Այս յուրահատուկ թաքստոցի միջոցով 2002 թ. Վրաստանի 3 քաղաքացի փորձել են Հայաստան ներմուծել և յուրացնել 187 միավոր 100 ԱՄՆ դոլարանոց կեղծ թղթադրամ:
ՀՀ ԱԱԾ մարմինների օպերատիվ-հետազխուզական գործունեության շրջանակներում ձեռնարկված միջոցառումների, իսկ հետագայում` գործի նախաքննության ընթացքում, պարզվել է, որ Վրաստանի քաղաքացիներ Յ. Խուցիշվիլին, Ա. Չոբանյանը և Զ. Վարդոսանիձեն 24.01.2002 թ. Թբիլիսի-Երևան երթուղային տաքսիով «Բագրատաշենի» մաքսակետով ՀՀ տարածք են տեղափոխել նշված թղթադրամները, որոնք պահել էին վրացերեն հաստափոր գրքի մեջ` էջերի հատուկ կտրվածքով պատրաստված թաքստոցում:
Երևանում նրանք հասցրել են իրացնել 21 հատ թղթադրամ` գնելով ոսկյա զարդեր և սննդամթերք:

«

ՀՀ վիճակագրական կոմիտեի տվյալներով՝ 2019թ.՝ նախորդ տարվա համեմատ, Հայաստանի մշտական բնակչությունը պակասել է 7600-ով: Այս ֆոնին ավելացել է գրին քարտի համար դիմողների թիվը՝ 2018-ին ԱՄՆ-ում բնակություն հաստատել ցանկացողների թիվը 110 հազար 725 է՝ նախորդ տարվա 96 հազար 389-ի փոխարեն:

Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարի տեղակալ Սմբատ Սաիյանից հետաքրքրվեցինք, թե արդյոք կա՞ Հայաստանում այն մեծ ներգաղթը, որի մասին հեղափոխությունից հետո հայտարարում են գործող իշխանության ներկայացուցիչները, և արդյոք այս տեմպերով 2050-ին կհասնե՞նք 5 մլն-ի:

«Մինուս 7600-ը ինքնին որպես ժողովրդագրական թվաքանակի ցուցանիշ՝ լավ ցուցանիշ չէ, բայց, եթե համեմատում ենք նախորդ տարիների հետ, ապա նվազման գործընթացը դանդաղում է: Ցանկացած գործընթացի հետադարձ ընթացք տալու համար նախ պետք է այդ գործընթացը դադարեցնենք, հետո նոր գնանք առաջ: 7600-ին եթե դիտարկենք քանակական փոփոխության ցուցանիշ, դա մտահոգիչ է, մտահոգիչ է անգամ մինուս հազարը, բայց եթե մենք դա համեմատենք նախորդ տարիների հետ, ապա մենք միանշանակ կտեսնենք, որ բավականին դրական միտումներ ունենք, օրնակ՝ 2016-ին ունեցել ենք մինուս 12 հազար, 2017-ին՝ -12.000, 2018-ին՝ -13.800, 2019-ին՝ -7600 ՀՀ մշտական բնակություն ունեցող մարդ:

Հունվար-ապրիլի դրությամբ բնակչության թվաքանակը նվազել է 3000-ով, մյուս եռամսյակում նվազել է 500-ով: Սրանք փաստեր են, որոնք խոսում են այն մասին, որ ՀՀ-ում կա ներգաղթ, դրա մասին են խոսում նաև սահմանահատումների մասին մեր ունեցած տեղեկությունները: 2018-ին սահմանահատումների բացասական ցուցանիշը 6100 էր, այսինքն՝ ավելի շատ գնացել են, քան եկել են Հայաստան, 2019-ին այդ ցուցանիշը իջել է՝ դարձել է 2200»,- ասաց Սմբատ Սաիյանը:

Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարի տեղակալը վստահեցնում է՝ 5 մլն-անոց Հայաստան ունենալու համար հարկավոր է ունենալ ծրագրավորված ներգաղթ, նրա խոսքով՝ միայն ծնելիության խթանմանն ուղղված ծրագրերով 2050-ին 5 մլ չենք լինի:

«Դա հնարավոր չէ՝ պարզ հաշվարկի տրամաբանությունից ելնելով: Եթե 1980-ականների կեսերին մեզ մոտ ծնվում էր 80.000 երեխա, հետագայում այդ թվաքանակն անկում ապրեց, և այսօր մենք գտնվում ենք մի ժողովրդագրական ցիկլում, երբ մայրական տարիք է մուտք գործում այն սերունդը, որի ժամանակ ծնելիությունը ցածր է եղել: Մինչև 2020-25 թվականները մայրական տարիք են մուտք գործում 1990-ականներին և 2000-ականների սկզբին ծնվածները, երբ ծնելիությունը եղել է ամենացածր մակարդակի վրա: Ծնունդների ամենացածր ցուցանիշը գրանցվել է 2001թ.-ին՝ 32 հազար 65 ծնունդ: Մենք չունենք այն մայրական պոտենցիալը, որը կապահովի համապատասխան ցուցանիշներ: Դրա համար հարկավոր է ունենալ ծրագրավորված ներգաղթ»:

Ադրբեջանցիները ցանկանում են մասնակցել Թուրքիայի կողմից Սիրիայում իրականացվող ռազմական գործողությանը: Ադրբեջանի նախագահականի հասարակական կազմակերպություններին աջակցող խորհրդի անդամ Էմին Հասանլըն հայտարարել է, որ 1000-ից ավելի ադրբեջանցի երիտասարդներ թուրքական բանակին կամավոր անդամագրվելու համար դիմումներ են ներկայացրել: Հասանլըն իր ելույթում հույս է հայտնել, որ Սիրիա մտած թուրքական բանակի գործողությունները հաջողությամբ կպսակվեն և հաղթանակ գրանցեն։

168.am-ի հետ զրույցում  ադրբեջանական հարցերով փորձագետ Անժելա Էլիբեգովան անդրադառնալով Սիրիայում թուրքական բանակի կազմում ադրբեջանցիների ներգրավվելուն՝ նշեց, որ իրականում ադրբեջանցիները Սիրիայում եղել են կոնֆլիկտի սկզբից՝ «Իսլամական պետության» կողմից կռվող։ Ըստ պաշտոնական տվյալների՝ Ադրբեջանի 1000 քաղաքացիներ են կռվել Սիրիայում։

«Մի քանի անգամ ակնհայտ են դարձել փաստերը, որ ադրբեջանցիները գնում են Սիրիա կռվելու՝ հենց հայ խաղաղ բնակչությանը վնասելու համար։ Նրանք այս առումով նպատակաուղղված են գնում և հաճախակի դրա մասին հայտարարում, այսինքն՝ այստեղ նոր որևէ բան չկա»,- ասաց փորձագետը։

Միևնույն ժամանակ նա նկատեց, որ Սիրիայում կռվող ադրբեջանցի այդ քաղաքացիները նույնքան վտանգավոր են նաև Ադրբեջանի համար, քանի որ նրանք ստանում են մարտական պատրաստություն և «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորման քարոզչությունից հետո վերադառնում Ադրբեջան՝ մեծ Խալիֆաթի երազանքով  երկրի ներսում ապակառուցողական, կրոնական ծայրահեղ գործողություններ կատարելու համար։

«Եթե նախկինում Ադրբեջանը նրանց ուղղակի Թուրքիայի տարածքով բաց էր թողնում դեպի Սիրիա, որպեսզի նրանցից ձերբազատվի, ապա այժմ 15 տարով նրանց նստեցնում է, որպեսզի հետագայում օգտագործի, հատկապես Արցախի սահմանում հայերի դեմ կռվելու համար։ Այսինքն, եթե վտանգները դիտարկում ենք, ապա նրանք ավելի բազմաշերտ են, քան Սիրիայի տարածքում»,- շեշտեց Ա. Էլիբեգովան։

Նա նաև տեղեկացրեց, որ այս պահի դրությամբ Ադրբեջանը պաշտոնապես արդեն հայտարարել է, որ աջակցում է Թուրքիային՝ նշելով, որ նա իր գործողություններով  տարածաշրջանում խաղաղություն կբերի։
«Սա, իհարկե, երեսպաշտություն է և իրենց մեծ եղբորը սատարելու փորձ»,- եզրափակեց մեր զրուցակիցը։

ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը հոկտեմբերի 9-ին վիրահատվել է «Իզմիրլյան» բժշկական կենտրոնում:

168.am-ի հետ զրույցում Երկրորդ նախագահի որդին՝ Լևոն Քոչարյանը, ի պատասխան մեր հարցի՝ ասաց, որ հայրն իրեն լավ է զգում, հետվիրահատական շրջան է, կազդուրվում է, սակայն այս պահին դեռ պարզ չէ, թե կոնկրետ որ օրը դուրս կգրվի հիվանդանոցից:

Լրատվամիջոցի հարցին, թե տեսակցե՞լ է հորը, Լևոն Քոչարյանն ասաց, որ այժմ մի քանի օրով բացակայում է երկրից, բայց կարծում է, որ տեսակցելու հետ կապված խնդիր չպետք է առաջանա:

168.am-ը Երկրորդ նախագահի որդուն խնդրել է պատասխանել նաև այն շահարկումներին, թե Ռոբերտ Քոչարյանի վիրահատությունն արվել է դատը ձգձգելու համար:

«Այսինքն՝ կան մարդիկ, ովքեր կարծում են, որ դատը ընդամենը մի քանի օրով հետաձգելու համար մարդ պատրաստ է վիրահատվե՞լ: Բնականաբար, դա անհեթեթություն է: Եվ ընդհանրապես, յուրաքանչյուր բաց դատական նիստ, որին հետևելու հնարավորություն ունեն մարդիկ, պետք է հենց մեզ, որովհետև այն ցույց է տալիս մեղադրանքի շինծու բնույթը»,- ասել է Լևոն Քոչարյանը:

Վերջին 10 տարիների ընթացքում Բաքվի կողմից ձեռնարկվել էին հսկայական ջանքեր և Ղարաբաղյան հակամարտության հարցին ավելի մեծ ակտիվությամբ փորձում է միջամտել Թուրքիան: Այդ մասին հեկտեմբերի 11-ին Ստեփանակերտում անցկացվող Արցախի ընկերների ֆորումի ժամանակ հայտարարել է ՀՅԴ Դաշնակցություն Բյուրոյի նախկին անդամ Մարիո Նալբանդյանը: Ադրբեջանի արտաքին քաղաքականությունը, ըստ նրա, Թուրքիայի աջակցությամբ ակտիվորեն տարածվում է ամբողջ Լատինական Ամերիկայում:

Այստեղ եւս Բաքուն դիմում է այսպես կոչված «խավիարային քաղաքականությանը»՝ փորձելով կաշառել տարբեր քաղաքական և հասարակական գործիչներին, ինչպես անում էր Եվրոպայում: «Նրանք կաշառում են և ֆինանսավորում այնպիսի դիվանագետներին, որոնք կարող են օգնել նրանք առաջ տանել իրենց շահերը որոշ երկրներում»,-ընդգծել է Նալբանդյանը: Նա նաև նշել է, որ Ադրբեջանը շարունակում է զարգացնել հայերի նկատմամբ ատելություն և վախ առաջացնելուն ուղղված քաղաքականությունը: Դրա հետևանքով, Նալբանդյանի խոսքով, այդ քաղաքականությունը սկսել է տարածվել ոչ միայն Ադրբեջանում, այլ նաև դրա սահմաններից դուրս, մասնավորապես, Լատինական Ամերիկայում: Լատինական Ամերիկայում դա ունի բավականին վտանգավոր դրսևորում:

«Լատինական Ամերիկայի երկրներում ցանկացած մեխանիզմի եւ միջոցի կիրառումը նշանակություն ունի: Մեզ համար կարեւոր է նշել, որ ադրբեջանական դիվանգիտությունն անում է հնարավոր ամեն ինչ՝ Լատինական Ամերիկայի երկրներում նման քաղաքականություն զարգացնելու համար: Այն խոչընդոտում է միանգամից մի քանի երկրների, ՄԱԿ-ի անդամ հանդիսացող երկրների խաղաղ գոյակցությանը»,- հստակեցրեց ՀՅԴ բյուրոյի նախկին անդամը: Ընդ որում, Նալբանդյանը նշեց, որ հայկական դիվանագիտությունը նաեւ կարողացել է էական հաջողությունների հասնել, հատկապես՝ Ուրուգվայում, եւ դա հանգեցրել է Բաքվի եւ Անկարայի կողմից դիմակայության կտրուկ աճին:

Այդ կապակցությամբ Նալբանդյանը Հայաստանին եւ Արցախին կոչ արեց համակարգված աշխատել՝ Լատինական Ամերիկայի նկատմամբ գործողությունների եւ ռազմավարության ընդհանուր ծրագիր ձեւավորելու համար: Նա զգուշացրեց, որ եթե դա այդպես էլ չարվի, եւ հայ դիվանագետները շուտափույթ ջանքեր չգործադրեն, ապա այդ տարածաշրջանում հայկական կողմի դիվանագիտական հաջողություններն ու ձեռքբերումները հարցականի տակ կդրվեն:

Հայաստանում ավելի շատ երեխաներ ծնվում են քաղաքներում, քան գյուղերում: Այս մասին մամուլի ասուլիսի ժամանակ հայտնեց Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարի տեղակալ Սմբատ Սաիյանը: Նրա խոսքով՝ պատճառները շատ են, իրենք իրավիճակի բարելավման համար քայլեր են ձեռնարկում:

«Մեզ մոտ այսօր ծնելիության գումարային միջին գործակիցը կազմում է 15.5 տոկոսից մի փոքր ավելի, աշխարհում այդ ցուցանիշը գյուղում ավելի բարձր է լինում, քան քաղաքում, գյուղն ունի այն պոտենցիալը, որտեղ ծնվում են ավելի շատ երեխաներ, մեզ մոտ տրամագծորեն հակառակն է, գյուղերում ծնելիության գումարային միջին գործակիցը զգալիորեն զիջում է քաղաքին: Սա մտահոգիչ է: Ժողովրդագրության վրա ազդում են բազմապիսի գործոններ, միանշանակ գնահատականներ տալ և ասել, թե որն է հիմնական պատճառը, հնարավոր չէ, բայց պատճառները մենք բոլորս գիտենք ու կարող ենք թվարկել. առաջինը դա արտագաղթն է և ներքին միգրացիան, գյուղական բնակավայրերում ավելի քիչ երիտասարդություն է սկսում բնակվել, նրանք ձգտում են քաղաքներ, որը բերում է նրան, որ ծնունակ կանանց կամ աղջիկների թիվը պակասում է, մյուս կարևորագույն պատճառը սոցիալ-տնտեսական իրավիճակն է գյուղերում: Այն, ինչ ազդել է Հայաստանի իրողության վրա, ավելի խորն ազդել է գյուղական բնակավայրերի վրա»,- ասում է նա:

Այս խնդրի լուծման համար Աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարությունը ծրագիր է մշակել, ըստ որի՝ երեխայի խնամքի միանվագ նպաստ գյուղում ապրող ծնողը կստանա, անգամ, եթե երեխա ունենալուց առաջ չի աշխատել:

«Մեր բոլոր տեսակի ուսումնասիրությունները ցույց էին տալիս, որ ժողովրդագրական իրավիճակի զարգացման միտումները շատ ավելի բացասական կամ խնդրահարույց են գյուղական համայնքներում, դրա համար, հաշվի առնելով բյուջետային սահմանափակումները, որոշում է կայացվել գյուղական բնակավայրերում ապրող ընտանիքներին նշանակել և վճարել խնամքի նպաստ մինչև երեխայի երկու տարեկան դառնալը , անկախ նրանից, թե այդ ընտանիքի որևէ անդամ ստանո՞ւմ է խնամքի նպաստը՝ որպես վարձու աշխատող, թե՞ ոչ: Առայժմ խոսքը գնում է միայն գյուղական համայնքներում չաշխատողների մասին, ծրագրի ընդլայնում չի նախատեսվում»,- ասում է Սաիյանը:

Մինչև երկու տարեկան երեխաների խնամքի համար տրամադրվող գումարը ևս ավելացել է: Նախկին 18.000-ի փոխարեն՝ երեխայի խնամքի համար կտրվի 25.500 դրամ:

«2020թ. հուլիսի 1-ից կավելանա նաև մինչև երկու տարեկան երեխաների խնամքի համար տրվող նպաստը, այժմ տրվող 18.000-ի փոխարեն՝ ծնողները կստանան 25.500 դրամ»,- ասաց Սմբատ Սաիյանը:

Ըստ նախարարի տեղակալի՝ ժողովրդագրական ցուցանիշների վրա ազդում է նաև բնակարանային խնդիրը: Դրա համար 3 ծրագիր ունեն:

«Հայաստանում նախատեսվում է իրականացնել բնակարանային ապահովության երեք ծրագիր: Նախատեսվում է, որ, եթե ընտանիքում կա 2 երեխա, ապա մարզում բնակարան ձեռք բերելու համար պետությունն ընտանիքին կաջակցի բնակարանի արժեքի 5 տոկոսի չափով, բայց ընտանիքում եղող երեխաների թվի հետ կապված՝ այն կարող է աճել մինչև 2 մլն դրամ:

Երիտասարդ ընտանիքների համար հիպոթեքով բնակարանի ձեռք բերման համար խնդիր է կանխավճարը, մենք որոշում ենք ընդունել, որ պետությունը կապահովագրի այդ գումարը, շահառուն հետագայում կվճարի այդ գումարը, բայց, այսպես ասենք, առանց տոկոսների, պետությունը տվյալ ժամանակահատվածի համար կապահովագրի գումարը, ինչը կնշանակի, որ ընտանիքը այդ գումարն արդեն վճարել է: Երրորդը, եթե արդեն ունեն հիպոթեքային վարկեր, և ընտանիքում երեխա է ծնվում, ֆինանսական ռիսկն ավելանում է, հատկապես, եթե կինն աշխատող է, սա նշանակում է՝ լրացուցիչ ծախսեր և լրացուցիչ եկամտի կրճատում, պետությունը՝ կախված նրանից, թե ո՞ր երեխան է, որպես շնորհ՝ որոշակի տոկոս կվճարի: Եթե խոսքը գնում է առաջին և երկրորդ երեխաների մասին, ապա վարկի մնացորդի 5 տոկոսի մարում կլինի քաղաքներում և 10 տոկոսի մարում՝ գյուղական բնակավայրերում, երրորդ և չորրորդ երեխան ունենալու դեպքում խոսք կարող է գնալ մարզերում՝ մինչև 50 տոկոսի, Երևանում՝ 25 տոկոսի մարման մասին»,- ասում է փոխնախարարը:

Ավելի վաղ հայտնել էին նաև, որ 2020 թ. պետբյուջեով ժողովրդագրական իրավիճակի բարելավման համար նախատեսված է լրացուցիչ 5.3 մլրդ դրամ:

«Արդեն հայտնի է, որ առաջին և երկրորդ երեխաների ծննդյան նպաստը սահմանվելու է 300.000 դրամ՝ նախկին 50 և 150 հազար դրամների փոխարեն: Փաստացի շուրջ 6 անգամ ավելանում է առաջին երեխային տրվող նպաստը և կրկնակի ավելանում է երկրորդինը: Երրորդ և չորրորդ երեխայի պարագայում տրվող նպաստի չափը կմնա նույնը՝ 1 մլն դրամ, դրանից հետո արդեն՝  1.5 մլն դրամ: Սրա համար նախատեսված է լրացուցիչ 3.8 մլրդ դրամ, 2020-ի հուլիսի 1-ից հետո ծնված երեխաների նպաստը արդեն կտրվի այս կարգով»,- ասում է նա:

Սիրիայում հարձակումների և իր գործողությունների համար Թուրքիան չի պատժվելու: Այս մասին Tert.am-ի հետ զրույցում ասաց միջազգայնագետ Սուրեն Սարգսյանը՝ անդրադառնալով երեկ գիշեր Սիրիայի հյուսիսում թուրքական բանակի ռազմական գործողություններին:

-Թուրքիայի կողմից Սիրիայի տարբեր հատվածներում սկսվել են ռազմական գործողություններ, և ուշագրավ հայտարարությամբ է հանդես եկել ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը՝ նշելով, որ քրդերն իրենց չեն օգնել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին և իրենք զորքը հետ են քաշել ու չեն օգնի քրդերին: Չկա՞ն այլ երկրներ, որոնք չեն օգնել ԱՄՆ-ին այդ պատերազմում, սակայն ԱՄՆ-ի դաշնակիցներն են և ստանում են աջակցություն, կամ այդպես չի՞ եղել քրդերի պարագայում նախկինում: Ո՞րն է Թրամփի այս հայտարարության իրական պատճառը:

-Բնականաբար եղել են դեպքեր, երբ ԱՄՆ-ին չաջակցող երկրները նրա աջակցությունն ստացել են, քրդերին էլ ԱՄՆ-ն տարբեր տարիներ աջակցել է տարբեր թիրախների դեմ պայքարելու համար, այդ թվում՝ զենք և զինամթերք տալով, քրդերն էլ ակտիվ պայքարել են «Իսլամական պետության» դեմ նույն ամերիկյան զենքով: Այս առումով, իհարկե, հիմա քրդերը շատ բարդ և ծանր կացության մեջ են հայտնվել, որովհետև թուրքական հզոր բանակը ուղիղ հարվածներով ոչնչացնում է քրդական զենքը, զինամթերքը և լուրջ վնասներ է հասցնում քրդերին, ովքեր պայքարել են իրենց իրավունքների համար և ահաբեկչական խմբավորումների դեմ: Թրամփի նման մոտեցումն, իհարկե, շատերին է զարմացրել Վաշինգտոնում, և կարծում եմ, որ թուրքերը հարմար պահ են գտել քրդերին լրացուցիչ հարվածներ հասցնելու համար Սիրիայի տարածք ներխուժելու և այնտեղ իրենց  դիրքերն ամրացնելու համար:

-Աշխարհի արձագանքը քի՞չ է, ինչո՞ւ է այդպես, արդյո՞ք պատճառն այն է, որ մի կողմում Թուրքիան է:

— Աշխարհի արձագանքն ադեկվատ չէ, Թուրքիան մի պետություն է, որը երբեք իր գործողություների համար չի պատժվել, Թուրքիան մի պետություն է, որն ամեն ինչ անում է, և Էրդողանը մի գործիչ է, որ ամեն ինչ անում է, ու դրա համար երբևէ չի պատժվել՝ սկսած սուվերեն պետության տարածք ներխուժելուց, ցեղասպանություն գործելուց, ռուսական օդանավ խոցելուց, Վաշինգտոնի կենտրոնում ԱՄՆ քաղաքացի ծեծելուց: Սա մի պետություն է, որն ամեն ինչ կարող է անել ու չի պատժվում: Ցանկացած միջազգային իրավունքի սկզբունք խախտելուց երբևէ  պատասխանատվության չի ենթարկվել, և բնական է, որ աշխարհն էլ հենց այսպիսի արձագանք պետք է տար: Այսինքն՝ արձագանքը, մեծ հաշվով, շատ ոչ ադեկվատ է այն իրողությանը, արձագանքվողներն էլ հասկանում են, որ մեծ հաշվով ոչինչ անել չեն կարող, որովհետև հաշտվել են այն մտքի հետ, որ Թուրքիան ինչ ուզի աշխարհի որևէ պետության տարածքում, կարող է անել ու կարող է մնալ անպատիժ:

-Անդրադառնանք Հայաստանի արձագանքին, արդյո՞ք լոբբինգի կարիք չկա, արդյո՞ք բավարար էր ԱԳՆ-ի հայտարարությունն ու վարչապետի անդրադարձը կառավարության նիստի ժամանակ: Հաշվի առնելով Թուրքիայի հետ խնդիրը, տարածաշրջանային խնդիրները, արդյո՞ք այսքանը բավարար է Հայաստանի համար:

-Ամբողջ աշխարհը քննադատեց, հետո՞, ի՞նչ փոխվեց։ Թուրքիան չի դադարեցրել իր հարձակումները տարբեր ուղղություններով, նաև այն շրջաններում, որտեղ հայեր կան: Ոչ միայն Հայաստանի, այլ նաև աշխարհի մյուս երկրների հայտարարությունները գրոշի արժեք չունեն Թուրքիայի համար, և քանի դեռ չկան հստակ գործողություններ պետության կամ պետությունների կողմից, Էրդողանը շարունակելու է առաջ շարժվել Սիրիայի տարածքում և այնպիսի գործողություններ իրականացնել, որոնք բխում են Թուրքիայի շահերից: Այս առումով աշխարհում չկա որևէ պետություն ու որևէ առաջնորդ, որ կարողանա ազդեցություն ունենալ Թուրքիայի գործողությունների ու Թուրքիայի նախագահի վրա:

-Այսինքն՝ ստացվում է, որ այդ գործողությունները կլինեն այնպես և այնքան, ինչպես ցանկանում է Թուրքիա՞ն:   

— Այդպես էլ շարունակվում է, այդպես էլ տեղի է ունենում Սիրիայում, այդ կոնֆլիկտում Թուրքիան շատ քիչ դեպքերում է զիջել և դրանց դիմաց էլ անպայման ինչ-որ բաներ ստացել է թե՛ ԱՄՆ-ից, թե՛ Ռուսաստանից, թե՛ Իրանից: Պատկերացրեք այս նույն գործողությունն աներ Ռուսաստանը կամ Իրանը, սա համամարդկային, համաշխարհային աղմուկ կլիներ, բոլորը կքննադատեին, պատժամիջոցներ կկիրառվեին այդ երկրների դեմ:

-Այսինքն՝ չե՞ն ուզում որևէ կոնֆլիկտ կամ բանակցություն Թուրքիայի հետ, ինչո՞ւ է այդպես:

-Թուրքիան հզոր է, մարտունակ բանակ ունի, լուրջ ազդեցություն՝ Մերձավոր Արևելքում: Չափազանց կարևոր է ԱՄՆ-ի համար, այլ խաղացողների համար, և ամեն ինչ անում են, որպեսզի Թուրքիան իրենց շահերին դեմ չգնա և այս առումով ԱՄՆ-ն էլ նույնպես Թուրքիայից մեծ կախվածություն ունի Մերձավոր Արևելքում, այստեղ Թուրքիայի քաղաքականությունից մեծ կախվածություն ունի Իսրայելը, իսկ Թուրքիան շարունակելու է անել այն ամենը, ինչ ցանկանում է և չի պատժվելու:

ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար Վիգեն Սարգսյանի անվան հետ կապված քրեական գործը հսկողություն իրականացնող դատախազի պահանջով ՀՀ հատուկ քննչական ծառայությունն ուղարկել է ՀՀ գլխավոր դատախազություն։  Այս մասին հայտնեց ՀՔԾ մամուլի քարտուղար Մարինա Օհանջանյանը։

Հիշեցնենք, որ սեպտեմբերի 25-ին քննչական կոմիտեն հայտարարել էր, որ բավարար ապացույցների համակցություն է ձեռք բերվել՝ ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար Վիգեն Սարգսյանին պաշտոնեական լիազորություններն անցնելու դեպքով որպես մեղադրյալ ներգրավելու համար։

Մասնավորապես՝ քրեական գործով հիմնավորվել է, որ ՀՀ ՊՆ հաշվեկշռում գտնվող տարածքների անհատույց օգտագործման իրավունքով բնակարանային պայմանների բարելավման կարիք ունեցող զինծառայողներին տրամադրման հարցի քննարկման լիազորությունը վերապահված է եղել ՀՀ ՊՆ կենտրոնական բնակարանային հանձնաժողովին, մինչդեռ Երևան քաղաքի Գ.Հասրաթյան փողոցի շենքերից մեկի բնակարաններից 29-ի հատկացումների վերաբերյալ որոշում է կայացրել ՀՀ պաշտպանության նախարարը, և այդ բնակարանների հատկացման հարցն ընդհանրապես չի քննարկվել հանձնաժողովի կողմից, իսկ հանձնաժողովի քննարկման արդյունքում նշված շենքի մի շարք բնակարաններ, ՀՀ պաշտպանության նախարարի հանձնարարությամբ, հանձնաժողովի կողմից հատկացվել են ՀՀ կառավարության որոշմամբ սահմանված կարգի խախտմամբ, ինչի հետևանքով էական վնաս է պատճառվել ՀՀ ՊՆ համակարգի մշտական բնակմակերեսի կարիքավոր զինծառայողների իրավունքներին, վերջիններիս և պետության օրինական շահերին:

Ինքը՝ Վիգեն Սարգսյանը հայտարարել է, որ այս քրեական գործով ձեռնարկում են ակնհայտորեն քաղաքական նպատակներ հետապնդող քայլեր: Նախկին պաշտոնյայի խոսքով՝ այս առանձին գործով քննվող գործընթացին առնչություն ունեցող անձինք, այդ թվում` բնակարան ստացածներն ու չստացածները, քաջատեղյակ են, որ գործընթացն իրականացվել է օրենքի պահանջներին համապատասխան, հստակ սկզբունքներով և չափանիշներով:

«Շենգավիթ» ԲԿ-ում ծննդկան Մերի Մարգարյանի և նրա նորածնի մահվան գործով մեղադրվող բժիշկներից երկուսը՝  Տիգրան Սարգսյանը և Արամ Գրիգորյանն արդարացվել են: Այս մասին  տեղեկացանք դատական տեղեկատվական համակարգից։ Երևանի ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Մնացական Մարտիրոսյանի դատավճռով Տիգրան Սարգսյանը և Արամ Գրիգորյանը անմեղ են ճանաչվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 130-րդ հոդվածի 2-րդ մասով (Բժշկական սպասարկում իրականացնողների կողմից մասնագիտական պարտականությունները ոչ պատշաճ կատարելը, որն անզգուշությամբ առաջացրել է բուժվող հիվանդի մահ) նախատեսված հանցանքի կատարման մեջ և արդարացվել։ Նրանց նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցվել է հանցակազմի բացակայության հիմքով։

Ըստ մեղադրանքի՝ Տիգրան Սարգսյանը  աշխատելով «Շենգավիթ» ԲԿ–ում որպես մանկաբարձ-գինեկոլոգ, 2015թ. հուլիսի 27-ին բժշկական օգնությունը և սպասարկումը կազմակերպելու ժամանակ, պարտավոր լինելով Մերի Մարգարյանին ցուցաբերել անհետաձգելի, առաջին բժշկական օգնություն, իր մասնագիտական պարտականությունների նկատմամբ անփույթ և անբարեխիղճ վերաբերմունքի հետևանքով դրանք իրականացրել է ոչ պատշաճ, որն անզգուշությամբ առաջացրել է Մերի Մարգարյանի, այնուհետև վերջինիս նորածնի մահը:

«Շենգավիթ» բժշկական կենտրոն ՓԲԸ-ի անեսթեզիոլոգ-ռեանիմատոլոգ Արամ Գրիգորյանն էլ է մեղադրվում իր մասնագիտական պարտականությունների նկատմամբ անփույթ և անբարեխիղճ վերաբերմունք դրսևորելու մեջ։

NEWS.am–ի հետ զրույցում տուժողի իրավահաջորդի ներկայացուցիչ Մարինե Թովմասյանը նշեց, որ դատվճռի դեմ բողոք են պատրաստում, որն առաջիկայում կներկայացնեն Վերաքննիչ դատարան։

Փաստաբանի խոսքով՝  դատարանն արձանագրել է, որ գործով ձեռք բերված ապացույցներով չի հիմնավորվել և չի փարատվել այն հարցը, թե  բժիշկները կոնկրետ ի՞նչ գործողություններ էին պարտավոր իրականացնել, որը չեն արել, ինչն անզգուշաությամբ առաջացրել է տուժողի մահ։

Այդ փաստը որակվել է որպես չփարատված կասկած և մեկնաբանվել հօգուտ ամբաստանյալների։

Մինչդեռ փաստաբանի պնդմամբ՝  դատարանը պետք է գնահատեր և դատական ակտ կայացնելիս շեշտը դներ գործում առկա փաստերի, առաջին հերթին փորձագետների եզրակացության վրա, որով ասվում է, թե ինչ գործողություններ պետք է անեին բժիշկները, որոնց պայմաններում փրկվելու հավանականությունը մեծ էր։

Հիշեցնենք, որ Մերի Մարգարյանը մահացել է 2015թ.-ի հուլիսի 29-ին՝ «Էրեբունի» բժշկական կենտրոն տեղափոխվելով «Շենգավիթ» ԲԿ: 2 օր անց մահացել էր նաեւ Մերիի փոքրիկը: Մերի Մարգարյանի հղիությունը վարած, «Շենգավիթ» ԲԿ-ի մանկաբարձ-գինեկոլոգ Շուշանիկ Բախշյանի ու 2015թ.-ի հուլիսի 25-ի հերթապահ Անի Բաբելյանի մասով դատաքննությունը շարունակվում է: Նրանց վերաբերյալ գործով դեռևս նախորդ տարի օգոստոս ամսին նշանակվել է կրկնակի դատաբժշկական հանձնաժողովային փորձաքննություն։

«Արևներ» Արմեն Դիվանյանի մանկապատանեկան համույթի մասին կարող ենք ասել, որ այն սեփական  ձեռագիրը կերտած, մոտ քառասնամյա հարուստ ու հաջողակ փորձ ունեցող անսամբլ է, բայց դրա հետ մեկտեղ այն մի հավերժ մանուկ կյանքի պատմություն է, պատմություն, որը նաև հազարավոր երեխաների մանկության պատմությունն է՝ վառ, գունեղ մանկության անմոռանալի պատմությունը: «Արևների» նոր հաջողությունների ու պատմության մասին է գեղարվեստական ղեկավար Արփինե Հովհաննիսյանի հետ հարցազրույցը:

 —Ի՞նչ հաջողություններ է ունեցել անսամբլը վերջին շրջանում:

-Վերջին շրջան ասելով՝ ինչ նկատի ունեք. ա՞յս տարին, վերջի՞ն մի քանի տարին: Հաջողությունները համույթի կյանքում օրինաչափ են դարձել: Այս տարի «Պրահայի աստղեր» միջազգային փառատոնում արժանացանք երկու ոսկե մեդալների. մեկը՝ որպես խումբ, մյուսը՝ «Արևների» սաներից առաջադրվեց և որպես մենակատար արժանացավ : Չեխիայից մեկնեցինք հարևան Ավստրիա՝ Վիեննա, որտեղ հայկական դեսպանատան հրավերով ելույթ ունեցանք դեսպանատան դահլիճում՝ տեղի հայ համայնքի ներկայացուցիչների համար: Անհնար է  բառերով նկարագրել դահլիճի ոգևորությունը. ելույթի առաջին րոպեից մինչև ավարտը ծափերը չէին դադարում: Այսպիսի ելույթները առավել եմ կարևորում. օտար երկրում ապրող հայերի մեջ տարածել հայկական մանկական երգը, նրանց արվեստի ուժով կապել իրենց հայրենիքի, հայկականության հետ, շատ կարևոր է: Հայկական մանկական երգերի քանի-քանի ձայնասկավառակներ ձեռք բերվեցին: Շատ ոգևորիչ էր. երեխաները հասկանում են՝ ինչ լուրջ գործով են զբաղվում, ոչ միայն երկիր են ներկայացնում, այլև հայրենիք, օտարության մեջ ապրող բազմաթիվ հայերի հայրենիքը: Անցյալ տարի Ֆրանսիայում՝ Փարիզում էինք ոսկե մեդալ շահել, նախանցյալ տարի՝ Իտալիայում: Պարբերաբար կրկնվող հաջողությունների շղթա:

-Երևում է, որ արտերկրյա շրջագայություններով «Արևների» տարին հագեցած է լինում, ի՞նչ կասեք հայաստանյան համերգների ու փառատոնների մասին:

-Արևների առօրյան շատ հագեցած է. համերգներ, փառատոններ, տոնական տարբեր միջոցառումների մասնակցելու հրավերներ, նաև տարբեր երգիչների ձայնակցելու առաջարկներ: Շրջագայություններ ենք ունենում նաև մեր մարզային քաղաքներում: Այս ակտիվ համերգային կյանքը օգնում է նաև, որ անսամբլը պահպանի իր բարձր որակային հատկանիշները, չընկրկի իր բարձր նիշից, այլ շարունակի այն բարձրացնել: Անկախ նրանից, որ մենք այդքան ելույթներ ենք ունենում, ամեն տարի կազմակերպում ենք նաև մեր մենահամերգը, որն, ի դեպ, ամեն տարի ներկայացնում ենք նոր սցենարով, նոր թեմայով ու խորագրով ու իհարկե համապատասխան երգերով: Բայց առավելապես մեր գործունեության մեջ կարևորում ու առանձնացնում եմ Արմեն Դիվանյանի անվան մանկապատանեկան երգի ամենամյա փառատոնը:

-Ինչո՞վ է այն առանձնահատուկ:

Փառատոնը կազմակերպվում է մեկ գերնպատակով.  ստեղծել երգեր երեխաների համար, ստեղծել մանկական երգեր նրանց տարիքին համապատասխան ու հոգուն հարազատ: Այս տարի Արմեն Դիվանյանի անվան մանկապատանեկան երգի փառատոնը անցկացվեց 16-րդ անգամ: Այն կայացել է հունիսի 3-ին, բայց արդեն հունիսի 4-ին մենք նոր երգերի հավաքագրման հայտարարություն ենք տվել: Որովհետև սա մի երկարատև պրոցես է, որի վրա սկսում ենք աշխատել փառատոնից անմիջապես հետո:  Ներկայացվում են բազմաթիվ երգեր, որոնցից ընտրվում են առավել հաջողները՝ 20-21 երգեր, դրանք գործիքավորում ենք, երեխաների հետ փորձում, պարապում, հետո ձայնագրում, ստեղծում ենք գիրք- ժողովածուն, բեմականացնում և ներկայացնում փառատոնում: Այսինքն ՝ ամեն տարի 20 նոր մանկական երգ է այս փառատոնի շնորհիվ ծնունդ առնում, կյանք մտնում ու հնչում տարբեր բեմերում: Մեծ պահանջարկ կա , ստեղծվում են DVD ձայնասկավառակներ են ստեղծվում և մասսայականացվում , մանավանդ ամռան ամիսներին սփյուռքահայության շրջանում:    Դրանից բացի, այդ երգերի ժողովածուն զետեղվում է տեսաձայնասկավառակում (DVD) և տարածվում: Հենց այդ սկավառակներն էին ձեռք բերում Վիեննայի մեր հայրենակիցները: Այս փառատոնը մեծ շարժիչ ուժ է ստեղծագործողների համար, որովհետև նրանց ներկայանալու, ստեղծագործելու, ճանաչվելու հնարավորություն է տալիս. մենք մեծ հարթակ ենք ստեղծում : Այս տարվա փառատոնում էլ ունեցանք շատ-շատ գեղեցիկ մանկական երգեր,այնքան լավը, որ հանձնաժողովն ափսոսում էր, որ մրցանակային տեղերը քիչ են:  Մանկական երգերի մրցույթում ունենում ենք 3 մրցանակային տեղ, իսկ պատանեկանի համար՝ 2:

—Կարելի՞ է ասել, որ փառատոնի շնորհիվ ենք այդ որակին հասել, ստեղծագործողների որակն էբարձրացել:

Իհարկե դա մեծ հնարավորություն է հեղինակների համար, նրանց երգերը գործիքավորվում են, ընդգրկվում ժողովածուում, հնչում ոչ միայն Հայաստանի բեմերում, այլև արտասահմանում: Շատերն են ձգտում մասնակցել, և հայտերն, իրոք, շատ-շատ են լինում, իսկ դա արդեն մրցակցության է բերում, ձգտում են հնարավորինս լավ ներկայանալ:Մենք, իհարկե, արդեն ունենք նվիրյալներ ՝ հմտացած հեղինակներ, կոմպոզիտորներ, ովքեր ամեն տարի հաղթող երգ են ունենում: Մանկական երգը հեշտ չի ստեղծվում . երեք րոպե երգի ետևում երկար ու բարդ աշխատանք է թաքնված:Տեքտսերը, շեշտադրումները, բովանդակությունը, հանգերը, բառերը…Ամեն ինչ կաևոր է: Միահամուռ աշխատանքի արդյունքում, խորհրդակցելով, սիրով ենք համագործակցում, լսում ենք իրար, գիտենք ինչ ենք ուզում ստանալ արդյունքում: Կարող եմ անուններ նշել, օրինակ, Աննա Գզրարյան, Լիլիթ Հեյբաթյան, Մարինե Ներսիսյան, Սաթենիկ Թորոսյան, Մարինե Հարությունյան : Ուրախությամբ պիտի արձանագրեմ, որ մենք մեր նպատակին հասել ենք: Այդ երգերը բավական տարածված են երեխաների շրջանում, ու եթե նախկինում «Արևներ» անսամբլ ընդունվելու համար երեխաների մեծ մասը գալիս ու Սայաթ-Նովա և գուսանական էր երգում, առանց հասկանալու և ապրելու այդ երգերը, այսօր շատերը երգում են հենց մեր՝ «Արևների» երգացանկից, հաճախ չիմանալով, որ մերն է:

-Կարելի՞ է ասել, որ այս փառատոնը իր ետևից տանում է հայկական մանկապատանեկան երգիշոգեքարշը:

Դա ես չէ որ պետք է ասեմ, համենայն դեպս ամեն տարի մեր փառատոնից հետո ծնողներից, հանդիսատեսից, հանձնաժողովից  լսում եմ մի բան. «Այս տարի ավելի լավ էր, քան անցյալ տարի»: Դա խոսում է պրոգրեսի մասին: Համենայն դեպս եթե այն, ինչ անում ենք, գնահատվում է այստեղ ու դրսում, նշանակում է՝ ինչ-որ լավ բան ենք անում:

-Բազմաթիվ հրավերներ, շրջագայություններ, ոսկե մեդալներ. ո՞րն է «Արևների» հաջողությանգաղտնիքը:

-Գաղտնիք չկա: Կա լավ թիմ, որովհետև սա առաջին հերթին թիմային աշխատանք է, սա միայն գեղարվեստական ղեկավարի աշխատանքը չէ. ունենք լավ երգուսույցներ, պարուսույց, հիանալի ադմինիստրացիա, մարդիկ ովքեր սրտացավ են, նվիրված, սիրում են իրենց գործը՝  Անի Դիվանյան, Գայանե Մարտիրոսյան, Հովսեփ Աբրահամյան, Սեդա Խաչատուրյան , Ռուզան Խաչիկյան, Հասմիկ Օհանյան և այլոք: Կա ընտանիք,  ընտանեկան հարաբերությունների ջերմություն ու հարազատություն, այսինքն՝  յուրաքանչյուր երեխայի մենք վերաբերվում ենք ինչպես ընտանիքի անդամի, յուրաքաչյուր դիտողություն, յուրաքանչյուր որոշում արվում է երեխայի օգտին, երեխայի համար՝ անգամ եթե արտաքուստ թվա՝ թե երեխայի դեմ է. ինչպես որ յուրաքանչյուր ընտանիքում է: Մեր սաների հանդեպ սրտացավ ենք ինչպես սեփական երեխաների հանդեպ, և աշխատողներից ով այդպես չի վերաբերվում իր գործին, Արմենի խոսքն է, ուրեմն մեր «դասարանից» չի:

-«Արևները» նաև պատմություն ունեցող համույթ է, մոտ 38 տարի համույթը մանկական երգի ասպարեզում է: Ինչպե՞ս սկսվեց «Արևների» պատմությունը, ի՞նչ ուղի անցավ:

-Սկսվեց մի երգից, որի ստեղծումը դարձավ իմ ու Արմենի ծանոթության առիթը: 1981 թվականն էր: Արմենը բանակից նոր էր եկել, խումբ էր ձևավորել, և այդ երգից հետո առաջարկեց ինձ, որ զբաղվեմ խմբի վոկալով: Այդպես սկսվեց ոչ միայն համույթի, որն այն ժամանակ անվանեցինք «Առվակ», այլև մեր ընտանեկան կյանքի պատմությունը: Աշխատում էինք 62 դպրոցում: Փորձերը  Արմենենց տանն էինք անում:Արմենը զբաղվում էր գործիքային մասով, ի դեպ, ունեինք նվագախումբ կենդանի գործիքներով, ես՝ վոկալով, բեմադրություններով՝ բեմական տեսք, շարժումներ, ճիշտ կեցվածք: Հետո համատեղ փորձեր էինք անում: Մենք առաջին համույթն ենք եղել հայկական էստրադայում, որ երգերը բեմի վրա բեմադրել է մանկական ազատ պահելաձևով, ազատ կեցվածքի կիրառությամբ:  Արագ մի քանի ամսում ծրագիր պատրաստեցինք: Հետո ելույթ ունեցանք Հայաստանի , հետո Մոսկվայի կոմպոզիտորների միության տան դահլիճում, շատ լավ արձագանքներ եղան, ու մեզ հրավիրեցին «Հայհամերգ»: Անգամ մեր առաջին սաների հետ եղանք Մոսկվայում՝ Останкино-ում, որտեղ մասնակցեցինք «Веселые нотки» հաղորդաշարին և Шаболовка-ում՝ «Творчество юных»: Այդպես երկուսով մեր համառ աշխատանքի շնորհիվ ճանաչում ու լավ համբավ ձեռք բերեցինք: Ու երբ մահացավ Վալտեր Հովհաննիսյանը ՝ Հանրային ռադիոյի «Արևիկ» անսամբլի ղեկավարը, 1996 թ. մեզ առաջարկեցին ղեկավարել այն: Իհարկե ստանձնեցինք «Արևիկի» ղեկավարումը, ունեցանք շատ հյուրախաղեր, հաղորդաշարեր էինք պատրաստում, այդ թվում նաև «Եկեք երգենքը»: 2007 թ.  Նիդերլանդների Ռոտերդամ քաղաքում մեր սաները ներկայացան մանկական Եվրատեսիլում: Մեր «Երազանքների բարի փերի» երգը ռեյտինգային բոլոր սանդղակներում առաջինն էր, չնայած՝ մենք երկրորդ տեղը գրավեցինք, բայց զարմանալին այն էր, որ Բելառուսի հաղթած թիմը իր գավաթը ստացավ մեր երգի հնչյունների ներքո, որովհետև բոլորը համոզված էին, որ մեր երգն է հաղթելու, ու վերջին պահին Բելառուսի անսպասելի առաջ անցնելն այնքան անսպասելի է եղել, որ չեն հասցրել երգը փոխել: Որքան էլ այն մանկական մրցույթ է, միևնույնն է քաղաքականությունն այստեղ էլ է դեր խաղում է, իսկ դա առաջին հերթին վնասում է  երեխաներին, կոտրում նրանց սպասումները: Նման մեծ մրցույթի մասնակցելու փորձ դրանից հետո եղել է ռուսական  «Նովայա վոլնա»-ի երևանյան լսումներին, այստեղ էլ մենք ներկայացել էինք մանկական երգերով, այնինչ այնտեղ մասնակիցները երգում էին Մրայա Քերիի, Բիոնսեի երգացանկին: Ճիշտ չէ նաև, որ երեխաները նմանատիպ միջոցառումների ժամանակ դառնում են քաղաքականության կամ այլ դրսևորումների զոհ:  Այն ինչին դեմ ենք եղել միշտ. երեխան պետք է մանկական երգ երգի: Մենք եկել ենք ու պայքարը մանկականության համար է եղել, որ երեխան մնա իր աշխարհում:

Եվրատեսիլից հետո 2008 թ.առանձնացանք «Արևիկից», դարձանք «Արևներ»: Մի քանի տարի պետք եղավ, որ մեր անունը հասանելի դարձնենք, մեզ ճանաչեն որպես «Արևներ» ու չշփոթեն «Արևիկի» հետ: Հյուրախաղեր ունեցանք Շվեդիայում, Կանադայում, Սիրիայում, Լիբանանում և այլն: 2013 թ. «Արևների» պատմության ամենատխուր էջերից մեկն է, մենք կորցրինք մեր սիրելի ղեկավարին՝ Արմեն Դիվանյանին, բայց, չնայած կորստի անչափելիությանը, մենք ուժ գտանք շարունակելու նրա կյանքի գործը, երազանքի ուղին, երկու ամիս անց կազմակերպեցինք նրա հիշատակին նվիրված հուշ-համերգը՝ «Արևների հեքիաթը շարունակվում է» խորագրով: Ցույց տվեցինք, որ «Արևների» Արևը միշտ վառ է մնալու: Հետո երկար ժամանակ աշխատեցինք մյուզիքլ ներկայացնելու վրա ու 2016 թվականին հանրության դատին ներկայացրինք «Մեր բակը»մյուզիքլը: Այն ջերմ ընդունելության արժանացավ, անգամ առաջարկվեց այն շարունակական դարձնել, որովհետև ոգևորել էր թե՛ մասնակից երեխաներին, թե՛ հանդիսատեսին:

—Դժվար չէ՞ միայնակ ղեկավարել այս հզոր համույթը: 

Իմ աշխատանքը հեշտացել է մեր աղջկա՝ Անի Դիվանյանի շնորհիվ: Նա ավարտել է կոնսերվատորիայի էստրադային -ջազային վոկալ բաժինը, ուսանել է լավագույն մասնագետների մոտ, ու հիմա երբ իր բալիկներն արդեն մեծ են, լիարժեքորեն միացել է մեզ՝ ամբողջովին ընկղմվել անսամբլի գործունեության մեջ: Ես շատ ուրախ եմ այս առիթով, ու ոչ միայն որովհետև իմ գործն է հեշտացել, ուրախ եմ, որովհետև նա իմ ու Արմենի գործը շարունակելու է նույն ձեռագրով, ճաշակով ու  ոգով: Նա մեզ հետ, կարելի է ասել, անցել է «Արևների» ուղին, 5 տարեկանից մասնակցել փորձերին, ինքն էլ երգել: Մեր կողքին է նաև Արմենի քույրը՝ Նաիրա Դիվանյանը: Կարելի է ասել՝ սա ընտանեկան գործ է, ինքնըստինքյան է ստացվում այդպես, ընտանիք, որի մեջ ընդգրկված ենք թե՛ մենք, թե՛ ուսուցիչները, թե՛ ադմինստրացիան:

—Այդ դեպքում հնարավո՞ր է՝ ընդլայնվեք, նոր մասնաճյուղեր հիմնեք:  

Հնարավորություններ չունենք, տարածքը վարձակալում ենք, բավական լուրջ ֆինանսներ են պետք մասնաճյուղ ունենալու համար: Թե չէ շատ բաներ կարելի է անել, մտահղացումներ կան, պարզապես սա է իրավիճակը, որ մեզ ճնշում է: Բայց, փառք աստծո, »Արևներում» երգել ցանկացող երեխաները շատ են: Օգոստոսն ու սեպտեմբերը այդպիսի երեխաների դիմումների ընդունման և ընդունելության քննության անցկացման շրջանն է: Ճիշտ է՝ տարվա ընթացքում էլ են երեխաներ գալիս, որոնց ընդունում ենք: «Արևներ» կարող են ընդունվել 3 տարեկան սկսած: 10-ից բարձր հազվադեպ ենք ընդունում, որովհետև միշտ չէ, որ մինչև վերջ բացվում են: Բայց եղել է, որ ընդունել ենք այդ տարիքում ու մեծ հաջողություններ են ունեցել. նրանցից մեկը Գերմանիայի կոնսերվատորիայում է հիմա,մյուսը Գլենդելում լավագույն ուսուցչուհու համբավ ունի: Եթե երեխան ցանկանում է ուղղակի գալ, բացվել, եթե տվյալներ ունի, չենք մերժում: Գիտե՞ք՝ գերնպատակը այստեղ երգիչ դառնալը չէ. «Արևները» միայն երգիչների դարբնոց չէ, սա առաջին հերթին առողջ միջավայր է,  դպրոց, որտեղ մեծանում են լավ, կիրթ, բարձր  ճաշակով մարդիկ, ապագա լավ ծնողներ, լավ քաղաքավիներ, լավ ընկերներ: Եվ կյանքը ցույց է տալիս, որ մեր շրջանավարտները տարբեր բնագավառներում իրենց փայլուն են դրսևորում, դառնում լիդերներ: Բեմական կյանքը, արտասահմանյան շրջագայությունները, ճանաչված մարդկանց հետ շփումները մեր երեխաներին դարձնում են ավելի անկաշկանդ ու ինքնավստահ, և դա օգնում է, որ նրանք  հեշտությամբ ինտեգրվեն նոր միջավայրում, լիդերներ լինեն, կազմակերպչական ջիղ դրսևորեն:

—Այսինքն՝ այստեղ երեխաները միայն երգե՞լ չեն սովորում:

Կարելի է ասել, որ «Արևները» հազարավոր երեխաների նվիրում է պայծառ մանկություն: «Արևներում» մասնակցությունը դառնում է նրանց կյանքի կարևոր հատվածը: Ու երբ իրենք են ծնող դառնում, առավելապես են գնահատում այն, ինչ եղել է: Ես շատ հուզիչ նամակներ եմ ստանում իմ նախկին սաներից, ովքեր գրում են, թե դրանք եղել են իրենց կյանքի ամենաերջանիկ տարիներն են եղել, շնորհակալություն են հայտնում իրենց այդպիսի մանկություն պարգևելու համար: Նույնիսկ այն երեխաները, ովքեր սովորել են 20 տարի առաջ, երբ  արտասահմանյան հյուրախաղերի հնարավորություններ չունեինք, ամռանը կարողանում էինք մեկնել միայն Ծաղկաձոր կամ Հանքավան, որտեղ պարապում էինք հանգստյան տան դահլիճում, էլի նույն ջերմությամբ են հիշում այդ օրերը:  Մեր սաները դժվարությամբ են բաժանվում մեզանից: Մեր տարիքային վերին շեմը 13-14 տարեկանն է, բայց  երեխաները դրանից հետո էլ չեն ուզում հեռանալ համույթից, չեն ուզում կտրվել իրենց աշխարհի կարևոր այդ հատվածից: Դժվար են բաժանվում, որովհետև այստեղ նրանք երգում են, ու հաճույք են ստանում իրենց երգից, նրանք բեմ են բարձրանում ոչ թե ինչ-որ մեկի համար, այլ իրենց համար, վայելում իրենց կատարումը, լույսերն ու ծափերը, շրջագայում են ինչպես մի ընտանիք, ճանաչողություն ձեռք բերում:  Այդ ամենը մի լուսավոր հետք է թողնում նրանց կյանքում: Ասում են՝ մարդու կյանքում ամենամեծ հաջողությունը երջանիկ մանկությունն է: «Արևները» նվիրում է այդ մանկությունը: