Ճանապարհի ընկերս հայոց բանակի կապիտան էր: Երկար ճանապարհն էր պատճառը, թե սպան դառնացած էր ու կիսվելու  առիթ եղավ, չգիտեմ, բայց նա անկեղծացավ. «Բանակում ծանր վիճակ է՝ թե բարոյական, թե հոգեբանական առումով: Ծիծաղելի է, երբ նախարարությունից գալիս են ու հայրենասիրություն քարոզում: Երիտասարդ սպաները ճիշտ է չեն հակադարձում, սակայն հետո քննարկում են, թե էս պետությունն ու իշխանությունները, հենց Պաշտպանության նախարարությունը, ի՞նչ են արել կռված ազատամարտիկների ու զոհվածների ընտանիքների համար, որ մեզ քարոզում եք կյանքը չխնայել հանուն հայրենիքի, ո՞վ է մինչև հիմա գնահատել հաղթանակ կերտած տղաներին»:

Ըստ կապիտանի՝ երիտասարդ սպաների մեծ մասը դիմում է գրել դուրս գալու համար. «Մեր զորամասից 20 դիմում կա, նրանք իրենց ապագան չեն տեսնում բանակում: Ո՞ւմ համար գնանք դիրքերում չարչարվենք: Այնքան շատ են դատապարտված սպաները, որ եթե որևէ սպա դատված չի, նրան սպիտակ ագռավ են անվանում: Միայն 2013 թվականին 367 սպա է դատվել՝ հիմնականում պաշտոնական դիրքի չարաշահման, կամ անգործության համար: Դատապարտված սպաների 80% -ն այդ բախտին արժանացել են զինվորի կատարած հանցագործությունների համար: Ոչ սպան է իր տեղում, ոչ զինվորը: Որպեսզի բանակում կարիերա անես, պաշտոնում աճես,պետք է լինես կամ Խաչատորովի որդու ընկերը կամ Սեյրան Օհանյանի ազգականը»:

Կապիտանը, որ մտադիր էր թողնել ծառայությունը, շատ նեղված էր. «Ինձ էլ հեռավոր տեղից են բերել Հայաստան՝ իմ գեներալ-բարեկամի շնորհիվ, ու հիմա էլ ասում են՝ գնդի հրամանատար դառնալու համար պետք է 25 հազար դոլար փող տալ: Ես այդքան փող որտեղից գտնեմ, իսկ մնալ նույն տեղում անիմաստ եմ համարում»:

Ըստ նրա, գնդի բոլոր հրամանատարները Խաչատուրովի որդու 13 ընկերներն են, որոնցից ոմանք, ռազմական ինստուտում կուրսանտ եղած տարիներին, կալալնավորվել են Վազգեն Սարգսյանի հրամանով, իսկ այսօր նրանք են բանակ ղեկավարում:

«Բոլոր հին, խելոք և ծառայություն ունեցող սպաներին տարբեր պատճառներով բանակից հանում են, մենք՝ երիտասարդներս, գիտենք, որ ամեն պահի կարող ենք ոչ մեկին պետք չլինել: Բոլոր սպաները ցանկանում են անձնակազմից հեռու մնալ: Երիտասարդ սպաները զորամասում գիշեր- ցերեկ ծառայում են, ամբողջ օրը՝ կամ պատասխանատու են կամ հերթապահ, կամ դիրքերում, ոչ հանգիստ ունեն, ոչ անձնական կյանք, և այդ ամենից հետո ամենասարսափելին այն է, որ պաշպանված չեն: Ի՞նչ կապիկություն է աշխատավարձ բարձրացնելը՝ մի 10-15 հազար դրամ են բարձրացնելու, էլի»-նեղսրտած պատմում էր զրուցակիցս:

Արա Հարությունյան