Էլ ինչ ընտրություն՝ առանց սոցիոլոգիայի, նամանավանդ, երբ այդ գիտությունը մատուցում է տաղանդավոր Ահարոն Ադիբեկյանը: Տվյալ դեպքում՝ տաղանդավոր բառն օգտագործեցի առանց հեգնանքի ու չակերտների: Այս մարդուն փաստորեն հաջողվում է ներդաշնակության բերել գիտական ճշմարտություններն ու իշխանության ցանկությունները:

Երեկ սոցիոլոգը խոսել է Երևանի ավագանու ընտրությունների մասին, ասել, որ երևանցիների 31, 6% տոկոսն արդեն կողմնորոշվել է իր ընտրության հարցում: Ըստ այդմ, կողմնորոշվածների 77%-ն իր քվեն տալու է գործող քաղաքապետ Տարոն Մարգարայանին, 8%-ը՝ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի կողմից քաղաքապետ «նշանակված» Արմեն Մարտիրոսյանին, մի փոքր ավելի քիչ վարկանիշ, ըստ Ադիբեկյանի, ունի ԲՀԿ-ն ներկայացնող Վարդան Օսկանյանը:

Ուշադրություն դարձնենք, Ահարոնը շրջանցում է շատ կարևոր մի հանգամանք. երևանցիները մայիսի 5-ին ոչ թե կոնկրետ անձի են ընտրելու, այլ՝ կուսակցության: Բայց այս փուլում իշխանությանը պետք է առաջին պլան բերել ոչ թե ՀՀԿ-ին, այլ՝ Տարոնին. Այդ նրա անվան հետ պետք է կապվի կուսակցության անունը և ոչ՝ հակառակը: Այս մարտավարությունն էլ հմտորեն կիրառում է հայտնի սոցիոլոգը:

Փաստորեն նա անվերապահ առավելություն է արձանագրում գործող քաղաքապետի համար, ստեղծում է քարոզչական էֆեկտ, բայց շտապում է հայտարարել, որ բնակչության 60-70%-ը տակավին կողմնորոշված չէ, արդ՝ մյուսների համար ամեն ինչ չէ, որ կորսված է:

Իրականում, բոլորի համար պարզ է, որ Ադիբեկյանը, այս թվերով, ներկայացնում է մեր համաքաղաքացիների ոչ թե քաղաքական համակրությունները, այլ՝ նրանց կանխատեսումներն ընտրությունների արդյունքների վերաբերյալ: Կայքերը նույնպես հարցումներ են անցկացնում և, ինչքան էլ ցավալի է, իրենց վերաբերմունքն արտահայտող օգտատերերի գերակշիռ մասը Տարոնի հաղթանակը համարում է կանխորոշված: Ցավալին՝ ոչ թե Մարգարյանի հնարավոր վերընտրությունն է, այլ՝ մարդկանց անվստահությունն ընտրությունների հանդեպ, դրանց արդյունքների կանխատեսելիությունը:

Հիմա անդրադառնանք ընտրական գործընթացի գլխավոր հերոսներին:

ՀՀԿ-ն քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի ընտրարշավը կազմակերպում է մոտավորապես այսպիսի սցենարով. լավ կազմակերպված հանդիպմանը ներկայանում է Տարոնը՝ մի քանի ավագանու անդամի ներկայությամբ, հակիրճ խոսում է մայրաքաղաքի խնդիրների մասին, ապա ավագանու անդամները գովում կամ փառաբանում են՝ նայած ճաշակի, իրենց թեկնածուին: Օրինակ, երեկ հանդիպումը Սարի թաղում էր և հանրապետական ավագանի Աննա Ասատրյանն ընտրել է փառաբանման քաղաքական լեքսիկոնը. Նա ասել է, որ Տարոն Մարգարյանն այլընտրանք չունի: Իսկ Հայաստանում կա՞ որևէ ընտրություն, որին մասնակից հանրապետականն այլընտրանք է ունենում:

ԲՀԿ-ն երեկ գրոհում էր մի քանի շարասյունով: Վարդան Օսկանյանը գնացել էր Նոր Նորք՝ Նանսենի այգի. ոչ մի միտինգ, ոչ մի բան: Մոտենում էր քաղաքացիներին, բարևում էր, ասում էր, որ ինքը Վարդան Օսկանյանն է և րաֆֆիաբար փնտրում էր հաջորդ բարևողին: Արանքում էլ անպայման ասում էր, որ քաղաքի խնդիրները կլուծվեն, եթե հաջողվի վերացնել ՀՀԿ-ի քաղաքական մենաշնորհը: Կուսակցության ցուցակի երկրորդ համարը՝ Գուրգեն Արսենյանը, ավելի էլիտար հանդիպումների կողմնակից է. նա ընտրողների հետ շփվել է Մոսկվայի տանը: ԲՀԿ մեկ այլ պատգամավոր Էլինար Վարդանյանն էլ հյուրընկալվել էր «7 օր» կայքի տաղավարում և սպառնում էր քաղաքային ավագանու մանդատներից հրաժարում, եթե իշխանություններն այս անգամ ևս դիմեն տոտալ կեղծիքների:

Սակայն ամենահետաքրքիրը ԲՀԿ տեսահոլովակն է, որտեղ միակ և գլխավոր հերոսը Գագիկ Ծառուկայանն է, ով ոչ միայն երևանյան ընտրություններում ընտրվող, այլ նաև՝ ընտրող չէ: Բայց նա է խոսում պատասխանատվության ստանձման մասին՝ կարծես հասկացնելով, որ իր կուսակցության ներսում երկրորդ դիրքորոշում, կարծիք լինել չի կարող:

Րաֆֆի Հովհաննիսյանի թիմում չեն հաղթահարել ապրիլի 9-ի շոկը: Հեղափոխության ձախողումը որևէ տրամադրություն չի թողնում մայրաքաղաքային ընտրությունների վրա կենտրոնանալու համար, մանավանդ որ՝ «Բարև Երևան» դաշինքի առաջին համար Արմեն Մարտիրոսյանի դեմ վարչական վարույթ է հարուցվել: Նա էլ հարցազրույցներ է տալիս այս թեմայով ու բացառապես հեղափոխական շեշտադրումներով՝ մոռանալով մայրաքաղաքի հոգսերն ու առաջիկա ընտրությունները: Ի դեպ, երեկ լրագրողները հայտնաբերել են, որ արդեն ժամը 19:30-ին փակ է «Բարևի հեղափոխության» գլխավոր գրասենյակը: Սա խորհրդանշական է և ճշգրտորեն գուժում է Րաֆֆի նախաձեռնած շարժաման վախճանը՝ գոնե այս փուլում:

ՀԱԿ-ում էլ չեն կողմնորոշվում՝ ինչին տան առաջնահերթություն. նոր կուսակցության համագումարի՞ն, թե՞ ավագանու ընտրարշավին: Երկար-բարակ մտածել ու որոշել են՝ ընտրարշավի մեկնարկը տալ ապրիլի 15-ին՝ ՀԱԿ առաջին համագումարից հետո: ՀԱԿ-ը նախագահական վերջին ընտրությունները բոյկոտել էր ու Տեր-Պետրոսյանի շրջապատում մտավախություն ունեն, որ ընտրողը նոր քաղաքական իրականության մեջ իրենց կարող է մոռացած լինել: Ու հիմա գլուխ են կոտրում, թե ինչե՞ս նորովի ներկայանան հանրությանը:

ՀՅԴ-ն դռնեդուռ ընկած իր ծածուկ քարոզն է անում, «Առաքելության» ջահելները քաղաքի պատերը «զարդարում» են իրենց պլակատներով, իսկ ՕԵԿ-ից ձեն ձուն չկա:

Այս թատրոնն առայժմ շատ է անհետաքրքիր, նույնիսկ՝ ձանձրացնող: Իսկ շարքային երևանցին առայժմ գերադասում է հետևել տեղական և բրազիլական սերալներին, ինչը նրա համար մեկը մեկից հետո առանց ուշացնելու ապահովում է իշխանական  մեդիառեսուրսը:

Սուրեն Սուրենյանց