«Սասն ծռեր»-ի գործով ոստիկանության ծառայող Գագիկ Մկրտչյանի սպանության համար 25 տարվա ազատազրկման դատապարտված Արմեն Բիլյանն արդեն 16 օր է, ինչ հացադուլի մեջ է։ Նա այժմ գտնվում է «Արմավիր» քրեակատարողական հիմնարկում և մարտի 28-ից հացադուլ է հայտարարել՝ պահանջելով, որ իրեն տեղափոխեն «Դատապարտյալների հիվանդանոց» ՔԿՀ։ Փաստաբան Զարուհի Փոստանջյանը «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց, որ Բիլյանն ունի առողջական խնդիրներ, ինչին ավելացել է նաև հացադուլը, Բիլյանը հիմա վատ վիճակում է և պարտավոր են առնվազն «Դատապարտյալների հիվանդանոց» ՔԿՀ տեղափոխել, սակայն չեն տեղափոխում։

«Ո՛չ բուժում են իրականացնում, ո՛չ՝ համապատասխան հետազոտություններ»,- նշեց Փոստանջյանը՝ հավելելով, որ դեկտեմբեր ամսից Բիլյանը գտնվում է մենախցում և ոչ մի կերպ նրան համապատասխան բուժօգնություն ցույց չեն տալիս. «Նախ պետք է հետազոտության տանեն, տեսնեն՝ վիրահատության հարց է, թե ոչ, հատուկ պայմաններում պետք է բուժում անցկացվի, հետո՝ հատուկ պայմաններում վերականգնողական բուժում»։

Պաշտպանական կողմը համամիտ չէ դատական ակտի հետ վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել՝ պահանջելով բեկանել Վերաքննիչ քրեական դատարանի վճիռը, որով Բիլյանը մեղավոր էր ճանաչվել ոստիկանության ծառայող Գագիկ Մկրտչյանի սպանության համար և դատապարտվել ազատազրկման՝ 25 տարի ժամկետով։ Նշենք նաև, որ վերաքննիչի որոշմամբ՝ Բիլյանը կալանավորվել էր հենց դատական նիստերի դահլիճից։

«Ակնհայտ կոպիտ խախտումներով, մարդու իրավունքների ոտնահարումներով դատավարություն է տեղի ունեցել Վերաքննիչ դատարանում, սկսած՝ դատական կազմի ընտրությունից, որը կամայականորեն փոխվել է երեք անգամ և հետագա ընթացքը։ Մարդն իրավունք ունի իր նկատմամբ դատավճռի վերանայման, բայց մարդիկ հիմա բռնել են, արդարացման դատավճիռն առանց վերանայելու, ուղղակի 2-3 դատական նիստով անցկացրել են և որոշել են, որ մարդը մեղավոր է, արդարացման վճիռը պետք է բեկանել և վերցնել կալանքի տակ։ Պատվերի մասին է խոսքը»,- նշեց Փոստանջյանը՝ հավելելով, որ Գագիկ Մկրտչյանը մահացած չի եղել, ծանր վնասվածք ստանալուց հետո մոտ մեկ ամիս ապրել է, հետո՝ մահացել, դիտավորյալ սպանության հոդվածի որակումը ճիշտ չէ տրված։
Հիշեցնենք, որ Երևանի ընդհանուր իրավասության դատարանը՝ դատավոր Մեսրոպ Մակյանի նախագահությամբ, 2021թ հունիսի 24-ին հրապարակել է «Սասնա ծռեր» գործով դատավճիռը, համաձայն որի՝ Արայիկ Խանդոյանի նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցվել է՝ մահվան հիմքով, Պավել Մանուկյանը մեղավոր է ճանաչվել՝ դատապարտվելով ազատազրկման՝ 7 տարի 8 ամիս ժամկետով, Վարուժան Ավետիսյանը՝ 7 տարի 4 ամիս, Մխիթար Ավետիսյանը 7, 5, Էդվարդ Գրիգորյանը՝ ՝6,5 տարի, Գագիկ Եղիազարյանը՝ 7 տարի 5 ամիս, Արեգ Կյուրեղյանը՝ 7 տարի 1 ամիս, Սեդրակ Նազարյանը՝ 8 տարի 2 ամիս ժամկետով։

Նշենք, որ երկու ոստիկանի՝ Յուրի Տեփանոսյանի և Արթուր Վանոյանի սպանության մեջ մեղադրվող Սմբատ Բարսեղյանը, որի համար դատախազը պահանջել էր ցմահ ազատազրկում, դատապարտվել է ազատազրկման՝ 25 տարի ժամկետով, իսկ Արմեն Բիլյանը, որին մեղսագրվում էր ոստիկանության ծառայող Գագիկ Մկրտչյանի սպանությունը, Երեւանի ընդհանուր իրավասության դատարանի կողմից արդարացվել էր ու ճանաչվել անպարտ։

Բիլյանը մեղավոր է ճանաչվել ՀՀ ՔՕ 235-րդ հոդվածի 3-րդ մասով, 218-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով, 238-րդ հոդվածի 4-րդ մասի 1-ին և 177-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին և 2-րդ կետերով նախատեսված հանցագործությունների կատարման մեջ՝ կազմակերպված խմբի կողմից զենք-զինամթերք պահելու, կրելու, պատանդ վերցնելու, հրազեն հափշտակելու, շորթելու եւ առանձնապես խոշոր չափերով գողություն կատարելու համար ։ Նա դատապարտվել էր ազատազրկման՝ 4 տարի 11 ամիս ժամկետով ու ազատ արձակվել նիստերի դահլիճից՝ մինչև դատավճռի օրինական ուժի մեջ մտնելը նրա նկատմամբ որպես խափանման միջոց կիրառելով չհեռանալու մասին ստորագրությունը։ Վերաքննիչ քրեական դատարանը՝ դատավոր Տիգրան Սահակյանի նախագահությամբ, կազմով՝ դատավորներ Արմեն Բեկթաշյանի և Ռուբիկ Մխիթարյանի, 2021թ դեկտեմբերի 10-ին մասամբ բավարարել էր դատախազի վերաքննիչ բողոքը՝ Արմեն Բիլյանին մեղավոր ճանաչելով նաև սպանության համար և վերջնական պատիժ սահմանելով ազատազրկումը՝ 25 տարի ժամկետով։ Վերաքննիչ դատարանի որոշմամբ Բիլյանը կալանավորվել է հենց դատական նիստերի դահլիճից։

Կիևը, հեռանալով Ստամբուլում ռուս-ուկրաինական բանակցություններում ձեռք բերված պայմանավորվածություններից, գործընթացը վերադարձրեց փակուղի։ Այս մասին երեքշաբթի լրագրողներին հայտարարել է ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի հետ բանակցություններից հետո, գրում է ՏԱՍՍ-ը։

«Ստամբուլում մենք ձեռք բերեցինք որոշակի մակարդակի պայմանավորվածություններ, որոնք բաղկացած էին Ուկրաինայի անվտանգության երաշխիքներից… որ չեն տարածվի Ղրիմի, Սևաստոպոլի և Դոնբասի տարածքների վրա։ Այնուհետ, ինչպես տեսաք, հաջորդեցին բանակցային գործընթացի շարունակման համար պայմաններ ստեղծելու մեր գործողությունները։ Փոխարենը Բուչայում բախվեցինք սադրանքի, և, որ ամենակարևորն է, ուկրաինական կողմը հետ կանգնեց Ստամբուլում իր պայմանավորվածություններից։ Այժմ անվտանգության պահանջները մի բան են, իսկ Ղրիմի, Սևաստոպոլի և Դոնբասի շուրջ հարաբերությունների կարգավորման հարցերը դուրս են եկել այդ համաձայնագրերի շրջանակից։ Այսինքն՝ մենք կրկին վերադարձել ենք մեր և բոլորիս համար փակուղային իրավիճակի »,- ասել է Պուտինը:

Ռուսաստանի Դաշնության նախագահն ասել է, որ իրեն տեղեկացրել են Ուկրաինայի բանակցային դիրքորոշման նոր փոփոխության մասին։

«Ճիշտ է, ինձ ասացին, որ երեկ երեկոյան ուկրաինական կողմը նորից ինչ-որ բան փոխել է: Ես դեռ չգիտեմ այդ փոփոխությունները», — երեքշաբթի լրագրողներին ասել է Պուտինը Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի հետ բանակցություններից հետո:

Ադրբեջանի հետ բանակցային գործընթացում Արցախի խնդիրը անորոշ վիճակի մեջ է գցել այս իշխանություններին։ Հասկանալի պատճառներով իշխանությունների այսօրվա պահվածքը հարցեր է առաջացնում, իսկ ընդդիմությունն արձանագրում է այս փաստը։ Արցախի ճակատագիրն այս իշխանությունների համար տեսանելի չէ, այն, փաստացի, լուրջ վտանգ է ներկայացնում իշխանությունների համար։ Ըստ քաղաքագետ Երվանդ Բոզոյանի, այս է պատճառը, որ օրվա իշխանություններն անհանդուրժող և ագրեսիվ են դարձել Արցախի հետ կապված յուրաքանչյուր հարցի կամ քննարկման նկատմամբ։

«Եթե ընդդիմությունն արձանագրում է այն փաստը, որ իշխանությունը չունի տեսանելի պատկերացում այն մասին, թե ինչպիսի՞ն է լինելու Արցախի ապագան, իսկ իշխանությունը չի կարողանում պատասխանել այդ հարցին, ապա, բնականաբար, հասարակության մեջ կասկածներ են առաջանում, որ այս իշխանությունը կարող է տանուլ տալ Արցախը, ինչպես որ տանուլ տվեց պատերազմը, տնտեսությունն ու պետությունն ու առհասարակ, ամեն ինչ»,- ասում է Երվանդ Բոզոյանը։

Հիշեցնենք, որ այսօր Ազգային Ժողովում միջադեպ էր գրանցվեց՝ ընդդիմության կողմից Արցախի Հանրապետության պետական խորհրդանիշ հանդիսացող դրոշի տեղադրման կապակցությամբ։ Իշխող ուժի ներկայացուցիչները ոչ միայն հանեցին ԱԺ ամբիոնին ամրացված դրոշը, այլ նաեւ սադրանք որակեցին ընդդիմադիր պատգամավորների այցը՝ Արցախ։

Քաղաքագետը նկատում է՝ իշխանությունները խորը մտահոգություններ ունեն, որ այսօրինակ խնդիրները կարող են լուրջ ազդեցություն թողնել բանակցային գործընթացի վրա, որ այս պահին տարվում է Խաղաղության պայմանագրի ստորագրման ուղղությամբ. «Արցախի բնակչությունն ինտուիտիվ կերպով զգում է, որ իր շահերը Հայաստանում պաշտպանում է միայն ընդդիմությունը։ Ստացվել է մի այնպիսի իրավիճակ, երբ իշխանությունները՝ մի կողմից հայտարարում են, որ Խաղաղության դարաշրջան են բացում, մյուս կողմից, թշնամու կողմը պահանջում է, որ Խաղաղության դիմաց Հայաստանը պետք է ճանաչի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, Հայաստանը հայտարարում է, որ ընդունում է այդ պահանջը, բայց, միևնույն ժամանակ փորձում է սրան միացնել նաև այն հանգամանքը, որ Լեռնային Ղարաբաղի հարցը պետք է լուծվի ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի միջոցով։ Բոլորովին վերջերս, ռուսական կողմից՝ ԱԳ նախարար Լավրովի միջոցով տեղեկացանք, որ Մինսկի խումբն, ըստ էության, այլևս գոյություն չունի, սակայն, ադրբեջանական կողմը մերժելով սա, շարունակում է ճնշումներ բանեցել հայաստանյան իշխանությունների վրա՝ ճանաչելու իր տարածքային ամբողջականությունը, ներառյալ նաև Արցախը։ Սա է իրավիճակը»,- ասում է Բոզոյանը։

ՀՀ գործող իշխանություններն, ըստ քաղաքագետի, հայտնվել են փակուղու մեջ, որովհետև, այս պահի դրությամբ, նրանք չեն կարող նման քայլի գնալ՝ հասկանալով և պատկերացնելով հասարակական լուրջ ընդվզումների հեռանկարը։ Այս ամենը հաշվի առնելով, իշխանությունների վարքը դառնում է լղոզված, իսկ պահվածքը՝ ագրեսիվ։

Հարցին՝ հնարավո՞ր է արդյոք Խաղաղության դարաշրջան բացել Ադրբեջանի հետ այն պարագայում, երբ այդ երկրի ղեկավարը անթաքույց կերպով հայտարարում է՝ նույնիսկ Խաղաղության պայմանագրի ստորագրումը չի կարող երաշխավորել Արցախի և Հայաստանի սահմաններին ռազմական բախումների հավանականությունը, Երվանդ Բոզոյանը պատասխանում է՝ անկախ ամեն ինչից՝ կոնֆլիկտները հավերժ չեն կարող լինել, սակայն, հանուն խաղաղ համակեցության հեռանկարի՝ դրանք կարող են լուծվել, եթե լինի պատմական կոմպրոմիս։ Այսինքն, ինչ – որ բան պետք է զիջի հայկական, ինչ – որ բան՝ ադրբեջանական կողմը, որովհետև խաղաղությունը միայն բարի կամքի դրսևորում չէ. «Երբ հայաստանյան նախկին իշխանությունները, Մադրիդյան սկզբունքների հիման վրա, բարձրաձայնում էին՝ տարածքներ կարգավիճակի դիմաց բանաձևի մասին, սա պատմական կոմպրոմիսի վառ օրինակ էր։

Այսպիսով, ճանաչվում էր Լեռնային Ղարաբաղի անկախությունը, սրա դիմաց՝ որոշակի տարածներ հանձնվում էր ադրբեջանական կողմին։ Իհարկե, նույնիսկ այս պարագայում, երկու կողմերում էլ կլինեին դժգոհություններ, սակայն, այդ դժգոհությունները կկոմպենսացվեր նրանով, որ երկու երկրների միջև խաղաղություն կկնքվեր։ Խոսելով այսօր ստեղծված իրավիճակի մասին, պետք է նկատել՝ եթե չկա այսօրինակ երկկողմ փոխշահավետ տարբերակ, ապա ի՞նչ խաղաղության մասին է խոսում այս իշխանությունը։ Կապիտուլյացիայի ենթարկված իշխանության պարագայում խաղաղության մասին խոսելն, ուղղակի, անիմաստ է։ Անհրաժեշտ է բանակցողի, տվյալ պարագայում՝ հայաստանյան իշխանությունների փոփոխություն։ Այսօր ստեղծված իրավիճակը բալանսավորվում է բացառապես և միայն Արցախում առկա ռուսական զորամիավորման ներկայությամբ։ Եթե այն չլինի, ապա Հայաստանը կկլանվի հարևան երկու պետությունների կողմից և սա միանշանակ է»,-ասում է քաղաքագետը։

Անդրադառնալով 2013 — 2016 թվականներին ԵԱՀԿ-ի Մինսկի խմբում Միացյալ Նահանգների համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքի վերջերս արված հայտարարության մասին, թե առանց Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցի լուծման՝ որևէ երկարատև կարգավորում հնարավոր չէ, Երվանդ Բոզոյանն ասում է՝ նկատառումը ճիշտ և տեղին է.«Սա տրամաբանական ճշմարտություն է։ Այլ հարց է՝ ի՞նչ քայլեր է ձեռնարկում այս իշխանությունը՝ Արցախի կարգավիճակի հստակեցման ուղղությամբ։ Իրականությունն այն է, որ այս իշխանություններն ավելի շուտ փորձում են այդ խնդիրը բարդել միջնորդների ուսերին, այսպիսով՝ հրաժարվելով նաև պատասխանատվության իրենց բեռից։ Սա է խնդիրը»։

2021 թվականի վերաբերյալ մեր բոլորի զգացողություններում բացասականը գերակշռում է: Այս մասին, այսօր՝ ապրիլի 13-ին, ԱԺ-ում կառավարության 2021 թվականի ծրագրի կատարողականի քննարկման ժամանակ հայտարարեց ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը:

Նա ասաց, թե 44-օրյա պատերազմի զոհերի թիվը, այսօրվա դրությամբ, 3825 է. նրանց մեծ մասի մարմինները հայտնաբերվել կամ նույնականացվել ու հուղարկավորվել են 2021 թվականին:

«Գրերեզմանատներում շարունակաբար ու անվերջանալիորեն ծածանվող մեր պետական դրոշներն են 2021-ի հիմնական սիմվոլը ու այդպես էլ մեզնից չհեռացող ու մեր կոկորդը բաց չթողնող հարցը՝ ինչո՞ւ այսպես եղավ: Այս հարցի պատասխանը ինքս պիտի տամ. Ես ի սկզբանե ընդունել եմ իմ մեղքն ու պատասխանատվությունը թե պատերազմի, թե պարտության համար, բայց չեմ ընդունել ու չեմ ընդունումայն մեղադրանքները, որ ինձ հասցեագրում են ընդդիմադիրները 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ից հետո՝ մեղադրելով հողեր հանձնելու, այդպիսով նաև դավաճանության մեջ», — հայտարարեց ՀՀ վարչապետը;

Նա նշեց, թե վերջերս տված հարցազրույցներից մեկում ակնարկել է, որ եթե իրեն ուզում են օբյեկտիվ մեղադրանք վերագրել, իրեն պետք է մեղադրել ոչ թե հողեր հանձնելու, այլ պետք է մեղադրել հողեր չհանձնելու մեջ:

«Ես, այո, ուզում եմ խոստովանել, որ հնարավոր է, որ մեղավոր եմ դրանում: Մեղավոր եմ, որ 2018-2019 թվականներին մեր հանրության առաջ չեմ կանգնել ու չեմ բարձրաձայնել, որ մեր բոլոր հեռու եւ մոտիկ բարեկամները մեզնից ակնկալում են, որ մենք այս կամ այն կոնֆիգուրացիայով Ադրբեջանին հանձնենք յոթ հայտնի շրջաները եւ իջեցնենք Արցախի կարգավիճակի համար մեր սահմանած նշաձողը:

Մեղավոր եմ, որ մեր ժողովրդին չեմ ասել, որ միջազգային հանրությունը միանշանակորեն ճանաչում է Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, ակնկալում է, որ մենք էլ ճանաչենք, ակնկալում է, որ Ղարաբաղից հեռացած ադրբեջանցիները լիարժեք ներգրավված լինեն Լեռնային Ղարաբաղի ապագայի որոշման ու կառավարման հարցերում:

Մեղավոր եմ, որ հստակ ու աներկբա չեմ ասել, որ նույնիսկ առաջարկվող մեզ համար անընդունելի սցենարները ընդունելի չեն եղել Ադրբեջանի համար ու միջազգային հանրության ներկայացուցիչները մեզ երբեմն հստակ, երբեմն դիվանագիտական եղանակով ասում էին, որ այդ ամենը հայկական կողմից ընդունվելու դեպքում դեռ պետք է համոզել Ադրբեջանին, որ նա ընդունի:

Այս ամենը պարտավոր էի մանրամասն ներկայացնել մեր ժողովրդին, սա չանելն է իմ իրական մեղքը:

Մեղադրանքի նման ձեւակերպումը ամենեւին էլ իրավիճակը մեղմացնելու փորձ չէ, այլ ընդհակառակը, դրանով ավելի եմ սրում, որովհետեւ հանձնելով գուցե կփրկեի հազարավոր կյանքեր, իսկ չհանձնելով, փաստորեն, հազարավոր զոհերի հանգեցրած որոշումների հեղինակ դարձա», — ասաց վարչապետ Փաշինյանը՝ հավելելով. «Դա ավելին է, քան դավաճանությունը, դա սխալ է»:

Ամերիկայի Միացյալ Նահանգները պատրաստ է ներգրավվել Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղության բանակցություններին երկկողմ ձևաչափով և նույն կերպ մտածող գործընկերների հետ, այդ թվում՝ որպես ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ՝ տևական և համապարփակ խաղաղության հարցում այդ երկրներին օգնելու նպատակով: Այդ մասին «Արմենպրես»-ին հայտնել են Հայաստանում Միացյալ Նահանգների դեսպանությունից՝ արձագանքելով ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության ձևաչափի մասին Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովի վերջին հայտարարությանը:

«Մենք ողջունեցինք Բրյուսելում ապրիլի 6-ին վարչապետ Փաշինյանի և նախագահ Ալիևի միջև կայացած հանդիպումը, այդ թվում՝ խաղաղության բանակցությունների նախապատրաստման և սահմանների դելիմիտացիայի երկկողմ հանձնաժողովի ձևավորման դրական քայլը: Միացյալ Նահանգները շարունակում է հանձնառու լինել խաղաղ, ժողովրդավար և բարեկեցիկ ապագայի կերտմանը Հարավային Կովկասում: Ինչպես ապրիլի 5-ին երկու երկրների ղեկավարների հետ հեռախոսազրույցների ժամանակ նշել է պետքարտուղարը՝ մենք շարունակում ենք խրախուսել խաղաղության բանակցությունների շարունակումը Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև և վերահաստատում, որ Միացյալ Նահանգները պատրաստ է ներգրավվել երկկողմ ձևաչափով և նույն կերպ մտածող գործընկերների հետ, այդ թվում՝ որպես ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ՝ օգնելու այդ երկրներին տևական և համապարփակ խաղաղության հասնելու հարցում», — փոխանցել են ամերիկյան դեսպանությունից:

Ապրիլի 6-ին Եվրոպական խորհրդի նախագահ Շառլ Միշելի միջնորդությամբ տեղի էին ունեցել ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի և Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի բանակցությունները: Ապրիլի 8-ին, Ռուսաստանի Դաշնության արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովը իր հայ գործընկերոջ՝ ՀՀ արտաքին գործերի նախարար Արարատ Միրզոյանի հետ հանդիպումից հետո տեղի ունեցած համատեղ մամուլի ասուլիսի ընթացքում հայտարարեց, որ Արևմուտքը չեղարկել է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի եռանախագահությունը:

Ադրբեջանցիները պատրաստվում են հետագայում Մադրիդյան սկզբունքները փոխարինել իրենց կողմից առաջ քաշված 5 սկզբունքներով, որոնք պետք է դրվեն խաղաղության պայմանագրի հիմքում: Այս մասին NEWS.am-ի հետ զրույցում նշեց ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պտգամավոր Վահե Հակոբյանը:

«Այդ սկզբունքներից 3-ը հստակ ասում են, որ Արցախի հարցը փակում ենք, երկրորդ կետով փակում ենք ընդմիշտ եւ երրորդ կետով փակում ենք հետագայում այն աստիճան, որ մենք որեւէ հարթակում հնարավորություն չենք ունենալու այդ հարցը բարձրացնել; Մեր զանգ խփելը սրա մասին է, որ այսօրվա կառավարությունը լուռ ու մունջ հանձնում է Արցախը սկուտեղի վրա:

Հանձնեցինք Արցախը, վաղը հանձնելու ենք Սյունիքը, հանձնեցինք Սյունիքը, մենք հանձնելու ենք Հայաստանը:

Ես համոզված եմ, որ այդ սկզբունքների 5-րդ կետով էլ տողատակով դրված է Զանգեզուրի միջանցքի հարցը»,-ասաց նա:

Կիեւը Մեծ Բրիտանիայի հատուկ ծառայությունների ղեկավարությամբ նոր բեմադրված սադրանքներ է նախապատրաստում՝ Ռուսաստանի զինված ուժերին Ուկրաինայի բնակչության նկատմամբ դաժան վերաբերմունքի մեջ մեղադրելու համար։ Այս մասին հայտարարել է ՌԴ Պաշտպանական վերահսկողության ազգային կենտրոնի ղեկավար, գեներալ-գնդապետ Միխայիլ Միզինցեւը, փոխանցում է ՏԱՍՍ-ը։

«Մեծ Բրիտանիայի հատուկ ծառայությունների ղեկավարությամբ նոր կեղծ բեմականացված սադրանքներ են պատրաստվում Սումիի շրջանում՝ Կիեւի ռեժիմի կողմից Ռուսաստանի Դաշնության զինված ուժերին Ուկրաինայի բնակչության նկատմամբ իբր դաժան վերաբերմունքի մեջ մեղադրելու համար»,- ասել է Միզինցեւը, որը ղեկավարում է Ուկրաինայում մարդասիրական արձագանքման ՌԴ միջգերատեսչական համակարգման շտաբը։

Միզինցեւը նաեւ հայտարարել է, որ Ուկրաինա ժամանած ֆրանսիացի զինվորականների եւ ժանդարմների խումբը կփորձի կոծկել Կիեւի ռազմական հանցագործությունները եւ մեղադրանքներ հորինել Ռուսաստանի զինված ուժերի դեմ։ Նրա խոսքով՝ Ֆրանսիայի հատուկ նշանակության ուժերի զինծառայողները ժանդարմերիայի եւ Ֆրանսիայի ՆԳՆ տեխնիկական փորձագետների հետ Ուկրաինա են ժամանել ապրիլի 11-ին՝ Գերմանիայի եւ Լեհաստանի տարածքով, այսպես կոչված, դիվանագիտական միջանցքով։

«Հաշվի առնելով ֆրանսիացի «մասնագետների» կողմնակալությունը՝ անաչառ հետաքննություն ակնկալել չի կարելի։ Ըստ երեւույթին, նրանց գործունեության հիմնական ուղղությունը կլինի Ուկրաինայի բնակչության, Դոնեցկի եւ Լուգանսկի ժողովրդական հանրապետությունների դեմ իրականացված բազմաթիվ ռազմական հանցագործությունների կոծկումը, որոնք կատարվել են ուկրաինական իշխանությունների կողմից վերջին ութ տարիների ընթացքում, ինչպես նաեւ Ռուսաստանի զինված ուժերի դեմ մեղադրանքներ առաջադրելը»,- ասել է նա։

ՀՀ ԱԱԾ տնօրենի նախկին ժամանակավոր պաշտոնակատար, ԱԱԾ պահեստազորի սպաների  միության համահիմնադիր Միքայել Համբարձումյանը հայտարարություն է տարածել՝ խոսելով Հայաստանում աճող հակառուսական տրամադրությունների մասին։

Հայտարարությունը ներկայացնում ենք ստորև․

«Փետրվարից սկիզբ առած ռուս-ուկրաինական հակամարտության ընթացքում, ի աջակցություն մեր ռազմավարական դաշնակից  Ռուսաստանի, Հայաստանում փորձ արվեց ոչ իշխանական ուժերի կողմից  (այդ թվում նաև մեր) այս կամ այն կերպ կազմակերպել ու իրականացնել մի քանի հրապարակային  միջոցառումներ:

Ազնիվ լինելու համար պետք է արձանագրել, որ այդ միջոցառումները  սակավամարդ էին, անշուք և ոչ ազդեցիկ: Սա կարող է վկայել այն մասին, որ Ռուսաստանը Հայաստանում հետևողականորեն կորցնում է դիրքերը, մարդիկ հիասթափված են այդ երկրի մեր նկատմամբ վարած արտաքին ու ներքին քաղաքականությունից, դադարել  են Ռուսաստանն ընկալել որպես Հայաստանի  անվտանգության երաշխավորի, հզոր մի ուժի, որը կկարողանար կանխել  Հայաստանի և Արցախի հնարավոր նվաճումը  ադրբեջանաթուրքական ուժերի կողմից:

Շարունակաբար տարածվում է այն ապատեղեկատվությունը, թե իբր 44-օրյա պատերազմը սկսվել է ռուսների գիտությամբ ու համաձայնությամբ, նրանք էականորեն չեն աջակցել մեզ, իսկ միջամտել են միայն վերջին պահին` այն էլ սեփական  շահերից դրդված,  երբ որոշել են Արցախում  զորք տեղակայել:  Ներկայումս էլ շահարկվում է, թե իբր Ուկրաինայի հարցում Թուրքիայի լոյալությունն ապահովելու համար, Ռուսաստանը մեր ազգային շահերի և տարածքների  հաշվին անվերջ զիջումների է գնում, նույն այդ նպատակով հովանավորում է հայաստանյան օրվա իշխանություններին, քանի որ  պաշտոնները պահելու մոլուցքով տարված` վերջիններս կատարում են  ի վնաս մեզ տրված բոլոր հանձնարարությունները:

Ռուսաստանի ազդեցության էական անկման մասին են  վկայում նաև տարաբնույթ սոցհարցումները, որոնք ճշգրիտ արտացոլում են այդ երկրի նկատմամբ մարդկանց բացասական տրամադրվածությունը:  Այլ կերպ ասած` հայ մարդը սկսել է մոռացության մատնել, թե Ռուսաստանը  վերջին շուրջ 300 տարվա ընթացքում ինչ ահռելի դերակատարություն է ունեցել  մեր հայրենիքի, ժողովրդի  փրկության, զարգացման հարցերում և ինչ կլիներ, եթե այդ աջակցությունը չլիներ, իսկ ռուսներն անտեսում են, որ այդ նույն ժամանակահատվածում տարածաշրջանային իրենց միակ ու հուսալի դաշնակիցը եղել է հայ ժողովուրդը:

Հարկ է նշել, որ Հայաստանում տարբեր կազմակերպություններ և անհատներ, այդ թվում նաև մենք,  այնուամենայնիվ փորձել ենք կանխել  Ռուսաստանի վարկանիշի անկումը, ինչը սակայն հաջողությամբ չի պսակվել, քանի որ  գործող  իշխանություններն այդ գործընթացում չեն ներգրավվում, իսկ նրանց սատելիտ քաղաքական գործիչներն ու ուժերը բացահայտ պրոթուրքական քարոզչություն են  իրականացնում:

Մեր երկրների, ժողովուրդների միջև առկա դաշնակցային կապերի թուլացմանը նպաստել է նաև Հայաստանում ներկայացված ռուս պաշտոնյաների ակնհայտ  պասիվ, ավելի շատ իմիտացիոն, իներտ, ոչ ճիշտ ուղղվածության գործունեությունը:

Այսպիսով` Ռուսաստանը, եթե ուզում է շարունակել ներկայացված մնալ տարածաշրջանում և հատկապես Հայաստանում, ստեղծված իրավիճակից պետք է լրջագույն հետևություններ անի  և շուտափույթ միջոցներ ձեռնարկի հայ ժողովրդի մոտ որպես ռազմավարական դաշնակցի իր վաղեմի հեղինակությունը վերականգնելու և վստահությունը բարձրացնելու համար, այլապես ևս մեկ-երկու տարի, և ռուսները դուրս  կմնան Հայաստանից ու Արցախից:

Միամիտ է կարծել, որ ռուսներն այս ամենը չեն տեսնում և չեն հասկանում, այլ հարց է, թե արդյո՞ք  կարողանում են կանխատեսել Ռուսաստանի ապագան մեր տարածաշրջանում իրենց դիրքերը վերջնականապես  կորցնելուց հետո»:

ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի նախկին համանախագահ Ջեյմս Ուոլրիքի՝ News.am կայքին տրված հարացազրույցը հետաքրքիր նրբերանգներ ուներ: Այն ինչ որ իմաստով հակակշռում էր ՌԴ ԱԳՆ Սերգեյ Լավրովի՝ ԵԱՀԿ ՄԽ մասին արված վերջին հայտարարությանը, ըստ որի Արևմուտքը չեղարկել է Մինսկի խմբի եռանախագահությունը: Թեմային է անդրադարձել ՀՀ ՊՆ նախկին փոխնախարար Արտակ Զաքարյանը ֆեյսբուքի իր էջում։

«Արտգործնախարար Լավրովը մեկնաբանում էր այն, որպես արևմուտքի կողմից, Արցախյան հակամարտության հետագա կարգավորումը միայն ռուսական կողմի վրա թողնելու անպատասխանատու քայլ:

Կարծում եմ, որ Ջեյմս Ուոլրիքի հարցազրույցը պատահական չէր արված: Այն նպատակ ուներ հայ հասարակության մոտ, Արցախյան հիմնախնդրի կարգավորման հարցում ամերիկյան պատրաստակամության և որոշ մոտեցումների վերահաստատում իրականացնել: Մասնավորապես, նա նշում է, որ.

1. «Եթե տևական խաղաղություն եք ուզում, կարգավիճակի հարցը պարզապես մի կողմ դնելը հնարավոր չէ, այդ հարցը պետք է կողմերը կարգավորեն»: Սա ուղերձ է ՀՀ դավադիր «իշխանություններին», որ Արցախի կարգավիճակի հարցը օրակարգ դարձնելը և պահանջելը հարցի լուծման միակ բանալին է: Ասել է թե, եթե Արցախի կարգավիճակի հարց չի քննակվում, ապա կոնֆլիկտը խաղաղ ավարտ ունենալ չի կարող, և Ադրբեջանը վախի մթնոլորտ ստեղծելով՝ անընդհատ տարածքներ և տարբեր զիջումներ է պոկելու Հայաստանից:

2. Խոսելով կարգավիճակի մասին, ամերիկացի նախկին համանախագահը նշում է նաև, որ «Սա մի հարց է, որի լուծմանը պետք է Լեռնային Ղարաբաղի ժողովուրդը ներգրավվի: Մշտապես կարիք է եղել, որ պատեհ ժամանակահատվածում Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի կողմից հանրաքվե պետք է անցկացվի: Կարծում եմ՝ սա դեռ օրակարգում է և կարող է ապագա կարգավիճակի հիմքը ստեղծել»: Ուոլրիքը հաստատում է (ինչպես նաև ՌԴ նախկին համանախագահ Իգոր Պոպովը), որ նախկին իշխանությունները, բանակցային բոլոր փուլերում քննարկել են Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը հանրաքվեի միջոցով իրացնելու և կարգավիճակը լուծելու հարցը:

3. Նա նաև նշում է, որ «…Կարծում եմ՝ միջազգային հանրությունը դեռեւս կարող է օգնել երկրների ղեկավարներին առանցքային խնդիրներում լուծումներ գտնելու հարցում, ինչը կարող է երկարատև խաղաղության բերել։ Մենք չենք ցանկանում, որ հակամարտությունը մարտադաշտում շարունակվի։»  Սա նշանակում է, որ Արցախի հիմնախնդրի քաղաքական կարագավորուման հնարավորությունները դեռևս ավարտված չեն, և եթե Հայաստանը լրջորեն չզբավի հարցի քաղաքական կարգավորմամբ, ապա նոր պատերազմը կարող է անխուսափելի լինել:

44 –օրյա պատերազմից անցել է ուղիղ 18 ամիս: Նիկոլը և իր քաղաքական տգետների թիմը ոչ մի օգտակար հարց Հայաստանի ու Արցախի համար չեն կարողանում առաջ տանել: Նրանց նպատակը մեկն է. սպասարկել օտարների շահերն այնպես, որ իրենք մնան իշխանության: Այսինքն՝ անեն այնպիսի քայլեր, որով Մոսկվայի, Վաշինգտոնի, Բրյուսելի, Անկարայի և Բաքվի մոտ ցանկություն չառաջանա իրենց իշխանությունից հեռացնել:

Եթե Հայաստանում իշխանության լինեն պատրաստված և փորձառու քաղաքական ուժեր, ապա Արցախի կարգավիճակի հարցը, ի հեճուկս չուզողների՝ միջազգային հանրությունը, և հատկապես ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը վաղուց արդեն քննարկելիս կլիներ: Դա առավել քան հնարավոր է, եթե դու քեզ չես ընդունում որպես կապիտուլյանտ և չես շարժվում թուրք-ադրբեջանական օրակարգով:

Մենք դրա համար ենք վստահաբար ասում, որ Նիկոլին հեռացնելուց հետո, շատ հարցեր արագ և շահավետ լուծումներ կստանան, և հնարավոր կլինի զգալիորեն բարելավվել Հայաստանի ու Արցախի ջախջախված դիրքերը:

Շատերն ասում են. «դե ի՞նչ անի խեղճ Նիկոլը, ամբողջ աշխարհը խառնվել է իրար, ու իրանից կախված բան չկա: Ստիպված է ենթարկվել դրսի ուժերին»:

Պատասխանը մեկն է. Նիկոլը պետք է անհապաղ հրաժարական տա, հանուն Հայրենիքի, հանուն ՀՀ քաղաքացիների կյանքերի: Այլապես, կապիտուլյացված Նիկոլով մեր երկիրը չի ունենալու խաղաղ ապագա, և դա առավել քան ցայտուն երևում է:

Իսկ այսօրվա քաոտիկ աշխարհում, եթե Հայաստանն ունենա նոր, քաղաքականապես ամուր և փորձառու իշխանություն, ապա հենց համաշխարհային խառնաշփոթը կարող է լավ հնարավորություն դառնալ երկրի շահերն առաջ տանելու համար, երբ ունես կողքիդ կանգնած դաշնակից և ունես քո իրավիճակը շատ լավ հասկացող բարեկամ պետություններ:

Աշխարհը հասկանում է, որ արցախյան 44-օրյա պատերազմի ելքն առնվազն անարդար էր, որ Ադրբեջանն ու Թուրքիան իրավունք չունեին խախտել ԵԱՀԿ ՄԽ կողմից առաջ տարվող խաղաղ կարգավորման և ինքնորոշման իրավունքի իրացման նախապատրասված գործընթացը: Բոլորը լավ հասկանում են, որ անարդար են եղել հայ ժողովրդի նկատմամբ և չեն ցանկանում, որ այս պայքարից շահած դուրս գա միայն Ադրբեջանն ու Թուրքիան:

Քաղաքակիրթ ու քաղաքական աշխարհը միայն մի բան չի հասկանում. առ այսօր ի՞նչ գործ ունի կապիտուլյացված և թրքահպատակ իշխանությունը Հայաստանի կառավարման ղեկին: Սա հայ ժողովրդի խնդիրն է և հանուն երկարատև խաղաղության` այսօր այն պետք է լուծվի»,-

Ես զրահապատ մեքենա չունեմ, ինձ երեք մեքենա չի ուղեկցում և այդ մեքենան չարժե 200․000 դոլար, արժե ավելի քիչ։ «Ազատություն TV»-ի հետ ֆեյսբուքյան ասուլիսի ժամանակ հայտարարել է ԱԺ նախագահ Ալեն Սիմոնյանը՝ պատասխանելով քաղաքացիներից մեկի հարցին՝ ինչո՞ւ է թանկարժեք մեքենաներ գնում պետբյուջեի հաշվին, եթե այդ գումարը կարող է հատկացվել բանակում որոշ խնդիրներ լուծելու համար.

«Ես ինձ մեքենա չեմ գնում, ես մեքենա չեմ վարում, այդ հնարավորությունը չունեմ և հաճախ այդ որոշումների հետ որևէ կապ չունեմ։ Կան չափանիշներ, որոնք պետք է լինեն բարձրաստիճան պաշտոնյաներին ուղեկցելիս, դա արագությունն է, մեքենայի ճկունությունն է և այլն։ Ինձ երեք մեքենա չի սպասարկում և չի ուղեկցում, պետությունը ունի որոշակի արարողակարգեր, ես փորձում եմ հրաժարվել գրեթե ամեն ինչից, ինչը օրենքը մեզ չի արգելում։ Ինձ սպասարկող մեքենան զրահապատ չէ, եթե լիներ զրահապատ, մեքենայի գինը կլիներ մոտ 550․000 դոլար, ես հրաժարվել զրահապատի գաղափարից»,-ասել է Սիմոնայնը:

Ալեն Սիմոնյանը հայտարարեց, որ պետական պաշտոնյա դառնալուց հետո իր կյանքի որակը փոխվել է դեպի վատը։

«Ընթացիկ խնդիրը լուծելուց 550 հազար դոլար տալու փոխարեն` ես իմ անվտանգությունը դրել եմ մի կողմ` չնայած նրան, որ ինձ ամեն օր սպառնում են սպանել, ես ասել եմ` կարևոր չի դա, դնենք մի կողմ, մենք չենք կարող մեզ շատ ավելի մեծ ծախս թույլ տալ», — ասաց Ալեն Սիմոնյանը: