Կիսապաշտպան Բաստիան Շվայնշտայգերը և պաշտպան Ֆիլիպ Լամն իրենց դժգոհությունն են հայտնել Արյեն Ռոբենի խոսքերի վերաբերյալ: Վերջինս հայտարարել էր, որ Մարկ վան Բոմելի հեռանալուց հետո «Բավարիայում» իսկական առաջատարներ չկան:

«Ես «Բավարիայի» հնաբնակներից եմ: Եվ հանդերձարանում յուրաքանչյուրը լսում է, թե ես ինչ եմ ասում… Այնուամենայնիվ, պետք է ընդգծեմ, որ մթնոլորը մեր թիմում, ընդհանուր առմամբ, լավն է», — Շվայնշտայգերի խոսքերն է մեջբերում Goal.com-ը:

«Իհարկե, այդ խոսքերն ուղղված էին իմ դեմ: Մենք կխոսենք Ռոբենի հետ այս մասին: Իսկ Եվրոպայի լիգայում ոչ ոք չի ցանկանում խաղալ: Մենք կպայքարենք մինչև վերջ», — ասել է «Բավարիայի» ավագ Լամը:

Առաջնության ավարտից երեք տուր առաջ «Բավարիան» մեկ միավորով զիջում է «Հանովերին», որը մրցաշարային աղյուսակում զբաղեցնում է 3-րդ հորիզոնականը:

ԱՄՆ պետքարտուղարի եվրոպական եւ եվրասիական հարցերով փոխտեղակալ Թինա Քեյդենաուն ապրիլի 28-29-ը հանդիպումներ է ունեցել ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի եւ կառավարության բարձարաստիճան պաշտոնյաների հետ:

ԱՄՆ պետքարտուղարի փոխտեղակալը կարևորել է բոլոր քաղաքացիների իրավունքների պաշտպանության անհրաժեշտությունը` հանրահավաքների ազատ անցկացման եւ խոսքի ազատության առումով, եւ կոչ է արել ԶԼՄ-ներում բազմակարծության ապահովմանն ուղղված գործնական քայլեր կատարել:

Թ. Քեյդենաուն հանդիպել է կին գործարարների ու հասարակական շարժումների ակտիվիստ կանաց հետ: Ամերիկացի դիվանագետը նրանց կոչ է արել առավել ակտիվորեն ներգրավվել հասարակական եւ պետական աշխատանքներում` ստեղծելու համար այն երկիրը, որին ձգտում են և արժանի են Հայաստանի քաղաքացիները:

Նա նաեւ հանդիպել է քաղաքական կուսակցությունների անդամների հետ:Թ. Քեյդենաուն մտահոգություն է հայտնել Տնտեսական ոլորտի առնչությամբ: Նա նշել է, որ բոլոր տնտեսվարող սուբյեկտների համար ազատ տնտեսական մրցակցության ապահովումն անհրաժեշտություն է. ինչը կխթանի Հայաստանում տնտեսության զարգացումը:

Արդեն երրորդ տարին է Վրաստանում քաղցկեղի անվճար հետազոտություններ են  իրականացվում: Այս տարի 50-70 տարեկան բոլոր քաղաքացիները կարող են դիմել անվճար հետազոտության համար: Կարևորվում է, որ հիվանդության բուժումը պայմանավորված է ժամանակին հայտնաբերելուց:
Նախորդ երկու տարիներին հետազոտություններ կատարվել են կրծքագեղձի ու արգանդի վզիկի քաղցկեղի ուղղությամբ, իսկ այս տարի ուղիղ աղիքի: Վրաստանում տարեկան գրանցվում է քաղցկեղի հայտնաբերման ավելի քան 7000 դեպք:

Ծրագիրն իրականացվում է Թբիլիսիի քաղաքապետարանի և ՄԱԿ-ի բնակչության հիմնադրամի աջակցությամբ:

Չէ, ապրիլի 28-ի հանրահավաքը իրոք դարձավ իրական ջրբաժան: Անկեղծների և կեղծավորների միջև: Ահագին ժողովուրդ սպասում էր վճռական գործողությունների կոչին, որը չհնչեց: Ավելին, նստացույց անելու նախաձեռնողներին ՀԱԿ-ի ակտիվիստները տուն ուղարկեցին` սուտ խոստումների տարափի ներքո: Իսկ այժմ թույլ տվեք հանդես գալ այդ հանրահավաքի` մտածելու ընդունակ մասնակցի անունից և նրա մաշկի մեջ…
Ոստիկանությունը հայտարարեց, որ ապրիլի 28-ին 6 հազար մարդ է մասնակցել: Սուտ է, մասնակիցները 10 անգամ շատ էին: Ու մեծ ակնկալիքներով: Բայց դուք նրանց տուն ուղարկեցիք` այն հույսով, որ մայիսի 31-ին այլևս չեն գա: Որովհետև ծախեցիք նրանց ակնկալիքները, Ահարոն Ադիբեկյանի հռչակած 20 տոկոս քվեի դիմաց. Այսինքն` 20 — 22 մանդատի դիմաց: Դրա մեջ կտեղավորեք ՀԱԿ-ի կուսակցապետներին, այդ թվում` նաև ամենաանարժաններին:
Փայլուն է: Պարզվում է, որ, ըստ Լևոնի, իշխանությունը կատարել է մեր 3 պահանջներից երկուսուկեսը: Բռավո: Բա մնացած 12-ը ը ո՞ւր են մնացել: Դու ասում ես, որ դրանք չեն մոռացվել, բայց ներող կլինես, ես քեզ չեմ հավատում: Լավ, դառնանք էդ երկուս ու կեսին: Ասում ես, Նիկոլն ու Սասունը էդքան դիմացել են, 2 ամիս էլ կդիմանան: Իրանց հարցրե՞լ ես` իրոք կդիմանան, թե քեզ մաղթում են գնաս հայտնի ռուսական հասցեով: Քեզ ո՞վ է լիազորել Սասունի անունից հանդես գալու: Նրա զինվորներից մեկը կողքդ կանգնել ասե՞լ է, թե Սասունը համաձայն է ևս մի ամիս տառապել հանուն քո ու իշխանության անհասկանալի բազարների: Կամ Նիկոլը քեզ լիազորե՞լ ա, որ իրա անունից բան ասես: Արդյո՞ք նա ցանկություն ունի կողքդ կանգնելու, թե՞ ծարավ է երեսիդ թքելու` քո դավաճանության համար:
Դու հավաստիացնում ես, որ իշխանությունը հանձնարարական է տվել նորից քննել մարտի 1-ի ոճիրը: Այդ ո՞վ է քեզ երաշխիքներ տվել: Թե՞ քեզ համար լրիվ բավարար ա, որ ժողովրդի վրա կրակելու հրամանը դուրս են գրելու Թամամյան Հովիկի վրա, որը էնքանով տղա էր, որ որոշեց կատարված ոճրի ամբողջ բեռն իր վրա վերցնել:
Հա, հասկացանք, որ Սերժն իրա նախորդի թափած արյունն իր վրա չի վերցնի, ու ամեն ինչ կանի դրանից ազտվելու համար: Բայց դու, որ պատասխանատու ես դրա համար: Ուր էիր 2008-ի մարտի 1-ին, ու էդպես էլ ոչ ոք չգնահատեց քո խոստովանությունը, որ 10 հոգու մահվանը հաջորդած գիշերը շատ խաղաղ ու հանգիստ քնեցիր: Բայց նաև ոչ մի ողջամիտ մարդ չհավատաց, որ դու անմեղ ես: Ինչո՞ւ պիտի Նիկոլը իր վրա վերցներ ոստիկանական զորքերին դիմադրելու ամբողջ պատասխանատվությունը… մի քիչ պակաս վերցներ` վաղուց ազատության մեջ էր: Դու նաև նրա տառապանքի հաշվին մինչև այս տարվա մարտը կարողացար հայտարարել, թե ավազակապետության կազմաքանդման առաջավոր դիրքերում ես: Իսկ այսօր ողջագուրվում ես նույն ավազակապետության հետ: Ի՞նչ պատասխան ես տալու նաև այն երիտասարդներին, որ իրենց առաջընթացը զոհաբերեցին հանուն քեզ, զոհաբերեցին բուհական առաջընթացը, լավ բնութագիր ստանալու հույսը, ամեն ինչը… Նրանց ուզածը շատ բան չէր` որ ՀԻՄԱ առաջնորդես նրանց դեպի բարիկադներ, դեպի ավազակապետության տապալում, իսկ դու ծախեցիր դրանց բոլորի հույսերը… հանուն 22 մանդատների, որ բաժանելու ես անարժաններին` ի հաշիվ ընդհանուրի շահերի և ակնկալիքների: Օրինակ, ո՞վքեր են այն ինֆանտիլ կերպարները, հանուն որոնց ջահելները մենթական հաշվառման ցուցակում հայտնվեցին …
Ուրեմն մի՞ թե այդ պայքարով խանդավառների դերը սահմանափակվում է նրանով, որ ձեր նմանները 2012-ին հայտնվեն խորհրդարանում: Արդյո՞ք 2008-ի մարտի 1-ին արժեր, որ դրա համար վճարեինք 10 հոգու կյանքով: Ինչքա՛ն եք էժանացել…
Արդեն չեք էլ թաքցնում, որ պայմանավորվել եք իշխանության հետ: Անունը դնում եք համերաշխություն, կառուցողականություն… Դուք ինքներդ ձեզ հավատո՞ւմ եք: Դուք ինքներդ ձեզնից չե՞ք զզվում:
Եվ հիմա ո՞վ է իրական ախքը` գլխանց իշխանության հետ համաձայնության եկած Արթուր Բաղդասարյա՞նը, որին պաշտոնը տվեցին ու զզվանքով երես թեքեցին, բայց գոնե նրա պաշտոնի խաթեր ոչ ոք չմեռավ, թե՞ դուք` նախկին հեղափոխականներդ, որ հիմա իշխանական ողորմության հերթ եք կանգնել…
Աջաբսանդալի բաղադրությունը զննեց ԱՐՍԵՆ ՎԱՀԱՆՅԱՆԸ

Իշխանության և ՀԱԿ-ի ներկայացուցիչների` երկխոսությանը միտված փոխադարձ հայտարարությունների համատեքստում, մի տեսակ աննկատ մնաց ԲՀԿ պատասխանատուների երեկ հնչեցրած հայտարարությունները:

Այդ կուսակցությունը ներկայացնող Նաիրա Զոհրաբյանը հանդես եկավ հայտարարությամբ, նրա գործընկեր Արամ Սաֆարյանը հարցազրույց տվեց «Ազատություն» ռադիոկայանին: Հրապարակային հայտարարությունների իմաստն այն էր, որ ԲՀԿ-ն ինքնուրույն է մասնակցելու խորհրդարանական առաջիկա ընտրություններին:
Այս հայտարարությունները նույնիսկ բնական կհամարվեին, եթե երկու ամիս առաջ թարմացված չլիներ կոալիցիոն հուշագիրը կամ էլ կոալիցիոն մեկ այլ կուսակցությունից` ՕԵԿ-ից, անընդհատ չհնչեին կարծիքներ` խորհրդարանական ընտրություններին միասնական կոալիցիոն ցուցակով մասնակցելու նպատակահարմարության մասին
Բացի այդ, միասնական ցուցակի ձևավորման անհրաժեշտության մասին խոսում է այն հանգամանքը, որ երեք կուսակցություններն ընտրություններից դեռ երկու տարի առաջ հայտարարեցին, որ նախագահական ընտրություններում սատարելու են Սերժ Սարգսյանի թեկնածությունը:
Մյուս կողմից, կոալիցիոն նոր հուշագիրն ինքը` թե բովանդակության, և թե ստորագրման ձևի առումով, նոր վիճակ չստեղծեց, ընդամենն ամրագրեց իշխանության մոնոլիտության պատրանքը: Ավելին, ԲՀԿ-ին հարկադրեցին ստորագրել այս փաստաթուղթը և բնական է, որ այս կուսակցությունն առիթ է փնտրում ` իր ինքնուրույնությունը, ինքնաբավությունը ցույց տալու համար:
Իսկ այդպիսի առիթներ այս օրերին լինում են` ինչքան ուզեք:
Մի կողմից նկատվում է, որ Սերժ Սարգսյանը փորձում է ձերբազատվել Քոչարյանի քաղաքական ժառանգությունից, մյուս կողմից` իշխանություն-ՀԱԿ երկխոսության նախադրյալներ կան: Երկու հանգամանքն էլ որոշակիորեն թուլացնում են ԲՀԿ-ի դիրքերը: Հայտնի է, որ ԲՀԿ –ի ձևավորման գործում երկրորդ նախագահն որոշակի դերակատարություն ունեցել է, մյուս կողմից` եթե գործող նախագահ Սերժ Սարգսյանին հաջողվում է որոշակի համաձայնության գալ Տեր-Պետրոսյանի և նրա թիմի հետ, կոալիցիոն գործընկերների պահանջն էապես նվազում է:
Այս համատեքստում պետք է դիտարկել ԲՀԿ գործիչների հայտարարությունները:
Իհարկե, դրանց հետևանքը գերագնահատել նույնպես չի կարելի:
Անկախ տարաձայնություններից` ԲՀԿ-ին ընդդիմադիր հեռանկար չի սպասվում, ավելին` այս կուսակցությունն, այսպես, թե այնպես, ինտեգրվելու է Սարգսյանի պատկերացրած նոր համակարգին: Պատահական չէ, որ ԲՀԿ գործիչներն իրենց հարցազրույցներում քննադատում են միայն կառավարությանը` անվերապահ աջակցություն հայտնելով գործող նախագահին, իսկ վերջինս էլ, գոնե արտաքուստ, արժևորում է կոալիցիոն իր գործընկերոջը` Գագիկ Ծառուկյանին Անվտանգության խորհրդի անդամ նշանակելով:

«ՄաՄաՍյու» բարեգործական հիմնադրամը փնտրում է համախոհ և աջակից կազմակերպությունների և անհատների, որոնք պատրաստ են օգնության ձեռք մեկնել և սատարել Հայաստանում կրծքագեղձի քաղցկեղ ունեցող կանանց»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարեցին հիմնադրամի ներկայացուցիչները: Հայաստանում ամեն 13-րդ կնոջ մոտ ախտորոշվում է կրծքագեղձի քաղցկեղ, նրանցից 30 տոկոսն ունի «Հերցեպտին» դեղամիջոցի կարիք: Հիշեցնեմ, որ մեկ սրվակն արժի 3000 դոլար, իսկ ամբողջ կուրսը՝ 18 սրվակ 54000 դոլար արժողությամբ: Բնական է, դեղորայքը չի մտնում պետպատվերով նախատեսված դեղորայքի ցանկի մեջ:

Հանդիպմանը ներկա էին «Հոֆման-Լա Ռոշ» հայաստանյան ներկայացուցչության տնօրեն Բագրատ Լալայանը, Ուռուցքաբանության ազգային կենտրոնի մամոլոգիայի բաժանմունքի բժիշկ Արթուր Ավետիսյանը, Հայ ամերիկյան առոջության մամոգրաֆիկ կենտրոնի բժիշկ Նելլի Ավագյանը, հիմնադրամի հիմնադիր Սյու Սեպետչյանը և… երեք լրագրող:

«Հայաստանում կրծքագեղձի քաղցկեղ տարեկան ախտորոշվում է 900-1000 կնոջ մոտ, որից 500-600 կին մահանում է: Այդ հիվանդությունը Հայաստանում աճում է, իսկ զարգացող երկրներում՝ նվազում: Հիվանդության աճի առաջին պատճառը բժշկին ուշ դիմելն է, իսկ երկրորդ պատճառը` բուժման որակը»,- փաստեց Արթուր Ավետիսյանը:
Ու չնայած դրան, մեր թանկագին լրատվամիջոցները ասուլիսը չէին կարևորել: Ակումբի աշխատակցուհին ասաց՝ եթե Նեմեց Ռուբոյի ասուլիսը լիներ, հաստատ շատերը կգային: «ՄաՄաՍյու» հիմնադրամը բարեգործական է, որևէ խմբագրի դա չի գրավում: Ցավոք, նույնիսկ գիտակցումը, որ խնդիրը շատ կարևոր է ու անհրաժեշտ է լուսաբանել՝ ոչինչ չի փոխում. հետո ինչ, որ ոչ մեկը ոչ մեկին չի հայհոյել, և բժիշկներն ու հյուրերն էլ մեր պատգամավորի նման ժարգոնով չեն խոսում… Դե, մտածել են` ի՞նչ մի հետաքրքիր բան պիտի լինի, որ…

Երևի մտածում են՝ ինչ-որ մի կին բուժման կարիք ունի, մեզ ի՞նչ, հո մեր մայրը չի, կամ քույրը, կամ մենք… Մուհալ մի արեք, քթներիդ կբուսնի:
Ի՞նչ կարող ենք պահանջել հասարակությունից, երբ մենք՝ լրագրողներս, ընդամենը ծախու գրչակների ենք վերածվել, վազում ենք սենսացիաների հետևից. հարգի են պապարացիները, ոչ թե լուրջ լրագրությունը: Ասենք, որ մեր խմբագիրները բարեգործականները չեն ողջունում, քանի որ հետաքրքիր չի հանրությանը, քանի որ «կայծ» չկա, սկանդալ չկա, ոչ մի հետաքրքիր բան չկա:

Բա ո՞ւր կորավ մարդկայնությունը, ո՞ւր են մարդասիրական մղումները, որոնցով պետք է ուղղորդվի յուրաքանչյուր մարդ, որոնք պետք է առաջնային լինեն: Ամեն ինչից, ամեն տեսակի թեժ լուրից կարևոր պետք է լինի մարդու կյանքի փրկության հարցը: Մեկ մարդու, երկու, երեք, հարյուր…. Հազարավորներ… Որ մեռնում են, այնինչ կարող էին ապրել, եթե փող ունենային:

Քիչ է՝ պետությունը մարդու գործոնը շահարկելով ոչինչ չի անում նրա կյանքը պահպանելու համար, դեռ ավելին՝ խանգարում է, քանի որ եթե մեր, այսպես կոչված, «անվճար» քաղցկեղի բուժումը չլիներ թղթի վրա, հիվանդը կարող էր օգնություն հայցել միջազգային կառույցներից, իսկ այս դեպքում այդ անվճար բուժման «պտիչկան» արջի ծառայություն է մատուցում՝ խանգարելով այլ տեղերից օգնություն ստանալու հնարավորությանը:
Բագրատ Լալայանը ոչինչ չի կարող անել առանց պետական աջակցության կամ գոնե առանց ապահովագրական ընկերությունների: Ապահովագրական ընկերություններից և ոչ մեկի ցուցակի մեջ քաղցկեղը չի նշվում որպես թիրախային խումբ: Ուրեմն՝ պետք է պետությունը պարտադրի այդ ընկերություններին, որպեսզի ներառեն քաղցկեղը: Ստացվում է, որ եթե նույնիսկ ամսական 100 դոլար ապահովագրական վճար ես մուծում, միևնույն է՝ հիվանդության դեպքում չես կարող ստանալ քեզ անհրաժեշտ օգնությունը: Էլ ո՞ւմ է պետք էդ ապահովագրությունը: Լալայանն ասաց, որ կփորձի պայմանավորվել տնօրինության հետ, որպեսզի 3 գնված + 1 անվճար համակարգը փոխարինվի 2+2-ով, որն, իհարկե, օգնություն կլինի, կիսով չափ կկրճատվի անհրաժեշտ գումարի չափը:

Ի դեպ, Բագրատ Լալայանն ասաց, որ նախատեսում են մրցույթ անցկացնել, որի շրջանակներում մրցանակ կտրվի բնակչությանը ոչ մատչելի դեղորայքի խնդիրը լավագույնս լուսաբանած լրագրողին: Գուցե ակտիվանա՞ք, բարեկամներ:

Սա ասուլիս լուսաբանել չդառավ, բայց էս է, կներեք…

Հայաստանի բուհերում իրար հետևից ռեկտորների ընտրություններ են տեղի ունենում: Իհարկե, այստեղ ևս գործում է այն նույն ընտրակարգը, որն արդեն վաղուց ի վեր հաստատվել է Հայաստանի Հանրապետությունում. վերևից ռեկտորը նշանակվում է, որից հետո կազմակերպվում է նրա «ընտրության ծիսակարգը»:

Այդպես, ապրիլի 26-ին Հայաստանի պետական տնտեսագիտական համալսարանի խորհուրդը ռեկտոր «ընտրեց» դեռ մարտի 4-ից ռեկտորի պաշտոնակատար նշանակված Կորյուն Աթոյանին, իսկ մարտի 27-ին ընտրական ներկայացում կազմակերպվեց Աթոյանի հետ նույն օրը նշանակում ստացած Արմեն Մազմանյանի համար՝ Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտում:

Այսօր էլ կայացավ Երևանի ճարտարապետության և շինարարության պետական համալսարանի ռեկտոր նշանակված Հովհաննես Թոքմաջյանի «ընտրության ծիսակարգը»:
Վաղն արդեն նոր ռեկտոր կընտրի Բժշկական համալսարանը, որի շուրջ էլ ժամանակին քիչ ինտրիգներ չեղան:
Բայց եթե այս բուհերի հարցում նման մոտեցումն ինչ-որ տեղ կարելի էր մի կերպ մարսել, ապա չէր կարելի ոչ մի կերպ հանդուրժել Երևանի պետական համալսարանի հարցում. նման դիրքորոշումն անընդունելի է ամբողջ աշխարհում՝ քաղաքակիրթ և իրեն հարգող պետության առաջատար բուհի դեպքում: Մայր բուհը` որպես առաջատար, պետք է ինչ-որ ձևով տարբերվի մյուսներից, սակայն, ինչպես երևում է, ԵՊՀ-ի պետքն էլ չէ նման համարում ունենալը ու, առավել ևս, տարբերվելը: Ավելին: Մայիսին այստեղ ռեկտորի ընտրություններ են սպասվում, սակայն բուհում, կարծես, այս առումով շարժ չկա: Իսկ պատճառն այն է, որ պարզապես համապատասխան մարդ չկա:
Հայաստանի կրթական համակարգի որակին համապատասխան խայտառակ վիճակ է նաև բուհերի ղեկավարների ընտրության հարցում: Հայտնի է, որ ներկա ռեկտոր Արամ Սիմոնյանի` 2006 թ. ընտրություններում, այսպես ասած, հաղթելու միակ պատճառը հարմար թեկնածուի բացակայությունն էր: 2006 թ.-ին այստեղ առաջադրվում է 4 թեկնածու` ԵՊՀ մաթեմատիկայի ֆակուլտետի դեկան Գեղամ Գևորգյանը, ֆիզիկայի ֆակուլտետի դեկան Սամվել Հարությունյանը, իրավաբանական ֆակուլտետի դեկան Գագիկ Ղազինյանը և պրոռեկտոր Արամ Սիմոնյանը: Առաջադրվածներից Արամ Սիմոնյանն ամենաքիչ շանսեր ունեցող թեկնածուն էր համարվում: Այդ ժամանակ նախագահի բարեհաճությունը վայելողը Սամվել Հարությունյանն էր, իսկ Գագիկ Ղազինյանն ամենավտանգավոր մրցակցի համարումն ուներ: Եվ ահա առաջին փուլում, ասում են, հավանաբար հենց Ղազինյանի ձեռքով կազմակերպված ինտրիգ է կազմակերպվում. ընտրողների շրջանում տարածում են, թե Հարությունյանը հրաժարվում է ընտրությանը մասնակցելուց, նրան ձայն տալ պետք չէ, ձևական կմասնակցի ընտրությանը, սակայն ավելի հակված է ձայները փոխանցել Ղազինյանին: Այս ապատեղեկատվությունը տարածվում է խիստ գաղտնի, շատ արագ, և դրա հետևանքով ընտրության առաջին փուլում գրանցվում են միանգամայն անսպասելի արդյունքներ. Ղազինյանը ստանում է 28 ձայն, Սիմոնյանը` 21, Գևորգյանը` 16, իսկ Հարությունյանը` 4:
Ամենաշատ ձայներ հավաքածները մրցում են նաև երկրորդ փուլում: Այստեղ Գագիկ Ղազինյանը ստանում է 32 ձայն, Արամ Սիմոնյանը` 10 ձայնով պակաս: Երրորդ փուլում Ղազինյանին է տրվում 36 քվե, և միայն մեկ ձայնով նրան չի հաջողվում հաղթանակ տանել: Հենց այդ ժամանակ էլ վերևում հասկանում են, որ Ղազինյանի հաղթանակը վտանգավոր է, և որոշում է կայացվում ընտրել չարյաց փոքրագույնին և, թույլ չտալու համար խայտառակ հեղինակություն ունեցող իրավաբանական ֆակուլտետի դեկանի` ռեկտոր դառնալը և ամբողջ համալսարանը իրավաբանականի օրը գցելը, որոշվում է ռեկտոր դարձնել թույլ և կառավարվող Արամ Սիմոնյանին: Սիմոնյանը, Ղազինյանի համեմատությամբ, ավելի քան անշառ թեկնածու էր:
Իհարկե, Արամ Սիմոնյանի ռեկտոր դառնալը ԵՊՀ-ն փրկեց ղազինյանացումից, սակայն Սիմոնյանի պաշտոնավարումը ԵՊՀ-ին չփրկեց: Ավելին, օրեցօր այս բուհ կոչվածն ավելի քիչ կապ ունի բուհի հետ, կաշառակերությունն այստեղ ինչպես կար, այդպես շարունակվում է, կրթական մակարդակն էլ, ինչքան էլ մեծ լինի ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի տենչանքը, թե՝ ԵՊՀ-ն դարձել աշխարհի առաջատար բուհերից մեկը, միևնույն է, ոչ մի բանի նման չէ: Եվ հիմա, փաստորեն, ռեկտորի ընտրությունների նախաշեմին համալսարանում ավելի քան անորոշ վիճակ է: Ինչ-ինչ անուններ են հնչում, սակայն դեռ որևէ մեկը հստակ չի բարձրաձայնում առաջադրվելու մասին:
Ռեկտորի աթոռին դարձյալ հավակնում է նախորդ ընտրություններին բախտի բերմամբ, թե պատահմամբ այդտեղ հայտնված Արամ Սիմոնյանը. բնականաբար, մարդը մտածում է, որ եթե մի անգամ ստացվեց, ուրեմն՝ կարող է նաև երկրորդ անգամ էլ փորձել: Հավակնորդ է նաև արդեն պրոռեկտոր Գեղամ Գևորգյանը: Խոսակցություններ կան նաև Գիտությունների պետական կոմիտեի ղեկավար դարձած Սամվել Հարությունյանի հնարավոր առաջադրման մասին, սակայն Հարությունյանն ինքը դեռ ձեռնպահ է մնում այս հարցում հստակ դիրքորոշում հայտնելուց. հավանաբար, աչքը վախեցել է նախորդ անգամվա ինտրիգային պարտությունից: Ղազինյանի թեկնածությունը ևս անհավանականներից չէ: Վերջին տարիներին երբեմն-երբեմն խոսվում էր նաև աստվածաբանության ֆակուլտետի Հայ եկեղեցու ամբիոնի վարիչ, ՀՀ նախագահի եղբայր Լևոն Սարգսյանի թեկնածության հնարավորության մասին, սակայն սա ևս հավանականների շարքից չէ. ի տարբերություն նախագահի մյուս եղբոր` Ալեքսանդր Սարգսյանի, որ նախագահ եղբոր շնորհիվ անպայման ուզեցավ և դարձավ պատգամավոր, Լևոն Սարգսյանն իսկապես գիտնականի համարում ունի, և դժվար է հավատալ, որ նախագահը կցանկանա այս եղբոր հարցում ևս ավելորդ խոսակցությունների մեջ ընկնել: Այսպիսով, Հայաստանի թիվ մեկ բուհը շուտով կկանգնի նոր ղեկավար ունենալու հրամայականի առջև, մինչդեռ բուհը կարծես դեռ քնած է:

Երեկ հյուպատոսական հարցերով ԱՄՆ պետքարտուղարի օգնական Ջենիս Ջեյքոբը հայտարարել է, որ ամերիկյան իշխանությունը քայլեր է ձեռնարկում, որպեսզի կրճատվեն
մուտքի արտոնագրի դիմած անձանց հայտերը քննարկելու համար կատարվող ծախսերը: «Առաջիկա երկու տարվա ընթացքում լրացուցիչ վճարումները կվերացվեն, քանի որ մեզ հաճելի չէ այն համակարգը, որով ԱՄՆ մեկնել ցանկացողների հետ անցկացվում են հարցազրույցներ»,-ասել է Ջենիս Ջեյքոբը:

Ներկայումս ԱՄՆ-ն պայմանագրեր է կնքում համապատասխան կազմակերպությունների հետ, որոնք հետագայում մատուցելու են ԱՄՆ հյուպատոսությունների կողմից տրամադրվող որոշ ծառայություններ:

«Իրականում մեզ դիմող քաղաքացիներն ավելի քիչ կմուծեն, քան նախկինում, քանի որ ստիպված չեն լինի ծախսեր կատարել լրացուցիչ ծառայությունների համար»,- նշել է Ջեյքոբը:

Մեր հարևան Իրանում գողերի հանդեպ գործող օրենքն անողոք է։ Նույնիսկ պատահել է, որ խանութից շոկոլադե սալիկ թռցնելու համար դատարանը վճռել է կտրել գողի ձեռքը։ Այս առումով մեր դատարանն ու դատախազությունն անհամեմատ ավելի բարի են, իսկ Իրանից ժամանած թալանչիների նկատմամբ առավելագու՛յնս բարի են։ Ահա թե ինչու է իրանցի գողերին Հայաստանը դրախտ թվում:

2010 թվականի սեպտեմբերի 28-ին Սյունիքի ընդհանուր իրավասության դատարանը, Ն. Օհանյանի նախագահությամբ, արագացված կարգով մի դատավճիռ է կայացրել, որը հայ դատախազի «ողորմածության» ու «մեղմության» օրինակ և բավարար պայման է իրանցի հանցագործների ներգաղթը խթանելու համար։ Ըստ այդ դատավճռի, Իրանի Խորամաբադ քաղաքի բնակիչ Եիսա Սեիդ Միրզայի Դալվանդին և Համադան քաղաքի բնակիչ Դավուդ Բոռզուի Ղառբանիֆառդին 2 ամիս շարունակ խոշոր չափերի թալան և հափշտակություններ են կազմակերպել Հայաստանի տարբեր քաղաքներում և մարզերում՝ Կապանում, Սիսիանում, Ստեփանակերտում, Գորիսում, Եղեգնաձորում և ձերբակալվել են 2010 թվականի հունվարի 19-ին՝ Սիսիանի ոստիկանների կողմից։ Հանցագործների տեսադաշտում են եղել փոխանակման կետերը, խանութները, առևտրային կետերը։ Քրգործը, ընդհանուր առմամբ, թալանի 8 դրվագ է ներառում։ Թե ինչպես է հաջողվել այս մարդկանց «ֆռռացնել» այդքան թվով ձեռներեց տուժողների, որոնց մեծ մասը կին է, և նրանց քթների տակից զգալի և խոշոր չափերի դրամ, տարադրամ, ոսկեղեն տանել, դատավճռից հնարավոր չէ հասկանալ։ Միայն մեկ արտահայտություն է օգտագործում դատավորը խարդախության եղանակը բնութագրելու համար՝ «ուշադրությունը շեղելու եղանակով»։ Տպավորություն է ստեղծվում, որ իրանցի գողերը կախարդական փայտիկը ձեռքները մտել են առևտրային վայրեր և փայտիկի մեկ թափահարումով ապուշացրել հայ գործարարներին։ Իրանցի խաբեբաների զոհերի թվում են կապանցի ձեռներեց Սերոբ Գրիգորյանը, որից «ուշադրությունը շեղելու միջոցով» հափշտակել են 170.000 դրամ, «Փեթակ» տոնավաճառի աշխատակից Յուրիկ Սարգսյանը, որի դրամարկղից տարել են «խոշոր չափերով` 2.226.860 դրամին համարժեք 6.000 (վեց հազար) ԱՄՆ դոլար», անհատ ձեռներեց Ջուլիետա Գաբրիելյանը։ Այս կնոջը պատկանող փոխանակման կետից գողացել են 555.106 դրամի համարժեք գումար։ Մեկ օրում իրանցի «վիրտուոզներին» հաջողվել է խոշոր չափերի մի քանի գողություն կատարել։ 640.000 դրամ տարել են Ստեփանակերտի «Էրլայն» ՍՊԸ դիսպետչերից, ապա շտապ մեկնել Գորիս և այնտեղ 550.000 հազար դրամի ոսկեղեն թռցրել «Սապֆիր» առևտրի սրահից՝ «շեղելով» անհատ ձեռներեց Ամալյա Ալեքսանյանի ուշադրությունը։ Հետո գնացել են Սիսիան ու 3 մլն դրամ տարել Եվգենիա Եղյանի տարադրամի փոխանակման կետից, իսկ երեկոյան ժամը 21-ի սահմաններում հասել են Եղեգնաձոր և մթերային մի խանութից 225 հազար դրամ հանել դրամարկղից։ Այսպիսի հանցագործությունների համար հայրենիքում նրանց պարզապես կվերացնեին աշխարհի երեսից։ Բայց մեր դատախազությունն ու դատավոր Ն. Օհանյանը աննախադեպ մարդասիրություն են ցուցաբերել «հյուրերի» նկատմամբ։ Նրանք հաշվի են առել, որ Եիսա Սեիդ Դալվանդին և Դավուդ Ղառբանիֆառդը հատուցել են պատճառված գույքային վնասը, իրենց մեղավոր են ճանաչել ու զղջացել, դատված չեն եղել, և Դալվանդին անչափահաս երեխաներ ունի իր խնամքի տակ։ Արդյունքում հանցագործներին չնչին ժամկետով պայմանական պատիժ են տվել և ազատ արձակել դատարանի դահլիճից։

Դատախազության անսպասելի գթասրտության պատճառների մասին միայն ենթադրություններ կարելի է անել, քանի որ դատավճռի օգնությամբ հնարավոր չէ դրանք պարզել: Ընդամենը մի քանի պարբերություն է գրված պատասխանատվության և պատժի անհատականացման, սոցիալական արդարության վերականգնման, պատիժ նշանակելիս հանցավորի նկատմամբ անհատական մոտեցման անհրաժեշտության և մի քանի այլ սկզբունքների մասին, որոնք տարօրինակ կերպով մոռացվում են 2-3 բջջային հեռախոս տարած «անտեր» անչափահասների կամ «պակրիշկա» գողացող չափահաս «անտերների» դեպքում։

Հ.Գ. Ի դեպ, տուժողներից մեկը մեզ ասաց, որ որևէ փոխհատուցման մասին ասվածը ընդամենը հեքիաթ է, իսկ այս գործը «ջրվել է» դատախազության բարձր հովանու ներքո:

Երեկ առողջապահության նախարարությունը հաղորդագրություն էր տարածել, ըստ որի՝ 26, 36, 46, 56 տարեկան քաղաքացիները պոլիկլինիկայում կարող են անվճար պատվաստվել դիֆտերիայի և փայտացման դեմ: Ինչ է սա նշանակում, կա արդյոք վտանգ:

Ծրագրի մանրամասները փորձեցինք ճշտել «Իմունիզացիայի» ազգային ծրագրի ղեկավար Գայանե Սահակյանից: Մեզ հետ զրույցում նա նշեց, որ հաղորդագրությունների գլխավոր նպատակը ժողովրդին հիվանդության մասին տեղեկացնելն է. «Հաղորդագրությունների միջոցով մենք փորձում ենք տեղյակ պահել ժողովրդին պատվաստումների մասին, քանի որ փայտացումը և դիֆտերիան վտանգավոր հիանդություններ են, որոնք կարող են նույնիսկ մահվան հանգեցնել: Չնայած վերջին տարիներին մեր հանրապետությունում նմանատիպ դեպքեր չեն գրանցվել, սակայն այդ հիվանդությունները, լինելով վարակիչ, կարող են ներթափանցել դրսից` Ռուսաստանից, Թուրքիայից, Իրանից, որտեղ շատ տարածված են: Մենք նպատակ չունենք պարտադրելու քաղաքացիներին, սակայն ցանկալի է, որ վերը նշված տարիքի անձինք չանտեսեն այն: Այս ծրագիրը մեկանգամյա նախաձեռություն չէ և պլանային օրացույցով միշտ նախատեսվում է»: Մեր հարցին, թե ինչ հիմունքով է ընտրվել 26, 36, 46, 56 տարիքային սահմանը,Գայանե Սահակյանը պատասխանեց. «Իմունիտետն օրգանիզմում մնում է 10 տարի: Ըստ այդմ, պատվաստումը պետք է կատարվի յուրաքանչյուր 10 տարի ընդմիջմամբ: Հիշեցնեմ նաև, որ մանկական տարիքի համար նախատեսվող վերջին պատվաստումը արվում է 16 տարեկանում»:
Շուշան Գալստյան