«Մոտալուտ ընտրությունների մասին մեր երկրում հուշում են ոչ միայն թեկնածուների նախընտրական պաստառները, նրանց մասին պատրաստված գովազդային հոլովակներն ու տնետուն բաժանվող բուկլետները, այլեւ փողոցներում ջանասիրաբար կատարվող «մինի» ասֆալտապտումները:

Անգամ առատ այս ձնհալի պայմաններում, որ մայթերով ու փողոցներով կարելի է ասել փոքրիկ գետակներ են հոսում, համայքնի ղեկավարները, պատգամավորի թեկնածուները «նախընտրական ասֆալտ» են փռում, փոսալցումներ անում, սակայն ժամեր անց ջրերը մաքրում, այդ ասֆալտը տանում են՝ այդպիսով քամուն տալով թեկնածուների եւ նաեւ բյուջեի ռեսուրսները»:

«Առավոտ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Առավոտ» թերթն իր խմբագրականում գրում է. «Ընթերցողներից մեկը, ներկայանալով իր անուն-ազգանունով, ինձ պատմել է, որ ծրագրավորող է, նյութապես ապահովված է, իշխանություններից ոչ մի կախում չունի, բնականաբար, ընտրակաշառքի չի սպասում, բայց եթե գնա ընտրությունների, քվեարկելու է… ՀՀԿ-ի օգտին:

Չնայած դիրքորոշումն ինձ համար արտառոց էր, բայց՝ նաեւ հետաքրքիր, եւ ես կցանկանայի շարունակել զրույցն այդ մարդու հետ: Բայց չարեցի դա, որովհետեւ դա ընդհանուր մեկնաբանությունների բաժին էր, որտեղ պարտադիր կան «մեղադրական թեքումով» ոչ ադեկվատ մարդկանց մեկնաբանություններ, եւ «առանձնացնել» մեր երկխոսությունն այդ տեղեկատվական աղմուկից հնարավոր չէ՝ դա կնշանակեր ժամանակ կորցնել նաեւ ոչ ադեկվատ մեկնաբանությունների վրա:

Նախընտրական բանավեճն ինչ-որ չափով այդ իրավիճակին նման է: Քանի որ «մեկնաբանություններ են գրում» առնվազն 9 ուժերի ներկայացուցիչներ, երբ որեւէ մի տեղ ծլում է հետաքրքիր միտք, եւ դու փորձում ես այն տարանջատել օդի անիմաստ տատանումներից, այդ պահին հնչում են մի քանի տասնյակ մեկնաբանություններ, եւ դու արդեն մոռանում ես, թե ինչի մասին էր խոսքը:

Եվ դա մեր պարագայում բնական է, որովհետեւ քարոզչության թիրախը ոչ թե քիչ թե շատ կայացած մարդիկ են, որոնք կորցնելու բան ունեն, եւ որոնք առաջնորդվում են իրենց ձեւակերպված, գիտակցված շահերով, այլ ընչազուրկ եւ իրավազուրկ մարդիկ` մեր բնակչության ճնշող մեծամասնությունը, որը մի կողմից՝ ոչ մեկին չի հավատում եւ մյուս կողմից՝ սպասում է ինչ-որ հրաշքների (պարադոքս է): Այս պարագայում «շահում է» նա, ով ավելի բարձր կգոռա, որ երկիրը կործանվում է, եւ եթե այս անգամ էլ իշխանությունը վերարտադրվի, ապա վերջ՝ Հայաստանը կվերանա, հայ ազգը կկորչի եւ այլն: Դա ասվել է 1995 թվականի ընտրություններից առաջ եւ ասվելու է 2022, 2027, 2033 թվականներին:

Եվս մի պարադոքս այն է, որ նման մտքերը չնայած մեծ ժողովրդականություն են վայելում, բայց մյուս կողմից՝ մարդկանց մեջ է՛լ ավելի խորը հուսահատություն են առաջացնում:

