Վաղուց մոռցուած մեղեդի մը, երգի եղանակ մը….նոյնիսկ մոռցուած բոյր մը, համ մը՝ ի՛նչ անգին յիշատակներ կ’արթնցնէ մէջդ….Յիշատակներ՝ որոնք կարծէք դուրս կ’ելլեն մեր ենթագիտակցութեան խորերէն եւ նոր շունչով կը բաբախեն յանկարծ….Մարդ էակին ներաշխարհը ծալ-ծալ շերտեր ունի, յուշերու կուտակումներ, որոնք անթեղուած կը մնան, բայց չեն մեռնիր….Կը բաւէ որ մեր առօրեայէն գրգիռ մը՝ մեր զգայարանքներուն հպի, եւ ահա դարձեալ կը յայտնուին անոնք՝ իրենց վաղեմի տրոփիւնով, թարմութեամբ….իրենց մթնոլորտին մէջ կ’առնեն մեր էութիւնը համակ, տրամադրութիւն կը ստեղծեն….ՅԻՇԱՏԱԿՆԵՐԸ ՀՈԳԻԻՆ ԳԵՐԱԳՈՅՆ ՀԱՐՍՏՈՒԹԻՒՆՆ ԵՆ…..

***

Միջերկրական այս ափին, Նոյեմբեր-Դեկտեմբեր ամիսներուն, նոյնիսկ ձմռան եղանակին՝ հաճելի, մեղմ կլիման է տիրականը, անձրեւոտ օդը՝ հազուադէպ….իսկ օրհնաբեր անձրեւին այնքա՛ն կարօտը ունին արեւակէզ հողը, խանձուած դաշտերն ու արտերը՝ քիչ մը թարմանալու, քիչ մը կանաչնալու եւ նորոգուելու համար…Ահա կրկին պայծառ ու կապոյտ է այս վաղ նոյեմբերեան երկինքը, չկան անձրեւաբեր ամպերը….Իսկ հոգիիս եղանակը չի ներդաշնակուիր այս յամեցող, դեռ տաք ու գաղջ եղանակին….Ան կարօտը ունի աշնանային զովարար, բերք ու բարիք խոստացող անձրեւին, այնպէս ինչպէս արեւակէզ հողը ունի կարօտը ջուրի, անձրեւին պարգեւած կենարար, յորդառատ ջուրին…
ԱՇՈՒՆ ու ԱՆՁՐԵՒ….ՇՇՈՒԿ ՈՒ ՇՐՇԻՒՆ…ԹԱԽԾԱՆՈՅՇ ՄԵՂԵԴԻԻ մը հանգոյն կը դառնայ ՀՈԳԻԻՍ ԿԱՆՉ, ՍՐՏԻՍ ԿԱՐՕՏ….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից