Կոմպոզիտորների տան համերգային դահլիճում հուլիսի 29-ին տեղի ունեցավ դաական եւ ժողովրդական երաժշտության բարեգործական համերգ` հանուն մարդկային կյանքի փրկության: Համերգը կազմակերպել էր «ՄաՄաՍյու» բարեգործական հիմնադրամը, որն այս պահին գումար է հավաքում Սյու Սեպետչյանի մայրիկի կրծքի քաղցկեղի բուժման համար  անհրաժեշտ »Հերցեպտին» դեղամիջոցը ձեռք բերելու համար. դեղամիջոցի մեկ արվակն արժե 3000 ԱՄՆ դոլար, անհրաժեշտ է 18 սրվակ…

Բարեգործական համերգին մասնակցում էին միջազգային և հայրենական հեղինակավոր մրցույթների դափնեկիր երաժիշտներ, կատարողներ, անսամբլներ:

Հանդիսատեսը բազամազան էր, ներկա էին տարիքային, սոցիալական տարբեր խմբերի մարդիկ:

Համերգը սկսվեց  ութամյա փոքրիկ դաշնակահարուհի Շուշանիկ Արևշատյանի ելույթով, որը ես ցավոք բաց թողեցի` ուշացա: Դահլիճը լեփ-լեցուն էր` չնայած շոգին, մթնոլորտը` բարի:

Ելույթներ ունեցան նաև «Մեցցո» լարային քառյակը, միջազգային մրցույթների դափնեկիրներ ջութակահարուհի Արուսյակ Հեքիմյանը, «Արահետ» վոկալ անսաբլը, Վիեննայի կամերային թատրոնի մեներգչուհի Լուսինե Ազարյանը, դուդուկահարներ Գեորգի Մինասյանը և Արտակ Ասատրյանը, կիթառահարուհի Լինա Հայրապետյանը, «Գիսանե» վոկալ խումբը, զուռնա-դհոլով` Աննա և Անահիտ Մխիթարյանները, մեներգչուհի Աննա Ավետիսյանը, դաշնակահարուհի Մարիամ Աբրահամյանը:

Ժողովրդական երգչուհի Գայանե Ներսիսյանը, ով նույնպես եկել էր համերգին, երգչուհի Լուսինե Ազարյանի հետ զրույցում ասել է, որ շատ որոգևորված է երիտասարդների այս բարեգործական նախաձեռնությամբ, ու նաև` որ իրենք` ավագ սերնդի արվեստի գործիչները նույպես ցանկանում են մասնակցել բարեգործական միջոցառումներին: Երկու երգչուհիների զրույցի արդյունքում նախանշվեց մոտ ապագայում կազմակերպել և անցկացնել նաև «Սերունդների խաչմերուկ» համերգը, որտեղ ելույթ կունենան հին և նոր սերնդի երաժիշտներ:

Լուսինե Ազարյանը նաև տրամադրել էր Կոմիտասի կատարումների ձայնասկավառակներ, որոնց      վաճառքից      ստացված      հասույթը       նույնպես       հատկացվեց           հիմնադրամին:

Շատ լավ համերգ էր. համ հանդիսատեսն էր գոհ, համ արտիստները, ես կասեի` կրկնակի, քանի որ կատարելուց ու ըմբոշխնելուց բացի նաև  բարի գործ էին արել` մասնակցել մեկ մարդու կյանքի փրկությանը` հավաքելով 305 000 դրամ, որը կազմում է `Հերցեպտինի մեկ սրվակի 1/3-ի համար անհրաժեշտ գումարը :

Օգոստոսի 12-ին One Club -ում տեղի կունենա «DJs FOR LIFE« մեծ տոնախմբությունը` (party), որին կմասնակցի  DJ  Vakcina-ն `«Եկեք ձևավորենք բարեգործության մշակույթ»  կարգախոսով:

Հիշեցնեմ, որ «ՄաՄաՍյու» բարեգործական հիմնադրամը ստեղծվել է երկրում կրծքագեղձի քաղցկեղ ունեցող կանանց բուժման համար դրամահավաք կազմակերպելու նպատակով: Հիմնադրամը փնտրում է համախոհ և աջակից կազմակերպությունների և անհատների, ովքեր պատրաստ են օգնության ձեռք մեկնել և սատարել բուժման կարիք ունեցողներին:

Հ.Գ. Ուզում եմ նշել, որ Սյու Սեպետչյանի մեր մեծամեծներին գրած նամակներից և ոչ մեկը պատասխանի չի արժանացել: Նամակներ ուղարկվել են` Սամվել Ալեքսանյանին, Գագիկ Ծառուկյանին, ներկա և նախկին առաջին տիկիններին` Ռիտա Սարգսյանին ու Բելլա Քոչարյանին, ԱԺ, որտեղ տարածվել է ԱԺ 80 պատգամավորների միջև, նաև` մեծ արտիստ Շառլ Ազնավուրին…  Մտածում եմ` գուցե տեղ չե՞ն հասել նամակները…

Լուսանկարներում` Շուշանիկ Արեւշատյան և Լինա Հայրապետյանը

Սկիզբը նախորդ համարում

Նայում եմ, ու սարափում տեսածիցս: Հակոբիկիս անդամը պոկված ձվերի հետ շալվարի մի անկյունումն ա, Հակոբիկիս մնացած կենդանի մարմինը մյուս:

— Վա՜յ, Հակոբիկ, բա ի՞նչ անենք հիմա: Արի գնանք, տանենք բժիշկը կարի, կարում են հիմա, հաստատ գիտեմ:

— Չէ, ցավդ տանեմ, սենցը չի կարա կարի նույնիսկ Աստված: Սա վերջս ա: Սպանի ինձ էլի, խնդրում եմ, շատ եմ խնդրում, էլ ո՞ւմ եմ ես պետք սենց վիճակում:

— Վայ Հակոբիկ, ինձ ես պետք, ո՞նց թե ո՞ւմ ես պետք: Ցավդ տանեմ, ես քեզ սիրում եմ, ես քեզ ցանկացած վիճակում էլ քեզ սիրում եմ, անդամ ունես, թե չունես, ինձ համար մեկ ա: – Ո՞նց թե մեկ ա, բա սեքս ո՞նց ենք անելու:

— Հակոբիկ, մի բան կմտածենք, վեջդ մի դնի, դու սաղ սալամաթ ես, փառք տուր Աստծուն: Զատո կողքս ես, ես քեզ եմ սիրում, դու էլ ինձ Հակոբիկ, տանձիդ մի դնի:

— է, տանձ ունենամ, որ չդնեմ…

— Վայ, Հակոբիկ, կներես:

Նստում եմ Հակոբիկիս դեմը, սկսում եմ ճղած շորիս լաթերով վերքերը մշակել, պոկված անդամն ու ձվերը խնամքով փաթաթում եմ, դնում կողք, կտանենք էլի հետներս, գուցե՞ կկարան հետ կպցնեն:

Վայ, մեկ էլ Հակոբիկիս ձեռքերն են չքվում աչքիս առաջ:

— Հը, բա հիմա ո՞նց ես, էլի ես սիրում ինձ:

— Հա սիրում եմ:

Չքված ձեռքերի տեղը վերք չկա, այ քեզ բան:

Ոտքերն էլ են չքվում: Կամաց կամաց Հակոբիկիս սաղ մարմինը չքվում ա: Ու ամեն մի օրգանի չքվելուց, Հակոբիկս հարցնում ա.

— Հը՞, էլի ես սիրում, սենց էլ ես սիրո՞ւմ:

Ես էլ ասում եմ հա:

Մնում ա մենակ գլուխը Հակոբիկիս: Գլուխը խոսում ա հետս, ինչ-որ բան ա պատմում, ես էլ նստած լսում եմ: Մեկ էլ աչքերն են անհետանում: Հետո ականջները: Հետո քիթը, ու մնում են ունքերը, մազերն ու բերանը: Ծիծաղս գալիս ա: Հակոբիկ, օյինբազ Հակոբիկ: Հակոբիկը գիտի, թե եթե տենց ֆոկուսներ անի, ես իրան էլ չեմ սիրի:

— Սիրում եմ Հակոբիկ, մեկ ա սիրում եմ:

Հակոբիկիցս մնացել ա մենակ բերանը: Ու էլի սուս չի մնում էլի հարցնում ա, ու ես էլ էլի ասում եմ, սիրում եմ Հակոբիկ, սիրում եմ ցավդ տանեմ:

— էլ ցավ չունեմ որ տանես, էլ մարմին չունեմ, մնացել եմ մենակ մի բերան Հակոբիկ:

Հակոբիկս մի բերան ա: Մի բերան Հակոբիկ ա: Երկու շրթունք, լեզու ու ատամներ:

— Ես սենց էլ կարամ սեքս անեմ, գիտե՞ս:

Ուֆ, զզվացրեց իրա սեքսով:

— Հակոբիկ, սեքսը լավ բան ա, բայց քեզանից լավը չի:

Հակոբիկ-բերանս էլ չքվեց: Տեսա, ոնց թռավ ու մտավ սոսու տերեւի մեջ:

էլ չի խոսում Հակոբիկս: Էլ խոսալու հնար չունի, կարիք էլ չունի: Հակոբիկս դառել ա սոսու տերեւ: Ի՞նչ գիտեմ: Գիտեմ էլի, որովհետեւ էդ տերեւի մեջ էլ կա էն բանիցը, որը Հակոբիկի մեջ կար: Համ էլ վարդի հոտ ա գալիս: Եսիմ ի՞նչ ա դա: Ինչ որ բան ա, էդ են սիրում, որ սիրում են: Թե չէ, ո՞նց Հակոբիկի մարմինը չկա, նույնիսկ բերան-Հակոբիկ չկա, իսկ ես դեռ սիրում եմ, ուրեմն կախարդանք կա, Հակոբիկիս մեջ, որ տերեւ էլ ա դառել, ես իրան մեկ ա սիրում եմ: Հակոբիկ-սոսու- սիրուն տերեւը դնում եմ շալվարիս ջեբն ու գնում եմ դեպի մարդիկ: Բա ի՞նչ եմ ասելու սաղին: Բա Հակոբիկս ո՞ւր ա: Կասեն գժվել ես, եթե ասեմ ոնց որ կա:

— Հակոբիկն ո՞ւր ա բա:

— Կռվեցինք, գնաց, ես ասեցի, որ իրան էլ չեմ սիրում:

— Համա թե անպատկառի մեկն ես հա, այ տենց են կնանիք, էսօր հետդ են, վաղն ասում են հաջող, էլ չեմ սիրում:

— Հա, ես տենց եմ:

Ու ջեբումս շոյում եմ Հակոբիկ-տերեւին:

Նստեցի, խորոված կերա սաղի հետ, ու սաղ վախտը ձեռս ջեբս եմ պահում, հանկարծ, ու Հակոբիկս չչքվի նդեղից:

Չքվեց: Արանքը ճղեց ու չքվեց: Դե եսի՞մ ո՞ւր ա: Մթնոլորտում ա, օդ ա դառել, վարդի հոտ, հիմա ես իրան շնչում եմ երեուի: Հիմա Հակոբիկս ամեն տեղ ա, ամեն ինչի մեջ ա:
Հակոբիկս սեր ա, սերս Հակոբիկ ա, օդս Հակոբիկ ա: Հիմա ես ի՞նչ անեմ, ես ո՞նց ապրեմ, ո՞նց ես ամեն ինչ սիրեմ, եթե Հակոբիկս ամեն ինչի մեջ ա: Ես կգժվեմ:

-Հակոբիկ, թե ինձ լսում ես, նենց մի բան դառ, որ կարամ քեզ տեսնեմ, մեկ-մեկ շոյեմ, կարամ ասեմ սա Հակոբիկս ա: Հակոբիկ ինձ մի տանջի տենց: Հակոբիկ խղճա ինձ: Մեկ էլ մի երիցուկի աղվափետուր եկավ նստեց մկրատիս վրա: Հակոբիկս ա: Ուռա: Հակոբիկիս բռնեցի, մկրատով կիսեցի, էնքան կիսեցի որ Հակոբիկս մտավ մկրատիս մեջ:

Վերջ, հիմա Հակոբիկիս տեղը գիտեմ: Հակոբիկ Հակոբիկ, չհավատացիր ինձ, որ քո բանդեսդենը ինձ պետք չի, դու ես պետք, սենց օյին սարքեցիր մեր գլխին: Դե հիմա արի սենց ապրենք, դու մկրատ դառած, ես էլ ես մարդ մնացած…

Ուֆ, էս ի՞նչ մղձավանջ էր: Երազ էր: Ժամը վեցն ա: Հակոբիկս երկու ժամից կզանգի: Թե՞ չի զանգի, որովհետեւ չկա էլ: Չէ, կա, երազ էր դա: Բայց ի՞նչ էր նշանակում էս երազը: Սա շատ պարզ երազ էր, իսկ պարզ երազներն ասում են, ամեն մեկը մի բան նշանակում ա: Մկրատս ո՞ւր ա:

Վերցրել եմ մկրատս, ու մատներիս կողքերը սաղ կտրտել եմ: Արյուն եմ արել: Սիրում եմ Հակոբիկիս: Հակոբիկ, զանգի էլի:

Զանգեց: Ուռա: Երազ էր: Հակոբիկս էլ սաղ ա, այսինքն երազումս էլ էր սաղ, բայց մկրատ էր դառել, բայց հիմա իսկական սաղ ա, մարմին ունի: Սարսաղ լակոտ: Սեքսի շանտաժ էր ինձ ուզում անի: Հայ հույ, Հակոբիկ, քո մեջ ինչ որ բան կա, ես էլ դա եմ սիրում , ես հիմա հասկացա, ինչի էր երազս, որ ես հասկանամ, որ մարդուն սիրելուց միջի ինչ որ բանն են սիրում, որ եթե էդ մարդը դառնա տերեւ էլ կսիրես, օդ էլ կսիրես, մկրատի մեջ էլ լինի, կսիրես նենց որ նրանով քեզ կսիրես, դե մկրատի սիրելն էլ կտրտելն ա: Հակոբիկ, Հակոբիկ:

— Այլանդակ, անդաստիարակ, լրբի մեկը, դու հեր մեր չունե՞ս, ինքնասիրություն չունե՞ս, ինչ ես տղուն խելքահան անում:

էս ո՞վ ա: Վայ մե՞րն ա: Ինքն ա տվե՞լ հեռախոսը: Հակոբիկ, ես քեզ ի՞նչ վատություն էի արել, խի՞ ինձ տենց արիր: Հակոբիկ Հակոբիկ:

Ընկերուհիներս են շուրջս, տատս ա, բժիշկներ են: Ձեռքերս կապոտել են բինտերով, բժիշկը մի հատ լույս ա գցում աչքերիս մեջ: Զզվում եմ վառ լույսից: չեմ կարում շարժվեմ, ոնց որ գամել են մահճակալից: Տատս լացում ա:

— Ի՞նչ ա եղել:

— Տատդ եկել ա տեսել ա ձեռներդ սաղ ճղոտած պառկած ես արյունլվիկ պոլի վրա: Ի՞նչ ա եղել:

— Սերս մկրատ ա դառել, ոչ մի բան էլ չի եղել…

Արդեն քսանվեց տարի ա անցել:

Ես ու Հակոբիկը երկար տարիներ չէինք խոսում: Հետո իմացա, ճի՞շտ էր, թե՞ սուտ էր, էն հայհոյող կնիկը Հակոբիկենց գիժ հարեւանուհին էր, եկել էր ձու ուզելու, Հակոբիկը գնացել էր որ տա, սա տեսել էր հեռախոսը դրած ա, վերցրել ու տենց վատ բաներ էր ասել ինձ: Հակոբիկը եկել հեռախոսը ձեռից խլել էր, բայց ես արդեն չկայի: Հիմար խռով էր, բայց էլ ի՞նչ արած:

Հակոբիկին մեկ-մեկ տեսնում եմ, բարեւում ենք, իրար հալ ու օր ենք հարցնում, բայց Հակոբիկս վիժեց իրա ինչ որ բանը էն օրը, երբ հեռախոսով կինն ինձ անպատվեց: Ինչ որ բանը, որ ես սիրում էի, տենց էլ մնաց մկրատիս մեջ: Ժամանակ առ ժամանակ մտնում ա մի ուրիշ մարդու մեջ, վարդի հոտ ա առնում ձմեռվա, ամառվա ու աշնան կեսերին, ու ես սկսում եմ նրան սիրել: Մինչեւ միջիցը չի վիժում, ու ինչ որ բանը նորից մտնում ա մկրատիս մեջ: Ես չեմ կարողանում ազատվեմ մկրատի կախվածությունից: Ձեռքերիս նայողը ինձ կհասկանա: Ու երբ մատներիս վերքերը սկսում են լավանալ, երբ ես մոռանում եմ գոնե օրը մի անգամ մկրատը ձեռս վերցնել, ուրեմն «իքս» ժամը մոտ ա: Կլինի՞ մեկը, որի մեջ կմնա Հակոբիկիս վիժած, Հակոբիկ անունը կրող ինչ որ բանը, թե՞ ես տենց էլ միշտ մկրատով կինքնաբավարվեմ:

Ձեռքերս լավանում են: Մկրատս փոխարինվել ա կոմպով: Վարդի հոտ ա գալիս աշնան կեսին: Գարնանային մայիսյան անձրեւ ա սպասվում:

Հակոբիկս գալիս ա՞:

ՀՀ ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը ցավակցական հեռագիր է հղել Ուկրաինայի Գերագույն Ռադայի նախագահ Վլադիմիր Լիտվինին  Լուգանսկի եւ Դոնեցկի մարզերում տեղի ունեցած ողբերգական դեպքերի կապակցությամբ:  Հեռագրում,  մասնավորապես, ասված է.

«Ցավով տեղեկացանք Ուկրաինայի Լուգանսկի մարզի «Սուխոդոլսկայա-Վոստոչնայա»  եւ Դոնեցկի մարզի Մակեեւկայի հանքավայրերում տեղի ունեցած ողբերգական դեպքերի մասին, որոնց հետեւանքով զոհվեցին  ու վիրավորվեցին  տասնյակ մարդիկ:

Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովի եւ անձամբ իմ անունից խորին ցավակցություն եմ հայտնում Ձեզ եւ Գերագույն Ռադայի անդամներին, զոհվածների մերձավորներին ու արագ ապաքինում մաղթում վիրավորներին»:

Այսօր կառավարությունում, վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի նախագահությամբ, տեղի է ունեցել Հյուսիս-հարավ ճանապարհային միջանցքի և քաղաքային կայուն զարգացման ներդրումային ծրագրերի կառավարման խորհրդի հերթական նիստը:
Օրակարգի առաջին հարցով խորհրդի անդամներին են ներկայացվել Աշտարակ-Թալին (Ծրագիր 2) ճանապարհահատվածի երկշարքանի երթևեկելի մասի քառաշարք երթևեկելի մասի վերակառուցման, Երևան-Աշտարակ ճանապարհահատվածի վերակառուցման (Ծրագիր 1) և Երևան-Արարատ (Ծրագիր 1) ճանապարհահատվածի ճանապարհային անվտանգության բարելավման կապալառուի ձեռքբերման մրցույթի պայմաններում և կապալի պայմանագրի հատուկ պայմաններում Ասիական զարգացման բանկի (ԱԶԲ) կողմից առաջարկվող փոփոխությունները: Խորհուրդը հաստատել է նշված փոփոխությունները և հանձնարարել «Հյուսիս-հարավ ճանապարհային միջանցքի ներդրումային ծրագրի իրականացման կազմակերպություն» ՊՈԱԿ-ի գլխավոր գործադիր տնօրենի ժամանակավոր պաշտոնակատար Կարեն Բադալյանին` մրցութային փաստաթղթերի լրամշակված տարբերակը ներկայացնել ԱԶԲ-ի պաշտոնական հաստատմանը:
Նիստում հաստատվել է նաև «Հյուսիս-հարավ ճանապարհային միջանցքի ներդրումային ծրագրի իրականացման կազմակերպություն» ՊՈԱԿ-ի 2011 թ. ամփոփ բյուջեի ճշգրտված տարբերակը։

Նախագահի մամուլի ծառայությունից հայտնեցին, որ նախագահ Սերժ Սարգսյանը այսօր՝ հուլիսի 30-ին մեկնել է կարճատեւ արձակուրդի, որի մի մասը կանցկացնի արտերկրում: ախագահի մամուլի ծառայությունից։

Օգոստոսի 11-ին Սերժ Սարգսյանը կմասնակցի «Արմենիա» առագաստանավի շուրջերկրյա նավարկության ավարտի հանդիսությանը, որը տեղի կունենա Կիպրոսի Լիմասոլ քաղաքում: Օգոստոսի 12-ին նախագահը կմեկնի Ղազախստան` մասնակցելու Աստանայում տեղի ունենալիք ՀԱՊԿ անդամ-երկրների ղեկավարների ոչ պաշտոնական գագաթնաժողովին:

ՀՀ նախագահի մամլո գրասենյակից տեղեկացնում են, որ  նախագահ Սերժ Սարգսյանը ցավակցական հեռագիր է հղել Ուկրաինայի նախագահ Վիկտոր Յանուկովիչին Լուգանսկի և Դոնեցկի մարզերում տեղի ունեցած ողբերգական իրադարձությունների կապակցությամբ: Հեռագրում, մասնավորապես, ասված է.
«Հարգելի՛ Վիկտոր Ֆյոդորովիչ,
Ցավով ընդունեցի մարդկային զոհերի պատճառ դարձած` Լուգանսկի մարզի «Սուխոդոլսկայա-Վոստոչնայա» հանքահորում վթարի և Դոնեցկի մարզի Մակեևկայի Բաժանովի անվան հանքավայրում տեղի ունեցած պայթյունի մասին լուրերը:
Այդ ողբերգական իրադարձությունների կապակցությամբ իմ խորին վշտակցությունն եմ հայտնում զոհվածների հարազատներին ու մերձավորներին և անկեղծ ցավակցություն հղում Ձեզ և Ուկրաինայի ժողովրդին:
Հուսով եմ` արգելափակված հանքագործներին փրկելու գործողությունը հաջողությամբ կիրականացվի»:

France-Presse գործակաությունը տեղեկացնում է, որ ՆԱՏՕ-ի ուժերը ռմբակոծել են լիբիական կառավարությանը պատկանող հեռուստահաղորդիչները։ Գործակալության տեղեկությունների համաձայն  ռմբակոծման արդյունքում ավերվել են Տրիպոլիում գտնվող 3 արբանյակային հաղորդիչներ, որոնք օգտագործվում էին Լիբիայի նախագահ Մուամար Քադաֆիի եւ նրա կողմնակիցների ուղերձները հեռարձակելու համար։

Անկարայում ու Բաքվում հավարները գցել են ` ՀՀ նախագահը, պատասխանելով Արևմտյան Հայաստանին և Արարատ լեռանը վերաբերող ուսանողի հարցին, չի բարեհաճել երդվել, որ Արևմտյան Հայաստան երբեք չի եղել, իսկ Արարատը կոչվում է Աթադաղ: Ավելին` նա համարձակվել է ասել, որ եթե մեր սերունդը Արցախն է պաշտպանել, ապա հաջորդ սերունդը նոր գործեր ու անելիքներ ունի: Ու թուրքի աչքի առաջ անմիջապես գծագրվել են հայ զինվորի նոր հաղթական արշավանքները… Եվ սկսվեց` Էրդողանը պահանջեց Սերժ Սարգսյանից ներողություն խնդրել, իսկ Ալիևը դիմեց ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարին, թե ՀՀ նախագահի պատասխանը հարցականի տակ է դնում Արցախի հարցով նախագահների հաջորդ հանդիպումը:

Թե ինչ կապ ունի Արցախը Արևմտյան Հայաստանի հետ` Ալիևն ինքն իրեն մատնեց: Նա հրապարակավ հաստատեց, որ խոսքը գնում է հայոց տարածքները թուրքի պիղծ տեսակի լծից ազատագրելու մասին: Որ և  ինքը, և Էրդողանը թուրք տեսակի տարբեր հատվածների առաջնորդներն են…

Վախեցել են ՀՀ նախագահի ասածից: Բա պիտի վախենան` Սերժ Սարգսյանը հասկացրեց, որ հայությունն այլևս երբեք չի հնազանդվելու թուրք կոչեցյալին ընդհանրապես: Որ հայոց պետականությունը դա բացառում է: Զարմանալի չէ, որ վախեցել են: Զի նաև վախեցել են Ստամբուլում ապրող Սիբիլ անունով հասարակ հայ աղջկանից:  Քանի որ այդ աղջիկը իր մեղմ մոգական ձայնով համարձակվել է երգել «Տեսնեմ Անին ու նոր մեռնեմ» և «Կիլիկիա»: Եվ տեսահոլովակների վերաբերյալ իրենց հիացմունքը հայտնել են շուրջ կես միլիոն այնպիսիք, որ դեռևս իրենց թուրք են համարում…

Այո, հենց դեռևս… Այդ «դեռևս»-ի պատճառով թուրք կառավարությունը քանիցս փակեց տարատեսակ «յութուբ»-ները: Որովհետև այդ «դեռևս» համարվողները վաղը վերադառնալու են իրենց արմատներին և գիտակցելու են, որ իրենք հայ են, հույն են, լազ են, արաբ են, քուրդ են, բայց ոչ` թուրք: Ու եթե այսօր ենթագիտակցաբար նրանց ձգում է հայոց ծաղկուն մայրաքաղաք Անիի կարոտը, այն էլ` իրենց համար դեռևս (էլի դեռևս) անհասկանալի կարոտը, ապա վաղը իրենք, որպես այդ մայրաքաղաքի օրինական ժառանգորդ, ցանկանալու են սպանել զավթիչին: Եվ 1000 տարվա կարոտի դիմաց արյուն են հեղելու…

Մեր աչքի առաջ կատարվում է մեծն Կոստան Զարյանի կանխատեսումը, որ Թուրքիայում մի օր գենետիկ պայթյուն է տեղի ունենալու: Որ միլիոնավորները հիշելու են իրենց արմատները, և բախվելու են նրանց հետ, ովքեր իրենց դեռևս թուրք են համարում: Արյունալի բախման մեջ իրար են կոտորելու տասնյակ միլիոնավոր` նույն գենետիկ նկարագիր ունեցողները: Արդարության և պատմական հայրենիքի վերանվաճման ճանապարհն ուղեկցվելու է այդ ահեղ քաղաքացիական պատերազմով, որ տանելու է տասնյակ միլիոնավոր կյանքեր… Պատրա՞ստ ենք արդյոք դրան: Մեր 1000 տարվա կարոտը դրանից ավելիի էլ  է արժանի, բայց արդյո՞ք կդիմանանք այդ նվազագույն գնին, թե՞…

Թուրքիայից դուրս` Եվրոպայում, նույնպես հակաթուրքական հուժկու շարժում է ձևավորվում: Ինչպես էլ վերաբերվենք նորվեգացի ահաբեկիչ Անդերս Բրեյվիկին, նրա սահմռկելի արարքը բողոք էր թուրքերի կողմից Եվրոպայի խաղաղ զավթման դեմ: Նրա` «2083. Եվրոպայի անկախության հռչակագիր» գրքում պարզ ծրագիր է ներկայացրած` Վիեննայի մատույցներում օսմանյան զորքերի ջախջախման 400-ամյակին` 2083թ. սեպտեմբերի 11-ին Եվրոպան վերջնականապես թուրքի խաղաղ կամ ոչ խաղաղ նվաճումից լիովին ազատ տեսնել:

Արդյոք նրա արարքը տմարդի էր, թե արդարացված` վերջնական գնահատականը թող տան նորվեգացիները: Բայց մենք չենք կարող չմատնանշել, որ նա իր ծայրահեղ քայլով եվրոպացիներին հորդորեց մայրցամաքն ազատել թուրքական աղբից և ապրել սպիտակ մարդու քաղաքակրթությանը վայել կյանքով:

Սպիտակ մարդու քաղաքակրթության առաջատար մարտիկն, անշուշտ, մենք ենք, այլ ոչ թե կուշտուկուռ եվրոպացիք և ամերիկացիք: Վերջին երկու տասնամյակին հենց իրենք են բարձիթողի վիճակի հասցրել և թույլ տվել, որ իրենց առաջատար երկրները թուրքական տարրի նվաճման օբյեկտ դառնան: Իսկ այսօր զոհեր տալու գնով դուրս են գալիս այդ վիճակից:

Մեր տված զոհերը հազարապատիկ ավել են: Ու այսօր, երբ ռեալ շանս է առաջացել հագեցնելու Անիի հազարամյա կարոտը, մենք պիտի բնական համարենք համայն մարդկության զոհերը դրան հասնելու ճանապարհին:

Շաբաթվա Վարկածները քննեց ԱՐՍԵՆ ՎԱՀԱՆՅԱՆ

ԼՂՀ ՊԲ լրատվության բաժնից տեղեկացնում են,որ այսօր ժամը 06:45-ի սահմաններում ԼՂՀ ՊԲ N զորամասի ժամկետային զինծառայող, շարքային Էդուարդ Սիմոնի Ալավերդյանը (ծնված` 1992թ.) մարտական հենակետում ստացել է հրազենային գնդակային մահացու վիրավորում:
Փաստի առթիվ քննչական ծառայության կողմից հարուցվել է քրեական գործ, կատարվում է նախաքննություն: