«Սերժ Սարգսյանը հայտարարել է, որ վարչապետ Կարեն Կարապետյանը հրաժարական ներկայացնելու որ եւէ պատճառ չունի,  եւ նրա հետ իր հակադրության, հակասությունների մասին տեղեկություններն ու խոսակցություններն էլ ասեկոսեներ են: Սարգսյանի այս հայտարարությունը հաջորդել է մամուլի մի շարք հրապարակումների, որոնց համաձայն՝ Կարեն Կարապետյանն անցնող ամիսներին առնվազն երեք անգամ փորձել է հրաժարական տալ իր պաշտոնից:

Բանն այն է, որ այդ տեղեկությունները շատերը կապում էին նա եւ Սերժ Սարգսյանի հետ, որը խորհրդարանական ընտրությունից հետո կարծես թե սկսել էր ընդգծել իր մնալու մտադրությունը  եւ այդ տրամաբանությամբ էլ տարաբնույթ հարվածներ հասցնել Կարապետյանին: Այդ համատեքստում Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը հնչում է կա՛մ որպես մեղայական, կա՛մ որպես հրադադարի հայտարարություն՝ միգուցե Կարեն Կարապետյանի որեւէ «մեղայականից» հետո: Այլ կերպ ասած՝ Սարգսյանի հայտարարությունը զինադադար է, սակայն պարզ չէ, թե ում ձեռնտու պայմաններով կամ ում թելադրած կանոններով:

Ընդ որում, հետաքրքրական է, որ հայտարարությունը հնչում է նա եւ նախօրեին տեղի ունեցած մի իրադարձությունից հետո, երբ Սերժ Սարգսյանը պոլիտեխնիկական համալսարանում մասնակցեց գերազանցության կենտրոնի բացմանը, որը «Տաշիր գրուպի» նախաձեռնությունն էր՝ ռուսաստանցի միլիարդատեր Սամվել Կարապետյանի գլխավորությամբ: Իսկ Սամվել Կարապետյանի  եւ Սերժ Սարգսյանի հարաբերությունը վերջին շրջանում կարծես թե այնքան էլ հարթ չէ, ինչի վկայությունն էր մայիսի 18-ին խորհրդարանի առաջին նիստի ընթացքում Սերժ Սարգսյանի ելույթի հանդեպ Սամվել Կարապետյանի եղբոր՝ ՀՀ պատգամավոր Կարեն Կարապետյանի բոյկոտը: Այդ համատեքստում Սերժ Սարգսյանի մասնակցությունը Սամվել Կարապետյանի նախաձեռնությամբ ստեղծվող կենտրոնի բացմանը ստացել էր բավականին ուշագրավ երանգ: Նրանք եկել էին որոշակի համաձայնությա՞ն՝ բոյկոտից հետո, թե՞ պարզապես քողարկում էին անհամաձայնությունը:

Իրավիճակը ինտրիգային է այն առումով, որ Սամվել Կարապետյանը հայտարարել է վարչապետ Կարեն Կարապետյանին աջակցության մտադրության մասին՝ պատրաստակամություն հայտնելով ներդրումներ կատարել նրա ծրագրերը իրականացնելու համար: Այդ տրամաբանությամբ նրան պետք է որ դուր չգար այն, որ Սերժ Սարգսյանը կարող է հարվածել կամ առնվազն չաջակցել Կարեն Կարապետյանին: Այսինքն՝ վարչապետին ուղղված հարվածը կարող էր նշանակել նա եւ հարված Սամվել Կարապետյանին:

Ահա այդ համատեքստում էլ հետաքրքրական է, որ նախօրեին նրա նախաձեռնության բացմանը մասնակցելուց մեկ օր անց Սերժ Սարգսյանը հայտարարում է, որ Կարեն Կարապետյանը չունի հրաժարականի պատճառ, ինչը անկասկած միարժեքորեն Կարապետյանի դիրքերն ամրացնող հայտարարություն է:

Մյուս կողմից, իհարկե, Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը կարող է մեկնաբանվել նա եւ այլ կերպ, մասնավորապես՝ արդեն անմիջապես Սերժ Սարգսյանի մակարդակով հնչող նախազգուշացման, որ Կարապետյանը հրաժարականի պատճառ չունի, սակայն ունենալ թե չունենալը, այսինքն՝ հրաժարական տալ թե չտալը որոշում է ոչ թե նա, այլ Սերժ Սարգսյանը»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Ժամանակ»-ը զրուցել է Տարածաշրջանային հետա­զոտությունների կենտրոնի տնօրեն, քաղաքագետ Ռիչարդ Կիրակոսյանի հետ: Ներկայացնում ենք հարցազրույցից հատված:

-Պարոն Կիրակոսյան, կարծում եք, որ այսօր նոր իրավիճա՞կ է ստեղծվելՂարաբաղի շուրջ՝ մայիսի կե­սերին գրանցված ռազմա­կան սրացումից և դրան հաջորդած դիվանագիտական որոշ զարգացումներից հետո:

-Միանշանակ է, որ 2016 թ. ապրիլից հետո սկզբունքորեն նոր միջավայր է առաջացել և այն շարունակում է փոխվել միայն ու միայն դեպի ավելի վատը: Օրինակ՝ ԵԱՀԿ Երևա­նի գրասենյակի փակումը ուղ­ղակիորեն կապված է անվ­տանգության այս նոր միջա­վայրի առաջացման հետ: Միևնույն ժամանակ, թե’ Մինսկի խումբը, և թե’ միջազգային հանրությունը գնալով ավելի շատ են առերեսվում այն փաս­տին, որ Ադրբեջանին այլևս չի հետաքրքրում իր միջազգային հեղինակությունը կամ միջազ­գային հանրությանը մաս կազմելը:

-Մինսկի խմբի ռուսաստանցի համանախագահ Իգոր Պոպովը հայտարարել է, թե Երևանը և Բաքուն որոշ համաձայնության են հասել շփման գծում միջազ­գային դիտորդների թվի ավելացման հարցի շուրջ: Որևէ նշանակություն ունի՞ այն հանգամանքը, որ սրա մասին հայտարարում է հենց Ռուսաստանի ներկա­յացուցիչը:

-Անկեղծ ասած՝ ես դրան չեմ հավատում: Ինձ համար դժվար է հավատալ համանախագահներից որևէ մեկի որևէ հայտարարությանը, եթե չկա կոնկրետ ապացույց, որ իրոք դիվանագիտական նոր ճեղքման հնարավորություն կա: Ավելին, եթե հիշենք, թե ինչ լուծում է ենթադրաբար առաջարկում այսպես կոչված՝ «Լավրովի պլանը», ապա դա պիտի անհանգստացնի մեզ, ոչ թե հուսադրի: Չեմ կարծում, թե սա ինչ-որ առաջընթաց է, որովհետև իրականում սա նոր համաձայնություն չէ: Դա այն խոստումն է, որը տվել է Ադրբեջանը ապրիլյան պատե­րազմից հետո Վիենայում և Սանկտ Պետերբուրգում կա­յացած հանդիպումների ըն­թացքում: Ադրբեջանը մինչ օրս չի կատարել իր ստանձնած պարտավորությունները: Ուստի, եթե սա համաձայնու­թյուն է, ապա բառը սխալ է ընտրված, որովհետև հիմա մի իրավիճակում ենք, երբ կողմերը սպասում են, թե երբ Ադրբեջանը պիտի կատարի այն, ինչ արդեն խոսք է տվել:

«Ժամանակ»

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:

«Հայաստանում եւ ԱՊՀ երկրներում Ռուսաստանի դեսպանատան հովանավորությամբ գործող ՀԿ-ներն առաջիկայում հանդես են գալու հայտարարություններով՝ զորակցություն հայտնելով ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի՝ Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները կարգավորելու ջանքերին։

Մոսկվան հույս ունի այսպիսով ուղերձ հղել Սպիտակ տան ղեկավարին, որ, չնայած երկու երկրների միջեւ հարաբերությունների վերջին սրացումներին, շարունակում է կողմ լինել պատժամիջոցների չեղարկմանն ու հարաբերությունների վերականգնմանը։ Այսպիսի նախաձեռնության ոչ պակաս կարեւոր երկրորդ պատճառն է խառնաշփոթ ստեղծել քաղաքացիական հանրույթի շրջանում՝ լղոզելով արեւմտամետ եւ ռուսամետ ՀԿ-ների միջեւ ինտելեկտուալ սահմանը»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Ռուսաստանցի ռազմական փորձագետ Պավել Ֆելգենհաուերը համաձայն է «Միջազգային ճգնաժամային խումբ» (ICG) հե­տազոտական կազմակերպու­թյան փորձագետների՝ Ղարաբաղյան հակամարտության մա­սին գրված վերջին զեկույցի գլխավոր եզրահանգման հետ, որ Հայաստանը և Ադրբեջանը 2016թ. ապրիլյան պատերազմից հետո ավելի քան երբևէ մոտ են նոր պատերազմին: Փորձագե­տը «Ժամանակ»-ի հետ զրույ­ցում նշել է, որ հակամարտող կողմերի հետ սերտ հարաբերու­թյուններ ունեցող Ռուսաստանը շատ բարդ վիճակում կհայտնվի, եթե այդ պատերազմը սկսվի, որովհետև ռուսներին պետք է ոչ միայն Հայաստանը՝ որպես դաշ­նակից, այլև Ադրբեջանը, Վրաստանը, և Ռուսաստանը չէր ուզենա Ղարաբաղի պատ­ճառով կոնֆլիկտի մեջ մտնել Ադրբեջանի հետ: «Ես վաղուց եմ այդ մասին գրում և ասում, որ Ղարաբաղի վրա ամպեր են կու­տակվում, և պատերազմը գրե­թե անխուսափելի է: Լավ է, որ ճգնաժամային խումբը գրեց դրա մասին», — նշել է Պավել Ֆելգենհաուերը»,-գրում է թերթը:

«Ժամանակ»

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:

«Քրեական աշխարհում հայտնի Դոն Պիպոն՝ Արթուր Ասատրյանը, երեկ հարցազրույց է տվել ու անդրադարձել իր սպանության փորձի մանրամասներին: Դոն Պիպոն նշել է, որ առայժմ ոչ մի կասկած չունի, թե ով կարող էր դա անել:

«Այս պահին ոչ մի հստակ բան չեմ կարող ասել, բայց ես շատ շուտով, ինքս ինձ համար, կարծում եմ՝ կհասկանամ, թե որտեղ կարող էր թաքնված լինել շան գլուխը: Ես 46 տարեկան եմ, եւ շատ լուրջ ճանապարհ եմ անցել, եւ կարծում եմ՝ էս ամենը չի մնա հանելուկ… Ես կպարզեմ, թե սրա թիկունքում, թիկունքի թիկունքում ով էր կանգնած: Ես էդ ամենը կպարզեմ ու կիմանամ»,-ասել է նա»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

««Առողջապահության Նախարարը վարչապետի նման անընդհատ հայտա­րարություններ է անում, որոնց պետք չէ այդքան լուրջ վերաբերել: Նա գործից հետո, թեյի, սուրճի սեղանի շուրջ մի քանի մասնագետների հետ զրույցի է նստում, որի արդյունքները հաջորդ օրն ի պաշտոնե հայտարարությունների տեսքով հրապարակում է: Դրան պետք չէ լուրջ վե­րաբերվել»,- «ժամանակ»-ի հետ զրույցում ասաց առողջապահության նախկին Նախա­րար Արարատ Մկրտչյանը՝ անդրադառնա­լով ծխելու դեմ պայքարի վերաբերյալ Լևոն Ալթունյանի հայտարարություններին: Հիշեցնենք, որ ծխելու դեմ պայքարի մի­ջազգային օրվա շրջանակում ՄԱԿ-ում տե­ղի ունեցած ասուլիսի ժամանակ առողջա­պահության նախարար Լևոն Ալթունյանը հայտարարեց, որ Հայաստանի հանրային վայրերում կարգելվի ծխել: Նախարարը նշեց, որ օրենսդրական խիստ փոփոխություններ են սպասվում:

Նախարարությունը հույս ունի, որ այդ փոփոխությունների արդյունքում ծխողների թիվը կկրճատվի 30-40 տոկոսով: Ըստ Ալթունյանի՝ ծխախոտի գովազդն ամբող­ջությամբ կարգելվի, իսկ ծխախոտի գինը կաճի:

«Այ մարդ, մի հատ նստեք, վերլուծեք մաս­նագետների հետ, միջազգային փորձն ուսումնասիրեք, մեր երկրի հնարավորու­թյուններից, կարողություններից ելնելով հայտարարություններ արեք: Իսկ այս նա­խարարը, երբ քնից արթնանում է, նա­խորդ օրվա զրույցի արդյունքները հայտարարում է որպես պատրաստի օրենք: Այդ­պես չի լինում և այդպես չեն անում: Ես լրագրողներին ու հասարակությանը հորդո­րում եմ չմեկնաբանել այդ հայտարարու­թյունները: Հիմա մարդ է, ծխախոտի դեմ պայքարի օրվա կապակցությամբ ինչ-որ բաներ է ասել: Մի չարչարվեք դրանք մեկ­նաբանել: Ոչ մի բան էլ չի անելու և ոչ մի բան էլ չի լինելու: Անհոգ եղեք»,- մեզ հետ զրույ­ցում ասաց նախկին նախարարը»,-գրում է թերթը:

«Ժամանակ»

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:

«Առաջիկայում չի բացառվում, որ մեծ դիմակայություն սկսվի վարչապետ Կարեն Կարապետյանի եւ ոստիկանության միջեւ:

Ոստիկանության կողմից օրերս Բավրայի մաքսակետի պետի ու մաքսային միջնորդություն իրականացնող ՍՊԸ տնօրենի ձերբակալությունից հետո վարչապետը, որպես պատասխան, ցանկանում է կառավարության վերահսկողական վարչությանը «գործուղել» ոստիկանություն, որտեղ ստուգումների արդյունքում հույս ունի հասարակության համար սենսացիոն բացահայտումներ անել:

Տպավորություն է, որ Կարեն Կարապետյանը լավ չի պատկերացնում Հայաստանի իշխանության առանձնահատկությունը, եւ եթե հանկարծ նա որոշի ստուգումներ ձեռնարկել ոստիկանությունում՝ հայկական մամուլի շատ միջոցների առաջին էջերին անպայմանորեն կհայնտնվեն վարչապետի անձնական կյանքին վերաբերող լուսանկարներ եւ տեղեկություններ»։

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Թեեւ քրեական աշխարհում հայտնի Դոն Պիպոյի սպանության գործով հիմնական մեղադրյալը ձերբակալվել ու կալանավորվել է, սակայն կրքերը այս մահափորձի շուրջ քրեական, ինչպես նաեւ քաղաքական շրջանակներում, դեռ չեն մարում: Դեռեւս ներքին «բազարներ» են գնում, թե ով կարող էր կանգնած լինել այդ ամենի հետեւում:

«Ժամանակ»-ին հասած տեղեկություններով՝ Հայաստանում այդ «բազարները» վարում է Արցախի նախագահ Բակո Սահակյանը: Նրան այս գործում ներգրավվել խնդրել է Մոսկվայում ՀՀ դատախազության ներկայացուցիչ Կամո Ավակումովը, որը Դոն Պիպոյի խնամին է: Նա անձամբ է խնդրել, որ Բակո Սահակյանը զբաղվի այս գործով:

Ի դեպ, կրկին մեզ հասած տեղեկություններով՝ ոստիկանությունը չի հայտնաբերել Դոն Պիպոյին սպանել պատրաստվող հանցախմբին։ Այլ հենց Դոն Պիպոյի մարդիկ են հետեւել-գտել հանցախմբին եւ հանձնել ոստիկանությանը։ Իսկ սպանության պատվիրատուների հետքերը տանում են դեպի Կանեւսկոյ Արմեն՝ Արմեն Հարությունյան»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Երեկ ԱԺ արտահերթ նիստը քննարկում է կառավարության կառուցվածքում փոփոխություններ կատարելու հարցը:

Իհարկե, փոփոխություն ասվածը տվյալ դեպքում չափազանցություն է, որովհետեւ ընդամենը կառավարության աշխատակազմի ղեկավարը զրկվում է նախարարի կարգավիճակից, այսպես ասած՝ ապաքաղաքականացվում է:

Սա մի կողմից՝ նոր Սահմանադրության պահանջն է, որ նախարարների թիվը չպետք է գերազանցի 18-ը, մյուս կողմից՝ հարմարեցված է համակարգային զարգացումների տրամաբանությանը, երբ «արդյունավետ» է համարվել, որ Դավիթ Հարությունյանը Կարեն Կարապետյանին պետք է «վերահսկի» արդարադատության նախարարի պաշտոնում: Այ, իսկական կառուցվածքային «հեղափոխություն» սպասվում է հաջորդ տարի, երբ գործադիրի կառուցվածքն ամբողջովին կհամապատասխանեցվի սահմանադրական փոփոխություններին:

Իրավիճակին լրացուցիչ դրամատիզմ է հաղորդում այն հանգամանքը, որ այդ ամենը տեղի է ունենալու իշխանության փոխանցման կամ վերարտադրության գործընթացում եւ դրա տրամաբանությամբ: Համաձայն 2015 թվականի դեկտեմբերին ընդունված սահմանադրական բարեփոխումների՝ երբ երկիրը վերջնականապես անցում կատարի կառավարման խորհրդարանական համակարգին, գործադիր իշխանությունը պետք է հաշվետու լինի Ազգային ժողովին։ Ուստի կառավարությանն առընթեր մարմինները կամ պետք է նախարարություններ դառնան, կամ ներառվեն որեւէ նախարարության կազմում։

Ավելորդ է ասել, թե ինչ առանցքային նշանակություն է ունենում, օրինակ, այն հարցը, թե ինչպիսի կարգավիճակ են ունենալու ոստիկանությունն ու ՊԵԿ-ը: Դրանք ոչ միայն մեծ կարեւորություն ունեցող պետական կառույցներ են, այլեւ կարեւոր գործիքներ, որոնցով իշխանության առանցքային խաղացողները կանոններ են հաստատում համակարգի ներսում, ապահովում են ուժերի բալանսը, իշխանության եւ օլիգարխիայի, իշխանության եւ կրիմինալի հարաբերությունները:

Այս համակարգերը կարեւոր են նաեւ այն նշային ֆիգուրներով, որոնք դրանց ղեկավարման ղեկին են: Սերժ Սարգսյանի ամենավստահելի կադրերից մեկը՝ Վլադիմիր Գասպարյանը, ղեկավարում է ոստիկանությունը, Կարեն Կարապետյանի «աջ ձեռքը»՝ Վարդան Հարությունյանը, ՊԵԿ-ի ղեկավարն է: Այս երկու գերատեսչությունները հիմա էլ ապրում են համակարգային տեղատվությունների տրամաբանությամբ. երբեմն հաշտ են, այլ դեպքերում հակադրվում են. օրինակ՝ հիմա ոստիկանությունը բառիս բուն իմաստով «օկուպացրել» է Մաքսայինը: Հաջորդ տարի Վարդան Հարությունյանի քաղաքական ճակատագիրը կարող է լուծվել ակամայից: Նա դեռ չի մերվել համակարգին եւ ըստ էության կարող է մոռացվել, եթե Կարեն Կարապետյանը 2018-ին հեռանա, իսկ եթե վերջինս պահպանի վարչապետի պաշտոնը, փորձելու է Հարությունյանի դեմքով նոր սուպերնախարար կերտել՝ նրա գերատեսչությունը խցկելով ֆիննախ, իսկ իր հովանավորյալին «նվիրելով» նախարարի պաշտոնը:

Ավելի բարդ ու բազմաշերտ է Վլադիմիր Գասպարյանի պարագան, ով կարող է մնալ, անկախ այն հանգամանքից՝ Սերժ Սարգսյանը ֆորմալ առումով գնում, թե մնում է: Նա կարող է հեռացող Սարգսյանի «աչքն ու ականջը» լինել նոր համակարգում՝ զրոյացնելով դրա ֆորմալ ղեկավարի կշիռը ու նախապատրաստելով գործող նախագահի վերադարձը, կարող է մնացող Սերժ Սարգսյանի շարժիչ ուժը լինել նոր համակարգի կայացման գործընթացում:

Պարզ չէ՝ ինչպիսի կարգավիճակ կունենա ոստիկանությունը մեկ տարի անց, բայց Գասպարյանը հաստատ ինչ-որ նախարարի ենթակա չի լինի եւ, եթե շարունակի մնալ իշխանության մեջ, լինելու է սուպերնախարար՝ ենթադրյալ ՆԳՆ-ում, թե ՊՆ-ում, իսկ գուցե փոխվարչապետի կարգավիճակում:

Առջեւում համակարգային հեղափոխությունն է, իսկ խորհրդարանական այսօրվա քննարկումները դրանց ցուցադրական փորձերն են, որոնց խորքերում խնամքով թաքցվում է 2018-ի ինտրիգը»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Կարեն Կարապետյանի գլխավորած կառավարությունը մայիսի 18-ի նիստում առանց  առանձնակի  ուշադրության արժանացնելու  հավանություն տվեց  «ՀՀ հողային օրենսգրքում լրացումներ եւ հարակից մի շարք օրենքներում փոփոխություններ եւ լրացումներ կատարելու մասին» օրենքների նախագծերի փաթեթին, որը հետագայում բազում անցանկալի հետեւանքների տեղիք է տալու:

Կառավարության հաստատած փոփոխությունները վերաբերում են սեփականության իրավունքով գյուղատնտեսական նշանակության հողեր ունեցող ՀՀ այն քաղաքացիներին, ովքեր կորցրել են կամ առաջիկայում կկորցնեն ՀՀ քաղաքացիությունը: Համաձայն նախագծերի՝ այդ քաղաքացիները պարտավոր են 1 տարվա ընթացքում օտարել իրենց սեփականաշնորհած գյուղատնտեսական նշանակության հողերը, այլապես դատարանը վճիռ է կայացնում, եւ կատարվում է հողի հարկադիր վաճառք, ստացված գումարն էլ հանձնում է նախկին սեփականատիրոջը:

Մեծ առումով  օրենսդրական այս փոփոխությունը  վերաբերում է մեր այն հայրենակիցներին, որոնք ժամանակին սեփականության իրավունքով հող ստանալով՝ տարիներ հետո հեռացել են հայրենիքից: Սրանց մի մասը արդեն իսկ օտարել է իրենց հողը, մի զգալի մասն էլ իրենց ու իրենց զավակների ապագան տեսնելով միայն հայրենիքում՝  չեն օտարել ունեցած անշարժ գույքը:

Նշենք, որ Հայաստանում էլ քիչ չեն  մարդիկ, որոնք ունեն ՌԴ քաղաքացիություն՝ դարձյալ բարձր կենսաթոշակ ստանալու նպատակով: Կառավարության հաստատած օրենքի նախագծով այդ մարդիկ իրենց իսկ հայրենիքում զրկվելու են  կամ 25-30 տարվա սեփականությունից, կամ էլ օր ծերության մի քանի դրամ ավելի կենսաթոշակ ստանալու հնարավորությունից:

Սա ընդունված նախագծի մեկ, բայց շատ կարեւոր կողմն է: Մյուս՝ ավելի վտանգավոր պահն այն է, որ հազարավոր դրսի մեր հայրենակիցներն արդեն վաճառել են իրենց հողերը, բայց առայժմ առանց վավերացման: Կադաստրի եւ նոտարական գրասենյակների օրենքով եւ օրենքից դուրս սահմանած ահռելի գներից խուսափելով (երբ ցանկացած առքուվաճառքի գործարքի ձեւակերպումը գերազանցում է 200-300 դոլարը)՝ նրանք գործարքն իրականացնում են ավելի «մատչելի  մեխանիզմով». հողատիրոջը վճարվում է հողի գինը, իսկ  գնորդը 10 տարի շարունակ իր անունով  հողի հարկերը վճարելուց հետո դատարանով սեփականատիրոջ անվանափոխություն է կատարում:

Եվ, որ ամենակարեւորն է, դրսում գտնվողներից շատերը դեռ վերջնականապես չեն կողմնորոշվել՝ վերադառնա՞լ հայրենիք, թե՞ ոչ: Կառավարությունն այս նախագծով շատերի առաջ փակում է վերադարձի ճանապարհը: Այդքանով հանդերձ՝ անհասկանալի է կառավարության նման մոտեցման իմաստը. եթե օրենքը նոր Սահմանադրությանը համապատասխանեցնելն է,  ապա դրա համար կա հարցի լուծման պարզագույն  տարբերակ՝ օրենքը չտարածել նախկինների վրա: Եթե այլ է, ապա դա մի ուղղվածություն ունի՝ մարդկանց հեռացնել հայրենիքից: Այլապես մի կողմից՝ հայտարարվում է  ապագայի 4 մլն-անոց Հայաստանի մասին, ու մյուս կողմից՝ օրենքի ուժով  փակվում է  հայրենիքից հեռացածների  հետդարձի ճանապարհը»:

«Ժամանակ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։