Գեղարքունիքի մարզի Մարտունու շրջանի գյուղերում հավերի համաճարակ է սկսվել: Սատկած հավերի հիվանդության ախտանշանները նույնն են բոլոր գյուղերում: Պատճառը դեռևս անհայտ է: Գյուղացիներն ահազանգում են, որ օր օրի մեծանում է սատկող հավերի քանակը: Ինչպես միշտ, հիմա նույնպես գյուղացիների գլխին եկած հերթական պատուհասը չի հետաքրքրում ո’չ գյուղապետարաններին, ո’չ մարզպետարանին:

Եվ քանի որ հավերի անկման պատճառը դեռևս անհայտ է, անհնար է նաև կանխատեսել`համաճարակը կսահմանափակվի միայն Մարտունիո՞վ, թե՞ կտարածվի ողջ Գեղարքունիքի մարզում: Եվ ինչու՞ միայն Գեղարքունիքի, եթե ոչ մի քայլ չի ձեռնարկվում համաճարակի կանխարգելման ուղղությամբ:

Համապատասխան տեսչության պետ Գրիշա Բաղյանը մեր հարցմանն ի պատասխան ասաց, որ ինքը շաբաթ օրը եղել է Մարտունիում եւ նման բան չի տեսել ու չի լսել. «Նախկինում դեպքեր եղել են, հավերի ժանտախտ եղել է, բայց քանի որ այդ հիվանդությունը չի մտնում պետպատվերի ցանկի մեջ, գյուղացին ինքը պետք է դեղատնից գնի վարակը կանխելու դեղամիջոցը և անասնաբույժին խնդրի, որ սրսկի. մեկ հավի համար 3 -5 դրամ արժի»։

Լ.Կ.

Երեկ` կեսօրին Գյումրիում խոշոր հավաք է տեղի ունեցել, որին մասնակցել են հանցաշխարհի այսօրվա հեղինակությունները: Դեռևս անցյալ ամիս օրենքով գողերի հավաք էր եղել Ջերմուկում, որտեղ դարձյալ հյուրեր էին ժամանել Մոսկվայից:
Ի դեպ, նման հավաքների դեպքում իրավապահները աշխատում են անել այնպես, որ դրա մասնակիցները որքան հնարավոր է շուտ ցրվեն.օրինակ` Արմեն Կոնևսկու հուղարկավորությունից հետո մեկ ժամ ժամանակ էին տվել ցրվելու համար:

Քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության աշխատակիցները Գյումրիի Ազնավուրի հրապարակում գտնվող «Բյուզարդ» ռեստորանային համալիրից, որտեղ նշում էին հավաքվածներից մեկի` Սուրոյի, հոր ծնունդը, ոստիկանության Շիրակի մարզային վարչություն են բերման ենթարկել մոտ 30 հոգու:

Պրոֆիլակտիկ աշխատանքների արդյունքում ոստիկանությունում են հայտնվել հանցագործ աշխարհում հայտնի «օրենքով գողեր»` «Մանեթի տղա Սամո» մականվամբ 38-ամյա Սամվել Հարությունյանը, (նրան անցյալ տարի ևս բերման էին ենթարկել կենտրոնի ոստիկանություն, առգրավել մոտը եղած դանակը, հետո բաց թողել) «Զավ» մականունով 43-ամյա Անդրանիկ Սողոյանը, «Աֆուլիկ» մականվամբ 32-ամյա Ռաֆայել Խոյեցյանը, «Օշականցի Գեւորիկը»` 41-ամյա Գևորգ Մելիքյանը (երգչուհի Սյուզի Մելիքյանի հորեղբայրը) «Պավլուշի տղա Սուրո» մականվամբ 38-ամյա Սուրեն Ավետիսյանը, «Ալո» մականվամբ 47-ամյա Ալեքսանդր Մակարյանը:

Նրանց հետ նաև հանցագործ աշխարհում հեղինակություններ համարվող «Վստրեչի Ապեր» մականվամբ 40-ամյա Արամ վարդանյանը, եւ 37-ամյա ` հանրահայտ Սպարտակ Ղուկասյանը, Գյումրիի քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանի որդին:

Բոլորն էլ խուզարկվել և կեսգիշերին ստորագրությամբ ազատ են արձակվել:Ըստ տեղեկությունների Շիրակի ոստիկանության մարզային վարչությունում նյութեր են նախապատրաստվում:

Մեր ունեցած տեղեկություններով Գյումրու քաղաքապետի որդին փախել է դեպքի վայրից, նա այժմ էլ գտնվում է փախուստի մեջ, ու, հավանաբար, այդ պատճառով, որ աղմուկ չբարձրանա մյուսներին ստորագրությամբ բաց են թողել:

Հայաստանում մի հետաքրքիր ավանդույթ է ձևավորվել. երբ մարդուն ուզում են աշխատանքից հանել, բայց և չեն ուզում նեղացնել, նրան նշանակում են խորհրդական։ Մեզանում այնքան էլ պատկերացնելի չէ, թե ի՞նչ ասել է խորհրդական, փոխարենը պարզ է, որ հարկատուներիս գրպանից աշխատավարձ փախցնող հաստիքը, դուրս գրված չինովնիկին ապահովում է մնալու ջրի երեսին, մինչև գետը կհոսի իրենց ուզած հունով։ Խորհրդականներ կան, որոնք մասնավոր զրույցներում անկեղծանում են, որ իրենք էլ չեն հիշում, թե վերջին խորհուրդը երբ են տվել շեֆին ու վստահ էլ չեն` իրենց խորհուրդը պե՞տք է նրան առհասարակ։

«Դուրս գրված» պաշտոնյաների ցանկում ներառվեց ԱՆ բուժվարչության նախկին պետ Վահան Պողոսյանը։

Հիշեցնենք, որ նրան նշանակել էին ԱՆ աշխատակազմի ղեկավարի ժամանակավոր պաշտոնակատար, սակայն ըստ լուրերի, չեն արտոնել մասնակցելու մրցույթին։

Բուժվարչության պետի պաշտոնակատար էր նշանակվել Կարեն Կոստանյանը, որը դատելով իրավիճակից կարող է դառնալ պետ։ Ստացվում է , որ Պողոսյանին քաղաքավարի դուռն են ցույց տվել` առայժմ խորհրդականի կարգավիճակով։

«Ես ունեցել եմ ֆանտաստիկ կարիերա և շատերն իմ փոխարեն չէին էլ մտածի վերադառնալ մեծ սպորտ, այլ կնստեին տանը և կվայելեին իրենց փողերը: Հասկացել եմ, որ ամեն ինչ չէ, որ նվաճել եմ ու վերադառնում եմ մնացածի հետևից: Ինձ պետք է վերականգնել մրցակցային ոգին և հաղթողին համապատասխան ամբիցիաներն ու էմոցիաները, որի պակասը գրեթե չեմ զգացել երբևիցէ: Ես դեռ 28 տարեկան եմ ու սպորտն իմ կյանքն է: Փորձելու եմ 2012թ. մարտին հաղթել Ավստրալիայի առաջնությունում, որպեսզի մասնակցությունս ապահովեմ 2012թ. Լոնդոնի օլիմպիադային: Երբեք չէի մտածի, որ վերադառնալն այսպիսի ծանր կստացվի, քանի որ մի կողմից վախենում եմ, իսկ մյուս կողմից վստահ եմ իմ կարողություններին: Իսկապես անչափ կարոտել եմ լողավազանը»,- եզրափակեց «լող» սպորտաձևի լեգենդ Յան Տոռպը:

Յան Տոռպը ծնվել է 1982թ. հոկտեմբերի 13-ին: Առաջին միջազգային մրցմանը մասնակցել է 1996թ.` 14 տարեկան հասակում, որտեղ նվաճել է ոսկե պարգևներ: Տոռպի յուրահատուկ ռեկորդը համարվում է մեկ աշխարհի առաջնության ընթացքում 6 ոսկե մեդալ նվաճելը: 1998 – 2003թթ. ճանաչվել է Ավստրալիայի լավագույն մարզիկ, իր փայլուն կարիերայի ընթացքում սահմանել է աշխարհի 13 ռեկորդ և նվաճել 11 աշխարհի առաջնության ոսկե մեդալներ: Տոռպը հնգակի օլիմպիական չեմպիոն է. 2000թ. Սիդնեյում նվաճեց 3 ոսկե, իսկ 2004թ. Աթենքում` 2 ոսկե մեդալներ:

Շատերը համոզված են, որ Յան Տոռպ — Մայքլ Ֆելպս դիմակայությունը կարելի է համեմատել Ռոժեր Ֆեդերեր – Ռաֆայել Նադալ կամ Բարսելոնա-Ռեալ հակամարտության հետ և բոլորին հուզում է միայն այն հարցը, արդյո՞ք Տոռպը այսօր պատրաստ է կանգնեցնել փառահեղ ամերիկացուն:

«Մանչեսթեր Յունայթեդը իմ տունն է և հեռանալը «Կարմիր սատանաներից» շատ ցավալի է, բայց եկել է ժամանակը հրաժեշտ տալու բաց ճակատով: Այս հեղինակավոր թիմի մասնիկ կազմելն արդեն մեծ ուրախություն է ցանկացած անգլիացու համար: Հպարտ ու շնորհակալ եմ բոլորին` առաջին հերթին Սեր Ալեքս Ֆերգյուսոնին, ում համարում եմ աշխարհի լավագույն մասնագետը, խորին հարգանք եմ տածում մանկունիական թիմի ղեկավարության ու ամենակարևորը երկրպագուների նկատմամբ»,-այսպես է արտահայտվել վերջին տարիների անգլիական ֆուտբոլի լեգենդներից Գարի Նևիլը, ով Մանչեսթերում անցկացրել է իր ողջ ֆուտբոլային կարիերան` մասնակցելով 602 հանդիպման:

Գարի Նևլիլը ծնվել է 1975թ. փետրվարի 18-ին, Բարի քաղաքում: Մանչեսթերում սկսել է հանդես գալ` սկսած 1992 թվականից: Սկզբնական շրջանում հանդես է եկել 20 համարի մարզաշապիկով, իսկ Պոլ Պարկերի հեռանալուց հետո ցայսօր կրում է 2-րդ համարի մարզաշապիկը: Մանչեսթեր Յունայթեդից լեգենդար իռլանդացի Ռոյ Քինի հեռանալուց հետո, թիմի ավագի թևկապը հանձնվեց Գարի Նևիլին: Վերջինս 2005թ. առաջին անգամ խաղադաշտ դուրս բերեց իր թիմակիցներին` թիմի ավագի թևկապով:

1997-2005թթ. հանդես է եկել Անգլիայի հավաքականում` մասնակցելով և´ աշխարհի, և´ Եվրոպայի առաջնություններին: Ռայեն Գիգսի և Պոլ Սքոլզի հետ միասին` Նևիլը համարվում է թիմի խորհրդանիշը: Դժվար է պատկերացնել «Կարմիր սատանաներին» առանց Նևիլի, բայց մաղթենք նրան նորանոր հաջողություններ, հաղթանականեր և նվաճումներ` հետագա մարզչական կարիերայում, քանի որ նա բազմիցս հայտարարել է, որ մարզիչ դառնալը մտնում է իր պլանների մեջ, և չկորցնենք հույսներս, որ Նևիլ ազգանունը դեռ երկար կլսենք ֆուտբոլային աշխարհում:

Նվաճումները`

Անգլիայի չեմպիոն 1995–1996,1996-1997,1998-1999,1999-2000, 2000-2001, 2002-2003, 2006-2007, 2008-2009թթ.

Անգլիայի գավաթ 1995-1996, 1998-1999, 2003-2004թթ.

Անգլիական ֆուտբոլի գավաթ 2005-2006, 2009-2010թթ.

Չեմպիոնների լիգա 1998-1999, 2007-2008թթ.

Միջմայրցամաքային գավաթ 1998-1999թթ.

Աշխարհի ակումբային առաջանություն 2008թ.

Երեկ` փետրվարի երկուսին, վերաքննիչ դատարանում Հ. Տեր- Ադամյանի նախագահությամբ ավարտվեց խարդախության մեջ մեղադրվող Հրանտ Բայրամյանի գործը: Այս գործը յուրահատուկ է նրանով, որ հիմքում շատ հետաքրքիր, համարյա անեկդոտ հիշեցնող պատմություն է ընկած.
Դատապաշտպան Դավթյանն ու դատախազ Ղալեչյանը համարյա անելիք չունեին: Ամբաստանյալն ընդունել էր իր մեղքը, սակայն վերաքննիչից ակնկալում էր պատժաչափի կարճում, ինչպես նաև` տուժողի ներկայությունը դատարանում։

Ամբաստանյալը` 1959 ին ծնված Հրանտ Բայրամյանը Էջմիածնի Գրիբոյեդով գյուղից է, նախկին ազատամարտիկ է, կռվել է Մանվել Գրիգորյանի գլխավորած 5-րդ ջոկատում: Այս պատմությանը մենք արդեն անդրադարձել ենք. ՌԴ նախագահ Դ. Մեդվեդևի այցի նախօրեին Հրանտ Բայրամյանը կալանավայրից բջջային հեռախոսից զանգահարել է երշիկեղենի արտադրությամբ զբաղվող «Բարի Սամարացի» ՍՊԸ տնօրեն Հովհաննես Հովակիմյանին և ներկայանալով իբրև նախագահի աշխատակազմի բարձրաստիճան պաշտոնյա` պահանջել է թանկարժեք նվերների գումար հատկացնել համապետական կարևորության գործին` ՌԴ -ի օժանդակել նախագահին նվեր գնելուն: Չմերժվելու համար նա հանդես է եկել Սերժ Սարգսյանի աշխատակից Վաչիկ Ղազարյանի անվամբ: Ամեն դեպքում, Հրանտը համոզիչ ձայնով է խոսել և կարողացել է վստահություն ներշնչել, քանի որ, վաթսուն հազար դոլարի հարց է լուծել: Հավանաբար «Բարի Սամարացին տեղյակ է եղել նախագահի նախասիրություններից և իմացել, որ նա սիրում է ժամացույցներ։ Պետական եկամուտների կոմիտեի նախագահ Գագիկ Խաչատրյանին պատկանող «Խրոնոգրաֆ» խանութից ձեռք է բերել 45 և 15 հազար դոլարանոց երկու ժամացույց և պայմանավորված տեղում հանձնել Հրանտի «գործընկերոջը: Ընդ որում, 15 հազարանոցը նախատեսված է եղել Մեդվեդևի, իսկ 45 հազար դոլար արժողությամբ ժամացույցը Սերժ Սարգսյանի համար։ Բարի «քեռին» չի մոռացել նաև, որ այդ ամենը պետք է լինի անուշահոտ և նվերին ավելացրել է շատ թանկարժեք օծանելիք։

Դեռևս առաջին ատյանում տուժողի ներկայացուցիչ Ռուբեն Խոջոյանը դատարանից պահանջեց վերադարձնել թանկարժեք իրերը, սակայն ամբաստանյալն ասաց, որ ինքը 5 միլիոն` 550000 դրամ արժողության ժամացույցը վաճառել է գեներալ Մանվելի եղբորը ՝ 5 հազար դոլարով։ Վերջինս վճարել է, հետո կասկածել, թե նման ժամացույցն այդ գումարով չի կարող իսկապես ֆիրմային լինել, որոշել է վերադարձնել ֆալշ ապրանքը, բայց պարզվել է՝ 2000 դոլարն արդեն ծախսել են։

Հիշեցնենք, որ մեղադրող Ղալեչյանը մեղադրական եզրակացության մեջ նշել էր, որ նվերներ անելու պատրվակով Բարամյանը Հովակիմյանից հափշտակել է 5 միլիոն 550000 դրամ արժողության ժամացույց, մեկ ուրիշ` 15 միլիոն 540000 դրամ արժողությամբ ձեռքի ժամացույց և 540 000 դրամ արժողությամբ տղամարդու օծանելիք, և դատարանից պահանջեց խարդախին դատապարտել 9 տարվա ազատազրկման։

«Ես հանցագործ չեմ, չնայած հանցանք եմ կատարել, ձեզ թվում ա ես ռեցեդևիստ եմ, չէ, կարգին տղա եմ։ Այդ քայլին եմ գնացել, որովհետև ունեմ երեք երեխա, քաղցկեղով հիվանդ եղբայր»,- ընդունելով մեղքը` իր խոսքում ասաց ամբաստանյալ Բարամյանը և միջնորդեց գործը քննել արագացված դատավարության կարգով։ Պաշտպան Հայկուշ Դավթյանը դիմեց դատարանին` հաշվի առնելու Բարամյանի մարդկային որակները, հայրենիքին մատուցած ծառայությունները, որոնց համար ստացել էր բազմաթիվ շքանշաններ և մեղմացնել պատիժը։ Որոշվեց նաև վերադարձնել թանկարժեք իրեղեն ապացույցները։ Հովակիմյանը խնդրել էր ապահովել հատկապես այդ մասը։

Հետաքրքիր է երկու հանգամանք. նախ` որտեղից է Հրանտին հայտնի դարձել, որ նախագահ Սարգսյանը հատուկ սեր ունի թանկարժեք ժամացույցների նկատմամբ։ Բացի այդ, «Բարի Սամարացին» իր ներկայացուցչի միջոցով հայտնել է թե. «Աստված իր հետ, ես ներում եմ իրեն ու ասել, որ եթե 5 հազար դոլար էր պետք Հրանտին, թող ասեր՝ ինքը նրան կտար»։

Այսպիսով «Բարի Սամարացին» բարի, ազգօգուտ գործի գիտակցությամբ ու քրիստոնեական խոնարհությամբ կատարել է «նախագահականի հրահանգը: «Ես ոչ մարդ եմ սպանել, ոչ էլ ցավ եմ պատճառել,- պնդում էր ամբաստանյալը: Խնդրում եմ` հաշվի առնելով իմ ստացած շքանշանները , հայրենիքին մատուցած ծառայությունները , մեղմել պատիժը»:

«Ես ոչ մարդ եմ սպանել, ոչ էլ ցավ եմ պատճառել,- պնդում էր ամբաստանյալը: Խնդրում եմ` հաշվի առնելով իմ ստացած շքանշանները ,հայրենիքին մատուցած ծառայությունները , մեղմել պատիժը»:

Մեղադրողն ասաց, որ ամբաստանյալը կատարել է անբարոյական արարք, և դատարանը չպետք է բավարարի հայցը: Չհասկանալով անբարոյական բառի իմաստը`ամբաստանյալը բորբոքվեց ասելով, որ ինքը անբարոյական չէ, քանի որ ոչ մարդ է սպանել, ոչ էլ ինչ-որ մեկին բռնաբարել:Դատավորն ու մեղադրողը նրան բացատրեցին, որ խոսքը վերաբերում է արարքին, ոչ թե անձին:

Դատարանը վճռեց Հրանտ Բայրամյանի վերաքննիչ բողոքը մերժել և օրինական ուժի մեջ թողնել առաջին ատյանի վճիռը: Քրեական օրենսգրքի 178 հոդվածի 3 մասի առաջին և երրորդ կետերով Հրանտ Բայրամյանին դատապարտվեց ինը տարվա ազատազրկման:

Ազնիվ Կարապետյան

РИА Новости-ն տեղեկացնում է, որ Միջպետական Ավիացիոն Կոմիտեն հանձնել է Sukhoi Superjet 100 (SSJ100) ինքնաթիռի սերտիֆիկատը: Դա նշանակում է, որ այդ ինքնաթիռները շուտով կհայտնվեն ԱՊՀ երկրներում:
Superjet 100 ինքնաթիռներ առաջինը կստանան հայկական «Արմավիա» և ռուսական «Աերոֆլոտ» ընկերությունները:

Superjet ինքնաթիռները պետք է մասնավոր չվերթներ կատարեին դեռևս 2008թ.-ին, սակայն նրանց շարժիչների սերտիֆիկացումը հետաձգվեց:
2011թ. Սուխոյի «քաղաքացիական» ինքնաթիռները կստանան նաև Եվրոպական ավիացիոն անվտանգության գործակալության սերտիֆիկատները:

Անհրաժեշտ է ստանալ շարժիչի միջազգային սերտիֆիկատ, քանի որ ինքնաթիռները հիմնականում վաճառվելու են արտասահմանյան երկրներում:

Վերոնշյալ ինքնաթիռը վերջին 20 տարիների ընթացքում Ռուսաստանում ստեղծված առաջին քաղաքացիական ինքնաթիռն է:

Օդանավում կա 95 նստատեղ և այն կարող է թռչել մոտ 4.4 հազար կմ:

Ո՞վ է տիրուհին, ի՞նչ է տիրուհին:

Մյուս տիրուհիներն ինձ ասում էին, որ ես մի պահ շատ ուժեղ դեպրեսիա եմ ունենալու: Էն, որ ես պիտի որոշեմ, թե ո՞վ եմ ես, պիտի որոշեմ, թե իմ իսկական դեմքը որն ա, ի՞նչ տեսակի տիրուհի եմ ես: Ես խի՞ստ եմ, թե փափուկ, բարի, մարդկային, թե՞ չար ու տմարդի, վիճաբանող, թե՞ ռացիոնալ: Էնքան ա պահանջում էս գործը քեզնից, որ դու օրեցօր փոխվում ես, թեև զոռով… ԵՍ փոխվում եմ: Կլիենտները, որ գալիս են, շատ ուժեղ պահանջներ ունեն՝ մարմնական, էմոցիոնալ, մենթալ, հոգևոր… Նրանք նաև քեզ փորձում են՝ քո սահմաններն են լայնացնում, հրահրում են, որ տեսնեն, թե դու ի՞նչ տեսակ տիրուհի ես, թե ո՞նց ես իրենց ստորացնելու ու տանջելու:

Ինձնից էս գործը պահանջում ա, որ իմ կյանքը փոխեմ: Որ լավանամ, պատկերացնո՞ւմ եք: Էլ չեմ կարողանում ապրել անկեղծ կյանքով, ատում եմ սուտ խոսալը, բայց և չեմ կարող թույլ տալ, որ ինձ բացահայտեն: Եթե էս բաները թույլ տամ, գործս չեմ կարողանա անեմ: Շատ տարբեր տեսակի ԿՏՍՄ-ներ են լինում, հաջորդ անգամ կպատմեմ «ԿՏՍՄ փիլիսոփայության» մասին, ո՞նց եմ ես ընկալում: Ես շատ բան եմ բացահայտել ինքս ինձ համար, այս աշխարհի տարբեր կողմերը:

Կամ ԿՏՍՄ-ի տարբեր ձևեր օգտագործելով ապրել ԿՏՍՄ-ի մեջ: ԿՏՍՄ բառը սահմանափակ բառ է: Ես հիմա խոսում եմ իմ գործի մասին: Բայց ի՞նչ է իմ գործը, ես ի՞նչ եմ, ո՞վ եմ: Պետք էր բարդ իրավիճակներ ապրեի, որ հասկանայի, թե ինչ եմ ես, ի՞նչ է էս ամենն ինձ համար: Ու միշտ գալիս հասնում եմ նրան, որ նույն հարցն է ծագում մոտս. «Իսկ ի՞նչ է Տիրուհին»: Իմ գործը պրոֆեսիոնալ գործի նման է: Ու պետք է, որ տամ իմ գործի սահմանումը, որովհետև ինձ համար կարևոր է, թե որն է իմ տեղը, և ինչպես եմ ես փող աշխատում: Մարդիկ են գալիս, հաճախ ամուսնացած ու ամաչելով:

Առաջին հերթին մենք վստահելի ենք ու հասկանում ենք, չափում ենք, թե որքան և ի՞նչ որակի ցավ ենք պատճառելու: Հաճախ մարդն ա քեզ ասում, թե ի՞նչն ա դուրը գալիս: Բայց դու պետք է, որ հետո էդ ամենն անես ինքնավստահ, առանց ծիծաղելու կամ ժպտալու: Ես հասկացա, որ օրինակ, մարմնի ո՞ր մասերն են շատ ցավոտ, օրինակ՝ երիկամներին մոտ երբեք պետք չի խփել, կարող են վնասվել օրգանները:

Երկրորդ, մենք իրենց գաղտնիքները չենք բացահայտում, չենք հանրայնացնում: Ինչ մեր տանջատան մեջ պատահի, մնում է ստեղ:

Երրոդը՝ պետք է հասկանալ, որ այն, ինչ դու անում ես, կլիենտի վրա որակապես ազդում է: Եթե դու ինքդ քեզ անխիղճ ու դաժան ես դրսևորում, պիտի այնպիսի կլիենտներ ստանաս, որոնք սիրում են, երբ իրենց շատ ցավ են պատճառում, պատժում են խիստ, այսինքն՝ նա պիտի կլիենտի պահանջներին համարժեք հատկություններով օժտված տիրուհի ունենա, կամ՝ հակառակը, տիրուհին է ընտրում իր կլիենտներին: Եթե քեզ ավելի սեքսի և ժպտերես ես պահում, գալիս են ոչ լուրջ կլիենտներ, որոնք բավականին կատաղած են: Եթե կարողանաս ես երկուսը միասին անել` լինել «դաժան, սեքսի և ժպիտով», իմացիր՝ աշխարհի բոլոր կլիենտները քոնը կլինեն:

Կլիենտը քեզ փորձում ա իրան պահելու ձևերով: Ու եթե ձախողես, կարա սեսիադ վարի գնա: Դա է իրենց բուժման պահանջը, որ իրենք են հաճախ վատ, և ճնշվող մարդիկ են, ուզում են, որ դու նրանց «ազատես» քո ուժով, ու լավ կարգավորված դիրքով, քո «ավելի բարձր, քան իրենցը ապուշությամբ»…

Տեսնում եմ ամեն տեսակի մարդիկ, որոնք մեր ժամանակների հիվանդներն են, կան շատ սթրեսներ ապրող մարդիկ, կան արտասահմանցի օդաչուներ, տուրիստներ, որոնք պահանջկոտ են, ու նաև ստորացած, փափուկ և նուրբ: Ծայրահեղ գործ է, ծայրահեղ դեպքերով, ծայրահեղ մարդկանցով, որոնք ապրում են ծայրահեղ հոգեվիճակներ:

Ու ես, պերֆեկցիոնիստ՝ կատարելության ձգտող մարդ, վերցնում եմ իմ վրա իրենց բոլոր ԿՏՍՄ պրոբլեմները: Պետք է լինես ներքուստ կատարելություն, ինքդ քեզ չուտես, չլինես ինքդ քեզ համար կատարյալը, «վերջը» առօրյա կյանքում, բայց կատարյալն ու «վերջը» գործիդ մեջ: Տիրուհին պետք է լինի կատարյալ: Ես, ցավոք սրտի, կատարյալ չեմ, ու նեղվում եմ դրանից, որ չեմ կարողանում:

Ես «բոզ» չեմ, բայց ի՞նչ եմ: Իսկ էն տղամարդիկ, ովքեր պահանջում են, որ տեսնեն, թե ինչքան ես թույլ տալիս, նրանք ի՞նչ են: Ուրիշ տեսակի «բոզ» եմ, կամ Ադամի Լիլի՞թը, Եվայից առաջ նրա կինը, որ Ադամին հավասար էր, բայց հետո դարձավ նրա անուրջների տիրուհին ու առօրեական թշնամին: Կին լինելով(կանացի ու փափուկ)` պետք է ասեմ «այո», երբ ուզում եմ ասել «ոչ»: Էս կլիենտնեն ուզում են, որ ես ասեմ «ոչ» երբ ուզում եմ ասեմ դա, բայց նրանք տղամարդ են, ես ո՞նց հավատամ իրենց: Ու հավատամ, որ իրենք կարան իրենց տիրապետե՞ն: Շատ տարբեր մարդիկ կան:

Էս գործի մեջ սեսիայի ընթացքը ամենադժվար պահը չի: Խփելով չի, որ մարդը բուժվում ա: Կարա էս գործն ամեն մարդ էլ անի, եթե մենակ խփելով լիներ տիրուհի լինելը: Կան տարբեր ստրուկներ, նաև տարբեր ֆանտազիաներ ու տարբեր «բուժելու» ձևեր, մեթոդներ՝ ըստ մարդու պատկերացումների: Ես կլիենտներից շատ բան եմ սովորում: Իրենց վարվելակերպը, պահելաձևը ինձ շատ փոխում է: Կան շատ «նրբիկներ», շատ անամոթներ, կան, որ խղճուկ են, կան բոյով ու գեղեցիկ, կան, որ շուտ են բացվում ու խոսում են… ու էդ ամենը քեզ փորձառություն է տալիս:

Կան, որ գազանանում են, շատ ռեալ ու կենդանի գործ է: Մերկ մարդ՝ կապիկ: Իրա հոգեբանությունն էլ ա մերկ, ու թողնում է էդ մի ժամվա ընթացքում, որ իրեն վստահի քեզ: Կան տիրուհիներ, ովքեր անում են այն, ինչ իրենց է դուր գալիս մենակ, ուրիշները լսում են կլիենտներին ու թեթև են տանում էդ բոլորը: Կան ստրուկներ, որոնց միջից սկսում է արտահայտվել իրենց մտածումները, երևում է մտածելակերպը: Ու վախենալով` զանգում են: Կան շատ ագրեսիվներ, որոնք մի քանի տարի տիրուհի չեն տեսել, ու կատաղած գալիս են, որ իրենց բուժես: Կարան լինեն շատ հանդարտ սեսիայի ընթացքում, բայց նրանք հետո 100 անգամ կզանգեն, ու SMS-ներով խանգարում են, աննորմալ խոսքերով ու պահանջներով: Հետո էլ կան էնպիսինները, որոնք մի բառ են ասում, ու դու արդեն քեզ տիրուհի ես զգում:

Մեր կանացիությունը մեզ հաճախ հետ է պահում: Նորմալ է, երբ հայրիշխանական հասարակարգի մեջ ենք, որ կին լինելը քեզ հետ է պահում: Ես շատ անգամ թուլանում եմ: Թույլ ասելով, ուզում եմ փափուկ վարվել կլիենտներիս հետ: Որովհետև մենակ եմ զգում, կամ էդ օրը, եսիմ ինչի տխուր…

Սուսանը պատմում ա հաճախ, որ երկու-երեք տարի առաջ շատ «թույն» տիրուհիներ են աշխատել մեզ մոտ: Մեկը Ռուսաստանից էր, շատ դաժան էր կլիենտների հետ ու իրանք շատ էին հավանում նրա դաժանությունը: Սենց էր բարևում. «Բարև, էսօր լավ չեմ, չեմ ուզում դեմքդ տեսնեմ, քեզ չեմ հավանում»: Ու կլիենտը գժվում էր, ուզում էր անպայման ստորացնի իրեն ռուսը:

Տենց պատմություններն ինձ խանգարում են, մանավանդ, երբ ինձ թույլ եմ զգում, ուզում եմ ուժեղ ու կատարյալ տիրուհի լինել:

Լուսինե Վայաչյան

Facebook-ն աշխարհի ամենամեծ ու արագ աճող սոցիալական ցանցն է, որի օգտատերերի թիվն անցնում է 600 միլիոնը: Եթե Facebook-ը լիներ ոչ վիրտուալ տարածք, ապա կլիներ բնակչությամբ երրորդ երկիրն աշխարհում:

Facebook-ում գրանցված մարդկանց թվով Հայաստանը 124-րդն է ցանցում ներկա` 213 երկրներից: Հայաստանյան 1.5 մլն ինտերնետ-օգտվողներից 120 000 Facebook- ի օգտատերեր են, նկատվում է նաև աճի թռիչքային ավելացման տենդենց՝ մեկ ամսվա մեջ 20 000 մարդ է ավելացել:

Դժվար է պատկերացնել այսօր մեկին, ով կարողանում է գոնե զննարկիչը՝ browser-ը աշխատացնել, որ լսած չլինի Odnoklassniki.ru-ի ու Facebook-ի մասին: Odnoklassniki.ru կայքի կոնտինգենտը ինտելեկտուալ ու սոցիալ-հասարակական առումով զգալիորեն տարբերվում է ֆեյսբուքի կոնտինգենտից, օգտագործման նպատակներն էլ տարբեր են: Նաև դժվար է պատկերացնել Odnoklassniki.ru-ում ինչ-որ ակտիվ հասարակական քննարկումներ, ինչն անպակաս է Facebook-ում, գոնե էն հատվածում, որը ես սիրով անվանում եմ Ֆեյսբուքահայաստան:

Odnoklassniki.ru-ն արդեն իսկ վեր է ածվել ծանոթությունների կայքի, լավագույն դեպքում, որովհետեւ լիքն են սեռական առաջարկներով անկետաները, ասես բոլորովին բացակա է ինչ-որ ցենզուրա: Նաեւ ասում են, որ կայքն ամբողջությամբ վերահսկվում է ռուսական КГБ-ի կողմից, հետևաբար՝ այն երկրների տեղական ԱԳԳ-ների կողմից, ովքեր «ռուսահպատակ» են: Ես դրա մասին գիտեմ ոչ ասեկոսեներից. ադբեջանցի մի աղջիկ, որի հետ ծանոթացել էի Վրաստանում, ու հետո ընկերացել էի նաև Odnoklassniki.ru-ով, որի հետ միայն անձնական «ոնց ես ինչ կա-չկա»-ի կարգի զրույցներ ենք միայն արել, հանկարծակի ջնջեց ինձ իր ընկերների ցուցակից: Հետո իմացա, որ ադրբեջանական ԱԳԳ-ն կանչել է նրան ու պահել մի օր էնտեղ: Բնականաբար, մեր ԱԳԳ-ն էլ է Odnoklassniki.ru-ից օգտվում իրեն հարկ եղած ինֆորմացիան ստանալու համար: Դրա համար են գրանցվելուց հեռախոսիդ համարի վրա ծածակագիր ուղարկում՝ ճշտելու ինքնությունը:

Odnoklassniki.ru-ում ես կամ, կան մարդիկ, ովքեր միայն էդտեղից են կարողանում օգտվել, ու կապը նրանց հետ միայն էդ կայքի միջոցով կարող եմ պահպանել: Գոյություն ունի ինտերնետային սնոբիզմ՝ ֆեյսբուքցիները «օդնո»-ն համարում են «անմակարդակ», բայց միայն դա չի, որ շատերին համոզում է Ֆեյսբուքի գերադասության մեջ Odnoklassniki.ru-ի նկատմամբ: Ավելի կարևոր է անվտանգությունն ու անձնական ինֆորմացիայի պաշտպանվածությունը սոցիալական ցանցերից օգտվողների համար: Ֆեյսբուքի էդ համակարգն էլ իհարկե, կատարյալ չի, զանազան ենթածրագրերի օգնությամբ հնարավոր է օրինակ՝ ստանալ ձեր անձնական տվյալներն ու անցուդարձը, երբեմն պատին տեսանյութ է դրված լինում, որը սեղմելով համակարգիչ են ներթափանցում վիրուսներ: Facebook- ի անվտանգ լինելու առասպելը սուտ է:

Ըստ CNET-ի, չնայած դեռ չկա պաշտոնական հաստատում ընկերության կողմից, Facebook-ը բանակցություններ է վարում ինտերնետ մեդիայի այլ ազդեցիկ դերակատարների հետ՝ գործընկերային համաձայնություններ ձեռք բերելու համար, որպեսզի այլ կայքեր նույնպես իրենց նյութերի քննարկման կարողանան ներդնել Facebook շարժիչը:

Այդ ամենն, իհարկե, կարագացնի ցանցային ինտեգրացիան, բայց ի՞նչ են անելու, անանուն մեկնաբանությունների հետ, չէ որ Facebook-ում nick-երն արգելված են:

Կա մի բան, որ ինձ, որպես օգտատեր անհանգստացնում է՝ իսկ չի՞ լինի էնպես, որ իմ ֆեյսբուքյան մեկնաբանությունները հայտնվեն որոնման համակարգերում կամ այլ սոցիալական վիրտուալ տարածքներում, չէ՞ որ ֆեյսբուքյան իմ անձնական տարածքը իմն է, ու ես եմ որոշում ինչը ում ցույց տամ, իսկ այս դեպքում, վախենամ շատ «թափանցիկ» դառնա ամեն ինչ:

Ոչ էնքան վաղուց մի լուր էլ լսեցի, որ ինձ վրդովեցրեց. ըստ The Wall Street Journal-ի, Facebook-ի օգտատերերը շուտով ակամա գովազդ կցուցադրեն իրենց ընկերներին: Գլխավոր էջում(home) կցուցադրվեն գովազդներ, որոնք կապված են օգտատերերի հավանած կամ մեկնաբանած որևէ բրենդի հետ:

«Հովանավորված պատմությունները» կերևան գլխավոր էջի վերին աջ անկյունում` այլ հայտարարությունների հետ միասին: Գովազդներում կնշվի նաև օգտատիրոջ անունն ու նկարը: Օգտատերերը չեն կարողանա անջատել այս ֆունկցիան ու դադարեցնել իրենց անվան ու նկարի օգտագործումը: Ըստ իս, դա խախտում է իմ իրավունքները` որպես օգտատեր:

Նշենք, որ Facebook-ի գովազդային եկամուտն անցած տարվա ընթացքում կազմել է 1 մլրդ 860 մլն դոլար, որի 60%-ը ստացել է միջին ու փոքր բիզնեսի գովազդատուներից:

Facebook-ի առավելությունները շատ են, բայց որքան շատ են նրա թերությունները: Ու զարմանալին էլ այն է, որ կարծես թե գնալով պետք է, որ ավելի հարմար դարձնեն օգտվելը օգտատերերի համար, իրականում գնալով բարդացնում են, գուցե հարմրարացնելով իրենց, կամ գուցե՞ անվտանգության ծառայություններին:

Թերությունները՝ «անցքերը» շատանում են: Օրինակ, առաջ ես կարող էի փնտրել իմ հղումները առանձին նախատեսված «հղումներ» բաժնում, հիմա չեմ կարող: Առաջ մարդու ստատուսը երևում էր հենց մտնում էիր նրա էջը, հիմա պիտի ման գաս, տեսնես ի՞նչ ա ստատուսը: Առաջ քեզ խումբ ավելացնելու համար հրավեր էին ուղարկում, հիմա նայում ես տեսնում գցել են ինչ-որ խումբ, ու քեզ էդ խմբերից անդադար հաղորդագրություններ են գալիս: Էլ չեմ ասում, որ վերցնում ու նշում են խմբակային նկարի վրա, ու Facebook-ի աջ անկյունում կարմրում ու կարմրում է անդադար:

Համացանցային մարկեթինգ, նորագույն տեխնոլոգիաներ… Էլի լավ է, հնարավորությունները մեծ են, բայց, կներեք, ինչի՞ պետք է ես ամեն օր նամակներ ստանամ զանազան կայքերից իրենց նյութերի հղումների տեսքով բավականին մեծ քանակությամբ կամ անդադար գովազդ: Դա արդեն ներքին կուլտուրայի հարց է, որը կարծում եմ էդ շուկայում պետք է, որ ինչ-որ կերպ ներկա լինի, բայց չկա:

Նաև մեկնաբանման համակարգում լավ կլիներ մի քանի փոփոխություն մտցնեն Facebook-ի շեֆերը, ենթածրագրերին «դաբրո» տալու փոխարեն: Օրինակ՝ «չեմ հավանում» կոճակի անհրաժեշտությունը զգում են բոլորը: Նաև ցանկալի կլիներ հղման դեպքում լիներ հնարավորություն «հավանում եմ» կոճակի փոխարեն լիներ երկու կոճակ՝ «հավանում եմ հոդվածը», «հավանում եմ բովանդակությունը», որպեսզի անհեթեթություններ չստացվեն հղումը հավանած մարդկանց մեջ, որի բովանդակությունը հեչ հավանելու բան չի, մարդիկ նկատել են որպես լուր կամ շարադրանքը: Հնարավոր է նաև «նկատել» տարբերակը:

Բայց Facebook-ի ամենամեծ թերությունը ադմինիստրացիայի և օգտատերերի հետ ուղղակի կապի դժվարությունն է, համարյա անհնարինությունը, քանի որ էդ «անցքերը» թույլ են տալիս մի քանի բողոք-հայտերով զրկել մարդուն իր էջից, ջնջել Facebook-ից, ինչպես արել են շատ ու շատ պոպուլյար օգտագերերի հետ արդեն: Մի քանի տեղ հղում են տեղադրում, էդ մարդու անձնական էջին հղումով ու գործողությունների շարքով: Չգիտեմ քանի բողոք պետք է անել, որ էջը փակեն:

Հաշվի առնելով, որ Հայկական Facebook-ը շատ է տարբերվում մնացածներից՝ նայած բնակչության քանակին օգտագետերերի թիվը մեծ է, մեծ է քաղաքական, հասարակական ու քաղաքացիական ակտիվությունը Facebook-ի տարածքում, բնականաբար՝ սուր իրավիճակների, ինչպես նաև անձնական հակակրանքի հետևանքով զանազան թշնամական գործողությունների հավանականությունը: Իմ կարծիքով, ժամանակն է Facebook-ի ղեկավարությանը պարզեցնել կապն իրենց հետ ու դարձնել ավելի կոմունիկատիվ ու մարդկային, որպեսզի չնպաստի դավադրություններին:

Մի խոսքով, ես դժգոհ եմ Facebook-ից, ու գնալով դժգոհությունս աճում է:

Լուսինե Վայաչյան

2009 – 2010 թթ. մրցաշրջանի Իսպանիայի մեծագույն չեմպիոններն էին` Կառլոս Սայնս (ռալլի), Իսպանիայի հավաքական (ֆուտբոլ), Ալբերտո Կոնտադոր (հեծանվասպորտ), Դանիել Պեդրոսո (մոտոսպորտ թագավորական ձև), Ռաֆայել Նադալ (թենիս):
Խոսքս, հատկապես, վերբերում է 2010թ. լավագույն մարզիկ Ռաֆա Նադալին և Իսպանիայի ֆուտբոլի հավաքականին, որոնք գերծանր գրաֆիկով անցկացվող մրցաշրջանում ապացուցեցին իրենց ահռելի առավելությունը մրցակիցների նկատմամբ:

Ողջ տարվա ընթացքում իսպանացիներին կանգնեցնելը անհնարին էր և 2010 թվականը, ըստ իսպանական ԶԼՄ-ների, լավագույն մրցաշրջանն էր իսպանական սպորտի պատմության ընթացքում:

Սպորտային տարվա ամփոփումը ֆուտբոլի 2010թ. ոսկե գնդակի մրցանակաբաշխությունն էր, որը պետք է որոշեր տարվա լավագույն ֆուտբոլիստին: Իսպանիան ներկայացնում էին կատալոնական Բարսելոնայի առաջատարներ Անդրես Ինիեստան և Չավի Հեռնանդեսը, որոնց դիմակայելու էր մոլորակի 2009թ. լավագույն ֆուտբոլիստ, ներկայիս ֆուտբոլի լավագույն վարպետ` արգետինացի (նույնպես կատալոնական Բարսելոնայի առաջատար) Լեոնել Մեսսին: Չնայած վերջինիս վարպետությանը` ֆուտբոլային հասարակությունում ձևավորվել էր անհասկանալի, բայց մյուս կողմից տրամաբանական կարծիք. աշխարհի վերջին երեք առաջնությունների լավագույն ֆուտբոլիստներ էին ճանաչվել չեմպիոնական թիմի առաջատարներ` 1998թ. Զինեդին Զիդան (Ֆրանսիա), 2002թ. Ռոնալդո (Բրազիլիա), 2006թ. Նաբիո Կանավառո (Իտալիա): Ելնելով վերը նշված փաստից` այս տարվա ոսկե գնդակի հավակնորդներ էին համարվում իսպանացիները:

Բայց սա ֆուտբոլ է, և նորին մեծություն ֆուտբոլի գեղեցկությունը անկանխատեսելիությունն է, որը ևս մեկ անգամ իրավացիորեն ապացուցվեց այս մրցանակաբաշխության ընթացքում: 2010թ. լավագույն ֆուտբոլիստ ճանաչվեց 2009թ. լավագույն ֆուտբոլիստ հանդիսացող արգենտինացի, կատալոնական Բարսելոնայի առաջատար Լեոնել Մեսսին: Այս անգամ իսպանացիները մնացին ձեռնունայն, և 2010թ. փառահեղ մրցաշրջանը ավարտվեց փոքր-ինչ տխուր նոտայով, որը ոչ մի կերպ չնսեմացրեց իսպանական սպորտի առաջնային դերն աշխարհում և ավելի ամրացրեց Պրեմիերայի (Իսպանիայի առաջնություն) առավելությունը եվրոպական հզոր ֆուտբոլային տերությունների նկատմամբ:

Գոռ Ղազարյան