Մեր տեղեկություններով, Էջմիածնի թիվ 2 ավագ դպրոցի նախկին տնօրեն Սուսաննա Նազարյանը նշանակվել է Դաշտ գյուղի դպրոցի տնօրեն։ Այս նշանակումը ուշագրավ է նրանով, որ սույն տիկնոջ լիազորությունները իբրև տնօրենի դադարեցվել էին ԿԳ նախարար Արմեն Աշոտյանի 2011թ. ապրիլի 31-ի հրամանով։ Արմավիրի մարզի դատախազի ցուցումով ՀՀ ոստիկանության ՔԳՎ Արմավիրի մարզի քննչական բաժնում հարուցվել էր քրեական գործ՝ Էջմիածին քաղաքի թիվ 2 ավագ դպրոցի տնօրենի կողմից պաշտոնեական լիազորությունները չարաշահելու դեպքի առթիվ։ «Սկանդալային այս տնօրենին, որը աշակերտների ու ուսուցիչների հետ մշտապես խոսել է հայհոյախառն բառապաշարով, հովանավորում է Արմավիրի մարզպետ Աշոտ Ղահրամանյանը:

Չորրորդ ինքնիշխանություն

«Զինդատախազն իր պարտականությունների կատարումն ի՞նքն է ուսումնասիրում, ի՞նքը պիտի գնահատի, թե ինքը ոնց է աշխատել: Դա ծիծաղելի է»,- Aravot.am-ի հարցին` արդյոք մասնակցելու է ՀՀ զինվորական դատախազության նախաձեռնած աշխատանքային խմբի աշխատանքներին, որն ուսումնասիրելու է ՀՀ զինված ուժերում արձանագրված մահվան ելքով քրեական գործերը, այսպես պատասխանեց «Բանակն իրականում» խմբի անդամ Ծովինար Նազարյանը:

Նշենք, որ ՀՀ զինդատախազությունը երեկ հաղորդագրութուն է տարածել, որում նշված է, որ աշխատանքային խումբը կուսումնասիրի այն քրեական գործերը, որոնցով ամփոփիչ որոշումները կայացվել են 2011թ. հունվարի 1-ից հետո: Հատկապես այս փաստը Ծ. Նազարյանի համար անտրամաբանական է, քանի որ զինդատախազ Գևորգ Կոստանյանն իր պաշտոնը ստանձնել է 2011թ. հունվարի 13-ից:

Մանրամասները՝ «Առավոտ»-ի այսօրվա համարում

Մեր տեղեկություններով, Լիսկան դա անում է ընդհանուր ծանոթի միջոցով։ Մեր աղբյուրը հայտնում է, որ Խաչատրյանը դիմել է Բուդաղյան եղբայրներից կրտսերի՝ ՌԴ-ում բիզնեսով զբաղվող Արայիկի կոմպանիոններից մեկին, որպեսզի նա հարթի երկու կողմերի միջև ծագած խնդիրը։ Մյուս կողմից, զարգանում է Արտակ Բուդաղյանին զինված հարձակման մեջ մեղադրելու վարկածը, ինչի մասին գրել ենք մեր թերթի երեկվա համարում։

Սրանց զուգահեռ, հիմքեր են նախապատրաստվում Լիսկայի որդու և թիկնապահի կողմից Ավո Բուդաղյանի սպանությունը պաշտոնապես որպես ինքնապաշտպանություն որակելու համար։

Սյունիքի նախկին մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանը դեպքից հետո գրեթե չի լինում մարզում։ Սյունեցիների շրջանում անգամ տեղեկություններ են պտտվում իր հարազատներին Գորիսից «էվակուացնելու» վերաբերյալ։ Խաչատրյանը շարունակում է ապրել մայրաքաղաքում։ Մեր աղբյուրները հայտնում են, որ նա ամեն առավոտ մարզվում է Երևանի «Էլիտար» մարզահսսմալիրներից մեկում՝ լողավազան է հաճախում։ Սուրիկ Խաչատրյանը անվտանգության և մարդկանց աչքին շատ չերևալու նկատառումներով է առավոտյան այնտեղ հաճախում։ Մարզահամալիրում «Սյունյաց որսորդն» անհանգիստ այս ու այն կողմ է նայում։ Երևում է, որ մտավախություններ ունի։ Այս մարզահամալիր են այցելում նաև բարձրաստիճան ոստիկաններ, որոնք Սյունյաց նախկին «տիրակալին» չափից դուրս հաճոյանում են։

Միևնույն ժամանակ, ըստ մեր լավատեղյակ աղբյուրների, «Նուբարաշեն» ՔԿՀ, որտեղ գտնվում է Սուրիկ Խաչատրյանի որդին՝ 19-ամյա Տիգրան Խաչատրյանը, այցելում և«պերեդաչի» են տանում երիտասարդ ՀՀԿ-ականները։ Շրջանառվում է նաև Սպորտի և երիտասարդության հարցերի փոխնախարար Խաչիկ Ասրյանի անունը։ Նա մեզ հետ զրույցում հերքեց այս լուրերը։ «Այդպիսի բան չկա, էդ դեպքից մինչև էսօր ես չեմ հանդիպել (Տիգրանին– հեղ.)։ Սուտ խոսակցություններ են»,– մեզ ասաց Ասրյանը։ Նա նշեց, որ Խաչատրյանի և իր հարաբերությունները ոչ շատ ջերմ են եղել, ոչ էլ շատ թշնամական։ Սա այն դեպքում, երբ Ասրյանի և Խաչատրյանի հարաբերությունները կողքից գնահատվել են՝ լավ։ Նա հավաստիացրեց, որ դեպքից հետո անգամ նախկին մարզպետին չի հանդիպել, քանի որ «առիթ չի եղել»:

Հայկական ժամանակ

Հնարավոր է առաջիկայում, Սյունիքի մարզպետի տան մոտ տեղի ունեցածի ժամանակ վիրավորված Արտակ Բուդաղյանը, գործում որպես կասկածյալ ներգրավվի, այնուհետև նրան մեղադրանք առաջադրվի զինված հարձակում իրականացնելու համար։

Երեկ ՀՀ ՊՆ քննչական ծառայությունը հետաձգել է գնդապետ Արտակ Բուդաղյանին որպես տուժող ճանաչելու մասին միջնորդության քննարկումը։ Բուդադյանի փաստաբան Հայկ Ալումյանը երեկ այս որոշումը բողոքարկել է ՀՀ գլխավոր դատախազին։ «Բողոքարկումը ներկայացրել ենք հենց գլխավոր դատախազին, որովհետև մենք որևէ հույս չունենք, որ զինդատախազի կողմից կարող է անաչառ մոտեցում լինել, հաշվի առնելով դեպքից հետո արված հայտարարությունները»,– երեկ մեր թղթակցին ասել է Ալումյանը։ Վերջինս չի ցանկացել մեկնաբանել Բուդաղյանին որպես կասկածյալ ներգրավելու հավանականությունը, հայտարարելով, որ չի ցանկանում անգամ ենթադրել, որ կարող է նման բան լինել:

Հայկական ժամանակ

Քիչ էր մնացել պաշտոն ստանայիք՝ ասացինք ԴԱՀԿ ղեկավար Միհրան Պողոսյանին: «Ո՞վ է ասում»: Չար լեզուները. հենա-հենա մաքսայինի պետ էիք դառնում: Մայիսին Ձեր գերատեսչությունում մասնակի հանձնում-ստանձնում էիք գրեթե սկսել: «Լրագրողների երևակայությունը չափ ու սահման չունի, դո՞ւք եք նման բաները որոշում»: Մեկ-մեկ կարծես` այո: «Չէ, դուք չեք որոշում, որոշում է երկրի նախագահը»: Ե՞րբ. ասում են` աշնանը որոշելու է:

«Երբ որ կասի: Հիմա աշխատում ենք»: Փաստորեն, պայմանավորվածություն կա, Դուք էլ սպասում եք: «Չէ-չէ, աշխատում ենք»:

Հրապարակ

Հունիսի 30-ին’ կիրակի օրով «Հայռուսգազարդը» Երևանում բաժնետերերի ընդհանուր ժողով է անցկացրել և հաստատել ու հրապարակել է 2012 թվականի գործունեության հաշվետվությունը: Եվ ահա այդ հաշվետվության մեջ փոքրիկ, առաջին հայացքից աննշան մի տեղեկատվություն կա: Ըստ այդմ, 2012 թվականին «Հայռուսգազարդի» վնասը կազմել է 66 միլիարդ դրամ: Իսկ այս ցուցանիշի ետևում թաքնված է իշխանության ստախոսության ապացույցը:

Վերջին տարիներին «Հայռուսգագարդը» վնասներով է աշխատել: Օրինակ, 2010 թվականին այդ ընկերության վնասը կազմել է 11 միլիարդ դրամ, 2011 թվականին՝ 15.4 միլիարդ ու հանկարծ պարզվում է, որ 2012 թվականին վնասը կազմել է 66 միլիարդ: Այդ ի՞նչ պատահեց Հայաստանի գազամատակարարման մոնոպոլիստին:

Այդ ի՞նչ պատճառով «Հայռուսգազարդի» վնասներն այդքան մեծացան՝ միանգամից 5-6 անգամ: Իսկ պատճառը շատ պարզ է: Ողջ 2012 թվականի ընթացքում «Հայռուսգազարդը» Ռուսաստանից ստացել է ավելի թանկ գազ, բայց ներքին սպառման գազի սակագինը մնացել է անփոփոխ: Իսկ եթե նույն ապրանքը գնում ես ավելի թանկ գնով, բայց վաճառքի գինը չես փոխում, վնասներ ես կուտակում: Հենց սա էլ տեղի է ունեցել «Հայռուսգազարդի» հետ:

Հայկական ժամանակ

Քաղաքագետները, մեկնաբանները, վերլուծաբանները, բնականաբար, ոչ միայն Հայաստանում միշտ հակված են ցույց տալու, որ գիտեն ավելին, բան մենք՝ հասարակ մահկանացուներս։ Նրանք ամեն մի թփի տակ փնտրում են կլանային պայքար, խարդավանքներ, Բաղրամյան 26 և այլն։ Այդ ամենը, իհարկե, կա և միշտ կլինի։ Ցանկության դեպքում նույնիսկ Արմավիրի մարզում տեղացած կարկուտը կարելի է կապել 2018 թվականի նախագահական ընտրությունների հետ։ Բայց դրանք քաղաքագիտական մտքի թռիչքներ են։ Իսկ մեզ հետաքրքիր է իրադարձությունների, այսպես ասած, «փաստագրական» կողմը։

Կասկածելի համբավ ունեցող գործարար Աշոտ Սուքիասյանը և «կոռուպցիոն ռիսկերով լի» Հայաստան երկրի վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը պնդում են, որ առաջինը երկրորդի կամքից անկախ գրանցել է վարչապետին որպես Կիպրոսում օֆշորային ընկերության բաժնետեր։ Հենց սկզբից դա շատերին, այդ թվում՝ ինձ, անտրամաբանական էր թվում, սակայն այս հարցերում պետք է շարժվել ոչ թե տրամաբանությամբ, այլ գիտելիքներով, տեղեկատվությամբ։ Ո՞վ կարող է այս հարցում պարզություն մտցնել՝ դա հնարավո՞ր է, թե՞ հնարավոր չէ։ Դա պետք է լինի մի մարդ, որը ծանոթ է Կիպրոսի օրենսդրությանը։ Ենթադրում եմ, որ հենց այդպիսի մարդ է Կիպրոսի գլխավոր դատախազ Պետրոս Կլերիդեսը։ Հենց նրան էլ դիմել է «Ազատության» ռադիոկայանը։

Հնարավո՞ր է արդյոք որևէ մեկին Կիպրոսում օֆշորային ընկերության բաժնետեր գրանցել առանց տվյալ անձի թույլտվության։ Լրագրողի հարցը դրված է պարզ և հստակ։ Ճիշտ նույնպիսին է Կիպրոսի գլխավոր դատախազի պատասխանը՝ ոչ, հնարավոր չէ։ Հիմա ես չեմ՝ դուք եք։ Ենթադրենք, շատ եք սիրում ներկայիս վարչապետին, ենթադրենք, հասկանում եք, որ «քյարթու» օլիգարխիան նրա հետ խնդիրներ ունի, դուք ո՞ւմ կհավատաք՝ Տիգրան Սարգսյանին և Աշոտ Սուքիասյանի՞ն, թե՞ Պետրոս Կլերիդեսին։

Սա սովորական բանականություն է՝ 10 հատ Բաղրամյան 26, Սպիտակ տուն և Կրեմլ, աշխարհի բոլոր քաղաքագետները չեն կարողանա որևէ բանական մարդու համոզել, թե վարչապետն ու գործարարը ճիշտ են ասում, իսկ կիպրոսյան դատախազը ստում է»։

Խմբագրականն ամբողջությամբ՝ թերթի այսօրվա համարում։

Առավոտ

տարեկան հաշվետվության ներկայացումը բավական հետաքրքիր վիճակ է ստեղծել իշխանության ներսում։

«Ժամանակի» տեղեկություններով՝ իշխանություններն այժմ այդ իրավիճակից ելքեր են փնտրում։ Մեր իշխանամերձ աղբյուրները հայտնում են, որ այսօր Սերժ Սարգսյանը նախագահականում մի շարք բարձրաստիճան պաշտոնյաների մասնակցությամբ խորհրդակցություն է հրավիրելու՝ ՎՊ բացահայտած խախտումների առթիվ։ Պատասխանատուների ներկայությամբ քննարկվելեու են խախտումները տարբեր ոլորտներում, և՝ թե որտեղ են պատիժներ կիրառվելու, քրգործեր հարուցվելու և այլն»:

Ժամանակ

Մեր տեղեկություններով, քրեական գործ է հարուցվել Արարատի մարզի գյուղվարչության պետ Տիգրան Վիրաբյանի նկատմամբ՝ պետական բյուջեից սուբսիդավորված դիզվառելիքի բաշխման ժամանակ թույլ տված խախտումների համար։ Իրավապահները չեն բացառում, որ նրան նաև կձերբակալեն։ Ի դեպ, Վիրաբյանը նեղ միջավայրում ասել է, որ եթե իրեն բռնեն, անուններ է տալու։ Հիշեցնենք, որ խոսքը Հովիկ Աբրահամյանի եղբորը դիզվառելիք տրամադրելու մասին է:

Հրապարակ

Երբ 1989 թվականին ԽՍՀՄ պատգամավորների համագումարի ժամանակ ամբիոնին էր մոտենում Անդրեյ Սախարովը, դահլիճում նստած կոմունիստական նոմենկլատուրայի ներկայացուցիչները սկսում էին սուլել, բղավել, ոտքերով դոփել, որպեսզի նրա ձայնը լսելի չլինի։ Ակադեմիկոսի կեցվածքը բոլորովին խրոխտ չէր՝ նա խոսում էր կմկմալով, ձայնը դողում էր, մտքերը գեղեցիկ չէին «փաթեթավորվում»։

Հիշում եմ, մի անգամ նա իր ելույթը սկսեց այսպես. «Այսօր ինձ մոտեցավ մի աղջիկ, նա լաց էր լինում» (ոստիկանները չէին թույլատրել ինչ-որ ցույց)։ Լսելով դա՝ «ագրեսիվ-հնազանդ մեծամասնության» ներկայացուցիչները սկսեցին անկեղծորեն հռհռալ՝ ինչի՞ մասին է այս մարդը խոսում բարձրագույն պետական ատյանում, ի՞նչ աղջիկ, ի՞նչ լաց։ Բայց Սախարովը այն մարդկանցից էր, որին բացարձակապես չէր հետւաքրքրում, թե ինչպիսի տպավորություն է նա թողնում, նա ասում էր իր մտածածը, և այսօր, ի դեպ, նրա ասած շատ բաներ իրականություն են դառնում։ Մասնավորապես, նա դեռևս 1974 թվականին կանխատեսել էր, թե ինչ ազդեցություն է ունենալու համացանցը մարդկության կյանքում, իսկ նույն 1989 թվականին՝ կյանքի վերջին ամիսներին, առաջ էր քաշել Եվրասիական միության գաղափարը։

Բայց գլխավորը այս կերպարի մոտ ոչ թե գիտական մարգարեություններն էին, այլ չարության բացակայությունը։ Նա ուզում էր խաղաղ բարեփոխել այն երկիրը, որում ապրում էր, բայց ոչ մեկին չէր ցանկանում ցավ պատճառել։ Դրանում էր նրա ուժը և հեղինակության աղբյուրը։

Այսօր, երբ նույն համացանցի միջոցով հորդում են չարությունն ու խեղված, անառողջ հոգեբանության դրսևորումները, Սախարովի օրինակը շատ արդիական է դառնում։ Մեզ մոտ այսօր կարծես թե արիության և սկզբունքայնության բարձրագույն դրսևորում է համարվում որևէ «հակահերոսի»՝ վառելու, մորթելու, խեղդելու կոչեր անելը։ «Ագրեսիվ-հնազանդ մեծամասնության» ճնշումը թույլ չի տալիս մեկ սանտիմետրով շեղվել այս հարձակողական դիրքից։

Ես ինքս էլ ամենևին բացառություն չեմ։ Ես էլ ինչ-որ անձնական նեղվածություն ունեմ ինչ-ինչ մարդկանցից, ես էլ ինքս ինձ «բռնացնում եմ» չար, փրփրոտ, անընդունելի տոնայնության մեջ։ Ես էլ եմ երբեմն ներքաշվում ինչ-որ մանր, ճղճիմ «ռազբորկաների» մեջ։ Այնպես որ՝ «սկսիր քեզնից» կարգախոսը, անշուշտ, այստեղ ավելի քան կիրառելի է։ Ամեն մեկս իր միջից պետք է հանի այդ չարությունը։

Բոլոր հանցագործները կստանան իրենց պատիժը։ Ամեն մի պարկեշտ մարդու պարտքն է՝ նպաստել, որ պետական արդարադատությունը կայանա։ Բայց երբ մարդիկ սեղմում են բռունցքներն ու ատամները և ատելության խոսքեր են արտասանում այդ չարագործների հասցեին, ես, ճիշտն ասած, սկսում եմ կասկածել՝ արդյո՞ք այդ ատողների նպատակը արդարությունն է:

Առավոտ