ԽԱՌՆԱՇՓՈԹ ԺԱՄԱՆԱԿՆԵՐ ԵՆ, ուր կարծէք ամէն ինչ խառնուեր է իրար….ազատութիւն, ինքնութիւն, հանդուրժողականութիւն, ճնշուածութիւն, աւանդական արժեհամակարգ….եզրոյթները տեղի-անտեղի կը գործածուին այս օրերուն, մանաւանդ եւրոտեսիլի բեմականացումէն ետք, ուր յաղթողին ինքնութիւնը դարձաւ հանրային բուռն քննարկումներու թիրախ…..Ամէն ինչ մոռցած, հայ հանրութեան ուշադրութեան սեւեռակէտը յանկարծ դարձաւ այս թեման….մօրուքաւոր աղջիկը յաղթող ճանչցուեցաւ…: Նպատակն ալ այս էր գուցէ՝ ուշադրութիւն գրաւել, եւ ճնշուած ինքնութեան մը հարցը բերել լայն քարոզչական դաշտ….Որքան ալ ինծի համար բաղձալի չէր տեսնել այս կերպարը, սակայն եթէ կայ ճնշուած ինքնութիւն, ես միշտ ալ, որպէս բռնութեան ենթարկուած ու ճնշուած ժողովուրդի մը զաւակը, պիտի կենայի այդ ՃՆՇՈՒԱԾԻՆ կողքին, ինչ ալ ըլլան անոր ինքնութեան տուն տուող պատճառները….ասիկա՝ զուտ ՄԱՐԴԿԱՅՆՕՐԷՆ, եւ ուրիշ ոչինչ:

***

նք միշտ ալ մեր ամէնէն կարեւոր, էական հարցերը թողած, կը զբաղինք երկրորդական, երրորդական….հարցերով, բուռն կը վիճաբանինք անոնց շուրջ, բամբասանքի եւ վիրաւորանքի նիւթ կը դարձնենք զանոնք շատ անգամ….Սա արդեօ՞ք նաեւ մեր բուն հարցերէն փախուստ տալու, զանոնք պարտկելու փորձ չէ….Վերջերս, օրինակ, բուռն քննարկումի խնդիր դարձաւ ՔՈՆՉԻԹԱՅԻ հարցը, անուանի մարդիկ զայն գտան «զզուելի», բայց նոյն այդ մարդիկը զզուելի չե՞ն գտներ արդեօք մեր երկրին մէջ տիրող աչք ծակող անարդարութիւնները, ապօրինութիւնները, սուտերն ու կեղծիքը, հազարադէմ անբարոյականութիւնները, որոնք ՃԱԿԱՏԱԳՐԱԿԱՆ խնդիրներ են՝ ազգային մեր լինելութեան, յարատեւման ու զարգացման համար….ՈՒՐԻՇԻՆ ԱՉՔԻՆ ՇԻՒՂԸ ՏԵՍՆԵԼԷՆ ԱՌԱՋ, ՊԻՏԻ ՏԵՍՆԵՆՔ ՄԵՐ ԱՉՔԻՆ ԳԵՐԱՆԸ….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

Մենք հաղո՞րդ ենք իրաւամբ իրարու ցաւին, ուրախութեան, խնդութեան, տրտմութեան….հակառակ անոր որ միայն մեր լեզուամտածողութեան մէջ կան այն հարազատ եզրոյթները, որոնք կ’արտայայտեն նման ՀԱՂՈՐԴԱԿՑՈՒԹԻՒՆԸ, ինչպիսիք են՝ ցաւակցութիւն, խնդակցութիւն, տրտմակցութիւն…..Այնքա՛ն պերճախօս բառեր՝ արդարեւ: Մենք շատ ենք հեռացած մեր լեզուամտածողութենէն, մշակոյթէն, բնիկ արժէքներէն, շարունակ ըլլալով օտարին ազդեցութեան տակ…..Սա ալ մեր ազգային ողբերգութիւններէն կարելի է համարել որոշապէս….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

ՄԵՐ ՆԵՐՔԻՆ ՑԵՑԵՐԸ….Մինչ արտաքին թշնամին իրաւամբ դաժան է եղած մեզի հանդէպ, ամբողջ հայրենիքէ մը մեզ զրկելով, ցեղասպանելով մեզ եւ մշակութասպանութեան սպառնալիքը կախելով մեր գլխուն վերեւ՝ դամոկլեան սուրի նման, քիչ չէ եղած ներքին ցեցերուն կամ ներքին թշնամիին գործած եւ գործող աւերը….Ներքին այդ ցեցերը կարելի է կոչել՝ օտարամոլութիւն, ստրկամտութիւն, նախանձ, իրերահանդուրժողութեան պակաս, հատուածամոլութիւն, եսամոլութիւն….եւ նման արատներ, որոնք պատճառ եղած են որ չկարենանք ՄԻԱԲԱՆՈՒԻԼ որպէս ԱԶԳ եւ մնանք շարունակ բաժան-բաժան, մսխելով մեր վտիտ ուժերը էապէս ՄԱՆՐՈՒՔ հարցերու վրայ…

***

Եթէ չես կրնար ճակատագիրդ փոխել, ըստ քու ներքին ցանկութեան, իղձերուն ու երազներուն, յայնժամ աւելի լաւ չէ՞ որ ՀԱՇՏՈՒԻՍ ճակատգրիդ հետ եւ ի զուր տեղ կռիւ չընես անոր հետ….Լատիներէնով ասոր կ’ըսեն՝ amora fati, կամ սիրել ճակատագիրդ եւ գուցէ ընել ԼԱՒԱԳՈՅՆԴ զայն արժեւորելու համար….: Օրինակ մը կրնայ ըլլալ ըսուածին՝ ՀԱՅ ԸԼԼԱԼՈՒ ՃԱԿԱՏԱԳԻՐԸ, զոր պիտի ընդունիս եւ փորձես լաւագոյնս իմաստաւորել եւ արժեւորել զայն…., առանց շարունակ դժգոհելու, որ հայ ըլլալը դժուար ճակատագիր է…..Այս պարագային, դժուարութիւնը ՄԱՐՏԱՀՐԱՒԷՐ է նաեւ՝ մաքառումի, պայքարի եւ յարատեւման…..

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

ԲԱՐԻ ԽՕՍՔ ՄԸ որքան տրամադրութիւնդ կրնայ փոխել, բարութեան եւ ազնուութեան դրական լիցքեր հաղորդել քեզի…..տակաւին սիրտէ-սիրտ կամուրջ ու կամար դառնալ, ԾԻԱԾԱՆ ՈԳԵՂԷՆ, որ իր երփներանգ գոյներով կը պայծառացնէ հոգիդ…: Հակառակն ալ ճիշդ է, բնականաբար: Այսինքն, ՉԱՐ խօսքը, կամ չարամտութեամբ ըսուած խօսքը, որքան ալ շպարուած ըլլայ արտաքնապէս շողշողուն փետուրներով, կը մթագնէ տրամադրութիւնդ….: Ասիկա երբեք կապ չունի ԱՄՈՒՐ ըլլալուն հետ, այլ կապ ունի՝ մեր նրբազգած մարդկայնութեան հետ…: Շրջապատի ԲԱՐԻՆ աւելցնելով, նշոյլ մը ճառագայթ սփռած կ’ըլլանք….եւ մենք ալ կը լուսաւորուինք փոխադարձաբար….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

ԲԱՐԻ ԽՕՍՔ ՄԸ որքան տրամադրութիւնդ կրնայ փոխել, բարութեան եւ ազնուութեան դրական լիցքեր հաղորդել քեզի…..տակաւին սիրտէ-սիրտ կամուրջ ու կամար դառնալ, ԾԻԱԾԱՆ ՈԳԵՂԷՆ, որ իր երփներանգ գոյներով կը պայծառացնէ հոգիդ…: Հակառակն ալ ճիշդ է, բնականաբար: Այսինքն, ՉԱՐ խօսքը, կամ չարամտութեամբ ըսուած խօսքը, որքան ալ շպարուած ըլլայ արտաքնապէս շողշողուն փետուրներով, կը մթագնէ տրամադրութիւնդ….: Ասիկա երբեք կապ չունի ԱՄՈՒՐ ըլլալուն հետ, այլ կապ ունի՝ մեր նրբազգած մարդկայնութեան հետ…: Շրջապատի ԲԱՐԻՆ աւելցնելով, նշոյլ մը ճառագայթ սփռած կ’ըլլանք….եւ մենք ալ կը լուսաւորուինք փոխադարձաբար….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

Այսօր սեքսապաթոլոգիայի օրն է. այդ կապակցությամբ «Հայկական Վարկած»-ը վերատպում է Լուսինե Վայաչյանի՝ 3 տարի առաջ գրված հոդվածը:

Ես ապրում եմ նենց, ոնց ուզում եմ։ …Ես դրա իրավունքը վաստակել եմ 42 տարվա ընթացքում: Ժամանակին ամուսնացա, բաժանվեցի, մնացի մոլոր, խեղճացա, որ «անտեր» եմ, հետո աբսուրդացա նոր ամուսնու փնտրտուքների մեջ, ինչ ասես, որ չեղավ կյանքիս մեջ, մինչև վաստակեցի իմ անձնական կյանքի իրավունքը` հանդիպում եմ, սիրում եմ… Հետո` նաև բաժանվում եմ, նոր սեր եմ գտնում: Բայց դա ես եմ էդպես անում ու երևի էլի ինչ-որ տոկոս` նույնիսկ երևանաբնակ հայ կանանց: Ու գիտեմ նաև, թե ինչ են խոսում հետևիցս հարևանները, ինչ են մտածում ծնողներս ու տատս. «Դե, էս էրեխեն էլ մի կարգին բախտ չունեցավ»… Իսկ բախտ ունենալը մեր երկրում հաջող ամուսնությունն է, որ «գլխիդ տեր ունենաս»:

Հայաստանաբնակ հայ կանանց ու աղջիկների մեծ մասը դա անել չի կարող (թե ինչու` այլ խոսակցության թեմա է). օրինակ՝ միջին վիճակագրական աղջիկը: Նա, որպես օրենք, ավանդապաշտ ծնողներ ունի։ Խիստը ո՞րն է։ Նրանք կատարյալ բռնապետներ են։ Խեղճ աղջիկն իրավունք չունի անգամ ընկերուհիների հետ զբոսնելու, ինչ մնաց, ասենք` ընկերոջ հետ մի տեղ գնալ:

Նստելու է թախտին, սպասի բախտին…Բախտն էլ սպիտակ ձիով չի լինելու հաստատ։ Գալու են պապայից ուզեն համեստ ու լավ պահած աղջիկ… էս դեպքում ապրա՞նք՝ տեղը տեղին, կարմիր «խնձոր»-ով, բանով…

Հետո էլ հարևաններին ի ցույց են դնելու կարմիր խնձորներով լիքը զամբյուղը, կան բնակավայրեր` հենց մայրաքաղաքում էլ, որտեղ սավանն են ի ցույց դնում: Սարսափելի ստորացում, նվաստացում։ Իսկ ընտանեկան կյանքում էդ ստորացումը շարունակվելու է:

Ի դեպ, երեկ մի ավելի սարսափելի բան կարդացի, Աղասի Թադևոսյանն էր ֆեյսբուքյան մի քննարկման ժամանակ գրել. «Անցած տարի մենք իրականացրել ենք Հայաստանում մինչամուսնական սեռական կյանքի ազատության հիմնախնդրի հետ կապված որակական հարցում և պարզել ենք, որ Երևան քաղաքում բացարձակ մեծամասնություն է կազմում պահպանողական ու ավանդապահ մոտեցումն այդ հարցին: Այսինքն՝ «կարմիր խնձորային» տրամադրությունները Հայաստանում համակարգային բնույթ ունեն: Ավելին, տարիներ առաջ այս հարցը նույնիսկ, որպես «ազգային արժեքների» ցանկում գրանցելու խնդիր, քննարկվում էր ԱԺ-ում, ակտիվ մասնակիցներից հիշում եմ Վիկտոր Դալլաքյանին ու Հրանուշ Հակոբյանին»:

Ինչպիսի անհեթեթություն: Ի՞նչ մշակութային հեղափոխություն, ի՞նչ բան…Պարզվում է, անհատի անձնական կյանքի հանդեպ նման համատարած տհաս մոտեցումը մեզանում տիրապետող է, ուրեմն, մշակութային հեղափոխությունը քաղաքական կամ քաղաքացիական կյանքի ոլորտներից` առաջին հերթին անձնական կյանքի ոլորտում է անհրաժեշտ:

«Մինչև մարդն իր անձնական կյանքում ձեռք չբերի ազատ ընտրություն կատարելու իր իրավունքը և չկիրառի իր սեքսուալ կյանքում, նա չի կարող ընտրություն կատարել ոչ մի այլ ասպարեզում: Կամ ավելի պարզ ասած` նորմալ սեքսուալ կյանք չունեցող հասարակությունը կամ երիտասարդությունը չի կարող նորմալ լինել ընդհանրապես»,- շարունակում է Աղասի Թադևոսյանը:

Հա էլի, անձնական կյանքը «ընտրակեղծիքով» սկսած հասարակությունում էլ ի՞նչ ԱԺ կամ լեգիտիմ նախագահական ընտրություններ։ Բնական է, որ կեղծվելու են, ու այլ կերպ չի էլ կարող լինել:

Ու էդպես, ավանդապաշտ հայերս ամբողջ կյանքում անիծելու ենք բախտը, քննադատելու ենք ընտրություններում տեղ գտած կեղծիքները ու միևնույն է` փակելու ենք մեր աղջիկներին տներում` «կարմիր խնձորի» ակնկալիքով, չմտածելով, որ արատավոր մշակույթի հիմնախնդիրը հենց սրա մեջ է։ Մշակութային հեղափոխությունն առաջին հերթին անձնական կյանքի իրավունքի անհրաժեշտության գիտակցումն է, որը չունի մեր հասարակության բացարձակ մեծամասնությունը ու վախենում է համարձակ ապրել:

Ինքս, ընտրելով համեմատաբար ազատ ու անկեղծ ապրելակերպ, կարողացել եմ դուրս պրծնել էդ արատավոր շրջանից՝ ըմբոստանալով, լուտանքներ լսելով, փսփսոցների տակ շենքի մուտք մտնելով, ծնողներիս համար նեղվելով, որովհետև նրանք են իբր հասարակության առջև ինձ համար պատասխանատու, այնուամենայնիվ համարում եմ, որ ամեն մեկը կարող է հեղափոխություն անել իր կյանքում ու պահանջել ընդունել իրեն` ինչպիսին որ կա, խոսել հայ կնոջ սեռական կյանքի մասին, պահանջել անձնական կյանքի իրավունք: Սեքսուալ հեղափոխությունը, ինչպես նաև` մշակութային, անպայման պետք է նախորդեն ցանկացած լուրջ ներքաղաքական փոփոխությունների: Մինչև մարդկանց ուղեղները չհեղափոխվեն, ոչ մի հեղափոխություն բան չի փոխի` կմնանք նույն «կարմիր խնձորի» կեղծ պաշտամունքը դավանող ու մեր ձայները 5 հազար դրամով ծախող ազգ…

Տղաներ կան, որոնց համար էական չէ իր ապագա կնոջ կուսությունը։ Բոլորն էլ գիտակցում են, որ անվնաս պահվող կուսաթաղանթով աղջիկը շատ ավելին կարող է արած լինել, քան սիրած տղային տրված ու խաբված կամ պարզապես սեռական կյանքով ապրող աղջիկը։ Սակայն կա հայկական մենթալիտետի հարցը. մարդիկ վախենում են, որ մի բուռ երկրում օրերից մի օր մեկը դեմ-դիմաց դուրս կգա ու կասի` ախպերս, էդ աղջկա հետ… ու ամեն ինչ կփշրվի:

ԿԱՐԵԼ ԿՈՒՍԱԹԱՂԱՆԹԸ… Ինչի՞ համար, որ ի՞նչ ապացուցես: Այսինքն, որպեսզի «նամուսով ու պարզերես» մարդու գնաս, սեքս արել ես, թե չես արել, մեկ է՝ անպայման պիտի գնաս գինեկոլոգի մոտ, եսիմ ինչ անես, որ ապագա մարդուդ ազգուտակի մի կաթիլ արյան ծարավը հագեցնես…

Վերջերս մարզերից մեկում բնակվող ծանոթներիցս մեկը, որը քաղաքում հայտնի է որպես «թափով, ունևոր մարդ», մի ոչ այնքան հին պատմություն պատմեց. «Մի օր 17-18 տարեկան մի աղջիկ եկավ մոտս, թե՝ ես չգիտեմ ում դիմել, որոշեցի Ձեզ պատմել, պիտի օգնեք ինձ: Պարզվեց, վերջին զանգի «շրջանակներում» խմացրել են նրան ու բռնաբարել իր իսկ դասարանցի հիպերսեքսուալ տարիքում սոված դեգերող անբավարարված տղաները. ովքե՞ր են եղել՝ կոնկրետ չի հիշում: Նա ոչ ոքի ոչինչ չի ասել, մենակ հաղթահարել է ամենը ու կարողացել շարունակել ապրել: Հետո եկել է ամուսնանալու ժամանակը, ու աղջիկն իր ապագա ամուսնուն չի համարձակվել ասել ճշմարտությունը, բայց առանց կուսաթաղանթի էլ չէր կարող մտնել նրանց օջախ: Եկել էր, որ ես իրեն օգնեմ կուսաթաղանթը վերականգնել: Ես էլ ի՞նչ անեի, վարորդիս հետ դրեցի` ուղարկեցի ծննդատուն: Բարեհաջող կարեցին, բարեհաջող ամուսնացավ, հիմա երջանիկ ապրում է, երկու երեխա ունի: Ու էդ ամենը ընդամենը 50 դոլարի պատմություն էր»:

Այսօր, երբ ուզում էի միայն ճշգրիտ ինֆորմացիա դնել նյութիս մեջ, զանգեցի զանազան գինեկոլոգիական կենտրոններ, ու բոլոր տեղերից ստացա դրական պատասխան՝ կուսաթաղանթ ամեն տեղ էլ կարում են, նայած թե` քանի օր է «պահպանման ժամկետը», մեկ-երկու օրից մինչև մեկ ամիս, տատանվում են նաև գները՝ 100-300 դոլար:

Կարելի է ձեռք թափ տալ երևույթի վրա, կարելի է դա ընդունել որպես պանացեա աղջիկներին ավանդապաշտությունը շրջանցելու ու նորմալ մինչամուսնական սեռական կյանքով ապրելու համար, ինչպես անում են տղաները, բայց կարևորը հո ֆիզիոլոգիական կուսությունը չի՞, որ հիմարի պես տենչում է հայ ավանդապաշտությունը: Էստեղ ուրիշ բան է՝ ամեն բան կեղծիքից սկսելու միտումը. իսկ սկսում են, որովհետև «կարմիր խնձորի» ինստիտուտը հայ հասարակության, նրա մենթալիտետի ու կեղծ ավանդապաշտության հիմքն է, ըստ այնմ՝ այն ֆիզիկական ուղին, որով ապագայի հայը ծնվում է, կեղծված է ի սկզբանե: Խաբում են նրանց, ովքեր ուզում են խաբված լինել: Իսկ ուզում են համարյա բոլորը: Ես մեկ էլ զարմանում եմ, որ մարդիկ ինչքա՞ն կարան տգետ լինել ու բեֆայմ, որ չհասկանան՝ կուսաթաղանթը կարևոր չի, քանի որ կարա լինի կեղծ: Բայց կառչում են, որովհետև եթե չկառչեն, մի ողջ մենթալիտետ կփոխվի … Բայց որ կորցնեն, մնացած կեռչանների հետ միասին էլ չեն կարա իրենց ավանդապաշտությունը դրոշակ սարքեն ու ի ցույց դնեն «հայ կնոջ առաքինությունն ու հայ օջախի մաքրությունը» ողջ քաղաքակրթության առջև, որը վաղուց միայն ծիծաղում է մեզ վրա:

21-րդ ԴԱՐ….Մարդը ստրկացնելու նորանոր հնա՞րքներ կը մտածուի իրականացնել արդեօք….Ամէն տեղ, նորանոր ճգնաժամեր կը ստեղծուին՝ քաղաքացիական, տնտեսական, քաղաքական, ընկերային եւ այլ, որպէսզի մարդ արարծը մխրճուի իր կենցաղային տարրական կարիքները հոգալու հոգեմաշ աշխատանքին մէջ, չկարենայ ան գլուխ բարձրացնել, գիտակցիլ թէ ի՞նչ խաղեր ու խարդաւանքներ կը հիւսուին իր շուրջ, թէ ինչպէ՞ս մարդկային գիտակցութիւնը կը փորձուի տարրականացնել, գռեհկացնել, ազգային, բարոյական արժէքները քայքայել….դարաւոր աւանդութիւնները ջնջել…եւ այսպէս շարունակ….Ո՞ՒՐ Կ’ԵՐԹԱՅ ԱՇԽԱՐԿԸ ԱՅՍՊԷՍ…Ի՞ՆՉ Է ՆՊԱՏԱԿԸ այս բոլորին….ՄԱՐԴԸ ԱՄԲՈՂՋՈՎԻՆ ԿԱՌԱՎԱՐԵԼԻ՞ ԴԱՐՁՆԵԼ Է արդեօք ՆՊԱՏԱԿԸ, այսինքն՝ ՄԻՋՈՑ ու ԳՈՐԾԻՔ, այլոց նպատակներու իրականացման…..

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

Եթէ անազատութեան մէջ չես եղած, կրնա՞ս լիարժէք գնահատել ազատութիւնը….Եթէ մութը չես ապրած, կրնա՞ս զգալ լոյսին բերկրանքը….Եւ այսպէս, ամէն ինչ իր հակասական յատկանիշով կ’արժեւորուի, իր բուն իմաստը կը զգենու…: Նոյնն է բարիի եւ չարի պարագան, որոնք ի դէպ կրնան միասին ապրիլ նոյն էակին մէջ միաձոյլ….եւ միշտ ալ կեանքի մէջ կը յայտնուին սահմանագիծեր, ուր մէկ քայլ ասդին՝ ԲԱՐԻՆ կը յաղթանակէ, իսկ մէկ քայլ անդին՝ ՉԱՐԸ….Փորձութեան ահեղ պահեր կան մանաւանդ, երբ դուն քու մէջդ կը զգաս այդ պայքարը՝ Բարիին եւ Չարին միջեւ…: ԲԱՐԻՆ լուսաւոր է, ազնիւ, վեհ ու լայնախոհ, գիտէ ան բարձրանալ ճղճիմ պարագաներէն վեր, տեսնել ԱՄԲՈՂՋԸ՝ ես-ի անցողիկ ցանկութեանց փոքրոգութենէն, տկարութենէն, խոյանալ, աշտարակուիլ….Մինչդեռ ՉԱՐԸ կ’ըլլայ շնչահեղձ ոխի, ատելութեան, նախանձի, նեղմտութեան թոյնով եւ մարդը կը տանի ԻՆՔՆԱՈՉՆՉԱՑՄԱՆ…..ԲԱՐԻՆ ԷԱՊԷՍ ԵՍ-Ի ԸՆԴԱՐՁԱԿՈՒՄՆ Է ԺԱՄԱՆԱԿԻ ԵՒ ՄԻՋՈՑԻ ՆԵՂ ՍԱՀՄԱՆՆԵՐԷՆ….ՄԱՐԴՈՒՆ ԱՍՏՈՒԱԾԱՅՆԱՑՈՒՄԸ….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

Այսօր Ռադիոյի օրն է: 1895 թվականի մայիսի 7-ին ռուս ֆիզիկոս Ալեքսանդր Պոպովը հայտնագործեց առաջին ռադիոընդունիչը:

Պոպովը հենց այդ օրը ապացուցեց ռուս զինվորականներին, որ կարելի է փոխանցել ռադիոհաղորդագրություններ ռուսական նավատորմի և Կրոնշտադի միջև:

Ռադիոյի օրը միանշանակ կարելի է համարել նաև հեռուստատեսության, ռադիոհեռարձակման, կապի ոլորտի այլ ներկայացուցիչների, ինչպես նաև ռադիոսիրողների տոն։

ԵՐՋԱՆԿՈՒԹԻՒՆԸ ԱՅԼԱԶԱՆՈՒԹԵԱՆ ՄԷՋ Է….Եթէ ամէն ծաղիկ ու ծառ, թուփ ու տերեւ յար եւ նման ըլլային մէկզմէկու, ի՞նչ հմայք պիտի ունենային անոնք: Նոյնը կարելի է ըսել մարդ էակին եւ ազգերու համար: Եթէ ըլլային անոնք ամբողջովին ՆՄԱՆԱՏԻՊ, ՆՈՅՆԱԿԱՆ, ի՛նչ ձանձրալի պիտի ըլլար կեանքն ու աշխարհը առհասարակ…: ԱՅԼԱԶԱՆՈՒԹԻՒՆՆ է որ իւրաքանչիւրին կու տայ իր ինքնուրոյն հրապոյրը, անհատական յատկանիշը, որ նման չէ միւսին…: Իսկ մեր ներկայ մեքենականացած կեանքը որքա՛ն կը միտի սպաննել այդ ԱՅԼԱԶԱՆՈՒԹԻՒՆԸ….

***

ՀՈԳԻՆԵՐՈՒ ԳԱՂՈՒԹԱՑՈՒՄ….Սա ամէնէն սարսափելին է, երբ մարդ անհատը՝ ազատութեան պայմաններուն մէջ իսկ, կը ստրկանայ օտար եւ խորթ բարքերու, կուրօրէն կը կապկէ ուրիշինը, կը ստրկանայ նիւթին ու դրամին, կը կլանուի հակամշակոյթի չարժէքներով, անձնատուր կ’ըլլայ լոկ մարմնական անցողիկ վայելքներուն….ամբողջովին կորսնցնելով իր հոգիի եւ մտքի ԱՆԿԱԽՈՒԹԻՒՆԸ, ներքին ԱԶԱՏՈՒԹԻՒՆԸ…: Եթէ կարենաս հոգիդ ու միտքդ ԱԶԱՏ պահել, յայնժամ ոչ մէկ բան կրնայ ստրկացնել քեզ…: Հազուագիւտ ՀՈԳԻՆԵՐ կան, որոնք՝ նոյնիսկ բանտային պայմաններու տակ, կրցած են պահել իրենց ԱԶԱՏ ԱՆՀԱՏԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆԸ….Ի՛նչ վսեմութիւն՝ արդարեւ:

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից