Կիսապաշտպան Բաստիան Շվայնշտայգերը և պաշտպան Ֆիլիպ Լամն իրենց դժգոհությունն են հայտնել Արյեն Ռոբենի խոսքերի վերաբերյալ: Վերջինս հայտարարել էր, որ Մարկ վան Բոմելի հեռանալուց հետո «Բավարիայում» իսկական առաջատարներ չկան:

«Ես «Բավարիայի» հնաբնակներից եմ: Եվ հանդերձարանում յուրաքանչյուրը լսում է, թե ես ինչ եմ ասում… Այնուամենայնիվ, պետք է ընդգծեմ, որ մթնոլորը մեր թիմում, ընդհանուր առմամբ, լավն է», — Շվայնշտայգերի խոսքերն է մեջբերում Goal.com-ը:

«Իհարկե, այդ խոսքերն ուղղված էին իմ դեմ: Մենք կխոսենք Ռոբենի հետ այս մասին: Իսկ Եվրոպայի լիգայում ոչ ոք չի ցանկանում խաղալ: Մենք կպայքարենք մինչև վերջ», — ասել է «Բավարիայի» ավագ Լամը:

Առաջնության ավարտից երեք տուր առաջ «Բավարիան» մեկ միավորով զիջում է «Հանովերին», որը մրցաշարային աղյուսակում զբաղեցնում է 3-րդ հորիզոնականը:

Փետրվարի 14-ին, երբ շատերը տոնում էին Սրբ. Վալենտինի օրը, համաշխարհային ֆուտբոլը գրեթե սգում էր. Բրազիլիայում մամլո ասուլիս էր հրավիրել և իր ֆուտբոլային կարիերայի ավարտի մասին հայտարարել բոլոր ժամանակների լավագույն ֆուտբոլիստներից մեկը` Ռոնալդոն (Ռոնալդո Լուիս Նազարիո Դելիմա):
«Ես սիրում եմ ֆուտբոլը, նրանից ստացած էմոցիաները, հաղթանակների քաղցրությունն ու այն ամենը, ինչ կապված է ֆուտբոլի հետ, բայց եկել է ժամանակը խոստովանելու, որ այլևս չեմ կարող վազել գնդակի ետևից, քանի որ ծնկներս չեն դիմանում ծանրաբեռնվածությանը: Հոգեպես դեռ պատրաստ եմ խաղալու, բայց ֆիզիկապես այլևս ի զորու չեմ, և ստիպված եմ համակերպվել, որ սա իմ ֆուտբոլային կարիերայի ավարտն է: Ֆուտբոլիստ դառնալը շատ դժվար է, միաժամանակ` չափազանց հաճելի: Խորհուրդ եմ տալիս ժամանակակից երիտասարդությանը` սիրել ֆուտբոլը և լիովին նվիրվել, քանի որ ֆուտբոլը ոչ միայն մարզաձև է, նաև կենսակերպ է: Ֆուտբոլ խաղալ, նշանակում է` հրաժեշտ սովորական ապրելակերպին, քանզի այստեղ գործում է զինվորական կարգ ու կանոն: Անհրաժեշտ է երես թեքել այն մանրուքներից, որոնք հաճելի են երիտասարդներին` երջանիկ լինելու համար: Պետք է կենտրոնանալ ու սպասել, իհարկե` հուսալով, որ կգա ժամանակը, երբ քեզ ամբողջ աշխարհը կսիրի, կընդունի և կհարգի: Խորհուրդ եմ տալիս երիտասարդներին` պարապել մեծ նվիրումով և միշտ հիշել, որ չպետք է հուսահատվել, պետք է պայքարել նպատակներին հասնելու համար»,- ասել է համաշխարհային ֆուտբոլի գերաստղը և արտասվելով հեռացել:

«Ես ունեցել եմ ֆանտաստիկ կարիերա և շատերն իմ փոխարեն չէին էլ մտածի վերադառնալ մեծ սպորտ, այլ կնստեին տանը և կվայելեին իրենց փողերը: Հասկացել եմ, որ ամեն ինչ չէ, որ նվաճել եմ ու վերադառնում եմ մնացածի հետևից: Ինձ պետք է վերականգնել մրցակցային ոգին և հաղթողին համապատասխան ամբիցիաներն ու էմոցիաները, որի պակասը գրեթե չեմ զգացել երբևիցէ: Ես դեռ 28 տարեկան եմ ու սպորտն իմ կյանքն է: Փորձելու եմ 2012թ. մարտին հաղթել Ավստրալիայի առաջնությունում, որպեսզի մասնակցությունս ապահովեմ 2012թ. Լոնդոնի օլիմպիադային: Երբեք չէի մտածի, որ վերադառնալն այսպիսի ծանր կստացվի, քանի որ մի կողմից վախենում եմ, իսկ մյուս կողմից վստահ եմ իմ կարողություններին: Իսկապես անչափ կարոտել եմ լողավազանը»,- եզրափակեց «լող» սպորտաձևի լեգենդ Յան Տոռպը:

Յան Տոռպը ծնվել է 1982թ. հոկտեմբերի 13-ին: Առաջին միջազգային մրցմանը մասնակցել է 1996թ.` 14 տարեկան հասակում, որտեղ նվաճել է ոսկե պարգևներ: Տոռպի յուրահատուկ ռեկորդը համարվում է մեկ աշխարհի առաջնության ընթացքում 6 ոսկե մեդալ նվաճելը: 1998 – 2003թթ. ճանաչվել է Ավստրալիայի լավագույն մարզիկ, իր փայլուն կարիերայի ընթացքում սահմանել է աշխարհի 13 ռեկորդ և նվաճել 11 աշխարհի առաջնության ոսկե մեդալներ: Տոռպը հնգակի օլիմպիական չեմպիոն է. 2000թ. Սիդնեյում նվաճեց 3 ոսկե, իսկ 2004թ. Աթենքում` 2 ոսկե մեդալներ:

Շատերը համոզված են, որ Յան Տոռպ — Մայքլ Ֆելպս դիմակայությունը կարելի է համեմատել Ռոժեր Ֆեդերեր – Ռաֆայել Նադալ կամ Բարսելոնա-Ռեալ հակամարտության հետ և բոլորին հուզում է միայն այն հարցը, արդյո՞ք Տոռպը այսօր պատրաստ է կանգնեցնել փառահեղ ամերիկացուն:

«Մանչեսթեր Յունայթեդը իմ տունն է և հեռանալը «Կարմիր սատանաներից» շատ ցավալի է, բայց եկել է ժամանակը հրաժեշտ տալու բաց ճակատով: Այս հեղինակավոր թիմի մասնիկ կազմելն արդեն մեծ ուրախություն է ցանկացած անգլիացու համար: Հպարտ ու շնորհակալ եմ բոլորին` առաջին հերթին Սեր Ալեքս Ֆերգյուսոնին, ում համարում եմ աշխարհի լավագույն մասնագետը, խորին հարգանք եմ տածում մանկունիական թիմի ղեկավարության ու ամենակարևորը երկրպագուների նկատմամբ»,-այսպես է արտահայտվել վերջին տարիների անգլիական ֆուտբոլի լեգենդներից Գարի Նևիլը, ով Մանչեսթերում անցկացրել է իր ողջ ֆուտբոլային կարիերան` մասնակցելով 602 հանդիպման:

Գարի Նևլիլը ծնվել է 1975թ. փետրվարի 18-ին, Բարի քաղաքում: Մանչեսթերում սկսել է հանդես գալ` սկսած 1992 թվականից: Սկզբնական շրջանում հանդես է եկել 20 համարի մարզաշապիկով, իսկ Պոլ Պարկերի հեռանալուց հետո ցայսօր կրում է 2-րդ համարի մարզաշապիկը: Մանչեսթեր Յունայթեդից լեգենդար իռլանդացի Ռոյ Քինի հեռանալուց հետո, թիմի ավագի թևկապը հանձնվեց Գարի Նևիլին: Վերջինս 2005թ. առաջին անգամ խաղադաշտ դուրս բերեց իր թիմակիցներին` թիմի ավագի թևկապով:

1997-2005թթ. հանդես է եկել Անգլիայի հավաքականում` մասնակցելով և´ աշխարհի, և´ Եվրոպայի առաջնություններին: Ռայեն Գիգսի և Պոլ Սքոլզի հետ միասին` Նևիլը համարվում է թիմի խորհրդանիշը: Դժվար է պատկերացնել «Կարմիր սատանաներին» առանց Նևիլի, բայց մաղթենք նրան նորանոր հաջողություններ, հաղթանականեր և նվաճումներ` հետագա մարզչական կարիերայում, քանի որ նա բազմիցս հայտարարել է, որ մարզիչ դառնալը մտնում է իր պլանների մեջ, և չկորցնենք հույսներս, որ Նևիլ ազգանունը դեռ երկար կլսենք ֆուտբոլային աշխարհում:

Նվաճումները`

Անգլիայի չեմպիոն 1995–1996,1996-1997,1998-1999,1999-2000, 2000-2001, 2002-2003, 2006-2007, 2008-2009թթ.

Անգլիայի գավաթ 1995-1996, 1998-1999, 2003-2004թթ.

Անգլիական ֆուտբոլի գավաթ 2005-2006, 2009-2010թթ.

Չեմպիոնների լիգա 1998-1999, 2007-2008թթ.

Միջմայրցամաքային գավաթ 1998-1999թթ.

Աշխարհի ակումբային առաջանություն 2008թ.

2009 – 2010 թթ. մրցաշրջանի Իսպանիայի մեծագույն չեմպիոններն էին` Կառլոս Սայնս (ռալլի), Իսպանիայի հավաքական (ֆուտբոլ), Ալբերտո Կոնտադոր (հեծանվասպորտ), Դանիել Պեդրոսո (մոտոսպորտ թագավորական ձև), Ռաֆայել Նադալ (թենիս):
Խոսքս, հատկապես, վերբերում է 2010թ. լավագույն մարզիկ Ռաֆա Նադալին և Իսպանիայի ֆուտբոլի հավաքականին, որոնք գերծանր գրաֆիկով անցկացվող մրցաշրջանում ապացուցեցին իրենց ահռելի առավելությունը մրցակիցների նկատմամբ:

Ողջ տարվա ընթացքում իսպանացիներին կանգնեցնելը անհնարին էր և 2010 թվականը, ըստ իսպանական ԶԼՄ-ների, լավագույն մրցաշրջանն էր իսպանական սպորտի պատմության ընթացքում:

Սպորտային տարվա ամփոփումը ֆուտբոլի 2010թ. ոսկե գնդակի մրցանակաբաշխությունն էր, որը պետք է որոշեր տարվա լավագույն ֆուտբոլիստին: Իսպանիան ներկայացնում էին կատալոնական Բարսելոնայի առաջատարներ Անդրես Ինիեստան և Չավի Հեռնանդեսը, որոնց դիմակայելու էր մոլորակի 2009թ. լավագույն ֆուտբոլիստ, ներկայիս ֆուտբոլի լավագույն վարպետ` արգետինացի (նույնպես կատալոնական Բարսելոնայի առաջատար) Լեոնել Մեսսին: Չնայած վերջինիս վարպետությանը` ֆուտբոլային հասարակությունում ձևավորվել էր անհասկանալի, բայց մյուս կողմից տրամաբանական կարծիք. աշխարհի վերջին երեք առաջնությունների լավագույն ֆուտբոլիստներ էին ճանաչվել չեմպիոնական թիմի առաջատարներ` 1998թ. Զինեդին Զիդան (Ֆրանսիա), 2002թ. Ռոնալդո (Բրազիլիա), 2006թ. Նաբիո Կանավառո (Իտալիա): Ելնելով վերը նշված փաստից` այս տարվա ոսկե գնդակի հավակնորդներ էին համարվում իսպանացիները:

Բայց սա ֆուտբոլ է, և նորին մեծություն ֆուտբոլի գեղեցկությունը անկանխատեսելիությունն է, որը ևս մեկ անգամ իրավացիորեն ապացուցվեց այս մրցանակաբաշխության ընթացքում: 2010թ. լավագույն ֆուտբոլիստ ճանաչվեց 2009թ. լավագույն ֆուտբոլիստ հանդիսացող արգենտինացի, կատալոնական Բարսելոնայի առաջատար Լեոնել Մեսսին: Այս անգամ իսպանացիները մնացին ձեռնունայն, և 2010թ. փառահեղ մրցաշրջանը ավարտվեց փոքր-ինչ տխուր նոտայով, որը ոչ մի կերպ չնսեմացրեց իսպանական սպորտի առաջնային դերն աշխարհում և ավելի ամրացրեց Պրեմիերայի (Իսպանիայի առաջնություն) առավելությունը եվրոպական հզոր ֆուտբոլային տերությունների նկատմամբ:

Գոռ Ղազարյան