«Պետը օր էր նշանակել դեկտեմբերի 5-ին , ու ասել, որ անպայման այդ օրը գումարը կլինի, կվերադարձնեն: Խաբեցին, 5-ին չտվեցին, անընդհատ զանգում էի,մինչև դեկտեմբերի վերջ  515.000 գումարից   կես- կես մի կերպ տվեցին՝ 100.000  մեկ, 50.000 մեկ, 20.000 մեկ, փոխանցումով, բայց ներվերիս հաշվին ու էդտեղ էլ կանգ առան»,- պատմում է Գայանեն, որը 4 անչափահաս երեխաների մայր է ու նրանցից  երկուսի հետ էր ոստիկանությունից եկել խմբագրություն:

«Հայկական Վարկած»-ն արդեն անդրադարձել է այս պատմությանը. «ARM-CREDIT» -ից քցվածները | Arm Version

Հիշեցնենք, որ «ARM CREDIT»  կոչվող  վարկային ընկերության  կողմից տուժած Գայանե Աճեմյանի հարցն առ այսօր լուծում չունի: Քրեական գործով քննիչը, չի կարողանում պատասխանել այն հարցին, թե ինչո՞ւ է ազատության մեջ գտնվում Ռաֆայել Պարսամյանը, որը 30-ից ավելի մարդկանց է խաբել,  և ներկայումս մեղադրվում է խարդախության համար:

Ո՞վ է հովանավորում երիտասարդին, որը 2 միլիոն դրամ վարկ է խոստացել  500.000 նախնական վճարի դեպքում՝  7 տոկոսով:  Գայանե Աճեմյանը մեկն է այն 30 խաբված ընտանիքներից, որոնք ցանկացել են իրենց ընտանեկան  փոքր բիզնեսը տեղից շարժել և ընկել են երիտասարդի ճանկը:

Արդեն երկրորդ տարին է, Գայանեն, (նա պատմում էր, որ մյուսները, ոնց կարողացել են լուծել են իրենց հարցերը , մի մասը դեռ սպասում է) հոգնելով ոստիկանության Շենգավիթի բաժանմունք գնալ — գալով, որոշել է դիմել լրատվամիջոցին:

«Ու ես անընդհատ քննիչին եմ զանգել, ասում են, մենք ինչ անենք,մենք ուզեցինք քեզ օգնել: Որ ուզում եք օգնել, ինչի՞ են իրան առ այսօր պահում դուրսը, փակեք, թող գնա, ինչքան մարդկանց ա խաբել:Տղան և իր մայրն ինձ ասացին, թե վարչություն ես դիմել, գնա, վարչությունից էլ ստացի, բայց ես վարչություն չեմ դիմել: (Ի նկատի ունեն «Հայկական Վարկած»-ի հարապարակումը, որից հետո այս գործը Ոստիկանության վարչության հսկողության տակ է վերցվել) : Հետո, բա որտեղ ուզում ես գնա բողոքի, մենք քո փողը չենք տալու:

Երրորդ անգամ, որ գնացի, պետն ասաց, ո՞նց, հլը չի՞ տվել ձեր գումարը, ասացի՝ ոչ, ասաց, դե վաղը 10-ին կգաս:

Հաջորդ օրը 10 -ին գնացի, պետը տեղում չէր, 11.30 եկավ, էդքան սպասեցի, եկավ, ինձ լսեց, զանգեց, կանչեց էդ տղային: Մինչև 2-ը սպասեցի, որ գա. պետն արդեն գնացել էր, գրասենյակում չէր: Այս անգամ էլ քննիչը նրանից գրություն վերցրեց, որ հունվարի 30-ին գումարս տա, ես պատճենն ուզեցի, որ ինձ խաբված չզգամ:

Քննիչ Մուրադյանն ասաց, թե՝ «չեմ կարող, իմ գործը չի, մինչև պետին չզեկուցեմ, ես չեմ կարող տալ պատճենը»:

Հետո քննիչն ասաց, եթե գումարդ չտա, թղթերդ կպատրաստեմ, կմտնես դատարան, ոնց էն մի տուժողն ա տվել, դու էլ կտաս:

Ես էլ ասացի, 2 տարի է սպասել եմ, որ նոր մտնեմ դատարան: Մի հոգի տուժող մտել է դատարան, դեռ դատն է: Քաղհայցով է մտել, մյուսները սպասում են»:

Ստացվում է, որ մեր ապահով Հայաստանում հանցագործները կարող են  ուլտիմատումով  խոսել տուժողի հետ, իսկ ոստիկանները՝ որպես «միջնորդ կազմակերպություն», ընդամենը բարեխոսե՞ն տուժողի գումարները հետ վերադարձնելու հարցում: Ինչո՞ւ է ձգձգվում 30 ընտանիքին քցողի գործը: Ինչի՞ է սպասում ոստիկանությունը: