ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանն ԱԺ իր ելույթում Սերժ Սարգսյանին անուղղակի մեղադրել է տարիներ առաջ հան­ցավոր գործունեություն ծավալելու մեջ։ «Քաղաքա­կան գործարք կատարվեց 1995-1996թթ.-ին, երբ հանցավոր համաձայնության դաշտում կասեցվեց Դաշնակցության գործունեությունը։ Իսկ մենք հա­մագործակցում ենք Դաշնակցության հետ»,– հակա­դարձելով ԱԺ ՀԱԿ պատգամավորների ելույթներին՝ ասել է Բաղդասարյանը: Ընդհանրապես, ՀՀԿ խմ­բակցության ղեկավարը վերջերս հաճախ է շփոթում կամ մոռանում 1990-ականների իրադարձություննե­րը, արդյունքում անհարմար դրության մեջ դնելով իրեն, հիմա նաև՝ իր առաջնորդին։ Ուստի՝ մեր պարտքն ենք համարում մեկ-երկու տողով նրան հիշ­եցնել մի քանի հանրահայտ փաստ։

Անդրադառնալով իր և որդու մասնակցությամբ ծեծկռտուքի դեպքին՝ Գյումրիի նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանն ասել է, թե «դա ամբողջությամբ սուտ է»։ «Մի հոգի չկա, որ էս պահին կարա կանգնի ու ասի, որ տենց դեպք եղել է», ասել է նա։

«ՉԻ» – Այստեղ երկու տարբերակ կա։ Կամ ոստիկանությունը պաշտոնական հաղորդագրությունը տարածել էր նստած վիճակում (որովհետև «չէր կարա կանգներ ու տենց բան ասեր»), կամ էլ Գյումրիում կա մեկ այլ Վարդան Ղուկասյան, որը Սպարտակ անունով որդի ունի, Կոլյա անունով՝ եղբոր որդի, պատահաբար նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանի տարեկիցն է, շրջում է թիկնապահներով և (ինչպիսի զուգադիպություն) գրասենյակ ունի նույն շենքում, որտեղ գրասենյակ ունի նաև այս ամենի հետ հեչ կապ չունեցող նախկին քաղաքապետը։

Կարծում ենք՝ ժամանակն է, որ ոստիկանությունը հրաժարվի արատավոր գործելաոճից և անհայտ հանցագործների համար այլ ինիցիալներ հորինի:

Չորրորդ իշխանություն

Սերժ Սարգսյանի վերջին «ընդարձակ ելույթը», պարզվում է, շատերին է բարկացրել։ Ընդ որում՝ մարդկանց բարկացրել է ոչ թե այն, որ այդ ելույթը որևէ կապ չուներ իրականության հետ, որ բոլորն էլ հասկանամ էին՝ դա ընդամենը հերթական թամաշան է և այլն, այլ որովհետև ակնհայտ դարձավ, որ Սերժ Սարգսյանը լավ էլ հասկանում է, թե ինչպիսին պիտի լինի նորմալ երկիրը։

Ի վերջո՝ մի բան է, երբ մարդը չգի­տի, թե ինչ պիտի անել, դրա համար էլ սխալ բաներ է անում կամ ընդհանրապես ոչինչ չի անում, և բոլորովին այլ բան, երբ մարդը գիտի, թե ինչ պիտի անել, բայց չի անում։ Դրա համար էլ, ի դեպ, ցանկացած հանցա­գործություն քննելիս նախ պարզում են՝ ամբաստանյա­լը գիտակցե՞լ է, որ հանցանք է գործում, թե՞ չի գիտակցել։ Ու թեև օրենքի չիմացությու­նը պատասխանատվությու­նից չի ազատում, բայց ամեն դեպքում՝ եթե գիտակցված է արել, դա համարվում է ծան­րացուցիչ հանգամանք, իսկ եթե չիմանալով է արել՝ պա­տիժն ավելի մեղմ է լինում։ Դրա համար էլ Սերժ Սարգսյանի ելույթը մարդ­կանց մեջ միայն զայրույթ է առաջացրել. «բա որ էդքանը հասկանում ես, ինչո՞ւ ես հա­կառակն անում»։ Այլ կերպ ասած՝ սա այն դեպքն է, երբ Սերժ Սարգսյանի ելույթում հնչած ձևակերպումների ճշ­մարտացիությունն ընկալ­վում է որպես ծանրացուցիչ հանգամանք։

Բայց նաև՝ այնպես չէ, որ ելույթում միայն վերացա­կան մտքեր են հնչել։ Սերժ Սարգսյանը նաև կոնկրետ բաներ է ասել։ Ընդ որում՝ հատկապես արտաքին քա­ղաքականությանն առնչվող հատվածը երևի ավելի շատ հոգեբաններին կհետաքրքրի։ Տեսեք՝ հասուն մարդ է, արդեն 18 տարի է՝ պետա­կան բարձրագույն պաշտոն­ներ է ստանձնում ու մասնակցում որոշումների կայացմանը, 8 տարի է՝ որոշ­ումները կայացնում է մի­անձնյա, բայց ահա ելույթ է ունենում ու ենթա­գիտակցորեն կռիվ է տալիս Լևոն Տեր-Պետրոսյանի դեմ։ «Այն մտայնությու­նը, որ քանի դեռ Ղարաբաղի հարցը լուծված չէ, և Թուր­քիայի կողմից իրա­կանացվող շրջա­փակումը վերաց­ված չէ, մենք լավ չենք ապրելու, անընդունելի է», հաղթականորեն ասում է նա։ Ամոթ չլինի հարցնելը՝ բա եթե այդպես է, ին­չո՞ւ լավ չենք ապ­րում։ Կամ եթե «այդ մտայնությունն անընդունե­լի է», ու Հայաստանը դեռ հարյուր տարի էլ կարող է զարգանալ շրջափակման պայմաններում, էլ ինչ կա­րիք կար խայտառակ ինք­նանվաստացման գնով Թուրքիայի հետ սիրախաղ սկսել, հնարավոր ամեն ինչ զիջելու պատրաստակամություն հայտնել ու վերջում էլ հայտարարել, թե «Գյում­րուց ու Արմավիրից արևմուտք մենք որևէ իսկական գործընկեր չունենք», այն­տեղ «անհատակ ա անան­ցանելի ճահիճ է»։

Բա էլ ինչո՞ւ ոտներս թրջեցինք այդ ճահիճում, հանգիստ կշարունակեինք «լավ ապրել»։ Կամ ի՞նչ է նշանակում՝ «այս պայմաններին մենք արդեն ընտելացել ենք և հարմարվել»։ Բա եթե «ընտելացել ենք և հարմարվել», ինչո՞ւ է տարեկան 45-50 հազար մարդ արտագաղթում (միայն պաշտոնական տվյալներով)։

Չորրորդ իշխանություն

ՌԴ-ում խոշոր բիզնեսմեն համարվող Արա Աբրահամյանը, որը Հայաստանում քաղաքականությամբ զբաղվելու հայտ է ներկայացրել, այս օրերին ակտիվորեն լուրեր է տարածում այն մասին, թե իբր ՌԴ-ից իրեն «դաբրո» են տվել Հայաստանում իշխանափոխության գործընթաց սկսելու համար: Մասնավորապես՝ Արա Աբրահամյանին սպասարկող տեղեկատվական հարթակներից մեկը երեկ նմանատիպ ձևակերպումներով լուր է թողարկել. «Ըստ մեր մոսկովյան աղբյուրների՝ Պուտինի շրջապատը դեմ չէ, որ Սերժ Սարգսյանին հեռացնեն արտահերթ նախագահական ընտրությունների միջոցով:

Ըստ նույն աղբյուրի՝ Սերժ Սարգսյանն իր գլխավոր առաքելությունը կատարել է՝ Հայաստանը միացրել է ԵՏՄ կազմին, որից հետո Ռուսաստանի գլխավոր նպատակն է, որ Հայաստանի այս կարգավիճակը դառնա հաստատուն, և որ ժողովուրդը չհիասթափվի այս ընտրությունից: Եվ եթե դրա համար անհրաժեշտ է, որ Սերժ Սարգսյանը հեռացվի իշխանությունից, ապա Մոսկվան դրան դեմ չէ:

Ըստ նույն աղբյուրի՝ Ռուսաստանը կմտահոգվի այն դեպքում, եթե նկատի, որ այդ պրոցեսների մեջ ներգրավված կլինի Արևմուտքը:

Չորրորդ իշխանություն

Խորհրդարանական ընտրություններից մեկ տարի առաջ ինչ-որ կանխատեսումներ անելն, իհարկե, անշնորհակալ գործ է, մանավանդ՝ Հայաստանում, որտեղ իրավիճակը բավականին արագ է փոխվում։ Բայց ինչ-որ գործընթացներ այնուամենայնիվ արդեն ուրվագծվում են, քաղաքական դաշտի «խաղացողների» պոտենցի­ալները մոտավորապես հայտնի են, հետևարար՝ որոշ բաներ միանգամայն կանխատեսելի են։

Ապագա խորհրդա­րանի «քարտեզը» կանխատեսելու հիմնական բարդությունն այն է, որ Հա­յաստանում խորհրդարանական ընտրությունների «պաշ­տոնական արդյունքները» երբեք չեն համապատասխա­նում քաղաքական ուժերի իրական վարկանիշներին։ Ընդ որում՝ կեղծիքների չափաբաժինը մոտավորապես 40 տոկոս է, իրական ընտրություններինը՝ 60 տոկոս։ Դա նշանակում է, որ եթե, օրի­նակ, ՀՀԿ-ն իրականում ստանում է 12 տոկոս, պաշ­տոնապես արձանագրվում է 52 տոկոս (իրական ձայներին գումարվում է կեղծիքների 40 տոկոսանոց չափաբաժինը), իսկ եթե որևէ ընդդիմադիր ուժ ստանում է, ասենք, 20 տոկոս, պաշտոնապես արձանագրվում է 12 տոկոս։ Բայց սա դեռ մի կողմ թողնենք և փորձենք հասկանալ, թե քաղաքական ուժերից որն ինչ հնարավորություններ և պոտենցիալ ունի։

ՀՀԿ. Այս ուժը մոտ 10-15 տոկոս իրական վարկանիշ ունի, որն առաջիկա մեկ տարվա ընթացքում հաս­տատ միայն պակասելու է (հաշվի առնելով սոցիալ-տնտեսական իրավիճակի վատ­թարացումը)։ Եթե նրանց հաջողվի այնպիսի Ընտրա­կան օրենսգիրք անցկացնել, որ ընտրակեղծիքների չափաբաժինը չնվազի և մնա նույն 40 տոկոսի մակարդակի վրա, այդ կուսակցությունը կստանա 45-50 տոկոս։

ՀՅԴ. Այս կուսակցությա­նը որպես առանձին քաղա­քական ուժ դիտարկելն ար­դեն անիմաստ է։ Ընտրու­թյունների «իրական հատ­վածում» ՀՅԴ-ն հազիվ 1-2 տոկոս ունենա, իսկ թե «կեղծիքների հատվա­ծից» քանի տոկոս կպոկի՝ էական չէ, որովհետև ՀՀԿ-ի բաժնից է պոկելու։ Պարզ ասած՝ երբ ասում ենք, որ ՀՀԿ-ն կարող է 45-50 տոկոս ունենալ, նկա­տի ունենք՝ ՀՅԴ-ն էլ հետը (թե իրենց միջև ինչ հա­րաբերակցություն կլինի՝ էական չէ)։

ԲՀԿ. Այս պահին այս կուսակցության վարկանիշը 7-10 տոկոս է, բայց եթե ամեն ինչ այսպես շարունակվի՝ ԲՀԿ-ն պրոբլեմներ է ունենալու։ Բանն այն է, որ ներկա պահին ԲՀԿ-ն պաշտոնապես ընդդիմություն է (հրաժարվել է կոալիցիոն
բանակցությունների գնալ), բայց նաև ակնարկներ են հնչել, որ այդ հարցին կարևոր է անդրադառնալ 2017թ. ընտրություններից հետո։ Իսկ մարդիկ հազիվ թե հաճույքով ձայն տան այն ուժին, երբ մտադիր է ընտրություններից հետո կոալիցիա կազմել իշխանությունների հետ։

Չորրորդ իշխանություն

«Աշոտյանին փոխում եք, լավ, հասկացանք: Տեղն արել են: Ճշմարիտյանի՞ն եք հանում, դա էլ հասկացանք, իրեն հասնում է: Արագածոտնի մարզն ընդհանրապես հասկացանք, վերջապես այնտեղ ուրիշ մարդիկ էլ տենդերներ կշահեն: Բայց Շիրակի մարզը հանգիստ թողեք: Թող այն դաշնակցական թեկնածուն, որ պիտի այդ պաշտոնին նշանակվի, ասի, թե ինքը ինչը կարող է ավելի լավ անել, որ չի անում կամ արել Ֆելիքս Ցոլակյանը: Իհարկե, եթե Շիրակի մարզպետ նշանակվի ՀՅԴ ներկայացուցիչը, դրա մեջ դրական բան էլ կլինի. ամբողջ մարզը դաշնակների դեմ դուրս կգա: Բա ձեզ դա պե՞տք է: Տարօրինակ է, թե ինչու են հատկապես այդ մարզն ուզում դաշնակները: Եթե վատը լիներ մարզպետը, կամ այնտեղի պետական ապարատներում խժդժություններ ու լարվածություն լիներ, կհասկանայինք: Բայց վարդանիկներից հետո հանգիստ մարզ է դարձել: Դրա փոխարեն գնացեք Սյունիքի մարզը պահանջեք: Դաշնակներն են, չէ՞, անընդհատ շեփորահարում համակարգային փոփոխությունների, նոր մշակույթի, երկրում արդարություն ձեւավորելու մասին: Այդ դեպքում, Սյունիքի մարզը պահանջեք: Դրսեւորեք սկզբունքայնություն, ասեք՝ տվեք մեզ Սյունիքի մարզը, վերացնենք վախի մթնոլորտը, մարզը ապաքաղաքականացնենք, Նժդեհի գաղափարները կյանքի կոչենք եւ նման այլ վեհ բաներ: Մեկ մարզի կտրվածքով համակարգային փոփոխություններ արեք, տեսնենք: Եթե «կպցնեք» այդ մարզը՝ ողջուները՝ մեզնից»:
Չորրորդ իշխանություն

Երեկ թեժ վիճաբանություն է տեղի ունեցել ԱԺ պետաիրավական հարցերի մշտական հանձնաժողո­վի ՀՀԿ-ական նախագահ Հովհաննես Սահակյանի և «Ժառանգություն» խմբակցության պատգամավոր, ՄԻՊ թեկնածու Զարուհի Փոստանջյանի միջև։ Ընդ որում՝ պատգամավորներն այնքան բարձր էին վի­ճում, որ ձայները լսելի էին միջանցքում՝ Հ. Սահակյանի աշխատասենյակի կողքով անցնելիս։ Հիմնական բղավողը Զարուհի Փոստանջյանն էր, որը Սահակյանին ասում էր, թե նա օրենք է խախտում և հորդորում էր կարդալ դրանք, իսկ ՀՀԿ-ական պատգամավորն էլ իր հերթին էր «Ժառանգության» ներկայացուցչին խորհուրդ տալիս կարդալ Սահմանադրությունը։

Ըստ որոշ տեղեկությունների՝ նրանց վիճաբանության առիթը ՄԻՊ առաջիկա ընտրություններն են. ինչպես հայտնի է՝ ԱԺ պետաիրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովը պետք է առաջադրված թեկնածունե­րից մեկին առաջադրի ԱԺ լիագումար նիստում՝ քվե­արկության։ ՄԻՊ պաշտոնի համար առաջադրվել է երեք հոգի՝ ՀՀԿ-ն ներկայացրել է Արման Թաթոյանի թեկնածությունը, ԲՀԿ խմբակցությունից այս հանձնաժողովում առաջադրված, սակայն՝ մեկ այլ կուսակցություն ներկայացնող Տիգրան Ուրիխանյանը՝ Նարեկ Ալոյանին, իսկ պատգամավոր Էդմոն Մարուքյանը՝ Զարուհի Փոստանջյանին։

Չորրորդ իշխանություն

Օրերս «1in.am»-ի հաղորդումներից մեկի եթերում սպարա­պետ Վազգեն Սարգսյանի կրտսեր եղբայրը՝ «Հանրապետու­թյուն» կուսակցության առաջնորդ Արամ Սարգսյանը բավա­կանին ուշագրավ հայտարարություն էր արել, որը չէր վրիպել շատերի ուշադրությունից։ Պատասխանելով լրագրողի հար­ցին, թե պատրաստվո՞ւմ է վերջինս մասնակցել 2017 թվականի խորհրդարանական ընտրություններին, Արամ Սարգսյանը հայտարարել էր. «Սերժ Սարգսյանն ինձ խոստովանել է, որ Հոկտեմբերի 27-ը կազմակերպված էր, և մի օր ինձ պետք է ասի, ես սպասում եմ նրա խոսքին»։

Այս առիթով երեկ Հելսինկյան քաղա­քացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի ղեկա­վար Արթուր Սաքունցը դիմել է ՀՀ գլխավոր դատախազին՝ Սերժ Սարգսյանին հարցաքննելու պահանջով: Դիմումի հա­մար հիմք է հանդիսացել Արամ Սարգսյանի վերոհիշյալ հայ­տարարությունը։ «Սրանով Արամ Սարգսյանը հրապարակավ հայտարարել է, որ Սերժ Սարգսյանը տիրապետում է արժեքավոր տեղեկատվու­թյան՝ 1999 թվականի հոկտեմ­բերի 27-ին տեղի ունեցած հանցագործության վերաբեր­յալ։ Սա հիմք է տալիս ենթադ­րելու, որ գործի բացահայտ­ման համար հնարավոր բոլոր միջոցառումները չեն ձեռնարկ­վել, և կարիք կա հարցաքննելու ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանին», ասված է դատախազությանն ուղարկված Սաքունցի դիմումում։

Ըստ նամակագրի՝ Սարգս­յանի հայտարարությունն ապացուցում է նաև, որ ՀՀԿ առաջնորդը հանցագործու­թյան մասին տեղեկություններ անի, որոնք նա թաքցնում է՝ խոչընդոտելով գործի բացահայտմանը։ Սա մեկ։ Բացի այս, Սաքունցը կարծում է նաև, թե Արամ Սարգսյանի հայ­տարարությունը հիմք է, որ­պեսզի Սերժ Սարգսյանի նկատմամբ մեղադրանք առա­ջադրվի հանցագործությունը կոծկելու փաստի հիմքով նաև։ Զուգահեռաբար Սաքունցը նաև իմփիչմենթի գործընթացի մասին է ակնարկել:

«Խնդիրն այն է, որ Արամ Զավենի Սարգսյանի հայտարարու­թյունից հետո օրենքի ուժով պետք է սկսվի իմփիչմենթի գործընթաց Ս. Սարգսյանի նկատմամբ, որովհետև, նորից եմ կրկնում, հանրապետու­թյան ԱԺ նախագահի՝ երկ­րորդ դեմքի, երրորդ դեմքի՝ վարչապետի, տեղակալների, ԱԺ նախագահների սպանու­թյան մասին է խոսքը և նաև ԱԺ-ի՝ որպես օրենսդիր մարմ­նի դեմ ահաբեկչական գործու­նեության կազմակերպիչների մասին է խոսքը։ Այնպես որ, օրենքն է թելադրում, որ պետք է սկսվի իմփիչմենթի գործըն­թաց և եթե չի սկսվում, ՀՀԿ կայուն քաղաքական մեծա­մասնությունը պատասխա­նատվություն է կրում պետու­թյան դեմ կազմակերպված հանցագործությունը թաքցրած անձին հովանավորելու մեջ։ Դա հանրության դեմ մարտահրա­վեր է, դուրս է զալիս, որ հանցագործությունը շարունակում է մնալ չբացահայտված, իսկ հանցագործության կազմա­կերպիչները շարունակում են վտանգ ներկայացնել ՀՀ-ին և յուրաքանչյուր անձին»,- երեկ հայտարարել է Արթուր Սաքունցը։

Չորրորդ իշխանություն

Կոալիցիա կազմելու շուրջ ՀՀԿ-ՀՅԴ բանակցությունները սկսել են դժվարություններով ընթանալ, տևակաև ժամանակ է՝ նրանք բանակցում են պաշտոններ կիսելու շուրջ, սակայն վերջնա­կան պայմանավորվածություններ դեռ ձեռք չեն բերվել։
Ավելին՝ երեկ ԱԺ նախագահ, ՀՀԿ փոխնախագահ Գալուստ Սահակյանը լրագրողների հետ զրույցում հայտարարել է.

«Մեզ մոտ ժողովրդական բան է՝ բոլո­րը պորտֆել են ուզում՝ չմտածելով, թե այդ պորտֆելի մագնիսականությունն ինչպիսին պիտի լինի։ Ինձ համար խնդիրը նա է, թե ինչպես հետագայում պիտի աշխատենք»։

Գալուստ Գրիգորիչի հետ ամենամեծ ցանկության դեպքում անգամ անհնար է չհամաձայնել՝ իրոք պորտֆելները մագնիսականություն ունեն, և այդ մագնիսականության պատճառով է, որ ՀՀԿ-ն չի կարող իշխանություն չլինել։

Չորրորդ իշխանություն

«ՉԻ» տեղեկություններով՝ ՀՀԿ-ՀՅԴ վերջնական պայմանավորվածության ձգձգման պատճառը ոչ թե ՀՀԿ-ՀՅԴ հարթությունում է, այլ ՀՅԴ-ի ներսում: Խնդիրն այն է, որ ՀՅԴ-ում չեն կարողանում բաժանել պորտֆելները: Սերժ Սարգսյանի պահանջով՝ Հրանտ Մարգարյանը համաձայնել է նոր դեմքեր «տալ» գործադիրին: Նա իր պրոտեժեն համարել է Արա Նռանյանին, Աղվան Վարդանյանը՝ Արծվիկ Մինասյանին, իսկ ահա Դավիթ Լոքյանի պարագայում կողմերը կոնսենսուսի չեն գալիս:

Բայց սա դեռ ամենը չէ: Կառավարությունում պորտֆելները վերցնելու Հրանտ Մարգարյանի միանձնյա որոշմանը դեմ են դրսի կառույցները եւ հատկապես Վաշինգթոնի ազդեցիկ դաշնակներից Վիգեն Հովսեփյանը, որին դեռևս մեկ տարի առաջ համարում էին Մարգարյանի հիմնական կակառակորդը՝ Բյուրոյի ղեկավարի ընտրության ժամանակ:

Ֆրանսիայի կառույցը եւս չի համակերպվել Մարգարյանի՝ ՀՀ իշխանությունների հետ համագործակցելու որոշմանը: Լիոնից Մարգարյանին հասկացրել են, որ իրենց համար անընդունելի է Բյուրոյի ղեկավարի նման պահվածքը:

Այս լարվածությունը դեռեւս 2015-ից էր սկիզբ առել, երբ Ֆրանսիայի դաշնակցականները դեմ էին արտահայտվել Մարգարյանի թեկնածությանը: Այսօր արդեն դրսի դաշնակները Մարգարյանին ճնշում են, և արտասահմանցի մեծահարուստ ՀՅԴ-ականների համար ընկալելի է Արմեն Ռուստամյանի պահվածքը:

Հավելենք նաև, որ դրսի դաշնակցականներին են այս օրերին միացել ՀՅԴ կառույցի բազմաթիվ անդամներ, որոնք կտրուկ և միանշանակ դեմ են արտահայտվել իշխանության հետ համագործակցելու ֆորմատին: Այս առումով խիստ պայթյունավտանգ իրավիճակ է ՀՅԴ-ում»:

Չորրորդ իշխանություն