Նպատակին հասնելու համար նախ և առաջ պետք է գնալ: Մեզանից գրեթե յուրաքանչյուրն ունի նպատակ, որին ձգտում է ամեն գնով հասնել, իսկ ով նպատակ չունի, նա ուրախություն չի գտնում ոչ մի զբաղմունքի մեջ:

Ահա, թե ինչ կարծիքի են հայտնի մտածողները նպատակների և դրանց հասնելու ուղիների մասին.

1.Որքա՜ն ճանապարհներ է ընտրում ու որքա՜ն փաստարկներ գտնում սիրտը, որպեսզի հասնի նրան, ինչին նա ձգտում է:     Դյումա որդի

2. Ոչ մի նպատակ այնքան բարձր չէ, որպեսզի արդարացնի նրան հասնելու անվայել միջոցները:  Էյնշտեյն

3. Գլխավորն այս աշխարհում այն չէ, թե որտեղ ենք մենք կանգնած, այլ այն, թե որ ուղղությամբ ենք շարժվում:  Հոլմզ

4. Նպատակասլաց մարդը միջոցներ է գտնում, իսկ երբ չի կարողանում գտնել, ստեղծում է: Չենինգ

5. Վաղվա վերաբերյալ մեր նախագծումների իրագործումների միակ խոչընդոտները կարող են լինել մեր այսօրվա տարակույսները:   Ֆրանկլին Ռուզվելտ

6. Ոչ մի տեղ չտանող  ճանապարհներն ամենից հեռուն են հասցնում:  Վոլֆրոմ

7. Ամենադանդաղաշարժ մարդը, եթե նա միայն տեսադաշտից չի կորցնում նպատակը, գնում է ավելի արագ, քան նա, ով դեգերում է աննպատակ:    Լեսինգ

8. Որևէ լուրջ նպատակի ձգտումը հիրավի նրան հասնելու հաջողության կեսն է:  Վ. Հումբոլդտ

9. Այն նպատակը, որի համար անարդար միջոցներ են պահանջվում, արդար նպատակ չէ: Կարլ Մարքս

10. Որքան հասանելի է նպատակը, այնքան թույլ է ձգտումը դեպի նա:  Պլինիոս Կրտսեր

Ունի՞նք երբևէ մենք՝ հայերս, ՉԱՓԻ զգացում….Մեր ուշադրութեան կիզակէտը շատ անգամ կը դարձնենք երկրորդական հարցերը, նոյնիսկ երրորդական….աչքէ գիտակցաբար թէ անգիտակցաբար հեռացնելով առաջնայինը, առաջնահերթը….Առարկայական եւ անաչառ մօտեցումէ ընդհանրապէս զուրկ ըլլալով, մեզմէ ամէն մէկը ի դժբախտութիւն մեր ժողովուրդին, կ’ուզէ ի՛ր Օրակարգը յառաջ տանիլ, ի՛նք երեւիլ, ի՛ր ըրածը ընդգծել, շեշտադրել, միաժամանակ՝ շուքի մէջ ձգել այլոց ըրածը….Պիտի հասուննա՞նք վերջապէս եւ պիտի կարենա՞նք ամէն երեւոյթ, իրադարձութիւն արժեւորել՝ հայ կեանքին մէջ ունեցած իր ճիշդ տեղին ու դերին մէջ…

***

Հանգիստ, քաղքենի եւ յղփացած կեանքով ապրող մարդը ընդհանրապէս կը դառնայ ծուլամիտ եւ թուլակամ, կը կորսնցնէ տակաւ՝ արդարութեան եւ բարոյական բարձր արժէքներու եւ սկզբունքներու համար պայքարելու իր կամքն ու կորովը, կը դառնայ ստրուկը հեշտակեաց կեանքին, որ ճահիճի մը նման կուլ կու տայ անոր մաքառելու, ոգորելու, գոյութեան գերագոյն նպատակի մը ի խնդիր՝ ինքզինք նուիրաբերելու ձգտումն ու ոգին…..

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

Հունվարի 11-ը Շնորհակալության համաշխարհային օրն է: Շնորհակալություն բառն առաջին անգամ  գրանցվել է 1586 թ.-ին, Փարիզում հրապարակված զրուցարան-բառարանում:

Տոնը հռչակել են ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն և ՄԱԿ-ը: Ըստ հոգեբանների հետազոտությունների, շնորհակալության անկեղծ խոսքը բարձրացնում է ասողի ինքնագնահատականը: Այսօր  յուրաքանչյուրը պետք է արտաբերի «շնորհակալություն» բառը 100 և  ավելի անգամ:

Մեր օրերում, մարդիկ սկսել են քիչ վստահել միմյանց, ինչը լուրջ խոչընդոտ է հարաբերություններ սկսելու և դրանց ներդաշնակ զարգացումն ապահովելու համար:

Հայտնի մտածողների կարծիքները վստահության մասին.

1.Վստահեք մարդկանց ու նրանք ձեզ հավատարիմ կլինեն. ազնիվ եղեք նրանց նկատմամբ, նրանք էլ կդրսևորեն իրենց ազնվությունը: Էմերսոն

2. Մարդուն վստահելի դարձնելու միակ միջոցը նրան վստահելն է:   Թոմաս

3.  Եթե վստահություն չլիներ, աշխարհում անկարելի կլիներ ապրել. մենք հանգիստ չէինք կարող ուտել անգամ մի բաժին ճաշ:                                                      Հենրի Շոու

4. Կորսված վստահությունը նման է կորսված կյանքի. նա անդառնալի է:  Պուբլիլիուս Սիրուս

5. Մի վստահեք  նրան, ով ոչ ոքի չի  վստահում:   Գրաֆ

6. Եթե դուք չափից շատ եք վստահում, ձեզ կարող են խաբել, սակայն, պակաս վստահելով, դուք ձեզ դատապարտում եք մշտական տառապանքների:    Քրեյն

7. Բարի վստահությունը վսեմացնում է, իսկ կասկածանքը չար՝ ոչնչացնում ամեն բան:                                   Ֆոնտանե

Սերգեյ Փարաջանովը (Սարգիս Հովսեփի Փարաջանյան) ծնվել է 1924թ.-ի հունվարի 9-ին Թբիլիսիում (Վրաստան), հայկական ընտանիքում:

Փարաջանովը մանկուց գեղապաշտ էր, տարված՝ երաժշտությամբ, պարով, նկարչությամբ: Դրա շարունակությունը եղավ պոեզիան և բանահյուսությունը, առհասարակ, առասպելաստեղծ ու ծիսական աշխարհայացքը, որ նրա զարմանահրաշ արվեստի առանցքն են:

Երգեցողություն և նկարչություն սովորելուց հետո 1945 թ.-ին Փարաջանովը ընդունվում է Մոսկվայի կինեմատոգրաֆիայի պետական ինստիտուտ, որտեղ դասավանդում էին Ալեքսանդր Դովժենկոն, Միխայիլ Ռոմը և ուրիշներ։

Նրա առաջին կարևոր կինոնկարը «Մոռացված նախնիների ստվերները»-ն է (1964), որը պատմում է գուցուլ Իվանի կյանքի մասին։ Ազգային հանդերձանքների առատության, հետաքրքիր ու նորարական և գյուղական կյանքի տարօրինակ ներկայացման շնորհիվ ֆիլմը բազմաթիվ միջազգային մրցանակներ է ստացել և Փարաջանովին հռչակ բերել։

Փարաջանովի գլուխգործոց կարելի է համարել «Նռան գույնը» (1969), որը պատմում է թիֆլիսահայ աշուղ Սայաթ-Նովայի կյանքի մասին, պատմական կոլորիտային Կովկասի ֆոնի վրա։

Բացի ֆիլմերից, ռեժիսորն աշխատել է նաև կոլաժային ստեղծագործությունների վրա։ Նրա շատ աշխատանքներ ներկայացվել են ցուցահանդեսներում։

Սերգեյ Փարաջանովը մահացել է 1990թ. հուլիսի 21-ին, թոքերի քաղցկեղից, Երևանում, ուր նա ժամանել էր «Խոստովանություն» ինքնակենսագրական ֆիլմի աշխատանքների համար։

Ի՛նչ շուտ կ’անցնի ժամանակը….ահա քանի օր է արդէն թեւակոխած ենք նոր տարին՝ 2014-ը, եւ ի՞նչ նոր բան փոխուեցաւ արդեօք մեր կեանքին մէջ….Նոյն առօրեան է, նոյն անձնական-ընտանեկան-ազգային հոգերն ու հարցերը, երբեմն ուրախութիւնը, երբեմն եւ աւելի շատ տխրութիւնը….Միակ բանը որ կը նորոգուի թերեւս ժամանակ առ ժամանակ եւ տարուէ տարի՝ մեր ՅՈՅՍՆ է, որ «վերջինը կը մեռնի», ինչպէս կ’ըսէ ժողովուրդը….Այո՛, յոյսը՝ խրատուելու մեր սխալներէն, յոյսը՝ նոր սկիզբի մը, նոր մտածելակերպի, նոր գործելակերպի….որ ըլլայ աւելի լայնախոհ, համահայկական, իմաստուն, նպատակասլաց….Ինքզինք կարենալ նորոգելը մարդ էակին բնորոշ յատկանիշ է, իսկ եթէ մեզմէ իւրաքանչիւրը յանձնառու ըլլայ նորոգելու ինքզինք, յայնժամ ՀԱՅ ԿԵԱՆՔԸ կրնայ հաւանաբար նոր որակ ու մակարդակ ձեռքբերել՝ ա՛լ քարացած եւ ոսկրացած կարծրատիպերէն, ըմբռնումներէն եւ գործելակերպէն ձերբազատ….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

Ստախոսին մենք չենք հավատում նույնիսկ այն ժամանակ, երբ նա ճշմարտությունն է ասում:

Ահա թե ինչ են խորհուրդ տալիս հայտնի մտածողները՝ ճշմարտությունը ստից տարբերելու համար, և ընդհանրապես, ինչ կարծիքի են նրանք՝ այդ երկու երևույթների մասին:

1. Ճշմարտությունը երբեմն կեռվում է, բայց երբեք չի կոտրվում ու կեղծիքի երեսն է բարձրանում, ինչպես յուղը՝ ջրի:     Սերվանտես

2.Ժամանակը թանկ է, սակայն ժամանակից ավելի թանկ է ճշմարտությունը: Բենջամին Դիզրայելի

3. Ինչքան էլ հազվադեպ է հանդիպում ճշմարտությունը, նրա առաջարկը միշտ գերազանցում է պահանջարկին:    Հենրի Շոու

4. Մարդկանց խաբելն այնքանով է վտանգավոր, որ վերջ ի վերջո սկսում ես խաբել ինքդ քեզ:           Դուզե

5. Եթե դուք ասում եք միայն ճշմարտությունը, ձեզ էլ ոչինչ պետք չէ հիշել: Մարկ Տվեն

6. Ճշմարտության լավագույն զարդը նրա մերկության մեջ է:     Թոմաս Ֆուլեր

7. Կես ճշմարտությունը վտանգավոր է ստից. սուտը ավելի հեշտ է ճանաչել, քան կես ճշմարտությունը, որը սովորաբար քողարկվում է կրկին խաբելու համար: Հիպել

8. Ճշմարտությունից չսարսափող մարդը կարիք չունի ստից վախենալու:  Ջեֆերսոն

9. Չի կարելի կրկնակի խաբել մի ողջ ժողովրդի միևնույն եղանակով:  Ստենդալ

10.Երբ ճշմարտությունն ուզում ենք ճնշել, նա խորամանկությամբ դուրս է պրծնում: Փակեք նրա բերանը ցերեկով, նա կխոսի գիշերը:     Ստեֆան Ցվայգ

Փիրուզեայ կապոյտ երկինք՝ ձմրան այս եղանակին, որ պայծառութիւն կու տայ սրտիդ, դուրս վանելով անկէ ամէն ամպ-թախիծ, եւ ուրախութեան մաքուր տրամադրութիւն կը ներշնչէ՝ ըմպելու արեւալոյսը, լուսաւորուելու ներքնապէս ալ….Բնութիւնն ու մարդկային հոգին այնքա՛ն նման են իրար: Մերթ կը որոտան, կը զայրանան, շանթ ու կայծ կ’արձակեն, յետոյ կ’անձրեւեն տեղատարափ, կը հաշտուին երկինք ու երկիր….խաղաղութիւնը կը կամարուիորպէս ծիրանի գօտի….Մերթ ալ՝ պայծառ են, եւ կարծէք ոչինչ պիտի գայ խանգարելու այդ լոյս-պայծառութիւնը….բայց պիտի անպայմանօրէն յայտնուին դարձեալ երկնաթափառ ամպերը, ինչպէս ամպ-տխրութիւնը՝ մարդկային հոգւոյն մէջ….եւ այսպէս շարունակ, որպէս բնութեան եւ կեանքի օրէնք անխախտ…..քանզի՝ արցունքի լոյս-ծիածանով միայն գուցէ կը խաղաղուի եւ կ’երջանկանայ հոգին ալ…

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

Ի՞նչ կ’արժէ եկեղեցի երթալ, մոմ վառել, ծունկի գալ եւ բարձրաձայն աղօթել, եթէ առօրեայ կեանքիդ մէջ անգութ ես, անկարեկից, անազնիւ եւ գոռոզ….Շատեր գիտեմ որոնք եկեղեցի չեն երթար, բայց սիրով, ողորմածութեամբ, բարութեամբ լեցուն սիրտ ունին….Ի զուր չէ որ Մեծ Մատեանին մէջ ալ կը նշուի, որ Արարիչը կը նայի մեր սրտին, անոր անկեղծութեան ու մաքրութեան, քան՝ բարեպաշտութեան ձեւեր հագած կեղծաւորութեան կամ ցուցամոլութեան…..

***

Արդէն իր աւարտին հասաւ Տօնական օրերու խանդավառ եռուզեռը, թոհուբոհը եւ կեանքը կը մտնէ իր սովորական հունին մէջ….Ի՞նչ մնաց մեր հոգիին մէջ այս բոլորէն…, կրցա՞նք սրտանց, անկեղծօրէն ուրախանալ, զգալ տօնական օրերուն բերկրանքը….թէ՞՝ ամէն ինչ անցաւ անհետ, մակերեսային զուարճանքով միայն, ցուցամոլութեամբ եւ մասամբ նորին, ոչինչ աւելցնելով մեր ներքին կեանքին վրայ….Թող ամէն մէկս իւրովի պատասխանէ այս հարցումին: Գուցէ նման հարցումը ինքնի՛ն ծիծաղելի թուի շատերուն, քանի որ տօնը շատ-շատերու համար՝ ճոխ սեղաններու, շքեղ կերուխումի, խրախճանքի առիթ է սոսկ…որուն կը յաջորդեն յոգնածութիւնը, անբաւարարութեան զգացումը, հոգեկան դատարկութիւնը….ինչ որ մտածել կու տայ որ բուն երջանկութիւնը այլ տեղ պիտի փնտռել, այն չգովազդուող եւ չերեւցող տարածքին վրայ թերեւս, որ մարդ էակին կը ներշնչէ սէր, ազնուութիւն, գեղեցկութիւն, ներդաշնակութիւն….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից

2014 թվականն ինչպես ազատության, այնպես էլ հավատարմության տարի է: Ահա, թե ինչ կարծիքի են հանրահայտ մարդիկ հավատարմության մասին:

1. Պահպանել հավատարմությունն արժանիք է, ճաշակելը՝ պատիվ:       Էբներ Էշենբախ

2. Հավատարմությունն ընկերության պատվիրանն է, ամենաթանկարժեքը, ինչ ընդհանրապես կարող է մարդուն տրված լինել:     Թելման

3. Մի դավաճանիր քեզ, ստեղծիր այնպիսի բան,

Որին մահն էլ չհաղթի հավիտյան:    Իյեշ

4. Անհավատարմությունը ներում են, սակայն չեն մոռանում:  Լաֆայետ

5.Ով նույնիսկ իրեն է դավաճանում,

Այս աշխարհում նա ոչ ոքի չի սիրում:    Շեքսպիր

6. Զենքը կպաշտպանի, բայց լավագույն պաշտպանությունը հավատարմությունն է:    Սենեկա  Կրտսեր

7. Ով հավատարմության երդում չի տվել երբեք, նա երբեք էլ այն չի դրժի:      Պլատոն