասխան շնորհավորանքներ, բարի ու անկեղծ ցանկություններ, մաղթանքներ մեր երկրում ու քաղաքում ճանաչված մարդկանց կողմից: Իսկ ուղարկված նվերները սիրտս շոյեցին և անչափ հաճելի պահեր պարգևեցին: Դիտեցի Տիգրան Խզմալյանի «Դեպի Արարատ» ֆիլմը. շատ տպավորված եմ: Ե՛վ այդ, և՛«Երևանի գլխավոր գաղտնիքը» ֆիլմերում տեսա ու ապրեցի անմոռանալի պահեր:
Հաճախ նայում եմ նկարիչ Սարգիս Մուրադյանի աշխատանքների ալբոմը և երևակայում, թե դիմանկարներում պատկերված ճանաչված մարդիկ կենդանանում են, փորձում եմ զրուցել նրանց հետ, իսկ որոշ նկարների էլ նայելով` մտովի տեղափոխվում եմ պատկերված վայրերն ու գոնե այդպես ժամանակավոր հայտնվում ազատության մեջ, տեսնում խելացի դեմքեր…
Անկեղծ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ եմ ասում այն ՄԱՐԴԿԱՆՑ, ովքեր անտարբեր չմնացին: Հուզվում եմ, քանի որ տարբեր հաճելի և խորը զգացմունքներ են առաջանում այս վերաբերմունքից, արձագանքներից, մոտեցումից:
Ես ինձ երիտասարդ եմ համարում, 35 տարեկան եմ, բնավորությամբ օպտիմիստ և ուրախ մարդ եմ։ Ես ողջ եմ, բայց նորից վանդակի մեջ և վաղ, թե ուշ ասելու եմ` մահ կամ ազատություն…
Իրավասու մարմինները վերջապես պիտի գիտակցեն, որ առկա է լուրջ խնդիր, որը լուծման է կարոտ:
Հիշեցի Գեորգի Դանելիայի «Կին ձա-ձա» ֆիլմը, որտեղ մեր մոլորակից երկու մարդ հայտնվում են ինչ-որ «Կին ձա-ձա» հեռավոր գալակտիկայի մոլորակներից մեկում: Այստեղ նրանք հանդիպում են մարդու տեսքով երկու այլմոլորակայինի: Մերոնք երկրային ինչ լեզվով էլ խոսում են, սրանք միայն մի բան են ասում. «Կու, կու-կու»: Հետո պարզվում է, որ այս այլմոլորակայինները լավ էլ հասկանում են երկրացիներին, պարզապես կոպիտ ու միաժամանակ պարզ ասած` իրենց հիմարի տեղ են դնում:
Նույնը իմ` հայ քաղաքացու պարագայում է. ես խոսում եմ մարդկային լեզվով, սակայն, չգիտես ինչու, միշտ պատասխանը նույնն է` կու, կու-կու:
Դանելիայի ֆիլմում գոնե վերջում պարզվում է, որ այլմոլորակայիններն ընդամենը լուցկի էին ուզում: Իսկ դուք ի՞նչ եք ցանկանում. միգուցե ձե՞զ էլ է լուցկի պետք, որ լուսավորեք ձեր հոգիները, նայեք ձեր մեջ ու խիղճ փնտրեք…
Հայաստանը փոքր հողակտոր է` թշնամիներով շրջապատված, հայերս էլ փոքր ազգ ենք: Ու եթե քթերով իրար չճանաչենք, գոնե հայի մեր աչքերով իրար կգտնենք: Ուրեմն եկե՛ք անկախ պաշտոնից, զբաղեցրած դիրքից, իրար լեզու հասկանանք: Հայերեն ենք խոսում, հո «Կին ձա-ձա» գալակտիկայից չե՞ք…
Հետգրություն
Ուզում եմ պատմել մի դիպվածի մասին, որ ինձ հետ տեղի ունեցավ, երբ դեռ փախուստի մեջ էի. ձմեռային մի գիշեր, ժամը 2-ին, 4-րդ- 5-րդ մասիվների արանքում ընկած փոքր կամրջի տակով դեպի Ջրվեժ տանող ճանապարհով ոտքով անցնում էի: Անբնակ տարածություն, ոչ մի կանգառ, աջից ու ձախից ինչ-որ գործարաններ: Նկատեցի մի տատիկի, ով մեծ սղոցով երևի 90-ականների սկզբից մնացած մի կոճղ էր կտրում: Մտածեցի. «Ա՜յ քեզ բան, երևի խելագարվել է, թե չէ 2010 թ.-ի նախաշեմին, գիշերվա կեսին տատիկը ինչո՞ւ պիտի ծառ կտրի»: Մոտեցա:
-Բարի երեկո Ձեզ,-ես` իրեն, ինքն էլ ինձ ասաց:
-Տատի ջան, էս ի՞նչ գործի ես գիշերվա կեսին:
Տատիկի աչքերը լցվեցին, լաց եղավ: Երկու քայլ արեց, մոտեցավ ինձ` ձեռքերը ցույց տալու:
-Տղա ջան, ես Կոնսերվատորիան եմ ավարտել, դաշնակարուհի եմ: Էստեղից մինչև մեր դոմիկը մի կես ժամվա ճամփա ա: Ուրիշ տաքացնելու հնարավորություն չկա: Փող չկա, լույսն էլ են անջատել:
-Բա օգնող չունե՞ս:
-Տղա ունեմ, 40 տարեկան ա, բայց ծանր հիվանդ ա, հիմա քնել ա, թաքուն դուրս եմ եկել, չիմանա:
Լռություն. վայրկյաններ անց դաշնակարուհի տատիկը հարցրեց.
-Տղա ջան, բա դու ի՞նչ ես անում էս գիշերվա կեսին:
Շփոթվեցի, բայց շուտ կողմնորոշվեցի.
-Ես պետական կառույցի աշխատող եմ…իսկ ոչ մի տեղ չե՞ք դիմել Ձեր խնդիրներով,-բնականաբար չէի կարող ասել, որ երկու օր առաջ ցմահ բանտարկյալ էի, իսկ հիմա էլ հետախուզման մեջ եմ:
-Դիմել ենք պաշտոնյաներին, որ մի տեղ գոնե ապրելու տեղ տան, բայց ոչ մի օգուտ: Ընտրություններից առաջ խոստացան օգնել, բայց էլի խաբեցին,- ասաց տատիկը, հետո էլ Դուք-ի անցնելով, հարցրեց,-բա ինչի՞ավտոյով չեք, էս տեղերով ոտքով եք անցնում:
-Է՜, բա որ մեքենայով լինեի, կտեսնեի՞ ժողովուրդը ո՞նց ա ապրում, քեզ կհանդիպեի՞:
Այս խոսքերիս վրա տատիկը մոտեցավ ու գրկեց ինձ.
-Հույսդ մի կորցրու, ամեն ինչ լավ կլինի, կներես, որ չեմ օգնում քեզ, շտապում եմ,-ասացի ես ու հեռացա:
Մի տասն օր անց նորից տեսա դաշնակարուհուն` այս անգամ 3-րդ մասում, կանաչի էր վաճառում: Օրը ցերեկ էր, շրջվեցի, որ ինձ չտեսնի: Ի՜նչ արած, միայն հույս կարող էի տալ: Իսկ համապատասխան իշխանավորներն ինչո՞ւ են շրջվում, ինչո՞ւ են թաքնվում իրենց աշխատասենյակներում կամ զրահապատ մեքենաների մեջ… Նրանք էլ հո հետախուզման մեջ չե՞ն:
Բարի ցանկություններով`
Մհեր Դավթի Ենոքյան
Փետրվարի 11-ին ՀՀ արդարադատության նախարարության «Վարդաշեն» ՔԿՀ ում պահվող Իրանի քաղաքացի 24 դատապարտյալներ տեղափոխվել են Իրանի Իսլամական Հանրապետություն` հետագա պատիժն այնտեղ կրելու։ Սա արվել է ԻԻՀ խնդրանքով, իսկ Հայաստանն ընդամենը բարի կամք է դրսևորել:
Հայաստանի ՔԿՀ -ում իրենց պատիժն են կրում օտարերկրյա 200 և ավելի քաղաքացիներ, որոնցից մոտ 70-ը` իրանցիներ են: Քանի որ մեր երկրում իրանցիները հաճախ են օրինախախտումներ թույլ տալիս, բանակցությունների արդյունքում ՀՀ և ԻԻՀ կառավարությունների միջև պայմանագիր է ստորագրվելու` դատապարտված անձանց պատժի հետագա մասի կրումը միմյանց փոխանցելու վերաբերյալ։ Առաջիկայում կողմերը կստորագրեն համապատասխան պայմանագիրը:
-
-
20.05.2024 | 12:10
«Ոչ ոք չի կարող պառակտում մտցնել Իրանի և Ադրբեջանի միջև» -
14.05.2024 | 02:10
Բագրատ Սրբազանն Արման Բաբաջանյանին կոչ է արել պատմել իր կենսագրությունը -
18.05.2024 | 11:10
Ինչ են առաջարկում քաղաքական ուժերը Բագրատ Սրբազանին․ «Հրապարակ» -
18.05.2024 | 01:10
Պենտագոնը հրաժարվել է թույլ տալ Ուկրաինային ամերիկյան զենքով հարվածել Ռուսաստանին -
18.05.2024 | 02:10
Ադրբեջանի հետ լուռ աշխատելն ավելի արդյունավետ է. Լիլիթ Մինասյան (տեսանյութ) -
15.05.2024 | 02:10
Ժամանակն է Ադրբեջանի հետ ձեռք բերված համաձայնությունները ներառել խաղաղության պայմանագրում և ստորագրել այն․ ՀՀ վարչապետ -
17.05.2024 | 01:10
Կանադահայոց թեմը հաղորդագրություն է տարածել Բագրատ Սրբազանի՝ Կանադայում պաշտոնավարելու տարիների վերաբերյալ -
16.05.2024 | 12:10
Գործողությունները լինելու են կետային, թիրախային. Բագրատ Սրբազան -
16.05.2024 | 01:10
Եթե կամուրջն Ադրբեջանին անցնի, նորակառույց դպրոցում ոչ մի աշակերտ դաս չի անելու -
16.05.2024 | 02:10
Եթե սա է լեգիտիմությունը… ծիծաղելի է
-
- Տեսանյութ
- Օրվա միտք
- Խմբագրի վարկած
- Ֆոտո
-
Հասցե` Հայաստան, 0023, Երևան, Արշակունյաց 2
Հեռ: +374 (10) 06 06 23 (413, 414), +374 (99) 53 58 26
Էլ. փոստ` armv12@mail.ru -
2010-2011 © Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են:
Մեջբերումներ անելիս հղումը armversion.com-ին
պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ
ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն
առանց armversion.com-ին հղման արգելվում է: -
Կայքում արտահայտված կարծիքների համընկնումը
խմբագրության տեսակետի հետ պարտադիր չէ:
Գովազդների բովանդակության համար
կայքը պատասխանատվություն չի կրում:
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Copyright “Armversion.com” 2010.