Վաղուց արդեն ռուս-ուկրաինական պատերազմը դուրս է եկել զուտ պատերազմ լինելու շրջանակներից, կողմերն արդեն չեն խորշում միմյանց ենթակառուցվածքներին հարվածներ հասցնելուց։ Անցած շաբաթ նմանատիպ դեպքերի ականատեսն եղանք։ Իսկ երեկ արդեն Լեհաստանի ղեկավարությունը հայտարարեց, որ Ռուսաստանից Լեհաստանի տարածքով դեպի Գերմանիա ձգվող «Դրուժբա» նավթամուղի որոշ հատվածներում կան ճաքեր։ Ինչպես «Փաստինֆո»-ի եթերում մեկնաբանում է միջազգայնագետ Գրիգոր Բալասանյանը, սա նշանակում է, որ կողմերը պատրաստ են ցանկացած քայլի դիմել ու կանգ չեն առնելու ոչնչի առաջ՝ մյուս կողմին պարտության մատնելու համար։

«Եթե «Դրուժբա» նավթամուղը, ըստ էության վնասվում է և Գերմանիան զրկվում է ռուսական նավթից, իսկ Ռուսաստանն էլ իր հերթին զրկվում է Եվրոպա նավթ մատակարարելու հնարավորությունից, ապա Ռուսաստանը վնասելու է նաև այն նավթամուղն ու գազատարը, որոնցով Եվրոպան այլընտրանքային ճանապարհով նավթ և գազ է ստանում։ Իսկ մեր տարածաշրջանում դա առաջին հերթին Բաքու-Թբիլիսի-Ջեյհան նավթամուղն է։ Հետևաբար չեմ բացառում, որ այս պարագայում Ռուսաստանն ինքը կսկսի հարվածներ հասցնել նաև Բաքու-Թբիլիսի-Ջեյհան նավթամուղին՝ լուծելով միաժամանակ մի քանի խնդիր»,-նշել է միջազգայնագետը։

Ըստ բանախոսի, դրանով առաջին հերթին Եվրոպան կզրկվի այընտրանքային նավթամթերք ստանալու հնարավորությունից, ինչը ձմռան շեմին Եվրոպական երկրների համար շատ դաժան իրադրություն կստեղծի։ Բալասանյանի դիտարկմամբ, այս պայմաններում Իսրայելը կզրկվի բավականին լուրջ էներգետիկ աղբյուրից, սակայն, ինպես նշեց նա, սրանով կմեծանա Հայաստանի դերը։

«Քանի որ Ադրբեջանը եվրոպական միության աչքում հանդես է գալիս իբրև այլընտրանքային վառելիք մատակարարող երկիր, Հայաստանը իր ձայնը պիտի բարձրացնի այստեղ, որ բացարձակապես անթույլատրելի է, որպեսզի այս էներգետիկ ռեսուրսները օգտագործվեն Ադրբեջանի կողմից եվրոպական միության վրա ճնշում գործադրելու և պրոադրբեջանական որոշումներ կայացնելուն նպաստելու համար։ Եթե նման տենդեցը շարունակվի, ապա Հայաստանն էլ պետք է իր ձեռքի տակ եղած բոլոր հնարավոր միջոցներով ամեն ինչ անի, որպեսզի այդ վառելիքն ու էներգետիկ ռեսուրսները, մեղմ ասած, այն ծավալով չհասնեն Եվրոպա, ինչով որ Եվրոպան սպասում է Ադրբեջանից»,-կարծում է միջազգայնագետը;

Նրա համոզմամբ, եթե այսօր բովանդակ արևմուտքը Ուկրաինային տալիս է հնարավորություն, կամ բովանդակ արևմուտքն ինքն է քայլեր ձեռնարկում էներգետիկ ռեսուրսներին վնաս հասցնելու և պայթեցնելու համար, ապա՝ ըստ միջազագայնագետի, իր երկրի և իր ժողովրդի անվտանգության համար Հայաստանը ևս կարող է օգտվել այդ հնարավորությունից։

Մանրամասները՝ տեսանյութում։

ՀՀ ԱԱԾ տնօրենի նախկին ժամանակավոր պաշտոնակատար Միքայել Համբարձումյանը դիմել է Նիկոլ Փաշինյանին:

Մանսվորապես նրա ուղերձում ասվում է.

«Պարոն վարչապետ

2022 թվականի սեպտեմբերի 14-ին ՀՀ ազգային ժողովում ելույթի ընթացքում «խոպանչիության», լրտեսության և դավաճանության մեղադրանքներ հնչեցրեցիք ԱԱԾ պահեստազորի սպաների միության անդամների հասցեին։ Նշված հայտարարությանը նույն օրը միությունը բավականին մեղմ արձագանքեց՝ հայտնելով, որ վարչապետի ելույթն առնվազն զարմանք է առաջացնում և ներկայացված մեղադրանքներն անհրաժեշտ է ուղղել իրական հասցեատերերին։ Դրանից անմիջապես հետո ԱԱԾ մեր գործընկերներից գրավոր պարզաբանում պահանջեցինք, թե վարչապետի մեղադրանքներն ում էին կոնկրետ հասցեագրված և ինչն է առիթ հանդիսացել, որին ի պատասխանին, ըստ էության, հայտնվեց, որ ՀՀ վարչապետի հայտարարությունները մեկնաբանելու իրավասություն ՀՀ ազգային անվտանգության ծառայությանը վերապահված չէ։

Ելույթի բառացի վերլուծությունը ինձ թույլ է տալիս եզրահանգել, որ այն հասցեագրված է եղել նաև ինձ, ուստի, ԱԱԾ վերոհիշյալ պատասխանը ստանալուց հետո, նպատակահարմար եմ գտնում արձագանքել անձամբ, իմ անունից։

Բառացի նշել եք հետևյալը՝ «Էսօր մարդիկ կան, ում ես հանձնարարել եմ շատ խիստ գտնվեն, հետո պաշտոնից զրկվել են, էսօր ընդդիմության հարթակներում դոշ են ծեծում։ Չգիտեմ ազգային անվտանգության ծառայության սպաների միություն, տո արա,՛ դուք նամուս ունենաք էսօր փողոց դուրս կգա՞ք՝ երկրի կեսը շպիոն է եղել ձեր պաշտոնավարության ընթացքում, դուք հասարակական կազմակերպություն եք հիմնում՝ ազգային անվտանգության ծառայության։

Հայաստանի Հանրապետությունում ձեր օրոք ԱԱԾ չի եղել, խոպանչիների բրիգադ եք դուք եղել, խոպանչիների բրիգադ, ցավոք սրտի նաև մեր ժամանակ նշանակվածների շրջանից։ Ազգային անվտանգության ծառայության սպաների միություն, տո դուք ով… ազգային անվտանգության ծառայություն, ձեզանով ԱԱԾ-ն պետք է զբաղվի, որովհետև շատ դեպքերում հլը պետք է հասկանանք՝ դուք ամեն մեկդ քանի երկրի շպիոն եք, ընդհանրապես»:

Պարոն վարչապետ, չեմ ցանկանում կարճ ու լակոնիկ պատասխանել, քանի որ խոսքս ուղղում եմ Ձեզ, հետևաբար՝ ուզում եմ առավել ընկալելի լինել, ձևավորել օբյեկտիվ կարծիք։ Փորձեմ, կոնկրետացնելով, անդրադառնալ Ձեր խոսքերին ու գնահատականներին՝

• «Էսօր մարդիկ կան, ում ես հանձնարարել եմ շատ խիստ գտնվեն, հետո պաշտոնից զրկվել են, էսօր ընդդիմության հարթակներում դոշ են ծեծում»: Ձեր այս փաստարկը հասկանում եմ, որ կարող է ինձ վերաբերել, քանի որ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ իսկապես դուք ինձ հանձնարարել եք պատերազմի ընթացքին առնչվող կոնկրետ հարցում (չեմ մանրամասնում) խիստ գտնվել, ընդ որում՝ շեշտել եք, որ անձնական պատասխանատվություն եմ կրում դրա ընթացքի կատարման համար, եթե, իհարկե, նկատի ունեք այն դեպքը, ինչը ես այժմ մտածում եմ։

Նշված հարցում և ընդհանրապես, իմ խստության ու պահանջկոտության վերաբերյալ կարող է վկայել ԱԱԾ գործող ողջ ղեկավար կազմն առանց բացառության, քանի որ ականատես են եղել, թե ինչ միջոցներ եմ ձեռնարկել ու ինչ հետևանքներ եմ առաջացրել Ձեր հանձնարարությամբ իմ և մյուս երկու մարմինների ղեկավարների կողմից համատեղ արձակված գրավոր հրամանի պահանջների պատշաճ կատարումն ապահովելու համար, ինչը, ցավոք, իսկապես ձախողվեց տեղերում պատասխանատուների կողմից աշխատանքը ճիշտ չկազամակերպելու և նշված հրամանի պահանջներն, ըստ էության, լիարժեք չկատարելու հետևանքով։ Նշված հանձնարարության ձախողման հարցում ես, եթե նույնիսկ չնչին մեղք ունենայի, վստահ եմ, մինչ այսօր ինձ հարյուր անգամ պատասխանատվության կանչած կլինեին` չէ որ ես լավ գիտեմ, թե դուք իրավապահներին ինչ հրամաններ տալու հնարավորություն, ունակություն ունեք և ինչ հետևանքներ կառաջանային (ի վերջո՝ ղեկավարել եմ իրավապահ ոլորտի օպերատիվ սպասարկումն իրականցնող ստորաբաժանումը)։ Եղելությունը հասկանալու համար պահանջեք հաշվառված տեղեկանքով զեկուցել իրական փաստերն ու նոր միայն տվեք գնահատական։ Ի դեպ՝ գրքում, որը նախատեսում ենք առաջիկայում հրատարակել, ես անդրադարձել եմ նշված դրվագին, թույլատրելիության սահմաններում նկարագրել եմ այն և Ձեր գործողությունների ու միտման վերաբերյալ հայտնել իմ կարծիքը, տվել գնհատականը:

• «Պաշտոնից զրկվելու, այսօր ընդդիմության հարթակներում դոշ ծեծելու, Ազգային անվտանգության ծառայության սպաների միություն հիմնադրելու…» Ձեր փաստարկների կապակցությամբ հայտնում եմ հետևյալը. կրկնում եմ, ես պաշտոնը թողել եմ իմ նախաձեռնությամբ և ցանկությամբ, դուք դրանից ինձ չեք զրկել։ Համակարգում այլևս չէի ցանկանում աշխատել, քանի որ, այլ պատճառների հետ մեկտեղ, չէի կարողանում հասկանալ, թե ո՞րն է Ձեր քաղաքական թիմի իրական նպատակը և ո՞ւր եք տանում Արցախն ու Հայաստանը։ Ընդդիմության հարթակում ես երբեք չեմ եղել, եթե լինեի՝ ինքնուրույն կամ որևէ կուսակցության կազմում ակտիվ կզբաղվեի քաղաքականությամբ ու կընդգրկվեի նրանց ընտրացուցակներում։ Ես ընդամենը կիսում եմ մեր Հայրենիքին սպառնացող վտանգների կապակցությամբ թե՛ քաղաքացիների մի զգալի հատվածի և թե՛ ընդդիմության մտահոգությունները։ Մնում եմ նույն համոզմունքին, որ Արցախն ու Հայաստանն այս ծանր իրավիճակից կարող ենք դուրս բերել միայն համախմբված՝ Հայաստան, Արցախ և Սփյուռք եռամիասնության ջանքերով, երկրում դրական մթնոլորտ ձևավորելով։ Ի վերջո գիտակցեք՝ յուրաքանչյուր մարդ սեփական կարծիքն ունենալու ու այն բարձրաձայնելու իրավունք ունի և այլ կարծիք ու մոտեցում ունեցող մարդը, Ձեր թշնամին չէ։ Մենք մե՛ր Հայրենիքում ապրող ազատ մարդիկ ենք, ովքեր շատ հարցերում կարող են պարզապես այլ տեսակետ ունենալ, այդ թվում՝ երկրի ղեկավարի թեկնածուի հետ կապված։ Հավատացեք՝ Հայաստանում պետք է խորապես ամրապնդվի դեմոկրատական արժեհամակարգը, այլապես դոփելու ենք տեղում։ Մենք պարտավոր չենք լռել, եթե տեսնում ենք ակնհայտ սխալներ ու վնասաբեր քայլեր, և Դուք էլ կուռք չեք, որ հաճոյանալու, քծնելու համար բացառապես սրբացնենք ու գովաբանենք, ամեն ինչ չափ ու սահման ունի։

«Ազգային անվտանգության պահեստազորի սպաների միություն» ՀԿ-ն ձևավորվել է, քանի որ իսկապես նման կառույցի կարիքը կա անվտանգության համակարգի մեր միջավայրում։ Մենք փորձել ենք համախմբել պահեստազորում գտնվող սպաներին, նրանց պոտենցիալն օգտագործելի դարձնել երկրին, ինչու չէ, նպաստել նրանց աշխատանքային, կենցաղային խնդիրների լուծմանը, ինչը ցավոք դեռևս չի ստացվում, քանի որ ԱԱԾ-ն գործնականում ոչնչով չաջակցեց կառույցին: Վստահ եմ` քաղաքական դրդապատճառներով։ Դուք ինքներդ պետք է շահագրգռված լինեք, որ Հայաստանում լինի գործող նման արդյունավետ կառույց, քանի որ այն անհրաժեշտ է երկրին իրենց կյանքը նվիրաբերած մարդկանց, նպաստելու է նոր սերնդի դաստիարակությանը` ԱԱԾ-ն գրավիչ դարձնելով ծառայության համար: Մինչդեռ դրա փոխարեն, փաստացի ծաղրում և հեգնում եք միությանը, կարծես Դուք չեք առավոտից իրիկուն ԱԱԾ-ով բոլորին սպառնացողը։ Գոնե տարրական հարգանք ունեցեք այն աշխատակիցների հանդեպ, ովքեր կատարում են կամ կատարել են ձեր բոլոր հրամանները և ցուցումները։

• Հայաստանի Հանրապետությունում մեր օրոք ԱԱԾ-ի գոյություն չունենալու, մեր պաշտոնավարության ընթացքում երկրի կեսը շպիոն լինելու, իսկ մենք խոպանչիների բրիգադ (այդ թվում, ցավոք, նաև Ձեր ժամանակ նշանակվածների շրջանից) և մի քանի երկրի շպիոն հանդիսանալու վերաբերյալ Ձեր փաստարկների կապակցությամբ հայտնում եմ հետևյալը. ԱԱԾ-ում առայսօր գրեթե 100 տոկոսով աշխատում են նույն այն մարդիկ, ում հետ պատիվ եմ ունեցել տարիներ շարունակ համատեղ ծառայել, ընդ որում՝ այսօրվա ղեկավար կազմը (բացառությամբ մեկ տեղակալի) նույն այն մարդիկ են, ովքեր նախկինում ևս համակարգում զբաղեցրել են ղեկավար պաշտոններ ու պատասխանատու են եղել ծառայության որակյալ գործունեության համար: Հետևաբար, եթե Դուք ունեք դժգոհություններ ծառայության աշխատանքից, հավասարապես այն պետք է ուղղված լինի նաև գործող աշխատակիցներին։ Իհարկե, ես հասկանում եմ` քանի դեռ նրանք աշխատում ու կատարում են Ձեր հանձնարարականները, ապահովում են իշխանության անվտանգությունը՝ իրենցից դժգոհել չեք կարող, իսկ ազատվելուց հետո ենթադրում եմ նրանց էլ կթիրախավորեք, եթե համարձակվեն հոսանքին դեմ լինել։

Ի դեպ՝ ԱԱԾ պատմության թանգարանում կարող եք ծանոթանալ պատմական փաստերին, նմուշներին ու աշխատակիցների կենսագրություններին (այդ թվում՝ մեր աշխատած ժամանակահատվածի վերաբերյալ): Վստահ եմ՝ արդյունքում կփոխեք Ձեր մոտեցումը և կգիտակցեք, որ ԱԱԾ-ն նախկինում ևս եղել ու արդյունավետ գործել է, այն միայն «ասֆալտին փռելու» շոուի համար չէ։ Նկատի ունեցեք, որ պետական բարձրագույն պարգևների կամ գնդապետի, գեներալի կոչումների, բարձր պաշտոնների անհասկանալի հանգամանքներում ու պատճառներով արժանացած մարդկանց մասին տվյալներ այնտեղ չեք տեսնելու, հուսամ՝ դեռևս դրան չի հասել։ Միաժամանակ, լիովին համակարծիք եմ, որ ԱԱԾ-ն ունի լրջագույն բարեփոխման կարիք, այլապես՝ մենք չէինք ունենա նման բացթողումներ ու երկիրը չէինք հասցնի այս ծանր իրավիճակին…

Պետական դավաճանության մեջ այսօր մեղադրվող տասնյակ քաղաքացիների գերակշիռ մասը ցածր զինվորական աստիճան ունեցող ՊՆ զինծառայողներ են, ովքեր միամտաբար կամ շահադիտական դրդապատճառով հայտնվել են հակառակորդի հետախուզական ծառայությունների ծուղակում։ Որևէ կերպ չցանկանալով նվազեցնել մեր գործընկերների կատարած աշխատանքի նշանակությունը` ուզում եմ ընդամենը նշել հետևյալը. նման դեպքեր բացահայտվել են նաև նախկինում, անձինք ենթարկվել են քրեական պատասխանատվության կամ դրանից ազատվել են համապատասխան իրավական հիմքով, կամ, եթե հանցակազմ չի պարունակել, արարքը կանխվել է պրոֆիլակտիկ միջոցառումների արդյունքում՝ օպերատիվ տարբեր կոմբինացիաներ (խաղեր) իրականացնելով։ Ընդ որում` դեպքերը հիմնականում չեն հանրայնացվել բանակի հեղինակությունը չխաթարելու, նման մակարդակի բացահայտումներն միգուցե այդ չափ չկարևորելու պատճառով։ Պետական դավաճանության և լրտեսության այլ դեպքերի համեմատությամբ այս դեպքերի բացահայտումն առանձնակի բարդություն չի ներկայացրել: Այնպես որ բացահայտումների փաստը նման կերպ գովերգելը և նախկինում իրականացված աշխատանքների վրա ցեխ շպրտելը, կարծում եմ, առնվազն անարդար է։ Իհարկե, բնականաբար, հավաքագրված անձինք պատերազմական գործողությունների ընթացքում շատ ավելի ակտիվություն պետք է ցուցաբերեին, հետևաբար՝ մեծանալու էր ԱԱԾ տեսադաշտում նրանց հայտնվելու հավանականությունը։

Ի դեպ՝ լուսաբանված վերջին դեպքերը բացահայտվել են զինվորական ոլորտում, որի նկատմամբ հակահետախուզական աշխատանքների ապահովումն իրականացվել է ԱԱԾ ռազմական հակահետախուզության դեպարատամենտի կողմից և որի ղեկավար կազմն առ այսօր չի փոխվել: Այսինքն՝ նույն մարդիկ են աշխատել և՛ նախկինում, և՛ հիմա: Այնպես որ դադարեցրեք անհարկի շահարկումները և այս հարցում մեղադրանքներ հնչեցնելուց առաջ փորձեք հասկանալ, թե ովքեր են եղել այդ ոլորտի պատասխանատուները։

Պարոն վարչապետ, խոպանչիներն այն մարդիկ են, ովքեր դրսում, հիմնականում Ռուսաստանում, գումարներ են վաստակել, հետևաբար ԱԱԾ աշխատակիցների պարագայում, եթե նրանք դրսից, այլ պետությունից գումարներ են ստացել, ուրեմն, ենթադրաբար, պետական դավաճաններ են, քանի որ համակարգի աշխտակիցն այլ պետությունից գումար ստանալ պարզապես չի կարող, իրավունք չունի։ Չեմ կարողանում որևէ կերպ հասկանալ, թե ինչն է Ձեզ հիմք տվել իմ (մեր) հասցեին «խոպանչիության», լրտեսության կամ պետական դավաճանության մեղադրանքներ հնչեցնելու համար, քանի որ դուք չեք կարող այդ իմաստով մատնացույց անել գեթ մեկ փաստ, թեկուզ կասկածի մակարդակի, իսկ եթե ունեք նման կասկածներ՝ վստահաբար կարող ենք փարատել։ Կարծում եմ, որ Ձեզ սխալ, խեղաթյուրված տվյալաներ են զեկուցվել (ինչը վաղ թե ուշ պարզվելու է) կամ Դուք անտեղյակ եք եղելությունից և ընդամենը, միամտաբար կամ հանրության ուշադրությունը շեղելու միտումով, հիմնազուրկ, էմոցիոնալ հայտարարություններ եք անում։ Ի դեպ, ես կմտածեմ, թե ո՞ր ոլորտներում և ո՞ւմ նկատմամբ օպերատիվ միջոցառումները, Ձեր հայտարարության իմաստով, իսկապես ողջամիտ կասկած կարող են պարունակել։

2018 թվականի հեղափոխությունից հետո, գիտակցելով երկրի առաջ ծառացած խնդիրները, անձամբ ես մեծ նվիրումով շարունակել եմ աշխատել համակարգում, ձգտել եմ, ի նպաստ մեր հայրենիքի, աջակցել առաջ քաշված գաղափարների իրականացմանը: Սկզբնական շրջանում ղեկավարել եմ ԱԱԾ քննչական, այնուհետ տնտեսական անվտանգության և կոռուպցիայի հակազդման դեպարտամենտները։ Աշխատանքի ընթացքում չեմ խուսափել վտանգներից, պատասխանատվությունից, չեմ դավաճանել ծառայության, պետության, ինչու չէ, նաև Ձեր իշխանության շահերը: Ավելին՝ կապ ունենալով բյուջե տասնյակ միլիարդավոր դրամների վերականգնման գործարքների հետ, չի եղել գեթ մեկ դեպք, որ դրանք ստվերվեն կոռուպցիոն ռիսկերով։ Ձեր իսկ կողմից նշանակվել եմ ԱԱԾ տնօրենի տեղակալի, այնուհետ տնօրենի ժամանակավոր պաշտոնակատարի պաշտոններում, պարգևատրվել եմ վարչապետի հուշամեդալով։ Այսինքն` Ձեր մոտեցմամբ ստացվում է, որ երբ աշխատում էի՝ լավն էի, իսկ հետագայում, երբ չցանկացա այլևս աշխատել, երկրի համար ստեղծված ծայրաստիճան վտանգավոր վիճակից դրդված, դեմ գնալով լռելու իմ իսկ սկզբունքներին, ստիպված եղա գաղտնիության սահմանները պահպանելով խոսել, քննադատական խոսք հնչեցնել, Ձեզ համար կարծես դարձա թիրախ, և դուք իրավունք եք վերապահում վիրավորական, վարկաբեկող արտահայտություններ թույլ տալ իմ (գործընկերներիս) հասցեին։

Ձեր մասին ես մշտապես խոսել եմ հարգալից, կոռեկտ: Ի տարբերություն շատերի, երբեք չեմ մեղադրել դավաճանության մեջ` պնդելով, որ առանց բազմակողմանի և օբյեկտիվ քննության չի կարելի որևէ մեկի և հատկապես երկրի ղեկավարի հասցեին նման մեղադրանք հնչեցնել: Այնինչ դուք, չնայած զբաղեցրած բարձր դիրքին, այնպիսի հայտարարություններ եք անում (նույնիսկ դիմում եք «արայով»), որոնք դատարանում վիճարկելու դեպքում վստահ եմ ստիպված եք լինելու ժխտել, ինչին բացարձակապես չեմ ձգտում։

Պարոն վարչապետ, ամեն ինչ մի կողմ թողնելով՝ հանուն երկրի համախմբվել ու պայքարել է պետք, միայն պայքարողի համար է դուռ բացվում»,- գրել  է նա։

2-3 ամսվա ընթացքում, եթե ամեն ինչ այսպես շարունակվի, մենք կարող ենք հայտնվել մի իրավիճակում, որ Երեւանը կարող է դառնալ Դոնբաս կամ Դամասկոս։ Այս մասին հոկտեմբերի 6-ին տեղի ունեցած քննարկման ժամանակ ասել է քաղաքագետ Երվանդ Բոզոյանը։ «2018 թվականին իշխանության եկած քաղաքական ուժը մեր հասարակության ծնունդն է։ Արդյունքում պետությունն աստիճանաբար փլուզվել է։ Շատերը չեն պատկերացնում, թե ինչ է նշանակում պետականության կորուստ։

Ոչ ոք սա չի բացատրել, փորձագետները չեն խոսում, քանի որ չեն աշխատում իշխանությունների հետ եւ տեղեկություն չունեն»,- նշել է փորձագետը։ Նրա գնահատմամբ, Հայաստանի գլխին կախված սպառնալիքներն ամբողջությամբ չեն պատկերացնում ոչ փորձագետները, ոչ նույնիսկ իշխանական վերնախավի մեծ մասը։ «Բայց իշխանությունների որոշակի հատվածը գիտի, լրջորեն վախեցած է դրանից եւ կանգնած է շատ դժվար ընտրության առաջ՝ փրկել պետությանը, թե անհատին։ Այսօր Հայաստանի լինել-չլինելու երկընտրանք կա։ Սա վերացական ձեւակերպում չէ, Հայաստանը երբեք նման իրավիճակում չի եղել։

Երբ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը կոչ արեց կոնսոլիդացվել եւ քաղաքակիրթ կերպով հանձնել Ղարաբաղը՝ Հայաստանը փրկելու համար, Նիկոլը չընդունեց այս ազդանշանը, քանի որ հասկանում է, որ արդեն Հայաստանի հարցն է դրված։ Ուստի պետք է հասկանալ ինչպես փրկել Հայաստանը, որն միջանցիկ բակ է դարձել։ Բնակչության հետ պետք է անկեղծ տեղեկատվական աշխատանք տանենք եւ ասենք, որ երկիրը ճակատագրական ընտրության առաջ է։ Դրանից հետո մենք պետք է ստեղծենք Հայաստանի փրկության կոմիտե, որը պետք է ունենա վերազգայինբնույթ»,- ընդգծեց Բոզոյանը։

Նա կարծում է, որ 1994 թվականին Ադրբեջանին երկու պատճառով հաջողվեց չստորագրել խաղաղության պայմանագիրը։ «Նախ՝ Ալիեւին հաջողվեց խաբել մեզ՝ առաջ քաշելով խաղաղության մասին թեզը։ Երկրորդ՝ Հայաստանում կար Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, որն ամեն ինչ արեց, որ մեր հաղթանակը չկապիտալիզացվի, եւ արդյունքում 1996-ին ստացանք ամոթալի լիսաբոնյան փաստաթուղթը։ Հիմա Ադրբեջանում չկա մեզ համար ձեռնտու Տեր-Պետրոսյան։ Այսօր Թուրքիային ու Ադրբեջանին ոչ մի փաստաթուղթ չի կանգնեցնի, նրանք գնալով ավելի շատ զիջումների են հասնելու»,- եզրափակեց քաղաքագետը։

Սոցիալական ցանցերում երեկվանից տարածված տեսանյութը, որում երեւում էին հայ ռազմագերիների գնդակահարության կադրեր, կատարվել է Իշխանասարի դիրքերից մեկում։ Այս մասին NEWS.am-ը տեղեկացավ ռազմագերիների շահերի ներկայացուցիչ, Միջազգային եւ համեմատական իրավունքի կենտրոնի նախագահ Սիրանուշ Սահակյանը։

Սիրանուշ Սահակյանը հայտնեց, որ երկու զինծառայող նույնականացվել է։

«Ուսումնասիրված է տեսանյութը, ստուգված է, այն իրական է։ Դեպքը տեղի է ունեցել Իշխանասարում սեպտեմբերի 13-ին ադրբեջանցի զինվորների ներգրավմամբ։ «Կոմանդո» նորաստեղծ ստորաբաժանումն է, որը վերապատասրաստվում է Թուրքիայի կողմից, եւ որոշակի աջակցություն, իհարկե, տրամադրվում է որպես ՆԱՏՕ-ի անդամ երկիր։ Վերապատրաստվող ստորաբաժանումներն էլ ծրագրավորում եւ իրականացնում են պատերազմական հանցագործություններ հայերի նկատմամբ, եւ, բնականաբար, խրախուսվում են այդ արարքների համար»,- նշեց Սիրանուշ Սահակյանը։

Սիրանուշ Սահակյանը նշեց, որ գնդակահարության այդ տեսանյութի սկզբում երեւում են ինը հայ զինծառայողներ. «Որից հետո հստակ ցուցադրվում է չորսի գնդակահարությունը։ Ստորաբաժանումը նույնականացված է։ Կոնկրետ որ չորսն են երեւացող գնդակահարվողները դեռ շարունակվում են ուղղությունները պարզելու համար։ Տեսանյութում երեւում են այլ հայեր, ըստ երեւույթին մյուս զինծառայողները, որոնց գնդակահարությունը չի երեւում, եւս սպանվել են։ Տեղանքը նույնականացված է, այդ տեղանքում ծառայություն իրականացնող զինծառայողների անունները հայտնի են։ Բայց ովքեր գնդակահարվող զինծառայողները, դեռ աշխատանքներ են տարվում»։

Ըստ Սահակյանի՝ սա առաջին տեսանյութը չէ, 44-օրյա պատերազմում եւս եղել են նման տեսանյութեր ինչպես առանձին, այնպես էլ խմբերի գնդակահարություններ. «Պատասխանը միջազգայնորեն անհամարժեք է եղել, չի բխել իրավիճակից։ Չեն օգտագործվել բոլոր հնարավորությունները, որոնք ներկայումս Ուկրաինայի պարագայում են գործադրվում։ Լռությամբ հովանավորվել է Ադրբեջանի վարքը, ինչն էլ ծնում է նոր հանցագործություններ»։

Հարցին՝ այս դեպքի առնչությամբ Հայաստանն ինչո՞ւ չի դիմում Միջազգային քրեական դատարան, Սահակյանն արձագանքեց.

«ՄԻԵԴ-ը պետության պատասխանատվության խնդիրներ է քննարկում, իսկ միջազգային քրեական դատարանն անհատների քրեական պատասխանատվություն, որպեսզի կարողանան դիմեն քրեական դատարան պետք է լինի քաղաքական որոշում կոնկրետ դեպքով ճանաչել դատարանի իրավազորությունը։ Այս պահին Հայաստանը չի ճանաչում միջազգային քրեական դատարանի իրավազորությունը, ուստի դատարանը չի կարող քննել Հայաստանի տարածքում տեղի ունեցած հանցագործությունների գործերը։ Միջադեպի հետ կապված պետք է որոշվի, որ իրավասու են քննել, հետո հետաքննության արդյունքում իրենք կբացահայտեն ներգրավված անձանց, եւ պատասխատվություն կկիրառեն անձերի նկատմամբ։ Իրենք անձերին են տանելու դատարանի առջեւ, իսկ Եվրոպական դատարանում մենք պատասխանող կողմ ունենք պետությանը, որը խախտում է միջազգային մարդու իրավունքների եւ մարդասիրական ոլորտի պարտավորությունները, եւ պետությունը հավաքականորեն ենթարկվում է պատասխանատվության։ Քրեական դատարանի դեպքում ներգրաված անձինք եւ նրանց հրամանատար կազմը կարող է ենթարկվել ազատազրկման եւ պատասխանատվություն կրել»։

Ոչ Մոսկվան, ոչ Բրյուսելը, ոչ Վաշինգտոնը պատրաստ չեն ճանաչել Ղարաբաղի անկախությունը և նրանցից ոչ մեկը պատրաստ չէ ճանաչել Ղարաբաղը՝ Հայաստանի մաս:

Հանրային հեռուստաընկերությանը հարցազրույցի ժամանակ ասել է ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։

Պատասխանելով լրագրողի հարցին՝ թե խնդրի կարգավորման վերաբերյալ Մոսկվան, Վաշինգտոնն ու Բրյուսելը իրենց առանձին փաթեթները, յուրաքանչյուրը սեփական փաթեթը ունի՞, Փաշինյանն ասել է․

 «Չեմ կարծում թե յուրաքանչյուրն իր փաթեթը ունի։ Յուրաքանչյուրը, իհարկե, որոշակի պատկերացում ունի։ Պարտավոր եմ մեր ժողովրդի հետ խոսել ճշմարտության լեզվով։ Պիտի արձանագրեմ հետևյալը, որը նույնիսկ պատերազմից առաջ պետք է անեի այդ արձանագրումը։

Ոչ Մոսկվան, ոչ Բրյուսելը, ոչ Վաշինգտոնը պատրաստ չեն ճանաչել Ղարաբաղի անկախությունը և նրանցից ոչ մեկը պատրաստ չէ ճանաչել Ղարաբաղը՝ Հայաստանի մաս։ Նրանք, գուցե մի քիչ դիվանագիտորեն, ասել են այդ մասին։ Պետք է այդ փաստի հետ առերեսվենք»,-նշել է վարչապետը։

«Գիտեք՝ Հայաստանի հարավ-արևելյան ուղղությամբ ինժեներական աշխատանքներ իրականացնող մեր ստորաբաժանման ուղղությամբ հարվածներ են հասցվել: Սա ադրբեջանական ագրեսիայի հերթական դրսևորումն է»,-կառավարության այսօրվա նիստում հայտնեց Նիկոլ Փաշինյանը:

Նա տեղեկակցրեց, որ ինժեներական աշխատանքներն իրականացվելիս են եղել Հայաստանի տարածքում և հարված հասցրած ադրբեջանական ստորաբաժանումները նույնպես գտնվել են ՀՀ տարածքում

«Սա ագրեսիվ գործողությունների շարունակությունն է, Հայաստանի տարածքը օկուպացված է և մեր դիրքորոշումը միանշանակ է ու աներկբա՝ Ադրբեջանի զինված ուժերը պետք է հետ քաշվեն Հայաստանի Հանրապետության տարածքից»,-ասաց գործադիրի ղեկավարը:

Նշելով, որ Հայաստանը զինված ուժերի բարեփոխումների լայնածավալ գործընթաց է սկսել՝ Փաշինյանն հայտարարեց, որ Արդբեջանը նման սադրանքներով փորձում է այնպես անել, որ ՀՀ-ն հնարավորություն չունենա իրականացնել բարեփոխումները:

«Բոլոր այն ուղղություններով, դեպքերում որտեղ հնարավոր է, ցավոք, նրանք որոշակի հաջողություն ունեն նաև մեր դաշնակիցների հետ հարաբերությունների իմաստով, որտեղ հնարավոր է, նրանք այնպես անեն, որ Հայաստանին զենք և ռազմամթերք չմատակարարվի: Մենք դեպքեր ունենք, որ հարյու միլիոնավոր դոլարներ վճարված են, բայց Հայաստանի նկատմամբ մատակարարումների պարտավորությունները չեն կատարվում՝ այդ թվում դաշնակից երկրների կողմից:

Սա ցավալի իրողություն է և մենք պետք է խորապես վերլուծենք այս իրադրությունը, բայց ամեն դեպքում ուզում եմ ընդգծել, որ մենք պետք է խորապես արձանագրենք և հասկանանք ևս մեկ բան, որ այս ամենը տեղի է ունենում մի հեռահար, կամ գուցե ոչ հեռահար նպատակով, որ մենք հրաժարվենք մեր պետականությունից, հրաժարվենք ինքնիշխանությունից, տարածքային ամբողջականությունից զիջումներ անենք, բայց ուզում եմ նաև ընդգծել, որ ի հեճուկս բոլոր գործոնների՝ մենք վճռական ենք մեր անկախությունը, ինքնիշխանությւոնը, տարածքային ամբողջականությունը պաշտպանելու գործում: Փառք բոլոր այն հերոսներին, որոնք կանգնած են ՀՀ անկախության, ինքնիշխանության և տարածքային ամբողջականության պաշտպանության դիրքերոմ»,-ասաց Նիկոլ Փաշինյանը:

Նա տեղեկացրեց, որ շատ ակտիվ աշխատանք է տանում միջազգային բոլոր հնարավոր գործընկերների հետ:

ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար Դավիթ Տոնոյանի փաստաբանական թիմը խմբավորել է վերջին շաբաթներին տարբեր լրատվամիջոցներից Դավիթ Տոնոյանին ուղղված հարցերը եւ ներկայացնում է պատասխանները:

Ստեղծված իրավիճակում ինչպե՞ս եք պատկերացնում Հայաստանի տարածք ներխուժած եւ դիրքավորված թշնամանական զորքերի հետքաշումը:

Երկօրյա ռազմական գործողությունների արդյունքում բավականին տարօրինակ իրավիճակ է ստեղծվել՝ երկկողմանի զոհերի եւ վիրավորների քանակը բավականին մեծ է, դիրքային փոփոխությունների պատկերը՝ մտահոգիչ:

Հակառակորդը հայտարարում է, որ իր նպատակին հասել է եւ արհամարհում է միջազգային բոլոր արձագանքները: Առերեւույթ ՀՀ զինված ուժերը «կաշկանդվածություն» են դրսեւորում, որը, կարծում եմ, քաղաքական որոշման արդյունք է: Նման «կաշկանդվածության» շարունակությունը ծանր հետեւանքներ է թողնելու զինված ուժերի բարոյահոգեբանական վիճակի եւ, հետեւաբար, մարտունակության վրա:

Հարց է առաջանում՝ ո՞րն է այն «կարմիր գիծը», որի հատման պարագայում Զինված ուրեն այլեւս կաշկանդված չեն լինի: Արդյո՞ք քաղաքական իշխանությունը զինված ուժերի գործողությունները գնահատում է բավարար, թե՞ կարծում է, որ դրանք ունակ չեն նշված իրավիճակում պատշաճ գործելու, եւ ցանկացած հանդուգն գործողություն կարող է մեծաթիվ կորուստների պատճառ դառնալ:

Այս հարցադրումներին հրապարակային պատասխաններ չեն հնչել: ՀՀ սահմանների վտանգված լինելը չի չեզոքացվելու, ժողովրդական լեզվով ասած, «պլստալու», «արանքը ճղելու» կամ «Աստված կտա»-ի միջոցով: Զինված ուժերի ղեկավարությունը քաղաքական ղեկավարությունից պետք է պահանջի բանակին անհրաժեշտ միջոցների մատակարարում, իսկ կառավարությունն օր առաջ դա պետք է ապահովի՝ ցանկացած գնով: Կրկնում եմ՝ ցանկացած գնով. եւ՛ ուղիղ, եւ՛ փոխաբերական իմաստով:

Հայաստանը պաշտոնապես հայտարարել է, որ Նախիջեւանից ներխուժման վտանգ է տեսնում: Ի՞նչ կարող են անել զինվորականները եւ դիվանագետները այդ վտանգը չեզոքացնելու կամ մեղմելու համար:

Նախիջեւանի ուղղությունը նոր չէ, որ խնդրահարույց է: Ժամանակին բավականին միջոցներ ձեռնարկվել էին այդ ուղղությամբ ռազմական գործողությունների վտանգը չեզոքացնելու համար:

Մոտեցումս հետեւյալն է՝ Զինված ուժերի մարտունակությունը սեղմ ժամկետում պետք է կտրուկ բարձրացնել, որակական փոփոխություն ապահովել հակառակորդի նկատմամբ, որպեսզի հնարավոր լինի ժամանակակից ռազմական գործողություններ վարել ՀՀ սահմանի ամբողջ երկայնքով եւ ապահովել ՀՀ պարտավորությունը Արցախի ժողովրդի ֆիզիկական անվտանգությունը եւ ինքնորոշվելու իրավունքը երաշխավորելու առումով:

Նենսի Փելոսիի այցից առաջ, դրա ընթացքում եւ դրանից հետո կարծիքներ հնչեցին, որ Հայաստանը պետք է փորձի ռազմական եւ ռազմատեխնիկական համագործակցություն ծավալել Արեւմուտքի հետ: Որքանո՞վ եք իրատեսական համարում նման գաղափարները:

Նման համագործակցություն ծավալելու գաղափարը նոր չէ եւ լիովին իրատեսական է: Գործնական առումով ինձ հայտնի չէ, թե արդյո՞ք արեւմտյան երկրները 2020 թվականի նոյեմբերից հետո հանել են քաղաքական սահմանափակումները Հայաստանին եւ Ադրբեջանին սպառազինություններ մատակարարելու վերաբերյալ: Եթե այդ սահմանափակումները հանվել են, թուլացվել են կամ «անտեսվում են», ապա՝ ի գո՛րծ: ՀԱՊԿ-ին մեր անդամակցությունը երբեք իրական խոչընդոտ չի եղել Արեւմուտքից ռազմական գնումներ կատարելու համար, դա արհեստածին միֆ է: Գործել են զուտ վերոհիշյալ սահմանափակումները:

Նշեմ նաեւ, որ զենքի եւ զինամթերքի գնումները լռություն են սիրում, այլ ոչ թե հրապարակախոսական ելույթներ։

Հայաստանի իշխանությունները հանդես են եկել ՀԱՊԿ-ի փաստացի անգործության հրապարակային քննադատությամբ: Ինչպե՞ս եք գնահատում դա:

ՀԱՊԿ-ին Հայաստանի անդամակցությունը, որպես Ադրբեջանին զսպող գործոն, դարձյալ միֆ է, որի փլուզման ականատեսն ենք հիմա: ՀՀ անդամակցությունը ՀԱՊԿ-ին հետապնդում է անվտանգության ապահովման այլ՝ բազմաշերտ նպատակներ, որոնց փոփոխություն ես չեմ տեսնում:

Անկախ ամեն ինչից, ՀԱՊԿ-ը որեւէ կերպ չի խոչընդոտում, որ ՀՀ Զինված ուժերը պաշտպանեն մեր սահմանները։

Հրետանու հարվածներից հետո թշնամին փորձել է առաջխաղացում իրականացնել, բայց չենք թողել, ոնց տեսնում եք՝ դիրքը ամուր կանգնած է: Այս մասին «Զինուժ»-ի հետ զրույցում նշել է Սյունիքի արևելյան հատվածում ծառայող ժամկետային զինծառայող Արա Ավագյանը:

«Հակառակորդին վնասներ պատճառել ենք, ձայներ ենք լսել, ահավոր գոռոցներ իրանց դիրքից՝ արդեն հետ քաշվելուց հետո»,- նշել է նա:

Ժամկետային զինծառայող Րաֆֆի Բարսեղյանը նշել է՝ հետախուզության տված ճշգրիտ տվյալների շնորհիվ կատարել են թշնամու կուտակումների ոչնչացում:

Խոսելով մարտական գործողությունների մեկնարկի մասին՝ 

«Խուճապ չի եղել»,- նշել է ժամկետային զինծառայող Գոռ Մարտիրոսյանը,-«Հավասարակշռված ամեն ինչը եղել է: Ամեն վայրկյան ուզում էինք չկորցնել, իրենցից շատ կրակել»:

Րաֆֆի Բարսեղյանը նշել է՝ իրենց ստորաբաժանման հրամանատարը վիրավորվել է, սակայն դրանից հետ ևս հետո շարունակել են կատարել կրակային խնդիրը:

Զինծառայողները նշել են՝ զինամթերքը բավարար է կրակային խնդիրը կատարելու համար:

«Որեւէ պայման կամ պահանջ դնելու ռեսուրս, ստեղծված իրավիճակում, Հայաստանի իշխանությունը չունի։ Հայաստանի իշխանությունը իրավիճակը բերել հասցրել է մի կետի, որտեղ իր գլխին իջեցված բոլոր պահանջները կամ կատարում է կամ չկատարելու դեպքում Հայաստանի կամ Արցախի նկատմամբ ագրեսիա է տեղի ունենում։ Հայաստանի իշխանությունը սպառել է պայքարելու եւ դիմակայելու ողջ ռեսուրսը» ,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր, ռազմական փորձագետ Տիգրան Աբրահամյանը՝ անդրադառնալով նախօրեին Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ տեղի ունեցած ԱԽ նիստին ընդունված հայտարարությանը։

Նախօրեի նիստում, հիշեցնենք, Անվտանգության խորհուրդը հայտարարություն էր ընդունել, որտեղ ի թիվս այլնի, նշվում էր, թե Ադրբեջանական զորքերը պետք է դուրս գան ՀՀ օկուպացված տարածքներից: Այս պնդումը, հիշեցնենք, քանիցս արել է Նիկոլ Փաշինյանը՝ խոսելով Սեւ լճի տարածք ադրբեջանական զինուժի ներխուժման մասին, դեռ անցած տարվա մայիսին, միեւնույն ժամանակ հայտարարելով, որ ինքն է հրամայել ՝ չկրակել ։ Ապա Փաշինյանը զորքերի հայելային դուրսբերման գաղափարն էր առաջ քաշել, ինչը եւս անտեսվել էր Ադրբեջանի կողմից եւ վերջինիս զորքերը ոչ միայն դուրս չէին եկել Սեւ լճի հատվածից, այլեւ ամրաշինական աշխատանքներ էին իրականացրել զբաղեցրած դիրքերում։ Այս հանգամանքը, սակայն, չէր խանգարել Փաշինյանին, այսպես կոչված խաղաղության դարաշրջանի բացման շուրջ անորոշ բանակցություններ վարել։

Տիգրան Աբրահամյանն ասում է՝ հասկանալու համար, թե ինչպես եւ ինչու երկիրը հասավ ստեղծված իրավիճակին, պետք է ոչ թե 1-2 տարի հետ գնալ, այլ՝ վերադառնալ 2018 թվական, երբ Փաշինյանը եկավ իշխանության, որի վարած քաղաքականության արդյունքում ավիրվեցին պետական իսնտիտուտները եւ Հայաստանը կորցրեց կենսունակությունը։ «Այդ խմբակը Հայաստանը հասցրել է մի իրավիճակի, երբ կամ բանավոր պայմանավորվածություններով տարածք է զիջում կամ հրաժարվելու դեպքում, ագրեսիայով ստիպում են զիջել նույնիսկ Հայաստանի տարածքային ամբողջականության մաս կազմող տարածքներից։ Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ իշխանությունը ունեցել է տեղեկություններ, որ կա ագրեսիայի սպառնալիք, անկախ նրանից, թե ինչպիսի մասշտաբի սպառնալիքի մասին է տեղեկությունը եղել, զինված ուժերը պետք է բերեր մարտական պատրաստվածության համապատասխան վիճակի։ Մեր հիմնական մարդկային, դիրքային եւ տարածքային կորուստների հիմնական պատճառը այն է, որ պետությունը, անհրաժեշտ տեղեկատվության պայմաններում հակառակորդին համապատասխան ձեւով չի «դիմավորել »,-շեշտում է Աբրահամյանը։

Տիգրան Աբրահամյանը համոզմունք հայտնեց՝ Ադրբեջանը այնքան ժամանակ է դիմելու ուժի կիրառման, քանի դեռ իր դիմացը Հայաստանի գործող իշխանություններն են, որոնք դիմադրության ու պայքարի որեւէ նշույլ չեն ցուցաբերում։ «Քանի դեռ Հայաստանում այս իշխանություններն են, չպետք է ակնկալիք ունենալ, որ Հայաստանը կարող է իր պայմանը առաջադրել եւ հասնել դրա կատարմանը, ավելին, ՀՀ իշխանությունների հայտարարություններն են, որ շատ դեպքերում բերում են իրավիճակի վատթարացմանը»։

Ադրբեջանը, ըստ Աբրահամյանի, բնականաբար հաշվարկ է կատարել եւ, ինչպես Փաշինյանն է ասում, հենց այնպես դուրս չի գալու զբաղեցրած դիրքերից։ «Եթե հետ քաշվելու լիներ, առաջ չէր գա, բնականաբար, թշնամին հաշվարկ է կատարել եւ գնացել է այս քայլին»։

Տիգրան Աբրահամյաննը նաեւ շեշտեց՝ ներկայումս ու վերջին օրերին որեւէ դադարի կամ հարաբերական անդորրի մասին խոսք լինել չի կարող, որովհետեւ առաջնագծի ադրբեջանական հատվածներում կան զորաշարժեր, մեծ խմբավորումներ, ուստի, իրավիճակը հանգիստ չենք կարող բնութագրել՝ հատկապես հաշվի առնելով պաշտոնական հայտարարությունները, որ Նախիջեւանի ուղղությամբ հարձակում է նախապատրաստվում։

«Հակառակորդը այդ ուղղությամբ ունի բավականին մեծ խմբավորումներ եւ հնարաովր ագրեսիայի դեպքում, բնականաբար, լուրջ սպառնալիքներ է առաջացնելու ՀՀ ինքնիշխանության եւ տարածքային ամբողջականության համար։ Այն բոլոր գործիչները, ովքեր հայտարարում են վտանգի մասին եւ ներկայացնում են իշխող քաղաքական ուժը, պետք է համապատասխան քայլեր ձեռնարկեին հնարավոր ագրեսիան կանխելու կամ մեղմելու համար, ինչը ես, առանձնապես չեմ տեսնում»,-շեշտեց Աբրահամյանը՝ հավելելով , որ ադրբեջանական հարձակումը կարող է լինել ցանկացած ուղղությունից։

Սեպտեմբերի 13-ի լույս 14-ի գիշերը Ադրբեջանի զինված ուժերը ագրեսիա են իրականացրել ՀՀ ինքնիշխան տարածքի նկատմամբ եւ ՀՀ զինված ուժերի բազմաթիվ ներկայացուցիչներ, զինվորներ հայրենիքի պաշտպանության դիրքերով անձնուրացաբար զոհել են իրենց կյանք. Առաջարկում եմ մեկ րոպե լռությամբ հարգել բոլոր զոհերի հիշատակը: Այս մասին, այսօր՝ սեպտեմբերի 16-ին կառավարության նիստի սկզբում հայտարարեց ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը:

«Այսօրվա դրությամբ մեր հաստատված զոհերի թիվը 135 է, բայց ցավոք մենք գիտենք, որ այդ թիվը դեռեւս վերջնական չէ: Ունենք նաեւ բազմաթիվ վիրավորներ»,-ասաց նա:

Պաշտպանության նախարար Սուրեն Պապիկյանը հայտարարեց, որ օպերատիվ իրավիճակը այս պահին գնահատվում է հարաբերական հանգիստ. «Երեկ գիշերվա ընթացքում հրադադարի ռեժիմը պահպանվել է ըստ էության: Կարող եմ նշել, որ զինված ուժերը կարողանում են կատարել իրենց առջեւ դրված խնդիրը»,-ասաց նա: