Վերջին օրերին բուռն քննարկման նյութ դարձած Հայ ազգային կոնգրես-իշխանություն հարաբերություններին այսօր անդրադարձան նաև «Ազգային ինքնորոշում» (ԱԻՄ) կուսակցության առաջնորդ Պարույր Հայրիկյանն ու «Ժառանգություն» կուսակցության վարչության փոխնախագահ Ռուբեն Հակոբյանը: Ըստ Պարույր Հայրիկյանի, ՀԱԿ-իշխանություն երկխոսությունը ողջունելի է որպես քաղաքական մոտեցում, բայց իր համար անընդունելի է, երբ իշխանության հետ համագործակցում է ՀԱԿ-ը, որը գործող իշխանությունների հետ բացառում էր երկխոսությունը՝ նրանց անվանելով թաթար-մոնղոլներ:

Իսկ Ռուբեն Հակոբյանի համոզմամբ՝ ՀԱԿ-ի արմատական դիրքորոշման փոփոխության պատճառն այն է, որ ՀԱԿ-ը հասկացավ՝ «այն քաղաքական կուրսը, որը որդեգրվել էր ՀԱԿ-ի կողմից, փակուղի էր տանում»: «Նման շարունակությունը նոր Մարտի 1-ի կբերեր: Իսկ հիմա նոր Մարտի 1 ակնկալելը հնարավոր չէ»,- ասաց նա: «Ժառանգության» ներկայացուցիչը համոզված է, որ իշխանության վրա դրսից ճնշում կար, և իշխանությունը չէր կարող չընդունել այն ձեռքը, որը մեկնել էր ընդդիմությունը: Իսկ ՀԱԿ-իշխանություն երկխոսության կազմակերպման գործում շատ նկատելի է եվրոպական կառույցների ներկայացուցիչների միջնորդությունը: Հայրիկյանի գնահատմամբ էլ՝ Սերժ Սարգսյանը շախմատիստի քայլերով է առաջ շարժվում և ապահովում է իր հաղթանակը, չնայած՝ արդեն իսկ հաղթանակած է, որովհետև քաղաքական մեծամասնության ղեկավարն է:

Բանախոսներն անդրադարձան նաև այն հարցին, թե իշխանության ինչին էր պետք ՀԱԿ-ի հետ համագործակցությունը: Ռուբեն Հակոբյանի խոսքով՝ երեք տարի իշխանությունը ցանկացել է ՀԱԿ-ին արմատականության դաշտից դուրս բերել, ինչը նրան հաջողվել է: «Հայ-թուրքական և ղարաբաղյան խնդիրներում ՀԱԿ-ի նման դաշնակից իշխանությունը չունի: Եվ ես տեսնում եմ, որ այս համագործակցությունն ապագա ունի»,- ասաց «Ժառանգության» փոխնախագահը:

Ինչևէ, և՛ Ռուբեն Հակոբյանը, և՛ Պարույր Հայրիկյանը վստահ են, որ ՀԱԿ-ը և իշխանությունը միմյանց հետ սիրաբանում են և նույնիսկ սիրաբանում են արժանապատվորեն:

Շուշան Գալստյան

«Ինչ վերաբերում է անհարգելի բացակայություններին, ապա, ինչ խոսք, խիստ բացասական եմ գնահատում դրանք և ուզում եմ նշել, որ արդեն իսկ հանձնարարել եմ, որպեսզի այն պատգամավորների աշխատավարձից, որոնք անհարգելի բացակայել են, յուրաքանչյուր օրվա համար կատարվեն պահումներ»,- խորհրդարանի նիստերից անհարգելի բացակայող պատգամավորների մասին Ֆեյսբուքի իր էջում գրել է խորհրդարանի նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը:

Շատ լավ է, որ պարոն Աբրահամյանին հուզում է անպարտաճանաչ պատգամավորների վարքագիծը: Նույնիսկ կարելի է ասել` դա նրա համար պատվի հարց է, որովհետեւ որոշ երեսփոխաններ չնկատելու են տալիս, որ խեղճուկրակ Տիգրան Թորոսյանին փոխարինելու է եկել ամենակարող Արգամիչը ու շարունակում են իրենց քեֆով գալ գործի: Բայց դե, պատժի ձեւը Աբրահամյանը սխալ է ընտրել: Այդպես պատժում են հիմնարկի պետերը: Ասենք, Արգամիչն այդ մեթոդը թերեւս հաջողությամբ կիրառել է իր նախկին հիմնարկներից մեկում: Բայց սա պառլամենտ է ու խոսնակի իրավունքներն էլ, ըստ օրենքի, շատ քիչ են ավելի մյուս 130-ի իրավունքներից:

