Մայիսի 18-ին, ՖԻՖԱ-ն, իր պաշտոնական կայք-էջում հրապարակել է ֆուտբոլի ազգային հավաքականների դասակարգման նոր աղյուսակը: Հայասատանի հավաքականը նոր ցուցակում ապրիլ ամսվա համեմատ, իր դիրքը չի փոխել եւ մնացել է նույն 62-րդ հորիզոնականում: Եվրո-2012-ի շրջանակներում մեր ընտրանու մրցակիցների զբաղեցրած տեղերն են. Ռուսաստան 18-րդ հորիզոնական, Սլովակիա` 26, Իռլանդիա` 34, Մակեդոնիա` 85 եւ Անդորրա` 202:

Համաշխարհային ֆուտբոլի դասակարգման աղյուսակը շարունակում է գլխավորել աշխարհի եւ եվրոպայի ներկայիս չեմպիոն Իսպանիայի հավաքականը: ՙԿարմիրներն՚ իրենց ակվտիվում ունեն 1857 միավոր, եւ զգալիորեն առաջ են անցել առաջին եռյակում գտնվող Հոլանդիայի եւ Բրազիլիայի ընտրանիներից, որոնք համապատասխանաբար ունեն 1702 եւ 1425 միավոր: Լավագույն տասնյակում են ընդգրկվել նաեւ Գերմանիայի, Արգենտինայի, Անգլիայի, Ուրուգվայի, Պորտուգալիայի, Իտալիայի եւ Խորվաթիայի հավաքականները:

Հավելենք, որ ՖԻՖԱ-ի ազգային ընտրանիների դասակարգման հաջորդ աղյուսակը կհրապարակվի հունիսի 29-ին:

Հայաստանի աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարության աշխատակիցներից մեկը` Սուրեն Պիվազյանը Հոլանդիա կատարած աշխատանքային այցի ընթացքում լքել է խումբը և մնացել Հոլանդիայում:

Նախարարության հաշմանդամների և տարեցների հիմնահարցերի վարչության գլխավոր մասնագետ Պիվազյանը նախարարության պատվիրակության կազմում մեկնել էր Հոլանդիա:

Սոցապ նախարարությունից ասացին, որ իրենց գլխավոր մասնագետը, հայաստանյան խմբի հետ Հոլանդիա էր մեկնել հոլանդական կողմի նախաձեռնությամբ՝ մասնակցելու «Հաշմանդամությունը որպես խոստումնալից աշխատուժ»  ծրագրին: Նախարարությունում մտադիր են միայն վերջերս գլխավոր մասնագետի պաշտոնը ստանձնած Սուրեն Պիվազյանին պատժել և դիմելու են Քաղծառայության խորհրդին՝ համաձայնություն ստանալու նպատակով:

Լուրերի համաձայն, պատվիրակության անդամներից մեկին Պիվազյանը ծրար է փոխանցել ու խնդրել վերադառնալուն պես հանձնել իր վարչության պետ Արթուր Կեսոյանին: Նամակով Պիվազյանը հայտնել է, թե առողջական խնդիրներ ունի և առաջարկել է իրեն աշխատանքից ազատել:

Երևանի թիվ 114 ավագ դպրոցում այսօր մեկնարկել է հանրակրթական ուսումնական հաստատության ղեկավարման իրավունք /հավաստագիր/ ստանալու համար քննությունների հանձնման երկրորդ փուլը, որը մի յուրահատուկ փորձություն է դարձել գործող տնօրենների համար, գումարվելով բարեփոխումների առաջացրած քաոսին։

Այս անգամ քննություններին մասնակցության հայտ են ներկայացրել 1066 հավակնորդ: Հավակնորդները քննությունները կհանձնեն երկու օրում՝ նախ գրավոր, ապա հաջորդ օրը՝ բանավոր:

Մեկնարկի առաջին օրը քննության էին ներկայացել 94 հավակնորդ: Այս մասին տեղեկացնում են ԿԳՆ — ից:

Այսօր ՀՀ կրթության և գիտության նախարար Արմեն Աշոտյանը, իր հերթին, յուրօրինակ մեսիջ է ուղղարկել, հասկացնելով, թե բողոքներ չեն ընդունվում. «Գործընթացը ներդնելիս որոշ շրջանակներ փորձում էին քննադատել և վարկաբեկել նախարարությանը, սակայն հավաստագրերի հանձնման ժամանակ բոլորը միանշանակ փաստել են, որ քննություններն անցել են օբյեկտիվ ու արդար: Այս անգամ ևս կարող եմ տեղեկացնել, որ նախարարությունը երաշխավորում է արդար, օբյեկտիվ քննություններ, գործընթացի օրինականություն»: Նա մի մեսիջ էլ միջնորդներին է հասցեագրել, «որոնք կփորձեն ուսուցիչներին և տնօրեններին այլազան ծառայություններ առաջարկել, հայտնվելու են անհարմար իրավիճակներում», սպառնացել է նախարարը:
Աշոտյանը հավաստիացրել է, որ հանրակրթության ոլորտի բարեփոխումներն անկասելի են և յուրաքանչյուր փոփոխություն, չնայած որ դժվար է ընկալվում, բերում է դրական արդյունքների: Այդ առումով նախարարը թերևս ճիշտ է, բարեփոխումներն այնպիսի խառնաշփոթ են առաջացրել համակարգում, որից սատանան անգամ գլուխ չի հանի, իսկ դրանք ոչ միայն անկասելի, այլև անշրջելի են:

«Այս գործընթացով փորձում ենք հայկական դպրոցում տնօրենի նոր նշաձող ձևավորել, կառավարման որակը դարձնել ընկալելի և ընդունելի այսօրվա պայմաններին, կոտրել այն կարծրատիպերն ու կաղապարները, որ մեր դպրոցում կարող են աշխատել նաև տգետ մարդիկ»,-նշել է նախարարը: Թե ինչ է տալու քննություններում հավաստագիր ձեռ բերած տնօրենները դպրոցին, այնքան էլ պարզ չէ, սակայն ակնհայտ է, որ մեր դպրոցներում կրթության որակը այս ողջ բարեփոխումների արդյունքում ոչ միայն չի լավացել, այլև ընդհակառակը.Իսկ գործող տնօրենին տգետ անվանելուց առաջ, պարոն նախարարը լավ կաներ մի քիչ երկար մտածել. արդյո՞ք   60 հարց անգիր արած մեկի մուտքը դպրոց դրա կայացման երաշխիք է: Իսկ որ ամենակարևորն է, տնօրեններին օրենքներ սովորել պարտադրելուց առաջ, հարկ է ապահովել այնպիսի համակարգ, որտեղ նույն տնօրենները ստիպված չլինեն այդ օրենքները խախտել:

Ատեստավորման գործընթացը շարունակում է վախի մեջ պահել այն  դպրոցների տնօրեններին, ովքեր դեռ չեն անցել այս թրի  տակով:

«Հայկական Վարկածը»  փորձեց լսել մի քանի դպրոցների տնօրենների:

Հարցի վերաբերյալ  Երևանի  Մուշեղ Իշխանի անվան թիվ 5 դպրոցի տնօրեն  Անահիտ Սարգսյանն ասաց. «Մեր ձեռը  ի՞նչ կա:   Հիմա կառավարության որոշումն է, պետք է կատարենք: Ես դեռ չեմ մասնակացել,  բայց արդեն պատրաստվում եմ:  Ուղղակի  գիտեք  ինչն ա վատ, որ տարիքով կանանց  քաշքշուկի մեջ են պահում սթրեսների ենթարկում:  Կարճ ասած` նրանք մի շարք հիվանդություններ են ձեռք բերում:  Միայն մեռնելը կփրկի»: Ավետիք Իսահակյանի անվան  թիվ 16 ավագ դպրոցի տնօրեն  Անահիտ Կիրակոսյանն այն բախտավորներից է, ով հաղթահարել է  այս փորձությունը. «Ես մարտին եմ մասնակցել քննություններին: Կարծում եմ , որ անհրաժեշտ գործառույթ է, մի օղակ , որը պետք է հաղթահարես: Ես շատ գոհ եմ հանձնաժողովից օբյեկտիվ քննության համար: Ընդհանուր նախատեսված 60 հարցից 90 տոկոսը ճիշտ եմ պատասխանել:Մյուս կողմից ինձ օգնեց այն հանգամանքը,  որ ես գործող տնօրեն էի և  ամեն օր շփում ունեի օրենքների հետ: Չնայած մինչ քննությունը մասնակցել էի մի շարք դասընթացների, որոնք նույնպես ինձ օգնեցին»:

Հրաչյա Աճառյանի անվան թիվ 72 դպրոցից մեզ  ասեցին, որ տնօրենը այս քանի օրը  շատ լարված է և մենք չենք կարող զրուցել նրա հետ,  իսկ  երբ իմացան, թե ինչի համար ենք հարցնում Գայանե Մարտիրոսյանին, ասացին, որ  այսօր էլ հենց քննության է գնացել:

Հ.Գ. ԿԳ Նախարարությունից տեղեկացրեցին, որ քննությանը մասնակցած 94 տնօրենից երկուսն այսօր կտրվել են գրավոր քննությունից:

Ռուզան Ավոյան

Երբ առաջին անգամ «Հայկական վարկածում» կարդացի «Շանթի» Յուրայի քաջագործությունների մասին պատմող հրապարակումները, հիշեցի մի միջադեպ, որին ականատես եմ եղել անձամբ, երբ աշխատում էի նրա սեփականությունը հանդիսացող «Երևան» հեռուստաընկերությունում:

Դեպքը, որի մասին ուզում եմ պատմել տեղի ունեցավ  հեռուստաընկերությունների հեռարձակման հաճախականությունների նախորդ մրցույթից հետո: Բնականաբար, հաղթեց «Երևան»-ը, քանի որ նրա մեջքին կանգնած էր Աղվան Գառնիկիչը: Մենք, աշխատողներս, նույնպես գիտակցում էինք, որ մեր հեռուստաընկերությունը չունի այն արժանիքները, որի համար էլ հաղթել է: Մրցույթից հետո Յուրան կոլեկտիվին հրավիրեց` իրենց սեփականությունը հանդիսացող «Շանթ» ռեստորանում նշելու «հաղթանակը»: Մեկ ժամ էլ չկար, ինչ նստել էինք սեղանների շուրջ և սկսել «խնջույքը», երբ մատուցողը` երևի մոտ 20 տարեկան երիտասարդ տղա, մոտեցավ և ցանկացավ փոխել Յուրայի մոտ դրված մոխրամանը: Մենք չհասցրեցինք էլ հասկանալ, թե ինչ կատարվեց, միայն այն տեսանք, որ Յուրան իր ուժեղ բռունցքով նստած տեղից հարվածեց երիտասարդի կրծքավանդակին, լսվեց ուժեղ դխկոց: Անակնկալ հարվածից և ուժեղ ցավից երիտասարդը կծկվեց, և թվաց, թե ուր որ է` վայր կընկնի: Բայց ով էր թողնում նրան վայր ընկնել. շեֆը դրանով չբավարարվեց, կանգնեց և շարունակեց հարվածելով երիտասարդին տանել դեպի խոհանոց: Այնտեղ էլ մի լավ բռունցքներին ազատություն տալուց հետո  նա կարծես հանգստացած եկավ և նստեց սեղանի շուրջ:   Քիչ անց հոգեկան հիվանդի նման նա նորից վազեց խոհանոց. թե հիմա ով կամ ինչն էր զայրույթի պատճառը, չիմացանք, բայց ականատեսն էինք, թե ինչպես է անկառավարելի դարձած Յուրան վերևից ցած նետում ու ջարդում խոհանոցի ափսեներն ու բաժակները, միաժամանակ սեռական բնույթի հայհոյանքներ տալով աշխատակիցներին: Հետո նորից վերադարձավ և նստեց իր աթոռին: Անկրկնելի վատ զգացողություն էր պատել մեզ` բոլոր ներկաներիս: Խնջույքն այդ օրը չստացվեց, քանի որ բոլորիս մեջ նստեց մեծ ատելություն ու արհամարհանք մեր ղեկավարի նկատմամաբ:  Եվ ցավալի է, որ նման ինտելեկտի ու վարքագծի տեր մարդը ղեկավարում է հեռուստաընկերություն, իր աշխատողներին պարտադրում ներկայացնել իր ճաշակին ու գաղափաներին համապատասխան եթեր, իսկ այդ եթերը հրամցնում հեռուստադիտողին:

Որ Երևանի քաղաքապետարանն ամենակոռումպացված կառույցներից էր և է, դժվար թե որևէ մեկի մոտ կասկած հարուցի: Այստեղ վարչության պետերի և նույնիսկ շարքային աշխատակիցների մակարդակով հնարավոր էր ցանկացած գործարք իրականացնել, բնականաբար՝ համապատասխան վարձատրության դիմաց: Ասում են, փողի կարիք չունեցող քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանը որոշել է ձեռնպահ մնալ գործարքներից և ուղղակի քաղաքապետ է աշխատում, քանի որ դրայվ է զգում դրանից, այլ ոչ թե՝ որովհետև Երևանի քաղաքապետ լինելը եկամտաբեր գործ է: Բայց որ քաղաքապետարանի աշխատակազմին անգամ Կարեն Կարապետյանի դրայվը չի կարող զերծ պահել գործարքներից, կարելի է շատ հանգիստ ապացուցել` ուշադիր հետևելով այստեղ ընդունվող որոշումներին: Այդպիսի գործարքներից մեկը մեզ հաջողվեց բացահայտել Երևանի ավագանու խորհրդի վերջին նիստից հետո:

Մայիսի 6-ի նիստում քաղաքապետարանի առողջապահության վարչության պետ Արմեն Ուլիխանյանը (ամենայն հավանականությամբ՝ այս գործարքի շահագրգիռ կողմերից մեկը) ավագանու խորհրդին մի որոշում հրամցրեց` ակնկալելով արագ «դակում»: Ավագանու անդամները, սակայն, Ուլիխանյանի սպասելիքները չարդարացրին. «Թիվ 4 բուժսանմաս» և «Թիվ 13 պոլիկլինիկա» ՓԲԸ-երը միացնելու որոշումը կասկածներ ծնեց ավագանու մի քանի անդամի մոտ, և հարցը թեժ քննարկման առիթ դարձավ:

Վարչության պետը կրծքով պաշտպանում էր իր առաջարկը, փաստարկներ բերում հօգուտ միացման, տեղյակ լինելով գումարները տնտեսելու և ոչ մի ավելորդ դրամ չծախսելու քաղաքապետի մտադրության մասին՝ պնդում էր թիվ 4 բուժսանմասի պահպանման աննպատակահարմարության մասին: Մի խոսքով, վարչության պետն արեց ամեն ինչ, որպեսզի, գուցեև նախապես կայացած, գործարքը հաջողությամբ ավարտին հասցնի: Անգամ Կարեն Կարապետյանը, անտեղյակ լինելով, թե իրենցից ինչ են ներկայացնում հիշյալ բուժհաստատությունները, զգաց, որ ինչ-որ բան այն չէ, և առաջարկեց հարցի պարզաբանման համար առանձին քննարկում կազմակերպել:

Քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանին և Երևանի ավագանու խորհրդի անդամներին գործարքին ակամա մասնակցությունից զերծ պահելու ցանկությամբ՝ ներկայացնենք այս ընթացքում մեր բացահայտածը:

Գործարքի հիմքում իսկապես որոշ մարդկանց շահերն են ընկած և, ինչպես միշտ է կատարվում մեզանում, մեկ-երկու հոգու շահի համար տուժողը մի ամբողջ կոլեկտիվ է լինելու:

Եվ այսպես, թիվ 4 բուժսանմասը, այսպես կոչված, Կաուչուկի պոլիկլինիկան է: Սա ժամանակին մեծ բուժհաստատություն էր` շուրջ 200 աշխատողով, «Պոլիվինիլացիտատ» գործարանում ուներ մասնաճյուղ, տարբեր գործարաններում էլ ուներ առողջապահական կայաններ` առկայաններ, որոնք փակվեցին, երբ պոլիկլինիկաներում վճարումը սկսեց իրականացվել սպասարկվող բնակիչների թվով: Ներկայումս այս բուժհաստատությունում աշխատում է շուրջ 40 աշխատող, և հենց նրանց էլ հիշյալ գործարքով պատրաստվում են վերադրույքավորել անգամ սեփական աշխատակիցների համար նորմալ պայմաններ չունեցող թիվ 13 պոլիկլինիկայում:

Բացի որոշ սուբյեկտներին ձեռնտու դրդապատճառներից, այստեղ առավել հետաքրքիր է, թե ինչու՞ հենց անպայման թիվ 13 պոլիկլինիկայի հետ է հարկավոր միավորել այս բուժհաստատությունը, երբ թիվ 18 պոլիկլինիկան ևս կարող է շատ ավելի մեծ շանսեր ունենալ թիվ 4-ի հետ միավորվելու առումով:

Բանն այն է, որ թիվ 4 բուժսանմասը երկար տարիներ ղեկավարում էր Էմիլ Նաջարյանը` հայտնի Էմիլ Վարդգեսովիչը, ում հաջողվեց երկրի համար ամենածանր տարիներին անգամ պոլիկլինիկան կենդանի պահել որպես ակտիվ հիմնարկ:

Նրա շնորհիվ էր, որ այս բուժհաստատությունը դարձավ այն կենտրոնը, որը կազմակերպում է աշխատողների բժշկական հետազոտություններ. տարբեր հիմնարկների աշխատողները տարեկան մեկ անգամ պարտադիր կարգով անցնում են բժշկական զննություն, ինչի իրավասություն ուներ միայն թիվ 4 բուժսանմասը: Հարգարժան Էմիլ Վարդգեսովիչը կարողանում էր իր հեղինակության շնորհիվ նորանոր ընկերությունների հետ պայմանագրեր կնքել: Այդպես, այս հաստատությունում էին հետազոտվում «Հայաստանի Էլեկտրական ցանցեր»-ի, «Մաքուր երկաթ»-ի, «Գրանդ-Տոբակո»-ի, «Հայկենցաղքիմիա»-ի, «Սթար»-ի, Շենգավիթի մանկապարտեզների և բազմաթիվ այլ հիմնարկ-ձեռնարկությունների աշխատողները:

Բուժհաստատությունը, բացառապես իր հեղինակության շնորհիվ, առանց  պետական աջակցության վերազինվեց անհրաժեշտ լաբորատոր սարքավորումներով: Ավելին, հենց կնքված պայմանագրերի շնորհիվ, եթե պետությունից հատկացվող գումարը հիշյալ բուժհաստատությանը կազմում է շուրջ 12 մլն դրամ, ապա վճարովի ծառայություններով այս հիմնարկը ունի շուրջ 14 մլն դրամի եկամուտ:

Երբ գործարաններն այլևս չէին աշխատում, այսինքն` թիվ 4 բուժսանմասը, կարելի է ասել, զրկվում է իր հիմնական կոնտիգենտից, դարձյալ երջանկահիշատակ Էմիլ Վարդգեսովիչի ջանքերի շնորհիվ ամեն ինչ արվում է, որ հաստատության գործունեությունը չդադարի: Պոլիկլինիկային կցվում է 3 տեղամաս. թիվ 18 պոլիկլինիկայից երկու տեղամաս է վերցվում, թիվ 13-ից` մեկ: Այդպես՝ այս բուժհաստատությունն ապահովվում է շուրջ 4000 բնակչով, որոնց առողջության պահպանման խնդիրները հոգալու համար էլ պետությունը գումար է հատկացնում:

Այստեղ շատ ավելի հետաքրքիր է, թե ինչպե՞ս կարող էր Երևանի ավագանու խորհրդին ներկայացվել որոշում` լաբորատոր սարքավորումներով, հավելյալ վճարովի ծառայություններ մատուցող, այսինքն` ինքնաբավ մի հիմնարկի լուծարման և մեկ այլ հաստատության միացման մասին, ու՞մ գլխում կարող էր նման անհեթեթ գաղափար ծնվել: Հենց այս հարցի պատասխանն էլ հնարավորություն տվեց շատ ավելի հետաքրքիր իրողություններ բացահայտել.

2009-ին հանկարծամահ է լինում Էմիլ Վարդգեսովիչը: Տարիների ընթացքում գլխավոր բժշկի շնորհիվ ձևավորված առողջ և իրենց գործին անմնացորդ նվիրված կոլեկտիվը ծանր է տանում սիրելի ղեկավարի կորուստը, սակայն հետաքրքիր է, որ նվիրյալ բժիշկներից ոչ ոք չի ցանկանում թողնել ակտիվ բժշկությունը և զբաղվել վարչական աշխատանքով: Որոշ ժամանակ գլխավոր բժշկի պարտականությունները կատարում է փոխտնօրենը, որից հետո գլխավոր բժիշկ է դառնում ուսանողական աթոռից բուժսանմաս եկած սրտաբան Ռուզան Դուրգարյանը: Մեկ տարի աշխատելուց և վճարովի ծառայությունների մատուցման համար պայմանագրեր կնքել սովորելուց հետո, սրտաբանը դառնում է գլխավոր բժիշկ: Հետաքրքիր զուգադիպությամբ, թիվ 13 պոլիկլինիկայի գլխավոր բժիշկը հանկարծամահ է լինում, ինչի պատճառով էլ աթոռը թափուր է մնում: Եվ Դուրգարյանը նշանակվում է թիվ 13 պոլիկլինիկայի գլխավոր բժիշկ:

Սակայն ավելի մեծ պոլիկլինիկայի գլխավոր բժշկի աթոռը ձեռք գցելուց հետո էլ Դուրգարյանը որոշում է չհրաժարվել իրեն բժիշկ դարձրած բուժհաստատությունից: Ի դեպ, թիվ 13 պոլիկլինիկան մի քանի տարի առաջ միավորվեց նաև թիվ 7 մանկական պոլիկլինիկային: Դարձյալ մեծ թվով բնակչություն սպասարկող մանկական պոլիկլինիկան լուծարվեց և մի կերպ տեղավորվեց թիվ 13-ում: Եվ հիմա, փաստորեն, արդեն մեկ պոլիկլինիկա իր մեջ ներառած թիվ 13-ը որոշվում է միավորել իր կարգի ևս մեկ բուժհաստատության հետ:

Դատելով շենքային պայմաններից՝ ի սկզբանե կարելի է ասել, որ թիվ 4 բուժսանմասի 30-40 հոգանոց կոլեկտիվը պահպանելու մասին խոսք անգամ չի կարող լինել: Ենթադրվում է, որ գլխավոր բժիշկը իր նոր աշխատավայրում այնպիսի պայմաններ կստեղծի, որ թիվ 4 բուժսանմասի կոլեկտիվի գերակշիռ մասը հոժարակամ ազատման դիմումներ կգրի: Իսկ այս կոլեկտիվի աշխատակիցների մարդկային որակների մասին կարելի է դատել նրանց հոգածության տակ գտնվող բնակչության արձագանքներից, որոնք, ի դեպ, լսելով, որ թիվ 13 պոլիկլինիկայի հետ միավորման հարց կա, հայտարարել են, թե ոչ մի դեպքում չեն գնա այդ պոլիկլինիկան:

Կոլեկտիվում մարդիկ կան, որոնք իրենց կյանքը այս բուժսանմասից դուրս չեն պատկերացնում, և հիմա նրանցից շատերը, ծանր տարիներին անգամ առանց աշխատավարձի աշխատելուց հետո, մտավախություն ունեն, որ հայտնվելու են գործազուրկի կարգավիճակում, քանի որ բախտի բերմամբ գլխավոր բժիշկ դարձած իրենց երբեմնի գործընկերը որոշել է ավելի մեծ օբյեկտի տեր դառնալ` միավորելով իր նախկին և ներկա «օբյեկտները»: Իսկ ամենահետաքրքիրն այն է, որ եթե այս գործարքն իրականանա, մարդիկ չեն էլ կասկածի, որ քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանը «դաբրո» է տվել և բուժսանմասի կոլեկտիվը ճամփեզրին թողնելու հաշվին ապահովել գլխավոր բժիշկ դառած մեկի ամբիցիաների իրականացումը:

Հ.Գ. Էմիլ Վարդգեսովիչի ջանքերով, ժամանակին կառավարության որոշում է ընդունվել, ըստ որի՝ բուժսանմասի տարածքը պետք է «Նաիրիտ» ՓԲԸ-ից հանձնվեր քաղաքապետարանին: Այլ հարց է, թե ինչու՞ հիշյալ որոշումը մինչև հիմա կյանքի չի կոչվում:

Լուսինե Կեսոյան

Սեռական բռնությունների դեպքերը Հայաստանում օրեցօր աճում են, այսօր ասուլիսի ժամանակ «ահազանգեցին» հոգեբան Ռուբեն Պողոսյանն ու ԵՊՀ սոցիոլոգիայի ֆակուլտետի դեկանի տեղակալ Աննա Ոսկանյանը: Ոչինչ, որ հ/կ-ները մեռան ահազանգելով, էս երկուսը, ասես, Մարսից իջել ու հեծանիվ են հայտնագործել: Տրամաբանական ինչ-որ բան կա նրանց ասածների մեջ, զգացվում է իրավիճակի նկատմամբ անթաքույց անհանգստություն, բայց լինելով մասնագետներ՝ անհեթեթ, երկրորդական պատճառներ են բերում, մոռանալով առաջնայինի մասին:

«Այսօր երեխաների 80 տոկոսը պարբերական բռնության է ենթարկվում։ Եթե նախկինում նվաստացման դեպքերն էին գերակշռում, ապա այսօր ֆիզիկական և սեռական բռնություններն են աճել»,- ասում է Աննա Ոսկանյանը՝ մոռանալով հավելել, որ կանանց ավելի շատ տոկոսն է ենթարկվում բռնության զանազան տեսակների, ու եթե տանը բռնություն կա կնոջ հանդեպ, բնական է, որ պետք է լինի նաև երեխայի հանդեպ: Կամ՝ ի՞նչ ձայնի, խոսքի իրավունք ունի մայրը, որը տարիներ ի վեր իմանալով, որ տագրը կենակցում է իր անչափահաս աղջկա հետ՝ լռում է, իբր՝ «տան կեղտը տանը մնա» կարգախոսով:

Ռուբեն Պողոսյանի խոսքով՝ տարբեր խնդիրներով են այսօր երեխաները դիմում հոգեբաններին, բայց հետագայում հոգեբանի վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ հիմքում ընկած է սեռական բռնությունը։ «Բերում են երեխաներին, հետո պարզվում է, որ նրանց բռնաբարել է քեռին։ Ուրեմն, մեր ազգի քաղաքակրթությունը ինչքան իջած պետք է լինի, որ արյունապղծությունը պտտվում է մեր մեջ, մեզ մոտ արդեն սկսվել են քեռիների և հորեղբայրների կողմից երեխաներին բռնաբարելու իրական դեպքեր», — ասաց հոգեբանը:  Էդ դեպքերը միշտ էլ եղել են, ու գուցե շնորհիվ կանանց հիմնախնդիրներով զբաղվող հ/կ-ների՝ կանայք սկսել են խոսել. եթե առաջ կլռեին՝ «նամուսի համար», հիմա չեն լռում՝ երեխայի համար, ու էդպես է հայտնի դառնում հիմնականում:

«Խոսքը քաղաքակրթության մասին է, որը բացակայում է մեզանում։ Բռնարարքների հիմնական պատճառը տվյալ ազգի քաղաքակրթության մակարդակով է պայմանավորված։ Ի՞նչ է, դուք կարծում եք՝ մեր դպրոցներն ու բուհերը կրթո՞ւմ են այսօր։ Վերցրեք մանկապարտեզը, թեկուզ ընտանիքը կրթո՞ւմ է այսօր երեխային: Հայաստանում կրթության մակարդակն այնքան ցածր է, որ դպրոցներում խորացված սեռական դաստիարակություն անցնելն ամոթ է համարվում։ Սակայն, հոգեբանի կարծիքով, պետք է ոչ թե խորացված կենսաբանություն ուսումնասիրել, այլ կարևոր է հոգեսեռական դաստիարակություն ուսանելը»,– ասում է Ռուբեն Պողոսյանը։ Միայն «հոգեսեռական» բառն ինչ ասես արժի… психологическое сексуальное թե՞ духовное сексуальное, դե արի՝ հասկացիր:

«Դրա մեջ մեղավոր են առաջին հերթին՝ պետությունը, ապա` հասարակությունը և բոլոր այն անձինք, ովքեր խոչընդոտում են մասնագետների աշխատանքը»,- ասում է Պողոսյանը: Ճիշտն ասած, չեմ կարողանում հասկանալ, թե ինչ մասնագետների ու ինչ գործունեության մասին է  խոսքը:

Դպրոցներում ջհանդամը, գոնե բուհերում մի բան սովորեցնեն էս երեխեքին, համ էլ՝ էդ ո՞վ պիտի դպրոցներում նմանատիպ առարկաներ դասավանդի: Բարեկամուհիս, որի աղջիկը մի ժամանակ անցնում էր սեռական դաստիարակություն ու վարքագիծ, ասում էր՝ վարում է կենսաբանության դասատուն, որի ժամանակ սիրո մասին զրույցներ են անում լավագույն դեպքում, ու էլի խոսում «ադաթներից»: Մասնագետներ չունենք, հարգելի Ռուբեն Պողոսյան, հ/կ-ներն ունեն, ուղղակի նրանք պետք չեն մեր հասարակությանն ու պետությանը, ոչ ոք էստեղից նրանց չի ֆինանսավորում, դրսից ֆինանսավորվողներն էլ թելադրում են իրենց պայմանները: Ուրեմն, էդ «գրանտակերները»՝ բռնության դեմ պայքարող, սեռական դաստիարակություն ուսուցանող հ/կ-ները, ձեր սոցիոլոգներից հազար անգամ ավելի շատ բան են արել: Ուրեմն, էնքան են արել, որ հիմա դուք կարողանաք ասուլիսներ հրավիրել ու խոսել:

Աննա Ոսկանյանն օրինակ բերեց «Հ1»-ով ցուցադրվող «Աննա» հեռուստասերիալը, որտեղ վերջերս մի հերոսուհու ծեծը և բռնաբարությունն են ցուցադրել: Նրա խոսքով, դիտելով այդ ամենը, լսարանի մոտ ձևավորվում է վարքային մոդել, որը նա կարող է  օգտագործել իր կենցաղում:

«Հայաստանյան միջավայրում բոլորը փորձում են ստանալ այն՝ ինչ հնարավոր է, այն ձևերով՝ ինչով հնարավոր է: Բարձիթողի վիճակ է, ինչ ուզում` ցուցադրում են, ինչ ուզում` տարածում են: Երեխան ամբողջ ժամանակ գտնվում է արհեստական գայթակղության մեջ»,- ասաց նա: Զարմանում եմ, որ հենց էնպես ասելու ու ձևի համար են «կպնում» «Հ1»-ին: Ո՞վ չգիտի՝ «Հ1»-ն ումն է կամ ինչ է, տիկին Ոսկանյան, կարող եք անվանական անձամբ դիմել պարոններին՝ վերևներում:

Հայ ընտանիքներում, ըստ նրանց, աճել են բռնության դեպքերը։ «Եթե երեխան ծնվում է բռնությունից, անպայման շեղվում է այդ երեխան»,– ասում են նրանք: Բռնությունը միշտ էլ եղել է հայ ավանդական ընտանիքի օջախի հավերժ վառ կրակը: Այլապես մեր հլու-հնազանդ հայուհիները, տնից դուրս պրծնելով բաց ընկած մտրուկի պես, չէին ծեփվի էս պատից էն պատը, զբոսանավից՝ պարահանդես:

Հայաստանում բռնարարքն ամենուր է՝ փաստում է Աննա Ոսկանյանը։ «Եթե մենք քայլեր չենք ձեռնարկում, որ բռնացողը հասարակության կողմից բացասական արձագանքի արժանանա… Հայաստանում մարդիկ ստանում են այն, ինչ ցանկանում են։ Հայաստանում այսօր տեսնում ենք հետևյալը՝ մեզ ցույց են տալիս, մեր մեջ սերմանում են դա. «Տես, բալիկ ջան, ուժեղը ճիշտ է»: Եթե երեխան դիտում է ֆիլմ, որտեղ ծեծում և բռնաբարում են, և ոչ ոք չի բացատրում նրան, թե ինչու այդպես եղավ, երեխան սովորում է դա»,– ասում է նա: Պարզունակ է, բայց ճշմարտության տարր կա. ուղղակի ես դա միայն հեռուստատեսությանը չէի ուղղի, կուղղեի ողջ հանցագործ համակարգին, համակարգն է ուժեղի տիրապետություն սահմանել իր անպատժելիությամբ: Նորություն չէ, որ հեղափոխությունը պետք է սկսվի ընտանիքից: Ի՞նչ իրավունք ունի տղամարդը, որը բռնանում է իր կնոջ կամ երեխաների կամքի, խոսքի, վարքի ու գործողությունների վրա, բողոքել նույնից՝ իշխանությունների պարագայում: Չի կարող նման բան լինել, չի ստացվի:

Համաձայն եմ, որ քաղաքակրթության պակասից է նաև, բայց ամենամեծ հրեշը հասարակական անտարբերությունն է բռնության հանդեպ, համատարած ամենաթողության մթնոլորտն է, տղամարդու «ճշտի» անքակտելիությունն է, կնոջ խոհանոցատեղաշորային հավելումի օրինականացումը, որն իր մեջ արդեն իսկ պարունակում է դիսկրիմինացիա ու բռնություն:

«Այգ»-ի ավագ մասնագետ, հ.գ.թ. Պողոսյանն էլ իր հերթին, թե`. «Բռնությունն այն երևույթն է, որտեղ խոսք չկա: Տեսեք, ասում են՝ ավելի լավ էր՝ ապտակեր, քան այդ բանն ասեր, հետևաբար, ինչ-որ բան հասկացնելու համար պետք է ոչ թե բռնության դիմել, այլ ճիշտ բառեր ընտրել: Մենք խոսքի տիրույթն ենք մոռացել: Երբ ժողովուրդը մտնում է պատերազմի մեջ, նախ համաձայնում են հավաքվել ու խոսել, և եթե խոսքերով համաձայնության չեն գալիս, նոր են անցնում պատերազմի, իսկ խոսքը, իր հերթին, առաջացել է, որ մարդը տարբերվի կենդանական աշխարհից»:

Իսկ հոգեբանական բռնություն չէ՞ այդ նույն խոսքով բռնանալը: Ըստ քրեական օրենսգրքի՝ բռնությունը ֆիզիկական գործողություն  է: Իսկ պատիժ կա՞ հոգեբանական ճնշումների ու բռնարարքների համար, պատիժ կա՞կնոջը տանը փակելու կամ մոր տուն գնալու համար գլխին շան լափ թափելու համար: Հենց էդ դեպքերի համար են ասել երևի. «Ավելի լավ էր՝ ապտակեր, քան այդ բանն ասեր»: Քրեորեն պատժվում է միմիան ֆիզիկական բռնությունը, էն էլ՝ ծիծաղելի պատժաժամկետներով: Մի երկիր, որ չունենա մանկապղծության համար ՀԱՏՈՒԿ օրենք, բռնաբարության համար ՀԱՏՈՒԿ օրենք, ընտանեկան բռնության համար ՀԱՏՈՒԿ օրենք, չի ունենա ոչ առողջ մանուկներ, ոչ առողջ կանայք, ոչ էլ առողջ հասարակություն:

Նորմալ մարդը հիմա իր երեխային հեռուստացույցին մոտ չի թողնում, որ զանազան «աննաներ» ու «որոգայթներ» նայի: Էստեղ կարելի է խոսել հասարակության  ընդհանուր մակարդակի մասին, թե ոնց անել, որ հասարակության մեջ վատ բաների մոդաներին փոխարինեն լավ բաների մոդաները. բռնությունը՝ օգնությամբ, «քցելու» սովորությունը՝ բարեգործությամբ, ուժեղի հետույքը մտնելը՝ թույլին օգնությամբ:

Մասնագետների խոսքով, բռնության, մասնավորապես՝ սեռական բռնության պատճառ են դառնում հեռուստատեսությամբ ցուցադրվող հաղորդումները, սերիալները, լրատվամիջոցների տարածած նյութերը:

Հարց չի՞ առաջանում, թե ինչու ողջ աշխարհում դրանք պատճառ չեն դառնում, մեզ մոտ՝ դառնում են:

Բանախոսները կարծում են, որ Հայաստանում օրենսդրական փոփոխություններ պետք է կատարվեն, որոնցով բռնությունների համար սահմանվող պատիժը պետք է խստացվի:

Մեջբերում «Կանանց ռեսուրսային կենտրոն»-ի կայքէջից.

«ՀՀ քրեական օրենսգրքի 18-րդ գլուխ

ՀՀ քրեական օրենսգրքի 18-րդ գլուխը ենթակա է փոփոխման`
ՀԿ-ն 2010 թ. օգոստոս-դեկտեմբեր ամիսներին նախաձեռնել և պատրաստել է օրենքի նախագիծ` ուղղված ՀՀ քրեական օրենսգրքի 18-րդ գլխի (Սեռական անձեռնմխելիության և սեռական ազատության դեմ ուղղված հանցագործություններ) հոդվածների լրացումներին ու փոփոխություններին»:

Լուսինե Վայաչյան

Երևանի քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանն այսօր անդրադարձել է Երևանի մի շարք խնդիրների՝ մասնավորապես աղբահանության կազմակերպմանը: Քաղաքապետն առաջարկել է հնարավոր բոլոր եղանակներով երևանցիներին անհանդուրժողականություն քարոզել քաղաքն աղտոտողների նկատմամբ: Սա, ինչ խոսք, ամենահեշտ և ոչինչ չասող տարբերակն է: Քաղաքը մաքուր պահելու շատ ձևեր կան, օրինակ՝ ավելի շատ անհատ աղբահավաքների ներգրավումը: Կամ՝ տուգանքի մեխանիզմը: Հարգելի քաղաքապետ, տուգանեք այն կազմակերպություններին, որոնք աղբը թափում են հանրային տարածքներում (դրանց փնտրել պետք չէ՝ ամենուր են), և այդ գումարով աղբահավաքներ վարձեք:

Կարապետյանը շարունակական վերահսկողության պահանջ է դրել մայրաքաղաքի տրանսպորտային երթուղիները սպասարկող կազմակերպությունների մասով, ասված է պաշտոնական տեղեկության մեջ: Նա հանձնարարել է խիստ միջոցներ ձեռնարկել նաև հասարակական տրանսպորտում ծխող վարորդներին վարչական տույժերի ենթարկելու ուղղությամբ, որը ևս օրենքի կոպիտ խախտում է: Շատ բարի: Բայց ինչպե՞ս է գործելու այդ մեխանիզմը: Նախ՝ անհրաժեշտ է, որ մեր քաղաքի տաքսիների և երթուղայինների վարորդները հատուկ դասընթաց անցնեն հիգիենայի տարրական կանոնների մասին: Ասենք՝ նրանց հուշեն, որ շաբաթական մեկ անգամ արժե լողանալ, կամ՝ գոնե մեկ-մեկ լվանան գուլպաները և այլն: Բայց մի՞թե դրանց մասին պետք է Երևանի քաղաքապետը ասեր…
Իսկ մյուս երկու առաջարկների, ըստ որի՝ քաղաքապետը նաև հանձնարարել է ներկայացնել առաջարկներ հանրային սննդի օբյեկտներում ծխողների և չծխողների համար առանձնացված գոտիներ ստեղծելու վերաբերյալ, նաև շարունակել հետևողական վերահսկողությունը  մայրաքաղաքում գործող շուկաներում և ավտոշուկաներում անհրաժեշտ պայմանների, սանիտարական պատշաճ վիճակի ապահովման մասով, մենք շատ երկար ճանապարհ ունենք անցնելու՝ մինչև չհասկանանք, որ յուրաքանչյուրս մեզանից պիտի սկսենք, ու մեզ ոչ մի քաղաքապետ էլ չի օգնի:

Ըստ սոցիոլոգ Ահարոն Ադիբեկյանի, վիճակագրական տվյալներից դատելով՝ Հայաստանում փեսացուները «պառավել են» 5 տարով, իսկ հարսնացուները՝  3-4։ Այս իրավիճակը նա համարում է հասարակության ծերացում: Դատելով այս իրողությունից՝ Եվրոպան, Միացյալ Նահանգները վաղուց թևակոխել են ծերացման փուլ, իսկ «ամենաթարմը» մահմեդական երկրներն են: «Եթե 20 տարի առաջ փեսացուների միջին տարիքը 22-ն, էր ապա այժմ՝ 27-ն է։ Հարսնացուների մոտ այդ տարիքը տատանվում է 24-25-ի միջև։ Մարդիկ այժմ ուշ են ամուսնանում, հետևաբար՝ քիչ երեխաներ են ունենում»,- ասաց Ադիբեկյանը:

Այսօր սոցիոլոգը բանավիճում էր արդարադատության նախարարի տեղակալ Արամ Օրբելյանի հետ և, հակադարձելով նրան, պնդում էր, որ ամուսնությունների գրանցման ժամկետը մեկ ամսից մեկ շաբաթ դարձնելու օրինագիծն ուղղակի աբսուրդ է, և խորհրդարանի նման որոշումը հնարավորություն է տալիս Հայաստանից հարսնացուներ և փեսացուներ «առևանգել»: «Եթե առաջ մեր հայրենակիցները գալիս էին Հայաստան ամուսնանալու, ծանոթանում էին և ստիպված էին լինում մեկ ամիս անց կրկին գալ և ձևակերպել ամուսնությունը։ Այժմ մի շաբաթվա ընթացքում հարցերը լուծվում են։ Սրանով մենք հեշտացնում ենք հարսնացուների և փեսացուների «արտահանումը» Հայաստանից։ Անհատների՝ մանավանդ աղջիկների համար դա լավ է, իսկ երկրի համար՝ արտագաղթի ևս մեկ խողովակ»:

Մինչդեռ Օրբելյանը համոզված էր, որ օրենքի փոփոխությունը դրական ազդեցություն կունենա։ «Մարդիկ ավելի հեշտ կգրանցեն իրենց ամուսնությունը։ Որևէ հավելյալ խոչընդոտ դնել այն պատճառով, որպեսզի ամուսնությունը գրանցելուց առաջ երկար ժամանակ անցնի՝ չենք տեսնում: Դրա համար էլ ամուսնությունների գրանցման կարգը պետք է պարզեցնել։ Ենթադրում ենք, որ գործընթացի հեշտանալուն զուգահեռ՝ ամուսնությունների թիվն այսուհետ կավելանա։ Բացի այդ, կնվազեցվեն ոլորտում առկա կոռուպցիոն ռիսկերը»: Ըստ նրա, ամուսնությունը ՔԱԳՎ-ներում ժամկետից շուտ գրանցելու համար մարդիկ այսուհետ հավելյալ «լավություններ» չեն անի: Պարոն Օրբելյանը իրավացի է, սակայն դժվար թե չիմանա, որ ամենաչաղլիկ «լավությունը» արվում էր հենց իր հարազատ նախարարությունում, երբ հարկ էր լինում գրանցել ամուսնությունը օտարերկրյա քաղաքացու հետ:

«Քաղաքացիական կացության ակտերի մասին» օրենքում փոփոխություններ անելու մասին օրինագիծը, որով նախատեսվում է կրճատել ամուսնության գրանցման ժամկետը՝ մեկ ամսից հասցնելով յոթ օրվա, Հայաստանի խորհրդարանն առաջին ընթերցմամբ ընդունել է արդեն: Եվ եթե ընդունվի նաև երկրորդ ընթերցմամբ, ավելի արագ կսկսեն ամուսնությունները գրանցել երեխայի ծննդյան, հղիության վերջին շրջանի, բանակային ծառայության անցնելու և ծանր հիվանդության դեպքերում:

ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանին է դիմել հայտնի ճարտարապետ Արթուր Թարխանյանի դուստրը`  ճարտարապետ, «Ֆլամինգո-Արտ լողափ» ՍՊԸ-ի հիմնադիր՝ Անահիտ Թարխանյանը նրան և իրավասու ատյաններին հասցեագրելով բաց նամակ.

Բաց նամակ

ՀՀ կառավարության 28 ապրիլ 2011թ․ թիվ 527 – Ն  «Սևան» ազգային պարկի ռեկրեացիոն գոտում հանրային լողափերի կազմակերպման ևՀՀ բնապահպանության  նախարարությանը գումար հատկացնելու մասին որոշման վերաբերյալ

Հարգելի պարոն վարչապետ Սույն թվականի ապրիլի 28-ին ՀՀ կառավարությունը որոշում է ընդունել «Սևան» ազգային պարկի ռեկրեացիոն գոտում հանրային լողափերի կազմակերպման և ՀՀ բնապահպանության նախարարությանը գումար հատկացնելու մասին։ Այդ որոշումն օրինական չէ և պետք է ճանանչվի անվավեր։ Որոշման նախագիծը պատրաստող ՀՀ բնապահպանության նախարարության աշխատակիցները գիտեին, որ «Ֆլամինգո» լողափի հողամասը տիրապետում է «Ֆլամինգո-Արտ լողափ» ՍՊԸ-ն։ Ես հիմնադրել եմ «Ֆլամինգո» լողափը 1996  թվականին և տասնհինգ տարի անընդմեջ հանդիսանում եմ այդ հողամասի բարեխիղճ վարձակալը և հողօգտագործողը։   Որոշման նախագիծը պատրաստողները նույնպես չէին կարող չիմանալ,  որ այդ տարածքում ես ունեմ իմ սեփականությունը հանդիսացող տարբեր կառույցներ և բարեկարգումներ։ ՀՀ կառավարության որոշումն ընդունելու պահին ես տեղեկացված չեմ եղել, որ որևէ իրավասու մարմին  չեղյալ է համարել «Ֆլամինգո-Արտլողափ»  ՍՊԸ-ի  կողմից  հո ղամասի տիրապետումը ։ Այսինքն ՝ Հ Հ կառավարությունն իր որոշումն ընդունել է ինչ-որ պաշտոնատար անձանց ենթադրության հիման վրա,  իբրև թե իրենք կարող են այդ հողամասի ճակատագիրը որոշել առանց փաստացի հողօգտագործողի կարծիքը հարցնելու։

Կառավարության որոշումը նույպես չի պարզաբանում թե ում տիրապետման տակ է գտնվում այն հողամասը,  որտեղ կառավարությունը որոշել է գումար ներդնել հանրային լողափ կազմակերպելու համար։ Արդյունքում ստացվել է, որ ՀՀ կառավարությունը որոշել է պետական միջոցները ներդնել մասնավոր ընկերության տիրապետման տակ գտնվող հողամասում կամ, առնվազն, վիճելի տարածքում։

Այդ անօրինական որոշումը սկիզբ է դրել մի շարք անօրինական գործողությունների։ Հ Հ  բնապահպանության  նախարարությ ան պատվերով,  Լևոն Գալումյանի ճարտարապետական արհեստանոցը, առանց օրենքով նախատեսված հիմքերի, մասնավորապես՝ առանց սահմանված ճարտարապետա-նախագծային առաջադրանքի, կատարել  է  հանրային  լողափերի  կազմակերպման  համար  անհրաժեշտ նախագծանախահաշվային փաստաթղթերի մշակում։ Այդ ոչ մի արժեք չունեցող քաղաքաշինական փաստաթղթերի համար կառավարությունն ըստ իր որոշման վճարել է կամ պետք է վճարի չորս միլիոն դրամ։ Իսկ «Նաիրիշին» ՍՊԸ-ն առանց համապատասխան շինարարության թույլտվության մայիսի 12 -ից սկսել է շինարարական աշխատանքները, որոնք հույս ունի ավարտել 2011  թվականի հունիսի 15-ին, և ստանալ կառավարությունից այդ անօրինական շինարարական աշխատանքների համար 62  միլիոն դրամ։ Միգուցե «Նաիրիշին»  ՍՊԸ-ն ՀՀ կառավարության կողմից դիտարկվում է որպես վստահելի գործընկեր,  բայց հասարակության մեջ կա ձևավորված կարծիք,  որ դա ՀՀ բնապահպանության նախարարի հետ փոխկապակցված ընկերություն է։ Այդ դեպքում, ըստ Ձեզ,  ին՞չ նկատի ուներ ՀՀ նախագահը,  երբ հայտարարեց,  որ կոռուպցիան մեր տնտեսության զարգացման հիմնական խոչընդոտն է։ «Նաիրիշին »  ՍՊԸ-ի շինարարական աշխատանքներին նախորդել է ՀՀ բնապահպանության նախարարի հրամանով 115  ծառերի ծառահատումը։ Եթե այդ տարածքը, որտեղ կատարվել է ծառահատում, պետք է այս տարի, ըստ  բնապահպանության նախարարության,  անցնի ջրի տակ,   ապա ինչու  հենց այդ տարածքում նույն նախարարությունը որոշել է մինչև հունիսի 15-ը ներդնել մի քանի միլիոն դրամ գումար։ Իսկ եթե ակնհայտ է, որ այդ տարածքը մոտակա մի քանի տարիների ընթացքում դեռ չի անցնելու ջրի տակ, ապա ինչու՞ կատարվեց այդ վաղաժամ ծառահատումը։ Բնապահպանության նախարարության աշխատակիցներն այնքան են շտապել կատարել նախարարի բանավոր հրահանգը, որ  ծառահատումն իրականացրել են ոչ աշխատանքային օրերին և առանց այդ պահին համապատասխան անտառահատման տոմս ունենալու։ Բնականաբար նման գործելակերպի արդյունքում նրանք  հայտնվելեն Սևանի ոստիկանության բաժնում, որը ներկա դրությամբ վարում է այս գործով համապատասխան հետաքննություն։ Ենթադրում եմ որ Սևանի ոստիկանության բաժնում կհայտնվեն նաև «Նաիրիշին»  ՍՊԸ-ի աշխատակիցները՝ առանց համապատասխան շինարարության թույլտվության, բնության հատուկ պահպանվող տարածքում շինարարական աշխատանքներ իրականացնելու համար։

Ստեղծված իրավիճակում,  երբ ակնհայտ է իմ՝ օրենքով պաշտպանված իրավունքների ոտնահարումը, և բնությանը պատճառված անշրջելի վնասը,  խնդրում եմ Ձեր անմիջական միջամտությունը։

Առաջարկում եմ կասեցնել բնության հատուկ պահպանվող տարածքում «Նաիրիշին» ՍՊԸ-ի կողմից իրականացվող շինարարական աշխատանքները մինչև հողամասի տիրապետման վերաբերյալ առաջացած վեճի լուծումը՝ բանակցությունների միջոցով կամ դատական կարգով։ Որպեսզի այդ ընթացքում ՀՀ կառավարության վերոհիշյալ որոշման կատարումն ըստ էության չձախողվի, «Ֆլամինգո-Արտ լողափ»  ՍՊԸ-նպատրաստ է սույն թվականի ամռանն ապահովել բոլոր հանգստացողների համար անարգել մուտքը լողափ և անհրաժեշտ ծառայությունների մատուցումը։ Հուսով եմ, որ չեք մերժի իմ խնդրանքը։ Ավելորդ եմ համարում այստեղ նկարագրել իմ հոր ՝ Արթուր Թարխանյանի անձնական ներդրումըՀայաստանի ազգային ճարտարապետության զարգացման գործում և իմ անձնական ներդրումն այդ ոլորտում։ Չեմ կասկածում,  որ կառավարության բոլոր անդամները գիտեն,  որ ես արդար քրտինքով եմ վաստակում ընտանիքիս օրվա հացը։ Այդ պարագայում ՀՀ կառավարության որոշումը՝ ըստ էության,  զրկել ինձ «Ֆլամինգո» լողափը տիրապետելուց, առնվազն անբարոյական է։ Նման գործողությունն ակնհայտորեն  չի համապատասխանում ՀՀ նախագահի և կառավարության կողմից մարդու արժանապատվության և իրավունքների հիման վրա Հայաստանում հռչակված բարեփոխումների ծրագրին։

«Ֆլամինգո-Արտ լողափ» ՍՊԸ-ի հիմնադիր՝      Անահիտ Թարխանյան

Մենք արդեն անդրադարձել ենք այս  պատմությանը.

Հիշեցնենք, որ Մայիսի 14-ին ժամը 10-ի սահմաններում, անհայտ քաղաքացին ահազանգել է ոստիկանության Արաբկիրի բաժին եւ հայտնել, որ Քանաքեռ ՀԷԿ-ի ջրամբարում դիակ կա:

Դիակի ձեռքերն ու ոտքերը կապած է եղել քարով, իսկ գլխին տոպրակ է եղել:

Ոստիկանությունն արդեն պարզել է, որ Քանաքեռ ՀԷԿ-ի 8-րդ ջրավազանից դուրս  բերվածը Երևանի բնակիչ, 1957թ.-ին ծնված Մարինե Գալստյանի դիակն է բռնության հետքերով:

Մարինե Գալստյանը Բրյուսովի անվան լեզվաբանական համալսարանի դասախոս էր: Որը  դեկտեմբերի 13-ի առավոտյան  դուրս էր եկել տնից եւ չէր վերադարձել: Դասախոսի հարազատները բնակարանը գտել էին խառնած վիճակում: