Գալիք ուսումնական տարվանից Երևանի պետական համալսարանում բարձրանալու է ուսման վարձավճարների չափը: Այս մասին հաղորդում է «Արմենպրես» լրատվական զործակալությունը: Այդպիսով, նվազագույն վարձավճարը այսուհետ կազմելու է 400 հազար դրամ` նախկին 300 հազար դրամի փոխարեն: Տարբեր մասնագիտությանների դեպքում ուսման վարձը կավելանա 20-100 հազար դրամի չափով: ԵՊՀ ամենաթանկ մասնագիտության` իրավագիտության վարձավճարը, 700 հազար դրամի փոխարեն` նոր ուսումնական տարվանից կլինի 800 հազար դրամ: Վարձավճարների փոփոխությունները վերաբերելու են միայն 2013 թվականին ԵՊՀ ընդունված ուսանողներին, իսկ համալսարանում արդեն սովորող ուսանողների ուսման վարձի չափը չի փոխվի: ԵՊՀ ուսումնական աշխատանքների գծով պրոռեկտոր Ալեքսանդր Գրիգորյանը, մեկնաբանելով վարձավճարների նախատեսվող բարձրացումը, ասել է, որ այդ ճանապարհով բարձրացվելու են աշխատավարձերը:

Հայկական ժամանակ

Այսօր ՀՀ կառավարության նիստի ժամանակ, վարչապետ Տիգրան Սարգսյանն՝ անդրադառնալով ընդունելության քննությունների շտեմարանները՝ աշակերտներին հասանելի լինելու հարցին, կարծիք է հայտնել, որ ճիշտ կլինի, եթե այդ շտեմարաններն անվճար հասանելի լինեն քաղաքացիներին, քանի որ պետական քննությունները անցկացվում հենց այդ շտեմարանների հիման վրա:

«Կարծում եմ, որ շտեմարանները պետք է հասանելի լինեն աշակերտներին: Եթե մենք` որպես պետություն, այդ շտեմարաններից ենք օգտվում, ուրեմն դրանք պետք է հասանելի լինեն անվճար. դրանց վրա բիզնես անելը ճիշտ չէ»,- ընդգծել է Տիգրան Սարգսյանը:

Արձագանքելով ՀՀ կրթության և գիտության նախարարությանը ուղղված հարցումներին՝ նախարարությունը հարկ է համարում տեղեկացնել, որ ապրիլի 9-ին Հայաստանի բոլոր ուսումնական հաստատություններում ընթանալու է ամենօրյա բնականոն ուսումնական գործընթաց: Ի պատասխան լրատվամիջոցների այն հարցին, թե արդյոք ՀՀ ԿԳՆ-ն լրացուցիչ միջոցներ է ձեռնարկելու վաղվա կապակցությամբ, հայտնում ենք, որ որևէ հավելյալ կարգապահական միջոցառումներ և հրահանգներ գոյություն չունեն, որովհետև ՀՀ օրենսդրությամբ հստակ սահմանվում են կարգապահական հարցերը ուսումնական հաստատություններում, մասնավորապես, «Բարձրագույն և հետբուհական կրթության մասին» ՀՀ օրենքի 17-րդ հոդվածի 5-րդ և 6-րդ կետերը համապատասխանաբար սահմանում են.

«5. Բարձրագույն ուսումնական հաստատության սովորողը պարտավոր է կատարել բարձրագույն ուսումնական հաստատության կանոնադրությամբ և ներքին կարգապահության կանոններով սահմանված պարտականությունները:

6. Բարձրագույն ուսումնական հաստատության կանոնադրությամբ և ներքին կարգապահության կանոններով նախատեսված պարտականությունների խախտման դեպքում սովորողի նկատմամբ կարող են կիրառվել կարգապահական տույժեր՝ ընդհուպ բարձրագույն ուսումնական հաստատությունից հեռացնելը՝ ներքին ակտերով սահմանված դեպքերում և կարգով»:

Ավարտվել են գրիպի համաճարակի պատճառով երկարաձգված գարնանային արձակուրդները:

Հանրապետության բոլոր դպրոցներում ուսումնական տարին շարունակվելու է ապրիլի 2-ից:

Մաղթում եմ առողջություն և բարձր առաջադիմություն:

ԿԳ նախարար Արմեն Աշոտյանի ֆեյսբուքյան էջից

ԿԳ նախարար Արմեն Աշոտյանը ֆեյսբուքի  իր էջում գրել է.

«Հանրակրթական ուսումնական հաստատություններում վերսկսվել է դասապրոցեսը:

Հիշեցնում եմ, որ դպրոցներում ԽՍՏԻՎ արգելված է աշխատանքային տետրերի, քարտեզների, ատլասների և այլ ուսումնաօժանդակ նյութերի վաճառքը:

Գումար կարող է գանձվել միայն իմ հրամանով հաստատված դասագրքերի համար՝ ըստ գործող կարգի:

Գումարի չափը և գրքերի անվանացանկը պետք է փակցված լինեն դպրոցում:

Այն ծնողները, որոնք իրականում ցանկություն ունեն իրենց երեխաների համար ձեռքբերել լրացուցիչ ուսումնական նյութեր, պետք է օգտվեն համապատասխան գրախանութներից:

ՀՀ ԿԳՆ «Թեժ գիծը» շարունակում է ընդունել զանգեր դպրոցներում ապօրինի դրամահավաքի հետ կապված:»

ԿԳ նախարար Արմեն Աշոտյանը ֆեյսբուքի իր էջում գրել է.

«Դեկտեմբերի 29-ից մեկնարկած ձմեռային արձակուրդն ավարտվեց: Համաձայն ՀՀ կրթության և գիտության նախարարի հրամանով հաստատված 2012-13 թվականների ուստարվա պլանի՝ 3-12-րդ դասարանցիների արձակուրդը կտևի 2012թ. դեկտեմբերի 29-ից մինչև 2013թ. հունվարի 13-ը ներառյալ:

Առաջին և երկրորդ դասարանցիների համար ձմեռային արձակուրդը նախատեսված է 2012թ. դեկտեմբերի 29-ից մինչև 2013թ հունվարի 27-ը ներառյալ»:

ԿԳ նախարար Արմեն Աշոտյանը ֆեյսբուքի իր էջում գրել է.

«Հանրապետությունում տեղացող առատ ձյունը պատճառ է դառնում մարզաբնակ ուսանողների անհագստության` մայրաքաղաքաի բուհերում քննություններին մասնակցելու համար խոչընդոտներ ստեղծելով:

Այն մարզաբնակ ուսանողները, որոնք չեն կարողացել մասնակցել քննություններին առատ ձյան պատճառով, թող չանհանգստանան:

Հարկ եղած դեպքում ՀՀ ԿԳՆ-ն կմիջնորդի բուհերում ծագած խնդիրները լուծելու համար»:

«Հայկական Վարկածի» զրուցակիցն է երիտասարդ դերասան  Արշավիր Փանոսյանը, որին  հանդիսատեսը ճանաչում է Շանթ, այնուհետև Արմենիա TV—ի սերիալներից: Երիտասարդ դերասանը ներկայումս ընդգրկված է «Եղբայրները» սերիալում:  —

-Ինչպե՞ս որոշեցիք դառնալ դերասան

— Դեռ փոքր հասակից կարծես համոզված էի, որ պիտի արվեստի հետ կապված լինի կյանքս: Չեմ կարող ասել ինչու է այդպես, բայց անկեղծ էդպիսի զգացողություն եմ ունեցել մանկուց: Թերևս դրան նպաստել է այն հանգամանքը, որ ծնվել ու մեծացել եմ արվեստագետի ընտանիքում: Իսկ դերասանի մասնագիտությունը հատկապես շատ սիրել եմ ու համարում եմ, որ այն ասելիքը  փոխանցելու ամենաանմիջական ու ազդեցիկ արվեստի տեսակ է: Թեպետ արվեստի յուրաքանչյուր տեսակ ունի իր նշանակությունը, կերպը և նպատակը: Ես ընդունում ու սիրում եմ արվեստի բոլոր ժանրերը ու տիրապետում եմ նրանցից մի  քանիսին:

—Մտավորական մարդու ձեր բնորոշումը և արդյոք մենք ունե՞նք մտավորականություն:

Մտավորականություն Հայաստանում եղել է, կա ու կլինի: Անկախ մեր երկրում տիրող թե,՛ տնտեսական, թե,՛ սոցիալական, և թե,՛ քաղաքական իրավիճակից, մեր միտքը միշտ սթափ է ու արթուն: Միգուցե այդ «մենքը» այսօր քիչ է, բայց կա ու կլինի…

Ըստ իս մտավորականն այն իմաստունն է, ում մոտ խորհրդի էին գնում և՛ թագավորը, և՛ չքավորը… Ցավոք մեր ժամանակներում ամեն ինչ խառնվել է ու չենք հասկանում ով է թագավոր, ով է չքավոր…

Մտավորականը պետք է ներկա լինի ոչ միայն ներկայացումների, ցուցահանդեսների կամ համերգների, ինչպես ցավոք այսօր է, այլ նաև ազգային բոլոր խնդիրների կենտրոնում լինի: Այժմ մեր մտավորականությունը ստվերում է: Երբեմն ինչ-ինչ առիթներով լսվում է նրա ձայնը, բայց շատ թույլ ու ցածր… Չեմ ուզում քննադատաբար մոտենալ այս հարցին, քանի որ առանց այդ էլ մեր կյանքը հագեցած է դրանով… բայց մի բան հստակ գիտեմ, եթե մարդն ունի ասելիք և ցանկություն իր ձայնը լսելի դարձնել նրան ոչինչ չի կարող խանգարել… ինչպես օրինակ՝ Չարենցին չխանգարեցին բանտի պատերը…

—Ին՞չն է ձեզ ամենից  առավել  անհանգստացնում մեր երկրում:

— Մեր երկրում ամենից շատ ինձ անհանգստացնում է մարդկանց հոգեբարոյական վիճակը… այլ կերպ ասած հենց ինքը՝ մարդը: Հիշենք, որ ամեն ինչի վերևում միշտ կանգնած է մարդը: Այսօր մարդիկ չարացած են, մի տեսակ մռայլ ու անհասկանալի արժեհամակարգով: Իհարկե՛, խոսքս բոլորի մասին չէ: Համոզված եմ, երբ ամեն հայ մարդ, ինքն իր ներսում վերափոխվի, հասկանա ու ընդունի ոչ թե նյութական, այլ այնպիսի արժեքներ՝ ինչպիսիք են օրինակ հայրենիքը, ընտանիքը, սերը, մշակույթն ու գիտելիքը, այդ ժամանակ իրոք ամեն ինչ կլնի հրաշալի ու նյութը կլինի միջոց, ոչ թէ նպատակ:

—Մի՞թե  Արշավիր Փանսոյանը  հիասթափված է:

— Երբեք չեմ հիասթափվելու, չեմ էլ պատրաստվում: Անկախ ժամանակներից, երկրում տիրող իրավիճակից, փորձելու եմ անել այն, ինչ ի վերուստ տրված է ինձ: Տանելու եմ իմ խաչը: Ու կուզենայի, որ բոլորը նման կերպ մտածեն ու ապրեն: Երկիրը լքելու փոխարեն, փորձեն նախ կայանալու, ամուր կանգնելու սեփական հողի վրա, հետո նոր մտածեն թե օտարության մեջ կարող են, թե ոչ… Մենք պիտի տերը լինենք մեր  երկրի…

—Ին՞չ  երազանքներ  ունեք

-Երազում եմ ունենալ իսկապես ամուր և երջանիկ ընտանիք: Ունենալ խելացի ու հայրենասեր զավակներ: Միգուցե երազել բառն այդքան էլ տեղին չէ այս պարագայում, սակայն հավաստիացնում եմ, որ դա այդքան ցանկալի ու կարևոր է ինձ համար: Ընտանիքը ազգի տաճարը պահող բազում քարերից մեկն է.. և եթե ամեն մի քար լինի ամուր, ապա տաճարը քանդել չի լինի… Մի երազանք էլ ունեմ՝ տեսնել Հայաստանի ֆուտբոլի հավաքականին աշխարհի չեմպիոն…)))

— Ինչպե՞ս կբնորոշեք մեր երիտասարդ դերասանի այսօրը:

-Միգուցե այսօր երիտասարդ դերասաններն ունեն գումար վաստակելու հնարավորություն, սակայն դա դեռ չի նշանակում որ գտնվում են լավ վիճակում: Կրթության խնդիր ունենք. Հոսքը դեպի Թատերական ինստիտուտ աճում է, սակայն կրթության մակարդակը մնում է նույնը. հին սովետական դպրոց… Ժամանակները բերում են նոր պահանջներ, չափանիշներ… Ունենք շատ շնորհալի երիտասարդ դերասաններ, բայց դաշտը, որտեղ նրանք պիտի դրսևորվեն, կայանան, շատ փոքր է: Կարծում եմ կգան  ժամանակներ, երբ յուրաքանչյուր, իսկապես շնորհալի երիտասարդ դերասան կկարողանա իրացնել իր տաղանդը, կունենա այդ հնարավորությունը…

—Իսկ ո՞րն է ձեր խաղացած կերպարներից  ամենասսիրելին : Մեծ դերասաններից  ում կերպարով եք առաջնորդվում դերերը  խաղալուց:

-Սիրած դեր որպես էդպիսին չունեմ… իմ բոլոր խաղացած կերպարներն էլ սիրում եմ ու համարում եմ իմը… մի կերպար կարող եմ առանձնացնել զուտ նրա համար, որ հայ լինելով կարևորվեց ինձ համար.Սողոմոն Թեհլերյան. Դերը մեծ չեր ֆիլմային առումով, սակայն ինձ համար մեծ է նպատակային առումով…

Երբեք չեմ փորձել կրկնօրինակել մեծ դերասաններից որևիցե մեկին, աշխատում եմ սովորել նրանցից, քաղել հնարավորինս շատ…մեծ դերասանները միշտ նոր են ու անսպառ: Որ ժամանակների դերասան էլ լինեն… Արվեստը սահմաններ չունի, նույնիսկ ժամանակային…

— Կա՞ մի բան, որ չեք կարող չասել:

-Չեմ կարող չասել, որ ամեն ինչ հենց իր՝ մարդու ձեռքում է: Պետք չէ մեղադրել ու սեփական անհաջողությունները բարդել ուրիշների վրա: Եթե մարդ սիրի իր ընտանիքը, իր հայրենիքը, իր աշխատանքը..մի խոսքով սիրի, ապա հավատացե՛ք, ճանապարհը բաց կլինի նրա համար…

—Ձեր խրատը այսօրվա երիտասարդին:

-Կասեմ թող երբեք չհուսալքվեն, լինեն լավատես ու իհարկե սիրեն այն, ինչով զբաղվում են..Ինչպես բոլոր բնագավառներում, մեր մասնագիտության մեջ նույնպես կան դժվարություններ, բարդություններ… Բայց հավաստիացնում եմ, ցանկացած խնդիր կարելի է լուծել, եթե հավատում ես, եթե սիրում ես և եթե ունես նպատակ… Մենք հայերս գենետիկորեն ուժեղ, խելացի ու աշխատասեր ենք… արթնացրեք ձեր գենը:

Զրուցեց Գարիկ Ավետիսյան ը

Գուսան Հայկազունը  մերօրյա  այն ստեղծագործողներից է, որին ոգեշնչել է Արցախյան գոյամարտը: Նրա միայն «Գետաշեն» երգը բավական է, որ սերունդները գնահատանքով մոտենան վարպետի գործին:

Գուսանական արվեստը ունի գոհարներ, որոնք սիրում է մեր ժողովուրդը ու սերնդե սերունդ փոխանցում, սակայն գուսաններն իրենք մեր իրականության մեջ փնտրված ու գնահատված չեն: Այս մասին մեզ պատմեց ինքը սիրված գուսան Հայկազունը.

—Մի քանի խոսքով պատմեք, թե ինչպե՞ս դարձաք գուսան:

-Մասնագիտությամբ շինարար ինժեներ եմ և ոչ մի առնչություն չեմ ունեցել երգի հետ: Որպես Գուսան՝ ծնունդն եմ Արցախյան շարժման: Ես ինձ համարում եմ Գողթան աշխարհի գուսանների ժառանգորդ և հպարտորեն կրում եմ Գուսան Հայկազուն անունը:

—Գուսանը պետք է լինի իր երկրի, իր ժողովրդի և իր ժամանակի լավ ու վատ երևույթների արտահայտողը: Մենք  ունե՞նք  գուսաններ:

— Ունենք շնորհալի երգահաններ, որոնցից  մի քանիսին շնորհել եմ գուսանի կոչում և առաջիկայում  ևս երկուսի կշնոհեմ : Գուսանները կարող են միավորվել ազգային գուսանական երգի պահպանման գործի շուրջ ու մենք որոշակի արդյունք անպայման կունենանք: Ես իմ երգերով աշխատում եմ բարձրացնել մեր բանակի ու ազգի ոգին, դաստիարակել մատաղ սերնդին:

— Փաստորեն որոշակի հասարակական պահանջ է դրված  գուսանի առջև : Բավարարո՞ւմ է ձեզ  արցախյան հաղթանակից հետո երկրում առկա մթնոլորտը: Կա՞ ոգեշնչող տեսլական:

-Հաղթանակից հետո ապաշնորհ ղեկավարների շնորհիվ՝ երկրում առաջացել է անհավասարության, անօրինականության, թալանի ու օլիգարխիայի մթնոլորտ: Ուզում եմ հավատալ ,որ վերջապես կունենանք ազգային մտածելակերպ ունեցող իշխանություն և կփոխվի ամեն ինչ:

—Ին՞չն  է Ձեզ   ամենից  առավել  անհանգստացնում մեր երկրում:

-Օտարամոլությունն ու օլիգարխիան:

— Գուսան Հայկազունը  հիասթափվա՞ծ է:

-Ես հավատում եմ իմ ազգի ու երկրի ապագային ու երբեք չեմ հիասթափվում:

—Ին՞չ  երազանքներ ունեք:

-Տեսնել իմ Հայաստանը միացյալ, հզորացած, իսկ ազգիս՝ ուրախ ու ապահով:

—Բավարարո՞ւմ է ձեզ  երիտասարդ գուսանների նկատմամաբ վերաբերմունքը:

-Իհարկե ոչ, Մշակույթի նախարարության կողմից անտեսված ու մոռացված է գուսանն ու գուսանական արվեստը:  Նրանք, իրենց երգերով, ազգի միասնության ու երկրի հզորացման համար են պայքարում: Պատերազմի ժամանակ պատրաստ են լինելու զինվորի կողքին, խաղաղ ժամանակ՝ ժողովրդի, ինչպես եղել են Գողթան Գուսանները:

—Ձեր խրատն այսօրվա  երիտասարդին:

-Հայրենիքից ու ազգից վեհ բան չկա աշխարհում: Վերականգնենք մեր նախնյաց ազգային ավանդույթները և ջնջենք ոչ ազգայինը: Սիրեք մեր երկիրը ծնողից առավել:

Զրուցեց՝  Գարիկ Ավետիսյանը

Ներառական կրթությունը Հայաստանում ներդնելու փորձը հանդիպեց  բավական բարդությունների. այն դարձավ  պարտադրանքի պես մի բան, որը հիմնականում չարդարացրեց իրեն: Այսօր տեղի ունեցած ասուլիսում ԿԳ նախարար Արմեն Աշոտյանը ճիշտ է նկատել. «Հայաստանի օրենքում շտկումների ընդունման դեպքում ոչ միայն հնարավոր կլինի աստիճանաբար լուծել  սահմանափակ հնարավորություններով երեխաների  խնդիրները, այլ նաև կատարել  միջազգային կոնվենցիաներին համապատասխան որոշ պարտականություններ»:

Արդարացի լինելու համար ասենք, որ ԿԳ ջանքերը ավելի շուտ երկրորդին են ուղղված:

Հատուկ դպրոցները  եղել և մնում են կրթության ոլորտի ամենախնդրահարույց  ճյուղը: Աշոտյանը, ներկայացնելով պատգամավորի հիմնավորումը, թե «կրթության մասին» օրենքում շտկումների անհրաժեշտություն կա, որպես շտկում  ներկայացրել է ներառական կրթություն հաստատելու անհրաժեշտությունը:

Ինքնին, լինելով լավ գաղափար, այն ավելի շատ եվրոպական է և  Հայաստանում, հաշվի առնելով տաբեր հանգամանքներ, նաև հոգեբանորեն, գոնե առայժմ, կիրառելի չէ: Տարիներ անց՝ միգուցե:

Այո′, «Կրթության մասին» օրենքում շտկումները հնարավորություն են ընձեռում սահմանափակ ֆիզիկական հնարավորություններով դպրոցահասակ երեխաներին կրթություն ստանալ ոչ միայն  հատուկ դպրոցներում, այլև  բոլոր դպրոցներում առհասարակ: Ժամանակին մեր ուսումնասիրությունները  ցույց տվեցին, որ այստեղ կա սոցիլական,  հոգեբանական, տեխնիկական և մի շարք այլ խնդիրներ, որոնք լուրջ խոչընդոտ են ներառական կրթության կայացման ճանապարհին , և, դատելով մեր իրականությունից, դրանք դժվար թե մոտ ապագայում լուծվեն:

Աշոտյանը նշել է, որ ներկայումս Հայաստանում հատուկ կրթությամբ 107 դպրոց կա: Ամեն տարի նմանատիպ դպրոցների  քանակը  ավելանում է 15-ով:

«Եթե օրինագիծն ընդունվի, ապա արդեն 2022 թ-ին հատուկ մասնագիտացված դպրոցների թիվը կկրճատվի, քանի որ բոլոր դպրոցներում սահամանափակ ֆիզիկական հնարավորություններով երեխաները կկարողանան ներառական կրթություն ստանալ: Այս նախաձեռնությունը հեղափոխական  կլինի Հայաստանի կրթության ոլորտի  համար»,-նկատել է նախարարը:

Արդյո՞ք հեղափոխությունները միշտ են օգտակար, նամանավանդ, այնպիսի համակարգում, որտեղ  բազմաթիվ չլուծված հարցեր կան: Եվ արդյո՞ք ժամանակը չէ գիտակցելու, որ հեղափոխական լուծումները շատ դեպքերում «ունքը սարքելու փոխարեն աչքն էլ են հանում»: