Պարզվեց` Գյումրին հայկական կրիմինալի վերջին միջնաբերդը չէ:

Ավելի ճիշտ կլինի ասել, որ դա պարզ էր նաև օրեր, շաբաթներ առաջ:

Գյումրիում ընդդիմադիր տրամադրություններն ավելի արտահայտված են եղել, ընդ որում` վերջին գրեթե բոլոր ընտրություններում:

Ասել կուզեմ, որ Վարդանիկի կատարած «քաջագործություններն» ավելի շուտ էին դառնում հասարակության սեփականությունը, և իշխանությունն, ի վերջո, ստիպված էր հրաժարվել «աստվածավախ» այս քաղաքապետի ծառայություններից:

Չնայած այս հանգամանքին` Վարդանիկի շրջապատը շարունակում էր ապրել հին իներցիայով` իրեն համարելով քաղաքի տեր ու տնօրենը:

Հետո` Գյումրիում նույնիսկ կրիմինալը մոնոլիտ չէ, որովհետև նույն Վարդանիկին ընդդիմացողներն օգտվում են բավականին ազդեցիկ տանիքից` ի դեմս ԱԺ պատգամավոր Մարտուն Գրիգորյանի:

Այսինքն, Գյումրիում տեղի ունեցածը միջկլանային ռազբորկա էր, որը վերջին անգամ խլեց մեկ մարդու կյանք և ստիպեց, որպեսզի ոստիկանությունն իր բոլոր ուժերը կենտրոնացնի հանրապետության երկրորդ քաղաքում:

Շատ ավելի անմխիթար վիճակ է Սյունիքում, որը, կարծես թե, կտրված է նույնիսկ Հայաստանից:

Տարիներ ի վեր` Հայաստանի այս մարզում ձևավորվել է իսկական ֆեոդալիզմ` մարզպետ-ֆեոդալ Սուրիկ Խաչատրյանի` Լիսկայի գլխավորությամբ:

Տարիներ շարունակ Զանգեզուրում գործում է բացառապես Լիսկայի օրենքը, այլ խոսքով ասած` բեսպրեդելը, որը թույլ է տալիս, որպեսզի մարզպետի ոհմակը մարդկանց ծեծի, նվաստացնի, ունեզրկի, հարստացնի և այլն:

Եվ ահա այս բեսպրեդելն երեկ ծնեց հերթական հանցագործությունը. հենց մարզպետի տան մոտ, Գորիսում, հերթական զինված հաշիվմաքրոցին խլեց Գորիսի քաղաքապետի նախկին թեկնածու Ավո Բուդաղյանի կյանքը, նրա զինվորական եղբայր Արտակը և մարզպետի թիկնապահներից մեկը վիրավոր են:

Չեմ էլ ուզում քննարկել, թե կողմերից ով է մեղավոր, կամ ով է սկսել կռիվը:

Եթե Լիսկան իր արած նախկին հանցագործություններից գոնե մեկի համար պատասխան տար, հիմա նման վիճակ չէր լինի երկրում, չէր լինի այս արյունոտ ռազբորկան:

Հավատացեք` դա արդեն էական չէ:

Տարիներ շարունակ` կրիմինալը սերտաճել է իշխանության հետ, դարձել է նույն այդ իշխանության հենարանը, կրիմինալի ներկայացուցիչները դարձել են բարձրաստիճան պաշտոնյաներ` Լիսկայի օրինակով, արժանացել են պետական շքանշանների` դարձյալ Լիսկայի օրինակով, ով վերջին անգամ հանրապետության նախագահի կողմից պարգևատրվեց Երկրապահի օրը:

Կրիմինալն այնքան սերտաճած է իշխանությանն և այնքան պաշտպանված է զգում իրեն, որ անտեսում է նույնիսկ ոստիկանությանը, դասեր չի քաղում Գյումրվա դեպքերից:

Ինչպիսի գնահատական կտան իրավապահ մարմինները Սուրիկ Խաչատրյանի և նրա շրջապատի արարքներին` չգիտեմ:

Ի վերջո, խնդիրը միայն իրավական գնահատականը չէ:

Կա նաև քաղաքական պատասխատվության խնդիր:

Սուրիկ Խաչատրյանը պետք է անհապաղ պաշտոնանկ արվի` անկախ այն բանից, որ բոլոր ընտրություններում ամենալավ «տոկոս խփողն» է եղել իշխանության կուսակցության և թեկնածուի համար:

Ասում են հավատարիմներին չեն հեռացնում. այս կարգախոսն է, որ այսօր քանդում է մեր տունը: Ոչ թե լավ մարզպետ կամ աշխատող, այլ հավարատիմ հանցագործնե՞ր են պետք մեր իշխանություններին:

Իշխանությունը պետք է ապացուցի, որ այլև չի պատրաստվում իր շարքերում հանդուրժել լիսկաներին:

Սուրեն Սուրենյանց

Հ.Գ. Ի դեպ, մեր ունեցած հավաստի տեղեկություններով` մարդակուլ այս ռազբորկայի մեկնարկը տրվել է մի խնջույքի ժամանակ, որին մասնակցել է նաև Գորիսում գտնված ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանը: Ըստ մեր աղբյուրի` վիճաբանության ընթացքում Լիսկան ապտակել է սպանված Ավո Բուդաղյանի եղբորը` Արտակին, որը հրամատար է ԼՂՀ զորամասերից մեկում: Փաստորեն, Սահակյանը հանդուրժել է, որ իր ներկայությամբ հարվածեն իր բանակի հրամանատարին:

Ավելի ուշ, Սահակյանն` իր խոսնակի միջոցով, հերքել է, որ մասնակցել է նման խնջույքի, սակայն այս հերքումը շատ է նման այն մտավորականների հերքումին, որոնց ներկայությամբ տարիներ առաջ Ռոբերտ Քոչարյանի թիկնապահը մարդ սպանեց «Առագաստ» սրճարանում: