Բայց դու կառչա՛ծ մնա իմ ուսուցմանը, իմ կյանքի օրինակին, իմ հոժարությանը, հավատին, համբերատարությանը, սիրուն և հարատևությանը, որ ցուցաբերեցի նույնիսկ իմ հալածանքների և չարչարանքների մեջ։ Բոլոր նրանք, որ ուզում են աստվածապաշտությամբ ապրել Հիսուս Քրիստոսին միացած, անպայման կենթարկվեն հալածանքների։ Իսկ չար և խաբեբա մարդիկ առավել ևս առաջ կգնան չարության մեջ, իրենք մոլորված՝ ուրիշներին էլ կմոլորեցնեն։
Բայց դու հաստա՛տ մնա քո սովորած բաների մեջ, որոնց ճշմարտությանը վստահ ես, որովհետև գիտես, թե ումից ես սովորել։ Եվ արդեն մանկուց գիտես Սուրբ գրքերը, որոնք զորություն ունեն քո միտքը բացելու իմաստությանը, որպեսզի հավատաս Հիսուս Քրիստոսին և փրկվես։ Աստծու ներշնչումով գրված բոլոր Սուրբ գրքերը օգտակար են թե՛ ճշմարտությունն ուսուցանելու և թե՛ սխալը հերքելու, մարդուն ճիշտ ճանապարհի վրա դնելու և արդար կյանքի դաստիարակությունը տալու համար, որպեսզի Աստծուն նվիրված մարդը լինի կատարյալ և պատրաստ՝ ամեն տեսակ բարի գործեր կատարելու։
(Պողոս առաքյալի երկրորդ նամակը Տիմոթեոսին 3:10-17)

Ռուբեն աբեղա Զարգարյանի ֆեյսբուքյան էջից

Տարագիր մարդը միայն կրնայ զգալ իր համակ խորութեամբ ՀԱՅՐԵՆԻ ՏԱՆ ԿԱՐՕՏԸ, երբ օտար ափերուն վրայ՝ ամէն օր, կը զգայ օտարութեան շունչը, ինքնութեան տագնապը, «օտար» կամ ոչ բնիկ տեղացի կոչուելու խարանը…., երբ երկփեղկուած կը զգայ ան իր էութեան խորքին մէջ…, որքան ալ բարեկամ երկրի մէջ հանգրուանած ըլլայ ան….ՕՏԱՐԸ ՄԻՇՏ ԱԼ ՕՏԱՐ ԿԸ ՄՆԱՅ….Այս է դառն ճշմարտութիւնը, իսկ օտարին տունը երբեք չի կրնար դառնալ հայրենի տուն…..

***

Ուշագրաւ փաստ է, որ մենք օտարին լուծը դիւրաւ կը տանինք, համակերպելով նոյնիսկ անոր նուաստացումներուն, ստորացումներուն….իսկ մեր հաւաքական տան մէջ, մեր հայրենիքին մէջ, երբ այդ նոյն լուծը կու գայ հայէն, կ’ըմբոտանանք, կ’ընդվզինք….Պատճառը գուցէ ա՛յն է, որ մենք մեր տան մէջ առիւծ ենք, իսկ օտարին տան մէջ՝ մէյ մէկ ստրուկ, գիտակից թէ անգիտակից…..

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

ՍՈՒՐԲ ԳԻՐՔՆ ԱՄԵՆ ՕՐ (27 սեպտեմբեր 2014թ.)

Հիսուս ասում է.
-Սիրելինե՛ր, մի՛ վախեցեք նրանցից, որոնք մարմինն են սպանում և ապա ուրիշ բան անել չեն կարող: Վախեցե՛ք նրանից, ով սպանելուց հետո իշխանություն ունի դժոխք գցելու…
-Ասում եմ ձեզ. ով որ մարդկանց առաջ դավանի, թե հետևում է ինձ, Մարդու Որդին էլ նրա՛ն պիտի դավանի իբրև իրեն հետևորդի՝ Աստծու հրեշտակների առաջ: Իսկ ով որ ինձ ուրանա մարդկանց առաջ, Մարդու Որդին էլ նրա՛ն պիտի ուրանա Աստծու հրեշտակների առաջ:
(Ղուկասի ավետարան 12:4-5, 8-9)

Ս. Բարաղամը (250-304) ապրել է Անտիոքի շրջանում և նահատակվել Դիոկղետիանոս կայսեր օրոք: Իր հավատքի համար ձերբակալվում է և ատյանի առաջ տարվում: Մերժում է կուռքերին զոհ մատուցել, որն էլ զայրացնում է դատավորին: Վերջինս հրամայում է նրա բաց ափի մեջ եռացող խնկաման դնել, այն հույսով, որ ծերունին չի դիմանա և խունկը կթափի զոհասեղանին: Սակայն առաքինի և աստվածապաշտ ծերունին, անտեսելով ցավը, անշարժ պահում է ձեռքն այնքան ժամանակ, մինչև այն ևս այրվում է, և այս անասելի տանջանքների մեջ սուրբն ավանդում է հոգին:

Ս. Անթիմոսը եղել է Նիկոմիդիայի եպիսկոպոսը: Դիոկղետիանոս և Մաքսիմոս կայսրերի օրոք քրիստոնյաներին մեղադրում են կայսերական պալատի հրկիզման մեջ և սկսվում է քրիստոնյաների հալածանքը: Սկսված հալածանքների պատճառով իր հոտի խնդրանքով Անթիմոսն ստիպված լեռներն է քաշվում: Այդ ժամանակ նահատակվում է Թեոփիլիոս սարկավագը` եպիսկոպոսին չմատնելու համար: Բայց կայսրը, իմանալով Սրբազանի գտնվելու վայրի մասին, իր զինվորներին ուղարկում է նրա ետևից: Վերջիններիս սուրբը հյուրասիրում է և կամավորաբար հայտնում իրեն: Չնայած զինվորների` իրենց չընկերանալու բազմաթիվ հորդորներին, սուրբը հոժարակամ գնում և ներկայանում է ատյան: Անթիմոսի հաստատակամությունն ու նրա քարոզները լսելով՝ 20 զինվորներ դարձի են գալիս և մկրտվում: Դատարանում հարցաքննության ժամանակ վստահ և համարձակ պատասխաններ է տալիս, որոնց համար բազում տանջանքներից հետո գլխատվում է շուրջ 303 թ.:

Ս. Երանոս եպիսկոպոսը ևս նահատակվել է Դիոկղետիանոսի օրոք Պանոնիայի Սիրմիա քաղաքում: Դատավարության ժամանակ ծնողներն ու հարազատները համոզում են, որ խղճա իր երիտասարդությունը և իր երեխաներին, որին սուրբը պատասխանում է, որ իր երեխաներն Աստված ունեն, որ միշտ հոգ է տանում նրանց համար: Նա անդրդվելի է մնում և իր հավատքից չի հրաժարվում: Իր անսասանության համար չարչարանքներից հետո գլխատվում է:
Հայ Առաքելական Եկեղեցին Ս. հայրապետներ Բարաղամի, Անթիմոսի և Երանոսի հիշատակը տոնում է Ս. Խաչի 2-րդ կիրակիին հաջորդող հինգշաբթի օրը:

Մայր Աթոռի Տեղեկատվական համակարգ

Երիտասարդնե՛ր, հնազա՛նդ եղեք ծերերին: Բոլորդ էլ խոնարհությա՛մբ ծառայեցեք միմյանց, որովհետև, ինչպես Սուրբ Գիրքն է ասում. «Աստված հակառակ է ամբարտավաններին,
մինչ խոնարհներին շնորհ է տալիս»:
Հետևաբար, խոնարհվեցե՛ք Աստծու հզոր ձեռքի տակ, որպեսզի երբ հարմար ժամանակը գա, նա ձեզ բարձրացնի: Ձեր հոգսերը Աստծո՛ւն թողեք, որովհետև նա հոգում է ձեր մասին:
(Պետրոս առաքյալի առաջին նամակը 5:5-7)

Ռուբեն աբեղա Զարգարյանի ֆեյսբուքյան էջից

Մարգարետ Թետչերի իշխանության տարիներին իրականացվող սոցիալ-տնտեսական քաղաքականությունը հետագայում կոչվեց «թետչերիզմ»։ Նա հայտնի է որպես «երկաթյա լեդի» (iron lady). առաջին և դեռևս միակ կինը, որը զբաղեցրել է Մեծ Բրիտանիայի վարչապետի պաշտոնը։

Ձեզ ենք ներկայացնում Մարգարետ Թետչերի լավագույն մտքերը.

1.Աքաղաղը գուցե բարձր ձայն ունի, բայց ձուն հավերն են ածում.

2. Եթե դուք ցանկանում եք ինչ-որ բան քննարկել, դիմե՛ք տղամարդուն: Եթե ցանկանում եք ինչ-որ բան անել, դիմե՛ք կնոջը:

3. Տունը պետք է լինի կնոջ աշխարհի կենտրոնը, բայց ոչ սահմանը.

4. Երբ բնավորությունն առաջնորդում է կնոջը, նրա մասին ասում են «կախարդ է », իսկ երբ բնավորությունն առաջնորդում է տղամարդուն, ասում են «հիանալի մարդ է »:

5. Եթե ինձ քննադատողները տեսնեն, որ ես քայլելով անցնում եմ Թեմզան, ապա նրանք կասեն, որ ես լողալ չգիտեմ:

6. Անվճար պանիր կարող է լինել միայն մկան թակարդում:

7. Այսօր կանայք իրենց դրսևորելու բազմաթիվ հնարավորություններ ունեն, մեզանից որոշները նույնիսկ երկրներ են կառավարում, բայց անկեղծ ասած, մեզ ավելի շատ ձեռքի պայուսակ է սազում, քան սվին:

8. Պետք է լավ ուսումնասիրել թշնամուն, որպեսզի մի օր նրան հնարավոր լինի վերածել ընկերոջ.

9. Հզոր լինելը նման է իսկական կնոջ լինելուն: Եթե դու ստիպված ես մարդկանց ասել, որ դու այդպիսին ես, ուրեմն դու այդպիսին չես:

10. Ես սիրում եմ փաստարկներ: Ես սիրում եմ բանավեճ: Ես ոչ մեկից չեմ ակնկալում նստել և համաձայնվել ինձ հետ. դա չէ նրանց աշխատանքը:

11. Ես ունեմ կնոջ այն հատկանիշը, որ «կպչում է» գործին և ավարտին հասցնում այն, նույնիսկ երբ բոլորը վեր են կենում եւ հեռանում են:

12. Միշտ նայիր աչքերի մեջ, այդպես մարդիկ կհիշեն քեզ:

13. Ի տարբերություն տղամարդկանց, կանայք ավելի հեշտ են «ՈՉ» ասում:

14. Ես շատ համբերատար եմ, բայց կա մի պայման. վերջում իմ ուզածով պետք է լինի:

15. Հայրս ասում էր, որ երբեք մի գնա ամբոխի հետևից, այլ առաջնորդիր նրան: Մոռացիր «դա չափազանց դժվար է», կամ  «ես դա չեմ կարող անել» բառերը:

16. Ճանապարհի մեջտեղում կանգնելը շատ վտանգավոր է: Ձեզ կարող են երկու կողմից էլ հարվածել:

17. Աշխատում եմ չհիշել, որ կին եմ, ուստի դրա համար կենտրոնանում եմ աշխատանքիս վրա:

18. Ես պետք է փոխեմ «Օգնություն տվեք խնդրում եմ» բառերը «Անենք ամեն ինչ ինքներս» արտահայտությամբ, իսկ «Նստենք ու սպասենք» մտածելակերպը` «Արթնանանք ու գործենք» գաղափարով:

19. Ցանկացած կին, ով հասկանում է ընտանիք կառավարելու խնդիրները, մոտ է նաև երկիր կառավարելու խնդիրները հասկանալուն:

20. Ծրագրիր քո օրն այսօր և ամեն օր, հետո իրագործիր պլաններդ:

Հիսուս հազիվ էր այնտեղից ճանապարհ ընկել, երբ ահա մի մեծահարուստ մարդ վազելով եկավ նրա մոտ, ծնկի իջավ և հարցրեց.
-Բարի՛ Վարդապետ, ի՞նչ պետք է անեմ հավիտենական կյանքը ժառանգելու համար:
Հիսուս ասաց նրան.
-Պատվիրանները գիտես. «Մի՛ շնանա, մի՛ սպանիր, մի՛ գողանա, սուտ վկայություն մի՛ տուր, ուրիշի իրավունքը մի՛ հափշտակիր, պատվի՛ր քո հորն ու մորը»:
Նա պատասխանեց.
-Վարդապե՛տ, այդ ամենը ես պահել եմ իմ պատանեկությունից ի վեր, հետևաբար էլ ի՞նչ է ինձ պակասում:
-Հիսուս իր աչքերը սիրով հառեց նրան և ասաց.
-Մեկ բան էլ տակավին պետք է անես: Եթե ուզում ես կատարյալ լինել, գնա, վաճառի՛ր, ինչ որ ունես և տո՛ւր աղքատներին. այդպիսով երկնքում պիտի գանձեր ունենաս. ապա վերցրու խաչդ և հետևիր ինձ:
Երիտասարդը երբ այդ լսեց, խոժոռվեց և տխուր-տրտում գնաց, որովհետև շատ հարուստ էր: Հիսուս, չորս կողմը նայելով, ասաց աշակերտներին.
-Որքա~ն դժվար է հարստություն ունեցողների համար Աստծու արքայությունը մտնել:
(Մարկոսի ավետարան 10:17-23)

Ռուբեն աբեղա Զարգարյանի ֆեյսբուքյան էջից

Հարցազրույց ԵՊՀ-ի պրոֆեսոր, մանկավարժա-հոգեբանական ակադեմիայի անդամ, դատական փորձագետ-հոգեբան, արձակագիր, ՀՀ գրողների միության անդամ Էլդա Գրինի հետ, որը շուրջ 140 գիտական աշխատանքների հեղինակ է, այդ թվում նաև դասագրքերի ու ձեռնարկների, որոնք, մասնավորապես իրավաբանական հոգեբանության ոլորտում, հանրապետությունում առաջինն են:

—Դուք երկար ճանապարհ եք անցել որպես հոգեբան և համարվում եք այդ բնագավառի գիտակներից մեկը ու Ձեր կյանքի մեծ կենսափորձը թույլ կտա արդեն հստակ տալ մեր ազգի էթնիկ հոգեբանական բնութագիրը:

 -Մեր ազգը փոքր ինչ հակասական է, քանի որ յուրաքանչյուրի մեջ այս կամ այն չափով կա ագրեսիա, բողոք, և մի քիչ էլ վատատեսություն, սակայն այդ ամենը դրսևորվում է նաև զարմանալի մարդասիրական և մասնավորապես՝ հյուրասիրության ֆոնի վրա, այսինքն մի կողմից մենք բռնկվող ենք, անհամբեր, մի քիչ էլ դժգոհ մեր բախտից, կյանքից, բայց մյուս կողմից հարկ եղած դեպքում մենք դիմացինին ձեռք կմեկնենք, կօգնենք, կհյուրասիրենք: Ես համարում եմ, որ այդ դժգոհությունը և վատատեսությունը հնուց է գալիս և երևի մեր ծանր ճակատագիրը ազդել է մեր բնավորության ձևավորման վրա: Դրան գումարած, ընդհանրապես, մենք մեր խառնվածքով ավելի շատ խոլերիկ ենք և մելանխոլիկ: Խոլերիկ ենք, որովհետև մենք գործունյա ենք, աշխատասեր և դա ապացուցվում է ամեն պահ և այսօր հայը ուր էլ գնա, կարող է իր շնորհքի ամենալավ կողմը ցույց տալ:

Մյուս կողմից հայի մեջ մի հոռետեսական, մի տխուր բան կա, իսկ դա էլ մեր պատմությունից է գալիս: Հեշտ բան չէ, երբ դու ոչ միայն կոտորվում ես, այլ նաև քիչ-քիչ կորցնում ես քո տարածքը, իշխանությունը, քո՝ ժամանակին եղած հզորությունը և դա անպայման իր կնիքը դնում է մարդու խառնվածքի վրա:

 —Տղամարդկանց ու կանանց միջև եղած ինչպիսի՞ ակնհայտ դրսևորվող տարբերություններ կնշեք:

— Տղամարդկանց և կանանց խառնվածքային տարբերությունները դժվար է նշել, քանի որ թե՛ կանանց և թե՛ տղամարդկանց մոտ կարող են լինել տարբեր տիպեր: Բայց բնավորության գծերի դրսևորումը կախված է նաև իրավիճակից. օրինակ, երբ բնավորությամբ պայծառ մի աղջիկ ընտրում է մի ընտանիք, որտեղ այսպես ասած «սկեսուրը սղոցում է», նա քիչ- քիչ սկսում է դառնալ ջղային, դառնում է խոլերիկ և նաև մելանխոլիկ, տխրում է, որովհետև չի տեսնում հեռանկար, որովհետև կյանքը ընթանում է կռիվների, բամբասանքի կամ ավելորդ խոսակցության մեջ: Երևի թե նաև դա է պատճառը, որ այսօր հայ կանանց մոտ նկատվում է անվստահություն, անբավարարվածություն, հոգսաշատություն նաև մի քիչ չարություն: Ինչպես նշեցի՝ մթնոլորտն էլ է ազդում մարդու բնավորության դրսևորման վրա և հետո մենք կնոջից բոլորովին այլ պահանջներ և սպասումներ ունենք, իսկ եվրոպացին՝ բոլորովին այլ, հաճախ կնոջը շատ են ծանրաբեռնում և դա այնքան էլ դրական չի ազդում նրա հոգեվիճակի վրա: Բացի այդ, հաճախ ծնողների մոտ եղած պայմաններն ու ամուսնությունից հետո եղած պայմանները կտրուկ տարբերվում են և ադապտացիան դժվար է ընթանում ու անկախ իրենից կարող է չարություն առաջանալ: Տղամարդիկ ևս փոխվել են ու եթե նախկինում նրանց չամուսնացած հատվածը ցանկանում էր 18 տարեկան կին գտնել, դիպլոմն էլ՝ օժիտ վերցնել, ապա այսօր տղամարդը գերադասում է կայացած, աշխատող աղջկա, որը կօգնի իրեն.

 — Սա ինչ է՝ հոգեբանական խնդիր թե՞ միայն սոցիալական.

 — Պատճառը նախևառաջ սոցիալական է: Ուզում են կայացած աղջկա հետ ամուսնանալ, քանի որ իրենք չեն կարողանում նյութապես ապահովել ընտանիքը, այսինքն առաջին հերթին նյութական պատճառն է: Բացի այդ, եթե աղջիկը արդեն կայացած է և կարող է աշխատել և ունենալ թեկուզև չնչին, բայց ստույգ աշխատավարձ,ապա դա արդեն լավ է ընտանիքի համար: Իսկ ընդհանրապես, այժմ տղամարդը նախընտրում է ամուսնանալ հասուն կնոջ հետ, որը ճիշտ կկողմնորոշվի, որի հետ կարելի է մտքերով, հեռանկարով և պլաններով կիսվել և նաև դա է պատճառը, որ այսօր ամուսնության շեմը բարձրացել է:

 -Այսօր հոգևորը գրեթե դեր չունի մեր կյանքում, բայց  մտավոր արժեքները  ավելի շատ կանայք, թե՞ տղամարդիկ են գնահատում:

-Դժվար է ասել, որովհետև ստույգ պատասխանելու համար հարկավոր է հատուկ հետազոտություններ անցկացնել թե՛ հոգեբանության, և թե՛ հատկապես սոցիոլոգիայի գծով:Բայց ընդհանուր պատկերը, ցավոք, այնպիսին է, որ կրթված, բարձրագույն կրթություն ունեցող աղջիկը հաճախ չի նայում տղայի կրթություն ունենալուն, նա ուղղակի ուզում է ամուսնանալ, որպեսզի իր կողքին ունենա ընկեր, երեխաներ, ընտանիք, բացի այդ, երիտասարդ տարիներին միշտ ապագան ավելի վարդագույն է երևում և նա հավատում է, որ ամեն ինչ կլինի լավ և կկարողանա տղային բարձրացնել իր մակարդակին:Անգամ, եթե տղան ունենում է աչքի ընկնող բացասական գծեր, աղջիկը մտածում է, որ ինքը կվերադաստիարակի նրան՝ մոռանալով, որ կնոջը երբեք չի հաջողվում վերադաստիարակել ամուսնուն:

Սեդա Ավետիսյան

Ի՞նչ նմանություն կա Աստծու տաճարի և մեհյանների միջև: Արդարև, մենք ենք կենդանի Աստծու տաճարը, ինչպես Աստված ինքն ասաց.
«Պիտի բնակվեմ նրանց մեջ և պիտի ապրեմ նրանց հետ:
Ես նրանց Աստվածը պիտի լինեմ, և նրանք՝ իմ ժողովուրդը»:
Ահա թե ինչու Աստված հրահանգում է մեզ.
«Անջատ և հեռո՛ւ կացեք հեթանոսներից, մի՛ դիպչեք պիղծ բաներին, և ես կընդունեմ ձեզ: Ես հայր կլինեմ ձեզ համար, և դուք կլինեք իմ որդիներն ու դուստրերը»:
Սիրելինե՛ր, այս խոստումները եղել են մեզ համար: Ուստի հեռո՛ւ մնանք մարմնական և հոգեկան ամեն պղծությունից, մաքրենք մեզ կատարելապես՝ ապրելով Աստծու երկյուղով:
(Պողոս առաքյալի երկրորդ նամակը կորնթացիներին 6:16-7:1):

Ռուբեն աբեղա Զարգարյանի ֆեյսբուքյան էջից

Հիսուս ասում է իր աշակերտներին.
-Ազգերն ազգերի դեմ պիտի կռվեն, և թագավորությունները՝ թագավորությունների դեմ։ Ուժեղ երկրաշարժեր պիտի տեղի ունենան և տարբեր տեղերում՝ սով և համաճարակ։ Սարսափազդու և մեծամեծ նշաններ պիտի երևան երկնքից։ Բայց այս բոլորից առաջ ձեզ պիտի ձերբակալեն և հալածեն, ձեզ պիտի դատեն ժողովարաններում և բանտ նետեն. Իմ պատճառով ձեզ թագավորների և կառավարիչների առաջ պիտի տանեն։ Դա առիթ պիտի լինի ձեզ համար՝ վկայություն տալու իմ մասին։ Հենց այժմվանից ձեր մտքում թող լինի սա. սկզբից մի՛ մտածեք, թե ի՛նչ պատասխան պիտի տաք, որովհետև ես ձեզ կտամ պետք եղած խոսքը և իմաստությունը, որին չեն կարողանա հակառակվել կամ պատասխան տալ ձեր բոլոր հակառակորդները… Ամեն մարդ իմ պատճառով պիտի ատի ձեզ։ Բայց ձեր գլխից մի մազ անգամ չի կորչի։ Եվ ձեր համբերությամբ դուք կփրկեք ձեր հոգիները։
(Ղուկասի ավետարան 21:12-19)

Արդարև, գիտենք, որ այս հողեղեն տունը, որ մեր մարմինն է, և որի մեջ ենք բնակվում, քայքայվելու է. բայց երկնքում, իբրև տուն, ունենք Աստծու կողմից պատրաստված անձեռագործ և հավիտենական մի մարմին։ Այնքան ժամանակ, որ այս հողեղեն մարմնի մեջ ենք, հառաչում ենք երկնային մարմինը հագնելու փափագով։ Միայն թե չլինի այնպես, որ երբ այս մարմնից մերկանանք, մնանք առանց մարմնի։ Այո՛, այնքան ժամանակ, քանի դեռ այս հողեղեն մարմնի մեջ ենք, հառաչում ենք՝ ասես ինչ-որ բեռան տակ ճնշված. Ոչ թե նրա համար, որ ուզում ենք այս մարմինը հանել մեր վրայից, այլ ուզում ենք երկնայի՛նը հագնել սրա վրա, որպեսզի այս մահկանացու մարմինը սուզվի կյանքի մեջ։ Աստված ինքն է, որ մեզ պատրաստում է այս փոխակերպումին, նա, որ իր Հոգին է տվել մեզ որպես գրավական։