ՄԵԾ ՊԱՀՔ, օր երեսունութերորդ

Տերն ասաց Մովսեսին. «Եգիպտոս գնալիս ու վերադառնալիս փարավոնի առաջ ջանա՛ անել բոլոր այն նշանները, որոնք անելու շնորհը տվել եմ քո ձեռքը։ Ես խստասիրտ կդարձնեմ փարավոնին, և նա ազատ չի արձակի ժողովրդին։ Դու կասես փարավոնին. «Այսպես է ասում Տերը. իմ անդրանիկ որդին Իսրայելն է։ Քեզ ասացի՝ ազա՛տ արձակիր իմ ժողովրդին, որ պաշտի ինձ։ Իսկ եթե չուզենաս ազատ արձակել նրան, այդ դեպքում ես կսպանեմ քո անդրանիկ որդուն»։ Ճանապարհին, իջևանում, Մովսեսին հանդիպեց Տիրոջ հրեշտակը, որն ուզում էր սպանել նրան։ Սեպփորան, վերցնելով մի սուր քար, թլփատեց իր անթլփատ որդուն և հրեշտակի ոտքերն ընկնելով՝ ասաց. «Ահա կատարվեց իմ մանկան թլփատության կարգը»։ Հրեշտակը հեռացաւ նրանից, քանի որ նա ասել էր, թե՝ «Կատարվեց իմ մանկան թլփատության կարգը»։ Տերն ասաց Ահարոնին. «Գնա՛ անապատ՝ Մովսեսին ընդառաջ»։ Նա գնաց, նրան հանդիպեց Աստծու լերան վրա ու համբուրեց նրան։ Մովսեսն Ահարոնին հայտնեց իրեն ուղարկող Տիրոջ բոլոր պատգամներն ու բոլոր այն նշանները, որ պատվիրել էր իրեն կատարել։ Մովսեսն ու Ահարոնը գնացին և հավաքեցին իսրայելացիների ամբողջ ծերակույտը։ Ահարոնը նրանց հաղորդեց բոլոր այն պատգամները, որ Տերը հայտնել էր Մովսեսին, և Մովսեսը նշաններ գործեց ժողովրդի առաջ։ Ժողովուրդը հավատաց և ուրախացավ, որ Աստված այցելել է իսրայելացիներին, ականատես եղել իրենց տառապանքներին։ Ժողովուրդը խոնարհվեց ու երկրպագեց։

ՄԵԾ ՊԱՀՔ, օր երեսունյոթերորդ

Այսպես՝ Սուրբ Հոգին մեկին տալիս է իմաստությամբ հորդորելու կարողություն, մյուսին նույն Հոգին տալիս է հոգևոր գիտության հասնելու և ուսուցանելու կարողություն։ Նույն Հոգին մի երրորդի տալիս է հավատ, մեկ ուրիշին՝ բժշկելու զորություն, մեկ ուրիշին՝ հրաշագործության կարողություն, մեկ ուրիշին՝ մարգարեական պատգամախոսություն, ուրիշ մեկին՝ Հոգուց տրված պարգևները ճանաչելու կարողություն, ուրիշ մեկին՝ հափշտակության մեջ տեսակ-տեսակ լեզուներով խոսելու շնորհ, իսկ մեկ ուրիշին էլ՝ այդ լեզուներով խոսվածը մեկնաբանելու կարողություն։ Միևնույն Հոգին է, որ կատարում է այս բոլորը՝ յուրաքանչյուրին տալով մի պարգև, ինչպես ինքն է կամենում։ Ինչպես որ մարմինն իր զանազան անդամներով մեկ ամբողջություն է, այսինքն՝ բոլոր անդամները միասին մեկ մարմին են կազմում, այդպես է նաև Քրիստոսը, որովհետև մենք ամենքս՝ նույն Հոգով մկրտվեցինք մեկ մարմին կազմելու համար…
Աստված ինքն է այդպես կազմել մարմինը՝ նվազ պատվավորին առավել պատիվ տալով, որպեսզի մարմնի մեջ պառակտումներ չլինեն, այլ որպեսզի անդամները նույն հոգածությունն ունենան միմյանց նկատմամբ: Եթե մարմնի մեկ անդամ ցավ զգա, նրա հետ ցավ են զգում բոլոր անդամները, իսկ եթե մեկ անդամ պատվվում է, նրա հետ ուրախանում են բոլոր անդամները:
Արդ, դուք թեև առանձին-առանձին անդամներ եք, բայց միասնաբար կազմում եք Քրիստոսի մարմինը:
(Պողոս առաքյալի առաջին նամակը կորնթացիներին 12:8-13, 24-27)

?yuefh gef=g Bg’dg’vgh

ՄԵԾ ՊԱՀՔ, օր երեսունվեցերորդ

Գիտե՛ք անշուշտ, որ մինչ հեթանոս էիք, ինչպե՜ս էիք քարշ գալիս անշունչ կուռքերից մեկից դեպի մյուսը։ Ուստի ուզում եմ, որ հասկանաք, թե ոչ ոք, ով Աստծու Հոգուց մղված է խոսում, չի կարող ասել. «Նզովյալ լինի Հիսուսը»։ Նույնպես էլ ոչ ոք չի կարող խոստովանել, թե՝ «Հիսուսը Տեր է», եթե չունենա Սուրբ Հոգին։
Թեև պարգևները զանազան են լինում, բայց նույն Հոգին է պարգևողը։ Զանազան հոգևոր պաշտոններ կան, այո՛, բայց նույն Տերն է դրանք բաշխողը։ Նույնպես և ծառայելու զանազան կարողություններ կան, բայց նույն Աստվածն է, որ դրանք տալիս է յուրաքանչյուրին։ Սուրբ Հոգին ամեն մեկի մեջ տարբեր ձևով է հայտնվում ընդհանուրի օգուտի համար։
(Պողոս առաքյալի առաջին նամակը կորնթացիներին 12:2-7)

Ռուբեն աբեղա Զարգարյան

Արամ Հարությունյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Այսօր փողոցում պատահաբար հանդիպելով Երևանի հայտնի ճարտարապետներից մեկին՝ հետաքրքրվեցի, թե ոչ անհայտ Լևոն Իգիթյանը ի՞նչ է արել, որ անընդհատ շեշտում է իր անցած ճանապարհը: Ասաց, որ ընդամենը Առնո Բաբաջանյանի արձանի պատվանդանն է նախագծել:
Փաստորեն, այդ մարդը պատվանդանից այն կողմ չի անցել: Հիմա էլ իրեն ճղելով, հանդես է գալիս որպես Տարոն Մարգարյանի պատվանդան՝ վիրավորելով Երևանի Ավագանու Երկիր Ծիրանի խմբակցության անդամներին»:

Հիշեցնենք, որ այսօրվա ավագանու նիստում՝ ՀՀԿ-ական Լևոն Իգիթյանը դիմելով Զարուհի Փոստանջյանին նշել է. «Ես որ իմ արածները՝ երկրի համար, վզիդ դնեմ` գրիժա կստանաս, դու ո՞նց ես ինձ դատի տալիս»:

ՄԵԾ ՊԱՀՔ, օր երեսունչորսերորդ
Սբ. Գրիգոր Լուսավորչի սոսկալի չարչարանքների ու Վիրապ մտնելու հիշատակության օր

Անզգամ մարդիկ այսպես խորհեցին. «Մեր կյանքը կարճ է և ցավերով լի: Երբ մարդ հասնի իր վախճանին, ոչ մի փրկություն չկա, և չկա մեկը, որ վերադարձած լինի մահվան գերեզմանից։ Մենք պատահաբար ենք ծնվել և սրանից հետո էլ չեղածների պես ենք լինելու… Մեր անունը պիտի մոռացվի ժամանակի ընթացքում, և ոչ ոք չի հիշելու մեր գործերը։ Եվ ինչպես ամպի հետք, պիտի անցնի մեր կյանքը և պիտի ցրվի շամանդաղի նման՝ արեգակի ճառագայթներից հալածված ու քշված նրա տապից։ Արդարև, մեր կյանքը սահող ստվեր է, և ոչինչ չի կարող արգելել մարդուս վախճանը, քանզի երբ վախճանը կնքվի, այլևս ոչ ոք չի կարող վերադարձնել։ Արդ, եկե՛ք վայելենք այն բարիքները, որ գոյություն ունեն, և ինչպես մանկության օրերին, ըմբոշխնենք այն, ինչ ստեղծված է։ Եկե՛ք հագենանք պես-պես գինիներով և անուշ յուղերով, և թող գարնան ծաղիկը չանցնի մեր կողքով… Եկե՛ք անիրավությամբ բռնադատենք տնանկին, չխնայենք որբևայրուն, չխորշենք ծերի բազմամյա ալեհերությունից։ Թող մեր ուժը դառնա արդարության օրենքը, որովհետև տկարությունը որևէ բանի պիտանի չէ: Դարանակալ լինենք արդարին, որովհետև դժկամ է նա մեր հանդեպ և հակառակ մեր գործերին, նախատինք է տալիս մեզ՝ օրենքների դեմ մեղանչելու համար, և պարսավում է մեզ՝ մեր երիտասարդական մեղքերի համար։ Նախ խոստովանում է, թէ աստվածգիտություն ունի, և իր անձը Տիրոջ որդի է անվանում… Նա մեզ գարշանք է համարում և խորշում է մեր ճանապարհներից, ինչպես պղծությունից. երանի է տալիս արդարների վախճանին և հպարտանալով Աստծուն հայր է կոչում։ Տեսնենք արդյոք ճշմարի՞տ են նրա խոսքերը և փորձենք իմանալ, թե ի՛նչ է լինելու նրա վախճանը։ Եթե, արդարև, Աստծու որդի է, ապա թող Աստված պաշտպանի և ազատի նրան հակառակորդների ձեռքից։ Թշնամանքով և ծեծով խոշտանգենք նրան, որպեսզի տեսնենք նրա հեզության չափը և խելամուտ լինենք նրա համբերատարությանը։ Խայտառակ մահվան դատապարտենք նրան. արդյոք Աստված օգնական կլինի՞ նրան»։ Այսպես խորհեցին և խաբվեցին ամբարիշտները, որովհետև նրանց կուրացրել էր իրենց չարությունը։ Չճանաչեցին Աստծու խորհուրդները և չակնկալեցին ո՛չ սրբության վարձը և ո՛չ էլ ընտրեցին անարատ հոգիների պատիվը։
(Գիրք Սողոմոնի իմաստության 2:1-22)

ՄԵԾ ՊԱՀՔ, օր երեսուներեքերորդ

Այսպես է ասում Տեր Աստված. «Թող իմանան արևելքից ու արևմուտքից, որ ինձնից բացի մեկ ուրիշը չկա։ Ես եմ, որ հաստատեցի լույսը և ստեղծեցի խավարը, ես եմ, որ խաղաղություն եմ անում և հաստատում չարը, ես եմ Տեր Աստվածը, որ կատարում եմ այս ամենը։ Երկինքը թող ուրախ լինի վերուստ, և ամպերը արդարություն ցողեն, թող երկիրը ողորմություն բխեցնի, լիովին արդարություն թող բխեցնի։ Ես եմ Տերը, որ հաստատեցի քեզ որպես մի լավ բան, ստեղծեցի քեզ իբրև բրուտի կավ»։
Մի՞թե նա, որ հողն է հերկում, ամեն օր հերկ կանի. մի՞թե կավը բրուտին կարող է ասել, թե՝ ի՞նչ ես անում, ինչո՞ւ չես աշխատում, ձեռքեր չունե՞ս. մի՞թե ստեղծվածն իր ստեղծողին կարող է ասել, թե՝ ինչո՞ւ այսպես ստեղծեցիր ինձ։ Վա՜յ նրան, որ իր հորը կասի, թե՝ ինչո՞ւ ծնեցիր ինձ, և մորը, թե՝ ինչո՞ւ ծննդաբերեցիր ինձ։
Այսպես է ասում Տեր Աստված՝ Իսրայելի սուրբը, որ արարեց նրանց, ովքեր հետո են գալու. «Դուք ինձ հարցնում եք իմ որդիների ու դուստրերի մասին և իմ ձեռքի գործերի համար պատվեր եք տալիս ինձ։ Ես ստեղծեցի երկիրը, և մարդուն՝ նրա վրա. ես իմ ձեռքով հաստատեցի երկինքը, ես հրաման տվեցի բոլոր աստղերին։ Ես արդարությամբ նրան թագավոր հաստատեցի, և նրա բոլոր ճանապարհներն ուղիղ են. նա կկառուցի իմ քաղաքը և իմ գերված ժողովրդին հետ կբերի՝ առանց կաշառքի և առանց ընծաների»։
(Գիրք Եսայի մարգարեի 45:6-13)

Ռուբեն աբեղա Զարգարյան

ՄԵԾ ՊԱՀՔ, օր երեսուներկուերորդ

Եթե մենք քարոզում ենք, թե Քրիստոսը հարություն է առել մեռելներից, ինչպե՞ս են ձեր միջից ոմանք վեր կենում և ասում, թե՝ «Մեռելների հարություն չկա»: Եթե մեռելների հարություն չկա, ապա Քրիստոսն էլ հարություն չի առել. և եթե Քրիստոսն էլ հարություն չի առել, իզուր է մեր քարոզչությունը, իզուր է նաև ձեր հավատը: Այդ դեպքում Աստծու մասին մենք սուտ վկայություն տված կլինենք, քանի որ վկայեցինք, թե Աստված հարություն տվեց Քրիստոսին…
Իսկ եթե Քրիստոսը հարություն չի առել, ձեր հավատը ինքնախաբերություն է , որ նշանակում է, թե տակավին ձեր մեղքերի մեջ եք: Ուրեմն ի՞նչ. նրանք, ովքեր հավատացին Քրիստոսին ու մեռան, կորա՞ծ են ընդմիշտ: Եթե այդպես է, և եթե միայն այս կյանքի համար ենք հույս դրել Քրիստոսի վրա, մարդկանց մեջ ամենից խղճալին ենք:

ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Արմեն Ջիգարխանյանի նախկին կինը՝ Վիտալինա Ցիմբալյուկ Ռոմանովսկայան, աղմուկ է բարձրացրել «На самом деле» ծրագրի նկարահանումների ժամանակ: Նա հարվածել է հայտնի ռեժիսոր Մարկ Ռուդինշտեյնի գլխին:

Ռուդինշտեյնը Ցիմբալյուկին մեղադրել է նախկին ամուսնուն թատրոնի աշխատասենյակում փակելու համար, որից հետո Ջիգարխանյանին բուժօգնություն է անհրաժեշտ եղել:

Ռեժիսորը Վիտալինային նաև սրիկա է անվանել:

Դրանից հետո Վիտալինան պահանջել է, որպեսզի Ռուդինշտեյնը վեր կենա և լքի նկարահանման հրապարակն, ապա մոտեցել է ռեժիսորին և հետևից հարվածել նրա գլխին:

https://www.youtube.com/watch?v=C7_OjlnUsyU

ՄԵԾ ՊԱՀՔ, օր երեսունմեկերորդ

Մովսեսը դիմեց Աստծուն. «Եթե ինձ չհավատան, իմ ասածը չլսեն, (քանի որ նրանք կարող են ասել, թե՝ Աստված քեզ չի երևացել), ես ի՞նչ ասեմ նրանց»։ Տերն ասաց նրան. «Այդ ի՞նչ է քո ձեռքին»։ Մովսեսը պատասխանեց. «Գավազան»։ Տերն ասաց. «Գետի՛ն գցիր դա»։ Մովսեսը գետին գցեց գավազանը, այն օձ դարձավ, և Մովսեսը փախավ դրանից։ Տերն ասաց Մովսեսին. «Երկարի՛ր ձեռքդ և բռնի՛ր դրա պոչից»։ Նա երկարեց ձեռքն ու բռնեց պոչից, եւ օձը գավազան դարձավ իր ձեռքում։ «Այդպես կանես, որպեսզի քեզ հավատան, որ քեզ երևացել է նրանց հայրերի Աստվածը՝ Աբրահամի Աստվածը, Իսահակի Աստվածը և Հակոբի Աստվածը»։ Տերը նորից ասաց նրան. «Ձեռքդ ծոցդ դի՛ր»։ Նա ձեռքը դրեց իր ծոցը, ապա հանեց այն ծոցից, և ձեռքը ձյան նման սպիտակեց, ինչպես բորոտների մոտ է լինում։ Աստված ասաց. «Ձեռքդ ծոցդ դի՛ր»։ Նա ձեռքը ծոցը դրեց, ապա հանեց այն իր ծոցից, և ձեռքը վերստին ստացավ իր մարմնի նախկին գույնը։ Աստված ասաց. «Եթե չհավատան քեզ և չունկնդրեն առաջին նշանի ձայնին, ապա կհավատան քո երկրորդ նշանին։ Եթե պատահի, որ չհավատան երկու նշաններին էլ, չանսան քո ասածին, ապա գետից ջուր կվերցնես, կթափես գետին, և գետից վերցված ջուրը գետնի վրա արյուն կդառնա»։
Մովսեսն ասաց Տիրոջը. «Աղաչում եմ քեզ, Տե՛ր, մինչև օրս ես պերճախոս չեմ եղել, ոչ իսկ երբ սկսեցիր խոսել քո ծառայի հետ, որովհետև անվարժ եմ խոսում, ծանրախոս եմ»։ Տէրն ասաց Մովսեսին. «Ո՞վ է մարդուն բերան տվել, կամ ո՞վ է ստեղծել խուլին ու համրին, տեսնողին ու կույրին։ Մի՞թե ոչ ես՝ Աստվածս։ Արդ, գնա՛, ես կբացեմ քո բերանը, քեզ կսովորեցնեմ, որ ասես այն, ինչ պետք է ասել»։ Մովսեսն ասաց. «Աղաչում եմ քեզ, Տե՛ր, մեկ ուրիշ կարող մարդու ընտրիր, նրան ուղարկիր»։ Տերը խիստ բարկացավ Մովսեսի վրա. «Մի՞թե ղևտացի Ահարոնը քո եղբայրը չէ։ Գիտեմ, որ նա քո փոխարեն փայլուն կխոսի։ Նա քեզ ընդառաջ կգա և քեզ տեսնելով՝ ամբողջ հոգով կուրախանա։ Կխոսես նրա հետ և իմ պատգամները կը դնես նրա շրթներին։ Ես կբացեմ քո բերանն ու նրա բերանը, ձեզ կսովորեցնեմ այն, ինչ պետք է անեք։ Ժողովրդի հետ քո փոխարեն նա կխոսի, նա կլինի քո խոսափողը, իսկ դու նրա համար կլինես ներշնչող Աստված։ Այն գավազանը, որ օձ դարձավ, կառնես ձեռքդ և դրանով նշաններ կգործես»։
(Գիրք Ելից 4:1-17)

Ռուբեն աբեղա Զարգարյան