Այսօր լուսաբացին Արաբկիր վարչական շրջանի Բանջարանոցային փողոցում գտնվող իր աղջկա ամուսնուն պատկանող ավտոտնակում հայտնաբերվել է 83 -ամյա Ղուկաս Թամամյանի դին: Մեզ հասած տեղեկություններով Թամամյանն ինքնասպան է կախվելու միջոցով: Հանգուցյալը, որ իր աղջկա հարևանությամբ ապրում էր նույն շենքում, ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության պետ, ոստիկանության գեներալ-մայոր Հովհաննես Թամամյանի հայրն է, որին օրերս պաշտոնանկ են արել:

Քիչ առաջ Ղուկաս Թամամյանի դին տեղափոխվեց Առողջապահության նախարարության Հանրապետական դատա — բժշկական գիտագործնական կենտրոն: Նշանակվել է դիակի դատափորձաքննություն, ինչից հետո կհրապարակվեն մահվան հանգամանքները: Հիշեցնենք, որ ոստիկանապետ Ալիկ Սարգսյանը փետրվարի 26-ին հրամանագիր է ստորագրել ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության պետ, գեներալ-մայոր Հովհաննես Թամամյանին և Արաբկիրի բաժնի պետ Վարազդատ Ադամյանին զբաղեցրած պաշտոններից ազատելու և կադրերի ռեզերվ տեղափոխելու մասին:

Այս ազատման հիմքում ընկած է Հատուկ քննչական ծառայությունում քննվող քրեական գործը, խոսքը 150 հազար դոլարի կաշառքի և Արաբկիրի նախկին թաղապետ Հովհաննես Շահինյանի քրոջ որդու վրա սպանության մի գործ բարդելու մասին է, որը բավականին երկար ժամանակ ու խիստ ծածուկ քննվում էր ՀՔԾ — ում: Գործում առկա են մի շարք բարձրաստիճան ոստիկանների անուններ, մասնավորապես, ՀՀ ոստիկանության Արաբկիրի բաժնի պետ Վարուժան Ադամյանի, ոստիկանության քրեական հետախուզության գլխավոր վարչության պետ Հովհաննես Թամամյանի և ոստիկանության Երևանի քաղաքային վարչության պետ Ներսիկ Նազարյանի անունները։

Այսօր առավոտյան Փարիզում գտնվող իր առանձնատանը մահացել է ֆրանսիացի հայտնի դերասանուհի 80-ամյա Աննի Ժերարդոն: Այս մասին գրում է « 20 minutes» թերթը:

Վերջին տարիներին դերասանուհին գրեթե լիովին կորցրել էր հիշողությունը և տառապում էր Ալցհեյմերի հիվանդությունից: Իր կարիերայի ընթացքում, որը սկսվել է 50-ականներին

, Ժերարդոն խաղացել է տասնյակ հայտնի կինոնկարներում: Դերասանուհին արժանացել է ֆրանսիական « Սեզար», ինչպես նաև Կաննի և Վենետիկի կինոփառատոնների մրցանակներին:
Աննի Ժերարդոյի ամենահայտնի կինոնկարներն են « Ռոկոն և նրա եղբայրները», «Մահանալ սիրուց», « Դաշնակահարուհին» և այլն:

Երեկ Լոս Անջելեսում տեղի ունեցավ Օսկարի 83-րդ մրցանակաբաշխությունը, որն ավանդաբար անցկացվում է «Կոդակե թատրոնում»: Արարողությունը վարել են դերասաններ Ջեյմս Ֆրանկոն և Էնն Հեթվեյը:

«Կոդակից» հեռարձակումն իրականացրել է ABC հեռուստաընկերությունը, որի տվյալներով արարողությունը դիտել է մի քանի հարյուր միլիոն հեռուստադիտող տարբեր երկրներից։ Արարողությունը լուսաբանելու համար արտոնվել է մոտ 704 լրատվամիջոց:
Տարվա լավագույն

ֆիլմ ճանաչվեց բրիտանական «Թագավորը խոսում է» պատմական դրաման, որը պատմում է Անգլիայի թագավոր Գեորգ VI-ի մասին: Ֆիլմի ռեժիսոր Թոմ Հուփերը տարվա լավագույն ռեժիսոր ճանաչվեց, իսկ Գեորգիին մարմնավորած Քոլին Ֆերթը «Օսկար»-ի արժանացավ տղամարդու լավագույն դերակատարման համար, իսկ Դեյվիդ Սիդլերը բաղձալի պարգևն ստացավ լավագույն օրիգինալ սցենարի համար: Մեծ աղմուկ հանած «Սկիզբ» կինոնկարը նույնպես «Օսկար»-ի արժանացավ հատուկ էֆեկտներ, ձայնային մոնտաժի որակ, ձայնային էֆեկտներ, կինեմատոգրաֆիայում ունեցած նվաճումներ անվանակարգերում:

Լավագույն մոնտաժի, լավագույն երաժշտության և լավագույն ադապտացված սցենարի համար մրցանակն ստացավ «Սոցիալական ցանց» կինոնկարը: Լավագույն կնոջ դեր անվանակարգում հաղթեց Նատալի Փորթմանը` «Սև կարապ» ֆիլմի համար: Լավագույն մուլտֆիլմ անվանակարգին արժանացավ «Խաղալիքների պատմություն 3» մուլտֆիլմը:

Երկրորդ պլանի կնոջ լավագույն դեր անվանակարգում հաղթեց Մելիսա Լեոնը, իսկ երկրորդ պլանի լավագույն տղամարդու դերի համար նախատեսված «Օսկար»-ը ստացավ Քրիսթիան Բեյլին: «Ալիսան հրաշքների աշխարհում» ֆիլմը հաղթեց լավագույն գեղարվեսատական ձևավորման և դեկորացիայի որակի համար: Այս ֆիլմը հաղթեց նաև հագուստի լավագույն դիզայն անվանակարգում: Լավագույն վավերագրական ֆիլմ անվանակարգում հաղթեց «Ներքին գործ» կինոնկարը:

Հենց Գյումրի ես մտնում, առաջինը, որ աչքի է զարնում` լքված, ամայի մի տարածք է`աղբանոց հիշեցնող: Սակայն` միայն առաջին հայացքից: Իրականում դա Հայաստանի կառավարության, մասնավորապես` Տիգրան Սարգսյանի կառավարության, մասնավորապես` Տիգրան Սարգսյանի կառավարության Էկոնոմիկայի նախարար Ներսես Երիցյանի հիմնած Գյումրիի հռչակավոր տեխնոպարկն է:

Որ սա հենց տեխնոպարկն է

, գլխի ընկնելու համար մեծ ջանք պետք չէ. անցող-դարձողին դրա մասին ազդարարում է մեծ վահանակը: Ճիշտ է, Ներսես Երիցյանն ավելի շուտ զրկվեց Էկոնոմիկայի նախարարի աթոռից, քան տեխնոպարկի գաղափարն իրականություն կդառնար, սակայն, ինչպես երևում է` «իդեոլոգի» հեռանալը բարերար ներգործություն է ունեցել «իդեայի» վրա: «Գյումրիի տեխնոպարկ» անվանումը կրող կազմակերպության տնօրեն Գուրգեն Պարոնյանն օրեր առաջ լրագրողներին ասել էր, թե իրենք պատրաստվում են Գյումրիում ինքնաթիռներ նախագծել: Այդ նպատակով Պարոնյանի հրավերով Գյումրի էին ժամանել «Միկա Պրոգրեսինգ» ընկերության մասնագետները` գյումրեցիների ավիաշինարարական կարողություններին ծանոթանալու նպատակով:

Արդեն իսկ «Հայկական Դավոս» հռչակված «Կամուրջ» միջազգային տնտեսական համաժողովին մասնակցող ՀՀ Էկոնոմիկայի նախարար Տիգրան Դավթյանից փորձեցինք որոշ մանրամասներ իմանալ այս ծրագրից, քանի որ տեխնոպարկը Էկոնոմիկայի նախարարության ծրագրերից է:

— Պարո´ն նախարար, մենք իրո՞ք ինքնաթիռաշինության ծրագիր ունենք Գյումրիի տեխնոպարկում:
— Ճիշտ կլինի` տեխնոպարկի ղեկավարությունից ճշտեք:
— Այսինքն, հնարավոր է, որ կե՞ղծ տեղեկատվություն էր:
— Ամեն ինչ հնարավոր է, պետք է ճշտել, իմանալ:
— Այսինքն, Դուք տեղյակ չե՞ք:
— Ես դեռ ժամանակ ու առիթ չեմ ունեցել, որպեսզի ինքս ճշտեմ, ունեմ էն ինֆորմացիան, ինչ որ կա մամուլում:
— Այսինքն, կարող է տեխնոպարկի ղեկավարությունն իր նախաձեռնությամբ նման ծրագիր ունենա, հետո նոր ներկայացնի Էկոնոմիկայի նախարարին, այո՞:
— Իհարկե´, նրանք ծրագրեր են մշակում և ներկայացնում մեր հավանությանը. այնպես չի, որ անպայման մենք պետք է պարտադրենք կամ չպարտադրենք:
— Ուղղակի նման հզոր ծրագիրն առանց պետության միջամտության մի տեսակ դժվար էր պատկերացնել:
— Հզոր է, թե հզոր չի, ես դեռ չգիտեմ, ինձ կներկայացնեն, կծանոթանամ ծրագրին և էն ժամանակ Ձեզ կասեմ դրա մասին: Ծավալները, մասշտաբները, բովանդակությունը…

— Դե, ինքնաթիռաշինությունը, թեկուզև նախագծումը, ըստ էության հսկա ծրագիր կարող է լինել. եթե ստացվի, իհարկե:
— Գիտե՞ք ինչ, պետք է մի հատ նայել, ես դեռևս հնարավորություն չեմ ունեցել ծրագրի մանրամասներին ծանոթանալու, կծանոթանամ, մենք ձեզ հետ միասին կքննարկենք, կորոշենք, թե ինչքանով է դա հզոր և իրատեսական:
Նախարարի հետ այս կարճատև զրույցը, ի դեպ, անցավ շատ ուրախ մթնոլորտում: Հենց լսեց «ինքնաթիռ» բառը` նրա աչքերը սկսեցին պսպղալ, ժպիտը դեմքից չիջավ մինչև վերջ:
Իսկապես հետաքրքիր կլինի հանկարծ տեղեկանալ, որ իրոք Հայաստանում սկսել են ինքնաթիռներ նախագծել և արտադրել` առանց Էկոնոմիկայի նախարարության իմացության, և այդ ամենը հաջողվել է մի երկրում, որտեղ նույնիսկ «Երազ» ավտոմեքենայի արտադրությունը երազ դարձավ:

ԼՈՒՍԻՆԵ ԿԵՍՈՅԱՆ

Վրաստանում այսօր ոչ պաշտոնապես արդեն հաշվվում է շուրջ 40 հազար հայ գործարար: Այս գործարարներից ոմանք Հայաստանում այլևս որևէ գործ չեն ցանկանում սկսել, ոմանք համատեղում և բիզնես ծրագրեր են իրականացնում թե´ մայր հայրենիքում, թե´ հարևան երկրում: Կապիտալի նման արտահոսքը, եթե չասենք` փախուստը, թվում է, առաջին հերթին պիտի անհանգստացներ Հայաստանի տնտեսության պատասխանատուներին: Սակայն նրանք, ինչպես երևում է, չեն էլ շտապում մտահոգվել, եթե ոչ` հակառակը

:

Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը Վրաստանի իր գործընկերոջ այցի ժամանակ հայտարարեց, թե Հայաստանը չպետք է նախանձի ու խանդի Վրաստանին, այլ պետք է միայն ոգևորվի: Ճիշտ է, այդ ոգևորությունը Հայաստանի քաղաքացիներին դեռ չէ հասել, սակայն փետրվարի 25-28-ը Ծաղկաձորում անցկացվող «Կամուրջ» միջազգային տնտեսական համաժողովի ժամանակ բացահայտվեց, որ վարչապետի ասածից ոգևորվողներ ամեն դեպքում կան, և դեռ ավելին…

Հայաստանի արդյունաբերողների և գործարարների միության նախագահ Արսեն Ղազարյանն այնպիսի մի բացահայտում արեց Ծաղկաձորում, որ, կարելի է ասել, շշմեցրեց նրանց, ովքեր մինչև հիմա լսելով, թե ինչպես են հայ գործարարները Վրաստանում բիզնես իրականացնում և աշխատատեղեր բացում` հարևան երկրի տնտեսության զարգացմանը նպաստելով, մի տեսակ ափսոսում էին` լավ կլիներ, որ այդ աշխատատեղերը մեզ մոտ բացվեին:

«Պարո´ն վարչապետ, էդ որ ասում են, թե Վրաստան են գնում, հա ի՞նչ ա, ասենք մի 2000 հոգի գնացել են, լա´վ են արել` գնացել են, դա էքսպանսիա է, մեր գործարարներն էքսպանսիա են իրականացնում Վրաստանում և շատ էլ լավ են անում: Վաղը եթե Թուրքիայի սահմանը բացվեց, նույն էքսպանսիան էնտեղ ենք անելու` պատմական Հայաստանի տարածքում, հո չե՞նք թողնելու…»: Վարչապետը լսեց, մտքում երևի կարգին ուրախացավ նման պաշտպան ունենալու համար և ոչ մի բառ չավելացրեց, թեև, ո՞վ գիտե, գուցե գլխով հավանության նշան էլ արած լինի ելույթի ժամանակ, ինչն ուղղակի չնկատվեց:

Հ.Գ. Ի դեպ, Արսեն Ղազարյանը, ինչպես պարզվեց, իսկապես ֆենոմենալ անձնավորություն է և, փաստորեն, բոլորովին էլ պատահականություն չի, որ ընտրվել է Հայաստանի արդյունաբերողների և գործարարների միության նախագահ:
Այս շաբաթ տեղի ունեցավ նաև ՀՀ Էկոնոմիկայի նախարարության կոլեգիայի նիստը, որին մասնակցում էին նաև Ղազարյանի գլխավորած կառույցի անդամ-գործարարները, որոնք իրենց հուզող խնդիրները ներկայացրեցին: Մասնավորապես, ԱԺ պատգամավոր Արեգ Ղուկասյանը բորբոքված խոսում էր այն մասին, թե ինչպես է ռուսական ընկերությունը եկել` հայկական երկաթուղին կառավարում, բայց այդ կառույցում չեն բարեհաճում նորմալ աշխատանք կազմակերպել, տասն անգամ տանում-բերում են: «Մի հատ ֆաքսը ի՞նչ ա,- ասում էր պատգամավորը,- ֆաքս չունեն, ասում ենք` mail-ով ուղարկենք, ասում են` ոչ, գնում ենք, ասում են` աղջիկը չի եկել»:

Այդ օրը նախարար Տիգրան Դավթյանը զարմացած ժպիտով լսեց և ասաց, որ Շայդուլինին հրավիրել են, սակայն չի եկել` հավանաբար, իմանալով, որ բողոքողներ շատ կլինեն, և հավաստիացրեց, թե անպայման կզբաղվեն այդ խնդրով: «Հայկական Դավոսին» մասնակցում էր նաև «Հարավկովկասյան երկաթուղիներ» ընկերության տնօրեն Շևքեթ Շայդուլինը: Նա ելույթ ունեցավ և մեղադրեց մեր կառավարությանը, թե միայն ասում են, սակայն ոչ մի բան չեն անում: Որպես պատասխանող հանդես եկավ վարչապետի աջ կողմը նստած, միշտ «աջ պահող» Արսեն Ղազարյանը և… շնորհակալություն հայտնեց Շայդուլինին` ասելով, որ շատ են գնահատում նրա ղեկավարած ընկերության դերը, քանի որ ի դեմս երկաթուղու` իրենք ամուր թիկունք ունեն:
Եվ ոչ մի խոսք խնդիրների մասին… Վարչապետի ձախ կողմը նստած Տիգրան Դավթյանը ևս քար լռություն պահպանեց` հայացքը խոնարհաբար վար հառած:

ԼՈՒՍԻՆԵ ԿԵՍՈՅԱՆ

Փետրվարի 14-ին, երբ շատերը տոնում էին Սրբ. Վալենտինի օրը, համաշխարհային ֆուտբոլը գրեթե սգում էր. Բրազիլիայում մամլո ասուլիս էր հրավիրել և իր ֆուտբոլային կարիերայի ավարտի մասին հայտարարել բոլոր ժամանակների լավագույն ֆուտբոլիստներից մեկը` Ռոնալդոն (Ռոնալդո Լուիս Նազարիո Դելիմա):
«Ես սիրում եմ ֆուտբոլը, նրանից ստացած էմոցիաները, հաղթանակների քաղցրությունն ու այն ամենը, ինչ կապված է ֆուտբոլի հետ, բայց եկել է ժամանակը խոստովանելու, որ այլևս չեմ կարող վազել գնդակի ետևից, քանի որ ծնկներս չեն դիմանում ծանրաբեռնվածությանը: Հոգեպես դեռ պատրաստ եմ խաղալու, բայց ֆիզիկապես այլևս ի զորու չեմ, և ստիպված եմ համակերպվել, որ սա իմ ֆուտբոլային կարիերայի ավարտն է: Ֆուտբոլիստ դառնալը շատ դժվար է, միաժամանակ` չափազանց հաճելի: Խորհուրդ եմ տալիս ժամանակակից երիտասարդությանը` սիրել ֆուտբոլը և լիովին նվիրվել, քանի որ ֆուտբոլը ոչ միայն մարզաձև է, նաև կենսակերպ է: Ֆուտբոլ խաղալ, նշանակում է` հրաժեշտ սովորական ապրելակերպին, քանզի այստեղ գործում է զինվորական կարգ ու կանոն: Անհրաժեշտ է երես թեքել այն մանրուքներից, որոնք հաճելի են երիտասարդներին` երջանիկ լինելու համար: Պետք է կենտրոնանալ ու սպասել, իհարկե` հուսալով, որ կգա ժամանակը, երբ քեզ ամբողջ աշխարհը կսիրի, կընդունի և կհարգի: Խորհուրդ եմ տալիս երիտասարդներին` պարապել մեծ նվիրումով և միշտ հիշել, որ չպետք է հուսահատվել, պետք է պայքարել նպատակներին հասնելու համար»,- ասել է համաշխարհային ֆուտբոլի գերաստղը և արտասվելով հեռացել:

Երեկ Արամ Խաչատրյանի տուն-թանգարանում Գյոթե-ինստիտուտից տարածքային համակարգողներ Բարբարա Վաթենդորֆն ու Քսենիա Ռըխլինան, «Մեդիա Քամփուս»-ից Յուդիթ Հոֆմանը՝ Մայնի Ֆրանկֆուրտի ամենամյա գրքի տոնավաճառի կազմակերպիչը, որը Գյոթե-համալսարանի գործընկերն է, հանդիպեցին այն մարդկանց հետ, ովքեր կազմում են հեղինակ-ընթերցող շղթայի օղակները:

— Մենք հանդես ենք գալիս Գյոթե-ինստիտուտի անունից և հովանավորում ենք նախկին Խորհրդային Միության երկրների հրատարակչական գործը: Հրավիրում ենք հրատարակիչների, որոնք շահագրգռված են գիտելիքներ ստանալ, և նրանց համար անցկացնում ենք սեմինարներ, մաստեր կլասներ և կոնֆերանսներ: Հիմնականում մեր ծրագրերն ուղղված են հրատարակիչներին, բայց վերջերս մենք նոր քաղաքականություն սկսեցինք, այնպես` ինչպես 2008 թվականին, երբ դեռ նոր էինք սկսել աշխատել, այն է` ներգրավել ոչ միայն հրատարակիչներին և իրացնողներին, այլ նաև գրողներին և նույնիսկ թարգմանիչներին: Ինչ տեսնում եք այսօր, մեզ հուշում է, որ հեղինակ-հրատարակիչ-գրախանութ-ընթերցող շղթան թույլ է: Մենք ուզում ենք կապ ստեղծել նրանց միջև և գտնել բոլորի շփման եզրերը,- ասաց Քսենիա Ռըխլինան:

— Ի՞նչ համագործակցություն է առաջարկում Գյոթե-ինստիտուտը, ինչպե՞ս է աջակցում հրատարակչական գործին ու ընդհանրապես` գրքին, գրողին, հրատարակչին, գրատանն ու ընթերցողին, — այս հարցով դիմեցի «Անտարես» հրատարակչության տնօրեն Արմեն Մարտիրոսյանին:

— Գյոթե-ինստիտուտից եկել են Հայաստան, որպեսզի տեսնեն թե ինչով կարող են մեզ օգտակար լինել: Իսկ գրողներին դա կհետաքրքրի այն առումով, որ կան այնպիսի ծրագրեր, որոնց միջոցով գրողներն այցելում են Գերմանիա, էնտեղի գրողների մեջ ապրում են և փորձի փոխանակում անում: Դրա արդյունքում նրանք գրում են ստեղծագործություններ: Կան նաև ծրագրեր` ընթերցանության խթանման, մեծ սպեկտրներ ընդգրկող միջոցառումների ֆինանսավորման, ինչը որ անհրաժեշտ է գրողներին էլ, հրատարակիչներին էլ: Թարգմանություններ էլ են հովանավորում:

— Իսկ կոնկրետ «Անտարեսը. ի՞նչ քայլեր եք արել դուք, մեր վերջին հանդիպմանը համագործակցություն էիք առաջարկում գրողներին:

— Պատրաստվում ենք գրական հիմնադրամ ստեղծել, որպեսզի օգնենք մեր գրողներին դրսում ներկայանալ, քանի որ հայ գրողների համար ամենամեծ պրոբլեմը դրսում ներկայանալն է: Պետք է նպաստել, որ հայ գրողների լավագույն աշխատանքները ներկայացվեն աշխարհին, դրանք նաև շատ կարևոր պետական նշանակություն ունեն, այսպես կոչված` դեսպանիկներն են: Նրանք են մեր երկրի ներկայացուցիչներն արտերկրում ու այնտեղ կարող են ստեղծել պրոհայկական մտածելակերպ: Այս առումով դա պետք է հետաքրքրի պետությանը, սակայն չի կարելի թողնել միայն պետության հոգածությանը, նաև մեր խնդիրն է: Շատ պետություններ կան, որ խրախուսում ու հովանավորում են գրական հիմնադրամներին:

— Բայց չի՞ ստացվի` ոնց միշտ. հայավարի, ծանոթ-բարեկամով էդ հիմնադրամում անցնեն ոչ էն մարդը ու ոչ էն գիրը:

— Հենց խնդիրն այն է, որ հիմնադրամը և գրողները լինեն անկախ, ու որ ծանոթ-բարեկամ սկզբունքը չունենա ոչ մի ազդեցություն: Մենք դիմում ենք օտարերկրյա հրատարակչությանը, նրանք հովանավորում են, հոնորարը տալիս են գրողին, և մենք սկսում ենք զբաղվել թարգմանական գործերով, որը հրատարակչությունը վերահսկում է: Իսկ թարգմանությունը կատարվում է Հայաստանում: Այսինքն, ստացվում է` բացի գրողին գումար տալուց, գումար է ներդրվում նաև Հայաստանում լավագույն սևագիր թարգմանիչների համար: Այսինքն, արտերկրից գումարը գործի է դրվում Հայաստանում: Իսկ հրատարակչության շահը վաճառքից ստացված գումարներն են. չէ՞ որ նա է գտնում գրողներ, հովանավորում է նրանց` տպագրում նրանց գործերը: Այսինքն, շահույթը կլինի միայն լավագույն գործերից, և նա չի վերցնի և տպագրի այնպիսիները, որոնք պահանջարկ չեն ունենա: Ռիսկի գործոնը մեծ գործիք է, և երբեք արտերկրի հրատարակչությունը չի վերցնի և հրատարակի, եթե վստահ լինի, որ էնտեղ չի վաճառվելու այդ գիրքը:

Մենք չենք վերցնի գերմանացի գրողի գործ` նախապես կանխատեսելով, որ Հայաստանում չի վաճառվելու: Օրինակ՝ Լեռնային Ղարաբաղի մասին կամ Ցեղասպանության մասին պատմող գրքերը պետության շահերից են բխում` պետական հեղինակությունն արտերկրում տարածելու առումով, և դրանք վաճառվող գրքեր կլինեն, թե ոչ՝ էական չի: Բայց ոչ մի օտարերկրյա հրատարակչություն դրանով շահագրգռված չի լինի: Դա պետական հովանավորության կարիք ունի:

— Մեզ մոտ, որքան գիտեմ, չկա գրական գործակալների ինստիտուցիա, դրսում գրողներն ունեն գրական գործակալներ, ովքեր էլ զբաղվում են բոլոր հարցերով: Մեր գրողը չգիտի` ուր գնա, չգիտի` ինչ անի, ոնց անի, որ ընթերցվի: Էլ չեմ ասում, որ ոչ ոք էս երկրում իր գրչի շնորհիվ չի կարող ապրել, գրքի բիզնեսը Հայաստանում շատ թույլ է:

— Գրական գործակալների գործոնն էլ մեծ նշանակություն ունի, այո, Հայաստանում այդպիսիք չեն պատրաստում: Դրանով մեզ մոտ դեռ զբաղվում են բանասերները: Մի աղջիկ կա, սկսել է զբաղվել այդ գործով: Նա Փարիզում և Ժնևում պրեզենտացիաներ է նախատեսում, և այն գրողները, ովքեր նախօրոք պայմանավորվածություն ձեռք կբերեն, նրանց գործերը կներկայացնի:

— Գրողների միությունն ու նրա անփոփոխ հրատարակչությունը ինչո՞ւ տենդեր չեն հայտարարում պետական ֆինանսավորմամբ տպագրվող գրքերի հրատարակման համար: Դա շատ հարմար է «ուտելու» համար. գրողներ գիտեմ, ում վրա Գրողների միությունը ոչ միայն ծախել է տպաքանակի մի մասը, այլև նախատեսված քանակից քիչ է տպագրել:

— Հայաստանում գրողների միությունը, Ռաֆայել Իշխանյանի ասած` լինելով նաև կոշտ «ռ»-ով մտավորականների հավաքածու, շատ մեծ նշանակություն ունի իշխանությունների համար: Ճչացող մարդկանց թույլ իշխանությունը պիտի զսպի, որովհետև եթե էդ լաչառը ճչում ա, ոչ մեկը նրան չի լսի, նա կարա դեպի իշխանություն ճչա կամ ընդդիմություն: Գումարները տրվում են պետության կողմից, որպեսզի ճչա էնպես, ինչպես ուզում է իշխանությունը:

Իսկական գրողը գրում է: Ճչում է նա, ով դիլետանտ է, ով ծանոթ-բարեկամով է հասել ամեն ինչի: Իսկ գրողների միությունում շատ են էդպիսի գրողները: Իշխանությունն էլ էստեղ կամ էնտեղ է ուղղում այդ ճչացողներին: Մի երկու կոպեկ տալիս է և մանիպուլյացիա անում նրանց հետ:

Մենք չենք համագործակցում գրողների միության հետ, այլ` այնպիսի անհատ գրողների հետ, որոնք գրողների միության անդամ չեն: Ես դիմում եմ այդպիսի գրողներին` եկեք մեզ մոտ, դուք մեր աչքի լույսն եք: Մենք հնարավորություններ ունենք ձեզ խրախուսելու և ձեր գործերը մեծ տպաքանակներով վաճառելու: Կանենք այնպես, որ դրանք թարգմանվեն այլ լեզուներով, ներկայացվեն դրսում , բայց դրա համար անհրաժեշտ է համագործակցություն: Քանի դեռ դուք գնալու եք գրողների միություն կամ մի ուրիշ միություն, կամ թակելու եք կասկածելի բարերարների դռները, ամեն ինչ մնալու է այնպես` ոնց կա: Դա է պատճառը, որ Հայաստանում այս ոլորտը չի կայանում: Նենց չի, որ մենակ պետությունն է մեղավոր, հրատարակիչներս ու գրողներս էլ ենք մեղավոր: Մենք պետք է քայլ անենք:

— Ինչպե՞ս անենք քայլը:

— Ասեմ. էս շաբաթվա մեջ Անտարեսը հայտարարում և հովանավորում է լավագույն 20 պատմվածքների մրցույթը: Մրցանակներ էլ կլինեն, բայց ամենամեծ մրցանակն այն է, որ գիրք կտպագրվի այդ 20 ստեղծագործություններով, և մենք աշխատելու ենք, որ այդ գրքերը լինեն 500 գրադարաններում: Մենք այդ մասն ապահովում ենք: Բոլորը կարող են մասնակցել, ուղարկեք ձեր պատմվածքները: Ոչ մի տեսակի սահմանափակում չկա: Հրավիրել ենք ժյուրի՝ գրողների բոլոր տիպի գրական կառույցներից և մեծատառով պրոֆեսիոնալների՝ «Գրանիշից»՝ Արքմենիկ Նիկողոսյան, Արամ Արսենյան (թարգմանիչ), Արամ Աբրահամյան («Առավոտ» թերթի խմբագիր), Վաչագան Սարգսյան (գրականագետ, «7-րդ հրաշալիք» թերթի խմբագիր ), Սամվել Մկրտչյան (թարգմանիչ) ու Դավիթ Գյուրջինյան: Առաջին նպատակը դրսում ներկայանալն է, երկրորդը՝ որ գրողները կարողանան մասնակցել մրցույթին: Միայն սկսնակ գրողների մասին չի խոսքը: Կան դասականներ՝ հայ տաղանդավոր բանաստեղծներ ու գրողներ, որոնց մասին արտերկրում չեն լսել: Թումանյան, Չարենց, և այլն…

— Բայց մենք ունե՞նք միջազգային որակավորմանը համապատասխանող թարգմանական դպրոց, հրատարակչական գործի մասնագետներ, վաճառքի մասնագետներ:

— Մենք չունենք ծով, չենք կարող լավ նավաստի լինել, նույնն էլ` այս ասպարեզում. եթե չկա ձևավորված գրական ոլորտ , ինչպես՞ կարող ենք լավ թարգմանիչներ կամ հրատարակիչներ ունենալ: Մեզ մոտ` Հայաստանում մրցակցություն չկա: Բայց մրցակցության առկայության դեպքում որակապես աճ կգրանցվի թարգմանիչների մեջ: Երբ նա մենակ է, ապա իր վրա չի աշխատում: Մենք ունենք որակյալ թարգմանիչներ, բայց քիչ են: Մեզ անհրաժեշտ են այնպիսի թարգմանիչներ, որոնք կարողանան փոխանցել գրողի բոլոր ապրումները և դրանք այնպես ներկայացնեն, որ մատչելի լինի տվյալ մենթալիտետով երկրի հասարակությանը: Մենք կարող ենք աջակցել բոլորին: Ինչ հնարավոր է անել` կօգնենք: Մինչև մենք չզբաղվենք դրանով, մինչև սերմը չցանես` ծիլ չի տա:

— Գրադարանների մասին էլ ասացիք. պետք է նվիրե՞ք գրադարաններին, թե՞ այլ կերպ են գրքերը հասնելու գրադարաններ:

— Մենք ուզում ենք վաճառել` թեկուզ 10 դրամով: Մեր նպատակն է, որ գրքերը հասնեն ընթերցողին և գնահատվեն նրա կողմից: Որ հնարավոր լինի գոնե փաստաթղթերով վերահսկել:

Լուսինե Վայաչյան

Ադրբեջանի երկու ընդդիմադիր քաղաքական կուսակցությունները` «Ադրբեջանի ժողովրդավարական կուսակցությունը» (ԱԺԿ) և ՙՈւմիդ՚ կուսակցությունը հայտարարել են «Ղարաբաղ» քաղաքական դաշինքի ստեղծման մասին: Համապատասխան համաձայնագիրը ստորագրել են երկու կուսակցությունների ղեկավարները` Սարդար Ջալալօղլուն և Իգբալ Աղազադեն: Այս մասին Trend-ին են հայտնել «Ումիդ» կուսակցության մամլո ծառայությունում:

«Ղարաբաղյան հակամարտությունը Ադրբեջանի գլխավոր խնդիրն է: Հանուն այս խնդրի լուծման և Ադրբեջանի երջանիկ ապագայի մենք որոշել ենք միասին քաղաքական պայքար մղել»,- ասել է «Ումիդ» կուսակցության առաջնորդ Աղազադեն:

Իր հերթին Ջալալօղլուն նշել է, որ երկու կուսակցությունների միջև քաղաքական անհամաձայնությունների բացակայությունը հիմք է ստեղծում սերտ համագործակցության: Նշենք, որ դաշինքի ստեղծման մասին հայտարարվել է դեռ 2010 թվականին` «Ղարաբաղ» ընտրական դաշինքի ստեղծումից հետո:

Երևանի Կենտրոն և Նորք Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանում այսօր շարունակվեց Բելա և Սեդրակ Քոչարյաններն ընդդեմ «Ժամանակ» օրաթերթի գործի քննությունը: Դատարանում պատասխանող կողմի շահերը, ի տարբերություն նախորդ դատական նիստի (փաստաբանը Զարուհի Փոստանջյանն էր), այս նիստում ներկայացնում էր Նիկոլայ Բաղդասարյանը:

Հայցվոր Քոչարյանները պահանջում են, որպեսզի «Ժամանակ» օրաթերթը հերքի նախորդ տարի իրենց ընտանիքի մասին հրապարակած երեք հոդվածները, ինչպես նաև իրենց անունն արատավորելու համար 6 մլն դրամ վճարի: Խոսքը օրաթերթում տպագրված «Ադամանդե Ռոբ», «Վոլվո+սպայկա` հավասար է Սեդրակ Քոչարյան» և «Արյունը Քոչարյանից, կայֆը Ծառուկյանից, հակացնցումը Լֆիկից» հոդվածների մասին է:

Դատավարության ընթացքում Նիկոլայ Բաղդասարյանը նշեց, որ հայցվոր կողմը հստակ չի ձևակերպել, թե ինչն է համարում զրպարտություն և վիրավորանք, և ինչն է պահանջում հերքել: Նա հանդես եկավ միջնորդությամբ` առաջարկելով, որպեսզի հայցվոր կողմը թերթի խմբագրություն ներկայացնի գրավոր հերքման տեքստ, ինչն իրենք պատրաստ են քննարկել և տպագրել:

Քոչարյանների շահերը ներկայացնող Արփինե Մելիքբեկյանը պարզաբանեց, որ նախկինում իրենք թերթի խմբագրություն հերքում են ներկայացրել, «սակայն տպագրվել է մի հոդված, որում մեկ անգամ ևս ցիտել են նախկին հոդվածներում առկա տեղեկատվությունը»: Ըստ նրա, եթե թերթը պատրաստ է բարեխիղճ գտնվել և տպագրել իրենց ներկայացրած հերքումը, իրենք էլ պատրաստ են տեքստ պատրաստել և ներկայացնել: Ա.Մելիքբեկյանը հերքման տեքստը պատրաստելու համար դատարանից մեկ ամիս ժամկետ խնդրեց: Սակայն դատարանը որոշեց երկու շաբաթ ժամանակ տալ` հայտարարելով, որ դա ողջամիտ ժամկետ է: Դատական նիստը կշարունակվի մարտի 14-ին:

Քիչ առաջ « Օջախ» ռեստորանային համալիրում ավարտվեց կոալիցիայի հավաքույթը, որին ինչպես արդեն գրել էինք, մասնակցեցին ՀՀ նախագահը, որպես հանրապետական կուսակցության առաջնորդ, ԲՀԿ լիդեր Գագիկ Ծառուկյանը և իհարկե ԱԽՔ Արթուր Բաղդասարյանը:

Խնջույքն անցել է բավականին հետաքրքիր նուանսներով. Ամենաուրախը եղել է Սերժ Սարգսյանը, իսկ ամենատխուրը Հովիկ Աբրահամյանը, իհարկե խոսքը գլխավոր սեղանի մասին է: Նախագահը լավ խմել է, լավ պարել. Ի դեպ նա մոտ 5 կենաց է խմել` նախ Բարգավաճի, հետո ՕԵԿ-ի, ապա Հանրապետականի կենացը, դրան հաջորդել են հայ ժողովրդի և բանակի կենացները: Պարել են բոլորը` վարչապետը, ԱԽՔ-ը, նույնիսկ մեկ անգամ Ծառուկյանն է պարել: Չնայած դրան, անտրամադիր են եղել ոչ միայն Ծառուկյանը, այլև Արմեն Գևորգյան ու Արթուր Բաղդասարյանը, վերջինս հավանաբար այն պատճառով, որ բարգավաճի տեղերը վերաբաժանելու առիթը ի չիք եղավ: Իսկ ամենաանտրամադիրը, ինչպես նշեցինք, եղել է ԱԺ նախագահը:

Հետաքրքիր է, որ մոտ 300 հրավիրյալների մեջ երևանի քաղաքապետի, Կադաստրի պետի, մարզպետների, նախարարների կողքին եղել են անկուսակցականներ, նաև հյուրեր այլ կուակցություններից, սակայն ներկաների թվում չեն եղել նախկին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանն ու նախկին քաղաքապետ Գագիկ Բեգլարյանը: