Հատուկ քննչական ծառայությունում քննվում է ՊԵԿ-ի գործունեության հետ կապված բավականին ծավալուն քրեական գործ, որով անցնում են մեկ տասնյակից ավելի մարդիկ, նրանցից երեքը պետեկամուտների ծառայության աշխատակիցներ են եւ ըստ պաշտոնական տեղեկության ձերբակալված են։ Խումբը մեղադրվում է տարիներ շարունակ արժեքավոր ու բարձր հարկվող տեսակի ապրանքներ ներկրելու եւ դրանց փոխարեն, չհարկվող տեսակների`մանր –մունր անարժեք ապրանքներ հայտարարագրելու միջոցով հսկայական գումարներ յուրացնելու մեջ ։

Ըստ մեր ունեցած տեղեկության գործը հարուցվել է ՊԵԿ-ի ոստիկանությունում մոտ երկու առաջ, սակայն ընթացք չի տրվել։ Խնդիրը նրանում է, որ բավականին ծավալուն այս գործը հարուցվել է ՊԵԿ-ի նախկին պետի` Արմեն Ավետիսյանի օրոք։ Այժմ դրա «վերակենդանացումը» կապվում է ներկայիս պետի` Գագիկ Խաչատրյանի զուտ նախորդի կատարած ապօրինությունները ի ցույց դնելու ցանկության հետ։ Անշուշտ նման հարցերը առանց վերին ատյանների չի լուծվում։ Եւ ՊԵԿ-ի նախագահի տրամաչափի պաշտոնյաներին փչացնելը, իրականում նրանց տանիքների միջեւ եղած հակասության արդյունք է։ ՀԳ. ՊԵԿ-ը որեւէ տեղեկություն չի հաղորդում իր աշխատակիցների պաշտոնների եւ ինքնության մասին, պատճառաբանելով, որ գործն ընթացքի մեջ է եւ պարզաբանումները Հատուկ քննչականի իրավասության սահմաններում է։

Արարատի մարզպետ Վարդգես Հովակիմյանը աշխատանքից ազատվելու դիմում է ներկայացրել: Անցած հինգշաբթի կառավարության նիստին քննարկվում էր Վայոց Ձորում նոր մարզպետի նշանակման հարցը, վաղվա նիստում ևս գործադիրում հերթական մարզպետի նշանակման հարցն է որոշվելու: Արարատի մարզպետ է նշանակվելու Արտակարգ իրավիճակների նախարարության փոխնախարար, Փրկարար ծառայության պետ Էդիկ Բարսեղյանը:

Բարսեղյանը Արտակարգ իրավիճակների նախարարության թիվ մեկ ֆիգուրն է: Մհեր Շահգելդյանի ազատումն անգամ վերագրվում էր հենց նրան, որ նա այդպես էլ չկարողացավ նախարարությունում վերահսկողություն իրականացնել և, որ հսկայական գումարների շրջանառությունը կարգավորում էր միմիայն Բարսեղյանը:

Արմեն Երիցյանի գործուղումն այս նախարարություն բացատրվում էր հենց նրանով, որ նախագահ Սերժ Սարգսյանը ցանկանում է այս նախարարությունում, ի վերջո, կարգ ու կանոն հաստատել: Եվ հիմնականը, որ պետք է կարողանար անել` Երիցյանը, դա Էդիկ Բարսեղյանի ազդեցության նվազեցումն էր: Հիմա, փաստորեն, Բարսեղյանն ընդհանրապես լքում է նախարարությունը և Արմեն Երիցյանը ստանում է ազատ գործունեության լայն դաշտ: Ոչ շիշը վառվեց, ոչ` խորովածը։ Խնդրի նման լուծման մեջ չի բացառվում Երիցյանի ազդեցության գործոնը։

Մյուս կողմից, Բարսեղյանի տեղափոխումը Արարատի մարզպետի պաշտոնին, այդքան էլ պատահական չի կարելի համարել: Ճիշտ է, նա ժամանակին` 2000-2004թթ., զբաղեցրել է Սյունիքի մարզպետի պաշտոնը, ծնունդով էլ ղափանցի է, սակայն Բարսեղյանը բավական լավ հարաբերություններ ունի Արարատի մարզում ազդեցիկ գործիչներից թե´ Հովիկ Աբրահամյանի, թե´ Ալիկ Սարգսյանի հետ: Վերջիններս մարզը ղեկավարել են. Հովիկ Աբրահամյանը` 1998-2000թթ- ին, Ալիկ Սարգսյանը` 2000-2008թթ –ին, պաշտոնավարումից հետո էլ շարունակելով` մարզի կարևորագույն լծակները պահել իրենց ձեռքում:

Էդիկ Բարսեղյանի տեղափոխումն էլ Արարատի մարզ պետք է վերագրել հենց Աբրահամյանի և Սարգսյանի միջնորդությանը: Ճիշտ է, մամուլում անընդհատ խոսվում է Հովիկ Աբրահամյան -Ալիկ Սարգսյանի հակամարտության մասին, սակայն դա, կարծես թե, այդքան էլ չի խանգարել Բարսեղյանին նպատակին հասնելու: Էդիկ Բարսեղյանը հատկապես մտերիմ է Ալիկ Սարգսյանի հետ, նրանք գործընկերներ են եղել թե´ ոստիկանական համակարգում, (Ալիկ Սարգսյանը քննչական ղեկավար տարբեր պաշտոններ էր զբաղեցնում, իսկ Էդիկ Բարսեղյանը նույն համակարգում ղեկավար պաշտոններ էր փոխում պետավտոտեսչության ոլորտում), թե´ գործադիրի կառույցում, երբ երկուսն էլ մարզպետի պաշտոն ունեին: Նրանց հաճախակի կարելի է տեսնել միասին, բացի դրանից չի բացառվում նաև Բարսեղյանի որոշակի դերը Ալիկ Սերգեյիչի փեսայի` Արտակարգ իրավիճակների նախարարի խորհրդականի պաշտոնում հայտնվելու հարցում :

Այնպես որ, ինչպես ժողովուրդն է ասում, ձեռքը ձեռք է լվանում…իսկ այս դեպքում տղերքը հայոց աշխարհի «շախմատ» են խաղում ու չի կարելի չասել` բավականին խելացի, միայն թե դրանից մարզի ժողովրդի համար գրեթե ոչինչ չի փոխվում ։ Ցավալին այն է, որ տեղական բդեշխները մարզերը բաժան — բաժան են արել ու տնօրինում են ոնց քեֆները տալիս է։

Լուսինե Կեսոյան

Այսօր ՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը մամլո ասուլիս էր հրավիրել:

Ասուլիսի մեխը Լյուդմիլա Սարգսյանի դեմ նախկին ՍԴՀԿ-ականների դատական հայցն էր, որը դատարանը վարույթ չվերցրեց`այն համարելով վաղեմության ժամկետից դուրս: Հիշեցնենք, որ ըստ հայցվոր կողմի 2004 թվականին տեղի ունեցած ՍԴՀԿ համագումարին ընտրված ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը կեղծիքներով էր ընտրվել, և վերջիններս նրան ատենապետությունից զրկելու դատական հայց էին ներկայացրել:

Անջատողական թևից Նարեկ Գալստյանը, արձագանքելով դատարանի որոշմանը, նկատել էր, որ եթե չլիներ վաղեմության ժամկետի պատճառաբանությունը, ապա բոլոր հիմքերը կային դատը շահելու և Լյուդմիլա Սարգսյանին զրկելու ատենապետությունից:

Լյուդմիլա Սարգսյանը համոզված է, որ սկսած ՍԴՀԿ պառակտման փորձից, դատական հայցից մինչև այլ անձնական առաջարկներ, իշխանությունների ձեռքի գործն է, ինչը նպատակ ունի Հայ Ազգային Կոնգրեսից անջատել ՍԴՀԿ կուսակցության նման լուրջ գործոնի:

« Սա, փաստորեն, չհաջողվեց նրանց, քանի որ Հնչակյան կուսակցությունը մտադիր չէ շեղվել իր քաղաքական ուղղությունից, այն է` Հայ Ազգային կոնգրեսի կազմում պայքարել Հայաստանի Հանրապետությունում Սահմանադրական կարգի վերականգնման և քաղաքացիական հասրակության ձևավորման համար»,- ասաց Լյուդմիլա Սարգսյանը: Իսկ ինչ վերաբերում է նախկին կուսակիցների հետ հարաբերությունների վերականգնմանը, ապա Լյուդմիլա Սարգսյանը հայտարարեց, թե տեղական կառույցի անջատողական թևի բոլոր անդամներին պատրաստ է վերականգնել ու համագործակցել նրանց հետ:

Ա.Գ.

«Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնում քաոսային իրավիճակ է:

Այն, ինչ տեղի է ունենում փառատոնը սպասարկող տոմսարկղներում, այլ կերպ, քան քաոս բնորոշել անհնար է:

Այս տարի «Ոսկե ծիրանը» 7 տարեկան է:

Փառատոնի կազմակերպիչները կազմակերպչական աշխատանքներ են իրականացնում գրեթե ամբողջ տարվա ընթացքում։ Փառատոնը դեռ չավարտված արդեն նախապատրաստվում են հաջորդ տարվան, ողջ տարվա ընթացքում տասնյակից ավելի ասուլիսներ են հրավիրում, հանրությանը տեղեկացնում, թե ինչ քրտնաջան աշխատանք են տանում, ինչ հյուրեր են ակնկալում ընդունել, ինչ ֆիլմեր բերել և այլն: Մի խոսքով, Հարություն Խաչատրյանն ու նրա թիմը կլոր տարին մի լավ քրտնում են` մի շաբաթ իրենց մասին խոսել տալու համար: Ի դեպ, նրանք նաև հասցրել են այս 7 տարիների ընթացքում մեծ թվով հովանավորներ ներգրավել, պետական աջակցության պակաս էլ կարծես չկա. Ասել կուզի`պատշաճ մակարդակ ապահովելու համար առանձնապես փողի կարիք չունեն, ժամանակի` նույնպես:

Այստեղ ինչ որ բան, իհարկե, անում են բայց առաջին իսկ օրից զգալի էին կազմակերպչական բազմաթիվ բացեր։

Չի կարելի անտեսել, որ կինոփառատոնի կազմակերպիչները հոգացել և բավական գումարներ են ծախսել նաև փառատոնի ծրագիրը ներկայացնող բրոշյուրներ տպագրելու և հետաքրքրվողներին բաժանելու վրա:

Սակայն ծրագրի առկայությունն անգամ կինոսիրողներին հնարավորություն չի տալիս նախապես տոմսեր գնել, քանի որ թե´ «Մոսկվա», թե´«Նաիրի» կինոթատրոններում չգիտեն, թե ի՞նչ ֆիլմ է ցուցադրվելու հաջորդ օրը: Ծրագրում ներկայացված են բոլոր օրերի ֆիլմերը` ըստ ժամի և ցուցադրման վայրի, բայց, ինչպես ցույց տվեց մեր ուսումնասիրությունը, «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնի ծրագիրը շատ նման է մեր քաղաքական ուժերի նախընտրական ծրագրերին: Խոստումներ` ինչքան ասես, բայց թե դրանից ո՞րը կկարողանան իրագործել մեկԱստծուն է հայտնի, մեկ էլ` երևի իրենց:

Ո´չ «Մոսկվա», ո´չ էլ առավել ևս «Նաիրի» կինոթատրոնում հանձն չառան նախապես տոմսեր վաճառել. չնայած ընդամենը երկու օր է, ինչ սկսվել է փառատոնը, բայց արդեն տոմսարկղներում հասկացել են, որ ծրագրում նշված ֆիլմերը կարող են փոփոխվել և անհնար է կինոդիտողին նախապես ասել, թե տվյալ օրը, որ ժամին ինչ ֆիլմ կցուցադրվի: Երկու տոմսարկղերում էլ խորհուրդ տվեցին տոմս ձեռք բերել նույն օրը` ֆիլմը սկսվելուց առաջ: Եթե բոլոր կինոսիրողները շարժվեն տոմսարկղերի աշխատակիցների հորդորով, ապա կարելի է չկասկածել, որ յուրաքանչյուր ֆիլմից առաջ, տոմսարկղների մոտ պարզապես քաոս կլինի:

Եվ սա` միջազգային համարում ձեռք բերելու ձգտող, կինոփառատոնի կազմակերպիչների մի ամբողջ տարվա «քրտնաջան» աշխատանքի արդյունքում։

Լ.Կ.

Ոչ մի բան ավելի թշնամի չէ երկաթին, քան ժանգը, որ ծնվում է հենց նրանից.

Ջ. Բրունո

Խանդը սիրո հետ ոչ մի կապ չունի, հակառակը, նրա թշնամին է: Սերը դիմացինին իրենից բարձր դասելու կարողությունն է։ Մարդուն սիրում ես, ուրեմն պիտի ուզես որ նրան լավ լինի, լավ զգա իրեն: Եթե դու իրեն սիրում ես, ու էդ մարդն իրեն ինչ-որ պահի, ինչ-որ մեկի հետ լավ է զգում, ինչո՞ւ պիտի քեզ վատ լինի դրանից։ Միայն էն մտքից, որ նա լավ է, դու պիտի լավ լինես։ Բայց էդ լավը քեզ հետ չի՞: Ուրեմն դա սեր չի:

Լավ, ասենք, մտածեցիր, բանական մարդ ես, քեզ տրամադրեցիր ու կարողացար սպանել սեքսի նկատմամբ խանդը, էս հարցդ լուծեցինք: Բայց խանդը շարունակվում է: Հիմա խանդում ես էն բանին, որ սիրուդ օբյեկտը գերադասում է ժամանակն անկացնել ոչ այնքան քեզ հետ, ինչքան մեկ այլ մարդու:

Էդ էլ ճիշտ չի, ու սիրո հետ կապ չունի,«սեր» գաղափարի մեջ չկա էդպիսի բան, սիրողն առաջին հերթին սիրածի համար է մտածում, որ նրան լավ լինի, ի՞նչ կա որ, թող քեզ հետ չլինի: Էլի, մտածեցիր, քո մեջ հաղթահարեցիր էգոիստական զագցումներն ու գնում ես առաջ` դեպի կատարյալ հարաբերություններ:

Սկսվում է մի ուրիշ բան: Սիրահարվել է: Էլի, քո մեջ կոտրում ես էգի`«իմն է, պետք է միայն ինձ սիրի, չէ՞ որ ես նրան եմ սիրում, ուրիշներն ինձ համար գոյություն չունեն»-ը, քանի որ որոշել ես սիրելուց սիրել միայն անշահախնդիր, թույլ ես տալիս, որ կիսվի քեզ հետ, չէ՞ որ դու ես նրա հարազատը, էլ ո՞ւմ պիտի ասի, եթե ոչ քեզ:

Նյարդայնանում ես միայն, երբ նա հիացմունքով պատմում է «մեկ այլի» մարդկային արժանիքների մասին, սիրահարված պինգվինի նման վարդագույն ակնոցները հագին էնպիսի հատկություններ է վերագրում նրան, որոնք չկան, և հենց ինքն էլ ամեն անգամ, ժամանակ անց գալիս է այդ նույն համոզմանը, երբ թուլանում է հերթական սիրահարվածությունը, ու դու նույնիսկ գիտես, որ էդպես էլ լինելու է, որ ռոմատիկ սերերը գալու ու գնալու են, մնայունը դուք եք` իրար բացարձակապես հասկացող երկու հարազատ մարդ…

Սկսվում են հարաբերություններ նրա և «մեկ այլի» միջև, սկսվում է իրար ճանաչելու պրոցեսը: Էլի պատմում է, էլի նրա համար վստահելի ուս ես, հարազատ ես չէ՞: Ու նաև «մեկ այլը» ժամանակ առ ժամանակ թվում է նրան քեզնից հարազատ, տեսնում ես, որ պլաններ է կազմում նրա հետ, հեռանում է քեզնից:

Խախտվում է առաջնայնությունը, այ էստեղ խանդում ես, ու ոչինչ անել, արդեն չես կարող: Խանդը նա է, երբ դու հստակ տեսնում ես, որ սիրելիդ էլ քեզ հնարավոր է չսիրի առաջվա պես, հիմա քո տեղն ուրիշինն է: Բայց քո վեհ սիրո հետ նորից ոչ մի կապ չունի: Էլի որ` սիրում ես, ուզում ես նրան լավ լինի, բան չկա, թող լինի, թող որ մենակ կմնաս, թող որ կտանջվես, միայն իրեն լավ լինի, երջանիկ լինի:

Բայց հիմա սկսվում է «մեկ այլի» խանդը, չնայած, որ ոչ ոք ոչ ոքի չի խաբել, «մեկ այլը» իմացել է, որ դուք ընտանիք եք և ընդունել է խաղի օրենքները` «ես դեմ չեմ, որ դու լինես, եթե դու դեմ չես, որ ես լինեմ»:

Ու հիմա կոպտորեն խախտում է, քո կողմից ստանալով կարմիր քարտ, իհարկե, բազմաթիվ դեղիններից հետո միայն, քաղաքակիրթ մարդիկ եք, հո կատակ չի՞: Դու չես ուզում, որ «մեկ այլը» լինի: Սա խա՞նդ է: Ոչ սա խանդ չի, սա ընդվզում է անարդարության դեմ: Ասում ես` գնա «մեկ այլի» մոտ, ընտանիք եղիր նրա հետ, ես ոչինչ, իմ մասին մի մտածիր, էսօր չեմ ծնվել, և բազում սերեր եմ ճանապարհել դեպի նոր ընտանիքներ, գնա բախտդ փորձիր:

Բայց նա չի գնում: Չի կարողանում ապրել առանց քեզ, պատկերացնել իր կյանքն առանց քեզ` չի ուզում: Այ էստեղ արդեն քո մեջ սկսում է խոսել ինքնապաշտպանական բնազդը, ու դու ամեն կերպ փորձում ես հանել ասպարեզից «մեկ այլին», քանի որ նա խախտում է ձեր երկուսի` այնքան երկար սարքած հարաբերություններն ,ու իր առաջարկածը չընդունելուց հետո էլի շարունակում է կպչան ծամոնի պես առաջարկել ինքզինքն ու էն ընտանիքը, որը քո սիրած մարդուն պետք չի առանց քեզ: Նա, կոպիտ ասած, ջուր է պղտորում:

Սիրելիներս, եթե դուք գործ ունեք մեկի հետ, որն իր բնույթով պոլիգամ է, և որը համատարած է բնության մեջ, ապա պատրաստ եղեք նրան, որ մի օր կանգնելու եք էսպիսի մի հարցի առջև, որի լուծումը չկա, որը բերում է եռակողմ ընկճախտի ու քայքայում նյարդային համակարգը:

Եթե սկսում եք հարաբերություններ մի մարդու հետ, որն արդեն զուգընկեր ունի, և նրանց մեջ, այսպես ասած, «ազատ» հարաբերություններ են, մի փաթաթեք ձեր պահպանողական օրենքներն այդ զույգի վզին, մի դրեք նրանց անելանելի իրավիճակի մեջ, որից տուժում են բոլորը: Եթե ընդունել եք այդ մարդուն այդպիսին, ուրեմն մի խանդեք նրան, չէ՞ որ մեկ ուրիշն էլ Ձեզ չի խանդում, դա արդար չի:

Որևէ մեկը կարո՞ղ է առանց լեզուն կոտրելու ասել. «խանդը սեր է», նույն կերպ նաև ձգտեք չասել «սերը խանդ է»: Խանդը սիրո դահիճն է, խանդը մարդու էության համար ամենավնասակար զգացումն է, այն պետք է աղալ բանականության ու վեհ սիրո սրճաղացով ու երեք բաժակ սերով սուրճ եփել: Խանդը տնաքանդ է, ոճրագործ է, պատերազմներ ծնող է: Խանդից վատ բան մեկ էլ նախանձն է: Դրա մասին իրական պատմություն` հետո:

Լուսինե Վայաչյան

Վերջապես Բաղրամյան 26-ը լուծեց Երևանի Կենտրոն, Նորք-Մարաշ վարչական շրջանի դատարանի նախագահի նշանակման հարցը:
Երեկ արդարադատության խորհուրդը դատարանի նախագահ է նշանակել Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական համայնքի դատավոր Ռուբեն Վարդազարյանին:

Վարդազարյանը ծնվել է 1967 թ. Երևանում, ավարտել է ԵՊՀ իրավաբանական ֆակուլտետը, աշխատել է միջազգային «Սպուտնիկ» տուրիստական բյուրոյում որպես իրավախորհրդատու, ապա` իրավաբանական բաժնի վարիչ, որից հետո տեղափոխվել է ՀՀ կառավարության վարչական մարմինների վարչություն` գլխավոր մասնագետի հաստիքով:

2001-2007թթ. եղել է ՀՀ Նախագահին առընթեր քաղաքացիության հարցերի հանձնաժողովի անդամ.

2003-2007թթ. -երկակի նշանակության ապրանքների և տեխնոլոգիաների արտահանման վերահսկողության հանձնաժողովի քարտուղար,

2008թ. նշանակվել է հարավային քաղաքացիական դատարանի դատավոր,

2009թ. — Արաբկիր և Քանաքեռ-Զեյթուն համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր:

ԱԱԾ դպրոցն անցած և երկար տարիներ դատախազության կամքին հլու-հնազանդ Ժորա Վարդանյանից հետո այս նշանակումը գալիս է փաստելու, որ մայրաքաղաքի կենտրոնական դատարանը դուրս է բերվում դատախազական վերահսկողությունից: Նման սուղ աշխատանքային փորձով դատավորի նշանակումը դատարանի նախագահի պաշտոնում, փոքր-ինչ զարմանալի է, բայց և տրամաբանական. Նախագահ Սարգսյանը ամրապնդում է դիրքերը` իր ձեռքը վերցնելով արդարադատության լծակները:

ՀՀ Առողջապահության նախարարության պաշտոնական վիճակագրությամբ հղիությունների 45%-ը ավարïվում են աբորտով: Իսկ կանանց 37%-ը իրենց կյանքի ընթացքում ունեցել են առնվազն մեկ աբորտ: Այս կանանց շրջանում 65%-ն ունեցել է 2 կամ ավելի աբորտ.

Չնայած վերջին տարիներին աբորտների թիվը զգալիորեն նվազել է, մեր երկիրը տարածաշրջանում Վրաստանից հետ է և առաջ Ադրբեջանից, սակայն խնդիրը մնում է հրատապ։

Ըստ ԱՆ պաշտոնական վիճակագրության կյանքի ընթացքում ունեցած աբորտների տոկոսն ըստ կրթական մակարդակի ամենաբարձրը միջնակարգ և միջին մասնագիտական կրթությամբ կանանց մոտ է, նրանք միասին կազմում են 84%, հիմնական ընդհանուր և բարձրագույն կրթությամբ կանայք յուրաքանչյուրը կազմում են 27%: ՀիմնակաÝ ընդհանուր կրթությամբ կանանց թիվը քիչ է, քանի որ հղիությունները մեծ մասամբ ավարտվում են ծննդաբերությամբ:

Աբորտի գինը ոչ միայն դրամական արժեք ունի, այն ունի ավելի խորը հոգեբանական արժեք, չնայած աբորտից հետո ավելի շուտ կինը թեթևություն է զգում, քան ծանրություն, քանի որ ամեն ինչ արդեն հետևում է լինում:

Վճարովի , ինչպես և որոշ սոցիալական խմբերի համար անվճար աբորտը անպայման կատարվում է միմիայն հիվանդանոցային պայմաններում, ամբուլատոր պայմաններում աբորտ կատարել չի թույլատրվում։

Ցավազրկմամբ աբորտները հիմնականում կնոջ թե հոգեբանական, թե ֆիզիկական դաշտի վրա ավելի քիչ են ազդում, քան առանց ցավազրկման արվածները: Չնայած ցանկացած աբորտ վնասակար է առողջությանը, ժամանակակից վիրաբուժական միջոցները վնասը հասցրել են մինիմալի, ու որակյալ մասնագետի կողմից իրականացված աբորտը համարյա բացասական հետևանքներ չի թողնում:

ՀՀ օրենքը չի թույլատրում աբորտներ 12 շաբաթականից ավելի հղիության ժամկետում, եթե չկան հատուկ բժշկա-սոցիոլոգիական ցուցումներ: Իսկ այդ ցուցումները հետևյալն են.

1.Եթե կնոջ կյանքին վտանգ է սպառնում:
2.Եթե կնոջ ամուսինը մահացել է հղիության ընթացքում:
3.Եթե կինը դատապարտված ազատազրկման է կամ գտնվում է ազատազրկման մեջ:
4.Եթե կնոջ ամուսինը դատապարտված է ազատազրկման կամ գտնվում է ազատզրկման մեջ:
5.Ծայրահեղ աղքատությունը, որը ֆիքսված է սոցիալական մարմինների կողմից:
6.Մյուս բոլոր դեպքերում 12 շաբաթականից ավելի պտղի հեռացումը քրեորեն պատժելի արարք է.

Օրենքի 5-րդ դրույթն ասում է .«Հղիության արհեստական ընդհատումից առաջ և հետո առողջապահական հաստատությունը կնոջը տրամադրում է անվճար բժշկասոցիոլոգիական խորհրդատվություն անցանկալի հղիությունից պաշտպանվելու միջոցների ընտրության վերաբերյալ: Սակայն անվճար խորհրդատվություն կանայք համարյա չեն ստանում, եթե չունեն վստահելի գինեկոլոգ։

Չնայած հակաբեղմնավորիչների ցանկը բավականին մեծ է` սկսած պահպանակներից (կանացի և տղամարդու), ներարգանդային պարույրներից, հորմոնալ հակաբեղմնավորիչ հաբերից, սպերմիցիդ (սերմնահեղուկը սպանող հատկություն) մեթոդներից մինչև արհեստական ամլացում: Ցավոք, կանայք այդքան էլ տեղեկացված չեն դրանց մասին և օրինակ, հորմոնալ հակաբեղմնավորիչների նկատմամբ անվստահություն ունեն, ներարգանդային պարույրները ոչ բոլորին են անվնաս, ամլացումը անդառնալի է: Մեր կանանց մեծամասնությունը` 47%, ոչ մի հակաբեղմնավորման մեթոդ չի օգտագործում, 28%-ը գերադասում է ընդհատված սեռական հարաբերություն, 6%-ը` այլ ավանդական մեթոդներ, 8%-ը` պահպանակ, 9%-ը` ներարգանդային պարույրներ, 2%-ը` այլ ժամանակից մեթոդներ:

Ժամանակակից հակաբեղմնավորիչներ օգտագործում են, հիմնականում քաղաքաբնակ կանայք, և կանայք, որոնց կրթական մակարդակն ավելի բարձր է:

Շատ հաճախ ամուսինները հրաժարվում են հակաբեղմնավորիչներ օգտագործել, պատճառ բերելով մենթալ ու ազգային ավանդական և կրոնական արգելքներ: Երբեմն կանայք ինքնագլուխ իրականացնում են դեղորայքային աբորտ, հետևելով հարևանների կամ ընկերուհիների խորհրդին` տնային պայմաններում: Դեղորայքային աբորտը ընդունված մեթոդ է որոշ երկրներում, չնայած համաշխարհային վիճակագրության համաձայն դրա էֆֆեկտիվությունն ընդամենը 2% է կազմում և շատ երկրներում չի թույլատրվում, այն թույլատրվում է Հայաստանում: Դրանք ստամոքսի խոցի բուժման համար նախատեսված հորմոնալ, ցիտոցիդային պրեպարատներ են(սայտոտեկ, օքսիտոցին, միզոպրոստալ), որոնց մեծ քանակությամբ ընդունումը (մինչև 63 օր հղիության ժամկետում) առաջացնում են արգանդի հարթ մկանների կծկումներ և դրա հետևանքով արհեստական վիժում: Սակայն այս մեթոդը կարող է իրականացվել միայն բժշկի հսկողության տակ, քանի որ հաճախ այն չի բերում պտղի լիովին վիժմանը, կնոջ օրգանիզմում մնում են կտորներ, որոնք կարող են լինել առանց որևէ նշանների, բայց ժամանակի ընթացքում թունավորել կնոջ օրգանիզմը:

Առաջին աբորտից հետո ու ամեն հետևյալ անգամները երդում էի ուտում, որ էլ չեմ անի, բայց անում էի: Կանայք, որ աբորտ են անում, երևի հատուկ դժոխքի փայ են դառնում: Ավետարանն ասում է, որ էդպիսի դեպքերում մեղքը երկուսինն է, ու երկուսն էլ պատասխանատու են Աստծու առաջ:

Ես զանգահարեցի քաղաքի 7 խոշոր հիվանդանոցներ և ծանոթացա գնային համակարգին, աբորտի իրականացման կարգին և թույլատրելի ժամկետներին: Գները տատանվում են 12500-20000 դրամի միջեւ`առանց ցավազրկման աբորտների դեպքում, ցավազրկմամբ` 28000-35000 դրամ: Այդ 7 հիվանդանոցներից 4-ում ինձ պատասխանեցին մոտավորապես այսպես.

«Օրենքով չի թույլատրվում, դա ավելի թանկ կլինի, եկեք, կանենք»: Թանկի կոնկրետ գինը չսակարկվեց, պետք է գնայի տեղում ասեին: Երկու հիվանդանոցում ասացին, որ կարող են անել, եթե տվյալ բժիշկը համաձայնվի: Եւ միայն «Էրեբունի» բժշկական կենտրոնի հեռախոսավարուհին ասաց, թե. «Չենք անում, իրավունք չունենք, միայն հատուկ ցուցումների դեպքում ենք անում»:

Աննա. Ն. 35 տարեկան, առաջին հղիությունը 17 տարեկանում է ունեցել, որն ավարտվել է ծննդաբերությամբ: Ամուսնացած է. ունի 4 երեխա: Մինչ այսօր նրա ամուսինը հրաժարվում էր պահպանակներ օգտագործելուց և այդ կինը իր վերարտադրողական կյանքի ընթացքում (18 տարի) ունեցել է 20-ից ավելի աբորտ, ճշգրիտ թիվը չի հիշում: Աբորտներն ըստ իր ցանկության և ֆինանսական հնարավորությունների կատարվել են առանց ցավազրկման: Առաջին 10 աբորտը կատարել է Հանրապետական հիվանդանոցի վերարտադրողական կենտրոնում նույն բժշկի մոտ: Հաջորդ 10 աբորտները նույն կենտրոնի մի այլ բժշկի մոտ: Բժիշկների անունները հրաժարվում է հրապարակել: Ոչ մի անգամ նրա հետ խորհրդատվություն չեն անցկացրել հակաբեղմնավորիչների մասին և նախքան աբորտը ոչ մի հետազոտություն չի անցել: Հղիությունը մեծ մասամբ ընդհատվել է մինչև 12 շաբաթական հղիության ժամկետում: Առանց ցավազրկման աբորտներից դժգոհություն չի արտահայտում, քանի որ արդեն սովորական են դարձել իր համար: Աբորտներից հետո ոչ մի տհաճ հետևանքներ կամ բարդություններ չի ունեցել: Վերջին աբորտը ինքնուրույն է իրականացրել ընդունելով «Սայտոտեկ» պրեպարատը: Առաջին օրը ջերմություն է ունեցել, և քանի որ կասկածներ էին մնացել, թե վիժումը կայացել է, անցել է ուլտրաձայնային հետազոտություն, որի ժամանակ պարզվել է, որ պտուղն ամբողջովին չի դուրս եկել կնոջ օրգանիզմից: Նա չի հավատացել և 15 օր անց կրկին անցել է այդ հետազոտությունը, որի պատասխանը նույնն էր. Արգանդում պտղի կտորներ են մնացել: Նրան խորհուրդ են տվել մաքրել արգանդի խոռոչը օրգանիզմի թունավորումը կանխելու համար, որից նա հրաժարվում է մինչ այսօր, պատճառաբանելով լավ ինքնազգացողությամբ: Իմ այն հարցին, թե արդյոք ամուսինը մինչ այսօր հրաժարվում է պաշտպանվելուց, ասաց, որ հիմա համաձայն է:

Նարինե Պ. 22 տարեկան: Ամուսնացած չէ, այդ իսկ պատճառով դիմել է անլեգալ աբորտի, որտեղ բուժքույրը նրան առաջարկել է ինչ-որ դեղ, որը արգանդի կծկումներ է առաջացրել և վիժում: Մի քանի օր անց մի մեծ մսագունդ դուրս է մղվել նրա օրգանիզմից և սկսվել է արյունահոսություն: Նրան անմիջապես հոսպիտալացրել են, որտեղ պարզվել է, որ պտղի կեսը մնացել է կնոջ արգանդում և սկսել թունավորել օրգանիզմը: Բուժքրոջ անունը հրաժարվում է հրապարակել:

Ավանդապաշտությունը, տգիտությունը և անիրազեկությունը աբորտների հիմնական պատճառներն են: Դեռահասության շրջանում դրա պատճառը սեռական դաստիարակության և անցանկալի հղիությունից պաշտպանվելու մասին տեղեկությունների բացակայությունն է: Հաճախ կանայք առանց ամուսիններին տեղյակ պահելու են գնում աբորտի, որոշ դեպքերում ամուսիններն իրենք են դրդում դրան: Ինչ պատճառներով էլ կինը դիմի աբորտի, միևնույն է, այն մնում է մեր բնակչության մեջ ամենատարածված հակաբեղմնավորիչը: Եթե կինը որոշում է կայացնում աբորտ անել, ապա նա պիտի դիմի միայն որակյալ մասնագետի և աբորտը պիտի իրականացվի օրենքով սահմանված կարգով և միայն առողջապահական հաստատություններում: Նախքան գինեկոլոգիական բազկաթոռ բարձրանալը կինը, ով դիմել է առողջապահական հաստատություն աբորտ իրականացնելու համար, պետք է պահանջի անցկացնել բժկական և ախտաբանական հետազոտություններ: Այլապես կարող են լինել բազմաթիվ բարդություններ` ընդհուպ մինչև անպտղություն և մահ:

Հորմոնալ և այլ ժամանակակից հակաբեղմնավորիչներ օգտագործելուց առաջ նույնպես պետք է անցկացնել որոշակի հետազոտություններ, քանի որ որոշ կանանց համար որոշ հակաբեղմնավորիչներ կարող են բարդություններ առաջացնել:

ՀԳ. Ստացվում է, որ մեր ծննդատներում ամեն օր հանցագործություն է տեղի ունենում. Մարդ են սպանում ու օրենք խախտում, իսկ մենք աչք ենք փակում։

Լուսինե Վայաչյան

Ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանի պատվի հարցը անժամկետ անորոշության է մատնվել. Հատուկ քննչական ծառայությունում կասեցրել են նախկին փոխոստիկանապետ Գեւորգ Մհերյանի սպանության փաստով հարուցված քրգործը.

Հիշեցնենք, որ սպանությունից հետո բազմաթիվ վարկածներ շրջանառվեցին, ոստիկանապետը խրոխտ հայտարարեց ,թե մարդասպանին գտնելը իր պատվի հարցն է նույնիսկ գործի շրջանակներում ձերբակալություն եղավ։ Ձերբակալված էր Գ. Իգիթյանը, որի եղբոր դատապարտման համար ջանք չէր խնայել Մհերյանը, իհարկե ունենալով Բաղրամյան 26-ի դաբրոն։ Խոսքը տարիներ ձգված դատավարության մասին է, որտեղ էդպես էլ մեղավորն ու անմեղը չտարբերվեցին։ ինչեւէ Իգիթյանի մեղքը չկարողացան ապացուցել, բայց մեր իրավապահների գործելաոճին հատուկ է «անսխալական ությունը» ձերբակալվածին հո բաց չէին թողնի. մի թեթեւ հոդված տվեցին շալակն ու դատապարտեցին։

Խորհրդարանական ճեպազրույցներին լրագրողները ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Գալուստ Սահակյանից հարցրել են, թե ինչպես է վերաբերվում իր խմբակցության պատգամավորներից մեկի` նախորդ օրը օգտագործած հայհոյանքին` երեք մատի կոմբինացիայի տեսքով` ուղղված քննարկվող օրինագծի դեմ բողոքող բազմությանը:

Սահակյանը պատասխանել է. §Մի առիթով արդեն ասել եմ, որ ես կողմնակից եմ նաև քաղաքականության մեջ հայհոյանքին հայհոյանքով պատասխանելուն: Ուրիշ ճար չկա: Ես փորձում եմ հայհոյել “գրական լեզվով¦` կանգնել-խոսելով, մյուսը պատասխանում է այնպես, ինչպես իրեն դիմում են: Ես էլ հայհոյեցի, մոտեցա, լռեցրեցի, նայեցի բոլորի աչքերին և ասացի` համենայնդեպս նկատում եմ, որ մի քանի հայի աչքեր տեսնում եմ: Դա էլ գրական հայհոյանք էր”:

Գրեթե տարբերություն չկա Գալուստ Գրիգորիչը հայհոյում է, թե զրուցում` երկու դեպքում էլ նա հայերենի հերն անիծում է։

Եթե Ուզբեկստանի նախագահ Քարիմովի դուստրը 180 հազար եվրո վճարեց Մոնիկա Բելուչիի հետ 4 ժամ անցկացնելու և ընթրելու համար, ապա Նազենի Հովհաննիսյանի և Բելուչիի համբավն ունենալ երազող շատ այլ հայ աստղերի հետ շփվելու համար ոչ միայն կարիք չկար նախագահի դուստր լինել և հազարավոր եւրոներ վճարել, այլ բավական էր ընդամենը 100 դրամ և աստղերը «քոնը» կլինեին: Երեխաների պաշտպանության հաջորդ օրը` հունիսի 2-ին ընդամենը 100 դրամով նրանցից շատերը պատրաստ էին քեզ տալ այն, ինչ ունեին տվյալ պահին: Շարքային քաղաքացիներն աստղերի հետ շփման հնարավորություն ստացան Հայ օգնության ֆոնդի շնորհիվ, քանի որ, այսպես կոչված, աստղերը կամ, ավելի պարզ, քիչ թե շատ հայտնի մարդիկ այս կազմակերպության երեխաների աջակցության կենտրոնի «Բարեկամների խորհրդի» անդամ են:

Հունիսի 2-ին Հաղթանակ զբոսայգում մի յուրահատուկ իրարանցում էր: «Լավագույնը երեխաներին» միջոցառումն այստեղ էր հավաքել թե´ հայտնիներին, թե´ նրանց հետ շփվել ցանկացող կամ պարզապես նրանցից ինչ-որ բան գնելու գաղթակղությանը չդիմացող մարդկանց: 2008թ. հոլիվուդյան դերասան Հյու Գրանտը 250 հազար դոլար վճարեց ԽՍՀՄ նախկին նախագահ Միխայիլ Գորբաչովի հետ ժամանակ անցկացնելու և ընթրելու համար: Հունիսի 2-ին ես վճարեցի 500 դրամ և ՀՀ երկրորդ նախագահի տիկին Բելլա Քոչարյանն ինձ պաղպաղակ տվեց, ձեռքս սեղմեց, ժպտաց, մի երկու քաղցր խոսք ասաց, նույն գումարի շրջանակում նույն գործողությունը կատարեց նախկին արտգործնախարարի Օսկանյանի տիկինը` Նանե Օսկանյանը, ինչպես նաև ԱԺ փոխնախագահ Արևիկ Պետրոսյանը, նաև մի աղջիկ, որին չէի ճանաչում, բայց որը ոգևորությամբ ասաց` «սպասե´ք, դուք արժանի եք ևս մեկ պաղպաղակ ստանալու»:

«Լավագույնը երեխաներին» ակցիային մասնակցել էին նաև տարբեր կազմակերպություններ` անվճար տրամադրելով իրենց արտադրանքը, ինչն էլ վաճառում էին օգնության կարիք ունեցող երեխաների բարեկամները: Նրանք, իհարկե, տարբեր էին, ինչպես և տարբեր են մարդկային որակները: Ամենաբարձր գնահատականը առանց կասկածելու և առանց մտածելու, թե նման գնահատականի հիմքում կարող է ինչ-որ շահագրգռություն ընկած լինել, կարելի է տալ Բելլա Քոչարյանին. նա այնպիսի եռանդով ու, կարևորը, հավեսով էր վաճառում իրեն բաժին հասած պաղպաղակները, որ մարդ կարող էր կարծել, թե գործ ունես աշխարհի ամենալավ պաղպաղակավաճառի հետ: Առաջին տիկնոջը երեխաներին օգնելու եռանդով չէր զիջում «32 ատամ» ակումբի Արմուշը, «Կարմիր գլխարկ»-ի նմանությամբ, ճիշտ է, անգլխարկ, բայց շատ բարեհամբույր ձևով կարկանդակներ էր վաճառում Աիդա Սարգսյանը:

Որքան էլ զարմանալի, այնուամենայնիվ, Նազենի Հովհաննիսյանի պաղպաղակներն այդքան էլ չէին թռցնում, թեև նա օգնողներ էլ ուներ և, որքան էլ ասում են, թե հայ տղաներից շատերն են երազում նրան թեկուզ վճարելու հնարավորություն ունենալ, սակայն այդպես էլ նման երազողներ կարծես թե չկային գեղեցկուհու շուրջը. հիմնականում կանայք էին երեխաների հետ: «Լա~վ ձողիկ, քա~ղցր ձողիկ»` կանչում էր Սամվել Գրիգորյանը: Արմինկան այդ ժամանակ և առհասարակ ամբողջ ժամանակ մազերն էր ուղղում` դիրք ընդունելով ու լուսանկարվելով ցանկացողների հետ: Այս առումով ամենապահանջվածը Ռազմիկ Ամյանն էր, որը սկզբում մի տեղ էր, հետո, երբ բոլորի ուշադրությունը քոչարյանական տաղավարի կողմն էր, հանկարծ հայտնվեց նրանց հարևանությամբ: Բայց Ռազմիկը, ամեն դեպքում, մշտապես ժպտում էր, իսկ ահա երբ Մարտին Վարդազարյանին, որ դարձել էր անճանաչելի ՀՕՖ-ական գոգնոցային հագուկապի մեջ հարցրի, թե «ի՞նչ արժե գնդակը», վերջինս մի այնպիսի սառը հայացք գցեց վրաս, որից կարելի էր, ենթադրել պատասխանը ` «կարող ա՞ գիտես քո համար վաճառող եմ, ես երկնքից իջած աստղ եմ», իսկ հաջորդ` ջերմությամբ ասված նախադասությունս ընդհանրապես ապակյա սառը հայացքի արժանացավ. հետաքրքիր էր` այս անձնավորությունը քանի՞ դրամի օգուտ տվեց երեխաներին:

Այս ամբողջ ժամանակ ՀՕՖ-ի երեխաները մի տեսակ երկրորդ պլանում էին` նրանք շրջում էին երեխայի իրավունքների ցուցապաստառներով, իսկ ՀՕՖ երեխաների աջակցության կենտրոնի գործադիր տնօրեն Միրա Անտոնյանն ընդհանրապես վազվզում էր` համակարգելով կազմակերպված առևտուրը և մտածելով, թե ոնց անի տոնավաճառին հաջորդող համերգին ներկա VIP պերսոնաների աթոռների հարցը լուծի: Հարցիս` «արդարացվա՞ծ է արդյոք աստղերի մասնակցությունը նման ծրագրերին»` Անտոնյանը պատասխանեց` «միանշանակ արդարացված է»: Համերգի վերջում հավաքված գումարը հաշվվեց և պարզվեց, որ Հայաստանի աստղերը մի քանի ժամում աշխատել են 1 միլիոն 312 հազար դրամ: