Քիչ առաջ ԱԺ պետաիրավական հարցերով մշտական հանձնաժողովի նիստում միջադեպ տեղի ունեցավ ԱԺ «Հայ ազգային կոնգրես» խմբակցության ղեկավար Լևոն Զուրաբյանի և ԱԺ «Հանրապետական» խմբակցության պատգամավոր Հովհաննես Սահակյանի միջև, փոխանցում  է 168am-ը։
Լևոն Զուրաբյանը՝ խոսելով հանրահավաքների ազատության մասին օրինակ է բերել տարածված կարգախոսներից մեկը՝ «Սերժիկ, հեռացիր», ինչը դուր չի եկել Հովհաննես Սահակյանին: Վերջինս էլ փորձել է պատասխանել՝ ասելով. «Լյովիկ Զուրաբյանն ասում է…»: Սակայն ՀՀԿ-ական պատգամավորի խոսքը կիսատ է մնացել, քանի որ Լևոն Զուրաբյանն ընդվզել է՝ պահանջելով իրեն այլևս «Լյովիկ»-ով չդիմել:

ԱԺ ՀԱԿ խմբակցության պատգամավոր Արամ Մանուկյանն էլ միջամտել է՝ դիմելով Հովհաննես Սահակյանին. «Ինչո՞ւ ես այդպիսի բան անում, ճիշտ չես պահում քեզ, ես խնդրում եմ վիրավորանքներ թույլ չտալ: Ընկերական եմ ասում, մենք ոչ մեկին երբեք չենք վիրավորել, դուք էլ մեզ մի վիրավորեք»: Հովհաննես Սահակյանն էլ հակադարձել է, թե «որևէ բառ ասելու համար պետք է պատասխանատու լինել»՝ նկատի ունենալով Լ. Զուրաբյանի կողմից «Սերժիկ, հեռացիր» արտահայտությունը:

«Սերժիկը պասպորտով է Սերժիկ, դա վիրավորանք չէ: Բոլոր փաստաթղթերում ինքը Սերժիկ ա»,- հակադարձել է Լ. Զուրաբյանը: Նիստը վարող ՀՀԿ-ական Դավիթ Հարությունյանն էլ փորձել է մեղմել լարված իրավիճակը՝ ասելով. «Լյովիկն էլ փաղաքշական է…»:

ՀԱԿ խմբակցության ղեկավարն էլ պահանջել է իրեն դիմել այնպես, ինչպես ամրագրված է իր անձնագրում. «Ես անձնագրով Լևոն Զուրաբյան եմ, ուզում եմ դրա մասին վերջապես տեղեկանաք: Իսկ ինքը իր անձնագրով Սերժիկ ա»:

Հովհաննես Սահակյանը թերահավատորեն է մոտեցել Լևոն Զուրաբյանի հայտարարությանը՝ հորդորելով նրան ցույց տալ անձնագրի պատճեն. «Վստահություն չեք ներշնչում, բերեք անձնագրի քսերոքսը՝ տեսնեմ»:

Լևոն Զուրաբյանն էլ հակադարձել է. «Ես ուզում եմ ձեզ ցույց տալ իմ նույնականացման քարտը և տեղեկացնեմ, որ իմ ծնողներն ինձ տվել են «Լևոն» անունը և բոլոր փաստաթղթերում իմ անունը Լևոն է: Հիմա որ ես Ձեզ ասեմ Հովիկ, չե՞ք վիրավորվի… Հովիկ Աբրահամյանին տվել են Հովիկ անունը, ասում ենք՝ Հովիկ, ձեր դեպքում այդպես չէ: Իսկ Սերժ Սարգսյանի դեպքում հրապարկվել են փաստաթղթեր, այդ թվում կոմսոմոլի տոմսը, որտեղ գրված է Սերժիկ Սարգսյան, հիմա դուք վիրավորվում եք նրա ծնողների կողմից տրված անվան համար»:

Դավիթ Հարությունյանն էլ ասել է. «Ըստ պաշտոնական փաստաթղթերի Սերժ Սարգսյան է և աշխատեք ձեռնպահ մնալ աղավաղումներից»:

Արամ Մանուկյանն էլ իր հերթին՝ դիմելով Հովհաննես Սահակյանին ասել է. «Չի կարելի նման բան անել: Էդ ձեր ծիծաղելը, խնդալը… Հովիկ ջան, սա պառլամենտ ա, էդպես գեղեցիկ չի»:

Տեսանյութը՝ A1+-ի

Սերժ Սարգսյանի կողմից Վերահսկիչ պալատի նախագահի պաշտոնում վերաառաջադրված Իշխան Զաքարյանը երեկ հանդի­պել է խորհրդարանական խմբակցությունների հետ:

Առաջիկա քառօրյայում նրա թեկնածությունն ԱԺ-ում կդրվի փակ, գաղտնի քվեարկության: Մոտ 40 րոպե ՀԱԿ խմբակցությունում հարցը քն­նարկելուց հետո խմբակցության ղեկավար Լևոն Զուրաբյանն ասել է, որ ՎՊ աշխատանքներում վերջին տարիներին փոփոխու­թյուն են նկատել, որ ՎՊ-ի վրա գործադրվում են ճնշումներ, բայց չի ասել, թե ինչպես են քվեարկելու, ավելի ուշ մեկ այլ ՀԱԿ-ական հրապարակել է, որ ՀԱԿ-ը պատրաստվում է դեմ քվեարկել:

«Ժա­ռանգություն» խմբակցության ղեկավար Զարուհի Փոստանջյանը ևս հայտարարել է, որ իրենք դեմ են քվեարկելու, իսկ Երկրի միակ այլընտրանք ԲՀԿ-ն հայտնել է, որ դեռ չի քննարկել հարցը:

«Հրապարակ» օրաթերթի տեղեկություններով, երեկ խմբակցության նիստում որոշվել է միաձայն «կողմ» քվեարկել նախկին ԲՀԿ-ական Իշխան Զաքարյանի թեկնածությանը, չնայած մի ժամանակ ԲՀԿ նախա­գահի և Զաքարյանի հարաբերությունները լարված էին:

Հոկտեմբերի 17-ին Գյումրու քաղաքապետ Սամվել Բալասանյանի որոշմամբ կասեցվել էր «Գյումրին՝ ամուր հիմք» ՍՊԸ-ի մրցութային երթուղիները սպա­սարկելու իրավունքը (ՍՊԸ-ն, ըստ լուրե­րի, պատկանում է Գյումրու նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանին):

Գյումրու քաղաքապետարանից թերթին հայտնել էին, որ երթուղու սպասարկու­մը դադարեցնելուց հետո, միանշանակ, հայտարարվելու է նոր մրցույթ: Նաև ասել էին, որ դրա անցկացման ժամկե­տը կհայտարարվի երթուղին սպասարկող ընկերության իրավունքները կա­սեցնելուց անմիջապես հետո՝ առաջի­կա երկու օրերին՝ ներկայացնելով նաև անցկացման ժամանակացույցը:

Այս հայտարարությունից անցել Է 20 օր, սակայն մրցույթի անցկացման մասին նորություններ չկան: «Ժողովուրդ»-ին Գյում­րու քաղաքապետարանից հայտնել են, որ դեռևս տեղեկու­թյուն չկա:

Թերթի աղբյուրների փոխանցմամբ, Գյումրու գործող քաղաքապետ Սամվել Բալասանյանի և նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանի միջև որոշակի փոխհամաձայնության գործընթաց է սկսվել:

Հոդվածն ամբողջությամբ՝«Ժողովուրդ» օրաթերթի այսօրվա համարում:

Արարատի նորանշանակ մարզպետ Արամայիս Գրիգորյանն այնպես է տոգորված ՀՀԿ թեկնածու Հայկ Հայկյանին Արարատի քաղաքապետ դարձնելու և ըստ այդմ՝ Լոնդիկի բախտին չարժանանալու գաղափարով, որ մարզպետական իր գործերը թողած, դռնեդուռ ընկած՝ ընտրական գործ է անում։

Մասնավորապես, մարզպետն անձամբ է մտնում Արարատում գործող մի քանի բյուջետային հիմնարկներ ու բյուջեից աշխատավարձ ստացող աշխատողներին բացատրում, որ եթե վերջիններս չընտրեն ՀՀԿ-ի թեկնածուին, ապա կարող են նոյեմբերի 11-ից իրենց համար նոր գործ գտնել։ Նախօրեին Արամայիս Գրիգորյանը մտել է Արարատի հիվանդանոց ու գրեթե շտիրլիցական տեքստ է ասել։ Հիվանդանոցի կոլեկտիվի աչքի առաջ նա թափահարել է մի ցուցակ և ասել, որ այս ցուցակում հիվանդանոցի այն աշխատակիցների անուններն են, ովքեր իրենց ձայնը տալու են ԲՀԿ-ի թեկնածուին և իր ցուցակին հույժ հավաստիություն տալու համար մարզպետ Մայիսը, արդեն մի քիչ ավելի ցածր տոնով, հայտարարել է, որ սույն ցուցակը իրեն են տրամադրել հատուկ մարմինները։ Թե ո՞ր հատուկ մարմինների մասին է եղել խոսքը՝ մարզպետ Մայիսը չի պարզաբանել։ Իհարկե, երբ հիվանդանոցի մի քանի բժիշկ ցանկացել են պարզել, թե ո՞ւմ անուններն են ներառված սև ցուցակում, մարզպետը հրաժարվել է ասել։

Նրա ավագ եղբայրը՝ Հայկ Հայկյանի նախընտրական շտաբի պետ Արայիկ Գրիգորյանը, ևս հետ չի մնում իր պաշտոնյա եղբորից։ Վերջինս էլ Արարատի բոլոր մեծ ու փոքր չինովնիկներին ամեն օր հարկ է համարում զգուշացնել, որ սույն գործը գտնվում է անձամբ Սերժ Սարգսյանի զգոն հսկողության ներքո և Հայկ Հայկյանին ցանկացած «դեմ» ձայն՝ դա «դեմ» ձայն է անձամբ Սերժ Ազատիչին։ Բնականաբար, շտաբի պետը չի մոռանում այս տեքստից հետո հիշեցնել նման «դեմերի» բոլոր հնարավոր տխուր հետևանքները:

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Չորրորդ ինքնիշխանության» այսօրվա համարում:

Եթե տրանսպորտի ուղեվարձը հունվարի 1-ից դառնա 150 դրամ, դա կլինի քաղաքապետարանի սխալ, անարդար, չմտածված որոշում։ Ես դրա դեմ կգրեմ ու կխոսեմ, գուցե կմասնակցեմ դրա դեմ կազմակերպվելիք խաղաղ (ընդգծում եմ՝ խաղաղ) ցույցերին, ես կվարձեմ մարդկանց տեղափոխել խմբագրության մեքենայով, ես կոչ կանեմ բոյկոտել այդ տրանսպորտը (ի դեպ, 60-ականներին այդպես էր Մարտին Լութեր Քինգը պայքարում ռասայական խտրականության դեմ, որն, ինչպես հայտնի է, արտահայտվում էր նաև տրանսպորտում հատուկ սպիտակների համար նախատեսված «լավ տեղերով»)։ Բայց եթե ես հայտնվեմ այդ տրանսպորտում, և ուղեվարձը սահմանված լինի 150 դրամ, ես կվճարեմ 150 դրամ։ Վատ օրենքների դեմ պետք է պայքարել՝ այդ օրենքները փոխելու պահանջով, ոչ թե այդ օրենքները չկատարելով։ Այստեղ է, իմ կարծիքով, այն սահմանագիծը, որի վրա պետք է կանգ առնի պետությունը (պետությունը, ոչ թե իշխանությունը) հարգոդ քաղաքացին։

Մենք չենք ունենա իրավական պետություն այնքան ժամանակ, քանի դեռ Հայաստանի բնակիչները, այդ թվում՝ իշխանությունն ու ընդդիմութունը, տառապում են իրավական նիհիլիզմով, մինչև որ նրանք, ովքեր իրենց մտավորական են համարում, «բարձր նկատառումներով» արդարացնեն որևէ ապօրինություն։ Կարճ ասած, երբ մենք քայլում ենք փողոցով և տեսնում ենք, որ այն թքոտած է ու աղտոտած, ասենք՝ «դե, միևնույն է՝ բարդակ է, եկեք մենք էլ թքենք»։ Հասկանալի չէ՞, որ մեզնից առաջ մի հազար հոգի հենց այդպես է մտածել։

Հայտնի ռուս ռեժիսոր Անդրեյ Կոնչալովսկին իր վերջին հարցազրույցներից մեկում ասել է. «Մտավորականները Ռուսաստանում այն մարդիկ են, որոնք կարծում են, թե գիտեն՝ ինչպես փոխել կյանքը երկրում։ Նրանք պետք է որ ինչ-որ տեղ ունենային իշխանության մեջ, բայց, չգիտես ինչու, այդ տեղն իրենց համար երբեք չի հատկացվում։ Երբ մարդն ընկնում է իշխանության մեջ, նա դադարում է մտավորական լինելուց… Ես չգիտեմ, թե ինչ է մտավորականությունը։ Ես գիտեմ, թե ով է մտավորական մարդը։ Դա մի մարդ է, որը գիտակցել է իր պարտականություններն ավելի շատ, քան իրավունքները»:

Խմբագրականն ամբողջությամբ՝ «Առավոտ» օրաթերթի այսօրվա համարում:

Երեւանի կենտրոնական պողոտաներում արձանագրված պատկերները, հասարակություն-իրավապահ մարմիններ հարաբերության ոչ հեռանկարային իրավիճակ  են պարզում: Վերընդգծվում է քաղաքացիական առողջ շարժումների  կայացման անհրաժեշտությունը: Մանավանդ, երբ ընդդիմադիր ուժերի միավորման չկայացմամբ ստեղծված բացը լրացնելու իբրեւ անհրաժեշտություն դիտարկվում էին քաղաքացիական շարժման այդ դրսեւորումները: Այդ շարժման որոշակի գործողությունները հանգեցրին դրական արդյունքի, երբ պետական այս կամ այն հաստատությունը պարտավորվեց առկախել իր որոշումը, երբեմն նույնիսկ բեկանել այն եւ հաշվի նստել ցուցարարների պահանջների հետ: Քաղաքացիական այդ շարժումները ընդհանրապես վերաբերում էին քաղաքի դիմագծի պահպանման, բնապահպանության, հանքերի ապօրինի շահագործման եւ հուշարձանային կառույցների պահպանման առաջադրանքներին:

Բողոքի այդ գործողությունները, մինչեւ վերջերս ընկալվում էին օրենքի սահմաններում. խաղաղ երթեր, բողոքներ, պահանջներ, հավաքներ, հուշագրեր: Նման պարունակում պետք է դիտարկել նաեւ սպա բժշկի ծեծի տակ սպանության դեմ ծավալած շարժումն ու ազատամարտիկ գյուղապետի սպանությունը բացահայտելու պահանջով կազմակերպված բողոքի ելույթների շարքը: Այս բոլորը, իրենց ցուցական տեսքով, խիստ քննադատական մոտեցումներով եւ պահանջատիրական անտեղիտալի կեցվածքներով համարվում էին ընդդիմադիր մշակույթի ձեւավորման նախաքայլերը, միշտ ու միշտ իրավական սահմանագիծը հարգելու սկզբունքով:

Ի վերջո պահանջը օրենքի գերակայությունն է, Սահմանադրության հարգումը եւ օրենքի առջև համահավասարության սկզբունքի կիրառումը: Իսկ նման պահանջն ուղղված է բոլորին: Ճիշտ է, որ օրինախախտման դեպքերը պետք է վերահսկվեն իրավապահ մարմինների կողմից եւ արժանանան համապատասխան հակազդեցության. ճիշտ է նաեւ, որ օրենքի հանդեպ նման միեւնույն զգայնությունը պիտի ցուցաբերի նաեւ քաղաքացին: Երկկողմանի այս զգայնությունը չերևաց նոյեմբերի 5-ին, Երեւանի Մաշտոցի պողոտայում:

Նախ պետք է անմիջապես արձանագրել, որ ըմբոստության փորձը եւ իրավապահ մարմինների դեմ  բռնության կիրառումը կապ չունեին վերը նշված քաղաքացիական առողջ շարժման դրսեւորումների հետ: Այստեղ հրահրումը ակներեւ էր, իբրեւ բողոքի մեթոդ, որ անպայման պիտի հանգեր բախման: Օգտագործված միջոցը` «անանուն-դիմակ», «հեղափոխություն» առաջացնելու կոչեր եւ գավազաններով զինված ներկայանալ նախանշում էին, որ այս վերջին շարժումը կազմակերպված չէր խաղաղ երթերի եւ օրենքի սահմաններում:

Անշուշտ առարկություն կա, որ քաղաքացիական հագուստով բողոքողների շարքերին խառնված ոստիկանների օգտագործած այս մեթոդը եւս հակաօրինական է, ինչ որ երկուստեք օրենքի խախտման երեւույթներ է պարզում։

Փաստ է, որ ըմբոստության այս կոչն ու դրսեւորումը ժողովրդական ընդառաջման չարժանացավ: Հայկական լրատվադաշտը հագեցած է տարաբնույթ մեկնաբանություններով: Մտահոգիչը (եւ ակնկալելին) այն է, որ հակառակորդի լրատվամիջոցը խանդավառությամբ ցուցադրում է ֆիզիկական ընդհարումների պատկերները: Ինչ որ թեմայի շահարկման մասին մտածելու տեղիք է տալիս։

Ձերբակալություններն անշուշտ հետեւելու էին այս բոլորին: Ճիշտ է միաժամանակ նկատելը, որ նման բախումների ականատես ենք եղել ժողովրդավարության համբավ շահած երկրներում եւ պետք չէ ողբերգականացնել պատահարները: Անհրաժեշտ է սակայն դեպքերի զարգացման կանխարգելումը: Չի բացառվում, անշուշտ, որ նոր քաղբանտարկյալների ազատ արձակման պահանջներով հանդես գան ինչպես հայաստանյան, այնպես նաեւ միջազգային կազմակերպությունները:

Երկու տարբեր բնույթի օրինակներ տված լինելու համար, քաղաքացիական շարժման մեթոդները  ազատամարտիկ գյուղապետի սպանության բացահատման կամ  Մաշտոցի պուրակի պահպանման համար կիրառված օրինաչափություններով վերընթանալու անհրաժեշտության առջեւ են: Ի վերջո, իրավական պետության ստեղծման համար օրենքի գերակայությունն ու հարգումը պիտի գան ինչպես իշխանությունների կողմից, այնպես նաեւ հասարակությունից։

Շահան Գանտահարյան

«Ազդակ» թերթի գլխավոր խմբագիր

Արարատի նախընտրական կրքերն ավելի շատ եռում են Երևանում, քան նախընտրական Արարատում, քաղաքապետի ԲՀԿ-ական թեկնածուին արարատցիներն անգամ նկարով չեն տեսել, փոխարենը ԲՀԿ-ականներն աղաղա­կում են ՀՀԿ-ականների քարոզչական ապօրինությունների մասին:

Թերթի լրագրողը հարցրել է ԲՀԿ-ական թեկնածուին. «Կա՞ նման բան».

«Ես որոշել եմ՝ հեռախոսով լրագրողների հետ աշխատանքներ չեմ տանում, եկեք ստեղ, ամեն ինչ ինքներդ տեսեք կամ էլ, եթե ուզում եք բան իմա­նաք, զանգեք Նաիրային (նկատի ունի Զոհրաբյանին), ճանաչում եք, չէ՞, նրան»,- պատասխանել է ընկերոջ կնոջ թաղմանը գտնվող թեկնածու Բարսեղյանը: Հարցին, թե նրան արգելե՞լ են խոսել թեկնածուն անակնկալի է եկել.

«Ե՞ս, ես միշտ բլբլացող տղա եմ, ինձ ոչ մեկ էլ չի կարող արգելել»:

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:

ԼՂ խնդրի կարգավորման նպատակով Սերժ Սարգսյան-Իլհամ Ալիև հանդիպումը, ըստ «Ժողովուրդ» օրաթերթի դիվանագիտական աղբյուրների, տեղի կունենա այս տարվա նոյեմբերին:

Մինչ այդ, այս օրերին տարածաշրջանային այցով ժամանել են ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահները, որոնք նախօրեին եղել են Բաքվում, իսկ երեկ` Երեւանում:

Ամերիկացի համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքը երեկ հայտարարել է, թե ՀՀ-ում և Ադրբեջանում կայացած նախագահական ընտրություններից հետո հնարավոր է առաջ շարժվել` «դեպի Ղարաբաղի վերաբերյալ համաձայնագրի ձեռքբերում»: Իսկ ռուսաստանցի համանախագահ Իգոր Պոպովն ասել է, թե ժամանակն է բարձր մակարդակով հանդիպում անցկացնել, որպեսզի հստակեցվեն դիրքորոշումները: Ու քանի որ և՛ ՀՀ-ում, և՛ Ադրբեջանում ընտրություններն ավարտվել են, ուստի նոյեմբերը լավագույն ժամանակն է խնդիրը կարգավորելուն ուղղված գործողությունների կամ ճնշումների համար:

Հոդվածն ամբողջությամբ՝  «Ժողովուրդ» օրաթերթի այսօրվա համարում:

Հայաստանում իսկապես չկա խոսքի ազատու­թյուն՝ մարդիկ վախենում են արտահայտել իրենց կարծիքը: Երեկ ես դրանում կրկին համոզվեցի: Շատ քչերի լեզուն է պտտվում ասել, որ փայտե­րով և պայթուցիկ նյութերով երթ անելը, անկախ նրանից, թե ինչ նպատակներ է այն հետապնդում և ինչպես է դա կոչվում (հեղափոխություն, թե հա­կահեղափոխություն)` վատ է, դատապարտելի է:

«Գմփցնելու» կոչեր անողը կամ հոգեկան հիվանդ է, կամ սադրիչ, կամ ծայրահեղ արկածախնդիր: Մարդիկ վախենում են այդ պարզ ճշմարտությունն արտաբերել, որովհետև վախենում են, որ իրենց կմեղադրեն «իշխանությանը ծառայելու» մեջ: Քաղաքական ուժերը նույնպես դա չեն ուզում դատա­պարտել՝ վախենալով կորցնել իրենց «ընդդիմադիր դիվիդենդները»: Լավագույն դեպքում կասեն՝ դե, ինչ արած, այս ռեժիմը ժողովրդին հասցրել է ծայ­րահեղ վիճակի, և այդ պատճառով հնարավոր են ահա այսպիսի դրսևորումներ: Այդ տրամաբանու­թյամբ կարելի է արդարացնել նաև Նաիրի Հունանյանի «դրսևորումները»:

Ենթադրենք, «մոլոտով-կոկտեյլ»-ով կամ ինքնաձի­գով հնարավոր է հեղափոխություն անել, իշխանափոխության. հարց լուծել: Միթե՞ պարզ չէ, որ հե­ղափոխությամբ իշխանության եկածները կլինեն ավելի կոոումպացված, ավելի ագահ և ավելի ցի­նիկ, քան այսօրվանները: Իշխանություն դարձած հեղափոխականները պատրանք կունենան, որ ունեն որևէ մեկի կողմից չվերահսկվող կամայակա­նությունների և բռնությունների մանդատ: Այդպիսով՝ բոլոր մակարդակներում և մարզերում իշխա­նության գլխին կունենանք հարյուրավոր «լիսկաներ»: Եվ շատ հնարավոր է, որ ինքնաձիգ և պայ­թուցիկ ունեցողներին «մի գեղեցիկ օր» աթոռներից կքշեն տանկեր և ԲՏՌ-ներ ունեցողները: Եվ այս­պես շարունակ:

Հայաստանին, անշուշտ, պետք է հեղափոխու­թյուն, որը ես հասկանում եմ որպես քաղաքական, հոգևոր, տնտեսական կյանքի կտրուկ արդիակա­նացում, որակական թռիչք: Այդ հեղափոխությունը իրականացնում են, անշուշտ, քաղաքացիները, հասարակությունը: Երբ այդ որակական թռիչքն իրականացվի, այսօրվա իշխանությունները կդաո­նան «ոչ ակտուալ», «ոչ արդիական», և խաղաղ, աոանց որևէ «գմփցնելիքների» կհեռանան:

Բայց մոդեռնիզացիան պետք է իրականացվի հա­սարակական պայքարի ժամանակակից ձևերով, ոչ թև այն պարզունակ ու հասահատ մեթոդներով, որոնք 19-րդ դարում կիրառում էր Վոլոդյա Ուլյանովի ավագ եղբայրը: Լման դրսևորումները պե­տության տեսանկյունից հանցագործություն են, իսկ նորմալ քաղաքացիների համար, կրկնեմ՝ դատա­պարտելի և վտանգավոր ճանապարհ: Եվ պետք չէ վախենալ դրա մասին ասել:

«Դա մեծապես կախված է նաև ձեզնից, կախված է մամուլից, կախված է հասարակությունից, կախված է մեր մտավորականներից: Որքա՞ն կարելի է հանդուրժել հեղափոխականությունը, բռնության կոչերը և բռ­նության փաստերը» (Լևոն Տեր-Պետրոսյան, 26.09.1997):

Առավոտ

Արարատ քաղաքում քաղաքապետի ընտրության քարոզարշավի ընթացքում արարատցիներին բաժանված ՀՀԿ թեկնածու Հայկ Հայկյանի նախընտրական բուկլետի մեջ առկա է ներդիր, որը պատմում է ոչ թե թեկնածուի մասին, այլ նկարագրում է Արարատի մարզպետ Արամայիս Գրիգորյանի և նրա եղբոր կատարած «աննախադեպ» բարեգործությունների մասին։ Ի դեպ՝ այն, ինչ որ Արարատ քաղաքում կատարվել է համայնքային բյուջեի հաշվին, Գրիգորյան եղբայրները վերագրել են իրենց աննախադեպ բարեգործական ոգուն քաղաքի ասֆալտապատում, բնակելի շենքի կառուցում, հիվանդանոցի հիմնանորոգում և սարքավորումներով հագեցում։

Ամենաուշագրավը, սակայն, նկարագրված է ներդիրի կետ 12-ում. հենց այստեղ էլ բարեգործ եղբայրները նշել են. «Սոցիալապես անապահով ընտանիքներին օգնության սննդի տեսքով ճաշարանում», իսկ դրույթ 13–ում արձանագրեք «Օժանդակություն քաղաքացիներին տոնական օրերին»։ Պակաս ուշագրավ չեն նաև բուկլետի ներդիրի հաջորդ երկու դրույթները՝ «Ֆինանսական օգնություն դպրոցներին՝ մարտի 8-ի և վերջին զանգի կապակցությամբ», ինչպես նաև՝ «Օգնություն քաղաքացիներին, դիմողներին՝ ապահովում աշխատանքով»:

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Չորրորդ ինքնիշխանության» այսօրվա համարում: