Չնայած հանգամանքին, որ Հովիկ Աբրահամյանն ամեն ինչ անում է, որպեսզի կրկին արժանանա Սերժ Սարգսյանի վստահությանը, մաքսիմում ծրագրով դառնա վարչապետ, իրականացնի իր մանկության պայծառ երազանքը, իսկ մինիմում ծրագրով` մնա ԱԺ նախագահի պոստում, այնուհանդերձ նրա նկատմամբ առանձնակի վստահություն չկա, ինչը օբյելտիվորեն ձևավորվել է վերջին տարիների նրա գործունեությամբ, որի վկայույթունն էլ նախորդ տարի ԱԺ նախագահի պոստից հեռացումն էր` «հեղաշրջման հավանականության» ոչ պաշտոնական պատճառաբանությամբ:

Իսկ բրյուսելյան այցին առնչվող ասուլիսին չմասնակցելու նրա նկատմամբ նախորդ օրը կիրառված վետտոն գալիս է ասելու, որ` ԱԺ նախագահն այդպես էլ չի արժանանում վստահության:

Հաջորդ ցցուն հանգամանքն այն է, որ ՀՀԿ շտաբի պետին հրամցված հինգ տեղակալները մեկը մեկից «գորշ կարդինալլի» համբավ ունեցող և ինտելեկտուալ անձիք են:

Այդ է պատճառը, որ Աբարահամյանի «իմիջմեյքերները», վերջինիս վարչապետ դառնալու լուրի տարփողմանը զուգահեռ, զբաղված են այդ տեղակալների գործունեության դաշտը սահմանափակելու սուրբ գործով՝ արձանագրելով, որ Կարեն Կարապետյանը զբաղվելու է Լոռու մարզով,  Միքայլել Մինասյանը` քարոզչությամբ, երբ ուղտին էլ պարզ է, որ այդ երկուսի իրավասություններն ու հնարավորությունները կարող են փոքր-ինչ ավելի ընդարաձակ լինել նախընտրական այս խաղում` մեկինը` ռուսաստանյան «գետնին», մյուսինը` արևմտյան գետնին վրա:

Հետաքրքիր է նաև, որ առանձնապես ոչ շատ մրցակցային այս ընտրություններում ՕԵԿ-ն էլ առանձին շտաբ ու ֆունկցիոներներ ունի, որը նույնպես «կտրում» է ՀՀԿ շտաբի աշխատանքները:

Էլ չենք ասում, որ այս ընտրություններում հակառակ տրամաբանությունն է գործելու:Սերժ Սարգսյանին շատ ձայներ պետք չեն, այնպես որ ավելորդ « старатся» լինել էլ պետք չէ:

Ինչպես կասեր ՀՀԿ մեկ այլ «գորշ կարդինալ»-ի համարում ունեցող Ռազմիկ Զոհրապյանը. «Հո մենք Թուրքմենստանն ու Թուքմենբաշին չե՞նք»:

Վահե Հովսեփյան