ՀՀ Վերահսկիչ պալատի նախագահ Իշխան Զաքարյանն այսօր աշխատանքային խորհրդակցություն է անցկացրել Գեղարքունիքի մարզում և տեղեկացրել, որ ստուգումներ է սկսելու: ՎՊ-ն այս մարզում շուրջ 597 միլիոն դրամի խախտում էր արձանագրել դեռևս 2008 թ. ստուգումների ժամանակ: Այն ժամանակ ստուգվել էին Գեղարքունիքի մարզի մարզպետարանը, Սևան, Վարդենիս, Կամո, Գավառ քաղաքների քաղաքապետարանները, Սարուխան, Ծովակ, Նորադուս, Լճաշեն, Ներքին Գետաշեն և մի շարք այլ գյուղերի համայնքապետարանների աշխատանքը: Այս մարզում ամենամեծ գայթակղությունը Սևանի ափամերձ հատվածն է. այն ժամանակ ՎՊ նախագահը հանրությանը ներկայացրեց, թե ինչ գործարքներ է հաջողեցրել Լավանդայի Արայիկը` «Լավանդա սիթիի» սեփականատեր Արայիկ Հայրապետյանը, «Սևան» ազգային պարկի հողերից 47 հեկտար վարձակալելով 14 դրամով (ամսական` 1,2 դրամ): Ընդ որում, այստեղ շինարարություն է իրականացվել թույլատրելի սանդղակից` 1908 մետր նիշից ցածր: Նմանատիպ բազմաթիվ չարաշահումներ այստեղ հայտնաբերվել էին երեք տարի առաջ: Սակայն այդ ամենը չդարձան չարաշահման փաստի նյութ, քանի որ Սևանի քաղաքապետ Մալխասյան Գևորգի տղան ամուսնացած է գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանի ազգական ու հովանավորյալ «Շանթի Յուրայի» աղջկա հետ:

Եվ ահա Վերահսկիչ պալատը դարձյալ այս մարզում է:

Ինչո՞վ է պայմանավորված Վերահսկիչի այս «ռեյդը»: Իշխան Զաքարյանն ինչ-ինչ նկատառումներով որոշել է այս մարզում հերթական ստուգումն անցկացնել մանրակրկիտ:  Սա որքան տարօրինակ, նույնքան էլ օրինաչափ է, հատկապես եթե հաշվի առնենք այն հանգամանքը, որ ՎՊ նախագահի և ԲՀԿ առաջնորդի հարաբերությունները սկսել են կարգավորվել: Իսկ Ծառուկյանի սառնությունը Զաքարյանի հանդեպ սկսվեց հենց այն բանից հետո, երբ Վերահսկիչ պալատի նախագահը «նստեց» ԲՀԿ առաջնորդի «օբյեկտների» վրա: Ծառուկյանին բարկացրեց այն, որ իր երբեմնի կուսակցականը (Զաքարյանը պատգամավոր դարձավ ԲՀԿ քվոտայով, հետո էլ՝ Ազգային ժողովի փոխնախագահ ընտրվեց, որտեղից էլ գործուղվեց ՀՀ Վերահսկիչ պալատ) այդքան անկաշկանդ է գործում իր նկատմամբ:

Մեր տեղեկություններով, Գագիկ Ծառուկյանի և Իշխան Զաքարյանի հարաբերությունները միայն վերջերս են կարգավորվել: Այդ կարգավորման վկայությունը Զաքարյանին Համահայկական խաղերի համաշխարհային կոմիտեի նախագահ ընտրելն էր` սպորտի և երիտասարդության նախկին նախարար Արմեն Գրիգորյանի փոխարեն: Ընդունված կարգի համաձայն, այս պաշտոնը համատեղության կարգով ստանձնում էր սպորտի նախարարը, բայց, ինչպես տեսնում ենք, Ծառուկյանը հանուն ախպերության զիջեց Զաքարյանին` նախկին նախարարին դուրս հրավիրելով այդ կառույցից:

Եվ հիմա Իշխան Զաքարյանը նորից սկսելու է բհկականի «բոստանում» ստուգումներ իրականացնել: Ավելին, Գեղարքունիքի մարզպետ Նվեր Պողոսյանը ոչ թե միայն շարքային բհկական է, այլև Գագիկ Ծառուկյանի սանիկն է: Այնպես որ, որքան էլ Իշխան Զաքարյանը ջանա «նուրբ» ստուգումներ իրականացնել, միևնույն է, ստիպված է լինելու որոշակի բացահայտումներ ներկայացնել, այսինքն` հանրությանը ցույց տալ, թե ինչպես են բհկականները վարվում պետբյուջեի փողերի հետ, կամ ինչպես չի կարողանում  բհկական մարզպետը վերահսկել իր ղեկավարությանը հանձնված բյուջետային միջոցները, և ինչպես է պաշտոնավարման ընթացքում երկրաչափական պրոգրեսով աճում մարզպետի աթոռը զբաղեցրած նախկին ոստիկանի ունեցվածքը:

Ի պատասխան մեր հարցման՝ Վերահսկիչ պալատից պատասխանեցին, որ այս ստուգման հիմքում ոչ մի հատուկ պատճառ չկա, պարզապես հերթական ծրագրային ստուգում է, մարզերը հերթով ստուգել վերջացրել են, հիմա դարձյալ հերթականությամբ շարունակվելու է վերահսկողությունը, և Գեղարքունիքի մարզն ընդամենը հերթի մեջ առաջինն է, ուրիշ ոչինչ: Մարզերը ամեն տարի բյուջետային միջոցներ են ստանում, որոնք վերահսկողության կարիք ունեն: Այնպես որ, եթե հաշվի ենք առնում, որ Ծառուկյան-Զաքարյան հարաբերությունները նոր-նոր են դարձյալ բարեկամական երանգ ընդունել, ապա կարելի է այսօրվանից էլ կանխատեսել, որ գոնե այս մարզում ՎՊ-ն ահասարսուռ բացահայտումների ականատես չի դարձնի հանրությանը: Իսկ որ Իշխան Զաքարյանը ախպերությանը թույլ չի տա տուժել, կարելի է չկասկածել:

