09.09.2024 | 12:51
Խնդրում ենք ընթերցողների ներողամտությունը26.06.2024 | 10:01
«Մենք պատրաստ ենք հրդեհը մարելուն». Մալաթիայի տոնավաճառում օբյեկտային վարժանք է ...31.05.2024 | 12:54
Ադրբեջանական մտահոգությունները և վախերը խոսում են այն մասին, որ մենք ճշտագույն ճ...31.05.2024 | 12:10
Շարժման ելքը. առանց «եթե»-ների. Վահե Հովհաննիսյան...31.05.2024 | 11:10
Խորապես դատապարտում ենք Հայրապետի դեմ Փաշինյանի հրահանգով թիկնապահների և ոստիկան...29.05.2024 | 15:42
Ցավով անդրադառնում և դատապարտում ենք նման կեցվածքը Վեհափառ Հայրապետի և հոգևոր դա...29.05.2024 | 12:10
Առկա է հրավիրվածների ցուցակ․ ՆԳՆ անվտանգության վարչության պետը՝ Վեհափառի մուտքը ...29.05.2024 | 11:17
Անվտանգության այն կոնցեպտը, որ Հայաստանը մինչև այժմ իրականացրել է, անվտանգությու...28.05.2024 | 13:20
Պապ թագավորն այն առաքինության կերպարը չի, որ օրինակելի լինի, բայց Փաշինյանը նույ...28.05.2024 | 13:02
Ախթալայում հանգուցյալին կհուղարկավորեն առանց դիահերձման` ինքնաշեն դագաղով...28.05.2024 | 11:17
Վանենք մեզանից կործանարար անտարբերությունը, փարատենք թշնամության ու ատելության մ...28.05.2024 | 11:11
Իշխանությունը մանթրաժի մեջ է․ «Հրապարակ»28.05.2024 | 10:37
2 պատճառ կա, որ չի եկել՝ նա այլևս կապ չունի մեր երկրի հետ կամ դրսից են թելադրել․...24.05.2024 | 15:10
ԱՄՆ-ից առաքանու միջոցով թմրամիջոց է ներմուծվել Հայաստան...24.05.2024 | 13:10
Ադրբեջանցի սահմանապահներն արդեն վերահսկողության տակ են վերցրել Տավուշի մարզի չոր...24.05.2024 | 12:17
Ինչպես են «Զվարթնոց» օդանավակայանի աշատակիցները բռնության ենթարկում ֆրանսիահայ լ...24.05.2024 | 11:29
Հայաստանն ու Ադրբեջանն այսօրվանից Տավուշի հատվածում սահմանապահների են տեղակայում...23.05.2024 | 15:10
Ադրբեջանի հետ խաղաղության գնալն անհրաժեշտություն է, բայց՝ վաղաժամկետ. Ադրբեջանը ...23.05.2024 | 14:10
Եթե Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև կնքվի խաղաղության վերջնական համաձայնագիր, դա դր...23.05.2024 | 13:10
Հայաստանի իշխանությունը մտել է պետականության ամրության համար խիստ վտանգավոր թեմա...23.05.2024 | 12:10
Ֆիդանը 4 հայկական գյուղերի հանձնման մասին. Թուրքիան լիովին աջակցում է Ադրբեջանին...23.05.2024 | 11:10
Պետականության մասին խոսող մարդն իր սեփական ժողովրդին չի խաբի․ մենք, որ ապրում էի...22.05.2024 | 15:10
-20 սառնամանիքին բարձրացել են Արագածի գագաթը ու գրառել՝ «Հայ, Հայաստան, Հայրենիք...22.05.2024 | 14:10
Իրանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում փոփոխություն չի լինի․ Լավրով...22.05.2024 | 13:10
Նման պայմաններում խաղաղության համաձայնագրի ստորագրումը կհանգեցնի նրան, որ ՀՀ-ն կ...22.05.2024 | 12:10
Ադրբեջանը փորձում է օգտվել ՀՀ իշխանության բացառիկ խոնարհումից և արագ մխրճվել այն...22.05.2024 | 11:10
«Զվարթնոց» օդանավակայանում հացադուլ անող ֆրանսահայ լրագրող Լեո Նիկոլյանին օդանավ...21.05.2024 | 15:10
Քաղաքացին 4 եղանակով կծանուցվի վարժական հավաքի մասին, հետո պատասխանատվություն կլ...21.05.2024 | 14:10
Ուկրաինայի կապիտուլյացիայից հետո Զելենսկին պետք է ձերբակալվի և դատարանի առաջ կան...21.05.2024 | 13:10
Եթե նույնիսկ Ադրբեջանին օգտագործել են Իրանի ղեկավարությանը վերացնելnւ հարցում, ա...21.05.2024 | 12:10
Կիրանցում պետական գրանցումները կատարվել են ոչ ճշգրիտ տվյալների հիման վրա. արդարա...21.05.2024 | 11:10
Իրանի նախագահի ուղղաթիռը վթարի է ենթարկվել տեխնիկական անսարքության պատճառով. ԻՐՆ...20.05.2024 | 15:10
Մի շարք ոստիկաններ նույնիսկ անչափահասների ծնողների uպառնացել են, որ կզրկեն ծնողա...20.05.2024 | 14:10
Ապարդյուն զանգերի հետևանքը. ինչո՞ւ հանկարծ նախկին գլխավոր դատախազ Արթուր Դավթյան...20.05.2024 | 13:10
Խափանվել է «թուրքական» կուսակցության հիմնադրումը Հայաստանում. կան ձերբակալվածներ...20.05.2024 | 12:10
«Ոչ ոք չի կարող պառակտում մտցնել Իրանի և Ադրբեջանի միջև»...20.05.2024 | 11:00
Իրանի նախագահն ու արտաքին գործերի նախարարը մահացել են ուղղաթիռի վթարի հետևանքով...18.05.2024 | 15:10
Բացի Սրբազանից վարչապետի այլ թեկնածուի քննարկումը բերելու է ակնհայտ քաղաքական խի...ՀՀ Էկոնոմիկայի նախարարության` այսօր կայացած կոլեգիայի նիստում «Բիոկաթ» ընկերության տնօրեն Գարիկ Սարուխանյանը որոշ նրբություններ բացահայտեց պանրի թանկացման պատճառների վերաբերյալ:
«Նախագահը մեզ հարցրեց, թե պանիրը ինչի՞ թանկացավ
, մենք չկարողացանք ոչ մեկս պատասխան տալ նախագահին և ասել, թե իրականում պանիրը ինչու թանկացավ: Ա´յ, էն Պարկինսոնի հիվանդությունից, որ էդքան տառապում են, դա բրուցիլոզով վարակված կովերի կաթից պատրաստված պանիր ուտելուց է, դա ի հայտ է գալիս 10 տարի հետո` հոդերի թուլացումը: Դրա դե´մ պայքարեք, մի´ թողեք, որ էդ տիպի կաթից պանիր սարքեն:
Հայաստանի Հանրապետության կաթը էսօր բավարարում ա մեկ, մեկուկես ամիս միայն: Բնականաբար, 80 տոկոսը փոշին ա, պանիրը ինչի՞ թանկացավ, կաթը գնում ա կաթի փոշի, կաթնամթերք, պաղպաղակ սարքելու վրա: Էն փոշին, որ էժան գալիս էր, դառնում էր կաթնամթերք ու պաղպաղակ: Մեր եղած տեղական կաթը դառնում էր պանիր ու 1000 դրամով ման էր գալիս շուկայում: Հիմա որ փոշին թանկացավ, եղած կաթը դառավ փոշի` ապահովելու կաթնամթերքը: Էլ պանրին չբավարարեց: Մենք ուտում ենք տարեկան 20 հազար տոննա պանիր: Մի կիլոն ստացվում է 8-10 լիտր կաթից: Արտահանման մասին եք խոսում, ինչի՞ մասին է խոսքը, եկեք մի հարվածով երկու նապաստակ խփենք: Քվոտավորում դրեք, ոնց որ մյուս պետությունները, եթե դուք չեք կարողանում ապահովել տեղական շուկան, ինչի՞ եք արտահանում, 100 կիլո պանիր տեղում ա ծախում, 100 կիլո արտահանում ա, էլի արտահանենք, բայց եթե մեզ չի բավարարարում… Եթե մենք երշիկեղենը պատրաստենք տեղական մսով, կբավարարի 15 օր, 20 օր, բոլոր տեսակի մսամթերքը…»:
ԼՈՒՍԻՆԵ ԿԵՍՈՅԱՆ
Հետաքրքիր բաներ են կատարվում փոքրիկ Սևանում:
Օրերս լրատվամիջոցներին է դիմել Սևան քաղաքի բնակչուհի Անժելա Գալստյանը և խնդրել է իր ընտանիքին ազատել Սևանի «ոստիկանական մաֆիայի խարդախություններից և հետապնդումներից»: Սակայն, երբ Սևանի փողոցում միրգ վաճառող կնոջը խնդրել են պատմել իրականությունը, տիկինը հրաժարվել է , ասելով` ես էդ Անժելան չեմ: Դեպքը, ըստ տիկին Անժելայի, իրոք տեղի է ունեցել դեկտեմբերի 20-ի երեկոյան: Ժամը հինգի կողմերը ոմն Սարգիս զանգահարել է Մարատ Գալստյանին և հրավիրել ինչ-որ օբյեկտում «նստելու»: Սևան քաղաքի օբյեկտներից մեկում նրանք հանդիպել են Մարատի եղբոր կնոջը` Աննային և Սևան քաղաքի բնակիչ, 28-ամյա Կյաժ մականունով Արմեն Հարությունյանին:
«Էդ Կյաժը ման ա գալիս մյուս հարսիս հետ (մյուս որդին մի քանի տարի է` ազատազրկված է), և Մարատս քանի անգամ ասել ա` հեռու մնա հարսիցս: Դրա համար որոշել են տղուս արանքից հանեն»,- մամուլում փակագծերը բացել է տիկին Անժելան:
Ի դեպ, մեզ հասած տեղեկություններով, Արմեն Հարությունյանը եղել է Աննայի ամուսնու մտերիմ ընկերը: Գալստյանների ընտանիքը հարսի և Արմեն Հարությունյանի կապի մասին վաղուց ի վեր տեղյակ է:
Ինչևէ, հանդիպումն աննկատ չի անցել. օբյեկտում վեճ է բռնկվել, նաև կրակոցներ են հնչել, ինչի հետևանքով Մարատ Գալստյանը թոքի վնասվածքով տեղափոխվել է Հրազդան քաղաքի հիվանդանոց:
Այս պատմությանը չէինք անդրադառնա, եթե չպարզվեր, որ չնայած Արմեն Հարությունյանը մեծահարուստ չէ, այլ ընդամենը մի փոքրիկ կրպակ ունի, սակայն չի կալանավորվել հասարակական վայրում կատարած խուլիգանության և կրակոցների համար: Ի դեպ, Արմեն Հարությունյանի դեմ ոչ մի ապացույց չի արձանագրվել, որովհետև ներկաներից ոչ ոք իր ցուցմունքում նրան չի մեղադրել, ոչ ոք նրա դեմ վկայություն չի տվել, սակայն անհերքելի է, որ միջադեպ եղել է, և ոստիկանությունը ստույգ տեղեկություն ունի դեպքի մանրամասների վերաբերյալ: Իսկ մեր օպերատիվ ու անաչառ ոստիկանության համար ինչ մի դժվար է ցանկացած ցուցմունքը ձեռք բերելը: Փաստորեն` պարզապես չեն ցանկացել…
Առայժմ միջադեպի մասնակիցներից որևէ մեկը ձերբակալված չէ. Մարատ Գալստյանը և Արմեն Հարությունյանը ազատության մեջ են, սակայն գործը դեռ փակված չէ: Ի դեպ, ըստ մամուլի հրապարակման` տիկին Անժելան պատմել է, որ Գալստյանները փորձել են «Թեժ գծի» միջոցով իրենց խնդիրը բարձրաձայնել, ինչը, փաստորեն, չարիք է դարձել հենց իրենց գլխին ու մնացել անարձագանք: 2011-ի հունվարի 28-ին Գալստյաններին զանգել և Մարատին ու կնոջը կանչել են ոստիկանություն՝ իբր իրենց հերթական ցուցմունքը տալու:
Ոստիկանությունում նրանց դիմավորել է ոչ թե գործով քննիչ Վ. Ղարիբյանը, այլ ոստիկանության քրեական հետախուզության բաժնի պետ Արմեն Հարությունյանը և ուղարկել իր տեղակալի մոտ, իսկ նա, ըստ տիկնոջ պատմածի, ասել է. «Նայի, մերդ զանգել ա «Թեժ գիծ», եթե մեր համար մի բան լինի, ուրեմն` դու պիտի Սևանից փախնես»: Հետո իբր նույն տեղակալն իր մոտ է կանչել երեք երիտասարդի՝ ներկայացնելով իբրև «Թեժ գծի» աշխատակիցներ (հետագայում, սակայն, պարզվել է, որ դրանք Աբովյանի «օրգանի» աշխատողներ են), ովքեր ասել են, թե իրենց պիտի տանեն նախարարություն:
Այսպիսի «մանր-մունր» բաներ:
Այսօր նախագահականի մոտ հավաքվել էին «Էլիտ Շանթ» ընկերության սեփականատեր Վարշամ Ղարիբյանի կողմից դաժանաբար ծեծված Հովհաննես Եղիազարյանը և նրա ազգակաները:
Նրանք նամակով էին բերել ՀՀ նախագահին, խնդրելով աջակցել դադարեցնելու Եղիազարյանի իրավունքների ոտնահարումը:
Նախագահականի մոտ հավաքվածները պատմեցին, որ Եղիզարյանին առևանգել ու «Էլիտ Շանթ» գործարանում դաժան ծեծի է ենթարկել իրենց ազգական Ղարիբյան Յուրան.« Նրան առևանգել, ստիպել են թուղթ ստորագրել, որով հաստատել է, որ 12 միլիոն դրամ պարտք է: Հիմա դիմել ենք նախագահին, հույսով որ կօգնի»- պատմեցին բողոքավորները: Նամակում ավելի մանրամասն էր. « Դեռևս 2008թ. սեպտեմբերի 23-ին ինձ մեր տան գյուղի դիմացից առևանգել են, Երևանի «Էլիտ Շանթ» գործարան տեղափոխել ու դաժան ծեծի ենթարկելով, ստիպել են իբր խոշոր գումարի պարտք ունենալու մասին ստացականներ գրել, սակայն այսօր ես ոչ միայն առևանգման ու բռնության զոհ եմ, այլ նաև ամենաթողության ու հովանավորչության:
Այսպես` 2008թ. սեպտմեբրի 23-ին ժամը 00.30-ի սահմաններում Արմավիրի մարզի Մրգաստան գյուղում գտնվող իմ տան դիմաց, իմ «Աուդի Ա6» մակնիշի ավտոմեքենան կայանելու պահին ինձ վրա է հարձակվել հորաքրոջս որդին` Երևան քաղաքում գործող «Էլիտ Շանթ» ՍՊ ընկերության նախագահ Վարշամ Ղարիբյանը, որը, հարվածներ հասցնելով ինձ և նստելով ավտոմեքենային ղեկին, այն վարել է մինչև Երևան քաղաքում գտնվող «Էլիտ Շանթ» ՍՊ ընկերության գործարան, որտեղ ինձ տեղափոխել է գործարանի սենյակներից մեկը: Այնտեղ մի քանի ժամ շարունակ ես դաժան ծեծի եմ ենթարկվել Վ. Ղարիբյանի կողմից, ինչը զուգորդվել է իմ ու ընտանիքիս անդամների հասցեին սեռական բնույթի լկտի հայհոյանքներով, հագուստներս վրայիցս հանելով և այլն:
Այս ամենից հետո Վ. Ղարիբյանը ստիպել է ինձ գրել ստացական, ըստ որի` իբր ես Վ. Ղարիբյանին պարտք եմ 2.000.000 ՀՀ դրամ, որի դիմաց պարտավորվում եմ նրան հանձնել իմ «Աուդի Ա6» մակնիշի ավտոմեքենան: Բացի այդ, Վ. Ղարիբյանի պարտադրմամաբ ես գրել եմ պարտավորագիր, թե իբր Վ. Ղարիբյանին պարտք եմ 10.000.000 ՀՀ դրամ, որը պետք է վերադարձնեմ մինչև 2008թ. նոյեմբերի 29-ը: Ապա Վ. Ղարիբյանը գրպանիցս հանել է 120.000 ՀՀ դրամ, որից 5000 դրամը վերադարձրել է` տաքսի ավտոմեքենայով տուն հասնելու համար:
Իրականացված բռնության արդյունքում ստացել եմ բազմաթիվ մարմնական վնասվածքներ, որոնց թվում` գլխուղեղի ցնցում, քթոսկրի կոտրվածք և մինչև 2008թ. հոկտեմբերի վերջերը բուժում եմ ստացել:
Դեպքի առթիվ 29.09.2008 թ. ՀՀ ոստիկանության Վաղարշապատի քննչական բաժանմունքում ՀՀ քրեական օրենսգրքի 131-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետի (մարդուն առևանգելը) հատկանիշներով հարուցվել է քրեական գործ:
Սակայն 13.02.2009փ. Վարշամ Ղարիբյանը որպես մեղադևյալ է ներգրավվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 117-րդ հոդվածով (առողջությանը թեթև վնաս պատճառելը): Isk 28.02.2009թ., 06.08.2009թ., 11.03.2010թ. որոշումներ են կայացվել քրեական գործի վարույթը կարճելու և Վարշամ Ղարիբյանի նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցնելու մասին` հանցագործությանը նրա մասնակցությունն ապացուցված չլինելու պատճառաբանությամբ:
Ի պատիվ իրեն ՀՀ Արմավիրի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը 30.06.2009թ. 19.10.2009թ. 10.06.2010. երեք անգամ շարունակ վերացրել է քրեական գործի վարույթը կարճելու և քրեական հետապնդումը դադարեցնելու մասին որոշումները և կարճված քրեական գործի վարույթը վերսկսվել է:
Քրեական գործով ողջ նախաքննության ընթացքն իրականացվել է միակողմանի, թերի և ոչ օբյեկտիվ, ինչի հետևանքն են նախաքննական մարմնի կողմից արդեն 3 անգամ կայացված` քրեական գործի վարույթը կարճելու և քրեական հետապնդումը դադարեցնելու մասին արտառոց որոշումները:
Դատարանի կողմից վերացված բոլոր որոշումները նախապես բողոքարկվել են Արմավիրի մարզի դատախազություն, սակայն ապարդյուն, դատախազությունը մշտապես մերժել է բոլոր բողոքներս:
Քննչական մարմինների և դատախազության նման պահվածքը ունի իր պատճառները : Քրեական գործի շարունակաբար ապօրինի կարճումները ուղղակի կապվում են ՀՀ գլխավոր դատախազ Ա. Հովսեփյանի անվան հետ: Վարշամ Ղարիբյանը գտնվում է ՀՀ գկխավոր դատախազի անձնական հովանավորության ներքո:
Այդ համոզմունքս փարատելու նպատակով, խնդրել էի իմ շահերը ներկայացնող փաստաբաններին ընդունելություն խնդրել ՀՀ գլխավոր դատախազից, գործի հանգամանքներն անձամբ իրեն ներկայացնելու համար, հույս ունենալով, որ փաստական հանգամանքներին ծանոթանալու դեպքում Ա. Հովսեփյանը մի կողմ կթողնի Վ. Ղարիբյանի հետ ունեցած իր անձնական ու տնտեսական հարաբերությունները և գործին օրինական լուծում կտա:
Սակայն ընդունելության խնդրանքով ՀՀ գլխավոր դատախազին հղված դիմումն անհասկանալի պատճառներով հայտնվել է գործը քննող քննիչի մոտ, ինչից հետո ես վերջնականապես համոզվեցի, որ Ա. Հովսեփյանը մինչև վերջ մտադրված է պաշտպանել Վ. Ղարիբյանին և ամեն ինչ անելու է, որպեսզի նա խուսափի օրենքով իրեն հասանելիք քրեական պատասխանատվությունից:
Ավելին` ՀՀ ոստիկանության ՔԳՎ Վաղարշապատի քննչական բաժանմունքի քննիչի կողմից 17.09.2010թ. կայացվել են Վ. Ղարիբյանի նկատմամաբ քրեական հետապնդումը դադարեցնելու մասին և քրեական գործի վարույթը կասեցնելու մասին որոշումներ:
Այս անգամ ՀՀ Արմավիրի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում իր մեջ ուժ չի գտել վերացնելու այդ որոշումներն ու իմ կողմից այդ որոշումների դեմ ներկայացված բողոքները մերժել են: Այժմ այդ որոշումների վերացման պահանջով բողոքը քննվում է ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանում: Սարսափում եմ այն մտքից, որ Վ. Ղարիբյանը հովանավորողները այս անգամ էլ կարող են իրենց ազդեցություն ունենալ դատարանի վրա և ստիպել կայացնել ապօրինի որոշում: Ինչի հետևանքով Վ. Ղարիբյանը ոչ միայն կկարողանա խուսափել քրեական պատասխանատվությունից, այլ նաև հնարավորություն կստանա, ստիպողաբար գրված կեղծ ստացականների միջոցով իմ ձեռքից խլել հայրական տունս, ընտանիքիս թողնելով փողոցում:
Հարգելի պարոն Նախագահ, սա է պատճառը, որ ճարահատյալ դիմում եմ Ձեզ հայցելով Ձեր միջամտությունը ինձ առևանգելու և ծեծի ենթարկելու փաստի առթիվ հարուցված քրեական գործը վերսկսելու և օրինական ընթացքն ապահովելու հարցում»:
Նամակը հանձնողներին քաղաքավարությամբ լսել ու ճանապարհել էին նախագահականում խոստանալով պատասխանել սահմանված կարգով:
«Մեզ շատ լավ ընդունեցին, լսեցին մեր պահանջները և խոստացան նամակը անձամբ նախագահ Սերժ Սարգսյանին հանձնել ու գործին ընթացք տալ»,-պատմեցին բողոքի մասնակիցները:
Բժշկական համալսարանի ռեկտորի աթոռի շուրջ կրքերը գնալով շիկանում են: Նախնական տեղեկություններով, ռեկտորի պաշտոնի ամենալուրջ հավակնորդը նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի կինն էր` Բելլա Քոչարյանը: Նախկին առաջին տիկնոջ թեկնածության հարցը հաջողությամբ լուծված էր համարվում, հաշվի առնելով, որ Քոչարյանի թիմի դրածո Գոհար Քյալյանը հաստատապես չէր կարող խոչընդոտել շեֆի տիկնոջ ցանկությունների իրականացմանը: Սակայն, ըստ մեր տեղեկությունների, խաղի մեջ է մտել նոր թեկնածու, ով կարող է ավելի քան լուրջ խոչընդոտ դառնալ Բելա Քոչարյանի նպատակների իրականացման ճանապարհին:
Բժշկականի ռեկտոր դառնալ է ցանկանում «Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ» բժշկական կենտրոնի տնօրեն Արայիկ Մինասյանը` նախագահ Սերժ Սարգսյանի խնամին, ամենակարող Միքայել Մինասյանի հայրը: Եվ ստացվում է, որ որքան էլ ասում են, թե երկրորդ և երրորդ նախագահների միջև իրականում տարաձայնություններ չկան, թե նրանք մի թիմի անդամ են և միասնաբար կառավարում են Հայաստանը, այնուամենայնիվ, փաստն այն է, որ, ինչպես տեսնում ենք, Հայաստանի ամենաեկամտաբեր բուհերից մեկը ղեկավարելու պայքարում ակամայից բախվում են ընկեր-նախագահների շահերը:
Արա Մինասյանի` ռեկտոր դառնալու մտադրությունն, ի դեպ, նոր չէ: Բժշկականի ռեկտորի նախորդ աթոռակռվի ժամանակ Արա Մինասյանը դարձյալ խաղի մեջ էր, սակայն այն անգամ զիջեց, որի արդյունքում բուհի ղեկավարությունը բաժին հասավ Քոչարյանի պրոտեժե Գոհար Քյալյանին: Փաստորեն, այն անգամ ևս, կարելի է ասել, աթոռի համար բախվել էին Ռոբերտ Քոչարյանի և Սերժ Սարգսյանի շահերը: Սակայն այն անգամ Արա Մինասյանը զիջեց և, փաստորեն, հաղթող դուրս եկավ գործող նախագահը. ռեկտոր դարձավ Քոչարյանի բիզնես շահերը ներկայացնող օլիգարխի` Սամվել Մայրապետյանի կինը` Գոհար Քյալյանը:
Իհարկե, էքսցենտրիկ և շատ դեպքերում ոչ պատշաճ վարք դրսևորող Քյալյանը սիրում է կրկնել, թե ինքը «որ Քյալյա~ն էր, ո՞վ էր Մայրապետյանը» (Սամվել Մայրապետյանը Գոհար Քյալյանի երկրորդ ամուսինն է), … սակայն որքան էլ հայկական էլիտայի կանանց շրջանում իր վարքուբարքով առանձնացող տիկինը ցանկանա իրեն ներկայացնել որպես Մայրապետյան-Քյալյան զույգի դոմինանտ, այնուամենայնիվ, փաստն այն է, որ եթե Մայրապետյանը չլիներ, Ռոբերտ Քոչարյանը դժվար թե պետության կարևորագույն բուհերից մեկը վստահեր Քյալյանին:
Աթոռակռվի ներկա գործընթացի` մեր նշած երկու հիմնական թեկնածուների կողքին տիկին Քյալյանը ևս հույսեր է փայփայում: Սակայն հաշվի առնելով այն, որ տիկինն իր պաշտոնավարման ընթացքում հաջողացրեց իր դեմ հանել բուհի պրոֆեսորադասախոսական անձնակազմի 90 տոկոսին, աչքի ընկավ բազմաթիվ սկանդալային և խայտառակ պատմություններով, որոնցից վերջինը երևի թե ամենախայտառակն էր և, հավանաբար, հենց դա էլ լցրեց համբերության բաժակը` հիմք դառնալով, որ ռեկտորի փոփոխության հարցը դիտվի որպես օրախնդիր. Խոսքը համալսարանի մասնաշենքերից մեկի գրավադրման մասին է. բացահայտվեց, որ տիկին Քյալյանը վարկ վերցնելու նպատակով, գրավ է դրել բժշկական համալսարանի մասնաշենքերից մեկը, ընդ որում, գրավադրումը կատարել է ամուսնուն պատկանող բանկում:
Այս ամենը հաշվի առնելով` տիկին Գոհար Քյալյանի` պաշտոնավարման շարունակման շանսերը կարելի է զրոյական համարել: Ինչ վերաբերում է մյուս երկու թեկնածուներին, ապա պարզից էլ պարզ է, որ երկուսն էլ բավական ուժեղ են, երկուսն էլ երկու նախագահների մոտ մարդիկ` մեկը` խնամին, մյուսը` կինը, այնպես որ դժվար է նույնիսկ կանխատեսել, թե նրանցից ով վերջապես հաղթող դուրս կգա:
Տրամաբանորեն, ինչպես նաև արդարության տեսանկյունից, պետք է որ այս անգամ հաղթանակը բաժին հասնի գործող նախագահին. նախորդ անգամ Սարգսյանի թեկնածուն տանուլ էր տվել` ասպարեզը զիջելով Քոչարյանին: Արդարությունից ու տրամաբանությունից բացի, գործող նախագահի թեկնածուն ակնհայտորեն առավելություններ ունի նաև մասնագիտական տեսանկյունից. Արա Մինասյանն այս ոլորտի ամենահարգված անձնավորություններից մեկն է, որի գլխավորած բժշկական կենտրոնը ևս, շնորհիվ ղեկավարի, բավական մեծ հեղինակություն է վայելում: Ասում են, թե Արա Միխայլիչի շնորհիվ «Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ» բժշկական կենտրոնը, ի տարբերություն հանրապետության մյուս` մինչև ուղնուծուծը կոռուպցիայի մեջ թաղված հիվանդանոցների, կաշառակերության տարածման առումով ամենաստորին հորիզոնականներում է: Այդ ամենով հանդերձ հարկ է շեշտել, որ դա դեռ ոչինչ չի նշանակում և անհնար է ասել, թե ինչպիսի ռեկտոր կարող է դառնալ Մինասյանը, քանի որ մեծ հարց է, որ որևէ մեկը կկարողանա որևէ բան անել տարիներ շարունակ միանգամայն այլ բարքերով գործող բուհում:
ԼՈՒՍԻՆԵ ԿԵՍՈՅԱՆ
Ըստ «The Sun»-ի, 2011թ. մայիսի կեսերին Անգլիայի թագուհի Եղիսաբեթ II-ը պաշտոնական այցով մեկնելու է Իռլանդիա:
Եթե այդ այցը տեղի ունենա, ապա Եղիսաբեթը կդառնա առաջին բրիտանական միապետը, ով վերջին հարյուր տարիների ընթացքում այցելել է Իռլանդիա:
Միապետերից վերջինը, որ 1911թ.-ին Իռլանդիա է այցելել` թագուհու պապիկն է` Գեորգ V-րդը:
Թերթի տեղեկություններով, թագուհին անհամբեր սպասում է այդ ուղևորությանը, քանի որ նրան միշտ անհանգստացրել են հարևանի հետ լարված հարաբերությունները:
Իռլանդիայի Հանրապետությունը դուրս է եկել Միացյալ Թագավորության կազմից 1921թ.-ին` անկախության համար մղված պատերազմից հետո: Դրանից հետո ոչ մի բրիտանացի միապետ չի այցելել անկախացած Իռլանդիա:
Իռլանդիայի և Մեծ Բրիտանիայի հարաբերությունները ծայրահեղ լարված էին հիմնականում Հյուսիսային Իռլանդիայի պատճառով, քանի որ այդ երկիրը դեռևս Միացյալ Թագավորության տիրապետության տակ է:
Զբոսաշրջությունը տնտեսության գերակա ճյուղ հայտարարելով, նորանոր հյուրանոցներ կառուցելով հանդերձ, արդեն որերորդ տարին մայրաքաղաքի ուրույն ոճ ունեցող հյուրանոցներից մեկը`«Դվին»-ը, անտերության է մատնված:
Ասում են, «Դվինի» սեփականատերը Իոսիֆ Կոբզոնն է: Հայաստանի կառավարությունը 2004թ. ընդունած իր որոշումներից մեկով «Դվին հյուրանոցային համալիր» ՓԲԸ-ի բաժնետոմսերն ուղղակի վաճառքի ձևով մասնավորեցրել էր «Կովկասյան կոմունիկացիոն խումբ» ՓԲԸ-ին։ Այսօրվա նիստում կառավարությունը սահմանել է ընկերության ներդրումների չափերը և ժամանակացույցը, ըստ որի` համալիրը վերակառուցելու, արդիականացնելու և ժամանակակից չափանիշներին համապատասխանեցնելու նպատակով կատարվելու է մինչև 30 մլն ԱՄՆ դոլարին համարժեք դրամի ներդրում, այդ թվում` 2011-ին` 2.6 մլն, 2012-ին` 7 մլն, 2013-ին` 4 մլն ԱՄՆ դոլարի չափով:
Երբ Էկոնոմիկայի նախարար Տիգրան Դավթյանը ներկայացնում էր հիշյալ որոշումը, վարչապետը տեղից ասաց. «Հստակ երաշխիքներ լինեն, որ կանեն»: Կարծես ուզենար ասել. «Ախր գոնե էս անգամ մի բան անեն»:
Կազդի՞ կառավարության այս որոշումը սեփականատերերի վրա, դժվար է ասել: Եթե դարձյալ սայլը տեղից չշարժվի, սնահավատներն իրավունք կունենան պնդելու, որ նախկին սեփականատիրոջ`Վանիկի անեծքն է պատճառը: Տարիներ առաջ «Դվին» հյուրանոցային համալիրը նախ խլեցին Վանիկից, հետո էլ`սպանեցին նրան… Ու մինչ օրս «Դվին» հյուրանոցը «ոչ ինձ-ոչ քեզ» վիճակում է:
Լ.Կ.
Այսօր հոգեբույժ Հարություն Մինասյանը մի շատ հետաքրքիր բացահայտում արեց. ըստ նրա` ինչպես աղանդների ճիրաններում հայտնված մարդն է հակված հոգեկան խանգարման, եթե չի կարողանում հարմարվել նույն տեղում, այդպես էլ` կուսակցությունից կուսակցություն անցնողը. «Ես ծանոթ չեմ աղանդի այնպիսի տեսակի, որը մարդուն դրդի ինքնասպանության: Ոչ թե աղանդներն են պատճառ դառնում հոգեկան հիվանդության, այլ տվյալ մարդը շեղում ունի դեպի աղանդը. նույնը կարելի է ասել կուսակցությունների մասին, երբ մարդը մի կուսակցությունից մյուսն է անցնում»:
Լրացնենք նրան. երկուսն էլ ողջ կյանքում մնում են չբավարարված` միայն մեկ տարբերությամբ. առաջինի դեպքում մարդը հոգեկան սովի զգացում ունի, երկրորդ դեպքում` ֆինանսական։ Բայց միևնույն է, ինչպես հոգեբանն է փաստում, երկուսն էլ շեղում են համարվում։
Հոգեբույժ Մինասյանի կարծիքով, Հայաստանում հոգեկան հիվանդությունների առաջացման հիմնական պատճառը սոցիալական պայմաններն են, որոնք հաճախ հասցնում են լուրջ խանգարումների։ Հոգեկան շեղումը նաև համարվում է ժառանգաբար փոխանցվող։
Այսօր Հայաստանում պաշտոնապես գրանցված է 44 հազար 400 հոգեկան հիվանդ: Մեր հարցին, թե Հայաստանում տարեկան քանի հոգեկան հիվանդ է մահանում հոգեբուժարաններում, Հարություն Մինասյանը շատ հետաքրքիր պատասխան տվեց. «Ըստ էության, հոգեկան հիվանդությունները մահվան պատճառ չեն կարող լինել, որովհետև այդ հիվանդությունները ենթակա են բուժման կամ գոնե դրանց թեթևացման: Այլ բան է, եթե խոսենք ինքնասպանությունների մասին, քանի որ հոգեկան շեղում ունեցողների մեծ մասը դիմում է այդ քայլին»:
Նկատենք, որ հոգեկան հիվանդությունները չեն բուժվում, համաձայնենք հոգեբույժի հետ` ընդամենը հիվանդի վիճակը թեթևացվում է, իսկ հոգեբուժարանում մարդիկ մահանում են ոչ թե բուն հիվանդությունից, այլ տարբեր պատճառներով: Բայց սա ուրիշ խոսակցության թեմա է։
Ինչևէ, բժիշկն ավելի շատ հակված էր խոսելու ինքնասպանությունների մասին, քանի որ այսօր դա մտահոգիչ խնդիր է։ Ըստ պաշտոնական տվյալների, Հայստանում 2010 թվականին 600 ինքնասպանության դեպք է գրանցվել` մեծ մասը մահվան ելքով: Այսինքն, ամեն օր մեր հանրապետությունում 2 ինքնասպանության դեպք է գրանցվում:
Մեծ մասամբ այդ ծայրահեղ քայլին են դիմում երիտասարդ մարդիկ, հիմնականում` 16-40 տարեկան:
Հոգեբույժը բացառեց բանակի` որպես բռնաճնշիչ գործոնի դերը ինքնասպանությունների հարցում` «պարզապես բանակում ծառայողներն ամենախոցելի տարիքում են գտնվում»:
Այսօր հանրապետությունում հոգեբուժական 2000 մահճակալ կա, որն, իհարկե, չնչին է 45 հազար հոգեկան հիվանդների պարագայում:
Հոգեբույժը չմոռացավ նաև հեռուստատեսությունների դերն ու ազդեցությունը` հատկապես մարտաֆիլմերը և սարսափ ֆիլմերը «լուրջ հոգեկան տրավմայի կարող են հանգեցնել»:
Դպրոցներում ընթացող բարեփոխումները, մեղմ ասած, ունքը շինելու փոխարեն աչքն էլ հանեցին։ Մի շարք փոփոխություններ բացասական ազդեցություն ունեցան կրթության որակի, աշակերտ-ուսուցիչ փոխհարաբերության, ուսուցչի հեղինակության և այլ հարցերի վրա. Մասնավորապես` ըստ աշակերտների թվի ֆինանսավորվող դպրոցներում, հատկապես մարզերում ու փոքր քաղաքներում, ուսուցչին կախման մեջ են դրել աշակերտից և նրա ծնողից: Աշակերտը չի ենթարկվում` վստահ, որ իր գոյությամբ է դասարանը պահպանվում, իսկ ծնողը սպառնում է, թե ցածր գնահատականի դեպքում երեխային կտեղափոխի այլ դպրոց։ Սրանք հարցեր են, որոնց առավել մանրամասն կանդրադառնանք հետագայում։
Իսկ այսօր ՀՀ կրթության և գիտության փոխնախարար Մանուկ Մկրտչյանը ներկայացրեց մեկ այլ նորամուծություն, որը նախորդներին ոչնչով չի զիջում իր հեղհեղուկությամբ։
Առաջին անգամ Հայաստանում դպրոցների տնօրենները կհանձնեն հավաստագրման քննություններ: Այդ քննություններից առաջինը կանցկացվի փետրվարի 18-ին` Երևանի թիվ 114 դպրոցում: «Հավաստագիր տալով` նախարարությունը պատասխանատվություն է վերցնում տնօրենի գործունեության որակի համար: Մենք տալիս ենք հավաստագիր, երաշխավորում, որ նա կարող է լինել տնօրեն: Հատուկ ուշադրություն է դարձվելու տնօրենի բարոյական կերպարին, որը ծանր բան է»,- ասաց փոխնախարարը: Հենց այսպես` ծանր բան է… Փոխնախարարի ասածից նաև մութ է մնում` խոսքը բարոյականությա՞ն հավաստագրի մասին է, թե այլ արժեքներ են հարկավոր տնօրեն լինելու համար։
Քննակարգը բաղկացած կլինի երկու փուլից` գրավոր և բանավոր: Առաջին գրավոր քննությունից 90 և ավելի միավոր հավաքած թեկնածուները կմասնակցեն հինգ հարցից բաղկացած բանավոր քննությանը: Յուրաքանչյուր օր քննություն կհանձնի մինչև 20 տնօրեն: Մանուկ Մկրտչյանը նշեց, որ մինչ օրս ստացել են քննությանը մասնակցելու ցանկություն հայտնողների մոտ 300 հայտ: Ընդ որում, դպրոցների տնօրենները կարող են քննությանը մասնակցել մեկ տարվա ընթացքում` ըստ իրենց ցանկության: Մասնակիցներին ըստ օրերի կբաշխեն համակարգչային ծրագրի օգնությամբ:
Նախարարը նախապես ապահովագրեց իրեն`մեր Հայաստանում ցանկացած նոր բան որոշակի բողոքի ալիք է բարձրացնում: Իսկ այդ բողոքները հիմնավոր պատճառ ունե՞ն` հարցին պատասխանեց. «Հարցաշարերը դեռ կճշգրտվեն, կկատարելագործվեն: Կազմման ընթացքում նրանք հայտնի ու հասանելի են եղել: Մշակվել են, խմբագրվել, ու ճշգրտված տարբերակն էլ բոլորին հասանելի է եղել»:
Նախատեսված է նաև ուսուցիչների ատեստավորում, և յուրաքանչյուր դպրոցի ուսուցչական կազմի առնվազն 20 տոկոսը պետք է ամեն տարի ատեստավորում անցնի: «Առաջինը պարզ ատեստավորումն է, որն անհրաժեշտ է դպրոցում դասավանդելու իրավունք ստանալու համար, երկրորդը տարակարգեր ստանալու ատեստավորման փուլն է, որը կամավոր է: Տարբեր տարակարգերի համար հավելավճարներ են նախատեսված: Կրթական հաստատությունն ինքն է որոշում, թե որտեղ պետք է անցնի վերապատրաստումը»,- տեղեկացրեց Մկրտչյանը:
ՀՎ. Մենք փորձեցինք կապվել թիվ 114 դպրոցի տնօրեն Ռուզաննա Կոստանյանի հետ` տեղեկանալու, թե նա պատրա՞ստ է ատեստավորմանը, և ինչո՞վ է պայմանավորված առաջինն իրեն վերապահված պատիվը, սակայն տիկին Կոստանյանը հիվանդանոցում էր և չկարողացավ պատասխանել մեր հարցերին։
Ցմահ ազատազրկման դատապարտված Մհեր Ենոքյանն իր փաստաբանի միջոցով լրատվամիջոցներին է ուղարկել հերթական` հասարակությանն ուղղված նամակ-հոդվածը։ Սպանության մեղադրանքով Մհերը 15 տարի է անազատության մեջ է, այդ ընթացքում երկու անգամ ՔԿՀ-ներից փախուստի է դիմել, սակայն երկու անգամն էլ իրավապահ մարմինները հայտնաբերել են նրան: Մհերը չի դադարում պայքարել, շարունակում է պնդել, որ չի գործել այն հանցանքը, ինչի համար ինքը ցմահ դատապարտվել է:
Եթե չկա կատաղած շուն, բայց մենք երևակայում ենք, թե նա կա և համապատասխան ենք վարվում նրա հետ, ապա ոչնչից առաջանում է այդ շունն ու դառնում իրական: Ոչինչ աշխարհում չի կարող իշխանություն ունենալ անձի վրա, եթե ինքներս դրան իշխանություն չտանք:
Պատժել քրիստոնեաբար
Որոշ մուսուլմանական երկրներում գողություն անելու համար գողի ձեռքն են կտրում, անհավատարիմ կնոջը քարկոծելով են սպանում և այլն: Դե՛, մենք էլ` քրիստոնյաներս, ցմահ ազատազրկման ենք դատապարտում մարդուն, այսինքն` հանում ենք աչքերը, կտրում ոտքերը և ձեռքերը…
Չհաշված առաջին (2004թ.) և երկրորդ (2009թ.) փախուստներիս շնորհիվ ազատություն մեջ գտնվելու օրերը, 15 տարի է` չորս պատից այն կողմ ոչինչ չեմ տեսնում: 15 տարի է ունեմ ոտքեր, բայց 4 մետր քայլում եմ մինչև մի պատը, հետո նույն 4 մետրը` դեպի մյուսը:
Հաշմանդամներին, ովքեր հենասայլակով են շարժվում, ուզում եմ ասել` դուք երջանիկ եք: Երբ մռայլ տրամադրություն էի ունենում, միևնույն երազն էի տեսնում, որտեղ ես, հաշմանդամի սայկլակին նստած, «զբոսնում եմ» ազատության մեջ հարազատ քաղաքիս փողոցներում, կանգ առնում պուրակներում ու երջանիկ հայացքով նայում շուրջս, այլ ոչ թե մռայլ բանտի պատերին, տեսնում եմ արևը, լուսինը, մարդկանց, տարածություն եմ տեսնում…նույնիսկ կույր մարդկանց կասեմ, որ շատ չտխրեն. դիպե՛ք ձեր հարազատներին, զրուցե՛ք նրանց հետ, լսե՛ք թռչունների ծլվլոցը, լսե՛ք բնության ձայները: Ես այդ հնարավորությունն էլ չունեմ, չնայած, որ տեսողություն ունեմ, ունեմ ձեռքեր ու ոտքեր:
Քրիստոնյա, մուսուլման, բուդդիստ կամ հուդայական…մարդը մարդ լինի: Իսկ ո՞ւր է մարդկությունը: Ա՛խր, չեմ արել այն հանցանքը, որի համար ինձ մեղադրել են 15 տարի առաջ: Ե՞րբ կբավարարվի արյունախում ու դաժան համակարգը: Փորձում են ուղղե՞լ մարդուն: Մի՛ ծիծաղեցրեք ինձ: Այս համակարգը` բերդը, կալանքը չի ուղղում կամ դաստիարակում մարդուն: Հակառակը` այլանդակում է: Հրեշներ է պատրաստում ու բաց թողնում: Ես, փառք Աստծո, մարդ եմ մնացել: Ո՞վ է որոշում մարդուն 2 կամ 5 տարի ավելի տանջել, որ ուղղվի…դատավո՞րը, դատախազնե՞րը, երկրի նախագա՞հը, ով իրավունք ունի ներում շնորհել անմարդկային պայմաններում մարդ մնացածներին:
Հազարամյակ փոխվեց, Հայաստանը քրիստոնեության ընդունման 1700-ամյակ տոնեց, բայց ոչ մի գթասրտություն, ոչ մի ներում նույնիսկ: Գոնե Վեհափառ հայրապետը գթասիրտ գտնվեր ու հիշեր միջնադարյան փիլիսոփայի հետևյալ միտքը. «Երբ սկսվել էր վհուկների որսը, անմեղ մարդկանց կախաղան էին բարձրացնում ու վառում խարույկի վրա»:
Այս տողերը արտասանեցի նաև դատարանում.«Մինչ մարդկանց մահվան դատապարտելը, հիշե՛ք մարդկության պատմության ամենաանարդար «արդարադատությունը», որ Աստծո որդուն` Հիսուսին, խաչ բարձրացրեց: Մի՛ մոռացեք նաև, որ Հիսուսի հետ խաչված չարագործներից մեկը ներվեց…»
Ցմահ ազատազրկո՞ւմ, թե՞ մահապատիժ
Ծննդյան տոներից առաջ գրածս դիմում-նամակում խոստացել էի համեմատություն անցկացնել ցմահ ազատազրկման և մահապատժի միջև: Արեցի: Հետևությունները ձեզ եմ թողնում: Ավելացնեմ միայն, որ երբ մեկ տարի առաջ Ամիրյան փողոցում ինձ ձերբակալեցին և տարան Ազգային անվտանգության ծառայության շենք, այնտեղ ես փորձեցի ավարտել իմ երկրային ճանապարհը: Աստված չկամեցավ: Մահամերձ վիճակում ինձ տեղափոխեցին Երևանի թիվ 1 Համալսարանական հիվանդանոց, որտեղ բժիշկները փրկեցին կյանքս:
Վիրահատությունից անմիջապես հետո` կաթիլայինը միացված և գիտակցությունս դեռ չվերականգնված, տեղափոխեցին բերդ: Ես մահը գերադասեցի ցմահ բանտարկությունից:
Ազատությունը գերադասում եմ մարմնի ստրկությունից: Աստվածաշնչում է ասված, որ չվախենանք մարմինը սպանողներից, այլ` հոգին:
Օգտվելով առիթից` շնորհակալությունս եմ հայտնում վիրաբույժ Արտավազդ Սահակյանին և նրա հետ միասին կյանքս փրկող բժիշկներին: Չեմ կարող մոռանալ նաև բանտի բուժանձնակազմի մոտեցումը` ի դեմս գլխավոր բժիշկ Հրանտ Մուրադյանի. զգացված էի, երբ իմացա, որ նրա կինը, ինձ անձամբ չճանաչելով, ապուրներ էր պատրաստում և ուղարկում, իսկ Հրանտն իր ձեռքով խողովակի միջոցով կերակրում էր ինձ:
Այդ օրերին, երբ ես դեռ կաթիլայինի տակ էի ու ինձ զոնդով էին կերակրում և կապել էին մահճակալին, ինձ բանտում այցելեց Հելսինկյան կոմիտեի նախագահ Ավետիք Իշխանյանը: Բռնեց ձեռքս և խոստացավ անել հնարավորը` արդարությունը վերականգնելու համար:
Գրասխալով դատավճիռը
Որպեսզի չկրկնեմ նույնը, ընթերցողը կարող է «Ես մարդ չեմ սպանել» վերնագրով իմ նախորդ հոդվածից ծանոթանալ բարձրացված հարցին: Խոսքն այն մասին է, որ ինձ էին վերագրել 2 և ավելի անձանց սպանություն, ավազակային հարձակում և այլն, ինչն իսպառ բացակայում է իմ քրեական գործից: Եվ այս կեղծիքը տեղի էր ունեցել ոչ թե 15 տարի առաջ, այլ 2-րդ փախուստիցս հետո` 2010 թ.-ին: Վեց ամիս շարունակ իմ փաստաբան` Հայաստանի Հելսինկյան կոմիտեն ներկայացնող Ռոբերտ Ռևազյանը և ես այս հարցով դիմեցինք պատկան մարմիններին: Հարցը բարձրացվեց նաև ԶԼՄ-ների օգնությամբ: Վերջապես դատական նիստ հրավիրվեց, որտեղ ներկա էր նաև դատախազության ներկայացուցիչը: Փաստերի ճնշման տակ դատարանն ընդունեց սխալը: «Մհեր Ենոքյանը երբևէ չի մեղադրվել իրեն վերագրված սպանությունների համար, ինչպես նաև երբևէ չի մեղադրվել որևիցե ավազակային հարձակման համար: Դատավճռում տեղի է ունեցել գրասխալ»:
Ինձ` Մհեր Ենոքյանիս, և ինձ հետ միասին նաև ազնիվ փաստաբաններին ու քաղաքացիներին մնում է միայն ասել` կեցցե՛ մեր «արդարադատությունը», որն իրեն մեկ տարի շարունակ կույր էր ձևացնում: Եվ միայն անդադար պահանջներից ու շատ կարևոր է` ԶԼՄ-ներում հարցը լուսաբանելուց հետո, ՀՀ քաղաքացուն օդից վերցված սպանությունների համար մեղադրելն անվանվեց ուղղակի գրասխալ:
Զարհուրելի է, որ մեր դատարաններում քաղաքացուն այդպես հեշտ կարող են սպանությունների համար մեղադրել և հետո ասել` կներեք, պարզապես գրասխալ է տեղի ունեցել: Եվ սա այսօրվա դրությամբ` 2011 թ.-ին: Իսկ ի՞նչ է կատարվել 15 տարի առաջ, երբ ինձ մահապատժի դատապարտեցին…
Շնորհակալություն, որ անտարբեր չեղաք Մեկ ամիս առաջ գրածս դիմում-նամակին, Նոր Տարվա ու Սուրբ Ծննդի շնորհավորանքներին եղան արձագանքներ` պատասխան շնորհավորանքներ, բարի ու անկեղծ ցանկություններ, մաղթանքներ մեր երկրում ու քաղաքում ճանաչված մարդկանց կողմից: Իսկ ուղարկված նվերները սիրտս շոյեցին և անչափ հաճելի պահեր պարգևեցին: Դիտեցի Տիգրան Խզմալյանի «Դեպի Արարատ» ֆիլմը. շատ տպավորված եմ: Ե՛վ այդ, և՛«Երևանի գլխավոր գաղտնիքը» ֆիլմերում տեսա ու ապրեցի անմոռանալի պահեր:
Հաճախ նայում եմ նկարիչ Սարգիս Մուրադյանի աշխատանքների ալբոմը և երևակայում, թե դիմանկարներում պատկերված ճանաչված մարդիկ կենդանանում են, փորձում եմ զրուցել նրանց հետ, իսկ որոշ նկարների էլ նայելով` մտովի տեղափոխվում եմ պատկերված վայրերն ու գոնե այդպես ժամանակավոր հայտնվում ազատության մեջ, տեսնում խելացի դեմքեր…
Անկեղծ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ եմ ասում այն ՄԱՐԴԿԱՆՑ, ովքեր անտարբեր չմնացին: Հուզվում եմ, քանի որ տարբեր հաճելի և խորը զգացմունքներ են առաջանում այս վերաբերմունքից, արձագանքներից, մոտեցումից:
Ես ինձ երիտասարդ եմ համարում, 35 տարեկան եմ, բնավորությամբ օպտիմիստ և ուրախ մարդ եմ։ Ես ողջ եմ, բայց նորից վանդակի մեջ և վաղ, թե ուշ ասելու եմ` մահ կամ ազատություն…
Իրավասու մարմինները վերջապես պիտի գիտակցեն, որ առկա է լուրջ խնդիր, որը լուծման է կարոտ:
Հիշեցի Գեորգի Դանելիայի «Կին ձա-ձա» ֆիլմը, որտեղ մեր մոլորակից երկու մարդ հայտնվում են ինչ-որ «Կին ձա-ձա» հեռավոր գալակտիկայի մոլորակներից մեկում: Այստեղ նրանք հանդիպում են մարդու տեսքով երկու այլմոլորակայինի: Մերոնք երկրային ինչ լեզվով էլ խոսում են, սրանք միայն մի բան են ասում. «Կու, կու-կու»: Հետո պարզվում է, որ այս այլմոլորակայինները լավ էլ հասկանում են երկրացիներին, պարզապես կոպիտ ու միաժամանակ պարզ ասած` իրենց հիմարի տեղ են դնում:
Նույնը իմ` հայ քաղաքացու պարագայում է. ես խոսում եմ մարդկային լեզվով, սակայն, չգիտես ինչու, միշտ պատասխանը նույնն է` կու, կու-կու:
Դանելիայի ֆիլմում գոնե վերջում պարզվում է, որ այլմոլորակայիններն ընդամենը լուցկի էին ուզում: Իսկ դուք ի՞նչ եք ցանկանում. միգուցե ձե՞զ էլ է լուցկի պետք, որ լուսավորեք ձեր հոգիները, նայեք ձեր մեջ ու խիղճ փնտրեք…
Հայաստանը փոքր հողակտոր է` թշնամիներով շրջապատված, հայերս էլ փոքր ազգ ենք: Ու եթե քթերով իրար չճանաչենք, գոնե հայի մեր աչքերով իրար կգտնենք: Ուրեմն եկե՛ք անկախ պաշտոնից, զբաղեցրած դիրքից, իրար լեզու հասկանանք: Հայերեն ենք խոսում, հո «Կին ձա-ձա» գալակտիկայից չե՞ք…
Հետգրություն
Ուզում եմ պատմել մի դիպվածի մասին, որ ինձ հետ տեղի ունեցավ, երբ դեռ փախուստի մեջ էի. ձմեռային մի գիշեր, ժամը 2-ին, 4-րդ- 5-րդ մասիվների արանքում ընկած փոքր կամրջի տակով դեպի Ջրվեժ տանող ճանապարհով ոտքով անցնում էի: Անբնակ տարածություն, ոչ մի կանգառ, աջից ու ձախից ինչ-որ գործարաններ: Նկատեցի մի տատիկի, ով մեծ սղոցով երևի 90-ականների սկզբից մնացած մի կոճղ էր կտրում: Մտածեցի. «Ա՜յ քեզ բան, երևի խելագարվել է, թե չէ 2010 թ.-ի նախաշեմին, գիշերվա կեսին տատիկը ինչո՞ւ պիտի ծառ կտրի»: Մոտեցա:
-Բարի երեկո Ձեզ,-ես` իրեն, ինքն էլ ինձ ասաց:
-Տատի ջան, էս ի՞նչ գործի ես գիշերվա կեսին:
Տատիկի աչքերը լցվեցին, լաց եղավ: Երկու քայլ արեց, մոտեցավ ինձ` ձեռքերը ցույց տալու:
-Տղա ջան, ես Կոնսերվատորիան եմ ավարտել, դաշնակարուհի եմ: Էստեղից մինչև մեր դոմիկը մի կես ժամվա ճամփա ա: Ուրիշ տաքացնելու հնարավորություն չկա: Փող չկա, լույսն էլ են անջատել:
-Բա օգնող չունե՞ս:
-Տղա ունեմ, 40 տարեկան ա, բայց ծանր հիվանդ ա, հիմա քնել ա, թաքուն դուրս եմ եկել, չիմանա:
Լռություն. վայրկյաններ անց դաշնակարուհի տատիկը հարցրեց.
-Տղա ջան, բա դու ի՞նչ ես անում էս գիշերվա կեսին:
Շփոթվեցի, բայց շուտ կողմնորոշվեցի.
-Ես պետական կառույցի աշխատող եմ…իսկ ոչ մի տեղ չե՞ք դիմել Ձեր խնդիրներով,-բնականաբար չէի կարող ասել, որ երկու օր առաջ ցմահ բանտարկյալ էի, իսկ հիմա էլ հետախուզման մեջ եմ:
-Դիմել ենք պաշտոնյաներին, որ մի տեղ գոնե ապրելու տեղ տան, բայց ոչ մի օգուտ: Ընտրություններից առաջ խոստացան օգնել, բայց էլի խաբեցին,- ասաց տատիկը, հետո էլ Դուք-ի անցնելով, հարցրեց,-բա ինչի՞ավտոյով չեք, էս տեղերով ոտքով եք անցնում:
-Է՜, բա որ մեքենայով լինեի, կտեսնեի՞ ժողովուրդը ո՞նց ա ապրում, քեզ կհանդիպեի՞:
Այս խոսքերիս վրա տատիկը մոտեցավ ու գրկեց ինձ.
-Հույսդ մի կորցրու, ամեն ինչ լավ կլինի, կներես, որ չեմ օգնում քեզ, շտապում եմ,-ասացի ես ու հեռացա:
Մի տասն օր անց նորից տեսա դաշնակարուհուն` այս անգամ 3-րդ մասում, կանաչի էր վաճառում: Օրը ցերեկ էր, շրջվեցի, որ ինձ չտեսնի: Ի՜նչ արած, միայն հույս կարող էի տալ: Իսկ համապատասխան իշխանավորներն ինչո՞ւ են շրջվում, ինչո՞ւ են թաքնվում իրենց աշխատասենյակներում կամ զրահապատ մեքենաների մեջ… Նրանք էլ հո հետախուզման մեջ չե՞ն:
Բարի ցանկություններով`
Մհեր Դավթի Ենոքյան
Փետրվարի 11-ին ՀՀ արդարադատության նախարարության «Վարդաշեն» ՔԿՀ ում պահվող Իրանի քաղաքացի 24 դատապարտյալներ տեղափոխվել են Իրանի Իսլամական Հանրապետություն` հետագա պատիժն այնտեղ կրելու։ Սա արվել է ԻԻՀ խնդրանքով, իսկ Հայաստանն ընդամենը բարի կամք է դրսևորել:
Հայաստանի ՔԿՀ -ում իրենց պատիժն են կրում օտարերկրյա 200 և ավելի քաղաքացիներ, որոնցից մոտ 70-ը` իրանցիներ են: Քանի որ մեր երկրում իրանցիները հաճախ են օրինախախտումներ թույլ տալիս, բանակցությունների արդյունքում ՀՀ և ԻԻՀ կառավարությունների միջև պայմանագիր է ստորագրվելու` դատապարտված անձանց պատժի հետագա մասի կրումը միմյանց փոխանցելու վերաբերյալ։ Առաջիկայում կողմերը կստորագրեն համապատասխան պայմանագիրը:
- Տեսանյութ
- Օրվա միտք
- Խմբագրի վարկած
- Ֆոտո
-
Հասցե` Հայաստան, 0023, Երևան, Արշակունյաց 2
Հեռ: +374 (10) 06 06 23 (413, 414), +374 (99) 53 58 26
Էլ. փոստ` armv12@mail.ru -
2010-2011 © Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են:
Մեջբերումներ անելիս հղումը armversion.com-ին
պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ
ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն
առանց armversion.com-ին հղման արգելվում է: -
Կայքում արտահայտված կարծիքների համընկնումը
խմբագրության տեսակետի հետ պարտադիր չէ:
Գովազդների բովանդակության համար
կայքը պատասխանատվություն չի կրում:
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Copyright “Armversion.com” 2010.