Թիվ   41 ընտրատարածքի   պատգամավորության թեկնածու  Հակոբ Հակոբյանը, ով   համարում է որ բոլոր գործերից  ամենակարևորը երկիրը շենացնելու գործն է, իր նախընտրական ծրագրի շուրջ պատասխանեց «Հայկական Վարկած»-ի հարցերին: 

-Պրն Հակոբյան, դուք արդեն խորհրդարանական աշխատանքի փորձ ունեք: Ձեզ  ինչպե՞ս կբնութագրեք, որպես քաղաքական գործիչ:

— Ըստ իս, ցանկացած աշխատող մարդու համար էլ  ոչ պակաս կարևոր է հասարակական ու քաղաքական կյանքի, ինչպես նաև  պետական կառավարման գործընթացի մեջ մասնակցություն ունենալը, քանի որ այդ կերպ կարողանում հնարավորինս ավելին անել,  և ինչ-ինչ բաներ  փոխել դեպի լավը: Թե ինչքան է դա ինձ մոտ ստացվել, կարծում եմ այդ մասին իմ ընտրողը կասի, թեև անցած հինգ տարիների ընթացքում  քիչ բան չարվեց: Իսկ ինչ մնում է պոպուլիստական, ցուցադրական գործունեությանը, ապա ես դրա կրողը  չեմ, քանի որ գործի մարդ եմ:

-Բոլորովին վերջերս, դուք համալրեցիք ՀՀԿ-ի շարքերը, ինչո՞վ էր պայամանավորված  այդ որոշումը:

-Ես համոզված եմ, որ շատ ճիշտ քայլ եմ կատարել, քանի որ  ես պահպանողական գաղափարախության կողմնակից եմ,և հենց դրանով էլ պայմանավորված է իմ որոշումը:

-Վերին իշխանությունները քանիցս հայտարարեցին  այն մասին, որ  ի վերջո քաղաքականությունը տարանջատվելու է բիզնեսից, բայց կարծես թե չեղավ: Ինչո՞ւ:

— Անկեղծ ասած, դրան հասնելու համար դեռ երկար ժամանակ ու տարիներ են պետք: Ես կարծում եմ, որ ԱԺ-ն ունի մեր  փորձի կարիքը, ինչն էլ օրենսդրական նախագծերը մշակելիս հաշվի է առնվում: Ընդհանարապես կա երևացող, և  կա չերևացող աշխատանք: Եթե դուք ներկա լինեք  հանձնաժողվների նիստերին, ապա կտեսնեք, թե որքան ակտիվ եմ այդ նիստերին, և ինչ աշխատանք ենք տանում այս կամ այն օրենքի հետ կապված փոփոխությունները կյանքի կոչելու համար:

-Իսկ ինչն է Ձեզ կապում Տավուշի մարզի հետ: Լինելով Երևանցի, ինչո՞ւ նորից որոշեցիք առաջադրվել հենց թիվ 41-ում:

— Կապը Տավուշի մարզի հետ հեռուն է գնում. մայրս ծնվել է Շամշադինում, երկու տարեկանից տեղափոխվել է Դիլիջան, պապս գնացել է պատերազմ, չի վերադարձել`ինձ թողնելով մեր հող ու ջրի նկատմամաբ իր հարազատությունը: Դիլիջանը շատ եմ սիրում, ինձ ինչ-որ մի ներքին բան կապում է այս  տարածքի հետ: 2007-ին, երբ ընտրվեցի, խոստացա, որ մշտապես գործող գրասենյակներ եմ բացելու, ու այդպես էլ արեցի. անցնող հինգ տարիների ընթացքում այդ կապի շնորհիվ լուծվել  են ոչ միայն հող  ու ջրի, ջրագծերի, գազաֆիկացման հետ կապված հարցեր, այլ  նաև 1260 ուսանողի ուսման վարձի, մանկապարտեզների, դպրոցների վերանորոգման և այլ  տիպի  առաջնահերթ նշանակության խնդիրներ:

-Այդուհանդերձ, այս անգամ էլ թիվ 41-ում բավականին հետաքրքիր ընտրապայքար է սպասվում, քանի որ  հակառակորդներից և՛ ՀԱԿ-ի ներկայացուցիչը, և՛ ՀՀ գլխավոր մարքսիստը լրիվ բավարար  են ուշագրավ  պայքար խոստանալու համար:

-Որպես մրցակից ես այո, տեսնում եմ ձեր ասած գլխավոր մարքսիստ Դավիթ Հակոբյանին, բայց և կարծում եմ առաջադրված բոլոր թեկնածուներն էլ պետք է քաղաքակիրթ մրցակցության կողմնակիցը լինեն: Ընտրողն ինքը պետք է որոշի, թե որ թեկնածուն առավել քան կարող է իրեն դրսևորել խորհրդարանում, և թե որի ընտրության դեպքում ինքը հետագայում չի փոշմանի իր տված քվեի համար:

-Ինչպես եք վերաբերում ընտրակաշառքների հետ  կապված տարաբնույթ  խոսակցություններին:

-Ընդհանրապես այդ խոսակցություններին շատ վատ եմ վերաբերում: Հիմա իմ համար էլ ինչեր ասես կարող են ասել, որ ժողովրդին օգնում եմ, ուսանողների ուսման վարձերն եմ  փոխանցում, և այլն, և այլն. Բայց նրանք ովքեր  կփորձեն խեղաթյուրել փաստերն ու իրականությունը,  նախապես ասեմ, որ ես  իմ ժողովրդին օգնում եմ տարիներ շարունակ, այլ ոչ թե ընտրությունից ընտրություն: Թող  այն մարդը մտածի, ով ընտրությունների նախաշեմին է բարեգործություն  անում:

-ՀՀԿ համագումարում ՀՀԿ նախագահ  Սերժ Սարգսյանը ներկայացրեց կուսակցության նոր կարգախոսը`«Հավատանք, որ փոխենք», որի շուրջ տարաբնույթ մեկնաբանություններ հնչեցին: Ինչո՞ւ հենց այդ կարգախոսը ընտրվեց:

— Գիտեք ինչ, ցանկացած գործ, եթե սկսում ես ու չես հավատում, որ հաջողության կհասնես, ապա այդ գործը չպետք է սկսել: Պետք է հավատաս, որ փոխես:

-Ի դեպ, այս օրերին շատ է խոսվում, որ  այս ընտրությունները  կարևորագույն փորձություն են, և որ այս ընտրությունից շատ բան է կախված, հատկապես արդար ընտրություններից…  դուք հավատո՞ւմ եք, որ Հայաստանում հնարավոր է ազատ, արդար ընտրություններ անցկացնել:

— Ինչ խոսք կլինեն մարդիկ, ովքեր կսկսեն խոսել, որ տեսեք անօրինականություններ են լինելու, սա է լինելու, նա է լինելու, բայց այդպես չէ: Արդար ընտրությունն էլ, անարդար  էլ`մենք ենք անցկացնում: Դրա համար էլ  բոլորս պետք է համախմբվենք այդ գաղափարի շուրջ, որպեսզի այս ընտրություններում անարդարություններ թույլ չտանք: Այսօր մեր երկրին իսկապես պետք են արդար ընտրություններ: Ուստի հայ ժողովրդին կոչ եմ անում գնալ ընտրության, ու խղճի մտոք ընտրություն կատարել:

-Եվ որպես վերջաբան, ո՞րն է Ձեր կարգախոսը, ծրագրային ի՞նչ հիմնական դրույթներ ունեք:

— Իմ կարգախոսն է.«Շենացնենք երկիրը մեր»: Որպես քաղաքացի, և որպես պատգամավոր, գտնում եմ, որ մեր երկրում պետք է ստեղծել կյանքի այնպիսի պայմաններ , որպեսզի և բանվորը, և գյուղացին, և ուսուցիչը, և  ուսանողը, արվեստի և մշակույթի գործիչը վերագտնեն իրենց արժանապատիվ տեղը հասարակության  մեջ:

Զրուցեց Կարինե Սարգսյանը

Ինչ-ինչ անհասկանալի պատճառներով, աշխարհի ամենահզոր երկրի նախագահը յուրաքանչյուր տարվա ապրիլի 24-ին ստիպված է զգում կատարել տարօրինակ և անհարկի մի ծիսակատարություն: Ապրիլի 24-ից շաբաթներ առաջ Բարաք Օբաման հրաhանգում է Սպիտակ տան իր աշխատակազմին քրքրել բառարանը և գտնել մի շարք բառեր բացի ցեղասպանությունից նկարագրելու համար Հայոց ցեղասպանությունը:

Արդեն չորորդ տարին է, ինչ նախագահի ձեռնհաս օգնականները հուսախաբ չեն անում նրան: Այս տարի «Հայերի հիշատակի օրվա» համար նրանք գտել են մի տասնյակ բառեր, որոնք նկարագրում են Հայոց ցեղասպանությունն առանց օգտագործելու հենց այդ կոնկրետ եզրույթը: Երբ նրանց մոտ սպառվեց ցեղասպանություն բառի hոմանիշները, նախագահի տքնաջան աշխատողները դիմեցին «Մեծ եղեռն» հայերեն բառերին առանց նշելու դրանց անգլերեն թարգմանությունը, որպեսզի հայերից բացի ոչ ոք չհասկանար, թե ինչի մասին է խոսում նախագահ Օբաման:

Ահա այս տարի նախագահի մարդկանց գտած  հոմանիշները. «վայրագություններ», «գազանաբար կոտորված», «աքսորի  ճանապարհին մեռնել», «անասելի տառապանքներ», «մեռան»,  «պատմության մութ էջեր», «1915 թվականին տեղի ունեցածը», «անցյալի փաստեր», «խլված կյանքեր», «անիմաստ տուժածներ ու մահացածներ» և վերջապես` «Մեծ եղեռնի խավարը»: Ամենինչ, բացի ցեղասպանություն բառից:

Ցեղասպանության վերաբերյալ բանավոր մարմնամարզության մեջ ներգրավվելն անընդունելի և ոչ սազական է Միացյալ Նահանգների նախագահի պաշտոնի համար: Կարել է արդյո՞ք նման խեղճ ու կրակ ջանքերը բացատրել որպես Օբամայի կողմից իր դրժած խոստումները նվազագույնի հասցնելու անհույս փորձեր: Որպես նախագահի թեկնածու` նա բազմիցս և հանդիսավոր կերպով խոստացել է, որ կճանաչի Հայոց ցեղասպանությունը: Սակայն նախագահ դառնալով` նա թաքնվեց վիրավորական հայտարարությունների հետևում, որոնք տրվում են ամեն տարի նրա անունով:

Վերջին չորս տարիների ընթացքում արված իր հայտարարություններում նախագահ Օբաման խուսափեց իր նախընտրական խոստումները կատարելուց` նշելով, որ «Ես շարունակաբար նշել եմ 1915 թվականին կատարվածի վերաբերյալ իմ սեփական տեսակետը: Այդ պատմության վերաբերյալ իմ  տեսակետը չի փոխվել»: Սակայն նա երբեք չփորձեց ամերիկյան հանրությանը ներկայացնել, թե հատկապես ինչ տեսակետ ուներ անցյալում, որն է դա այսօր, և թե ինչ է տեղի ունեցել 1915 թվականին: Նա խորամանկորեն նվազեցնում է Հայոց ցեղասպանության կարևորությունը` կոչելով այն «1915 թվականին կատարվածի վերաբերյալ իմ սեփական տեսակետը»: Մինչդեռ 2008 թվականի հունվարի 19-ին, այդ ժամանակ դեռ նախագահի թեկնածու Օբաման, փորձելով ստանալ հայկական համայնքի փողերն ու ձայները, ոչ մի տարակուսանք չուներ կոչելու այս իրադարձություններն իրենց ճշգրիտ անունով: Այդ ժամանակ, նա ինքնավստահ հայտարարեց, որ «Հայոց ցեղասպանությունը ենթադրություն, սեփական կարծիք կամ տեսակետ չէ» և խոստացավ, որ «նախագահ դառնալով»` նա «կճանաչի Հայոց ցեղասպանությունը»:

Ցավոք, նախագահ Օբաման իր վարչակազմի միակ անդամը չէ, ով չի պահում այս հարցի կապակցությամբ իր նախընտրական խոստումները: ԱՄՆ փոխնախագահ Ջո Բայդենը և պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնը, երկրի բարձրագույն պաշտոնատարներից երկուսը, տվել են նմանատիպ խոստումներ`ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը, երբ սենատոր էին և նախագահի թեկնածու: Մինչ փոխնախագահ Բայդենը ձայնը կտրել է, տիկին Քլինթոնը Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը սատարողից դարձավ դրա գլխավոր հակառակորդը: Պետքարտուղար դառնալուց հետո, նա ակտիվորեն լոբբիստական գործունեություն ծավալեց Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ կոնգրեսի բանաձևը տապալելու ուղղությամբ:

Սպիտակ տան կողմից այս անիմաստ խեղկատակությունից չորս տարի անց Ամերիկայի հայկական համայնքն ունի երկու հիմնավոր պատճառ, որպեսզի խնդրի նախագահ Օբամային այլևս հանդես չգալ Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ հայտարարություններով:

Առաջինը` չորս տարի անընդմեջ դրժելով իր խոստումը և ցեղասպանության վերաբերյալ բառախաղեր խաղալով` Օբաման բարոյական իրավունք չունի խոսելու այս չափազանց զգայուն և ցավալի թեմայի վերաբերյալ: Ինչպե՞ս կարող է ԱՄՆ նախագահը դասեր տալ աշխարհում որևէ մեկին մարդու իրավունքների, ժողովրդավարության և արդարության մասին, երբ ինքն այդպես չարաշահել է իր սեփական ժողովրդի վստահությունը և կորցրել բոլորի վստահությունը: Նա պետք է դադարի չարչարել ինքն իրեն, իր աշխատակազմին և համայն հայությանը` չանելով «Հիշատակի օրվա» վերաբերյալ վիրավորական հայտարարություններ: Անիմաստ է նախագահ Օբամայի կողմից յուրաքանչյուր տարի այնպիսի հայտարարություններ անելը, որոնք հայերը չեն ցանկանում, չեն հավանում և վիրավորվում են:

Երկրորդ` ԱՄՆ մեկ այլ նախագահ Ռոնալդ Ռեգանը, արդեն ճանաչել էր Հայոց ցեղասպանությունը 1981 թվականի նախագահական հռչակագրով: Հայոց ցեղասպանությունը նաև ճանաչվել էր ԱՄՆ ներկայացուցիչների պալատի կողմից 1975 և 1984 թվականներին, Արդարադատության նախարարության կողմից 1951 թվականին միջազգային դատարան ուղարկված պաշտոնական հաշվետվությունում և ԱՄՆ 42 նահանգների կողմից: Ուստի, հայկական համայնքը պետք է չխնդրի նախագահ Օբամայից կամ որևէ այլ քաղաքական թեկնածուից ճանաչելու այն, ինչն արդեն իսկ բազմիցս ճանաչվել է:

Ցեղասպանության թեման չափազանց սուրբ թեմա է քաղաքական խաղաքարտ լինելու համար: Նրանք ովքեր ընդունում են Հայոց ցեղասպանության անհերքելի փաստը, անում են դա, ոչ թե զոհերին լավություն անելու համար, այլ իրենց սեփական վարկանիշը և բարոյական կերպարը վերականգնելու համար:

Հարութ Սասունյան

«Կալիֆորնիա Կուրիեր» թերթի խմբագիր

Թարգմանիչ` Կարինե Գևորգյան

Թիվ 23 ընտրատարածքում առաջադրված  «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության թեկնածու էդուարդ Սահակյանը Սևան քաղաքի բնակիչ է, երկար տարիներ եղել է նույն քաղաքի «Ապակեմեկուսիչներ» գործարանի տնօրեն, սակայն իր   նախընտրական ծրագրում կարևորում է գյուղն ու գյուղացուն, քանի որ ինչպես ինքն է պնդում.«Իմ ծնողները գյուղում են ապրում, ես գիտեմ, թե ինչքան դժվար է գյուղացու վիճակը: Եւ այդ է պատճառը, որ իմ նախընտրական ծրագիրը Սևանի ավազանում ուղղված է գյուղացու հիմնահարցերի լուծմանը»:

Էդուարդ Սահակյանը մտադիր է, հասնել նրան, որ  իր տարածաշրջանի գյուղացուն տրամադրվի վարկ առավելագույնը՝ 15 տոկոսով և երկարաժամկետ: Գյուղերում հիմնվեն միջին, կամ փոքր տիպի գործարաններ, որոնք միանգամից  տեղում կմշակեն գյուղացու արտադրանքը: Իսկ դա էլ իր հերթին զարկ կտա մանր և միջին բիզնեսին, հատկապես, որ թեկնածուն մտադիր է հետամուտ լինել գազի ջրի էլ.էներգիայի սակագների տնտեսապես հիմնավորված գնային քաղաքականությանը: Նա համոզված է, որ իր  ծրագիրը տարբեր է մյուս թեկնածուների ներկայացրածից. Սահակյանը կարևորում է նաև միջին մասնագիտական կրթական հաստատությունների ընդլայնումը մարզում, ու գտնում, որ անհրաժեշտ է  օժանդակել դրանց ստեղծմանը: Թեկնածուն կարևորում է նաև Սևանա լճի գործոնի օգտագործումը տարածաշրջանում զբոսաշրջության զարգացման նպատակով: Դրանից ելնելով էլ, ըստ նրա,  հարկ է այդ գոտուն հատուկ կարգավիճակ շնորհել:

«Ինձ համար առաջնահերթ կարևորություն ունի նաև բարձր լեռնային գոտի հանդիսացող տարածաշրջանի թոշակառուների հավելավճարի չափի հետ կապված հիմնավոր հաշվարկները և հետամուտ լինելով թոշակների ինդեքսավորմանը, այն ներկայացնել Ազգային ժողովում», — ասում է Սահակյանը:

Թեկնածուն մի հետաքրքիր դիտողություն է անում, որպես մասնագիտությամբ քիմիկ, Սահակյանը կարծում է, որ  գազի սպառման ցուցանիշը գրանցող հաշվիչները, լեռնային շրջաններում և հարթավայրերում պետք է տարբեր լինեն: Մինչդեռ մեր երկրի բոլոր բնակավայրերում  նույն հաշվիչն է դրվում, ըստ նրա դա սխալ է, ճնշումները տարբեր են, որը փաստորեն կալորիականությունը չի  նորմավորում: Սա իհարկե հարց է, որի լուծվելու դեպքում, նրա կարծիքով, եթե  գոնե մի 10 տոկոսով էլ հնարավոր լինի իջեցնել գազի սակագինը, ժողովրդին օգուտ կլինի:

Հ.Գ Ի դեպ՝  «Ֆեյսբուք» սոցիալական ցանցում օգտատերերը դժգոհում են, որ թեկնածուներից և ոչ մեկի  նախընտրական ծրագրում տնտեսական հարցեր ներառված չեն: Նրանք ամենայն հավանականությամբ ծանոթ չեն թիվ 23  ընտրատարածքի ԲՀԿ թեկնածուի ծրագրին:

«Ժառանգության» նախընտրական շտաբը միանում է ընտրություններին մասնակցող 6 կուսակցությունների նամակին, որով ՀՀ կառավարությանն առընթեր Ազգային անվտանգության ծառայությանն առաջարկվում է մայիսի 6-ից մինչեւ ընտրությունների արդյունքներն անվավեր ճանաչելու մասին ընտրական հանձնաժողով դիմում ներկայացնելու համար սահմանված ժամկետի ավարտը նշված կուսակցությունների մեկական ներկայացուցչի ընձեռել ՍԵԿՏ համակարգից օգտվելու հնարավորություն, որպեսզի անհրաժեշտության դեպքում կարողանան ստուգել իրենց տեղեկություններով քվեարկությանը մասնակցած այս կամ այն քաղաքացու վերաբերյալ համակարգում առկա տվյալները:

Մենք երաշխավորում ենք, որ համակարգի միջոցով ստացված տվյալները կօգտագործվեն բացառապես երկու նպատակով` ա/ ընտրությունների արդյունքներն անվավեր ճանաչելու պահանջով դիմելիս, բ/ տեղամասային ընտրական հանձնաժողովի անդամներին պատասխանատվության ենթարկելու համար ոստիկանությանը դիմելիս:

Միաժամանակ` մենք գտնում ենք, որ ընտրություններին մասնակցող կուսակցություններին ՀՀ ԿԱ ԱԱԾ-ի կողմից տրամադրվելիք նշված հնարավորությունը բավարար չէ Հայաստանից բացակայող քաղաքացիների փոխարեն քվեարկելուն վերաբերող ընտրախախտումները լիարժեքորեն բացահայտելու եւ պատժելու համար:

Դրա մի տարբերակը ընտրություններին մասնակցած քաղաքացիների ցուցակների հրապարակայնությունն է` ինչը տարիներ շարունակ պահանջել է «Ժառանգությունը», բայց միշտ հետեւողականորեն մերժվել է իշխող կոալիցիայի կուսակցությունների կողմից:

Իսկ մյուս տարբերակը արտերկրում բնակվող Հայաստանի Հանրապետության հարյուր հազարավոր քաղաքացիների` բնակության երկրներում ՀՀ սահմանադրությամբ երաշխավորված իրենց ընտրական իրավունքն իրացնելու հնարավորության ապահովումն է, ինչը ՀՀ ընտրական օրենսգրքի հակասահմանադրականության հետեւանքով չի իրականացվում: Այդ մասին հաղորդել են «Ժառանգության» նախընտրական շտաբից:

Լիբանանահայութեան հերթական ապրիլ  24-ի ստեղծած մթնոլորտը, կազմակերպուած տարբեր բնոյթի ձեռնարկները, համագաղութային մակարդակի վրայ արձանագրուած իրադրութիւնները դիտարկումներու եւ վերլուծումներու դուռ կը բանան անկասկած: Ի հարկէ նկատուած են բացթողումներ, յառաջիկային վերանայելի գործունէութեան եւ գործելաձեւի խնդիրներ, աւելի նպատակաուղղուած եւ արդիւնաւէտ աշխատանքներ իրականացնելու առաջադրանքներու յստակացումներ: Այս բոլորով հանդերձ, նկատուած արտակարգ եռուզեռը, երիտասարդութեան ցուցանիշային իմաստ ունեցած ներգրաւուածութիւնը, նոր շարժումի մը ալիքաւորումները ուրուագծող երեւոյթները ուղենիշեր են անկասկած` Հայոց ցեղասպանութեան 100-ամեակին ընդառաջ գաղութի բազմամակարդակ պատրաստուածութեան ուղղութեամբ:

Հայոց ցեղասպանութեան  100-ամեակի Լիբանանի կեդրոնական մարմինի յառաջացումը            (համասփիւռքեան այս առումով իբրեւ առաջին երեւոյթ) կ՛ազդարարէր լիբանանահայ համայնքին վերագրուող յառաջատարութիւնը` Հայոց ցեղասպանութեան  100-ամեակին նախապատրաստուելու եւ համահայկական ցանցային կառոյցին առաջին օղակը կազմելու: Եւ պատահական չէր, որ այս ուղղութեամբ կարեւոր կենսափորձ կուտակած գաղութը արագօրէն համախմբուէր իր կառոյցներով: Պատահական չէր նաեւ, որ արձագանգումը Հայաստանի Հանրապետութեան համապատասխան յանձնախումբէն եղաւ նոյնքան արագ: Պետական յանձնախումբի քարտուղարին տուած  աշխատանքային առաջին այցելութիւնը Պէյրութն էր. առաջին մարմինը, որուն հետ համագործակցութեան ծրագիրներ մշակուած էին, լիբանանահայ մարմինն էր. Ցեղասպանութեան թանգարանի երկիրներ շրջելու կոչուած առաջին շրջուն ցուցահանդէսի կազմակերպումը Պէյրութի մէջ տեղի կ՛ունենար: Տակաւին նոր է, որ մարմին կ՛առնեն ու կը կազմուին լիբանանահայ գաղութէն շատ աւելի մարդաշատ դասական թէ նոր սփիւռքներուն  մէջ գործող հայ համայնքներու 100-ամեակի մարմինները:
Կարեւոր երկրորդ հանգամանքը այն էր, որ  թէ՛  յայտարարողական եւ թէ՛ գործնական մակարդակի վրայ մարմինը 24 ապրիլէ 24 ապրիլ  ոգեկոչական բնոյթէն կ՛անցնէր ռազմավարականի, նպատակ ունենալով`
Ա.- Համագաղութային մակարդակի վրայ առնուազն մինչեւ 100-ամեակ մնայուն աշխատանքային մարմինի վերածել 100-ամեակի մարմինը, որուն գործադաշտին կը ներառուին Հայոց ցեղասպանութեան, հայ-թուրք յարաբերութիւններու, թրքական գործօնի հետ կապուած զանազան խնդիրներ, հայոց դէմ  Ազրպէյճանի իրականացուցած  ջարդերուն առնչուած ծալքերու բացայայտումներ եւ նման համահայկական հնչեղութիւն ունեցող հիմնահարցեր:
Բ.- Հեռանկարային նկատառումներով այժմէն իսկ համախմբել գաղութին մէջ գործող կուսակցական, երիտասարդական եւ  տարբեր բնոյթի միութիւններու երիտասարդական միաւորներու ներկայացուցիչները, որոնց յաճախակի շփումները, միասին իրականացնելիք աշխատանքները, միացեալ քննարկումներն ու տակաւ ձեւաւորուող համագործակցութեան դաշտը` նոր եռանդով, նոր հորիզոններով եւ նոր գործելաձեւերով պիտի օժտէ լիբանանահայ երիտասարդութիւնը:
Գ.- Ժամանակակից խնդիրներու տարողութեան նկատառումը, անոնց արագակշռոյթ փոփոխութիւնները, թշնամիին դրսեւորած արհեստավարժութիւնը եւ մանաւանդ շրջանին ու երկրին մէջ ցուցաբերած արտակարգ աշխուժութիւնը կը պարտաւորեցնեն հայկական կողմը միասնական ներուժի կուտակումով ոչ միայն գործելաձեւի նորարար մշակոյթ որդեգրելու, այլ նաեւ նոր կառուցակարգումներ յառաջացնելու եւ արդիւնաւէտ աշխատելու: Նախապայմանը այս բոլորին համախմբուածութիւնն է իբրեւ նպատակ, իբրեւ առաջադրանքներ եւ մանաւանդ իբրեւ նոր կառոյցներ: Միջկուսակցական ըլլան անոնք, միջյարանուանական, միջմշակութային, համաերիտասարդական թէ միջմիութենական: Այս մանրանկարը ուրուագծուեցաւ այս ապրիլ  24-ին, երբ 100-ամեակի կեդրոնական մարմինին առընթեր գործեցին նշուած ձեւաչափերու մեր միութիւններու ներկայացուցիչները: Ահա այս կառուցակարգուած մանրանկարն է, որ հետեւողականութիւն պէտք է ստանայ եւ ապրիլ     24-ի ոգեկոչականութենէն անդին կազմակերպուածութեան նոր աստիճանաչափ պէտք է յաջողի նուաճել գաղութին համար:
Դ.- Համագաղութային հետզհետէ ձեւաւորուող համակարգը մնայուն գործակցական կապ պիտի հաստատէ Ցեղասպանութեան  100-ամեակի հայրենական եւ համասփիւռքեան ձեռնարկները համակարգելու կոչուած Հայաստանի պետական յանձնախումբի քարտուղարութեան հետ: Համահայկական միասնականութեան ամէնէն հիմնաւորուած նիւթն է Ցեղասպանութիւնը, որուն ճանաչումի թէ անկէ անդին անցնող հատուցման պահանջատիրութեան հետ կապուած աշխատանքներու գերազդեցիկութիւնը պայմանաւորուած է Հայաստանի պետութիւն-սփիւռքեան կառոյցներ սերտ եւ փոխշահաւէտ համագործակցութեամբ:
Աշխատանքային այս հիմնադրոյթներու մանրանկարային նախանշումներն ու անոնց առընթեր կատարուած յայտարարութիւնները, հարցազրոյցները, ձեռնարկներն ու մամլոյ հաղորդագրութիւնները նախապատրաստած էին լիբանանահայութեան ապրիլեան մթնոլորտը: Երիտասարդութեան համախումբ աշխատանքն ու աշխատանքներուն ներգրաւուելու գործնական պատրաստակամութիւնը յանգեցան  ապրիլեան բազմակողմանիօրէն նկատուած մակընթացութեան: Թրքական դեսպանատան թիրախաւորումն ու քայլարշաւին վրայ բողոքի ցոյցի յաւելումը վերածուեցան ուժի ցուցադրութեան առիթի, որ ամէն պարագայի թշնամիին շրջանային թէ լիբանանեան նկրտումներուն դիմաց անհրաժեշտ երեւոյթ էր:
Մարտահրաւէրները շատ են. առաջադրանքներու տարողութիւնները` ուռճացուած: Բոլորս կը գիտակցինք անկասկած, որ նման մեծ օրակարգերու դիմաց շռայլութիւնը չունինք թէ՛ առաջադրանքները եւ թէ՛ անոնց ընդառաջ առնուելիք քայլերն ու ծրագրելիք աշխատանքները հատուածայնացնելու:
Ապրիլեան ձեռնարկները աւարտած են: Կը շարունակուին սակայն Հայոց ցեղասպանութեան հետ առնչուած եւ համահայկական հնչեղութիւն ունեցող աշխատանքները: Համագաղութային մակարդակի վրայ եւ մի՛շտ գործակցաբար` Հայաստանի Հանրապետութեան համապատասխան մարմիններուն:

Շահան Գանտահարեան
«Ազդակ»ի գլխաւոր խմբագիր

Երեկ Սևանի ոստիկանությունից զանգահարել են Հայ Ազգային Կոնգրեսի ներկայացուցիչ, թիվ 23 ընտրատարածքում մեծամասնական ընտրակարգով առաջադրված թեկնածու Վարդան Ջհանգիրյանի   փաստաբան Վահե Հովսեփյանին, և հրավիրել ոստիկանություն բացատրություն տալու ՉԻ -ում տպագրված հոդվածի կապակցությամբ:

 Բանն այն է որ, Վարդան Ջհանգիրյանի նախընտրական շտաբը դիմում-բողոք էր ներկայացրել թիվ 23 ԸԸՀ ՕԵԿ կողմից առաջադրված թեկնածու Կարեն Բոթոյանի կողմից նախըտրական քարոզչության սահմանված կարգի խախտումների վերաբերյալ, ինչից հետո Վարդան Ջհանգիրյանի փաստաբան Վահե Հովսեփյանին է զանգահարել Բոթոյանի լիազոր-ներկայացուցիչը, որը նախ հետաքրքրվել է, թե ինչ դիմում-բողոք է ներկայացվել իրենց դեմ, ապա հեռախոսը փոխանցել է մեկ այլ անձի՝  որն իբր եղել է Եվրոպայի Սերգեյը` Բոթոյանի աները: Նա սպառնալիքներ է տեղացել Վահե Հովսեփյանի հասցեին:

«Այդ անձը նախ հարցրեց, թե որտեղ եմ ես բնակվում: Ես ասացի, որ ապրում եմ Երևանում: Դրանից հետո նա սպառնալիքներ հնչեցրեց իմ հասցեին՝ ասելով, թե ինչպե՞ս եմ ես պատկերացնում իմ հետագա կյանքը Երևանում՝ դիմում-բողոք ներկայացնելուց հետո, ինչին հաջորդեց ինձ ուղղված հայհոյանքների տարափը: Քանի որ իմ կողքին մարդիկ կային, ես ուղղակի անջատեցի հեռախոսը», -պատմել է Վահե Հովսեփյանը:

Ժողովուրդ.Թերթը գրում է, որ Սիսիանում «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության նախագահ Գագիկ Ծառուկյանի եւ ընտրողների հանդիպումը հետաքրքիր ընթացք է ունեցել: Երբ Ծառուկյանը մարդկանց մեջ եղած վախը կոտրելու համար հայտարարել է, թե «մարզպետերին ու քաղաքապետերին մի լսեք, ձեր խղճով քվեարկեք», սիսիանցիները տարակուսել են:

Բանն այն է, որ Սիսիանի քաղաքապետ Աղասի Հակոբջանյանը «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության անդամ է, եւ հավաքված մարդկանց մեջ զգալի թիվ են կազմել քաղաքապետարանի աշխատակիցները: «Հիմա ի՞նչ անենք` ընտրե՞նք «Բարգավաճ»-ին, թե՞ չէ»,-զարմացած միմյանցից հետաքրքրվել են ընտրողները:

Թիվ 9 ընտրատարածքում,  2007թ.-ն պատգամավոր դարձավ ՀՀԿ անդամ մասնագիտությամբ տնտեսագետ Ռուբեն Սադոյանը: Նախ նշենք, որ նա ազգակցական որևէ կապ չունի ԱԺ-ի հանրահայտ Արշակ Սադոյանի հետ, ինչի մասին շատ են հետաքրքրված են մեր հարցումների մասնակից ընտրողները:

Խորհրդարանում խոսափողի նկատմամբ «առանձնակի հակում» չունեցող պատգամավորը, սակայն բավականին ճանաչված ու հարգված է երևանում: ԱԺ-ում՝ նախորդ 5 տարիներին Սադոյանն աշխատել է ԱԺ տնտեսական հանձնաժողովում.«ԱԺ եկող հարցերի  70 տոկոսից ավելին բաժին է ընկնում հենց տնտեսական հանձնաժողովին, որտեղ ես ունեմ բազմաթիվ առաջարկներ: Դրանք ներառվել են օրենսդրական փոփոխությունների մեջ:

Ինձ համար շատ կարևոր է վարվող հարկային քաղաքականության հանդեպ ուշադրությունը: Միայն ասել, թե՝ հարկերի ու հարկատեսակների պարզեցումը կբերի և բիզնեսի, և երկրի տնտեսության զարգացման, քիչ կլինի: Սա այն ոլորտն է, որտեղ մենք շատ անելիք ունենք՝ օրենսդրության փոփոխության և ԱԺ վերահսկողության առումով»:

Սադոյանը համոզված է, որ չնայած երկրի առջև ծառացած դժվարություններին կկարողանանք առաջընթաց գրանցել. «Սխալներ չեն գործում միայն նրանք, ովքեր ընդհանրապես գործ չեն անում»,-  ասում է Սադոյանը:

«Հրապարակ». Մոսկովյան աղբյուրը հայտնում է, որ այս օրերին ռուսաստանաբնակ մեծահարուստ հայերի մի մեծ խումբ ժամանել է Հայաստան` հատուկ ընտրությունների փուլում իրենց լուման ներդնելու համար:
Նրանք գալիս են իրենց ազդեցության տակ գտնվող շրջանակներին, մերձավորներին մոբիլիզացնելու համար` բնականաբար, հօգուտ իշխանության և առաջին հերթին` Հանրապետականի: Նրանք պատրաստվում են նաև որոշակի գումարներ ծախսել և ընդհանրապես ամեն ինչ անել, որ Հայաստանում իշխանական բուրգն այս տեսքով պահպանվի: Փողատերերին ձեռնտու է երկրում ստատուս-քվոյի պահպանումը:

Այսօր մի շարք հասարակական կազմակերպություններ հայտարարություն են տարածել Բրյուսովի անվան ԵՊԼՀ ռեկտոր Սուրեն Զոլյանին իր զբաղեցրած պաշտոնից ազատելու կապակցությամբ  և իրենց մտահոգությունն են արտահայտել նշված փաստի կապակցությամբ։ Ներկայացնում ենք հայտարարությունը՝ ստորև.

Կրթության և գիտության նախարար Արմեն Աշոտյանի հրամանը` Բրյուսովի անվան ԵՊԼՀ ռեկտոր Սուրեն Զոլյանին իր զբաղեցրած պաշտոնից ազատելու մասին, մեկ անգամ ևս ընդգծեց այն իրողությունը, որ բարձրագույն կրթության համակարգը Հայաստանում գտնվում է անհանդուրժելի վիճակում։ Հրամանը նաև արտացոլում է գործադիրի ցանկությունը` ուղղակի հսկողություն հաստատել ակադեմիական հաստատությունների նկատմամբ, ինչպես նաև նախարարության արհամարհական վերաբերմունքը համալսարանի դասախոսական կազմի և ուսանողության հանդեպ։

Ռեկտորի հեռացումը, որը տեղի է ունեցել առանց համալսարանը կառավարող մարմնի՝ հոգաբարձուների խորհրդի որոշման, մեղմ ասած կասկածելի է օրենքին համապատասխանության առումով։ Ավելին, այդ հրամանով ստեղծվում է տպավորություն, որ արհամարհվում է ոչ միայն կառավարող կոլեգիալ մարմինը, այլև բուհերի ինքնավարության սկզբունքն ընդհանրապես։ Զոլյանի հեռացումը ևս մեկ անգամ ի ցույց է դնում այն իրավական առումով հակասական և գործադիրի նկատմամբ կախյալ վիճակը, որում հայտնվեցին բուհերը, երբ նրանց ամրագրվեց պետական ոչ-առևտրային կազմակերպությունների կարգավիճակը։ Մտահոգիչ է նաև, որ խիստ նկատողության համար առիթ է դարձել Զոլյանի կողմից Եվրոպայի Խորհրդի (ԵԽ) փորձագետի պարտականությունների կատարումը։ Քանի որ Զոլյանը մեկնել էր ԵԽ միջոցառմանը որպես Հայաստանի կառավարության կողմից առաջադրված փորձագետ, նրան՝ որպես փորձագետի իր պարտականությունների կատարման համար նույն ՀՀ կառավարության կողմից պատժելը ոչ միայն խիստ անտրամաբանական է, այլ նաև ԵԽ-ի և նրա գործունեության նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունքի դրսևորում։

Հեռացման հետ կապված ամբողջ պատմությունը վկայում է, որ Բոլոնիայի գործընթացի նկատմամբ հավատարմության հավաստիացումներին զուգահեռ Հայաստանում տեղի է ունեցել միանգամայն հակառակ զարգացում: Հայաստանի բարձրագույն կրթության կառավարումը եվրոպական չափանիշներին համահունչ վերակառուցելու փոխարեն համալսարանների ինքնավարության տարրերը բծախնդիր ջանասիրությամբ ոչնչացվել են: Հոգաբարձուների խորհուրդները հայտնվել են գործադիրի վերահսկողության տակ՝ թե փաստացի, թե իրավական առումով։ Պետական պաշտոնյաները դարձել են բոլոր առաջատար համալսարանների խորհուրդների նախագահներ: Ցավոք, ոչ միայն համալսարանների անձնակազմերը, այլ նաև բարեփոխումները ֆինանսավորող դոնորները չնկատեցին այս «բարեփոխումների» և «եվրոպականացման» քողի տակ գործադրի կողմից բարձրագույն կրթության համակարգի զավթումը: Այդ առումով խորհրդանշական է, որ իր պաշտոնից հեռացվում է այն բուհի ռեկտորը, որտեղ բարեփոխումներ իրականացնելու համար որոշակի դաշտ էր ձևավորվել:

Մենք` ներքոստորագրյալներս, մեր խորը անհամաձայնությունն ենք արտահայտում այն գործելակերպի հետ, որի դրսևորումն է Սուրեն Զոլյանի պաշտոնանկությունը, դատապարտում ենք համալսարաններում տիրող կառավարման մեխանիզմները և պահանջում.

— անհապաղ և լիակատար հրաժարում իրավական առումով կասկածելի որոշումներից
— ստեղծված իրավիճակի լուծում` բաց և վստահելի գործընթացի միջոցով
— համալսարանների կառավարման մեխանիզմների անհետաձգելի բարեփոխում` ներառած ակադեմիական անկախության ոչ թե ձևական, այլ իրական երաշխիքների ապահովումը:

Լարիսա Մինասյան, Բաց հասարակության հիմնադրամներ – Հայաստան
Գևորգ Տեր-Գաբրիելյան, Եվրասիա համագործակցության հիմնադրամ – Հայաստան
Բորիս Նավասարդյան, Երևանի մամուլի ակումբ
Ստեփան Դանիելյան, «Համագործակցություն հանուն ժողովրդավարության» կենտրոն
Ստեփան Գրիգորյան, Գլոբալիզացիայի և տարածաշրջանային համագործակցության վերլուծական կենտրոն
Լևոն Բարսեղյան, Գյումրի «Ասպարեզ» լրագրողների ակումբ
Ավետիք Իշխանյան, Հայաստանի հելսինկյան կոմիտեի
Արտակ Զեյնալյան, «Իրավունքի գերակայություն» իրավապաշտպան ՀԿ
Արթուր Սաքունց, Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակ
Սոնա Այվազյան, «Թրանսփերենսի Իներնեշնլ Հայաստան» հակակոռուպցիոն կենտրոն
Էլինա Պողոսբեկյան, Տեղեկատվության բազմազանության ինստիտուտ
Գագիկ Ավագյան, «Համագործակցություն և ժողովրդավարություն» ՀԿ
Սոնա Հովհաննիսյան, «Միջնաբերդ» ՀԿ
Նազարեթ Նազարեթյան, DVV-international – Հայաստան