Հայկական ժամանակ» թերթի տեղեկություններով Գրիգոր Մինասյանը՝ Սերժ Սարգսյանի փեսա Միքայել Մինասյանի հարազատ եղբայրը և am.am իրավաբանական ընկերության սեփականատերը, առաջիկայում կարող է անդամակցել Վարդան Օսկանյանի «Համախմբում» կուսակցությանը:

Մենք չկարողացանք իր այդ մտադրությունների վերաբերյալ մեկնաբանություն ստանալ Գրիգոր Մինասյանից, իսկ կուսակցության մամուլի խոսնակ Արեգնազ Մանուկյանն ասաց, որ նրա կողմից անդամակցության դիմում չեն ստացել: Որոշ տեղեկությունների համաձայն Գ. Մինասյանի մուտքն այդ կուսակցություն բացել է նրա գործընկեր և ՄԻ նախկին պաշտպան Կարեն Անդրեասյանը: Վերջինս Գրիգոր Մինասյանի հետ am.am ընկերության համասեփականատերն է:

Հիշեցնենք նաև, որ մամուլի հրապարակումների համաձայն, Կարեն Անդրեասյանը Մարդու իրավունքների պաշտպանի պաշտոնից հրաժարական է տվել իր վաղեմի ընկերոջ՝ Միքայել Մինասյանի հետ ունեցած տարաձայնությունների արդյունքում: Եղբոր հետ խորը տարաձայնություններ ունի նաև Գրիգոր Մինասյանը: Մենք փորձեցինք նաև Կարեն Անդրեասյանից մեկնաբանություն ստանալ Գրիգոր Մինասյանի՝ «Համախմբմանն» անդամակցելու վերաբերյալ, բայց նա էլ հեռախոսազանգերին չէր պատասխանում:

«ՀԺ»

Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։

Օրերս Վարդենիսի քաղաքապետարանին մոտ կանգնած աղբյուրից սկանդալային լուր ստացանք, որ քաղաքապետին ծեծել են իր աշխատասենյակում։ Երեկ ողջ օրը մենք տեղեկությունը պաշտոնապես ճշտել չկարողացանք, քանի որ քաղաքապետը չի պատասխանում անծանոթ զանգերի, քաղաքային հեռախոսներին՝ առավել ևս։ Բայց մեկ այլ աղբյուրից, որը կրկին քաղաքապետի շրջապատից է, նոր մանրամասներ իմացանք։ Պարզվում է՝ Վարդենիսի ՀՀԿ-ական քաղաքապետ Վոլոդյա Խլոյանին վերջին ամսում երեք անգամ քաշքշել են իր կաբինետում։ Իհարկե, դրանցից ոչ մեկը ծեծ չի կարելի անվանել։

Մոտ 10 օր առաջ Խլոյանը կանչել է փոխքաղաքապետ Աշոտ Դավթյանին և առաջարկել նրան պաշտոնը փոխել, ինչին վերջինս համաձայն չի եղել։ Հարցի շուրջ վեճ է առաջացել։ Սենյակից հայհոյանքներ են լսվել։ Ասում են՝ Աշոտ Դավթյանը նույնիսկ ապտակել է Խլոյանին՝ ասելով. «Իբր ընտրվել ես, ոգևորվե՞լ ես։ Դու չես կարա ինձ հանես»։ Սա եղել է առաջին բախումը։ Երկրորդը տեղի է ունեցել մոտ մեկ շաբաթ առաջ, Վոլոդյայի և «Հայոց արծիվ» կուսակցության Վարդենիսի կառույցի ներկայացուցիչներ Արամ և Արմեն Արշակյանների միջև, որոնք երկվորյակ եղբայրներ են։ Պատճառը Վոլոդյա Խլոյանի բողոքն էր «Հայոց արծիվների» ղեկավար Խաչիկ Ասրյանին այն մասին, որ եղբայրներն իր օգտին «չեն աշխատել»։ «Եղբայրները մտել են կաբինետ և կաբինետի մեջ Վալոդի դոշերը հավաքել են, գոռգոռացել, թե բռնել մի տուր, մենք հո քո պլենը չե՞նք»:

Կուսակցության նախագահ Խաչիկ Ասրյանը ոչինչ չգիտեր իր կուսակիցների և քաղաքապետի վեճի մասին։ «Եթե մի բան լիներ, ինձ կասեին։ Իսկ ինձ ոչ ոք չի կարող զանգի ու բողոքի իմ տղաների դեմ»,– ասաց նա։ Նրա «տղաներից» Արմեն Արշակյանը ևս հերքեց լուրը. «Խլոյանը, որպես քաղաքապետ, քաղաքապետ ա, հանրապետական, մենք Էլ «արծիվ» ենք, մենք իշխանական կառույց ենք, ո՞նց կարող ենք կոնֆլիկտ ունենալ»։ »,–գրում է թերթը։

«Հրապարակ»

Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։

Վարչապետի առանձին մտքեր լսելիս կամ կառավարության առանձին ծրագրային դրույթներ կարդալիս, «դեժա վյու»-ի տպավորություն է ստեղծվում: Մասնավորապես, «փոփոխությունները պետք սկսել մեզանից», «մեր երկրի գերագույն արժեքը Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացին է» կամ «երկրի փոփոխության խնդիրը ոչ միայն կառավարության խնդիրն է, այլեւ յուրաքանչյուր քաղաքացու»: Սա ասում էր նաեւ Տիգրան Սարգսյանը, փոխելով կառավարության կազմից տնտեսական բլոկի նախարարներին եւ կոչ անելով «մեր երկրի գերագույն արժեք» քաղաքացիներին ակտիվորեն ներգրավվել ստվերի բացահայտմանը ընդամենը մի քայլ կատարելովՙ պահանջելով ՀԴՄ կտրոնները: Անգամ խթաններ ստեղծվեցին՝ գումարի հետ վերադարձ, վիճակահանություն, բայց ապարդյուն՝ «մեր երկրի գերագույն արժեք» քաղաքացին չցանկացավ որեւէ մասնակցություն ունենալ այն ժամանակ հռչակած «փոփոխություններից» գոնե մեկին: Այս առումով չարժե, որ Կարեն Կարապետյանը բնակչության աջակցության հետ մեծ հույսեր փայփայի: Առավելագույնը, որ նա կարող է ակնկալել, որ այդ նույն քաղաքացին գոնե չխանգարի երբեմն ցավոտ, բայց անհրաժեշտ բարեփոխումներին:

Կառավարության հռչակած ռազմավարական խնդիրները նույնպես չեն տարբերվում նախորդ՝ Տիգրան Սարգսյանի եւ Հովիկ Աբրահամյանի կառավարությունների խնդիրներից: Դրանք են՝ կոռուպցիայի եւ ստվերի դեմ համակարգված պայքարի ուժեղացում, աղքատության դեմ պայքար եւ միջին խավի ընդլայնում, գործազրկության կրճատում, սոցիալական արդարության հաստատում, արտահանմանն ուղղված արտադրության խթանում եւ այլն: Այսինքն, այս պահի դրությամբ երկրի առջեւ ծառացած խնդիրների մասին է խոսքը: Անարդար կլինի ասել, թե նախորդ կառավարությունները դրանց լուծման ուղղությամբ քայլեր եւ բարեփոխումներ չեն կատարել: Հետեւաբար, այստեղ խոսքն ավելի շատ պետք է լիներ այդ քայլերի շարունակականության եւ դրանք ավելի արագ տեմպերով առաջ տանելու մասին: Մասնավորապես, տարբեր օղակներում մեկ պատուհանի ներդրման, տեսչական ստուգումներից տնտեսվարողին հնարավորինս զերծ պահելու, ռիսկայնության հիման վրա ստուգումներ կատարելու, լիցենզիաների պարզեցման եւ կրճատման, պետություն-մասնավոր համագործակցության, արտահանման ծրագրերին հարկային արտոնություններ տալու, գնումների համակարգում կոռուպցիոն ռիսկերի եւ մի շարք այլ միջոցառումների, որոնք սկսվել են եւ որոնք պետք է շարունակություն ունենան:

«Ազգ»

«Ծառուկյանի վերադարձի հավանականությունից ԲՀԿ-ում էյֆորիկ տրամադրությունների մեջ են ընկել, կուսակցականները ճախրում են ոգեւորությունից, «դավաճաններն» ահուդողով են սպասում Ծառուկյանի վերջին խոսքին։

Բանն այն է, որ քաղաքականությունից հեռանալուց օրեր առաջ, երբ Ծառուկյանն ակտիվ նախապատրաստվել է եռյակի հանրահավաքին, շատերը, զգալով վտանգը, ճանապարհի կեսից հետ են կանգնել։ Անհարմար վիճակում է հայտնվել նաեւ «դուրս ընկած» պատգամավորական խումբը, որը կուսակցությունից դուրս եկավ նախկին «շեֆի» հեռանալուն պես, թեեւ, ասում են, Ծառուկյանն իր ետեւից դուրս չեկողների վրա է զայրացած։

Եթե Ծառուկյանի վերադարձի հարցը վերջնականապես վճռվի, ապա ԲՀԿ-ն մինչեւ տարեվերջ համագումար կհրավիրի։ Եթե՝ ոչ, ապա համագումարը կտեղափոխվի հաջորդ տարվա սկիզբ։ Մինչդեռ Ծառուկյանի թեմայով ՀՀԿ-ում լիակատար անորոշության մեջ են։ Շարքերին չի ասվել՝ ինչպես պահեն իրենց, ինչպես խոսեն, հետ վերցնե՞ն Ծառուկյանի հասցեին ասած նախկին խոսքերը, թե՞ պնդեն։ Հատկապես անհանգիստ են ԲՀԿ նախկին ղեկավարի դեմ «գրոհի» առաջամարտիկները»:

Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Առավոտ» թերթն իր խմբագրականում գրում է. «Երեկ ինձ մեկն ասում է՝ շատ չե՞ս հիանում Կարեն Կարապետյանի կառավարությամբ։ Միանգամից ասեմ, որ ոչ մի կառավարություն, ոչ մի չինովնիկ եւ ոչ մի իշխանավոր չի կարող արժանանալ իմ ոչ իմ, ոչ էլ որեւէ մեկի հիացմունից։ Եվ այդպես է ոչ միայն մեր, այլեւ աշխարհի գրեթե բոլոր երկրներում․ Կորեայում իրենց առաջնորդով գուցե հիանում են, բայց պարզ է , որ «իրավիճակի փոփոխությունից» հետո նույն այդ հիացողները կփշրեն իրենց կուռքի արձանները այնպիսի փոքր կտորների, որ դրանք նույնիսկ որպես մետաղի ջարդոն հնարավոր չի լինի հանձնել։

Մի խոսքով՝ որեւէ բան անելու փորձերը կարող են արվել տարբեր մարդկանց կողմից եւ ունենալ տարբեր արտահայտություններ: Դրանք գուցե հիացմունքի արժանի չեն, բայց, մյուս կողմից, պետք չէ դրանց մոտենալ նախապաշարված, չարացած «աբիժնիկի» կեցվածքով:

Մենք բոլորս պետք է փորձենք սահմանափակել մեր «էգոն» եւ լինենք փոքր-ինչ ավելի բարյացակամ։ Դա ամենեւին չի նշանակում, որ Կարեն Կարապետյանի կառավարությունն, անպայման, կհաջողի կամ՝ որ այդ կառավարության անդամները չեն հասցրել սխալ բան անել։ Հիացմունք, կրկնեմ, չկա եւ չպիտի լինի։ Բայց երբեմն արժե մարդկանց մի փոքր քաջալերել։ Երբ 22 տարի առաջ Վանո Սիրադեղյանն ինձ առաջարկում էր թերթի խմբագիր դառնալ, իմ առաջին ռեակցիան շատ բնական էր՝ ես ընդունակ չեմ թերթ խմբագրել, ինչին Վանոն պատասխանեց՝ ես ավելի լավ գիտեմ, թե ով ինչի է ընդունակ»։

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Հայկական վերածնունդ» կուսակցության ղեկավար Արթուր Բաղդասարյանի դեմ բունտ է հասունանում։ Ամիսներ առաջ, երբ ՕԵԿ-ը դարձավ «Հայկական վերածնունդ», նրան միացան մի շարք մանր ու անհայտ կուսակցություններ։ Արթուր Բաղդասարյանն էլ միավորումից բոլորին անցողիկ տեղեր է խոստացել ապագա խորհրդարանում։

Այժմ, երբ կուսակցությունները սկսել են կազմել համամասնական ցուցակներ, Արթուր Բաղդասարյանին միացած ուժերը հայտնաբերել են, որ իրենց անունները տեղ չեն գտնել անցողիկ տեղերում։

Վերաբերմունքը զայրույթ է առաջացրել եւ միավորված կուսակցությունները քննարկում են արտահերթ համագումար հրավիրելու եւ «Հայկական վերածնունդի» նոր նախագահ ընտրելու հարցը։ Նրանք վստահ են, որ իրենք թվաքանակով շատ են, իսկ ՕԵԿ-ը մեկն է, հետեւաբար համագումարին իրենց ձայնը վճռորոշ կարող է լինել։

Որքան էլ զավեշտալի է, ՀՎԿ-ին միացած կուսակցությունները ուզում են կուսակցության նախագահ առաջադրել ռուսամետ հայացքներով հայտնի, մի քանի անգամ սեքս սկանդալի կենտրոնում հայտնված Ռոբերտ Ահարոնյանին»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Իրատես» թերթը զրուցել է ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության անդամ Համլետ Հարությունյանի հետ.

«Ես մի քիչ «հին» մարդ եմ։ Հակառակ վարչապետի խոստումների, կարծում եմ՝ կոռուպցիան չի անհետանա, բոլորն էլ ազատ ներմուծմամբ չեն զբաղվի։ Ի վերջո, ինձ նման մարդկանց համար այդ ամենը երկրորդական նշանակություն ունի։ Այդ բոլոր բարեփոխումները կատարվում են այն բանի համար, որ հարուստներն ավելի հարստանան, աղքատներն ավելի աղքատանան։ Կներեք «ղառղառ» խոսքերիս համար, բայց այդ տնտեսական բարեփոխումներն իրականություն չեն դառնա, եթե չվերականգնվի հասարակության արժեքային համակարգը։ Իմ շփումները խոշոր կապիտալիստների և միջին ձեռներեցների հետ թույլ են տալիս ասել, որ օլիգարխիայի ներկայացուցիչների 97 տոկոսը չգիտի՝ ինչ բան է արժեքային համակարգը։ Փողի մոլուցքը թույլ չի տալիս ունենալ այն առաջընթացը, որ մենք երազում ենք։ Փողի մոլուցքը կարող է վերանալ, եթե լինի արժեքային համակարգ։ Եթե Շիրվանզադեն ապրեր մեր օրերում, բավականին տիպիկ կներկայացներ նորօրյա «Քաոսը»։

Ասել է՝ համամի՞տ չեք ԱԺ ղեկավարի այն մտքին, թե ժողովուրդը երազում է կուշտ ապրելու մասին։

Եթե մարդը կուշտ ապրի ու հոգևոր արժեքներ չունենա, այդ մարդն ինձ համար զրո է։ Բարեփոխումները ոչ այնքան արմատական պետք է լինեն տնտեսությունում, որքան արժեհամակարգում։ Ես աղքատ եմ ապրում, այսինքն՝ նյութապես նորմալ, հոգեպես սարսափելի աղքատ։ Ես հոգեկան ճգնաժամի մեջ եմ:

ԱԺ-ո՞ւմ էլ եք այդ «ճգնաժամի» մեջ։

Խորհրդարանում ավելի է խորանում ճգնաժամը։ Մարդկային ամենաայլանդակ հարաբերություններն ԱԺ-ում են։ Եթե 1999-ի, երբ առաջին անգամ պատգամավոր դարձա, ԱԺ-ի պատկերն այսօրվա հետ համեմատենք, արժեհամակարգի տարբերությունը 100։1 հարաբերակցություն է։ Այն ժամանակ բոլորս միասին էինք, հիմա հարուստ պատգամավորներն առանձին կաստա են, անգամ սուրճ խմում են միայն կաստաներով։ Սա փայլուն ապացույցն է կորցրած արժեքների։ Ուզում ես ստեղծիր տնտեսություն, որ յուրաքանչյուր քաղաքացի 5000 դոլար աշխատավարձ ստանա, բայց եթե արժեհամակարգ չկա, ո՞ւմ է պետք այդ կենսամակարդակը»:

«Իրատես»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Երեկ Եռաբլուրում հայտնված Սյունիքի նախկին մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանը հաստատեց մեր վատագույն կասկածները, որ 2017-ի ընտրությունները կազմակերպվելու են նախկին մեթոդներով ու մտածողությամբ։ Նա լրագրողների հարցին, թե նեղացա՞ծ է հարազատ կուսակցությունից, որ իրեն ազատեցին աշխատանքից, պատասխանել է․ «Ընտրությունն ինքս եմ կազմակերպելու, այդպիսի խնդիր չկա, ինքս հանրապետական եմ, որեւէ մեկից նեղացածություն չունեմ, ժամանակը կգա, ես ինքս կսկսեմ ընտրությունները կազմակերպել»:

Այ, հենց սրանից էլ վախենում էինք մենք՝ որ լիսկաներն ու շմայսները կրկին իրենց ձեռքը կառնեն ընտրությունների կազմակերպման գործը եւ նախկին մեթոդներով՝ կաշառքով, բռնությամբ, թաղային հեղինակություններով, հանձնաժողովների անդամներին «առնելով», սպառնալիքներով ու ճնշումներով ձայներ կապահովեն իշխող կուսակցության համար։

Մեզ էլ թվում էր՝ նոր վարչապետի, կառավարության հայտնվելը սոսկ «ֆասադը» փոխելուց բացի նաեւ որոշ սկզբունքներ փոխելու նշան էր, որը վկայում է, որ իշխանությունը հասկացել է՝ չի կարելի բռնանալ ժողովրդի կամքի վրա, պետք է նրան հնարավորություն տալ գեթ մեկ անգամ ինքնուրույնաբար, ազատ կամքի դրսեւորմամբ ձեւավորել իշխանություն»։

«Հրապարակ»

Ամբողջությամբ կարող եք կարդալ  թերթի այսօրվա համարում:

«Հայկական ժամանակ» թերթը գրում է. «Երեկ Երեւանում պայթեցման միջոցով քանդվեց մայրաքաղաքի առաջին տպարանի շենքը: Շենքը մոտ 100 տարվա պատմություն ուներ եւ, կարելի է ասել, Երեւանի պատմության անբաժան մասն էր: Այն, որ տպարանի շենքը քանդվելու է, լայն հասարակությանը հայտնի չէր. կարելի է ասել՝ այդ որոշումը այնքան էլ հրապարակային չէր եւ շատերի համար անակնկալ էր:

Դատելով սոցիալական ցանցերում երեկ ծավալված ակտիվ քննարկումներից, հանրությունը շատ բացասական արձագանքեց դրան, եւ կարելի է ենթադրել, որ եթե նախօրոք հայտնի լիներ, որ շենքը քանդվելու է, բողոքի ակցիաներ կլինեին: Թերեւս հենց դա է պատճառը, որ շենքի ճակատագիրը թաքուն էր պահվում:

Շենքի տեղում, ըստ շրջանառվող լուրերի, կառուցվելու է բազմաֆունկցիոնալ շենք կամ հյուրանոց: Երեկ մամուլը հետեւողականորեն փորձում էր պարզել, թե ով է այդ տարածքի սեփականատերը: Վերջինս այդպես էլ իրեն «չմատնեց»: Մեր տեղեկություններով, տվյալ տարածքի սեփականատերը «Մաքուր երկաթ» ՓԲԸ գլխավոր տնօրեն  Գենիկ Կարապետյանն է: Նշենք, որ պայթեցումը իրականացրել են «Նորտեղ Շին» ընկերության մասնագետները: Վերջիններս գործել են պրոֆեսիոնալ: Պայթեցված շենքի հարեւանությամբ գտնվող շինությունները չեն տուժել, իսկ արտաքին պատերը պայթյունի հետեւանքով «ծալվել են» դեպի ներս»:

«Հայկական Ժամանակ»

Ամբողջությամբ կարող եք կարդալ թերթի այսօրվահամարում:

«Առավոտ» թերթի խմբագրականից մի հատված. «Հավանաբար, նկատել եք՝ երբ պարեղանակը մոտենում է ավարտին, նվազողները պարողներին էլ ավելի «տաքացնելու» համար արագացնում են տեմպն այնպես, որ ի վերջո երաժշտությունը հնչում է երկու անգամ ավելի արագ։ Այդպես է ոչ միայն մեր՝ հայերիս մշակույթում, այլև շատուշատ այլ ազգերի պարերի դեպքում։ Իսկ հարսանիք նվագողները դա անվանում են՝ «նա դվա», 6/8-ը հնարավորինս «պարզեցվում է» և դառնում է 2/2, նշանավորելով պարի վերջին՝ էքստատիկ փուլը։ Այս պահին «խորհրդարանական պարի» վերջին արարն է, և շուտով ամեն ինչ ընթանալու է արագացված տեմպով։ Այսինքն՝ մոտակա երկու ամսում ով մտնում է քաղաքականություն՝ պետք է մտնի, ով վերադառնում է՝ պիտի վերադառնա, ով ամուսնանում է (քաղաքական իմաստով)՝ պիտի ամուսնանա, ով բաժանվում է՝ պիտի բաժանվի։ Հիշեցի 90-ականների սկզբի «բացահայտվելու» գործընթացը, մասնավորապես, նրանք, ովքեր խորհրդարան էին մտել որպես կոմունիստներ կամ ՀՀՇ-ականներ, սկսեցին «բացահայտվել» որպես դաշնակցականներ։ Այսինքն՝ այդ մարդիկ, կարելի է ասել, մանկուց դաշնակցական էին, պարզապես ինչ-ինչ պատճառներով թաքցնում էին դա, և ահա՝ եկել էր պահը քաղաքական նախասիրությունների մասին հրապարակավ հայտարարելու»։

«Առավոտ»

Ամբողջությամբ՝ թերթի այսօրվա համարում։