Այսօր  Երևանի պետական Ագրարային համալսարանում արցախյան ազատամարտիկ, համալսարանի նախկին  ուսանող  Մյասնիկ Գասպարյանի  հիշատակին նվիրված հուշ-ցերեկույթ էր:

Հայրենիքն ազատագրելու  համար  Արցախյան պատերազմին զինվորագրվեցին  տասնյակ  հազարավոր  հայորդիներ, նրանցից էր Արթիկցի Մյասնիկը, կամ ինչպես ընկերներն էին նրան անվանում` ձորի Միրոն։

Մյասնիկի մայրը` տիկին Սուսանան պատմեց.«Ինձ հետ վերջին հանդիպման ժամանակ ամուր սեղմեցի կրծքիս  ու ասեցի բալես, չեմ ուզում կարոտ մնալ քեզանից,իսկ նա թե`  կարոտ չես մնա մայրիկ, միայն աղոթիր,  որ մայր հողն ինձնից կարոտ չմնա։ Միրոյի կարծիքով ես  հպարտ պետք է լինեի  որդիներիցս մեկին նվիրելով մայր հողին` մյուսների ճամփան  հարթ ու խաղաղ  դարձնելու համար։ Միայն այն գաղափարը, որ իր կյանքի գնով հայրենիք է փրկել ու ազատագրել թշամուց…  միայն դրանով եմ  սփոփվում»;

Ագրարային համալսարանի ռեկտոր Արշալույս  Սիմոնյանը հետաքրքիր միտք ասաց. «Հայ ժողովուրդը  պատմության ընթացքում  սեղմվել է  ոչ միայն տարածքով այլև իր համբերությամբ։ Արցախյան շարժումը եղավ մի պայթյուն, ազատության տենչ,  որին հասնելու համար  ագրարային համալսաանի շուրջ 28 ուսանողներ իրենց կյանքը նվիրաբերեցին հայրենիքի ազատությանը։ Ինձ համար գոյություն չունի  նախկին և հետմահու բառերը, այդ հերոսներն ամեն օր պետք է ապրեն մեր հիշողության մեջ: Ես կարծում եմ,  որ մեր դասամատյաներում առաջին համարներում նրանց անունը պետք է լինի, որպեսզի  ամեն ներկա բացակա անելուց նրանց հիշենք ու նրանցով խիզախանանք»;

Ագրարային համալսարանը հետմահու ոսկե մեդալով պարգևատրեց Մյասնիկ Գասպարյանին և  համալսարանի 6-րդ մասնաշենքի  5-րդ լսարանը անվանվեց Միրոյի անունով։

Շուշան Գալստյան

Այսօր ավարտվում է մայիսի 3-ին Գեղարվեստի ազգային կենտրոնի Մանկական պատկերասրահում մեկնարկած «ՄաՄաՍյու» բարեգործական հիմնադրամի բացմանը նվիրված ցուցահանդես-վաճառքը, որտեղ ներկայացված են Գեղագիտության ազգային կենտրոնի կերպարվեստի և դեկորատիվ կիրառական արվեստի ստուդիա-քոլեջի սաների աշխատանքները: Ողջ հասույթը կտրամադրվի «ՄաՄաՍյու» բարեգործական հիմնադրամին: Վաճառվել է վեց նկար, ընդհանուր առմամբ հավաքվել է 151 000 դրամ:

Ցուցահանդեսին հրավիրված էին արտասահմանյան դիվանագետներ, տեղի պետական պաշտոնյաներ: Դիվանագետները եկել էին, մեր անտարբեր պաշտոնյաները՝ ոչ:

«ՄաՄաՍյու» բարեգործական հիմնադրամը ստեղծվեց եզակի դեպքից՝ քաղցկեղով հիվանդ կնոջ համար դրամահավաք կազմակերպելու նպատակով: Սակայն խնդիրը գլոբալ է, և հիմնադրամը որոշել է շարունակել իր գործընթացը:

Ներկա էին Հայաստանում ԱՄՆ դեսպան Մարի Յովանովիչը և Բրիտանիայի դեսպան Չարլզ Լոնսդեյլը: Մինչ այդտեղ գալը, նրանք տեղյակ չէին հիմնադրամի գոյության մասին:

Եկել էր նաև Արմինե Հովհաննիսյանը:

— Ի՞նչ կասեք ակցիայի մասին, նաև պրոբլեմի, որ հիմնադրամը բարձրացնում է, ինչ-որ բանի կարո՞ղ է հասնել՝ օրենսդրական փոփոխությունների, անվճար տրամադրվող դեղորայքի ցանկի վերանայման, ի վերջո՝ բարեգործության մշակույթի ձևավորման:

— Էս դեպքում ամենաշատը դա պետք է երեխաներին, ովքեր այս նկարները նկարել են: Նրանք փոքրուց սովորում են բարեգործություն անել, շատ կարևոր է, որ երեխաները էս տարիքից սովորեն, որ յուրաքանչյուրն իր ձևով, իր շնորհքով, իր համեստ ներդրումով կարող է ուրիշի ցավը` մեծ կամ փոքր, ինչ-որ չափով դարմանել: Ես դա եմ կարևորում ամենից շատ: Դա լավ է բոլորիս համար, հյուրերի համար, որ առիթ ունենք այսպիսի գեղեցիկ աշխատանքներ տեսնել, նվիրատվություն անել, որ ինքներս մեզ լավ զգանք, ու իհարկե, այն մարդկանց,համար, ովքեր բուժօգնության կարիք ունեն. որպեսզի նրանք կարողանան իրենց ծախսերը մի փոքր թեթևացնել:

Յուրաքանչյուր հասարակության մեջ առաջին հերթին պետք է բարձրաձայնվի, խոսվի դրա մասին, չպետք է տաբու դրվի այդ հարցի վրա: Եթե հարցը կա, ուրեմն՝ պետք է բարձրաձայնվի: Այս ակցիան նաև նրանով է գեղեցիկ, որ յուրաքանչյուր երեխա ունի մայր, քույր, տատիկ, մորաքույր, որոնք շատ հնարավոր է, որ ունենան այս հիվանդությունը: Շատ ողջունելի նախաձեռնություն է ու պետք է որ հաջողություն ունենա:

«Փարիզյան սուրճ»-ի տնօրեն Աշխեն Վալերին՝ կազմակերպել էր շնորհանդեսի հյուրասիրությունը: Իմ հարցին, թե ինչո՞ւ է այսօր այստեղ, ասաց. «Սյուզին եկավ ինձ մոտ: Ես համարում եմ, որ սա շատ լավ պրոյեկտ է հայ կանանց համար: Ես էլ եմ ունեցել այդ հիվանդությունը, բարեբախտաբար՝ ես Ֆրանսիայի քաղաքացի եմ, ու բուժումս եղել է անվճար՝ պետությունը բուժել է ինձ, շատ լավ պայմաններով, հոգացել է բոլոր ծախսերը:  Արդարացի չէ, որ ես կարող եմ բուժվել, իսկ Սյուզիի մաման՝ ոչ: Ես ցավում եմ, որ պետությունը միջոցներ չի ձեռնարկում կամ չի կարող: Ես վստահ եմ, որ եթե այսօր լիներ պետական կամք, այսինքն՝ պետականորեն մենք կարողանայինք՝ և՛ Հայաստանը, և՛ սփյուռքահայությունը, պայքարել այս հիվանդության դեմ, հաջողություն կունենայինք: Ինձ ասում են, որ պետությունը չունի այդպիսի փողեր: Կարծում եմ՝ եթե բարի կամք ունենանք, մանավանդ սփյուռքը, մենք նույնիսկ պետական այդ գումարների կարիքը չենք ունենա: Հայաստանում այնքան բան կա անելու, այնքան պրոբլեմներ, կարիքներ կան: Առաջնահերթը պետք է լինի մարդու կյանքի փրկությունը: Ամեն մեկը պետք է ընտրություն անի ու որոշի՝ որտե՞ղ է իր նվիրավությունն առավել անհրաժեշտ՝ կյանք փրկե՞լ է ուզում, թե՞ ուզում է ճանապարհի կառուցմանը նպաստել: Ես անձամբ կանանց հետ եմ»:

Հայաստանում Մեծ Բրիտանիայի դեսպան Չարլզ Լոնդսլեյը ևս եկել էր ողջունելու ակցիան. «Ողջունելի է այն, ինչ արել են երեխաները: Ես հենց նոր գնեցի մի մայրիկի նկար, որը պիտի կախեմ իմ գրասենյակում, շատ գեղեցիկ նկար է: Հայաստանում կանայք շատ խնդիրներ ունեն ընդհանրապես, և մասնավորապես այս պրոբլեմը, նմանատիպ ակցիաները կարևորում եմ, քանի որ դրանք նպաստում են կանանց քաղաքացիական և հասարակական ակտիվացմանը: Ողջունում եմ հատկապես, երբ կանայք, ընդհանրապես մարդիկ իրե՛նք են նախաձեռնում ինչ-որ բան, ինչ-որ բան ուզում են փոխել հասարակության մեջ: Երբ երկիրն ունի շատ խնդիրներ և սահմանափակ հնարավորություններ, չի կարողանում հասցնել ամեն ինչ: Մեր երկրում առողջապահական ու սոցիալական վիճակն իհարկե ավելի լավ է, բայց մենք էլ, շատ դեպքերում, ունենք թանկ դեղորայքի հասանելիության խնդիր: Պետք է ձգտել՝ իհարկե, որ մաքսիմալ հասանելի լինի բուժօգնությունը, և որքան հնարավոր է՝ անվճար: Կարևորը պրոբլեմի մասին բարձրաձայնելն է, ամեն ինչ սկսվում է դրանից: Մեր երկիրը նույնպես միշտ սոցիալապես ապահով չի եղել, մենք էլ ենք պայքարել ամեն մի փոփոխության համար: Սա շատ լավ սկիզբ է: Հուսանք՝ կբերի որոշակի քայլերի հօգուտ այն կանանց, որոնք հայտնվում են նմանատիպ իրավիճակներում»:

Հայաստանում ԱՄՆ դեսպան Մարի Յովանովիչը, որ ընդհանրապես կարծում էր, թե ակցիան քաղցկեղի հետազոտություններ անցկացնելու համար գումար հավաքելու նպատակ ունի, նկատելի զարմացած էր. «Կրծքագեղձի քաղցկեղը մեծ պրոբլեմ է ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ ողջ աշխարհում: Գոյություն ունեն բուժման տարբեր մեխանիզմներ, զանազան դեղորայքներ, «Հերցեպտին»-ով բուժումը դրանցից մեկն է, և դա անհրաժեշտ է ոչ բոլորին: Կարևորը, որ անհատական մոտեցում ապահովվի յուրաքանչյուր կնոջ համար: ԱՄՆ կառավարությունը շատ բաներ է անում Հայաստանում կանանց հիմնախնդիրների լուծման համար, մասնավորապես՝ կրծքագեղձի քաղցկեղի ոլորտում: Որքան գիտեմ, կանանց հիմնախնդիրներով զբաղվող հ/կ-ներն էլ են զբաղվում այդ հարցի լուծումները փնտրելով»:

«Հայաստանը դեռևս չի կարողանում տրամադրել կրծքագեղձի քաղցկեղի բուժման համար անհրաժեշտ ողջ դեղորայքն անվճար: Ավելին, մեզ նման նոր զարգացող երկրի համար սահմանվել  է վաճառքի նույն գինը, ինչ զարգացած երկրներում. օրինակ՝ ԱՄՆ-ում, ուր պետությունն է հոգում այդ ծախսերը: Արդյո՞ք դա արդարացի է»,- հարցին տիկին Յովանովիչը պատասխանեց. «Ցավոք՝ ոչ, բայց առայժմ ունենք այն, ինչ ունենք: Այդ պրոբլեմը համաշխարհային է»:

Ակցիան ոգևորել էր նկարիչ երեխաների մայրերին. Հակոբյան Մերիի մայրը` Հասմիկը, խոստովանեց որ ինքը չի իմացել՝ ինչի համար են նկարում երեխաները.

«Մենք չգիտեինք ճիշտն ասած՝ ինչի համար են նկարում, բայց երեխաները գիտեին: Իմ աղջիկն ուղղակի ամեն ինչ չի ասում: Երեխաներն, իհարկե, հասկանում են, որ իրենք օգնում են ինչ-որ մայրիկի, որ բուժվի: Շատ գեղեցիկ ակցիա է, երեխաներին կօգնի ճիշտ մարդ մեծանալ: Ճիշտ կլիներ, որ դեռ դպրոցից երեխաները հիվանդությունների մասին տեղյակ լինեին, կանխարգելման ագիտացիա տարվեր: Ինչքան գրագետ լինես, էնքան պիտանի կլինես ընտանիքիդ, հասարակությանը: Իսկ եթե ձեր նախաձեռնությամբ կարողանաք օգնել գոնե մեկին՝ էլի լավ կլինի»:

«Ֆրանսպրես» գործակալությունը՝ վկայակոչելով Սաուդյան Արաբիայի «Ալ Վատան» թերթը, տեղեկացնում է, որ  ամերիկացիներին հաջողվել է «Ալ Ղաիդա» միջազգային ահաբեկչական ցանցի ղեկավար Ուսամա Բեն Լադենի հետքը գտնել ցանցի եգիտպական մասնաճյուղի ղեկավար Այման ալ Զավահիրիի օգնությամբ։

ԱՄՆ ԿՀՎ-ն բեն Լադենի գտնվելու վայրը պարզել է  հետևելով Զավահիրիի  սուրհանդակ, Քուվեյթի բնակիչ Աբու Ահմադի միջոցով։ Որոշ լրատվամիջոցներ տեղեկացնում են, որ   Աբու Ահմադը 2001թ. սեպտեմբերի 11–ի ահաբեկչության գլխավոր կազմակերպիչ Խալիդ Շեյխ Մուհամմեդի հովանավորյալն է։

Աբու Ահմադը  Ալ Զավահիրի համար է աշխատում և  վջինիս առաջադրանքով  ամերիկացիներին տեղեկացրել է   Բեն Լադենի գտնվելու վայրի մասին։

Ալ Զավահիրին դավաճանել է  Բեն Լադենին , քանի որ ցանկանում է կազմակերպության ողջ ղեկավարումն իր ձեռքը վերցնել։

Հիշեցնենք, որ Ուսամա Բեն Լադենը սպանվել է 2011թ. մայիսի 2–ին’ ամերիկացի զինվորների իրականացրած հատուկ գործողությունների արդյունքում:

Ամերիկացի զինվորները հատուկ գործողություններն իրականացրել էին Պակիստանի մայրաքաղաք Իսլամաբադից 100 կմ հեռավորության վրա գտնվող Աբոտաբատ քաղաքում։

ԱԱԾ աշխատակիցները Երեւանի Կենտրոն-Նորք Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարան են բերել մաքսանենգության մեջ կասկածվող Արմեն Սարգսյանին:Մեզ չհաջողվեց այս պահին տեղեկություններ ստանալ ԱԱԾ-ից, սակայն, նշված անձնավորության անունը կապվում է  ԱԺ պատգամավոր Լեւոն Սարգսյանի («Ալրաղացի Լյովիկ») հետ`կասկածյալը Սարգյանի թիկնապահ Արմեն Սարգսյանն է` «Գդըռ» մականունով, ով ձերբակալվել է մաքսանենգության գործով:

Դատավոր Մխիթար Պապոյանի նախագահությամբ, դատական նիստը կբավարարի: Քննչական մարմնի միջնորդությունը և Արմեն Սարգսյանի նկատմամբ որպես խափանման միջոց կկիրառվի երկամսյա կալանք:

Այսօր կառավարությունը յուրահատուկ հյուր ուներ: Հինգշաբթի օրով, կառավարության նիստի օրով, այն էլ` այն ժամին, երբ գործադիրի անդամները ներկայանում են նիստի, թղթապանակը թևի տակ, բավականին լավ տեսքով արագ-արագ աստիճաններից իջավ և քայլերը դեպի դուռն ուղղեց Հայաստանի երկու վարչապետերի եղբայրը` Արմեն Սարգսյանը: Բնական էր, որ Սարգսյանի համար կառավարության շենքը ժամանակին ջրի ճամփա եղած կլիներ. Սարգսյանների ընտանիքը Հայաստանի այն եզակի ընտանիքն է, որը միանգամից երկու վարչապետ տվեց, ընդ որում, վարչապետերից մեկը պատմության մեջ մտավ ոչ թե պարզապես շարքային վարչապետ, այլ՝ սպարապետ-վարչապետ:

«Պարո՛ն Սարգսյան, կարո՞ղ է Ձեզ պաշտոն են տալու, որ եկել եք կառավարություն»: Արմեն Սարգսյանը ժպտաց. «Չէ´, ես էդպես չեմ էլ ձգտում, ուղղակի երբեմն այցելում եմ, գալիս, բարևում եմ ընկերներիս»:

Բարևելու համար կառավարության շենք եկած Արմեն Սարգսյանը, նկատելով իրեն լուսանկարելը, ինչպես նաև նախարարների շարժը, որ շտապում էին նիստի, ոտքը կախ գցեց: Գործադիրի կաբինետից Սարգսյանին առաջինը մոտեցավ և բարևեց Վերահսկիչ պալատի փոխնախագահ Լևոն Յոլյանը: Ծանոթ-ընկերները ջերմ բարևեցին իրար, «ոնց ես-ոնց չես» ասացին, որից հետո «ջանսաղություն» մաղթեցին, և Յոլյանը քայլերն ուղղեց վերև:

Սարգսյանը դարձյալ պատրաստվեց հեռանալ, մեկ էլ տեսավ, որ Պաշտպանության նախարարն է շարժվում դեպի շենք, և էլի ոտքը կախ գցեց: Հաջորդ բարևողը Տրանսպորտի և կապի նախարար Մանուկ Վարդանյանն էր: Վարդանյանը գնաց, Սարգսյանը դարձյալ մնաց Սեյրան Օհանյանին սպասելով, որը հակառակի նման հենց կառավարության շենքի դռների մեջտեղում միջադեպի մեջ ընկավ զոհվածներից մեկի հոր հետ: Հայրը հավանաբար բորբոքված էր, ինչը նախարարին դրդեց կանգնել և առաջարկեց անցնել ավելի մեկուսի տեղ` խնդրի պարզաբանման համար: «Ռազբորկան» ահագին երկար տևեց. Սարգսյանը կանգնած սպասում էր` նայելով անցնող, բայց արդեն չբարևող կառավարության անդամներին, ինչը ևս հասկանալի էր:

Նոր նախարարներից քչերը կարող էին Վազգեն Սարգսյանի հետ ծանոթ եղած լինել. այդպես, Աշխատանքի և սոցիալական ապահովության նախարար Արթուր Գրիգորյանն անցավ և չբարևեց, չբարևեց նաև Արտակարգ իրավիճակների նախարար Արմեն Երիցյանը, որը, բնականաբար, հաստատ կճանաչեր Արմեն Սարգսյանին, բայց Երիցյանի չբարևելու պատճառներն էլ ուրիշ կարող էին լինել. կամ՝ թիկնապահի բռնած անձրևանոցի տակ անձրևից պաշտպանվող և կառավարության շենք նոր-նոր մտած նախարարը պարզապես խառն էր և չնկատեց Սարգսյանին, կամ՝ չի բացառվում նաև, որ լավ ոստիկան Արմեն Երիցյանը պարզապես չցանկացավ նկատել ազատություն ստացած նախկին հանցագործին:

Ի տարբերություն վարչապետ-եղբայրների, Արմեն Սարգսյանն էլ պատմության մեջ մտավ, բայց արդեն ոչ թե որպես բարձրաստիճան պաշտոնյա, այլ իբրև Հանրային հեռուստախորհրդի առաջին նախագահ Տիգրան Նաղդալյանի սպանության պատվիրատու: Դատարանը ապացուցված համարեց այն փաստը, որ Սարգսյան-կրտսերը 75 հազար դոլար էր տվել` Նաղդալյանին սպանությունը կազմակերպելու նպատակով: Արմեն Սարգսյանը դատապարտվել էր 15 տարվա ազատազրկման, սակայն 2008 թ. սեպտեմբերին վաղաժամկետ պայմանական ազատություն ստացավ: Ի դեպ, Սարգսյանին ազատություն շնորհվեց հենց Տիգրան Սարգսյանի վարչապետության օրոք, ում հետ բարևելու համար էլ, հավանաբար, այսօր կառավարություն էր եկել, ըստ դատավճռի, նախկին հանցագործը: Ի դեպ, Արմեն Սարգսյանին ազատ արձակելուց հետո Նաղդալյանի ընտանիքը բավական բողոքեց, և հավանաբար որպես փոխհատուցում՝ Նաղդալյանի կինը` Դիանա Մնացականյանը, նշանակվեց ՀՀ վարչապետի մամուլի քարտուղար, որոշ ժամանակ աշխատեց, հետոտեղափոխվեց այլ աշխատանքի, բայց, անկախ ամեն ինչից, Արմեն Սարգսյանը մնաց ազատության մեջ:

Սարգսյանին բարևող վերջին անձնավորությունն արդեն Սեյրան Օհանյանն էր. սպասումն արդարացավ, Սեյրան Օհանյանը մոտեցավ, տեսնելով Սարգսյանին՝ զարմացախառն ժպտաց, ողջագուրվեց՝ «տեսա գալիս ես, ասի` բարևեմ, նոր դուրս գամ»-ին պատասխանեց՝ «ո՞նց ես, ախպեր ջան»-ով, մի երկու խոսք փոխանակեց, որից հետո Վազգեն Սարգսյանի կրտսեր եղբոր ոդիսականը կառավարության շենքում ավարտվեց:

Հետո էլ ասում են, թե Հայաստանում ընդդիմությանը հալածում են, ասում են, թե Հայաստանում անհանդուրժող են: Ինչպես տեսնում ենք, Հայաստանում հանդուրժող են ոչ միայն հանցագործների, սպանություն պատվիրողների նկատմամբ, այլև ընդդիմության առաջնորդների հարազատների հանդեպ (Արամ Զավենի Սարգսյանն անհաջող վարչապետությունից հետո տեղափոխվեց ընդդիմության շարքերը, հիմա էլ, չնայած «Հանրապետություն» կուսակցությունից մնացել են երևի թե միայն Արամ Սարգսյանն ու նրա տեղակալը, բայց Վազգեն Սարգսյանի եղբայրը շարունակում է բոցաշունչ ելույթներ ունենալ Հայ ազգային կոնգրեսի հանրահավաքներում և համարվում է ՀԱԿ-ի կազմի մեջ մտնող առանցքային կուսակցություններից մեկի լիդերը): Ցավոք, այդ հանդուրժողությունը ոչ միշտ է բոլորի վրա տարածվում. որպես կանոն, դա դրսևորվում է բացառությունների ձևով: Ի դեպ մեր տեղեկություններով Արմեն Սարգսյանի հետ վերջերս հանդիպել է նախագահ Սարգսյանը: Ասում են եղել է պաշտոն ստանձնելու առաջարկ, թե ինչ կլինի պատասխանը դեռևս հայտնի չէ, բայց Դուբայում հյուրանոց, Հայաստանում ոչ պակաս կարողություններ ունեցող Սարգսյանը կարծես թե հակված չէ մտնելու պաշտոնի «լծի տակ»:

Իշխանության և ՀԱԿ ներդաշնակ քայլերից հետո մամուլում հաճախ են հայտնվում տարբեր վարկածներ, ոմանք անում են հեռու գնացող հետևություններ:

Ընդ որում, քննադատության թիրախ են դարձել թե՛ Սերժ Սարգսյանը, թե՛ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:

Գործող նախագահին մեղադրում են` ասելով, թե ընդդիմության պահանջների կատարումը իշխանության թուլության նշան է: Եթե հետևենք այս խոտոր տրամաբանությանը, ապա ուժեղ է համարվում այն իշխանությունը, որը պահպանվում կամ վերարտադրվում է տոտալ կեղծիքների, մարդկանց գնդակահարության, հարյուրավորներին ազատազրկելու միջոցով, մի խոսքով` ժողովրդի կամքին հակառակ:

Առաջին նախագահին մեղադրում են իբրև թե սկզբունքներից շեղվելու, իր համակիրներին խաբելու, իշխանության հետ գործարքի գնալու հարցերում: Դարձյալ չի բերվում որևէ բանական արգումենտ: Տեր-Պետրոսյանը երբեք տուրք չի տվել հեղափոխական հռետորաբանությանը, ավելին՝ միշտ կարևորել է իշխանության հետ երկխոսության անհրաժեշտությունը` գլխավոր նախապայման համարելով քաղկալանավորների ազատարձակումը: Արդ, ի՞նչ սկզբունք է դավաճանել ՀԱԿ առաջնորդը: Եթե իշխանության վերջին շրջանի քայլերի համատեքստում` նա հրաժարվեր երկխոսության գաղափարից, ապա այդ ժամանակ հնարավոր կլիներ նրան մեղադրել անսկզբունքայնության, անհետևողականության համար:

Սխալ է նաև այսօրվա գործըթացների և մի քանի տարվա վաղեմության մի քանի դրվագների մեխանիկական զուգահեռը:

Արթուր Բաղդասարյանը, Արտաշես Գեղամյանը և էլի մի քանի գործիչներ իշխանությանն ինտեգրվել են ադրկուլիսյան բանակցությունների, հասարակության առջև չհնչեցված, հետևաբար` նրա կողմից հավանության չարժանացած պահանջների բավարարման արդյունքում: Օրինակ, երբ 2008-ին ՕԵԿ փոխնախագահ Հեղինե Բիշարյանը ընտրակեղծիքների թեմայով բոցավառ ելույթ էր ունենում Տեր-Պետրոսյանի կողմնակիցների կազմակերպած հանրահավաքում, նրա կուսակցական շեֆը զուգահեռաբար բանակցում էր Բաղրամյան 26-ում` իր ընտրողների թիկունքում ստանալով Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի բաղձալի պաշտոնը: Այ, սա գործարք է, որն ընդհանուր ոչինչ չունի այդ պահին ընթացող քաղաքական, հասարակական գործընթացի հետ:

Երբ գործընթացին ակտիվ մասնակցում է հասարակությունը, ընդդիմության պահանջները ձևակերպվում են նրա ներկայությամբ ու համաձայնությամբ, և իշխանությունը արձագանքում է դրանց, արդեն խոսք կարող է լինել ոչ թե գործարքի, այլ` երկխոսության մասին:

«Պետք է գնահատել, ոչ թե ռևերանսներ անել, խոսել ինչ-որ պայմանավորվածությունների մասին: Ո՛չ, գնում է բաց դիալոգ: Մենք մեր պահանջները, մեր խնդիրները, մեր ծրագրերը բաց ներկայացնում ենք իշխանություններին և հասարակությանը, և իշխանությունն էլ բաց պատասխաններ է տալիս դրան: Իհարկե` ոչ այնքան կոնկրետ և ուղիղ, ինչպես մենք ենք ասում, այլ ավելի մշուշապատ և այլն, բայց քայլեր են արվում, դա չի կարելի անտեսել», — այսօր նշել է Լևոն Տեր-Պետրոսյանը:

Այս բառերը լավագույնս բնութագրում են այսօրվա քաղաքական գործընթացը: Ամեն բան ասված է շատ պարզ ու հանրամատչելի, ու դժվար է դրան հակադրվելը:

«Հանրային խորհուրդը պետք է նոր ստատուս ստանա»,- այսօր հայտարարել է Հանրային խորհրդի նախագահ Վազգեն Մանուկյանը՝ Հանրային խորհրդի երկու տարվա աշխատանքներն ամփոփող ընդլայնված լիագումար նիստում:

Պարոն Մանուկյանին մարդկայնորեն, իհարկե, կարելի է հասկանալ. Հանրային խորհրդի նախագահի պաշտոնը առավելագույնն է, որ նա կարող է ակնկալել իր քաղաքական կենսագրության մայրամուտին: Բնականաբար, ԱԺՄ նախագահը ձգտում է մեծացնել այն մարմնի կշիռը, որն ինքը ղեկավարում` թերեւս գիտակցելով, որ Հանրային խորհուրդն անգործունակ մի մարմին է, որում հավաքված են քաղաքական «թոշակառուները» եւ իշխանության ցանկացած նախաձեռնություն ողջունող մտավորականները:

Սակայն պարոն Մանուկյանի ամբիցիաները բավարար չեն, ըստ էության գոյություն չունեցող մարմնին օրենսդրական կարգավիճակ տալու համար ավելի հիմնավոր պատճառներ են պետք:

Հանրային խորհրդի ստեղծման գաղափարը ծնվեց նախագահական ընտրություններից հետո, երբ իշխանությանն անհրաժեշտ էր սեփական լեգիտիմության ճգնաժամի հաղթահարման իմիտացիա ստեղծել: Բնականաբար, այդ մարմնում հասրակությունը` իր տաբեր խմբերով, չներկայացվեց: Այնտեղ մենք տեսանք հին ու չմոռացվող քաղաքական դեմքերի, ազգի դարդով «տառապող» մտավորականների: Բայց դե` իշխանությունը Հանրային խորհրդով լուծում էր իր հարցերը` թմբկահարելով, որ ընդդիմությունը եւս մեկ անգամ մերժեց երկխոսության առաջարկը, մաս չկազմեց Հանրային խորհրդին եւ այլն:

Հիմա ժամանակները փոխվել են, իշխանությունը որոշել է երկխոսություն վարել իրական ընդդիմության հետ: Միջանկյալ, իմիտացիոն մարմինների ավելորդությունն առավել քան ընդծված է երեւում:

Ստեղծված իրավիճակում Վազգեն Մանուկյանը պետք է հանդես գար առաջարկով, սակայն դրա բովանդակությունը պետք է հանգեր իր ղեկավարած կառույցի լուծարմանը: Երբ իշխանություն-հասրակություն երկխոսության գոնե տեսական հնարավորություն կա, իմիտացիոն մարմինները կարող են միայն վնասել գործին, ի չիք դարձնել այն դրական միտումները, որ նկատվում են վերջին շաբաթներին:

Այսօր ԱԱԾ աշխատակիցները Կենտրոն-Նորք Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանից Երեւանի «կենտրոն» ՔԿՀ մեկուսարան տեղափոխեցին  երկու  երիտասարդների, ովքեր Գավառի «հեղինակություններից» են, առնչություն ունեն Հովհաննես Թամամյանի դեմ հարուցված քրեական գործերից մեկին: Նրանք նաև նույն դատարանի դատավոր Մնացական Մարտիրոսյանի եղբոր որդիներն են: Սա այն գործն է, որի հետ կապված կալանավորվել է նաեւ ոստիկանության քննչական գլխավոր վարչության Հատկապես կարեւորագույն գործերով վարչության ավագ քննիչ Վահան Խանզադյանը:

Դատական նիստը, նախագահել է դատարանի նախագահ Ռուբեն Վարդազարյանը և բավարարել է Հատուկ քննչական ծառայություն միջնորդությունը խափանման միջոց կիրառելով երկամսյա կալանքը:

Կալանավորված երիտասարդները Գեղարքունիքի մարզի Գավառ քաղաքի բնակիչներ Արթուր եւ Արմեն Մարտիրոսյանները, մեղադրվում են ապօրինի զենք կրելու եւ Գավառի բնակիչ «Կոկո» մականվամբ Հակոբ Հովհաննիսյանի եւ նրա որդու` Հովսեփ Հովհաննիսյանի նկատմամբ մահափորձ կատարելու մեջ: Ըստ նախաքննության մասին ունեցած մեր տեղեկությունների գործը ջրել հրահանգել է Հովհ. Թամամյանը, ինչի  համար վերցրած գումարից  «հզորներին» փայ չտալու համար էլ, նա այսօր հայտնվել է ամբաստանյալի աթոռին:

Դեպքը տեղի էր ունեցել 2009 թվականի նոյեմբերի 9-ին ժամը 20:30-ի սահմաններում, Գավառի «Պարտեզ» խանութի մոտ: Արթուր եւ Արմեն Մարտիրոսյանները Գավառի քաղաքապետ Գուրգեն Մարտիրոսյանի հորեղբոր որդիներն են, ինչպես արդեն ասացինք, նաև դատավոր Մնացական Մարտիրոսյանի եղբոր որդիներն են:

ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանն այսօր եղել է Արարատի մարզում, որտեղ մասնակցել է Հազարամյակի մարտահրավեր հիմնադրամ-Հայաստան (ՀՄՀ-Հայաստան) ծրագրի շրջանակներում վերականգնված Արմաշի պոմպակայանի բացման արարողությանը: Միջոցառմանը ներկա են գտնվել նաև ԱՄՆ Հազարամյակի մարտահրավեր կորպորացիայի (ՀՄԿ) գլխավոր գործադիր տնօրեն Դանիել Յոհանեսը, փոխվարչապետ Արմեն Գևորգյանը, ԱՄՆ դեսպան Մարի Յովանովիչը:

ՀՄՀ-Հայաստանի ներդրումն այս պոմպակայանում կազմում է 2,892,000 ԱՄՆ դոլարին համարժեք գումար, արված աշխատանքները ներառում են բոլոր պոմպերի և 9 շարժիչների, էլեկտրասարքերի և մալուխների փոխարինում, պոմպակայանի շենքի և ջրընդունիչի հիմնովին վերականգնում, ավազորսիչի տեղադրում: Արմաշի պոմպակայանը ոռոգման ջուր է մատակարարում Արարատի մարզի Արմաշ և Սուրենավան համայնքներին` ոռոգելով 1,481 հեկտար հողատարածք չորս խողովակաշարերից:

Այցելության հաջորդ կանգառը Ավշար-Այգևանի պոմպակայանն էր, որտեղ շինարարական աշխատանքները դեռևս ընթացքի մեջ են: Այստեղ ՀՄՀ-Հայաստանը կառուցել է պոմպակայանի հիմնովին նոր շենք: ՀՄՀ-Հայաստանի ներդրումը Ավշար-Այգևանի պոմպակայանի վերականգնման գործում կազմում է 1,383,000 ԱՄՆ դոլարին համարժեք գումար: Այն ոռոգում է 1,300 հեկտար հող Եղեգնավան, Ավշար և Այգևան համայնքներում:

Ծրագրի ավարտին ՀՄԿ ընդհանուր ներդրումը Արարատի, Արմավիրի, Արագածոտնի, Գեղարքունիքի և Սյունիքի մարզերում տեղակայված 17 պոմպակայաններում համարժեք կլինի 41 միլիոն դոլարի: Արարատի մարզում, որտեղ գտնվում են Արմաշի և Ավշար-Այգևանի պոմպակայանները, ՀՄՀ-Հայաստանի շրջանակներում արված ներդրումը ամենաշոշափելիներից է. այն կազմում է շուրջ 13 միլիոն Ոռոգման ենթակառուցվածքների վերականգնման և Ջրից դեպի շուկա բաղադրիչների մասով:

Հաղթանակի, Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության պաշտպանության բանակի օրվա, Շուշիի ազատագրման 19-րդ տարեդարձի կապակցությամբ մայիսի 5-ին Արցախի Հանրապետության Նախագահ Բակո Սահակյանը ստորագրել է մի շարք հրամանագրեր:

Հայրենիքի պաշտպանության համար մղված մարտերում ցուցաբերած անձնական արիության համար ՙԱրիության համար՚ մեդալով պարգեւատրվել է 19 հոգի, որից 5-ը` հետմահու:

Մարտական առաջադրանքների կատարմանը նպաստող հմուտ, համարձակ գործողությունների, զորքերի մարտական պատրաստվածության ապահովման, երկրի սահմանները պաշտպանելիս ցուցաբերած արիության համար “Մարտական ծառայություն” մեդալով պարգեւատրվել է 460 հոգի, որից 26-ը` հետմահու:

Շուշի քաղաքի ազատագրման համար մղված մարտերում ցուցաբերած անձնական խիզախության համար ՙՇուշիի ազատագրման համար՚ մեդալով պարգեւատրվել է 26 հոգի, որից 1-ը` հետմահու:

Ինչպես հայտնում են Արցախի Հանրապատութան նախագահի աշխատակազմի տեղեկատվության վլխավոր վարչությունից, նույն օրը Նախագահը ստորագրել է նաեւ կարգադրություն արժեքավոր նվերներ հանձնելու մասին: