Գործադիրում տեղի ունեցող հրաժարական-փոխատեղումների ցանկը, ըստ շրջանառվող լուրերի, մեծանում է: Խոսակցություններ են պտտվում, որ առաջիկայում հրաժարականի դիմումներ կներկայացնեն նաև ԲՀԿ-ական պատգամավորները և ԲՀԿ-ամետ մարզպետները: Այդ ցանկում շրջանառվում է նաև Սյունիքի մարզպետ Սուրեն Խաչատրյանի անունը:

Թերթի հետ զրույցում Սյունիքի մարզպետարանի տեղեկատվության և հասարակայնության կապերի բաժնի պետ Աշոտ Քարամյանն այսպես է արձագանքել թղթակցի հարցին. «Սյունիքի մարզպետը հրաժարականի դիմում չի ներկայացրել: Մարզպետարանը` մարզպետի գլխավորությամբ, շարունակում է իր աշխատանքային գործունեությունը: Այդ առթիվ լուրերը հորինված ու մտացածին են և իրականությանը չեն համապատասխանում»: Թղթակիցը նկատել է` «չի ներկայացրելը» դեռ չի նշանակում, որ այդ տարբերակը բացառվում է, մանավանդ, որ իրադարձությունների տրամաբանությունը միանգամայն հնարավոր է դարձնում նաև այդ հրաժարականը, Աշոտ Քարամյանը կտրուկ պատասխանել է. «Այդպիսի բան չկա»:

«Առավոտ»-ին տված հարցազրույցում ԱԺ պատգամավոր, գործարար Սամվել Ալեքսանյանն ասել է, որ ինքը գործարար չէ եւ բիզնեսով չի զբաղվում: Լրագրողի հարցին, թե ինչո՞վ է զբաղվում, նա պատասխանել է` «ժողովրդով»:

«Մաքս կոնցեռնի» սեփականատեր Խաչիկ Մանուկյանն էլ թերթի հետ զրույցում ասել է, թե գերադասում է հոգով հարուստ լինել, քան պարզապես միլիոնատեր: «Նախ պետք է էությամբ, հոգով պատրաստ լինես հարուստ լինելուն»,- ասել է գործարարը` պատասխանելով հարցին, թե պատրա՞ստ է ավելի շատ հարկ վճարել, քան միջին խավը:

Ռուբեն Հայրապետյանն էլ հարցի առնչությամբ հիշեցրել է, որ մենք շրջափակման մեջ ենք ու ասել. «Էլի թող վերցնեն ավելի հարկ, բայց խելամիտ ձեւով, որ բիզնեսը չկործանվի»:

Առայժմ հայտնի չէ, թե ով կարող է զբաղեցնել ՀՀ խորհրդարանի նախագահի պաշտոնը Հովիկ Աբրահամյանի հրաժարականից հետո: Երեկվանից լրատվամիջոցներում շրջանառվում է ՀՀ պետաիրավական հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ Դավիթ Հարությունյանի անունը: «Առավոտը» գրում է, որ քաղաքական շրջանակներում շրջանառվում է նաև Սամվել Նիկոյանի անունը:

Թերթը զրուցել է ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի հետ: Ներկայացնում ենք մի հատված հարցազրույցից:

Ձեր արձակուրդի ընթացքում մի շարք զարգացումներ եղան, որոնք տարբեր մեկնաբանություններ ստացան լրատվական դաշտում, արդեն խոսվում էր բանակի երկփեղկվածության և փոխնախարարներ Դավիթ Տոնոյանի ու Վլադիմիր Գասպարյանի հակադրության մասին: Իրականում ինչպիսի՞ն է այսօր վիճակը բանակի կառավարման օղակում:

Իմ երկշաբաթյա արձակուրդի ընթացքում դժբախտաբար զինված ուժերում տեղի ունեցան մի քանի արտակարգ պատահարներ, որոնք հասարակական դժգոհություն արթնացրեցին: Եղան նաեւ բողոքի ակցիաներ, որոնց կազմակերպիչներին ընդունել է պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ Դավիթ Տոնոյանը: Հանդիպման ժամանակ նա կարեւորել է բանակի խնդիրները միասնական ջանքերով լուծելուն ուղղված հասարակական առողջ նախաձեռնությունները, անդրադարձել նաեւ հասարակական կազմակերպությունների դրամաշնորհային ծրագրերին` բարձր գնահատելով այն ծրագրերը, որոնք ուղղված են փորձագիտական ուսումնասիրություններով բանակաշինությանն աջակցելուն: Եթե կան անձինք, ովքեր իրենց դրամաշնորհներով բանակի դեմ հակաօրինական գործողություններ են իրականացնելում, բնականաբար դրանք ոչ առողջ նախաձեռնություններ են ու չեն կարող հանդուրժելի լինել բանակի ղեկավարության կողմից: Ինչ վերաբերում է պաշտպանության նախարարի տեղակալ, գեներալ-լեյտենանտ Վլադիմիր Գասպարյանի հեռուստատեսային հայտարարություններին, ապա պետք է նշեմ, որ Վլադիմիր Գասպարյանը, լինելով իրավական դաշտը համակարգող փոխնախարար, բնական է, որ իր ելույթներում խոսել է ոչ օրինական գործողությունների հնարավոր հետևանքների մասին: Այս պարագայում փոխնախարարների գործողություններում հակասություններ տեսնելը սուբյեկտիվ ընկալման արդյունք է, իսկ բանակի ղեկավարության մեջ պառակտում մտցնելու փորձերը դատապարտված են: Պաշտպանության նախարարի տեղականերից մեկին պաշտպանելու, իսկ մյուսին չպաշտպանելու վերաբերյալ որոշ մարդկանց հայտարարությունները լուրջ չեմ համարում, քանի որ տարօրինակ է, թե ո՞վ ո՞ւմ ո՞ւմից է պաշտպանում:

Այդ նույն խոսակցությունները հաճախ շրջանառվում են նաեւ պաշտպանության նախարարի եւ զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետի շուրջ, սակայն մենք սերտ համագործակցելով աշխատում ենք: Այստեղ անձերի բնավորությունների տարբերությունների մեջ աշխատանքային հակասություններ փնտրելը արդարացված չէ: Բանակում չկա երկփեղկվածություն. գործում է ուղղահայաց հրամանատարական շղթա, որի բոլոր օղակները գիտակցում եւ կատարում են իրենց գործառույթները: Բանակի ղեկավար կազմի մեջ հարաբերությունները հիմնված են փոխադարձ հարգանքի, վստահության և մարդկային բարձր հատկանիշների գերակայության հիման վրա:

Թերթի խմբագիրը գրում է. «Թվում է, թե հրապարակավ (բանավոր կամ գրավոր) հայհոյելը լավ չէ` թե բարոյականության և թե օրինականության տեսանկյունից: Սակայն եթե դու ակտիվիստ ես կամ, առավել ևս` ընդդիմադիր գործիչ, ապա քո հայհոյանքը բարձրանում է սովորական խուլիգանության մակարդակից և դառնում է հանուն ժողովրդավարության և սահմանադրության պայքարի անբաժանելի մաս: Դե, իսկ եթե քո հայհոյանքի թիրախը ոստիկան է, ապա այն ավելի վեր է խոյանում և դառնում համաշխարհային «լոգոսի» դրսևորում:
Ես, իհարկե, երկու ձեռքով կողմ եմ, որ մարդիկ իրենց բողոքը հայտնեն կառավարության շենքի մոտ (հենց շենքի մոտ, ոչ թե «հարող տարածքում»), որ նրանք իրենց հուզող խնդիրները բարձրացնեն տարբեր հրապարակներում և դահլիճներում: Խնդիրն այն չէ, թե ինչ է ասվում, հարցն այն է, թե ինչպես է դա արվում: Եթե դա արվում է առանց Հրանտ Ոսկանյանի կամ Բաբկեն Արարքցյանի գլուխը ջարդելու, բողոքները դրանով դառնում են ավելի ծանրակշիռ ու ազդեցիկ: Նման դեպքերում ընդդիմության լիդերներն արդարանում են` «գործընթացները տեղի են ունենում ինքնաբուխ և մեր կողմից չեն վերահսկվում` մի հասցրեք ժողովրդին այդ աստիճանի, և նա այդպես չի բողոքի»: Դա էլ է ռետինե խողովակ ձևացնելու դրսևորումներից մեկը»:

Թերթի խմբագիրը գրում է. «Արտաշես Գեղամյանը և Պարույր Հայրիկյանը պատրաստվում են «ամուսնանալ» Հանրապետական կուսակցության հետ, և ըստ երևույթին, տեղ զբաղեցնել ՀՀԿ նախընտրական ցուցակում: Նախկին կոմունիստը և նախկին այլախոհը, որոնք ունեն իրենց սեփական կուսակցությունները, հասկանում են, որ երկուսի անդամներն իրար հետ միասին կտեղավորվեն մեկ «Զապորոժեցում», որոշել են միանալ այլախոհական արմատներ ունեցող , բայց ներկայումս` դասական իշխող կուսակցությանը կամ, համենայնդեպս, նրանց ցուցակին:

Երկուսն էլ փորձառու գործիչներ են, և կասկած չկա, որ նրանք շատ ավելի լավ պատգամավորներ կլինեն, քան հայոց այբուբենի ոչ բոլոր տառերը սովորած գործարար հանրապետականները: Այնպես որ` խորհրդարան մտնելու նրանց ձգտումը միանգամայն բնականոն է, կասեի նույնիսկ` խրախուսելի: Միայն թե պետք չէ այդ ձգտումը ծածկել հավելյալ բառային շղարշով: Այդ առումով պարոն Գեղամյանի բացատրություններն ավելի պրագմատիկ են. նրան դուր է գալիս Սերժ Սարգսյանի արտաքին քաղաքականությունը, դե, իսկ ներքինը, մասնավորապես, տնտեսականը նա կփորձի շտկել ներսից:

Պարույր Հայրիկյանն իր շարժառիթները բացատրում է ավելի «խուճուճ» ձևով. քանի որ ՀՀԿ-ն ու ԱԻՄ-ը նույն արմատից են սերում, նա որոշել է «զրոյից վերականգնել» Ազգային Միացյալ կուսակցությունը և այդ պատճառով է հարում Հանրապետականին: Նախ` նույն ջուրը երկու անգամ հնարավոր չէ մտնել. ԱՄԿ-ն երախտավորների մի խումբ էր, որը խորհրդային բռնապետության պայմաններում պայքարում էր Հայաստանի անկախության համար, ոչ թե կուսակցություն` այդ բառի ժամանակակից իմաստով:

Երկրորդ` Աշոտ Նավասարդյանի Հանրապետականը նույնքան նման է այսօրվա ՀՀԿ-ին, որքան 88-ի ՀՀՇ-ն, ասենք, 96-97-ի ՀՀՇ-ին: Առաջին դեպքում դրանք որոշակի գաղափարների համար պայքարող մարդկանց միավորումներ են, իսկ երկրորդ դեպքում` բյուրոկրատիայի և օլիգարխիայի հավաքածու: Փորձել դրանից նորից կուսակցություն ստեղծել` առնվազն միամտություն է: Եթե Հայրիկյանը խորհրդարանում նստի, ասենք, Ալրաղացի Լյովիկի կողքին, դրանով նա վերջինիս դժվար թե «բարեփոխի»»:

Թերթի հավստի աղբյուրների մատուցմամբ, այս շաբաթավերջին կամ հաջորդ շաբաթ իշխանական կոալիցիայի նիստ է տեղի ունենալու, որտեղ ԲՀԿ-ն հայտարարելու է կոալիցիան լքելու իր որոշման մասին։ Այդ քայլի համար պատճառ է դարձել ՀՀ և ՀՀԿ նախագահ Սերժ Սարգսյանի՝ իր և Ռոբերտ Քոչարյանի միջև վերջնականապես կողմնորոշվելու հարցում ԲՀԿ-ին ներկայացրած վերջնագիրը։ Հիշեցնենք, որ ՀՀԿ-ում առանձնապես մեծ ջանքեր չեն գործադրում՝ հերքելու համար ՀՀԿ-ԲՀԿ հնարավոր ապահարզանի մասին տեղեկությունները։ Հիշեցնենք, որ հինգշաբթի օրը տեղի է ունենալու ՀՀԿ գործադիր մարմնի նիստը, որի ընթացքում, ըստ ամենայնի, քննարկվելու է հենց իշխող կոալիցիայի ճակատագիրը։