Կառավարությունն այսօր փորձեց հերթական «դարի գործարքն» ի կատար ածել: Դատելով գործարքից՝ Տիգրան Սարգսյանի կառավարությունը որոշել է Հայաստանի տնտեսությունը կործանելուն, տնտեսվարողների «կաշիները քերթելուն» զուգընթաց մի անգամ էլ «բարեգործական ակցիա» կազմակերպել: Որպես հազվագյուտ բախտատեր (էստեղ են ասում՝ բախտի տերը թաղեմ) փնտրել են և գտել Մասիսի գյուղերից մեկում իր գոյությունը քարշ տվող ոմն Վարդան Ռուբիկի Ենոքյանի և որոշել հենց նրան և միմիայն նրան պարգևել ընտրյալ դառնալու երջանկությունը:

Կառավարության որոշմամբ Նորաբաց գյուղի այս բնակչին են վաճառվելու «Զվարթնոց» օդանավակայանի գույքի մեջ հաշվառված շուրջ 53 անուն տրանսպորտային միջոց՝ ընդամենը 3 515 000 դրամով: Ավտոմեքենաները պետական սեփականություն են և «Զվարթնոց»–ի կոնցեսիոն կառավարիչ «Արմենիա միջազգային օդանավակայաններ» ՓԲԸ-ին հանձնված են ընդամենը օգտագործելու նպատակով, ըստ այդմ, ոչ մի խնդիր չի էլ կարող ծագել. պետական գույքի վաճառքն իրականացվում է կառավարությանն առընթեր Պետական գույքի կառավարման վարչության միջոցով:

Թե ո՞վ է այս գործարքի իրական քավորը, դեռևս ասել չենք կարող, սակայն քավորի ներկայացուցիչը, դատելով անթաքույց շահագրգռվածությունից, Պետական գույքի կոմիտեի նախագահ Արման Սահակյանն էր: Կառավարության անդամներն իներցիայով արդեն պատրաստվում էին այս մի հարցին էլ կողմ քվեարկել, երբ նախկին կամ ավելի շուտ ուղնուծուծով ոստիկան Արմեն Երիցյանի մոտ միանգամից աշխատեց ոստիկանի «նյուխը»: Արտակարգ իրավիճակների նախարարը խնդրեց ցուցակում առկա որոշ մեքենաներ տալ իրենց՝ «էնտեղ կան մեզ հետաքրքրող մեքենաներ՝ հրշեջ, տրակտորներ, «Ուազ»–ներ, եթե կարելի է, էդ 3,5 միլիոնը մենք էլ կարող ենք վճարել»: «Քավորի ներկայացուցիչը» միանգամից փորձեց տեր կանգնել իր միջնորդությամբ իրականացվող գործարքին. «էնտեղ մեքենա չկա, 80 թվի մեքենաներ են»:

«Դարի գործարքի» մեքենաների ցուցակը պարզապես հեքիաթային էր: Ահա թե ի՜նչ զարմանահրաշ «լոմ» է պատրաստվում «հորով-մորով անել» Արման Գալուստիչը.

Ավտոբուս «ԿԱՎԶ- 3270»՝ 1990թ. արտադրության, 15 000 դրամ, «Հունդաի-Պոնի»՝ 1993թ., 15 000դրամ, «ԶԻԼ – 130»՝ 1990թ., 98 000 դրամ, «Ցիստեռն ցեմենտի»՝ 1995թ., 110000 դրամ, «ՊԱԶ — 672Մ»՝ 1983թ., 30000դրամ, «ՈՒԱԶ – 31514032»՝ 1997թ., 160 000 դրամ, «ՈՒԱԶ – 3962»՝ 1996թ., 37 000 դրամ, «ԶԻԼ – 131»՝ 1988թ., 65 000 դրամ, «ՄԱԶ – 53371-029»՝ 1992թ., 65 000 դրամ, «Տրակտոր ԴՏ – 75»՝ 1987թ., 310 000 դրամ, «Միկրոավտոբուս ԱՍԻԱ–Տ»՝ 1996թ., 130000 դրամ, «ԿՌԱԶ- ՏՕՄ»՝ 1986թ., 110 000 դրամ, «ԶԻԼ- 130 ԱՊԿ-10»՝ 1989թ., 15 000 դրամ, «Միկրոավտոբուս ՈՒԱԶ-22069»՝ 1997թ., 270 000 դրամ: Եվ այսպես՝ 53 ավտոմեքենա:

Չուգունի 1 տոննան այսօր մոտավորապես 50 000 դրամ է: Արման Սահակյանը, ըստ երևույթին, իր քեռու՝ երբեմնի խանութպան Աշոտ Աղաբաբյանի խանութից մնացած սովետական կշեռքով է չափել «Զիլ 130» մակնիշի ավտոմեքենայի քաշն ու այն գնահատել 15 000 դրամ՝ հաշվի առնելով, որ «այնտեղ ավտոմեքենա չկա»-ն նշանակում է, որ Վարդան Ռուբիկի Ենոքյանն ընդամենը բարերար է, որ որոշել է ՀՀ պետբյուջեին լավություն անել և այն ավելացնել ամբողջ 3,5 մլն դրամով՝ վճարելով անպետք «լոմի» համար: Մի ժամանակ այդպես, որպես անպետք լոմ, ճապոնացիներն էին գնում սովետական արտադրության տրակտորներ, մեքենաներ, տանում, ձուլում միջի գործիքային բարձրորակ պողպատը, արտադրում հարյուր հազարավոր բրիտվաներ, բնականաբար, հազարապատիկ թանկ վաճառելով նոր արտադրանքը:

Թե այս տարիներին ի՞նչ թալանի է ենթարկվել Հայաստանը, ոչ մեկ իրապես չի էլ կարող ասել: Պետական գույքի կոմիտե կոչվածն էլ վաղուց այն չէ, ինչ է՛ր Դավիթ Վարդանյանի ղեկավարման ու պետական սեփականության մոլեգնող թալանի տարիներին: Հասկանալի է, որ Արման Սահակյանն այն անձնավորությունը չէ, որ համարձակվեր ինքնուրույն նման գործարք հրամցնել կառավարությանը (անգամ Գալուստ Սահակյանի նման պապա կամ Աշոտ Աղաբաբյանի նման քեռի ունենալով և անգամ նրանց շահերից ելնելով), ո՛չ էլ Տիգրան Սարգսյանն է այն հարիֆ վարչապետը, ում քթի տակ, առանց իր հետ նախապես համաձայնեցնելու համարձակվեին վաճառել պետական գույքը: Պարզից էլ պարզ է, որ սա ինչ-որ մեկի՝ ընդ որում, շատ լուրջ մեկի հերթական ավարն է և պարզ է, որ գործարքն այսպես թե այնպես կիրականանա, իսկ ավարառուի անունը կարող է այդպես էլ գաղտնի մնալ: Իսկ թե դեռ էլի քանի նման գործարքներ կնքելու հնարավորություն կունենա ՀՀ կառավարությունը, ասել չենք կարող, բայց որ նման գործարքներին այդքան էլ շատ ժամանակ չի մնացել, քանի որ գրեթե բան էլ չի մնացել վաճառելու և հարստանալու և հաստատ կգա մի օր, որ Հայաստանից էլ ոչ մի բան չի մնա, որ վաճառքի ենթարկված ու մսխված չլինի, արդեն իսկ ակնհայտ է:

Լուսինե Կեսոյան

Լուրեր. com

Այսօր` նոյեմբերի 22-ին, լեգենդար հերոս ԼԵՈՆԻԴ ԱԶԳԱԼԴՅԱՆԸ  կդառնար 70 տարեկան: Ուստի` միացնելով «Ժամանակի մեքենան», ուղևորվենք դեպի 1988 թվականի փետրվարի 20-ը` Ազատության հրապարակ, ուր արցախյան առաջին հանրահավաքն էր տեղի ունեցել: Հրապարակ է գալիս նաև Լեոնիդը: «Եկավ, կանգնեց, լսեց եւ, ձեռքը թափ տալով, հեռացավ` ասելով` այս պայքարը վերածվելու է զինված պայքարի: Իր մարգարեական հեռատեսությամբ, իմաստուն եւ ազգային հոգեկերտվածքով նա լծվեց զենքեր ստեղծելու գործին: Առաջին ինքնաստեղծ, ինքնաշեն զենքերը ստեղծվեցին Լեոնիդ Ազգալդյանի, Ալեքսանդր Թամանյանի եւ իրենց մյուս ընկերոջ` Կարեն Գրիգորյանի ջանքերով եւ շատ ուրիշ մտավորականների աջակցությամբ»,-պատմում է նրա ջոկատի անդամ, ազատամարտիկ Գագիկ Գինոսյանը: Ու այդպիսով տաղանդավոր ֆիզիկոսը, որը միաժամանակ մի քանի մարզաձևի սպորտի վարպետ էր, 45 տարեկանում ծնվում է երկրորդ անգամ` արդան որպես ռազմական գործիչ, զորավար: Իսկ այժմ` նրա նախառազմական կենսագրությունը.

Լեոնիդ Ռուբենի Ազգալդյան՝ ֆիզիկոս, ռազմական գործիչ, Արցախյան ազատամարտի հերոս: Ծնվել է 1942 թ. Թիֆլիսում , Կամոյից տեղափոխված Ռուբեն Ազգալդյանի ընտանիքում։ 

1947—1959 թթ. սովորել է Երևանի Ա. Մռավյանի անվան դպրոցում։ 

1960 թ. ընդունվել է Մոսկվայի Լոմոնոսովի անվան համալսարանի ֆիզիկայի ֆակուլտետ, որտեղից հետագայում տեղափոխվել է Երևանի պետական համալսարանի համապատասխան ֆակուլտետ և այն փայլուն ավարտել է ռադիոֆիզիկա մասնագիտությամբ։ 

Աշխատել է ժողովրդական տնտեսության տարբեր բնագավառներում, զբաղվել է պլանավորման մեթոդաբանությամբ և կառավարման համակարգերի ավտոմատացման խնդիրներով, գիտական ուսումնասիրությունների ավտոմատացված համակարգերի հարցերով։ Տարբեր ժամանակաշրջաններում զբաղեցրել է Պետպլանի լազերային տեխնիկայի հաշվողական կենտրոնում Լազերային տեխնիկայի գիտաարտադրական միավորումում,  «էներգիա» գիտաարտադրական միավորումում և Ատոմային էլեկտրակայանների համամիութենական գիտահետազոտական ինստիտուտի Երևանի մասնաճյուղի համակարգային ծրագրավորման և հաշվողական տեխնիկայի գծով բաժնի վարիչի պաշտոններ։

Եվ ահա 1990-ի սկզբներին նրան տեսնում ենք Աշոտ Նավասարդյանի կողքին: Նոր կազմավորվող ՀՀԿ-ի անդամ չի դառնում, բայց փոխարենը 1990 թ. փետրվարից վարել է «Անկախության բանակի» հրամանատարությունը, կազմակերպել մի շարք շրջանների և հատկապես Վարդենիսի ինքնապաշտպանությունը, մասնակցել ազատագրական մարտերի, այդ թվում հատկապես Նյուվադիի առաջին գրոհին, իսկ մայիսի 27-ի կայարանի և Սովետաշենի արյունալի սադրանքից հետո ծրագրավորել և իրականացրել խորհրդային պատժիչ զորքերի Երևան ներթափանցման խոչընդոտումը։

1991 թ. հունիսին, ֆրանսահայ Հովսեփ Հովսեփյանի հետ միասին, նա ստեղծել է «Ազատագրական բանակ» ռազմական կազմակերպությունը, որը, թեկուզ միայն Հայաստան-Արցախ-Սփյուոք ճիգերի համադրման իմաստով, նոր որակ էր հայ ժողովրդի գոյամարտին ծառայագրված շարժումների շղթայում և որի գլխավոր հրամանատարը մնաց մինչև իր կյանքի վերջը։

Ահա  Լեոնիդ Ազգալդյանի  մտքերից մի քանիսը.

• Այն ազգը, որը կկորցնի Ղարաբաղը, կտապալվի լրիվ:Թո՛ւրքը կկորցնի` ուրեմն թուրքը: Հայ՛ը` ուրեմն հայը: Դրա համար այստեղ շատ կարևոր հարցեր են լուծվում. դա միայն մի փոքր կտոր հողի հարց չէ:
• Մենք մինչև հիմա հանձնել ենք հողեր թշնամուն: Դիմադրության ոգին շատ է թուլացել մեր մեջ: Այդ պատճառով էլ մեր մեջ գտնվում են մարդիկ, նույնիսկ բարձրաստիճան, ովքեր կարծում են, թե մենք պետք է հրաժարվենք ՀԱՅ ԴԱՏԻՑ: Դրա պատճառն այն է, որ մեր ազգի «ինտելիգենցիան» հիմնականում ցածր ոգու տեր անձինք, չգիտեն մարտնչելու ձևը:
• Հաղթանակները հավասարվելու են զրոյի, եթե հաղթանակների հետևում կանոնավոր բանակ չկա:
• Ես մահ չունեմ, երբ կասեն զոհվել եմ` չհավատաք: Ես Ստամբուլի պատերի տակ եմ զոհվելու:
• Գույներով չեմ պատկանում այս կամ այն կուսակցությանը, իմ գույնը հողն է:
• Չի կարելի հանձնել ոչ մի կտոր հող. ինչ էլ ասեն կենտրոնական կամ ոչ կենտրոնական, միջազգային կամ ազգային գործիչները. Սա Հայաստան է և … վերջ:

Մեջբերենք պետերբուրգցի մի հայ երիտասարդի վկայությունը. «Երկու ամիս Լեոնիդի ջոկատում մարզվում էի: Վերջում մի քանիսի հետ ինձ էլ խոտանեց: Վերադարձա Պետերբուրգ, բայց չդիմացա` նորից հետ եկա: Ինչու”: Չգիտեմ: Լեոնիդի հետ այդ երկու ամիսն ինձ փոխել, ուրիշ մարդ էին դարձրել: Մեջս ոնց որ թթխմոր դրած լիներ: Չկարողացա անտարբեր մնալ, Հայաստանից հեռու` Պետերբուրգում, ինձ համար հանգիստ ապրել: Վերադարձա: Թող Լեոնիդի ջոկատը չլինի, մեկ այլ ջոկատ լինի: Եկա, կռվում եմ, հիմա ինձ լավ եմ զգում»:

Ու եզակին այն էր, որ Լեոնիդը թերևս գտել էր ազատագրական պատերազմի ֆիզիկայի գաղտնիքները, և դրա շնորհիվ նրա ջոկատի մարտական կորուստները ռեկորդային ցածր էին: Արցախյան գոյամարտի ընթացքում Ազգալդյանի գլխավորած ջոկատը տվել է 6 զոհ: Յոթերորդն ինքն էր: մինչդեռ, Գագիկ Գինոսյանի վկայությամբ` «Լեոնիդ Ազգալդյանը ստեղծել է 300 հոգանոց կանոնավոր բանակ, որն ամենօրյա ֆիզիկական, մտավոր, գաղափարական մարզումներ էր կատարում: Նա Արցախում ազատագրել է 27 բնակավայր: Սա, ինձ թվում է` բավականին լուրջ թիվ է` արցախյան հերոսամարտի չափանիշներով, եւ այս մարդուն հերոսի կոչում չշնորհել, ոչ միայն նշանակում է մեղանչել իրականության դեմ, այլ նաեւ հայ պատմության եւ ապագայի դեմ»: Ավելին, «քանի դեռ Լեոնիդը կենդանի էր, ոչ ոք չկարողացավ մտնել Մարտակերտի շրջան: Մարտակերտն ընկավ նրա զոհվելուց հետո, որը նույնպես կասկածելի է»:

Իսկ ի՞նչ մեթոդներով էր Լեոնիդը ապահովում ֆանտաստիկ կարգապահությունն ու մարտունակությունը: Ջոկատում ծխելը, խմելը խստիվ արգելված էր, իսկ զենքը կամ պահեստում պետք է լիներ, կամ` ձեռքիդ բռնած: Եթե զենքդ մի կողմ դնեիր, հաջորդ ակնթարթում ջոկատում չէիր լինի: Ի սկզբանե Լեոնիդի Ազատագրական բանակը շատ ավելի կարգապահ էր, քան նույնիսկ խորհրդային բանակը: Նրա բանակի կարգապահության հիմքում, Նժդեհի բառերով ասած, գիտակցական կարգապահություն կար: Այսինքն` երբ զինվորը հասկանում էր իր կարգապահ լինելու առաքելության կարեւորությունը, նրան պետք չէր պարտադրել կարգապահություն, ինչպես արվում է շատ-շատ բանակներում: Եղել են դեպքեր, երբ Լեոնիդը զինվորին դիրքերում տեսել է քնած, արթնացրել է նրան ու հրամայել «գնալ քնելու»` վերջինիս փոխարեն անձամբ հերթապահելով դիրքում: Զինվորը հաջորդ անգամ ամեն ինչ անում էր` հանկարծ նման օրը չընկնելու համար: Նա շատ ավելի ուշիմ էր լինում, ամոթից չգիտեր, թե ուր գնար, ոչ թե ասում էր` ինչ լավ է, գնամ քնեմ:

Լեոնիդ Ազգալդյանն ընկավ 1992թ. հունիսի 21-ին` 50 տարեկանը չբոլորած: Իսկ նրա ջոկատի պրակտիկ ռազմադպրոցն անցած հարյուրավոր ազատամարտիկներից շատերը  հետո իրենք դարձան ջոկատների հրամանատարներ, այնուհետ համալրելով  Հայոց բանակի սպայական կազմը:  Ու այն, որ մեր բանակը Հարավային Կովկասում լավագույնն է, դրանում Լեոնիդի ներդրումը վիթխարի է: Եվ այսօր էր փաստորեն ի դեմս հրամանատարական պաշտոններ վարող Լեոնիդի մարտիկների, Լեոնիդի ստվերը անտեսանելի հսկում է շատ ու շատ զորամասերի  անցուդարձը, մթնոլորտը, ոգին… Այսինքն` նա անտեսանելիորեն կա, և ճշմարտություն է նրա խոսքը, որ զոհվելու է միայն Ստամբուլի մատույցներում:

«Ժամանակի մեքենան» վարեց ԱՐՍԵՆ ՎԱՀԱՆՅԱՆԸ

Լուսանկարները` http://azgaldyan.am կայքից

 

 

Այսօր Գեղարքունիքի մարզի Արծվանիստ գյուղի առափնյա տարածքում տեղի ունեցավ Գեղամա իշխան  ձկնատեսակի  350 հազար հատ մանրաձկան բացթողումը Սևանա լիճ: Այս բնապահպանական միջոցառմանը ներկա էին ՀՀ «Բնապահպանության էլիտան»՝ մասնավորապես նախարար Արամ Հարությունյանը, գերատեսչության աշխատակազմը, Սևան Ազգային պարկի ներկայացուցիները, ինչպես նաև Գեղարքունիքի մարզպետ Ռաֆիկ Գրիգորյանը և համայնքի ղեկավար կազմը:

Նախարարը սպասվածից բավականին ուշ ժամանեց:

Եղանակի  կտրուկ վատթարացումը և նախարարի ուշանալը չխանագարեց միջոցառման  կայացմանը: Չնայած որ, բնապահպան ակտիվիստները և լրագրողները բավականին մրսել էին և նեղսրտել՝ նախարարի ուշացումից:

Արամ Հարությունյանի  հանձնարարականով, մոտակա երեք օրվա ընթցքում պետք է սահմանվի  շուրջօրյա հսկողություն, քանի որ լցոնումից հետո, մինչև մեկ շաբաթվա ընթացքում մանրաձուկը մնում է նույն տեղում՝ մինչև ադապտացիոն ընթացքի ավարտը: Ուստի վերահսկողությունը նախատեսվում է, որպեսզի սեփական ձկնաբուծարան ունեցող անհատները չգողանան մանրաձուկը:

Բնակիչներն անտարբեր էին միջոցառման նկատմամբ. «Նախարարն իրենց« էլիտար սեղանների» համար ձուկ է բազմացնում մեզ ի՞նչ: Ոնց լցնում են այնպես էլ հանում- տանում են, օգտվողը էլի իրենք են ու իրենց նման ճարպիկները»,- դժգոհում էին մոտակա բնակավայրի գյուղացիները, որոնց օրհասական խնդիրները այդպես էլ անտեսված են մնում մարզի ղեկավարության կողմից:

Վաղը՝ նոյեմբերի 23-ին, ժամը 13.30-ին, «Վարկած» ակումբի (Արշակունյաց 2, Տիգրան Մեծ հրատարակչություն, 5-րդ հարկ,527 սենյակ) հյուրն է սոցիոլոգ Ահարոն Ադիբեկյանը: Նա   կխոսի Գագիկ Ծառուկյանի՝ նախագահական ընտրությունների վերաբերյալ կայացրած որոշման մասին:

«Հրազդան» ՔԿՀ դատապարտյալ Հայկ Վաչեի Գալստյանը դիմում-նամակ է գրել.

«Դիմում եմ և խնդրում լրագրողական կազմին, բացի «Շանթ» հեռաստատեսությունից (քանի որ վերջիներն աղավաղում են իրականությունը, նախարարի ցուցումով կարճ ցուցադրելով ամբողջական հարցազրույցը), այցելել ինձ: 20.11.2012թ. այսպես կոչված արդարադատության նախարար Հրայր Թովմասյանը հեռուստատեսությամբ խեղաթյուրել է իրականությունն` ասելով, որ ինքնախեղման դեպքերը պայմանավորված են անհիմն պատճառներով: Քանի որ իմ ծնողներն ունեն նախագահի կողմից հրահանգ` «Հրազդան» ՔԿՀ-ից «Նուբարաշեն»  ՔԿՀ-ը տեղափոխելու համար, ես դիմել էի բանտի ադմինիստրացիային այս հրահանգը կատարելու պահանջով, միաժամանակ հայտարարելով հացադուլ և կարելով աչքերս:

Հիշեցնեմ, որ դրանից հետո ինձ այցելեց արդարադատության նախարարության պատվիրակությունը, որը խոստացավ կատարել Նախագահի հրահանգը: Սակայն, որ տեսանկյունով նայում եմ, ՀՀ-ում ոչ թե ՀՀ նախագահն է որոշողը, այլ Հ. Թովմասյանը: Ամեն դեպքում ոչ նախագահի հրահանգը, ոչ էլ նախարարի պատվիրակության խոստումը չկատարվեցին, ավելին, 20.11.2012 ԱԺ-ում կայացած հանրային լսումների ժամանակ, այսպես կոչված, նախարարը պնդեց, որ նրանք չեն գնալու ոչ մի զիջումների այն դատապարտյալների նկատմամբ, ովքեր արդարություն գտնելու համար դիմում են ինքնախեղման: Վիրավորված եմ ինձ զգում նաև այն բանից, որ Նաիրա Զոհրաբյանի հարցն արագորեն քաղաքականացվեց, և մեծ հաշվով մենք և մեր խնդիրները, ինչպես նաև բարձրաձայնվող հարցերը կրկին անտեսվեցին: Այս ամենն ինձ հիմք է տալիս մտածել, որ ինձ խայտառակ ձևով խաբել եք և չեք պատրաստվում ոչ մի բան անել ինձ համար: Այսպիսով, 21.11.2012թ. հայտարարում եմ անժամկետ հացադուլ, կրկին աչքերս կարելով, մինչ այն պահը, երբ դուք, պրն Թովմասյան անձամբ, կայցելեք ինձ բազմաթիվ լրատվամիջոցների ներկայացուցիչների ուղեկցությամբ (ոչ մի լիազորված պատվիրակություն այլևս ընդունելի չէ ինձ համար): Իմ պահանջը ձեզ տեսնելն է, եթե այս անգամ էլ կարողանաք ֆռռցնել դատապարտյալի պահանջը, ասելով թե իբր միշտ թմրանյութ կամ բջջային հեռախոս ենք պահանջում մեր հացադուլներով և ինքնախեղումներով, ուրեմն հալալա ձեզ: Դե ինչ, կհանդիպենք «Հրազդան» ՔԿՀ-ում, ընդմիշտ ձեր, դատապարտյալ Հայկ Գալստյան:

Վճռական եմ շարունակել հացադուլս մինչև վերջ, անկախ հետևանքներից իմ առողջության համար»:

Հանրապետության տարածքում նոյեմբերի 23-ից 27-ը հատկապես արևելյան շրջաններում ժամանակ առ ժամանակ սպասվում են տեղումներ, նախալեռնային գոտում` թաց ձյան տեսքով:

Ըստ ԱԻՆ կայքի՝ քամին` արևելյան 2-7 մ/վրկ:

Օդի ջերմաստիճանը էապես չի փոխվի:

Երևանում` նոյեմբերի 23-ից 27-ը սպասվում է փոփոխական ամպամածություն, հնարավոր է թույլ անձրև:

 Konstantin Ter-Nakalyan (Antiliberast).Արմվիան պաշտոնապես հայատարարել է, որ ակտիվ բանակցություններ է վարում մի շարք ընկերությունների հետ՝ ընկերության վաճառքի վերաբերյալ։ Այս մասին հաղորդել է Արմավիային մամուլի խոսնակ Նանա Ավետիսովան։
Այ մարդ, ծախեն պրծնեն, թե չէ Բաղդասարովը տարին մի քանի անգամ համաժողովրդական սթրեսս էր ձոնում մեզ։

Ավան  վարչական շրջանում սպասվող  «արտահերթ» պատգամավորական  ընտրությունները  բուռն ու  թեժ ընթացք են  խոստանում:   Նախ այն պատճառով, որ Ավան վարչական շրջանում, ավելի ճիշտ թիվ 1 ընտրատարածքում ոչ ավել, ոչ պակաս մեծամասնական ընտրակարգով  վերստին խորհրդարանում հանգրվանելու  փորձեր է  կարատելու  հայտնի ժառանգական  Ստյոպա Սաֆարյանը:

Ինչևէ,  մեծամասնականով կռիվ  տվող պատգամավորական մյուս    թեկնածուների  համար կարևորը  ոչ  թե ինտրիգների  ետևից գնալն է, այլ բուն ընտրություններին նախապատրաստվելն ու ազատ  արդար ընտրությունների անցկացումն է:

Այս կարծիքին է նաև ՀՀԿ-ի կողմից առաջադրված պատգամավորության թեկնածու  Ռոբերտ Սարգսյանը, ով երկարատև հետապնդումներից հետո պատասխանեց  «Հայկական  Վարկածի»  հարցերին:

—Պրն Սարգսյան, ինչո՞ւ   մեր զանգերին չեք պատասխանում: Այս ձևով  ո՞նց եք  գնալու բանավիճման` Ձեր հակառակորդ Ստյոպա Սաֆարյանի հետ: 

— Ես, գործնական հանդիպումները բնակչության հետ գերադասում եմ՝ անիմաստ խոսք ու  պատասխանից:

—  Ձեր պատկերացմամբ, ինչպիսի՞ ընտրություններ են սպասվում Ավանի  թիվ 1 ընտրատարածքում: Երկրորդ, ո՞ր թվականից է  սկսվում Ձեր կապը ՀՀԿ-ի հետ և ինչպե՞ս ստացվեց, որ  այս ընտրություններում  ստացաք ՀՀԿ-ի «դաբրոն»:

-Նախ ես 14 տարվա կուսակցական եմ.  ՀՀԿ-ն իմ հարազատ կուսակցությունն է, և ես երբեք  ինձ այլ տեղ չեմ պատկերացրել: Իսկ ընդհանրապես, նշեմ, որ Ավան համայնքում եղել եմ ավագանու անդամ, 2005 թթ-ից, Ավան տարածքային կազմակերպության խորհրդի անդամ եմ, ՀՀԿ յոթերորդ սկզբնական կազմակերպության նախագահն եմ, իսկ գործադիրում էլ իհարկե բավականին մեծ փորձ ունեմ:

— Ի՞նչ  փորձի  մասին է խոսքը:

-Ես երկար տարիներ աշխատել  եմ ՀՀ Կառավարությանն առընթեր անշարժ գույքի կադաստրի պետական կոմիտեի Նոր-Նորքի  տարածքային ստորաբաժանման գրանցման բաժնի տեղեկատվության ենթաբաժնի առաջին կարգի մասնագետ, այնուհետև   ենթաբաժնի  պետ, նույն ստորաբաժանման ընդհանուր բաժնի պետ:  Իսկ 2007-2011 թթ ղեկավարել եմ  ՀՀ ԿԱ անշարժ գույքի պետական կոմիտեի աշխատակազմի Ավան, այնուհետև Մարաշ տարածքային ստորաբաժանումները: Ունեմ ՀՀ քաղաքացիական ծառայության 1-ին դասի խորհրդականի աստիճան:

-Վատ չի: Էլ մտածելու ի՞նչ ունեք, որ…

-Ես  հասկանում եմ  տողատակը, բայց հավատացած եղեք, որ ոչինչ հենց այնպես չի լինում: Ցանկացած բանի հասնելու համար պետք է պայքարես, և ամենակարևորը`քայլերիդ մեջ հավասարակշռված  ու կշռադատված  լինես:

Այնպես, որ սպասվող ընտրությունը, նույնպես լուրջ պայքար է, և այն պետք է անցնի միմիայն  քաղաքակիրթ մթնոլորտում:

-Դուք միայն ասում եք:

-Մենք ինչի մասին որ խոսում ենք,  այն էլ իրագործում ենք:  Հավատացած եղեք:

-Երևում է, այս ընթացքում  դուք հասցրել եք նաև հավատալ ու փոխվել:  Կարճ ասած`ՀՀԿ նվիրյալներից եք:

-Մենք  շատ վաղուց հավատացել ու փոխվել ենք:  Իսկ երկրորդ  հարցի  հետ կապված՝ նշեմ, որ ես անդավաճան հանրապետական եմ: Ես գնում եմ կոնկրետ  մի ճանապարհով:

-Փաստորեն դրա համար էլ Ձեզ են առաջադրել որպես թեկնածու:

-Միգուցե:

-Սովորաբար շատ ու շատ ՀՀԿ-ականներ գալիս են օրենսդիր մարմին, որպեսզի հետագայում փափուկ անցում կատարեն դեպի գործադիր: Ձեզ մոտ կարծես թե հակառակ պրոցեսն է:

-Ով որ ցանականում է օրենսդիրից գնալ գործադիր, կարող է այդ ճանապարհը բռնել ու գնալ: Ես կոնկրետ գործադիրից գալիս եմ օրենսդիր, գործադիրում ձեռք բերած իմ փորձը օրենսդիր   աշխատանքում օգտագործելու համար:

-Լավ, խոսենք առաջիկա թեժ զարգացումների մասին: Ի՞նչ զարգացումներ կարող են լինել Ավան համայքնում, հատկապես ռմբարկու Ստյոպա Սաֆարյանի գոյության  պայմաններում:

— Ինձ համար բոլորն էլ մրցակիցներ են`և  Արմենակ  Դովլաթյանը,  և Էդուրադ Պետրոսյանը, և թե Ստեփան Սաֆարյանը:

-Բոլոր դեպքերում, խոսակցություններ կան այն մասին, որ Ս. Սաֆարյանը, թիվ 1 ընտրատարածքում   աստիճանաբար անցնում է «ռմբակոծման»:

-Ես  առայժմ  նման բան չեմ տեսնում: Բայց եթե նունիսկ Սաֆարյանը պատրաստվում է ինձ ռմբակոծել, ապա

պետք է  ասեմ, որ ես տիրապետում եմ հակաօդային պաշտպանության  ժամանակակից միջոցներին:  Ես օրինակ չեմ պատրաստվում որևէ կերպ իրեն ռմբակոծելու: Ոնց ուզում են`թող այնպես էլ քարոզ կազմակերպեն:

Ավան թիվ 1 ընտրատարածքում, իրականում մթնոլորտը այդ աստիճան լարված չէ: Համենայնդեպս, մենք շատ քաղաքակիրթ քարոզչություն ենք    իրականցնում, և ամեն ինչ անելու ենք ազատ, արդար  ընտրություններ անցկացնելու  համար:

-Առանց ընտրակաշառքի՞:  Իսկ  Ձեր հակառակորդները պնդում են, որ  ընտրակաշառքներ, պարտադիր լինելու են:

-Առաջին անգամը չէ, որ մենք գնում ենք ընտրությունների, և առաջին անգամը չէ, որ կարող ենք առնչվել սադրանքների ու քարոզչական գործընթացի տարբեր հնարքների  հետ: Մենք ընտրակաշառք բաժանելու խնդիր չունենք.մենք նախընտրում ենք պայքարի քաղաքակիրթ ձևը, և մինչև վերջ մենք գնալու ենք այդ ճանապարհով:

«Հայկական Վարկած»-ի հավաստի աղբյուրների փոխանցմամբ` հայտնի է   դարձել, որ եվրոպական «Intermax limited» ընկերությունը «Սթար» առևտրային ցանցում 16.7 միլոն դոլարի ներդրում է կատարելու:

Այն իրականացվելու է  2013 թվականի սկզբից` 8 ամիսների ընթացքում:

Այլ մանրամասներ ֆինանսավորման պայմանների վերաբերյալ մեր աղբյուրը չի հաղորդում,  իսկ նշված  տեղեկությունը «Սթար» առևտրային ցանցում  դեռևս  չեն մեկնաբանում:

Կառավարությունն իր նիստում հավանություն է տվել «Հայաստանում արտահանման վարկավորման գործակալության»` որպես վարկային ապահովագրական ընկերության ստեղծման միջոցառումների ցանկին։ Այս մասին տեղեկանում ենք Կառավարության մամուլի ծառայությունից:

Արտահանման վարկավորման ապահովագրությունը որպես ՀՀ կառավարության արտահանման աջակցության քաղաքականության գործնական լուծում, գործիք է, որը կառավարության աջակցությունը կհասցնի մեծ թվով շահառուների` արտահանողների, բազմապատկելով կառավարության ներդրած ֆինանսական ռեսուրսները։ Զարգացման հաջորդ փուլում համակարգը դառնում է ինքնաֆինանսավորվող և սկսում է գործել առևտրային հիմունքով, ինչպես վկայում է եվրոպական երկրների փորձը։

ՀՀ կառավարությունը թույլատրել է Վանաձորի «Գլորիա» կարի ֆաբրիկայի կողմից ներմուծված ապրանքների նկատմամբ կիրառված «Ժամանակավոր ներմուծում» մաքսային ռեժիմի ժամկետը երկարաձգել մինչև 2015 թ. դեկտեմբերի 11-ը։ Ընկերությունն աշխատում է տոլինգային եղանակով` «SARTIS»-ի պատվերի հիման վրա, որի հումքը և նյութերը ներմուծվում են։ Որոշման ընդունման շնորհիվ կմեծանա արտադրանքի արտահանման ծավալը, կստեղծվեն նոր աշխատատեղեր։
Մեկ այլ որոշմամբ կառավարությունը թույլատրել է Հայաստանի պատմության թանգարանի կողմից 2011 թվականին մաքսային հայտարարագրով Իտալիա արտահանած մշակութային արժեքի` խաչքարի նկատմամբ «Ժամանակավոր արտահանում» մաքսային ռեժիմը երկարաձգել մինչև 2015 թ. դեկտեմբերի 9-ը։ Խաչքարը մոտ 10 ամիս է ցուցադրվում է Հռոմի Բրասկի թանգարանին հարող հրապարակում, այն դիտում են քաղաքի բազմահազար այցելուներ։