Ասվածի ապացույցը Երևանի քաղաքապետարանն է. քանի որ տիկին Իշխան Զաքարյան-Գայանե Սողոմոնյանը այստեղ Հանրակրթության վարչության պետն էր, Վերահսկիչ պալատը զերծ մնաց այդ վարչության, ավելին` կնոջ գործընկերների վարչությունների ստուգումներից` շեշտը դնելով համայնքների սոցիալական ծառայությունների վրա, այն դեպքում, երբ քաղաքապետարանը ոտքից գլուխ թաղված է կոռուպցիայի մեջ: Հաջորդ ապացույցը Արարատ քաղաքում Վերահսկիչ պալատի իրականացրած ստուգումներն են: Արարատի քաղաքապետի կատարած ապօրինությունների մասին բոլորն են խոսում, նաև մամուլի բազմաթիվ հրապարակումներ են եղել դրանց մասին: Աբրահամ Բաբայանը սեփականացրել է նույնիսկ քաղաքապետարանի նիստերի դահլիճը, ինչը երևի թե Հայաստանի ոչ մի համայնքապետ չէր համարձակվի անել, բայց, որքան էլ զարմանալի է, Վերահսկիչ պալատի աշխատակիցների մոտ դարձյալ տեսողության հետ կապված սուր խնդիրներ են առաջացել այստեղ: ՎՊ-ն միայն «թեթև ընթացակարգով» ստուգումներ է իրականացրել սոցիալական ծառայություններում` չտեսնելու տալով կատարված բազմաթիվ ապօրինությունները: Ասում են՝ պատճառը Արարատի քաղաքապետի հովանավոր, Արարատի նախկին մարզպետ, ՀՀ ներկա ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանի զանգն է եղել, սակայն իրականում այստեղ Սերգեյիչն ընդամենը լրացուցիչ օգնականի դեր է կատարել: Իրականում Իշխան Զաքարյանը, այսպես թե այնպես, չէր կարող Աբրիկի յուրացումները «տեսնել», քանի որ վերջինս կարող էր նրան որոշ բաներ հիշեցնել: Իշխան Զաքարյան-Աբրահամ Բաբայան համագործակցությունը իր գագաթնակետին է հասել դեռ այն տարիներին, երբ Զաքարյանը գլխավորում էր Օլիմպիական կոմիտեն, իսկ Բաբայանը՝ «Այգ» մարզաբազան: Այս մարզաբազայի միջոցով օլիմպիական կոմիտեի ղեկավարությունը փողեր էր, որ ֆռռացրեց: Այնպես որ՝ հուսալ, թե Իշխան Զաքարյանը, հանուն Վերահսկիչ պալատի հեղինակության, կարող է փուռը տալ ընկերներին, նույնն է, թե հավատալ, որ նա կարող է թույլ տալ՝ իրեն էլ փուռը տան: Իսկ Գեղարքունիքի մարզում այսօրվա կազմակերպած խորհրդակցությունը պարզապես լավ առիթ էր ախպերներին տեսնելու, մի-մի բաժակ խմելու համար: Մարզում ստուգումներն էլ ավելի քան ժամանակին են. Սևանի սեզոնը աստիճանաբար կբացվի, այնպես որ ՎՊ վերահսկիչները դուխով կարող են այցելել մարզ՝ ստուգումների՝ ընթացքում էլ ընտանիքների հետ  անվճար վայելելով Սևանյան թանկարժեք հանգիստը:

Այսօր ՀՀ կրթության և գիտության նախարար Արմեն Աշոտյանը հերթական հրամանագիրն է ստորագրել` հերթական բուհերի ռեկտորներին թողնելով իրենց տեղերում: Տեղում մնալու հրամանագրեր են «շնորհվել» Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանի ռեկտոր Ոստանիկ Մարուխյանին և Գյումրու Մ. Նալբանդյանի անվան մանկավարժական ինստիտուտի ռեկտոր Վարդևան Գրիգորյանին` հռչակավոր Ապարիկին: Այս անձինք, ըստ կարգի, աշխատանքային պայմանագրերի դադարեցման հրամաններ են ստացել` փոխադրվելով ռեկտորի պաշտոնակատարի կարգավիճակի՝ մինչև որ կկազմակերպվեն ընտրություններ, և կորոշվի նրանց հետագա պաշտոնավարման հարցը:

Կարելի է չկասկածել, որ ամեն ինչ հենց այդպես էլ կլինի, և նույն մարդիկ կրկին կպաշտոնավարեն` անկախ ամեն ինչից, անկախ այն բանից, որ ամբողջ Գյումրիում թնդում է Վարդևան Գրիգորյանի ջանքերով Մանկավարժականի մակարդակը մինչև անվերջություն իջեցնելու խայտառակ փաստը, և որ այս ԲՈՒՀ կոչվածում դիպլոմ են ստանում երիտասարդներ, որոնք նույնիսկ չգիտեն՝ որտեղ են սովորում, հետագայում ի՞նչ է անելու իրենց «սովորած» ֆակուլտետն ավարտողը: Գյումրիում բազմաթիվ անեկդոտներ են շրջում Ապարիկի արկածների մասին, որոնց նախարար Աշոտյանը կարող է ծանոթանալ` օրվա խնդիրներից թեթևակի լիցքաթափվելու նպատակով:

Տպավորություն է ստեղծվում, թե Հայաստանում գիտական միտքը իսպառ վերացել է, ավելի ճիշտ` կրթության ոլորտում անհնար է գտնել որևէ խելքը գլխին կազմակերպիչ, ինչի հետևանքով էլ նույն մարդիկ տարիներ շարունակ մնում են իրենց աթոռներին գամված: Նույնը տեղի ունեցավ նաև Երևանի պետական համալսարանի ռեկտորի պարագայում: Չնայած Արամ Սիմոնյանի աղաղակող ու մեծ աղմուկ հանած գործունեությանը, մեր տեղեկություններով, նույն կերպ լուծվելու է նաև նրա հարցը: Ինչու՞: Այլ թեկնածու չկա՞: Իսկ ինչու՞ հանկարծ այնպես ստացվեց, որ ամլացավ  գիտության արգանդը, ինչու՞ Հայաստանում նորմալ մարդ են փնտրում ու չեն գտնում ԲՈՒՀ ղեկավարելու համար, ինչպե՞ս է ստացվում, որ հենց արամսիմոնյաններին է հաջողվում դա, ի՞նչ հնարքով է Վարդևան Գրիգորյանը շարունակում իր պաշտոնը պահել, կրթամակարդակի բարձրացման մասին ճռճռան ճառեր ասողներին, կարծես, չի հետաքրքրում:

Հետաքրքիր մանրամասներ են ի հայտ եկել Ազգային ժողովի նախագահ Հովիկ Աբրահամյանի անձնական պրոյեկտ «Երիտասարդ խորհրդարանի» ձևավորման ընթացքից: Պարզվում է` սկզբում այս պատգամավորացուներին տվել են այլ տեսակի պատգամավորական վկայականներ: Սակայն նորելուկ պատգամավորացուները բողոքել են՝ իրենց սրտով չեն եղել այդ վկայականները, պահանջել են նոր` ավելի «լուրջ տեսքով» վկայականներ տալ (hայտնի չէ` նախկին վկայականների հատկապես ի՞նչը դուր չի եկել երիտասարդներին` գու՞յնը, չա՞փը…): Ու քանի որ Հովիկ Աբրահամյանի հավեսը դեռ չի փախել իր այս խաղալիքից, ընդառաջ է գնացել և կարգադրել՝ կատարել երիտասարդների ցանկությունը. Արդյունքում` երիտասարդ խորհրդարանականների վկայականներն արտաքնապես նման են իրական պատգամավորների վկայականներին` նույն բորդո գույնի, նույն չափի, ներսում էլ գրված է անուն-ազգանուն և «Երիտասարդ խորհրդարանի» պատգամավոր:

Որ պատգամավորացուները ահագին լուրջ են ընդունել իրենց մասնակցությամբ բեմադրված ներկայացումը և չեն էլ կասկածում, որ ընդամենը խաղալիք են, գուցե այդքան էլ վատ չէ: Հնարավոր է, որ հենց առաջին օրից չափից ավելի մեծ եռանդով պատգամավորի դերի մեջ մտած երիտասարդների նման եռանդից ինչ-որ օգուտ լինի, հնարավոր է, որ իսկապես պետությանն օգնելու, ճշմարիտ օրենսդրական գործունեություն ծավալելու ցանկությունը մղի նրանց` հասարակության կյանքը բարելավելուն միտված օրինագծեր մշակել, առաջարկներ անել, սակայն դատելով երիտասարդ պատգամավորացուների` հենց առաջին օրից իրենց անձեռնմխելի զգալու և պատգամավորի արտաքին ատրիբուտներին տուրք տալու մղումից, դժվար թե որևէ օգուտ լինի: Կարելի է միայն պատկերացնել Ճանապարհային ոստիկանության փառապանծ ոստիկաններին պատած զարմանքն ու սարսափը, երբ ավտոմեքենա կանգնեցնելու դեպքում մի երիտասարդ հանկարծ սկսի պատիվ պահանջել` հայտարարելով, թե ինքը պատգամավոր է, և դեռ քիչ է հայտարարելը, դեռ մի բան էլ ոստիկանի աչքը մտցնի պատգամավորի վկայականից չտարբերվող վկայականը: Ճանապարհային ոստիկաններից շատերն էլ, որոնց «գիտելիքների» մասին լեգենդներ են հյուսվում,  հավանաբար դրանից հետո աշխատանքից դուրս գալու դիմում գրեն` հասկանալով, որ ի վիճակի չեն այլևս այդքան  թվով պաշտոնյաների մտապահել և կողմնորոշվել` ու՞մ կարելի է տուգանել, ում` ոչ:

Շաբաթ օրը «Փարվանա» ռեստորանային համալիրում հերթական «Էլիտար» ամուսնությունն էր: Սամվել Ալեքսանյանն այս անգամ հաջողեցրել էր իր քրոջ որդուն ամուսնացնել Սամվել Կարապետյանի` Կալուգայի Սամոյի դստեր հետ: Հարսանեկան արարողությանը ներկա է եղել ՀՀ նախագահը:

Հաշվարկով ամուսնություններն ավելի քան հաջող գործիք են հայաստանյան ներկա վերնախավի ձեռքին: Խնամիական կամ քավոր-սանիկային հարաբերությունների շնորհիվ օլիգարխիատի անդամները կարողանում են հասնել այն ամենին, ինչին երևի թե չէին կարողանա հասնել այլ միջոցներով: Սա միշտ էլ եղել է ոչ միայն հայ, այլև համաշխարհային պատմության մեջ: Սեպտեմբերին Ալեքսանյանն ամուսնացրեց իր եղբոր որդուն. հարսնացուն ԱԺ պատգամավոր Գրիգորի Մարգարյանի` Բելաջիոյի Գրիշի դուստրն էր: Ինչպես տեսնում ենք, Ալեքսանյանի հաջողեցրած ամուսնական գործարքների մակարդակը օրեցօր բարձրանում է: Հիշենք, որ նրա քրոջ մյուս փեսան Կորյուն Նահապետյանն է, որն ընդամենը նորմալ կրթություն ստացած հարևանի խելոք տղա էր, իսկ փեսա ընտրելուց հետո Ալեքսանյանը դարձրեց նաև ԱԺ պատգամավոր` Հակոբ Հակոբյանի (Լեդի Հակոբ) պատգամավորական լիազորությունների դադարեցումից հետո այդ տեղամասում անցկացնել տալով անհայտ երիտասարդին: Ալեքսանյանի երեխաները դեռ փոքր են, սակայն հաշվի առնելով, թե այսօր իսկ ինչեր է անում այս օլիգարխը, կարելի է միայն երևակայել, թե նրանց մեծանալուց հետո ինչպիսի~ կապեր կարող է հաստատել: Այս դեպքում անգամ Գագիկ Ծառուկյանն իր խնամիների ու քավորների ցանցով երևի թե նահանջի (Ծառուկյանի մի դուստրը ամուսնացել է Մուրադ Գուլոյանի որդու, մյուսը` տրանսպորտի և կապի նախկին նախարար Անդրանիկ Մանուկյանի որդու, երրորդը` Հովիկ Աբրահամյանի որդու հետ: Ընդ որում, մեկի քավորը  Սեյրան Սարոյանն  էր, մյուսինը` Սամվել Կարապետյանը` Կալուգայի Սամոն):

Չի կարելի բացառել, որ նույն «կրուգի» երիտասարդները, հաճախելով նույն ակումբները, նույն փարթիները, նույն հարսանիքները, հրապուրվեն իրարով, սիրահարվեն, հետո էլ որոշեն ընտանիք կազմել: Սա, իհարկե, հնարավոր է, բայց ցավոք, նման երևույթները ավելի ու ավելի են դասվում բացառությունների շարքին` տեղը զիջելով արդեն ձևավորված «դինաստիական» ամուսնությունների մեխանիզմին, որի դեպքում գլխավոր շարժիչ ուժը շահն է և ռեսուրսները մի քանի հոգու ձեռքում կենտրոնացնելու մղումը:

Կառավարության երեկվա նիստում Արտակարգ իրավիճակների նախարար Արմեն Երիցյանը երկու հարց էր ներկայացնում. Մեկը` ուժեղ երկրաշարժի դեպքում ՀՀ բնակչության պաշտպանության կազմակերպման պլանի, բնակչության պաշտպանության միջոցառումների կառավարման սխեմայի և այլնի վերաբերյալ, մյուսով հաստատվելու էր սեյսմիկ պաշտպանության ազգային ծառայության դիտացանցի արդիականացման ծրագիրը, որի նպատակը ազգային դիտացանցը արդի միջազգային չափանիշներին  համապատասխանեցնելն է: Կառավարությունը երկու որոշումն էլ ընդունեց և, բնական է, որ համապատասխան ֆինանսական միջոցներ հատկացրեց դրանց իրականացման համար:

Մենք արդեն անդրադարձել էինք սեյսմակայուն շինարարության ինստիտուտին, ավելի շուտ նրան, թե ինչ է մնացել այդ ինստիտուտից: Երկու տարի առաջ տեղի ունեցած գործարքի արդյունքում 2 մլրդ 240 միլիոն դրամ արժեքով ինստիտուտի տարածքը վաճառվել էր 560 միլիոն դրամով: Ընդ որում, այդ գումարի մի մասը պետք է ուղղվեր պահպանված ինստիտուտի տեխնիկական վերազինմանը, սակայն այդպես էլ որևէ բան չարվեց: Այսօր Արտակարգ իրավիճակների նախարարը փորձում է զրոյից ինչ-որ բաներ ստեղծել, ռազմավարություն է մշակում, դիտացանցեր հիմնում, ներկայացնում, թե ինչպիսի դժվարությամբ է կարողանում չեղած տեղից մի բան ստանալ, երբ ժամանակին այդ ոլորտում ավելի քան պրոֆեսիոնալ կառույց էր գործում, որ ժամանակի ընթացքում ուղղակի անտերության մատնվելով նետվեց աղբանոց:

Երբ կառավարության նիստից հետո հարց ուղղեցինք նախարար Արմեն Երիցյանին հիշյալ ինստիտուտի վերաբերյալ, նախարարը նախ զարմացավ, հետո հայտնեց, թե տեղյակ չէր կատարվածից և ուղղակի ասաց. «Այդ ինստիտուտը մերը չէ, դա քաղաքաշինության ոլորտն է, իրենց ինստիտուտն է եղել և դա մեր նախարարության հետ բացարձակ կապ չունի»:

Անցյալ տարի ԱԻՆ-ը սեյսմիկ պաշտպանության վերաբերյալ ռազմավարություն ներկայացրեց: Նախարարն ասում է, թե ավելի լավ է իմանալ ճշմարտությունը, թե ինչ ունենք այսօր, որքան էլ դա սարսափելի լինի, քան վաղը կանգնենք փաստի առաջ: Իսկ որ Հայաստանը երկրաշարժային վտանգավոր գոտում է գտնվում, ոչ մեկի համար էլ նորություն չէ: Թե ինչպես է պատրաստվում ԱԻՆ-ն իրագործել իր պաշտպանությունը, երբ թեկուզ քաղաքաշինության նախարարության ենթակայության տակ գործող սեյսմակայուն շինարարության ինստիտուտը նման վիճակում է, երբ ԱԻՆ-ում ոչ միայն չեն համագործակցում այս ինստիուտի հետ, այլև չգիտեն էլ, որ նման բան կա, դժվար է ասել: Մեզ մնում է մեկ հույս` վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի ֆենոմենալ լավատեսությունը. «Ֆուկուսիմա- 1» ատոմակայանի վթարի ժամանակ վարչապետը հանգստացրեց հայ ժողովրդին` Մեծամորի ատոմակայի հետ կապված` հայտնելով, թե մեր ատոմակայանին ոչինչ չի սպառնում, քանի որ «Ֆուկուսիմա»-ում աղետը եղավ ոչ թե երկրաշարժի հետևանքով, այլ 10 բալանոց ցունամիի, իսկ Հայաստանում, ինչպես հայտնի է, ցունամի չի լինի: Միակ ելքն այն է, որ նույն լավատեսությամբ վարչապետը կարողանա հավատացնել բոլորին, որ ամենաանորակ շինարարության դեպքում անգամ Հայաստանին որևէ երկրաշարժ չի կարող սպառնալ, քանի որ… սա արդեն մեր խելքի բանը չէ, հանճարեղ փաստարկումները միայն Տիգրան Սարգսյանն է ի զորու հորինել:

«Այս մեկ-երկու օրն արդեն կանցնի աշխատանքի»,- այսօր կառավարությունում «բացվեց» արդարադատության նախարար Հրայր Թովմասյանը:

Խոսքը Նորայր Փանոսյանի՝ Ազգային ժողովում ՀՀ նախագահի մշտական ներկայացուցչի ավագ օգնականի մասին է: «Հայկական վարկածը» արդեն գրել է դրա մասին: Կառուցվածքային բարեփոխումների հետևանքով նոտարական բաժինը լուծարելուց հետո այս նախարարությունում ստեղծվում է, այսպես կոչված, Օրինականության վերահսկողության տեսչություն, որը պետք է ղեկավարի Փանոսյանը: Կառավարության որոշմամբ տեսչությունն արդեն իսկ ստեղծված է, ամեն ինչ պատրաստ է, մնում է անցնել աշխատանքի:

Ըստ մեր տեղեկությունների, նախարարությունն իր դիրքերն ամրապնդում է նոր վերահսկող կառույցներ ստեղծելով, որոնք եթե իրոք ծառայեն նպատակին, կարող են իսկապես օգուտ բերել կոռուպցիայի մեջ թաղված համակարգին: Նույնատիպ մի վերահսկողական ծառայություն է ստեղծվել ՀԿ-ների և հիմնադրամների համար, որը ղեկավարելու է ՔԿՀ-ից հեռացած Արսեն Բաբայանը:

Իսկ այս կառույցը  վերահսկելու է ոչ միայն նոտարիատի աշխատանքը, այլև հետևելու է ԶԱԳՍ-երի, ԴԱՀԿ-ի, պետական ռեգիստրի, քաղաքացիներին ծառայություններ մատուցող մյուս նմանատիպ կառույցների աշխատանքին: Իսկ որ նման ծառայությունները մինչ օրս Հայաստանի Հանրապետությունում իրականացվում են առանց պահպանելու օրինականության պահանջները, փաստ է:

Արդեն իսկ կարելի է կանխատեսել, որ տեսչության գործունեության մեկնարկը կարող է ուղեկցվել մի քանի աղմկահարույց պաշտոնանկություններով: Մնում է հուսալ, որ այս դեպքում նույնպես թացը չորին չի խառնվի, և զուտ հայկական տարբերակով աշխատանքից չեն ազատվի անցանկալիները: Տեսչությունն ունենալու է առանձին ուղղություններով մասնագիտացված բաժիններ, որոնց միջոցով էլ կիրականացվի վերահսկողությունը:

Ճիշտ է, Փանոսյանի նշանակման պարագայում առաջին պլան է մղվում նրա` «Գլաձոր» համալսարանի շրջանավարտ լինելու գործոնը, այսինքն՝ այն, որ Հրայր Թովմասյանի հետ եղել են գրեթե կուրսեցիներ (Թովմասյանը սովորել  Միջազգային իրավունքի ֆակուլտետում, Փանոսյանը` իրավագիտության): Ասել, թե նախարարը պաշտոններից ազատում է ոչ յուրայիններին` փոխարենը համակարգը լցնելով իր մարդկանցով, այնքան էլ արդարացի չէ. դատելով Փանոսյանի կենսագրությունից, նա նոր մարդ չէ համակարգում: Ճիշտ է, ուսանելու առումով նրա կենսագրությունն այդքան էլ խոստումնալից չէ, բայց այսօր ոչ պետական բուհերի որոշ շրջանավարտներ նույնիսկ դատավորի պաշտոն են զբաղեցնում, դրանից բացի՝ վաղուց անցել են այն ժամանակները, երբ պետական բուհը կրթության որակի չափանիշ էր: Ավելին, բացի «Գլաձոր»-ից, Փանոսյանը սովորել է նաև Ռուսաստանի Դաշնության Էմանուել Կանտի անվան համալսարանի իրավաբանության ֆակուլտետում, ասպիրանտուրան անցել է ՀՀ ԳԱԱ-ում, բայց թեկնածուական թեզը պաշտպանել է Մոսկվայում: Փանոսյանը մի քանի տարի աշխատել է արդարադատության նախարարությունում՝ որպես իրավախորհրդատու, հետո՝ բաժնի վարիչ, կադրերի վերապատրաստման գծով դասախոս, որից հետո տեղափոխվել է դատական համակարգ` ստանձնելով Մալաթիա-Սեբաստիա համայնքների առաջին ատյանի դատարանի նախագահի օգնականի պաշտոնը, միաժամանակ եղել է նաև արդարադատության նախարարության կադրերի վերապատրաստման ամբիոնի վարիչ, դասավանդել է ոստիկանական ակադեմիայում: Փանոսյանի հաջորդ և մինչ օրս վերջին անցումը ՀՀ նախագահի աշխատակազմն էր, որտեղ և աշխատում է մինչ օրս` որպես Գառնիկ Իսագուլյանի ավագ օգնական: Ի դեպ, նա իր ուղին անցել է ինքնուրույն` առանց քեռիների,  դուրս գալով սովորական բանվորական ընտանիքից:

Անօգուտ տեսչություններ ստեղծելուց մեր իշխանությունները չհագեցան ու չխրատվեցին. իրականում նրանց գործը բարդ է ու դժվարին, սակայն մեզանում դա ասոցացվում է փողեր լվանալու կամ կոռուպցիայի հետ և՝ ոչ անարդարացիորեն: Ամեն դեպքում Փանոսյանը կարծես վճռական է տրամադրված: Վճռականությունը՝ վճռականություն, բայց երևի թե լավ կլինի սպասել և տեսնել, թե ինչ կստացվի տարիներ շարունակ իրենց հանձնված «բոստաններում» իրենց ուզածը անել սովոր պաշտոնյաներին վերահսկելուց, և նոր միայն եզրակացություններ անել:

Հայաստանի օլիգարխների շուրջն օղակը օրեցօր ավելի է սեղմվում: Հազիվ էին օլիգարխները փրկվել վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի` օլիգոպոլիաների դեմ անհաշտ պայքարի ճիրաններից, երբ հերթական փորձանքն է սպառնում նրանց: Մեր օլիգարխներն արդեն դժվար թե դիմանան սրան: Հայաստանի գործատուների հանրապետական միության գործադիր տնօրեն Գագիկ Մակարյանն այսօր ասել է, թե երկրում առկա մենաշնորհներից ազատվելու համար կա´մ պետք է կրթել հայ օլիգարխին, կա´մ գնալ կտրուկ ճանապարհով: Քանի որ Հայաստանում արդեն այն վիճակն է, որ կտրուկ ճանապարհը կտանի անդունդ այն պարզ պատճառով, որ մի բուռ երկիրը կենտրոնացած է կես բուռ մարդու ձեռքում, Մակարյանը ավելի նախընտրելի է համարել նրանց հետ կրթադաստիարակչական պրոցեդուրաներ անցկացնել, ինչի շնորհիվ օլիգարխների մտածելակերպը կփոխվի:

«Այսօր այն մտածելակերպը կա, թե օլիգարխ և մոնոպոլիստ լինելը հեշտ է և ժողովրդի կողմից ընկալելի, սակայն ժամանակի ընթացքում կփոխվի այդ մտածելակերպը: Անվստահության խնդիր կա դաշտում: Հայ բիզնեսմենի մոտ արագ հարստանալու տենչ կա: Բիզնեսի օրենքներին չեն հետևում, այլ կտրուկ, անհամբեր քայլեր են անում: Գործարարների մեծ մասը բախտի-բրախտի է իր գործը անում»,-ասել է Գագիկ Մակարյանը:

Հետաքրքիր է, որ մերօրյա օլիգարխներին քիչ թե շատ ճանաչող Մակարյանի գլխում նման միտք է ծագել: Եվ դա բավական չէ, միտքը բարձրաձայն արտահայտելու համարձակություն էլ է եղել: Սա քիչ բան չէ: Բայց տեսնենք, թե նման մտքերը կարո՞ղ են հույս փայփայել, որ կյանքի կկոչվեն:

Հիմա տեսնենք, թե ինչ շանս ունի Մակարյանը, կամ՝ նրա նման բարի ցանկություն ունեցողներն ու միամիտները: Սամվել Ալեքսանյանը, ինչպես հայտնի է, իր կարիերան սկսել է Մալաթիայի շուկայում կանացի ներքնազգեստի վաճառքով, որտեղ էլ վաստակել է իր մականունը` Լֆիկ Սամո: Հետո, իր գործարար հատկությունների շնորհիվ, նա «տիր» է բացել ու հետո անցել այլ` առևտրի ոլորտ: Կարելի՞ է կրթել Ալեքսանյանին: Մի անգամ նա արդեն փորձ կատարել է կրթվելու` 2002 թ. ձեռք բերելով գյուղատնտեսական ակադեմիայի դիպլոմ` տնտեսագետի որակավորմամբ, և գործուղվել  խորհրդարան` օրինաստեղծ գործունեության:

Օրինաստեղծ գործունեությամբ է զբաղված նաև Գագիկ Ծառուկյանը, որը, ասում են, սովետական միլիցիայի օպեր աշխատած տարիներին նույնիսկ դատապարտվել է բռնաբարության համար: Ճիշտ է, ի համեմատություն մյուսների, Ծառուկյանը ժողովրդի մեջ բավականին դրական վարկանիշ ունի, հետն էլ՝ ֆիզկուլտինստիտուտի դիպլոմ, բայց հուսալ, թե Գագիկ Մակարյանը կամ որևէ մեկը կկարողանա կրթել Հայաստանի «առյուծ արքային», իրատեսական չէ:

Հայաստանի օլիգարխներից Գագիկ Մակարյանի կրթադաստիարակչական պրոցեդուրաների մեջ չտեղավորվող հաջորդ պերսոնան զինվորական օլիգարխիայի ամենասարսափազդու ներկայացուցիչ գեներալ Մանվելն է: Գեներալ Մանվելի կրթության տարիներն անցել են Լենինականի տեքստիլ կոմբինատի ռետուզները թևին գցած գյուղերը շրջելով և գյուղի կնանիքին դրանք առաջարկելով, ինչպես նաև՝ «Կռազ» մակնիշի ավտոմեքենայի վարորդությամբ: Էջմիածնեցի գեներալ-օլիգարխների հետ կապված մի անեկդոտ կա. Սեյրան Սարոյանը դիմում է Մանվել Գրիգորյանին. «Արա´, ես էլ եմ կռազի շոֆեռ էղել, դու էլ, էդ ո՞նց էղավ, որ դու դառար գեներալ-լեյտենանտ, ես` գեներալ մայոր»: Գեներալ Մանվելը տալիս է ավելի քան համոզիչ պատասխան. «Տո, ա´յ խիար, ես պրիցեպով կռազ եմ քշել»: Գեներալ Սեյրանը այսօր խորհրդարանում է, իսկ պրիցեպով կռազի նախկին վարորդը այս անգամ պատրաստվում է, եղբոր որդու փոխարեն, Ազգային ժողով գործուղել նախկին ազատամարտիկ կնոջն ու որդուն:

Հայաստանի Ազգային ժողովում հայտնված օլիգարխներից Աշոտ Աղաբաբյանը (Բուռնաշ) իր կարիերան սկսել է բուֆետապանի գործից, Աշոտ Արսենյանը (Քլոս)` խոզապահությունից: Հետաքրքիր է պատկերացնել, թե ինչպես է ընթանալու Արզաքանցյան Տիգրանի կամ Առաքել Մովսիսյանի կրթության գործը: Հայ օրենսդիրներից Պուրտոյան Արմենը եղել է սիգարետի սպեկուլյանտ, Սարգսյան Լևոնը (Ալրաղացի Լյով)` բանվոր:

Այս շարքը շարունակելի է. Հայաստանում` հատկապես նախընտրական շրջանում ակտիվանում են յուրահատուկ «կրթություն» ստացածները, այնպես որ մենք դեռ էլի կանդրադառնանք այս խնդրին: Իսկ բոլոր նրանց, ովքեր կփորձեն ըմբոստանալ` ասելով, թե ոչ մի վատ բան էլ չկա կռազի շոֆեր կամ սպեկուլյանտ լինելու մեջ, ասենք, որ մենք էլ ենք այդ կարծիքին, որ դրանցում իսկապես ոչ մի վատ բան չկա: Բոլոր մասնագիտությունները հարգի են, սակայն այստեղ խոսքը ոչ թե տվյալ մասնագիտության լավ կամ վատ լինելու մասին է, այլ այն իրողության, որ դրա կրողները և իրենց նախնական մակարդակին մնացածներն այսօր հայտնվել են իշխանական բուրգի գագաթին և կռազի շոֆերի հոգեբանությամբ փորձում են օրենսդրություն ձևավորել կամ իրենց ձևավորածը կիրառել:

Այսօր թերթերից մեկն անդրադարձել էր ՀՀ ոստիկանությանը կից հասարակական խորհրդին` հայտնելով, որ շուտով նոր խորհուրդ է ձևավորվելու:

Երբ բացահայտվեց ոստիկանությանը կից հասարակական խորհրդի անդամ Սերոբ Տեր-Պողոսյանի մանկապղծության հակումը, ՀՀ ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանը պատասխանելով իր` Սերոբ Տեր-Պողոսյանի հետ ունեցած առնչության հարցերին, հայտնեց, թե` չի ճանաչել վերջինիս, մտքով անգամ չէր կարող անցնել, որ այդ մարդը կարող էր նման բանի ընդունակ լինել, թե` նրա հետ երբևէ կապ չի ունեցել, ընդամենը ճանաչում էր որպես կոստյում շալվարով  իր հասարակական խորհրդի նիստերին մասնակցող, հիմա էլ աչքը վախեցել է, ցրել է հասարակական խորհուրդը, իսկ նորը կձևավորի, երբ որ բոլոր անդամների դոսյեները մանրակրկիտ կստուգվեն և այլն:

Որ իսկապես ՀՀ ոստիկանությանը կից գործող հասարակական խորհուրդը անցյալ տարվա վերջին դադարեց գործել, հայտնի էր: Բայց գործունեության դադարեցման պատճառը եղել է ոչ թե Սերոբ Տեր-Պողոսյանը, այլ ամեն ինչ շատ ավելի պարզ բացատրություն է ունեցել. ամեն ինչի մեղավորը, ըստ մեր տեղեկությունների, Ալիկ Սերգեյիչի արտաշատցի լինելն էր (խոսքը իսկական արտաշատցի լինելու մասին է, որովհետև, ասում են, օրինակ, թե Ազգային ժողովի նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը, որ նույնպես արտաշատցի է, բավական առատաձեռն է), իսկ արտաշատցիները, ինչպես հայտնի է, Հայաստանում վանեցիների ավանդույթները շարունակողներն են:

ՀՀ ոստիկանապետը պարզապես զլացել է մի երկու կոպեկ ծախսել այս կառույցի համար: Հասարակական խորհուրդ կոչվածը անգամ մի սենյակ չի ունեցել հավաքվելու համար, անդամները ևս ոչ մի բան չեն կարողացել անել, անգամ անդամի հարազատի թաղման արարողության համար Սերգեյիչը զլացել է մի ծաղկեպսակ առնելու փող տալ: Նոր ձևավորվելիք հասարակական խորհրդի նախագահը, մեր տեղեկություններով ևս, Ֆելիքս Բախչինյանը չի լինելու: Այստեղ ևս պատճառը նույնն է. Բախչինյանը դարձավ այս խորհրդի նախագահ` ինչ-ինչ հույսեր փայփայելով, բայց վերջում տեսավ, որ ոչ մի օգուտ էլ չկա արտաշատցու հույսով ապրող այս կառույցից, որն անգամ ամենատարրական անհրաժեշտության բաները չի ապահովում,  ձեռքը թափ տվեց և հեռացավ:

Ինչ վերաբերում է ոստիկանապետի հայտարարությանը, թե հասարակական խորհրդի անդամների կենսագրությունները մեկ առ մեկ ստուգվելու են և այլն, ապա սա ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ հայտարարություն հայտարարության համար` ինչ-որ բան արդարացնելու ցանկությամբ. ինչ-ինչ, բայց Հայաստանում բոլորն էլ գիտեն, թե ով-ով է, այնպես որ ասել, թե նույն հասարակական խորհրդում չգիտեին, թե ով էր Սերոբ Տեր-Պողոսյանը, ավելի քան անլուրջ է: Ի վերջո նա երկու տարի աշխատել է վարչապետի խորհրդական, և եթե նույնիսկ այդ մակարդակի մարդու աշխատանքի ընդունելիս չգիտեն նա ով է, ուրեմն պետությունը իրոք խնդիր ունի::

Ինչ վերաբերում է այս խորհրդի նոր անդամներին, ապա նախկին անդամներին ընդամենը արդեն հայտնել են, որ նոր գրքույկներ են տալու: Այնպես որ, ճիշտ է, այս մարդիկ առանձնահատուկ ակնկալիքներ ունենալ չեն կարող, որևէ օգուտ չկա ոստիկանությանը կից հասարակական խորհրդի անդամ լինելուց, սակայն գոնե հույս, որ ճանապարհային ոստիկանի կանգնեցնելու դեպքում ոստիկանությանը կից հասարակական խորհրդի անդամի գրքույկը կարող է հարց լուծել, երևի թե կարող են փայփայել:

Երեկ երկխոսության թեման երևի թե հասավ իր կուլմիանցիոն կետին: Օրը սկսվեց ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավար Կարեն Կարապետյանով, որ ընդդիմությանը հստակ պատասխան տվեց, թե երկխոսությունը սկսված է, պատվիրակություն կազմելու կարգի թիթիզությունների տեղը չէ, իսկ արտահերթ ընտրությունների մասին խորհուրդ տվեց մոռանալ: Դրան հետևեց Հայ ազգային կոնգրեսի մամուլի քարտուղար Արման Մուսինյանի պատասխանը, թե իրենց «թայը» միայն Սերժ Սարգսյանն է, «մնացյալը» իրենց չեն հետաքրքրում:

Նախագահը շարունակեց պահպանել լռություն, մինչ իրար հետևից «մեյդան դուրս եկան» ՀԱԿ-ին չհետաքրքրող մյուս «մնացյալները»:

Երկխոսության մեջ մտնելու պատրաստակամության հերթական բոցաշունչ դրսևորումը «Օրինաց երկիր» կուսակցությունից ստացվեց: Մամուլում երկխոսության վերաբերյալ սկսված խոսակցությունների, դրա համար պատվիրակություն կազմելու տեղեկատվության տարածումից հետո հումորով տեսակետ էր հնչեցվել, թե իշխանության կազմած պատվիրակությունը լավ կլինի` ղեկավարի Արթուր Բաղդասարյանը` հաշվի առնելով, թե «երկխոսության» ի~նչ մեծ փորձ ունի նա, ինչպես կարողացավ «ճիշտ» կողմնորոշվել և ընդդիմությունից անցնել իշխանության գիրկը` պաշտոններ շահելով իր կուսակիցների համար: Այդպես Արթուր Բաղդասարյանի ղեկավարած պատվիրակությունը երկխոսության ժամանակ խորհուրդ կտար իզուր տեղը անիմաստ պահանջներ չդնել և արտահերթ ընտրությունների փոխարեն ավելի լավ է բանակցել հերթական խորհրդարանական ընտրություններում մի քանի մանդատ ստանալու ուղղությամբ:

Այս ամենը հնչել էր ընդամենը որպես սարկազմ` ոչ ավելի: Սակայն երեկ ՕԵԿ-ը` առանց սպասելու ՀԱԿ-ի կողմից որևէ հրավերի, առաջինը որոշեց նետվել «մարտի» և ինքն իրեն առաջարկել երկխոսության համար. «ՕԵԿ-ը` որպես իշխանության քաղաքական ուժ, նույնպես պատրաստակամ է երկխոսել ՀԱԿ-ի հետ, եթե այդ երկխոսության հիմքում դրված է երկրի առաջընթացն ու խաղաղ զարգացումը, որովհետև մեր կուսակցության համար ժողովրդի անվտանգությունն ու պետության ներքին կայունությունը առաջնային արժեքներն են»,- ասել է ՕԵԿ մամուլի քարտուղար Սուսաննա Աբրահամյանը:

Կոալիցիոն գործընկերոջից փորձեց հետ չմնալ նաև ԲՀԿ-ն: «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունը մշտապես էլ կողմ է կառուցողական երկխոսությանը, որը կբերի երկրի շենացմանն ու բարգավաճմանը»,- ասել է այս կուսակցության մամուլի քարտուղար Բաղդասար Մհերյանը:

ՀՌԱԿ ատենապետ Էդվարդ Անտինյանը երեկ այսպիսի գնահատական տվեց իշխանության` ընդդիմության հետ սկսած «երկխոսությանը». «իշխանությունը Լևոն Տեր-Պետրոսյանին մանկական մատ արեց, ասելով` էդ ի՞նչ ձևաչափ եք կազմում, էդ ի՞նչ պատվիրակություն եք կազմում, էդ ո՞նց եք միակ ընդիմությունը և առհասարակ ի՞նչ եք անում: Այսինքն` շախմատը լուրջ խաղ է, և շախմատում հաղթողը երբեք պարտվողին չի ծաղրում: Մի դեպքում է, որ հաղթողը պարտվողին ծաղրում է, իսկ դա մանկական մատն է: Այս դեպքում պետք է փաստել, որ շախմատն այլևս ավարտված է»:

Կարեն Կարապետյանի միջոցով տեղը դնելով ՀԱԿ-ին, նախագահը շարունակեց «գրոհը»` ասպարեզ հանելով «մնացյալ» ուժերին` ցույց տալով, թե ում հետ կարող է երկխոսության մեջ մտնել ՀԱԿ-ը` ՕԵԿ, ԲՀԿ… «Մանկական մատը» անելուց հետո  Զևսին մնաց ընդամենը լուռ հետևել ավելի քան թեժացած «երկխոսությանը» և, երևի թե, բավարարվել հեռվից քմծիծաղ տալով:

Կիրակի օրը տեղացած հորդառատ անձրևը ևս մեկ անգամ ապացուցեց, որ Երևանում ջրահեռացման համակարգ պարզապես գոյություն չունի: Եթե սովորական անձրևների ժամանակ է մայրաքաղաքում քայլելը դարձել անհնար, դժվար չէր պատկերացնել, թե ինչ վիճակ կարող էր ստեղծվել հորդառատ անձրևի դեպքում:

Սելավը կաթվածահար էր արել նաև երթևեկությունը: Մինչև կիրակնօրյա անձրևն էլ պարզ էր, թե ինչ լուրջ խնդրի առջև է գտնվում մայրաքաղաքը, բայց քաղաքապետարանին այս հարցը կարծես չի էլ անհանգստացնում: Մինչև ե՞րբ կարող է շարունակվել նման անհոգությունը: Մեր հարցմանն ի պատասխան՝ Երևանի քաղաքապետարանի լրատվության վարչության պետ Արթուր Գևորգյանը պատասխանեց, թե ջրահեռացման համակարգ չի կարող չլինել՝ կա, պարզապես ջրին խառնվող փոշու, կեղտի պատճառով փակվում է: Կիրակնօրյա աղետի պատճառը ևս «ջրահեռացման համակարգի խցանումներն են, առանձին դեպքերում` նաև ջրի նման ծավալների համար չնախատեսված թողունակությունը»:

«Երևանի քաղաքապետի հանձնարարականով դեպքից անմիջապես հետո ձևավորվել է օպերատիվ խումբ, որում ներգրավվել են բոլոր վարչական շրջանների կոմունալ բաժինների պետերն ու «Երևան Ջուր» ընկերության աշխատակիցները: Տեղերում վթարավերացման մասնագիտացած խմբերի հետ համատեղ կազմակերպված աշխատանքների արդյունքում, ժամը 22:45-ի դրությամբ, վիճակը հնարավորինս կարգավորվել է, տրանսպորտային երթևեկը՝ վերականգնվել: Հունիսի 6-ին քաղաքապետի հանձնարարությամբ հրավիրված խորհրդակցության ընթացքում, որին մասնակցել են նաև «Երևան Ջուր» ընկերության ներկայացուցիչները, քննարկվել են խնդրահարույց տեղերում հնարավոր լուծումների տարբերակները: Հաշվի առնելով, որ խնդրի հիմնովին լուծումը ենթադրում է ֆինանսական զգալի ծախսեր, առաջարկվել է սեղմ ժամկետներում մշակել համապատասխան ծրագիր»,- հայտնում են քաղաքապետարանից։

Պարզվում է՝ մեղավորը կամ հիմնական մեղավորը «Երևան Ջուր» ընկերությունն է: Հենց այս ընկերությունը պետք է կազմակերպի ջրահեռացումը, իսկ քաղաքապետարանի խնդիրը վերահսկողության իրականացումն է: Եվ փաստորեն, «Երևան Ջուրը» նորմալ մաքրություն չի իրականացնում, վերահսկողներն էլ իրենց հերթին բավարարվում են նորմալ չվերահսկելով: Իսկ եթե վիճակը դարձյալ շարունակվի այնպես, ինչպես կա՞, այսինքն` էլի «Երևան Ջուրը» չմաքրի, քաղաքապետարանի վերահսկիչներն էլ աչքները փակեն կիսատ-պռատ գործի վրա, ի՞նչ է լինելու` այս հարցին պատասխան տալ չկարողացան:

Ջրահեռացման համակարգի բաղկացուցիչ հորերը, որ տեղադրված էին, փակվեցին Վլադիմիր Պուտինի` Հայաստան այցելության ժամանակ, այսպես ասած, անվտանգության նկատառումներով: Պուտինը եկավ ու գնաց, բայց անվտանգության նկատառումներով «լյուկերը» փակելու որոշումը մնաց ուժի մեջ: Եթե գոնե այս «լյուկերը» բաց լինեին, անձրևաջրերը հոսելու տեղ կունենային: Ջրերը կուտակվում են փողոցներում, քանի որ հոսելու տեղ պարզապես չկա: «Դե, դրանք փակվեցին, որ մարդիկ մեջը չընկնեին, հո բաց չէի՞ն թողնելու: Բա որ մութ տեղը մեկն ընկներ մե՞ջը»,- հակադարձեց Արթուր Գևորգյանը: Հետաքրքիր է` էդքան տարի չընկան, հիմա սկսելու էին ընկնե՞լ, կամ՝ որևէ մեկը չէ՞ր կարող առաջարկել գոնե ցանցերով փակելու տարբերակը, որը որոշ չափով կմեղմեր վիճակը: Իսկ գուցե մեր քաղաքապետարանում բացատրե՞ն, թե ինչպես է, որ առաջատար եվրոպական քաղաքներում մարդիկ չեն ընկնում հորը, իսկ ՀՀ քաղաքացիները, չգիտես ինչու, պիտի ընկնեն:

Ասում են, դրայվոտ քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանը մի լավ դռդռացրել է պատասխանատուներին: Կազդի՞ քաղաքապետի «դռդռոցը» անձրևների կամ ջրահեռացման համակարգի նորմալ գործունեության պատասխանատուների վրա, կերևա հաջորդ անձրևին: