Ամերիկյան Միջազգային հանրապետական կենտրոնի կողմից վերջերս անցկացված սոցհարցումների համաձայն՝ Փաշինյանի վարկանիշը ուղղակի գահավիժել է. այն ամենացածր էր՝ վերջին տարիներին արձանագրված ցուցանիշների համեմատ։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում արձանագրեց Գևորգ Պողոսյանը։

«Եթե հինգ տարի առաջ Նիկոլ Փաշինյանի նկատմամբ հասարակության վստահությունը կազմում էր շուրջ 80 տոկոս, ապա հիմա այն 13 տոկոս +1 է. սա նշանակում է վարկանիշի գահավիժում, և անկումը դեռ շարունակվելու է։ Միջազգային ստանդարտների համաձայն, եթե ղեկավարի վարկանիշը իջնում է 10 տոկոսից, նշանակում է, որ վստահություն ընդհանրապես չկա»,-ասաց սոցիոլոգը։

Հետազոտության արժանահավատության հետ կապված որևէ կասկած մասնագետը չունի. ասում է՝ այն անց է կացվել դասական մեթոդով, գիտականորեն հիմնավորված սկզբունքներով, իսկ հարցման մասնակիցներն ընտրվել են պատահականության սկզբունքով՝ հանրապետության տարբեր բնակավայրերից։

«Հարցումները տնային այցելություններով են անցկացվել. դա շատ կարևոր հանգամանք է՝ նախ և առաջ արժանահավատության առումով։ Երբ հեռախոսազանգերով են անցկացվում հարցումները, մարդիկ կաշկանդված են լինում, քանի որ մտավախություն են ունենում, որ իրենց խոսակցությունը կարող է ձայնագրվել, հետևաբար ոչ միշտ են անկեղծ պատասխանում հարցերին։ Բացի այդ` դեմ առ դեմ անցկացվող հարցումը, ավելի վստահելի է լինում»,-ասում է սոցիոլոգը։

Առհասարակ, հանրային կարծիքի ուսումնասիրությունները շատ է կարևորում պարոն Պողոսյանը՝ դա համարելով հասարակական տրամադրությունների հայելին։ Նշում է՝ դրանք օգնում են՝ առաջին հերթին մարդկանց՝ հասկանալու, թե տվյալ երևույթին կամ անձին ինչպես են վերաբերվում իր հայրենակիցները։

«Սովորաբար, մարդիկ միայն իրենց ընտանիքի, գործընկերների կարծիքն են իմանում որևէ մարդու կամ երևույթի մասին, բայց ավելի լայն շրջանակի կարծիքն իմանալու հնարավորություն չունեն։ Բացի այդ, մարդկանց հոգեբանության վրա են մեծապես ազդում են այդ հետազոտությունները. շատերը չեն ցանկանում փոքրամասնության պես մտածել։ Հատուկենտ մարդիկ են, որոնց համար նշանակություն չունի՝ փոքրամասնության մեջ են, թե մեծամասնության»,-շեշտում է սոցիոլոգը։

Փաշինյանի ու նրա վարած քաղաքականության նկատմամբ հասարակության վստահության կտրուկ անկման գլխավոր պատճառը, ըստ մասնագետի, պայմանավորված է տարվող արտաքին քաղաքական գծով. «Հասարակության դժգոհությունը գագաթնակետին է մոտենում՝ հատկապես արտաքին քաղաքականության հետ կապված։ Պատահական չէ, որ Արցախի կարգավիճակին վերաբերող բոլոր հարցումներում մեր հայրենակիցներն Արցախը կա՛մ անկախ կա՛մ ՀՀ կազմում են տեսել։ Անցած երեսուն տարվա մեջ բազմաթիվ հարցումներ ենք անցկացրել նաև մենք, ու երբեք Արցախն Ադրբեջանի կազմում չեն պատկերացրել մարդիկ»,-նկատում է Պողոսյանն ու հավելում, որ Հայաստանը մշտապես ենթարկվել ու ենթարկվելու է արտաքին ճնշումների. հմուտ ու պրոֆեսիոնալ դիվանագիտությամբ է հնարավոր դրանց չենթարկվել, պաշտպանել ազգային ու պետական շահերը։ Եթե դա չլինի, ապա, սոցիոլոգի խոսքով, ամեն ինչ կկորցնենք։

Երկու օր առաջ ականատեսը պատմում էր, որ Սյունիքի մարզում ԵՄ դիտորդական առաքելության ներկայացուցիչները այցելում են հայերի տներ ու հարցնում նախկինում իրենց գյուղերում, քաղաքներում բնակված ադրբեջանցիների, նրանց բնակված տների, այդ տների ներկա տերերի մասին։ Ըստ ականատեսի իրենց հարցերի պատասխանները գրանցվում էին թղթի վրա։ Այս մասին հայտնում է քաղաքագետ Արա Պողոսյանը:

«Համաձայնեք, սա չափազանց կարևոր հանգամանք է, որը անկասկած պետք է ունենա տրամաբանական բացատրություն։ ԵՄ դիտորդները ո՞ւմ հրահանգով են նման տեղեկատվություն հավաքում, ի՞նչ նպատակով են հավաքում և ո՞ւմ են փոխանցելու։

Այն, ինչ ըստ ականատեսի անում են ԵՄ դիտորդները, անկասկած ՀՀ ազգային անվտանգությանը սպառնացող վտանգ է, եթե նման տեղեկություն փոխանցվում է օրինակ ադրբեջանական կողմին` իրենց «արժանապատիվ վերադարձ» կոչված հնարածին հակահայկական ծրագիրը իրագործելու համար։

Ահա’ Արցախի կլանման հետագա հավանական հետեւանքները, որոնք մեզ համար ստեղծելու են իսկական գոյաբանական խնդիր հենց մեր բակերում, մեր քաղաքներում»,- գրել է Արա Պողոսյանը։

Արցախը Հայաստանին կապող մայրուղու՝ ՀՀ հետ սահմանին (Լաչինի (Քաշաթաղի) միջանցքում) Ադրբեջանի կողմից ապրիլի 23-ին ապօրինի անցակետ տեղադրելուց հետո Շուշիի շրջանի Բերդաձորի ենթաշրջանի չորս համայնքները (Հին շեն, Մեծ շեն, Եղցահող և Լիսագոր) հայտնվել են երկկողմանի արգելափակման ներքո՝ զրկված թե՛ Արցախի մնացած հատվածի և թե՛ Հայաստանի հետ կապի բոլոր հնարավորություններից: Այս մասին հայտնում է Արցախի տեղեկատվական շտաբը՝ հղում կատարելով Արցախի պետնախարար Գուրգեն Ներսիսյանին։

«Ադրբեջանական խոչընդոտների պատճառով դադարել էին նաև բոլոր տեսակի հումանիտար մատակարարումներն այդ գյուղերի բնակիչներին, և վերջին օրերին սուր հումանիտար ճգնաժամ էր առաջացել այնտեղ՝ առանց առաջին անհրաժեշտության պարագաների որևէ պաշարի:

Այսօր վերջապես կարողացել ենք ԱՀ կառավարության կողմից ՌԴ խաղաղապահների միջոցով մեկ բեռնատար սնունդ, դեղորայք և առաջին անհրաժեշտության այլ ապրանքներ ուղարկել նշյալ համայնքների բնակիչներին:

Ադրբեջանը շարունակում է Արցախի լիակատար շրջափակումը և՛ Արցախ-Հայաստան սահմանին տեղադրված ապօրինի անցակետի, և՛ Շուշիի մոտ ճանապարհի՝ արդեն բացահայտորեն ադրբեջանական պետության կողմից ապօրինի արգելափակման միջոցով: Իսկ Արցախի հումանիտար մատակարարումները կատարվում են ՌԴ խաղաղապահ զորակազմի կողմից՝ խիստ սահմանափակ ծավալներով:
Լրացուցիչ ջանքեր ենք գործադրում Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեի կողմից փոխադրումների վերականգնման ուղղությամբ»:

Հայաստանի իշխանությունները հիմա պայքարում են միայն Հայաստանի մի մասը չհանձնելու համար։ Այս մասին NEWS.am-ի հետ զրույցում ասաց քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը։

Նա նկատեց, որ երբ Հայաստանի ներկայիս վարչակազմը իշխանության էր գալիս, Ադրբեջանը հույս ուներ գոնե մի քանի շրջան ստանալ, ապա այժմ Հայաստանը պայքարում է միայն իր տարածքը չզիջելու համար: 

«Շուտով Նիկոլ Փաշինյանը կարող է հանդես գալ «Հայաստանը Հայաստան է, եւ վերջ» կարգախոսով՝ համապատասխան հետեւանքներով, որոնք տեղի են ունեցել «Արցախը Հայաստան է, եւ վերջ» հայտարարությունից հետո: Հայաստանի ղեկին մի իշխանություն է, որը պատրաստ է անվերջ զիջումների։ Դրան ի պատասխան Բաքուն նորանոր զիջումներ է պահանջելու։ Ադրբեջանն այլեւս երբեք Հայաստանում չի ունենա այնպիսի գործընկեր, ինչպիսին հիմա է։ Եվ այդ պատմական հնարավորությունից Բաքուն կձգտի օգտվել եւ վերցնել առավելագույնը»,-հավելեց Դանիելյանը։ 

Հայաստանն իր արտաքին քաղաքականության մեջ վերահաստատել է բարիդրացիական հարաբերությունների եւ փոխշահավետ համագործակցության սկզբունքները. Մենք տարածքային պահանջներ չունենք մեր հարեւանների նկատմամբ եւ ակնկալում ենք, որ մեր հարեւանները նույնպես կառաջնորդվեն այդ սկզբունքով: Այս մասին այսօր՝ մայիսի 4-ին, Անկարայում Սեւծովյան տնտեսական համագործակցության խորհրդարանական վեհաժողովի 30-ամյակին նվիրված խորհրդարանների նախագահների գագաթնաժողովում իր ելույթի ժամանակ նշել է ՀՀ ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանը:

Նա նաեւ ընդգծել է. «2022 թվականի հոկտեմբերի 6-ին Պրահայում տեղի ունեցած քառակողմ հանդիպման ժամանակ Ֆրանսիայի նախագահի եւ Եվրոպական խորհրդի նախագահի մասնակցությամբ Հայաստանի ու Ադրբեջանի ղեկավարները հաստատել են իրենց հանձնառությունը ՄԱԿ-ի կանոնադրությանը եւ 1991 թվականի Ալմա-Աթայի հռչակագրին, որոնց միջոցով երկու կողմերն էլ ճանաչում են միմյանց տարածքային ամբողջականությունն ու ինքնիշխանությունը:

Գործընկերնե՛ր, այս օրերին Վաշինգտոնում Միացյալ Նահանգների Պետական քարտուղարի նախաձեռնությամբ ընթանում են Հայաստանի եւ Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարարների ղեկավարած պատվիրակությունների բանակցությունները: Քննարկման առարկա են տարածաշրջանում ստեղծված անվտանգային իրավիճակին, Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ հարաբերությունների կարգավորման գործընթացին վերաբերող հարցեր: Կարծում եմ՝ սա դրական զարգացում է, եւ ես հաջողություն եմ մաղթում դիվանագետներին:

Հակամարտությունները պետք է կարգավորվեն խաղաղ ճանապարհով: Մենք համոզված ենք, որ տարածաշրջանային տնտեսական համագործակցությունը կարող է նպաստել խաղաղության, կայունության եւ մարդկանց բարեկեցության ամրապնդմանը, ինչպես ամրագրված է ՍԾՏՀ կանոնադրությամբ եւ Խորհրդարանական վեհաժողովի համապատասխան կանոնադրական փաստաթղթերով»:

Հատուկ հանձնարարություններով դեսպան, «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության նախագահ, Էդմոն Մարուքյանը թվիթերյան գրառմամբ անդրադարձել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևին։

«Այսօր Ադրբեջանի նախագահը դժգոհել է, որ Հայաստանը ջնջել է Ադրբեջանի առաջարկած փաստաթղթում «անջատողականության դատապարտում» ձևակերպումը։ Մինչդեռ նա չասաց, որ «անջատողականություն» բառը միջազգային իրավական տերմին չէ և չունի ընդունված միջազգային իրավական սահմանում, թե ինչ պետք է հասկանալ դրա տակ»,- գրել է Մարուքյանը։

«Նա չասաց, որ Հայաստանը բացատրություն ու պարզաբանում է խնդրել, թե ինչ է նշանակելու այդ դրույթի կիրառումը կամ առկայությունը հետագայում։ Հակառակ դեպքում, ապագայում ստորագրվելիք փաստաթուղթը կարող է ծանրաբեռնվել բազմակի մեկնաբանություններ ունեցող ձևակերպումներով, ապա անվերջ պնդել, որ կողմերի մեկնաբանությամբ պայմանավորվածությունը խախտվել է»,- նշել է Հատուկ հանձնարարություններով դեսպանը։

«Արցախում տարբեր մարդկանց տարբեր պրոեկտներ՝ իրենց հայրենասերի կամ սոցիալական արդարության ջատագովի տեղ դրած, ազգասերի դիմակ հագած, պառակտում են ընդդիմության ռեսուրսները։ Այլ կերպ ասած, փրկիչների անվան տակ՝ Արցախ են ներթափանցել՝ էդմոններ, արման բաբաջանյաններ, լևոն բարսեղյաններ և այլն։ Կարելի է ասել՝ նիկոլիզմն Արցախում պակաս արդյունավետ չի աշխատում, քան Հայաստանում՝ սխեման նույնն է։ Սակայն, վտանգավորն այստեղ այն է, որ ի տարբերություն Հայաստանի՝ Արցախում դրանք լավ ծպտված են, չգիտենք՝ ի՞նչ սպասենք դրանցից,- «Փաստինֆո» լրատվականի հետ զրույցում ասել է պահեստազորի սպա, արցախաբնակ Սերգեյ Համբարձումյանը՝ ավելացնելով՝ «որ մեկին քերում ես՝ տակից Արայիկ Հարությունյանն է դուրս գալիս»։

Խոսելով ստեղծված իրավիճակում՝ Արցախի իշխանությունների վարած քաղաքականության մասին, բանախոսը նկատում է՝ ձևական ստորագրահաքներ են անում, Ազգային անվտանգության խորհրդի ձևական նիստեր են անցկացնում, ամեն ինչ ձևական է արցախյան իշխանությունների մոտ, ինչն էլ հանգեցրել է այս աղետին։

Հարցին՝ չե՞ն ցանկանում, արդյո՞ք ինքնակազմակերպվել Արցախում ապրող մեր հայրանակիցները, պահեստազորի սպան պատասխանում է՝ այդ պահն, անպայման, գալու է, սակայն, այժմ Արցախ ներմուծված տարատեսակ «փրկիչներ» հենց հակառակ արդյունքը ստանալուն միտված ջանքեր են գործադրում.«Օրինակ, մինչ Ռուբեն Վարդանյանի Արցախ տեղափոխվելն, այդ կաթսան եռում էր։ Մարդկանց դժգոհությունն իր պիկին էր հասել Արցախում։ Եվ ահա, եկավ Ռուբեն Վարդանյանը և աստիճանաբար, շատ զգուշորեն, Արցախը փրկելու լոզունգներով, այսպես ասած, գոլորշին բաց թողեց և պարպեց մարդկանց զայրույթը։ Հիմա էլ Սյամոն է եկել (նկտ. ունի Սամվել Բաբայանին, «Փաստինֆո»), գոլորշին ինքն է բաց թողնում։ Այսպես է՝ երբ ժողովուրդն ուզում է ինքնակազմակերպվել և ոտքի կանգնել, միշտ գոլորշի բաց թողողներ են հայտնվում»։

Մի օր դանակը ոսկորին է հասնելու ու Արցախցին ոտքի է կանգնելու, ասում է պահեստազորի սպա Սերգեյ Համբարձումյանը և հավելում.«Արցախցին մեկ ժամվա ընթացքում ոտքի է կանգնելու։ Որևէ արցախցի իրեն Ադրբեջանի մաս չի զգում և չի պատրաստվում ադրբեջանական անձնագիր վերցնել։ Եվ, եթե կան մարդիկ, թեև դրանց մարդ անվանելն այնքան էլ տեղին չէ, այնուամենայնիվ, եթե կան այնպիսիք, ովքեր հույս ունեն, թե Արցախում լինելով կարող են ապահովել այդպիսի ապագա, ապա նրանք չարաչար սխալվում են։ Ժողովրդի տրամադրությունը բոլորովին այլ է։ Անգամ ծիլ կամ սածիլ չկա ժողովրդի մեջ՝ հանդուրժելու Ադրբեջանի մաս դառնալու, այսպես կոչված, հեռանկարը։ Ի վերջո, հազարամյանկների պատմություն գոյություն ունի, որը ո՛չ ջնջել, ո՛չ կեղծել չի հաջողվելու»։

Անդրադառնալով Արցախում խաղաղապահ առաքելություն իրականացնող ռուսական զորախմբի աշխատանքներին՝ Սերգեյ Համբարձումյանը նկատում է՝ ամեն ինչ գնում է իր բնականոն ընթացքով, շեղումներ կամ տագնապ հարուցող խնդիրներ, այստեղ չկան. «Շատ կցանկանայինք, որպեսզի ռուս խաղաղապահներին հաջողվեր՝ հանելու անցակետը, որ դրվել է Հակարիի կամրջին և շրջափակման մեջ գցել Արցախը, սակայն, մենք շատ լավ ենք հասկանում, որ խաղաղապահ զորամիավորման գործառույթներն, ինքնին, որոշակի սահմանափակումներ են ենթադրում։ Նրանք այստեղ են հումանիտար գործառույթ իրականացնելու համար և հիանալի կերպով կատարում են իրենց աշխատանքը։ Չեմ կարող ասել, թե ինչ կտա զորախմբի հրամանատարի փոփոխությունը, սակայն մի բան հստակ է՝ նախորդը բավականին թույլ կեցվածք ուներ, ինչը չի կարելի ասել նոր ղեկավարի՝ գեներալ – գնդապետ Ալեքսանդր Լենցովի մասին։ Նրանից ակնկալիքներն ավելի գործնական և շոշափելի են»։

Ամիսներ շարունակ Արցախը տոտալ շրջափակման մեջ է, ինչը, ըստ մեր զրուցակցի, բնականաբար իր բացասական հետևանքները թողել է, սակայն, եղանակների տաքացմամբ, արցախցիներն արդեն կարողանում են ինքնուրույն հոգալ մի շարք անհրաժեշտ պարագաների և մթերքների բացը. «Օրինակ, Արցախում, արդեն, այգիներ են մշակվում, դաշտերում բանջարն է դուրս եկել, որից մեր հայրենակիցներն առատորեն օգտվում են։ Այստեղ արդեն բանջարաբոստանային կուլտուրաներին պատկանող մի շարք մթերքներ են աճեցվել և, օրինակ, սեփական կարտոֆիլ, Արցախում, արդեն որոշ չափով կա։ Գիտե՞ք, արցախցին ընդունակ է հաղթահարել ամեն տեսակի դժվարություն։ Այս սահմանափակումներն, իհարկե, թողեցին իենց բացասական հետևանքը, սակայն, մեզ դրանք չկոտրեցին, այլ ավելի ուժ տվեցին՝ պայքարելու, մնալու մեր հողում։ Այդ կամքն այս ամիների ընթացքում արցախցիների մոտ առավել ընդգծվաժ և ամուր դարձավ, այնպես որ՝ ցանկացած ուժ կամ դաշինք, որ կգա սասանելու արցախցիների կամքը, հանդիպելու է մեր դիմադրությանը և սա քննարկման ենթակա հարց չէ Արցախի ժողովրդի համար»,- ամփոփելով զրույցն, ասում է պահեստազորի սպա, արցախաբնակ Սերգեյ Համբարձումյանը

ՀՀ-ն, որը պատերազմում պարտված կողմն է, ամենազիջողն է և աշխատում է Արցախը տալու հաշվին հնարավորինս քիչ կորուստներ ունենալ բուն Հայաստանի տարածքների առումով։ Այս մասին իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է ՀՀ նախկին վարչապետ Հրանտ Բագրատյան:

«Այսօր հաղորդագրություն տարածվեց Է.Բլինկենի և Ն.Փաշինյանի հեռախոսազրույցի մասին։ Ասված է. “Վարչապետ Փաշինյանն ընդգծել է, որ Լաչինի միջանցքում ադրբեջանական կողմի քայլերը միտված են Լեռնային Ղարաբաղում էթնիկ զտումներ իրականացնելու և Լեռնային Ղարաբաղն ամբողջությամբ հայաթափելու իր քաղաքականության հետևողական իրագործմանը”։ Ու ոչ մի խոսք Արցախի կարգավիճակի, ինքնորոշման իրավունքի մասին։ 