Տեղեկատվական աղմուկի եւ ցանկացած գաղափարի «թրոլինգի» հեղինակները, հավանաբար, չեն ուզում, որ մարդիկ հուսահատվեն: Հակառակը՝ ուզում են ոգեւորել, հուսավառել զանգվածներին, որպեսզի նրանք քվեարկեն իրենց կուսակցությունների օգտին եւ հետո դուրս գան փողոց՝ բողոքելու կեղծված ընտրությունների դեմ: Բայց երբ դուք օգտագործում եք «կործանում», «անդունդ», «գահավիժում» բանալի բառերը, անկախ մնացած բովանդակությունից՝ դրանք մտնում են մարդկանց ենթագիտակցության մեջ, եւ գլխավոր գաղափարը, որն այդ դեպքում ծնվում է, «փախչելն» է՝ այդ բառի լայն իմաստով. խոսքը ոչ միայն արտագաղթելու, այլեւ ներքին փախուստի մասին է:

Տեղեկատվական աղմուկին դիմանալու համար մեծ համառություն եւ հետեւողականություն է պետք»:

«Առավոտ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Արշակունյաց պողոտայում օրը մի քանի անգամ կարելի է ականատես լինել շտապօգնության մեքենաների, որոնք վարորդներից ուղղակի ճանապարհ են «մուրում»։ Այս տեսարանը հատկապես օրվա պիկ ժամերին է լինում ՝ մայրաքաղաքի տարբեր փողոցներում։ Անանցանելիության պատճառով շտապօգնության մեքենայի վարորդը, որը ծանր հիվանդ է տեղափոխում կամ շտապում է հիվանդին օգնության, ստիպված է լինում լուսաձայնային ազդանշանը միացրած խցանման մեջ երկարատև «լռվել»։ Սակայն դրանից իրավիճակը չի փոխվում։ Վարորդները մեծ ցանկության դեպքում էլ, միևնույն է, ճանապարհը շտապօգնության մեքենային չեն կարողանում զիջել, նախ՝ այն պատճառով, որ ճանապարհին նման դեպքերի համար նախատեսված որևէ այլ ազատ գոտի չկա, և բացի այդ՝ ճանապարհային ոստիկաններն էլ խցանումները կարգավորելիս այս հարցին առանձնապես ուշադրություն չեն դարձնում։ Այս խնդիրը առկա է նաև հրշեջ մեքենաների համար, որոնք նույնպես երթևեկությունը մի կերպ են ճեղքում։

Մեզ մոտ, բացի այն, որ այդքան երկար միացված ձայնային ազդանշանները շրջապատում անտեղի խուճապ են առաջացնում, այդ ծառայությունների նկատմամբ նման մոտեցումն ուղղակի անհարգալից վերաբերմունքի դրսևորում է»,–գրում է թերթը։

«Առավոտ»

Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։

«ՀՅԴ ցուցակի 2-րդ տեղը զբաղեցնող խմբակցության քարտուղար Աղվան Վարդանյանը  դեռ նախորդ խորհրդարանական ընտրություններում Ջրվեժում քարոզարշավի ժամանակ երիտասարդներին, ընտրողներին ասում էր, որ բոլորի պապերը, նախահայրերը դաշնակ են եղել. «Բայց մոռանում են պապերին, գնում են՝ չգիտեմ ում են ձեն տալիս, շան տղերքին են քվեարկում»:

Aravot.am-ը պարոն Վարդանյանից հետաքրքրվեց՝ ի՞նչ եք ակնկալում այս ընտրություններից, էլի կմոռանա՞ն, որ իրենց պապերը դաշնակցական են եղել եւ ձայնը կտան շան տղերքի՞ն, թե՞ կտան ՀՅԴ-ին: Նա պատասխանեց. «Ես իսկապես մեծ հույս ունեմ, որ մեր երկրում որակ է փոխվում, մարդկային տեսակի որակ է փոխվում: Մենք ունենք արդեն հարյուր հազարավոր երիտասարդություն, որոնք անկախության ժամանակ են ծնվել եւ որոնք շատ ավելի ազատ են, շատ ավելի ժամանակակից են, շատ ավելի զարգացած են եւ կաշկանդումներ չունեն: Ես հույս ունեմ, որ այսօրվա մարդիկ են լինելու մեր վաղվա օրը եւ նրանց մեջ այն շերտը, որն իսկապես մտածող է, մտահոգ է, ազնիվ է, ուզում է այս երկրում ապրել, ուզում  է փոփոխություն գնալ, կանգնելու է Դաշնակցության կողքը»:

Մենք ճշտեցինք՝ շան տղերք ասելով դուք ո՞ւմ նկատի ունեիք՝ Աղվան Վարդանյանը պատասխանեց. «Բացի Դաշնակցությունից՝ բոլորին»:

«Առավոտ»

Ավելի մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում:

«Առավոտ» թերթն իր խմբագրականում գրում է. «Հայաստանում ընտրական գործընթացներին մասնակցելն այս կամ այն չափով վարկաբեկիչ է բոլոր կուսակցությունների եւ անհատների համար: Պարզ է, թե ինչու: Ստիպված ես դրսեւորել «պրագմատիզմ», որպեսզի հաջողություն ունենաս: Բայց այս ընտրական փուլն առավել վարկաբեկիչ է հատկապես մանր կուսակցություների համար: Առանձին նրանք ոչ մի շանս չունեն հաղթահարելու 5 տոկոսանոց պատնեշը, հետեւաբար, անհրաժեշտություն է առաջանում «պապաներ» փնտրել: «Պապաներին» դա առանձնապես պետք չի` թերեւս «լայն դաշինքի» կամ «հասարակության աննախադեպ կոնսոլիդացիայի» տպավորություն ստեղծելու համար:  Բայց, առանց նման ամպագոռգոռ բառակապակցությունների կարելի է ապրել, իսկ առանց պատգամավորական մանդատների, պարզվում է` ոչ: Հետեւաբար, դաշինքներն ավելի շատ պետք են մանր կուսակցություններին:

«Ծառուկյան» դաշինքը, որն առայժմ այդպես էլ չի ձեւավորվել, դասական օրինակ է: Պարզ է, որ այստեղ ամեն ինչ պտտվում է Ծառուկյան անձի շուրջ, որին ընտրողների  մի մասը համարում է հրաշագործ եւ փրկիչ: Այդ հավատը՝ գումարած փողը, լավ հնարավորություններ է ստեղծում գործարարի կողմից ղեկավարվող քաղաքական ուժի  համար, անկախ նրանից՝ այն կոչվի «Ծառուկյան» դաշինք, թե ԲՀԿ: Ստանալիք ձայների քանակի վրա չի ազգի այն հանգամանքը, թե արդյոք Ծառուկյանի կողքին կլինեն վերակազմված եւ չվերակազմված հնչակները, նորացված ՀՀՇ-ն եւ մի շարք այլ մանր կուսակցություններ: Ծառուկյանի համար այդ կուսակցությունները «շալակելը» պարզապես բալաստ է, ավելորդ ծախս, որը վճարվում է «լայն կոնսոլիդացիա» բառակապակցության համար: Համաձայնեք՝ այդ մանր կուսակցությունների կարգավիճակին չես նախանձի՝ հերթ կանգնել «կանյաչնու» ընդունարանում եւ սոված աչքերով նայել Ծառուկյանի քարտուղարուհուն՝ այն հույսով, որ «թագավորն» իրենց կընդունի եւ գուցե «կուսակցության ղեկավարի» կարգավիճակին համապատասխան տեղ առաջարկի «դաշինքային» ցուցակում:

Բայց եթե Ծառուկյանի համար միեւնույն է՝ ԲՀԿ կլինի, թե՞ դաշինք, քանի որ ձայն տալու են անձամբ իրեն, «Օհանյան-Օսկանյան» դաշինքի համար մանր կուսակցությունների բալաստ  հավաքելը  կարող է պարզապես վնասակար լինել: Նախ՝ այն պատճառով, որ «Համախմբումը» դեռեւս կայացած կուսակցություն չէ, ավելի շուտ՝ ակումբ է, որտեղ կան խելացի մարդիկ: Երկրորդ՝ այդ կուսակցությունը Ծառուկյանի միջոցները չունի: Ուզում եք օգտագործել Սեյրան Օհանյանի հանգամա՞նքը` նորմալ է (չնայած մարդիկ պետական չինովնիկից ընդդիմադիր դառնալու համար, կարծում եմ, պետք է որոշակի «կարանտին» անցնեն): Մնացածներին ո՞ւր եք քարշ տալիս: Դարձյալ «լայն կոնսոլիդացիայի» խաթե՞ր:

Պարզ չէ, թե ինչու է ՀԱԿ-ը, որտեղ նույնպես խելացի մարդկանց պակաս չկա,  ստեղծում դաշինք: Եթե ցանկանում են Ստեփան Դեմիրճյանին եւ գուցե Գրիգոր Հարությունյանին ընդգրկել իրենց ցուցակի մեջ, ի՞ նչ խնդիր կա: Բայց դաշինքը ո՞րն  է: Դա էլ, երեւի, «նեղ կոնսոլիդացիա» է»:

«Առավոտ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Առավոտ» թերթը զրուցել է ՀՀԿ պատագամավոր Գագիկ Մելիքյանի հետ: Թերթի հարցին՝ Սեյրան Օհանյանը պաշտոնաթողությունից հետո որոշ խնդիրներ առաջ քաշեց՝ նկատելով, որ արատավոր բաներ կան համակարգում, բացի այդ, ասաց, որ երկրի հարստությունը կենտրոնացած է մի քանի ընտանիքների ձեռքում, ինչպե՞ս կմեկնաբանեք նրա քննադատությունը՝ Մելիքյանը պատասխանեց. «Ես չգիտեմ՝ ինչը նկատի ունենալով նման արտահայտություններ արեց պաշտպանության նախկին նախարարը, բայց կարծում եմ, նման արտահայտություններից հետո, ինքը պետք է նշի, թե որտեղ է կուտակված այդ հարստությունը եւ ում մոտ է կուտակված։ Հակառակ պարագայում դա մերկապարանոց հայտարարություն է ինձ հիշեցնում»։

Սերժ Սարգսյանը ՀՀԿ-ականներին հորդորել էր չնեղանալ: Մեր հարցին, նեղացածներ հիմա չկա՞ն ՀՀԿ-ում, նա պատասխանեց. «Նեղացածությունը  քաղաքական կատեգորիա չէ, կհորդորեմ ոչ մեկից չնեղանալ»։

«Առավոտ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Ազգային ժողովի միջանցքներում  ամենուրեք տեսախցիկներ են տեղադրված։ Շատ պատգամավորների սենյակների մոտ նույնպես տեսախցիկներ կան։  Սակայն Գեներալ Մանվելի  սենյակի մոտ տեղադրված երկու տեսախցիկները ինքնասոսնձվող թղթերով  փակված են։  Թե ինչ մութ գործեր է  անում  աշխատասենյակում Մանվել Գրիգորյանը, կամ ով է գալիս-գնում իր սենյակ, որ չի ուզում որևէ մեկն իմանա՝ դա հարցի մի կողմն է։

Բնականաբար, այդ տեսախցիկները  որևէ մեկի սիրուն աչքերի համար չեն տեղադրել, դրանք բյուջեի միջոցներով են գնել ՝ ԱԺ-ի անվտանգության  վերահսկողության համար։  Ու, փաստորեն, մի պատգամավորի քմահաճույքով  այդ ծախսը դառնում է անարդյունավետ։ ԱԺ-ում ասում են, որ գեներալը փակել է տվել դրանք  ավելի շատ «տղայական» մոտեցմամբ՝ պատճառաբանելով, որ ինքը «նկարվող տղերքից» չէ»:

«Առավոտ»

Մանրամասն այսօրվա համարում։

Ներկայացնում ենք թերթի խմբագրականից մի հատված.

«Գյումրիում վարչապետ-լրագրողներ հարցուպատասխանի վերաբերյալ լրագրողները շատ վիճեցին։ Եթե մի կողմ թողնենք զուտ էմոցիոնալ և հայաստանյան լրատվական դաշտի համար ավանդական «փոխհրաձգությունները» (մենք խիզախ ենք– դուք վախկոտ եք, մենք անկախ ենք-դուք ծախված եք, մենք ժողովրդի կողմից ենք-դուք ժողովրդի դեմ եք), ապա պետք է նախ արձանագրել, որ խոսքն ամենևին միայն Գյումրիում աշխատող լրագրողների մասին չէ, նույն խնդիրները վերաբերում են Երևանում աշխատողներին, այդ թվում նաև՝ ինձ։ Վարչապետի արձագանքը լրագրողների հարցերին միանշանակ սխալ էր։ Կուսակցության երկրորդ դեմքը, որը մասնակցում է խորհրդարանական ընտրություններին և հավակնում է դառնալ երկրի առաջին դեմքը, քաղաքական գործիչ է, իսկ վերջինս չի կարող «մուննաթ գալ» լրագրողների վրա՝ ինչպիսի հարցեր էլ հնչեն։ Բայց դա առանձին խոսակցության  թեմա է)։

Եվ այսպես, առաջարկում եմ մտածել հետևյալ թեմայով։ Արդյո՞ք հարցը, որը սկսվում է «դուք չե՞ք գտնում, որ» դարձվածքից, լրագրողական հարց է։ Արդյո՞ք դա ընդհանրապես հարց է, թե՞ ելույթ է, գնահատական է, հաճախ՝ կշտամբանք, որը ձևակերպված է որպես հարց։ Խելացի պատշոնյան դրան կարող է պատասխանել՝ «այո, գտնում եմ», «ոչ, չեմ գտնում»։ Ես ինքս էլ երբեմն տալիս եմ նման հարցեր, և  դա սխալ է»,–գրում է թերթի խմբագիրը։

Առավոտ

Ամբողջությամբ՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Վերջերս բացահայտել Էր Հայաստանի երեք ոչ պետական բուհերում կեղծ դիպլոմներ տալու դեպքեր, բայց մինչև հիմա շարունակում Է գաղտնի պահել այդ ուսումնական հաստատությունների անվանումները։ «Ժողովուրդ»–ին տված հարցազրույցում, պատասխանելով հարցին, թե արդյո՞ք խոսել Է այդ բուհերի ռեկտորների հետ, արդյո՞ք նրանք ընդունում են իրենց մեղքը, ՀՀ ԿԳ նախարար Լևոն Մկրտչյանը նշել Է. «Քանի որ պաշտոնական դեռ որևէ խնդիր չկա իմ առաջ դրված, ի տարբերություն ռեկտորների՝ իրավասու չեմ որևէ արտահայտություն կամ խոսք ասելու։ Մենք աշխատում ենք, ունենք լավ բուհեր ոչ պետական համակարգում, եթե այդպիսի դեպքեր էլ լինում են, դրանք եզակի դեպքեր են, որովհետև, ի վերջո, կեղծ վկայականներ տալը շատ հեշտ է բռնվում, շատ հեշտ է բացահայտվում: Մկրտչյանն ասել է, որ համապատասխան քայլեր ԿԳՆ-ն կանի քրեական գործի ավարտից հետո միայն»,–գրում է թերթը։

«Ժողովուրդ»
Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։

«Վարչապետի՝ Մոսկվա կատարած այցից հետո հասկանալի դարձավ, որ թե Ռուսաստանի, թե ռուսաստանյան հայ գործարարների մոտ որոշում է հղացել ուղղակի ներդրումներ իրականացնել Հայաստանում: Ավելի կոնկրետ այդ մասին հայտարարեց «Տաշիր Գրուպի» սեփականատեր Սամվել Կարապետյանը, որը թեպետ կոնկրետ թվեր չհնչեցրեց, այդուհանդերձ՝ հստակ հայտարարեց, որ արդեն գարնանը կարելի է ներդրումներ ակնկալել:

Ընդ որում, իր եւ գործընկերների այդ ձգտումը միանշանակ պայմանավորեց Կարեն Կարապետյան անձի եւ վարվող տնտեսական քաղաքականության հետ:

Հետաքրքրական է, որ այդ առնչությամբ առավել հաճախ նշվում էր մոտ 300 մլն դոլարի ուղղակի ներդրումների մասին: Եվ շատերը նույնիսկ այդ ֆինանսական ռեսուրսը չափազանցված էին համարում: Սակայն այն, ինչի մասին հայտարարեց Կարեն Կարապետյանը Կոտայքի մարզ այցելության ընթացքում, առավել քան սենսացիոն բնույթ է կրում:

Պարզվեց, որ ընդհանուր ներդրումային փաթեթի ծավալը կազմելու է ոչ ավել-ոչ պակաս՝ 2,4 մլրդ դոլար: Ընդ որում, հստակեցված են ֆինանսավորման աղբյուրները եւ ոլորտները, այսինքն՝ ինչպես ասում են, կա «կենդանի փող» եւ մնում է միայն այդ ներդրումային ծրագրերն արդյունավետ իրականացնել:

Հատկանշական է, որ արդեն այս տարի իրականացվելու է մոտ 850 մլն դոլարի ուղղակի ներդրում:
Համեմատության համար նշենք, որ 2016 թ. ներդրումների ծավալը, տարբեր գնահատականներով, չի գերազանցել 160-200 մլն-ի սահմանը: Եթե այս հայտարարությունները մոտ են իրականությանը, ապա անկասկած տնտեսությունում կարելի է բեկում ակնկալել»:

«Առավոտ»

Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։