Այս խնդիրը, սակայն, շատ ավելի հետաքրքիր կողմ էլ ունի: Չհաշված մի քանի պատգամավորի` մնացածի համար աշխատավարձը չնչին մի բան է: Պատգամավորներից շատերը մեծ սիրով կհամաձայնեն չստանալ այդ փողը` միայն թե նույնիսկ երեք շաբաթը մեկ խորհրդարան ոտք չդնեն:

Մեր խորհրդարանի նման որակը, անհարգելի բացակայությունները շատ ավելի խորքային պատճառ ունեն, որի մասին պարոն Աբրահամյանը գերադասում է չխոսել, որովհետեւ ինքը կարող է խոսնակ լինել հենց նման որակ ունեցող խորհրդարանում:

Իսկ խորքային պատճառն այն է, որ պատգամավորների մի զգալի մասը բիզնեսմեն է ու հիմա էլ շարունակում է բիզնեսով զբաղվել` օրենքի վրա թքած ունենալով: Նրանց համար իրենց բիզնեսը շատ ավելի կարեւոր է, քան «կոճակ» սեղմելը, իսկ մանդատն էլ «տանիքի», ապահով «տանիքի» նման մի բան է: Բայց նման բարդ թեմաներով պարոն Աբրահամյանին չծանրաբեռնենք` նրան ընդամենը մի պրակտիկ խորհուրդ տալով: Անպարտաճանաչ պատգամավորներին փողով մի պատժեք` անարդյունավետ է, նրանց «անկյուն» կանգնացրեք` մի ոտքի վրա: Համ էլ` պատգամավորներից շատերն իրնց չգնացած դպրոցի կարոտը կքաշեն:

Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանն այսօր Եվրոպական խորհրդարանում Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության (ԵԺԿ) խմբի փոխնախագահ Խայիմ Մայոր Օրեխայի հետ մասնակցել է «Արժեքների դերն անցումային հասարակություններում» սեմինարին: Մասնակիցների թվում էին նաև ՀՀ-ում ԵՄ պատվիրակության ղեկավար Ռաուլ դե Լուցենբերգերը, ՀՀ Ազգային ժողովի պատգամավորներ, ՀՀԿ անդամներ, փորձագետներ :

Ողջույնի խոսքում կառավարության ղեկավարը նշել է. «Ուրախ եմ ողջունելու Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության խմբի փոխնախագահ Խայիմ Մայոր Օրեխային: Դուք տեղյակ եք, որ Հանրապետական կուսակցությունը համագործակցում է Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության հետ, որի շրջանակներում տեղի են ունեցել բազմաթիվ հանդիպումներ այդ կուսակցության ղեկավարության հետ: Մեր հարաբերությունները խորացնելու առումով այսօրվա հանդիպումն ունի էական նշանակություն` մի կողմից հասկանալու, թե ինչ խնդիրներ են մտահոգում մեր եվրոպական գործընկերներին, մյուս կողմից` ներկայացնելու մեր պատկերացումներն այն արժեքային համակարգի վերաբերյալ, որի կրողը Հայաստանի Հանրապետական կուսակցությունն է: Մտքերի փոխանակումը, մի կողմից, հարստացնելու է մեր պատկերացումները քննարկվող հարցերի շուրջ, մյուս կողմից` համոզված եմ` ստեղծելու է ավելի լուրջ պլատֆորմ Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության հետ մեր համագործակցության համար»:

Շնորհակալություն հայտնելով ջերմ ընդունելության համար` Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության խմբի փոխնախագահը հանդես է եկել «Քաղաքականությունը որպես հասարակությանը ծառայելու միջոց» զեկույցով: Որպես քաղաքական գործչի կարևոր հատկանիշ նա առանձնացրել է իրականությունը համարժեք գնահատելու, հասարակության իրական պատկերը ճշգրիտ ախտորոշելու կարողությունը: Անդրադառնալով արժեքների ճգնաժամի խնդրին` նա նշել է, որ այսօր Եվրոպային սպառնում է ռելատիվիզմի վտանգը, որն արագորեն տարածվում է բոլոր եվրոպական երկրներում: Ըստ Խայիմ Մայոր Օրեխայի` դրա պատճառն այն արժեքների ազդեցության կորուստն է, որոնց վրա հիմնված էին եվրոպական կառույցների ծրագրերը և ԵՄ անդամ-երկրների սոցիալ-քաղաքական զարգացման մոդելները: Նա ներկայացրել է Իսպանիայի անցումային փուլի առանձնահատկությունները` ընդգծելով, որ այն հաջող ընթացք է ունեցել արժեքային նոր համակարգի, սոցիալ-քաղաքական նոր մոդելի շնորհիվ: Անցումային շրջանում գտնվող երկրների համար Մայոր Օրեխան անհրաժեշտ է համարել այնպիսի արժեքների շեշտադրումը, ինչպիսիք են ընտանիքը, կրթությունը, ազգային ինքնության գաղափարը և ազգի արժեքային համակարգը: Այդ առումով նա կարևորել է փորձի փոխանակումը, ինչը հնարավորություն կտա օգտակար եզրահանգումներ անել:

Իր` «Միջին խավի ձևավորումը որպես բարեփոխումների իրական հաջողության գրավական» զեկույցում վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը ներկայացրել է «միջին խավ» հասկացության տարբեր ընկալումները: Խոսելով ժողովրդավարական հասարակության արժեքային համակարգի մասին` կառավարության ղեկավարը քաղաքացիական հասարակություն կառուցելու առումով հիմնարար արժեք է համարել միջին խավի ձևավորումը: Նա առանձնացրել է քաղաքացիական հասարակության ինստիտուտների ձևավորման երկու ճանապարհ` բնականոն զարգացում, երբ մասնավոր սեփականատերերը պայքարում են իրենց իրավունքների համար, և հասարակությունը ձևավորում է միջին խավի իրավունքները պաշտպանող ինստիտուտներ, և բարեփոխումների իրականացում, երբ պետությունը տոտալիտար համակարգից դեպի դեմոկրատական հասարակություն անցում կատարելիս ձևավորում է դեմոկրատական հասարակությանը բնորոշ կանոններ: Հայաստանի ընտրած ուղին, ըստ գործադիրի ղեկավարի, ենթադրում է այնպիսի ինստիտուտների ձևավորում, որոնք առաջին հերթին պետք է պաշտպանեն մասնավոր սեփականությունը. «Հայաստանի Հանրապետության համար անհրաժեշտ է ձևավորել նոր օրակարգ, որը պետք է վերհանի այն խոչընդոտները, որոնք առկա են միջին խավի ձևավորման համար.

Առաջինը` մասնավոր սեփականության պաշտպանության իրական ինստիտուտների ձևավորում,
Երկրորդը` օլիգոպոլիաների դեմ արդյունավետ պայքար, մրցակցային բարենպաստ միջավայրի ձևավորում և բիզնես դիսցիպլինայի պահպանում,
Երրորդը` արժեքների տարածում, որոնց կրողը պետք է լինի միջին խավը, մասնավորապես, ընտանիքի արժեքը, բարձր կրթական մակարդակ ունենալու արժեքը, մրցակցության արժեքը շուկայում, մեր երկրում ստեղծվող իրավիճակների վերաբերյալ ինքնուրույնաբար տեղեկատվություն ստանալու, վերլուծելու և ամփոփելու կարողությունը, մասնակցությունը հասարակական գործընթացներին, առաքելության զգացումը և կողմնորոշում ոչ միայն դեպի իր անձն ու իր ընտանիքը, այլև դեպի հասարակական բարիքը»: Վարչապետ Սարգսյանն անհրաժեշտ է համարել Հայաստանում միջին խավի կարողությունների դրսևորման և իրացման համար բարենպաստ միջավայրի ձևավորումը` ընդգծելով, որ առանց միջին խավի և քաղաքացիական հասարակության ձևավորման ինստիտուցիոնալ բարեփոխումները հաջողություն չեն ունենա:

Հաջորդիվ լրագրողների հետ ճեպազրույցում վարչապետը կարևորել է առաջին անգամ Հայաստանում ՀՀԿ-ի և ԵԺԿ-ի մասնակցությամբ նմանատիպ համաժողովի անցկացումն այն առումով, որ ՀՀԿ-ն ԵԺԿ-ին անդամակցելու հայտ է ներկայացրել, և արժեքային համակարգը ԵԺԿ-ի համար ունի էական նշանակություն:
Սեմինարի ընթացքում զեկուցումներով հանդես են եկել նաև արքեպիսկոպոս Նաթան Հովհաննիսյանը` «Նյութապաշտության և ռելատիվիզմի վտանգի սպառնալիքներն ազատ հասարակությանը», Արտակ Զաքարյանը` «Ընտանեկան արժեքներն ու կրթության նշանակությունը հասարակության համաչափ զարգացման համար» և Ռաուլ դե Լուցենբերգերը` «Եվրոպական միության հետ քաղաքական և տնտեսական ինտեգրման հնարավոր անդրադարձերը Հայաստանի տնտեսական առաջընթացի և հասարակական զարգացման, ինչպես նաև տարածաշրջանային երկխոսության և համագործակցության վրա» թեմաներով:

Այնուհետև ծավալվել է մտքերի շահագրգիռ փոխանակություն, որի ժամանակ մասնակիցները ներկայացրել են իրենց տեսակետներն արծարծված հարցերի վերաբերյալ և հանդես եկել առաջարկություններով:

Արդյո՞ք մենք լավ ենք ապրում, գո՞հ ենք երկրում ստեղծված վիճակից:
Բոլոր հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ այս հարցերը բացասական պատասխան ունեն: Ընդ որում, նույնիսկ իշխանության ներկայացուցիչները չեն ասում, որ մեր վիճակը վարդագույն է, նրանք էլ են նշում հազար ու մի պրոբլեմ` դրանց պատճառներն, իհարկե, փնտրելով իրենցից, իրենց կառավարման որակից դուրս:
Եթե գոհ չենք մեր կյանքից, երկրի վիճակից, ուրեմն` փոփոխություններ ենք ակնկալում, ուզում ենք մի նոր բան, որը մեր կյանքն ավելի թեթև կդարձնի, առօրյան` բովանդակալից: Խնդիրն այն է, սակայն, որ «փոփոխություն» կոչվածի միասնական հասարակական ընկալում չկա:

Օրինակ, չինովնիկի պատկերացրած փոփոխությունը ենթադրում է սահմանափակ մի միջակայք, որտեղ իր էգոիզմն է` առաջխաղացման բնական ցանկությամբ: Ամբողջ խնդիրն այն է, որ միջակայքը, էգոն, առաջխաղացումը կապ չունեն հասարակության, նրա շահերի, ցանկությունների հետ, որովհետև համակարգին հարմարված չինովնիկը ոչ թե դա փոխելու, այլ` դրանում ամրապնդվելու ցանկություն, նպատակ ունի:

Օլիգարխը նույնպես փոփոխություն է ուզում, բայց այն իմաստով, որ մի տեղ «մուծվի»: Դա էլ փոփոխության մասնավոր ձգտում է, որովհետև օլիգարխին հետաքրքրում է այդ «մի տեղը», եթե նույնիսկ դրա անունը բյուջե չէ:
Ընդդիմության շուրջ համախմբված հասարակական հատվածի համար փոփոխություն կոչվածը միայն ու բացառապես իշխանափոխությունն է: Հասարակության այդ հատվածին անիմաստ է բացատրել, որ այլ տիպի փոփոխությունը նույնպես կարող է որակ տալ, որ փոփոխության անունը ոչ այնքան անձ է, որքան` վիճակ, նոր հարաբերություններում քաղաքացու արժեվորում և այլն:

Հասարակության մեծ մասի` չքաղաքականացված հատվածի համար «փոփոխություն» հասկացությունը սկսում է իր կենցաղից, շենքից, բակից, աշխատանքից: Այս մարդկանց ձգտումն ամենաբնականն է: Խնդիրն այն է, որ նրանց ցանկությունները, նպատակները ձևակերպված չեն, բերված չեն քաղաքական օրակարգ: Երբեմն այնպիսի տպավորություն է, որ մենք ունենք երեք` միանգամայն տարբեր Հայաստաններ: Այս Հայաստաններն իրար հետ կապված չեն, ավելին` նրանց միջև առկա կոնտրաստն ակնհայտ է: Մի Հայաստանում տնտեսական աճ է, մյուսում` հեղափոխական վիճակ, երրորդում` ժողովուրդն է` երկու Հայաստաններից օտարված, իր Հայաստանին սպասող:

Յուրի Վարդանյանի կյանքին այլևս վտանգ չի սպառնում, այսօր պաշտոնապես հայտարարել է ՀՀ առողջապահության նախարարի մամուլի քարտուղար Շուշան Հունանյանը: Լեգենդար ծանրամարտիկը մի քանի օր առաջ վիրահատության էր ենթարկվել հենց առողջապահության նախարար Հարություն Քուշկյանին պատկանող «Էրեբունի» բժշկական կենտրոնում: Մամլո քարտուղարի տեղեկացմամբ, Վարդանյանը գտնվում է վերակենդանացման բաժանմունքում, սակայն նրա վիճակն արդեն գնահատվում է կայուն:

Հիշեցնենք, որ 2010 թ. հոկտեմբերի 8-ին ՀՀ նախագահի խորհրդականը ավտովթարի էր ենթարկվել, նրա «Լեքսուս» մակնիշի ավտոմեքենան վատ տեսանելիության պատճառով բախվել էր քարշակով տրակտորի և ամբողջությամբ ջարդուխուրդ եղել: Ծանրամարտիկը բազմաթիվ վնասվածքներ էր ստացել, փշրված ոտքը վերականգնվել էր մի քանի վիրահատության շնորհիվ, ոտքի մեջ տեղադրվել էր մետաղյա ձող: Անցած ամիսների ընթացքում հայ ժողովրդի սիրելի մարզիկը կարծես ապաքինվել էր, նույնիսկ ի վիճակի էր եղել մեկնել Մոսկվա: Սակայն հենց այնտեղ էլ կոտրվում է ոտքի մեջ դրված ձողը, ինչի հետևանքով Վարդանյանի վիճակը կտրուկ վատանում է:

Բարեբախտաբար, ճգնաժամը հաղթահարված է, և բժիշկները մարզիկի վիճակը բնութագրում են ծանր, բայց կայուն:

Ուկրաինայում, Ռուսաստանում և Բելոռուսիայում այսօր անցկացվում են միջոցառումներ, որոնք նվիրված են համաշխարհային ատոմային էներգետիկայի պատմության մեջ ամենախոշոր աղետի` Չերնոբիլյան ատոմակայանի վթարի 25-ամյակին:

1986 թվականին Չեռնոբիլի ատոմային էլեկտրակայանում տեղի ունեցած պայթյունների հետևանքները վերացնելու ուղղությամբ կատարվող աշխատանքներին մասնակցել էր 600 հազար մարդ, նրանցից շուրջ 200 հազարը ճառագայթվել էր: Պաշտոնական տվյալների համաձայն, Ուկրաինայում տեղի ունեցած այդ աղետի հետևանքով տուժել է շուրջ 5 միլիոն մարդ: Աղետից առաջացած ռադիոակտիվ ամպը տարածվել էր Եվրոպայի տարածաշրջանում` ընդգրկելով հատկապես Ուկրաինայի, Ռուսաստանի և Բելոռուսիայի Սովետական Հանրապետությունները:

Հայաստանից Ուկրաինա էր մեկնել 3 հազար մարդ: Այսօր գիշերը, ժամը 01:23-ին, ճիշտ այն ժամին, երբ 25 տարի առաջ տեղի էր ունեցել ատոմակայանի պայթյունը, Ուկրաինայում մեկնարկել են աղետի զոհերի հիշատակման արարողությունները: Ատոմային էլեկտրակայանի տարածքում հավաքվել է շուրջ 700 մարդ` ծաղիկներով և մոմերով: Նրանց թվում են նաև աղետի հետևանքների վերացման մասնակիցները և Ուկրաինայի պաշտոնյաները:

Այսօր հանդիսատեսի դատին հանձնվեց «Հայաստանի կորսված գարունը» փաստավավերագրական ֆիլմը: ֆիլմի սցենարիստ, հրապարակախոս Տիգրան Պասկևիչյանն ասաց, որ այն պատմում է 2008 թվականի մարտի 1-ի իրադարձությունների մասին ու կարող է օգնել ու ճանապարհ ցույց տալ մարտի 1-ի դեպքերի բացահայտման գործում: 124 րոպե տևողությամբ ֆիլմի ռեժիսորն է Արա Շիրինյանը, խորհրդատուն` Առաքել Սեմիրջյանը: Ֆիլմը բաղկացած է երկու մասից. առաջին մասը ներկայացնում է 2007թ. սեպտեմբերից մինչև 2008 մարտի 1-ն ընկած ժամանակահատվածը:Կինոնկարի երկրորդ մասը պատմում է բուն մարտիմեկյան իրադարձությունների և դրանց չբացահայտման ընթացքի մասին:

Տիգրան Պասկևիչյանի խոսքով` ֆիլմում շեշտադրումներն արվել են այն թերացումների վրա, որոնք թույլ են տրվել մարտի 1-ի դեպքերի բացահայտմանն ուղղված քննչական, դատախազական գործունեության մեջ: «Մարտի 1-ի թեման մեր հանրապետության ամենակարևոր, ամենահրատապ խնդիրներից մեկն է: Ես չեմ պատկերացնում որևէ այլ խնդիր, որը դասակարգելու դեպքում կարելի է ավելի վեր դասել: Մեր բոլոր դժբախտությունները կապված են հասարակ մարդու, հասարակ քաղաքացու կամարտահայտության իրավունքը սահմանափակելու կամ այդ իրավունքը ոչնչացնելու հետ»,-հայտարարեց Տիգրան Պասկևիչյանը:

Նա ասաց, որ իշխանությունների մեջ ևս կան մարդիկ, ովքեր շատ լավ գիտակցում են, որ մարտի 1-ի դեպքերի չբացահայտվելը շատ մեծ վնաս է հասցնում Հայաստանին: Առայժմ թողարկվել է միայն Ֆիլմի հայերեն տարբերակը, առաջիկայում կթարգմանվի նաև ռուսերեն, անգլերեն ու ֆրանսերեն և կուղարկվի միջազգային կազմակերպություններին:

Լուսինե Կեսոյան

Այսօր Վրաստանում շուրջ 40 հազար հայ գործարար կա: Այս մարդկանցից ոմանք բիզնես-գործունեություն են ծավալում նաև Հայաստանում, ոմանք էլ ընդհանրապես ձեռ են քաշել Հայաստանում բիզնես անելուց: 40 հազարը, իհարկե, մոտավոր է. այս թվի մեջ մտնում են Վրաստանում գործ սկսած բոլոր հայ գործարարները` խոշոր, միջին, մանր: Սակայն, անկախ գործարարների տրամաչափերից, տնտեսական լրջագույն խնդիրներ ունեցող հանրապետության համար այս փաստը պետք է մտահոգիչ լիներ, քանի որ այդ նույն մարդիկ կարող էին բիզնես դնել հենց հայրենիքում` դրանով իսկ լուծելով Հայաստանում արդեն իսկ անլուծելի թվացող բազմաթիվ խնդիրներ` սկսած սոցիալական հարցերի լուծումից, վերջացրած պետության տնտեսական ցուցանիշների բարելավմամբ:

Սակայն, անհանգստանալու փոխարեն, մեր կառավարությունը կարծես մի բան էլ փորձում է նպաստել հեռացող գործարարների թվի ավելացմանը: Ըստ Հայաստանը լքած բազմաթիվ գործարարների՝ այստեղ բիզնես անելը պարզապես անհնար է: Հայաստանի խոշոր գործարարներից մեկն էլ, վերջերս անկեղծանալով, մի հետաքրքիր միտք արտահայտեց: Նա ասաց՝ եթե Հայաստանում կարողացար դիմանալ, ուրեմն՝ ցանկացած այլ երկրում հաստատ բիզնեսում հաջողություն կունենաս: Օրեր առաջ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը ևս անդրադարձավ այս հարցին` ասելով, թե մեր կառավարությունը վերահսկում է գործարարների Վրաստան մեկնելը, և որ անհանգստանալու բան չկա և այլն: Իսկ ահա այս առումով ամենահանճարեղ գնահատականը պատկանում է Հայաստանի արդյունաբերողների և գործարարների միության նախագահ Արսեն Ղազարյանին, որը փետրվարին Ծաղկաձորում կայացած Դավոս անվանյալ տնտեսական ֆորումի ժամանակ հայտարարեց, թե մեր գործարարները ոչ թե Հայաստանի բիզնես միջավայրի վատ լինելու պատճառով են մեկնում, այլ որ՝ մենք էքսպանսիա ենք անում Վրաստանի տնտեսությունը և դեռ շարունակելու ենք, ու եթե հայ-թուրքական սահմանը բացվի, Արևմտյան Հայաստանն էլ ենք էքսպանսիայի ենթարկելու:

Գիտակցելով, որ սա լրջագույն խնդիր է, անկախ այն բանից` մեր կառավարությունն ընդունում է դա, թե ոչ, մենք պարբերաբար կանդրադառնանք այս հարցին: Այս անգամ հետաքրքիր էր լսել ընդդիմադիր ԱԺ «Հայ հեղափոխական դաշնակցություն» խմբակցության ղեկավար Վահան Հովհաննիսյանի տեսակետը: Քանի որ Հովհաննիսյանը մասնագիտությամբ հնէաբան է, պատմությանը քաջատեղյակ, հետաքրքիր էր, թե ինչպես կմեկնաբաներ տեղի ունեցող գործընթացները հե՛նց պատմական կտրվածքով:

— Պարոն Հովհաննիսյան, այսօր մեծ թվով գործարարներ գնում են Հայաստանից: Օրինակ, Վրաստանում արդեն շուրջ 40 հազար հայ գործարար է հաշվվում. իհարկե, սրանք ոչ պաշտոնական թվեր են, քանի որ մեր «պաշտոնականները» ընդունում են միայն մի հարյուր հոգու գոյության փաստը: Ներկա իրավիճակը ինչպե՞ս կգնահատեք, ի՞նչ է տեղի ունենում հիմա, սա մի տեսակ վերադարձ է, ժամանակային առումով հե՞տ ենք գնում, թե՞ ինչ… Օրինակ, եթե 19-րդ դար փոխադրվենք, Թիֆլիսը Կովկասի, Անդրկովկասի կենտրոնն էր, Բաքուն` արդյունաբերական կենտրոնն էր, մինչդեռ Երևանը պարզապես գավառական քաղաք էր: Ի՞նչ է, մենք հետ ենք գնում դեպի 19-րդ դարի գավառականությու՞ն, սա հատու՞կ ծրագիր է, թե՞ ինչ:

— Որ մենք հետ ենք գնում դեպի գավառական ինչ-որ մի քաղաք, էստեղ կասկած չկա, էստեղ Դուք ճիշտ եք: Տարբերությունն այն է, որ ռուսական կայսրության ժամանակ` 19-րդ դարում, 20-րդ դարի սկզբներին, Թիֆլիսը, Բաքուն էթնիկ քաղաքներ չէին, ադրբեջանական կամ վրացական քաղաքներ չէին, դրանք խառը բնակչություն ունեին, տարբեր մշակութային շերտեր: Թիֆլիսի և Բաքվի մշակութային առանցքը հայերի գործունեությունն էր և այլն, և այլն: Այսինքն` դա չի կարելի համարել 19-րդ դարի ադրբեջանական ու վրացական քաղաք, որտեղ հայկական էլեմենտը շատ էր: Էդպես չի: Դրանք ինտերնացիոնալ քաղաքներ էին, Ռուսական կայսրության հարավային քաղաքներն էին: Նույնը կարելի է ասել, օրինակ, Ռոստովի մասին: Այդպիսի քաղաքներ կային, մի տեղ հայերի ներկայությամբ, մյուս տեղում` հրեաների ներկայությամբ: Այսօր դրանք արդեն էթնիկ քաղաքներ են: Թիֆլիսը վրացական քաղաք է, Բաքուն` ադրբեջանական: Արհեստակա՞ն այդպես եղավ, թե ինչպե՞ս, բայց եղավ:

— Ինչ-որ ծրագիր չի՞… որ հայերը թողնեն Հայաստանն ու գնան…

— Ոչ, ես կարծում եմ՝ դա Հայաստանի ներդրումային, տնտեսական կլիմայի անառողջ իրավիճակի հետևանքն է: Հեշտ լիներ, կգնային Շվեդիա: Վրաստանը ավելի հեշտ է, դրա համար էլ գնում են Վրաստան:

Օրեր առաջ բացահայտվեց Աբովյան քաղաքում «Էլիզա» գիշերային ակումբի սեփականատիրոջ սպանությունը, որը տեղի էր ունեցել այս տարվա հոկտեմբերի 2-ին: Այս մասին ոստիկանության տրամադրած տեղեկությունները չափազանց ժլատ են: Դա թերևս իր պատճառներն ունի: Նախնական վարկածով, սպանությունը կատարվել էր  գիշերային ակումբի պարուհու պատճառով:

Դեպքն, իրոք, տեղի է ունեցել Նանարիկ կեղծանունով սթրիփ պարուհու պատճառով: Սպանվածը, սթրիփ ակումբի սեփականատերը` եղել է Նանարի սիրեկանը: Սպանության մեջ կասկածվող Երեւանի բնակիչ 24-ամյա  Հրանտ Ալոյանը, ևս ինտիմ կապի մեջ է եղել աղջկա հետ:

Հենց Ալոյանի հետ հանդիպման գնալիս էլ, օպերատիվ  տվյալներ իրացնելով «No Problem» հյուրանոցային համալիրում ոստիկանները ձերբակալել են դեռևս հոկտեմբերից  հետախուզման մեջ գտնվող 24ամյա երիտասարդին:

Այնթափ գյուղի բնակիչ, 37-ամյա Հայկ Հովակիմյանը, ով «Էլիզա» գիշերային ակումբի սեփականատերն էր, Նանարի համար արել է ամեն հնարավորը, որպեսզի աղջիկը ոչնչի կարիք չունենա. մեքենա  է գնել նրա համար, ապահովել նրան: Սակայն աղջիկը միաժամանակ մտերմություն է արել նաև Հրանտի հետ:

Դեպքի օրը Հայկ Հովակիմյանը գնացել է Աբովյան քաղաքում գտնվող աղջկա տուն, որը, ըստ որոշ տեղեկությունների ինքն է գնել Նանարի համար: Սակայն Նանարի փոխարեն տանը «գտել» է Հրանտին, սկսվել է ռազբորկա, որի ժամանակ էլ Հայկը հայհոյել է Հրանտին:

Վրեջինս դաժանաբար ծեծի է ենթարկել, իր նանարի ընկերոջը: Որից հետո գիշերային ակումբների անվտանգության հարցերով զբաղվող երկու տղաներ, որոնցից մեկն ի դեպ` դատավորի որդի է, ակումբի սեփականատիրոջը հասցրել են հիվանդանոց` Միքայելյանի անվան վիրաբուժության ինստիտուտ, մեքենան թողել հիվանդանոցի բակում և հեռացել: Ասում են վնասված է եղել  Հովակիմյանի գլխի հատվածը: Հայտնի չէ, եթե նրանք այդ ժամանակ, չվախենային ու ծեծված տղամարդուն հանձնեին բժիշկներին կհաջողվե՞ր փրկել նրա կյանքը: Չի բացառվում, որ մարդը մահացած լինի մեքենայում` զրկված լինելով առաջին օգնությունից, ինչպես որ չի բացառվում, որ հիվանդանոց է հասցվել Հովակիմյանի դիակը:

Ինչև, Հետախուզման մեջ գտնվող Հրանտ Ալոյանը, այս ամբողջ ժամանակ առանձնապես չի էլ թաքնվել ոստիկաններից, թե ինչ նպատակ է հետապնդել նրան միայն  երկու ամիս անց գտնելը, այս պահին դժվար է ասել. Շատ հնարավոր է, որ դա արվել է օպերատիվ նկատառումներից ելնելով: Սակայն չի բացառվում նաև, որ այն պայմանավորված լինի սպանություն կատարած անձի հանգամանքով:

Դեկտեմբերի 12-ին, ժամը 18:51-ին«Գեղամասար եւ Արեգունի գյուղերի ավտոճանապարհին տեղի է ունեցել ճանապարհային պատահար, կան զոհեր եւ վիրավորներ:

Դեպքի վայր են մեկնել Հայաստանի ԱԻն փրկարար ծառայության աշխատակիցները:

Բախվել են«ՎԱԶ-2121, մակնիշի 35 ԼԼ 307 համարանիշի եւ «ԳԱԶ-31, մակնիշի 31 ԼՏ 710 համարանիշի ավտոմեքենաները: Հանգամանքները պարզվում են:

Կա 4 զոհ եւ մեկ վիրավոր: