«Այն, որ Սերժ Սարգսյանը համառորեն խուսափում է խոսել իր քաղաքական ծրագրերի վերաբերյալ առավել որոշակի, անընդհատ բաց թողնելով դրա վերաբերյալ հարցերն ու թեման, հուշում է, որ, այդուամենայնիվ, ամեն ինչ չէ, որ գտնվում է նրա վերահսկողության տակ: Եթե Սերժ Սարգսյանը քիչ թե շատ ամբողջական կառավարեր իրավիճակը, ապա անկասկած կլիներ ավելի որոշակի, հատկապես խորհրդարանի «լավագույն» ընտրությունից հետո: Բայց Սարգսյանը անգամ դրանից հետո զբաղված է «հետքերը կորցնելով»:

Օրինակ՝ ԱԺ նախագահ է նշանակում մարդու, որը բացարձակապես հեռու է քաղաքականությունից, բժիշկ է, բայց երեւի արդեն բավականաչափ հեռացել է նաեւ բժշկությունից, համենայնդեպս՝ այնքան, որքան նստում է խորհրդարանում ՀՀԿ ցուցակով: Կամ՝ Սերժ Սարգսյանը իր վերահսկողական ծառայության ղեկավար վերստին նշանակել է Հովհաննես Հովսեփյանին, որին մինչ այդ Հովիկ Աբրահամյանի կառավարության ժամանակաշրջանում նշանակել էր ՊԵԿ նախագահ: Հովհաննես Հովսեփյանը հայաստանյան իշխանական համակարգի նշանային ֆիգուրներից է: Մյուս կողմից՝ նախագահական վերահսկողական ծառայությունը «անցողիկ» ծառայություն է, եւ ակնհայտ է, որ Հովսեփյանի նշանակումը Սերժ Սարգսյանի հերթական «ժամանակավոր» կադրային լուծումն է, ինչն էլ ակնհայտ է դարձնում, որ այն տեղավորվում է «հետքերը կորցնելու» մարտավարության շրջանակներում:

Սերժ Սարգսյանի գործողությունները բացահայտում են նրա բուն նպատակը՝ թույլ չտալ, որպեսզի որեւէ մեկը հանկարծ գլխի ընկնի, թե ինչ է անում Սերժ Սարգսյանը կամ, այսպես ասած, արձանագրի նրա մտածողության կամ ծրագրային վեկտորը: Դա ամենեւին իրավիճակին տիրապետող մարդու գործողություն, գործունեություն կամ մարտավարություն չէ: Բայց որքան էլ տարօրինակ է, դրա շնորհիվ Սերժ Սարգսյանը կարողանում է կառավարել իրավիճակը կամ ստեղծել կառավարելու լիարժեք իմիտացիա:

Դրա առանցքային պատճառն այն է, որ Հայաստանի քաղաքական դաշտում գործնականում չկա քաղաքական ուժ, որն իր վրա վերցնի քաղաքական իրավիճակ ձեւավորելու պատասխանատվություն: Ի վերջո, պատահական չէ, որ քաղաքական ուժերը Հայաստանում իշխանությանն, այսպես ասած, ծանր իրավիճակի եւ այդ իրավիճակում իշխանության մոնոպոլ դիրքից դժգոհության մասին հասցեագրումներում որպես հետեւանք մատնանշում են հուլիսյան դեպքերը կամ ծայրահեղ համանման զարգացումներ: Այսինքն՝ նրանք մատնանշում են իրավիճակի զարգացման ծայրահեղ դրսեւորումներ, որոնց «հեղինակը» իրենք չեն լինելու: Այլ կերպ ասած՝ իշխանության հետ խոսում են ոչ թե իրենց ստեղծելիք քաղաքական իրավիճակների լեզվով, այլ «ուրիշի» ձեռքով հնարավոր ապաքաղաքական, ծայրահեղ զարգացումների լեզվով:

Այստեղ է հայաստանյան քաղաքական կյանքի անոմալության եւ ամլության արմատը, հիմքը: Այստեղ է նաեւ Սերժ Սարգսյանի իշխանության ուժը»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Երեւանում ԱՄՆ դեսպանատան կազմակերպած Վերականգնվող էներգետիկայի զարգացման հեռանկարներին վերաբերող համաժողովում ԱՄՆ դեսպան Ռիչարդ Միլզն արել է, կարելի է ասել, սենսացիոն մի հայտարարություն: Նա ասել է, որ Հայաստանում վերականգնվող էներգետիկայի բնագավառում կա 8 միլիարդ դոլարի ներդրումային հեռանկար, եւ իրենք Հայաստանի հնարավորությունները ներկայացնելու համար Երեւան են հրավիրել ամերիկյան մի քանի խոշոր ընկերությունների ներկայացուցիչների: Դեսպանը հայտարարել է, որ ակնկալիքը Հայաստանի իշխանությունից այն է, որ ստեղծվեն ներդրումային հավասար պայմաններ:

8 միլիարդ դոլարը պարզապես թիվ չէ, ներդրումային ծավալ չէ: Խոսքը չի վերաբերում դրա իրատեսական կամ հռչակագրային լինելուն: Խոսքը վերաբերում է ներդրումային մի հեռանկարի, որը, այսպես ասած, տեխնոլոգիական ներդրում է, Հայաստանի տնտեսության կառուցվածք եւ պատկեր փոխելու հեռանկար եւ ներուժ պարունակող ներդրում: Ընդ որում, Ռիչարդ Միլզի հայտարարության մեջ ուշագրավ է մեկ այլ հանգամանք: Նա հայտարարել է, որ Հայաստանի ներուժն ու հեռանկարներն այդ առումով ունեն տարածաշրջանային նշանակություն: Այլ կերպ ասած՝ ԱՄՆ-ն առաջարկում է Հայաստանը դարձնել տարածաշրջանային տեխնոլոգիական կենտրոն: Իսկ սա արդեն ունի ոչ միայն տնտեսական նշանակություն: Ավելին, այստեղ լոկ քաղաքական նշանակության մասին խոսելն է ավելորդ: Այստեղ խոսքը աշխարհաքաղաքական եւ ռազմաքաղաքական նշանակության մասին է:

Եվ այս առումով հարկ է ուշադրություն դարձնել մի կարեւոր նրբերանգի: ԱՄՆ դեսպանը Երեւանում հայտարարում է 8 միլիարդ դոլարի գործակցության հեռանկարի, ներուժի մասին, հայտարարում է ամերիկյան խոշոր ընկերությունների ակնկալվածից ավելի մեծ հետաքրքրության մասին՝ Հայաստանում արդիական, վերականգնվող էներգետիկայի ոլորտում, եւ իշխանությունից ակնկալիքն ընդամենը հավասար մրցակցային պայմանների ապահովումն է:

Ինչն է այստեղ ուշագրավը: Այն, որ ԱՄՆ դեսպանը այդ ահռելի ծավալի ներդրումների «պայմանների» շարքում չի մատնանշում Արցախյան խնդիրը, հակամարտության առկայությունը: Մինչդեռ տարածված է այն տեսակետը, թե Հայաստանում օտարերկրյա ներդրումների խոչընդոտ է այդ հակամարտությունը, եւ մինչեւ այն չկարգավորվի, անմիտ է ակնկալել խոշոր ներդրումներ եւ զարգացում ու արդիականացում: Հայաստանում ԱՄՆ դեսպանը խոսում է 8 միլիարդ ներդրումների հնարավորության, Հայաստանի արդիական էներգետիկայի ներուժի, դրանով ամերիկյան խոշոր ընկերությունների հետաքրքրվածության մասին եւ չի անդրադառնում արցախյան «խոչընդոտին»:

Սա իրապես ուշագրավ տողատակ պարունակող հանգամանք է, որը ոչ միայն վկայում է չափազանցվածությունն ու անհամարժեքությունն այն պնդման, թե Արցախի «խնդիրը» Հայաստանի զարգացման եւ արդիականացման խոչընդոտ է, այլեւ պարունակում է իր մեջ թերեւս մեկ այլ ուշագրավ շերտ: ԱՄՆ-ը խոսում է միլիարդավոր դոլարների ներդրումների հեռանկարի, էներգետիկ արդիականացման խոշոր հեռանկարի եւ դրա տարածաշրջանային ընդգրկման մասին՝ միաժամանակ չանդրադառնալով առկա հակամարտությանը: Դրա տողատակում նշմարվում է բավականին ուշագրավ հաղորդագրություն առ այն, որ ԱՄՆ-ը գործնականում առաջիկա տարիների հեռանկարում իր ռազմավարության մեջ տարածաշրջանը դիտարկում է կայունության ռեժիմում:

Այստեղ է նաեւ առերեւույթ զուտ տնտեսական բնույթի հայտարարության աշխարհաքաղաքական եւ նաեւ ռազմաքաղաքական տողատակը՝ լիովին համահունչ Հայաստանի թե՛ տնտեսական, թե՛ քաղաքական, թե՛ անվտանգային առաջնահերթություններին եւ խնդիրներին:

Ամբողջ հարցը մնում է այն, թե որքանով է այդ ամենին համահունչ Հայաստանի իշխանությունը: Թեեւ, համենայնդեպս, առնվազն մինչ այժմ առկա իրողությունն այդ հարցը դժբախտաբար դարձնում է զուտ հռետորական, որովհետեւ իշխանության համարժեքության մասին խոսում է այդ իշխանության գործունեության հետեւանքով ստեղծված հայաստանյան, մեղմ ասած, մտահոգիչ իրականությունը»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«ժամանակ»-ը զրուցել է Մոսկվայի քաղաքական և ռազմական վերլուծությունների կենտրոնի փոխտնօրեն, ռազմական փորձագետ Ալեքսանդր Խրամչիխինի հետ։  Ներկայացնում ենք հարցազրույցից մի հատված։

— Պարոն Խրամչիխին, Ձեր կարծիքով՝ ռազմական ի՞նչ խնդիրներ է փորձել լուծել ադրբեջանական կողմը՝ հարվածելով ՀՕՊ միջոցին:

— Ես, իհարկե, չեմ կարող պատասխանել Ադրբեջանի հրամանատարության փոխարեն, թե ինչ առաջադրանքներ են իրենց առջև դրված կամ ինչ խնդիրներ են նրանք ուզում լուծել, բայց ընդհանրապես, ըստ գաղափարի՝ ՀՕՊ-ը ճնշելն, անշուշտ, նախապատրաստություն է ավիացիոն հարվածի համար։ Ըստ էության, սա հարձակման նախապատրաստվելու ծայրահեղ քայլ է, առավել ևս, երբ Ղարաբաղը չունի իր սեփական ռազմաօդային ուժերը։ Սա հեշտացնում է Ադրբեջանի գործերը։ Այսինքն՝ հարկավոր է ոչնչացնել ՀՕՊ-ը, և այդ ժամանակ նրանց օդուժը կարող է ազատ գործել՝ ազատելով ցամաքային ուժերի գործողությունները։

— Իսկ ինչո՞ւ են ՀՕՊ միջոցները տեղակայվել առաջնագծում’ օդուժի հարվածը կանխելու նպատակո՞վ:

— Այս միջադեպից հետո որքանո՞վ է մեծացել հակամարտության նոր սրացումների հավանականությունը:

— Ես բազմիցս ասել, գրել եմ և հերթական անգամ կկրկնեմ, որ մի օր անպայման տեղի կունենա ևս մի պատերազմ Ղարաբաղի համար, բայց դա կարող է լինել հինգ տարի անց և կարող է լինել երկու օրից:

— Իսկ ինչի՞ց է դա կախված’ քաղաքակա՞ն, թե՞ այլ գործոններից:

— Դա կախված է հսկայական թվով գործոններից, և հենց այդ պատճառով ես պատրաստ չեմ կանխատեսումներ անել, թե երբ տեղի կունենա պատերազմը:

— Հրադադարի վերջին խախտումները կբարձրացնե՞ն լարվածության աստիճանը շփման գծում:

— Դա կախված է նրանից, ինչ արդեն ասացի’ սա մեկանգամյա գործողությո՞ւն է, թե՞ պատերազմի նախապատրաստություն: Հնարավոր չէ որևէ բան հստակ ասել: Դա ցույց կտա մոտ ապագան:

«ժամանակ»

Մանրամասներն՝ այսօրվա համարում։

«Երեկ վարչապետ Կարեն Կարապետյանի գլխավորությամբ կառավարությունում տեղի է ունեցել ՀՀ և մայիսյան հերոսամարտերի 100-ամյակին նվիրված միջոցառումների նախապատրաստման և կազմակերպման պետական հանձնաժողովի նիստը: Նիստում ներկայացվել են տոնական միջոցառումների վերաբերյալ մի շարք առաջարկություններ, քննարկվել են գերատեսչությունների կողմից այդ ուղղությամբ կատարվող աշխատանքները։

Մեզ հասած տեղեկություններով՝ այս նիստն այնքան էլ հարթ չի ընթացել: Վարչապետը հայտարարել է՝ ինքը դեմ է, որ հանձնաժողովում դաշնակցականներ ընդգրկվեն: Վարչապետին, սակայն, բավական կոշտ հակադարձել է պաշտպանության նախարար Վիգեն Սարգսյանը՝ հայտարարելով, որ հարցն արդեն որոշված է՝ հանձնաժողովում անպայման կլինեն դաշնակցական նախարարներ»:

«Ժամանակ»

Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում:

«ՀՀԿ ռեյտինգային ցուցակով Շիրակի մարզում առաջադրված պատգամավորի թեկնածու Մարտուն Գրիգորյանը ընտրություններից մեկ ամիս անց որոշել է վրեժխնդիր լինել «անշնորհակալ գյումրեցիներից», որոնք իրեն այդքան քիչ ձայն տվեցին: Մասնավորապես, Մարտուն Գրիգորյանը որոշել է հետ պահանջել ոչ միայն իր բաժանած ընտրակաշառքը գումարի տեսքով, այլեւ գյումրեցիներին տված սառնարանները, լվացքի մեքենաներն ու հեռուստացույցները:

Մարտուն Գրիգորյանի մարդիկ ցուցակով մտնում են ընտրակաշառք վերցրած գյումրեցիների բնակարաններ եւ հետ պահանջում կենցաղային տեխնիկան եւ գումարը:

Մեզ հասած տեղեկություններով՝ Սերժ Սարգսյանը իմացել է Մարտուն Գրիգորյանի գործողությունների մասին եւ խիստ տոնով հրահանգել է վերջ տալ այդ էժանագին քայլին, քանի որ վերջին հաշվով Գրիգորյանը այդ քայլով իր անվան հետ է խաղում»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

««Մեր տեղեկություններով՝ օրերս Հայաստանի նախագահական նստավայրից ներքին խողովակներով ԱՄՆ դեսպանատնից փորձել են հասկանալ, թե Ազգային ժողովի ընտրությունների պատճառով ՀՀԿ-ից ովքեր կարող են հայտնվել ԱՄՆ այցելելու արգելք ունեցող անձանց ցուցակում։ Բաղրամյան 26-ին հայտնի է դարձել, որ այդ մարդկանց դեմ «պատժամիջոցները» չեն սահմանափակվելու սոսկ ԱՄՆ այցելելու վիզա չտրամադրելով։

Դեսպանատունը պատրաստվում է նրանց հարազատներին եւս ընդգրկել այդ ցուցակում։ Ավելին, չի բացառվում, որ այդ մարդկանց բիզնեսների հետ կապված՝ ամերիկյան ընկերությունների համագործակցության վերաբերյալ որոշում կայացվի, եւ ամերիկյան ներդրումները բացառվեն այդ մարդկանց հետ կապված ներդրումների մեջ»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Թող այլ նախարարներ նույնպես դնեին իրենց թեկնածությունն ու տեսնեին, թե ինչ է մտածում ժողովուրդը իրենց մասին՝ Ռ-Էվոլյուցիա հաղորդման եթերում ասել է ՀՅԴ ներկայացուցիչ Արմեն Ռուստամյանը՝ խոսելով ռեյտինգային ընտրակարգով առաջադրված Դաշնակցության նախարարների մասին: Թե հատկապես ում նկատի ունի Արմեն Ռուստամյանը «թող այլ նախարարներ նույնպես» ասելով՝ պարզ չէ:

Դաշնակցությունից բացի՝ մյուս նախարարները ներկայացնում են ՀՀԿ-ն, բայց այստեղ ամեն ինչ միատարր չէ: Առավել եւս, որ ՀՀԿ-ից որոշ նախարարներ, այդուհանդերձ, առաջադրված էին, իսկ որոշները՝ ոչ: ՀՀԿ-ի համամասնական ցուցակում առաջին հնգյակում էին՝ պաշտպանության, արդարադատության, մշակույթի նախարարներ:

Նրա՞նց նկատի ունի Ռուստամյանը, թե՞ նա խոսում էր այն նախարարների մասին, որոնք չէին առաջադրվել: Իսկ դրանք հիմնականում տնտեսական բլոկի կամ, այսպես ասած, կարենկարապետյանական բլոկի նախարարներն են: Այդ նախարարները, ինչպես Կարեն Կարապետյանը, ՀՀԿ ցուցակներում չեն եղել:

Այդպիսով, Արմեն Ռուստամյանն ամենայն հավանականությամբ նկատի ունի հենց «չթաթախված» նախարարներին, այսինքն՝ Կարեն Կարապետյանի թիմին:

Ընդ որում, Ռուստամյանը, որի ներկայացրած ուժը պատրաստվում է նոր կոալիցիոն հուշագիր ստորագրել ՀՀԿ-ի հետ, խոսում է նաեւ թերեւս «ՀՀԿ սրտից»: Նա փաստորեն ակնարկում է Կարեն Կարապետյանի թիմի ցածր վարկանիշի մասին: Մի բան, որ շատ կուզեր ասել ՀՀԿ-ն, իսկ ավելի կոնկրետ՝ թերեւս այդ կուսակցության առաջնորդ Սերժ Սարգսյանը, բայց ասել չի կարող, քանի որ Կարեն Կարապետյանը ՀՀԿ քարոզարշավի դեմքն էր, թեեւ ձայն բերողն իհարկե եղել են ռեյտինգայինները:

Բայց հենց դրա համար էլ ՀՀԿ-ն կամ Սերժ Սարգսյանը կոալիցիոն հուշագիր են կնքում ՀՅԴ-ի հետ՝ չունենալով դրա գործնական մեծ անհրաժեշտությունը:

Բանն այն է, որ այդ հուշագիրը «նախատեսում» է նաեւ, որ ՀՅԴ-ն կասի այն, ինչ չի կարող ասել Սերժ Սարգսյանը: Արմեն Ռուստամյանն իր հայտարարությամբ դե ֆակտո բացահայտում է հուշագրի բովանդակության առնվազն մի «դրույթ»:

Մյուս կողմից՝ այստեղ անսպասելի կամ նոր բան չկա՝ հաշվի առնելով նաեւ Կարեն Կարապետյանի ու ՀՅԴ, այսպես ասած, «հին հաշիվները», որ դրսեւորվեցին Կարապետյանի՝ վարչապետ նշանակումից անմիջապես հետո:

Այդ իմաստով Սերժ Սարգսյանը կոալիցիոն հուշագրի տեսքով ՀՅԴ-ին փաստորեն տալիս է ռեւանշի հնարավորություն:

Սերժ Սարգսյանն իհարկե կփորձի ՀՅԴ-ով հարվածել Կարեն Կարապետյանին, սակայն ոչ այնպես, որ վնասվի միայն Կարապետյանը, իսկ ՀՅԴ-ին չլինի ոչինչ: Սարգսյանը հարվածը կկազմակերպի այնպես, որ չմնա անվնաս կողմ, կամ միակ անվնասը լինի ինքը»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Գեներալ Հայկազ Բաղմանյանը չի շտապում հաստատել իր հնարավոր պաշ­տոնանկության մասին լուրերը: Ըստ մամուլի հրապարակումների՝ Գլխավոր շտաբի պետ Մովսես Հակոբյանի չորս տեղակալներից երեքի հաստիքը կկրճատվի: Կրճատվողներն են Հայկազ Բաղմանյանը և Ստեփան Գալստյանը, իսկ Ապրիամովի փոխարեն նոր տեղակալ չի նշանակվի:

«Ժամանպկ»-ը Հայկազ Բաղմանյանից փորձեց ճշտել տեղեկատվությունը: Նա նշեց, որ տոներից հետո կպատասխանի այս հարցին, իսկ երեկ Ղարաբաղում էր: «Շուշիի գրավման 25-րդ տարին է, շնոր­հավորում եմ, այսօր բանակի կազմավորման, Հայրենական պատերազմի հաղթանակի և Շուշիի գրավման տոնն է: Դրանք են կարևոր»,- ասել է Հայկազ Բաղմանյանը: Նրա խոսքերով’ հիմա մեր երիտասարդ զինվորների մեջ ավելի հզոր է այդ ոգին, քան այն ժամանակ: «Իրենք անցյալ տարի ապրիլին դա ապացուցեցին»,- ասել է Հայկազ Բաղմանյանը»։

«Ժամանակ»

Ամբողջությամբ կարող եք կարդալ  թերթի այսօրվա համարում։ 

«Գագիկ Ծառուկյանը Սերժ Սարգսյանից «դաբրո» է ստացել՝ մինչև վերջ մանդատ ստացած ութ հոգուց հետ ստանալ մանդատները։ Այժմ հետևողականորեն այդ գործընթացն է տեղի ունենում։

Սերժ Սարգսյանը այդ «դաբրոն» տվել է երկու նպատակով, որ ապացուցի՝ ինքը կապ չունի այս սկանդալի հետ և երկրորդ, եթե այս պրոցեսի հետևում կան մարդիկ, ովքեր ձեռքեր են ուզում տաքացնել Ծառուկյանին թուլացնելով, այդ մարդիկ նաև իր թշնամիներն են։

Սերժ Սարգսյանը հասկացրել է՝ Ծառուկյանի թուլացումն ու «Ծառուկյան» խմբակցության տրոհումը իրեն պետք չէ և նրա սրտով չէ»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Խորհրդարանական ընտրություն­ներից հետո պաշտպանու­թյան նախկին նախարար, ՕՐՕ դաշինքի անդամ Սեյրան Օհանյանը գտնվում է Մոսկվայում: Նա նեղ շրջապատում ասել է, որ չի ցանկանում այլեւս վերադառնալ Հայաստան:

Օհանյանը մտավախություն ունի, որ կարող է արժանանալ Սամվել Բաբայանի ճակատագրին: ԱԺ ընտրու­թյուններից հետո ՕՐՕ-ի առաջ­նորդները չեն հանդիպում իրենց կուսակիցների եւ համախոհների հետ եւ նրանց մոտ անորոշ վիճակ է’ չգիտեն իրենց հետագա քայլերը»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։