Ի՞նչ է կատարվում։ Կողմերը տարբեր խնդիրներ են լուծում։ ՀՀ-ն, որը պատերազմում պարտված կողմն է, ամենազիջողն է և աշխատում է Արցախը տալու հաշվին հնարավորինս քիչ կորուստներ ունենալ բուն Հայաստանի տարածքների առումով։ ՀՀ-ն նաև սարսափում է Սյունիքով միջանցքից, որը թեթևամտորեն, ոմանք ասում են դավաճանաբար, ստորագրել է Ն.Փաշինյանը 2020թ նոյեմբերի 9-ին։ ՆՓ-ն հասկանում է, որ եթե Սյունիքով առանց “խոչընդոտի” (այսինքն, հայկական հսկողություն չկա) ճանապարհ տա Ադրբեջանին, ապա մի օր էլ Ադրբեջանն արդեն ՀՀ տարածքում կփակի դեպի Գորիս, Կապան ու Մեղրի գնացող ճանապարհը (Հս-Հարավ)։ Բացի դա այս բացահայտ դավաճանության տակից պետք է դուրս գալ։ Ադրբեջանը, ի պատասխան ՀՀ կողմից նոդեմբերի 9-ի խոստացած “անխոչընդոտ” ճանապարհի Լաչինի միջանցքի վրա 2 կետում ըստ իս հսկողական անցակետեր է դնում։ Միաժամանակ պահանջելով առնվազն 2 ճանապարհ Սյունիքով դեպի Նախիջևան։ Դրանով Ադրբեջանը նաև ասում է. միայն Արցախով չի բավարարվելու։ 

Ադրբեջանը, ենթադրում եմ, մտածում է, որ միշտ էլ առիթ կունենա ներխուժել Սյունիք ու փակել Հս-Հարավ ճանապարհը։ Ի վերջո վերջնական նպատակը Սյունիքն է ու ոչ միայն Արցախը։ ՌԴ-ն դժգոհ է երկուստեք։ Թե եթե ձեր անցակետերն էիք դնելու, ապա ի՞նչու էիք ՌԴ-ին ներքաշում նոյեմբերի 9-ի հայտարարության մեջ։ Իրոք, ՌԴ խաղաղապահները պարզապես անգործ են մնում։ Արևմուտքին հետաքրքրում է, նախևառաջ, ՌԴ դուրս մղումը տարածաշրջանից։ Ռուսները չպետք է լինեն ոչ Լաչինի, ոչ էլ Փաշինյանի կողմից ստորագրած Սյունիքի միջանցքներում։ Իրանը դեմ է Սյունիքով ցանկացած միջանցքի կամ ճանապարհի Արևելքից (Ադրբեջանից) դեպի Արևմուտք (Նախիջևան)։ Դեռ պարզ չի, ի՞նչի է պատրաստ Իրանն այդ նպատակին հասնելու համար։ Այսպիսով, ՀՀ վարքագիծը քաղաքական սվոպն է. մենք ձեզ տալիս ենք խժռելու Արցախը, միայն թե Սյունիքով դեպի Նախիջևան գնացող ճանապարհը լինի մեր վերահսկողության տակ։

 ՀՀ-ն նաև հասկացնում է Արևմուտքին, որ երբ պետք լինի պատրաստ եմ ռոոսներին դուրս հրավիրելու երկրից։ Վեջիններիս հետ արցախցիները հույսներ են կապում. ռուս-ուկրաինական պատերազմի ավարտի պարագայում նրանք հույս ունեն սերտորեն առանց ՀՀ-ի և Ադրբեջանի ինտեգրվելու ՌԴ հետ։ Այս պարագայում ՀՀ-ն արտաքին քաաքականության մանևրներ չունի։ Խնդիրը պարզապես քիչ կամ շատ դավաճանություն անելու մեջ է»,- գրել է նա։

ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության քարտուղար Տիգրան Աբրահամյանը գրում է. «Ադրբեջանը Շուշիի հարակից հատվածով անցնող միջպետական ճանապարհի «բնապահպաններին» հանել է, սակայն նույն տեղում ծառայություն են իրականացնում ադրբեջանցի զինծառայողները:
Մեծ առումով, «բնապահպանները» շարունակում են ծառայությունը, ուղղակի իրենց իրական` զինվորական համազգեստով ու զենքով:
Փաստացի այս պահին Ադրբեջանը ՀՀ-ն կապող միջանցքի 2 հատվածներում անցագրային ռեժիմ է սահմանել` Հակարի գետի կամուրջին` անմիջապես Կոռնիձոր գյուղի մատույցներում և Շուշիի հարակից հատվածում, որտեղ վերջին 4 ամիսներին էկոակտիվիստների անվան տակ տարբեր ուժային կառույցների ներկայացուցիչներ էին:
Արցախից պաշտոնապես տեղեկացնում են, որ Շուշիի հատվածում ադրբեջանցիները երեկ կանգնեցրել և երկար ժամանակ արգելել են ՀՀ-ից Արցախ հումանիտար բեռի տեղափոխումը, որն իրականացվում էր ռուս խաղաղապահների միջոցով:
Ժամանակը գնում է, ճնշումն Արցախի նկատմամբ երկրաչափական պրոգրեսիայով աճում, սակայն իրավիճակային հանգուցալուծում դեռևս չկա:
Մինչև ՀՀ իշխանությունը միջանցքը որպես ՌԴ պատկանելիության տարածք է որակում, իսկ ՌԴ-ից հորդորում են ՀՀ իշխանութանը գործընթացի պատասխանատվությունից չխուսափել, արցախցիների վիճակը շարունակում է վատթարանալ»:

«Եթե, այնուամենայնիվ, Տիգրանաշենը հանձնվի, Վեդիով շրջանցող ճանապարհ կարող են կառուցել, սակայն, սա բավականին ծախսատար աշխատանք է»,- «Փաստինֆո» լրատվականի հետ զրույցում ասում է ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանն, անդրադառնալով լուրերին, թե Կապանի օդանավակայանի շահագործումը ոչ միայն ստեղծված լրջագույն իրավիճակից մարդկանց շեղելու նպատակով է, այլև՝ Տիգրանաշենի հնարավոր հանձնումը մեղմելու համար։

Ռազմական փորձագետը հիշեցնում է՝ Կապանի օդանավակայանը 2017-ին՝ նախորդ իշխանությունների օրոք, ևս շահագործվել է. «Կարծում եմ, այս երկու թռիչքներն իրարից ոչ մի բանով չեն տարբերվում, բացի նրանից, որ այս անգամ օրվա իշխանությունները շոու են կազմակերպում, իբր իրենց, այսպես կոչված, Խաղաղության ապագան իր հետ բերում է նաև բավականին դրական քայլեր՝ մասնավորապես, Կապան քաղաք կարելի է այլևս ավելի արագ հասնել՝ ինքնաթիռով։ Առայժմ միայն սա եմ տեսնում»,- ասում է պարոն Նահապետյանը։

Դիտարկման, թե Կապանի օդանավակայանի հենց հարևանությամբ՝ մոտ 200 մետր հեռավորության վրա, ադրբեջանական դիրքն է, որտեղ ծածանվում է Ադրբեջանի դրոշը, հետևաբար, արդյո՞ք այս հանգամանքով պայմանավորված, օդանավակայանի շահագործումը լուրջ անվտանգային խնդիրներ չի՞ առաջացնում, ռազմական փորձագետը նկատում է՝ օդանավակայանի շահագործումն այս պահին և այս պայմաններով 100 տոկոսով վտանգավոր է, հատկապես քանի դեռ ռեալ մեխանիզմներ չեն գործել, ինչն էլ՝ մեկ անգամ ևս հաստատում է, որ այդ օդանավակայանի, իբր, շահագործումը բացառապես միայն շոու նպատակ է հետապնդում։

Հիշեցնենք, որ ապրլի 26-ին հայտարարվեց, որ Կապանի օդանավակայանում բարեհաջող վայրէջք կատարեց փորձնական թռիչք իրականացնող L410 տեսակի օդանավը։ «Այս թռիչքը հիրավի պատմական էր, քանի որ 90-ականներից Կապանի օդանավակայանում թռիչքներ չեն իրականացվել՝ բացառությամբ 2017 թվականին մեկ մասնավոր թռիչքի»,- նշել էր Քաղաքացիական ավիացիայի կոմիտեն։