Սերժ Սարգսյանի Գյումրի կատարած երեկվա այցի ընթացքում տեղի է ու­նեցել Վարդան Ղուկասյան-Սերժ Սարգսյան հանդիպումը, որը գյումրեցիների ողջ օրվա խոսելիքն ու ասելիքն էր:

Գյումրիի նախկին քա­ղաքապետը, ով կանգնած է եղել իր կառուցած Ամենափրկիչ եկեղեցու մոտ, ըստ ականատեսների, պարզապես կտրել է Սերժ Սարգսյանի ճա­նապարհը և վերջինիս հրավիրել եկեղեցի՝ զրույցի: Հրավերն ընդունվել է: Վարդանիկին հաջողվել է Սարգսյանին կտրել թիկնազորից, եկեղեցում այդ պահին կողմնակի մարդ չի եղել: Ղուկասյանն ու Սարգսյանը 10-15 րոպե առանձնազրույց են ունեցել: Այդ ընթացքում Գյումրիի գործող քա­ղաքապետ Սամվել Բալասանյանն ու մյուսները շվարած կանգնած են մնացել եկեղեցու մոտի եղևնիների տակ: Թե ինչ են զրուցել Վարղան Ղուկասյանն ու Սերժ Սարգսյանը, առաջիկայում կարող է անգամ «պաշտո­նապես» հայտնի դառնալ:

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ կարդացեք «Հայկական ժամանակ»-ի այսօրվա համարում:

Գյումրի նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանի և նրա մերձավոր շրջապատի շուրջ ծավալվող իրադարձությունները խոս­տանում են բավական ուշ­ագրավ լինել:

Իշխանությունները և իրավապահ մարմինները, որ տևական ժամա­նակ հանգիստ էին թողել Ղուկասյանին ու թվում էր մոռացել էին Գյումրիի քաղաքապետարանում վերջինիս պաշտոնավարման տարիներին առնչվող սկանդալա­յին բացահայտումներն ու քրեա­կան գործերը, խիստ ակտիվացել են:

Թերթը հիշեցնում է, որ անցյալ շաբաթ կալանավորվել է Գյումրիի քաղա­քապետարանի բնակկոմունալ և շրջակա միջավայրի պահպանու­թյան բաժնի նախկին պետ Հով­հաննես Գրքիկյանը, ով Վարդան Ղուկասյանի մանկության ընկերն Է և նրա ամենահավատարիմ ան­ձանցից մեկը: Ընկերոջը կալանա­վորելու հենց հաջորդ օրը Ղուկասյանը, ինչպես տեղեկացրել ենք, շտապել էր Ազգային ժողով՝ ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանի օգնությունը խնդրելու: Ըստ հա­վաստի տեղեկությունների, Վար­դան Ղուկասյանին իրավապահ շրջանակներից զգուշացրած են եղել, որ հաջորդը կարող է ինքը լի­նել: Նույն աղբյուրներ հայտնում են, որ Հովիկ Աբրահամյանը «ցրել է» Ղուկասյանին, ըստ Էության մերժելով միջնորդել նրա համար Սերժ Սարգսյանի մոտ: Ղուկասյանը, ըստ Գյամրիից հասած տեղե­կությունների, կատարյալ խուճա­պի մեջ Է:

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ կարդացեք «Հայկական ժամանակ»-ի այսօրվա համարում:

Ռուսաստանի հայերի միության նախագահ Արա Աբրա­համյանը «Հայկական ժամանակ» օրաթերթին տված հարցազրույցում հայտա­րարել է, որ ինքն էլ է զայրացած Մոսկվայի հայկական եկեղեցու բացման արարողությանը ՌԴ նախագահ Վլա­դիմիր Պուտինի բացակայությունից: Աբրահամյանը խո­սել է Մերժ Սարգսյանի մոսկովյան այցից. Մաքսային միություն մտնելու հեռանկարներից, Պուտին-Սարգսյան հարաբերություններից:

Ռուսաստանի հայերի միության նախագահն ասել է, որ երեկ Սերժ Սարգսյանն ու Բակո Սահակյանը հանդիպել են ոուսաստանաբնակ գործա­րարների հետ:

«Շատ լավ հանդիպում եղավ, բոլոր բիզ­նեսմենների հետ հանդիպեցին երկու նախագահները, ճանապարհների համար փող էին հավաքում»,- ասել է Աբրահամյանը: Ըստ նրա, Սերժ Սարգսյանը մի քանի ոչ պաշտոնական հանդիպումներ Է ունեցել ՌԴ իշխանու­թյան և հայ համայնքի ներկայացուցիչների հետ:

Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում:

Սեպտեմբերի 21-ին Արամ Խաչատրյան համերգասրահում տեղի կունենա համերգ՝ նվիրված ՀՀ Անկախության օրվան: Որպես մենակատար հրավիրված է Մոսկվայի պետական Ֆիլհարմոնիայի մենակատար էդուարդ Կունցը. իսկ ծրագրի գլխավոր՝ աոաջին մասում, կհնչի Պյոտր Չայկովսկու թիվ 1 դաշնամուրային կոնցերտը:

ՀՀ պետական ամենանշանակալի օրվա տոնական համերգի այսօրինակ ծրագիրը (պինդ բռնվեք) ռուսների ցանկությամբ է կազմվել: Սեպտեմբերի 21-ի տոնական համերգի գլխավոր հովանավորը՝ ռուսական «ԳեոՊրո- Մայնինգ» ընկերությանն է, որը Հայաստանում զբաղված է թանկարժեք մետաղների, մասնավորապես՝ ոսկու հանքերի շահագործմամբ: Ինչպես հայկական ամեն մի ռազ­մավարական օբյեկտ, ռուսական հերթական ընկերու­թյանն են տրվել նաև Հանքավանի ոսկու հանքավայրը, Սոթքը, Արարատի ոսկու կորզման հանքը, Ագարակի պղնձամոլիբդենային կոմբինատը: Ինչպես մեզ փոխան­ցեցին Հայաստանի պետական ֆիլհարմոնիկ նվա­գախմբի Արտիստական և երգացանկային բաժնից, Ֆիլհարմոնիկ նվագախմբին է դիմել ոմն Ռուզան Գրիգորյան՝ «ԳեոՊրո Մայնինգ» ընկերությունից, առաջարկելով հո­վանավորել սեպտեմբերի 21-ի տոնական համերգը: Բնականաբար, նվագախմբի գեղարվեստական ղեկա­վար և գլխավոր դիրիժոր էդուարդ Թոփչյանը, ինչպես նաև ՀՊՖՆ տնօրինությունը համաձայնել են առաջար­կին: Ի դեպ, Հայաստանի պետական ֆիլհարմոնիկ նվա­գախմբի մշտական հովանավորների ցանկում «ԳեոՊրոՄայնինգ» ընկերության անունն ընդհանրապես չկա:

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ կարդացեք «Հայկական ժամանակ»-ի այսօրվա համարում:

Նախօրեին՝ կիրակի օրը, Արմավիրի մարզի Տարոնիկ համայնքը գյուղապետ է ընտրել։ Ինքնաառաջադրված չորս անկուսակցական թեկնածուներից ամենաշատ քվեն ստացել է Արմեն Խլղաթյանը։ Նա Գյումրի քաղաքի ԱԳԼՃԿ-ներից մեկում հերթափոխի պետ էր աշխատում։ Խլղաթյանը ստացել 1567 ձայն։ Նրան 308 ձայնով զիջել Է «Նոր Ակունք» ՓԲԸ-ի օպերատոր Գևորգ Զաքարյանը՝ ստանալով ընտրողներից 259-ի քվեն։

Մյուս երկու թեկնածուները՝ Կարապետ Խաչատրյանը և Մովսես Սահակյանը անհամեմատ ավելի քիչ քվե են ստացել, համապատասխանաբար՝ 90 և 217։ Տարոնիկի գյուղապետի ընտրությունները այն բացառիկներից է, որտեղ ոչ միայն ՀՀԿ-ն, այլև մյուս կուսակցությունները ներգրավված չեն։ Նման դեպքերում որպես կանոն՝ ընտրված թեկնածուն մարզպետի ցուցումով շատ արագ գրանցվում և դառնում է Հանրապետական կուսակցության անդամ:

Մանրամասները՝ «Հայկական ժամանակ»-ի այսօրվա համարում:

Թերթը գրում է, որ Ազգային ժողովի ՀՀԿ-ական պատգամավոր, ԱԺ պետաիրավական հանձնաժողովի նախագահ Դավիթ Հարությունյանը երեկ բացառել է, որ իր թեկնածությունը կարող է առաջադրվել ՀՀ գլխավոր դատախազի պաշտոնում։

Ներկայացնում ենք Դավիթ Հարությունյանի հետ հարցուպատասխանը.

-Պարոն Հարությունյան, ձեր անունը ևս շրջանառվում է ՀՀ գլխավոր դատախազի հավանական թեկնածուների շարքում, հնարավո՞ր է ձեր առաջադրումը։

-Անլուրջ խոսակցություններ են։

-Բացառո՞ւմ եք։

-Այո։

ՀՀ ապագա գլխավոր դատախազի անունը դեռևս անհայտ է։ Հավանական թեկնածուներից մեկի՝ Երևանի դատախազ Հրաչյա Բադալյանի անունը ևս երեկ, ըստ որոշ լրատվական կայքերի, շրջանառությունից դուրս է եկել։ Նա, ինչպես տեղեկացրել էինք, առողջական խնդիրներ ունի։ Քաղաքական շրջանակներում արդեն կարծում են, որ Սերժ Սարգսյանը ՀՀ գլխավոր դատախազի պաշտոնում ներկայացնելու է խիստ «էկզոտիկ» որևէ անձի և դա Է պատճառը, որ թեկնածուի անունը մինչև հիմա գաղտնի Է պահվում:

Մարմանասները՝ «Հայկական ժամանակ»-ի այսօրվա համարում։

Ըստ ՀՀ Արտաքին գործերի նախարարության վարած վիճակագրության, Սերժ Սարգսյանը 2008 թվականին ՀՀ նախագահի պաշտոնը ստանձնելուց հետո աշխատանքային և պաշտոնական 32 այց է կատարել ՌԴ մայրաքաղաք Մոսկվա։

Եթե գումարենք այդ ընթացքում նրա կատարած բոլոր այցերը եվրոպական երկրներ, ԱՄՆ, Չինաստան և հարևան Վրաստան ու Իրան, ապա դա չի կազմի նրա Մոսկվա կատարած այցերի նույնիսկ կեսը։

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայկական ժամանակ»-ի այսօրվա համարում:

Երևանի ավագանու որոշմամբ կընդլայնվեն մայրաքաղաքում գոյություն ունեցող գերեզմանատների տարածքները դրանց կից անմշակ, ազատ և անօգտագործելի հողերի հաշվին։ Մասնավորապես ընդլայնվում է «Սիլիկյան» գերեզմանատունը՝ 3-րդ գյուղում, «Շահումյան-2» գերեզմանատունը՝ «Կաթ» գործարանին հարող տարածքում և «Կենտրոնական» գերեզմանատունը՝ Դավիթ Բեկ փողոցին հարող տարածքում։ «Սիլիկյանն» ընդլայնվում է 28 հազար 833 քմ-ով՝ գյուղատնտեսական նշանակության հողերի հաշվին, «Շահումյան–2»–ը՝ 33.220 քմ-ով՝ արդյունաբերական, ընդերքօգտագործման և այլ արտադրական նշանակության հողերի հաշվին, «Կենտրոնականը»՝ 1859 քմ, բնակավայրերի հաշվին։

Հարցը նախ քննարկվել է ՀՀ համայնքների (բնակավայրերի) քաղաքաշինական ծրագրային փաստաթղթերի մշակման աշխատանքները համակարգող միջգերատեսչական հանձնաժողովի կողմից։ Քաղաքաշինության նախարարի ս/թ հուլիսի 2-ի գրությամբ տրամադրվել է նշված հանձնաժողովի դրական եզրակացությունը և հանձնաժողովի անդամների հավանությանն արժանացած Երևան քաղաքի ավագանու «Հողամասերի նպատակային նշանակությունը փոխելու մասին» որոշման նախագիծը։

Հույս կա, որ այս փոփոխությամբ որոշ չափով կլուծվի բաց գերեզմանատներ ունենալու խնդիրը:

Հայկական ժամանակ

Թերթի փոխանցմամաբ, խորհրդարանի կուլիսնե­րում քննարկվում է, որ Սերժ Սարգսյանն առաջի­կայում անկախության 22 ամյակի առթիվ համանե­րում անելու առաջարկություն է ուղարկելու Ազգա­յին ժողով: Փաստաթուղ­թը, սակայն, դեռ ամբող­ջությամբ պատրաստ չէ:

Նույն շրջանակներում խոսվում է, որ Սերժ Սարգս­յանն իր առաջարկությունը ԱԺ կուղարկի թերևս հոկտեմբերի սկզբներին: Նա նման առաջարկով վերջին անգամ հանդես էր եկել 2009 թվականի հու­նիսի 16-ին: Բավական ընդգրկուն այդ համաներման արդյունքում էլ այն ժամանակ ազատ արձակ­վեցին քաղբանտարկյալները:

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ կարդացեք «Հայկական ժամանակ»-ի այսօրվա համարում:

Ով որ կարծում է, թե Տոլստոյի «Աննա Կարենինան» ավարտվում է այդ վեպի դժբախտ հերոսուհու գնաց֊քի տակ գցվելով, նա, վստահ եղեք, ստեղծագործությունը չի կարդացել՝ միայն կինոն է նայել: Գրքում ինբնասպանությանը հետևում է մի ամբողջ մաս, մոտ 50 էջ, որում գրողը ոչ միայն ամփոփում է հիմնական հերոսների ճակատագիրը (դրա համար 1-2 էջն էլ է բավարար), այլև, այսպես ասած, լուծումներ է առաջարկում:

Այդ լուծումներն, ըստ Տոլստոյի, հասարակական կյանքի մեջ չեն՝ չնայած այս վերջին մասը սկսվում է հենց հասարակական կարևոր իրադարձությունից՝ «սլավոնական հարցից», սերբերը հերթական անգամ տագնապի մեջ էին, և Ռուսաստանում շարժում սկսվեց՝ ուղդափառ եղբայրներին օգնելու, կամավորներ ուղարկելու: Ահա թե ինչ է գրում Տոլստոյը այդ շարժման մասին՝ դիտարկելով այն հերոսներից մեկի աչքերով.

«Նա տեսնում էր, որ սլավոնական հարցը դարձել էր այն մոդայիկ գայթակղություններից մեկը, որոնք իրար փոխելով՝ զբաղեցնում են հասարակությանը, տեսնում էր նաև, որ շատ էին մարդիկ, որոնք այդ գործով զբաղվում էին շահամոլ, փառասիրական նպատակներով:

Նա ընդունում էր, որ թերթերն այդ առիթով բազմաթիվ ավելորդ և չափազանցված բաներ էին գրում՝ իրենց վրա ուշադրություն դարձնելու և ավելի բարձր գոռալու միակ նպատակով: Նա տեսնում էր, որ հասարակության այդ ընդհանուր վերելքի պայմաններում առաջ են մղվել և բոլորից բարձր են գոռում բոլոր անհաջողակներն ու վիրավորվածները՝ գլխավոր հրամանատարներ՝ առանց բանակի, նախարարներ՝ առանց նախարարությունների, կուսակցականներ՝ աոանց կուսակցությունների»:

Այդ տողերը գրվել են մոտ 140 տարի առաջ, երբ չկային համացանցն ու «Ֆեյսբուքը», բայց հասարակական հոգեբանության կարևոր հատկանիշները գրողը կարողացել է ըմբռնել և նկարագրել: Կարելի է ասել, որ 19-րդ դարի 70-ական թվականներին (իսկ գուցե միշտ) կարևորն ու անկարևորը, անկեղծն ու կեղծավորը, իրական մտահոգությունն ու «մուտիլովկան» այնքան են իրար խաոնվել, որ հասարակությունը ի վիճակի չէ դրանք տարբերել: Մասնավորապես, նման իրավիճակում կորում է իրադարձությունների մասշտաբի զգացողությունը: Այսօրվա Հայաստանի պարագայում վճարովի ավտոկանգաոները, Լիսկայի որդուն ու թիկնապահին պատասխանատվությունից «պլստացնելը», Մաքսային միության մեջ մտնելը դիտարկվում են մեկ հարթության վրա:

Եվ եթե նույնիսկ գիտակցվում է վերջին հարցի կարևորությունը, ապա մարդիկ ինչ-որ բաներ են գոռում՝ ձգտելով իրենց վրա ուշադրություն դարձնել և գոռալ ավելի բարձր, ինչ-որ «ավելորդ և չափազանցված» բաներ են գրում, և արդյունքում պարզ չէ, թե բուն ասելիքը որն է: Ո՞րն է նրանց առաջարկած այլընտրանքը:

Որպես մտորելու թեմա մի հարց եմ առաջարկում՝ ե՞րբ է կատարվել ճակատագրական ընտրությունը: 2013-ի սեպտեմբերի 3-ի՞ն: Թե՞ 90-ականներին, երբ մտանք ԱՊՀ և ռուսական ոազմաբազա տեդադրեցինք: Գուցե 1988-ի՞ն կամ 1920 թվականի նոյեմբերի 29-ի՞ն: Կամ թերևս 1828-ի՞ն: Իսրայել Օրու ժամանա՞կ: Թե՞ այն Ժամանակ, երբ զերադասեցինք Բյուգանդական կայսրությունը:

Առավոտ