Ուկրաինայի Խարկով քաղաքում հրթիռակոծման հետեւանքով ազգությամբ հայ ընտանիք է վիրավորվել։ Այս մասին տեղեկացրեց Խարկովի Հայաստանի պատվավոր հյուպատոսի օգնական Համլետ Հովհաննիսյանը։

Նա նշեց, որ ծանր բեկորային վնասվածք են ստացել հայրը, մայրը եւ նրանց երկու երեխաները։

«Ստացած վիրավորումները ծանր են, սակայն առողջական վիճակը գնահատվում է կայուն ծանր՝ վիրահատությունից հետո։ Հայ ամուսինները դեռեւս չեն կարողանում քայլել, երեխաների վիճակը համեմատաբար լավ է։ Ընտանիքը հարվածի պահին եղել է իրենց բնակարանում»,- պատմեց Համլետ Հովհաննիսյանը։

Նրա խոսքով՝ ընտանիքը վիրավորում է ստացել մարտի 1–ին, սակայն տեղեկությունն այսօր է ստացվել։

ՀՀ ԱԳՆ-ն անտեղյակ է, թե որքան հայ է տեղափոխվել Ուկրաինայից, քանիսն է վերադարձել Հայաստան։ Համենայն դեպս՝ «Փաստինֆո»-ի գրավոր հարցմանն ի պատասխան ԱԳՆ-ն չի կարողացել տրամադրել որեւէ փաստական տվյալ։

Փետրվարի 24-ի վաղ առավոտյան ՌԴ նախագահ Պուտինը հայտարարեց Դոնբասում հատուկ մարտական գործողություն սկսվելու մասին։ Նկատի ունենալով, որ Ուկրաինայում ունենք բնավող մեծ թվով հայեր՝ դեռեւս փետրվարի 25-ին  «Փաստինֆո»-ն գրավոր հարցում էր ուղարկել ՀՀ ԱԳՆ՝ խնդրելով տեղեկություն տրամադրել, թե ի՞նչ քայլեր են ձեռնարկվում Ուկրաինայում գտնվող հայերին տարհանելու ուղղությամբ, արդյո՞ք այնտեղ գտնվող հայերից դիմել են դեսպանատուն, ՀՀ ԱԳՆ՝ տարհանելու խնդրանքով: Ու քանի մարդ է տարհանվել։

ԱԳՆ-ն պաշտոնական գրությամբ ընդամենը ասվում է, թե հայերի հետ մշտական կապի մեջ են եւ ոչ մի ինֆորմացիա, այդ, այսպես կոչված» մշտական կապի արդյունքների մասին. Օրինակ՝ քանի հոգի է տեղափոխվել հարեւան երկրներ՝ Լեհաստան, Ռուսաստան, Մոլդովա, Բելոռուսիա կամ քանիսն են եկել Հայաստան։

«Մեր հայրենակիցների հետ կապի մշտական հասանելիություն պահպանելու նպատակով՝ գործի են դրվել բոլոր հնարավոր միջոցները: Դեսպանությունն օպերատիվ ձևով քաղաքացիներին տրամադրում է տեղեկատվություն՝ ստեղծված իրավիճակի, այն ճանապարհային ուղիների վերաբերյալ, որոնցով հնարավոր է դուրս գալ Ուկրաինայի տարածքից»,-ասվում է ԱԳՆ-ի պատասխանում, որից հետեւում է, որ դեսպանատունն ինքը չի կազմակերպել տարհանման որեւէ գործողություն, այլ միայն տեղեկատվություն տրամադրողի դերում են հանդես եկել: Ինչ վերաբերում է տարհանված հայերի թվին, ապա ԱԳՆ-ն ուղղակի շրջանցել է այս հարցը, չի պատասխանել, ինչից կարող ենք եզրակացնել, որ տարհանմանը որեւէ մասնակցություն պաշտոնական Երեւանը չի ունեցել ու տեղի հայությունն անվտանգ տարածքներ է տեղափոխվում իր հնարավորության սահմաններում։

ԱԳՆ-ից նշում են, որ այս ընթացքում ՀՀ դեսպանությունը աջակցություն է տրամադրել անելանելի վիճակում հայտնված Ուկրաինայում գտնվող մի շարք ՀՀ քաղաքացիների, որոնց աջակցություն է ցուցաբերվել կացարանով ապահովելու հարցում: Օգնություն է տրամադրվել նաև փաստաթղթերը կորցրած ՀՀ քաղաքացիներին: Ու կրկին խուսափել են նշել, թե քանի հոգու են կացարանով ապահովել ու որտեղ։

Փետրվարի 24-ից, երբ Ռուսաստանի Դաշնությունը ռազմական գործողություններ սկսեց Դոնեցկում, ռուսաստանցիների մեծ հոսք է սկսվել դեպի Հայաստան: Ընդ որում, Մոսկվա-Երևան ավիատոմսերը եւս կտրուկ թանկացել են եւ շատ հաճախ անգամ դժվարությամբ է հնարավոր լինում տոմս գնել:

Պատերազմի պայմաններում ՌԴ քաղաքացիներից շատերն այլընտրանք են փնտրում, տեղափոխվում այլ երկրներ, անգամ փորձում իրենց բիզնեսը տեղափոխել: Եվ այս տեսանկյունից այլըտրանք եւ լավ վայր է հանդիսանում Հայաստանի Հանրապետությունը:

Եվ վերջին օրերին իսկապես դեպի Երևան ռուսաստանցիների մեծ հոսք է նկատվում:  Զվարթնոց օդանավակայանի կայքի տվյալների համաձայն, միայն մարտի 3-ին Ռուսաստանի տարբեր քաղաքներից 19 չվերթ է իրականացվել Երևան։ Կանոնավոր չվերթներից բացի արդեն չարտերային թռիչքներ են կազմակերպվում ֆեյսբուքյան հայտարարությունների միջոցով և տեղերը շատ արագ սպառվում են։ Ընդ որում, տոմսերի արժեքը եւս կտրուկ ավելացել է:

Պետական դեպարտամենտը հետ է կանչել ամերիկացի դիվանագետներին ուղարկված հեռագիրը, որում նրանց հանձնարարվում էր տեղեկացնել Հնդկաստանի եւ Արաբական Միացյալ Էմիրությունների գործընկերներին այն մասին, որ Ուկրաինայի հանդեպ չեզոք դիրքորոշումը նրանց մտցնում է «Ռուսաստանի ճամբար»,- գրում է Axios-ը։

Խիստ տոնով ձեւակերպված հեռագրի հետկանչը մատնանշում է կամ տեխնոլոգիական սխալի, կամ ԱՄՆ կառավարության ներսում երկու կարեւոր դաշնակիցների մասնակցությամբ քաղաքական վեճի մասին։

Դիվանագիտական հեռագրերը, որպես կանոն, տարածվում են Պետդեպարտամենտի համապատասխան կողմերի միջոցով եւ ստուգվում են բազմաթիվ պաշտոնյաների կողմից՝ դեսպանություն հանձնելու թույլտվություն ստանալուց առաջ։ Սա է արտասահմանում գտնվող դիվանագետներին պետությունների ներքին քաղաքականության վերաբերյալ որոշումները եւ հրահանգները հասցնելու հիմնական միջոցը։

Երկուշաբթի այս հեռագիրը ուղարկվել էր ՄԱԿ Մարդու իրավունքների խորհրդում ներկայացված մոտ 50 երկրների ԱՄՆ դեսպանություններին, բայց հետ է կանչվել երեքշբաթի, օրվա երկրորդ կեսին։

Axios-ը, որը տեսել էր հեռագրի որոշ հատվածներ, առավոտյան դիմել էր Պետդեպարտամենտ՝ մեկնաբանությունների համար։ «Նշված ձեւակերպումը երբեք ստուգման համար նախատեսված չի եղել, եւ հեռագիրը ուղարկվել է սխալմամբ, ուստի այն հետ է կանչվել»,- ասել է Պետդեպարտամենտի ներկայացուցիչը։

Հեռագրում, որը գաղտնի է համարվում, բայց ոչ գաղտնիացված, ամերիկացի դիվանագետներին առաջարկվում էր օգտագործել բացահայտ ձեւակերպումներ՝ փորձելու համար համոզել Հնդկաստանին եւ ԱՄԷ-ին՝ փոխել իրենց դիրքորոշումը։ «Երկխոսության կոչերի շարունակումը, ինչպես դուք դա արեցիք Անվտանգության խորհրդում, չեզոքության դիրքորոշում չէ. դա ձեզ դնում է Ռուսաստանի՝ այս հակամարտությունում ագրեսորի ճամբարում»,- ասվում է հեռագրի թեզիսների սեւագրությունում, հնդիկ եւ արաբ դիվանագետների հետ խոսակցությունների շաբլոնում։

Երկու երկրները ԱՄՆ խոշոր գործընկերներն են։

Հնդկաստանը ԱՄՆ կարեւոր դաշնակիցն է Չինաստանին դիմակայելու հարցում։ ԱՄԷ-ն ակտիվ խաղացող է Պարսից ծոցում, որը նավթ է մատակարարում եւ ԱՄՆ-ից միլիարդավոր դոլարների օգնություն ստանում պաշտպանության եւ ռազմական ոլորտում։

Չորեքշաբթի ՄԱԿ Գերագույն վեհաժողովը 141 երկրի աջակցությամբ բանաձեւ է ընդունել, որը «դատապարտում» է Ռուսաստանի ագրեսիան Ուկրաինայի դեմ։ Հնդկաստանը ձեռնպահ է մնացել, ԱՄԷ-ն «կողմ» է քվեարկել։

Անցած շաբաթ Հնդկաստանը, ԱՄԷ-ն եւ Չինաստանը ձեռնպահ էին մնացել Անվտանգության խորհրդի՝ ԱՄՆ նախաձեռնած այն բանաձեւի քվեարկության ժամանակ, որը դատապարտում էր Մոսկվայի «ագրեսիան»։ Արդյունքում՝ Ռուսաստանը դրա վրա վետո է դրել։ ԱՄԷ ձեռնպահ մնալու որոշումը հիմնականում պայմանավորված է նրանով, որ երկիրը հիասթափված է Աբու Դաբիի վրա վեց շաբաթ առաջ հարձակմանը ԱՄՆ արձագանքի առիթով։

Արևմտյան երկրներն ավելացրել են մասնավոր ռազմական ընկերությունների կապալառուների թիվը, որոնք ուղարկվում են մարտական ​​շրջաններ։ ՏԱՍՍ-ի փոխանցմամբ՝ այս մասին ասել է ՌԴ պաշտպանության նախարարության պաշտոնական ներկայացուցիչ Իգոր Կոնաշենկովը։

«Ձեր ուշադրությունն ենք հրավիրում այն ​​փաստի վրա, որ Ռուսաստանի զինված ուժերի կողմից ուկրաինացի ազգայնականների հիմնական խմբերի շրջապատման և ոչնչացման ֆոնին արևմտյան երկրները մեծացրել են պայմանագրային զինծառայողների ուղարկումը մասնավոր ռազմական ընկերություններից մարտական ​​տարածքներ»,- ասել է Կոնաշենկովը։ 

Կիևին օգնելու համար Արևմուտքի կողմից ուղարկված վարձկանները չեն կարող գերիների կարգավիճակ ստանալ, ասել է Կոնաշենկովը։

«Ես ուզում եմ պաշտոնապես ընդգծել, որ Արևմուտքի կողմից ուղարկված բոլոր վարձկանները՝ Կիևի ազգայնական վարչակարգին օգնելու համար, միջազգային մարդասիրական իրավունքի համաձայն մարտիկներ չեն: Նրանք ռազմագերիի կարգավիճակի իրավունք չունեն։ Լավագույն բանը, որ սպասում է օտարերկրյա վարձկաններին ձերբակալվելուց հետո, քրեական պատասխանատվությունն է: Մենք կոչ ենք անում օտար երկրների քաղաքացիներին, որոնք պատրաստվում են պայքարել Կիևի ազգայնական վարչակարգի համար, լավ մտածել ուղևորությունից առաջ»,- ասել է Կոնաշենկովը:

«Երբ ցանկացած պարագայում գալիս եք այս ամբիոնի մոտ ու սուր եք ճոճում, մտնում եք պատմական կերպարի դերում, իրականությունը  դրանից որևէ ձևի չի փոխվում։ Այս իրավիճակում  ինչ էլ ասեն, վաղը դուք լիենք իշխանության, թե մեկ ուրիշը, պատմությունն ու արձանագրումները մնում են»,- ԱԺ ամբիոնից ասաց «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր Տիգրան Աբրահամյանը՝ դիմելով իշխող «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակության պատգամավորներին, ովքեր իրենց  ելույթներում անդրադարձել էին Արցախյան հիմախնդրի լուծման ուղղությամբ նախորդ իշխանությունների ժամանակ տարված բանակցային գործընթացին։

Նա նշեց, որ երբ 1990-ականներից սկսած խոսում են 7 շրջանների փոխանցման կամ հանձնման մասին, կա մի շարք կարևոր առանձնահատկություն, որի մասին որպես կանոն չեն խոսում իշխող ուժի ներկայացուցիչները. «Դա այն է, թե ինչ ունեինք  բանակցային գործընթացի փաթեթում  90-ականներից սկսած,  ինչ ենք ունեցել 2000-ականներին, և ինչ ենք ունեցել  2018 թվականին, երբ  իշխանության ղեկը ստանձնել եք»։

Ընդդիմադիր պատգամավորն ընդգծեց, որ մինչև 2018 թվականը բանակցային գործընթացն ընթացել է  ոչ թե տարածքների հանձնման, այլ Արցախի ինքնորշման իրավունքի իրացման, միջազգային ճանաչման, Արցախի ապագայի որոշակիացման պայմաններում։

Տ. Աբրահամյանը հիշեցրեց, որ այսօր թշնամու հսկողության տակ են նաև այնպիսի տարածքներ, որոնց մասին խոսք չկա 2020 թվականի պատերազմից հետո ստորագրված եռակողմ հայտարարության մեջ, օրինակ Շուշին, Հադրութն ամբողջությամբ, Մարտակերտի շրջանի 8 գյուղեր, Ասկերանի ենթաշրջանի գյուղեր, Մարտունու գյուղեր, Հայաստանից 41 կմ տարածք։

«Այսինքն խնդիրն այն է, որ այս իրավիճակում  ձեր իշխանության օրոք մեր ժամանակահատվածում բանակցված հնարավոր  փոխանցվելիք տարածքներից կրկնակի ավելին հայտնվել է  Ադրբեջանի  օկուպացման տակ»,- ասաց Տիգրան Աբրահամյանը։

Ըստ նրա, երբ այստեղ խոսվում է բանակցային գործընթացի տրամաբանության մասին, այս երեք տասնամյակի ընթացքում ու դրանից հետո Հայաստանի ցանկացած ղեկավար մեկ առաքելություն ուներ՝ անընդհատ բարելավել փաստաթղթերի որակը, անընդհատ  բարելավել հայկական շահերի ներկայացվածությունն այդ փաստաթղթերում և փոխանցել հաջորդին։

«Դա ցանկացած ղեկավարի առաքելությունն է և այդ առաքելությունը 2018 ստանձնել եք դուք»,- ասաց Տ. Աբրահամյանը՝ դիմելով ՔՊ-ական պատգամավորներին։
 

Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկին Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին կոչ է արել նստել բանակցությունների սեղանի շուրջ։ Նա Պուտինին նրան մամուլի ասուլիսի ժամանակ է դիմել, հայտնում է ՈՒՆԻԱՆ-ը։

«Ի՞նչ ես ուզում մեզանից։ Գնա մեր հողից: Չես ուզում հիմա գնալ, նստիր ինձ հետ բանակցությունների սեղանի շուրջ։ Ես ազատ եմ։ Նստի՛ր ինձ հետ։ Միայն թե ոչ 30 մետր հեռավորությամբ, ինչպես Մակրոնի, Շոլցի դեպքում, չէ որ ես հարեւան եմ: Ես չեմ կծում։ Ես նորմալ տղամարդ եմ, նստիր ինձ հետ, խոսիր։ Ինչի՞ց ես վախենում։ Մենք ոչ մեկին չենք սպառնում, մենք ահաբեկիչ չենք։ Մենք բանկեր չենք գրավում։ Իսկ մենք ուրիշների հողերը չենք գրավում»,- ասել է նախագահը։

Ադրբեջանական ԶԼՄ-ները տարածում են պաշտպանական գերատեսչության հաղորդագրությունը։ Վերջինը մարտի 3-ի առավոտյան հանդես է եկել Հայաստանի հասցեին նոր մեղադրանքներով։

Հաղորդագրության մեջ ասվում է, որ «մարտի 2-ին, ժամը 20.50-ից մինչեւ 21.16-ը Հայաստանի Զինված ուժերի ստորաբաժանումները Թովուզղալինի շրջանի Չինարլի բնակավայրի դիրքերից տարբեր տրամագծի զենքերով գնդակոծել են ադրբեջանական բանակի դիրքերը Թովուզի շրջանի Կոխանաբի եւ Էսրիկ Ջիրդահան բնակավայրերի ուղղությամբ»։ Ադրբեջանական բանակի անձնակազմի եւ տեխնիկայի կորուստներ չկան։ Ներկայում իրավիճակն այդ ուղղություններում կայուն է։

Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունն առայժմ ոչ մի կերպ չի արձագանքել այս մեղադրանքներին։

Հատկանշական է, որ ադրբեջանական կողմը, ոչ առաջին անգամ, օգտագործում է սեփական տեղանուններ՝ հայկական Տավուշի մարզն անվանելով «Թովուզղալինի շրջան»։ Սա արվում է հեռահար նպատակով՝ հետագայում այդ շրջանի հանդեպ հավակնություններ ներկայացնելու համար։

Թուրքիայի ընդդիմադիր «Լավ» կուսակցության նախագահ Մերալ Աքշեները, կուսակցության խորհրդարանական խմբակցության ժողովում ելույթ ունենալիս, քննադատել է իշխանությունների քաղաքականությունն Ուկրաինայի հարցով։ Այս համատեքստում նաև անդրադարձել է Հայաստանին և հայկական թեմային վերաբերող հարցերի։ Այս մասին տեղեկացնում է ermenihaber.am-ը։

Աքշեները նշել է, որ Թուրքիայի իշխանությունները, հավասարակշռված քաղաքականություն վարելու մասին հայտարարելով, հակառակն են անում ու երկրի արտաքին հարաբերությունները մղում անհավասարակշռության։

Ըստ Աքշեների դիտարկման՝ առավոտյան Էրդողանը ՆԱՏՕ-ի երկրներին կոչ է անում իրենց պարտականությունները կատարել (Ուկրաինայի նկատմամբ), իսկ նույն օրը երեկոյան «ԵԽ-ում ՌԴ անդամակցությունն առկախելու քվեարկության ժամանակ, որտեղ միայն Հայաստանն էր աջակցել ՌԴ-ին, Թուրքիան ձեռնպահ է քվեարկում»։

Այս համատեքստում Աքշեները հետևյալ շեշտադրումն է արել․ «Պատերազմում, որտեղ երկրներն իրենց ազատության և ինքնիշխանության համար են կռվում, մենք նրանց հետ միասին ենք։ Ուկրաինայի քաղաքները, խաղաղ բնակիչների բնակության վայրերը թիրախ են դարձել։ Ստիպված ենք ասել, որ սա ակնհայտ բռնազավթման և հարձակման նախաձեռնություն է, քանի որ ՌԴ նախագահ Պուտինը չի ճանաչում Ուկրաինայի ժողովրդի կամքը, չի հարգում քաղաքական ինքնիշխանությունը։

Երբ Ռուսաստանի այս մոտեցումն ակնհայտ է, ո՞վ կարող է պնդել, որ Թուրքիայի համար նա անվտանգ է։ Ո՞վ կարող է հանգիստ ասել, որ Պուտինի գլխում Կարսը, Էրզրումը և Արդահանը Ռուսաստանի պակասող մասերը չեն»։

«Այն մեսիջները, որ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահն ուղղում է ԱՄՆ-ին և ՆԱՏՕ-ի անդամ երկրներին, որի կազմում է նաև Թուրքիան՝ Ադրբեջանի ռազմաքաղաքական թիվ մեկ դաշնակիցը, նրանք հրաշալի կերպով հասկանում են։ Իրականությունն այն է, որ Ռուսատանը կարող է շատ ավելի խիստ լինել, քան մինչ այս էր և, բոլորովին պատահական չէ, որ Ռուսաստանի դեմ պատժամիջոցներ չկիրառած մի քանի երկրների ցանկից Ադրբեջանն ու Թուրքիան բացակայում են։ Հետևաբար, եթե սկզբունքորեն փորձ արվի ռազմական բախումներ հրահրել հայ ադրբեջանական սահմանին, իսկ մենք գիտենք, որ դա չի կարող տեղի ունենալ առանց Թուրքիայի անմիջական որոշման, ապա Ռուսաստանն այս նախաձեռնությունն անպատասխան չի թողնի։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանը՝ նշելով, որ Հայաստանի վրա հարձակվելու պարագայում, Ռուսաստանը՝ հայերի, հույների և քրդերի հետ միասին Թուրքիան կազատագրի թուրքերից։ Թուրքիայում սա շատ լավ են հասկանում։

Նշենք, որ փետրվարի 24-ի վաղ առավոտյան ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը հայտարարեց Դոնբասում ռազմական հատուկ գործողություն սկսելու մասին ու արդեն մարտեր են ընթանում Խարկովի նկատմամբ հսկողություն սահմանելու համար։ ԵՄ-ն ու ԱՄՆ-ն հայտարարել են Ռուսաստանի նկատմամբ մի շարք տնտեսական պատժամիջոցներ կիրառելու մասին, ինչին զուգահեռ նաեւ ռազմական օգնություն է ցուցաբերվում Ուկրաինային։ Տարբեր փորձագետներ մտահոգություններ են հնչեցնում, որ ռազմական գործողությունները շարունակվելու դեպքում Ադրբեջանը եւս կփորձի իրավիճակը սադրել հայ-ադրբեջանական սահմաններին։

Հայկ Նահապետյանի արձանագրմամբ՝ այն, ինչ կատարվում է Ուկրաինայում, ոչ թե լարում կամ պատերազմ է, այլ ռազմական հատուկ գործողություններ՝ ՌԴ-ի զինված ուժերի, Դոնեցկի և Լուգանսկի ինքնապաշտպանական ուժերի կողմից, որոնք իրականացվում են Ուկրաինայում. «Այն գործողությունները, որն իրականացնում են իմ կողմից նշված ստորաբաժանումներն, իրենց առաջ խնդիր են դրել, առաջին հերթին՝ ոչնչացնել Ուկրաինայի Զինված ուժերի դիմադրողականությունը, միաժամանակ, նվազագույնին հասցնելով խաղաղ բնակչության կողմից զոհերի և վիրավորների թիվը։ Ռուսաստանում շատ լավ են հասկանում՝ որքան շատ եղավ եղբայրական պատերազմում տված զոհերի և վիրավորների թիվն, այնքան դա լուրջ նստվածք է թողնելու երկու ժողովուրդների հարաբերություններում, ինչը Ռուսաստանի Դաշնությունն, իսկապես չի ցանկանում։ Սրա համար ՌԴ-ի Զինուժի կողմից հասցվող ռազմական գործողությունները խիստ թիրախային են, այսինքն, հիմնականում ոչնչացվում են Ուկրաինայի զինված ուժերի զրահատեխնիկան, օդանավերն ու օդանավակայանների թռիչքուղիները, հրամանատարական կետերը, ՀՕՊ և ՌԵՊ համակարգերը և այլն»։

Խոսելով ուկրաինական կողմի որդեգրած ռազմական գործողությունների բնույթի մասին, Հայկ Նահապետյանն ընդգծում է՝ ճիշտ հակառակն են անում Ուկրաինայի Զինված ուժերը. «Նրանք ահաբեկչական միավորումների մեթոդաբանությամբ առաջնորդվող ռազմական գործողություններ են վարում։ Այսինքն, իրենց ունեցած տեխնիկան, հիմնականում՝ հրետանին, հրթիռներն ու տանկերը տեղակայում են բնակելի քաղաքներում՝ դպրոցների, մանկապարտեզների, հիվանդանոցների և բնակելի շենքերի հարևանությամբ և այդ ուղղություններից կրակ են բացում։ Հույս ունենալով, որ ռուսական զինուժը կրակ կբացի իրենց ուղղությամբ, ապա հրետանու արկերն ու հրթիռները մի քանի մետր շեղվելով, կարող են վնասել քաղաքացիական այդ ենթակառուցվածքները։ Եթե, անգամ, այդ շենքերում արդեն մարդիկ չկան, ապա, միայն այն կադրերը, թե, այսպես կոչված, բարբարոս ռուսները ինչպես են անխղճորեն ռմբակոծում խաղաղ բնակիչներին և քաղաքացիական ենթակառուցվածքներն, արդեն քարոզչական տեսանկյունից մեծ օգուտ կարող է բերել ուկրաինական կողմին։ Սա այլ բան չէ, քան ուղղակի սադրանք»,- ասում է ռազմական փորձագետը։

Նրա փոխանցմամբ՝ ռուսական Զինված ուժերը, որպես կանոն, քաղաքներ չեն մտնում, միայն այն քաղաքներ, որտեղ դիմադրություն կա, ինչպես օրինակ Խարկովում կամ Դոնեցկի մարզի մաս կազմող Մարիոպոլ քաղաքը, որ մինչ վերջին զարգացումները, գտնվում էր ոչ թե Դոնեցկի կամ Լուգանսկի ինքնահռչակ հանրապետությունների, այլ Կիևի ենթակայության տակ.«Անգամ այս պարագայում, ռուսական զինված ուժերը ագրեսիա չեն ցուցաբերում։ Փաստացի, Մարիոպոլի քաղաքացիները պատանդի կարգավիճակում են հայտնվել, որտեղ նացիստական, ծայրահեղ ազգայնական խմբավորումների գումարտակները թույլ չեն տալիս, որպեսզի բնակիչները դուրս գան քաղաքից՝ կենդանի վահանի տեղ օգտագործելով քաղաքի խաղաղ բնակչությանը։ Նույնիսկ այսպիսի պարագայում Ռուսաստանի զինուժը չի ռմբակոծում, անգամ, Մարիոպոլի համատարած տարածքները, որտեղ ազգայնական կազմավորումների կողմից վերահսկվող կրակային միջոցներն են»։

Խոսելով մայրաքաղաք Կիևի ճակատագրի մասին, Հայկ Նահապետյանն ընդգծում է՝ այժմ ողջ Կիև քաղաքը շրջափակման մեջ է, բայց ռուսական զինուժը փորձում է դեռևս չմտնել մայրաքաղաք. «Ուկրաինական Զինված ուժերի կառավարումը, կարելի է ասել, կորել է, որովհետև ոչնչացված են հրամանատարական կետերը, օդուժն ամբողջովին վերահսկվում է Ռուսաստանի Դաշնության Զինված ուժերի կողմից և, եթե սրան էլ գումարենք օրեր առաջ ՌԴ նախագահ Պուտինի հայտնի ելույթը, որով նա Պաշտպանության նախարարին և Գլխավոր շտաբի պետին հանձնարարական է տալիս միջուկային զորքերը բերել հատուկ մարտական հերթապահության, ապա հասկանալի է դառնում, որ սրանով նա արևմուտքին և մասնավորապես ՆԱՏՕ-ի երկրներին հասկացնում էր, որ Ռուսաստանը պատրաստակամ է և կարող է, ըստ անհրաժեշտության, ատոմային մարտագլխիկների հրթիռներով հարվածներ հասցնել Ուկրաինայի դեպքերին։ Միաժամանակ, իրադարձություններին միջամտելու նախաձեռնություն ցուցաբերող բոլոր երկրներին, նույն Վլադիմիր Պուտինը զգուշացրել էր՝ նրանք, ովքեր կփորձեն միջամտել այս գործողություններին, իրենց պատմության ընթացքում այնպիսի հարված կստանան, որոնք երբևիցե չեն ստացել։ Պատահական չէ, որ այդ հայտարարությունից անմիջապես հետո, ԱՄՆ նախագահը, ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարն ու Եվրոմիության պատասխանատու երկու անձիք, հրապարակավ հայտարարեցին, որ Ռուսաստանի Դաշնությունն իրենց նկատմամբ որևէ ագրեսիա իրականացնել չի պատրաստվում, որ ատոմային պատերազմ չի լինի և այն։ Սա նշանակում է, որ այն մեսիջը, որ Պուտինն ուղարկեց ԱՄՆ-ին և ՆԱՏՕ-ի ռազմական ղեկավարությանը, ճիշտ ժամանակին տեղ ասավ, այսինքն՝ նրանք հասկացան, որ Ռուսաստանի Դաշնության քաղաքական և ռազմական ղեկավարությունը բլեֆ չի անում»։

Ամփոփելով զրույցը, ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանն ընդգծում է՝ Ուկրաինայի հարցը, կարելի է ասել, վերջնականապես լուծված է, ողջ Ուկրաինայի տարածքով վերահսկողություն սահմանելու հարցն, արդեն, օրերի կամ մեկ շաբաթվա խնդիր է։ Իսկ արևմուտքը, որ պատրաստակամ էր Լեհաստանի և արևմտյան Ուկրաինայի տարածքով ծանր զրահատեխնիկա ուղարկել Ուկրաինայի կենտրոնական հատվածներ, Պուտինի հայտնի հայտարարությունից հետո գործընթացն անմիջապես կասեցրեց։ Եվրոպան իր ռազմաքաղաքական ներկայությունն ապահովող ՆԱՏՕ-ի հետ միասին, ուղղակի, ստիպված են լինելու համակերպվել այն մտքի հետ, որ Ուկրաինայում, Հարավային Կովկասում և Միջին Ասիայում իրենք այլևս անելիք չունեն։