Նախկին քաղաքապետ Գագիկ Բեգլարյանի պաշտոնանկությունից դեռ ամիսներ առաջ խոսակցություն կար, որ նրան ազատելու են պաշտոնից: Անգամ շրջանառվում էր փոխարինողի`Կարեն Կարապետյանի անունը:

Սյունիքի մարզպետ Սուրեն Խաչատրյանի պաշտոնանկության մասին խոսակցություններ միշտ էլ եղել են: Սակայն միշտ ինչ որ բան խանգարել է դրան: Չնայած ՀՀԿ երկու անդամների հանդեպ դրսևորովող տարբեր վերաբերմունքին, նրանց հետ կապված միջադեպերում ընդհանուր գիծ կա, որ բերում է այն համոզման թե, այս երկու գործի «սցենարը» նույնն է:

Ինչ խոսք գործարարի ու նախագահականի աշխատակցի մեջ տարբերություն անշուշտ կա:  Գուցե դա էր պատճառը, որ մի դեպքում անմիջապես հետևեց պաշտոնանկությունը, իսկ մյուսում` դեռ սպասում են: Պատահական չէ, որ այդ օրերին կարծիք կար, թե` հարցը ոչ թե նրանում է, որ քաղաքապետը մարդ է ծեծում, այլ նրանում` թե ում է ծեծում: «Պլաչիդո Դոմինգո-1» օպերացիան հենց այնպես չպայթեց, և Արամ Կանդանյանն էլ առաջինը չէր, ում ապտակել էր Բեգլարյան Գագիկը:

Կարևոր չէ, որ մի դեպքում մի քանի ապտակ է եղել և փակ վայրում, իսկ մյուս դեպքում կին է ծեծվել մարդաշատ վայրում` և մայրաքաղաքի առաջնակարգ հոթելներից մեկում: Կարևորը, որ առաջին դեպքում  աղմուկը ձեռնտու էր «սցենարիստին», իսկ Սիլվա Համբարձումյանի դեպքում գործի քննությունը «ժամանակ է պահանջում»:

Դատելով մի շարք հանգամանքներից, վստահ կարելի է ասել, որ ինչպես նախորդ այնպես էլ այս սցենարը մտածված էր ի սկզբանե. հարց է առաջանում ինչո՞ւ հանկարծ  գործարար Սիլվա Համբարձումյանը, որի վրա մեկից ավել քրեական գործեր կան, հանկարծ որոշեց բարձրաձայնել ամենազոր Լիսկայի «գողության» մասին: Գործարար Սիլվաn ասուլիս է տալիս և հայտարարում, թե Սուրիկ Խաչատրյանը «Լիճվազք-Թեյի» ոսկու իր հանքից 102 մլն դրամ արժողության սարքավորում է գողացել, և որ դա գտնվում է մարզպետին պատկանող «Գեղվա ձոր» հանքավայրում: Հայտարարությանն անմիջապես արձագանքում են:  խիստ վերահսկողության տակ գտնվող, պատասխանատու TV –ները լայնորեն մի մարդու պես լուսաբանում են գործարարի մեղադրանքը:

Տիկինը հազիվ թե այդքան «դուխ» ունենար ինքնուրույն ասուլիս հրավիրելու և նման բացահայտումներ անելու: Ակնհայտ էր, որ ինչ որ մեկին դա պետք էր, ու նրան դուխ տվող է եղել: Միանշանակ ընդունել չի կարելի նաև այն, որ աղմուկին  անմիջապես հետևեց Լիսկայի և Սիլվայի նույն վայրում գտնվելու «պատահականությունը», որտեղ էլ տեղի տվեց իրեն «ամենակարող» համարող սյունեցու նյարդերը:

Այստեղ հատկանշական է մի փաստ որ  բացառում է պատահականությունը.Սիլվա Համբարձումյանն ու Մենուա Հարությունյանը միջադեպի ժամանակ միասին էին: Մենուայի ներկայությունը, ավելի քան ակնհայտ է դարձնում կատարվածի` սկզբից ևեթ կազմակերպված լինելը. Մենուան, որ զբաղվում է գործարարի «փիառով», ի սկզբանե տեղյակ է եղել, թե ինչ հունով է պետք տանել սցենարը:

Ակնհայտ է որ, թե`  Բեգլարյանը, թե` Խաչատրյանը միջադեպի ժամանակ ցույց տվեցին իրենց իրական դեմքը: Սակայն հարցն այն  է թե ո՞վ և ի՞նչ նպատակով օգնեց նրանց այդ անելու:

Մտածելու տեղիք է տալիս վարչապետի վերաբերմունքը  Գագիկ Բեգլարյանի և Սուրիկ Խաչատրյանի դեպքերի ընդհանրության հարցին, «Այս դեպքը տարբերվում է այդ դեպքից, որովհետև մեկ այլ քրեական գործ արդեն հարուցված էր` կապված հանքերի հետ, և դա է պատճառը, որ մենք պարտավոր ենք, քանի որ արդեն երկու քրեական գործ ունենք», —ասել է կառավարության ղեկավարը:

Հ.Գ. Ի դեպ Արամ Կանդանյանին տեղափոխել են նախագահականից, նա այժմ աշխատանքի  է անցել Արտաքին գործերի նախարարությունում:

Հ. Գ. 2 Ասում են, նախկին Քաղաքապետ Գագիկ Բեգլարյանը խորը «մանթրաշի» մեջ է. նա նեղվել է, որ իրենից շատ ավելի վատ արարք թույլ տված Սյունիքի մարզպետը, որ. հրապարակավ կին է ծեծել, շարունակում է պաշտոնավարել: Ասում են, թե նա նեղացած է, ու ասել է, թե  ընտրություններին ոչինչ էլ չի անելու ՀՀԿ-ի համար:

Այս ֆոնի վրա հետաքրքիր է Սիլվա Համբարձումյանի մտադրությունը, որ նա հայտնել է մամուլին. Գործարարը չի բացառել, որ Աժ առաջիկա ընտրություններում մեծամասնական ընտրակարգով իր թեկնածությունը կառաջադրի Սյունիքի մարզում:
«Դեռ մտածելու ժամանակ ունեմ, մեկ ամիս հետո ավելի լիարժեք կասեմ»,- ՀԺ-ի թղթակցին ասել Է Համբարձումյանը՝ հավելելով, որ եթե աոաջադրվի` հաստատ կհաղթի:

Թերթը շարունակում է. «2007-ի Աժ ընտրությունների ժամանակ Սյունիքի մարզից պատգամավոր է դարձել Սերժ Սարգսյանի եղբայրը՝ Սաշիկ Սարգսյանը: Մեր աղբյուրները հայտնում են, որ Սերժ Սարգսյանը նկատառումներով թույլ չի տալու, որ այս անգամ Սաշիկը պատգամավորի թեկնածու առաջադրվի: Հնարավոր է, որ սույն ընտրատարածքում (37) մեծամասնական ընտրակարգով առաջադրվի նաև Սյունիքի մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանը»:

Այսօր Գեղարքունիքի մարզում է եղել ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը: Լրատվամիջոցները չեն հաղորդում նա գո՞հ է եղել մարզի վիճակից, լրագրողների հարցերը և հրապարակումները այլ թեմաների մասին էին:

Մեր ունեցած տեղեկություններով, սակայն նախագահը կոշտ դիտողություն է արել Գեղարքունիքի մարզպետ Նվեր Պողոսյանին, Գավառի ճանապարհների վատթար վիճակի համար: Բանն այն է, որ նախկինում մարզային ղեկավարությունը տեղեկանալով բարձրաստիճան հյուրերի ժամանման մասին, արագ -արագ մաքրում էր ճանապարհները կարգի բերում այն` ինչ հնարավոր է:

Հիմա հարց է ծագում Պողոսյանը չի կարողացել մաքրել տալ քաղաքի ճանապարհները, թե՞ չի կարևորել այս այցը: Առաջին դեպքում զարմանալ կարելի է` մարզպետը հնարավորություն չունի՞ մարզի թիվ մեկ  քաղաքի մի քանի ճանապարհ մաքրելու, երբ երկրի նախագահին է սպասում, երկրորդ պարագան մտածելու տեղիք է տալիս:

Ինչևէ, նախագահն էլ չի ընդունել մարզպետի հյուրասիրությունը, շտապել է, մեկնելով Դիլիջան:

Նվիրվում է փիլիսոփա, իրավագետ, հին չեկիստ, իմ հարազատ Սարգիս Մակարիչ Խաչատրյանին։ Նա 20-րդ դարի մեր պատմության ականատեսն ու մասնակիցն է։ Ուղեկցել է Ստալինին, աշխատել է խորհրդային բոլոր ղեկավարների հետ, շրջկոմի քարտուղար է եղել, երկար ժամանակ գլխավորել է կուսվերահսկողության հանձնաժողովը, որը ժողովուրդն անվանում էր «ԿԳԲ ԿԳԲ»-ի մեջ։ Ազնիվ, արդար, չգողացող, նա ընթացել է հոսանքին ընդառաջ։

Այսօր «Վարկած» ակումբի հյուրն էր ԱԺ պատգամավոր Հայկ Սանոսյանը: Լրագրողների հետ հանդիպմանը նա  նախ հստակեցրեց. ՀՀ բյուջեից ու տարբեր հիմնադրամներից ֆինանսական միջոցները բախշելիս պետք է հաշվի առնել նաև Վրաստանի հայ համայնքին՝ 75 հայկական գյուղեր` կես միլիոնի հասնող հայ բնակչությամբ։ Վրաստանում անուշադրության մատված հայ համայնքը, ոչ միայն ֆինանսական այլև  բարոյահոգեբանական առումով մայր հայրենիքի ուշադրության կարիքն ունի:

«Կարծում եմ՝ Համահայկական հիմնադրամի գործառույթների շրջանակը պետք է ընդարձակվի և աշխարհագրությունը մեծացնելով՝ թեկուզ քիչ-քիչ բաժին հանվի նաև այդ համայնքներին»,- նշեց Հայկ Սանոսյանը:

Պատգամավորը համոզված է, որ Աբխազիայում նույնպես բնակվում է 40 հազար հայ, նրանց էլ պետք է ուշադրության կենտրոնում պահել, թեկուզ մշակութային-կրթական միջոցառումների կազմակերպման առումով, և այս առումով մեծ անելիք ունի Սփյուռքի նախարարությունը:

Խոսելով Բյուջեի մասին, որից դուրս է մնացել Ջավախքը Հայկ Սանոսյան ասաց. «Բյուջեի նախագիծն այնքանով է իրատեսական, որ բարդություններ լինելու են կապված համաշխարհային ճգնաժամի հետ: Կառավարության կողմից պետք է  իրականացվի միջոցառումների շարք, որ գումարները կարողանան հավաքագրել»:

Ըստ նրա համաշխարհային պրակտիկայում, ընդունված փորձ կա. մեծահարուստներն իրենք են առաջարկում, ավելի շատ  հարկ վճարել քանի որ կայացած բիզնեսմենները ձգտում են, որ իրենց երկրի  տնտեսությունը զարգանա:

Սանոսյանն ասաց, որ մեր ԱԺ-ում էլ հարկային նման փաթեթի  առաջարկ է արվել` շքեղության հարկ անվամբ. «Սակայն իմ առաջարկությունը բազմակողմանի է լինելու` մասնավորապես 30 մլն շահույթ ունեցող կազմակերպությունները նույնպես պետք է հարկվեն, քանի որ սրանով կթեթևացվի մանր և միջին բիզնեսի բեռը»:

Նրա կարծիքով մեր տնտեսական քաղաքականությունը համահունչ պետք լինի համաշխարհային տնտեսական քաղաքականությանը: «Գործարարներ կան, ովքեր  կայացել են մեր երկրում, չեն թողել գնացել Հայաստանը, պարզապես կայացած բիզնեսի մի մասը տեղափոխում են այլ երկիր  իրենց բիզնեսն ավելի մեծացնելու համար», -ասաց պատգամավորը:

«Մենք ստեղծել ենք «Ջավախքի զարգացման հիմնադրամ» անունով մի կառույց, որը փորձում է իրականացնել տարբեր`մասնավորապես մշակութային միջոցառումներ: Կարծում եմ, որ «Համահայկական հիմնադրամի» գործառույթները պետք է մեծանան, իհարկե պետք է առաջինը Արցախին ուշադրություն դարձվի, բայց հայ ազգի մյուս հատվածներին էլ մի փոքր բաժին հասնի:Սակայն դա չի արվում դիվիդենտներ շահելու նպատակով.Մենք` ես և Շիրակ Թորոսյանն արդեն քառասուն տարեկան ենք և հիմա չէ, որ պետք է դիվիդենտներ շահենք: Ես մեր ժողովրդի մոտ դիվիդենտենր ձեռք եմ բերել տասը տարեկանից` սկսած շախմատային մրցաշարերից և ֆուտբոլից: Թե ինչ գործեր ենք անում իմ եղբոր հետ Ջավախքում` գիտեն բոլորը: Սակայն Ի տարբերություն Շիրակ Թորոսյանի,  ես ոչ մի կենտրոնի կողմից չեմ ղեկավարվում», — պարզաբանեց Սանոսյանը:

ԱԺ պատգամավոր Հայկ Սանոսյանը դիվիդենտներ չի ուզում շահել նաև Չախալյանի անունը շահարկելով. «Վահագն Չախալյան քաղաքական գործիչ ես չեմ ճանաչում, նա այդպիսի գործունեություն չի էլ ծավալել։ Պարզապես մի վարդով մտել է իրենց գյուղապետարան և գյուղապետին ասել` հեռացիր՝ փորձելով Վրաստանի «Վարդերի հեղափոխություն»  իրականացնել նաև իր բնակավայրում։ Դրա համար չեմ կարծում, թե որպես քաղբանտարկյալ են նրան պահում»:

Հայկ Սանոսյանն առաջարկ ուներ նաև գյուղատնտեսության  վերաբերյալ. «Պետք է  զարգացնել ` մասնավորապես գյուղատնտեսական ապրանքների միջոցով անհրաժեշտ է դառնալ արտահանող պետություն:Մենք պետք է թե´ բյուջեից, թե´ բոլոր հիմնադրամներից ֆինանսական  միջոցները բաշխենք այնպես, որ հայ ազգի մյուս հատվածներին էլ հասնի, օրինակ` Վրաստանի Մառնեուլի, Կարդաբանի գյուղերին և մոտ յոթանասունհինգ  գյուղերի էլ հասնի ֆինանսներ»:

Հերթական հեռուստամարաթոնն է՝ տելեթոն, կամ ով ոնց սիրում է ասել: Հետո վերջում կասեն`«Հայաստան» համահայկական հիմնադրամից հայտնում են, որ «Հեռուստամարաթոն 2010»-ի արդյունքում հավաքագրվել է XX, YYY, ZZZ ԱՄՆ դոլարի նվիրատվություն ու նվիրատվության խոստում»: Խոստումս ո՞րն ա, ո՞վ ա  ստուգողը

«Կոչ ենք անում բոլորին` արժանի մասնակցություն ունենալ համազգային միջոցառմանը` ի բարօրություն մեր ժողովրդի, հանուն մեր նվիրական իղձերի իրականացման», — ասում են ԼՂՀ պատգամավորները մարաթոնի մեկնարկին: Ո՞ր ժողովրդի, ո՞ր իղձերին: Ինչի՞ են իրանք իրանց փափկասուն ու հեռագնա իղձերը նույնացնում ղարաբաղցի յոլա տանողի առօրյա կարճամիտ իղձերից:

«Հըլը մի հատ գնացեք-տեսեք էն ճանապարհները, էն տները, որոնք դուք սարքում եք Ղարաբաղում»,- ասում էր հաղորդավարն ընտանեկան լոտոյի ձայնով: Բայց ո՞նց էր ցույց տալու և ի՞նչը:

Սփյուռքը մեզ պահում է հիվանդի պես: Իսկ հիվանդը չի ուզում առողջանալ: Հակառակը՝ նա ամեն կերպ ցանկանում է ի ցույց դնել իր վատ վիճակը, օրինակ՝ հեռուստամարաթոնի գովազդային հոլովակում Ղարաբաղը անապատի տեսքով ներկայացնելով, որտեղ երեխաները վարդավառ են խաղում իրար վրա ավազ շփելով: Հոլովակը «Շարմ»-ինն է, արդեն քանի տարի, նկատենք: Ջուր ա պետք Ղարաբաղին: Անջուր ա Ղարաբաղը, մարդիկ ձիերով են ջուր կրում, կեղտոտ են, ջուր չունեն լողանան, մաքրենք Ղարաբաղը, ջուրը մաքրություն է: Ու մեր սփյուռքահայ բարեկամները, ովքեր իրենց լավ բախտից չեն ունեցել մութ ու ցուրտ տարիներ, չգիտեն, որ անջուր էլ կարելի ա լողանալ, մի ձեռքով, վռազ պատկերացնում են բուրավետ ղարաբաղցուն, ու նրան մաքրելու մաքրասիրական մղումից զոհաբերում են դոլարներ, եվրոներ ու ռուբլիներ… Մաքրվեք բա, հայ ենք, պիտի մաքուր լինենք: Հազիվ թե սփյուռքահայերին ցույց տային Ղարաբաղի սառնորակ աղբյուրները, որտեղի անմահական ջրի նման ջուր նրանցից շատերը չեն էլ խմել երբևիցե: Հա, բան չեմ ասում, ջրի խնդիրը կա: Բայց ինչի՞ է պետք էդպիսի ողորմելի տեսքով ներկայացնել ամեն բան: Հա՜, մոռացել էի հիվանդի մասին: Իհարկե, որպեսզի ամրագրեն ու ամրապնդեն հիվանդի կարգավիճակը: Ջրի խնդիրը լուծեք, բան չունեմ ասելու: Բայց ինչի՞ եմ ես էսքան համոզված, որ էդ ավելորդ ծախսերը, Բակոյի ԱՄՆ հասնելը, հետն էլ մի մեծ շքախումբ շոու բիզնեսի տիեզերական անճաշակ համաստեղությամբ: Ու արի ու մի ասա, որ այ մարդիկ, չե՞ք զզվել էս դեմքերից, չե՞ք տեսնում նրանց վատ խաղը, չե՞ք զգում, որ ձեզ մոլորեցնում են: Ախր ամեն հայերեն ասված բառ չի որ ճիշտ բառ է: Ախր ամեն մի հայկական երգ չի, որ երգ է: Էլ չշարունակեմ:

Սփյուռքահայ ընկերուհիս, հուսով եմ, նա դեմ չի լինի իր անունը հիշատակելուն, Շաքե Բերբերյանը երբ Երևանում էր, հարցրեց.

«Իսկ հիմնադրամի դրամը ո՞ղջը կէրթա նպադակին, թե՞ ուդում են»

Իսկ ես ի՞նչ պատասխանեմ, շա՞տ գիտեմ, ես գիտե՞մ ինչ են լինում էդ փողերը:

«Ես վստահում եմ «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամին», — ժամանակ առ ժամանակ ասում էր ինչ-որ հայտնի դեմք: Ես չեմ վստահում «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամին:

Չէ, ստեղ խոսքս ընդհանուր առմամբ հոգաբարձուների խորհրդի, կամ Հիմնադրամի սպասարկող անձնակազմի մասին չի խոսքը, նրանք չեն գնում ճանապարհի ամեն հատված ստուգում, որ ինչպես կտեսնեն սփյուռքահայերը կամ հոգաբարձուները ավտոմայրուղու այն հատվածները, որոնք շահագործման հանձվելուց քիչ անց հերթով փլուզվել են: Ո՞վ է նրանց ցույց տվել ասֆալտը, որի վրա արդեն բուսականություն է աճում ճեղքվածքներից, կամ ակտիվորեն քանդուքարափ  լինող Հադրութ և Մարտունի տանող ճանապարհները, որ նոր են սարքվել կարծես հիմնադրամի փողերով: Ու հետաքրքիրը նա է, որ  այն հատվածներն էն ամենավատ վիճակում, որոնք վերջում են հանձնել: Նենց որ, գտեք էն մարդկանց, ովքեր էդ ամենը կերել են, ու հետ ուզեք ձեր փողերը սփյուռքայհայ բարեկամներ, ձեր հիվանդին դիալիզի տեղ կլիզմա են արել: Այսինքն, փնտրել պետք էլ չի, ոնց հասկացա, դա հենց  Բակո Սահակյանի «պադրյադչիկներն» են, որոնց ինքն ա ընտրել տենդերներով: Լսել եմ, ինքը իրան նույնացնում ա  Հիմնադրամի հետ, ոնց-որ նույնիսկ ինչ-որ պաշտոն են իրա համար Սերժն ու Քոչարյանը տեղ անում ու հիմա էլ, թեև ինքը ընդամենը հոգաբարձուների խորհրդի նախագահի տեղակալն է, և Հիմնադրամն ունի փաստացի գործադիր տնօրեն, նա էլի շարունակում է ստվերային կառավարում իրականացնել և Հիմնադրամ-նախագահական կապի գլխավոր միջոցն է:

Ո՞վ պիտի սրանով զբաղվի, կարաք ասեք: Ինչի՞ պիտի էս հիվանդ հասարակության կոնկրետ հիվանդ մարդիկ, ովքեր կյանքի ու մահվան հարցի առաջ են, օգնություն չստանան, ինչ ա թե էդ օգնությունը գնում ա վերացական ճամփեքի կամ ջրի: Ինչո՞ւ չի կարելի էդ մարաթոնի ընթացքում հավաքել փող կոնկրետ սրտի վիրահատություների, զանազան օրգանների տրանսպլանտացիների կարիք ունեցողների, քաղցկեղով ու ՄԻԱՎ/ԶԻԱՀ-ով, Հեպատիտ C-ով հիվանդներին բուժելու համար: Ինչի՞ չի սփուռքը բուժում իրականում հիվանդին, հիվանդ հասարակությունը պահելու փոխարեն: Ո՞վ կպատասխանի իմ հարցին: Թե՞ էդ ժամանակ հնար չի լինի դեղերից կտրել, շինանյութ չի, կամ լյարդի տեղը թոք պատվաստել: Է՜հ, անտերանոց ա էլի: Գոնե սփյուռքահայերը, իրանք խի՞ չեն էդպիսի մի առաջարկ անում: Ձիով ջուր կրել կլինի, իսկ չաշխատող սրտով ապրել՝ ոչ:

Սիրելի սփյուռքահայեր, մի թողեք ձեզ շլանգի տեղ դնեն, ուշքի եկեք, մարդ եղեք, էս տարի փող փոխանցեք ոչ թե հիպոթետիկ ջրեր քաշելուն կամ ճամփա սարքելուն, այլ կյանքեր փրկեք, իրական, այսօր, այստեղ: Մի խառնեք առաջնայնությունները` (prioritet)Մարդու կյանքից ավելի թանկ բան չկա ախր…

Նրանց համար, ում առաջնայնությունները խախտված չեն` օգնեք այս տարի Էլենին ու Սյուի մայրիկին ապրել: Հաշվեհամարները հղումներով` Ինչ-որ բան մեր մեջ փչացել է… եւ  Փող ունես՝ ապրում ես, փող չունես՝ մեռի՞ ..

ԲՀԿ նախագահ Գագիկ Ծառուկյանի մամուլի խոսնակ Խաչիկ Գալստյանը երեկ չի հերքել թերթի տեղեկությունը, որ Ծառուկյանն իր ծննդյան օրն անցկացնելու է Դուբայում: «Հավանական է, որ Դուբայում նշի ընտանիքի հետ»,- ասել է խոսնակը: Այս մասին գրում է «Հայկական Ժամանակը»:

Նոյեմբերի 25-ին լրանում է ԲՀԿ առաջնորդի 55-ամյակը: Ուշագրավ է, որ այս օրերին Դուբայում է գտնվում նաև ԱԺ այլևս նախկին նախագահ, Ծառուկյանի խնամի Հովիկ Աբրահամյանը: Ըստ մամուլի հրապարակումների, Դուբայում է նաև Տաշիրի /Կալուգայի/ Սամվել Կարապետյանը, որը Ծառուկյանի և Աբրահամյանի երեխաների հարսանիքի քավորն է: Դուբայում են նաև Սամվել Ալեքսանյանը և Գագիկ Բեգլարյանը:

Իշխանական կուլիսներում, ըստ այդմ, խոսվում է, որ Դուբայում Ծառուկյանի ծնունդի «քողի տակ» ներքաղաքական ռազբորկա է տեղի ունենալու, ինչը կազդի ներիշխանական հետագա զարգացումների վրա:

Շոու բիզնեսի ամենավառ դեմքերից մեկը Անի Թովմասյանը` Շպռոտը հեռացավ Հայաստանից ու այժմ ԱՄՆ -ում հյուրանոցներ է մաքրում: Օրերս նրա ազգականներից մեկի հետ էինք զրուցում: Նա ասաց, որ Անին մտադիր չէ թողնել երգելը պարզապես գումար է աշխատում  ու համարում է, որ դա աշխատանքի ավելի պատվաբեր ձև է քան այն ինչ ընտրում են ոմանք, հենց նույն հայկական շոու բիզնեսից: Անին հարուստ չէր,իսկ  երգելու համար գումար է պետք, սակայն նրա ճաշակն ու ձայնը, և այն մի քանի տեսահոլովակները, որոնց ծանոթ ենք, գալիս են ասելու, որ նա ասելիք ունի ու կարող է նոր խոսք ասել ժանրում: Գուցե նաև Հայաստանից դուրս, չնայած հարազատները հավատացնում են, թե նա անպայման վերադառնալու է:

Այս խոսակցությունը, Անիի չտեղավորվելը հայ իրականության մեջ, հիշեցրեց մի պատմություն. Անին վառ գույն էր շոու բիզնեսում, շատերը նրան մատչելի  էին համարում: Մեծահարուստներ կան որ, երևի թե արտերկրի օրինակով, ցանկանալով գիշեր անցկացնել մեր «աստղերի» հետ, նրանց պատկառելի գումար են առաջարկում մի գիշերվա համար: Իհարկե գումարի չափը դրսի հետ համեմատած չնչին է, բայց դե մերոնց էլ չես համեմատի:

Նման փորձառություն ունեցող մեկը,որն ի դեպ բավականին պատկառելի տարիքում էր պատմում էր, որ ինքն այդպիսի առաջարկ մի քանիսին է արել. ծրարով գումար է ուղարկել նախապես, հետո` հանդիպման առաջարկ: Եւ Շպռոտը եղել է այն միակ կինը, որ գնացել է հանդիպման` գումարը վերադարձնելու համար: Իսկ նրանք ովքեր շատ են սիրում փող ու փառք ու համարվում են անմատչելի, չեն մերժել նրան:

Այսօր «Օգոստոսի 23 ազգային դաշինք»  իրավապաշտպան կազմակերպության նախագահ Պուշկին Սերոբյանը, խոսեց մի  օրենքի նախագծի  մասին, որն առաջիկայում կներկայացվի նախագահին ու ԱԺ։

Ըստ նրա Հայաստանն այսօր չունի հանցանք գործած մարդկանց մեղքը քավելու համակարգ: Խոսքը վերաբերվում է Հայաստանի ազատ տարածքները դատապարտյալներով բնակեցնելուն:

Իրավացի է Սերոբյանը. «Մեր անկախ պետությունը առաջ է գնում բարեփոխումների ճանապարհով, սակայն կալանավայրերը, քրեակատարողական հիմնարկները մնացել են դեռ կոմունիստական դարաշրջանում»:

«Մարդուն ազատությունից զրկելուց հետո էլ չենք հատաքրքրվում` ինչի՞ է նա վերածվելու այնտեղ՝ շփվելով մարդկային թափթփուկների ու հանցագործ աշխարհի հետ, դուրս գալուց հետո ինչպե՞ս է հարմարվելու կյանքին: Ինձ հիմա ուրախացնում է, որ դեռ կան մարդիկ, որոնք հետաքրքրված են նման հարցերով ու այդ կալանավորներին նայում են ոչ թե որպես այլմոլորակայինների, այլ որպես մեր հարազատի, մեր հայի»,- ասում է իրավապաշտպանը:

Ըստ նրա. «Այնտեղ՝ կալանավայրերում, մարդիկ պարապությունից խելագարվում են կամ դիմում նոր հանցանքների, բայց չէ՞ որ նրանք պոտենցիալ աշխատուժ են, այն էլ` էժան աշխատուժ, եկեք նրանց ազատենք այդ վիճակից,  դեմքով շուռ գանք դեպի գաղութ, օգնենք նրանց, որ դառնան մեր բարեկամը և հասարակության համար պիտանի մարդ, ընդունենք համապատասխան օրենք, որով նրանք կգնան, իրենց ընտանիքի հետ կբնակվեն այն բաց, ազատ տարածքներում, որոնք տնտեսապես ամրանալու անհրաժեշտություն ունեն: Այսօր հասարակության վերաբերմունքը կալանավորների հետագա ճակատագրի հանդեպ զրոյական է, նույն իրավիճակն է` 5000-ից ավելի ՀԿ-ների և 80 կուսակցությունների պարագայում», — ասում  է Սերոբյանը:

Սերոբյանի խոսքով. «Այն, որ ազատ գոտիները տնտեսապես ամրացնելու նպատակով կարելի է դրանք բնակեցնել կալանավորներով, շատ կարևոր է, և դրական արդյունք կունենա: Ընտանիքը պետության կապող օղակն է, այս դեպքում մարդուն իր ընտանիքի հետ բնակեցնելով ազատ գոտիներում` մենք թույլ չենք տալիս, որ այդ ընտանիքը վերջնականապես քայքայվի, ամրանում է ընտանիքը, իսկ, օրինակ, սահմանամերձ վայրերում էլ բնակեցնելով` ամրացնում ենք սահմանն իր ենթակառուցվածքներով: Այսօր մենք հնարավորություն ունենք վերոնշյալի վերաբերյալ օրինագիծը ներկայացնել ՀՀ նախագահին և ԱԺ-ին, որպեսզի այդ ամենը իրականացվի խորքային և ճիշտ օրենսդրական հիմքով»,- ասաց Պուշկին Սերոբյանը:

Նշված նախագծին համակարծիք էր գրող, հրապարակախոս,  Հանրային խորհրդի Արցախի հարցերով աշխատանքային խմբի համակարգող Բակուր Կարապետյանը, նա ասաց, որ ինքը զրուցել է կալանավորների հետ, և նրանք ողջունում են այս գաղափարը.«Մոտ 1000 ընտանիք կարելի է բնակեցնել տարբեր ազատ գոտիներում կամ սահմանամերձ շրջաններում, նախ դա մարդասիրական քայլ է, որով այդ մարդիկ կվերակենդանացնեն այդ վայրերը և հանօրգուտ աշխատանք կկատարեն, ոչ թե 20 տարի կփտեն բանտում: Ես զրուցել եմ բազմաթիվ կանանավորների հետ, նրանք միանշանակ համաձայն էին բնակվել և աշխատել այն վայրերում, որտեղ իրենց համար հարմար կգտնի պետությունը»:

Հ.Գ. Այս խնդիրը տողերիս հեղինակը բարձրաձայնել է, դեռ տարիներ առաջ, երբ այցելում էի կալանավայրերեր, ու տարին տարվա վրա ավելանում էին լուծում պահանջող հարցերը:

Ավելին` հրապարակումներում խոսել եմ, որ հատկապես ծանր հանցագործություն գործած (ցմահ դատապարտյալների)  անձանց դեպքում, սահմանամերձ, լքված տարածքներում, բաց ռեժիմի կալանք կազմակերպելը, այլ խոսքով ասած աքսորավայրեր ստեղծելը, իրոք մարդասիրական գաղափար է: Նշելով սակայն, որ դրան հասնելու համար լուրջ ու տևական աշխատանք է պետք:

Այս թեմայով խոսել եմ պատկան մարմինների աշխատակիցների և ոլորտի մասնագետների հետ, որոնց կարծիքը միանշանակ չէ. Նրանք ունեն իրենց հակափաստարկները.նախ`բաց է կալանավորների վերհսկողության հարցը, այսինքն`կալանավայր` հեռավոր բնակավայրեր պետք է մեկնի նաև ՔԿՀ աշխատակազմ, ընդ որում մշտական բնակության` ընտանիքներով: Արդյո՞ք կհամաձայնվի ծառայողի ընտանիքը բնակություն հաստատել աքսորավայրում`ծանր հանցագործների շրջապատում: Կամ, հակառակ պարագայում պահպանությունը կարող է կազմակերպվել տեղի բնակչության ուժերով, որն իր հետ բերում է լրացուցիչ բարդություններ, քանի որ մեր սահմանամերձ բնակավայրերում համարյա բնակչություն չի մնացել և եղածին էլ այնպիսի մասնագետ դարձնելը, որ կարողանան հսկել նման կադրերի, տարիների հարց է: Այս և բազում ուրիշ հարցեր, որոնք լայն քննարկման թեմա է:

Ի լրումն դրա, թեմայի շուրջ զրույցներից մեկի ժամանակ, «Դատապարտյալի հիմնադրամ» կառույցի ղեկավար Կառլեն Թորոսյանը գաղափարը համարեց անիրագործելի: Ըստ նրա, էժան աշխատուժ ՔԿՀ-երում հիմա էլ կա: Սակայն ներդնում անող չկա. Աշխատող դատապարտյալը պահանջարկ չունի: Նա համոզված է, որ եթե այս պահին կալանավայրերի շրջակայքում հսկայական ազատ տարածքներում, կառուցվեն, կամ վերակառուցվեն կիսաքանդ շինությունները, հենց այսօր էլ կարելի է կազմակերպել դատապարտյալների աշխատանքի պրոցեսը: Սա ևս լուրջ թեմա է, որը մի հրապարակման սահմանում հնարավոր չէ ամբողջական ներկայացնել:

Սակայն աքսորի գոտու կազմակերպումը մեր երկրի պարագայում ողջունելի գաղափար է, որի իրականացումը պահանջում է լուրջ հետազոտություն, ցանկություն, տևական  ու հետևողական աշխատանք:

Այսօր ռեժիսորներ Արմեն Մազմանյանի, Լևոն Իվանյանի հետ մամուլի ասուլիսի հրավիրված, Մազմանյանի դասարանն ավարտած դերասանուհի Նազենի Հովհաննիսյանը մի հետաքրքիր հայտարարություն է արել: Նա ասել է, որ դեմ չէ  սերիալներին, քանի որ հեռուստադիտողը միշտ հնարավորություն ունի դիտելու կամ չդիտելու դրանք, փոխելու կամ չփոխելու ալիքը: Սակայն ինքն այնտեղ չի խաղում, ոչ թե այն պատճառով, որ դրանց որակը չի բավարարում, այլ որ փառասեր է և շատ գումար է սիրում: Այո,սակայն մեր իրականության մեջ, շատ գումար վաստակելու իր ճանապարհները մարդն ինքն է ընտրում: Խնդիրն այն է, թե ինչքանով են դրանք արժանավայել:
Նազենին նկատել է, որ անթույլատրելի է, սերիալներում ոչ պրոֆեսիոնալների նկարահանումը.«փողոցից բռնած տաքսու վարորդներ, ովքեր, չգիտես ինչպես, հայտնվում են կադրում և էժանացնում դերասանի մասնագիտությունը»:

Նա իրավացի է.« Սերիալների կրկնություններն ինտերնետում ռեկորդային դիտումներ են հավաքում: Ինչ վերաբերում է սկսնակ դերասաններին, ապա սերիալները նրանց համար կարող են ճահիճ դառնալ: Միաժամանակ կան դերասաններ, ովքեր ծաղկում, բացահայտվում են հենց սերիալներում»:

Երեկ դարձյալ ավտովթար էր Արշակունյաց պողոտայի «Հայրենիք» կինոթատրոնի խաչմերուկում: ԱՊՊԱ-ին սպասելիս խցանում էր առաջացել, որն  այստեղ արդեն  դարձել է սովորական երևույթ:

Ուղիղ մեկ ամիս  հյուր ունեի, որն ապրում էր նախկին «Հայրենիքի ունիվերմագի» կողքի շենքում, ու որին այցելում էի ամեն երեկո: Աշխատանքային ժամի ավարտից հետո, երբ մթության մեջ մարդիկ ու մեքենաները խառնվում էին իրար,  իրոք վտանգավոր ու տհաճ իրավիճակ էր ստեղծվում: Ու ամեն անգամ,  խաչմերուկն անցնելուց  հետո,  փառք էի տալիս Աստծուն, որ այդ օրն էլ ողջ մնացի:

Անցումը չի գործում անկախացումից ի վեր, երբ ցուրտ ու մութ տարիներին  այն վերածվեց հանրային զուգարանի և բոմժերի բնակատեղիի: Սակայն,  չգիտես ինչու,  տաս տարուց ավելի  չգործող «անհույս»  անցման պարագայում լուսացույցները դրված են միայն մեքենաների համար. կիսամաշ «զեբրերը»  ոչինչ չեն ասում որևէ մեկին: Ու հետիոտնը բացառապես վարորդների քմահաճույքով է հատում փողոցը:

Տարիներ շարունակ  Շենգավիթի թաղապետը չնկատեց  իր նստավայրից մի քանի մետր հեռու գտնվող խայտառակ վիճաը,  ու  սայլը տեղից չէր շարժվում: Եկող — գնացող Քաղաքապետերն էլ ոչինչ չարեցին,  ու վտանգավոր խաչմերուկը դուրս մնաց ուշադրությունից: Գագիկ Բեգլարյանի օրոք տասնյակ բակեր վերաբացվեցին շենգավիթ համայնքում, սակայն  գետնանցումը այդպես էլ մնաց փակ: Պատճառը թերևս մեկն էր. Այստեղ փողեր լվանալու հիմք չկար.մայրաքաղաքի այս  հատվածը` գործարանների փակվելուց հետո սակավամարդ է, անցումի տակ առևտուրը գուցե թե չարդարացնի իրեն, ծախսված գումարները անիմաստ են լինելու:

Ի վերջո  կարծես Բեգլարյանի օրոք անցումների բարեկարգման շրջանակներում ներգրավվեց նաև այս մեկը:

Արդեն մեկ ամիս է  հետևում եմ  իրավիճակին, սակայն շինարարները  այնքան անաղմուկ ու դանդաղ են  աշխատում, որ թվում է,  թե  շինաշխատանքների ավարտը յոթ սարի հետևում է: Փորձեցինք պարզել, ի՞նչ է կատարվում, ի՞նչ կարգի վերանորոգում է, ե՞րբ կբացվի անցումը: Ի պատասխան այս հարցերի  Երևանի քաղաքապետարանի շինարարության և բարեկարգման վարչությունից «Հայկական Վարկած» էլ.օրաթերթին տեղեկացրեցին.

«Ի պատասխան Երևանի քաղաքապետարանին ուղղված ձեր հարցման՝ աշխատակազմի շինբարեկարգման վարչությունը տեղեկացնում է, որ Արշակունյաց պողոտա-Գարեգին Նժդեհ փողոցների խաչմերուկի գետնանցումում իրականացվել են ընթացիկ նորոգման աշխատանքներ. կատարվել են պատերի բազալտե սալերի, բազալտե թասակների վերանորոգման աշխատանքներ, փոխվել է  էլ. լուսավորությունը, կատարվել են  խճաքարե հատակի նորոգման աշխատանքներ։

Աշխատանքներն  ավարտվել են։

Աշխատանքներն իրականացվել են Երևանի քաղաքապետարանի միջոցների հաշվին՝ «Հիմնաքարեր»  ՍՊԸ -ի  կողմից»։

Հարգելի քաղաքապետ Մարգարյանին

Հ.Գ. Ի դեպ պատասխանի օրվանից անցել է  մոտ 5 օր, սակայն անցումը բացված չէ:

Շատ կցանկանայինք, որ քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը ուշադրություն դարձներ, որ իր ղեկավարած կառույցի`քաղաքապետարանի անունից չհնչեր այնպիսի պարզաբանում, որ չի համապատասխանում իրականությանը:

Հ.Գ.2  Շատ հաճախ է հարց հնչում, թե ինչո՞ւ չենք անդրադառնում կրկեսի հատվածի խաչմերուկի երթևեկության խայտառակ վիճակին: Այստեղ ևս չափազանց վտանգավոր է անցումը, թե հետիոտների,  թե  մեքենաների համար: Առաջարկ` եթե ոչ գետնանցում, ապա գոնե կամուրջ կառուցել բազմաֆունկցիոնալ շենքերի  շրջակայքում անհրաժեշտ է: Սա ընդունեք որպես առաջարկ Մամուլի տան և հարակից հրատարակչության աշխատակիցների կողմից: