Հարություն Առաքելյանը իր հերթական` թվով 7-րդ «բաց ֆաքսն» է ուղարկել ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանին.

«Պարոն վարչապետ, այս «բաց ֆաքսը» ընդունեք որպես նախորդ «բաց ֆաքս-6»-ի շարունակություն, քանի որ իմ ուսումնասիրությունների արդյունքում հարցից հարցեր են առաջանում:

Խոսքը վերաբերում է Հնդկական օվկիանոսում գտնվող Սեյշելյան կղզիներում անհայտ անձանց կողմից գրանցված NUMARD TRADING LTD ընկերության և «Նաիրիտ» գործարանի «բարդ» հարաբերություններին:

Եվ այսպես: Դեռևս 2009թ. հայաստանյան լրատվամիջոցները մատնանշում էին այն շրջանառվող լուրերը, որ «Նաիրիտ» գործարանը մեծ ցանկություն է ցուցաբերում «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ-ի 40 տոկոս բաժնետոմսերը ձեռք բերելու հարցում և այդ կապակցությամբ նամակով դիմել է կառավարությանը: Իսկ մինչ այդ 2008թ. 90 տոկոս մասնավոր բաժնեմաս ունեցող «Նաիրիտ» գործարանը շուրջ 4,2 միլիարդ դրամի դատ էր շահել 100 տոկոս պետական բաժնեմաս ունեցող «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ-ի հանդեպ:

Իմ ուսումնասիրությունների արդյունքում պարզվեց, որ այդ պարտքն առաջացել է Չինաստան առաքված կաուչուկի արտադրության համար նախատեսված հոսքագծի պատճառով: Զարմանալին այն է, որ այդ հոսքագիծը (ոչ լիակազմ) գնահատվել է 14 միլիոն դոլար, իսկ «Ռայնովիլ փրոփերթի լիմիթեդ»-ին «Նաիրիտ» գործարանը «վաճառելու» ժամանակ այդ նույն հոսքագծից գործարանում կար ևս երկուսը:

Այսինքն, եթե ամբողջ գործարանը վաճառվել է 40 միլիոն դոլարով, ապա միայն այդ երկու հոսքագծի արժեքը կազմում է 28 միլիոն դոլար, այն դեպքում, երբ կաուչուկի արտադրամասը (որտեղ տեղակայված են հոսքագծերը) կազմում է գործարանի ընդհանուր արժեքի շուրջ 10 տոկոսը: Այստեղ պարզ հետևություն կարելի է անել, որ ոչ լիակազմ մեկ հոսքագիծը չէր կարող արժենալ 14 միլիոն դոլար կամ գործարանն է «վաճառվել» շատ էժան գնով: Խորանալով 4,2 միլիարդ պարտքի գոյացման հարցում, պարզեցի, որ զավեշտալի իրողություն է կատարվել դատավարության ընթացքում:

«Նաիրիտ» գործարանը որպես հայցի պահանջի հիմնավորում դատարանին է ներկայացրել միայն իր կողմից` որպես վաճառող ստորագրած հաշիվ-ապրանքագիր, որն ստորագրված չէր եղել գնորդի` «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ-ի կողմից: Վերջինիս ղեկավարությունը համաձայն չի եղել այդ հաշիվ-ապրանքագրում նշված հոսքագծի արժեքին` համարելով, որ այն մի քանի անգամ գերազանցում է նույն հոսքագծի իրական արժեքը:

Փաստորեն ստացվում է, որ ցանկացած ոք իր երևակայությունը և ագահությունը համատեղելով կարող է միակողմանի հաշիվ-ապրանքագիր գրել, մտնել դատարան և դատ շահել, իսկ դատարանն էլ ինչ-ինչ դրդապատճառներից ելնելով կարող է հաշիվ-ապրանքագիրն ընդունել հիմք, որոշում կայացնել ընդդեմ պետական ձեռնարկություն հանդիսացող «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ-ի դեմ:

Զարմանալի է նաև, որ «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ-ի 100 տոկոսանոց բաժնետեր ՀՀ էներգետիկայի և բնական պաշարների նախարարությունը որևէ քայլ չի կատարել իր շահերը պաշտպանելու համար` չի բողոքարկել վերին դատական ատյաններում այս անօրինական վճիռը:
Այս ամենի մեջ տարօրինակ է նաև այն, ինչպես նշել էի «ֆաքս-6»-ում, որ ՀՀ ֆինանսների նախարարը նամակ է գրում և գումար է հատկացնում «Նաիրիտ» գործարանում 3,5 տոկոս բաժնեմաս ունեցող ՀԱՅԳԱԶԱՐԴ ՓԲԸ-ին NUMARD TRADING LTD օֆշորային ընկերության հանդեպ դատում պարտված բաժնետիրոջ շահերը պաշտպանելու համար, իսկ այս դեպքում` 100 տոկոս պետական բաժնեմաս ունեցող «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ պարագայում որևիցե քայլ չի ձեռնարկում պետական ունեցվածքը պաշտպանելու համար:

Իմ խորին համոզմամբ, այս ամենի իմաստը արհեստական պարտք գոյացնելն էր, որի նպատակը պարզվեց այն ժամանակ, երբ «Նաիրիտ» գործարանը` ի դեմս Վահան Մելքոնյանի, գրությունով դիմեց ՀՀ վարչապետին` առաջարկելով պետական «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ-ն 4,2 միլիարդ դրամ արհեստածին պարտքի դիմաց հանձնել 90 տոկոս մասնավոր «Նաիրիտ» գործարանին: Այդ հարցի հետ կապված նաև որոշվել էր ստեղծել հասարակական կարծիք, իրականացվել էր քարոզչություն և հարցը նույնիսկ քննարկվել էր ՀՀ Նախագահին առընթեր Հանրային խորհրդի ենթահանձնաժողովում, որը նախագահել էր Վազգեն Սաֆարյանը, իսկ հանձնաժողովի եզրակացությունը այդպես էլ մնաց մամուլից գաղտնի:

Վերադառնալով նախատեսված գործարքի բուն նպատակին` ցանկանում եմ նշել, որ ինձ համար պարզ դարձավ, որ «Նաիրիտ» գործարանը դառնալով «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ-ի սեփականատեր, մեխանիկորեն դառնալու էր հայ-չինական «Նաիրիտ-Շանսի» համատեղ ձեռնարկության 40 տոկոս բաժնետեր: Սակայն հայաստանյան լրատվամիջոցները երբ սկսեցին անդրադառնալ այս պատմությանը, չմոռանալով մատնանշել Չինաստանում ՀՀ դեսպան` ՀՀ վարչապետի եղբոր նախապատրաստական գործունեությունը այս հարցում, այս գործարքը սառեցվեց:

Բայց հետագայում «Նաիրիտ» գործարանի ղեկավարությունը չհրաժարվեց իր «նախաձեռնությունից»` կազմակերպելով առավել զավեշտալի քայլ, որին անդրադարձել եմ իմ «Բաց ֆաքս-6»-ում: Ինձ համար ակնհայտ է, որ եթե չլիներ ՀՀ ֆիննախի կողմից կազմված Միջանկյալ ակտը, ապա Վահան Մելքոնյանի նկրտումները կյանքի կկոչվեին հետևյալ կերպ` «Նաիրիտ» գործարանը չկարողանալով կատարել 4,9 միլիարդ դրամի պարտավորությունը NUMARD TRADING LTD օֆշորային ընկերության հանդեպ, «ստիպված» էր լինելու «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ-ի 4,2 միլիարդ դրամի ունեցած պարտավորությունը «Նաիրիտ» գործարանին պարտքի զիջման պայմանագրով զիջել NUMARD TRADING LTD օֆշորային ընկերությանը, որի արդյունքում «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ –ը պարտք կլիներ օֆշորային ընկերությանը 4,2 միլիարդ դրամ:

Նաև հաշվի առնելով, որ «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ-ն չէր կարողանալու այդ պարտքը մարել և նրա միակ ակտիվը հայ-չինական «Նաիրիտ-Շանսի» համատեղ ձեռնարկության 40 տոկոս բաժնեթղթերն է, ապա պարզ է դառնում, որ Հնդկական օվկիանոսում գտնվող Սեյշելյան կղզիներում անհայտ անձանց կողմից գրանցված NUMARD TRADING LTD–ն դառնալու էր Հայաստանի Հանրապետության պետական սեփականություն հանդիսացող հայ-չինական «Նաիրիտ-Շանսի» համատեղ ձեռնարկության 40 տոկոսի բաժնետեր:

Եթե գործարքն իրականություն դառնար, ապա պետությունը ստիպված պետք է լիներ կամ մարել «Նաիրիտ-2» ՓԲԸ-ի 4,2 միլիարդ դրամի պարտավորությունը, կամ ստիպված պետք է համաձայնվեր հայ-չինական «Նաիրիտ-Շանսի» համատեղ ձեռնարկության 40 տոկոս բաժնեթղթերն հանձնել NUMARD TRADING LTD օֆշորային ընկերությանը:

Ահա ողջ իրողությունը…

Այժմ կներկայացնեմ հարցեր, որոնց պատասխանը իրավապահների համար ցանկալի կլինի լսել հենց ՀՀ վարչապետից.

-արդյո՞ք միակողմանի ստորագրված հաշիվ-ապրանքագրի հիման վրա կայացված դատական վճիռը դատավարության ընթացքում կարելի՞ է դիտարկել որպես նախադեպ.

-արդո՞ք դատավորը պարտավոր չէր նմանատիպ ոչ հիմնավոր գործը վերադարձնել հայցատիրոջը կամ գոնե դատավարության ընթացքում նշանակեր ապրանքագիտական-փորձագիտական քննություն և ստանար եզրակացություն` հոսքագծի իրական արժեքի վերաբերյալ.

-արդյո՞ք Չինաստանում ՀՀ դեսպան ձեր եղբայրը երբևիցե առնչություն ունեցել է հայ-չինական «Նաիրիտ-Շանսի» համատեղ ձեռնարկությանը»:

Երևանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի հանձնարարությամբ, Ամանորի շեմին իրականացվեց մայրաքաղաքի փողոցներում, բակերում, կանգառասրահներում և այլ տարածքներում գիշերող, մշտական բնակության վայր չունեցող անձանց ժամանակավոր կացարաններով ապահովման ծրագիրը:

Քաղաքապետարանի ֆինանսավորմամբ և հայ-դանիական «Հանս Քրիստիան Կոֆոեդ» բարեգործական հիմնադրամի աջակցությամբ Վարդաշենում նրանց տրամադրվեց մի մասնաշենք, որտեղ ինչպես տեղեկացրեց կենտրոնի տնօրենը, տեղավորել են գիշերակաց 42 անօթևանի: Տնօրենը պատմեց, որ իրենք նոր չէ, որ զբաղվում են այդ գործով, սկզբում շրջել են փողոցներում, գտել անօթևաններին, փորձել նրանց օգնել, կամաց – կամաց խնդիրն այլ տեսք է ստացել, երբ գործի մեջ է մտել դանիական կազմակերպությունը, իսկ երևանում ցրտից անօթևաններ են մահացել:Այդ ժամանակ էլ սկսել են համագործակցել նաև նախկին քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանի հետ:

Նա պատմեց, որ իրենք աշխատել են քաղաքապետարանի հետ, սակայն  համագործակցել են նաև Սոցիալական ապահովության վարչության պետ Ռուզաննա Զաքարյանի հետ:

Տնօրենն ի դեպ, ներկայացրեց, որ լուծվել է անօթևանների կացարանի, սննդի, հիգիենայի, խնամքի բուժզննության և առաջին անհրաժեշտության այլ միջոցառումների կազմակերպումը,սակայն խուսափեց նշել այն գումարի չափը որ, տրամադրել է քաղաքապետարանը, պատճառաբանելով, թե հեռախոսով չի կարող տվյալներ ասել:

Սա իհարկե հարցի մի կողմն է.Անկախ նրանից, մարդասիրական, թե` քաղաքի համար մտահոգ դրդումներով է քաղաքապետն իրականացրել ծրագիրը, գումար հատկացնելով մայրաքաղաքի բյուջեից, միևնույնն է դա ավելի շուտ սոցապնապարարության գործն է, որն այսօր կամ չի արվում, կամ թերի ու շատ վատ է կազմակերպվում:

Եթե չեմ սխալվում 2006-ին, անօթևանների կացարան բացվեց թիվ 1 տուն — ինտերնատի մասնաշենքերից մեկում և բյուջեից հատկացված գումարների հաշվին նախատեսվեց պատսպարել մոտ 60 հոգու, հետո մարդկանց հոսքը սկսեց աննախադեպ աճ գրանցել ու տնօրինությունը կանգնեց խնդրի առջև: Մի մասին տեղավորեցին տուն ինտերնատում, մի մասն էլ անվերջ վերադարձի մեջ է, (դուրս են գրվում, հետո կրկին հետ վերադառնում) քանի որ այնտեղ ըստ կարգի, 2 ամսից ավելի չեն պահում: Ու այս կիսատ պռատ մշակված ծրագիրը մնաց գործող ու այդպես էլ լիարժեք չմշակվեց:

Հիմա անցնենք բուն խնդրին. անօթևանների կենտրոնում պահվող մարդկանց մեծ մասը երևանի բնակիչ չէ: Գրեթե վստահ եմ, որ Վարդաշենում պահվողների մեծ մասը ևս մարզերից է:

 Անհասկանալի է, թե ինչու պետք է մայրաքաղաքի (որն առանց այդ էլ բազմաթիվ խնդիրներ ունի) բյուջեից, հատկացում արվի մարզերից եկած անօթևանների խնդիրը լուծելու համար, այն դեպքում, երբ դա կարող է, և ի պաշտոնե պարտավոր է կազմակերպել սոցապնախարարությունը:Ու գործը ճիշտ կազմակերպելու դեպքում անօթևանը չի հասնի Երևան, մի կտոր հաց ճարելու ու քանդված շինություն գտնելու հույսով: Եւ ինչքանո՞վ է ճիշտ, առանց այդ էլ բնակչությամբ գերծանրաբեռնված ու մադկային հոսքի բեռի տակ կքած Երևանին լրացուցիչ ծախսի տակ գցելը:

Մինչդեռ մարզերում, սոցապնախարարության կողմից, բարեգործական հիմնադրամների օժանդակությամբ (թեկուզ երկու մարզում մեկ կենտրոն սկզբունքով) կենտրոն հիմնելը շատ ավելի նպատակահարմար կլիներ: Նշենք միայն մեկ խնդիր. մարդիկ այսօր, թե` անօթևանների կենտրոնում, թե` վստահ եմ, նորաբաց հավաքատեղիում իրենց փաստաթղթային հարցերը կարգավորելիս, ոչ քիչ գումարներ են ծախսում (ի դեպ պետության գրպանից), բնակության վայրեր հասնելու ու հարկ եղած հարցերը լուծելու համար: Քանի որ, ինչպես տեղեկացվում է` հաշվառումից և խնդիրների գույքագրումից հետո, նախատեսվում է լուծել նաև անօթևանների աշխատանքի տեղավորման եւ այլ հաստատություններ տեղափոխման հարցը: Իսկ միգուցե՞ այստեղ ևս գործում է ինչքան շատ գործ` այնքան շատ գումար, սկզբունքը:

Ի դեպ վերը նշված խնդիրը միայն մի փոքրիկ, մասն է, այն լաբիրինթոսի, որ ստեղծված է այս հարցի շուրջ:

Ռուզան Ավոյան

Դեռևս ուրբաթ գիշեր Facebook սոցիալական ցանցում տեղեկություններ շրջանառվեցին, թե քիչ առաջ խոշոր գողություն է կատարվել «Արզնի-կաթ» ընկերության գրասենյակում: Ընդ որում ասվում էր, թե տեղեկության իսկությունը 99,9 տոկոսով է: Հաջորդ առավոտյան, ի պատասխան մեր հարցի, ընկերության ներկայացուցիչը ժխտեց այդ լուրը:

Այսօր Հայացք» օրաթերթը գրել է. «Գողերը «սրբել» են հիմնարկության սեփականատեր Արմեն Ջանվելյանի, գլխավոր տնօրենի և գործավարուհու աշխատասենյակները: Գողացել են տասնյակ հազարավոր դոլարների հասնող տեխնիկա, իսկ Ա. Ջանվելյանի աշխատասենյակից՝ նաեւ խոշոր գումար: Հետաքրքիրն այն, էր գողերը մուտք են գործել «չոռնի խոդից», որին հասնելու համար էլի մի քանի դուռ են բացել»»:

Ընկերության մամլո հարցերով պատասխանատու Վահե Փանոսյանը քիչ առաջ հաստատեց, լուրը,նշելով, որ դեպքը տեղի է ունեցել Արզնի — կաթի երևանյան կաթի գործարանի`Նորքի զանգվածում գտնվող Արմեն Ջանվելյանի գրասենյակում: Գողերը գիշերը մուտք են գործել գրասենյակ տարել են միայն երկու համակարգիչի մոնիտոր և գումար: Հարուցվել է քրեական գործ: Հայտնաբերվել են մատնահետքեր:

Արմեն Ջանվելյանն էլ իր հերթին է հայտարարել, թե` գրասենյակից տարել են նաև անվտանգության համակարգը և հնարավոր է նաև կարևոր փաստաթղթեր:

Հետաքրքիր է մի հանգամանք. որտեղի՞ց դեպքից ընդամենը ժամեր անց սոցցանցում շրջանառվող լուրի հեղինակներին նման տեղեկություն և ի՞նչ նպատակ ուներ համացանցում այդ լուրը տարածելը:

Այսօր չինական  հորոսկոպի 12 փուլից կազմված լուսնային նոր տարվա, կամ Վիշապի տարվա առաջին օրն է:

2012 -ին շատ հարգի է կարմիրը:Կարմիր գույնը երջանկության և բարգավաճման գույնն է:Այն իշխանություն ու ջերմություն է խորհրդանշում:

2012 թ — ը  հաջողություն կբերի նրանց, ում զինանոցում երեք տեսակի «զենքն» կա. դիվանագիտություն, իմաստություն և հավատարմություն:

Տարին խոստանում է լինել շահավետ ժողովրդի երկու` գրեթե հակառակ բնագավառի ներկայացուցիչների` ստեղծագործող  և բիզնեսով զբաղվողների համար:

Առաջինները հնարավորություն կունենան իրականացնել իրենց երազանքները, մյուսները` օգտվելով բարենպաստ հանգամանքներից պիտի ավելացնեն իրենց կապիտալը:

Չնայած դրան, իրավիճակը ընդհանուր առմամբ, կլինի չափազանց լարված ու ճգնաժամային: Բացի այդ  սպասվում է հակամարտող կողմերի հնարավոր հետևանքներ, սակայն այս հարցում կանխատեսումները անշնորհակալ են.իրական հստակություն կլինի միայն տարվա կեսին:

Սակայն աստղագետները պնդում են, որ ճգնաժամը,  չի կարող ծրագրերը լքելու և նպատակներից հետ կանգնելու  պատճառ լինել: Էներգիայով լեցուն և համառ մարդկանց համար, որոնք պատրաստ են գնալ դեպի նպատակը և խոչընդոտների հաղթահարումը, կանխատեսվում է` ինչքան  ավելի արագ ընթացք, այնքան ավելի լավ արդյունք:

Տարին միանշանակ հաջող է. Առավել հարմար է հիշարժան գործեր կատարելու համար: միայն հիշեք, որ չպետք է չարաշահել Վիշապի բարությունը և փորձել նսեմացնել ուրիշներին.
Վիշապը շքեղ է, սակայն ցուցամոլություն չի սիրում: Ընդհակառակը` որքան ավելի շատ ջանք ու եռանդ`այնքան մեծ պարգև. Անապահովները պետք է որոնեն ուժեղ հովանավոր:

Տարին կնշանավորվի մի շարք խոշոր ծրագրերով, հնարավոր են ինչպես անհավատալի անակնկալներ, մեծ հաղթանակ, այնպես էլ մեծ անհաջողություններ:

2012-ի ընդհանուր միտումները կարող են ամփոփվել հետեւյալ կերպ.
• Տարին չի հանդուրժում ծուլություն, կեղծիք ու գոռոզություն.
• Տարի կլինի պայծառ, նույնիսկ շքեղ, կյանքի կկոչվեն մի շարք խոշոր ծրագրեր.
• Տարին կբերի բազմաթիվ խնդիրներ, բայց դրանք կարող են լուծվել ժամանակի մեջ. Կարևորը հաստատակամությունն է.
• Տարվա ընթացքում կարող ենք և պետք է ազատվենք այն խնդիրներից, որոնց արմատներն անցյալում է ու ստի վրա հիմնված.

2012 — Գարուն — իրադարձություններով լի կլինի, թե բիզնեսի, և  թե`անձնական ոլորտներում:

Ամառ — կպահանջվի առավելագույն ուշադրություն շրջապատի և մերձավորների նկատմամաբ: Տարվա այս եղանակը կներառի մեծ հավանականություն հակամարտությունների, ինչպես ընտանեկան, այնպես էլ մտերիմների շրջանում:

Հակամարտությունները կարող են  լրջորեն բարդացնել անձնական կյանքը, եթե ուշադրության  պակաս լինի հարազատների` նրանց նկատմամբ, ովքեր դրա կարիքը  ունեն:  Դուք կարող եք և պետք է վերականգնեք հաղորդակցությունը: Պետք է  փնտրել ընդհանուր հիմք և  ձգտում հաշտության ու փոխըմբռնման:

Աշուն – Ողջ տարվա ընթացքում ամենախաղաղ ու հանգիստ ժամանակը:

Ձմեռ — խոսելով տարվա մասին ընդհանրապես, չենք կարող բաց թողնել մարգարեական մի իրադարձություն, որը պետք է տեղի ունենա դեկտեմբերի 21 — ին:

Ըստ տարբեր ուսմունքների, այդ օրը կամ ելակետ կլինի առավել կատարյալ` նոր դարաշրջանի, կամ վերջակետ կդրվի մարդկային զարգացմանը. Սրան չհավատացողներ կան, սակայն ըստ կանխատեսումների, 2012 թվականի դեկտեմբերի 21-ը  շատ ծանր օր է սպասվում. այն կլինի սթրեսային և մարդիկ նյարդային համակարգի հետ կապված լուրջ խնդիրներ կունենան:

Այս հարցում համամիտ են բոլոր ուսմունքների գիտակները և աստղագետները:

Ռումինիայի արտաքին գործերի նախարար Թեոդոր Բակոնսկին հեռացվել է պաշտոնից, և միայն այն բանի համար, որ իր բլոգում ընդդիմադիներին անվանել է «անգործներ»: Նախարարը ծաղրել է նախագահ Տրայան Բասեսկուի հրաժարականը պահանջող ընդդիմության կոչերը, նրանց անվանելով ապատեղեկատվությամբ զինված ու ատելության քարոզչություն իրականացնողներ», «անցյալի ուժեր», որոնք խոչընդոտում են «նոր Ռումինիայի նախագծի» ստեղծմանը:

Դրան հաջորդել է Ռումինիայի վարչապետ Էմիլ Բոկի, ելույթը երկրում հակակառավարական բողոքի ակցիաներին նվիրված խորհրդարանի արտահերթ նիստում. «Ես որոշում եմ կայացրել Բակոնսկու հրաժարականի վերաբերյալ: Ցավում եմ իմ որոշ գործընկերների`  ցուցարարների հասցեին հնչեցրած անզգույշ խոսքերի համար և հրապարակային ներողություն խնդրում ռումինացիներից»,- ասել է Բոկը:

Օրերս կառավարության շենքի առջև, Աշխատանքի եւ սոցիալական հարցերի նախարար Արթուր Գրիգորյանը ցուցարարներից մեկին` Արմեն Խալոյանին, հրապարակավ «բոմժ»  անվանեց:

8 տարի անտուն ապրող տղամարդն ընդամենը նախարարին դիմել է, իրեն տուն — ինտերնատում կացարան տալու հարցով, սակայն նախարար Գրիգորյանը բառացիորեն ասել է. «Ծերանոցները քո նմանների համար ա՞, որ տանեմ գցեմ ընդեղ բոմժանո՞ց է »:

Չնայծ դրան որևէ մեկը, նույնիսկ այն կուսակցության մակարդակով, որի քվոտայով նախարար է դարձել Գրիգորյանը, ներողություն չխնդրեց, ՀՀ քաղաքացուն բոմժ անվանելու ու վիրավորելու համար, ԲՀԿ-ն իր պատվից ցած համարեց ու չփորձեց իր նախարարի անտակտությունը ինչ որ ձևով մեղմացնել: Նույնիսկ չքնարկվեց նրա`հասարակական վայրում,  քաղաքացիների ներկայությամբ իրեն դրսևորել չկարողանալու հարցը:

Նույն կերպ վարվեց և ՀՀԿ –ն, երբ իր` արդեն նախկին աշխատակազմի ղեկավարը հրապարակավ մարդկանց համբալ անվանեց:

Այո, ստացվում է, որ մեր անցած ճանապարհը ոչինչ չի տվել և դեռ շատ բան ունենք սովորելու, թեկուզ ռումինացիներից: Ապագա չունի այն  երկիրը, որի քաղաքացին ու երկիր պահողը, իր տարրական իրավունքի համար պայքարելիս, բոմժի ու համբալի պիտակ է ստանում և մնում է անպաշտպան:

Օրերս դերասանուհի Նազենի Հովհաննիսյանը Հ1 -ից տեղափոխվել է Արմենիա TV:

Բոլորովին վեջերս նա մի առիթով հայտարարեց, թե իրեն բազմիցս են հրավիրել Արմենիա TV-ից, սակայն ինքը գերադասում է Հանրային հեռուստաընկերությունը:

Նազենիի փոխարեն, ի հեճուկս նրա և Արմենիա TV-ի, Ալիկ Հարությունյանը Արմենիայից հ1 է բերել «ELLE STYLE» հանդեսի խմբագիր Ա. Խախամյանի կնոջը`  Արմենիա TV-ի «Ընտանեկան ալբոմի» վարող` Մայա Պողոսյանին, և էլի մի մոդելային արտաքինով հաղորդավարուհու:

Հարությունյանը ժամանակին ասում էր թե` հ1-ին «ծտեր» են պետք: Այսօր, Հ1-ը դատարկվում է: Վերջերս այնտեղից հեռացավ նաև Արտակ Հերիքյանը: Թե ինչ պետք է տան գեղեցկուհիները Հ1-ին, որոնց շնորհալիության, և Ազգային հեռուստաընկերությանն օգտակարության հարցը  խիստ կասկածելի է, որպեսզի հավակնեն շարքային սպառողի գրպանից ստանալու 500 հազար դրամ աշխատավարձ: Նման աշխատավարձ, թերևս, կարող են իրենց թույլ տալ վճարել միայն մասնավոր TV -ները: Մեր ունեցած տեղեկություններով այս չափի աշխատավարձով է հրավիրվել Մայա Պողոսյանը:

Մի շատ հետաքրքիր դեպք է տեղի ունեցել Ջերմուկում.հետաքրքիր` իր հետագա զարգացումներում.  Մոտ երկու ամիս առաջ չորս երիտասարդներ Ջերմուկ քաղաքի ոստիկանության հերթապահի օգնական Վահե Խաչատրյանին աշխատանքի ժամին դուրս են կանչել հերթապահ մասից և դաժանաբար ծեծի ենթարկել, որի արդյունքում փշրված կողոսկրերով վերջինս հայտնվել է հիվանդանոցում:

Երիտասարդ ոստիկանի հետ հաշվերհարդար տեսնողները Ջերմուկում հայտնի Գազի Կոյրունի` տղաներն են և երկու եղբոր որդիները: Կորյուն Ստեփանյանի կրտսեր որդին` Ֆենիկ Ստեփանյանը, որի պատճառով ի դեպ, տեղի է ունեցել ծեծկրտուքը, անչափահաս է, և չի  կալանավորվել, իսկ թե ինչպես է պատահել, որ չորս խուլիգաններից միայն մեկն է նախնական կալանքի տակ, հուսով ենք մեր գրավոր հարցմանը սպառիչ պատասխան կտա գործը քննող  ՀՔԾ-ն:

Մեր ունեցած տեղեկություններով կալանավորվածը Կոյրունի ավագ որդին է, նրանք` ովքեր խուսափել են պատասխանատվությունից, երկու եղբոր զավակներն են. Ասում են, թե` այս գործում սրտացավ են եղել թե, Ջերմուկի քաղաքապետը, թե, <Ջերմուկ Գրուպի> նախագահ Աշոտ Արսենյանը:

Սակայն Գազի Կոյրունի բախտի անիվը նոր տարվա դեմ հաստատ թեքվել էր, քանի որ առաջին դեպքի հետևանքները դեռ թարմ` դեկտեմբերի 13-ին տեղի է ունենում մեկ այլ միջադեպ ու դարձյալ անչափահաս Ֆենիկի հետ. ժամը 10:40 – ի սահմաններում Սարալանջի փողոցի 144/3 շենքի դիմաց նա իրեն վստահված BMW մակնիշի ավտոմեքենայով վրաերթի է ենթարկում Ֆերդինանդ Մաիլյանին, պատճառելով մահ:

Դեպքի առթիվ 242 հոդվածի –ի 2 մասով հարուցված է քրեական գործ: Սակայն արտոնյալ երիտասարդը կրկին ազատության մեջ է. Ինչպես տեղեկացնում է ոստիկանությունը, սպասում են փորձաքննության արդյունքներին, որից հետո կորոշվի նրա խափանման միջոցի հարցը:

Այս մասին Հայկական վարկածին տեղեկացրեցին ոստիկանությունց:

Այսօր արդեն հայտնի է դարձել, «Jose» ժամանցի կենտրոնի նոր սեփականատերը: Գնորդը հանրությանը հայտնի Աժ պատգամավոր, Հարություն Փամբուկյանն է, որը 17 միլիոն դոլարով գնել է համալիրը:

Տևական ժամանակ էր համալիրի շուրջ տարաբնույթ խոսակցությունները չէին դադարում.

Վերջերս խոսվում էր այն մասին, որ  նորաբաց ռեստորանային համալիրը վաճառում են, նույնիսկ գինն էին նախանշել, մինչդեռ համալիրի սեփականատերը` Մհեր Ավետիսյանը հավատացնում էր, որ այլոց խոսակցություններից է իմացել այդ մասին: Դեռ չի դադարել խոսակցությունը Նավասարդ Կճոյանի սանիկի, նրա հետ կապված աղմկահարույց պատմության, ու ինչ որ միլիոնավոր դոլարների պարտքի շուրջ:

Իր այցելությունները սանիկի համալիր հրապարակավ ընդունեց նաև Նավասարդ սրբազանը: Հիշեցնենք, որ խոսքը այն սանիկի մասին է, որը նրան «Բենթլի» էր նվիրել: Այստեղ կարելի է հաճախ տեսնել հանրածանոթ դեմքերի: Չնայած բարձր գներին համալիրը այցելուների խնդիր կարծես թե չուներ, ուրեմն ինչ էր պատճառը, որ տերերը վաճառեցին այն:

Հնարավոր է երկու վարկած կամ` իրոք Մհեր Ավետիսյանի գործերը վատ են և միլիոնների պարտքը ու դրա հետ կապված պատմությունը իրականություն է,  կամ` համալիրը աշխատացնելը մեծ գումարներ է պահանջում, ինչը չի կարող ապահովել ներկայիս տերը:

Հ.Գ.Ավետիսյանների ընտանիքը եղել է «Jose» -ի տեղում գտնվող նախկին Կռունկ սրճարանի սեփականատերը, նրանց էր պատկանում Չարենցավանի հացի գործարանը:

ՄԱԿ-ի Էսքվա-ի կեդրոնատեղիում կազմակերպված խորհրդաժողովին առիթով Լիբանան ժամանած Թուրքիայի արտաքին գործերի նախարար Ահմեթ Տավութողլույի հանդիպումներին հետեւելով կարելի է որոշ դիտարկումներ անել եւ փորձել անոնց հիման վրա եզրայանգումների ընդհանուր ուրվագծեր ներկայացնել: Ի հարկե բավական բաժիններ պիտի շարունակեն մնալ անորոշությունում: Հետագա դիպաշարը միայն կարող է  հետադարձ կարգով լույս սփռել Տավութողլուի այս ուղեւորության կարգ մը հանգրվանների վրա:

Նախ պետք է արձանագրել, որ ՄԱԿ-ի ընդհանուր քարտուղարին գլխավորած այս խորհրդաժողովին Թուրքիայի արտաքին գործերի նախարարը միակ ոչ արաբ նախարարն էր, որ նման հանգամանքով իբրեւ հյուր մասնակցում էր ժողովին: Մեկնաբանելի է նաեւ այն  իրողությունը, որ խորհրդաժողովի պաշտոնական բաց նիստից հետո, ուր ելույթ են ունեցել ՄԱԿ-ի ընդհանուր քարտուղարն ու պաշտոնական անձնավորությունները, Տավութողլույի խոսքը եղած է դռնփակ նիստի ընթացքում:

Այստեղ ի հարկե գերգաղտնի խորհրդակցությունների մասին չէ խոսքը: Անպայման, Տավութողլույի խոսքին բովանդակությունը կդառնա առնչված կողմերին սեփականությունը: Թուրքական մամուլը արդեն  որոշ մանրամասներ հաղորդում էր իր արտաքին գործերի նախարարի խոսքին վերաբերյալ: Պատգամը այլ է. հատուկ կարեւորություն տալ  տարածաշրջանում դերակատարություն վերցրած Թուրքիային, որի պաշտոնական ներկայացուցչին Լիբանան ժամանումն ու հանգամանքի նկատառումով եզակի ներկայությունը նույն դերակատարության շեշտումն են առաջադրում։

Հետեւելով մամլո հրապարակումներին` կարելի է արձանագրել նաեւ, որ վարչապետին, նախկին վարչապետին եւ որոշ առումով նաեւ հանրապետության նախագահին հետ կայացած հանդիպումները կրում են դրական շեշտեր, մինչ համեմատաբար վերապահ բնույթով են անցակացվել խորհրդարանի նախագահին եւ Հիզպուլլահի պատվիրակության հետ Անգարայի արտաքին գործերի գերատեսչության ղեկավարին ունեցած տեսակցությունները: Անշուշտ կարելի չէ հենվել միայն մամլո հաղորդագրությունների բովանդակության վրա, այսուհանդերձ լիբանանյան կողմերի տարբեր ներկայացուցիչներին եւ պաշտոնական Անգարային ունեցած դիրքորոշումները` շրջանային իրադարձություններին նկատմամբ, համոզում են, որ լրատվություններում շեշտերի դրականությունն ու բացասականությունը հեռու չեն իրականությունից:

Լիբանանյան հանդիպումների այս բազմակողմանիության մեջ ուշագրավ է նաեւ Տավութողլույի նախաձեռնությունը՝ քրիստոնյայ համայնքների ներկայացուցիչների հետ հանդիպումների: Տված դասերը` համայնքների համակեցության, խաղաղ գոյակցության եւ մասամբ նորին երկակի , եթե ոչ բազմակի չափանիշերի վառ օրինակներ են, մանավանդ նկատի ունենալով  Տավութողլույի երկրին մեջ քրիստոնյայ համայնքների նկատմամբ կիրարկված խտրական քաղաքականությունը:

Քաղաքական այս հեգնանքը սակայն ունի իր հետեւողականությունը: Ընդամէնը մի ամիս առաջ էր, երբ նույն թուրք նախարարը Միջին Արեւելքի քրիստոնյա  համայնքների ներկայացուցիչները հրավիրում էր  Իսթամպուլում գումարվելիք խորհրդաժողովի , հայտնաբար «մտահոգ»` Միջին Արեւելքի քրիստոնյաների ճակատագրով: Քաղաքականության տրամաբանությունը շարունակվել է, երբ Տավութողլու Լիբանանի նախկին նախագահին հետ քննարկել է դարձյալ Թուրքիայում իսլամ-քրիստոնյա հոգեւոր ներկայացուցիչների ընդլայնված խորհրդակցություն  կազմակերպելու անհրաժեշտությունը:

Իսլամական դիմագծով վարչակարգի ներկայացուցիչը քրիստոնյա համայնքները համախմբելու, իսլամ-քրիստոնյա երկխոսության նախաձեռնությունների դիմելու եւ համաշրջանային մակարդակով դերակատարություն վերցնելու դրսեւորումներ է ունենում: Անգարայի կողմից Բեյրութը ընտրվել է  վայր այս բոլորի նախանիշերը հայտարարելու եւ միջազգային ընտանիքի կազմակերպած խորհրդաժողովը առիթ` դռնփակ քննարկումներ անցկացնելու ու կանխազգուշացնելու Լիբանանը, որ տարածաշրջանում պատահելիք ցնցումներին հետեւանքով չներքաշվի քաղաքացիական պատերազմի:

«Արաբական գարունը Բեյրութից է սկսվել» հայտարարություն անող Տավութողլուն, որ հաստատած է Անգարա-Դամասկոս կապերի խզված լինելը, այժմ անդրադառնում է «գարնանային»  նոր ցնցումների, որոնցից պետք չէ վնասվի արաբական գարնան մեկնակետը: Այ՛ս է երկօրյա հայտարարություններին առանցքային պատգամը: Այլապես, ՄԱԿ-ի ընդհանուր քարտուղարի կողքին Թուրքիայի արտաքին գործերի նախարարին հայտնվելն ու անոր ցուցադրած քաղաքական հանդեսը հուշում են, որ Անգարա-Բեյրութ եռուզեռը զգալի կշռույթով շարունակվելու նախադրյալներ ունի:

Շահան Գանտահարյան

«Ազդակ»ի գլխավոր խմբագիր